เมฆเบิกตาโพลง ยังไม่ทันจะร้องโวยวายออกมา ก็ถูกคนบนร่างรุกจูบด้วยอารมณ์ที่รุนแรงมากกว่าตัวเขาหลายเท่านัก ริมฝีปากบางบดเบียด ปลายลิ้นกดเคล้นทั้งกลีบปากบนล่างของเด็กหนุ่ม ลิ้นเรียวรุกล้ำเข้าไปเกี่ยวกระหวัดไล่ต้อน ในขณะที่ฝ่ามือกดขยำไปตามร่างกาย
“อื้อ” เด็กหนุ่มตั้งใจจะยกมือขึ้นผลักคนบนร่างออก หากหลงใหลไปกับรสจูบ มือที่จะผลักออกกลับกลายเป็นดึงรั้งเสื้อชายหนุ่มเอาไว้แทน
น้ำใช้โอกาสที่เมฆกำลังเผลอไผลถอดกางเกงของเด็กหนุ่มออก ปลายนิ้วลากไล้รอบๆ ติ่งไตสีชมพูที่รัดตัวแข็งแล้วบดขยี้ลงไปอย่างไม่เบาแรงนัก เขาละเรียวปากออกมาช้าๆ สบประสานสายตากับคนที่หอบหนักๆ แล้วเคลื่อนใบหน้าไปซุกไซ้ ขบเม้มสลับพรมจูบบนแผ่นอกของคนใต้ร่าง
“พี่... น้ำ... เดี๋ยว!” เมฆสะดุ้งตัวทุกครั้งที่อีกฝ่ายสร้างร่องรอยทิ้งไว้บนผิวกาย หากด้วยฤทธิ์ของเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป ส่งผลให้เขาคล้อยตามรุ่นพี่ไปโดยง่าย “อื้อ!” ในศีรษะมีแต่คำว่า ฉิบหาย เต็มไปหมด
ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือรูดรั้งส่วนร้อนที่พองโตตามอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของแล้วเอ่ยถาม “เมฆจำที่พี่บอกเมฆบนเตียงนี้ครั้งที่แล้วได้มั้ย”
“อะ... หือ...” เจ้าของชื่อเรียกส่ายหน้าไปมา พยายามจะต้านขืนสัมผัสที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเขาเสียเหลือเกิน
“ยอมให้ครั้งนี้เท่านั้นนะ ครั้งหน้า เมฆต้องเป็นของพี่” น้ำย้ำคำพูดของเขา
ฉิบหายแล้ว ต้องรีบทำอะไรสักอย่าง! เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด แต่อนิจจา... เขาควบคุมร่างกายไม่ได้เลย สัมผัสของพี่น้ำทำให้มึนงง สติสตังล่องลอย ตรงส่วนนั้นก็ร้อนจนเหมือนจะละลาย
ทำไมพี่น้ำใช้มือเก่งจังวะ เด็กหนุ่มยกมือขึ้นตะปบต้นแขนรุ่นพี่ไว้ พอจะผลักออกมืออีกฝ่ายก็ยิ่งกระชับแน่น ปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้ปั่นป่วนไปหมด ภายในศีรษะขาวโพลน
เสียงของความชื้นแฉะในฝ่ามืออุ่นดังแว่ว ส่งผลให้เจ้าของมือนั้นหัวเราะอย่างพอใจ “อื้ม... รู้สึกดีขนาดนี้เชียว” เขาโน้มใบหน้าลงไปกระซิบชิดใบหูของคนใต้ร่าง “ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอ่อนโยนกับเมฆที่สุด”
โอย แย่แล้วกู!
หากก่อนที่เมฆจะข้ามผ่านจุดสูงสุดไปได้ ชายหนุ่มก็หยุดขยับมือเสียอย่างนั้น แต่กลับไปคว้ามือของเมฆมาสัมผัสความเป็นชายที่แข็งขึงของตน “วันนี้พี่จะทำให้เมฆถึงด้วยไอ้นี่”
นัยน์ตาสีเข้มเบิกโพลง “หา! ไม่... เดี๋ยว... พี่น้ำ!”
ทว่ามาถึงตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว น้ำจับให้เมฆพลิกคว่ำ เขานั่งทับต้นขาคนใต้ร่างไว้ ในขณะเดียวกันก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบขวดเจลหล่อลื่นออกมาแล้วเทลงบนร่องสะโพกของเด็กหนุ่ม
“ว้าก!” เมฆร้องลั่นเพราะความเย็นของเจล เขาจิกมือลงบนหมอนแล้วขยำไว้แน่น “พี่น้ำ! ผมไม่เอานะ!”
น้ำลูบแผ่นหลังของเด็กหนุ่มเพื่อปลอบโยน จากนั้นจึงโน้มศีรษะลงไปจูบแก้มที่เปลี่ยนเป็นสีแดง “ทำไมล่ะ พี่รักเมฆมากนะ”
พี่น้ำนี่ขี้โกงชะมัด! รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่มีทางต้านคำบอกรักและน้ำเสียงออดอ้อนแบบนี้ได้ “....”
“รักจนทนไม่ไหว อยากทำให้เมฆเป็นของพี่”
...โดนเข้าไปอีกระลอก ใจเกือบจะอ่อนแล้ว หากก็ยังลังเล “...ผม... ผมก็รักพี่น้ำ แต่...”
“เมฆรังเกียจพี่เหรอ... ไม่อยากเป็นของพี่งั้นเหรอครับ” น้ำพูดเสียงเศร้า
“ไม่ใช่นะครับ แต่... ผมกลัว...”
“กลัวอะไร” ชายหนุ่มจับมือที่เย็นเฉียบขึ้นมาจูบ แล้ววางมือนั้นประกบบนแก้มตน
โอย... ไม่ต้องทำหน้าแบบนี้ได้มั้ย หัวใจผมจะกระเด็นออกมานอกอกอยู่แล้ว
เมฆเสตาหลบ “ผมกลัวเจ็บ”
“อดทนเพื่อพี่ไม่ได้เลยเหรอ”
“.....”
“ไหนว่าให้พี่ได้ทุกอย่างยังไงล่ะ”
ขณะที่เมฆกำลังลังเลใจอย่างหนัก ฝ่ามืออุ่นร้อนก็ค่อยๆ เคลื่อนผ่านแผ่นหลังลงไปยังสะโพก “เมฆเชื่อใจพี่นะ” เขากระซิบก่อนสอดปลายนิ้วเข้าไปอย่างใจเย็น
“อื้อ” เมฆสะดุ้งตัวเล็กน้อย
“ไม่เจ็บใช่มั้ยล่ะ” น้ำจูบขมับของเด็กหนุ่มเบาๆ จากนั้นจึงเริ่มขยับ เริ่มต้นจากเชื่องช้า แล้วเพิ่มความเร็วขึ้นทีละน้อย
ความรู้สึกที่แล่นริ้วเข้ามาเป็นระลอกๆ ช่างแตกต่างจากครั้งที่แล้วโดยสิ้นเชิง ร่างกายของเขาราวกับเป็นเหน็บชาไปทั้งร่าง เมฆทำตัวไม่ถูก พอจะขยับหนี สิ่งที่อยู่ข้างในกายกลับยิ่งทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบ
เอาไงดีวะกู!
“คนเก่งของพี่” ชายหนุ่มคอยกระซิบบอกคำหวานสลับพรมจูบ
เมฆเริ่มดึงทึ้งปลอกหมอน “ฮึก...”
