หัวข้อ: [♡] ----- รัก...ไม่ได้ออกแบบ ----- : ตอนพิเศษ Happy ending P.20 || [8.7.18]

[Ball]

คิดถึงพี่เดียวกับน้ำน่านแล้วค่า

[phoenixes]

รัก...ไม่ได้ออกแบบ by zero

- 34 -

   “อย่าเพิ่งขยับตัวมากนะ ก็รู้ว่ายังหนุ่มยังแน่นฟื้นตัวไวแต่แผลยังไม่ทันสมานกันเลย โชคดีที่เลือดซึมออกมาแค่นิดหน่อย ไม่มีเลือดออกภายใน ถ้าจะลุกไปไหนช่วงนี้ควรมีคนช่วยประคองไปก่อนนะ เดี๋ยวแผลอักเสบ ติดเชื้อขึ้นมาเรื่องใหญ่เลยนะ อย่าใจร้อนนัก”




   “ครับ”




   ก่อนหน้านี้ผมจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วยังไม่มีใครมาก็เลยว่าจะไปเอง เพราะแผลก็ผ่านมาสองวันแล้ว ถึงจะเจ็บอยู่แต่ก็ไม่ได้ระบมเหมือนวันแรก แต่ไม่คิดว่าจะโง่ขาพันกันตอนก้าวลงจากเตียงเลยล้มคว่ำไม่เป็นท่า ดีที่พยาบาลเข้ามาเตรียมยาตอนเที่ยงให้พอดีไม่งั้นผมต้องนอนตายอยู่บนพื้นไปอีกพักใหญ่ ตอนนี้เลยต้องมานั่งฟังคุณลุงหมอบ่น




   “เดี๋ยวให้คุณพยาบาลทำแผลให้ใหม่”




   “ครับ”ผมได้แต่รับคำอย่างเซื่องๆ ความเจ็บทำให้ผมซ่าไม่ออกจริงๆ เมื่อไหร่จะหายสักทีนะ




   “เดี๋ยวทานข้าวแล้วทานยานะคะ มีอะไรกดเรียกได้เลย พยายามอย่าขยับตัวมากเดี๋ยวจะหายช้านะคะ”




คุณพยาบาลที่ดูมีอายุหน่อยบอกผมด้วยท่าทางใจดี ทำแผลมือเบามากด้วย พอทำแผลให้เสร็จก็เลื่อนถาดอาหารมาให้ จัดท่าทางให้ผมได้นั่งถนัดขึ้น อาหารก็รสชาติอ่อนเหมาะสำหรับคนเจ็บคนไข้แต่มันทำให้ผมไม่ค่อยเจริญอาหารสักเท่าไหร่ คิดถึงส้มตำน้ำตกที่ไอ้พายซื้อมากินเมื่อวันก่อน ถ้าหายเมื่อไหร่ผมจะจัดเต็มชุดใหญ่เลย




ผมนั่งละเลียดกินอาหารอย่างช้าๆ วันนี้ช่างเงียบเหงา อาฝนกลับไปแล้วไอ้ธันว์ไปส่งตอนเช้า เห็นว่าบ่ายนี้มีนัดกับใครที่ไร่ก็ไม่รู้ พวกไอ้เต้ก็สุมหัวกันทำงาน ไอ้ธันว์บอกมีธุระต่อหลังจากไปส่งอาฝน ไอ้พายติดงาน ไอ้คิมมีเรียนเสริม ทุกคนพร้อมใจกันไม่ว่างผมเลยได้แต่นั่งเหงาอยู่คนเดียว




แกร๊ก...





ผมหันขวับไปทางประตูห้องทันที มุมปากมันยกยิ้มขึ้นมาเองอัตโนมัติ สาเหตุที่ทำให้อาฝนวางใจและยอมกลับไปลำพูนอย่างไร้กังวลก็เพราะคนที่เดินเข้ามานี่แหละ เมื่อวานพี่เดียวแอบอู้งานมาเฝ้าผมตั้งแต่ตอนบ่าย จ๊ะเอ๋กับอาฝนที่อยู่โยงเฝ้าผมตั้งแต่เช้าพอดี ซ้ำยังแนะนำตัวเสร็จสรรพว่าเป็นแฟนผม หน้าที่การงานอะไร นอบน้อมจนน่าหมั่นไส้ ตอนแรกอาฝนก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าแฟนคนแรกของผมจะเป็นผู้ชาย แต่อาฝนก็รู้ว่าผมเป็นยังไงเลยไม่ได้คัดค้านอะไร จริงๆอาฝนตามใจผมอยู่แล้ว หากสิ่งใดที่ผมทำแล้วมีความสุขก็พร้อมจะให้การสนับสนุน ยิ่งเห็นพี่เดียวเป็นที่พึ่งพาให้ผมได้ ก็ยิ่งวางใจรีบยกผมให้ทันที จนผมต้องรีบเบรคไว้ ไม่งั้นผมคงจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงกำลังถูกสู่ขออยู่ ทำให้ผมได้อายนี่มีความสุขมากสินะ เหอะ!




“ยิ้มแบบนี้ตอนเห็นหน้าพี่ค่อยชื่นใจหน่อย”




“ทำไมเพิ่งมา”




“เพิ่งตื่น เมื่อคืนทำงานถึงตีสี่”




“อาหะ”




“ทำไมคิดถึงจนทนไม่ไหวแล้วหรือไง”




“คิดถึงอาหารที่พี่หิ้วมามากกว่า มีไรกินมั่ง”พี่เดียวมันต้องซื้อแต่ของอร่อยๆมาให้ผมแน่นอน




“ก็กินของโรงพยาบาลไปดิ น่าอร่อยออก”เดินมาดูอาหารที่วางเรียงตรงหน้าผมแล้วหยิบหมูไปกินหนึ่งชิ้น




“ยกให้เลย แล้วเอาของที่ซื้อมาให้กินเลย”




“หึหึ”มันผลักหัวผมหนึ่งทีก่อนจะเดินไปจัดการของที่ซื้อมาใส่จานให้ ได้กลิ่นก็รู้ว่าต้องอร่อยแน่ๆ




“ผัดไทยกุ้งสด แต่ห้ามปรุงนะ”ผมมองค้อนมันทีนึง




“หรือจะไม่กิน”




“กินดิ”ผมคว้าจานไว้มั่น มองกุ้งตัวโตที่นอนตัวส้มอยู่ในจานแล้วแอบกลืนน้ำลาย คือผมไม่ได้ตะกละนะ แต่ใครที่เคยนอนโรงพยาบาลจะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้




“กินสิ จ้องอยู่ได้”




“นั่นอะไรอ่ะ”




“ข้าวหน้าเป็ดของพี่”




“กินด้วยดิ แบ่งกันคนละครึ่ง”



“จูบก่อนดิ”




“......”




ผมก้มหน้าก้มตากินผัดไทยในจานตัวเองไม่สนใจข้าวหน้าเป็ดของพี่เดียวอีก อะไรวะ ผมไม่ได้เอาเปรียบสักหน่อย แบ่งกันครึ่งๆก็แฟร์แล้วยังจะมาเรียกร้องอีก ไม่กินก็ได้ รอหายดีก่อนเถอะจะสั่งเป็ดย่างมากินทั้งตัวเลย




“เด็กขี้งก”



“เห้ย!”แทบสำลักผัดไทย มันก้มลงมากระซิบข้างหูไม่พอยังฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปอีก แต่ก็ได้เป็ดหนังกรอบเนื้อนุ่มมาวางอยู่ในจานสามชิ้น




“กินเข้าไปจะได้หายไวๆ”




“น้ำจิ้มด้วยดิ”




“คร้าบ คุณชาย”




ในความซวยของผมก็มีความโชคดี ถ้าผมไม่ถูกแทงวันนี้ก็คงไม่มีโอกาสมานั่งกินข้าวไปด้วยตีกับพี่เดียวไปด้วย ผมชอบความรู้สึกอุ่นๆแบบนี้ อุ่นหัวใจ






X






“พี่จะย้ายมาอยู่ถาวรเลยหรือไง”ผมนั่งมองพี่เดียวเอาเสื้อผ้าตัวเองใส่ไม้แขวนแล้วเก็บเข้าตู้เสื้อผ้าของผม วันนี้ได้รับอนุญาตให้กลับมาพักที่บ้านได้ พี่เดียวเป็นคนไปรับผมกลับบ้านและผมก็พบว่าอีกฝ่ายเตรียมเสื้อผ้ามาเพื่อจะค้างด้วย เหตุเพราะอยากจะอยู่ดูแลผมในช่วงที่แผลยังไม่หายดี แต่เสื้อผ้าที่เอามามันจะเยอะไปหรือเปล่าเนี่ย พี่ท่านเล่นเอามาเต็มกระเป๋าเดินทางใบย่อมเลย




“ก็ดีนะ มีห้องว่างให้พี่ใช้เป็นห้องทำงานมั้ยล่ะ”




“เอาจริง?”




“จริงครับ”ผมชอบที่พี่เดียวพูดเพราะๆนะ แต่มันก็รู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ หน้าผมมันจะร้อนๆ ประเด็นสำคัญเลยพูดอย่างเดียวไม่พอทำไมต้องมาหมอแก้มผมด้วยเนี่ย ไม่รู้เป็นอะไรนักหนาถึงเนื้อถึงตัวตลอด




“ก็พอมีอยู่นะ”ผมมีห้องทำงานอยู่หนึ่งห้อง ตอนแรกที่ออกแบบก็ตั้งใจจะใช้ห้องนั้นทำงาน แต่เอาเข้าจริงก็ก็นั่งทำงานไปทั่ว แล้วแต่อารมณ์ตัวเอง ห้องนั้นก็เลยไม่ได้ถูกใช้งานเท่าไหร่ ส่วนมากเอาไว้เก็บเอกสารเกี่ยวกับที่ไร่ เก็บแบบ เก็บงานที่ผมส่งอาจารย์




“หิวยัง”




“นิดๆ”




“งั้นนอนรอไปก่อนแล้วกันพี่ไปทำอะไรให้กิน”




“ไม่นอน จะลงไปด้วย”ผมขี้เกียจนอนแล้ว นอนในโรงพยาบาลจนเกินพอ เบื่อมาก แต่คนเราก็แบบนี้ตอนที่ให้นอนก็ไม่อยากนอน ตอนที่นอนไม่ได้ก็อยากจะนอน คิดถึงแต่เตียงนุ่มๆ




ผมพาพี่เดียวไปดูห้องทำงานก่อนจะพาตัวเองมาถึงห้องครัวอย่างปลอดภัย ตอนก้าวเดินยังมีเจ็บๆตึงๆอยู่บ้าง แต่สบายมากเดินเองได้ไม่ต้องให้ใครพยุง ถ้าไม่ขยับหรือเอี้ยวตัวแรงๆก็ไม่สะเทือนเลย




ไอ้พายไปถ่ายโฆษณาแต่ทำกับข้าวไว้ให้สองอย่างพร้อมกับหุงข้าวไว้ให้ด้วย ทำหน้าที่เมียได้ไม่ขาดตกบกพร่องจริงๆ มีไข่พะโล้กับผัดกะเพราหมูชิ้น ในตู้เย็นมีผักอยู่หลายอย่างผมเลยให้พี่เดียวผัดผักให้ด้วย พอกินเสร็จพี่เดียวก็จัดแจงให้ผมกินยาเสร็จสรรพ ระหว่างนั่งรอให้ข้าวเรียงเม็ดพวกไอ้เต้ก็บุกมา มันบอกว่าจะมาช่วยผมทำงาน แล้วก็ติวช่วงที่ผมขาดเรียนไป พี่เดียวเลยแยกตัวไปทำงานของตัวเอง




“พี่คนคอยดูแลแบบนี้พรุ่งนี้มึงก็วิ่งปร๋อแล้ว”




“เหอะ”




“ไม่ต้องมาทำเสียงทำหน้าอย่างนั้น เขินเหรอจ๊ะน้องน่าน”




“ควาย ถ้าจะมาเพื่อล้อกูมึงกลับไปซบอกผัวมึงเลย”ไอ้หมวยมันปากดีไม่ได้ดูตัวเองเลย พอผมว่ามันเข้าหน่อยก็ทำมาค้อนตาคว่ำ บนหน้ามันยังมีรอยช้ำจางๆเหลืออยู่ ผมเลยได้โอกาสมองพวกมันทุกคนอย่างพิจารณา แต่ละคนยังมีร่องรอยในคืนนั้นหลงเหลืออยู่




“กูขอโทษนะเว้ย ที่ทำให้พวกมึงเจ็บตัว แล้วต้องมาลำบากช่วยกูทำงานอีก”




“มึงพูดไปกี่รอบแล้วไอ้สัด ไม่จบนะมึงเนี่ย”ไอ้โอ๊คชักสีหน้าขึ้นมาทัน




“เออ พูดเหมือนพวกกูเป็นคนอื่น ไม่ช่วยเพื่อนแล้วให้พวกกูไปช่วยหมาที่ไหน”ไอ้เต้มันพูดสีหน้าจริงจัง




“เออๆ ก็กูรู้สึกผิดนี่หว่า”




“ถ้ามันจะทำให้มึงหายรู้สึกผิดก็เลี้ยงเหล้าพวกกูดิ”ไอ้หมวยยักคิ้วให้ ผัวมันอนุญาตหรือยังจะให้ผมเลี้ยงเหล้าเนี่ย




“เออ กูเลี้ยงแดกกันให้เมาไม่เช้าไม่เลิกนะ แต่มึงไอ้หมวยไปขอผัวมึงมาให้ได้ก่อนเถอะ”




“เลิกพูดว่าผัวๆสักทีไอ้ควาย แสลงหู”




“มึงควรชินเพราะพวกกูจะเรียกพี่ไวท์แบบนี้ไปตลอดชีวิตมึงอ่ะ”ไอ้เต้ว่า พวกผมนี่ฮากระจาย แต่ผมขำได้ไม่สุดมันสะเทือนแผล โอ่ย อยากจะหายวันนี้พรุ่งนี้เลย




   พวกมันผลัดกันติวแต่ละวิชาให้ผม ส่วนไอ้หมวยอธิบายงานที่ต้องทำส่งให้ฟังอย่างละเอียด แต่ระหว่างที่นั่งติวกันอยู่ผมต้องขยับตัวเปลี่ยนท่าบ่อยๆ เพราะมันเริ่มเจ็บแผล




   “น่านพักก่อนดีมั้ย พี่ว่าเอนหลังดีกว่านะ”ไม่รู้ว่าพี่เดียวแอบมาดูตั้งแต่เม่อไหร่ แต่คงเห็นสีหน้าไม่ดีของผมเลยพูดขึ้น




   “มึงเจ็บแผลเหรอ”ไอ้เต้ที่ตอนแรกไม่ได้สักเกตเลยถามขึ้นมาบ้าง




“เออ เริ่มเจ็บนิดๆ”




พอได้ยินผมบอกแบบนั้นพวกมันก็พร้อมใจกันให้ผมพัก พี่เดียวบอกให้พวกมันไปพักกินน้ำกินขนมในครัวได้เพราะเตรียมไว้ให้แล้ว ก่อนจะมาพยุงผมขึ้นนั่งบนโซฟา




“ฝืนทำไม”




“ก็มันยังพอไหวอยู่”



“นอนพักมั้ย”




“อืม”พอเอนตัวลงนอนได้ก็สบายขึ้นสบายจนหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีพวกไอ้เต้ก็พากันกลับไปหมดแล้ว ทิ้งเลคเชอร์ที่ซีร็อกมาจากเอเชียไว้ให้ ไอ้หมวยทิ้งโน้ตจดงานทั้งหมดไว้พร้อมกับเขียนกำกับไว้ว่าชิ้นไหนควรทำก่อนทำหลัง




“อ้าว มึงกลับมาแล้วเหรอ”ผมได้ยินเสียงคนคุยกันในครัวเลยเดินเข้ามาดูเจอไอ้พายกับพี่เดียวกำลังช่วยกันทำกับข้าวอยู่




“เออ ถ่ายเสร็จไว มึงไปล้างหน้าล้างตาก่อนมั้ย กับข้าวยังไม่เสร็จเลย”




“อืม”ผมขึ้นมาล้างหน้าบนห้อง เห็นเตียงแล้วก็อยากนอนต่อ เหมือนมันยังนอนไม่อิ่ม มึนๆงงๆ เมื่อกี้ยังเห็นว่ายังเตรียมของยังไม่ได้ลงมือทำอาหารเลยคิดจะนอนรอข้างบนแต่ไม่คิดว่าจะเผลอหลับไปอีกรอบ




“อื้อ...”




“ตื่นได้แล้วครับ”เสียงนุ่มๆพูดอยู่ข้างหู ผมค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นหน้าพี่เดียวอยู่ใกล้มาก ปลายจมูกแทบชนกัน ตัวผมถูกกักไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง แต่พี่เดียวไม่ได้ทิ้งน้ำหนักตัวทับลงมา




“ง่วง”




“กินข้าวกินยาก่อน เดี๋ยวค่อยนอนต่อ”




“กินบนนี้ได้มั้ย”จู่ๆก็รู้สึกขี้เกียจขึ้นมากะทันหัน ทั้งที่ไม่ชอบเอาอะไรเข้ามากินในห้อง ไหนจะกลิ่นไหนจะมด แต่ผมอยากจะแหกกฏของตัวเอง




“ไม่ได้ ลุกเร็ว”พี่เดียวดีดหน้าผากผมเบาๆ แล้วช้อนหลังผมให้ลุกขึ้นนั่งช้าๆ ทำตัวไร้กระดูกเพราะความขี้เกียจไหลพิงไหล่พี่เดียว




“จริงๆแล้วเป็นคนขี้อ้อนหรือไงเรา”




“เปล่าสักหน่อย”



“หึหึ”ไอ้พี่เดียวนั่งลูบหน้าลูบตาผมสักพักกว่าผมจะสลัดตัวขี้เกียจออกจากตัวแล้วไปล้างหน้าใหม่อีกรอบเพื่อลงไปกินข้าวเย็น ลงมาเจอไอ้พายนั่งอมยิ้มกรุ้มกริ่มมองผมกับพี่เดียวสัลบกันไปมา




“นึกว่าจะได้กินข้าวคนเดียวซะแล้ว”




“ทำไมวะ”




“เอ้า ก็เห็นพี่เดียวขึ้นไปตามนานมาก นึกว่ากินอย่างอื่นแทนข้าวแล้วเนี่ย”




“สัด ถ้าปากว่างนักก็กินๆเข้าไป”ผมจับน่องไก่ทอดยัดปากมัน ยังร้อนๆอยู่เลยขอให้ปากพองตายไปซะ พี่เดียวก็นั่งยิ้มอยู่ได้ไม่มีการแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น




“อ่ะๆ กินซะมึง อยากกินไม่ใช่เหรอกูตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ”น้ำพริกอ่องครับ ผมอยากกินมาหลายวันแล้ว มีหมูยอทอดกับไก่ทอดแกล้ม ส่วนผักสดนี่เต็มจาน เป็นมืออาหารที่ผมเจริญอาหารสุดๆ กินจนอิ่มแน่นจนกลัวแผลจะปริ อยากกินผลไม้ล้างปากแต่ก็ไม่กล้าเลยได้แต่มองพี่เดียวกับไอ้พายกินกันสองคน ก่อนจะแยกย้ายกันไป ไอ้พายล้างจาน พี่เดียวเอาขยะไปทิ้ง ส่วนผมสบายนั่งผึ่งพุงที่มีรูเพิ่มอยู่หน้าทีวี พรุ่งนี้วันจันทร์ผมตั้งใจจะกลับไปเรียนตามปกติ เพราะขาดเรียนมาสองวันแล้ว แค่ไปนั่งฟังอาจารย์เฉยๆ ไม่ได้ออกแรงอะไรให้กระทบกระเทือนแผล




“พรุ่งนี้จะไปเรียนจริงเหรอ”




“อื้อ หยุดหลายวันแล้ว”




พี่เดียวหันมามองหน้าผม ตอนนี้เราอยู่ในห้องนอน ผมนั่งอยู่บนเตียงอ่านเลคเชอร์ที่ได้มา ส่วนพี่เดียวเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ยังไม่ได้แต่งตัวมีผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวไว้หลวมๆจนน่ากระตุกผ้าให้หลุด แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า ไม่อยากเห็นอะไรที่ไม่น่าดู




“ตอนเช้าพี่ไปส่ง แต่ตอนเย็นคงไปรับไม่ได้นะ มีนัดลูกค้าต่อ”




“ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้ไอ้เต้มาส่ง”ผมยังเจ็บแผลอยู่นั่งขับรถนานๆคงไม่ไหว ช่วงนี้ใครอาสาไปรับไปส่งไม่มีปฏิเสธ ผมว่าการมีคนขับรถให้นั่งนี่โคตรสบาย






   X






   “โหดสัดรัสเซีย ทำไมทำกับพี่โอ๊คแบบนี้ครับ”




   “ช่วยไม่ได้มึงอยากไม่ตั้งใจทำเอง”



“สาด กูตั้งใจทำทุกงานเว้ย แต่บางงานกูทำไม่ทันมันก็ต้องเผากันบ้าง”




“อย่ามาอ้างไอ้ควาย ถ้ามึงเอาเวลาที่ไปส่องนมกับพวกไอ้เจษมาทำงานมึงก็ทำทัน”



“ซ้ำเติมกูจริง”




“กูอยากกระทืบซ้ำด้วยซ้ำ”



“แหมๆ กับเพื่อนนี่โหดจริงกับผัวมึงโหดอย่างนี้มั้ย”



“กูไม่ช่วยแก้งานแล้ว มึงเอาไปทำเอง”




“เห้ยๆ อย่าทำอย่างนั้นกับกูน้องหมวยช่วยกูก่อนนนน กูไปก่อนเว้ยเจอกันวันจันทร์”ไอ้โอ๊คมันหันมาบอกผมก่อนจะวิ่งตามไอ้หมวยที่เดินงอนไป




“ยิ่งกว่าผัวเมียอีกไอ้สัด”ไอ้เต้ว่าพลางส่ายหน้ามองไอ้โอ๊คที่วิ่งดักหน้าดักหลังไอ้หมวยเหมือนหมาอยากเล่นกับเจ้าของ




ก่อนหน้านี้พวกผมไปดูคะแนนงานกันมาไอ้โอ๊คคะแนนน้อยสุดในกลุ่มแถมโดนอาจารย์ด่ายับก็งานมันไม่ละเอียด ดูก็รู้ว่าเผาเอาวันก่อนส่งแน่ๆ ส่วนของผมสบายๆคะแนนไม่ผิดจากที่คิดไว้ ถ้าน้อยกว่านี้ผมจะไปเผาห้องพักอาจารย์เลยคอยดู ผมตั้งใจทำมากอดหลับอดนอนทำ เพราะมีเวลาน้อยกว่าคนอื่น ผมตั้งใจว่าต่อไปนี้จะดูแลตัวเองดีๆ ไม่ทำให้ตัวเองต้องมาเจ็บป่วยอีก การขาดเรียนหลายๆครั้งทำเอาผมท้อเวลาตามงาน การอ่านเลคเชอร์จากเพื่อนมันก็ไม่เหมือนกับเรานั่งเรียนเอง




“กลับดีๆอ่ะมึง”




“เออ”



“งั้นกูไปก่อนนัดเด็กไว้”




“เออ วันจันทร์มาเรียนด้วยไอ้สัดไม่ใช่ตายคาอกใคร”




“ควาย”




แผลที่ถูกแทงอาหารดีขึ้นแล้ว เกือบจะหายเป็นปกติคือมันยังเสียวๆแปล๊บๆเวลาขยับตัวแรงๆอยู่แต่โดยรวมแล้วถือว่าปกติ ส่วนเรื่องคดีทางตำรวจจับตัวคนที่แทงผมได้แล้วผมไม่คิดจะเอาความอะไร แต่ผิดก็ต้องว่ากันไปตามกฏหมาย




“ว่าไงวะ”ไอ้หมวยมันโทรมา เพิ่งแยกจากกันเมื่อกี้นี้เอง




“มึงอย่าลืมงานอาจารย์เทพที่ต้องส่งวันจันทร์นะเว้ย มึงทำเสร็จยัง”




“เสร็จแล้วๆ ดีที่มึงเตือนกูลืมไปแล้วว่าต้องส่งวันจันทร์”




“เออ งั้นแค่นี้นะ ควายข้างๆมันเรียก”ผมหัวเราะก่อนไอ้หมวยวางสายได้ยินควายชื่อโอ๊คโวยวายเสียงดัง ชอบแหย่ชอบตีกันแต่เวลาเดือนร้อนพวกมันก็ไม่เคยทิ้งกัน




ผมเปลี่ยนเป้าหมายจากกลับบ้านไปคอนโดพี่เดียวแทน เพราะงานที่ต้องส่งอาจารย์เทพสุดโหดอยู่ที่ห้องพี่เดียว เสาร์อาทิตย์ผมขี้เกียจออกไปไหนตั้งใจจะทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ จะได้มีเวลาอ่านหนังสือไม่อยากไปเร่งช่วงอาทิตย์ที่มีสอบ ไม่ใกล้ไม่ไกลอีกแค่สองอาทิตย์เท่านั้น




ผมไม่เจอพี่เดียวมาสามวันแล้วฝ่ายนั้นบินไปพม่ากลับมาเมื่อวาน วันนี้ที่ไม่มารับผมเห็นบอกว่าติดธุระคงกลับดึก ช่วงที่ผมยังเจ็บอยู่พี่เดียวมารับส่งทุกครั้งที่ว่าง เจอหน้ากันทุกวันเพราะมาอาศัยนอนที่บ้านผมตลอดเพิ่งจะกลับมานอนคอนโดตัวเองเมื่ออาทิตย์ก่อน แต่ก็ยังลากผมมาด้วยที่นี่ด้วยอยู่ดี จนผมเริ่มชินกับการนอนเตียงเดียวกันไปแล้ว ยอมรับเลยว่าถึงจะรู้ตัวว่ารู้สึกยังไง แต่ผมก็ไม่ชินกับการมีใครอีกคนมาร่วมแชร์อะไรๆกัน ไม่ชินกับการถูกนัวเนียคลอเคลียแต่พี่เดียวก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการจูบ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ผมชินอีกอย่าง จูบกับพี่เดียวทีไรเล่นเอาปากแตก เพราะมันรุนแรงและยาวนานบางทีก็แทบขาดใจแต่พอเริ่มจับจังหวะได้หลังๆก็สบายตอบโต้กลับไปอย่าให้น้อยหน้า




“รถพี่เดียวนี่หว่า”ผมมาจอดที่ประจำของตัวเองเห็นรถพี่เดียวจอดครบทุกคัน ไหนว่ามีธุระกลับดึก แล้วรถที่จอดอยู่คืออะไร ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจจนมาถึงห้องพี่เดียวที่ตอนนี้ผมมีทุกอย่าง ทั้งกุญแจ คีย์การ์ดสำรองและรหัสผ่านที่ถ้าเปลี่ยนอีกผมจะทุบประตูทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด




พอเปิดประตูห้องเข้าไปไอเย็นฉ่ำก็ปะทะใบหน้าจนผมชะงัก ไฟในห้องเปิดสว่างแสดงว่าเจ้าของห้องกลับมาแล้ว แต่คนที่เดินออกมาไม่น่าจะใช่เจ้าของห้องที่ผมรู้จัก




“ว้าย คุณเป็นใคร?! เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”ผมมองผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ชุดคลุมอาบน้ำ ผมพยายามห้ามความคิดของตัวเองไม่ให้ไปไกลกว่าที่เห็น




“คุยกับใครน่ะโรส”เจ้าของห้องตัวจริงปรากฏตัวออกจากห้องนอนในสภาพที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่ แบบนี้ไม่ต้องคิดหรือเดาอะไรแล้วมั้ง มันชัดเจนขนาดนี้ ผมร้อนไปทั้งตัว รู้สึกหูอื้อ ในอกมันตื้อไปหมด




“น่าน!”




ผมพยายามนับหนึ่งถึงร้อย เดินผ่านคนทั้งคู่ไปหยิบกระบอกซูมที่พิงอยู่ข้างทีวี อยากจะรีบไปให้พ้นๆจากตรงนี้




“เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งไป”ไอ้พี่เดียวมันมาขวางไว้ ผมไม่อยากเห็นหน้า แต่ก็เลี่ยงไม่ได้




“อย่ามาจับ”ผมใช้ซูมปัดมือมันออก ไม่สนใจว่าจะแรงจนทำให้มือมันหักหรือเปล่าก่อนจะเดินออกมา ถ้าทำได้ผมอยากจะหายตัวไปเสียเดี๋ยวนี้เลย



“น้ำน่าน! น่าน! ฟังก่อน”



“เดียว จะไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้นะ”



ได้ยินเสียงเรียกตามหลังแต่ผมไม่คิดจะหันกลับไป รีบเดินเข้าลิฟต์และกดปิดทันที ผมหลับตาลงในหัวว่างเปล่า ไม่อยากคิด ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่อยากรู้สึกเหมือนที่รู้สึกในตอนนี้


กรรมกำลังตามสนองผมอย่างนั้นหรือ...





-----------------------------------

รักแบบลุ่มๆดอนๆ สามวันดีสี่วันตีกัน อิอิ
ตามอ่านในทวิตอยู่นะคะ พูดคุย กรีดร้อง ทวงถาม รีวิว อย่าลืมแท็กนะคะ

#รักไม่ได้ออกแบบ #ทีมน้ำน่าน #ทีมพี่เดียว

 

ในเพจก็อ่านนะคะ แต่มันไม่ค่อยเตือนอาจจะตอบช้าไปบ้างค่ะ

-----------------------

ขอบคุณทุกคอมเมนต์เลยนะคะ ดีใจมากๆ เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของเราเลยค่ะ
จะพยายามมาอัพอย่างสม่ำเสมอนะคะ อย่าเบื่อที่จะรอนะคะ 55555
คนรอบข้างเราก็เข็นเราให้อัพไวๆ แต่บางช่วงก็เร็วได้ บางช่วงยุ่งๆก็ช้าบ้าง ต้องขอโทษด้วย ไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว 555

-----------------------

เราว่านอกจากคุณป้ากิ่งแล้วคงมีอีกหลายคนที่อยากอ่านและเชียร์คู่อื่นๆบ้าง ที่เราคิดไว้มีแพลนอยู่ 2 เรื่อง
- คู่ของธันว์ เนื้อคู่ที่ยังไม่ปรากฏในเรื่องนี้ น่ารัก ฟีลกู๊ด : เริ่มแต่งแล้ว
- คู่ของพาย เนื้อคู่เดากันได้มั้ย? แต่เรื่องนี้ดราม่าแน่นอน : ยังไม่เริ่มพิมพ์สักตัว

ส่วนน้องหมวยพี่ไวท์จริงๆแล้วเราชอบคู่นี้มากแต่คิดว่าเรื่องของหมวยโฟมไม่น่าจะเป็นเรื่องยาวได้ ขอติดไว้ก่อน
ส่วนใครที่อยากให้เต้มีคู่ ตอบได้เลยค่ะเราจะไม่แต่งค่ะ ปล่อยเต้ไป  5555555555555555555
เราแค่รู้สึกว่าตัวละครทุกตัวจะเป็นชายคู่ชายหมดมันไม่โอเคค่ะ แม้ว่าตอนนี้จะมีหลายคู่มากก็ตาม -*-
แล้วตอนที่คิดพล็อตน่านเราไม่เคยคิดเรื่องเต้เลย

ทั้งนี้ทั้งนั้น...ที่กล่าวมาเป็นแค่แพลนค่ะ จะเป็นรูปร่างมั้ยยังไงเป็นเรื่องของอนาคตค่ะ ตอนนี้ขอเต็มที่กับเดียวน่านก่อนค่ะ

[arjinn]

อะไรอีกนิ

[Bradly]

คิดถึงพี่เดียวกับน้ำน่านมากมาย ดราม่าอีกแล้วเหรอ ผญคนนั้นคงไม่ใช่อย่างที่คิดหรอกใช่มั้ย

[lnudeel]

  กรรม

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไม่ใช่ว่า (ตั้งใจให้)อะไรหกรดชุดที่สวม
แล้วขอใช้ห้องน้ำเพื่ออ่อยเดียวนะ

แต่เห็นอย่างนี้ ใครก็ต้องคิดอย่างว่าละนะ
เดียว เอากล้องวงจรปิด ให้น่านดูเลย ถ้ามี
       
 

[ป้ากิ่งkingkarn]

โรคจิตไหมถามใจดู???
ค่อยๆไล่อ่านทีละคำใจลุ้นขอให้เป็นอย่างที่คิด พอเห็นรถพอเห็นหญิงพอเห็นเดียว
แบบว่าโป๊ะเช้ะ โอ้ยถูกใจ
คู่นี้มันยังสมูทไม่ได้ อย่าเพิ่งหวานเลย
กินมาม่ามานานจู่ๆจะให้ดีกันแล้วสวีทหวานรักจี๋จ๋า ป้ารับไม่ได้555
ขออีกค่ะ ชอบ
รออ่านทุกเรื่องเลยนะคะ 

[shoi_toei]

เอิ่บบ เพิ่งดีกันไป

[ซีเนียร์]

 

[saruwatari_guy]

หวานกันนานไม่ได้หรอกคู่นี้ 55

[Ball]

โอ้ยยยย จะดีกันได้นานๆซักทีมั้ยเนี่ย
เพิ่งจะดีกัน มีแววตีกันอีกล่ะ

[MyLavenderLand]

อืมมมมม แค่นับหนึ่งถึงร้อยได้นี่ น้ำน่านก็ถือว่าเก่งแล้วนะเห็นแบบนี้ ใช่ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ภาพมันส่อมากกกก

[puiiz]

 

[why yyy]

ขอบคุณ

[LadySaiKim]

 

[worry]

โอยยย

[205arr]

เดี๋ยวดีกันเดี๋ยวตีกันจริงๆ คู่นี้
เคยอ่านตอนแรกๆ ไป แล้วก็ไม่ได้ตามอีก
เพิ่งกลับมาอ่านอีกครั้ง ชอบมากๆ เลยค่ะ
คนเขียนเขียนได้ดีจัง
หลายๆ เหตุการณ์แม้จะอดขัดใจไม่ได้
แต่เราว่ามันเกิดขึ้นได้เมื่อมองในมุมปุถุชนธรรมดา
เชื่อว่าอีกไม่นานทั้งคู่จะเติบโตขึ้นและเข้าใจกันมากกว่านี้ค่ะ
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
ปูเสื่อรอตอนต่อไป

[krayfanxing]

อ่านคู่นี้แล้วให้อารมณ์ผัวเมียที่สุดอ่ะ สามวันดีสี่วันร้าย น่านหนูต้องใจร่มๆนะลูก แต่ป้าของให้ฟังอีพี่อธิบายก่อนอย่าเพิ่งตีโพยตีพายไปก่อน ถ้าพี่เดียวเป็นของหนู หนูต้องสู้นะลูก

[::UsslaJlwaJ::]

ไม่ได้อ่านมาหลายตอน อ่านติดๆกัน พอเลื่อนมาล่างสุดเห็นว่าไม่มีต่อ นี่ึงกับร้องเอ้าเลย ฮืออออ

[ChabaSri]

อ่านแบบสามสิบกว่าตอนรวดเดียว....สนุกมากค่ะมาต่อไวไวน้า

[awfsp]

เหมือนมันกำลังจะดีขึ้นแต่ก็ไม่

[sangzaja122]

ตีกันบ่อยมากค่ะ  คนที่อ่านมาราทอนตั้งแต่ตอนแรกยันตอนล่าสุดอย่างเรานี่แทบแบกความรู้สึกอึดอัด หน่วง เศร้า ไม่ไหว ใจจะขาดเอาแล้วค่ะ 

[phoenixes]

รัก...ไม่ได้ออกแบบ by zero

- 35 -

      
   “เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ”




   หลังจากกลับมาถึงบ้านผมก็ทำให้อารมณ์เย็นลงด้วยการแช่น้ำเกือบชั่วโมง แต่มันไม่ได้ผลเท่าไหร่เลยมาออกแรงล้างห้องน้ำซะเอี่ยมอ่อง มีแรงเท่าไหร่ก็ใส่ไปให้เต็มที่ พอออกมาอารมณ์ที่เย็นลงก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมาอีกเมื่อเจอกับคนที่ผมไม่อยากเจอนั่งรออยู่บนเตียง หันซ้ายหันขวาอยากจะหาอะไรปา คว้าเอาแก้วเทียนหอมสินค้าตัวใหม่ของที่ไร่ได้ ไอ้พี่เดียวมันรีบถลาเข้ามาคว้ามือผมไว้



   “ออกไป!”



   “ใจเย็นแล้วฟังพี่ก่อน”ยังจะมีหน้ามายิ้มอีก เห็นแล้วอยากกระทืบให้จมดิน รู้สึกขัดหูขัดตาขัดใจ



   “ขี้หึงเหมือนกันนี่หว่า”



ใครหึง!?




ผมโกรธต่างหาก เข้าขั้นเกลียดเลย ถ้าจะมีผู้หญิงอื่นจะกลับมาคบกับผมทำไม หรือว่าจะใช้วิธีนี้แก้แค้นกัน ทำได้เจ็บแสบมาก ทำให้ผมได้รู้ซึ้งเลยว่าเจ็บที่ใจมันเป็นยังไง




   “เห้...คิดอะไรอยู่ เลิกคิดๆ”มันดึงเข้าไปกอดแต่ผมขืนตัวไว้และผลักมันออก แต่ไอ้พี่เดียวมันไม่สะเทือนสักนิด มันดึงดันกอดผมจนสำเร็จรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก จู่ๆก็รู้สึกร้อนที่ขอบตา ผมเกลียดอารมณ์อ่อนไหวของตัวเอง เกลียดที่ต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เป็นความรู้สึกที่รับมือยาก ไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไร อยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อระบายออก




   “อยู่เฉยๆแล้วฟังให้จบก่อน”มันพูดเสียงนุ่มพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย ด้วยความที่เราแนบชิดกันมากมันไม่ยอมปล่อยและผมก็ไม่อยากมองหน้ามันเลยต้องก้มหน้าลงกลายเป็นว่าผมวางศีรษะลงบนอกไอ้พี่เดียว จิกเล็บลงบนหลังมันแน่น




“โรส...ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทพี่ตั้งแต่สมัยเรียนที่ฝรั่งเศสแล้ว วันนี้พี่ไปรับเขาที่สนามบินก็ธุระที่ว่านั่นแหละ ตอนแรกโรสเขาจะไปเจอเพื่อนๆทันทีที่มาถึงพี่เลยบอกว่าจะกลับดึก แต่พอเจอกันเขาก็เปลี่ยนใจอยากพักพี่เลยพาเขาไปที่ห้อง แล้วน่านก็มาพอดี”



“มาขัดจังหวะพอดี? หรือว่าเอากันเสร็จพอดี?”ผมผลักมันออกในจังหวะที่มันเผลอคลายวงแขนจนมันเซไปเล็กน้อย ใจจริงผมอยากให้มันกระเด็นไปนอกโลกด้วยซ้ำ



“น่าน...พูดดีๆ”



ไม่ต้องมาทำตาดุเลย ผมพอใจจะพูดแบบนี้ ใครจะทำไม เห็นคาตาแบบนั้นจะให้คิดเป็นอื่นได้ยังไง โอ๊ย อยากต่อยคน! ผมง้างหมัดขึ้นไอ้พี่เดียวรีบมาคว้าไว้



“เอ้ยๆ ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น ที่เห็นก็แค่จะอาบน้ำ โรสเขาอาบเสร็จแล้ว พี่กำลังจะเข้าไปอาบต่อก็แค่นั้น ไม่มีอะไรจริงๆ”



“มีความจำเป็นอะไรที่ต้องอาบต่อกันด้วย นั่นห้องส่วนตัวพี่ป่ะวะ ห้องเล็กก็มีไม่ใช่ไง”โคตรข้องใจอ่ะ สนิทกันมากขนาดนั้นเลยหรือไง แม่ง หงุดหงิดว่ะ



“เอ้า ก็ห้องน้ำอีกห้องฝักบัวมันเสียยังไม่ได้ซ่อมเลย”



ข้ออ้าง!



“จำไม่ได้เหรอว่าเป็นคนทำพังเองนะ”




“แล้วไง หลังจากอาบน้ำแล้วจะทำไงต่อ ถ้าไม่เข้าไปก็คงจะรำลึกความหลังกันต่อสินะ”




“ไปกันใหญ่แล้ว บอกว่าไม่มีไรไง อาบเสร็จพี่ก็ตั้งใจจะมาหานี่แหละ ตั้งใจจะมานอนกับน่านอยู่แล้ว ห้องนั้นก็ให้โรสพักไป เดี๋ยวงานแต่งพี่แชมป์เสร็จเขาก็กลับแล้ว เห็นมั้ยเนี่ยพี่เอาเสื้อผ้ามาด้วย”มันชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ครั้งก่อนที่ขนมาก็ยังไม่ได้เอากลับมา นี่เอามาเพิ่มอีกแล้ว ตกลงจะย้ายมาอยู่กับผมจริงๆเลยใช่มั้ย




“ใครจะให้อยู่ บ้านตัวเองก็มีกลับไปนอนบ้านดิ”




“ไม่อ่ะ อยากนอนกับแฟน”มันพูดยิ้มๆ ผมคว้าแก้วเทียนหอมขึ้นมาอีกครั้ง หมั่นไส้จริงๆ ยิ้มระรื่นอยู่ได้




“จะทำร้ายร่างกายกันตลอด เมื่อกี้จิกหลังพี่จนเจ็บไปหมดแล้วเนี่ย”มันพูดพร้อมกับดึงแก้วเทียนหอมวางไว้



“สมควร”อยากจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ผมอารมณ์ขึ้นสุดๆ แม้ตอนนี้จะเย็นลงแล้วแต่ก็ยังลงไม่สุด




“เชื่อพี่แล้วใช่มั้ย”ใจหนึ่งก็อยากเชื่อ แต่อีกใจก็ยังลังเล ถ้ามันคิดจะหลอกผมก็ทำได้ง่ายๆเลยด้วยซ้ำและผมก็ไม่อยากโง่มีเขางอก




“เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปรู้จักกับโรสเลยจะได้หายข้องใจ โอเคมั้ย?”




“ไม่อยากรู้จัก”



“แต่โรสเขาอยากรู้จักนะ นี่ก็แทบจะตามมาด้วยแต่พี่เบรคไว้ก่อน กลัวเราจะเอาปืนไล่ยิงเสียก่อน”




“ใครจะไปทำอย่างนั้นวะ”ผมไม่ใช่คนเถื่อนนะเว้ย จะได้เอาปืนไปไล่ยิงชาวบ้าน




“หึหึ”




“ปล่อย!”เอะอะก็ดึงเข้าไปกอด จะกอดอะไรนักหนาวะ




“น้ำน่าน...ไหนบอกให้พี่ใจเย็นๆเข้าไว้ไง พูดเองก็ต้องทำเองให้ได้ด้วยนะ”




“.......”




“เชื่อพี่เถอะกับโรสมันไม่มีทางเป็นไปได้เลย กับคนอื่นๆก็เหมือนกัน ถ้าจะมีคนอื่นแล้วพี่จะมาเริ่มต้นใหม่กับเราอีกทำไม”




“.......”




“เงียบแบบนี้นี่เข้าใจแล้วใช่มั้ย”




“ปล่อยสักที จะไปแต่งตัว”ผมเชื่อก็ได้แต่ก็ยังรู้สึกขุ่นเคืองใจอยู่ดี




“ไม่ต้องแต่งหรอก แบบนี้เซ็กซี่ดี”มันมองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม กวาดสายตามาหยุดที่หน้าอกผมม ซึ่งตอนนี้ชุดคลุมที่ใส่ไว้มันแหวกออกจนถึงปมที่ผูกไว้โชคดีที่ด้านล่างยังถูกปกปิดอยู่




“จะเข้ามาทำไมเนี่ย”ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ผมถอยหลังจนชนเตียงก่อนที่ไอ้พี่เดียวมันจะผลักผมจนล้มลงไปแล้วตามมาคร่อมทับไว้ ผมยกขาขึ้นจะยันไอ้พี่เดียวให้ออกห่าง แต่กลายเป็นว่าเปิดช่องให้มันแทรกตัวเข้ามาได้อย่างสะดวกชุดคลุมผมร่นมากองที่ต้นขา ประเด็นคือผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จไม่ได้ใส่อะไรไว้ด้านในแม้แต่ชิ้นเดียว ท่าทางหมิ่นเหม่ไม่ปลอดภัยที่สุด




“อยากจูบเด็กขี้หึง”




“ไม่ได้หึง!”เข้าใจไปเองทั้งนั้น




“หึ ไม่หึงก็ไม่หึง แต่ขอจูบหน่อยแล้วกัน”




“ไม่ให้!”



“อย่างกน่า ไม่ได้เจอกันตั้งสามวันคิดถึงจะแย่”หน้าของเราใกล้กันมาก สายตาของพี่เดียวโคตรเจ้าชู้ ยิ้มมุมปากนั่นอีก โคตรจะมีพลังทำลายล้าง ไหนจะน้ำเสียงอ้อนๆ




“นะ...”




 “อืม...”






X






“เอ่อ...พี่ไม่ทานเหรอครับ?”



“ทานน้องน่านได้หรือเปล่าล่ะ”ไม่พูดเปล่ามีขยิบตาให้ผมอีก โอ่ย อยากจะเลิกเป็นแฟนกับไอ้พี่เดียวจริงๆ สเป็คผมเลยเนี่ย สวยสมกับชื่อ เย้ายวนมาก แต่งตัวก็เซ็กซี่ เมื่อวานมัวแต่โมโหเลยมองไม่เห็นความงามของพี่เขา แจ่มว่ะ



“นี่...ไม่ได้นั่งกันอยู่สองคนนะ”เสียงห้วนๆเอ่ยทะลุกลางปล้องขึ้นมา



“เลิกเป็นแฟนเดียวแล้วมาเป็นเด็กพี่เถอะ พี่จะตามใจทุกอย่างเลย”สายเปย์ผมชอบมากเลย



“โรส!”



“อะไรเล่า แหย่เล่นน่า”



“นี่ก็อีกคนมองไม่ละสายตาเลยนะ”เอ้า พาลนี่หว่า ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็มองปกตินะ เหมือนปกติที่เห็นผู้หญิงสวยๆถูกใจ




“ขี้หวงจังเลยนะ จริงอย่างที่เขาว่าผู้ชายเจ้าชู้เวลามีแฟนแล้วจะขี้หวงขี้หึง”



“ก็คงจะจริง”ไอ้พี่เดียวยืดอกรับ แต่ทำไมต้องหันมามองผมแล้วยิ้มแบบนั้นด้วยวะ



“น่านว่าไง?”



“จะไปรู้เหรอ พี่โรสทานนี่ดีกว่า อร่อยมากครับ”ผมถลึงตาใส่ไอ้พี่เดียว ก่อนจะหันมายิ้มให้พี่โรส



ตอนนี้เรามาทานกลางวันกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไอ้พี่เดียวลากผมมาทั้งที่ผมไม่อยากมา แต่พอมาถึงแล้วก็รู้สึกว่าโชคดีแล้วที่มาเพราะพี่โรสสวยมาก น่ารักด้วย คุยเก่ง ยิ้มเก่ง แต่ผมก็ต้องอายแทบแทรกแผ่นดินหนีเมื่อพี่เขายืนยันความบริสุทธิ์ใจด้วยการโทรหาสามีที่อยู่ต่างประเทศเพื่อให้ช่วยยืนยัน พร้อมกับเปิดรูปลูกสาวที่อายุ 6 เดือนให้ดู ไม่รู้ว่าไอ้พี่เดียวไปพูดอะไรกับเพื่อนไว้ถึงต้องขุดทุกอย่างมาเป็นหลักฐานขนาดนี้ พี่โรสจะมองผมเป็นคนยังไงเนี่ย




“น่ารักอ่ะ เดียว โรสขอจริงๆนะ”




“ให้มันน้อยๆหน่อย เธอจะเอาเอริกไว้ที่ไหน”




“ก็เอาไว้ที่เดิมไง ส่วนน้ำน่านเนี่ยกิ๊กอันดับหนึ่ง”มีลูลแก้มด้วยอ่ะครับ มือนุ่มมากๆ หอมด้วย




“ยินดีค้าบ โอ๊ย! ตีทำไมเนี่ย”ไอ้พี่เดียว ไอ้บ้า เอาช้อนตีลงบนหลังมือผมสกปรกมาก ไม่ต้องมาถลึงตาใส่เลยนะ!




“ออกนอกหน้าไปแล้ว ไหนตอนแรกบอกว่าไม่อยากมา”




“คิก น่ารักอ่ะ เพิ่งเคยเห็นเดียวเป็นแบบนี้”




“อะไรครับคุณ”




“ไม่ต้องมาเก๊กกลบเกลื่อน หึหึ”




“พูดมาก”




“เชอะ”พี่โรสเบ้ปากใส่ มองยังไงก็ดูดี เห้อ เห็นแล้วหวั่นไหว อยากได้อ่ะครับ ไม่น่าเจอกันช้าเลย ทำไมต้องแต่งงานแล้วด้วยเนี่ย คือถ้าเจอกันที่อื่นผมก็คงไม่เชื่อว่าพี่เขาจะมีลูกแล้วก็หุ่นเป๊ะเว่อร์อยู่เลยอ่ะ




“รักกันนานๆนะน้องน่าน เดียวเป็นผู้ชายที่ดีมากนะ พึ่งพาได้ทุกเรื่องเลย แต่บางทีก็แอบงี่เง่าไปบ้างก็มองข้ามมันไปแล้วกัน”




ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้ จะรักจะคบกันนานแค่ไหนก็ยังไม่รู้เลย สามวันดีสี่วันตีกันแบบนี้ แต่เราก็คุยกันแล้วว่าจะพยายามปรับตัวเข้าหากัน ถึงผมจะไม่ค่อยเชื่อในเรื่องความรักแต่ก็ไม่อยากให้รักครั้งแรกมันจบลงเร็วนัก ในอนาคตหากเราไปกันไม่รอดต้องเลิกกันไป ผมก็คงไม่คิดจะคบกับใครอีก แค่ลองรักคนเดียว ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วสำหรับคนอย่างผม มันบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าจะเข็ดหรือว่าอะไร เพียงแค่ไม่อยากเริ่มความรู้สึกแบบนี้กับใครอีก




หลังจากทานกลางวันเสร็จพี่โรสก็ขอแยกตัวไปทำธุระ ได้ยินว่าคืนนี้จะไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันนานเลยต้องไปเสริมสวยก่อน ส่วนพี่เดียวก็ลากผมมาเดินซื้อของ หมดกันวันหยุดที่ผมตั้งใจจะหมกตัวอยู่บ้านทำงานให้เสร็จ




“น่าน”มันกวักมือเรียก ผมถอนหายใจเซ็งๆลากเท้าเข้าไปหาไอ้พี่เดียวที่กำลังเลือกนาฬิกาอยู่



“ไมอีก”



“ยื่นแขนมา”




“เพื่อ?”



“เถอะน่า”ไอ้พี่เดียวทำเสียงรำคาญใส่ดึงแขนผมไปปุ๊บก็วางนาฬิกาทาบลงมาปั๊บ



“จะซื้อให้หรือไง”มองมันจับอีกสองเรือนมาทาบลงบนข้อมือผม เรือนสุดท้ายสวยว่ะ สายหนังสีดำตัวเรือนก็สวยเพชรเม็ดเล็กๆ สองเม็ดแทนเลขสิบสองและเลขสามถูกจัดเรียงอย่างดี ดูโดยรวมแล้วเรียบเท่ ไม่ขัดตา ไม่ดูสาว



“ชอบเรือนไหน”




“ทั้งหมด”ถามแบบนี้จะซื้อให้แหง งั้นผมเหมาหมด


 

“โลภ”




“โอ๊ย พี่แม่ง”มันดีดหน้าผม ดีดแบบจริงจัง แรงด้วย แดงเลยมั้งเนี่ย



“แค่เรือนเดียวครับคุณ”




“เรือนนี้ดิ”




“หึ คิดไว้ไม่ผิด”มันกระตุกยิ้มมุมปาก ส่งนาฬิกาที่ผมเลือกให้พนักงาน




“ซื้อให้จริงอ่ะ”




“ถามมาก หรือจะไม่เอา”




“เอาดิ แล้วซื้อให้ทำไม”ของฟรีไม่มีปฏิเสธอยู่แล้ว แพงนะครับ เมื่อกี้แอบเห็นป้ายราคาหกหลัก




“ของขวัญในการคบกันแบบจริงจังสักที”




“หึ แล้วผมต้องให้ด้วยป่ะ”




“ก็แล้วแต่ดิ”




“งั้นไม่ให้”ความจริงคิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรให้ ผมไม่เคยนึกถึงเรื่องพวกนี้เลย ไม่เคยมีแฟนเลยไม่รู้ว่าต้องทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย ตอนนอนกับผู้หญิงก็ไม่ได้เสียค่าอะไรนอกจากค่าห้อง ค่าเหล้า เอาไว้มีอารมณ์แล้วคิดออกก่อน ค่อยเอาละกันของขวัญน่ะ




พอจบจากร้านนาฬิกาพี่เดียวก็พาผมเข้าออกอีกสองสามร้านซื้อของใช้ส่วนตัวก่อนจะพากันกลับ เพราะผมเป็นห่วงงาน ก่อนกลับก็แวะซื้อของสดติดมือกลับมาอีกนิดหน่อยเพราะที่บ้านไม่มีอะไรเลย



“ไหนว่าจะทำงาน”




พอเปลี่ยนชุดเสร็จเห็นที่นอนก็ทิ้งดิ่งทันที รู้สึกปวดหลังปวดขาทั้งที่ก็เดินไม่เยอะ ผมลืมตาเมื่อที่นอนยวบลงไอ้พี่เดียวมาเท้าแขนคร่อมผมไว้อีกแล้ว




“พักแป๊บ”




“เดี๋ยวก็นอนยาว งานไม่ได้ทำ”




“อื้อ...เอาหน้าออกไป”ผมผลักหน้าพี่เดียวออก ชอบเอามาใกล้ทุกทีแล้วก็เนียนจูบ เมื่อคืนกว่าจะเลิกจูบก็เกือบเลยเถิดดีที่ผมไหวตัวถีบมันออกไปทัน คนบ้าอะไรมือไวอย่างกับลิง เดี๋ยวจับตรงนั้นลูบตรงนี้ อยู่ใกล้แล้วเปลืองตัว




“จูบทีนึงเดี๋ยวปล่อยให้นอนเลย”




“ตลอดอ่ะ เป็นไรกับจูบมากมั้ยเนี่ย”



“ก็แค่จูบเอง ไม่ได้ขอทำอย่างอื่นสักหน่อย อย่าบ่นดิ”ไม่บ่นป่านนนี้ปากผมคงหลุดไปแล้ว จูบแต่ละทีหนักหน่วงเหลือเกิน




“ไม่โว้ยยยย”ผมตะโกนใส่หูเอาให้หูดับ อาศัยจังหวะนี้พลิกตัวหนีออกมา




“หูจะแตกตะโกนมาได้”




“สม ว่างนักพี่ก็ไปทำกับข้าวไป หิวแล้ว จะไปทำงานรอ”ว่าจะพักสายตาสักครึ่งชั่วโมงหมดอารมณ์เลย กลัวโดนลักหลับ




“อยากกินก็ทำเอง”




“เออ จำไว้ งั้นพี่อย่ามากินที่ผมทำนะ แล้วเก็บเสื้อผ้าออกไปเลย ไม่ต้อนรับ”




“ขึ้นง่ายจริงๆเลยนะ ฟอด”




อะ...ไม่ทันระวังตัวก็โดนฉกแก้มไปฟอดใหญ่ ผมละหน่าย



“ไปทำงานไป เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้ เสร็จแล้วจะไปเรียก”




“อืม”





หึ คิดว่าจะแน่ ผมชอบจังเวลาพี่เดียวมันยอมผมแบบนี้ ความจริงจะไม่ยอมก็ได้ แต่ทุกครั้งจะลงให้ก่อนเสมอยกเว้นถ้าผมเป็นคนทำผิดจริงๆ รักผมมากขนาดไหนกันนะ ผมจะตอบแทนเขาได้ถึงครึ่งหรือเปล่า




“พี่เดียว”



“หืม?”




มันเลิกคิ้วเป็นคำถาม ผมเลยโน้มคอมันลงมา แค่จูบเดียวมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร เอาใจปีศาจจูบเขาหน่อยก็แล้วกัน






X






“ตอนเย็นเจอกัน”



“เลิกทุ่มนึงนะ”



“ครับ”



พอพี่เดียวรับคำผมก็ลงมาหยิบงานที่วางไว้เบาะหลัง ในที่สุดก็ไล่ทำงานทัน อดหลับอดนอน กัดฟันสู้แบบสุดๆ จนไอ้พี่เดียวบ่นว่าผมหักโหมเกินไป ว่าแต่ผมไม่ยอมดูตัวเอง เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสองกว่า นั่งขีดๆเขียนๆอะไรอยู่ในห้องทำงานก็ไม่รู้ผมไม่ได้เดินเข้าไปดู ทำงานของตัวเองอยู่เหมือนกัน




“พี่น่าน! แฮ่~~~”




“ตกใจหมดเลยยยย”ผมแกล้งลากเสียงประชดมัน ไอ้ผิงที่ไม่ได้เจอมาสักพักแล้วเข้ามาทักอย่างกับลิงกับค่าง




“โว๊ะ ไม่สนุกเลย อะไรว้า”



“ว่างๆ ไม่มีเรียนหรือไง”



“เค้าเรียนบ่ายค่ะพี่น่านมีเรียนกี่โมง”



“เรียนบ่ายเหมือนกัน”แต่มาเช้าเพราะผมจะมาส่งงานแล้วจะแวะไปห้องสมุดหาข้อมูลอะไรนิดหน่อย




“ดีเลย พาน้องไปกินหนมหน่อย”เจอหน้าทีไรเรียกร้องแต่จะกิน ที่บ้านเลี้ยงอดอยากเหรอวะ




“เออ รอแป๊บไปส่งงานก่อน นั่งเฝ้าของไว้ดิ”เดินมาถึงโต๊ะประจำพอดี ผมเลยให้มันเฝ้าของให้ หยิบแค่งานไปส่ง ว่าจะไปแป๊บเดียวแต่ดันเจออาจารย์เลยคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง ถามเรื่องแผลแล้วก็เรื่องเรียนว่าตามเพื่อนทันหรือเปล่า อาจารย์แกใจดี เอ็นดูผมกับไอ้หมวยเป็นพิเศษ เพราะทำงานถูกใจแก แน่สิครับพวกผมงานละเอียด




“มันมาทำอะไรอีก”ผมถามตอนที่เดินมาถึงเห็นไอ้ปาร์คเดินออกไปจากโต๊ะพอดี คนที่เคยจีบไอ้ผิงแต่ดันมีคดีเสียก่อนไอ้ผิงเลยถีบหัวส่ง




“เข้ามาทักเฉยๆ”




“จะรีเทิร์น?”




“โนค่ะ ตอนนี้คิวเต็มเชิญป้ายหน้าค่ะ”ดูมันทำหน้าทำตาน่าเขกกะโหลกจริงๆ




ผมพามันมาที่โรงอาหารกลาง เช้าแบบนี้คนเยอะพอสมควรแต่อาหารก็เยอะด้วย ไอ้ผิงตรงไปร้านน้ำแข็งไสทันที ส่วนผมไปหากาแฟโด๊ป เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านกินขนมปังรองท้องมาแล้ว ส่วนข้าวรอกินพร้อมพวกไอ้เต้มันไลน์นัดกันเมื่อคืนนี้




นั่งส่องขาขาวๆได้ไม่นานไอ้หมวยก็มาพร้อมพี่ไวท์ มันทนหิวไม่ไหวเลยจัดก่อนใครไม่รอไอ้เต้กับไอ้โอ๊คผมเลยนั่งกินกับมันด้วย ไอ้หมวยก็ไม่เหงาปากกัดกับไอ้ผิงฆ่าเวลา จนไอ้สองตัวนั้นมาผมก็กินของหวานไปอีกอย่าง เข้าเรียนตอนบ่ายก็เลยจะง่วงๆหน่อย เพราะหนังท้องตึงแล้วแอร์ก็เย็นฉ่ำ เรียนมาราธอนบ่ายยันคำมีพักให้เข้าห้องน้ำ เปลี่ยนอิริยาบถสองรอบแล้วก็กลับมาเรียนใหม่ เป็นคลาสสุดท้ายก่อนสอบเลยอัดแน่น



“กูนึกว่าจะต้องทนจนหมดคาบจริงๆแล้วนะเนี่ย”



“จะบ่นทำไมปกติก็ทุ่มนึงอยู่แล้ว”



“แต่มันคาบสุดท้ายไงมึง จะมายัดเยียดความรู้ให้ตอนนี้สมองกูไม่รับแล้ว”ไอ้โอ๊คโอดควรญ แต่ผมก็เห็นด้วยกับมัน อัดเนื้อหามาในคาบสุดท้ายมันจะได้อะไร แทนที่จะวางแผนการสอนมาให้ดีๆ ผมว่ามันจะดีกับคนสอนและคนเรียน แต่จะทำไงได้เขาเป็นอาจารย์พวกผมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับฟังไป ถ้าจะมีใครเข้ามาดูแลบ้างก็คงดี




“เด็กม.ปลายที่ไหนวะ แม่งโคตรน่ารักอ่ะ”ไอ้โอ๊คก็หยุดคร่ำครวญเปลี่ยนมาเป็นกระดี๊กระด๊าแทน พวกผมเลยต้องมองตามไป ผมชะงักทันทีที่สบตากับเด็กคนนั้น ดูท่าทางจะดีใจมากที่เห็นผมต่างกับผมลิบลับ ทำไมต้องมาเจอกันอีก




“พี่ชล!”




“ปาย...”





X






“เป็นอะไรนั่งเงียบเชียว เหนื่อยเหรอ”




“อือ หิวด้วย พาไปกินของอร่อยหน่อย”ผมกอดหมอนนั่งหันข้างไปทางพี่เดียว ใบหน้าด้านข้างตอนขับรถของพี่เดียวโคตรดูดี คนอะไรวะจมูกโคตรโด่ง แต่ก็คงไม่แปลกอะไรเพราะมีเชื้อฝรั่งเศส พี่เดียวเป็นลูกเสี้ยวที่เชื้อชาติทั้งฝั่งเอเชียและฝั่งยุโรปผสมกันได้แบบพอดี หน้าไม่ดูฝรั่งจ๋าแต่ก็ไม่เอเชียชัดเจน มองผ่านๆแล้วเดาได้อยากเป็นคนชาติไหน




“อ้อนพี่อยู่เหรอ”




“อือ”พี่เดียวลูบหัวผมเบาๆ รู้สึกดีชะมัด




“ทำไมวันนี้ว่านอนสอนง่าย ไม่พยศเลยแหะ”




“ชอบให้ออกฤทธิ์ใช่มั้ย”ก็เหนื่อยบ้างอะไรบ้าง ไม่มีอารมณ์จะกวนประสาทใคร อีกอย่างผมอยากอยู่นิ่งๆคิดอะไรบางอย่าง




“เปล่าครับ แบบนี้น่ารักดี พี่ชอบ จุ๊บ!”




แสรด เวลาเพียงแค่สองวินาทีก่อนไฟเขียวยังอุตส่าห์ยื่นหน้าเข้ามาจูบอีก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนคนบ้า ผมค้อนให้มันก่อนจะหลับตาลง ปล่อยการเลือกร้านเป็นหน้าที่ของคนขับ




“น้ำน่าน พร้อมเมื่อไหร่ค่อยเล่าให้พี่ฟังได้นะ”ฝ่ามืออุ่นสัมผัสที่ข้างแก้มเบาๆ ความอุ่นส่งตรงไปถึงใจทำให้ผมอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ รู้สึกขอบคุณที่ไม่เร่งรัดให้ผมพูดอะไร ขอบคุณที่ใส่ใจกันถึงรู้ว่าผมมีเรื่องไม่สบายใจอยู่




ผมคว้ามือพี่เดียวมากุมไว้ บีบเบาๆเพื่อบอกให้รู้ว่าผมรับรู้ความห่วงใยจากเขาและเป็นสัญญาว่าเมื่อถึงเวลาผมจะเล่าให้เขาฟังอย่างแน่นอน
















----------------------------------------
ไหนขอเสียงหน่อย ใคร #ทีมพี่เดียว   ใคร #ทีมน้ำน่าน

#รักไม่ได้ออกแบบ    เอามาส่งแล้วนะคะ จุ๊บๆ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ทุกการติดตามนะคะ
ขอบคุณที่แนะนำนิยายเรื่องนี้แก่เพื่อนๆนะคะ
ดีใจจังที่มีคนชื่นชอบ หวังว่าจะติดตามกันไปจนจบนะคะ เลิฟฟฟฟฟฟฟ


      

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เข้าใจกัน ก็ดีแล้ว 
ประวัติแต่ละคนไม่เบาทั้งคู่ 

แล้วใครโผล่มากันอีกล่ะ 

พี่เดียว น่าน 
       
 

[warin]

คือความดีงาม  ดีต่อใจ  ไม่มีดราม่า 
ชอบพี่เดียว  อบอุ่นมากกกก

[Bradly]

 

[Ball]

ชอบเวลาน้ำน่านเป็นเด็กดี
เวลาอ้อนพี่เดียวนี่น่ารักมากจริงๆอะ
แต่ก็นานๆทีเหลือเกิน

ไม่รู้นะ ว่าใครจะโผล่มาใหม่อะไรยังไง
แต่เท่าที่รู้ ตอนนี้สถานะชัดเจน รักทั้งคู่แคร์ทั้งคู่
มีบทเรียนกันมาหลายอย่างล่ะ มันต้องดีขึ้นแน่นอน
อีกอย่างขี้หึงตัวพ่อตัวแม่กันทั้งนั้น ไม่รู้ใครควรจะระวังตัวกัน
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

[lnudeel]

สู้ๆ #ทีมทั้งสองคนเลย #เดี่ยวน่าน

[puiiz]

 

[205arr]

อยากให้น้ำน่านเป็นเด็กดีบ่อยๆ
เห็นตีกันละเหนื่อยแทน