ตอนที่29.
..
..
หลังจากผ่านมาหลายวันกิจกรรมของเหล่าคุณน้าก็เริ่มขึ้นมากกว่าปกติวันไหนรู้ว่าผมว่างก็จะชวนออกมากิจกรรมกับพวกเธอและเหล่าลูกชายของพวกเธอ ที่แต่ละคนนี้หล่อดูดีเป็นหน้าเป็นตาชาติตระกลูทั้งนั้นอย่านึกว่าผมคบกับไลท์และผมจะเปลี่ยนรสนิยมนะครับผมยังเห็นว่าผู้ชายพวกนี้เหมาะที่จะสนิทเป็นเพื่อนมากกว่า แต่ลูกคุณน้าแหวนดูอย่างไงก็ตั้งใจจะมารุกผมแน่ๆคุณน้าแหวนก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษจีบปากจีบคอหัวเราะเหมือนสะใจใครก็ไม่รู้ คุณคินที่มักเป็นเกราะให้ผมช่วงนี้ก็ไม่อยู่เพราะไปดูงานที่ต่างประเทศ
ผมเลยต้องคอยเกาะคุณน้าแม่ไลท์ไว้ตลอดเพื่อไม่ต้องมีช่องว่างให้ตัวเองอยู่คนเดียวเด็ดขาด
ส่วนไลท์ก็ว่างเมื่อไรโทรมาเช็คเหตุการณ์ของผมแบบไม่หยุดผมเดาว่ามันต้องโทรมาแม้กระทั่งตอนเรียนแน่ๆ
มันยังมีบอกว่าถ้าวันไหนมันหนีพี่รหัสพ้นมันจะโดดมาเฝ้าผมพร้อมกับไล่เตะไอ้ลูกคุณน้าแหวนให้จมดินไปเลย
อย่าโหดให้มากครับน้องเด็กโข่ง
ตอนนี้ผมก็ได้แต่นั่งดูป้าแววแกะสลักเปลือกนอกฟักทองเพื่อทำขนมเย็นนี้ เย็นนี้ไลท์ก็ต้องมากินด้วยนะเพราะตอนนี้มีข้อตกลงว่าผมกับไลท์ต้องมาทานมื้อเย็นที่บ้านใหญ่นี้ทุกศุกร์หรรษา
"...นอกจากขนมอย่างอื่นคุณบลูพอทำขนมหวานไทยเป็นไหมค่ะ"
ขนมหวานไทยงั้นหรอ...
"ก็น่าจะเป็นสาคูกับบัวลอยครับทำตั้งแต่เด็กแม่สอนทำน่ะครับ"
"คุณหนูมีแฟนดีจริงๆเป็นแม่บ้านแม่เรือนได้สบายเลยนะคะ อย่างนี้คุณหนูของป้าก็ไม่หน้าห่วงอะไรมากมายแล้วสินะคะ"
เอ่อ เขินแปลกๆอ่ะพอมีคนบอกว่าผมดูแลไอ้เด็กนี่ได้ดีแฮ่ะทำตัวไม่ถูกจริงๆนอกก้มเกาหัวแก้เขิน
"บลูคร้าบบ~แม่ผมให้มาชวนบลูจัดดอกไม้ด้วยกันน่ะครับ เอ๋?มาดูวิธีทำของกินแบบนี้จะลองฝึกทำให้ผมกินอ่ะดิ...ไม่ต้องหรอกครับแค่ผมมีบลูผมก็อิ่มใจแล้ว"
นี้มันคิดเองเอ่อเองชัดๆถ้าเฮียบอยอยู่ข้างๆป่านนี้ได้หน้าหงายไปนานแล้วล่ะ สงบใจไว้ไอ้บลูมันก็แค่ผู้ชายขายหม้อคนนึ่งอย่าไปใส่ใจมันเด็ดขาดป้าแววก็ไม่ยักจะช่วยนอกจากนั่งหัวเราะคิกๆ
เฮ้อ ผมล่ะเพลียแทนไอ้นี้ที่วันๆไม่ทำไรนอกจากจ้องจะป้อผมอย่างเดียว
"เฮ้ย!!"
ห่ะ!?
"ทำให้กูกินดิ..มึงเป็นใครจะให้เมียกูทำให้กิน"
ไลท์มาพร้อมกับยันไอ้ผู้ชายนั้นคว่ำต่อหน้าต่อตา
"ละไลท์มาได้ไง...ไม่ใช่เรา"
"ก็อย่างที่คิดโดดมาไง...ไอ้เชี่ยนี้นะหรอที่ตามจีบมึงถ้ากูไม่เห็นแก่แม่กูคงไม่ปล่อยมึงมาหรอก"
ไอ้เด็กนี่จะง้างเท้าเตะซ้ำผมเลยรีบมากระชากเอาออกมาห่างลูกคุณน้าแหวนก่อนที่เขาจะปางตายเพราะมัน ดูจากสีหน้ามันตอนนี้แล้วน่ากลัวใช้เล่น
"ว้าย!ตาธันเป็นอะไรไหมลูก...นี้มันอะไรกันเนี้ยหนูบลูทำไมลูกน้าถึงหน้าคว่ำแบบนี้"
คุณน้าแหวนดูท่าจะตกใจสภาพลูกชายตัวเองมากเลยรีบมาพยุงให้ลูกตัวเองลุกดีๆ
อุ๊ หัวปูดด้วยอ่ะ
"ผมทำเอง"
ไอ้เด็กนี้ก็ลูกผู้ชายหัวใจอัศวินดำจริงเสนอหน้าเข้าไปบอกทันที
"อ่ะ ไลท์..ไลท์ทำไมทำกับพี่แบบนี้อ่ะลูกทำไมไม่พูดดีๆ"
"ผมอดมาสามสี่วันแล้วครับ...พี่บลูเป็นแฟนผมทำไมตามจีบแบบนี้แม่ผมไม่ได้บอกบ้างหรือไงว่าบลูเป็นแฟนผม"
ผู้หลักผู้ใหญ่มันก็ไม่เว้นครับงานนี้ผมก็ทำได้แค่ลูบแขนมันเบาๆว่าไม่ควรที่ทำแบบนี้ถึงโกรธแค่ไหน
"น้าขอโทษจ่ะ ธิดาบอกแม่แล้วแต่น้าอยากลองดูน้าแค่อยากให้ไอ้ตัวดีของน้าเลิกเจ้าชู้หันมามีภรรยาเป็นตัวเป็นตนบ้าง น้าเลยคิดว่าถ้าตาธันจีบหนูบลูติดหนูบลูอาจทำให้ตาธันหายเจ้าชู้ได้ น้าขอโทษจริงๆจ่ะอย่าทำอะไรตาธันเลยนะ"
"แม่...ครับ"
นี้สินะคนเป็นแม่
เฮ้อ เอาซ่ะคิดถึงเจ๊ขาลุย(ฉายาแม่ผม)ที่บ้านชะมัด
ผมก็ได้แต่สะกิ้ดไลท์ให้พูดอะไรบ้างไอ้ตัวดีก็ถอนหายใจใส่ผมและหันไปทำหน้านิ่งให้คุณน้าแหวน
"ไม่เป็นไรครับ...และผมขอโทษน้าแหวนด้วยที่ผมทำแบบนั้นกับลูกน้า"
(มีต่อ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
