หัวข้อ: ✜✜✜▶ Ex or Next? เมื่อผมจีบ... มนุษย์แฟนเก่า ◀✜✜✜

[iceman555]

 

[Rafael]

ฮือออ คิดถึงอิหน่องซีคนกากจริงๆ 55555

ขอบคุณคุณเขียดนะคะ

[lovewannabe]

ดีใจแทนน้องซี ที่คุณเขียดบอกว่า มีอีกสองตอน 555 อิหมี อย่าขัดคอหน่องซีของพี่น้าา

[mild-dy]

 

[khwanruen]

จบแล้ว ขอบคุณคนแต่ง มากๆนะคะ
ปล.อยากได้ตอนพิเศษ อีกอ่ะ 

[GenZ]

ครอบครัวโปรน่ารักอ่ะ โผล่ม่จัดเต็มมาก

สารภาพบาปว่าจำได้แต่เฮียปั้นผู้สอบอิงค์โอเน็ตเกิน 80 กับน้องบลู

ฮรรรรรรี่ ชอบที่ตัวละครคงเอกลักษณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ

มีนักเขียนไม่กี่คนที่แต่งเรื่องแล้วสัมผัสได้ว่า เออ นี่มนุษย์ที่มีอยู่จริงในโลกนะ

คุณเขียดเป็นหนึ่งในนั้น ชื่นชมนะคะ

ขอบคุณที่สร้างเรื่องราวดีๆมาให้ทุกคนได้อ่านนะคะ :3

[gunghan]

ใจหายยย ต้องคิดถึงหน่องซีกับโปรตอนแน่ๆ 

[twinmonkey0311]

 

[lemonpreaw]

ขอบคุณค่าาา

[bojaemyboo]

รักหน่องงงซี อิโปรกวนทีนเสมอต้นเสมอปลาย

[ssipra]

อ้ายยย ฉันหุบยิ้มไม่ได้ ดีต่อใจ

[กุหลาบเดียวดาย]

อิจฉาอิอ้วน จริงๆ

[dekying kukkig]

อ๊ายยยยยย  ครอบครัวใหม่หรรษามากซีอิ๊ว   

[Shinigami_AC]

โดนสปอยมาว่าตลกแต่มีดราม่า แต่ก็อยากอ่าน 

[Jessiebier]

  ชอบโปร-ซี

[snowboxs]

งืมๆๆๆๆน่ารักมาก ใจละลายไปกับหน่องซี
"กูทนคิดถึงมึงไม่ไหวแล้ว"

[†คุณเขียด]

วัยกระเตาะ 1

     น้องซีวัยสิบห้าหยกๆสิบหกหย่อนๆนั้นมีเพื่อนไม่มากเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าหยิ่งมั่นหน้าเลือกคบคนหรืออะไร แต่ด้วยปัญหาสุขภาพกายที่กลุ่มก้อนนักกีฬาและเด็กผู้ชายส่วนใหญ่มองว่ากระแดะ อีกทั้งไม่ใช่คนชอบเข้าสังคมและทำกิจกรรม ก็เลยไม่มีใครคบสักเท่าไหร่ จึงทำให้ตัวเองมีเพียงกลุ่มเพื่อนเด็กเรียนก้อนเล็กๆที่หักหลังกันบางคราในคราวสอบ

     ...ไอ้สัตว์!...

     เรื่องมีแฟนซีไม่ได้บอกใครหรอก (ถึงจะยังไม่ได้ตกลงคบก็เถอะ แต่ซีบอกว่าแฟนก็แฟนสิ อย่าสงสัยมาก) แต่เพื่อนๆก็คงสังเกตปนสงสัยจนรู้กันไปเองว่าไอ้หัวเกรียนที่ซีอิ้วขยันไปดักรอหน้าโรงเรียนแต่หัววันนั้น มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา

     จะว่าน้องซีติดแฟนก็ได้ ก็น้องซีชอบโปรตอนนี่หว่า น้องซีก็อยากเจอโปรตอน และถึงแม้ว่าแทบทุกครั้งที่เจอกัน อีกฝ่ายจะรำคาญออกหน้าออกตา แต่ว่าโปรก็นั่งแท็กซี่มาส่งซีที่บ้านทุกครั้งนะ... แม้ว่าอันที่จริง นั่นเป็นทางผ่านบ้านมันอยู่แล้วก็เถอะ

     ถ้าเลือกได้ ซีก็ไม่ได้อยากติดแฟนหรอก แต่น้องซีเป็นคนค่อนข้างแสดงออกทุกอย่างที่รู้สึก หรือเรียกว่าพวกเก็บความรู้สึกไม่เก่งนั่นแหละ เวลาชอบใครเราก็แสดงว่าชอบ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากพูดคุย น้องซีไม่ฟอร์มจัดเหมือนโปรหรอก ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็ก็บอกไม่ชอบ


     “โปรตอน! แฮ่!”ซีอิ้วตัวแห้งแกร็นจิ้มไปที่ข้างเอวแฟนหวังให้ตกใจ แต่สิ่งที่ได้กลับมากลับเป็นเพียงแค่หน้านิ่งๆเท่านั้น
     “อะไรของมึง”
     “ไม่ตกใจเลยหรอ”โปรตอนต้องมีสัมผัสพิเศษแห่งรักแน่ๆเลยถึงรู้ว่าน้องซีจะมา
     “ตกใจก็เหี้ยล่ะ ก่อนมาถึงกูนี่แหกปากทักไปกี่คน...”ถึงโปรจะปากไม่ดีจนน่าอุดด้วยอุ้งตีนหมา แต่น้องซีก็รักนะ
     “โห”ซีทำหน้าดีใจออกหน้าออกตา จนคนตัวสูงกว่าอดหมันไส้ไม่ได้จนต้องผลักหัวสลายจินตนาการมันสักที
     “เพ้ออะไรอีก”
     “โปรหึงเรา เราดีใจ”คว้ามือเรียวยาวของอีกคนมาเขย่าๆอย่างปิติยินดีราวกับเกรดพละศึกษาที่ติดไอนั้นอาจารย์บอกว่าแค่กรอกผิด
     “อ่า...”ตากลมสวยของโปรตอนเสมองทางอื่นอย่างหมดปัญญา
     “จริงหรอ!!!”ซีอิ้วเบิกตากว้าง ปกติโปรต้องด่าสิ ต้องตัดจินตนาการสิ หรือว่าโปรหึงจริงๆ... น้องซีละลาย
     “กุขี้เกียจอธิบาย คนอย่างมึงพูดอะไรไปก็ไม่รู้จักจำ ขี้นี่ขึ้นไปอยู่แทนสมองหมดแล้วมั้ง”ผลักหัวอีกที แต่คราวนี้คงแรงไปหน่อย เพราะไอ้เด็กแคระนั่นได้เซแถ่ดๆจนลงไปนั่งพับเพียบหน้าเหวออยู่กับพื้นหญ้า
     “...”ถามว่ารู้สึกผิดไหม โปรตอนคงบอกว่านิดๆ แต่จะให้ประคบประหงมหรือขอโทษหรอ... ฝันเถอะมึง
     “แฮ่ ล้มเลย”ซียิ้มแผ่ตาหยี หรือที่อิตัวยาวเรียกว่ายิ้มโง่ๆ
     “แฮ่เฮ้ออะไร รีบๆลุก กูจะกลับแล้ว”สะบัดหน้าเดินลิ่วๆไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่บนแสตน โดนไม่หันไปมองอีกคนที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้าสักนิด
     “จะกลับแล้วเหรอมึง”แคปซูลถามขณะที่กำลังสุมหัวดูนารูโตะกันอยู่
     “เออ แม่งยุ่งวุ่นวายฉิบหาย”ขมวดคิ้วหันมองไอ้คนที่วิ่งดุ๊กๆตามเขามา
     “หรอจ๊ะ รำคาญมากเลยเนี่ย รอเขาแม่งทุกวัน รำคาญจังเลย”เคยอยู่ดีๆแล้วตีนกระตุกฟาดปากคนไหม ตอนนี้โปรตอนใกล้กระตุกล่ะ
     “ไอ้ฟิล์ม ไม่เอา ไม่แซวเพื่อน”เหมือนจะช่วย... “ว่าแต่ตอนไปปลูกป่ามึงจะอยู่ได้หรอวะ ศุกร์เสาร์อาทิตย์ ลงแดงจนหรรมลุกเป็นไฟแน่ไอ้เหี้ย”แล้วแม่งก็หัวเราะกันลั่น
     “...”แจกนิ้วกลางให้ถ้วนหน้า

     ไม่พูดอะไร ไม่ใช่ว่าโปรตอนจะสงบทุกอย่างด้วยความเงียบ แต่มันไม่มีอะไรจะพูด เพราะต่อให้ห่างกันเป็นปีสวัสดิภาพหรรมของโปรตอนก็ทำเดิม จะให้บอกตรงๆว่ายังไม่ได้กันก็รู้สึกเสียฟอร์ม แต่จะให้โกหกไป มีหวังไอ้หัวทุยนี่ได้เฉลยให้เขาหน้าแตกยับเยินแน่นอน ดังนั้นเงียบนี่แหละดีที่สุด

     “...”มันฉีกยิ้มร่าจนหน้าหมันไส้
     “ยืนมึนอะไร กลับ!!”ลงกับใครไม่ได้ ก็ลงกับไอ้หัวทุยมันนี่แหละ
     “อ่า... เราไปแล้วนะ บาย”โบกมือสุดแรงยิ้มแย้มลาเพื่อนเขา

     ...มึงเป็นเด็กห้าขวบรึไง...


     “บายจ้า”แล้วไอ้พวกเหี้ยนี่อีก มึงจะยิ้มระรื้นอะไรนักหนา
     “กลับ! กูรีบ!”คว้าแขนลากไปเลย
     “แฟนมาค้างด้วยนี่รีบตลอด”
     “ไม่ใช่แฟน”น้องซีฟังแล้วจิคราย
     “จ้า!! ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ อิอิ”สิ้นคำพื่อนๆที่ไล่หลัง โปรตอนก็หันไปตะโกนด่าว่าไอ้หัวอวัยวะเพศชาย ก่อนจบด้วยการพาไอ้เด็กแคระเข้ามานั่งในแท็กซี่


     ตลอดทางโปรตอนเอาแต่นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ ในขณะที่อีกคนก็เอาแต่จ้องเขา และพอเขาหันไปมองก็ลนลานทำมองไปทางอื่น แต่โทษทีเถอะ ไม่ต้องมาทำเนียน... กูเห็น!

     ถึงบ้านราวห้าโมงกว่า ป้าแม่บ้านกลับไปแล้ว ป๊าม๊าไม่อยู่ ทั้งบ้านตอนนี้จึงเหลือแค่ไอ้หมีที่เป็นหมา โปรตอนกับเด็กแคระติ๊งต๊องเท่านั้น โปรเดินตรงเข้าไปในครัว เทน้ำมะเขือเทศลงแก้วแล้วกระดกให้ไหลผ่านลงคอ ในขณะที่อีกคน ให้มันกินน้ำเปล่าก็พอ ไม่ใช่ว่างก แต่มันกินน้ำมะเขือเทศแล้วอ้วก โปรตอนเสียดายของ

     “ขอบคุณนะ”มาอีกแล้วยิ้มโง่ๆ
     “เออ”ตอบแบบไม่ใส่ใจก่อนจะวางแก้วที่กินน้ำหมดแล้วลงซิ้งค์ “ฝากล้างด้วย”เสือกแดกช้าเอง ช่วยไม่ได้
     “อื้อ”แล้วก็จบด้วยยิ้มตาหยีเหมือนเดิม

     คนตัวสว่างขึ้นมาชั้นบนก่อนจะเข้ามามาในห้องตัวเอง คนตัวสูงเอาเข็มขัดนักเรียนออกจากกระป๋ามาเก็บที่ ก่อนจะถอดถุงเท้า แล้วเข้าไปล้างหน้า ก่อนจะลงมาจัดการรดน้ำต้นไม้และเล่นกับหมาตามหน้าที่ของตน 
     
     เริ่มมืด โปรตอนเทอาหารเม็ดให้หมาแก่ตัวโต ก่อนจะลูบหัวบอกฝันดีมัน เขาสาวเท้ายาวๆเข้ามาในบ้าน ล้างมือ เอามื้อเย็นในตู้เย็นไปอุ่นก็ยกมากินที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับเปิดนารูโตะดูไปด้วย เดอะฮอบบิตกินหมดทีหลังอีกแล้ว เลยต้องรับหน้าที่ล้างจานไป ถึงแม้ว่าจะไม่จำเป็นเลยก็ตาม เพราะแค่ทิ้งไว้ในซิ้งค์ล้างจาน พอตอนเช้า ป้าไก่ก็มาจัดการอยู่ดี แต่ก็นะ เห็นอม่งว่างๆไม่ได้ว่ะ หมันไส้

     โปรตอนขึ้นมาอาบน้ำโดยทิ้งให้เดอะฮอบบิตอยู่ในครัว พออาบน้ำเสร็จ ออกมาก็เจอไอ้เด็กแคระมันนั่งหน้าแดงตัวแข็งเป็นฟอสซิ่วอยู่บนโซฟา โปรตอนยอมรับว่าไม่ได้ชอบอีกฝ่ายมากมายอะไร แต่ก็ไม่ได้เกลียด แต่ที่ยังเก็บมันไว้แบบนี้อาจเพราะอยู่กับเดอะฮอบบิท โปรตอนไม่ต้องคิดอะไรมาก

     ซีเป็นจำพวกรู้สึกนึกคิดอะไรก็แสดงออกทางสีหน้าหมด ชอบก็บอกว่าชอบ เขินก็เขิน ไม่ต้องมาวางฟอร์มอะไรให้มากมาย จริงๆมันก็มีเยอะกว่านี้ แต่ถ้าสาธยายมากกว่านี้ วันนี้คงไม่ต้องทำห่าไรแล้วล่ะ


     “ไปอาบน้ำ”ปลดผ้าเช็ดตัวที่พันท่อนล่างไว้โปะบนหัวอีกคน ก่อนจะเดินโทงเทงไปนอนแผ่บนเตียง

     เดอะฮอบบิทเดินตัวแข็งทื่อหายเข้าไปในห้องน้ำ ในขณะที่คนนอนหงี่ได้แต่คิดทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างเขาและซี เวลาเกือบหนึ่งเดือนตั้งแต่ที่ล่อลวงเด็กได้ โปรตอนไม่เคยขอคบ ซีเองก็ไม่ได้เรียกร้อง ไม่มีการผูกมัดใดๆ อีกอย่างเขาเพิ่งจะอายุแค่นี้ ชีวิตต้องเจอคนที่เข้ามาอีกมากมาย เขาเลยไม่ได้จริงจังกับใครสักเท่าไหร่ และซีก็ไม่ใช่ขอยกเว้น

     กว่าอีกคนจะออกมา โปรตอนก็เกือบหลับคาเตียง แต่หลังจากเทิร์นโปรมาพอสมควร เด็กที่ไม่ประสีประสาห่าเหวอะไรเลยอย่างซีอิ้ว ก็เหมือนจะเป็นงานขึ้นมาบ้าง ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ ในเมื่อรู้ว่าต้องถอด ก็ไม่ต้องใส่มันนั่นแหละถูกแล้ว

     “ขึ้นมา”โปรตอนตบที่นอนสองสามที คนตัวเล็กกว่าก็แทบพุ่งขึ้นมาบนเตียงแทบจะทันที “ก้มหน้าลงมา”ถึงจะฟังห้วนๆ แต่เวลาโปรทำเสียงอ้อนตาเยิ้ม น้องซีเกินจะต้านทานทุกที
     “อื้ออ”ริมฝีปากบางเฉียบยื่นขึ้นจุ๊บริมฝีปากอีกคน
     “อ้าปาก”สิ้นคำคนตัวยาวซีอิ้วคนดีของแม่อ้อมก็อ้าปากกว้างสุดพลัง จนคนสั่งได้แต่หัวเราะลั่นอย่างบันเทิง
     “จะให้กูตรวจฟันมึงไง เผยอๆแบบนี้พอ”โปรตอนดันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะเผยอปากน้อยๆพองามให้อีกคนดูเป็นตัวอย่าง
     “อ้า...”ซีอิ้วทำตาม หน้าตาแดงเถือกไปหมด

     คนตัวขาวประกบปากจุมพิตคนไม่ค่อยประสา มือเรียวจับมือขวาของอีกคนเกาะบ่ากว้างตามกรรมพันธุ์ของเขาไว้ ในขณะที่มืออีกข้างสอดประสานกันไว้ แล้วค่อยๆประคองหลังให้เดอะฮอบบิทค่อยเอนลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม

     เรื่องบนเตียง โปรตอนไม่ใช่คนอ่อนโยนอะไร บางครั้งออกจะกักขฬะด้วยซ้ำ แต่กับไอ้หัวทุยนี่ อาจเพราะมันยังไม่ประสา หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่นั่นทำให้เขารุนแรงกับมันไม่ลง ขนาดครั้งแรกที่ล่อลวงนั่น ก็ไม่สำเร็จนะเว้ย ก็นะ แค่นิ้วชี้ไปนิ้วเดียว มันยังร้องอย่างกับพ่อสิ้น  กว่าจะปลอบมันจดหยุดร้องได้ก็นู้น ตีสาม ไม่ทำห่าอะไรแล้วล่ะ นอนรัวๆ

     ถ้าถามว่า...ผ่านมาจะเดือนนี่ได้กันไปกี่ครั้ง ถ้าเอาแบบปากบ้างมือบ้างขาหนีบบ้างก็หลายครั้ง แต่ถ้าไอ้แบบได้เข้าไปสำรวจถ้ำน่ะยัง แต่ไม่ได้บอกใครหรอก... อายเขา

     “ใจเรา เต้นแรงมาก... “คนข้างล่างละล่ำละลั่กบอก
     “อื้ม..”โปรตอนแนบหูลงกับหน้าอกเนียนนั่น ... มึงจะหัวใจวายตายคาเตียงกูไหมเนี่ย “ใจเย็นๆ...”จูบลงบนหลังมือข้างที่เขากุมไว้ของอีกคน รู้สึกมือมันร้อนๆ แต่คงจะเพราะตื่นเต้นนั่นแหละ
     “ใจเย็นไม่ได้หรอก ก็เราชอบโปร”ตอบเสียงอ่อมแอ้ม แต่โทษทีเถอะ โปรตอนได้ยินเต็มสองรูหู “อื้ออ “ไม่ทันตั้งตัวริมฝีปากก็ถูกช่วงชิงอีกครั้ง

     มือที่ว่างของคนตัวขาวลูบเบาๆตั้งแต่โคนขา ผ่านหน้าท้องแบนราบ ผ่านซี่โครง ปัดป่ายผ่านยอดอก ก่อนจะจบลงที่ช้อนลำคอเล็กไว้แล้วผละจูบออก ก่อนจะซุกที่ซอกคอ เดอะฮอบบิทตัวเกร็งแข็งทื่อ ไอ้ความรู้สึกแปลกๆที่ทำให้ขนลุกซู่ทั้งตัวนี่เขาไม่ชินสักที

     ริมฝีปากบางสวยกดจูบลงบนน่าอกคนด้านล่าง ก่อนจะตวัดลิ้นลิ้มชิมรสยอดอกสีอ่อนราวกับจะยอกล้อคนเบื้องล่างที่มือขวาก็จิกบ่าเขาแน่น มือซ้ายก็เกร็งจับมือเขาไว้ไม่ยอมคลาย อยากจะขบกัดเล่นแรงๆเหมือนกัน แต่ก็ทำไม่ลง ถึงอายุจะรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่สภาพร่างกายกับประสบการณ์ของเขากับเดอะฮอบบิทต่างกันเกินไป ไว้เลี้ยงให้โตกว่านี้อีกหน่อย ค่อยจัดก็ยังไม่สาย... หึหึ

     “โปร... เสียว...”และประโยคปลุกความกามในใจคุณก็โผล่ขึ้นมา

     โปรตอนละปากออกจากยอดอก ก่อนจะลากลิ้นลงมาแอ่งสะดือ แล้วละเลงสักยกให้เด็กมันดิ้นพล่านก่อนจะครอบปากลงไปที่เครื่องเพศเด็กชายที่ดู เอ่อ น่ารักกระจุ๋มกระจิ๋ม

     “อื้อออ ซี เสียว อื้อ”มือขวาที่หลุดจากบ่าเขา จิกลงที่ผ้าปูที่นอน

     โปรตอนปล่อยมืออีกข้างออกจากกัน ก่อนจะท่าทางให้เดอะฮอบบิทชันขา แล้ววอร์มอัพช่องทางให้ก่อนถึงตอนใส่นิ้วแรกจะสะดุ้งตัวเกร็ง แต่ไม่นานซีก็ผ่อนตัวเองลง อาจเพราะชินบ้างแล้วด้วยแหละ อย่างอาทิตย์ก่อนก็ใส่ไปได้ตั้งสองนิ้วแล้ว ... ใกล้ถึงความจริงแล้วโปรตอน

     ในขณะที่ปากทำหน้าที่เบี่ยงเบนความสนใจ นิ้วมือก็สอดเข้าไปถึงสองนิ้วแล้ว เมื่อเห็นอีกคนผ่อนคลายแล้ว โปรตอนจึงลองใส่อีกนิ้ว แม้จะสะดุ้งเกร็งตัวบาง แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา โปรตอนค่อยๆขยับนิ้วอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้น จนคนที่โดนโจมตีทั้งหน้าทั้งหลังได้แต่ครางลั่นห้อง

     โปรตอนผละปาก ดึงนิ้วออก ปล่อยให้คนตาปรือน้ำตาคลอนอนหอบไป เขาสวมหมวกให้โปรตอนจูเนียร์ก่อนจะชโลมเจลลงไปที่ท่อนเนื้อตัวเอง และประตูบ้านโพรงกระต่ายของเดอะฮอบบิท

     ใช้นิ้ววอร์มอีกรอบด้วยหัวใจที่เต้นรัว ดึงนิ้งออก ยกขาอีกคนพาดบ่า ก่อนจะก้มจูบคนที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว คนตัวขาวกดโปรตอนจูเนียร์ของตัวเองลงไป คนด้านล่างถึงกับดิ้นพล่าน แต่ดิ้นไปไหนไม่ได้ เพราะเขาล็อกตัวล็อกปากไว้หมดแล้ว โปรตอนจะไม่ทนอีกต่อไป เข้ามาได้แล้ว จะให้ออกไปก็ไม่ใช่เรื่องแล้วโว้ย

     “ฮือออ เจ็บ ฮืออออ”เมื่อปากเป็นอิสระ ไอ้คนที่น้ำหูน้ำตาท่วมก็แหกปากลั่น
     “ไม่เจ็บเนอะ โอ๋ๆ”โปรตอนลูบหน้าลูบตาปลอบ
     “ไม่เจ็บพ่อมึงสิ ตอแหล ฮือออ”โปรตอนช็อคไปนิด ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่ตลกนะเว้ย”
     “ก็ไม่ตลก”แกล้งกดเพิ่มเข้าไปอีก
     “เจ็บ ฮึก “คนหลุดหยาบถึงกลับด่าต่อไม่ออก “เอา ออก เจ็บ”
     “อีกนิดเดียว จะครึ่งแล้วเนี่ย”
     “ห๊า!!”ซีอ้าปากค้าง ยังไม่ครึ่ง เจ็บจะตายห่าคาเตียงขนาดนี้ยังไม่ครึ่งเลยหรอ แล้วถ้านี่มันเข้ามาหมด เครื่องในน้องซีมันจะกระฉอกออกปากมาหมดไหม
     “ซีครับ”ไม่ต้องมาคงมาครับ น้องซีไม่ฟัง น้องซีเจ็บ “ไม่ร้องนะ ไม่เข้าเพิ่มแล้ว แช่ไว้แค่นี้พอ โอเคไหม”ฉุกคิดก่อนจะพยักหน้าตอบรับไป
     “อื้อ”เผลอปากรับจูบของอีกคนแต่โดยดี

     มือเรียวเค้นคลึงอกบางแบนเรียบอีกครั้งเพื่อกระตุ้นอารมณ์คนเจ็บอีกครั้ง ไม่นานไอ้สิ่งที่ฝ่อไปแล้วมันก็ยืนขึ้นสวัสดีเขาอีกรอบ โปรตอนรูดขึ้นรูดลงสร้างความสุขให้อีกคนที่ไม่รู้เลยว่า ในขณะที่ตัวเองกำลังติดอยู่ในห้วงอารมณ์ โปรตอนตัวร้ายมันก็ส่งงูเข้าบ้านโพรงกระต่ายจนจะหมดตัวแล้ว

     “อ้า... โปร เสียว... แน่น”มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ เจ็บๆ ตึงๆ เสียวๆ แต่โคตรมีความสุขเลย “ฮือออ”ปล่อยออกมาซะเต็มมืออีกคนเลยทีเดียว

     โปรตอนได้แต่กัดฟันข่มอารมณ์เมื่ออีกฝ่ายตอดรัดเขาจนแทบทนไม่ไหว อยู่นิ่งๆทำสมาธิท่ามกลางเสียงหอบหายใจของอีกคนสักพัก โปรตอนก็ให้วิชามือมาร ปลุกเร้าอีกคนขึ้นมาอีกรอบได้สำเร็จ ไม่รู้ว่าเพราะเริ่มชินหรือไอ้เด็กขาสั้นมันไม่รู้ตัว เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่า ตอนนี้มันโอนอ่อนให้เขาเต็มที่แล้ว
     
     ถึงจะไม่ได้ทำรุนแรง แต่ด้วยความไม่ธรรมดาของพี่ท่านก็เล่นเอาเหยื่อมีเลือดซิบเหมือนกัน ดังนั้นโปรตอนคงได้แต่สาวเอวเนิบๆ พอเคลิ้มๆ เพราะดูทรงถ้าขืนจัดเต็ม จบงานนี้ คงต้องมีเด็กคนหนึ่งถึงกับเดินไม่เป็นแน่

     ด้วยขนาดสรีระและวัยอีกทั้งไร้ประสบการณ์ของชวัลกร ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ใส่แรงใส่กำลังอะไรมาก แต่ด้วยแรงที่รัดแน่นก็เล่นเอาโปรตอนถึงฝั่งฝันได้ไวเหมือนกัน

     ใจจริงอยากต่อไปยาวๆทั้งคืน แต่ดูสภาพไอ้คนตาปรือแล้ว มันคงไม่ไหว โปรตอนทิ้งตัวนอนทับเดอะฮอบบิทเพื่อชาร์จพลัง ก่อนจะสอดมือดกอดรัดร่างผอมแน่น ก่อนจะพลิกตัวตะแคงข้างทั้งที่ส่วนเชื่อมต่อยังไม่หลุดจากกัน

     “เรามีความสุขมากเลย”หมากระเป๋าที่ทั้งเหงื่อทั้งน้ำตาท่วมหน้าท่วมตัวไปหมดบอกทั้งรอยยิ้มกว้างที่ดูเหนื่อยอ่อน
     “อื้ม เหมือนกัน”กดจูบลงข้างแก้มนิ่ม ก่อนจะรัดเข้ามากอดไว้แน่น

     ไม่รู้ความรู้สึกที่มันก่อนขึ้นมาตอนนี้คืออะไร มันไม่ใช่เซ็กส์ที่ดีที่สุดในชีวิตที่ผ่านมาของโปรตอน จัดว่าหวยหน่อยๆด้วยซ้ำ แต่ทำไมเขามีความสุขมากขนาดนี้ ในอกก็เต้นแปลกๆ รู้สึกหวงมันขึ้นมาด้วย จะว่าหลงเพราะได้ตัดริบบิ้นมันก็คงไม่ใช่ เพราะมันเองก็ไม่ใช่เหยื่อรายแรกของมารขาว

     หรือว่าเรื่องที่ผู้ชายโดนเปิดวาระแล้วมันจะน่ารัก มันจะดึงดูดขึ้นจะเป็นเรื่องจริง หน้าก็เดิมๆ ตัวก็แห้งๆ แคระแกร็นเหมือนเดิม แต่ทำไมตอนนี้โปรตอนถึงมองว่ามันโคตรน่ารักเลยวะ หุ่นแม่งก็นะ ทำไมเอวแม่งเล็กจังวะ ไหล่มึงนี่ถึงสามสิบห้าเซ็นรึยัง แต่ดูๆแล้ว อีกรอบก็คงไหวมั้ง

     “กอดแน่นจัง”ไม่ใช่อึดอัด แต่ปกติโปรตอนเสร็จแล้วไม่เคยกอด...ถ้ารู้ว่าเสียเอกราชแล้วโปรจะเชื่องขนาดนี้ น้องซียอมไปนานแล้วโว้ย
     “อึดอัดหรอ”คลายออกนิดนึง ก่อนจะลูบแผ่นหลังของเขาเบาๆ
     “อื้อ”พยักหน้าเบาๆ “เจ็บ แต่ทนได้”เพื่อผู้ชายน้องซีไหวเสมอ
     “ขออยู่แบบนี้อีกนิดนะ”จะคาไว้แบบนี้สักสิบยี่สิบนาทีน้องซีโอเคนะ แต่ไอ้การที่มึงมาลูบตูดแบบนี้ น้องซีรู้สึกไม่ปลอดภัย
     “ไม่เอาแล้วนะ เหนื่อย”ซีดักทาง ต่อให้รักให้ชอบกันมากแค่ไหน แต่สังขารมันไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
     “นะ เดี๋ยวเดียว”อยากจิครายให้ตายคาที่ แต่มาคิดอีกที ตายคาหรรมแม่งไม่คูล
     “ทีเดียวนะ”
     “ครับ”ทีแบบนี้แหละพูดดีเชียว

     ซีถูกพลิกขึ้นมานอนบนตัวคนตัวยาว เอวสอบแข็งแรง เด้งแทงสวนขึ้นมาเป็นจังหวะ จุดนี้น้องซีไม่คิดจะดิ้นรนขัดขืนแล้ว ได้แต่นอนแปล้ หัวสั่นหัวคลอนให้อีกคนกระทำชำเราไปนั่นแหละ

     ก่อนจะเสร็จกิจรอบสอง โปรตอนก็อุ้มเดอะฮอบบิทที่แทบสิ้นสติไปในห้องน้ำ ทุกอย่างก้าวนั่นแสนลำบาก ทุกครั้งที่น้ำหนักตัวของอีกคนกระแทกลงมา โปรตอนก็อยากจะสวนขึ้นไปแรงๆ แต่ก็ต้องยับยั้งช่างใจ เพราะถ้าเกิดเลือดตกยางออกแล้วเหยื่อกลัว มันจะชวดไปอีกนานแสนนาน

     วางคนหัวทุยไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ก่อนจะขยับตัวเข้าออกเร็วขึ้น คนไม่ประสา นอนครางกระเส่าอย่างเหนื่อยอ่อน ในหัวขาวโพลน ตัวร้อนฉ่า ในขณะคนคุมเกมส์ที่ใกล้ถึงจุดมุ่งหมายโน้มตัวลงมาบดจูบ ก่อนจะถึงฝั่งฝันของในตัวอีกคนเป็นรอบที่สอง

     ยืนหอบหายใจสักพักก็ถอนตัวออก ลอกถุงออกโยนเข้าถุงโยนลงถังขยะอย่างไม่ไยดี แล้วอุ้มคนสิ้นสภาพลงยืนบนพื้น แต่ยังไม่ทันที่จะปล่อยมือ เดอะฮอบบิทหัวทุยก็แทบล้มพับลงไปทันที เขาเลยต้องอุ้มอีกรอบเพื่อพาเข้าไปในตู้อาบน้ำ

     ตอนแรกก็ว่าจะล้างๆถูๆพอ เพราะดึกแล้ว กลัวอีกคนจะไข้แดกเสียก่อน แต่เขาก็ต้องสะดุดตากับน้ำขาวขุ่นที่ไหลมาตามเรียวขาที่แดงเป็นจ้ำๆแทน


     “อื้อ เอานิ้วเข้ามาทำไม ไม่เอานะ”ซีทำหน้าจะร้องไห้ เขาไม่ไหวจริงๆแล้ว ปวดหัวมากๆแล้วด้วย
     “ถุงแตก จะเอาออกให้”
     “แตกได้ไง”ซีตาเบิกโพลง หน้าเครียด
     “ลืมเปลี่ยน แต่ไม่ต้องกลัว กูเพิ่งไปบริจาคเลือดมา กูปลอดภัย”บอกไปแบบนั้นแต่ซีก็ยังเครียดอยู่
     “เราจะท้องไหม”สิ้นคำพูดอีกคน โปรตอนถึงกับหัวเราะลั่น “ไม่ตลกนะ แม่เราบอกว่าถ้าไม่ใส่ถุงยางจะท้อง”เรื่องนี้โปรบอกเลยว่าแม่ไม่ผิด ผิดที่สมองมันนี่แหละ
     “เออท้อง... แล้วทำไงดีวะ”แกล้งแม่ง
     “ไม่เอาอ่ะ ยังเรียนไม่จบ ฮือออออ”แล้วมันก็ร้องออกมาดังลั่น ร้องแบบร้องจริงจัง... เฮ้ย แม่งไม่รู้จริงดิวะ
     “เฮ้ย ร้องทำไม”โปรตอนปิดน้ำ แล้วกอดปลอบ
     “ฮึกๆๆๆ พ่อตีแน่ๆ ฮืออออ คันมือ คันขา ฮืออ”ตัวมันร้อนๆ
     “ไข้ขึ้น”โปรพึมพำ ก่อนจะรีบล้างตัวให้เมียสดๆร้อนๆของตัวเอง แล้วอุ้มออกไปเช็ดตัวใส่เสื้อผ้า

     คนที่ยังแก้ผ้าอยู่เริ่มใจไม่ดี เมื่อเห็นผื่นแดงที่ขาเล็กหลังจากวางอีกคนไว้บนเตียง ไหนจะมือที่แดงและบวมขึ้นเห็นได้ชัด มองนาฬิกาอีกครั้ง เกือบสองทุ่มแล้ว ร้านขายยาหน้าหมู่บ้านน่าจะปิดแล้ว อีกอย่างถ้าไปโรงบาลเขาจะตอบคำถามหมอยังไง แต่ก่อนไปหาหมอเขาต้องปรึกษาแม่ของเดอะฮอบบิทก่อนว่ามันเป็นอะไร
     
