หลังจากรอแล้วรอเล่าจนจะสองทุ่มครึ่งแล้วคนที่รอก็ยังไม่โผล่มาเสียทีอลันด์จึงยอมตัดใจเลิกชะเง้อคอเดินไปบอกบาร์เทนเดอร์ให้ช่วยเก็บดอม ปี 2000 ไว้ฟาด เอ๊ย ให้ทิวากานต์ชิมหนึ่งขวดแล้วไปเฮฮากับเพื่อนๆ ดีกว่า
เด็กหนุ่มรวมกลุ่มเพื่อนนั่งกินนั่งดื่มจนอิ่ม คุยเรื่องสัมเพเหระไปเรื่อยทั้งเรื่องส่วนตัวเรื่องเรียน จนการันต์เดินมาร่วมวงเอ่ยชวนกันเล่นเกมดึงแบงค์พันออกจากหอคอยแก้วคอกเทล ใครทำได้โดยที่แก้วไม่ตกลงมาแตกเอาเงินไปเลย งานนี้ป๋ารันพร้อมแจกไม่อั้น เรียกเสียงฮือฮาจากเด็กหนุ่มเด็กสาวได้ทุกทิศ
เกมนี้เจ้าของวันเกิดต้องเป็นคนประเดิมตามธรรมเนียม คุณหมอคนต้นคิดเกมควักธนบัตรสีเทาจากกระเป๋ามาวางบนฐานแก้วคอกเทลที่ใส่เหล้าไว้ค่อนแก้วแล้วเอาอีกใบวางทับเป็นยอด งานนี้ถ้าดึงพลาดแก้วล้มนอกจากจะได้เก็บเศษแก้วเช็ดเหล้าแล้วเงินมูลค่าหนึ่งพันบาทยังเสี่ยงเปื่อยยับใช้ไม่ได้อีกด้วย เรียกได้ว่ามีแต่เสี่ยงกับเสี่ยง แต่เพราะเสี่ยงแบบนี้แหละถึงสนุก
อลันด์กลั้นหายใจเอานิ้วหนีบปลายธนบัตรทั้งสองด้านดึงไว้จนตึงเปรี๊ยะท่ามกลางสายตาลุ้นระทึกจากเพื่อนร่วมคณะ พอได้จังหวะเขาจัดการตวัดนิ้วเร็วๆ เพียงปริบตาเงินสดมูลค่าหนึ่งพันบาทก็ลอยออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว เด็กแสบยักคิ้วเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ ให้คนต้นคิดเกม มีอัลเบิร์ตยืนปรบมือเชียร์เป็นแบ็คกราวด์ เกมนี้สำหรับคุณชายโอเนลล์แล้วถือว่าง่ายเหมือนปลอกกล้วย คุณอาคนหนึ่งทางฝ่ายพ่อเคยสอนเทคนิคนี้กับเขาตอนสิบสี่ หลังจากนั้นพอมีเกมแบบนี้ทีไรเขาได้กินเงินเจ้ามือตลอด
ถัดมาเป็นตาของเพื่อนผู้ชายที่อยากได้เงินกินขนมออกมาอาสา เด็กหนุ่มหมายมั่นปั้นมือเป็นอย่างดี ยิ่งมีตัวอย่างให้เห็นแล้วเขามั่นใจว่าจะไม่พลาด แต่เพราะเป็นมือใหม่แก้วค็อกเทลจึงตกลงมาหกเลอะเทอะ เสียงแก้วแตกดังไม่เท่าเสียงร้องกรี๊ดของพวกผู้หญิงที่ดังยาวนานจนหลายคนสงสัยโดยเฉพาะเสียงกรี๊ดของสาวิตรีทั้งที่อำนาจทำลายล้างของแก้วเป็นแค่วงสั้นๆ บนโต๊ะกลมตัวหนึ่งแถมกินเวลาไม่นานด้วยซ้ำ
“หละ...หละ หลบหน่อยพระเอกมา โหย มาก็สายยังแย่งซีนไอ้บู้อีกนะ” คนินทร์โผล่มาเกาะหลังเพื่อนซี้ตัวเล็กทันทีที่เห็นต้นตอเสียงกรี๊ดเป็นรถซูเปอร์คาร์สีขาวหลังคาดำคันคุ้นตา
ตาสีซีดจับจ้องชายหนุ่มร่างสูงเดินลงมาจากรถด้วยท่วงท่าเหมือนนายแบบโฆษณาโดยไม่ฝืนเก๊กจนไม่เป็นธรรมชาติเหมือนที่เพื่อนด้านหลังเคยลองทำ แม้แต่ตอนใช้นิ้วเรียวสวยกลัดกระดุมบนเสื้อสูทยังสมบูรณ์แบบจนหลายคนเคลิ้ม ริมฝีปากสีแดงเรื่อแต้มรอยยิ้มจางหากเด่นสะดุดตามากกว่าเนคไทสีเดียวกันบนชุดดำทั้งตัว
อลันด์กะไว้แล้วว่าทิวากานต์ในชุดสูทที่เขาเลือกให้จะต้องดูดีโดดเด่น แต่เหมือนเขาประเมินต่ำไปหน่อยเพราะตอนนี้คนรักเขามีเสน่ห์สะดุดตายิ่งกว่าโธมัสเสียอีก
“YOU - ARE - LATE!”