แย่แน่แล้ว... จะไม่ไหวแล้ว ทำไมรู้สึกดีอย่างนี้วะ หรือที่จริงกูเกิดมาเพื่อเป็นเมียพี่น้ำ
“ที่รัก...” ปลายนิ้วกดย้ำลงตรงจุดที่ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นแปลบ ส่งผลให้อีกฝ่ายหลุดครางออกมาเบาๆ
“อา...” โอย... ใจอ่อนยวบยาบแล้ว ไม่รอดแน่กู หลุดครางไปแล้วด้วยหนึ่งที
“เด็กน้อยของพี่”
“อื้ม...” ครางอีกแล้ว ช่างแม่ง... จะทำอะไรก็ทำเถอะครับ
“รู้สึกดีใช่มั้ย”
“พะ... พี่น้ำ... ฮึก... มันแปลกๆ มาก... อ่ะ... ครับ” เมฆพูดเสียงตะกุกตะกักสลับหอบหายใจหนักๆ
“แปลกๆ หรือรู้สึกดีกันแน่” น้ำอมยิ้ม เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบรับของเด็กหนุ่ม
ใบหน้าของเมฆซับสีเลือด ลมหายใจถี่กระชั้นขึ้น ดวงตาฉ่ำชื้นไปด้วยน้ำตา เขาไม่เคยตกอยู่ในห้วงแห่งความปรารถนาลึกซึ้งถึงขนาดนี้
“พี่ทนไม่ไหวแล้ว” ชายหนุ่มขบกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์
“อา... ฮึก!” หัวไหล่ของเด็กหนุ่มสั่นไหว ทั้งเจ็บทั้งอึดอัด
ฉิบหาย เมื่อกี้ยังรู้สึกดีอยู่เลย! คิดผิดรึเปล่าวะเนี่ย!
น้ำไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายลังเล เขาจับใบหน้าของรุ่นน้องให้หันมาจูบ ตะล่อมให้เด็กหนุ่มหลงใหล พร้อมกับแทรกกายเข้าไปเรื่อยๆ
“อา... พี่น้ำ มันอึดอัด ผมไม่ไหว...”
“ไม่ไหวอะไร” ชายหนุ่มดึงมือของเมฆมาสัมผัสส่วนที่พวกเขาเชื่อมกันอยู่
“อะ...” ใบหน้าของเด็กหนุ่มร้อนวาบ หัวใจเต้นรัวแรงสะท้อนอยู่ในอก
“พี่จะเริ่มล่ะนะ”
“เดี๋ยว! อ๊ะ!” เมฆสะดุ้งวาบ เมื่อคนบนร่างเริ่มเคลื่อนไหว “อื้อ!”
น้ำรู้ว่าจุดไหนที่จะทำให้เด็กหนุ่มอารมณ์กระเจิดกระเจิงไปกับตน เขาจงใจเน้นย้ำ ซ้ำไปซ้ำมาอยู่ที่จุดนั้นจนคนใต้ร่างทนไม่ไหวต้องส่งเสียงออกมา จากนั้นจึงจับให้อีกฝ่ายพลิกตัว
“อ๊า! พี่น้ำ!”
“เมฆ ลืมตามองพี่” น้ำกระแทกกายหนักหน่วงขึ้น
“พี่น้ำ... ผมไม่ไหวอ่ะ”
เสียงครางของเด็กหนุ่มช่างฟังหวานหู ส่งผลให้รุ่นพี่ยิ่งฮึกเหิม เขาเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น สองร่างชุ่มไปด้วยเหงื่อร้อนราวกับถูกเปลวไฟโลมเลีย
เตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดอยู่สักพักใหญ่จึงสงบลง หลงเหลือเพียงแค่เสียงหอบหายใจหนักๆ
สงครามยกแรกเสร็จสิ้นลงไปแล้ว เด็กหนุ่มผู้ซึ่งสูญเสียดินแดนไปหมาดๆ นอนกะพริบตาปริบๆ อยู่ในอ้อมแขนของรุ่นพี่ พยายามเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาตั้งใจจะรุกพี่น้ำ แต่แล้วทำไม...
...เจ็บตูด รู้สึกเหมือนไอ้นั่นของพี่น้ำยังค้างอยู่ข้างใน
“คิดอะไรอยู่น่ะเมฆ”
“......” ...คิดว่าคราวหน้าจะเอาคืนพี่น้ำยังไงดีน่ะสิ
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มรุ่นน้องเบาๆ พลางใช้ฝ่ามือลูบลงไปตามท่อนแขนเรียว “ถ้าไม่ยอมพูดอะไร...” เขาลากมือลงไปยังสะโพกของเด็กหนุ่ม แล้วสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางที่ยังเปียกชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่นและของเหลวที่ตนทิ้งไว้ “พี่จะต่ออีกรอบนะ”
“ฮื้ย!” เมฆสะดุ้งโหยง “ยังเจ็บอยู่เลย อะ! พี่น้ำ! อะ... เฮ้ย! อื้อ!” เขายังไม่ทันได้อ้าปากต่อว่า สงครามตอกย้ำความเป็นเจ้าของดินแดนก็เริ่มต้นขึ้นอีกยก
ไม่ว่าจะพยายามต่อสู้ดิ้นรนขนาดไหน รุ่นพี่ก็จับยึดร่างกายเขาไว้ได้ทุกส่วน แถมเรี่ยวแรงก็สู้อีกฝ่ายไม่ได้ “พี่น้ำ!” เด็กหนุ่มร้องเสียงหลง
“อยู่นิ่งๆ สิครับ เดี๋ยวดีเอง”
ดียังไงวะ! เมฆถลึงตาใส่ แต่โวยวายไปก็เท่านั้น ไม่ทันไรเขาก็เสียท่าอีกจนได้ “อะ!” เด็กหนุ่มพยายามหายใจเข้าออกลึกๆ ไม่เกร็งขืนเหมือนรอบแรก แล้วก็ได้ผล... ไม่เจ็บ แต่เสือกรู้สึกดีได้อีก
โอย... กูอยากจะร้องไห้ให้กับความฟินตอนนี้เหลือเกิน
น้ำยิ้มกริ่ม เขาตอบคำถามในใจของรุ่นน้องราวกับอ่านใจได้ “ดีแล้วใช่มั้ย”
เด็กหนุ่มเม้มปากแน่น พยายามจะฝืนไม่ให้คล้อยตามอีกฝ่ายง่ายดายนัก ทว่าคนที่อ่อนด้อยประสบการณ์อย่างเขา ไม่ทันไรก็... “อ๊า... พี่น้ำ~” ...พ่ายแพ้ให้กับพี่น้ำมันเสียทุกทีไป
....
........
นั่นคงเป็นเพราะโชคชะตา... ที่กำหนดเจาะจงมาให้ น้ำ ได้อยู่... “เหนือเมฆ” ล่ะมั้ง
END จบแล้วค่าาา 
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้วสำหรับเหนือเมฆ ฮือๆๆๆ ในที่สุดพี่น้ำก็ได้อยู่เหนือเมฆแล้วนะ ตบมือให้พี่น้ำหน่อยค่าาาา
หลายคนอาจจะผิดหวังไปสักนิดที่น้องเมฆไม่ได้เหนือน้ำ แต่อย่างน้อยเขาก็รักกันแหละน้า ใครจะรุกรับไม่สำคัญหรอกเนอะๆๆๆ (หาพวกสุด)
ขอบคุณทุกคนที่ถือไม้เท้าเดินทางมาด้วยกันจนจบเรื่องได้นะคะ 5555555 หนทางยาวนานมากเลยจิมๆ
ฮัสกี้คงจะต้องพักร้อนสักพัก เพราะยังไม่มีพล็อตเรื่องใหม่เลยค่า กร๊ากก เพราะงั้นจนกว่าจะได้พบกันอีกครั้ง อย่าลืมเก๊านะะะะ#งานขายต้องมา เหนือเมฆ ตอนนี้มีวางขายแล้วนะค้า มีตอนพิเศษน่ารักๆ ให้กร๊าวใจแน่นอน แล้วก็แฮปปี้มากๆ เลยด้วยแหละะะะ ชีวิตหลังเสียซิงของน้องเมฆไปจนถึงเรียนจบจะเป็นอย่างไร ติดตามกันได้ในหนังสือค่า ฮี่ๆๆ 
หัวข้อ: เหนือเมฆ [บทที่ 55 : เหนือเมฆ (จบ)][p.80][260716] (อ่าน 806206 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก