หัวข้อ: โคลงรักสุภาพ ๒๘๐๒๒๕๕๙ โคลงที่ ๒๓ หน้า ๑๕

[Wordslinger]

คืออ่านจบแล้วต้องร้องว่า รักนี้...อีกนาน

ทั้งของเฟียส-แต๊ง, กับหมี-ภู เลยแหละ กว่าหมีจะลดน้ำหนักได้จนเป็นที่น่าพอใจ น้องภูจะยังตามจีบอยู่ไหม เขาชอบแบบอวบๆ ใช่ไหม (มีคนที่รสนิยมชอบคนอ้วนอยู่ใช่ไหม) น้องภูชอบหมีจริงใช่ไหม ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงใช่ไหม ถ้าไม่ดูที่หน้าตา ก็แสดงว่าน้องภูแกเคยเห็นหมีทำอะไรสักอย่างที่มันโดนใจ จึงได้ตกหลุมแล้วก็ชอบแล้วเริ่มจีบ

ติดตามต่อไปค่ะ แต่ขวากหนามเริ่มปรากฏ ก็หนุ่มชินนั่นไง ท่าจะเป็นหนามเสี้ยนอันโตทีเดียว ขอให้หมีอย่าได้แคร์

ปล. แต๊งรู้สึกจะปากกับใจไม่ค่อยตรงกันนะ แต่คนฟินนี่คือเฟียสเลย 

[patee]

แต๊ง..แสดงอาการแล้ว

[AGELA]

โคลงที่ ๑๔
๑๒ ตุลาคม ๒๕๕x

วันนี้วันสอบวันสุดท้ายของระดับมัธยมปลาย เราก็เต็มที่ครับ ปลดปล่อยพลังเต็มที่ ครูออกข้อสอบ เฮ้อ มันก็ทำได้นะส่วนใหญ่ แต่อยากได้เต็ม ก็ไม่รู้ว่าจะได้เท่าไหร่ ไอ้แต๊งนี่ชิวครับ ง่ายๆสบายๆไม่เห็นจะซีเรียสอะไร ก็อย่างที่เคยกล่าวเอาไว้ แต๊งไม่เคยตกแต่ก็ใช่ว่าคะแนนจะเลิศหรู มันกลางๆครับ

“จะเอาที่หนึ่งเลยรึไง”ไอ้แต๊งนั่งรอผมหน้าห้อง แหม่ เราต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าสิ

“มึงก็ทำไวเนอะ ได้คิดบ้างป่ะ”

“คิดดิ ข้อไหนทำได้ก็ทำ ข้อไหนทำไม่ได้มาว่ากันทีหลัง”

“แล้วไอ้ทำไม่ได้นี่มันมากกว่าหรือน้อยกว่าข้อที่ทำได้ล่ะ”

“หึหึ เอาน่า กูไม่ตกหรอก”

“เออ ก็ให้มันได้คะแนนสูงๆบ้างดิวะ กูก็เต็มที่กับมึงทุกอย่าง ติวให้ไม่เคยกั๊ก กูรู้อะไรมึงก็รู้เหมือนที่กูรู้ มึงก็ช่วยสอบให้มันได้คะแนนดีๆให้สมกับที่กูติวให้มึงหน่อยดิ มันเป็นรางวัลนะเว้ย”

“มึงชอบบ่น คราวหน้ากูให้ไอ้เฟียสติวให้ก็ได้”

“เออ ทุกวันนี้กูไม่มีความหมายแล้วนี่ ตั้งแต่ไปตีสนิทกับไอ้เฟียสนี่กูหมดคุณค่าเลยใช่ไหม”แกล้งงอนสักหน่อยครับ

“กูสนิทกับไอ้เฟียสเมื่อไหร่”ทำหน้างงใส่ผมครับ

“อ้าว ก็เห็นนั่งติวด้วยกัน นั่นไม่สนิทเหรอ”

“เฮ้อ มึงเลอะเทอะ กูก็อยู่ส่วนกู มันก็อยู่ส่วนมัน แล้วจะไปสนิทกันได้ยังไง”

“อ้าว ไอ้ห่า แล้วที่กูเห็นนั่งกอดนั่งซบแทบจะเอากันอยู่แล้วเนี่ย ไม่เรียกว่าสนิทเหรอวะ”

“มันไม่มีที่นั่ง คิดมากนะมึง ป่ะๆ ไปหาอะไรกินดีกว่า”

“อืม”พอพูดถึงเรื่องกินนี่ กูขอลืมเรื่องมึงไปก่อน ช่วงนี้ผมยังคุมอาหารเรื่อยๆนะครับ พยายามจะกินของคลีนๆให้มากๆ แต่ก็ต้องตามใจปากบ้าง สัปดาห์ละครั้ง คือกินจำเจแล้วมันเบื่อๆ แล้วน้ำหนักผมก็ลดแล้วนะ ตอนนี้เหลือ ๑๔๐ สมกับความตั้งใจครับ เราลดเรื่อยๆ ปลายปีก็น่าจะอยู่ที่ ๑๒๐ มั้ง เดาๆเอาครับ



“แต๊ง เป็นไง ทำข้อสอบได้ไหม”ไอ้เฟียสเดินยิ้มมาถามเมียละครับ

“ไม่รู้เรื่องเลย มึงติวกูผิดป่ะวะ”ไอ้แต๊งทำหน้าเข้มๆใส่

“อ้าว ก็ติวทุกอย่างไปแล้วนี่นา ผมทำข้อสอบมันก็ไม่ต่างจากที่ผมติวเท่าไหร่นะ”

“มึงอย่าโทษตัวเองเฟียส ไอ้นี่มันมึนเอง”ผมชี้ไปที่ไอ้จอมมึน

“เพราะมึงอ่ะ ติวไม่ดี กูติวกับไอ้หมียังรู้เรื่องกว่าเลย”โทษไปทั่วเลยครับ ไอ้เฟียสทำหน้าจ๋อยไปเลย

“แล้วจะสอบตกป่ะวะ”

“เฮ้อ มึงอย่ากังวลไปเลยเฟียส มันเคยสอบตกที่ไหนเล่า ถึงมันตกก็ไม่ใช่เพราะใคร ทำตัวของตัวเองนี่นา อย่าใส่ใจมันมาก”

“นั่นสินะ โตแล้วเนอะ”ไอ้เฟียสยิ้มออกมา แต่ไอ้แต๊งหน้าเป็นตูดไปละ

“เออ ต่อไปก็ไม่ต้องมายุ่งนะ”งอนตุ๊บป่องไปแล้วครับ

“แต๊ง เดี๋ยวสิ ผมขอโทษ”ไอ้เฟียสรีบคว้ามือเอาไว้

“ปล่อยมันไปเหอะ แล้วไปหาเอาใหม่ข้างหน้า”ผมยุแยง

“จะดีเหรอหมี”

“เออ มึงดูนั่นน้องนนท์ นู้นน้องเอ๋ย นั่นน้องยิม ไอ้คิมก็น่าสนใจ ใบหม่อน น้ำฟ้า มึงเลือกเอาเลยดีกว่า แค่มึงไปบอกว่ามึงสนใจเขา มึงไม่ต้องทำอะไรเลยละ เขารอถวายตัวมึงอยู่แล้ว”

“ไอ้เหี้ยหมี ปากเหรอนั่น ห๊ะ กวนประสาทนะมึงอ่ะ”

“อ้าว ก็ถ้ามึงไม่ชอบไอ้เฟียส มึงจะรั้งเอาไว้ทำไม ก็แบบนี้ ยึกยัก เฮ้อ ปล่อยๆมันไปเหอะ เฟียสมึงก็หาใหม่เอา ๖ ปีที่ผ่านมาถือว่าเป็นประสบการณ์ คนเรามันต้องมีสมหวังกับผิดหวังบ้างดิวะ”

“อืม”ไอ้เฟียสทำท่าครุ่นคิดแต่ไม่ยอมปล่อยมือไอ้แต๊ง

“ถ้ามึงปล่อยกู มึงซวยอ่ะกูบอกเลย”ไอ้แต๊งมองหน้าไอ้เฟียส ไอ้หน้าหล่อทำท่าครุ่นคิด

“มันก็จริงนะหมี กูตามมา ๖ ปี เหมือนกูเดินตามเงา จับต้องไม่ได้”

“ไอ้เฟียส”

“ครับ?”

“รออีกหน่อยไม่ได้รึไงวะ ถ้าไม่รอมึงซวยอ่ะกูจะบอกให้”ไอ้แต๊งบิดมือนิดหน่อยจนมือของไอ้เฟียสหลุดไป แล้วเดินออกไปโดนไม่สนใจผม ไอ้เฟียสยิ้มเลยครับ

“มันใกล้แล้วใช่ไหมวะหมี”

“อ้าว นี่เมื่อกี้มึงแสดงเหรอวะ”

“เออดิ มึงยุ กูก็ไหลไปตามน้ำอ่ะ”

“แต่กูยุจริงนะ”

“ไม่มีผลหรอก มีความสุขว่ะหมี รอสักหน่อย เฮ้อ เอาวะ คงไม่นานหรอกมั้ง”

“เออๆ ถ้าเป็นแฟนกันเร็วๆก็ดี แล้วนี่จะไปไหนต่อ กลับบ้านหรือว่าไง”

“กลับบ้าน อยากนอนว่ะ นอนไม่เต็มอิ่มมาหลายวันละ แล้วเจอกันหมี”

“เออๆ ขับรถดีๆนะมึง อย่าลืมว่าเมียรออยู่”

“ฮ่าๆๆๆ”



๑๕.๓๔ น.
“ภู”ผมเรียกเมื่อเห็นเขาเดินอยู่ด้านหน้า น้องหันหน้ามามองพร้อมกับเพื่อนๆ มีทั้งเพื่อนผู้หญิงกับเพื่อนผู้ชาย

“ครับ สอบเสร็จแล้วเหรอพี่”

“เสร็จแล้ว”

“จะกลับเลยเหรอ ไปกินขนมกันป่ะ เดี๋ยวเลี้ยงๆ”

“แหะๆ ดูท่าเพื่อนจะรอภูนะพี่ว่า พี่ไม่รบกวนดีกว่า”

“ไม่เป็นไร ไปด้วยกันเหอะ แล้วนี่พี่แต๊งไปไหนอ่ะ”

“ไม่รู้มัน งอนพี่กับไอ้เฟียสหายหน้าไปเลย”

“อ้าว นะๆ ไปด้วยกัน”เอาวะ น้องมันอ้อนขนาดนี้แล้ว ผมจึงต้องไปร่วมวงกับเพื่อนน้องภู มีอยู่ ๕ คนครับ ผู้หญิง ๓ คน ที่เหลือก็ผู้ชาย ผมเข้าไปร่วมก็เป็น ๙ เราไปหาอะไรกินที่ห้างครับ แก๊งน้องเขาก็คุยงุ้งงิ้งกันไปครับ ผมเหมือนไม่มีตัวตน คือไม่ทักไม่ว่า แต่ทำหน้าเหมือนกูไปเผาบ้านมางั้นแหละ

น้องภูก็พยายามเทคแคร์ทั้งเพื่อนตัวเองและก็ผมด้วย นั่งนานรู้สึกอึดอัด อึดอัดรุ่นน้องพวกนี้ก็ส่วนหนึ่ง อึดอัดเสื้อผ้าของตัวเองก็อีกส่วนหนึ่ง นี่เราลดลงหรือว่ามันเพิ่มขึ้นวะเนี่ย นั่งมองๆเพื่อนน้องภู ครึ่งหนึ่งดูท่าจะไม่ชอบผม ส่วนอีกครึ่งน่าจะเฉยๆ ไม่ค่อยมีใครกล้าคุยด้วยเลยครับ ไม่หล่อก็แบบนี้แหละครับคนเขาไม่อยากจะเสวนาด้วย แต่ถามว่าไอ้หมีเดือดร้อนไหม ก็ได้แค่บ่น กูอ้วนของกูคนเดียว กูขี้เหร่ของกูคนเดียว ไม่ได้ไปแบ่งอ้วนแบ่งขี้เหร่มาจากใคร คอยดูถ้ากูหล่อแล้วพวกมึงจะหนาว (เพราะเปิดแอร์ต่ำ หึหึ) ชิวๆน่า คนอย่างไอ้หมีคิดมากไปก็เท่านั้น

“จะกลับเลยป่ะพี”เพื่อนคนหนึ่งถาม

“พวกมึงรีบก็กลับไปเลย กูไม่รีบ เนอะพี่หมี”

“อืม”

“ถ้างั้นกูกลับก่อนนะ”หลายคนจึงทยอยกลับ เหลือผู้หญิงสวยๆ ๓ คนครับ นั่งหน้าสลอนคุยกับน้องภู ก็ช่างของเขา เราได้แค่ฟัง น้องผู้หญิงชวนเดินดูของ ผมก็เป็นเหมือนการ์ด

“พี่คะ พี่กลับไปได้ไหมคะ หนูมีธุระจะคุยกับพี”คนหนึ่งมาแอบกระซิบกับผม คือน้องภูเดินนำหน้ากับอีก ๒ คน อีกคนก็มาบอก แบบนี้แหละครับ ผมล่ะสงสัยว่าเขากำลังจีบน้องภูอยู่หรือเปล่า แต่ก็ไม่แน่นะ น้องภูออกจะฮอต หน้าตาไม่ธรรมดา ผมมันคนธรรมดาเขาคุยด้วยก็โอเคละ

“เหรอ เดี๋ยวพี่ขอบอกภูก่อนแล้วกัน”

“เดี๋ยวหนูบอกให้เองค่ะ หนูขอเวลากับเพื่อนหน่อยนะ”ยิ้มให้โบกมือบายๆ ไอ้หมีก็กลับไปที่ลานจอดรถครับ

๑๗.๕๔ น.
กลับมาถึงบ้านขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วมาช่วยแม่ขายข้าวมันไก่ครับ ลูกค้ายังเยอะปกติ ผมก็สับไก่เหมือนเดิม วันนี้ไอ้แต๊งอู้งานครับ เห็นแม่บอกว่ามันนอนอยู่บ้าน เออ ก็ให้พักผ่อนไปหน่อยครับ ลำบากกันมาหลายวัน

“ปิดเทอมก็ไปนอนบ้านยายสัก ๕ – ๖ วันนะหมี”

“แม่ไม่ไปเหรอ”

“ไปสิ แต่คงไปไม่กี่วัน หนูอ่ะต้องไปพักผ่อนบ้าง”

“แล้วใครจะช่วยแม่”

“ฉันยังสาวย่ะ มีแรงเลี้ยงพวกแกยันลูกพวกแกเลยด้วยซ้ำ”

“อ้าว ถ้าหนูไม่มีเมียมีลูกอ่ะแม่ จะเลี้ยงใคร”

“เออนั่นสิ ก็เลี้ยงลูกเฮียมวยของแกน่ะสิ เออ แต่แม่ว่าถ้าหนูลดน้ำหนักลูกชายแม่ก็หล่อขึ้นเป็นกอง สาวๆหนุ่มๆคงมารุมบันไดไม่แห้งแน่เลย”
 
“หนูไปเป็นนายแบบได้ไหมแม่ ถ้าหุ่นดีอ่ะ”

“จะเป็นอะไรก็เป็นเถอะ แต่ถ้าเป็นแล้วเราต้องเดินให้สุดทาง เหมือนแม่ขายข้าวมันไก่ ใครในจังหวัดจะสู้แม่ได้ล่ะ”

“แม่แอบใส่กัญชาหรือเปล่า”

“ฮ่าๆๆๆ ก็ว่าไปเจ้าคนนี้ ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจ คนสวยทำกับข้าวต้องอ่อนโยน ใส่ใจลงไปเยอะๆ”

“ก็ใจมันหายละลายๆไปกับข้าวมันไก่”ผมทำท่าดุ๊กดิ๊ก

ขำกัน ๒ คนแม่ลูก ลูกค้ามาเราก็ทำ ลูกค้าบางเบาเราก็นั่ง ตอนเย็นน้าหมอน น้าชาติ ไอ้แต๊งยกหม้อมากินข้าวที่บ้านผมเหมือนอย่างเคยครับ วันนี้มีอาหารหลายอย่าง อยากกินอ่ะ แต่ผมต้องกินอาหารคลีนจืดๆของผม เฮ้อ ลาบหมูสูตรเด็ด ขอกินสัก ๒ ช้อนแล้วกัน กระเพาะมันเรียกหา

กินข้าวอิ่มแล้วรุ่นใหญ่นั่งคุยกันตามประสา ส่วนผมขึ้นไปบนห้องกับไอ้แต๊ง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ๕๐ สาย กับ ๔๓ ข้อความจากทางไลน์ ใครวะ พอเปิดเข้าดูมีแต่ของน้องภูทั้งนั้นเลยครับ เออ ผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงไปด้วยนี่หว่า

อันดับแรกก็เปิดอ่านข้อความ น้องก็ถามว่ากลับเมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ตอบไลน์ โกรธอะไรเขาหรือเปล่า อะไรประมาณนี้ครับ ผมจึงตัดสินใจโทรหา

“ฮัลโหล”ผมพูดก่อน

“ครับพี่หมี ว่างแล้วเหรอครับ”

“อื้ม ขอโทษที่ไม่ได้รับสายนะ พอดีพี่เอาโทรศัพท์ไว้ด้านบนอ่ะ แล้วลงไปช่วยแม่ขายของ”

“อ๋อ ภูก็คิดว่าพี่ไม่อยากจะคุยกับภูแล้วซะอีก”

“เปล่า พี่ลืมพกลงไปจริงๆ ขอโทษด้วยนะ ว่าแต่มีอะไรเหรอ”

“เปล่า ภูก็อยากรู้ว่าทำไมกลับแล้วไม่บอกกัน”

“อ้าว แล้วเพื่อนของภูเขาไม่ได้บอกเหรอว่าพี่ขอกลับก่อน”

“เหรอ ไม่เห็นเขาพูดอะไรนี่นา ตอนภูรู้ว่าไม่เจอพี่แล้ว เพื่อนก็บอกว่าพี่ไม่พอใจแล้วกลับไปก่อน ภูอยากรู้ว่าพี่ไม่พอใจอะไรทำไมถึงกลับแล้วไม่บอก จึงโทรมาถามไง”

“เปล่า ไม่มีอะไร ขอโทษทีนะ เพื่อนภูเขาบอกว่าอยากมีเวลาส่วนตัว เขาก็ให้พี่กลับก่อน พี่ก็โอเค แต่พี่ว่าจะไปบอกภูอยู่นะ แต่เพื่อนภูบอกกับพี่ว่าเขาจะบอกกับภูให้”

“เหรอ ทำไมเขาพูดไปอีกอย่างอ่ะ หาว่าพี่โกรธภู ภูก็ไม่เข้าใจว่าทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรือเปล่า”

“ไม่ๆ ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าเราลืมเรื่องนี้ไปแล้วกันเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เลี้ยงข้าวมันไก่เอาป่ะ”

“เฮ้อ อยากดูหนัง พรุ่งนี้ไปดูหนังด้วยกันนะ”เสียงอ้อนๆ อยากจับมาฟัดจริงๆ

“อืม”

“ชวนพี่แต๊งมาด้วยก็ได้ครับ”

“ไม่อ่ะ เกะกะ”ผมพูดแล้วเตะขาไอ้แต๊ง ไอ้นี่มันเลื้อยครับ กินอิ่มแล้วเลื้อยเหมือนงู

“ไปไหนเหรอ เกะกะอะไรอีกวะ พูดแปลกๆนะมึง”ไอ้แต๊งถาม

“ไม่มีอะไร กูมีธุระ...”ว่าแล้วก็คุยกับน้องภูอีกครึ่งชั่วโมงครับ โอเคพรุ่งนี้เราจะไปดูหนังกัน

๑๓ ตุลาคม ๒๕๕x
๑๓.๒๒ น.

“แม่ วันนี้หนูไปดูหนังนะ กลับมาเย็นๆ”

“ฮันแน่ แอบไปเดทกับใครหรือเปล่า”

“เปล่าแม่ อ้วนๆอย่างหนูใครจะมาชอบ”

“มันก็ไม่แน่หรอกนะ มันต้องมีคนที่เห็นรูปทองบนกองไขมันของหนูบ้างสิ”

“ฮ่าๆๆ แม่ก็นะ”

“เอ้า จะไปก็ไป เดี๋ยวเขารอนาน แล้วอย่ากลับดึกล่ะ”

“ครับผม”ว่าแล้วก็ขับมอไซด์คู่ใจไปครับ

เรามาดูที่ห้าง โอเค หนังสนุกดีครับ ผมดูได้ทุกแนวนะ หนังผี หนังไทย จีน ฝรั่ง ดูหมดครับ จะบู๊ล้างผลาญหรือบ้าบอคอแตกก็ดู ดูเสร็จแล้วมานั่งกินไอติม เฮ้อ ชีวิตนี้ไม่พ้นน้ำตาลเลยจริงๆ

“น่ารักเนอะ”

“ใครอ่ะ”

“ไม่รู้จัก แต่น่ารักดี”น้องภูพูดและมองไปที่คู่วัยรุ่นชายคู่หนึ่งเดินจับมือกันซื้อของ คุ้นๆเหมือนเคยเจอที่โรงเรียนครับ ไม่แน่ใจว่าอยู่ชั้นไหน

“อยากมีอ่ะดิ”ผมยักคิ้วให้

“ใช่”

“เล็งใครไว้หรือเปล่า อย่างเรานี่ไม่น่าจะโสดนะพี่ว่า”

“แต่มันก็โสดอ่ะพี่หมี เห็นหล่ออย่างนี้ไม่ใช่จะควงใครไปทั่วนะ เลือกและเรื่องมากด้วย”น้องภูตอบ คำนี้ผมนี่ตกไปอยู่ในท้ายตารางเข้าชิงเลยครับ

“เหรอ”

“แล้วพี่อ่ะ สเปคแบบไหน”

“สเปคเหรอ อืม ก็คนที่เข้ากันได้ คุยกันรู้เรื่อง รักที่พี่เป็นพี่ ไม่ได้รักที่หล่อหรือไม่หล่อ ไม่รังเกียจคนอ้วน”ผมพูดพลางคิดไปเรื่อยๆ ขอแค่คนที่เปิดใจรักผม ไม่เรื่องมากก็พอครับ น้องภูก็ดูเหมือนจะมีใจนะ แต่คำว่าเลือกและเรื่องมากของเขาทำให้ผมต้องหยุดคิด

“เหรอ แล้วไม่อยากรู้สเปคของภูบ้างเหรอ”

“บอกมาหน่อยสิว่าชอบแบบไหน”

“ชอบคนอารมณ์ดี หึหึ”

“แค่นี้เหรอ”

“ใช่ มีแค่นี้ ข้อเดียว”

“แล้วเจอรึยังอ่ะ”

“เจอแล้ว”

“เหรอ ใครนะ บอกหน่อยดิ”

“อืม ใครน่ะเหรอ เขาเป็นคนที่อารมณ์ดี เฮฮา ไม่ค่อยเด่นในสายตาใคร แต่เขาเด่นในสายตาของภู แล้วเขาก็มีความเป็นศิลปิน มีลูกล่อลูกชนเวลาต่อโคลงกับภู”สาธยายมาขนาดนี้ก็บอกมาเลยว่าเป็นพี่ แหม่ พ่อคุณ “แล้วตอนนี้เขาก็อยู่ตรงหน้าภูด้วย”

“หึหึ เขินจัง”หน้าแดงเลยครับ อายม้วน เอ่อ ม้วนไม่ไหวแล้วล่ะอีท่านี้ ต้องกลิ้งอย่างเดียว แล้วน้องภูก็หยิบโพสต์อิตแผ่นเล็กขึ้นมา ก้มหน้าเขียนอะไรบางอย่าง ก่อนจะยื่นให้ผม

                                                            เรียน  อ่านในกล่องแก้ว    ดวงใจ
                                                            รู้       ร่วมชีวิตใน            เด่นหล้า
                                                            กัน    ทุกข์ก่อสุขไสว       ไปสู่
                                                            ไหม  หม่อนคู่ไม่ว้า          เหว่ว้าง  อุปมา 

ผมรับมาอ่านแล้วยิ้มหน้าบาน ส่วนน้องภูทำหน้าเขินๆ ผมจึงขอกระดาษน้อง เผอิญว่าไม่ได้พกแบบนี้มาอ่ะครับ จึงต้องยืมทั้งกระดาษและปากกาขึ้นมา

                                                              เรียน  ให้ทราบแก่เจ้า             กล่องแก้ว
                                                              รู้       ร่วมเจตนาแล้ว             ไม่ช้า
                                                              ด้วย   เต็มอิ่มเพริศแพร้ว         ฟูฟ่อง
                                                              ใจ     อ่อนตกลงท้า               ร่วมรู้ เรียนรัก

[wikawee]

สั้นจุง!!!!!!! 

[♠DekDoy♠]

เรียนรู้กันแล้ววววว เย้ ๆ

[Mura_saki]

ตกลงคบกันแล้วสินะ!!!

[JustWait]

สั้นนนนนนนน


เขาคบกันแล้วใช่ไหมค้าา

[B52]

ต้องฉลอง

[XVIII.88]

นอนอ่านอยู่บนเตียง ดิ้นไม่กลัวเตียงพังเลย ตอนขอคบกัน

เขาจะคบกันแล้ว เขาจะคบกันแล้ววววว 

[Wordslinger]

อ่านตอนนี้แล้วเริ่มเชื่อขึ้นมานิดหน่อยว่าน้องภูจริงใจ กระนั้นก็ต้องการการพิสูจน์อีกหลายอย่างกว่าจะสรุปออกมาได้ว่า ใครหมู่หรือจ่า แต่อยากจะบอกว่า โคลงสองบทตอนท้ายนั้น...หวานจริงๆ ค่ะ แหม...จีบกันด้วยโคลงกลอนนี้มันคลาสสิกจริงๆ นะคะ มันปลาบปลื้มเข้าไปถึงข้างในเลยเชียว

ขอบคุณคุณเมฆมากๆ ค่ะ 

[Mouse2U]

คนคิดไม่ดีก็มีอันปราชัยไปอีกตามเคยนะคะ เพราะว่าหมีกับน้องภูคืบหน้ามากกว่าจะถอยหลังอย่างที่พวกเขาต้องการเสียอีก ..

[aiyuki]

เป็นแฟนกันแล้วววว

[Yarkrak]

 
น้องหมีจะมีแฟนแล้ว

[black sakura]

ตกลงกันได้แล้วววว

[sang som]

ฟินนน เขินนน. แต่กลัวมาม่าจัง รู้สึกเหมือนภูทำไปเพราะมีจุดประสงค์บางอย่างเลยอ่ะ (คิดไปเอง555)

[patee]

น่ารักจัง 

[Zyse]

เค้าบอกรักกันล๊าวววววววว
ขอให้น้องภูไม่มีลับลมคมในเน้อ สงสารน้องหมี
น้องหมีผอมไวๆๆน๊า คนที่ชอบดูถูกจะได้เงิบบบบกันให้หมอเลยยยย

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

เขินนน

[kawoat]

โฮ๊ยยยยยย เป็นแฟนกันแล้ววววว

[shikyu3211]

มาน้อยจังอยากให้เขาฟินกันเยอะๆอ่ะ

[nightsza]

ดีใจจจจ เป็นแฟนกันแล้วสินะ เย้ๆๆ

[6488]

  เขิลเลย 

[GlassesgirL]

คู่แต๊งเฟียสก็ใกล้แล้ว รักแต๊งรอแต๊งหน่อยนะเฟียสอีกไม่นาน หึหึ
คู่หมีกับภูก็ตกลงเรียนรู้กันแล้ว หวังว่าภูจะจริงใจไม่มีอะไรแอบแฝงนะ (แอบกลัว 5555)

 

[AGELA]

โคลงที่ ๑๕ เรื่องของแต๊ง

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕x
ไอ้หมีกลับบ้านยาย ส่วนผมต้องมานั่งแกร่วอยู่ขอบสนามเพื่อซ้อมฟุตบอล ช่วงนี้ต้องเก็บตัว แต่ก็ไม่ได้เก็บอะไรมากครับ แค่มาซ้อมในช่วงบ่าย ตอนเย็นกลับบ้านนั่งดูหนังดูการ์ตูนเรื่อยไป

ช่วงซ้อมไอ้เฟียสชอบแปลกๆกับผม จริงๆมันเป็นแบบนี้มาสักระยะใหญ่ๆแล้ว น่าจะ ๒ เดือนเห็นจะได้ คือเมื่อก่อนมันจะมารุ่มร่ามกับผมเสมอ เช้า กลางวัน เย็น แล้วแต่จังหวะแล้วแต่โอกาส มันมักจะเดินยิ้มแป้นมาแต่ไกล แล้วทำตัวน่ารำคาญใส่ คือ มันก็มาจีบอ่ะ แต่ผมรู้สึกไม่ชอบไง มันก็อาจจะคิดว่ามันทำตัวน่ารัก แต่สำหรับผมมองไปแล้วมันน่ารำคาญ

แล้วที่มันทำแบบนี้ก็หลายปีแล้วนะ ตอนม.๑ ผมจำได้ว่ามันชอบมองผมทั้งปี คือก็ไม่รู้จะมองอะไร มองแล้วยิ้มเหมือนคนเมากัญชาอ่ะ แล้วมาช่วงม.๒ มันเข้ามาทักเข้ามาคุย ผมก็อืม ใครทักผมก็คุยด้วย ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไร ทีนี้มาช่วงม.๓ มีข่าวรั่วว่ามันน่ะชอบผม ก็เป็นแบบนั้น ผมก็ขำๆ ไม่ได้อะไรมาก แค่นานๆไป เออ มันชอบกูจริงป่ะวะ

พอมาช่วงม.๔ นี่แหละครับ มันเข้ามาคุยเข้ามาจีบอย่างเปิดเผย แรกๆผมก็กวนตีนมันไป พอนานๆกูชักจะไม่ตลกแล้วละ ผมก็เรื่อยๆนะ จะจีบก็จีบไปดิ ผมก็หันไปคั่วคนนั้นทีคนนี้ที คบกันเล็กๆน้อยๆ ช่วงที่ผมมีแฟน มันก็จะเงียบๆ แต่ผมก็คบกับแฟนได้ไม่นาน อย่างมากก็ ๑ เทอม แล้วเลิกกัน ทั้งชีวิตผมมีแฟนมาแล้ว ๓ คนนะ คบไม่นานหรอก ที่เหลือก็แบบเพิ่งเริ่มจีบ แต่ไม่ได้คิดจริงจังกับใคร กะล่อนไปทั่วอ่ะผม

หลังๆนี่ไอ้เฟียสมันก็มาทุ่มกับผมเต็มที่ ผมก็ไม่รู้ว่ามันไม่อายหรือไงที่ถูกคนตราหน้าว่าเป็นเกย์ หน้าตามันก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่นะครับ ก็อย่างพวกกรรมการบ้าบอจัดอันดับหน้าตาว่าเป็นเทวดาของโรงเรียนนั่นแหละครับ มันก็หล่อนะ แต่ทำไมมันไม่ชอบผู้หญิง ผมสงสัยแบบนี้มาตลอด ผมเคยถามไอ้หมีนะ ไม่ผมถามมันหรอก แต่ถามไอ้หมี มันก็บอกว่า

“คนที่มั่นใจว่าสิ่งที่เขาทำอยู่มันดีที่สุดสำหรับเขา เขาเลือกที่จะไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่ว่าคำสรรเสริญเยินยอ หรือคำสาปแช่งจะไม่มีผลกับเขาเลย เมื่อเขาคิดว่ามันดีพอ”ก็งงนะ แต่มันก็ด้านจริงๆนะไอ้นี่อ่ะ คือมีคนมาว่ามันก็เยอะนะเรื่องจีบผม แต่คนมาว่าผมน่ะเยอะกว่า หาว่าผมเป็นตัวฉุดความเจริญ ฉุดโอกาสของพวกเขาบ้าง ผมโดนดักตบบ้าง ด่าบ้าง ตอนผมยังเด็กๆยังสู้ใครไม่ได้นะ โหย ชุลมุนชุลเกเชียวครับ วันไหนหลบทันก็โอเคไป วันไหนซวยก็มีเจ็บตัวบ้าง ผมโดนด่าบ่อยนะ จนมันชินชา บางทีพอด่าเสร็จก็มานั่งขำกับไอ้หมีอ่ะ เฮ้ย ทำไมคนเรามันเป็นได้ถึงขนาดนี้วะ อยากมีผัวจนตัวสั่นถึงกับพาลมาทำร้ายคนอื่น ตกลงว่าเราอยู่ในยุคขาดแคลนทรัพยากรผู้ชายรึไงวะ ถึงต้องมาดักตบดักตีเพื่อจะได้สามีดีๆกลับเอาไปกก ผมนี่ฮาอ่ะ มันทำไปได้

แต่ก็มีช่วงที่อารมณ์ขึ้นเหมือนกันนะ เวลาโดนด่ามากๆอ่ะ บางทีผมก็เครียด แล้วผมจะไปลงกับใคร ไอ้หมีหาว่าผมพาลชอบไปลงกับไอ้เฟียส อ้าว ผมว่ามันก็จริงนะ ทำไมจะลงกับมันไม่ได้ มันเป็นใคร ตัวต้นเหตุก็เพราะมัน ผมก็เอาคืนมันบ่อยๆ เตะบอลอัดบ้างอะไรบ้าง มันต้องหาที่ลง ใครจะหาว่าผมยังไงก็ช่างเถอะ

แล้วมีช่วงที่ผมโตขึ้นมา ผมไม่ค่อยโดนทำร้ายร่างกาย แต่โดนด่าซะเยอะ อีกส่วนหนึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่า เออ ถ้าพวกมึงหนังหน้าดีพอ สันดานดีพอ ทำไมไอ้เฟียสมันไม่ไปรักวะ ทำไมมันยังจมปลักกับกู แสดงว่าปัญหามันไม่ได้เกิดจากผม เพราะผมก็ไม่เคยตกลง ผมไล่มันทุกครั้งด้วยซ้ำว่าให้ไปจีบคนอื่น หรือก็ด่าแรงๆ ทั้งว่าต่อหน้าคนหลายคนและว่าต่อหน้าไอ้หมี แล้วมันยังมึนครับ เหมือนเดิม ทำหน้าจ๋อยๆ เช้ามาหน้าบานเหมือนเดิม ผมล่ะทึ่งกับมันจริงๆครับ มันทนได้ไง เป็นคนอื่นเขาโดดถีบกลับละถ้าจะโดนด่าสาดเสียเทเสียซะขนาดนั้น

และมาถึงช่วง ๓ เดือนก่อน ตอนที่ผมไปส่งน้องใบหนาดเอ๊ย นั่นมันชื่อไอ้หมี คือผมไปส่งน้องใบเฟิร์น พอไปถึงบ้านก็ช่วยพ่อเขาขนต้นไม้นะ มันลำบากมาก ยากกว่าเสิร์ฟข้าวมันไก่ ผมจึงเลิกจีบน้อง ฮ่าๆๆ แล้วมาคิดทบทวน คือไอ้หมีก็ยุผมมาตลอดนั่นแหละ ทีนี้ผมก็เริ่มย้อนกลับมาคิดว่า เรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไรที่คนๆหนึ่งตามตื๊อตามจีบอยู่เกือบ ๖ ปี แล้วยังคงมุ่งมั่น กลายเป็นว่าผมยอมรับความสามารถของมัน ที่มันอดทนและจริงใจเสมอ

ผมมานั่งคิดนอนคิดนะ ไอ้หมีให้หาข้อดีแต่ผมจะหาเจอได้ยังไง มันบอกให้มองมุมกลับ ผมก็คิดมาหลายวัน พยายามคิดให้มากๆ และอ่านบทความเรื่องความรัก คืออ่านพวกกระทู้อ่ะที่เขาเอามาลงๆกัน ผมก็อ่านเรื่อยๆ แล้วมาคิดว่า ผมรังเกียจมันหรือเปล่า คิดไปคิดมากลับกลายเป็นว่า เฮ้ย กูชินกับการที่มีใครคนหนึ่งมาฉอเลาะว่ะ มันตกใจนะ คือจะว่าผมมึนหรืออะไรก็ช่างเถอะนะ แต่รู้สึกว่า มันเข้ามามีบทบาทกับชีวิตผมจนผมมานั่งมองไทม์ไลน์ชีวิตของตัวเอง ส่วนประกอบของมัน นอกจากครอบครัวผม ครอบครัวไอ้หมี ก็มีมันที่มีส่วนร่วมอยู่มากพอสมควร กลางคืนผมคิด กลางวันผมด่า ปากไม่ตรงกับใจ ไม่รู้ใครว่าไว้แต่มันโดนมากเลยตอนนี้

จนมาถึงวันที่มันทำตัวแปลกๆ มันเริ่มห่างผมไป แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรมากหรอกครับ แต่จาก ๑ สัปดาห์เป็น ๒ สัปดาห์ เฮ้ย มันแปลกว่ะ คือมันน่าตกใจนะที่วันหนึ่ง เราเริ่มจะเปิดใจแล้ว แต่มันเรากลับมารู้ว่า นี่กูสายไปป่ะวะ ในวันที่กูจะเอื้อมมือไปจับเชือกเส้นนั้น แต่กลับกลายเป็นว่าเชือกมันม้วนตัวกลับไม่ให้กูจับ

ยิ่งมันทำตัวแปลกเท่าไหร่ ผมก็มานั่งคิดทบทวนมากขึ้น ปากก็บอกไอ้หมีไปงั้นแหละว่าช่างมัน สนใจอะไรมัน แต่ผมก็มาคิดเสมอว่า มันจะเลิกจีบผมจริงๆเหรอ แล้ววันนั้นผมไปอ่านกระทู้หนึ่ง ก็เรื่องความรักแหละมั้ง ที่รักกันแล้วเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะความลังเลหรือกำแพงที่เขาสร้างขึ้นมา มันย้อนมาถามตัวผมเองเลยครับว่า ถ้าเป็นเรา เราต้องการให้มันเป็นแบบไหน

ผมเปิดใจให้มันแล้วนะ ใจผมเปิดแต่ปากผมยังไม่ยอมเปิด เดี๋ยวมันเหลิง ผมมาทบทวนตัวเองทุกวันว่ายังไง แล้วไปเจอข้อความหนึ่ง เขาก็ว่า คนเราเวลาของมีค่าอยู่ใกล้ตัว เรามักจะเมินเฉยกับมัน พอมันไม่อยู่ที่เดิมแล้ว เรากลับเสียใจว่าทำไมมันถึงจากเราไป ไอ้เฟียสมันก็เหมือนส่วนหนึ่งที่เป็นประวัติศาสตร์ชีวิตของผม มันมีค่านะ แล้วผมก็ต้องการให้มันเป็นสิ่งที่มีค่ากับผมต่อไป แล้วผมก็ตัดสินใจว่า เอาวะ ความรักมันก็คือความรักละวะ มันรักผม มันคงจะถึงเวลาแล้วละมั้ง ผมก็ตกลงใจกับตัวเองได้ว่า มันคงถึงเวลาแล้วที่เราจะตอบสนอง

บางครั้งผมเห็นมันคุยกับคนอื่นผมก็ระแวงนะว่ามันจะทิ้งห่างผมไป คือมันไม่คุยกับผมเหมือนเดิม ผมก็ใจแป้วแล้ว แต่พอมันยิ่งสนิทสนมกับคนอื่น มันทำให้ผมรู้สึกว่า เชือกที่หย่อนมาทางผมมันค่อยๆหดตัวกลับ แล้วเราต้องทำยังไง มันอาจจะสิ้นคิด กูเดินไปป้อนลูกชิ้นบ้าง คุยกับมันบ้าง เป็นการส่งสัญญาณว่า กูยังสนใจมึงอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าจะมีผลหรือไม่มีผล ผมไม่รู้ใจมันหรอกครับ จนวันนั้นก็ติวกัน เห็นหลายๆคนรุมล้อม ผมไม่รู้ไปได้ลูกบ้ามาจากไหน นั่งแทรกกลางตรงหว่างขามันแม่งเลย เอาซิ กูยอมเปลืองตัว กูยอมถูกคนอื่นหาว่ากลืนน้ำลายตัวเอง ตอนนี้อะไรก็ได้นะ แต่ถามว่าถึงเวลารึยังที่ผมจะบอกกับมัน คือผมกะเวลาไว้แล้ว จริงๆถ้าผมจะบอกก็บอกมันได้นะว่า เออ มาเป็นแฟนกัน

แต่มันมีช่วงเวลาที่เหมาะสมไง ผมคิดว่าเมื่อถึงวันนั้นผมจะบอกมัน นี่ผมไม่ได้ดูฤกษ์ยามอะไรหรอกนะ แต่ว่ามันมีวันสำคัญวันหนึ่ง อืม ก็ตกลงใจกับตัวเองว่า ถึงวันนั้นเราค่อยบอก ส่วนไอ้หมีมันก็ยุผมมาตลอดนะ เบื่อมันบ้างอะไรบ้าง แต่ด่ามันเยอะไม่ได้ ไอ้หมีน่าสงสาร มันโดนคนอื่นดูถูกมาเยอะ แล้วคนเขาก็ไม่ค่อยสนใจ มีแต่ผมเท่านั้นแหละครับที่เป็นเพื่อนมัน ผมไม่ได้จะยกตัวเองว่าเป็นเพื่อนที่ดีนะ แต่เป็นเพื่อนที่ อืม เราไปด้วยกัน ที่ผมไม่ยอมมีแฟนก็เพราะกลัวว่ามันจะเหงาด้วยล่ะครับ เคยเป็นนะช่วงที่ผมมีแฟน ผมก็ไม่ค่อยได้มาสุงสิงกับมันเท่าไหร่ สงสารมันครับ วันๆมันก็แทบจะไม่ทักใครอยู่แล้ว อย่างน้อยก็มีผมเป็นเพื่อนคุยแก้เหงา

พักหลังไอ้หมีมันแปลกๆ มันไปสนิทกับไอ้พีเด็กม.๕ ผมก็ไม่รู้ว่าไปรู้จักกันได้ยังไงนะ ผมสงสัยเหมือนกัน มันบอกจะเล่าๆ แต่ก็ไม่ได้เล่า ผมก็ไม่ได้ถามด้วย มัวแต่เคลียร์กับตัวเอง หลังๆไอ้หมีไปไหนมาไหนกับไอ้พีบ่อย มีติวให้กันด้วย มันหลบไปติวให้ไอ้พี แล้วผมล่ะ คิดอะไรไม่ออก โทรตามไอ้เฟียส ไอ้นั่นก็ไวครับ แปบเดียวแค่บอกว่าผมอยู่ไหน มันก็มาติวให้ ไม่มีว่าไม่ว่าง มันติวดีนะ คนบ้าบออะไรวะ เรียนก็เก่ง หน้าตาดี กีฬาเด่น นิสัยดีอีกต่างหาก ก็นั่งคิดๆไป เออ มิน่าใครๆถึงอยากได้มันเป็นแฟน ผมก็ติวหลายวันนะ แต่วันละไม่กี่ชั่วโมง อันไหนที่อ่านเองได้ผมก็ผ่านๆไป เอาแค่ยากๆ พอมาถึงวันสอบก็โอเค ผมมั่นใจนะ ถึงเวลาผมสอบคะแนนอาจจะไม่โดดเด่นแต่ก็ไม่ถึงกับต้องสอบซ่อมอ่ะ

แล้วมาถึงวันสอบเสร็จ วันที่โดนไอ้หมียุยงให้ไอ้เฟียสเลิกชอบผม โห ไฟขึ้นหน้าเลย กูอุตส่าห์ตกลงปลงใจว่าจะเดินหน้า จะมาทางนี้ ไอ้เฟียสก็นะ ทำหน้าอึกอักลังเล เหมือนจะไปไม่ไปดี พอไอ้หมีพูดชื่อน้องๆแต่ละคน คือ แม่งพวกนั้นบางคนก็กลุ่มนางฟ้า บางคนมันก็กลุ่มเทวดา หน้าตา การศึกษา ฐานะนี่สูงกว่าผมหลายเท่าตัว ผมรู้ตัวดีนะว่าผมมันก็ลูกของชนชั้นกลางๆ ไม่รวย พอมีพอกิน การเรียนก็กลางๆ คือมันกลางๆหมดอ่ะในตัวผม แต่กับพวกนั้นฐานะทางบ้าน ความรู้ หน้าตา มันโดดเด่น ผมก็ใจแป้วสิ ถ้าไอ้เฟียสไปผมร้องไห้แน่ๆอ่ะพูดเลย

ผมจึงได้ขู่ว่าถ้ามันปล่อยจากผม มันจะซวย ขู่ไว้ก่อนแต่ถ้ามันไปจริงๆผมก็ต้องมานั่งช้ำแล้วใครจะยอมช้ำล่ะ เราเดินทางมาถึงจุดนี้แล้ว จุดที่ผมเปิดใจกับมันเต็มที่แล้ว ผมต้องกัดฟันขู่มันไว้ก่อนและกัดฟันอดทนรอ ผมขอให้มันรอ มันไม่นานหรอกครับ ๖ ปีมันยังรอผมได้เลย แค่อีกไม่กี่วันทำไมมันจะรอไม่ได้วะ ผมขอแบบนั้นจริงๆนะ อ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าอย่าให้มันเปลี่ยนใจก่อนที่จะไรจะสาย

อาจจะงงว่าทำไมผมยึกยักไม่บอกมันสักที ผมอยากจะบอกมันนะว่าผมพร้อมแล้วที่จะเรียนรู้ไปกับมัน คือผมรอเวลาสำคัญน่ะ และแล้วไอ้หมีก็กลับมาจากบ้านยาย ตอนเย็นผมซ้อมบอลเสร็จก็ไม่มีอะไรทำละ ไอ้เฟียสมันก็เงียบๆของมันไป ทำเป็นไม่สนใจ เดี๋ยวคอยดูเหอะมึง ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปกูคงจะต้องเล่นบทโหด

“ไงมึง เพิ่งเลิกซ้อมเหรอ”ไอ้หมีมาแล้วครับ

“เออ แล้วนี่มาถึงเมื่อไหร่อ่ะ”

“ตอนบ่ายโมงกว่าๆ แล้วใครมาส่ง ไอ้เฟียสเหรอ”

“เปล่า ขึ้นสองแถวกลับ”ไอ้เฟียสมันไม่สนใจผมแล้วครับ นี่ยังเคืองมันอยู่ เดี๋ยวคอยดูว่าวันนั้นมาถึงมันจะยังไง แกล้งกูเข้าไป แล้วจะรู้สึกว่าของจริงเป็นยังไง

“เหรอ ทำไมมันใจร้ายกับมึงวะ”

“สนใจมันมากไป แล้วมีอะไรมาฝากบ้าง”

“ไม่มีอ่ะ กูอยากกินข้าวเม่ายังไม่ได้กินเลย”

“เหรอ ออกกำลังกายบ้างป่ะมึง เหมือนจะอ้วนขึ้นมาอีกป่ะวะ”

“ไม่รู้สิ ยังไม่ได้ชั่งเลย ดูการ์ตูนป่ะ”

“เดี๋ยวอาบน้ำก่อน”

“อืม”มันพยักหน้า ผมเดินกลับมาที่บ้านของตัวเอง บ้านผมเป็นบ้านเดี่ยว ๒ ชั้น มีพื้นที่เล็กๆรอบบ้าน พ่อชอบปลูกพวกพืชพันธุ์ต่างๆไว้ดูเล่น ผมขึ้นไปบนห้องแล้วอาบน้ำอย่างรวดเร็วเพื่อจะไปดูการ์ตูนกับไอ้หมี ผมสนิทกับมันมากเลยนะ บ้านมันบ้านผมนี่เหมือนเป็นบ้านเดียวกัน ผมเคยคิดนะถ้าไอ้หมีเป็นผู้หญิงผมว่ามันคงเป็นเมียผมไปนานละ สนิทกันเกิ้นนนนนน

“เกรดออกรึยังแต๊ง”พ่อถามระหว่างที่นั่งอ่านนิตยสารพระเครื่องอยู่ด้านล่าง เลิกงานแล้วก็เป็นพ่อบ้านพ่อเรือนที่ดีครับพ่อผม

“ยังมั้งพ่อ รอเปิดเทอมอ่ะ”

“อืม เอาให้ผ่านนะ”

“พ่อไม่ต้องห่วงหนูหรอก ไอ้หมีติวให้ทั้งคน”ยกความดีให้เพื่อนหน่อยครับ เรียนผ่านมาได้ถ้าไม่มีไหมีนี่ผมคงจะก๊อกแกไปทำอย่างอื่นแล้วมั้ง

“เออ แล้วหมีกลับวันไหน”

“กลับมาแล้วนี่พ่อ นี่หนูจะไปดูการ์ตูนกับมันอ่ะ เออพ่อ เย็นนี้กินอะไร”

“ไม่รู้สิ อยากกินหมูย่างว่ะ เบียร์เย็นๆ”

“ขอกินด้วยนะพ่อ อยากกินเบียร์”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก”

“ฮ่าๆๆ”ผมก็ขำ ปกติผมไม่ค่อยได้แตะพวกแอลกอฮอล์เท่าไหร่ ถึงผมจะทะเล้นแต่เรื่องแบบนี้ผมไม่ค่อยสนใจนะ เหล้า เบียร์ บุหรี่ ก็เคยลองมาแล้ว แต่คิดว่าไม่ใช่ทาง ส่วนคนอื่นน่ะเหรอ ประจำเลยครับ ในชมรมบอลอ่ะก็เยอะนะที่ติดเบียร์ติดเหล้า แต่ว่าทางใครทางมัน ผมก็ขอเป็นเด็กใสๆดีกว่า


มาถึงบ้านไอ้หมีขึ้นไปบนห้องนั่งดูการ์ตูนกัน ๒ คน เฮ้อ บางทีผมก็คิดว่าตัวเองยังเด็กนะ ยังไม่เหมาะกับการมีความรัก เพิ่งจะ ๑๘ ปีเอง ไม่น่ารีบ ไอ้เฟียสไม่รู้บ้านมันปลูกมะม่วงแรดไว้หลังบ้านหรือเปล่า ทะลึ่งอยากมีความรักตั้งแต่เด็ก แรดเกิ้นนนนน ไอ้นี่


๑๙ ตุลาคม ๒๕๕x
ปิดเทอมผมตื่นสายหน่อย แต่ก่อนตื่น ๖ โมง ช่วงนี้ตื่น ๘ โมงครับ ตื่นมาก็อาบน้ำแปรงฟัน หาอะไรกิน วันไหนแม่ไม่รีบก็จะมีกับข้าว วันไหนแม่รีบมากก็จะไปกินที่บ้านป้าพิมพ์ อย่างวันนี้แม่ไม่รีบจึงมีอะไรให้ผมกิน กินอิ่มแล้วก็ไปนั่งเล่นนั่งคุยกับป้าพิมพ์

สายๆระหว่างที่ป้าพิมพ์หยุดพักเพื่อทำมื้อกลางวันผมก็ไปทำธุระอีกฟากหนึ่ง ไปคนเดียวครับ ไปซื้อของนิดหน่อยจากนั้นก็คงจะรอเวลา ระหว่างนี้จึงกลับมาช่วยป้าพิมพ์ขายของ ผมช่วยประจำจนเก็บเงินได้เยอะเหมือนกันนะ เงินแม่ให้ผมก็ใช้ ส่วนเงินของตัวเองเก็บเอาไว้เผื่ออยากได้อะไร จริงๆอยากได้รถมาก แต่เก็บได้ไม่เท่าไหร่อ่ะ คงอีกหลายปี

๑๔.๑๗ น.
ไอ้หมีขับมอไซด์มาส่งที่โรงเรียนวันนี้เราก็มาซ้อม อ่อ มาซ้อมแบบนี้ได้เบี้ยงเลี้ยงด้วยนะครับ คือเปิดเทอมหลังจากสอบแกทแพทประมาณ ๑ สัปดาห์จะมีแข่งฟุตบอลกับโรงเรียนอื่นในเขตพ้นที่การศึกษาเดียวกัน โรงเรียนเราไม่ได้แชมป์มาหลายปีแล้ว ก็อยู่ที่อันดับ ๒ หรือไม่ก็ ๓ ครับ ปีนี้ผมก็กะว่าจะต้องทำให้เต็มที่กอบกู้เกียรติยศของรุ่นพี่ที่เคยทำไว้หน่อยครับ

มาถึงสนามไอ้หมีคุยกับไอ้เฟียสฟุ้งเลยครับ ดูมัน ทีกับผมนะ แต่ตอนนี้ผมก็ไม่อะไรแล้ว เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมง เวลามันจะตัดสินเองว่าจะหมู่หรือจ่า ผมซ้อมปกติ วันนี้ก็เรื่อยๆของผม ตั้งใจซ้อม ผมชอบกีฬานะ พอมันเด่นกีฬาเลยทำให้วิชาการก็กลางๆ ไม่เละเหมือนคนอื่น แต่ก็ไม่เด่นเหมือนไอ้เฟียส ไอ้นี่มันเกิดมาสมบูรณ์แบบของมันจริงๆ ระหว่างที่ผมซ้อมไอ้หมีก็ขับมอไซด์ตะลอนไปไหนไม่รู้ครับ อาจจะไปหาไอ้พีก็ได้มั้ง มันเริ่มสนิทกันแล้วนี่

๑๗.๑๓ น.
เราหยุดซ้อมกันแค่นี้ และมาฟังโค้ชแนะนำข้อดีข้อด้อยของการเล่นวันนี้ จากนั้นก็คุยกันเรื่อยเปื่อยไม่ได้จริงจังอะไรมาก

“พี่เฟียส พรุ่งนี้วันเกิดพี่แล้วนี่นา จัดที่ไหนอ่ะพี่”

“จัดที่บ้านเหมือนเดิม ต้องเชิญพวกมึงป่ะวะ”

“เชิญดิพี่ เดี๋ยวเขาหาว่าผมหน้าด้าน”

“อ้าว ปกติมึงก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไอ้น็อต”

“ไอ้เกี๊ยก เดี๋ยวมึงได้ปากแตก”

“ฮ่าๆๆ”

“เออ กูเชิญทุกคนเลยนะ เย็นๆอ่ะ ไปกินกัน”ไอ้เฟียสพูดกับทุกคน ส่วนผมนั่งแผ่อยู่ห่างๆ

“อยากกินสาโทว่ะพี่ มีป่ะ”

“โห มึงก็ไม่บอกกูนะ กูจะหาที่ไหนทันวะ”เจ้าภาพตอบ

“บ้านยายผมทำไว้โอ่งหนึ่งอ่ะพี่ ไม่รู้หมดไปยัง มีใครสนใจบ้าง”อีกคนเสนอมา

“กูๆๆๆ”

หลายคนสนใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ แล้วก็คุยขโมงกัน เฮ้อ อนาคตของชาติ แต่ผมก็อยากกินนะ สาโทอ่ะ มันหวานดี ฮ่าๆๆๆ

“พรุ่งนี้ไปได้ป่ะ”ไอ้เฟียสมานั่งขางๆผมละ มันชวนผมทุกปีแต่ผมไม่เคยไปเลยสักครั้ง ใจดำไหมล่ะผมอ่ะ เออ จะว่าไม่ไปก็ไม่ได้นะ เคยไปครับ แต่ว่าประมาณว่าเอาแค่ของขวัญไปให้ กินน้ำแก้วเดียวก็กลับบ้าน แต่ของขวัญผมให้มันทุกปีนะ ที่เคยซื้อให้ก็ ตะเกียบ ช้อนส้อม แก้วน้ำ ผ้าพันคอ แค่นี้แหละครับ ให้มันไปงั้นๆ ผมให้มันในฐานะเพื่อนร่วมทีม “ว่างไหม หรือว่ามีธุระ แม่ผมอยากให้แต๊งไปนะ”

“อย่าเอาผู้ใหญ่มาอ้าง”ต้องเล่นบทร้ายเข้าไว้ จริงๆผมใจดีจะตาย

“นะครับ”

“เออๆ ถ้าไปก็เจออ่ะ ถ้าไม่เจอก็แปลว่าไม่ได้ไป”

“โอเค ต้องไปให้ได้นะ”จากนั้นก็คุยกันพอสมควรครับ เรื่องทั่วๆไป ผมก็ตอบกวนประสาทมันไปจนไอ้หมีขับรถเข้ามาในโรงเรียนรับผมกลับบ้าน

ตกเย็นผมก็ไปช่วยป้าพิมพ์ขายของอีกนิดหน่อย พอสักทุ่มหนึ่ง ผมก็ขอยืมมอไซด์ไอ้หมีไปทำธุระ เห็นพ่อและแม่ไปนั่งกินข้าวบ้านป้าพิมพ์ซะแล้ว เอาของไปเก็บไว้ในตู้เย็นจากนั้นจึงเดินมากินข้าว

“ไปไหนมาอ่ะ”แม่ถาม

“ไปซื้อของมาอ่ะแม่ วันนี้กินอะไรเหรอ”มองไปบนโต๊ะกับข้าวหลายอย่างครับ ไอ้หมียังคงกินอาหารคลีนของมันตามปกติครับ ไม่รู้ว่าลดหรือไม่ลดนะครับ ยังไม่ค่อยเห็นความเปลี่ยนปลงมากเท่าไหร่นัก หรือบางทีผมอาจจะอยู่กับมันจนชินตาไปแล้ว อาจจะมองไม่ออก จริงๆผมอยากให้มันลดน้ำหนักตั้งนานแล้วนะครับเพราะจะได้มีคนมาเตะบอลกับผม อยากเห็นมันพลิ้วด้วย แต่นี่ที่มันตั้งใจลดผมก็ดีใจ เป็นกำลังใจให้มัน อยากให้มันหล่อครับ โครงหน้ามันดีนะ เฮียมวยอ่ะ แก๊งเทวดาของโรงเรียนเลยนะ ไอ้หมีก็ไม่ต่างหรอก ดีไม่ดี ลดน้ำหนักไปแล้วหน้าตาอาจจะเด่นกว่าเฮียมวยอีกก็ได้ใครจะไปรู้ล่ะ

กินอิ่ม เป็นหน้าที่ของเด็กๆอย่างพวกผมต้องล้างจาน ล้างเสร็จมานั่งคุยกับพ่อแม่และป้าพิมพ์ คุยไม่นานหรอกครับ ผมก็ขึ้นไปนั่งเล่นในห้องไอ้หมี ไปคุยมันเรื่อยเปื่อย

“เออ กูมีเรื่องจะบอก”ไอ้หมีเกริ่น

“อะไรเหรอ”ผมกำลังอ่านการ์ตูนรอบที่ร้อยกว่าแล้วละ จำได้ทุกตัวอักษรละเรื่องนี้

“กูกับน้องภู”

“อืม มีอะไรวะ”

“อยู่ในช่วงดูใจกันนะ”

“จริงเหรอวะ โห เพื่อนกู นี่เก็บเงียบมาตั้งนานนะมึง”

“เออ ก็ไม่มีจังวะจะบอกมึงสักทีไง...”จากนั้นมันก็เล่าเรื่องให้ผมฟัง ย่อๆ ผมก็ไม่อะไรนะ เห็นเพื่อนมันมีความรักเราก็โอเค แล้วผมก็มีเรื่องจะบอกมันคืนนี้แหละครับ ก็คุยๆกันไปเรื่องความรักความใคร่จนได้เวลาผมจึงไปอาบน้ำ

๒๒.๓๗ น.
ที่บ้านปิดไฟนอนแล้ว ผมก็มาที่บ้านไอ้หมี เอาของมาด้วยครับ วางเอาไว้ด้านล่างในตู้เย็นในครัว ป้าพิมพ์นอนแล้วครับ เหลือผมกับไอ้หมีที่นั่งคุยกัน ปิดเทอมก็งี้ล้งเล้งบ้าบอกันไป จริงๆผมง่วงนอนแล้วนะ เพราะเหนื่อยกับการซ้อมบอล อยากนอนใจจะขาด แต่ขอทำภารกิจก่อนครับ

๒๓.๔๐ น.

“หมี ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”

“ไปไหน”

“เหอะน่า”

“มีความลับอะไรป่ะวะ มึงแปลกๆนะ”

“เออ เดี๋ยวมึงก็รู้”

“ตกลงว่าไปไหนเนี่ย”

“เออ เดี๋ยวมึงก็รู้ ขอร้องอย่าเพิ่งถาม”

“เออๆ ไอ้นี่ เอ๊ะ หรือจะพากูไปตีหลี่”

“ทำเป็นเหรอมึง”

“ฮ่าๆๆๆ กูก็พูดไปงั้น”

“เออ มึงเอามอไซด์ออกไปด้วยนะ ลงไปก่อนเลย เดี๋ยวกูเตรียมของแปบ”

“อะไรของมึงวะ”มีบ่นครับแต่ยอมทำตามคำพูดของผม พอมันเอารถออกไปแล้วผมจึงถือของอย่างระมัดระวัง ให้ไอ้หมีซ้อนท้าย ผมเป็นคนขับ ผมขับไม่เร็วเท่าไหร่ครับ


๒๐ ตุลาคม ๒๕๕x
๐๐.๑๒ น.
“มาบ้านไอ้เฟียสทำไม”

“หึหึ เดี๋ยวมึงก็รู้เองน่า”ผมรับของแล้วจัดการ โอเค การ์ดเรียบร้อย เค้กเรียบร้อย “กูมาเซอร์ไพรส์วันเกิดมัน”

“อ้าว วันเกิดมัน เออจริงว่ะ วันเกิดมัน ๒๐ นี่หว่า โห ความนี้ทำตัวน่ารักนะมึง”

“เออน่า เออ โทรหามันดิ ให้มันลงมา กูจะได้จุดเทียนรอ”ว่าแล้วไอ้หมีก็จัดการโทรหาเจ้าของวันเกิด กูขอจัดให้มึงก่อนแล้วกันนะ แล้วอะไรๆมันจะได้สมหวังในวันนี้ ทุกอย่างที่มึงต้องการกูโอเคกับมึงแล้วเฟียส

“โหล เออ มีดิถึงได้โทรหา นอนยังวะ เหรอ อืม ลงมาหน้าบ้านมึงหน่อยดิ เออน่า อยากรู้ต้องลงมา ไม่งั้นมึงจะพลาดไปตลอด เออ เร็วๆ ๓ นาที”จากนั้นไอ้หมีวางสาย ผมจึงรีบจุดเทียน เค้กนี่เป็นแบบหลายรสรวมกันอ่ะ ผมชอบ ฮ่าๆๆ ไม่ได้นึกถึงเจ้าของวันเกิดเลย เอาความต้องการของตัวเองล้วนๆ พอจุดเทียนหมดแล้ว ผมก็ดักรอที่หน้าประตู ไอ้หมียืนข้างมอไซด์ สักพักได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านใน กูตื่นเต้นว่ะ

แกร๊ก แอ๊ด ประตูเปิดเข้าไปด้านในตัวบ้าน ไอ้หน้าหล่อมองออกมาด้านนอกกำลังก้าวออกมาได้ไม่กี่ก้าว ไอ้หมีร้องเพลงคนเดียวครับ แฮปปี้เบิร์ทเดย์

“เฮ้ย แต๊ง”มันตกใจหันมามองหน้าผม

“เออ กูเอง”

“เซอร์ไพรส์โคตรๆอ่ะ”

“รับไปดิ อ้าว เร็วดิ”

“ขอเป่าก่อนนะ”เออ ทำอะไรก็ทำ ผมถือให้มันเป่า แล้วมันก็รับไป จากนั้นผมก็ให้การ์ด

“เฟียส กูมีเรื่องจะบอก”

“หืม อะไรเหรอ”ดูมันตั้งใจมากเลยครับ

“เป็นแฟนกับกูนะ”



นี่แหละครับที่ผมบอกว่าให้รอ รอเวลาสำคัญ

[icecreamii8_]

อ๊ายยยยยย เซอร์ไพรส์โครตๆเลยแต๊งงงง   

[ปลายฝน ต้นหนาว]

  <<<<< เป็นความรู้สึกหลังอ่านจบ กรี๊ดมาก ยาวมาก โหง่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขิน ถือเป็นเรื่องราวดีๆค่ะ
ถ้าเฟียสไม่ตกลง >>

[nightsza]

แต๊งมาแรงนะ กว่าจะยอมรับใจตัวเอง

[black sakura]

บทจะน่ารักก็สุดๆเลยอ่ะแต๊ง

[Mouse2U]

ของขวัญชิ้นไหนๆ ก็ไม่ถูกใจเท่ากับที่แต๊งขอเฟียสเป็นแฟนแล้วล่ะเน้อ~

[ChiOln]

เอร๊ยยยยยบทจะง่าย ก็ง่ายเลยนะแต้ง
เฟียสคงปลื้มมากได้ของขวัญที่ดีที่สุดเลย