ตอนที่๒๒ HBD TO FIXผมกลับไปรับไอ้ตินที่คณะ ใจจริงก็อยากถามมันไอ้เรื่องพี่เจ้าคุณนั่นด้วยแต่ก็ไม่เอาดีกว่า ในเมื่อมันยังไม่อยากให้ผมรู้ ผมก็จะรอให้มันบอกเอง ตามที่คุยกับพี่เบลล์มา มันไม่อยากให้ผมรู้เพราะต้องไปทำงานกับเจ้าคุณอะไรนั่นด้วยสองวัน มันกลัวผมจะคิดมาก ไอ้พี่เบลล์บอกว่ามันจะบอกผมหลังจากที่ทำโครงการเสร็จแล้ว แต่ผมเองก็ไม่ได้ซีเรียสเท่าไหร่เพราะค่อนข้างมั่นใจว่าไอ้ตินคงไม่ชอบไอ้เจ้าคุณนั่นเหมือนกัน มันถึงได้หัวเสียขนาดนั้น
“มึงหิวยัง”ไอ้ตินถามระหว่างที่จอดรถที่ลานจอดรถของหอ สีหน้ามันผ่อนคลายลงบ้างแล้ว มันกำลังสนใจโทรศัพท์ จิ้มๆอะไรสักอย่าง เดาว่าคงรายงานให้ลูกพี่มันรู้เรื่องไอ้เพชรแน่ๆ
“กูอยากกินลูกชิ้น”ผมบอกมันก่อนจะเดินนำไปยังรถที่จอดอยู่หน้าหอ
“เหรอ แต่กูหิวมึงว่ะ”มันกระซิบใกล้ๆ ทำผมร้อนวูบวาบขึ้นมา เถียงไม่ออกเลยได้แต่หุบปากเงียบ ไอ้ตินหัวเราะก่อนจะเลือกลูก
ชิ้นให้ผม
“ป้าครับ ของผมได้หรือยัง”ทั้งผม ทั้งไอ้ตินชะงักกึกเมื่อคนที่โผล่มาคือไอ้เน็ต มันเองก็ดูจะตกใจมากเหมือนกัน มันหลบสายตาของไอ้ติน รีบจ่ายเงินแล้วก็รีบไป
“มันพักอยู่ชั้นไหน….”ไอ้ตินพึมพำเบาๆ ผมได้แต่ตอบมันในใจว่าชั้นเดียวกับกูนี่ล่ะ หลังจากนั้นมันก็เงียบไปไม่ได้พูดอะไรอีก
“แล้วมึงเอารถไปเองเหรอ หรือว่าไปกับเพื่อน”ผมเปลี่ยนเรื่อง
“คณะจะไปส่ง”มันตอบก่อนจะรีบดันหลังให้ผมขึ้นห้อง
“มึงจะรีบอะไรนักหนาเนี่ย”บ่นมันซะหน่อย
“หิว”ผมกำลังจะอ้าปากด่า แต่ดันไปนึกถึงที่มันบอกว่าหิวผมขึ้นมาซะงั้น พอเข้ามาในห้องถึงกับรู้สึกร้อนๆหนาวๆแปลกๆ
“ฟิก มานี่ดิ๊”มันส่งเสียงเรียกมาจากโซฟา ผมเทลูกชิ้นใส่จานก่อนจะเดินไปหา
“มีไร”ไอ้ตินตบโซฟาข้างตัว
“มีอะไรครับพี่ติน”ผมแกล้งพูดเพราะใส่ ก่อนจะนั่งลงอย่างว่าง่าย แต่สายตาของมันก็พุ่งตรงมาที่ข้อศอกของผมทันที
“มึงไปโดนอะไรมา”
“แค่ถลอกนิดหน่อย ไม่เป็นอะไรหรอก”แต่มันไม่ฟังคำพูดผม รีบเอาพลาสเตอร์มาแปะให้ผม
“แล้วเมื่อกี้มึงจะพูดว่าอะไรนะ”ผมวกกลับมาเรื่องเดิม เดี๋ยวมันจะลืม
“พรุ่งนี้กูคงไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกับมึง”
“กูไม่ได้คิดมากอะไรหรอก”ก็แค่วันเกิด อายุมากขึ้นก็เท่านั้น ผมไม่ใช่พวกให้ความสนใจอะไรเทือกๆนี้ ขนาดวันครบรอบอะไรนั่น
ผมกับพวกมันยังไม่สนใจจำเลย
“แต่กูมีของขวัญให้”ผมทำหน้าอยากรู้
“แต่ยังไม่ให้ตอนนี้”มันยื่นหน้ามาใกล้ๆ บรรยากาศเริ่มแปลกๆแล้วสิ ผมกระแอมกระไอก่อนจะจิ้มลูกชิ้นส่งให้มันแทน
“บอกแล้วว่าหิว…”มันพึมพำ ส่งสายตาวิบวับมาให้
“วันเกิดกูทั้งที มึงก็ต้องตามใจเจ้าของถึงจะถูกสิ”ไอ้ตินเลิกคิ้วก่อนจะยิ้ม
“กูรู้ว่ามึงคิดอะไร …แต่ยังไม่ได้”มันพูดเสียงจริงจัง
“แล้วเมื่อไหร่จะได้วะ ชาตินี้หรือชาติหน้า”
“เออน่า กูพร้อมตอนไหนก็ตอนนั้นแหละ”มันบอกปัด รั้งเอวผมเข้าใกล้ก่อนจะกระซิบเบาๆ
“ถ้างอน ลงโทษพี่ได้นะ”มันพูดอะไรของมันเนี่ย ผมดึงมือของอีกฝ่ายออก แต่มันกลับรัดแน่นมากกว่าเดิม
“กู…ขออาบน้ำก่อน เหนียวตัว มึงไม่เหม็นเหรอวะ”ผมหาทางรอดอย่างว่องไว
“ไม่นี่”มันส่ายหน้าก่อนจะพิสูจน์ด้วยการยื่นจมูกมาแตะตามซอกคอเป็นการยืนยัน รู้สึกไม่เห็นทางรอด เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เสื้อผ้าหลุดไปอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากไล่ขบเม้มไปตามหน้าอกเปลือยเปล่าของอีกฝ่าย ก่อนจะไล่ไปตามแนวลาดไหล่ ไอ้ตินครางพึมพำเบาๆ มือสอดเข้ามานวดคลึงสะโพกของผมไม่หยุด หลังจากที่จูบเย้าหยอกอยู่นาน มันก็เปลี่ยนมากัดยอดอกของผมเบาๆจนร้อนวูบวาบไปทั้งตัว สายตาวิบวับของอีกฝ่ายจ้องมองมาจนผมเริ่มอาย
“มึงหลับตาก่อนดิ”ผมพึมพำบอกเบาๆ ฝามืออุ่นลูบไล้อยู่ตรงหว่างขาของอีกฝ่าย
“ไม่”มันรั้งท้ายทอยผมมาใกล้ก่อนจะดูดเม้มกลีบปากตามแรงอารมณ์ ระหว่างนั้นผมก็ค่อยๆกดสะโพกลงช้าๆ ความแข็งขื่นอุ่นร้อนเคลื่อนผ่านช่องทางอ่อนนุ่ม ไอ้ตินหายใจสะดุดก่อนที่ผมจะเริ่มขยับโยกเป็นจังหวะ สองมือลูบไล้ไปตามร่างกายของผมไม่หยุด ผมฝังเขี้ยวลงที่ซอกคอของอีกฝ่ายก่อนจะกดสะโพกแรงขึ้น จนได้ยินเสียงหอบครางของอีกฝ่าย ผมประกบจูบซ้ำๆบนริมฝีปากของอีกคน เรียวลิ้นสอดเข้ามาอย่างไม่ยอมแพ้ เร่งจังหวะจนร้อนผ่าวไปด้วยกันทั้งคู่
ไอ้ตินกระแทกย้ำเข้ามาเหมือนทนไม่ไหว ผมได้แต่ซบบ่าครางอู้อี้อยู่ใกล้ๆกกหูของมัน มือหนาเลื่อนมากอบกุมรูดรั้งสร้างความทรมานให้ผมไม่รู้จบ ผมขยับตัวให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะกดสะโพกลงไปอย่างหนักหน่วงเมื่อริ้วอารมณ์ใกล้ถึงขีดสุด ไอ้ตินอัดกระแทกเข้ามาสุดแรงก่อนที่จะปลดปล่อยธารอารมณ์เข้ามาในตัวผม
“อ่า…มึงทำกูเลอะหมด”ผมพึมพำเบาๆ ยังไม่กล้าขยับตัวมากเพราะรู้ว่ามันยังไม่อิ่ม
“ต่ออีกหน่อยนะ”มันยิ้ม ก่อนจะพาผมไปจบที่เตียงทั้งๆที่เบื้องล่างยังเชื่อมต่อกันอยู่ ผมเสียววูบในช่องท้อง ก่อนที่ไอ้ตินจะวางผมลงบนเตียง ทุกอย่างก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
“อือ อ่า”ผมหลุดเสียงครางเป็นระยะเมื่ออีกฝ่ายขยับแทรกเข้ามาถูกจุด ก่อนที่มันจะเริ่มโถมตัวย้ำซ้ำๆ ผมเบียดตัวเข้าหาอย่างไม่ยอมแพ้ ไอ้ตินซับจูบไปตามยอดอก ขบเม้มจนผมบิดพล่านเพราะเริ่มทนไม่ไหว ไม่รู้ว่าผมกับมันทำเสียงดังแค่ไหน แต่วินาทีนั้นใครจะสนกันล่ะ ผมสวนสะโพกกลับจนเกิดเสียงเนื้อแน่นเสียดสีกัน ไอ้ตินขยับเน้นๆอีกสองสามครั้งก่อนที่คลื่นอารมณ์จะถูกปลดปล่อยออกมา
“มึงเหนื่อยยัง”ไอ้ตินกระซิบถามเบาๆ โรคหื่นกำเริบอีกแล้วแน่ๆ!
****************************************************************
ช่วงเย็นๆไอ้ตินก็เริ่มเก็บของ ผมอยากจะพูดเรื่องไอ้เจ้าคุณ แต่ก็เปลี่ยนใจไม่พูดถึงดีกว่า เดี๋ยวมันจะคิดว่าผมคิดมาก
“เดี๋ยวกูต้องเข้าไปคุยกับอาจารย์ที่คณะ กูไม่อยากให้มึงอยู่หอคนเดียว”มันพูดระหว่างที่ยัดรูปเล่มโครงงานลงกระเป๋า
“ห่วงอะไรไม่เข้าเรื่อง”
“พี่ภูอยู่ที่คณะเหมือนกัน กำลังทำโครงซุ้มที่มึงอยากได้ เดี๋ยวกูไปส่ง”มันนัดแนะให้เสร็จสรรพ ผมไม่ได้ต่อล้อต่อเถียง ถ้าทำให้
มันสบายใจผมก็ยอม ตึงโป๊ะ นางเอกจริงๆเลยกูเนี่ย
“จ้าพ่อ”ไอ้ตินหันมามองผมทันที
“เปลี่ยนจากพ่อเป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอ”มันอ้าปากพะงาบๆเป็นคำต้องห้าม
“รอชาติหน้าเถอะ”ผมยืนมองมันเก็บของ ตัดสินใจเข้าไปกอดมันหลวมๆก่อนจะดูดเม้มที่ซอกคอมันแรงๆจนมันเอียงคอหนี
“เชี่ย ทำอะไรของมึงเนี่ยฟิก”
“กูรู้ว่ามึงเสียว”ผมหัวเราะหึๆใส่หูมันก่อนจะผละออกมา
“เดี๋ยวจะโดน”มันชี้หน้าผมก่อนจะเช็ดน้ำลายผมออก ทำสีหน้าขยะแขยงได้อย่างน่าถีบ รู้สึกว่ามันได้เชื้อไอ้ภูมาเยอะเหมือนกัน
ขอแค่อย่ากลายสภาพเป็นคนกวนไม้กวนมือแบบไอ้ภูก็พอ ไม่อย่างนั้นผมคงรับมือสู้รบด้วยไม่ไหว
“กูไปรอด้านล่างนะ”ผมปล่อยให้มันจัดการตัวเองต่อไป ไฟแรงจริงๆลวนลามนิดหน่อยอาการหื่นกำเริบ ความจริงก็ไม่ได้อยากทำรอยเอาไว้หรอก ผมก็ไม่ชอบให้คนมองแปลกๆ แต่ผมทำเผื่อไอ้เจ้าคุณมันจะมาด้วย ให้มันรู้ซะบ้างว่าไอ้ตินมีเจ้าของแล้ว
ระหว่างนั้นที่รอไอ้ตินผมก็กะจะป่วนไอ้ภูสักหน่อย
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”ผมสะดุ้งเงยหน้ามาจากโทรศัพท์ก็เจอกับไอ้เน็ต ดูเหมือนว่ามันกำลังจะออกไปข้างนอก ผมมองมันอย่างไม่ใส่ใจนักก่อนจะกลับมาสนใจโทรศัพท์ต่อ
“สงสัยจะทำเวรทำกรรมมาด้วยกันเยอะ ไม่นึกว่าจะอยู่หอเดียวกัน”ไอ้เน็ตยังคงพล่ามต่อไป
“กูก็ว่างั้น”ผมเองก็ลืมทำบุญไปให้มันด้วยสิ
“ทำเหมือนไม่อยากคุยกับเราเลยนะ”มันยังคงหน่อมแน้มเหมือนเดิม ผมเก็บโทรศัพท์ก่อนจะจ้องมันตรงๆ
“แล้วมีอะไรให้ต้องคุยอีกล่ะ กูกับมึงอย่ามารู้จักกันเลยว่ะ ถือว่ากูขอ”
“กลัวทะเลาะกับแฟนหรือไง”มันยกยิ้มแบบไม่หวังดีนัก
“มึงมีอะไรกับแฟนกู”ไอ้ตินลงมาพอดี มันใช้น้ำเสียงไม่พอใจอย่างชัดเจน ไอ้เน็ตถอยห่าง
“เปล่า แค่ทักประสาคนเคยรู้จัก”มันมองหน้าผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินไปยังรถของตัวเอง
“สงสัยมันอยากเจอดีอีก”ไอ้ตินพึมพำสายตายังจับจ้องอยู่ที่ไอ้เน็ต
“ช่างหัวมันเถอะ อย่าอารมณ์เสียเพราะคนอย่างมันเลย”ไอ้ตินเลิกสนใจไอ้เน็ตก่อนจะไปส่งผมที่คณะวิศวะ ถึงจะเย็นแล้ว แต่คณะมันก็ยังมีคนเพ่นพ่านเต็มไปหมด โดยเฉพาะเด็กปีหนึ่งห้อยป้ายใหญ่ๆ
“ทำตัวดีๆนะ”ผมตบบ่าไอ้ติน มันทำหน้าเอือมๆ
“บอกตัวเองเถอะ”ผมรอจนมันขี่รถออกไป ก่อนจะไปหาไอ้ภูที่อาคารปฏิบัติการเครื่องกล ได้ยินเสียงพูดคุยแว่วๆมา ผมแอบย่องไปเงียบๆ
“พี่ฟิกมาทำอะไรลับๆล่อๆตรงนี้”เสียงกลั้นขำดังจากด้านหลัง ผมหันไปเจอไอ้ปั้นยืนมองผมอยู่ ผมรีบทำไม้ทำมือให้มันเงียบ
“ยังจับผิดพี่ภูอีกเหรอ”มันกระซิบตามผม
“เปล่า แค่อยากให้มันตกใจเล่น”ผมพยายามเงียหูฟังว่าด้านในคุยอะไรกัน แต่ก็มีเพียงเสียงหัวเราะที่ดังลอดออกมาเท่านั้น
“พี่นี่แปลกนะ ผมไปก่อนนะ ไว้เจอกันครับ”ไอ้ปั้นโบกมือลา ผมพยักหน้าให้มันส่งๆก่อนจะค่อยๆเคลื่อนเข้าไปใกล้
“มึงส่งตะปูให้กูทีซิ”เสียงไอ้ภูแว่วออกมา ตั้งใจทำงานจริงๆ อย่างนี้ต้องให้รางวัล
“ใช่กูจัง”เสียงแบบนี้พี่ฉัตรนี่หว่า
“กูกับใคร เดี๋ยวกูเตะกระเด็น”
“หู้ว งานคณะไม่เห็นตั้งใจแบบนี้เลย เรื่องเมียนี่ขยันจริงๆ”
“แน่นอน เมียจะได้รักจะได้หลง”ไอ้ห่าภู พูดอะไรของมัน แต่ผมดันเขินซะงั้น
“ขยันทำแต้มบ่อยเปล่า”มันเริ่มลามมาเรื่องใต้สะดือ ผมกำมือรอฟังว่าไอ้ภูจะพูดรึเปล่า ถ้ามันแย้มปากล่ะก็…ผมเล่นงานมันแน่
“เรื่องผัวเมียอย่ายุ่ง”ผมขี้เกียจทำลับๆล่อๆ จึงโผล่เข้าไปด้วยสีหน้าแช่มชื่น ไอ้ภูนั่งอยู่กับพื้นปูน ในมือถือสว่านที่ส่งเสียงดังอยู่
“อ้าว มาได้ไง”ไอ้ภูทำหน้างง วางของในมือลงก่อนจะเดินมาหาผม ผมกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อดูว่ามีใครบ้าง มีพี่ฉัตร ไอ้พี่เปา
แล้วก็คนชื่อกรเพื่อนไอ้ภูนี่ล่ะ แต่ผมไม่เคยเจอจะๆมาก่อน
“คิดถึงไงเลยมา”ตอบเอาใจมันไปแบบนั้นแหละ ทันเห็นมันยิ้มชอบใจอยู่แว๊บนึง
“นี่เพื่อนกูเอง มึงคงรู้จักหมดแล้วมั้ง ไอ้นั่นชื่อกร”มันชี้ไปที่ไอ้คนที่นั่งกินมาม่าอยู่ที่เก้าอี้ตรงโต๊ะ ด้านในมีเครื่องยนต์ที่ถอดซากไว้ระเกะระกะไปหมด
“ส่วนนี่…”ผมมองหน้าไอ้ภู หวังว่ามันจะแนะนำผมดีๆนะ
“สุดที่รักของกูเอง”อี๋ เสียงแซวดังก้องไปหมด ผมหยิกเอวมันแรงๆก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งตรงจุดที่มันกำลังทำโครงซุ้มอยู่
“ใกล้เสร็จยัง”ผมหยิบแบบที่วางอยู่บนพื้นมาดู
“ใกล้แล้ว เจาะรูอีกหน่อยก็โอเคแล้ว”ไอ้ภูยื่นหน้ามาดูใกล้ๆ ได้กลิ่นน้ำหอมจางๆผสมกลิ่นน้ำมันลอยมา ก็น้ำหอมที่ผมเคยซื้อให้มันเมื่อนานมาแล้วนั่นแหละ
“มึงไปซื้อน้ำมาให้กูหน่อยดิ”ไอ้ภูถือโอกาสใช้เพื่อนมัน เห็นมันกระซิบอะไรกับเพื่อนสักอย่าง แล้วมันก็กลับมาด้วยสีหน้าอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผมไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆ เลยลงมือช่วยมันเจาะรู
“มึงต้องทำงานอะไรต่อไหม”ผมถามระหว่างที่กวาดตามองไปรอบๆ เห็นยังมีพวกเพื่อนมันบางคนกำลังทำงานอยู่
“ไม่มี”ไอ้ภูพลางใช้แขนเสื้อช็อปเช็ดเหงื่อ อยากบอกว่าเสื้อช็อปมันเละมาก เปื้อนคราบเขม่าดำๆกันทุกคน ไม่รู้ทนใส่ไปได้ไง ไอ้พี่กรกลับมาพร้อมกับถุงขนมและน้ำเต็มไปหมด อย่าบอกนะว่ามันใช้เพื่อนมันซื้อของกินมาให้ผม พี่ฉัตรส่งสายตาล้อเลียนมาให้
“อะแฮ่ม”ไอ้ภูกระแอมแทรกมา มันมองหน้าพี่ฉัตรก่อนจะหันมาหาผม
“กูซื้อมาให้มึงโดยเฉพาะ”มันยื่นขวดเครื่องดื่มชูกำลังมาให้ผม
“กูจะกินไปทำไม…”พูดจบผมก็นึกออกทันทีว่ามันต้องการจะสื่ออะไร
“ฉลองวันเกิดมึงไง”มันส่งสายตากามๆมาให้
“ตลกแล้ว”ผมตอบปัด รู้สึกร้อนขึ้นมาทันที ไอ้ภูหัวเราะหึ ก่อนจะแกะขนมปังส่งให้
“กูกินเองได้น่า”มาทำแบบนี้ใส่ผมทำไมวะเนี่ย เห็นพวกเพื่อนๆมันเหมือนพยายามทำเป็นไม่เห็นฉากนี้ สู้รบกับไอ้ภูอยู่นานผมก็ต้องยอมให้มันยัดขนมปังเข้าปากให้ ไม่อย่างนั้นมันคงเข้ามาบีบปากบังคับแน่ๆ มันยิ่งบ้าๆซาดิสก์ๆอยู่
โพลล์
หัวข้อ: 3P[ฉบับพิเศษ]เมื่อผมเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน [เปิดขายแล้วน้า]1/2/60 P.46 (อ่าน 293639 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก