คนนิสัยเสีย9
"เจ็บมั้ย?"
นทีวางท่อนขาผอมลงบนต้นขาตัวเอง
เขานวดเบาๆ เพื่อกระตุ้นเส้นประสาท
อ้ายควรจะเจ็บ
แต่อ้ายคงอยากรักษาฟอร์มต่อหน้าเขา
จึงทำนิ่ง จิบชาเอิร์ลเกรย์สบายใจเฉิบ
คนบนรถเข็นทำตัวราวตุ๊กตา
นทีจะหยิบจะจับท่าไหนได้ทั้งนั้น
"จิบแต่ชาไม่เบื่อรึไง ทีหาขนมให้กินเอามั้ย?"
นทีสู้เอาใจทุกอย่าง
อ้ายจินตนาการว่าตัวเองกำลังถอนหายใจอยู่
ดวงตาหม่นลง
เขาไม่มีอารมณ์คิด อารมณ์เครียด
ไม่รู้ทำไม
....ตอนนี้อ้ายแค่อยากอยู่เฉยๆ
แค่อยู่ใกล้ๆกัน
แค่เห็นนทีห่วงหาอาทร มันก็ทำให้อ้ายอิ่มในใจมาก
แต่อ้ายไม่บอกใครหรอก
เขาจะเก็บไว้เป็นความลับ
ถึงตายก็คงไม่มีใครรู้
"ขาผอมมากเลยน้า ...กินเยอะๆนะรู้ป่ะ"
"กินอย่างอื่นบ้าง ไม่ใช่แค่โจ๊กกับข้าวต้ม"
"อ้ายจ๋า ...อ้ายจะไม่พูดสักคำเลยเหรอ?"
นทีช้อนตามองจากเบื้องล่าง
มือหนากว่าเกาะกุมมืออ้ายไว้
อ้ายเพียงหลุบตามอง
แล้วหยิบกระดานแม่เหล็กขึ้นมาเขียน
*พูดไม่ได้*
นทีมุ่นคิ้ว
พี่อัฐบอกว่าอ้ายแกล้งประชดชีวิตไปอย่างนั้น
ปากอ้ายไม่ได้เป็นไรเลย
หมอก็บอกอยู่ว่าลำคออ้ายไม่ได้ถูกกระทบกระเทือนจนพูดไม่ได้สักนิด
"อ้าย....ทีสำนึกผิดแล้วนะ...."
นทีไม่รู้ว่าเขาต้องทำตัวอย่างไรจึงจะถูกใจอ้าย
บางครั้งก็ลืมคำพูดแก้ตัวเสียหมด
นึกออกอยู่เท่านี้ก็ดีถมเถ
เอาเข้าจริง อาจเป็นเพราะเขารู้สึกสำนึกผิดน้อยเกินไป
รู้สึกว่าตัวเอง ...ทำถูกอยู่บ้างตรงที่อ้ายในคราวนั้น...น่ารำคาญสุดๆ
แต่พอคิดทบทวน
อ้ายกลับดีที่สุด เท่าที่เขาจะหาคนมาเปรียบเทียบได้
*ไม่อยากฟังอ้ายพูดไม่ใช่เหรอ รำคาญไม่ใช่เหรอ*
อ้ายเขียนรัวเร็วบนกระดาน ข้อมือเกร็งเครียด
ไม่ถึงเสี้ยววิ อ้ายก็ลบมันทิ้ง
แต่ยังดีที่นทีจับใจความได้ทัน
นทีเผลอยิ้มออกมา
ทำให้อ้ายคิดว่าตัวเองเป็นตัวตลก
นี่เขาเผลอแสดงความรู้สึกมากไปหรือเปล่า??
อ้ายหันหน้าหนี
ดึงขาตัวเองออกมา แล้วหมุนล้อไปยังสระบัว
.................
อ้ายรู้ตัวหรือเปล่าว่าอ้ายเปลี่ยนไปแค่ไหน
นทีอยากมีแฟนเป็นผู้ชายก็เพราะเข้าใจอะไรได้ง่าย
ไม่งี่เง่า
แต่อ้ายมันตรงข้ามทุกอย่าง
หน้าตาก็ใช่ว่าจะน่ารัก
ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ ที่เราจะรู้สึกเอ็นดู
อ้ายมีดีแค่ตากลมโตเวลามันออดอ้อนเท่านั้นแหละ
นทียืนเท้าเอวรอแฟนที่นัดกันไว้อยู่หน้าโรงหนัง
หนังจะเข้าอยู่แล้ว ทำไมยังไม่มาอีกวะ
นทีตัดสินใจโทรตามคนไม่ตรงเวลา
แต่สายตาก็เห็นอ้ายวิ่งกระหืดกระหอบมา
เขาหัวเสีย
หมดอารมณ์ดูหนัง
แต่ก็ต้องดูเพราะเสียดายเงิน
นทีกระชากแขนอ้ายให้เดินตาม
พอถึงที่นั่งก็ดัน...ไม่สิ..ยัดอ้ายให้นั่งลง
ส่วนตัวเองกระแทกก้นกับเก้าอี้
ต่อให้มันพัง เขาก็ไม่สนใจ
"จะไปไหน หนังมาแล้ว!"
นทีกระแทกเสียง เมื่ออ้ายทำท่าจะลุก
"อ้ายหิวน้ำ จะไปซื้อน้ำ"
อ้ายพูดเสียงอ่อย
"ตัวเองมาช้าเอง"
"ขอโทษ อ้ายตื่นสาย"
"ไม่ต้องกิน นั่งทนไป"
.
.
.
.
เมื่อหนังจบ อ้ายก็รีบวิ่งไปซื้อน้ำทันที
รู้ดีว่านทีโกรธอยู่
แต่ทำไงได้ล่ะ รถมันติดนี่
บอกให้นทีรอมาด้วยกัน มันก็ไม่รอ
คือไม่เข้าใจว่ามันจะทำให้เรื่องยุ่งยากทำไม
บ้านก็ติดกันแท้ๆ
"อ้ายกลับไปก่อนนะ ทีนัดเพื่อนต่อ"
หึ...นี่สินะเหตุผลที่แท้จริง
เอารถมาเอง ก็เพื่อไปต่อกับเพื่อน
เพื่อนคนไหนล่ะ ! คงไม่พ้นอีแก้ว!
"ถามจริงเถอะ ทีอยากมาดูหนังกับอ้ายจริงๆรึเปล่า?"
นทีชักสีหน้าทันที
"อยากสิ เราคุยกันมาตั้งหลายวัน ทำไมทีจะไม่อยากดู"
"ทีไม่ไปกับเพื่อนไม่ได้เหรอ...อยู่กับอ้ายนะ เนี่ยยังไม่เจอข้าวเหนียวเลย"
อ้ายจับแขนนทีเชิงอ้อน
เขาพยายามอ่อนลง เพราะสีหน้านทีเริ่มเหมือนยักษ์เข้าไปทุกที
นทีดึงแขนตัวเองออก
"ไม่ได้หรอก ทีจะทำงาน"
"ทำไมงานเยอะจัง..."
