ตอนแรกผมกะจะกลับไปนั่งหงุดหงิดที่บ้าน แต่คิดไปคิดมา กูจะทำแบบนั้นไปทำไมในเมื่ออิตัวขาวมันให้สิทธิ์ผมงี่เง่าอาละวาดเต็มที่... อยากให้กูงี่เง่านักใช่ไหม
...เดี๋ยวกูจัดให้อิหมี...
"โปร"ผมเดินไปหยุดตรงทางเข้า ขมวดคิ้วมองมัน
"ทำไมเพิ่งเข้ามา เห็นรถจอดตั้งนาน"มันขมวดคิ้วมอง "นี่ชื่อเหนือ..."กูพอจะเดาได้สัตว์
"มาคุยกัน"ผมพูดเสียงแข็ง อิตัวขาวก็ทำหน้างงๆ แต่ก็ลุกตามมาคุยกับผมในครัวแต่โดยดี
"มีอะไร"มันคงเห็นผมหน้านิ่งเลยต้องคีปลุคนิ่งตาม
"ทำไมถึงแล้วไม่ไลน์บอก"พี่นี่ตาแข็งโดนที่ไม่ต้องแดกกาแฟเลยค่ะ
"เฮ้ย กูไลน์ไปแล้ว"มันบอกแล้วก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไลน์ให้ผมดู "สัตว์ ดีเลส่งไม่ไป"โอเค แม่งส่งจริง ตัดประเด็นนั้นไป
"อืม แล้วนั่นดาวเหนือที่แคปโทรมาเล่าเมื่อคืนใช่มะ"
"..."ไอ้โปรแสยะยิ้มชั่ว "หึงกูดิ"
"..."ไม่ตอบเว้ย
"ปะ"มันคว้ามือผมแล้วเดินลากไปทางห้องนั่งเล่นที่มีเฟิร์สเลิฟหนึ่งเดียวในใจมันนั่งอยู่
"ไม่ป๊ายยยย"ผมเบรกล้อฟรีขืนตัวเกร็ง แต่มือหรือจะสู้แรงหมีอย่างมันได้ กระชากทีเดียวกูก็ตัวปลิวเลยจ๊ะ
"เหนือ นี่แฟนกู"ไอ้โปรแนะนำอย่างฮาร์ดคอร์
"เออ.... เราชื่อเหนือ เป็นเพื่อนมัน"ดาวเหนือพูดเรียบๆ ก่อนจะฉีกยิ้มให้ผม "ชื่อบอสใช่ปะ เมื่อกี้เพิ่งคุยกับไอ้โปรอยู่"ดาวเหนือพูดจบกูนี่หันควับเลย
"อ้าว ไอ้เหี้ยนี่หาเรื่องให้กูแล้วไหมล่ะ"ดาวเหนือหัวเราะออกมา ก่อนจะโบกมือบอกว่าล้อเล่น
สรุปเรื่องราวแล้วคือ ดาวเหนือเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่อิตัวขาวมันเคยแอ๊วอยู่ช่วงหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว ตั้งแต่สมัยที่ดาวเหนือย้ายไปอยู่น่านกับแม่นั่นแหละ
ส่วนไอ้เรื่องว่าเหนือจะมาเปิดศึกแย่งชิงอิหมีกับผมนั้นตัดไปได้เลย เพราะดาวเหนือแม่งมีลูกมีเมียแล้ว ไม่ใช่ว่าเอาลูกหมาลูกแมวมามโนเป็นลูกนะเว้ย ลูกมันจริงๆนี่แหละ สองขวบแล้ว มีลูกทันใช้เลยไอ้สัตว์
"แล้วนี่มึงไม่ได้ป้องกันเลยหรอวะ"ไอ้โปรถามเพื่อนมัน
"ป้องกัน แต่คนเราแม่งจะโดนแจ็กพอตไง"เหนือกลั้วหัวเราะ ก่อนจะสไลด์โทรศัพท์เปิดรูปลูกแฝดชายหญิงพร้อมกับเมียมันให้ดู... โอโห เมียแม่งโคตรสวย
"พอ...ตาวาวเชียวนะอิอ้วน"ไอ้โปรส่งโทรศัพท์คืนเพื่อนมันก่อนจะหันมามองจิกผม
คุยกันราวชั่วโมงกว่า ดาวเหนือขอตัวกลับบ้าน เพราะต้องเตรียมเอกสารรายงานตัวฝึกงานอีก พออยู่กันสองคน เราก็เลยเปิดหนังดูกันที่ห้องนั่งเล่นนั่นแหละ
"เหนือน่ารักเนอะ"ผมพูดขึ้นในขณะที่ตายังจ้องมองที่หน้าจออยู่
"น่ารักแล้วไง ในเมื่อกูไม่ได้รัก"มันคว้ามือผมไปบีบ ทั้งที่เรายังจ้องไปที่จอทั้งคู่
"อื้ม..."
"ที่เมื่อวานไปหา กูกะไปง้อเรื่องที่กูเล่นเกมส์แล้วไม่สนใจมึง"
"แต่เราไม่ได้โกรธนะ"ผมบอกแล้วทิ้งหัวซบบ่ามัน
"รู้แล้ว"มันเอียงคอทิ้งหัวซบลงบนหัวผมอีกที "ที่กูดูดีใจน่ะ มันเหมือนอารมณ์ตอนที่เราเจอเพื่อนที่เราไม่ได้เจอมานานนั่นแหละ รักแรกห่าเหวอะไรของไอ้แคปมึงอย่าไปสนใจ กูจำความรู้สึกตอนนั้นไม่ได้วยซ้ำ"
"อื้อ..."
เพิ่งรู้ว่าการที่เราพูดเราถามออกไปตรงๆแม่งโคตรดีเลยว่ะ อธิบายไม่ถูก แต่รู้แค่ว่ามันดีแล้วที่เราเป็นแบบนี้ เรานอนดูหนังจนจบเรื่อง อิหมีมันก็ง่วงเลยลากผมไปบนห้อง
แต่ยังไม่ทันที่จะนอนหลับไปอย่างสงบ อิตัวขาวนี่ก็เอามือเลื้อยมาบีบพุงบีบนมผมเล่นซะงั้น แต่อย่าคิดว่ากูจะได้ร่วมร่างล้างตาแมตเมื่อคืนอะไรกันนะ แม่งหลับไปทั้งที่มือยังกำพุงกูอยู่นั่นแหละ
ผมกับโปรตื่นขึ้นมาอีกทีตอนพี่บลูขึ้นมาเคาะประตูปลุกให้ลงไปกินข้าว วันนี้มื้อเย็นมีแค่พี่บลู โปรแล้วก็ผม เพราะป๊าของโปรติดงานเลยจะกินที่บริษัทเลย ส่วนพี่บลูก็กลับมาดูอิหมีนั่นแหละ เห็นมันเป็นแบบนี้นะ แต่เรื่องอาหารการกินอินี่มันเป็นง่อย ไม่มีอะไรที่ถูกใจให้กิน มันก็ไม่กิน นอนยาวข้ามวันไปนู้นแหละ
พอทานข้าวกันเสร็จ พี่บลูก็กลับไปช่วยป๊าของโปรตอนเคลียร์งานต่อ ตอนแรกผมก็กะจะกลับบ้านนะ แต่พอเห็นมันอยู่หงอยเหงาคนเดียว ก็เลยอยู่ค้างบ้านมันนี่แหละ
ตอนเช้าเราต่างคนต่างขับรถออกไป โปรเอาบิ๊กไบท์สีดำคันเก่าของมันออกไป เพื่อกันปัญหาการหมันไส้ในที่ฝึกงาน ส่วนผมก็ขับรถกลับมาบ้านนั่นแหละ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปฝึกงาน เลยต้องเตรียมเอกสารรายงานตัว
วันนั้นเราแค่คุยโทรศัพท์กันเท่านั้น อิหมีบอกฝึกงานไม่เหนื่อยเท่าไหร่ แต่เบื่ออ่านเอกสาร แต่พี่เลี้ยงมันบอกว่าอีกสองสามวันจะพาลงไปดูไลน์ผลิตแล้ว
วันแรกของการฝึกงานผมมารายงานตัวที่ฝ่ายบุคคลพร้อมกับไอ้เอ็ม ซึ่งมีเพื่อนจากม.อื่นอีกสี่คน แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากนะ เพราะเช้าๆต่างคนแม่งคงต่างง่วงอ่ะ และหลังจากที่นั่งรอจนรากจะงอก พี่ที่แผนกก็มารับผมไปที่แล็บวิจัยและพัฒนา หัวหน้าแผนกหรือพี่วิว พาเราหกคนไปแนะนำกับพี่ๆในแล็บ
จากนั้นก็เอาแฟ้มเอกสารการควบคุมและอะไรต่างๆมากองให้พวกเราอ่าน วันแรกของผมผ่านไปด้วยดี ผมนั่งแท็กซี่กลับไปบ้านด้วยความบันเทิงใจ
ตลอดทั้งอาทิตย์ที่ต้องฝึกงาน ผมกับโปรได้คุยกันน้อยลง แต่ในขณะเดียวที่เราได้คุยกันแค่ช่วงสั้นๆก่อนนอน มันกลับทำให้เราต่างยิ่งโหยหากัน ยิ่งคิดถึงกัน
คืนวันศุกร์ อิหมีมันมานอนกับผมที่บ้าน ซึ่งแน่นอนลุงไม่อยู่บ้านเว้ย แอบนัดแนะไปเที่ยวกับแม่ผมนั่นแหละ เย็นนั้นเราออกไปจิบเบียร์กันให้พอกรึ้มๆ กลับมาก็อาบน้ำอาบท่าเตรียมทำศึกล้างตาจากนัดที่แล้วที่ล่มไปเพราะแข่งเรือยาว
และแน่นอนทุกอย่างผ่านไปด้วยดี จะเสียก็อย่างเดียว สารร่างกูจะพัง นี่มึงเก็บกดอะไรหนักหนาห๊ะ ผมได้แต่นอนแปล้อยู่บนเตียงอย่างหมดสภาพ ผมเพ้ายุ่งเหยิง ในขณะที่อิตัวร้ายนั่น มันเดินผิวปากอารมณ์ดีไปอาบน้ำ
ผมปรือตากำลังจะหลับ แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นกระทำให้ผมต้องลืมตาขึ้น แต่มันไม่ใช่โทรศัพท์ผมไง แล้วผมควรทำไงดีวะ อินั่นก็ดูเหมือนจะไม่ได้ยินด้วย
ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตูกระจกสีขุ่นของห้องน้ำ
"โปร"ผมเรียก ได้ยินคนข้างในปิดน้ำแล้ว "มีคนโทรมา"
"มึงรับไปเลย บอกว่าเดี๋ยวโทรกลับ"ตะโกนออกมา แล้วแม่งก็อาบน้ำต่อ
ผมใจเต้นตึกตัก มองเบอร์แปลกด้วยความตื่นเต้น เกิดมาไม่เคยรับโทรศัพท์แทนแฟนเลย... ครั้งนี้ครั้งแรกว่ะ
"หวัดดีครับ"ผมกรอกเสียงลงไป
/"น้องโปรตอน นี่พี่อิ๋วบัญชีนะ ทำไมช่วงนี้พี่โทรไปเราไม่รับเลยอ่ะ พี่น้อยใจนะ"/เสียงผู้หญิงดังรอดออกมา /"แล้ววันนี้กลับเร็วจัง พี่ว่าจะชวนไปกินข้าวด้วย"/
"เอ่อ..."
/"วันจันทร์มาง้อพี่ด้วย"/กูนี่งงไปหมดแล้วไอ้สัตว์
"คือโปรอาบน้ำครับ แต่เดี๋ยวจะโทรกลับไป"ผมบอกแบบงงๆ
/"นี่ใครอ่ะ น้องโจหรอ"/เพื่อนในกลุ่มที่ไปฝึกงานกับอิตัวขาวนั่นแหละครับ
"เปล่าครับ แค่นี้ก่อนนะครับ"แล้วผมก็กดวางสายไปด้วยความงงๆ
ผมวางโทรศัพท์มันไว้บนโต๊ะ หยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาใส่ แล้วนั่งรอเจ้าของโทรศัพท์อยู่บนเตียง ไม่นานไอ้โปรมันก็เดินอารมณ์ดีออกมา แต่เมื่อเห็นผมนั่งหน้านิ่งกดดันมันอยู่ อินี่ก็ตีหน้าเรียบสกัดกั้นความร่าเริงไว้ทันที
"พี่อิ๋วบัญชีโทรมา"
"เฮ้อ"มันถอนหายใจ
"มีอะไรทำไมไม่บอกเรา"ผมจะไม่อะไรเลยนะ ถ้าเวลาผมถามว่ามีใครมาจีบไหม แล้วมันบอกว่าไม่มีมาตลอดน่ะ
"เดี๋ยวมึงก็คิดมาก แล้วพี่เขาแม่งแก่คราวแม่กูแล้วด้วย กูไม่เอาหรอก"เดี๋ยวๆ นั่นไม่ใช่ประเด็น
"ถ้าเด็กกว่าคือเอา หรือยังไง คือเรางง"ผมหาเรื่องมันละ
"ไม่ใช่ ไม่เอาใครทั้งนั้นแหละ เอาแต่มึงนี่แหละ"
"แล้วทำไมไม่ปฏิเสธพี่เขาไป"ผมตีหน้านิ่ง
"ถ้ามีปัญหาชู้สาวที่คณะกูให้ย้ายที่ฝึกเลย"เออว่ะ จะโมโหก็โมโหมันไม่ลง "ถ้าไปทะเลาะกับเขาเรื่องนี้ อาจารย์ไม่ฟังหiอกนะว่าใครผิดใครถูกน่ะ"น่าสงสารขึ้นมาเลยไอ้สัตว์ "เกิดมาหล่อที่ลำบากเนอะ"เนอะพ่อเนอะแม่มึงสิโปร
"ตอนแรกนี่โอเคล่ะ แต่ฟังอิประโยคสุดท้ายนี่ชักจะหมันไส้"
"ฮ่าๆๆ"มันหัวเราะ "นอนเหอะ ทนแค่สองสามเดือนก็ไม่ได้เจอกันแล้ว"
"ให้จริงเหอะ"ไม่ใช่ไปติดกระดังงาลนไฟแล้วทิ้งเมียเก่าเหี่ยวๆแบบกูล่ะ
"สงสัยเหี้ยไรอีกเนี่ย ใจกูนี่ติดแหง็กมึงมาสามสี่ปีแล้วมึงยังจะสงสัยอะไรอีก"มันโยนผ้าเช็ดตัวทิ้งก่อนจะเคลื่อนร่างกายเปลือยๆของตัวเองเข้ามานอนใต้ผ้าห่มข้างๆผม
"แล้วนอกจากพี่อิ๋วบัญชีนี่มีใครอีกไหม"
"ไม่มีแล้ว"มันบอกไม่เต็มเสียง
"ทีหลังถ้ามีก็บอกด้วย"
"เดี๋ยวมึงก็คิดมาก"
"มันก็ดีกว่าเราไม่รู้อะไรแบบนี้ปะวะ"ผมขมวดคิ้ว
"ครับๆ ผมสัญญาถ้ามีอีกจะบอกครับ"มันตบที่หมอนผมสองสามที "นอนเหอะ"
"..."ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆมัน "ร้องเพลงให้ฟังหน่อย"
โปรลูบหัวผมเบาๆก่อนจะเริ่มเปล่งเสียงออกมาเบาๆ
"เพราะเขายังคงเก็บเอาไว้... เหมือนเธอไม่เคยไปไหน... แผลเป็นมันยังไม่หาย...หัวใจ...ยังเก็บเอาไว้ก็เพียงแค่ภาพเธอ..."นอนฟังไปไม่ทันจะจบเพลง ผมก็เคลิ้มหลับไปด้วยความเหนื่อยที่สะสมมาตั้งแต่หัวค่ำ
เย็นวันอาทิตย์โปรกลับบ้านไป ส่วนผมก็มานั่งเล่นไลน์คุยกับเพื่อนในกลุ่ม ถามสารทุกข์สุขดิบกันเรื่องฝึกงานกันตามปกติ
การฝึกงานอาทิตย์ที่สองนั้นเข้มข้นมากขึ้น แต่ก็ไม่เข้มเท่ากับพวกพี่ปีสูงที่มาฝึกเอาเป็นเอาตายในช่วงโค้งสุดท้ายของการเรียนเภสัชฯ แต่จากการฝึกงานครั้งนี้ ผมกHยังไม่รู้ว่าสองปีสุดท้าย ผมจะเลือกเรียนสายอะไรต่อไปดี
...แต่ที่แน่ๆเลยนะ...
...สายโรงงานครับ...
...กูบรัยส์...
สองอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ศุกร์นี้ผมไปอยู่ล้างผลาญค่าข้าวค่าน้ำค่าไฟบ้านมนุษย์แฟนบ้าง ชีวิตเราเวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีไรมาก ถ้าไม่เอากัน ก็นอนดูหนัง ไม่ก็หาไรแดก ถ้าพีคๆหน่อยก็ออกไปหาอะไรกินข้างนอก
" โปร"ผมสะกิดอิคนที่ตอนนี้กำลังนั่งโุแฮร์รี่ภาคหนึ่งอยู่ข้างๆ
"โทรศัพท์สั่น"
"อือ..."มันหยิบขึ้นมากดรับ "ครับ...ครับ... ไม่ค่อยได้เล่นครับ...ครับ..."มันตอบเรียบๆแบบไร้อารมณ์ร่วม "ไม่ว่างครับ ขอวางนะครับ...ครับ"แล้วแม่งก็กดวางสาย ก่อนจะมาดูหนังต่อ
"โปร... มีอะไรจะบอกเราไหม"มันถอนหายใจอย่างปลงตก
"เพื่อนที่ฝึกงาน กูไม่เคยตอบไลน์ เขาเลยโทรมา"
"นี่ไม่คิดเล่าอะไรให้เราฟังเลยใช่ไหม"ไม่ได้โมโห แต่กูก็ไม่ได้โอเคอ่ะ
"อยากเล่า แต่กูไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง มึงกับกูก็ไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว กูก็ไม่อยากคุยเรื่องที่มันเสียบรรยากาศปะวะ"มันคว้ามือผมไปกำ
"อือ"ผมครางตอบแล้วลงไปนอนหนุนตักมันแทน
ไม่ได้โกรธนะ แต่ไม่พอใจ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเหี้ยอะไร ในเมื่ออิหมีมันไม่ใช่พวกที่ชอบเล่าเรื่องอะไรอยู่แล้ว และยิ่งเป็นเรื่องที่มันคิดว่าไร้สาระด้วย ลืมไปได้เลย ไม่คาดคั้น ไม่มีทางที่เรื่องอะไรจะได้หลุดออกมาจากปากมันหรอก
แต่จะให้ปล่อยไปเลยมันก็ดูจะง่ายไป ต้องสั่งสอนให้มันรู้ว่าอย่ามาคิดแทนผม คิดมากแล้วไง เพราะกูคิดมากกูเลยไม่สมควรรู้เลยว่าใครมาแอ๊วแฟนกูบ้างงั้นสิ เดี๋ยวมึงเจอกูแน่อิหมี
.
.
.
วันจันทร์แห่งชาติเริ่มขึ้น ผมกับไอ้เอ็มกำลังนั่งจดงานกันอยู่ในห้องแล็บ
"มึงจะไปโรงงานจริงดิ"ไอ้เอ็มถามผม
"อือ อยากลองไปดูไลน์การผลิตว่ะ"ตอแหลชัดๆเลยกู
"แล้จะอยู่ยังไงวะ"
"พี่วิวบอกว่ามีหอพักพนักงานว่ะ ถ้าจะไป ไปอยู่ห้องพี่เขาได้ เพราะพี่เขาเช่าทิ้งไว้เวลาไปตรวจไลน์เท่านั้น"ผมอธิบาย "แล้วมึงเอาไง"
"ก็ต้องไปกับมึงนั่นแหละไอ้สัตว์ จะให้กูมาหล่ออโลนคนเดียวในแล็บแม่งก็ยังไงอยู่"ไอ้เอ็มบอก ผมก็หัวเราะเบาๆ "แล้วไปวันไหนวะ"
"พี่วิวบอกถ้าทำเรื่องวันนี้ วันพุธก็ไปได้เลย"มันพยักหน้า
"งั้นไปทำเรื่องกันเหอะ กูว่าไปแถวนั้นก็ดีนะ เลิกฝึกงานเราก็ไปนั่งแดกเหล้ากันริมหาดได้"เออว่ะ กินเหล้าแล้วชมทะเลเป็นอะไรที่โคตรพีคในอารมณ์อ่ะ
หลังจากทำเรื่องวันจันทร์ วันอังคารตอนเช้าพี่วิวก็มาคอนเฟิร์มผมอีกรอบ และเมื่อผมแน่ใจแล้ว พี่เขาก็ปล่อยผมเร็วกว่าปกติเพื่อไปเก็บของและเดินทางในวันพุธ แต่เพราะไม่อยากเสียเวลาฝึกงานไปวันหนึ่งเปล่า ผมกับไอ้เอ็มเลยไปแม่งตั้งแต่วันนี้เลย ซึ่งพี่วิวก็ไม่ได้ว่าอะไร
ข้าวของขอผมกับไอ้เอ็มเก็บเรียบร้อยแล้ว สี่โมงเย็นเราก็ได้ฤกษ์เดินทางสู่จังหวัดทางภาคตะวันออกของประเทศ แม้จะเจอรถติดบางช่วง แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไร
ห้องพักพนักงงานที่ผมมาอยู่นั้นไม่ได้หรูหราอะไร มีห้องน้ำในตัวมีเครื่องปรับอากาศ แค่นี้พวกผมก็โอเคแล้ว วันพุธเรานัดรายงานตัวกับพี่เลี้ยงภาคสนามที่ส่วนโรงงาน วันแรกพี่เขาก็ให้ผมอยู่ในแล็บช่วงเช้า พอบ่ายก็ได้เข้าไปดูในไลน์การผลิต
สองวันของการฝึกงานที่ส่วนโรงงานนั้นเล่นผมเหนื่อยแทบขาดใจ แต่ขณะเดียวกันมันก็สนุกมากเหมือนกัน ที่นี่ผมมีเพื่อนใหม่อีกหลายคน ทั้งสายเคมี สายจุลฯ หรือกระทั่งวิศวะ ซึ่งเพื่อนๆที่นี่ดีนะครับ ต้อนรับผมกับไอ้เอ็มได้อบอุ่นมาก... พากูไปแดกเหล้าตั้งแต่วันแรกเลยจ้า
ทุกคืนผมยังคุยกับแฟนปกติเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือกูไม่ได้บอกว่ากูมาอยู่โรงงานที่ต่างจังหวัดแล้ว เย็นวันศุกร์หลังเลิกฝึกงาน พวกเพื่อนที่ฝึกงานก็พาผมกับไอ้เอ็มออกแว้นไปนั่งกินเหล้าร้องเพลงกันอยู่ริมหาด
Rrrr
โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงผ้าแพรของผมสั่นระรัว
'หมีขาว'
ผมสไลด์รับสาย
"อยู่ไหน ทำไมไม่อยู่บ้าน"มันพูดเสียงแข็ง "แล้วทำไมเสียงดัง เสียงลมก็แรง มึงอยู่ไหน"ถามรัวเลย
"ริมหาด"
"มึงไปทำไม"
"กินเหล้ากับเพื่อนที่ฝึกงาน"ผมบอกด้วยเสียงปกติ
"มึงไปกินกันไกลนะ แล้วจะกลับเมื่อไหร่"โปรน้ำเสียงเป็นปกติแล้ว "ให้ไปรับไหม"
"กลับอีกสองอาทิตย์ แต่ไม่ต้องมาหรอก เอารถมา"
"หา!!"งงสิมึง "แล้วฝึกงานมึงนี่ไม่ฝึกหรือไง"
"เราย้ายมาฝึกโรงงานตั้งแต่วันพุธแล้ว"ผมบอก
"..."ปลายสายเงียบ "ทำไมไม่บอกอะไรกู"
"รู้สึกไงอ่ะ เข้าใจเวลาโปรไม่บอกอะไรเรายัง"
"ซี มันไม่เหมือนกัน"มันพูดเสียงอ่อน
"มันเหมือนกันโปร ถ้าโปรเข้าใจเมื่อไหร่ค่อยโทรมา"ผมบอก "เรากินเหล้าต่อล่ะ ถึงห้องแล้วจะไลน์บอก"พูดจบผมก็วางสายปิดเครื่องไปเลย
...ผมทำเกินไปปะวะ...
.
.
.
จบตอน
อิโปรมันแค่ระริกระรี้ที่จะได้เจอเพื่อนเว้ย
แต่อินิสัยปากหนักนี่แก้ยาก ราวกับเป็นสันดานไปแล้ว
ขอบคุณทุกคนนะคะ
และขอโทษด้วย เขียดแก้ไปแก้มาแม่งอยู่นั่นล่ะ
ไม่มีดราม่าอีกแล้วนะคะ โปรดจงสบายใจกันเถอะโยม
หัวข้อ: ✜✜✜▶ Ex or Next? เมื่อผมจีบ... มนุษย์แฟนเก่า ◀✜✜✜ (อ่าน 642423 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก