หัวข้อ: ✜✜✜▶ Ex or Next? เมื่อผมจีบ... มนุษย์แฟนเก่า ◀✜✜✜

[iforgive]

พอกันนั่นแหละว่ะ  เรื่องที่คิดว่าเล็กจะรบกวนจิตใจอีกคน
บางครั้งแม่งก็ใหญ่มาก  เพราะมันเอาความไว้เนื้อเชื่อใจไปด้วยไง
หน่องซีแม่งก็เล่นใหญ่คราวนี้  รัชดาลัยเธียร์เตอร์  สมใจเมิงละ  อีหมี 5555

[jimmyjimmy]

หน่องซีมันร้าย เอาคืน อิหมีขาว หง่อยไปเลย

[Littlesir]

เราชอบพระเอกแบบอิโปรนะ หน้าตานิสัย มันใช่หล่อๆเลวๆ
แต่ถึงจะบอกว่าชอบ
ก็ไม่ได้หมายความว่าบางนิสัยของเขาไม่ควรได้รับการแก้ไขอะ
พูดง่ายๆนิสัยแบบนี้ต้องโดนดัดสันดานกันบ้าง ไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลย ทนได้ก็ทนไป ถ้าเราอยากคบกับใครไปนานเราควรจะเปิดใจคุยกันในหลายๆเรื่องอะ มึงบอกว่าที่ไม่บอกกลัวกูคิดมาก แต่กูมารู้ทีหลังนี่กูไม่รู้สึกแย่กว่าเหรอวะ
คบกันทำไมถ้าไม่พร้อมเปิดใจรับกูเข้าไปในชีวิตจริงๆ
#ทีมซีอิ๊ว อิโปรแกเจอดีแน่ ซีจัดเต็มนะ อย่าไปยอมมันง่ายๆ ให้รู้สำนึกบ้าง ตอนเป็นคนทำอะไม่รู้สึกอะไร พอโดนกระทำบ้างล่ะอย่าโวย
มันไม่ใช่เรื่องของการแก้แค้นไรอะ แต่ถ้าคนเราจะอยู่ด้วยกัน เราควรเปิดใจรับเขาเข้ามาในชีวิตจริงๆ ไม่ใช่มีแฟนก็ทำตัวเหมือนอยู่คนเดียว ทำอะไรไม่บอก มีคนเป็นห่วงก็ไม่ยอมรับรู้ แบบนี้ไม่มีก็ได้ม๊ะแฟนอะ

[zleep]

อิน้องโปร แกตายแน่ ถ้าไม่ทำให้เห็นก็ไม่รู้สึกสักที

[dekying kukkig]

ใครตายคะตอนนี้คนอ่านซิคะ    มันมาให้กังวลอีกรอบแล้ววววว

[КίmY]

เอ้า รีบมาง้อซีเร็วอิพี่หมี   

[†คุณเขียด]

 

Chapter 25 Stay with me last forever (End chapter)

วางสายจากโปรแล้ว ผมก็หายใจเข้าออกยาวๆสองสามรอบเพื่อดึงสติแล้วมีความสุขกับกลุ่มเพื่อน แน่นอนว่าผมกำลังฝืน ไม่เข้าใจทำไมต้องฝึน ผมต้องสะใจดิ แต่ทำไมใจผมมันกลับ...ไม่โอเค

ผมกับไอ้เอ็มแยกกับเพื่อนฝึกงานตอนสามทุ่มกว่าเพราะเบียร์หมด ตอนแรกก็จะไปซื้อมาเพิ่ม แต่คิดไปคิดมา รายงานฝึกงานยังไม่เสร็จกันเลยสักคน ก็เลยต่างแยกย้ายกันทางใครทางมัน

กลับมาถึงห้อง ไอ้เอ็มรีบพุ่งไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนอย่างว่องไว ผมมองเพื่อนที่นอนเก่งเหลือกล้ำเหลือเกิน นอนเก่งขนาดที่ว่าถ้าเอเชียนเกมเพิ่มการนอนในประเภทการแข่งขัน ผมเชื่อว่าไอ้เอ็มมันจะต้องคว้าเหรียญทองมาให้ประเทศเราแน่นอน

ผมไปอาบน้ำ ก่อนจะปิดไฟ แล้วมานั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงที่มีเพื่อนผมแม่งนอนอืดอยู่ ผมไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลยว่ะ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำไปผมทำเพื่ออะไร ทั้งๆที่คิดว่าต้องสะใจที่ได้เอาคืน แต่ทำไมตอนนี้ผมถึงเสียใจวะ... ผมแม่งงี่เง่าฉิบหาย

 

“ไอ้เอ็ม...”

“...”เงียบกริบ ไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นแล้วสินะ

“กูควรอยู่คนเดียวแล้วแก่ตายไปอย่างสงบไหมวะ”ผมพูดขึ้นเพราะเห็นว่ามันหลับไปแล้ว ให้พูดต่อหน้าแม่งไม่เอาอ่ะ...อาย “กูคิดนะเว้ยการที่เราหายหน้าจากกันไปสามปีแล้วได้มารักกันอีก เราคงเกิดมาคู่กันจริงๆ”บางทีผมก็อยากระบายกับใครสักคน แม้ว่าอิคนฟังจะไม่ได้มีสติฟังกูเลยก็ตาม “ถ้าไม่เลิกกันไปสามปี ตอนนี้ก็คงเข้าปีที่เจ็ดแล้วว่ะ มึงว่าอาถรรพ์เลขเจ็ดนี่มันจริงไหมวะ...พออะไรมันจะดี แม่งก็ต้องมีเรื่องให้พัง”

“...”

“กูรู้สึกว่าเราเข้ากันได้ดี แต่บางทีกูก็รู้สึกว่าเราเข้ากันไม่ได้เลยว่ะ”

“...”มันยังคงนิ่งสนิท

“ที่จริงแล้วนะมึง ที่กูย้ายมาโรงงานอ่ะ กูพยายามจะดัดหลังแฟนกูที่ชอบไม่บอกอะไร มันบอกว่ากูชอบคิดมาก เพราะกูเป็นคนคิดมาก กูเลยไม่สมควรได้รู้เรื่องอะไรงั้นหรอวะ”

“...”

“กูรู้สึกแย่ว่ะมึง หรือว่ากูกับมันควรเลิกกัน”ผมเม้มปากกลั้นน้ำตา

“เลิกก็เหี้ยล่ะ เรื่องแค่นี้”เสียงเย็นๆของไอ้เอ็มดังขึ้นมา พี่นี่ขนลุกวาบตั้งแต่ปลายตีนจรดปลายหัวเลยจ้า... มึงไม่ได้หลับหรอไอ้สาดดดด “แล้วนี่คือมึงย้ายที่ฝึกงานแต่ไม่บอกแฟน?”

“เออ ก็มันมีปัญหาเวลามีคนมาจีบมันไม่ยอมบอกกู”เมานิดๆด้วยเนี่ย สติเลยไม่ค่อยจะครบ “มันบอกกลัวกูคิดมาก”

“มึงเลยงอน”ผมเงียบ “เป็นกูนี่ดีใจตายห่า มันทำเพื่อมึงไม่ใช่หรอวะ”

“แต่มันไม่คิดจะบอกอะไรกูเลยหรอ ปล่อยให้กูโง่แบบนี้หรอ”ผมถามมันกลับ

“มึงอย่าไปโฟกัสที่การกระทำ มึงช่วยดูจุดประสงค์มันด้วย คนอย่างมึงอ่ะ กูถามหน่อย ถ้ามันเล่าแล้วอิคนที่มาแอ๊วผัวมึงมันดีกว่ามึงทุกอย่าง มึงจะไม่เฟลหรอ”ผมเม้มปาก คิดตามที่มันพูด “ผัวมึงแค่พยายามปกป้องมึงจากความรู้สึกของมึงเอง แค่นี้มันผิดหรอวะ”ผมนี่ตาร้อนเลย... กูจิคราย

"แต่... กูก็อยากรู้ กูเป็นแฟนมันนะเว้ย กูไม่มีสิทธิ์รู้เรื่องของมันเลยหรอ"

"ตามความคิดกู แฟนกันมันต้องมีสิทธิ์อยู่แล้ว แต่นั่นมันกรณีที่คนที่เขาจิตใจสตรองจริงๆว่ะ ซึ่งไม่น่าจะใช่มึงอ่ะ มึงรู้ไป แก้ปัญหาอะไรก็ไม่ได้ถูกปะ แถมมึงยังเก็บมานอยด์ให้ชีวิตรักพังอีก"ไอ้เอ็มพูดเรียบๆ

"..."

“คิดตามที่กูพูดนะ คนอย่างมันอ่ะ หาดีกว่ามึงได้อีกเป็นร้อยเป็นพัน แต่มันไม่เอาเพราะอะไร”ผมก้มหน้านิ่ง “เพราะมันรักมึงไงอิโง่!!”ไอ้เอ็มกระแทกเสียง

“...”ผมเม้มปากกลั้นเสียงสะอื้น แม่ว่าน้ำตากูจะมาแล้วก็ตาม

“มันเป็นแฟนมึงเว้ย ไม่ใช่จำเลย แล้วมึงก็ไม่ใช่ศาลที่เคารพ มึงอย่ามาเรียกร้องหาความยุติธรรมอะไรในความรัก”คนอย่างมึงไม่น่าคิดอะไรแบบนี้ได้เลยเอ็ม...กูขอโทษที่คิดว่ามึงแม่งโง่มาตลอดสามปีที่รู้จักกัน “ตอนนี้มึงกำลังข่มขืนโคเขาให้เอาหญ้า คือเสียสุขภาพจิตไม่พอสภาพร่างกายมันก็แย่ตามมาอีก ถามจริง...มึงรักมันจริงๆเปล่าวะ”

“ฮึก.. ข่มเขาโคขืนให้กลืน ฮึก หญ้า หรือเปล่า”กูนี่หลุดสะอื้นเลยจ๊ะ

"ไอ้สัตว์ เรื่องนั้นช่างมันเถอะ"

"... ฮึก..."

“กูไม่ได้จะว่ามึงผิดนะ”นี่มึงยังไม่ว่าอีกหรอ “แต่แม่กูบอกกูมา สามีภรรยาที่อยู่กันจนแก่จนเฒ่าได้ มันต้องรู้จักยอมบ้าง ไม่ใช่มึงจ้องจะเอาชนะอย่างเดียว มึงชื่อชวัลกรเว้ย ไม่ได้ชื่อคณิน มึงไม่ได้แพ้ไม่เป็นเว้ย”พูดถึงตรงนี้ผมหลุดขำเลย คณินนี่ชื่อไอ้กรครับ เป็นอันที่รู้กันทั่วคณะว่าไอ้ห่านี่แม่งแพ้ไม่เป็น

 

ยกตัวอย่างเรื่องล่าสุดเลยล่ะกัน ปกติไอ้กรมันก็เกรดประมาณสามจุดสาม แต่มันไปทะเลาะกับเด็กเรียนในเซคมันครับ ไม่รู้ตื่นลึกหนาบางยังไง แต่อีกฝ่ายแม่งบอกว่าไอ้กรแม่งโง่ เทอมล่าสุดแม่งเลยจัดสี่จุดศูนย์โชว์โหดแม่งเลย จากที่แก็งค์สามสาวบอกมา หลังจากนั้นแฮชแท็กพี่กรผู้แพ้ไม่เป็นก็ว่อนโซเชียลไปพักหนึ่ง

 

“การยอมไม่ได้หมายความว่าแพ้นะ แต่บางทีเรื่องมันไม่ได้ใหญ่จนใช้ความรักหักลบไม่ได้ไง มึงคิดดีๆ เรื่องมึงเล็กแค่นี้ ถ้ามึงเอาความรักหักลบ แล้วยอมมันไม่ได้ กูว่ามึงปล่อยมันไปเถอะ”พอถึงตรงนี้กูนี่ร้องไห้ออกมาเลยจ้ะ ไม่ใช่ว่าซึ้ง  ไม่ใช่เพราะกูฟังไม่รู้เรื่อง แต่กูอยากร้อง “มันอาจจะใช้เวลาทำใจสักสองปีสามปี แต่ก็ดีกว่าต้องทุกข์กันไปทั้งชีวิตว่ะ”

“ฮึก ฮึก ฮือ”

“มึงลองคิดดูว่าผัวมึงยอมมึงบ้างไหม แต่ถ้าแม่งแพ้ไม่เป็นเหมือนกันก็พอเถอะ ความรักของพวกมึงแม่งกระจอก ดีแต่ปากอ่ะ ไปกันไม่รอดหรอก”อย่ามาดูถูกความรู้สึกกูนะอิหน้าง่วง

 

โปรติดเกม ติดแบบเล่นทั้งวี่ทั้งวันเลยบางที แต่หลังๆมันก็เล่นน้อยลง เพื่ออยู่กับผม โปรชอบดูหนังในโรง แต่มันยอมนอนดูแฮร์รี่วนไปวนมาอยู่บ้านเพื่อผม โปรชอบขี่มอเตอร์ไซต์เพราะเกลียดรถติด แต่หลังๆมานี่เพราะกลัวผมร้อน มันก็ยอมขับรถยนต์แล้วติดแหง็กบนถนนเป็นชั่วโมง

โปรติดเพื่อน ติดสังสรรค์แดกเหล้าในช่วงสุดสัปดาห์ แต่เพื่อได้อยู่กับผม มันก็ยอมทิ้งความสนุกส่วนนั้นของมันไป และทุกครั้งที่รู้ตัวว่าผิด โปรจะยอมขอโทษผมก่อน

 

“เป็นไง ตกลงจะเลิกอีกไหม”ไอ้เอ็มถาม

“ม่าย...”ผมยังคงสะอึกสะอื้น

“ถ้าไม่พร้อมจะตัดมันออกจากชีวิต มึงก็อย่าพูดออกมาง่ายๆอีก”ผมพยักหน้าในความมืด “ชีวิตแม่งไม่ใช่การ์ตูนดิสนีย์ว่ะ มันไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบหรอก ผัวมึงก็เช่นกัน”

“...”อย่าว่ามันนะอิหน้าง่วง

“เท่าที่กูฟังจากจีจี้ ผัวมึงแม่งมีข้อเสียที่กูรับไม่ได้อยู่สามอย่าง หล่อไป รักมึงมากไป แล้วก็ตามใจมึงจนนิสัยเสีย”

“กู ฮึก ไม่ได้อยาก...ฮึก..”จะพูดเหี้ยไรเนี่ย

“ตอนนี้มึงแค่เข้าวัยข่มผัวเว้ย เพราะลึกๆมึงรู้ว่ายังไงมันก็ต้องยอมมึง”ไอ้เอ็มเอื้อมมือตบหลังผมแปะๆ “มันยอมมึงอยู่แล้ว แต่แค่มันต้องฝืนแล้วก็ไม่มีความสุข”

“กูต้อง... ทำยังไง ดีวะ”

“ปิดตาลงข้าง แล้วปล่อยผ่านแม่งซะ รู้ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ไม่ต้องห่วงว่ามันจะนอกใจ เพราะถ้าคนมันจะเหี้ย มันก็หาช่องทางเหี้ยได้อยู่ดี รู้น้อย ปัญหาน้อย แฮปปี้ เชื่อเฮีย”

“ฮืออออ ทำไมมึงพูดดี”

“เฮียก็มีผัวแบบมึงนั่นแหละ”กูที่เบิกตากว้างเลยครับ ไอ้เหี้ยเอ็ม ไหนใครบอกว่ามึงคบกับนางนพมาศนิติปีก่อนอยู่ “ล้อเล่นเว้ยไอ้สัตว์ อย่าทำหน้าประหลาดสิ เฮียใจคอไม่ดี”แล้วแม่งก็นอนหัวเราะ “เอ้า ไปโทรคุยกันไป กูจะนอนต่อล่ะ บ่นงุ้งงิ้งอะไรอยู่ได้ รำคาญ”ครับพี่

 

ผมเดินกลั้นสะอึกสะอื้นถือโทรศัพท์ออกมานอกระเบียง ลมเย็นยามดึกพัดแรงจนผมรู้สึกหนาวหน่อย ผมกดเปิดเครื่อง มิสคอลจากหมีขาวนั้นมีแค่สิบกว่ามิสคอล มันคงสุ่มกระจายโทรเป็นช่วงๆ รู้สึกขอบคุณที่ผัวกูไม่โง่ ไม่โทรติดต่อไปเป็นร้อยทั้งที่เครื่องกูก็ปิด

กดโทรกลับไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่พอขึ้นรอสาย ไอ้ความประหม่าในใจลึกๆ ก็ทำให้ผมกดตัดสายแทบไม่ทัน แต่ไม่ทันที่ผมจะทำใจแล้วโทรกลับไปอีกรอบ เบอร์ล่าสุดที่ผมกดโทรก็โทรเข้ามาพอดี ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วกดรับ

 

"ขอโทษ"

/"ขอโทษ"/ปลายสายตอบมาแทบจะพร้อมกัน

"ฮึกๆ เราขอโทษ เรางี่เง่าเอง ฮึก เราไม่อยากเลิกกับโปรนะ ฮึกๆ"ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์ในเลือด ผมเลยปล่อยโฮออกมาอย่างสิ้นสติ

/"ไม่หรอก กูแม่งเหี้ยเอง กูเกลียดตัวเองที่ทำผิดซ้ำซากว่ะ กูทำมึงร้องไห้อีกแล้ว"/โปรพูดเสียงเรียบแต่ผมว่ามันแฝงความรู้สึกบางอย่าง /"บางทีกูไม่รู้จะพูดไปทำไม เพราะสำหรับกูมันไม่ได้มีความสำคัญอะไร แต่ตอนนี้แม่งสำคัญแล้วว่ะ..."/

"ฮึกๆ เราไม่อยากรู้แล้ว"

/"กูบอกได้นะ กูจะพยายาม"/โปรเสียงแผ่ว /"พยายามไม่ทำให้มึงเสียใจเพราะกูอีก"/

"ฮืออออ เราขอโทษ"ผมแหกปากลั่น

/"ขอโทษทำไม กูผิด กูทำมึงเสียใจ กูตางหากที่ต้องขอโทษ"/

"ฮึก... เราก็ ผิด... เรา ฮึก ทำโปร เสียใจ"ผมกลั้นสะอึกสะอื้น "โปรยกโทษ ฮึกๆๆๆๆ"เอ้า สะอึกรัวจนไม่รู้เรื่องแล้วอิเห้

/"ไม่ยกโทษให้"/กูนี่สะอึกรัวเป็นเสียงรัวกลองสะบัดชัยเลยจ้า /"ไม่ได้โกรธแต่แรกอยู่แล้ว"/

"เราก็ไม่ ฮึก โกรธ ...เรา น้อย ใจ ฮึก"ผมพยายามกลั้นสะอึก "เรา ฮึก อยากกอด โปร"ช่วยปลอบแล้วกอดเราที

/"ลงมาข้างใต้ตึก"/

"ห๊า!!!"น้ำหูน้ำตาหน่องซีนี่ถึงกับชะงัก

/"รออยู่นานแล้ว"/

"จริงๆนะ ไม่หลอกเรานะ"ผมหน้าตาตื่น หันรีหันขวางอย่างงงๆ

"ฮ่าๆๆ จริงๆ ไม่หลอก คุยกับลุงยามไหมล่ะ"ได้ยินเสียงลุงทักทายมาแว่วๆ ผมก็รีบพุ่งตัววิ่งตัดห้องออกไปข้างนอกทันที

 

ผมวิ่งลงมาถึงใต้ตึกก็เห็นคุณชายท่านในชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์สีควันบุหรี่กับรองเท้าแตะหนังสีน้ำตาลที่โคตรเซอร์ กำลังยืนคุยกับลุงยามอยู่ที่โต๊ะหน้าตึก

ผมรีบแตะทาบคีย์การ์ดแล้ววิ่งออกไป รีบคว้าแขนอีกคนยึดไว้เป็นหลัก ก่อนจะหอบหายใจรัวเพราะความเหนื่อยจากการวิ่งลงตรงมาจากชั้นห้าแบบไม่มีพัก

 

"แลรีบจริง รองท้งรองเท้าถึงกับลืมใส่"ลุงยามหัวเราะร่วน ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า... ไอ้ชิบหาย กูวิ่งมาตีนเปล่า

"ผมขอตัวก่อนนะลุง เดี๋ยวดึกๆผมพาเด็กมาส่ง"ไอ้โปรยิ้มให้ลุ่ม ลุงก็มองกลับอย่างมีเลศนัย

"เอาไปสามเดือนก็เอาไป นี่ไม่ใช่หอโรงเรียนประถม ไม่ต้องรีบ"เดี๋ยวก่อนนะลุง ลุงช่วยห่วงกูบ้างเถอะ

"โอเคลุง อีกสามเดือนเจอกัน"

"ถ้าไอ้หนูนี่เป็นผู้หญิงก็คงท้องโย้กลับมาละโว้ย"ลุงว่าไปนั่น

"ฮ่าๆๆ ผมไปแล้วนะลุง สวัสดีครับ"

"ขับรถดีๆล่ะหนุ่ม แล้วก็หายงอนได้แล้ว เขารักเขาถึงมาง้อ"ลุงแกบอก ไอ้โปรกับผมก็ยกมือไหว้ราวกับรับศีลรับพรในวันแต่งงาน... เดี๋ยวนะ นี่มึงบอกอะไรลุงไปบ้างห๊ะอิหมี!

"แล้วทำไมไม่ใส่รองเท้า"มันหันมาถามผม

"ลืม"

"ใส่ของกู"โปรถอดรองเท้าตัวเองทิ้งไว้ก็เดินโชว์ตีนขาวจั๊วนำลิ่วๆไปที่รถคู่บารมีของมัน

 

ผมรีบใส่รองเท้าที่ไม่ค่อยแน่ใจว่ารองเท้าหรือเรือ หลวมฉิบหายเลยเนี่ย ผมรีบวิ่งง็อกแง็กตามมาที่รถ เข้าไปนั่งที่คนขับแล้วก็ทิ้งตัวเอนนอนแบบสบายที่สุด แต่ยังไม่ทันจะได้ออกไปไหน ไอ้คนข้างๆก็ดึงเบลล์มาคาดให้ผมก่อน

 

"แล้วโปรรู้ได้ไงว่าเราอยู่นี่"ผมเปิดประเด็นเมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัว

"ถามแจนในไอจี แล้วแจนก็ให้เบอร์เอ็ม กูก็ถามทางเอ็มมา"โปรตอบเรียบๆ

"ถามตั้งแต่ตอนไหน"

"ตั้งแต่มึงปิดเครื่อง"โปรตอบ ผมนี่ได้แต่กัดฟันกรอดๆ

 

...ไอ้เอ็ม...

...ไอ้สัตว์...

 

"แล้วนี่จะไปไหนอ่ะ"

"หาโรงแรม"เห็นหน้ามันที่ดูโทรมลงเล็กน้อยผมก็เวทนาใจ นี่มึงฝึกงานหรือไปเข้าร่วมรบในสงครามตะวันออกลางมาห๊ะ "อยากนอน"แต่มึงอย่าเพิ่งนอนตอนนี้นะ กูยังไม่พร้อมไปทำสปากระทะทองแดง

"ไหวเปล่า เราขับแทนไหม"โปรขมวดคิ้วครุ่นคิด ก่อนจะเลี้ยวเข้าข้างทางแล้วตีไฟฉุกเฉิน

"ขับไหว?"เลิกคิ้วถามผม

"ไหว สร่างเมาแล้วเนี่ย ตาสว่างเต็มที่"รู้ว่ามึงมานั่นแหละถึงสร่าง

"ขับช้าๆ ไม่ไหวก็บอก อย่าฝืน"ผมพยักหน้า ก่อนที่เราจะลงจากรถแล้วเดินสวนเพื่อสลับที่กัน

 

ผมเข้ามาประจำที่คนขับ ในขณะที่เจ้าของรถปรับเบาะเอนลงนอนหลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน ผมขับรถออกมาเรื่อยๆ วกเข้าซอยนู้นซอยนี้ ไม่นานก็มาถึงตึกอันเป็นจุดหมาย

 

"โปร... ตื่น"ผมดับเครื่องยนต์ก่อนจะปลุกคนหลับ

"ฮือ... ถึงแล้วหรอ"อิตัวขาวงัวเงียลืมตาขึ้น

"อื้อ ถึงแล้ว"ผมปลดเบลล์ออก

"..."โปรนั่งตัวตรง กวาดตามองไปรอบๆ "ที่เดิม..."

"ใช่ นอนนี่แหละ จะไปเปิดห้องให้เสียตังค์ทำไม"ผมเอารองเท้าแตะหย่อนไปตรงพื้นฝั่งเจ้าของ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปหยิบถุงกระดาษใส่ของใช้ของผมที่ทิ้งไว้ในรถมันไว้เผื่อในกรณีต้องออกไปไหนกระทันหัน

 

 

ผมหยิบรองเท้าหูหนีบฟองน้ำสีฟ้าเหลืองที่ถูกผูกไว้ในถุงเซเว่นมาใส่ แต่ก่อนที่จะออกจากรถแล้วไปไหนต่อไหน ผมก็เหลือบไปเห็นเครื่องเกมส์ที่วางไว้บนเบาะหลัง แต่เพราะไม่ได้ติดใจอะไรผมก็เลยไม่ได้ถามอะไรอิตัวขาวมัน

ผมปิดประตูเดินนำเจ้าของรถลงไป โปรกดล็อกรถแล้วก็เดินตามมาช้าๆ ตอนแรกว่าจะไหว้ทักทายลุงอีกรอบ แต่ลุงก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้... หรือลุงไม่มีตัวตนตั้งแต่แรกแล้ววะ 

 

"มึงอยู่กับเพื่อนไม่ใช่ไง"โปรถามในขณะที่เรากำลังเดินขึ้นบันไดมาชั้นสอง

"อือ แต่มันนอนแล้ว"

"เกรงใจว่ะ"

"ไม่ต้องเกรงใจมันหรอก คนอย่างไอ้เอ็ม"ผมกระชับมือคนข้างตัวไว้ "ไปนอนโรงแรมเผื่อมีผงมีผีขึ้นมาซวยอีก"ไอ้โปรนี่หลุดขำในความคิดผม

"มาดิ เดี๋ยวกูจับปล้ำทำเมียให้หมด"นี่แหละสิ่งที่กูกลัว "อะไร อย่าบอกว่าผีมึงก็หึง"

"หึงหมดแหละ ก็โปรเป็นของเรา"ผมเบะปาก

"หมันเขี้ยว"แล้วมันก็ดึงปากผมเล่น... อินี่

 

ขึ้นมาถึงชั้นห้าผมก็ไขประตูเข้าไป ไอ้เอ็มยังคงนอนผึ่งลมเป็นคางคงโดนรถทับอยู่บนเตียง ผมกับโปรเดินย่องอย่าเบาตีนเข้าไปที่เตียง ก่อนที่ผมจะลากที่นอนปิ๊กนิกส่วนตัวออกมาจากข้างใต้เตียงที่มีไอ้เอ็มนอนสิงสถิตอยู่

ลากที่นอนที่กว้างห้าฟุตออกมากางที่กลางห้อง แต่ถึงที่นอนจะกว้างยังไง แต่หมอนก็มีแค่ใบเดียว เราเลยต้องเบียดเสียดกอดก่ายกันตามเคย

 

"โปรหลับยัง"ผมถาม อีกคนก็แค่ครางตอบอือออแบไม่ค่อยมีสติ "ฝันดีครับ"ผมเปิดหน้าผากของคนตัวขาวก่อนจะจุ๊บลงไปเบาๆ แต่พอจะเลื่อนมาจุ๊บปากมันอีกที ไอ้ตากลมๆที่ดูใสซื่อขัดกับสันดานเจ้าของก็มองผมแป๋ว... อ้ากกกก "..."หน่องซีนี่สตั้นจนดึงผ้าห่มมาปิดหน้าล้างอายเลยทีเดียว ที่อายไม่ใช่เรื่องจุ๊บมันมันเว้ย กูอายเรื่องที่คิดว่ามันหลับ

"อ้าว เสร็จแล้วหรอ"กูไม่ตอบหรอกไอสลัด กูหยิ่ง

"ฮื่อออ"ผมครางในลำคออย่างขัดใจ เมื่อโดนอิตัวขาวมันกระชากผ้าที่ปิดหนังหน้าผมออก "จะนอน"ผมว่าจบก็เอามือปิดหน้าอีก "โปร อย่า"ผมร้องบอกเมื่ออิหมีมันจุ๊บหลังมือรัวๆจนดังจ้วบจ้าบลั่นห้อง

"..."ไม่ตอบแต่ซุกคอผมแทน

"ฮื่อออ"ผมพยายามดันตัวอีกคนออก แต่ไปๆมาๆ จากจะห้าม แต่ไหนกูถึงกลายเป็นสมยอมได้วะ "โปร..."เสียงกระเส่าแค่ไหนถามอิหมีดูเถอะ

"ผอมลงว่ะ"โปรบ่นเมื่อเลื่อนลงไปซุกไซร้หน้าท้องที่ช่วงนี้สะสมไขมันน้อยลงเนื่องจากเดินมากและเหนื่อยจนขี้เกียจจะแดกอะไร

"อือ เสียวอ่า..."ผมบอกเมื่อคุณแฟนที่เคารพแม่งแยงลิ้นเข้ามาในสะดือจนหน่องซีนี่วูบวาบในท้องไปหมด "โปร"จิกผมสีดำของอีกคน

 

แต่อย่าคิดว่าเราจะได้รวมร่างกันให้สมอยาก เพราะทันทีที่ผมเลยหน้าขึ้นไป ก็สบกับเงาตะคุ่มๆที่นั่งหัวฟู ตาจ้องเขม็งมาที่เราสองคน จนผมงี้เสียวสันหลังวาบ... หลอนไปสิ เหี้ยเอ็ม!

 

"โปรๆ พอ"อารมณ์พี่นี่ถึงกับดับ "โปร.."ผมฟาดไปที่ไหล่หนา

"..."ไอ้โปรเงยหน้ามองตามที่ผมบุ่ยปากไป ไม่มีเสียตอบรับใดๆ แต่ผมเห็นอิตัวขาวมันสะดุ้งด้วยว่ะ

"กลัวกูไม่เชื่อว่าดีกันแล้วขนาดต้องมาปี้โชว์กูเลยหรอ"ไอ้เอ็มพูดเรียบๆ "กูจะใส่เอียร์ปลั๊ก อยากทำอะไรก็ตามสบาย"ไอ้เอ็มอุดหูเสร็จก็ล้มตัวนอนต่อ

 

ผมกับผู้ชายของผมที่เมื่อสามสี่วิก่อนยังคึกราวกับม้าป่าวัยแตกหนุ่มที่เข้าสู่ฤดูกำหนัด แต่หลังจากเจอภาพบั่นทอนจิตใจไปแล้ว ไอ้ที่ฟูๆอยู่ก็พาลฟีบไปทั้งคู่อย่างไม่ต้องนัดหมาย นอนงงๆกันไปสักพัก แต่เมื่อหันมามองหน้ากัน ทั้งผมและมันก็ถึงกับหลุดหัวเราะเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ขึ้นมา... กูทำอะไรลงไป

สรุปคืนนั้นเราไม่ได้โชว์โหดเอากันโชว์เพื่อนแต่อย่างใด ผมกับโปรก็นอนซุกกันปกติ เจ็ดโมงเช้าผมก็ตื่นขึ้นมาเพราะแสงที่รอดม่านเข้ามามันแยงตา เพื่อนของข้าและผัวของข้านั้นยังไม่ตื่นหรอก นอนเป็นตายทั้งคู่

ผมยันตัวลุกขึ้นนั่งบนที่นอน บิดตัวไล่ความเมื่อยขบสักพัก ก็ลุกไปเสียบกาน้ำร้อนเพื่อชงโกโก้ เดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำเสร็จ ออกมาก็เจออิหมีนั่งงัวเงียอยู่ ก็เลยลากมันไปล้างหน้าแปรงฟัน แน่นอนว่าแปรงผมนี่แหละ ไม่รู้แม่งรังเกียจไหม... แต่กูบังคับ

ชงโกโก้คนละแก้ว ผมกับโปรก็ออกมารับแดดยามเช้า แต่โชคแม่งเหมือนไม่เข้าข้าง เพราะทั้งที่หน้าร้อนแท้ๆ ฝนเสือกตกลงมาซะงั้นแหละ เราสองคนก็เลยเปลี่ยนมานั่งเปิดนู้นนี่นั่นในยูทูปดูแทน... ห้องพี่ไม่มีทีวีอ่ะน้อง

และด้วยอากาศเย็นๆชื้นๆเพราะฝนตก เลยทำให้ไอ้เอ็มนอนหลับไปราวกับไม่มีทีท่าว่าจะตื่นมาในเร็วๆนี้ ผมกับโปรก็เลยนอนเล่นกันไปเรื่อยๆจนฝนหยุดตกในเวลาอีกราวๆสามชั่วโมงต่อมา

เมื่อฝนหยุด ผมเลยพาแฟนผมออกไปเดินเล่นแล้วก็หาของกินกันด้านนอก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีของกินเยอะเหมือนในตัวเมือง แต่ก็เยอะพอสมควรเลยแหละ ผมได้ข้าวเหนียวหมูปิ้งมา ในขณะที่คนตัวขาวเลือกจะกินแค่น้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋เท่านั้น

ของเซ่นไอ้เอ็มนั้นเป็นข้าวหมูแดงของโปรดไอ้เอ็มกับน้ำเต้าหู้โนเครื่องพร้อมปาท่องโก๋ห้าตัวสิบอีกหนึ่งถุง พอถึงช่วงนี้ ทั้งผมและโปรก็ถึงช่วงการเคลียร์รายงานการฝึกงานที่ต้องส่งต่อ ที่ผมทำคือเล่มที่ต้องส่งทางคณะตอนฝึกงานเสร็จครับ แต่ของโปรคือรายงานประจำสัปดาห์ที่ส่งทางที่ฝึก ซึ่งของผมนั้นกำหนดส่งศุกร์เย็น แน่นอนว่าบ่ายวันศุกร์นี่กูเขียนกันหูตาเหลือกเลยทีเดียว แต่ของอิหมีมันบอกวาส่งจันทร์เช้าก็ได้... ข้านี่ริษยานัก

 

"เรียบจบแล้วมึงจะทำอะไร"โปรถามขึ้น ผมก็ได้แต่ครุ่นคิด

"เราชอบสายวิจัยนะ แต่คงต้องไปลองฝึกงานหลายๆสายดูก่อนอ่ะ"ผมบอก "โปรอ่ะ"

"คงช่วยงานที่บ้านนั่นแหละ"ตอบเสียงเรียบ

"โห แบบนี้ตอนทำงานก็เจอกันยากกว่าตอนนี้อีกดิ"ยิ่งถ้าผมอินสายโรง'บาลนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย

"อือ"โปรถอนหายใจ "ใจจริงกูแม่งอยากให้มึงอยู่บ้านอย่างเดียว แต่กูก็สงสารถ้ามึงต้องอยู่คนเดียวตอนกูไปทำงาน"

"ขอบคุณนะ"ผมฉีกยิ้มกว้าง อย่างน้อยแผนในอนาคตโปรมันก็ยังมีผมเป็นองค์ประกอบ

"มึงทำตามที่มึงอยากทำเลยนะซี ส่วนเรื่องเวลาเดี๋ยวกูปรับแผนของกูเอง"โปรพลิกมือหงายเพื่อกำมือผมไว้

"รีบคิดไปเปล่าเนี่ย อีกอย่างโปรจะมาปรับแผนคนเดียวได้ไง เราก็อยากเจอโปรเหมือนกันนะ"ผมบีบมืออีกคนกลับ ในขณะที่มือขวาผมก็ยังคงพิมพ์งานอยู่

 

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะสร้างบรรยากาศหนังรักเกาหลีกันไปมากกว่านี้ ตาผมก็เหลือบไปเห็นมนุษย์เพื่อนนั่งจ้องเขม็งมองมาทางพวกผมอีกแล้ว... มึงจะจ้องแรงอะไรเบอร์นั้น

 

"หวานมากไหมล่ะมึง เบาหวานจะขึ้นตากูแล้วไอ้สัตว์"ไอ้เอ็มบ่นกระปอดกระแปด ก่อนจะลงจากเตียง แล้วเดินไปหาของกินในตู้เย็น "ข้าวหมูแดงใคร กูแดกนะ"ไม่รอใครตอบมันก็แกะใส่จานแล้วถือมานั่งกินที่เตียงมันพร้อมกับเปิดหนังในแล็บท๊อปมันดูทันที

 

เวลาล่วงเลยจากช่วงเที่ยงเข้าสู่ช่วงบ่าย ตอนนี้ทั้งห้องมีแค่ผมกับแฟนตัวขาว เพราะไอ้เอ็มมันบอกมันจะออกไปเที่ยวกับแก็งค์เพื่อนวิศวะฯที่ฝึกงานที่เดียวกัน

 

"โปรอยากออกไปเที่ยวไหนไหม"ผมถามคนที่นอนแผ่ฟังเพลงอยู่บนที่นอนผม

"มึงอ่ะ..."หันมาถามผมแทนซะงั้น

"ไม่อ่ะ"ผมส่ายหน้า

"เหมือนกัน"จากนั้นเราก็นอนซุกกันเหมือนเดิม

 

ตอนเย็นเราออกมากินมื้อเย็นที่ตลาด มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายแซวส่งสายตาวิบวับให้แฟนผมตั้งแต่ต้นตลาดจนท้ายตลาดจนผมแทบอยากจะตะโกนว่านี่ผัวกูโว้ย แต่พอคิดดูดีๆแล้ว หน่องซีเก็บปากไว้แดกน้ำพริกดีกว่า

ตอนแรกผมยอมรับว่าหงุดหงิด แต่พอเขารู้ว่าผมกับอิหมีเป็นแฟนกัน เขาก็เข้ามาคุยดีชมนู้นชมนี่ ผมก็โอเคนะ พอคิดตามที่ไอ้เอ็มบอกมันก็จริงว่ะ คนอื่นเขาก็แค่ชอบแฟนเราฝ่ายเดียว ถ้าแฟนเราไม่เอาด้วย เขาก็เอาไปไม่ได้หรอกเนอะ

 

"หงุดหงิดปะวะ"โปรถามเมื่อเราเดินออกมาจากตลาด

"ตอนแรกก็หงุดหงิดนะ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว"ผมยิ้มกว้าง โปรก็ยิ้มตอบบางๆ

"มึงฝึกงานเสร็จเราไปเที่ยวกันดีไหม"โปรคว้ามือผมไปจับในขณะที่เราเดินอยู่ข้างๆกัน

"โปรยังฝึกไม่เสร็จเถอะ"มันจะฝึกเสร็จหลังผมเกือบเดือนครึ่งครับ

"ไปศุกร์เสาร์อาทิตย์ไง"บอกห้วนๆ

"เหนื่อยตายเลยโปร วันจันทร์ต้องไปฝึกงานอีก"ผมบอก "โปรเข้าเซเว่นกันก่อน"ผมว่าจบก็ลากอิหมีให้ตามเข้ามาในร้านสะดวกซื้อที่บางสาขาพนักงานก็หน้าหงิกเป็นส้นตีน... และสาขานี้ก็เช่นกัน

"จะซื้ออะไรอีก"

"ลูกอม"ผมบอก

"ไม่ต้องเลยมึง ตั้งแต่กูมาเนี่ยมึงแดกไปเท่าไหร่แล้ว"ช่วงนี้ผมติดลูกอมอ่ะ แต่ก็ไม่ได้เยอะเลยนะเว้ย ถุงใหญ่ถุงเดียวเองนะโว้ย

"ปากได้หวานๆไง ไม่ชอบหรอ"แรดกว่ากูมีอีกไหม

"ชอบ ถ้าเป็นปากมึง จะรสขี้ฟันรสกุ้ยช่ายรสหนมครกอะไรกูก็ชอบ"กูนี่ขนลุกเลยครับ ไม่ใช่ว่าซึ้งไรนะ กูแขยง "คราวหน้าขอมีผักติดด้วยนะ อยากลองเอาลิ้นแซะ"อินี่ คิดตามแล้วกูจะอ้วก แต่ทำไมหน้าผมร้อนวะ เขินหรอ ไม่น่าจะใช่ โมโหแน่ๆ... กูโมโห!

"โปร!"ผมทุบหลังแม่งไปทีหนึ่ง มึงช่วยอายบ้างไรบ้างเถอะ

"เจ็บนะ"ทำหน้าอ้อนใส่อีกละ

"สมควรแล้ว ชอบแกล้งเรา"แกล้งให้กูอายนี่เก่งฉิบหาย "..."ผมปล่อยมือที่จับมันออกแล้วมาเลือกลูกอมแทน

"หึๆๆ"เสียงหัวเราะหลอนประสาทดังขึ้น ก่อนที่มือขาวจะบีบลงมาที่ก้นผมอย่างแรง

"โปร!"ผมแว๊ดใส่มัน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะทุบมันอีกสักที อิหมีมันเหมือนนกรู้ครับ เดินเร็วๆไปหน้าตู้เย็นแล้วนู้น

"อย่าเสียงดังค่ะ รบกวนลูกค้าท่านอื่น"พนักงานผู้หญิงที่หน้าไม่รับแขกมองผมด้วยหางตาจากทางแคชเชียร์ แต่พอมองดีๆ ทั้งร้านแม่งมีแค่กูกับไอ้โปรนี่หว่า...อิห่า 

"..."เชิดแม่ง วันนี้กูนิสัยไม่ดี "โปร ไม่กินแล้ว กลับเถอะ"ผมเดินไปดึงชายเสื้อยืดแฟนตัวเอง

"ทำไม กลัวฟันผุ?"ผมส่ายหน้า

"พนักงานดุ"ทำหน้าเศร้า... อิพนักงานนี่เรื่องเล็กอ่ะ ความจริงอยากอ้อนแฟนเฉยๆอ่ะ

"ดุอะไร ว่าอะไร"ไอ้โปรมันขมวดคิ้ว



ต่อด้านล่าง
 

[†คุณเขียด]

"บอกว่าเราเสียงดัง"

"เออ ก็จริงของเขา"ผมนี่ปล่อยมือจากเสื้อมันเลย... คารารวยเถอะอิหมี มึงต้องเข้าข้างกูสิ "แต่กูเข้าข้างมึงนะ"ไม่ทันละไอ้สัตว์

"..."

"เอาชาฟูจิไหม"มันถามผม

"ไม่ จะไปซื้อสาขาอื่น"ซึ่งไกลเหี้ยๆ

"เออ งั้นกูจ่ายค่าน้ำก่อน"มันบอกแล้วก็เดินไปจ่ายเงิน ตอนแรกหงุดหงิดพนักงานนะ ตอนนี้กูหงุดหงิดแฟนกูแทน ไม่ใช่เพราะว่ามันซื้อน้ำสาขานี้นะ... มึงจะไปยิ้มหวานให้มันทำไมห๊า!

"ทั้งหมดสิบแปดบาทค่ะ"

"ทำงานเวลานี้ทุกวันเลยเปล่าครับ"ถามก่อนจะยื่นแบงค์ยี่สิบให้

"เฉพาะเสาร์อาทิตย์ค่ะ วันธรรมดาเข้ากะดึก"อินี่ก็เสียงอ่อนเสียงหวานกับแฟนกูจังล่ะ

"ขยันทำงานแบบนี้น่ารักนะครับ"อะไรคือความเชื่อมโยง แล้วนี่ตกลงมึงจะแอ๊วมันต่อหน้ากูใช่ไหม

"ขอบคุณค่ะ แล้วพักแถวนี้หรอคะ"ไอ้โปรไม่ตอบแต่เสือกทำตาหวานใส่แทน... หน่องซีเริ่มโมโหแล้วนะ

"ต่อแถวอยู่เปล่าคะ"แต่ยังไม่ทันจะได้ระเบิดพลังแล้วกลายร่างเป็นซุปเปอร์ไซย่าก็มีผู้หญิงมาสะกิดถามผมเสียก่อน

"เปล่าครับ"ผมส่ายหน้าก่อนจะหลับมุมไปอยู่ข้างชั้นขนมปังแล้วมองอิตัวขาวอย่างอาฆาต

"มาคุยแบบนี้แฟนไม่ว่าหรอคะ"เธอถามแฟนผมทั้งที่หน้าเขินๆ... โมโหๆ

"ไม่รู้สิครับ แต่คุณเอาเวลางานมาจีบลูกค้าแบบนี้ ผู้จัดการไม่ว่าหรอครับ"แฟนผมสวนกลับเสร็จก็เดินออกมาพร้อมกับขวดน้ำ "กูแก้แค้นให้แล้ว"ว่าจบก็คว้ามือผมเดินออกไปเลย

 

คือนอกจากจะตลกแล้ว ผมก็ดีใจนะที่มันแก้แค้นให้ผม แต่โปรตอนครับ มึงไม่เป็นห่วงสวัสดิภาพแฟนมึงที่ต้องอยู่แถวนี้อีกเป็นอาทิตย์เลยหรอ!!

 

...กูจะโดนดักตบไหม...

 

จูงมือเดินเล่นกับแฟนจนมาถึงอีกเซเว่นหนึ่ง ผมก็เข้าไปซื้อชาเขียวฟูจิฝาขาว ในขณะที่อิหมีมันก็ยืนรอเครปเย็นอยู่ที่หน้าเซเว่น

เราสองคนถือเครปกลับขึ้นมานั่งกินกันบนห้องที่ถูกปิดไฟเปิดหนังผีเพื่อสร้างบรรยากาศ หนังผียังคงดำเนินต่อไปอย่างลุ้นระทึกโดยที่ผมกับมนุษย์แฟนก็ยังคงจับจ้องอย่างไม่วางตา และปากก็ไม่ว่างจากการแดกเช่นกัน

หลังจากหนังเรื่องแรกจบไปได้ไม่นาน ไอ้เอ็มก็ไลน์มาบอกว่า 'กลับวันอาทิตย์ตอนเย็น เปิดทางให้พวกมึง...' ตอนแรกผมก็จะขอบคุณมันนะที่เข้าใจผม แต่พอเจออีกข้อความที่ตามมาเท่านั้นแหละ'เอากันให้สบายใจ เรื่องเมื่อคืน กูจะไม่บอกใคร ยกเว้นเด็กที่คณะเรา'...กูจะฆ่ามึงไอ้เชี่ยเอ็ม

 

"ซี มึงไม่หนาวหรือไง เปิดแอร์ขนาดนี้"ไส้กูจะแข็งแล้วจ้า

"เฉยๆนะ"ผมกลัวมันร้อนอ่ะ

"กูหนาว"มันบอกก่อนจะหยิบรีโมทไปพิ่มอุณหภูมิ

"มึงหายใจแปลกๆ ไม่สบายเปล่า"มันถาม

"เปล่า...โปรไปอาบน้ำไป"ผมบอกคนที่นอนดูหนังอยู่ข้างๆ

"มึงอาบก่อนเลย"โบ้ยมาให้กูอีกนั่น

"โปรนั่นแหละไปอาบ"ผมบอก เพราะรู้สึกหลอนห้องน้ำยังไงก็ไม่รู้ วันนี้กูเอาน้ำแปะๆพอ

"วันนี้กูไม่อาบน้ำ"อ้าว...อี๋ สกปรก

"งั้นเราไม่อาบด้วย"ทำเหมือนไม่อาบเป็นเพื่อนมัน ทั้งที่ความจริง หึๆๆๆๆ

"ไม่ต้องมาตอแหล มึงกลัวผีใช่ไหมอิอ้วน"ผมนี่เบ้ปากเลย

"โปรก็กลัวเถอะ ว่าแต่เรา"

"กูเฉยๆว่ะ"ว่าแล้วมันก็ลุกขึ้นนั่ง "ลุก เดี๋ยวกูนั่งเฝ้าหน้าห้องน้ำให้"

"แล้วถ้าผีมันล็อกตัวปิดปากเราในห้องน้ำล่ะ ถ้าเราเจอแล้วช็อคตายไปเลยล่ะ"ผมพลิกตัวหนี ไม่องไม่อาบแม่งแล้ว

"ถ้าผีจะเล่นมึง มึงนอนอยู่มันก็เล่น"ปากมึงนี่...น่าตบด้วยตีนจริงๆ "มึงโตแล้วซี ไปอาบน้ำ"

"..."ไม่ตอบ ไม่คุย และกูก็ไม่ไป "อื้อ หนัก"ผมพยายามดิ้น เมื่ออิหมีขาวที่ทิ้งน้ำหนักนอนทับผมลงมาเต็มตัว

"ไม่ลุกกูทับให้ขี้แตกแน่"แม่งมีขยมตัวลงมาด้วย...ไส้กูจะออกจากปาก

"ฮือ เราจุกแล้ว แอ่ก"ผมพยายามตีมือตีไม้ร้องขอชีวิต

"ไปอาบน้ำ"เมื่อผมนอนหอบอย่างสิ้นสภาพแล้ว อิหมีมันก็กระชากแขนให้ผมลุก ก่อนจะอุ้มตัวผมพาดบ่า แล้วเอาไปไว้ในห้องน้ำ... แม่จ๋าหนูจุกท้อง



..กระดูกไหล่แหลมเหลือเกินพ่อคุณ...

 

"ไม่อาบ ฮือ"ผมเบะปาก

"ร้องไห้กูฟาดซ้ำนะ"อิตัวขาวมันขู่ ผมเลยได้แต่กัดปากกลั้นสะอื้น

"ฮึบ..."ผมได้แต่ปล่อยให้อีกคนลอกคราบผมออก

"ตัวรุมๆ เดี๋ยวรีบอาบน้ำรีบกินยานอน"มันบอกผมแล้วก็เปิดน้ำรดตัวผม

"หนาว"ผมบอก ปากสั่นหงึกๆ

"ทนหน่อย มันไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น"บอกจบก็บีบครีมอาบน้ำมาถูเนื้อถูตัวให้ผม "ยกขาซ้าย"คนตัวขาวที่นั่งยองดึงมือผมไปวางไว้บนไหล่ แล้วตีขาซ้ายผมเบาๆให้ยกขึ้น

"หนาว"ผมบ่นอีก "คันด้วย"ว่าแล้วก็ใช้มือที่ว่างเกาคอ

"ซี อย่าเกา"มันพูดเสียงนิ่ง

"ทำไมต้องดุ"

"ขอโทษครับ ยกขาขวา"ปล่อยขาซ้ายผม แล้วให้ยกขาขวาขึ้น

"อือ..."

"เสร็จแล้ว"มันปล่อยขาผม ก่อนจะยืดตัวขึ้น แล้วเปิดน้ำล้างตัวให้ผม "ล้างหน้าแปรงฟัน"มันบอกผม ก่อนจะดันตัวผมไปที่อ่างล้างหน้า

"หนาว"ผมบอกเมื่อแฟนตัวขาวเอาผ้าเช็ดตัวมาห่มตัวให้ในขณะที่ผมกำลังล้างหน้าแปรงฟัน

"รออยู่ในนี้ เดี๋ยวไปเอาชุดนอนมาให้

"ไม่เอา กลัว"ผมบอก

"งั้นออกไปด้วยกัน"มันจูงมือผมที่ตัวสั่นเพราะอากาศภายนอกออกไปแต่งตัว

 

หลังจากจับผมอาบน้ำแต่งตัวทาครีมปะแป้งเสร็จ มนุษย์แฟนก็พาผมมานอนบนที่นอนของผมที่วันนี้ไม่ได้โดนจับยัดใต้เตียงเลยทั้งวัน ผมกินยาเข้าไปหนึ่งเม็ดตามคำสั่งของคุณชายเสร็จ ผมก็นอนตาปรือมองมันอย่างง่วงๆ

 

"นอนไป เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน"โปรบอกแล้วก็เดินไปในห้องน้ำเลย

 

พออยู่คนเดียวไอ้หนังผีที่หลอนอยู่ในสมองก็ฉายขึ้นมาอีกครั้ง ผมเลยทนนอนไม่ไหว จนต้องไปนั่งง่วงรออิตัวขาวอยู่หน้าห้องน้ำ

 

"เฮ้ย"ไอ้คนที่เดินเปลือยเอาผ้าเช็ดตัวผมพาดบ่าถึงกับสะดุ้ง

"ทำไมไม่นอน"มันดึงแขนผมให้ยืนขึ้น

"เดียวผีมาเหยียบอก"ไปหมดแล้วสมงสมองกู

"เฮ้อ ไปนอนๆ"

"โปรไปนอนเปล่า"

"เดี๋ยวกูทาครีมเสร็จแล้วตามไป

"งั้นเรารอ"ผมบอก

"มึงนี่ดื้อจังวะ"มันวางมือลูบหัวผม

"เราดื้อกับโปรคนเดียวนะ"

"นี่กูต้องดีใจไหม"มันหัวเราะ แล้วเดินจูงผมไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

 

พอลงเครื่องประทินโฉมเสร็จ หมีขาวก็พาผมมานอน โชคดีที่โปรร่างกายแข็งแรงเกินมนุษย์จนยากที่จะติดหวัดจากผมได้ ไม่งั้นคืนนี้ผมคงไม่ได้นอนซุกอิหมีแก้ผ้าของผมแน่ๆ

แฟนผมกลับไปตอนเที่ยง ซึ่งผื่นคันและอาการตัวร้อนของผมก็หายแล้วเช่นกัน ไอ้เอ็มกลับมาตอนเย็นพร้อมอาการยิ้มกรุ่มกริ่มแบบแซวๆ แต่คงเป็นโชคร้ายของมันที่ผมทนเก็บอาการเขินแม่งไม่ไหว มันเลยโดนผมถีบไปที

 

"เอ็ม มึงเอาเครื่องเกมมาจากไหน"ผมถามมันในเย็นวันพุธที่งานน้อยจนเราได้อนิสงให้เลิกงานเร็ว

 

เอ่อ จริงๆก็เลิกตามเวลาปกตินั่นแหละครับ แต่ปกติวันอื่นงานมันจะเยอะ พวกเราเลยเลือกจะอยู่ต่อเพื่อช่วยงานพี่ๆเขา

 

"หึๆ"ไม่ตอบแต่นั่งเล่นเกมต่อ

 

เย็นวันศุกร์ พี่ๆพาผมกับเด็กฝึกงานมาเลี้ยงที่ร้านจิ้มจุ่มใกล้ๆโรงงาน ตอนแรกผมก็คิดว่าคงไม่รู้สึกอะไรมากเมื่อต้องกลับ แต่เอาเข้าจริงก็ใจหายเหมือนกันนะ ยิ่งทุกคนดีกับผม ยิ่งใจหายว่ะ

 

"น้องซี พี่ต้องคิดถึงเรามากแน่ๆ"พี่ติมที่เป็นพี่ฉาวของทุกคน รวมทั้งเป็นพี่เลี้ยงผมด้วย เข้ามากอดผมเมื่อเราออกมาจากร้านกันแล้ว

"พี่ไปเที่ยวกรุงเทพฯพี่โทรบอกผมสิ เดี๋ยวผมไปรับ"

"จริงๆนะ"

"ครับ"ผมยิ้ม

"น่ารัก"แล้วเขาก็กระชากหัวผมไปฟัดแก้มซ้ายแก้มขวา

 

หลักจากนั้นพี่ติมก็โดนพี่ๆทุกคนงัดออกไปจากตัวผม แต่ยังไม่ทันที่ผมกับไอ้เอ็มจะได้โบกมือแยกจากทุกคนเพื่อกลับไปที่หอ ตาเจ้ากรรมผมก็ดันเหลือบไปเห็นรถสีเหลืองที่คุ้นตาและทะเบียนที่คุ้นเคย... เห็นสินะฉากเมื่อกี้

 

"ไอ้เอ็ม"ผมหรี่ตามองมัน

"ฮ่าๆ กูเรียกมันมาเอง"

"ไอ้เชี่ยเอ็ม"จากนั้นผมก็วิ่งไล่เตะไอ้เอ็มจนผมเหนื่อย

 

ผมเดินคอตกไปเคาะกระจกรถมนุษย์แฟนที่จอดนิ่งๆอยู่ กระจกรถถูกลดลงนิดนึง ประมาณสามสี่เซ็น ซึ่งผมไม่สามารถเห็นหน้าคนอีกคนที่ไม่ได้เจอมากว่าห้าวันได้

 

"เราขอโทษ แต่พี่เขามาหอมเราเองอ่ะ"ผมบอก แต่อีกฝ่ายไม่ตอบ "เราให้โปรลงโทษก็ได้"

"หรอจ๊ะ"เสียงไม่ใช่ล่ะสัตว์ ผมตาเบิกเมื่อหน้าต่าลดลงจนหมดบาน

"ไอ้ธัน"ผมนี่หน้าร้อนเลย... อายเหลือเกิน

"เออ กูเอง ผัวมึงไปขี้อยู่"

"แล้วมึงมาทำไม"

"มาขับรถมันกลับนี่ไง"มันทำหน้ากวนตีน "อ้วนแล้วยังโง่อีก"

"K"ตรงตัวแบบไม่ต้องแอ๊บ

"มึงจะกลับวันไหน"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง

"เฮ้ย"ผมสะดุ้งหันไปมองอิหมี

"อะไรของมึง"

"หวัดดี"

"ไม่ต้องมาหวัดดี มึงจะกลับวันไหน"มันถามหน้านิ่ง

"วันนี้จ๊ะ"ทำตัวดีไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่ามันเห็นไหม

"ไปเก็บของ เดี๋ยวกูขับรถมึงกลับ"มันบอกแล้วจูงผมเดินไปทางตึกที่ผมอยู่

"แล้วรถโปรอ่ะ"ผมสงสัย

"เดี๋ยวไอ้ธันขับกลับ"มันบอก

 

ผมพยักหน้าแล้วก็เดินตามแฟนผมไป ลุงยามเจ้าเก่าออกมาทักทายเราสองคน ตอนแรกลุงจะไปช่วยขนของด้วย แต่ติดแค่ของผมมีแค่นิดเดียวเอง แบกสองคนกับไอ้โปรก็พอ

มาถึงห้อง โปรก็ให้ผมยกกระเป๋าเสื้อผ้าลงไป ในขณะที่มันแบกที่นอนปิ๊กนิ๊ก เครื่องนอนและของใช้ส่วนตัวผมอีกบางส่วนลงไป เมื่อถึงใต้ตึก ไอ้เอ็มมันยืนคุยกับไอ้ธันที่ยืนสูบบุหรี่อยู่

 

"เสร็จแล้วหรอ"ไอ้ธันถามหลังจากมันคายควันออกทางปาก

"ออกไปไกลๆ ซีมันเป็นภูมิแพ้"ไอ้โปรบอกเสียงเรียบ

"โอ้ว พี่โปรคนรักเมียก็มา"ไอ้ธันแซว ส่วนไอ้เอ็มก็ยิ้มกรุ่มกริ่มมาให้ผม

"แหม เพื่อนกูนี่ทำบุญด้วยอะไร"ไอ้เอ็ม ไอ้ควาย

"มาเป็นเมียกูไหมล่ะ กูดีกว่าไอ้โปรอีก"ไอ้ธันว่า ก่อนจะโยนบุหรี่ลงพื้นแล้วเอาตีนขยี้

"ปล่อยกูไปเถอะ กูอยากมีลูกมีเมีย"ไอ้เอ็มเขยิบตัวออกห่างไอ้ธันอย่างระแวง

"ฮ่าๆ ทำไมวะ ไม่ลองดูหน่อยล่ะ เผื่อติดใจ"ไอ้เชี่ยนี่ก็แกล้งเพื่อนกูจัง

"แล้วเอาไง มึงจะกลับกับกูใช่ปะ"ผมถามไอ้เอ็ม

"ตอนแรกกว่าจะกลับกับเพื่อนผัวมึง แต่ตอนนี้กูไม่อยากกลับกับมันแล้ว"ไอ้เอ็มบอก ไอ้โปรกับเพื่อนมันนี่ถึงกับหัวเราะลั่น

"มันไว้ใจได้"ไอ้โปรบอก

"ไม่ต้องห่วง ไปกับกูถึงสวรรค์แน่"ไอ้ธันเดินไปล็อคคอไอ้เอ็มเพื่อผมที่ยืนแข็งเป็นฟอสซิ่วไปแล้ว "โบกมือลาเพื่อนด้วย"ไอ้ธันบอกไอ้เอ็ม

"ถึงบ้านแล้วบอกกูด้วย"ผมบอกไอ้เอ็ม "จะไปกับกูก็ได้นะ"เห็นสภาพไอ้เอ็มแล้วสงสาร... ตัวแข็งเป็นซากหมาตายเลยเพื่อนกู

"กูไปแล้วนะ"ไอ้ธันชิงพูด แล้วก็ลากคอเพื่อนผมออกไปยังรถที่จอดอยู่ไกลออกไป "เดี๋ยวกูถือให้"แล้วมันก็ชิงกระเป๋าเสื้อผ้าไอ้เอ็มไปถือแทน

"กูไม่ปายยย"ได้ยินเสียงไอ้เอ็มตะโกนมาแว่วๆ

"..."ไม่รู้ไอ้ธันพูดอะไร แต่...

"กูจะเก็บตูดไว้ขี้!!"เพื่อนกูประสาทแดกไปแล้วจ้า

"ไอ้ธันมันจะทำไรเพื่อนเราเปล่าเนี่ย"ผมถามแฟนตัวเอง

"ไม่หรอก มันแกล้งเล่น"ไอ้โปรบอก ก่อนจะเอาของผมยัดใส่รถ "แต่ไม่แน่ บางทีอาจจะเอาจริง"ยังไงกันแน่อิหมี

"กลับเถอะ"มันบอกผมจบก็ขึ้นไปนงฝั่งคนขับ

 

ขับรถไปไหว้ลาลุงเสร็จ เราก็ออกมาจากหอ โดยที่รถสีเหลืองคุ้นตานั้นนำออกไปไกลพอสมควร ผมนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆในอดีต ผมคิดว่าการชอบใครสักคนเหมือนการที่เราชอบอาหาร ผมเป็นพวกชอบกินอะไรก็จะกินซ้ำๆอยู่ทุกวัน แต่พอเบื่อก็จะไม่กินอีกเลย

แต่พอมาถึงจุดนี้ ผมรู้แล้วว่าความรักมันไม่เหมือนกับของกิน เพราะถ้าเปรียบแฟนผมเป็นอาหาร มันก็คงเป็นอาหารที่เหี้ยที่สุดในโลก เดาทางไม่ได้ไม่พอ บางช่วงอยากหวานมึงก็หวาน อยากขมมึงก็ขม แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าโปรเป็นอาหาร ผมก็รักอาหารจานนี้ของผมที่สุดว่ะ

เราขับรถตามไอ้ธันมาเรื่อยๆ แต่แล้วจุดพลิกผันก็มาถึง เมื่ออิหมีที่สมควรจะขับตามไปอย่างเคย เสือกเลี้ยวซ้ายอย่างรวดเร็ว และในขณะที่ผมยังงงงวยอยู่นั้น โรงแรมม่านรูดข้างหน้าทำให้ผมถึงกับตาค้าง

 

"โปร"ผมถามเมื่ออิหมีมันเลี้ยวรถเข้ามาในช่องจอดแล้ว

"..."มันไม่ตอบ แต่ลงไปคุยกับพนักงานแทน

 

พอพนักงานไป ผมก็เดินตามคนที่ไขประตูเข้าห้องไปแล้ว บรรยากาศในห้องดูประหลาดๆในความรู้สึก เพราะเกิดมาเพิ่งเคยเข้า แล้วโทนสีแดงดำที่เหมือนหนังฆาตรกรรมนี่คืออะไรวะ...กูหลอน

 

"เฮ้ย!"ผมสะดุ้งเมื่ออีกคนเข้ามาประชิดด้านหลัง

"โปร"เห็นหน้ายิ้มกว้างของมันแล้วหน่องซีใจคอไม่ดีเลย

"กูเห็นตอนที่ผู้ชายหอมแก้มมึง"ยังยิ้มอยู่

"พี่เขาเป็นตุ๊ด!"ผมรีบบอก

"แล้วไง ก็กูไม่ชอบ"

"ฮือ เราขอโทษ"

"แต่กูอยากลงโทษ"

 

จากนั้นผมก็ไม่ได้ยื่นอุทรณ์ใดๆ เมื่ออิหมีเหวี่ยงผมลงเตียง แล้วมัดมือทั้งสองข้างผมเอาไว้ อิโปร ม่ายนะโว้ย กูไม่อยากมีประสบการณ์รักเลือดสาดที่ม่านรูด

 

"โปร ไม่เล่นพิเรนนะ เรากลัว"ผมเหลือบไปเห็นพวกของเล่นที่ตั้งเรียงรายอยู่ในตู้กระจกแล้วใจคอไม่ดี

"กูไม่เอาของคนอื่นมาเล่นกับมึงหรอก"อย่าบอกนะมามึงเตรียมมาเอง

"ไม่เอานะ เรากลัวแล้ว"ไม่ชอบแบบนี้เลยอ่ะ ไอ้ที่พาลจะฟูแม่งพากันหดหมดแล้ว

"..."มันมองผมนิ่ง "ฮ่าๆๆๆๆ"ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา "มึงแม่งตลกว่ะ"

"ไอ้บ้า"ผมใช้สองมือที่โดนมัดนั่นแหละทุบหัวมัน

"กูแค่ง่วง กูเลยอยากนอน"มันบอกก่อนจะล้มตัวนอน แล้วแก้มัดมือให้ผม

"สาบานไหมล่ะว่าอยากนอน"ผมหยิกแร้มันเมื่อเป็นอิสระ

"โอ้ย เออกูก็อยากลองอะไรแปลกๆบ้าง แต่เห็นมึงกลัวกูก็ไม่เอาล่ะ สงสารเด็ก"มันบอก

"ก็ห้องมันเหมือนหนังฆาตรกรรม"ผมบอก

"เออ นอนให้ห้องฆาตรกรรมสักสามชั่วโมงเหอะ กูง่วงจริง"มันบอก

"อือ"ผมบอกแล้วก็หันไปมองคนที่ล้มตัวนอนไปแล้ว

"โปรอยากหรอ"ผมถาม

"ก็นะ กูไม่ได้เอาออกมากี่อาทิตย์ล่ะ"

"เมียมือขวาไง"

"ถ้ากูมีเมียอ้วนแล้วยังต้องใช้มืออีก ก็ปล่อยให้กูนอนหงี่ตายไปเถอะ"โปรบอกแล้วหลับตาลง

 

ผมกัดปากตัวเองอย่างช่างใจ จริงๆผมก็อยากแหละ แต่ผมเป็นพวกไปชอบมีอะไรในที่แปลกๆอ่ะ มันเหมือนไม่ชิน หลายอย่างอ่ะ มันบอกไม่ถูก แต่เพื่อแฟน หน่องซีลองดูก็ได้วะ

 

"โปร งั้นเราอาบน้ำก่อนนะ"ผมบอก ก่อนจะเดินเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ

 

แต่เมื่อผมเปิดประตูก็ตกใจจนแทบหัวใจวายตาย เมื่อจู่ๆอิหมีมันก็ช้อนแขนอุ้มผมกลับไปที่เตียง ตอนแรกผมก็อยากจะโวยวายด่ามันนะ เรื่องที่มันตีดราม่าให้ผมใจอ่อน แต่ไปๆมาๆก็ไม่รู้จะด่ามันทำไม ในเมื่อผมเองก็สมยอมทั้งที่รู้แต่แรกแล้ว

ผมไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าเราจะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมไม่เคยขึ้นถึงอนาคตเมื่อคบกับใคร เพราะผมเชื่อว่าต่อให้ความรู้สึกในตอนแรกรุนแรงแค่ไหน แต่วันหนึ่งคนเราก็ต้องเลิกลากันไป

แต่กับอิตัวขาวนี่มันกลับไม่เป็นเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมา ผมวาดอนาคต ผมวาดฝันว่าเราจะเป็นคุณตาไปด้วยกัน ผมวาดฝันถึงตอนเช้าที่เราตื่นมาเจอกัน ผมวาดฝันถึงตอนนอนที่เราได้กอดกันทุกคืน วาดฝันว่ามันจะกวนตีนผมไปอีกนานแสนนาน ในเมื่อความฝันผมไปไกลขนาดนี้แล้ว

 

"โปรรับผิดชอบเราด้วย"

"แน่นอนครับ"

 

End

----
ในที่สุดก็มาถึงตอนจบ แต่ยังไม่สุดท้ายนะเออ
ยังเหลือตอนพิเศษอีก 2ตอนนะ
ดังนั้นเราอย่าเพิ่งบอกลากัน

แต่ก็ขอขอบคุณทุกคนมากๆนะที่ตามกันจนมาถึงตอนนี้
ร้ากกกกกกกกกกกกกกก

ขอสอบถามหน่อยค่ะ
คือจะรวมเล่มค่ะ
โดยจะแบ่งเป็นสองเล่ม เล่มละประมาณสามร้อยกว่าหน้า
ราคาชุดละ 550-650 โดนประมาณ

มีใครคิดจะซื้อบ้างคะ อันนี้แค่สอบถามนะคะ ยังไม่จองจริง

https://docs.google.com/forms/d/1ziUGPvz5wBbvv9_4rgspStRCZBSHpM-kFOFFNQi3VTE/viewform

อย่ากดเล่นนะคะ
เพราะถ้าน้อยคุณเขียดจะได้ไม่ทำเนอะ
เพราะตอนนี้รวมเอง อาจจะไม่คุ้ม ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณคร่า

[pim14]

น่ารักอ่ะคู่นี้ ชอบตอนทะเลาะกันนะ มันเรียลดี อึดอัดบ้าง ระบายบ้าง ชีวิตรักก็ต้องงี้แหละ อิโปรตัวขาวก็เสน่ห์แรงไม่มีเปลี่ยน แต่น้องซีก็เป็นที่หนึ่งแบบไม่ทีเบอร์รองในใจของโปรตอนเสมอ ชอบตรงนี้แหละ ถ้ามันใช่ทั้งคู่ จะไปกลัวอะไรกับพวกวิวข้างทาง รอตอนพิเศษนะคะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่านค่ะ

[Shin b]

 

[ssipra]

รอตอนพิเศษ รักอิอ้วนกับนังหมี 

[warin]

 

[janamanza]

ึอยากอ่านธันกะเฮียเอ็ม. ฮ่าๆคู่นี้คงจะมันส์ดี

[iceman555]

 

[ka[ze]na]

รอพิเศษหมูท่วมจาน

[alternative]

ชอบย่อหน้าสุดท้าย เป็นคุณตาไปด้วยกัน

ขอบคุณคุณเขียดค่ะ

[colorofthewind21]

งือออ จบซะแล้ว
รอตอนพิเศษค่าา

[twinmonkey0311]

สนุกมากๆค่ะ

[nutty]

น่ารักโปรตามมาง้อเมีย
จบแล้วคงโตพอไม่ตีกันแบบไร้สาระอีก
เอ็มเป็นเพื่อนที่สอนดีมาก

[•♀NoM!_KunG♀•]

งะ จะจบละซะงั้น ^^!

[littlegift]

งืออออ จบแล้วเหรอ
รักเรื่องนี้มากกกกก   

[snowboxs]

โห จบแบบไม่ให้ตั้งตัวเลยนะคะคุณเขียด
แต่ยังดีมีตอนพิเศษให้ฟินอีกตั้ง 2 ตอน

คนอ่านเพิ่งมาฉุกคิดตอนที่เอ็มดุหน่องซีนี่แหล่ะ
คิดตาม เออจริงที่ผ่านมาเหมือนซีจะยอมโปรตลอด
จริงคือไม่ได้ยอม แต่ไม่พูดไม่กล่าวเก็บมาคิด
เก็บมาเครียดแล้วก็พาลจะน้อยใจแต่โปร
โปรก็แค่ผู้ชาย ไม่ได้เป็นนักจิตวิทยาสักหน่อย
เหมือนผู้ชายทั่วๆ ที่พอแฟนบอกว่าไม่เป็นไร
กินอะไรก็ได้ ไปไหนก็ได้ แต่จริงๆคือตรงข้ามไง
แต่โปรก็ยังไม่ตฝคิดจะงอนซีสักนิดเลย
รู้สึกสงสารโปรขึ้นมาเลย รีบขับรถมาง้อ
แต่ซีก็น่ารักนะ พอรู้ว่าผิดก็สำนึกถึงกับปล่อยโฮ
มีคิดถึงตอนได้อยู่กับโปรจนผมขาวด้วย
ปค่ความคิดส่วนนี้ ถ้าโปรรู้คงสุขหน้าบาน
ยิัมแบบไม่หุบ มีแรงตามใจซีอีกเยอะแน่ๆ

รอตอนพิเศษนะ

[OrangeryLemon]

กรอกจองไปแล้วค่ะ  เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[mild-dy]

 

[❣☾月亮☽❣]

         รักน้องซีกับหมีขาวจัง

ขอบคุณมากค่ะคุณเขียด ขอให้ขายดิบขายดี
รอตอนพิเศษแน่นอน อิอิ   

[Rafael]

งืออ จบแล้ววววว
อิโปรน่ารักนะเนี่ยตอนนี้

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[dekying kukkig]

ประโยคสุดท้ายนี่เสมือนว่าขออิหมีขาวแต่งงานเลยอ่ะนุงซี    แต่นะ...จบแระเหรอ เสียดายจังสนุกมากๆค่ะ 
ขอบคุณมากค่ะที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้อ่าน 

[zleep]

อีกสองตอนพิเศษก็จบแล้ว คิดถึงน้องซีกับน้องโปรแย่

[bpyt]

หาแบบอิโปรคนหลงเมียแบบนี้ได้ที่ไหนอีก

[Bellze12]