     ใส่เสื้อยืดกางเกงบ็อกเซอร์เสร็จ ก็หยิบโทรศัพท์คนป่วยมากดเบอร์ฉุกเฉิน ตั้งแม่ไว้หมายเลขหนึ่งจริงๆด้วย รอสักพักจนสายตัดไปก็ไม่มีใครรับ จนสายที่สามนั่นแหละถึงมารับได้

     “ว่าไงคนเก่ง มีอะไรคะลูก”รู้แล้วทำไมเดอะฮอบบิทถึงพูดจาภาษาดอกไม้
     ”ผม... โปรตอนนะครับ”กรอกเสียงลงไปนิ่งๆ
     “อ๋อ แฟนน้องซี”นี่มันกล้าหาญชาญชัย ถึงขั้นบอกแม่เลยหรอวะ
     ”คือซีมือบวมครับ มีผื่นแดงที่ขาที่มือ ไข้ก็ขึ้น จะให้ผมพาไปโรง’บาลไหนครับ”ไปโรงบาลที่มีประวัติน่าจะดีกว่า
     “ไม่ต้องไปหรอกค่ะ ในกระเป๋านักเรียนน้องซีมีถุงผ้าใส่ยาอยู่ ลูกลองเปิดดูค่ะ ยาทาแม่เขียนว่าแก้คัน ส่วนยากิน ให้กินอันที่แม่เขียนว่าแก้แพ้นะ ส่วนแก้ไข้ แม่เขียนว่าแก้ไข้เลย แต่ต้องให้กินข้าวก่อนนะ มันเป็นยาหลังอาหาร”อธิบายเสียงละมุน “ถ้าสงสัยตรงไหนโทรมาถามแม่นะคะ น้องซีป่วยจะดื้อจะเพ้อ ถ้าไม่ไหว รีบโทรมาบอกนะ เดี๋ยวแม่ไปรับ”
     “ครับ ขอบคุณครับ”
     “ฝากน้องซีด้วยนะครับโปรตอน”
     “ครับ”

     กดวางสาย ก่อนจะเปิดหาถุงยา แล้วทาให้ที่มือและขาเล็กนั่น ก่อนลงไปเปิดตู้เย็นอุ่นกับข้าวให้คนป่วย แต่ในตู้กับมีแต่ของที่คนป่วยกินยากๆทั้งนั้น จะออกไปซื้อก็ไม่กล้าปล่อยมันไว้คนเดียว แต่เหมือนข้าวต้มมันน่าจะทำง่าย เหมือนม๊าบอกว่าเอาข้าวสวยมาต้มใส่หมู ปรุงนิดหน่อยก็อร่อยแล้ว

     “ฮือออ คัน”คนป่วยเริ่มจะเกาขา โปรตอนจึงต้องยึดมืออีกคนที่ร้องครางไม่พอใจไว้

     ด้วยความไม่อยากปล่อยคนป่วยไว้บนห้องคนเดียว โปรตอนก็เลยเอาผ้าห่มม้วนๆเดอะฮอบบิท เพื่อล็อกแขนไม่ให้มันเกาได้ แล้วอุ้มลงมานอนที่โซฟาห้องรับแขก ไม่รู้ว่านอนบนห้องกับในห้องรับแขกอะไรมันแย่กว่ากัน แต่ตอนนั้นยังเด็ก รู้แค่ว่าห้องรับแขกมันใกล้ครัวกว่าห้องนอนก็เท่านั้น

     โปรตอนเซิร์ทวิธีทำข้าวต้มในอินเตอร์ไม่นานก็เจอ สิ่งที่เขาเลือกคือข้าวต้มหมู ขั้นตอนการทำไม่ได้ยากเย็นอะไร ถึงจะหั่นต้นหอมไม่สวยเท่าไหร่ แต่พอกินไปมันก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่ส่วนที่ยากที่สุดมันต่อจากนี้ตางหาก... เตาแก๊สบ้านกูเปิดยังไง!

     “ม๊า!!!”ต่อสายหาบุพการีที่เลี้ยงดูได้ก็แหกปากทันที

     หลังจากรู้วิธีเปิดเตาแล้ว ข้าวต้มที่เมดบายโปรตอนก็เสร็จสมบูรณ์ หน้าตาพอดูได้ รสชาติพอกินได้ แต่ให้กินเอง โปรตอนคงไม่เอาหรอก แต่ก็แดกๆไปเถอะเดอะฮอบบิท เสือกป่วยเอง ดังนั้นมึงไม่มีสิทธิ์เลือก


     “กินข้าว”วางข้าวต้มไว้บนโต๊ะก็จก
     “อือ”
     “อือแล้วก็ลุกมากิน”
     “อือ”
     “ดื้อฉิบหาย”โปรตอนช้อนหลังคนป่วยขึ้น ก่อนแทรกตัวไปนั่ง เพื่อให้คนป่วยอยู่ในท่าเหยียดขาหัวพิงอกเขา “เกิดมา นอกจากป้อนข้าวป๊าม๊า ก็มีมึงกับหมานี่แหละที่กูป้อน”บ่นๆไปตามประสา โดนไม่ไม่ได้ใส่ใจว่าคนฟังควรดีใจไหมกับความหมายที่มันสื่อออกมา

     เอาช้อนคนๆข้าวต้มเพื่อไล่ความร้อน  ก่อนจะช้อนผิวหน้ามาเป่าจนเย็นแล้วยัดเข้าไปในปากที่เผยอหายใจอยู่ ถึงแรกๆคลายจะสำลัก แต่หลังๆก็ยอมกินแต่โดยดี เมื่อข้าวพร่องเกือบหมด ซีก็เหมือนจะไม่ยอมกินแล้ว โปรก็ขี้เกียจจะบังคับ เลยค้างอยูท่านั้นราวสิบนาที ให้คนป่วยได้ย่อยก่อน

     โปรตอนช้อนตัวคนป่วยอุ้มขึ้นมาบนห้อง วางลงบนเตียงทั้งสภาพก้อนผ้าห่มนั่นแหละ เพิ่มอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศขึ้นนิดหน่อย เพราะกลัวมันจะหนาวตาย ทั้งที่ตัวเองนี่ร้อนจะบ้าแล้ว ปกติถ้าอากาศในห้องไม่ได้อุณหภูมิที่ชอบ โปรตอนจะหลับไม่สนิท แต่เมื่อคืนคงเหนื่อยหลายเรื่องด้วยแหละ เขาเลยหลับลงได้

     โปรตอนตื่นขึ้นมาอีกที่ตอนตีสี่ เพราะแรงดิ้นของคนข้างๆ เสียงบ่นพึมพำว่าคัน ทำให้โปรตอนได้แต่เอื้อมมือ ไปคว้าหลอดยามาถือ ก่อนจะคลายผ้าที่ม้วนเอาไว้ แล้วเอาคนป่วยออกมา ป้ายเนื้อยาให้ตามรอยแดงที่ยุบลงแล้ว

     แต่ด้วยความขี้เกียจม้วนใหม่ โปรตอนเลยจัดการนอนกอดอีกคนแบบล็อกแขนไว้ข้างใน เช้าวันเสาร์โปรตอนตื่นก่อน คนข้างๆ ตัวเย็นลงแล้ว ผื่นก็หายไปจนแทบไม่เหลือ ปีศาจขาวตัวยาวเข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน ออกมาก็เจอคนป่วยนอนตาปริบๆอยู่บนเตียง

     เขาเข้าไปงัดสารร่างที่เปลี้ยสุดตีนให้ลุกขึ้นนั่ง ซึ่งดูจากสีหน้าแล้ว อิแผลเมื่อคืนทำพิษแล้วสิมึง ด้วยความรำคาญนิดๆสงสารหน่อยๆ ก็เลยอุ้มอีกคนไปในห้องน้ำ ทั้งที่ตอนแรกเขาจะอยู่ด้วยเผื่อมันตายคาห้องน้ำจะได้เรียกกู้ภัยทัน แต่เพราะมันยืนยันจนแทบตีลังกาเกลียวยันว่ามันไม่ตายง่ายๆ เขาจึงได้ยอมออกมารอข้างนอก

     ราวครึ่งชั่วโมง เดอะฮอบบิทที่เพิ่งโดนตัดริบบิ้นไปเมื่อคืน ก็ค่อยๆเดินลากขากออกมาอย่างเชื่องช้า เห็นแล้วโปรตอนรำคาญ ก็เลยจะอุ้มมันลงไป แต่เจ้าตัวก็ยังคงจะพยายามเดินไปเอง ด้วยเหตุผลว่าอายป้าแม่บ้าน

     “ตอนนี้ป้าไก่ยังไม่มา ถ้าให้กูอุ้มไป ป้าไม่เห็นหรอก แต่ถ้ามึงยังค่อยๆไต่ลงไปแบบนี้นะ ยังไงป้าก็รู้”โปรตอนว่า
     “...”ได้แต่คิดตาม
     “เร็ว... อย่าเล่นตัว”คราวนี้น้องซีสมยอมแต่โดนดี เหมือนเมื่อคืนนั่นแหละ นั่นก็สมยอม

     โปรตอนอุ้มเด็กแคระที่เหมือนไม่ได้รับสารอาหารมาหลายปีดีดักลงมาที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเข้าไปในครัวแล้วเอาน้ำมาให้ คู่ผัวเมียวัยกระโปกนั่งดูดิสนีย์คลับไม่นาน ป้าไก่ก็มา
     
     ป้ารีบทำมื้อเช้าอย่างว่องไวให้คนที่ป่วยและคนไม่ป่วยที่กำลังนอนเลื้อยขี้เกียจอยู่บนพื้นพรม ราวกับคนที่เป็นอัมพาตแล้วพลาดตกจากเตียง

     มื้อเช้าหมดอย่างไว ไม่รู้ว่าอร่อยหรือหิวมาก แต่ช่างมัน เมื่อสบโอกาสตอนป้ากำลังเหม่อมองไปนอกบ้าน โปรตอนก็รีบอุ้มไอ้หัวทุยขึ้นไปบนห้อง ยัดยาเข้าปากเล็ก ก่อนจะใช้ชีวิตเปื่อยๆในห้องไปตลอดทั้งวัน

     ป๊าปั้นม๊าบลูของโปรตอนกลับมาตอนเย็น น้องซีไม่รู้ว่าโปรโดนเรียกไปคุยอะไร แต่ว่ามื้อเย็นพี่บลูยอมให้น้องซีกับโปรกินข้าวบนห้อง ทั้งที่โปรเคยเล่าว่า ที่บ้านเคร่งเรื่องกินอาหารเป็นที่มาก ขนาดโปรไปมีเรื่องมาระบมทั้งตัว ยังต้องหอบสังขารไปนั่งกินข้างล่างเลย


ต่อข้างล่างน่อว

[†คุณเขียด]

     “ขอบคุณครับ”น้องซียกมือไหว้มหาอำนาจของบ้าน ที่ยกมื้อเย็นขึ้นมาให้
     “พักผ่อนเยอะๆนะน้องซี”วางมือลูบหัวเด็กหัวกลมเบาๆ “กินเสร็จแล้วยกไปเก็บด้วยนะโปรตอน อันนี้ยาแก้อักเสบ ม๊าซื้อมาให้แล้ว”สั่งเสียงห้วนก่อนจะวางถุงยาไว้แล้วเดินออกไป
     “เดี๋ยวเรายกไปเก็บเองนะ”น้องซีเกรงใจ มากินข้าวบ้านเขา จะให้ลูกเขาทำนู้นทำนี่ให้มันไม่งาม
     “ไม่ต้องไอ้สัตว์ ภาระกูกว่าเดิม”ไม่ได้ซึน นี่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆเลย
     “ขอบคุณนะ”ซีอิ้วยิ้มแป้นแล้น “โปรตอน...เมื่อวานเราได้ยินว่าโปรจะไปปลูกป่าอะไรกับเพื่อนหรอ ”ไม่ได้เจอกันสามวัน น้องซีจิคราย
     “ค่ายสิ่งแวดล้อม ม.b ถ้าจะไปก็เอาสำเนาบัตรประชาชนมา เดี๋ยวกูไปกรอกใบสมัครที่มหา’ลัยให้”สิ้นคำคนตัวขาว น้องซีก็ยิ้มร่าพยักหน้ารัวอย่างดีใจ
     “เอาบัตรมา เดี๋ยวกูซีรอกซ์ให้”มันจะได้ไม่ต้องไปซีร็อกซ์แล้วเอาไปให้เขาที่โรงเรียน ขี้เกียจถือไปถือมา
     “อยู่ที่แม่อ่ะ”
     “บัตรประชาชนเขามีไว้ให้มึงพก ไม่ได้มีไว้ฝากแม่ เข้าใจไหม”ไม่ได้อยากจะสอน แต่บางทีโปรตอนก็รู้สึกเหมือนได้เด็กเจ็ดขวบมาเป็นเมีย เลยต้องเตือนๆมันไปบ้าง
     “ครับ”ยังยิ้มออกอีกไอ้หอกนี่

     โปรตอนไม่สนใจ เริ่มจ้วงสปาเก็ตตี้แกงเขียวหวานในจานของตัวเองกิน ในขณะที่มื้อเย็นของคนป่วยก็เป็นข้าวต้มหมูอีกแล้ว โปรตอนแอบเบื่อแทน แต่น้องซีไม่เบื่อหรอก ซีอิ้วเป็นคนกินง่าย ตราบใดที่ยังไม่ได้กินติดต่อกันไปครึ่งค่อนเดือน น้องซีก็ยังไหว

     วันอาทิตย์ คุณแม่ของน้องซีมารับตั้งแต่เช้าตรู่ ซีอิ้วตัวน้อยนั่งให้คุณแม่สำรวจเนื้อตัวสักพัก แม่อ้อมของน้องซีก็เริ่มออกรถเพื่อกลับบ้าน คุณอ้อมไม่ได้ทักลูกเรื่องรอยฮ้อเลือดจางๆตามเนื้อตามตัว ไม่ใช่ว่าไม่รู้ เพราะก่อนจะมีเจ้าหัวทุยนี่มาได้ เธอกับอิลุงที่บ้านผ่านเรื่องแบบนั้นมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว

     และไม่ใช่ว่าตอนที่ลูกมาบอกว่าชอบผู้ชายเธอจะไม่ตกใจ ตอนนั้นเธอนอนไม่หลับไปหลายวันเลยด้วยซ้ำ แต่สำหรับเธอ เธอไม่ใช่พ่อแม่จำพวกชอบบีบบังคับใจลูก ตั้งแต่ซีอิ้วเกิดมาเธอไม่เคยจะตีสักเพี้ยะ จะให้มาบังคับจิตใจลูกเพื่อให้เป็นแบบที่เธอต้องการ เธอทำไม่ได้หรอก

     พ่อแม่บางคนคิดว่าชีวิตลูกเป็นของเขา ทุกสิ่งที่เลือกให้ต้องดีที่สุด คุณอ้อมไม่เคยบอกพ่อแม่จำพวกนั้นผิด เขาเองก็รักลูกอยากปกป้องทุกอย่าง  แต่สำหรับคุณอ้อม เธอไม่สามารถอยู่กับซีอิ้วไปได้จนชั่วฟ้าดินสลาย ซีอิ้วต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง ต้องลองผิดลองถูกเอง เพื่อที่วันหนึ่งเมื่อเธอกับลุงผมบางที่บ้านไม่อยู่แล้ว ชีวิตซีอิ้วจะยังคงดำเนินชีวิตต่อไปด้วยตัวเขาเองได้

     น้องซีเข้าวัยรุ่นแล้ว เรื่องทางเพศมันเป็นเรื่องธรรมดา เธอทำใจไว้อยู่แล้ว แต่พอเอาเข้าจริง เธอก็อยากจะร้องไห้ออกมาตอนนี้เสียเดี๋ยวนี้ ลูกชายที่เธอประคบประหงมมาชั่วชีวิตจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกคบกับเพศเดียวกันหรอก พ่อแม่ทุกคนย่อมอยากให้เขามีชีวิตปกติ ได้แต่งงานกับผู้หญิงสักคนที่เขารัก สร้างครอบครัว มีหลานตัวเล็กๆให้เธอ

     แต่เมื่อมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว เธอก็คงต้องทำใจยอมรับ ชีวิตลูกนั้นเป็นของลูก มันไม่ใช่ของเธอ เธอทำได้เพียงแค่ประคับประคองเขาเท่านั้น เธอรู้ความสัมพันธ์ในชีวิตรักนั้นมันไม่จีรัง ไม่ว่าจะแบบไหน แต่เธอก็หวังว่าลูกของเธอจะโชคดี ได้เจอคนที่ดี และอยู่ดูแลกันตลอดไป

     เรื่องลูกนั้นไม่เท่าไหร่ เรื่องพ่อของลูกนี่แหละที่คุณอ้อมยังหนักใจ ไม่รู้จะบอกจะพูดยังไง เพราะตาลุงนั่นค่อนข้างหัวโบราณ และเจ้ากี้เจ้าการ เคยวางแผนชีวิตจนเข้ามหา’ลัยให้ลูกตั้งแต่ลูกยังไม่เกิดด้วยซ้ำ แม้ว่าแผนพวกนั้นจะโดนเธอทำลายทิ้งไปบ่อยๆก็ตาม แต่สักวันยังไงเขาก็ต้องรู้เรื่องนี้ แล้วคุณอ้อมก็เดาไม่ถูกจริงๆว่าเขาจะทำยังไงกับเรื่องนี้ แต่เธอไม่พร้อมที่จะเห็นลูกเสียใจ ดังนั้นเธอคงต้องเก็บเรื่องนี้ไปสักพัก แม้ว่าเธอจะไม่เคยมีความลับกับเขามาก่อนเลยก็ตาม

     “แม่ครับ วันนี้ซีขอกินเฟรนซ์ฟรายได้ไหม”เจ้าหัวทุยทำตาปริบๆ
     “พ่อไมให้กินนะคะ พ่อรู้จะโดนดุนะ”ถึงแม้ว่าเธอจะอยากให้ลูกใช้ชีวิตปกติ กินของไร้สาระบ้างบางที แต่คุณเอกกับเธอตกลงกันแล้ว เรื่องเวลาเรื่องกิจกรรมของลูกเธอจัดการ แต่เรื่องสุขภาพเรื่องการกินเขาจะจัดการ
     “นะครับแม่ ซีจะกินงียบๆ ไม่ให้พ่อรู้”เธอได้แต่ถอนหายใจเมื่อเด็กหัวทุยเข้ามาอ้อน
     “ค่ะ ครั้งเดียวนะ”เธอคงลืมไปว่าในโลกนี้ไม่มีคำว่าครั้งเดียวหรอก ในเมื่อมีการยอมตามใจครั้งแรก มันย่อมมีครั้งต่อไป
.
.
.
     ซีอิ้วเด็กแคระนั่งจ้องบัตรประจำตัวประชาชนของตัวเองมาแล้วร่วมครึ่งชั่วโมง ถึงน้องซีไม่ได้หล่อบาดใจแบบโปรตอน แต่น้องซีคิดว่าตัวเองก็น่ารักพอตัวนะ แต่รูปบนบัตรประชาชนนี่คืออะไร อิปากเบี้ยวนี่มันเป็นใครวะ!

     อยากจะกรีดร้องชักดิ้นชักงอเป็นพลอยชมพูเวอร์ชั่นคนแคระ ตลอดเวลาที่ผ่านมา น้องซีเฉยๆกับรูปบัตรประชาชนนะ แต่ตอนนี้น้องซีเฉยต่อไปไม่ได้แล้วเว้ย น้องซีไม่อยากให้โปรตอนเห็นอ่ะ รูปแม่งเลวทรามมาก ปากเบี้ยวไม่พอ ตาก็เหล่ด้วย

     “มิสจันทนามาแล้ว”เตมีย์ เพื่อนที่ตอนนี้กลายร่างด้วยแว่นตาจนตอนนี้สภาพโคตรจะเนิร์ดของน้องซีสะกิดบอก

     ซีอิ้วจำใจเก็บบัตรประชาชนลงกระเป๋ากางเกง คาบแรกวันนี้เป็นวิชาภาษาไทย เหมือนมิสจะสั่งงานอะไรสักอย่างด้วย แต่น้องซีไม่ได้สนใจ ได้แต่นั่งเหม่อครุ่นคิดถึงเรื่องบัตรประชาชนของตัวเอง

     “เฮ้ย”แรงสะกิดจากด้านหลังทำให้น้องซีต้องหันไป “เป็นอะไร เห็นนั่งจ้องบัตรประชาชน”
     “คือกูต้องเอาสำเนาบัตรไปให้แฟน แต่ดูดิรูปแม่งปากเบี้ยว ไม่อยากให้แฟนเห็น”ไม่ว่าเปล่า ชูบัตรประกอบด้วย

     เพื่อนสามตัวของซีอิ้วหัวเราะลั่นเมื่อเห็นรูปต้องห้ามบนบัตรประชาชนของไอ้หัวทุย ปากเบี้ยวไม่พอ ตาแม่งเหล่อีกตางหาก นี่ถ้าไม่รู้จักกัน เตมีย์คงคิดว่าชวัลกรคงเคี้ยวใบกระท่อมก่อนไปทำบัตรแน่ๆ

     “ไม่เห็นจะยาก มึงก็หักบัตรทิ้งแล้วไปทำใหม่ แต่หน้าแม่งจี้ว่ะ ฮ่าๆๆ”ณกันต์ว่าจบก็หัวเราะร่วนจนเพื่อนกลุ่มอื่นในห้องเริ่มหันมามองบ้างแล้ว
     “เออว่ะ”ไม่ทันไตร่ตรองอะไร ไอ้คนใจเร็วด่วนได้ก็หักบัตรทิ้งแม่งต่อหน้าต่อตาคนแนะนำนี่แหละ
     “เฮ้ย!”พูดเล่นแต่ไม่คิดว่ามันจะทำจริง
     “แล้วคุณซีต้องเอาไปให้แฟนวันไหนหรอครับ”วีรวัฒน์ที่นั่งดูเหตุการณ์มานานถามขึ้น
     “...”หน้าซีดอย่างเห็นไดชัด “เย็นนี้”

     ...ฉิบหายแล้วไหมล่ะกู...

     “กูขอไปโทรหาแม่ก่อน”

     ไอ้หัวทุยที่ตอนนี้สมองมันก็ละม้ายคล้ายไอ้ทุย เดินเข้ามาในห้องน้ำ เพื่อคุยโทรศัพท์กับคุณแม่ที่เคารพรัก ปกติดน้องซีไม่ใช่คนชอบทำลายข้าวของ แต่เพราความเก็บกดเรื่องรูปบนบัตรประชาชนเลยทำให้น้องซีไม่ได้ยั้งคิด
     
     “ครับลูก”ปลายสายพูดเสียงเรียบ
     “แม่จ๋า บัตรประชาชนซีหัก แม่พาไปทำใหม่ที ซีต้องใช่ใบซีร็อกซ์วันนี้ ด่วนๆเลย”น้องซีวัยเห่อหมออ้อยโหยหวนอย่างเอาแต่ใจ
     “แม่มีค่ะ เดี๋ยวแม่เอาไปให้ที่โรงเรียนนะลูก”โถ่ แม่จะเก็บไว้ทำไม
     “ไม่เอา ซีอยากทำบัตรใหม่ รูปมันปากเบี้ยว!”
     “น้องซี แม่ว่า แม่ตามใจเรามากเกินไปแล้วล่ะ... ลูกหักบัตรใช่ไหม”คุณอ้อมเลี้ยงลูกเองมาตลอด เดาไม่ยากหรอกว่าบัตรประชาชนมันหักเพราะฝีมือใคร
     “...”คนโดนจับได้เงียบกริบ
     “แล้วเราจะใช้ทำอะไร”ถามเสียงเรียบ
     “ซีจะสมัครค่ายสิ่งแวดล้อมครับ”มีความผิดติดตัวต้องเสียงอ่อนนิดนึง
     “ขอแล้วหรอคะ”
     “โธ่ แม่จ๋า ให้ซีไปเถอะนะ”ซีขอร้องล่ะ ซีอยากไปกับโปร “นะครับ ได้ปลูกป่าด้วย ซีอยากไป”
     “แต่แม่ไม่ให้ไปค่ะ ซีแพ้หญ้านะลูก จะไปได้ยังไง”เธอปวดกบาลกับลูกชายจริงๆ
     “ซีกินยาก็หายแล้ว”ยังคงดื้อ
     “ซีอิ้ว...”คุณแม่ใจดีเริ่มเสียงเย็น
     “...”
     “วันนี้แม่จะไปรับหนูกลับบ้านเอง”เวลาแม่ทำเสียงนิ่งแบบนี้ น้องซีสัมผัสได้ถึงหายนะ
     “ซีกลับเองได้ครับ แม่ไม่ต้องห่วงน๊า...”
     “ลูกไม่ต้องมาออกความเห็น ที่แม่พูดคือประโยคคำสั่ง โรงเรียนเลิกแล้วออกมาเลย แม่รอเราตรงร้านกาแฟ”พูดจบคุณแม่ที่ปกติใจดีราวกับนางฟ้าก็ตัดสายไป ทิ้งไว้เพียงลูกชายวัยใสที่ความหวังสลายไปแล้ว
 
     ตอนพักเที่ยง ซีอิ้วจำใจส่งข้อความบอกโปรตอนว่าตัวเองไม่ไปแล้ว ทั้งเรื่องค่ายแล้วก็เย็นนี้ น้องซีนั่งรออีกฝ่ายตอบกลับจนหมดพักเที่ยง อีกฝ่ายก็ยังไม่ตอบ ซีอิ้วจึงได้แต่นั่งซึมๆแล้ว เรียนค่าเวลาเพื่อรอกลับบ้าน

     คุณแม่ในชุดเดรสแขนยาวกระโปรงพลิ้วยาวคุมเข่าที่โชว์ความเซ็กซีตรงคอเสื้อที่แหวกเป็นรูปตัววีให้เห็นเนินอกเล็กน้อย  นั่งไขว้ขาจิบชาแอปเปิ้ลโชว์เรียวขาขาวที่ปลายเท้านั้นเป็นส้นสูงสีแดงสด

     แม่อ้อมของน้องซีสั่งสปาเก็ตตี้ครีมซอสเห็ดของโปรดไว้ให้ แต่ด้วยความทุกข์ระทมตรมใจที่ผู้ชายไม่ตอบกลับ ทำให้น้องซีได้แต่เอาส้อมเขี่ยไปเขี่ยมา จนคุณแม่ดุนั่นแหละ ไอ้สปาเก็ตตี้ตรงหน้ามันถึงได้หมดลงไปสักที

     เมื่อกลับถึงบ้าน น้องซีโดนยึดโทรศัพท์ ยึดเราท์เตอร์อินเตอร์เน็ต และถูกกักบริเวณเพื่อทบทวนตัวเองอยู่ในห้องจนกว่าจะมื้อเย็น น้องซีนอนตะแคงซ้ายตะแคงขวารอเวลา น้องซีไม่ชอบตอนแม่โกรธเลย เพราะเวลาแม่โกรธแม่จะไม่พูดด้วย ทำเหมือนน้องซีไม่มีตัวตน น้องซีปวดใจ
.
.
.
     โปรตอนมาเห็นข้อความจากเดอะฮอบบิทก็ตอนเลิกเรียนแล้ว โทรกลับไปอีกฝ่ายก็ปิดเครื่อง  รู้สึกแปลกใจนิดๆ ปกติต่อให้มีธุระยังไงมันก็ยังต้องหาเวลาแวะมาหาเขา ต่อให้มีเวลาแค่ห้านาทีสิบนาทีมันก็มา... เกิดอะไรกับมันหรือเปล่า

     “หน้ามุ่ยเชียว  แล้ววันนี้แฟนมึงไม่มาหรอวะ”โปรตอนส่ายหน้า
     “ไม่ใช่แฟนกู”ก็ยังไม่ได้คบกัน
     “เสาร์อาทิตย์ก็ขลุกอยู่ด้วยกันตลอด แบบนี้มันมากกว่าคนเป็นแฟนกันบางคู่แล้วไอ้สัตว์”
     “แล้วไง”ทำหน้าตากวนตีนเสร็จก็ยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋านักเรียน ก่อนจะตั้งท่าลงไปเล่นบอลกับพวกเพื่อนห้องอื่นที่สนาม

     วันนี้เป็นวันที่สามที่ไอ้หัวทุยหายไปแบบไร้การติดต่อ แม้ว่าไอ้หัวสกินเฮดวัยกลัดมันจะทำเป็นเหมือนไม่ทุกข์ไม่ร้อน แต่นั่นคงหลอกตัวมันเองคนเดียวนั่นแหละ เพราะตอนนี้ไม่ว่าใคร ก็ต่างสัมผัสได้ถึงพายุทางอารมณ์ขนาดย่อมที่กำลังก่อตัวเพื่อเตรียมทำลายล้างทุกอย่างที่ขัดหูขัดตามัน

     “ไปหาซีไหมล่ะมึง”แคปพูดขึ้นพร้อมตบบ่าเพื่อนสองสามที
     “ทำไมกูต้องไปหามัน”ขมวดคิ้วไม่พอใจ ก่อนจะจบด้วยการวิ่งลงไปเตะบอลระบายอารมณ์เช่นเคย

     สี่วันที่มันหายสาบสูญไป ในหัวโปรตอนคิดเหตุผลประกอบเรื่องนี้มากมาย บางทีมันอาจจะป่วย แต่ป่วยยังไงมันก็ต้องติดต่อมาบ้างปะวะ ป่วยนะเว้ย ไม่ใช่ตาย หายไปแบบนี้มันไม่เมกเซ้น แล้วถ้าไม่ได้ป่วยคืออะไรล่ะ ต่อให้มีธุระยังไง ถ้าคนเราจะติดต่อมา มันก็ติดต่อมาได้อยู่แล้ว

     หรือจริงๆมันเบื่อความสัมพันธ์แบบนี้แล้ว หรือว่ามันค้นพบว่าการตกเป็นเมียมันไม่ใช่ทาง ก็นะ ต่างคนต่างไป คิดซะว่าแบบเป็นประสบการณ์ชีวิตแล้วกัน แบบนี้ดีแล้ว... ดีเหี้ยอะไรล่ะ!!

     “แม่งเอ๊ย!!!”โปรตอนทึ้งทุบโต๊ะระบายอารมณ์
     “มีปัญหาอะไรกับผมหรอครับคุณปัถย์”อาจารย์วิชาสุขศึกษาที่กำลังอธิบายเรื่องโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อย่างสนุกสนานหันมาถามเขา
     “เปล่าครับ”โปรตอนเอนหน้าออกไปทางหน้าต่าง มองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าโรงเรียนอย่างเหม่อลอย เขาไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ และแน่นอน... เขาไม่ชอบที่มันหายไปแบบนี้

----------
     ตอนพิเศษย้อนรำลึกมาล้าวว
น้องซีวัยใสกับโปรตอนวัยกระโปกมันโผล่มาอีกครั้ง
เอาแล้วไงไอ้หัวเกรียน เมียมึงหายสาปสูญไปแล้ว เล่นตัวนัก
คือมันยังมีต่อจากนี้นะ เดี๋ยวจะมาลงอีกครึ่งในเร็ววัน

มีถามนิดนึง เขียดจะลงตอนพิเศษสองตอนเนอะ ดังนั้นคุณเขียดมีช้อยให้เลือก
คือหนึ่งตอนนี่คือวันกระเตาะ
อีกตอนหนึ่งให้คนอ่านเลือกที่อยากอ่านละกัน
1. Plese, Make me your bae (ไอ้ธันxเฮียเอ็มมายเลิฟ)
2. frist plan (ไอ้ธันxเฮียเอ็มของเก๊า)
3. วัยละอ่อน (หมีขาวxอิอ้วน)

ตอนที่ไม่ได้เลือกจะไปโผล่ในหนังสือกับตอนพิเศษอื่นของคู่หลักเด้อยู

ปล.เขียดอ่านทุกๆคอมเม้นท์แล้วนะคะ ขอบคุณจากใจค่ะ

[Eternal luv]

  หน่องซีวับขบเผาะ

[rainiefonnie]

โธ่พ่อโปรตอนคนซึนนนนนนนนน  นุ้งซีก็น่ารักกกกมีความกวนตีนเล็กๆ

[Sillyfoolstupid]

โหวตตอนวัยละอ่อนของหมีขาวกับอิอ้วนค่ะ ยกสองมือ นับเป็นสองคะแนนมั้ยคะ อิอิ

[Zestful]

อยากอ่านวัยละอ่อน หมีขาวกับอิอ้วนค่ะะะะะ 

[nutty]

เอาตอนวัยละอ่อนมาต่ออีกตอนเถอะ
สมัยก่อนอิโปรเล่นตัวจัง

[dragon123]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย หน่องซีวัยเอาะๆ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[apisaraa]

โหวตหน่องซี เค้ารักอิอ้วนนนนนนน

[ssipra]

แหม่เมียหายแล้วหัวร้อนเลยนะ
อ่านวัยละอ่อนต่อออ

[lovewannabe]

หน่องซีค่าา

[MSeraph]

ว๊ายยยย มีคนเมียหายแหละแกรรร อิอิ
มีความหัวร้อน มีความซึน มีความเก๊ก
มีความคิดถึงเมีย มีความเป็นห่วง และมีความหลอกตัวเอง
โปรตอนนี่มันโปรตอนจริงๆเลย
น้องซีรู้นี่ดีใจแย่5555555

[วันหนึ่ง]

วัยละอ่อนค่าาาา ขออ่าน หมีหมูต่อค่ะ 

[monster]

โหวตๆ น้องซีตอนผอม วัยใสโคตรน่ารัก แลดูโง่ๆแบ๊วๆดี

3. วัยละอ่อน (หมีขาวxอิอ้วน)