“But finally I’m here” คนมาสายยิ้มเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองผิด เขาลูบผมอลันด์ลงมาถึงแก้มนุ่มก่อนดึงแขนอีกคนเข้าไปหาผู้ใหญ่เป็นเพื่อน
ชายหนุ่มยกมือไหว้ตั้งแต่คุณตาคุณยายจนถึงคุณลุงและภรรยาแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ว่าง เอ่ยขอโทษที่มาช้าแต่เหมือนไม่มีใครติดใจอะไร ตอนนั้นอลันด์เพิ่งสังเกตว่าพี่กิตมาถึงพร้อมกับทิวากานต์แต่ถูกแย่งซีนไปหมด
กานต์ถึงกับเก็บอาการไม่อยู่กรี๊ดกร๊าดกับความหล่อของนายแพทย์วัยสามสิบจนถูกคุณย่าเอ็ดเสียงเขียวกับความไม่เป็นกุลสตรี “โธ่ คุณย่าขา ขอกานต์กรี๊ดเหมือนพวกน้องๆ ให้สมกับความหล่อพี่วาหน่อยเถอะค่ะ เดินเข้ามาทีเหมือนโลกหยุดหมุน หล่อขนาดมาริโอ้ชิดซ้ายณเดชชิดขวา น้องแอฟก็คิดเหมือนพี่ใช่ไหมคะ”
หญิงสาวไม่ลืมหันไปหากองหนุนวัยใกล้เคียงกัน หากอักษราเอาแต่ยิ้มไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ขืนลองบอกว่าทิวากานต์หล่อวัวตายควายล้มได้ถูกคนแก่งอนแน่ๆ เธอเงียบเก็บไปกรี๊ดคนเดียวในใจดีกว่า
“ดูพูดเข้า ไม่เกรงใจย่าก็เกรงใจคุณหมอเขาหน่อยเถอะ”
“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณยาย มีคนชมแบบนี้ผมค่อยมั่นใจหน่อยว่ายังหล่อเหมือนเดิม เห็นวันเกิดแบบนี้แล้วอดรู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้นทุกปีไม่ได้” ทิวากานต์ยิ้มรับไม่ถือสา เขาเบี่ยงตัวหันไปหาบริกรสั่งเครื่องดื่ม เห็นมีของดีอย่างดอม เพอริญองก็จัดมาเสียหน่อย คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก
แต่กลายเป็นว่าถูกเด็กฝรั่งดึงชายเสื้อเอ็ดเข้าให้ “ดื่มแบบนี้แล้วจะขับรถกลับยังไง ขนาดพี่รันยังไม่ดื่มเลย”
“ไม่ต้องห่วง ระดับนี้เมาไม่ขับอยู่แล้ว”
“หมายความว่าไง” เสียงแหบเริ่มเหวี่ยง มาสายแล้วยังทำให้สงสัยอีกนะ
“เดี๋ยวก็รู้น่า ขอพี่กินอะไรก่อนนะหิวมากเลย”
“คุณลุงใช้งานพี่วามากไปแล้วนะ” พอเอาผิดกับคนข้างตัวไม่ได้เจ้าของวันเกิดจึงไปลงกับเจ้านายคนรักแทน พอเห็นพี่ชายแม่ทำหน้าตกใจเด็กหนุ่มจึงใส่ไม่หยุด “ก็เดือนนี้พี่วากลับดึกประจำเลย”
“พี่เขาต้องทำงานแล้วเราไปวุ่นวายอะไรกับเขาล่ะฮึไอ้ตัวยุ่ง”
“คุณยายยย...” พอถูกสกัดเจ้าตัวแสบถึงกับร้องโอดครวญหน้างอเดินปึงปังกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนเล่นเกมต่อ คนที่หวังให้มาง้อก็ไม่มานั่งกินข้าวอยู่กับพวกคนแก่ตรงนั้นแหละ กระนั้นเขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากขนาดที่คนินทร์รีบเข้ามากระเซ้า
เกมดึงธนบัตรดำเนินต่อไปเรื่อยๆ มีคนทำได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ส่วนใหญ่จะชวดเสียมาก เกมกินเงินป๋ารันไม่ใช่ง่ายๆ เลย
พอสามทุ่มจึงได้ฤกษ์เริ่มไฮไลท์สำคัญของงานวันเกิด เค้กปอนด์รูปทรงกีตาร์ปักเทียนเลขอายุถูกยกออกมาโดยฝีมือหมอกิตท่ามกลางไฟสลัวและเสียงร้องเพลงแฮปปี้ เบิร์ธเดย์
อลันด์หลับตาอธิษฐานก่อนก้มลงเป่าเทียนจนเปลวไฟมอดลงแสงนีออนจึงสว่างขึ้นมาอีกครั้ง เขายกมือไหว้ขอบคุณคุณตาคุณยายที่จัดงานวันเกิดนี้ให้ ตัดเค้กแจกผู้ใหญ่รับขวัญรับพรเป็นที่เรียบร้อยอดีตเอกอัครราชทูตกับภริยาถึงค่อยยื่นซองจดหมายสีครีมเรียบๆ ให้หลานชายคนโปรด ทีแรกเด็กหนุ่มคิดว่าคงได้เป็นเช็คเงินสดอย่างเคย หากคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อสัมผัสวัตถุนูนๆ ด้านใน
“เปิดดูเลยสิจ๊ะ ยายจะได้รู้ว่าเราชอบหรือเปล่า”
เมื่อได้รับอนุญาต เด็กฝรั่งตัวแสบจึงไม่รอช้าแกะซองแล้วเทของที่อยู่ข้างในออกมาดู เพียงแค่เห็นคีย์การ์ดกับกุญแจรถมินิก็อ้าปากกรี๊ดเป็นเด็กๆ อลันด์ดึงคุณตาคุณยายมากอดแถมจูบให้อีกคนละฟอดแล้ววิ่งออกไปดูมินิ คูเปอร์ เอสสีขาวล้วนคันใหม่เอี่ยมทะเบียนประมูลที่จอดโชว์อยู่หน้าร้าน เดินๆ ดมๆ อยู่สามรอบถึงกลับเข้ามาข้างในถามถึงคีย์การ์ดที่ได้เป็นของขวัญอีกชิ้น
“ชิ้นนี้งานเลิกแล้วค่อยไปดู” ทิวากานต์ฉวยคีย์การ์ดสอดใส่เสื้อสูทตัวเอง ก่อนเดินไปหาดีเจให้เริ่มปาร์ตี้เต็มรูปแบบได้เลย
คนตัวเท่าไหล่เบะปาก ของขวัญชิ้นนี้ดูท่าคุณหมอคงมีส่วนรู้เห็นด้วยไม่น้อย เมื่อกี้เห็นแวบๆ บนหน้าการ์ดเป็นชื่อโรงแรมหรือคอนโดอะไรสักอย่าง แสดงว่าราตรีนี้ยังอีกยาวไกลจะเมาหัวทิ่มไม่ได้เด็ดขาด
เสียงดนตรีอิเลคโทรนิคแนว EDM ดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกเริ่มงานปาร์ตี้และหมดเวลาครอบครัวแล้ว เจ้าของวันเกิดเดินไปส่งคุณตาคุณยายขึ้นรถกลับบ้าน คุณลุงกับภรรยาเองก็ขอกลับไปพร้อมกันเหลือแค่พี่กิตพี่กานต์ไว้ ด้านหมอการันต์พอร่วมวงแดนซ์กับเด็กๆ ไปได้หน่อยก็ขอตัวพาอักษรากลับบ้าน คุณป๋าหน้าใหญ่ไม่ลืมอวยพรวันเกิดให้ศีลให้พรเบิร์ธเดย์บอยอีกรอบแล้วกระโดดขึ้นน้องกบของทิวากานต์ขับออกไป เด็กหนุ่มทำหน้างงคิดไปเองว่าคุณหมอคงเอารถฝากไว้กับการันต์แล้วขับมินิกลับห้องไปกับเขา
เด็กฝรั่งฝ่าเพื่อนๆ ที่เริ่มออกลวดลายขยับร่างกายไปหาทิวากานต์ท่ามกลางวงล้อมสาวน้อยหน้าตาดี ตั้งแต่เริ่มปาร์ตี้คนรักเขาฮอตปรอทแตกมีแต่คนเข้ามาสี ยิ่งเจ้าตัวสวมบทบาทแบดบอยรักสนุกพวกผู้หญิงยิ่งกรี๊ดเข้าไปใหญ่ ถ้าตาไม่ฝาดไปเหมือนจะเห็นเพื่อนชายออกสาวเข้าไปสีด้วย
“พี่รันไปแล้วไม่มีสปอนเซอร์จ่ายค่าเกมเลยอ่ะ” ใครสักคนร้องขึ้นมา กิตเห็นแบบนั้นเลยสวมรอยเป็นเสี่ยเล่นเกมแจกเงินบ้าง แต่จะให้ดึงแบงค์จากแก้วคอกเทลก็ดูจะเกิดความเสียหายมากไปเลยใช้ขวดแชมเปญเปล่าแทน เขาคว่ำปากขวดให้ทับธนบัตรมูลค่าหนึ่งพันบาทไว้แล้วขออาสาสมัคร งานนี้ดูเหมือนง่ายแต่ลองแล้วทำยังไงขวดก็ล้มทุกที
“อ่อน!” หนุ่มฮอตแย่งซีนเจ้าของงานตะโกนเสียงดังหลังคนินทร์เข้าไปลองแล้วทำขวดล้ม เสียงโห่ฮาดังขึ้นรอบทิศราวจะท้าให้คนพูดออกมาลองเองบ้าง “เดี๋ยวก็รู้ว่าเรามันคนละระดับกัน”
ทิวากานต์เข้าไปยืนหน้าโต๊ะกลมตัวที่ใช้เล่นเกม เสื้อสูทถูกโยนให้หนุ่มไทยที่เพิ่งแพ้เกมไปเป็นคนถือ เขาอวดหุ่นตึงแน่นสมส่วนใต้เสื้อกั๊กเรียกเสียงกรี๊ดได้อีกระลอก
“ของแค่นี้ กล้วยๆ” พูดจบปุ๊บเขากระทืบรองเท้าหนังบนพื้นแรงๆ แล้วใช้นิ้วนุ่มตวัดดึงธนบัตรออกมารวดเร็วง่ายดายทำเอาเสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกเท่าตัว
“จะเด่นเกินหน้าเกินตาน้องชายพี่ไปแล้วไหมหมอวา แบบนี้อัลน้อยใจแย่”
ตาเรียวดุหันไปมองเชิงถามว่าแค่นี้งอนเหรอ เลยถูกคนเด็กกว่าสะบัดหน้าใส่ วันนี้ทิวากานต์ทำตัวน่าเอาขวดแชมเปญฟาดหัวจริงๆ อลันด์เดินไปหาบาร์เทนเดอร์สั่งมอคเทลมาดื่มให้อารมณ์เย็น พยายามไม่นับว่าตั้งแต่เริ่มงานปาร์ตี้มาเจ้าตัวทำให้เขาหงุดหงิดไปแล้วกี่ครั้ง
เสียงเพลงดังขึ้นเรื่อยๆ เท่ากับระดับแอลกอฮอล์ในร่าง งานปาร์ตี้ยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่เมื่อนักร้องหนุ่มชื่อดังขวัญใจหญิงไทยค่อนประเทศโผล่มาตอนสี่ทุ่ม เด็กหนุ่มหลายคนถอดสูทวาดลวดลายบนฟลอร์เต้นรำอย่างไม่มีใครยอมใคร สาวคนไหนหมายตาหนุ่มคนใดก็เข้าไปกระแซะใกล้ๆ เล่นเอาหนุ่มฮอตอย่างนภกับทิวากานต์เหงื่อท่วมตัวแต่กลับยิ่งน่ากินขึ้นอีกหลายเท่า สุดท้ายเป็นหนุ่มวัยสามสิบยอมแพ้ขอนั่งพักเหนื่อยสั่งบรั่นดีมาจิบเบาๆ ที่เคาน์เตอร์บาร์ พอมีสาวตามมานั่งด้วยเด็กฝรั่งขี้หึงจะรีบพุ่งมานั่งกันท่าส่งสายตาขวางๆ ใส่ทุกคนที่ทำท่าจะเข้ามา เล่นเอาถอยหลังกลับกันแทบไม่ทัน
ขอเวลาส่วนตัวให้คู่รักบ้างเถอะ!“เป็นเจ้าของงานแท้ๆ ไปแยกเขี้ยวใส่แขกได้ไง นิสัยเสีย”
“วันนี้ฟีโรโมนฟุ้งยั่วแมลงเป็นพิเศษนะ” ไม่ต้องอารัมภบทกันมากมายเจ้าตัวแสบเปิดประเด็นตามนิสัยทันที หากคนปล่อยฟีโรโมนจะสลดสักนิดเป็นไม่มีแถมยังยกมุมปากยักไหล่บอกว่าเป็นเรื่องช่วยไม่ได้
“อัลเลือกชุดเองนะ” เจอย้อนแบบนี้คนตัวเล็กถึงกับออกอาการจิ๊จ๊ะจนทิวากานต์อยากจับมาตีปากด้วยปากเน้นๆ สักที
พวกเขานั่งดื่มกันเงียบๆ สักพักนภก็เดินมาสมทบพร้อมสาวสวยอีกสองคน ทิวากานต์เลยลุกกลับไปลงสมรภูมิแดนซ์อีกครั้ง ชายหนุ่มแทรกตัวเข้าไปกลางฟลอร์แล้วเริ่มขยับร่างกายตามจังหวะเพลง EDM จากเบาๆ จนกระทั่งหัวสั่นหัวคลอน เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกส่งให้ดื่มจากแทบทุกทิศ ยิ่งเต้นยิ่งคึกร่างกายร้อนผ่าวโดยเฉพาะตอนสัมผัสเสียดสีเสื้อผ้ากับคนอื่น หน้าตาชื้นเหงื่อเซ็กซี่ยั่วยวนจนอลันด์ที่มองอยู่เผลอกัดปากด้วยความอยากกินหลายครั้งจนเลือดซิบ
หากก่อนจะตบะแตกไปลากคนกลางฟลอร์มาจูบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็สั่นกราว ยกขึ้นมาดูเห็นเป็นชื่อคุณชายจากอังกฤษจึงเดินเลี่ยงออกมารับที่นอกร้าน
‘Happy Birthday หวังว่ายังทันนะ’ เสียงทุ้มนุ่มสำเนียงบริติชแบบผู้ประกาศข่าว BBC ดังผ่านลำโพงให้ได้ยินพลางจินตนาการถึงใบหน้าหล่อเหลาอย่างนักกีฬาโปโลทีมชาติขึ้นมาทันที
“ถ้าช้าไปกว่านี้สักชั่วโมงคงไม่ทัน”
‘อ่า...กะเวลาผิดจนได้ ฉันอยากอวยพรเป็นคนสุดท้ายน่ะ ได้รับของขวัญกับช่อดอกไม้หรือยัง’
“ขอทีเถอะเจมส์เรื่องดอกไม้เนี่ย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ”
‘อย่าซีเรียสน่า’ หนุ่มอังกฤษหัวเราะชอบอกชอบใจ เขามีอะไรอีกมากที่อยากพูดแต่เลือกเก็บไว้กับตัวจะดีกว่า ‘อืม...ยังไงก็ขอให้มีความสุขแล้วกัน สุขสันต์วันเกิดนะอัล’
“ขอบใจ” เขาสอดโทรศัพท์เก็บที่เดิมหมุนตัวกลับเข้าไปในร้าน มือเรียวผลักบานประตูกระจกเข้าไปเจอทิวากานต์ยืนอยู่ตรงหน้า
“ใครโทรมา ทอม? เจมส์?”
“เจมส์โทรมาเบิร์ธเดย์ แล้ววาไม่เต้นต่อแล้วเหรอ”
“ไม่อ่ะ พอ เหนื่อย แก่แล้ว” เขาถลกแขนเสื้อดูเวลา อีกสี่สิบห้านาทีจะเที่ยงคืน “ได้เวลาล่ะ ไปนั่งรถเล่นกันเหอะ”
“หืม จะหนีปาร์ตี้ไปนั่งรถเล่น”
“ใช่ ไปกันเถอะ”
ถึงจะพูดอย่างนั้นทิวากานต์กลับจูงอลันด์เข้าไปด้านในบอกให้เด็กหนุ่มแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อย ส่วนคนสั่งก็เดินไปไปทั่วตามหาอัลเบิร์ตที่โดนนักศึกษาสาวล่อลวงอยู่มุมหนึ่งของร้านแล้วเอาเสื้อสูทที่ถอดทิ้งไว้ตั้งแต่ตอนสามทุ่มมาสวม เมื่อทิวากานต์เดินกลับมาหาเขาอีกครั้งพร้อมพี่กิตพี่กานต์ถึงได้รู้ว่าเซอร์ไพรส์วันเกิดเขายังไม่จบแค่นี้
“รีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน ตรงนี้พี่ดูต่อเอง” กิตเดินมาตบไหล่น้องชายคนเล็ก เขาอวยพรอีกฝ่ายอีกนิดหน่อยก็ปล่อยให้เดินตามทิวากานต์ออกมาข้างนอก ทิวากานต์ยืนหล่อข้างเบนท์ลีย์ มูซานสีขาวคันเดียวกับที่เขานั่งมา อัลเบิร์ตยืนอยู่ไม่ไกลรอเปิดประตูให้
ไม่มีใครพูดบอกให้ทำอะไรแค่เพียงอัลเบิร์ตเปิดประตูรถร่างกายก็ขยับไปโดยทันที ร่างเล็กสอดตัวเข้านั่งที่เบาะหลังเงียบๆ จนประตูปิดลงและรถเคลื่อนตัวออกจากร้านแล้วถึงเพิ่งรู้ว่าทิวากานต์นั่งอยู่ด้านข้างชูแก้วไวน์ที่รินดอมไว้ส่งให้
“คืนนี้ยังอีกยาวนานเบิร์ธเดย์บอย”
“ยังมีเซอร์ไพรส์อะไรอีกไหม” มือเล็กคว้าก้านแก้วมาถือเองแล้วชนกับอีกคนจนเกิดเสียงเคร้งเบาๆ เสียงดนตรีแจ๊สนุ่มละมุนดังคลอในห้องโดยสารไม่ให้เงียบเหงา
“หลังจากนี้ยังมีอีกเยอะ อย่าเพิ่งช็อคไปก่อนล่ะ”
รถซีดานสีขาวเคลื่อนที่ไปบนทางด่วนด้วยความเร็วสม่ำเสมออย่างไร้จุดหมายปลายทางให้ผู้โดยสารสองคนบนที่นั่งตอนหลังดื่มด่ำชมบรรยากาศแสงไฟยามค่ำเคล้าดอม เพอริญอง ปี 2002 หลายต่อหลายแก้วจนหน้าแดงแจ๋ทั้งคู่
กระทั่งรถวิ่งมาถึงสะพานเดียวกับตอนที่พวกเขาใช้เคาท์ดาวน์ปีใหม่ ทิวากานต์สอดนิ้วรูดปมเนคไทให้คลายลงช้าๆ เขากระซิบข้างหูเด็กหนุ่มให้หลับตาแล้วใช้ผ้าไหมผืนหนาสีแดงสดปิดทับเอาไว้ อลันด์หัวเราะคิกคักพึมพำภาษาบ้านเกิดออกมาจับใจความไม่ได้
ท่ามกลางความมืดเขารู้แต่รถยังแล่นไปอีกหลายนาทีก่อนหยุดนิ่ง เสียงเปิดปิดประตูรถดังสลับติดๆ กันก่อนตัวเขาจะถูกทิวากานต์ฉุดให้ลงจากรถพาเดินสะเปะสะปะเดี๋ยวเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวามึนหัวไปหมด ไม่นานเท่าไหร่คนจูงก็หยุดฝีเท้าลง มีเสียงติ๊งดังขึ้นเบาๆ เดาเอาว่าเป็นลิฟต์และน่าจะใช่เพราะต้องเดินเข้าไปไม่กี่ก้าวแล้วความรู้สึกเหมือนเท้าลอยจากพื้นก็เกิดขึ้น หูอื้อปวดไปถึงข้างในพยายามขยับกรามหลายๆ ทีให้หายกระทั่งลิฟต์จอดยังไม่ทันจะหายดีก็ถูกลากให้เดินออกไปอีกครั้ง
อลันด์สัมผัสได้ถึงไอร้อนและกลิ่นน้ำหอมชวนฟัดจากร่างกายซ้อนทับด้านหลังเมื่อถูกจับมาหยุดนิ่งอีกครั้ง เสียงก๊อกแก๊กเบาๆ ลอดเข้ามาให้ได้ยินพร้อมแรงโอบรัดรอบเอว
“Happy Birthday Naughty Boy”
เมื่อดวงตาเป็นอิสระอีกครั้งอลันด์จึงได้เห็นทางเข้าห้องเต็มไปด้วยลูกโป่งสีเงินสลับขาว พอเดินเข้าไปด้านในก็เจอลูกโป่งรูปตัวอักษรย่อภาษาอังกฤษว่า ‘HBD’ กล่องของขวัญทั้งหมดจากในงานปาร์ตี้ถูกยกมากองไว้ตรงกลางห้องแล้ว คงอาศัยช่วงเวลาที่เขานั่งรถเล่นจัดเตรียมไว้นั่นเอง แต่ลูกโป่งพวกนี้คงทำไว้ตั้งแต่เย็น และคนทำคงไม่พ้นผู้ชายตัวโตคนนี้แน่ เห็นแบบนี้แล้วเขาจะไม่คิดบัญชีเรื่องที่มาสายแล้วก็ได้
ทิวากานต์เดินตามเข้ามาหลังปิดประตูให้ เขาตรงเข้าไปจูงมือเด็กหนุ่มเดินดูรอบๆ ห้องและมาจบที่ผนังกระจกเห็นแม่น้ำเจ้าพระยาโค้งตัวสวยงามอยู่ด้านล่าง ตอนนั้นเด็กฝรั่งถึงรู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องชุดที่อโศก “ชอบไหม” เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบชิดใบหูขาวก่อนไล้ริมฝีปากลงมาถึงปลายคางมน
“Yes” เสียงแหบพร่าพึมพำตอบกลับไปเหมือนละเมอ ใบหน้าเล็กพลิกเข้าหาอีกคนมอบจูบดูดดื่มแทนคำขอบคุณที่ทำทุกอย่างให้เขาขนาดนี้
“ทันก่อนเที่ยงคืนพอดี” ทิวากานต์ว่า “มานี่มา ยังมีเซอร์ไพรส์อีก”
“ยังมีอีกเหรอ”
“แน่นอน มาเหอะพี่เชื่อว่าเราจะชอบ”
สถานที่ที่ทิวากานต์พามาคือห้องน้ำในมาสเตอร์เบดรูมชั้นบนของห้องชุดแบบ Duplex มีอ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ชิดริมกระจกเห็นทิวทัศน์กรุงเทพยามค่ำคืน น้ำร้อนผสมโฟมอาบน้ำถูกรองไว้เกือบเต็ม เทียนอโรมาถูกจุดให้ความสว่างส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ถ้าบอกว่าไม่ตกใจเลยคงเป็นการโกหก คืนนี้เขาถูกเซอร์ไพรส์จนคร้านจะนับ
ร่างสูงใหญ่ยืนซ้อนด้านหลังปลดกระดุมก่อนไล่ปลายนิ้วเนียนนุ่มกว่าหญิงสาวรั้งช่วงปกให้เสื้อสูทตกลงพื้น เสื้อผ้าปกปิดร่างกายถูกเปลื้องไปกองด้านล่างออกทีละชิ้น แม้แต่กางเกงและชั้นในทิวากานต์ยังช่วยรูดลงให้เรียบร้อย
อลันด์ตัวสั่นขนลุกเกรียว ไม่แน่ใจสาเหตุว่าเกิดจากอากาศเย็นของแอร์คอนดิชั่นที่ลอดผ่านประตูห้องน้ำมาหรือเกิดจากอาการตื่นเต้นกันแน่ ในหูได้ยินแต่เสียงสะท้อนของหัวใจเต้นดังตุ้บๆ ปวดหน่วงไปทั้งอกน่ากลัวจะเป็นโรคหัวใจอีกรอบ เงาร่างขาวซีดสะท้อนแสงเทียนวูบวาบเหมือนภาพในจินตนาการมากกว่าความจริงทอดบนผนังกระเบื้อง เคลื่อนไหวเป็นริ้วแสงกระทั่งหายลงไปในอ่างอาบน้ำ
เปลือกตาบางหลุบลงยามแผ่นหลังเล็กเอนพิงผนังเซรามิคซึมซัมบรรยากาศแสนสบายในอ่างจากุซซี่ น้ำอุ่นกำลังดีโอบรอบกายค่อยๆ เปลี่ยนผิวขาวซีดเป็นสีแดงเรื่อ เขาปล่อยตัวจมในอ่างจนถึงสันจมูก รู้สึกสบายเหมือนตอนไปพักร้อนที่มอนเตเนโกรชะมัด
เสียงครืดคราดปลุกเด็กหนุ่มออกจากภาพฝันวันวาน เป็นทิวากานต์กลับมาอีกครั้งในสภาพสวมชุดคลุมอาบน้ำเข็นรถใส่ถังน้ำแข็งแช่ขวดแชมเปญกับแก้วไวน์ทรงสูงสองใบ มีตระกร้าใบเล็กๆ น่ารักใส่สตรอเบอรี่วางคู่มาด้วย
“Dom Pérignon Vintage 1996, your birthyear” ทิวากานต์หยิบขวดขึ้นจากถังแช่ เอาผ้าเช็ดจนแห้งแล้วยื่นให้เด็กหนุ่มอ่านฉลาก “เปิดเลยนะครับ”
“Whatcha doin’” เด็กฝรั่งผุดขึ้นจากน้ำโวยวายเคล้าเสียงหัวเราะดังลั่นกับมาดบริกรชุดอาบน้ำของคนรักที่ยังคงสวมบทบาทตีหน้านิ่งได้อย่างเหลือเชื่อ ตาสีอ่อนมองทิวากานต์จัดการเปิดจุกไม้คอร์กออกอย่างคล่องแคล่วแล้วรินส่งแก้วไวน์ให้ เขารับมาจิบเบาๆ กินคู่กับสตรอเบอรี่หวานฉ่ำแล้วยังแช่น้ำร้อนอยู่แบบนี้มีสิทธิ์เมาหัวทิ่มได้ง่าย “ไหนๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ให้ทีสิ”
“ได้ครับ”
บริกรจำเป็นก็บ้าจี้ล้วงโทรศัพท์มือถือจากกองเสื้อผ้าบนพื้นแล้วส่งให้อลันด์เอาไปถ่ายรูป เดี๋ยวเปลี่ยนมุมนั้นเปลี่ยนมุมนี้ถ่ายแล้วถ่ายอีก ลามมาถึงชายหนุ่มช่วยถ่ายให้อีก นิ้วขาวเลื่อนๆ จิ้มๆ เลือกรูปที่ถูกใจที่สุดโพสลงอินสตาแกรมพร้อมใส่แคปชั่น ‘Best B-day I ever had #bestbday #mybirthday #growingup #19’ เป็นที่พอใจถึงส่งโทรศัพท์ให้คนรักเอาไปเก็บพ้นน้ำ
“วาซื้อห้องนี้เหรอ” พอคนรักเดินกลับมายืนกอดอกข้างอ่างเขาถึงเงยหน้าขึ้นไปถาม หวนนึกไปถึงสัปดาห์ก่อนที่ทิวากานต์เคยแย็บๆ ถามว่าชอบคอนโดนี้ไหม
“บอกแล้วว่าจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อ ใครให้คีย์การ์ดมาก็คนนั้นแหละ ฉันแค่มาช่วยตกแต่งเฉยๆ ชอบไหม”
“ชอบมาก ไม่คิดว่าคุณตาจะซื้อให้อ่ะ ถ้าแด๊ดรู้นะ...หึหึ” มือขาวยื่นแก้วเปล่าไปตรงหน้าทิวากานต์ให้เติมแชมเปญแก้วที่สองแล้วเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเพราะไม่อยากพูดถึงบิดาจอมเฮี้ยบ “ย้ายมาอยู่ที่นี่กันไหมวา ใกล้มหาลัยแล้วก็ใกล้ที่ทำงานวาด้วยนะ”
“ย้ายมาอยู่ในฐานะอะไรล่ะ”
“คนพิเศษของผมไง จะว่าไปผมยังไม่ได้ของขวัญวันเกิดจากวาเลยนะ”
“ฉันไงของขวัญ” ตาสีซีดกระพริบปริบก่อนสำลักแชมเปญลงอ่างเมื่อเห็นชายหนุ่มวัยสามสิบยังคงยืนยันคำพูดด้วยใบหน้าจริงจัง
“แค่กๆ ล้อกันเล่นป่ะเนี่ย”
“ล้อเล่นที่ไหนกัน นี่ไงโบว์ ปลดเลยสิ” อลันด์เลื่อนสายตาไปตามนิ้วยาวมองปมชุดคลุมอาบน้ำตรงช่วงเอวแล้วหน้าแดงนึกไปถึงไหนต่อไหนใต้ผ้าขนหนูเนื้อหนา
ทิวากานต์ช่างขยันทำให้คนเป็นบ้าเสียจริง “ฉันรู้น่าว่าเธออยากได้ของขวัญชิ้นนี้จะแย่”
“SHUT - THE - FUCK - UP!”
บางทีอลันด์ก็อยากถามว่าพี่ไปเอาความมั่นหน้ามาจากไหน พูดมาได้ยังไงกันว่าเขาอยากได้ทิวากานต์จะแย่ ถึงมีส่วนเป็นจริงอยู่บ้างเถอะ!
“ไม่อยากได้เหรอ อะไรกัน คนอื่นยังอยากได้เยอะแยะ เพื่อนเธอแต่ละใช่ย่อยที่ไหนทิ้งเบอร์ไว้ให้เต็มเลย”
“วาอ้ะ มานี่เลยนะ” เด็กฝรั่งตีขาในอ่างแรงๆ จนน้ำกระจาย หน้าขาวง้ำงอเรียกให้คนสูงวัยกว่าเข้ามาใกล้ระยะเอื้อมแขนถึงแล้วจัดการกระตุกปมรัดชุดคลุมอาบน้ำออก ได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วมาเป็นอันรู้ว่าโดนหมอศัลย์จอมเจ้าเล่ห์ยั่วเข้าให้อีกแล้ว
“ล้อเล่นน่า อัลเหยิบหน่อยขอพี่วานั่งด้วยคนนะครับ”
ไม่ต้องรอคนเด็กกว่าอนุญาต ทิวากานต์จัดการเปลื้องเสื้อคลุมอาบน้ำออกพาร่างเปล่าเปลือยลงไปนั่งเบียดอีกคนในอ่าง เขาฉีกยิ้มกว้างพลางใช้มือเปียกน้ำลูบแก้มขาวเบาๆ เอาอกเอาใจเหมือนอลันด์เป็นแมวขี้หงุดหงิด แรงดันในอ่างจากุซซี่ทำหน้าที่ได้ดีสมราคาแป๊บเดียวคนหน้างอก็ผ่อนคลายยอมให้คุณหมอนั่งซ้อนเอนตัวพิงอกทิวากานต์จิบแชมเปญเคล้าสตรอเบอรี่เพลินๆ ผลัดกันชิมผลัดกันป้อนคุยกันหัวเราะคิกคัก
กระทั่งคุณหมอรวบเอวเด็กฝรั่งด้วยสองมือแล้วเกยคางบนไหล่อีกฝ่าย กระซิบเสียงแหบพร่าชิดใบหู หาประโยคบอกกล่าวนั้นหวานจับใจเล่นเอาคนฟังน้ำตาคลอ
“ของขวัญที่พี่จะให้เป็นของที่มีค่าที่สุด พรุ่งนี้... ไม่สิ วันนี้พี่วาจะมอบเวลาของพี่ให้อัลเป็นของขวัญ จะเป็นของอัลอยู่กับอัลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”
อลันด์ไม่ตอบอะไรนั่งเงียบฟังคนข้างหลังพูดต่อ แต่ไม่ลืมกระชับมือจับแขนอีกคนไว้แน่นๆ
“มีเด็กปากมากโทรมาฟ้องหาว่าพี่ละเลยอัลทำอัลร้องไห้ จะหาว่าแก้ตัวก็ได้แต่พี่ต้องวิ่งเตรียมของขวัญวันเกิดเราให้วุ่น มินินั่นคุณยายเขาก็ให้ไปช่วยเลือก ตอนแรกเขาจะซื้อรถแบบพี่ให้ด้วยซ้ำแต่พี่บอกว่าอัลไม่ชอบหรอก เคยให้ขับน้องกบแล้วขาเหยียบไม่ถึงคันเร่งอย่างอัลต้องคันเล็กๆ ดูเป็นอังกฤษมากกว่าก็เลยเอาคันนี้ ห้องนี้เขาก็มาถามว่าจะแต่งยังไงดี อยากให้เป็นของอัลคนเดียวเลย พี่เลยต้องหาอินทีเรียมาช่วย ทำทั้งห้องดูหนังทั้งห้องซ้อมดนตรี สั่งเก็บเสียงไม่รบกวนเพื่อนบ้าน แล้วก็เอาห้องนอนเล็กทำเป็นวอล์กอินโครเซ็ทให้เพราะรู้ว่าเราชอบช้อปปิ้ง ทำตั้งแต่หลังปีใหม่มีเวลาแค่สองเดือนรีบจนไม่รู้จะทันไหม พอใกล้แล้วยังไม่เสร็จเลยต้องมาคุมมาเร่งช่างกันสุดๆ พลอยกลับบ้านดึกประจำ วันนี้ทำเคสเสร็จก็รีบมาตรวจงานรอบสุดท้ายกับพี่กิตแล้วเตรียมลูกโป่งข้างนอกนั่นต่อ กว่าจะแต่งตัวหล่อให้สมกับที่มีคนเตรียมไว้ให้ สุดท้ายไปงานวันเกิดสายจนได้ ลืมไปเลยว่ามีเด็กขี้งอนไม่ชอบถูกทิ้งรออยู่ พี่ขอโทษ...แต่เชื่อเถอะว่าพี่ไม่เคยคิดจะเลิกกับเราเลยนะ”
ฟังประโยคสารภาพยาวเหยียดแล้วมีหลายคำพูดที่อลันด์อยากบอกออกไปแต่ลำคอกลับตีบตันเปล่งเสียงไปไม่ได้ เด็กหนุ่มอยากบอกขอโทษ...อยากบอกว่ารักวา... หากมีเพียงน้ำตาอุ่นๆ ที่ไหลอาบแก้มเป็นบทเรียนแก่การไม่เชื่อใจคนรักที่อลันด์จะจำจนตาย
เขาเชื่อแล้วจริงๆ ว่าบนโลกนี้จะหาใครรักเขาได้เท่าที่ทิวากานต์ทำนั้นคงไม่มีTBCให้เขาหวานกันต่อไปพิเศษสำหรับเดือนแห่งความรัก
หุหุ
เจอกันตอนหน้าเมื่อพี่วาพาน้องไปไหว้แม่ค่า
จุ๊บๆ
ปล. ฝากแท็ก #พี่วาน้องอัล ด้วยนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: ♥ . . . HEART ATTACK . . . ♥ --- SPECIAL TRACK : พรหมลิขิต+แจ้งข่าว P. 25 (อ่าน 269017 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก