หัวข้อ: โคลงรักสุภาพ ๒๘๐๒๒๕๕๙ โคลงที่ ๒๓ หน้า ๑๕

[shikyu3211]

เฟียสเค้าเป็นของแต้งนะหมี~
ว่าแต่เทพบุตรคนนี้จะมาเป็นเมียหรือสามีน้องหมีล่ะเนี่ย

[♠DekDoy♠]

ไม่ใช่เฟียสหรอก ถ้าเฟียสก้คงถามไปแล้วใกล้กันซะขนาดนี้

[JustWait]

เขาบอกอยู่ว่าเขาชื่อภูนะคะหมี55555555555555555555

ที่วอนท์สื่อกลางเขาหมายถึงไลน์กับเฟสไงคะคนดี5555

[black sakura]

มันไม่ใช่ละน้องหมี
เฟียสนั่นของเพื่อนแต๊งนะ

[GlassesgirL]

น่ารักมาก อยากรู้มากใครกันที่เขียนตอบหมี
แต่เฟียสไม่ใช่หรอกเพราะเฟียสของแต๊ง คึคึ

 

[honny214]

สนุกเกินไปแล้ววววว โอ้ยชอบ ลุ้นๆ ใครคือ พี จริงๆคือ คนที่คุณก็ลุ้นว่าใคร ยังไม่เปิดตัวใช่ไหมอ่ะ

[Supak-davil]

อ้าว
ตอนแรกเราเดาว่าแต๊ง ถ้าเป็น เฟียสก็ 3P อ่ะดี โหยยยยยยยยย
ถูกใจคอดคอด

[ArgèntaR๛]

ชื่อจริงชื่อภู แต่คนชอบเรียกพี แสดงว่าไม่ใช่เฟียสแล้ว
แนะนำให้หมีไปเปิดรายชื่อทำเนียบเทวดาซะ เผื่อจะเจอคนที่เข้าเค้า แต่ก็คงจะไม่เจอง่ายๆ หรอกมั้ง
ชอบแอบมาแปะตอนเย็นๆ ก็คงจะซ้อมกีฬาเหมือนกัน หมีเอาเวลาว่างรอเจ้าแต๊งไปเดินหาก็ได้นะ
อนึ่ง หนุ่มเขาขอสื่อกลางมา ก็ให้ๆ เขาไปเถอะหมีอย่าได้เล่นตัว 
...ว่าแต่ มหาตวง นี่เขาคือไผ

[su40747]

อยากรู้ใครกันที่เขียนกลอนตอบกลับหมู เอ๊ย หมี
เมื่อไรพระเอกของเราจะได้เผยโฉม ชะเอิงเอย
รอยล รอชม ทุกเมื่อเชื่อวันค่าา

ปล. แอบมีพี่มหาด้วย อิอิ 

[AGELA]

โคลงที่ ๘

๕ กันยายน ๒๕๕x
๒๐.๓๔ น.

นั่งติวหนังสือกับไอ้แต๊งที่บ้านน้าหมอน จริงๆไอ้แต๊งก็ไม่ได้มึนไปซะทุกเรื่องนะครับ แค่มันขี้เกียจอ่านเท่านั้นเอง ช่วงนี้สอบแล้ว เราก็มานั่งติวกันทุกวัน นอนเที่ยงคืนกว่าๆ เพราะนอนดึกกว่านี้ไม่ได้ครับ เดี๋ยวตอนเช้าตื่นไม่ไหว เคยอ่านโต้รุ่ง พอไปสอบนี่แทบอ้วก มันไม่รู้เรื่อง พยายามฝืนอย่างมาก สมองไม่แล่น ผมจึงคิดว่า การอ่านโต้รุ่งไม่เหมาะกับผม

“นี่มันก็จะ ๖ ปีแล้วนะแต๊ง มึงไม่ยอมใจอ่อนกับไอ้เฟียสจริงเหรอ”

“ความรักในวัยเรียน เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน”

“ถุ้ย เอาจริงๆนะ มึงรังเกียจมันไหมวะ”

“จะถามทำไมเนี่ย ถ้ากูรักมัน กูรักไปนานแล้ว แต่กูไม่รัก มึงเข้าใจป่ะ คนไม่รัก ต่อให้ดียังไงมันก็ไม่รัก คนที่ใช่ ต่อให้เลวยังไง ถ้าใช่ มันก็ต้องรักอยู่ดี”

“อืม งั้นกูจะให้ไอ้เฟียสตัดใจ กูก็สงสารมันนะ แต่ถ้ามึงยืนยันแบบนี้ กูก็ต้องไปบอกมันตามตรงอ่ะ มันจะได้ทำใจได้แต่เนิ่นๆ”

“เออ มึงอย่ายุกูเลย กูอยู่ของกูอ่ะดีอยู่แล้ว”สายตาดูหวั่นไหวเล็กน้อย ถุ้ย ไอ้เพื่อนเวร แอบชอบเขาแล้วมั้งเนี่ย ผมแอบยิ้มมุมปากเบาๆ แบบนี้มันต้องวางแผนสิวะ โด่ว


๙ กันยายน ๒๕๕x
๑๓.๓๔ น.
สอบเสร็จแล้วเหมือนปล่อยทาสให้เป็นไท โล่งมากเลยครับ วันนี้ก็เป็นวันหยุด มานั่งเฝ้าร้านให้แม่ แม่ไปหาหมอครับ ไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ไอ้แต๊งไปเป็นเพื่อนแม่ ผมก็เฝ้าร้านคนเดียว ที่จริงอยากจะไปด้วยนะ แต่ว่าผมอ้วนอ่ะ ลำบากแม่ ฮ่าๆๆ แม่เลยบอกว่า อยู่บ้านขายของ

“ข้าวมันไก่ที่หนึ่ง อ้าว วันนี้ป้าพิมพ์ไปไหนอ่ะหมี”

“ไปหาหมออ่ะพี่เฟิร์ส เอาหนังป่ะพี่”

“เอาๆ ขอแบบพิเศษเลยนะ”

ว่าแล้วก็สับโป้กๆ ตักข้าว โปะไก่ลงไป วางแตงกวา โรยผักชี เอาไปวางบนโต๊ะแล้วตักน้ำซุปร้อนๆให้ ลูกค้ายังมาเรื่อยๆ ผมก็ทำแบบเรื่อยๆด้วยความแข็งแรง หมูสับหมู เอ๊ย หมีสับหมู ไม่ทันใจลูกค้าให้มันรู้ไปสิ

พอของหมดแม่ก็มาถึงบ้านพอดี วันนี้ไม่ทำขายในช่วงเย็นครับ ให้แม่ได้พัก ส่วนผมกับไอ้แต๊งก็ลุยล้างถ้วยล้างหม้อ แล้วมานั่งดูการ์ตูนกับแม่ เห็นแม่ผมอายุมากแบบนี้ก็ติดการ์ตูนเหมือนกันนะ แม่ชอบวันพีช เฟี้ยวมากแม่ผม แต่แม่ไม่อ่านนะ แม่ดูเฉยๆ เอิ้ก

“หนูไปนอนแล้วนะป้าพิมพ์”ไอ้แต๊งบอกลา

“อืม รีบนอนลูก พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า หมีด้วย ไปนอนได้แล้วไป”

ผมเดินไปส่งไอ้แต๊งและล็อกประตูบ้าน ขึ้นมาบนห้องตัวเอง นั่งอ่านกระทู้ลดความอ้วนนิดหน่อย แล้วมานั่งอ่านโคลงที่ยังคาใจ นี่หลายวันมากเลยนะครับที่ผมไม่ได้เขียนอะไรลงไป เขาก็ไม่ได้เขียนอะไรมา พรุ่งนี้วันจันทร์ ไม่รู้จะมีใบนั้นอีกหรือเปล่า


๑๐ กันยายน ๒๕๕x
๐๗.๑๕ น.
กินมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่งตัวขับมอไซด์ไปโรงเรียน จริงๆบ้านไอ้แต๊งมีมอไซด์นะครับ แต่ว่าตั้งแต่พี่ชายมันขึ้นมหาลัย พี่ชายก็เอาไปใช้ ส่วนมันก็อาศัยผมมาตลอด ผมก็โอเค ไม่คิดอะไรมาก สนิทกันอยู่แล้ว บ้านมันบ้านผมนี่แทบเป็นบ้านเดียวกัน ถ้าเกิดมันเป็นผู้หญิง หรือผมเป็นผู้หญิง แล้วฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นผู้ชาย ๒ บ้านคงได้จับเราแต่งงานอ่ะ สนิทกันเกิน ฮ่าๆๆ

ใกล้เวลาเข้าแถว ผมเห็นไอ้เฟียสเดินโปรยเสน่ห์ มันยิ้มเรี่ยราดมากเลยครับ คนไหนทักมันก็ยิ้มใจดี คนไหนขอถ่ายรูปก็ให้ถ่าย มีบางคนเอาขนมเอานั่นเอานี่มาให้ มันก็ยิ้มขอบคุณ

“เฮ้ยน้อง อย่ามายุ่งกับผัวพี่”ผมพูดเสียงดังระหว่างแฟนคลับไอ้เฟียสกำลังรุมล้อมอยู่

“อี๋ พี่หมีพูดมาได้”รุ่นน้องคนหนึ่งเบ้ปาก

“ฮ่าๆๆๆ ก็เห็นรุมมันดีนักนี่ แล้วนี่พากันชอบคนมีเจ้าของแล้ว ไม่กลัวเจ้าของเขาว่าเหรอ”

“อะไรยังไงคะพี่หมี พี่เฟียสมีเจ้าของแล้วเหรอ ใครคะ ใครช่างหน้าด้านหน้าทนมาจีบพี่เขาคะ”อันนี้เสียงของน้องชายใจสาว เสียงแรดมากเลยมึง อีบอย ฮ่าๆๆ

“หึหึ น้องจีบไอ้เฟียสก็เสียเวลาเปล่า เหมือนที่มันเสียเวลากับไอ้แต๊งเปล่าๆนี่แหละ”

“อ้าว พูดงี้ก็มีปัญหาดิมึง”ไอ้เฟียสเสียงเข้มขึ้นมาทันที “ไม่ยุยงอย่ายุแยงครับเพื่อนหมู”

“กูชื่อหมี”

“หมีบ้าหมีบออะไรน้ำหนักอย่างกะแชมป์นักซูโม่”น้องคนเดิมเบ้ปาก กูต่อยดีไหมวะ ฮ่าๆๆ

“หึหึ รู้ว่าหล่อหรอกน่า คุยเสร็จยัง”

“มีอะไรว่ามา”ไอ้เฟียสถาม

“มานี่ เป็นความลับ”ผมลากไอ้เฟียสไปที่เงียบๆ ไอ้แต๊งไปไหนไม่รู้ตัวไม่ติดกันครับ ช่างมัน คุยเรื่องสำคัญก่อนดีกว่า

“มีอะไรวะ จับมือกูแบบนี้เดี๋ยวแต๊งเข้าใจผิด”

“แหม่ ยังจะห่วงความรู้สึกคนอื่นอีก เรื่องความรู้สึกของตัวเองนี่เคยคิดบ้างไหม”

“มีอะไรว่ามา”หน้าเริ่มเข้มแล้วละครับ

“เมื่อคืนก่อนกูคุยกับไอ้แต๊ง คือ กูเชียร์มันกับมึงนะ แต่คำตอบมันก็เหมือนเดิม มันบอกว่า คนที่ใช่อ่ะ ต่อให้เลวแค่ไหน มันก็จะรัก แต่คนที่ไม่ใช่ ต่อให้พยายามแค่ไหน มันก็ไม่รัก”

“แต๊งพูดแบบนี้จริงเหรอ”หน้าเน่อไปแล้วเพื่อนกู กูรู้ว่ามึงเศร้า เฟียส

“เออ ที่กูพูดให้ฟังไม่ใช่เพราะอะไร กูก็สงสารมึงอ่ะ แต่ว่า กูก็พูดไปว่า งั้นกูจะให้มึงไปจีบคนอื่น หน้าหุบเลยว่ะ ฮ่าๆๆ”

“จริงดิวะ”คราวนี้หน้าบาน แหม่ ไอ้จิ้งจก เปลี่ยนสีปรับสภาพไวจริง

“แต่มันต้องมีแผนสักหน่อย ว่าแต่มึงจะกล้าร่วมมือกับกูหรือเปล่าแค่นั้นแหละ”

“ทำยังไง”

“แกล้งเมินมันสักระยะ เดี๋ยวกูจะดูอารมณ์ ถ้ามึงเมินมันแล้วมันรู้สึกขาดอะไรไป กูจะยุมึงต่อ แต่ถ้ามึงเมินมัน แล้วมันไม่รู้สึกอะไร อันนี้กูก็อยากให้มึงทำใจ”

“กูจะทำได้เหรอวะ แค่เห็นหน้าเขากูก็มีความสุขแล้วนะ”

“มันต้องเสี่ยงดิวะ มึงเอาใจมันมากี่ปีแล้ว มึงลองทำเป็นสนใจคนอื่นก่อน เดี๋ยวกูจะดูอารมณ์มัน กูคบกับไอ้แต๊งมาเท่าไหร่แล้ว กูรู้นิสัยมันยังไง ว่าแต่มึงจะร่วมมือกับกูหรือไม่เท่านั้นแหละ”

“เฮ้อ ทำใจยากอ่ะหมี การที่กูทำแบบนั้นทุกวัน กูชินไปแล้ว แล้ววันหนึ่งให้กูเมินแต๊ง กูทำใจยากว่ะ”

“อันนี้แล้วแต่มึงนะ กูแค่มีข้อเสนอเฉยๆ ถ้าเห็นด้วยก็บอกกู กูจะได้สังเกตมัน แต่ถ้าไม่เอาด้วยก็แล้วแต่ เดินหน้าของมึงแบบนี้ต่อไป”

“อืม เดี๋ยวจะเอาไปคิด”

จากนั้นเคารพธงชาติ ฟังครูพูด เข้าชั้นเรียน การเรียนมาสู่ภาคปกติแล้ว เราต้องตั้งใจ ชีวิตม.ปลายนี่มันเหนื่อย เอิ้ก

ระหว่างเรียนผมนั่งคิดอะไรไปเพลินๆ มองกระดานบ้าง คิดตีปัญหาจากโคลงบ้าง ชื่อภู เพื่อนเรียกพี เออ เขามีส่วนเหมือนเรานะ เราชื่อหมี เพื่อนเรียกหมู แต่หมีกับหมูนี่โอกาสใช้เท่านั้น แต่ว่าเขาตอนนี้ไม่มีใครเรียกว่า ภู แล้ว เรียก พี อย่างเดียว แล้วพีในโรงเรียนเรามันมีกี่คนนะ นักเรียนโรงเรียนผม เฉพาะมัธยมปลายมันก็ ๑๐๐๐ กว่าคนแล้ว คนชื่อพีน่าจะมีเยอะอยู่นะ แต่รหัสของเขาที่ส่งมาอีกอย่างนั่นคือ เขาเป็นคนดัง มันใช่คนนั้นหรือเปล่านะ หลายคนซะเหลือเกิน

พักเที่ยงไปนั่งกินข้าวกับไอ้แต๊งเหมือนเดิม พวกเราหาที่นั่งเงียบๆกิน ช่วงนี้มันช่วงชุลมุนครับ นักเรียนหลายคนต่อแถวเสียงดังล้งเล้ง ไม่ว่ารุ่นใหญ่รุ่นเล็ก เวลามีแก๊งเทวดามากินข้าว หนุ่มสาวที่คลั่งไคล้ในหน้าตาก็จะหันไปมอง อย่างไอ้เฟียส ยิ้มโดดเด่นมาแต่ไกล ใครๆก็รักเฟียส แต่เฟียสรักใครไม่ได้ นอกจากแต๊ง วันนี้เดินหน้าเด่นมาแต่ไกล แต่ทำไมมามือเปล่าวะ

“หวัดดีหมี ดีครับแต๊ง”

“หวัดดีเพื่อน”ผมพยักหน้าก่อนจะจ้วงข้าวเข้าปาก ไอ้แต๊งหันไปมองแล้วทำหน้าเฉยๆ “นั่งก่อนดิ”

“อ๋อ ไม่เป็นไร แค่อยากมาบอกว่า กูตกลงนะ ฝากด้วยเพื่อน”เฟียสตบไหล่ผม ผมก็งงเอ๊ะมันเรื่องอะไร คิดอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าตัวเดินไปแล้วถึงได้คิดออกว่าจะร่วมมือกับผม โอเค เอาแบบนั้นก็ได้ อยากรู้ดีนักว่าคนไม่ใช่กับคนใช่ของมึงมันเป็นแบบไหนไอ้แต๊ง

ระหว่างกินผมก็ไม่ได้มองไอ้แต๊ง มองไปทั่วโรงอาหารพลางนึกว่าใครนะ คนชื่อพี ใช่ครูพละหรือเปล่าวะ ครูพละคนหนึ่งชื่อ พีรวิชญ์ สอบอยู่ชั้นมัธยมต้น หน้าตาก็หล่ออยู่นะ แต่มันก็น่าสงสัยว่าเขาเคยชื่อภูหรือเปล่า เอ แต่ครูพีรวิชญ์แกมีแฟนแล้วนี่นา หรือว่าจะเป็นเสือไบอะไรแบบนี้วะ แต่ผมว่าครูพีรวิชญ์ไม่น่าจะเก่งเรื่องกาพย์กลอนนะ คงจะไม่ใช่หรอกมั้ง

หรือว่าจะเป็น น้องพี เชษฐพงศ์ คนนี้อยู่ชั้นม. ๒ เป็น ๑ ในแก๊งเทวดาเหมือนกันครับ หล่อ เก่ง แต่น้องเขายังเด็กอยู่นะ เออ จะว่าไป ม. ๒ ก็ไม่เด็กหรอกครับ มันโตแล้ว แต่มันจะใช่หรือเปล่าเท่านั้นเอง หรือว่า น้องพี ภัทรพงศ์ คนนี้อยู่ ม. ๔ แต่เขาเป็นนรชน เฉยๆ คนนี้หล่อ การเรียนกลางๆ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็น พี ภูริ คนนี้อยู่ ม. ๖ ห้อง ๑ เรียนเก่ง แถมเป็น ๑ ในแก๊งเทวดาด้วยครับ แต่เขาก็ชื่อ พี มาตลอดนะ เท่าที่ผมรู้ๆมาอ่ะ เอ๊ะ หรือว่าบ้านเขาจะเรียก ภู ด้วย ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะเนี่ย

“กูอยากกินน้ำมะพร้าวอ่ะแต๊ง มึงจะกินป่ะ”

“ไม่อ่ะ อิ่มแล้ว”

“เออ รออยู่ตรงนี้แล้วกัน”ผมเดินไปซื้อน้ำกิน เมื่อกี้กินน้ำลำไย ไม่อิ่ม อยากกินน้ำมะพร้าว ชีวิตหนีไม่พ้นน้ำตาล ฮ่าๆๆ ก็เพราะพี่ชอบหวาน น้ำตาลจึงห่างกายไม่ได้ เอาละสิ ไม่อ้วนให้มันรู้ไป

“พี่พี น้ำค่ะ”

“อ๋อ ขอบคุณครับ ไม่น่าลำบากน้องเลย”

“ไม่เป็นไรคะ หนูเป็นแฟนคลับพี่”

“ขอบคุณมากเลยนะครับ”อืม การเป็นแก๊งเทวดามันดีอย่างนี้นี่เอง แล้วเรา สมมติถ้าเราหล่อเราจะเป็น ๑ ใน แก๊งเทวดาได้ไหมนะ การเรียนเราก็โอเคนะ ๑ ใน ๕ ของห้องมาทุกเทอม มองกระจกที่ติดใกล้ๆร้าน อืม ก็ใช่ได้นี่หว่าเรา เหอๆ

ผมหันไปมองคนชื่อ พี คนนี้บุคลิกนิ่งๆ หล่อด้วย พ่อเป็นนักธุรกิจ เคยได้ข่าวมาว่าแม่เคยเป็นนางงามมาหลายเวที เคยเจอแม่เขาด้วย สวยดีครับ

“โอเลี้ยง ๑ แก้วครับป้า”เสียงของคนนี้ต้องทำให้หันไปมอง อืม นี่มันน้องพี ชั้นม. ๒ นี่นา กำลังโตเลยครับ วัยขบเผาะ เหอๆ เนื้ออ่อนๆนี่พี่ชอบนัก

“น้ำมะพร้าวแก้ว ๑ ครับ”น้าแม่ค้าให้อย่างรวดเร็ว แถมเนื้อมะพร้าวให้ด้วย หอมชื่นใจจังเลยครับ

“ชานมเย็นแก้วครับ”เสียงนุ่มๆของคนที่ต่อหลังผม ผมหยิบหลอดแล้วหันตัวกลับ อืม หน้าคุ้นๆ เออ จะใช่คนนี้หรือเปล่าวะ คนนี้เขาก็น่าจะชื่อพีนะ อยู่ชั้น ม. ๕ เออ แต่ชื่อจริงเขาชื่ออะไรน่ะสิ

“ขอโทษครับ”มองเขาจนลืมว่าตัวเราอ้วน ชนไหล่เลยกู รีบกระถดตัวออกจากรวดเร็ว คนอ้วนทำอะไรผิดเสมอครับ เดี๋ยวโดนเขายำตีนเอา หึหึ




“กินด้วยดิ”ไอ้แต๊งขอน้ำมะพร้าว

“กูถมน้ำลายใส่แล้ว”

“เลว”ด่าผม แต่รับแก้วน้ำไป เออ คนเมื่อกี้เขาชื่ออะไรวะ ผมหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา แล้วเข้าเฟส เสิร์ทไปที่เพจของแก๊งเทวดา ไล่ดู โห มันตั้ง ๓ พีนี่หว่า
๑. พี ภูริ นักเรียนชั้นม. ๖/๑ เคยเข้าโอลิมปิกวิชาการนั่นด้วย เก่งสุดยอดอ่ะคนนี้
๒. พี ภูมิภัทร คนนี้ชั้น ม. ๖/๑๑ ห้องศิลป์ – ญี่ปุ่น คนนี้วาดรูปเก่งด้วย
๓. พี ภูธเรศ คนนี้ชั้น ม. ๕/๒ คนนี้เป็นนักบาส เรียนเก่ง
ทั้ง ๓ คนนี้สมชื่อกับที่เป็นเทวดาครับ มีความโดดเด่นกันทั้งนั้นเลย แต่ว่าใครล่ะที่จะเป็นคนเขียนโคลงตอบผม แต่ผมคิดว่า คนที่น่าจะเป็นไปได้คือ คนที่ ๒ อ่ะ เพราะเขาเรียนสายศิลป์ การเขียนโคลงมันต้องอาศัยหัวใจที่เป็นศิลป์ เอิ้ก นี่ยอตัวเองด้วยนะ ส่วนคนแรกเขาจะเด่นพวกวิทย์อ่ะ ผมรู้จักเขาดีพอสมควร แต่ถามว่าเขารู้จักผมไหม ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ มาที่คนสุดท้าย อืม เขาเด่นกีฬามาก ดังพอๆกับไอ้เฟียส เออ แต่ว่าการแต่งโคลง แต่งกาพย์ นี่ มันเป็นความสามารถเฉพาะตัวนะผมว่า ไม่รู้ว่าใครในนั้นมีใจรักบ้าง มันก็เป็นไปได้ทั้ง ๓ คน เฮ้อ แล้วเราจะโยนพวงมาลัยไปให้ใครดีล่ะ เอิ้ก พูดเหมือนตัวเองเป็นนางรจนา

๑๗.๒๓ น. ที่เดิม เวลาเดิมนั่งดูเขาซ้อมบอลกัน วันนี้เล่นเบาๆ เอาแค่เหงื่อออกครับ ระหว่างรอ ผมไปซื้อผัก และเดินไปเดินมา ออกกำลังกายตามที่ไอ้เฟียสแนะนำ วันนี้เดิน ๕ รอบครับ เดินเสร็จมาพักเหนื่อย และเดินไปซื้อน้ำให้ไอ้เฟียส ไอ้แต๊ง ตอบแทนน้ำใจพวกมันหน่อยครับ โดยเฉพาะไอ้เฟียส มันคิดถึงไอ้แต๊ง ซื้ออะไรมาฝาก มันก็เผื่อแผ่มายังผมตลอดเลย แวะร้านค้า จึงไปแวะโรงรถต่อครับ มีนักเรียนไปที่โรงรถหลายคน เป็นผู้หญิง แล้วมีคนหนึ่งหล่อมาก หล่อจนทะลุหมวดกันน็อก ขับมอไซด์ผ่านผมออกไป ผมเดินเข้าไปหาโพสต์อิต เผื่อเจอ มันก็เจอจริงๆด้วย

                                                             จับ   ใจจนแจ่มจ้า          เจอจริง
                                                             ได้    ด่ำเดินด้วยดิ่ง        เด่นด้าว
                                                             แล้ว  ลมล่องลากลิง       เลียบไหล่
                                                             นะ    หนึ่งโน้มแนบน้าว   นั่นไน้ นองนอย

เอาละสิ พออ่านจบนี่ตัวชาเลยครับ แสดงว่าเขาเจอผมแล้ว และเขาก็ตั้งใจที่จะเดินดิ่งมาหาผม ผู้เด่นด้าว สัส กูรู้ว่ากูอ้วน ถ้ากูไม่เด่นในด้าวแดนนี่ใครจะเด่นไปกว่านี้อีกวะ โอ่งมังกรราชบุรีเรียกพี่เลยนะเว้ย การที่เขาตรงมาหาผม เพราะลมพัดมา ลมอะไรวะ สงสัยเป็นลมบ้าหมู ฮ่าๆๆ มีเลียบไหล่กันด้วย เอ่อ ก็เข้าแถวซื้ออะไรหลายอย่างมันก็มีเลียบมีชนบ้างสิครับพี่ท่าน นะหนึ่งโน้มแนบน้า นี่คืออะไรวะ โน้มแนบ จะเข้ามากอดงี้เหรอ โห หุ่นกูดูอบอุ่นมากเลยนะ หน้าหนาวกอดอุ่น หน้าน้ำไปเล่นน้ำก็ไม่มีวันจม หน้าร้อนนี่กอดไม่ได้ น้ำมันพรายมันไหลเยิ้ม เอิ้ก ดูน่ากลัวเกิ้นนนนน สุดท้ายมีหยอดด้วยว่าเราไน้ (nice) เฮ้อ พ่อคุณเอ๋ย คุณใช้ตาอะไรมองอ่ะ ผมมันก็แค่คนธรรมดา หยิบโพสต์อิตใบนี้มาใส่กระเป๋าแปะในสมุดเรียบร้อย แล้วหยิบใบใหม่มา

                                                          ยู      ยอยาเยิ่นเย้อ               ยองใย
                                                          เป็น  ป่วนเปิดป่วยไป             ป่นเป้ย
                                                          ใคร  ครวญใคร่ครองไคร้         ครุ่นครู่ ครองแครง
                                                           นะ   นั่นน้อมแนบเน้ย            นิ่วหน้า โนเนม

คุณยอคุณชมผมมากไปแล้วนะ ชมซะจนผมมาครวญครุ่นคิด เกิดป่วยขึ้นมา มันป่นปี้หมดเลยนะ อยากรู้จริงๆ ช่วยน้อมเฉลยแก่เน้ยด้วย อย่าให้เน้ยนิ่วหน้า เพราะไม่รู้ว่าโนเนมคนนี้เป็นใคร เออ สลัดผักอีเลิดใส่ยอดหัวหอม เขาชื่อภู เฮ้อ ภูเอ๋ย เอ๋ยพี เจ้าจงมาเฉลยกับพี่ ชะเอิงเอย เอยนอยแน้

โอ๊ะ ไม่ดีกว่า กินอยู่อย่างหมู อยู่อย่างหมา อ่ะเจ้ย ภาษิตนี้ไม่เข้ากับสถานการณ์ ผมขออยู่เหมือนเดิมแล้วกันนะ มันก็อยากจะรู้หรอกว่าเป็นใคร แต่ถ้าเธอดีเกินไป กรุณาทิ้งฉันไว้ที่กลางทาง

[DuenTwinBII]

 หมีอย่าเล่นตัวเลย ทำไมเราเชียร์นักบาสส.(ชอบส่วนตัว) 
คนที่เดินมาทีหลังแน่ๆ   

[ทิวสนที]

โดนแน่ๆนายหมี

[Wendy]

โอ้ยยย น่ารักมากค่ะ
ชอบหมี 55555
คนแต่งเก่งมาก แต่งโคลงสี่สุภาพ ด้วย
 

[kdds]

น้องนักบาส ร้านน้ำ?

[kitty08]

หมีอยากมีคนเคียงข้าง แต่ดันกลัวฝนตกใส่นี่ เริ่มแล้วต้องไปต่อน่ะ เขารู้แล้วยังมาต่อกลอนใส่ก้อแสดงว่าเขายังมีท่าทีที่ดีต่อเราอยู่น่ะ สู้ต่อไปน้องหมีผู้น่ารัก นี่คือแรงบันดาลใจในการทำตัวผอมแล้วน่ะ 

[shikyu3211]

ตกลงเป็นนักบาสใช่ป่ะ

[wikawee]

เดาไม่ถูกกันเลยทีเดียว โผล่มาทีเดียว 3 คนเลย 

[NB]

เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกน่าติดตามดีครับ 

[B52]

ตื่นเต้นแทนหมี

[twinmonkey0311]

มันต้องมีหนึ่งในสามที่ต่อแถวซื้อน้ำกันอยู่นั่นแหละ

[nightsza]

คนที่เป็นนักบาสแน่เลย เดาล้วนๆ

[Mouse2U]

คนนั้นก็ดี คนนี้ก็โดน ใช่ไหมคะหมี ^^

[~ณิมมานรฎี~]

นี่ั่นั่งมโนรอบโรงเรียนเบยยยยยย

[JustWait]

ดิฉันว่าไม่ภูริก็ภูธเรศ... น้องคนสองนอกจากเด็กไปแล้วยังชื่อภูมิด้วยไม่ใช่ภู

ชนไหล่น่าจะภูธเรศ แต่อ่านคนแรกแล้วรู้สึกโพรไฟล์เด่นจนไม่น่าเป็นไปได้แล้วรู้สึกเป็นไปได้พิกลนะคะ(....)

[aiyuki]

มีผู้ต้องสงสัยล่ะ จะได้เจอกันแล้ววววว

[Vanillaเปรี้ยว]

ต้องเป็นคนที่ซื้อชานมเย็นแน่ๆ คนนี้ใกล้ชิดสุดละ

[patee]

รอลุ้นๆๆๆๆๆ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มารอ

[honny214]

แอบบเดาว่าจะเป็นเมียสินะ หมีของเจ๊

[ArgèntaR๛]

แหม่ โผล่มาพร้อมกัน 3P เลย หมีเลือกไม่ถูก ก็จับรวบกินหัวกินหางให้หมดนั่นแล /ถูกตบ
เดาว่าไม่ ภูริ ก็ ภูธเรศ ชอบโปรไฟล์คนแรก แต่แอบมีใจให้คนหลัง เป็นนักบาสจะได้จับหมีออกกำลังกายได้ไรงี้ แต่โรงรถมีสาวๆ ตรึม แสดงว่าแฟนคลับเยอะ ภูริก็ดูเข้าเค้า ....ก็ได้แต่เดากันไป รอเฉลยฮับ