"งานมันก็เยอะเป็นปกตินะอ้าย ..แล้วเนี่ย ทีก็ปลีกตัวมาอยู่กับอ้ายแล้วไง อย่าคิดมากได้มั้ย
เดี๋ยวนี้อ้ายวุ่นวายกับชีวิตทีมากไปป่ะ เมื่อก่อนก็ไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่หว่า"
นทีพูดระบายความในใจ
เขารักนะรัก แต่ทำไมมันโคตรน่ารำคาญ
"อืม...งั้นอ้ายกลับละกัน"
อ้ายฝืนยิ้ม
หันหลังกลับ สมองยังมึนเบลอ
มันโล่งไปหมด
เอาล่ะ
นทีคงชอบถ้าอ้ายว่านอนสอนง่ายแบบนี้ตลอดไป
.…
คืนนี้มันก็นอนด้วยอีกแล้ว
อ้ายจำต้องพับกิจกรรมที่ทำประจำเวลาอยู่คนเดียวไป
แม่นะแม่ สนับสนุนให้ลูกอ่อยผู้ชาย
ไม่รู้หรือไงว่าอ้ายทำไม่เป็น
แต่ก็ช่างเถอะ
อ้ายสะบัดหัวไล่ความคิด
คว้าแลปทอปมาเล่นบนตัก ปรับลดแสงหน้าจอ พยายามไม่ก้มหัวมาก
ช่วงนี้เขามึนหัวง่าย อาจเป็นเพราะความดันไม่ดี แต่ก็ไม่อยากบอกใคร
รู้สึกว่าถ้าตายๆไป มันก็เป็นเรื่องปกติของชีวิตมนุษย์
"เล่นอะไรอยู่"
นทีออกมาจากห้องน้ำ
มันสะบัดหัวไล่น้ำอย่างกับหมา
อ้ายถอนใจเอือมระอา
"ดูด้วยสิ เดอะซิมส์เหรอ"
อ้ายพยักหน้าตอบ
คลิกเลือกครอบครัวโปรดของตัวเอง
ครอบครัวนี้มีผู้ชายสองคนกับหมาและแมวอีกอย่างละคู่
นี่คือความฝันของอ้าย
เขาใช้เกมจำลองชีวิตสร้างฝันของตัวเองให้เป็นจริงขึ้นมา และอ้ายก็ชอบมันมาก
อ้ายติดเดอะซิมส์เพราะไอ้พลมันเอามาให้เล่น
ไม่นึกเหมือนกันว่าคนจิตใจสกปรกแบบนั้นจะเล่นเกมประเภทนี้
ตัวละครของอ้ายเองถูกตั้งชื่อว่า 'อ้าย'
ส่วนแฟนของอ้ายมีชื่อว่า 'เอื้อย'
ดูง่ายดีใช่ไหมล่ะ
อ้ายไม่ตั้งว่านทีก็ดีเท่าไหร่แล้ว
"มันทำงานอะไรน่ะ"
นทีจิ้มไปที่ตัวนายเอื้อย หนุ่มหน้าโหดหนวดเฟิ้มที่กำลังเล่นกับหมาอยู่
อ้ายตอบด้วยการกดช่องข้อมูลการทำงานให้นทีอ่านเอาเอง
"โอ้โห! เป็นโจรเนี่ยนะ!"
อ้ายกลอกตาเชิงว่า 'แล้วไงล่ะ'
"อยากเล่นมั่งอ่ะ ไม่ได้เล่นนานแล้ว ตั้งแต่ภาคสอง"
อ้ายไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
และรู้ตัวว่าเป็นคนขี้ใจอ่อน
จึงยกแลปทอปให้นทีเอาไปเล่น
ส่วนตัวเองพักสายตา นวดขมับเบาๆ
"มึนหัวอีกแล้วเหรอ"
อ้ายพยักหน้าตอบ
นทีจึงลุกขึ้นไปหยิบยามาให้
"งั้นกินยาแล้วนอนดีกว่า เดี๋ยวทีเล่นต่อให้"
อ้ายว่าตามนั้น เพราะทั้งมึนหัว ทั้งปวดตา
ทั้งๆที่เพิ่งเปิดเกม
ร่างโปร่งสวดมนต์โดยไร้เสียง
และแทบจะเข้าสู่ห้วงนิทราทันทีเมื่อหัวแตะถึงหมอน
"ฝันดีนะครับ"
สัมผัสนี้อีกแล้ว
อ้ายด่าตัวเองว่าทำไมไม่รีบหลับให้ไวกว่านี้วะ ………
ช่วงนี้อ้ายกำลังสับสน
พยายามทบทวนตัวเอง
เลยมีเหตุการณ์อันน่าเบื่อซ้ำไปซ้ำมา
ก่อนถึงจุดเปลี่ยน
หัวข้อ: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอนพิเศษ เขามาเอง* 2 กย59 (อ่าน 43944 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก