หัวข้อ: ✿ Wonder Lover อลวลวุ่นรัก...กลับชาติมาเกิด ✿ [ภาค1+2] 14/09/59

[BlueCherries]

 

นับวันอดีตเมียมณียิ่งแสบมากนะเนี่ย

ขอละเวงเถอะ 

ปอลอ คุณหมอทศกัณฐ์xพระรามป่ะคะ

[mild-dy]

 

[กบกระชายไทยนิยม]

ไม่รู้จะได้ลูกเสือหรือจะกลายเป็นแม่ม่ายลูกติด 

[yowyow]

 

[azure]

ไม่นะ! วาลีเป็นคนวางแผนการนี้ขึ้นมาหรือเปล่า
สงสารธาราจังเลยคงจะทรมารมากซินะ
 

[Min*Jee]

ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่ได้ลูกเสือ
สู้เขาน้องมณี ก่อนที่พี่ธาราจะอกแตกตาย(คิดถึงในวรรณคดีตอนที่บอกว่าพระอภัยเป่าปี่ทำให้นางผีเสื้อสมุทรอกแตกตายเลย)
รอตอนต่อไปปป

[่jum]

น้องมณีจะฆ่าปั๋วตัวเองโดยไม่ตั้งใจซะละ 

[Mouse2U]

ขานั้นยิ่งเจ้าเล่ห์อยู่ด้วยนะคะ แล้วน้องมณีจะตามเขาทันไหมล่ะนี่~~

[yymomo]

   แล้วคุณพ่อไปเอาโน็ตเพลงมาจากไหน แล้วเมียเก่ามณีเนี่ยยิ่งร้ายขึ้นยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆรึเปล่าเนี่ย โอยๆๆปวดหัวแทนจริงๆ

[โซ อึน]

คนนี้เขาเมียเยอะของจริงค่ะ
เจ้าชู้ไว้เยอะ
ขุ่นวาลีเป็นเมียที่พระอภัยแทบจะไม่ได้รักเลย แต่ยอมให้เป็นสนมก็เพราะว่านางวาลีฉลาด
พูดง่ายๆคือเเาไว้ใช้งานนั่นเอง

[บูมเบส]

จำได้ว่าแผ่นเพลงมี 2 แผ่นหนิอีกแผ่นไว้ทำไรอ่ะ

[Jibbubu]

โอ๊ยตาย ตาย วาลีวางแผนชัวร์ๆ เลยเนี่ย น้องมณีตอนหน้ารับบทหนักแน่

[double9JH]

ช่วยให้ได้น้าาา มณี 

[โซ อึน]

  แล้วคุณพ่อไปเอาโน็ตเพลงมาจากไหน แล้วเมียเก่ามณีเนี่ยยิ่งร้ายขึ้นยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆรึเปล่าเนี่ย โอยๆๆปวดหัวแทนจริงๆ

มันเป็นของตกทอดของตระกูลจ้า
 มีบอกในตอนโน๊ตเพลง ถ้าคนเขียนจำไม่ผิด 

[GBlk]

ความสนุกกำลังจะเริ่ม เลยขอติดตาม

[white_destiny]

เมียเก่าร้ายกว่าที่คิด
คราวนี้มณีจะเอายังไง
จะช่วยธารายังไงล่ะทีนี้
ก่อนจะเป็นหม้าย

[โซ อึน]

28677

ครั้งที่ 21 ข้อเสนอ+ชีพจร

   
ถึงแม้ว่าผมกำลังจะคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องที่จะต้องไปเอารากขอต้นกุหลาบสีน้ำเงินจากคุณวาลี

   แต่มันก็เป็นสิ่งที่ผมจะเป็นจะต้องทำเพื่อช่วยพี่ธารา คนที่ผม เอ่อ คนที่ผมรัก

   พอคิดถึงพี่ธาราผมก็ยิ่งเป็นห่วง ทั้งห่วงทั้งรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้พี่ธาราเป็นอย่างนี้

   ผมชั่งในกับนามบัตรที่ดูสวยเกินว่าที่จะเป็นนามบัตรทั่วไปก่อนที่จะกดเหมายเลขที่ระบุอยู่บนนามบัตรนั้นแล้วโทรออก

   เสียงรอสายดังอยู่สักพักในขณะที่หัวใจของผมกำลังเต้นรัวด้วยความกังวล



   “คิดไว้แล้วว่าเธอจะต้องเป็นฝ่ายที่โทรมาหาฉันเอง”น้ำเสียงราบเรียบทักทายดังแว่วมาคล้ายกับไม่แปลกใจอะไร

   “คือ…ผมมีเรื่องอะไรจะรบกวนคุณให้ช่วยหน่อยนะครับ”ผมพูดไปตามตรงถึงแม้จะไม่อยากที่จะคุยกับเขาก็ตาม เพราะคิดว่าคนอย่างเขามันช่างจ้าเล่ห์และไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไร

   “มีอะไรให้ฉันช่วยล่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านตากอากาศของฉัน…ซึ่งมันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของนายเท่าไร บางทีนายน่าจะมาคุยกับฉันที่นี่นะ”

   “แต่ว่า”ผมพยายามจะแย้ง ผมต้องการเพียงแค่รากขอกุหลาบสีน้ำเงินแค่นั้น ไม่ได้ต้องการที่จะคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวและไม่คิดจะเสี่ยงเข้าไปใกล้เขาเกินกว่าที่จำเป็น

   “ฉันจะคุยกับเธอก็ต่อเมื่อเธอมาที่นี่บ้านฉัน แล้วฉันจะรอ”

   ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบปฏิเสธหรือต่อรองอะไรเขาก็วางสายไป แต่ไม่นานข้อความที่แนบที่อยู่ของเขาก็ถูกส่งมา


   
   ผมหยุดยืนและช่างใจอยู่หน้าบ้านพักต่างอากาศริมทะเลไกลจากตัวเมือง ที่นี่ค่อนข้างจะไม่มีคนสักเท่าไรเพราะเป็นพื้นที่ส่วนตัวจึงทำให้ผมค่อนข้างประหม่าหากเกิดอะไรขึ้นเหมือนกับในครั้งของพี่อเลน

   ผมยืนรอหลังจากกดออดไปได้สักพักหน้าบ้านไม้สีขาวสะอาดตาถูกตกแต่งเป็นสไตล์เรียบหรูมีรั้วไม้มิดขนาดไม่สูงมากกั้นไว้รอบๆ ในขณะที่ลมทะเลพัดโกรกมาทำให้บริเวณนี้ลมข้นข้างจะแรง

   “เข้ามาสิ”หลังจากที่ยืนรอไม่นานประตูรั้วไม่ก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของคุณวาลีในชุดดูเรียบสุขุม รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของเขาทำให้ใจของผมนึกหวั่นอย่างบอกไม่ถูก

   “ผมว่าเราคุยกันตรงนี้ก็ได้ คือ ผมไม่อยากรบกวนคุณ”ผมตอบไป

   “เข้ามาสิ”เขายิ้มมุมปากและยืนยันคำเดิมก่อนจะเดินนำข้าไปโดยไม่ฟังคำที่ผมแย้ง

   นี่มันเป็นการมัดมือชกกันชัดๆ!! ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินตามเข้าไป คงจะเลือกอะไรไม่ได้ในเมื่อสถานการณ์ในตอนนี้มันบีบบังคับให้ผมแทบขยับไปไหนไม่ได้เลย

   
   คุณวาลีทิ้งตัวลงลงบนโซฟาในห้องรับแขกที่ตกแต่งด้วยเฟอนิเจอร์ดูหรูและราคาแพงด้วยท่าทีสบายใจ

    ด้านหน้าของเขาเป็นบานกระจกใสที่สามารถเลื่อนเปิดได้และมองเห็นวิวทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา

   “นั่งลงสิ”เขาพยักหน้าไปที่โซฟาตัวเดี่ยวฝั่งที่อยู่ด้านข้าง

   “ผมอยากจะถามอะไรคุณวารีหน่อยน่ะครับ”ผมเปิดประเด็น

   “เธอดูรีบร้อนจังเลยนะ”เขายิ้มพร้อมกับรินน้ำเทใส่แก้วแล้วดันมาทางผม “ดื่มน้ำก่อนสิ”

   “ไม่ดีกว่าครับ ผมแค่จะมาถามว่าผมจะหาดอกกุหลาบสีน้ำเงินแบบที่คุณเอามาให้ผมในวันนั้นได้ที่ไหน”ผมปฏิเสธน้ำแก้วใสแต่ดูไม่น่าไว้ใจ นึกถึงคราวน้ำส้มหวานอร่อยของพี่อเลนแล้วยังเข็ดไม่หาย


   “กุหลาบสีน้ำเงินนั่นน่ะเหรอ เธออยากรู้จริงจริงเหรอว่าฉันได้มันมาจากไหน”

   “ครับ ผมอยากรู้”

   “มันเป็นกุหลาบที่ตกทอดมาจากรุ่นของพ่อฉันเอง เธอสนใจมันอย่างนั้นสินะ”

   “ครับ คุณวาลีจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอมัน”ผมบอกพร้อมกับมองหน้าเขาด้วยสีหน้าที่จริงจัง

   “กุหลาบพันธุ์นี้ค่อนข้างเลี้ยงยากมาก มันต้องดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างมากเลยทีเดียวถึงจะออกดอกได้ เธอรู้ไหมว่ามันค่อน
ข้างจะเป็นอะไรที่มีค่ามากสำหรับฉัน และสิ่งที่มันสามารถให้ฉันได้มันมากกว่าที่เธอจะนึกได้เลยล่ะ ว่าแต่เธอต้องการมันไปทำ
อะไรล่ะ ดูเหมือนว่ามันคงจะเป็นเรื่องสำคัญมาก เธอถึงเป็นฝ่ายที่มาหาฉันเอง”

   เขาถามด้วยท่าทีที่นิ่งเฉยแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์และไม่น่าไว้วางใจ

   “ผมต้องการเอามันไปรักษาคนรู้จักของผม”

   “เธอรู้ใช่ไหมว่ามันมีค่ามากแค่ไหน ฉันคงให้เธอไปฟรีฟรีไม่ได้หรอกนะ”เขาประสานมือแล้วมองมาที่ผมด้วยสายตาที่แฝงความนัยน์

   “คุณจะคิดเงินผมเหรอ”ผมถามในขณะที่ดวงตาของผมเบิกกว้างอย่างตกใจ

   ถ้าหากเขาจะคิดเงินผมล่ะก็ผมคงจะไม่มีจ่ายแน่ๆ


   “ฉันไม่ต้อการเงินของเธอหรอกนะ เงินฉันมีมากพออยู่แล้วล่ะ เธอไม่ต้องกังวลไป”

   “แล้ว คุณ เอ่อ ต้องการอะไร”ผมถามออกไป อดที่จะระแวงไม่ได้

   คิดแล้วว่าคนที่ดูฉลาดและเจ้าเล่ห์อย่างเขาคงจะต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ

   ผมมองเขาที่ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของผม

   เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ผมแล้ววางเข่าข้างหนึ่งไว้บนโซฟา ทำให้ผมตกใจและเกร็งในสิ่งที่เขากระทำโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัว

   มือเย็นชืดของเขาช้อนหน้าของผมขึ้นมาให้เงยหน้ามองตอบเขา ดวงตาของเขามองเข้ามาลึกในดวงตาของผมอย่างเจ้าเล่ห์


   “แต่งงานกับฉันสิ ถ้าหากเธอต้องการมัน”

   คำพูดที่ช่างเป็นราวกับเป็นสายฟ้าที่ฟาดฟันลงมาในความคิดของผมให้มันทำให้ความคิดของผมนั้นตีรวนไปหมด

   ผมมองเขาด้วยความตกใจในสิ่งที่ได้ยิน ในขณะที่ร่างกายมันรุ้สึกราวกับด้านชาและไร้เรี่ยวแรง

   “อะ เอ่อ คุณกำลังพูดเล่นใช่ไหมครับ ผมคิดว่า มันเป็นเรื่องที่ไม่ขำ เอาซะเลย”ผมถามเสียงสั่น เบาโหวง

   ร่างกายของผมเกร็งตัวอย่างตกใจเมื่อมือของเขากำลังลูบเข้ามาที่ท้องของผมด้วยสัมผัสที่เบามือ

   เขากำลังทำอะไร เขาต้องการอะไรจากผมกันแน่

   ทั้งที่ผมอยากจะปัดมือเขาออก แต่ผมก็กลัวว่าเขาจะไม่พอใจและไม่ให้ต้นกุหลาบกับผม

   “ฉันไม่ได้พูดเล่น เพียงแต่เธอคงไม่ได้ต้องการที่จะแลกอะไรขนาดนั้นใช่ไหม ฉันคิดว่าเธอคงจะเป็นแบบนั้น”

   เขาหัวเราะในลำคอก่อนที่จะผละออกไป และเดินเข้าไปในห้องห้องหนึ่งที่อยู่ติดกัน

   ผมได้แต่มองเขาเดินหายเข้าไปในห้องห้องหนึ่งทั้งที่ใจของผมกำลังเต้นรัวด้วยความตื่นตกใจและหวาดกลัวในความคิดที่
ผมไม่สามารถหยั่งถึงของเขา

   โลกนี้มันเป็นอะไรกันไปหมด ผมเริ่มจะเชื่อแล้วว่าคุณวาลีเป็นหนึ่งในบรรดาเมียของผมในชาติที่แล้ว

   และดูเหมือนว่าชาตินี้เขาคงจะกลับมาเอาคืนผมอย่างหนัก

   มือของผมยกขึ้นมาทาบอกของตัวเองเพื่อจะเรียกความมั่นใจพยายามบังคับใจไม่ให้สั่น

   ผมมาที่นี่ก็เพราะเพื่อพี่ธารา ผมมาที่นี่เพื่อคนที่ผมรัก ถึงจะยังเขินอายกับใจตัวเองก็เถอะ


   ไม่นานคุณวาลีก็เดินออกมาพร้อมกับแผ่นกระดาษหลายแผ่นในมือ

   “นี่เป็นสัญญาที่ระบุว่าเธอจะเป็นดาราในสังกัดของฉันเป็นเวลาสองปี ถ้าหากเธอยอมเซ็นฉันจะยอมแบ่งต้นกุหลาบสีน้ำเงินนั่นให้กับเธอ แต่ถ้าเธอปฏิเสธเธอก็จะไม่ได้มันไป”

   เขาพูดพร้อมกับวางสัญญาไว้บนโต๊ะด้านหน้าของผม

   ทำให้ผมก้มมองกระดาษแผ่นนั้นด้วยความตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เขาเสนอมา

   เวลาสองปีผมคิดว่ามันมากเกินไปกับการแลกด้วยต้นกุหลาบเพียงต้นเดียว


   “แต่สองปีผมคิดว่ามันมากเกินไป”ผมพูดพึมพำเสียงแผ่ว มือหยิบปากกาขึ้นมาคล้ายกับไร้เรี่ยวแรง

   มันเหมือนกับการบังคับกันชัดๆ ผมมองแผ่นกระดาษตรงหน้าแล้วเม้มปากอย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
   

   “นั่นสินะ ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอคงจะไม่พอใจกับระยะเวลาในสัญญาที่มันนานเกินไป”พูดจบสัญญาอีกฉบับก็เลื่อนมาที่ตรง
หน้าผม “เพื่อความสบายใจของเธอและเธอจะได้ไม่รู้สึกว่าถูกบีบบังคับ สัญญาฉบับนี้ระบุเวลาเอาไว้หนึ่งปี ฉันคิดว่ามันคงจะสม
เหตุสมผลกับสิ่งที่เธอต้องการแล้วล่ะ”

   เขาแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา ดวงตาที่ดูมีเลศนัยน์จ้องมองมาที่ผมราวกับกำลังคาดคั้นให้ผมเซ็นสัญญานั่น

   หนึ่งปีมันก็มากเกินไปอยู่ดีที่ผมจะต้องอยู่ใกล้คนที่มีความคิดน่ากลัวอย่างเขา

   แต่ผมคงจะปฏิเสธอะไรไม่ได้แล้ว ในเมื่อตอนนี้พี่ธารากำลังรอผมอยู่

   ผมจรดปากกาลงด้วยจิตใจที่ค่อนข้างจะขุ่นเคืองกับวิธีการที่เขาใช้ เป็นเพราะเขาทำให้ผมต้องทำร้ายที่ธาราโดยที่ผมไม่ตั้งใจ
   


   ในที่สุดผมถูกพามาที่เรือนกระจกโปร่งแสงด้านข้างของตัวบ้านพักต่างอากาศสิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย

   ด้านในของเรือนกระจกที่อากาศเย็นชื้นมีดอกกุหลาบสีน้ำเงินที่ถูกเพาะพันธุ์จนละลานตา

   มันขัดแย้งกับความคิดของหมอทศกัณฐ์ที่บอกว่ามันได้หายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้วอย่างชัดเจน

   ทำไมคนอย่างคุณวาลีถึงได้มีของแบบนี้เยอะขนาดนี้ แล้วเขามีมันเอาไว้เพื่ออะไรกัน

   กระถางของต้นกุหลาบต้นเล็กถูกยกยื่นมาด้านหน้าของผมทำให้ผมมองดูมันด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง ถึงแม้ว่าผมจะดีใจแต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ต้องแลกไปมันจะทำให้ผมเป็นกังวล

   “รับไปสิ นี่เป็นของนาย”

   “ขอบคุณครับ”ผมตอบเสียงเรียบแล้วรับเอากระถางกุหลาบสีน้ำเงินต้นเล็กมาถือเอาไว้ในมือ


   ผมกลับมาที่บ้านของพี่ธาราพร้อมกระถางของดอกกุหลาบสีน้ำเงินกระถางเล็กและส่งมันให้มือของหมอทศกัณฐ์

   ในระหว่างที่หมอทศกัณฐ์กำลังนำกุหลาบสีน้ำเงินที่ผมเพิ่งจะแลกมันมาด้วยระยะเวลาที่น่าอึดอัดไปจัดการ

   ผมขึ้นมาบนชั้นสองของตัวบ้านและมองดูคุณอาวสินกำลังเช็ดตัวให้พี่ธาราโดยที่น้ำในกะละมังนั้นเป็นน้ำที่ใสสะอาดตี่ประกายสีรุ้งสะท้อนกับแสงไฟจนน่าตกใจ

   หากผมไม่ได้รู้จักกับยักษ์มาก่อนผมคงจะตกใจที่น้ำนั้นเปล่งประกายออกมาเองได้

   “มาแล้วรึมณี ลำบากเจ้าแล้วจริงๆที่ต้องให้เจ้าไปช่วยตามหมอมา อีกทั้งยังให้เจ้าไปหาดอกกุหลาบนั่นอีก”คุณอาวสินหัน
มายิ้มด้วยท่าทางดูผ่อนคลายกว่าเดิม

   “พี่ธาราเป็นยังไงบ้างครับ ให้ผมช่วยเช็ดให้นะครับ”ผมว่าพลางขอผ้าขนหนูจากคุณอาวสิน

   มันเป็นความรู้สึกผิดที่ผมเป็นฝ่ายทำให้พี่ธาราต้องเป็นอย่างนี้ ดังนั้นสมควรแล้วที่ผมจะจัดการปัญหาทุกอย่างเอง

   “เอาสิหากเจ้าต้องการ”

   “น้ำนี่ อะไรเหรอครับ”อดถามไม่ได้เมื่อรับผ้านั้นมาซักในน้ำประหลาดนี่


   “นั่นเป็นน้ำบริสุทธิ์ที่มาจากท้องฟ้าด้านบน น้ำนี่จะช่วยบรรเทาอาการของธาราได้”

   ท้องฟ้าด้านบนคงจะไม่ได้หมายความว่าคุณอาวสินบินไปเอามาหรอกนะ

   ผมอ้าปากค้าง

   “เป็นอย่างที่เจ้าคิดนั่นถูกต้องแล้ว”คุณอาวสินยิ้มราวกับตลกกับท่าทีของผม

   “ยังไงก็ต้องฝากธาราไว้กับเจ้าด้วย ข้าจะไปดูทศกัณฐ์เสียหน่อย”คุณอาวิวสินบอกก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป




   ผมเช็ดตัวผืนเล็กซับลงบนตัวพี่ธาราที่อุ่นลงอย่างเห็นได้ชัด อาการของพี่ธาราดูทุเลาลงมาแล้ว แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าพี่พี่ธาราจะฟื้นขึ้นนาเลยสักนิด

   ใบหน้าคมเข้มนั้นดูอ่อนลงไม่ทรมานเหมือนก่อนหน้านี้ทำให้ผมค่อยเบาใจขึ้นมา

   “ผมขอโทษนะที่ทำให้พี่ต้องเป็นแบบนี้”

   ผมว่าเสียงเบาคล้ายกับกระซิบ ไม่รู้ว่าพี่ธาราจะได้ยินรึเปล่า

   

   ผ่านไปพักใหญ่จนหมอทศกัณฐ์ทำยารักษาให้พี่ธาราเสร็จร่าง ยาน้ำสีน้ำเงินเข้มถูกรินผ่านริมฝีปากหยักอย่างเบามือในขณะที่ผมนั่งลุ้นอยู่บนพื้นข้างเตียงและจับมือพี่ธาราภาวนาให้กุหลาบสีน้ำเงินนั้นช่วยพี่ธาราได้สำเร็จ

   ผมกำมือพี่ธาราแน่นในขณะที่พี่ธาราได้กลืนยานั้นเข้าไปจนหมด ทั้งผมคุณอาวสินและหมอทศกัณฐ์ต่างก็รอลุ้นว่าพี่ธาราจะฟื้นมาหรือไม่

   จนในที่สุดแพขนตาสีดำหนาก็ขยับและกระพริบเผยให้เห็นดวงตาสีดำที่ดูอิดโรย

   ริมฝีปากซีดเซียวเม้มเข้าหากันคล้ายกับกำลังแปลกใจก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะหันมามองผม

   ผมมองริมฝีปากที่ซีดเซียวคลี่ยิ้มปาดด้วยหัวใจที่พองโต ในที่สุดพี่ธาราก็ฟื้นขึ้นมาจนได้

   ในที่สุดผมก็ช่วยคนที่ผมรักเอาไว้ได้ ไม่เคยดีใจกับอะไรมากเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต

   ผมยอมรับเลยว่าตัวผมเป็นเอามากที่จะยอมรับใครสักคนเข้ามาในใจขนาดนี้

   “ข้า หิว น้ำ”เสียงของพี่ธาราเอ่ยขึ้นอย่างแหบแห้ง

   “ได้สิ เดี่ยวผมไปเอามาให้เอง”ผมรีบพูดอย่างดีใจ รีบกุลีกุขอผลุดลุกขึ้นมาอย่างร้อนลนและตื่นเต้นโดยที่ไม่รู้เลยว่า

   ตัวเองไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อเย็นวาน

   ภาพที่เห็นมันค่อยๆเบลอลง หนังตามันหนักอึ้งจนยากจะต้านทานทั้งที่พยายามจะยกมันขึ้นมา แต่ก็ทำไม่ได้

   รอบกายมันมืดไปหมด จากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย




   ผมกระพริบตาขึ้นถี่ๆด้วยความแปลกใจว่าผมหลับไปตอนไหน แต่พอนึกขึ้นได้ว่าผมไม่ได้นอนหลับแต่เป็นลมไปผมก็มองยังเพดานด้านบนที่ไม่คุ้นตา

   ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงของพี่ธาร แล้วพี่ธาราล่ะ!!

   สัมผัสอุ่นที่กุมมือดึงให้ผมหันไปมอง พี่ธารานั่งอยู่ที่ขอบเตียงพลางกุมมือผมด้วยท่าทีที่เป็นห่วง

   “พี่เป็นอะไรไหม หายรึยัง”ผมถามทั้งรอยยิ้มเมื่อเห็นพี่ธารากลับมาเป็นเหมือนปกติ

   “อย่างห่วงข้าเลย ห่วงตัวเจ้านั่นแหละ ดีที่เจ้ายักษ์สิบหน้านี่รับไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นเจ้าคงจะเจ็บตัว”พี่ธาราพูดด้วยน้ำเสียง
เป็นห่วงเป็นใย แต่ก็มิวายไปแขวะเอาคุณหมอทศกัณฐ์ที่ยืนกอดอกอยู่ข้างเตียง

   ดูเหมือนเขาจะรู้จักและสนิทกันดีถึงได้มีท่าทีมึนตึงต่อกันอย่างนี้

   “ผมเป็นห่วงพี่แทบแย่”ผมว่า ถึงจะรู้สึกกระดากกับคำพูดตัวเองก็เถอะ

   “ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าเป็นห่วง ข้าผิดเอง”

   “ผมต่างหากที่ผิด”ผมพูดเสียงแผ่วพลางหลบตาที่มองมาด้วยความห่วงใย

   “เจ้าไม่ผิดหรอก ข้าไม่เป็นอะไรเสียหน่อย”พี่ธาราพูดพร้อมกับจุมพิตลงมาบนหน้าผากผม

   แต่ว่าไอ้ชอบมันก็ชอบอยู่ แต่เล่นมาจูบอวดชาวบ้านแบบนี้นี่มันอะไรของเขา

   พอตื่นมาได้ก็หาเรื่องให้ได้อับอายชาวบ้านกันอีกแล้ว รู้อย่างนี้มันน่าให้หลับไม่รู้เรื่องอยู่อย่างนั้นก็ดี
   

   “นายคิดว่าที่นี่มีแค่นายกับมณีรึไง ถึงได้ประเจิดประเจ้อแบบนี้”หมอทศกัณฐ์หันมาแขวะพี่ธาราด้วยท่าทีหมั่นไส้

   “แล้วเจ้าล่ะยืนบื้ออะไรกัน รีบมาตรวจเมียข้าสิ ชักช้าอยู่ใยเล่า”พี่ธาราหันไปเถียง

   ดูท่าคงจะหายดีเป็นปลิดทิ้งแล้วถ้าจะมีแรงต่อกรกับคนอื่นขนาดนี้ ว่าแต่เมื่อกี้อะไรนะ เรียกผมว่าอะไรนะ เมียงั้นเหรอ
หรือว่าผมหูฝาด

   “งั้นนายก็หลบไปสิ เกะกะฉันเปล่าๆ”หมอทศกัณฐ์ว่าพลางเบียดให้พี่ธาราลุกไปจากเตียงแล้วนั่งลงแทน
   

   มือของผมถูกจับวัดชีพจรตามปกติ แต่ไม่ปกติคือผมไม่ค่อยมั่นใจกับคุณหมอยักษ์คนนี้มากกว่า

   ไม่มั่นใจว่าเขาจะรักษามนุษย์เป็น

   “เมียข้าเป็นอย่างไรบ้าง ทำไมเจ้าต้องจับมือเมียข้านานขนาดนี้ด้วยเล่า”พี่ธาราถาม

   คราวนี้คำว่าเมียชัดเจนเต็มสองหูทำเอาหน้าซีดๆของผมนี่แดงลามไปจนถึงหู

   “ถ้านายหวงเมียของนายนักนายก็มาจับชีพจรเมียนายดูเองสิ แล้วจะรู้ว่าเมียของนายเป็นอะไร”คุณหมอสิบหน้าหันไปบ่นใส่พี่ธารา

   “งั้นเจ้าก็ลุกไปให้ห่างจากเมียข้าเสีย เจ้าเป็นหมอภาษาอะไรกัน แค่วัดชีพจรใช่ไหม”พี่ธาราว่าด้วยท่าทางไม่พอใจก่อนจะคว้ามือของผมไปวัดชีพจร

   ใบหน้าที่มีท่าทีไม่พอใจยักษ์ร่วมรุ่นเริ่มขมวดขึ้นคล้ายกำลังประหลาดใจทำเอาผมนึกหวั่น

   “มีอะไรเหรอ”ผมถามเพราะพี่ธาราเงียบไปซักพักและขยับนิ้วคล้ายกับหาจุดชีพจนใหม่

   แต่คิ้วของเขาก็ขมวดมุ่นอีกรอบ

   “หาไม่เจอเหรอ”ผมถาม เริ่มกลัวแล้วว่าจะมีอะไรแปลกๆ
   

   “หัวใจเจ้าเต้นแปลกๆ มันเต้นถี่เกินกว่าที่เคย อีกทั้งยังไม่สม่ำเสมอและแรงไม่เท่ากัน”พี่ธาราว่า

   “ให้ข้าดูสิ”คุณอาวสินเข้ามาพร้อมกับดึงมือผมไปจับบ้าง

   “เอ่อ เป็นยังไงครับ”ผมถาม เริ่มเป็นกังวล หรือว่าผมจะเป็นโรคหัวใจ อะไรสักโรคที่มันบอกว่าหัวใจของผมมันเต้นเพี้ยนแบบนี้

   ไม่นานคุณอาวิสนก็เงยหน้าขึ้นมามองผมคล้ายกับจะแน่ใจแล้ว


   “เจ้ากำลังตั้งท้อง”

   คำตอบของคุณอาวสินทำเอาผมช็อคเป็นรอบที่สองของวันพลางอ้าปากค้าง

   ถ้าเป็นลงรอบที่สองได้ผมคงเป็นไปแล้ว

   “จริงรึท่านอา ท่านไม่ได้ปดข้าใช่หรือไม่”พี่ธาราถามด้วยท่าทางดีใจ

   แต่ผมนี่สิ กำลังอ้าปากค้าง กับเรื่องราวน่าอเมซิ่งขนาดนี้

   “ไม่ใช่ท้องธรรมดา เป็นเด็กแฝดซะด้วย”หมอทศกัณฐ์บอกพลางยืนกอดอกมองพี่ธาราด้วยท่าทางเหนื่อยใจปนหมั่นไส้

   “แฝดงั้นรึ?”พี่ธารามีท่าทีงงเล็กน้อย

   แต่ผมนี่ยิ่งงงยิ่งช็อกหนักกว่าเดิม นอกจากจะท้องแล้ว ยังท้องลูกแฝดอีก

   นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันฟะเนี่ยยยยยยยยย


   “ในคืนเพ็ญเจ้าทำไปกี่ครั้งกันธารา”คุณอาวสินหันไปถามพี่ธาราคล้ายกับกำลังตำหนิ

   “ข้า ทำไปสองครั้งครับท่านอา”พี่ธาราเองก็มีท่าทีรู้สึกผิดเล็กน้อย

   “เช่นใดเจ้าจึงได้โลภมากเช่นนี้กัน”

   “ข้าเกรงว่าสินสมุทรจักไม่มาเกิดข้าจึงทำอีกครั้งเพื่อแน่ใจ”พี่ธาราตอบด้วยท่าทางมั่นใจ

   หากแต่คุณอาวสินกำลังกุมขมับด้วยท่าทางเคร่งเครียด

   แต่ผมนี่สิเครียดยิ่งกว่า

   “เจ้ารู้ตัวหรือไม่ ว่าไม่ใช่เพียงแค่สินสมุทรเท่านั้นที่จักมาเกิด หากแต่เป็นสุดสาครที่จักตามมาเกิดด้วย”

   พอคุณอาวสินพูดจบเท่านั้นทุกคนในห้องต่างก็ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

   แต่ผมนี่สิ อยากจะหายไปจากโลกนี้จริงๆ

   นี่มันบ้าไปแล้ว นี่มันต้อไม่จริง ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหมมมมมมมมมม



==================================================================

แหมมมม พี่ธาราตื่นขึ้นมาได้ก็นะ ขี้หวง ขี้เห่อ

ใครอยากให้ละเวงวัลฬากลับมาบ้าง ยกมือ (ละเวงวัลฬาสามีคนเขียน#มโน)

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้าาาาาาา

[boboman]

จิ้ม
โอ้ยยย มาทีได้สินสมุทรกะสุดสาครเลยอ่ะ 55555555

[BlueCherries]

ยกอเลนให้วาลีไป เป็นของเซ่นแทนน้องมณีเถอะค่ะ ฮาาาา


ปล สุดสาคร~

นางเงือกชาตินี้อยุ่ไหนน้อ?

[GBlk]

รอแฝดดดด

[Min*Jee]

เดี๋ยวๆ อย่าลืมอธิบายเรื่องสัญญามหาภัยให้พี่ธาราฟังด้วย
มันเป็นเรื่องใหญ่มากกกกกกกก พี่วาลีจะทำอะไรเนี่ย!
ลูกแฝดดดดดด เพราะความหื่นแท้ๆเชียว นี่มันดีรึเปล่าเนี่ย
รอตอนต่อไปน้าาาาา

[mild-dy]

 

[azure]

ตอนนี้มีข่าวดีสองเรื่องเลย
ธาราหายแล้ว ไหนจะท้องลูกแฝดอีก

[double9JH]

 :mew5:จะได้มาเกิดแล้วน้าาาา  สินสมุทรสุดสาคร

[GuoJeng]

   ดีใจด้วยนะมณี ๕๕๕ อย่าเครียด อย่าเครียด ได้ลูกแฝดดีซะอีก พ่อธาราเลี้ยงได้สบาย
     รอ รออ่านตอนต่อไปคับ มาเร็วๆนะคับ

[fahhee_zeze]

เวงง กลับมาเลี้ยงหลานเร้ววว มณีมีน้องแล้วว 5555555

[Jibbubu]

ลูกแฝดดีหรือไม่เนี่ย เห็นเครียดๆ กัน คงมีเรื่องตามมาอีกแน่ๆ

น้องมณีอย่าลืมบอกสัญญาด้วยนะจ๊ะ นั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมากกกก อย่าลืมโดยเด็ดขาดนะ

[yowyow]

 

[่jum]

แล้วดีหรือไม่ดีเล่า ทีเดียวได้ทั้งสินสมุทรและสุดสาครอ่ะ 

หนูมณีอย่าลืมพูดเรื่องสัญญามหาภัยนั่นด้วยล่ะ

[โซ อึน]

อัลไร ๆ คืออัลไร ใครให้ละเวง(อเลน)มาจัดการวาลี
ไม่มี๊ ไม่มี นางไม่ได้คู่กับวาลีน๊าาาาา เอะหรือยังไง
แต่นางจะมาเป็นคู่กัดคู่ใหม่ (ได้ข่าวว่านายเงือกจมน้ำหายไปยังงมไม่เจอ คู่ใหม่มาอีกแล้วเรอะ)
ยังไงก็ต้องลุ้นกัน พี่ไม่ค่อยชอบวาลี นางหน้าตาไม่ดี ไม่เหมาะกับใคร อีกอย่างนางร้ายง่ะ เจ้าเล่ห์
ไม่เอาไม่เอา ไม่จิ้นกันน๊าาา