กำลังลุ้นเลยครับว่าจะเกิดอะไรหว่า
Chapter 7: First Date
สี่ทุ่มครึ่ง… อายะกลับมาจากทำงานพิเศษ ก็เจอน้องสาวจอมถึกกำลังคุยกับไอ้น้ำแข็งอยู่หน้าบ้านอย่างร่าเริง
และทันทีที่มันเห็นเค้ากลับมา มันก็รีบเดินหนีกลับบ้านของตัวเองทันที อายะขมวดคิ้วไม่ค่อยพอใจนัก
มันจะมีน้ำใจอยู่ทักทายเค้าซะหน่อยก็ไม่มี ตอนอยู่โรงเรียนก็เก๊กจะแย่ พอกลับมาบ้านยังทำท่าเย็นชาใส่อีก
เออ… วันหลังอย่ามาง้อเค้าก็แล้วกัน
อากิกลับเข้าบ้านพร้อมกับยิ้มแก้มปริ วันนี้เจ้าหล่อนสั่งซูชิสุดหรูมากินกับพี่ชาย พอตั้งโต๊ะเสร็จ เจ้าหล่อนก็เอาแต่เคี้ยวตุ้ยๆ
ตาก็เหม่อฝันหวาน ราวกับวางแผนไว้แล้วว่าถ้าแต่งงานกะไอ้น้ำแข็งแล้วจะไปฮันนีมูนที่ไหน มีลูกกี่คน
ลูกคนแรกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายดีนะ (ก็ว่าไปโน่น) ผิดกับพี่ชายที่เอาแต่นั่งซึม ขนาดจิ้มวาซาบิทั้งก้อนเข้าปากก็ยังไม่รู้สึก
“อื้อ… พี่ วันอาทิตย์นี้ไม่มีงานใช่มะ”
“ใช่… วันอาทิตย์พี่ขอหยุด ทำไมเหรอ?”
ยัยตัวแสบยิ้มพราย ก่อนจะนั่งบิดตัวเขินไปมาจนบีบตะเกียบหักคามือ
“คือ… วันอาทิตย์นี้ ไคคุง… เค้าชวนอากิไปเดทด้วยล่ะ”
อายะต้องรีบยกน้ำชาขึ้นมาจิบดับอารมณ์เครียด
“เหรอ…” คนกำลังเหม่อตอบรับลอยๆ “ดีนี่”
“แต่อากิไม่กล้าไปกับไคคุงตามลำพังนี่”
ถึงตอนนี้พี่ชายต้องขมวดคิ้วสวยๆ ก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบดับอารมณ์รอบสอง
“แล้วไง?”
“ไหนๆอายะก็ว่าง ก็ไปด้วยกันซะเลยสิ นะ”
อายะแทบสำลักน้ำชาพรวดออกมา ก่อนจะพยายามไอให้มันผ่านลงคอไปให้เร็วที่สุด
“เฮ้ย! ไปเดทกับแฟนมีใครที่ไหนเค้าเอา กขค. ไปด้วย เพี้ยนหรือเปล่ายัยอากิ”
“ไม่รู้ล่ะ อากิไม่อยากไปคนเดียว แล้วอากิก็บอกไคคุงไปแล้วด้วยว่าจะเอาอายะไปด้วย เห็นเค้ายิ้มๆแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไร
อากิว่าไคคุงเค้าคงไม่ปฏิเสธหรอก ก็พี่สองคนเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”
นั่นไง! เป็นแผนของมันเห็นๆเลย ไอ้น้ำแข็งลามก หนอย… คราวนี้จะวางแผนแกล้งอะไรเค้าอีกล่ะเนี่ย
“พี่ไม่ไปหรอก อากิไปเถอะ ไคโอมันเป็นสุภาพบุรุษ (กันฟันไว้ กัดฟัน… กรอด) คงไม่ทำอะไรให้น้องต้องขายหน้าหรอก”
“แต่ว่าตอนขากลับไคคุงเค้าจะชวนแวะที่บ้านเค้าด้วยนะ”
อายะสำลักพรวดรอบสอง… ไอ้น้ำแข็งปีศาจ! จะได้ใจเกินไปแล้ว ได้พี่ยังไม่พอ นี่ยังคิดจะลวนลามน้องด้วยเรอะ
ไม่มีทางหรอก ฉันจะตามรังควานขัดขวางนายทุกฝีก้าวเลยคอยดู!
“พี่จะไปด้วย”
“จริงเหรอ” อากิดีใจกระโดดตัวลอย “ดีจังเลย ไม่ได้เที่ยวกับอายะตั้งนานแล้ว แถมยังมีไคคุงไปด้วย วิเศษที่สุดเลย!”
ยัยน้องสาวดีอกดีใจใหญ่ โดยไม่รู้เลยว่าคนเป็นพี่กำลังเครียดจะแย่
แล้ววันนัดก็มาถึง… ไคโอโทรมาเร่งแต่เช้าเพราะกลัวคนชอบผิดนัดจะเบี้ยวอีก แล้วก็ไม่ผิดหวังกับที่อุตส่าห์รอคอยเลย
วันนี้สองแฝดแต่งตัวน่ารักมาก อากิแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีเรียบไม่ฉูดฉาด แต่ก็ดูสวยสง่าในไสตล์ของเจ้าหล่อน
แต่ฝ่ายพี่ชายที่สวมกางเกงยีนกับเสื้อโค้ตสั้นสีเทากลับดูหวานน่ารักกว่ากันเยอะ จนไคโอเผลอจ้องอย่างตะลึง
“ไปกันหรือยังครับ คุณผู้หญิง” ไคโอแกล้งยื่นแขนให้อากิคล้อง ก่อนจะเปิดประตูแล้วพาขึ้นรถ
แต่ยังแอบยักคิ้วให้หวานใจที่ยังยืนเอ๋อเพราะไม่รู้จะเอาตัวเองไปแทรกไว้ตรงไหน ไคโอเลยขยับคิ้วไล่อายะไปนั่งข้างหน้า
ข้างคนขับ ส่วนตัวเค้าเองก็ไปนั่งสวีทกับอากิบนเบาะหลัง ทำหน้าที่สมกับเป็นแฟนจอมปลอมได้อย่างแนบเนียนที่สุด
รถลีมูซีนสีดำคันหรูเล่นมาถึงสวนสนุก ก่อนที่เจ้าชายน้ำแข็งจะไล่คนขับรถให้วนไปจอดที่อื่นเพราะไม่อยากให้ชาวบ้านแตกตื่น
และตัวมันเองก็รีบหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวม เพราะไม่อยากถูกแฟนคลับรุมทึ้งขัดเวลาสวีทของมันกับยัยอากิ
“ต๊าย! ดูนั่นสิ น่ารักจัง หน้าเหมื้อน เหมือน… คงเป็นฝาแฝดกันแน่เลย” เสียงชมจากคนรอบข้าง ตอนที่ทั้งสามคนไปยืนเกาะรั้ว
ดูขบวนพาเหรดตัวการ์ตูน (ทำยังกะเด็กๆ) พร้อมกับสายตาที่เหล่มองมาทางไคโอตาหวานเชื่อม
“คนตัวสูงๆที่มาด้วยกันก็หล่อนะ เป็นดาราหรือเปล่าดูคุ้นมากเลย นี่แล้วเธอว่าเค้าจะเป็นแฟนใครล่ะ แฝดคนผู้หญิงหรือแฝดคนผู้ชาย?”
“บ้า! เธอก็… ก็ต้องเป็นแฟนของแฝดคนผู้หญิงอยู่แล้ว”
“ก็ไม่แน่นะ แฝดผู้ชายเค้าก็หน้าหวานออก สวยกว่าผู้หญิงซะอีก สวยคนละแบบกับแฝดน้อง บางทีเค้าอาจจะเป็นแฟน
กับคนหล่อๆตัวสูงๆนั่นก็ได้”
เสียงวิจารณ์ยังส่งมาไม่หยุด จนอายะที่ทนฟังไม่ไหวต้องรีบเดินหนี
“พี่ไปห้องน้ำนะ” อายะบอกอากิที่กำลังดูขบวนพาเหรดจนเพลิน ก็ยังดีที่เจ้าหล่อนไม่ได้ยินเสียงวิจารณ์เมื่อครู่ไม่งั้นคงกรี๊ดสลบแน่
แต่อีกคนก็ได้ยินเต็มสองหูไปแล้วเหมือนกัน ยิ่งพออายะเดินหนีไป เค้าก็มองตามด้วยความเป็นห่วง
“อากิอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ผมขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย” ไคโอหาทางปลีกตัวตามสุดที่รักไปจนได้ แต่พอไปหาที่ห้องน้ำแล้วก็ไม่เจอ
เป็นไปอย่างที่คิดจริงๆ เวลาหมอนี่ซึมทีไรชอบแอบไปหาที่เงียบๆนั่งจ๋อยคนเดียวทุกที
อายะมานั่งหลบอยู่ริมสระน้ำตรงที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน กะว่าอีกครึ่งชั่งโมงพอขบวนพาเหรดเดินเสร็จแล้วค่อยตามไปสมทบ
“นี่… ขอผมนั่งด้วยคนนะ”
เสียงทุ้มนุ่มเข้ามาขัดจังหวะ อายะแหงนหน้าไปมองก็เห็นคนตัวสูง ผมสีน้ำตาลทองตาสีน้ำตาล ถือโอกาสเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ
อันที่จริงหมอนี่ก็ดูหล่อดีสูสีกับไคโอเลย แต่ดูเป็นมิตรมากกว่ามันเยอะ อายะเลยรู้สึกดีด้วยและยอมให้เค้านั่งใกล้ๆโดยไม่รังเกียจ
“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ?” คนที่ยังไม่รู้จักถาม
“เปล่า… ผมมากับน้องสาว ตอนนี้เค้าไปดูพาเหรดน่ะ”
ส่วนไอ้น้ำแข็งอีกตัวที่มาด้วยกันเค้าไม่อยากพูดถึง
“ผมชื่อ ฮายาโตะ นะ แล้วคุณล่ะ?”
“เอ่อ… ผม… ผมชื่อ อายาเมะ”
ชื่อของฮายาโตะฟังดูคุ้นหูมาก เหมือนเคยได้ยินมาก่อน แต่คนบ้องตื้นอย่างอายะคงต้องใช้เวลานอนคิดทั้งคืนเลยล่ะมั้ง
กว่าจะนึกออก
“งั้นเรียก อายะจัง คงได้นะ”
อายะจัง… ฟังดูเลี่ยนพิกลแฮะ แต่ก็เอาเถอะ กับคนไม่รู้จักมักจี่จะได้เจอกันสักกี่ครั้งเชียว
“ผมเคยดูคุณเล่นไวโอลินที่ร้านซองเต้ด้วยล่ะ” เสียงเกริ่นที่ทำให้ตาสีดำของคนหน้าหวานลุกวาว
หมอนี่เคยไปดูเค้าที่ทำงานพิเศษ “ตอนงานเปิดตัวบริษัทโมเดลลิ่งผมก็ไป ได้ฟังคุณเล่นเปียโน เพราะมากๆเลย”
“เอ่อ… ผมก็เล่นไม่ค่อยเก่งหรอก ฟังแปร่งๆหูมากกว่า” คนหน้าหวานเขิน จนแก้มขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารัก
โดยไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเจ้าของตาสีน้ำตาลจ้องเขม็ง ไล่ตั้งแต่ใบหน้าเรื่อยไปทั้งตัวอย่างเจ้าเล่ห์
“ผมก็คิดว่าคุณเล่นไวโอลินได้เพราะกว่าเปียโน ไคโอก็ไม่น่าเอาคุณมาเล่นของที่ไม่ถนัดเลย”
“เอ๋? คุณรู้จักไคโอ…”
“ฮายาโตะ!!”
อายะยังพูดไม่ทันจบ ร่างสูงเพรียวที่ถูกพาดพิงถึงก็โผล่พรวดเข้ามาขัดจังหวะพอดี ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวเข้าไปแยกตัวเค้า
ออกมาจากร่างสูงอีกคนด้วยอารมณ์โกรธ ซึ่งอายะยังไม่เข้าใจว่าไอ้น้ำแข็งมันโมโหอะไรของมันมาอีกล่ะเนี่ย
“นายมาอยู่นี่ได้ไง ฮายาโตะ!” ร่างสูงยังจ้องเอาเรื่อง แต่อีกคนกลับนิ่งอย่างใจเย็น
“สวนสนุกที่นี่เป็นของนายหรือไง ฉันถึงมาเที่ยวบ้างไม่ได้”
“ก็…” เจ้าชายน้ำแข็งที่ปกติก็ไม่ค่อยพูดมากอยู่แล้ว เริ่มจะเถียงไม่ออก “จะมาเที่ยวก็เรื่องของนายสิ แต่มายุ่งกับเพื่อนฉันทำไม”
“ก็แค่เพื่อนทำไมฉันจะคุยด้วยไม่ได้ หรือพวกนายมีอะไรกันมากกว่านั้นหรือไง หืม… รุ่นพี่นายแบบชื่อดังแห่งวงการ”
เป็นครั้งแรกที่อายะเห็นไอ้น้ำแข็งจอมหยิ่งสะอึกจนหลุดมาดขี้เก๊กของมันยับเยิน เค้านึกออกแล้วว่าหมอนี่เป็นใคร
เทนมะ ฮายาโตะ นายแบบวัยรุ่นชื่อดังที่เป็นคู่แข่งคนสำคัญของไคโอนี่เอง
“นั่นมันเรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว ไปเถอะอายะ… อากิถามหานายแน่ะ”
“อ้อ…” อายะที่กำลังเอ๋อ ก็ไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง “ก็ไปสิ ไค…”
“แล้วเจอกันนะอายะจัง” ฮายาโตะยิ้มกริ่ม พร้อมกับโบกไม้โบกลาอย่างกับเพื่อนสนิท ยั่วให้ไคโอยิ่งโมโหสุดๆ
แต่ก่อนที่สุดยอดนายแบบชื่อดังจะตะลุมบอนกัน อีกฝ่ายก็กลับเดินหนีไปก่อนพร้อมกับรอยยิ้ม
ที่แสนจะเจ้าเล่ห์และ… น่ากลัว
แล้วการออกเดทครั้งแรกระหว่างอากิกับไค (เอ… หรือไคกะอายะล่ะเนี่ย) ก็ต้องพังพินาศ เพราะพ่อนายแบบชื่อดัง
เอาแต่ทำหน้ามุ่ยทั้งวัน จนอากิสุดเซ็งทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายชวนกลับ แล้วพอไปถึงบ้านเจ้าหล่อนก็เดินงอนขึ้นห้อง
พร้อมกับกระแทกประตูปิดดังปัง ทิ้งพี่ชายสุดที่รักเผชิญหน้ากับหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์คนเดียวอีกตามเคย
“เดี๋ยว! อายะ!”
ร่างสูงคว้าแขนร่างบางไว้ตอนที่เค้าทำท่าจะปิดประตูหนีมันอีกคน
“บอกมาซิ ว่านายคุยอะไรกับฮายาโตะมันบ้าง”
“ก็เปล่านี่… แค่ทักทายกันธรรมดาเอง”
“นายอย่าไปยุ่งกับมันอีกนะ ฉันหึง…”
อายะส่งเสียงหัวเราะร่วนกับความเพี้ยนของเจ้าชายน้ำแข็งที่ตอนนี้เดือดปุดๆยิ่งกว่าภูเขาไฟซะอีก
“ฉันจะไปยุ่งกับเค้ายังไงล่ะ ฝ่านโน้นน่ะนายแบบชื่อดังเชียวนะ ฉันมันก็แค่นักคนตรีต็อกต๋อย แล้วคนมีชื่อเสียงอย่างนั้น
จะมายุ่งกับฉันทำไม”
เอ่อ… พูดไปพูดมาก็ชักจะจุดไต้ตำตอแฮะ แล้วไอ้บ้าที่กำลังหึงเค้าอยู่เนี่ยไม่ใช่นายแบบชื่อดังเหรอฟะ
“ไม่รู้ล่ะ ต่อไปห้ามนายอยู่กับมันตามลำพังอีก เข้าใจมั้ย”
“เออ… รู้แล้ว ฉันจะไม่เจอเทนมะคุงอีกแล้ว พอใจหรือยังล่ะไค”
พอได้ยินเค้ารับปาก หน้าหล่อๆสมฉายาสุดยอดนายแบบถึงค่อยยิ้มออก แล้วรู้สึกมันจะยิ้มได้ใจกว่าเก่าด้วย
ตอนที่เห็นเค้าทำท่าจะเดินหนี มือกร้านรีบคว้าหมับดึงเอวเล็กๆรวบเข้ามาหาตัว
“ปล่อยฉันนะไค! เดี๋ยวอากิก็ลงมาเห็นหรอก!”
“เค้าไม่มาหรอก ป่านนี้ไม่รู้งอนตุ๊บป่องไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันค่อยมาง้อ ตอนนี้ของ้อนายก่อนก็แล้วกันนะที่รัก”
แล้วไอ้คนชอบฉวยโอกาสก็ไม่พูดเปล่า ยังฉวยจังหวะตอนที่เค้าเผลอประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม
จนร่างบางสั่นสะท้านกับความหอมหวาน แล้วมันก็ผละออกตอนที่เห็นเค้ากำลังจะขาดใจตายเพราะหายใจไม่ทัน
“ฉันไปนะ แล้วเจอกันที่โรงเรียน”
ไคโอกระโดดหอมแก้มอีกครั้งก่อนจะเผ่นกลับบ้านไป ทิ้งให้อายะยืนเหม่ออยู่คนเดียว
พรุ่งนี้อุปสรรคความรักครั้งสำคัญกำลังจะท้าทายคนทั้งสอง อายะจะจัดการกับปัญหาหนักใจครั้งนี้ยังไง แม้แต่ไคโอก็ไม่รู้
เฮ้อ… กลุ้มจริงๆ....................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
