Intro"ฮึ่กกก .. ฮือ .. หนูกลัวแล้ว .. อย่าทำอะไรหนูอีกเลยครับ .. หนูเจ็บ .. มันเหมือนจะฉีกขาดแล้ว" เสียงของเด็กน้อยตัวขาวนิ่ม ที่ตอนนี้ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ แผลที่เกิดจากการร่วมรักยังคงชัดเจนตามร่างกาย มือเรียวถูกพันธนาการด้วยเชือกที่ร้อยไว้เหนือหัว เนื้อตัวเปล่าเปลือยถูกแต้มไปด้วยคราบคาวของคนบาป เด็กน้อยร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด แต่มันก็ยังไม่หยุด นี่ไม่ใช่ครั้งแรก และพอไม่ใช่ครั้งแรกความรุนแรงก็ยิ่งเพิ่มระดับขึ้น ความหวาดกลัวยิ่งเพิ่มทวี เมื่อคนตรงหน้าเริ่มสอดแก่นกายใหญ่โตเข้ามาภายในช่องทางคับแคบ เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทาง แผลที่ฉีกขาดดูเหมือนจะยิ่งเพิ่มวงกว้างมากขึ้นจนเด็กน้อยเริ่มจะต้านทานไม่ไหว
"ร้องดังๆเลย .. ซี้ดส์ .. ร้องอีก .. ร้องสิวะ"
เพี้ยะะะะ
ร่างเล็กถูกมือหนาตบเข้าที่ใบหน้า ความเจ็บชาแล่นลิ้วขึ้นไปจนพูดไม่ออก เลือดปนน้ำลายถูกปล่อยไหลออกมาโดยที่ไม่สามารถบังคับได้ ไอ้ใจโฉดมันไม่ได้ดั่งใจที่สั่งแล้วร่างเล็กไม่ทำตาม มันจับขาขาวแยกออกแล้วกระหน่ำสวนแท่งร้อนเข้าออกอย่างรุนแรงจนในที่สุดเด็กน้อยก็ไม่สามารถทนความเลวร้ายที่ได้รับไหว กายบางไร้ความรู้สึก สมองเลื่อนลอยจนกระทั่งไอ้ชั่วมันปลดปล่อยคราบน้ำกามไปข้างในร่างกาย เด็กน้อยก็ยังนอนไม่รู้สึกตัว
"ฮึ่ก .. ไม่"
"อย่า .."
" .. ไม่"
"ญ่า"
"กอญ่า!
"ตื่น!"
มือหนาเขย่าแขนเรียวของร่างเล็กกว่าให้ตื่นขึ้นจากความฝัน ตอนนี้ยังเป็นเวลาแปดโมงเช้า เขากำลังนอนกอดร่างนุ่มนิ่มอยู่อย่างสบายใจ แต่จู่ๆคนในอ้อมกอดก็ฝันร้ายขึ้นมาอีกจนได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ผู้ชายตรงหน้ามีอาการแบบนี้ ทุกครั้งที่เขานอนกอดพี่ชายตัวเอง อาการฝันร้ายถึงอดีตก็มักจะตามมาหลอกหลอนพี่เขาทุกที อาการสะดุ้งจากฝันที่เห็น เขาเห็นมันมานับไม่ถ้วนแล้ว
"ฝันร้ายอีกแล้วนะ" ร่างหนาโอบคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ แล้วจุมพิตที่แก้มใสเพื่อปลอบประโลม
กอญ่านอนลืมตาหอบหายใจหนัก ฝันร้ายคราวนี้ทำให้เขาใจสั่น เหงื่อเริ่มออกตามใบหน้าและลำคอ ร่างเล็กค่อยๆหลับตาลงเพื่อที่จะผ่อนคลายตัวเอง เกลียด เขาเกลียดมัน คนระยำที่เคยทำกับเขา สมควรแล้วที่มันได้รับโทษในสิ่งที่มันทำ เมื่อไหร่มันจะหายไปจากสมองได้สักที เมื่อไหร่กัน!
"จะไปไหนญ่า" ร่างสูงคว้าแขนเรียวที่กำลังลุกขึ้นจากที่นอนไว้ ผ้าห่มผืนหนาถูกร่นลงสู่เตียงกว้างเผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าที่มีรอยแดงเป็นจ้ำเกิดจากการฝังรอยรักของเขาเองเมื่อคืนนี้ ในห้องนี้ คอนโดแห่งนี้
"อาบน้ำ" ร่างเล็กตอบไร้อารมณ์ร่วม "วันนี้มีเรียนเช้า"
กอญ่าตอบก่อนจะเดินตัวเปล่าเปลือยเข้าไปในห้องน้ำ คนบนเตียงล้มตัวลงนอนหงายเอามือขึ้นมาก่ายหน้าผากอย่างทอดถอนใจ แบบนี้อีกแล้วสินะ เป็นแบบนี้ทุกทีเวลาที่เขาไม่มีประโยชน์ต่อกันแล้ว
สาริน หรือ กอญ่า ลูกชายคนโตของตระกูล เกียรติวานิช เป็นลูกชายที่ภากรกับมิรินส่งเสียเลี้ยงดูมาตั้งแต่อายุสิบขวบ จนตอนนี้กอญ่าอายุ 21 ปี เรียนอยู่ปีสี่เทอมสุดท้ายที่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางเมือง กอญ่าเป็นคนน่ารัก แต่ค่อนข้างมีนิสัยเงียบ นิ่ง ไม่ค่อยสนใจใคร เด็กคนนี้เรียนเก่ง ขยัน และมีความรับผิดชอบสูงมากกว่าเด็กทั่วไปหลายเท่า จากเด็กผู้ชายที่เคยอ่อนแอ นุ่มนิ่มและหน้าตาค่อนไปทางสวยเสียมากกว่า ทำให้พอยิ่งโตขึ้น อะไรๆมันก็ยิ่งออก หน้าตาที่สะสวยจิ้มลิ้มแม้จะชอบทำหน้านิ่งๆนั่น ไหนจะร่างเล็กๆในระดับความสูงแต่ 170 เซนติเมตรอีก ยังไม่นับไหปาร้าบางกับสะโพกกลมมนที่ทำให้ผู้ชายในมหาวิทยาลัยต่างต้องการที่จะได้เป็นแฟนกันถ้วนหน้า แต่กลับเป็นเจ้าตัวเสียเองที่ไม่คิดจะตกลงปลงใจกับใคร อาจเป็นเพราะอดีตที่ไม่อาจจะลืมก็ได้กระมัง จนบัดนี้ เขาจึงไม่คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเสียที
"เดี๋ยวยี่ไปส่ง ญ่าจะได้ไม่ต้องขับรถไปเอง" ร่างสูงเกาะขอบประตูห้องน้ำบอก เขาชอบดูพี่ชายแต่งตัวที่สุด มันน่ารักและเร้าใจมากไปในเวลาเดียวกัน ไม่แปลกเลยที่เขากับพี่จะมีเซ็กส์กันแทบทุกวัน มันเป็นความสุขในรูปแบบหนึ่งที่สามารถจับต้องได้ และเขาก็ชอบมันมากเสียด้วย
"แล้วแต่" กอญ่าไม่ได้สนใจเสียงนั้น เขากับน้องชายแม้จะมีความสัมพันธ์ทางกายกันก็จริง แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะคบยี่เป็นแฟนหรือคนรักเลย เราก็แค่อยู่ใกล้กัน มันก็เลยทำให้เราจูนกันได้ไวขึ้น ก็เท่านั้น
รถยนตร์คันหรูมุ่งหน้าสู่คณะอักษรศาสตร์ พอจอดรถได้ร่างเล็กก็เปิดประตูรถลงมาทันทีโดยไม่บอกลา เจ้าของรถคงจะชินเสียแล้วกับการกระทำแบบนี้ เขาทำแค่เพียงเหยียบเท้าเร่งคันเร่งเพื่อไปคณะของตน ซึ่งมีป้ายติดอยู่ว่า คณะวิศวะกรรมศาสตร์ จอดรถเข้าที่ได้ร่างสูงก็ก้าวเท้าลงมาจากรถ เสื้อนักศึกษาสีขาวผิดระเบียบถูกดึงออกมานอกกางเกงนักศึกษาชาย ทรงผมเท่ที่เจ้าตัวเป็นคนเซ็ตยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลาดูเด่นขึ้น ด้วยร่างกายกำยำ และซิคแพคหนา บวกกับความสูง 185 เซนติเมตร ยิ่งทำให้หนุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นคนนี้ดูมีเสน่ห์เข้าไปอีกเป็นเท่าตัว
ภาคิน หรือ ยี่ ลูกชายแท้ๆของภากรเกียรติวานิช เด็กน้อยที่ช่างเอาแต่ใจและหวงของมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมา จากเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าตาหล่อเหลาปนจิ้มลิ้ม ตอนนี้เขาได้เติบโตกลายเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หล่อ คม คิ้วเรียวเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน นิสัยออกไปแนวอาร์ทติสตัวพ่อ ไม่เอาใคร แต่ทว่าเพราะการที่ชอบเล่นกีตาร์บางครั้งจึงทำให้ดูน่าหลงใหลเป็นพิเศษ และด้วยความหล่อสุดโต่งนั้น จึงทำเอาเจ้าตัวที่เพิ่งจะขึ้นปีหนึ่งใหม่ๆได้ไม่นาน มีผู้หญิงมาติดพันมากมาย จนบางทีแทบจะมาเรียนไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะเจ้าตัวไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวาย ตำแหน่งเดือนมหาลัยคงช่วยตอกย้ำความหล่อได้อีกขั้น เขาทั้งหล่อ เพอร์เฟค และมีนิสัยเฉพาะตัว แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเดือนมหาลัยรูปหล่อคนนี้มีคนที่รักมากอยู่แล้ว แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า รัก แต่เปิดเผยไม่ได้ .
"หน้าบูดเชียวสัตว์! เช้าๆแบบนี้ เพราะพี่ญ่าของมึงอีกดิ?" เสียงของโอ้ เพื่อนสนิทที่นั่งรออยู่ถามขึ้นเมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะ
"เออดิ แม่งเฉยชาใส่กูแต่เช้าเลย" ยี่โยนกระเป๋าถือสีดำลงบนโต๊ะนั่งอย่างแรง จนเพื่อนๆต่างพากันหลีกทางให้
"มึงยังไม่ชินอีกหรอวะไอ้ยี่ กูเห็นเขาก็เฉยชาใส่มึงทุกวัน" เสียงเต๋อพูดขึ้น ทำให้คนที่โดนทักหันมองตาขวาง
"กูไม่เข้าใจญ่าเลยว่ะ" เขานั่งชันเข่า เอามือกุมหัว "เรามีเซ็กส์กันแทบทุกวัน แต่เรียกแฟนไม่ได้ เขาเห็นกูเป็นแค่น้องชาย ซึ่งกูรักเขามากกว่าพี่ชาย มึงเข้าใจกูป่ะ"
ยี่หัวเสีย ทุกครั้งเวลามีอะไรกันญ่าก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ดูๆไปก็เหมือนคนรักทั่วไป แต่พอเสร็จกิจเมื่อไหร่ ญ่าก็กลับไปเป็นคนเดิม คนที่เฉยชา และ ไม่ใส่ใจ จนทำให้เขาแทบจะเป็นบ้า
"มึงก็ต้องเข้าใจดิวะ นั่นพี่ชายมึงนะเว่ย พ่อมึงเขาจะรับได้หรอ กูว่าพี่มึงคงห่วงเรื่องนี้" โอ้ลองหาเหตุผลมาแย้ง และคิดว่ามันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ญ่าไม่ยอมรับความรักของน้อง
"แต่พวกกูคนละพ่อคนละแม่นะเว่ย ก็แค่มาอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันสักหน่อย" เขาแย้งขึ้น ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ยิ่งทำดีเท่าไหร่ก็ยิ่งถูกตัดขาดมากขึ้นเท่านั้น นี่เขาคิดผิดใช่ไหมที่ดันไปตกหลุมรักพี่ชายต่างแม่แบบนี้
"เออๆ กูว่ามึงยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด" เต๋อบอก เพื่อนเขาก็แบบนี้ รักเขาจนหมดใจไปแล้ว
" เราไปวินนิ่งกันที่คอนโดไอ้เต๋อเถอะ สนุกกว่าเยอะ" โอ้ออกความเห็น ซึ่งทั้งสามก็เห็นดีเห็นงามด้วย วันนี้เขามีเรียนบ่าย แต่เพราะเครียดๆเลยไม่ไปมันแล้วดีกว่า ขอนอนพักคลายเครียดให้สบายใจก่อนที่จะบ้าไปมากกว่านี้
รถยนตร์คันหรูเคลื่อนตัวออกอีกครั้ง เพียงแต่จุดหมายปลายทางต่างไปจากเดิม คอนโดย่านสุขุมวิทราคาหลักล้านถูกเปิดออกจากเจ้าของห้อง ภายในตกแต่งสไตล์โมเดิร์น เครื่องเล่นต่างๆถูกจัดเก็บไว้รอเพื่อนๆมาร่วมวง
"เชี่ย! ตกใจหมด" โอ้ที่กำลังจะเดินไปล้างหน้าต้องชะงักเมื่อมีผู้ชายตัวขาวเดินออกมาจากห้องน้ำ สภาพท่อนบนเปลือยแต่ด้านล่างพันด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวทำให้เลือดกำเดาโอ้แทบไหล
"ใครวะเต๋อ .. ในห้องมึง ?" โอ้สาวเท้าเดินออกมาถาม
"อ้าว .. ยังอยู่อีกหรอวะ .. กูให้กลับตั้งแต่เช้ามัวอิดออด" เต๋อพูดก่อนจะทิ้งจอยเกมส์แล้วตรงเข้าห้องนอน
"ไม่ตอบกูอีก .. ยี่มึงรู้ป่ะว่าใคร?" โอ้ยังคงสงสัย
"ก็คงเด็กที่หิ้วมาจากร้านเหล้าแหละ .. ให้ทายอายุไม่น่าเกิน 17 .. เหี้ยเต๋อชอบแดกเด็ก" ยี่พูด พ่นควันสีเทาขึ้นในอากาศ ตอนนี้เขานั่งสูบบุหรี่อยู่ริมระเบียงสูง มองดูรถที่แล่นผ่านไปมา ค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย
"แสดดด .. ร้ายไม่เบาเพื่อนกู .. เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันชอบแดกเด็กผู้ชาย .. แต่จะว่าไปกูก็ของขึ้นว่ะ .. หุ่นนี่เอ็กซ์ได้ใจ" โอ้น้ำลายสอ โดยเฉพาะจุกนมเล็กๆสีชมพูสด เห็นเป็นไม่ได้ อยากกัดให้หายมันเขี้ยว
"หายเข้าไปนานแบบนี้มึงเล่นคนเดียวไปเถอะ .. กูว่ามีอีกรอบก่อนกลับ" ยี่บอก ก่อนจะหัวเราะออกมา เป็นเขาเขาก็ขออีกยกเหมือนกัน เห็นร่างเล็กจิ้มลิ้มเป็นไม่ได้ มันพาลจะของขึ้นอยู่ตลอดเวลา
"ไอ้ห่าเอ้ย .. ทิ้งเพื่อนไปล่อตูด .. เล่นคนเดียวก็ได้วะแม่ง .. มึงก็รีบดูดรีบมา .. กูเหงา" โอ้ขยี้หัวตัวเองหนักๆก่อนจะเดินไปเปิดเกมส์เล่นคนเดียวอย่างช่วยไม่ได้
ท้องฟ้าตอนนี้ช่างสวยงาม แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาคิดน้อยลงเลย ยี่หยิบบุหรี่มวนที่สองมาจุดสูบ เขาสูดควันเข้าลึกๆ ก่อนจะปล่อยมันออกมา ก้มหัวลงซบบนหัวเข่าพลางถอนหายใจ เขากับญ่าเริ่มมีความสัมพันธ์ทางกายกันมาตั้งแต่เขาอายุ 17 ตอนนั้นจำได้ว่าเขาอยากมากจนทนไม่ไหว ก็ได้พี่ญ่านี่แหละที่ช่วยชำระความใคร่ให้จนสำเร็จ หลังจากนั้นเขาก็เข้าหาพี่ญ่ามากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้เขารักกอญ่าไปแล้วเต็มตัว
สำหรับเขาญ่าคือความรัก คือรักครั้งแรก เขารู้ตัวว่าแอบชอบพี่ชายตัวเองมาตั้งแต่อายุ 15 ตอนนั้นเขาไม่กล้าบอกไป กลัวว่ามันจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ สุดท้ายความลับมันก็ไม่มีในโลก น่าเสียดายที่เขารู้ตัวช้าไป ไม่อย่างนั้นตอนเด็กๆ เขาจะไม่คิดแกล้งพี่ญ่าเลย
Rrrrrrrrrrrrr
DAD"ครับพ่อ" ยี่สะดุ้งจากที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ เขาพ่นลมออกแล้วกดรับโทรศัพท์จากพ่อที่โทรเข้ามา
( มีเรียนหรือเปล่ายี่ )
"มีบ่ายครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่า"
( เดี๋ยวเรียนเสร็จรับพี่ญ่ากลับบ้านมาด้วยกันนะ มี้กับคุณย่าคิดถึง เดี๋ยวกลับมาทานข้าวเย็นกันนะลูก )
"ได้ครับ ผมจะพาญ่ากลับเอง"
( โอเค แล้วเจอกันตอนเย็น )
"ครับ"
ยี่กดวางสายก่อนจะเด้งตัวขึ้น บดก้นบุหรี่ใส่จานแล้วเปิดประตูเข้ามาในห้อง เขาเดินไปดื่มน้ำเย็นให้ชื่นใจ ก่อนจะลงไปร่วมวงกับเพื่อนสนิทด้วยอีกคน แม้จะบอกพ่อไปว่ามีเรียน แต่ที่จริงเขาไม่คิดจะไปอยู่แล้ว ไว้ออกไปรับญ่าตอนเลิกเรียนทีเดียวละกัน
YEE: ตอนเย็นเจอกันที่เดิม พ่อให้กลับบ้าน เดี๋ยวไปรับ
เขากดข้อความส่งไปในไลน์ของพี่ชาย เพราะคิดว่าโทรไปคงรับสายไม่ได้เพราะเรียนอยู่
BABE: อือ
YEE: เรียนอยู่ ?
BABE: ใช่ ..
YEE: อย่าลืมทานข้าวเที่ยงล่ะ
BABE: ( Sticker หมีบราวน์พยักหน้า )
YEE: ( Sticker หมีบราวน์กอด )
บทสนทนาในไลน์จบลงเพียงแค่นั้นจริงๆ และถึงแม้ว่าต่อให้เลื่อนขึ้นไปอ่านไลน์เก่าๆที่คุยกันไว้สักเท่าไหร่ มันก็มีเพียงเขาคนเดียวที่สนใจจะคุยหรือทักทายด้วยข้อความยาวๆอย่างจริงใจ ส่วนอีกคนน่ะหรือ ยิ่งเสียกว่าคำว่าไม่ใส่ใจเสียอีก อือ อืม ใช่ เค ที่อ่านเจอก็มีเพียงเท่านี้ นอกนั้นก็เป็นสติกเกอร์ไลน์ทั้งหมด เขาควรจะชินได้แล้วที่กำลังเป็นอยู่ ณ ขณะนี้ แต่ถ้าพูดกันตามตรง
ถึงจะให้ตัดใจอย่างไร มันก็ไม่ทันอยู่ดี
TBC.
Talk: รุ่นลูกมาแล้ว จะมีคนอ่านไหม กลัวใจ >_<~
สำหรับเรื่องนี้มันค่อนข้างจะดราม่าตามชื่อเรื่องนะคะ
ส่วนสองคนนี้จะคู่กันไหมหรือว่าใครคู่ใครอาจจะต้องรออ่านไปก่อน
นี่เป็นแค่บทนำ อาจจะดราม่าบ้างแต่ไม่ใช่ทั้งเรื่องนะคะ
หวังว่าคนที่ตามมาจาก Nanny Mania จะไม่มีผลต่อการอ่านตอนพิเศษเด็กน้อยนะคะ
ขอบคุณที่ตามมาให้กำลังใจกันตลอดเลย
ขอบคุณจริงๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
