ตอนที่ 03พิซซ่าอิตาเลียนแป้งบางกรอบเพิ่มชีเหนียวนุ่มเป็นมื้อเที่ยงที่ผมจ่ายแค่ 150 บาท ก็ได้ทานถึงสี่ชิ้นเต็ม ๆ บวกกับขนมปังกระเทียมกรอบหอมฉุย ผักโขมอบชีส และน้ำอัดลมแบบรีฟิล เจ้าภาพงานนี้ไม่ใช่ใคร พี่แคนหงวยสุดประเสริฐของผมที่นั่งหล่อ ซดซุปข้าวโพดร้อน ๆ เข้าปากอย่างเชื่องช้าตรงหน้านี่แหละ
หลังจากยื้อยุดฉุดกระชากพี่แกไปร้านบะหมี่อาบแดดจากพระอาทิตย์ตรงแด่วกลางหัวอยู่นาน พี่แคนก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่าจะกินพิซซ่าและเป็นคนเลี้ยงเอง ให้ผมจ่ายหนึ่งร้อย ในส่วนของเงินที่ติดกระเป๋ามาเมื่อวานกับห้าสิบบาทค่าที่จอดรถก็พอ
เอาเข้าจริงผมก็เกรงใจนะ ร้านนี้แพงกว่าพิซซ่าเน้นแป้งไม่เน้นหน้าแบบที่ผมกับไอ้โต๋กินกันถาดละร้อยนิด ๆ คนละเรื่อง กินสี่ชิ้นก็ยังไม่อิ่ม ถ้าไม่มีเครื่องเคียงอื่น ๆ เนี่ยเห็นทีต้องสั่งเพิ่มอีกถาด มื้อนี้ของสองคนก็กดไปเกินพัน ลาภปากไอ้วริทธิ์ฉิบหาย
“จะปรึกษาอะไร” พี่แคนถามขึ้น โยนทิชชูโยนมาแล้วชี้ไปที่ปลายจมูกตัวเองเชิงบอกว่ามีอะไรอยู่บนจมูกผม หลังจากกลืนผักโขมลงคอ และเช็ดซอสออกจากหน้าแล้วก็นั่งคิดเรื่องจะชวนคุยพักหนึ่งก่อนเอาเรื่องเรียนมาเล่าให้ฟัง
“เทอมที่แล้วผมติดโปรว่ะพี่”
โปรของมหาวิทยาลัยผมมีสองมาตรฐาน ถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2 จะทำให้เรียนไม่จบแต่สามารถเรียนไปได้เต็มโควตา 8 ปี แต่ถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 1.75 สองเทอมติดกันนั่นมหาวิทยาลัยอัญเชิญไปยื่นคะแนนแอดมิทชั่นใหม่ทันที ผมจัดอยู่ในกรณีหลัง เทอมที่แล้วผมกดไป 1.74 ซึ่งหมายถึงเทอมนี้ต้องดึงเกรดให้สูงขึ้น ผมไม่ห่วงหรอก รอดอยู่แล้ว แต่หาเรื่องมาคุยกับพี่แคนเท่านั้นเอง
“ก็ไม่แปลก โง่เสียขนาดนี้”
“พี่ด่าผมอีกแล้วอะ”
“ก็มึงกลวงจริง” เขาว่า แต่ไม่มีท่าทีอยากช่วยเหลือ นี่ผมเปิดทางให้พี่บอกว่า‘ช่วยสอนไหม’นะโว้ย พูดเรื่องนี้ใคร ๆ ก็ต้องตื่นตูมกันทั้งนั้นแหละ ดูอย่างไอ้ปาล์มสิ มันยังอยากสอนผมทั้ง ๆ ที่เรียนเหมือนกันแค่ภาษาอังกฤษตัวเดียวเลย
“พี่พอมีเวลาสอนผมไหมอะ”
“เวลาน่ะมี” พูดพลางกัดพิซซ่าเข้าปาก “แต่ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องสอน มึงเป็นใคร แค่คนที่กูเก็บกระเป๋าตังค์คืนให้”
“แต่เรามากินข้าวกลางวันด้วยกันแล้วนะ เราต้องเป็นเพื่อนกันดิ พี่กินข้าวกับคนแปลกหน้าหรือไง”
“มึงนี่มันเซ้าซี้”
จะว่าเซ้าซี้ก็ได้ ผมเป็นติ่งพี่นี่
“น่ารำคาญ”
พี่ก็ทนรำคาญผมหน่อยไม่ได้หรือไง ผมอยากมีชีวิตที่ดีกว่าตอนนี้นี้หว่า
“ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นตูดเลย ทุเรศ”
“พี่นั่นแหละทุเรศ เห็นคนอื่นเดือดร้อนก็ไม่รู้จักมีน้ำใจ”
“น้ำใจมันต้องเป็นคนอื่นให้โว้ย ไม่ใช่มาเรียกร้องแง้ว ๆ เอาแบบนี้”
ผมถอนหายใจ วางพิซซ่าในมือลงบนจาน ดูดนิ้วที่เปื้อนซอสแล้วเอนตัวพิงเก้าอี้ ดราม่าลง อารมณ์มาเต็ม พี่แคนไม่สนใจเลยครับ ก้มหน้าก้มตากินต่อ จะว่าไปเขาก็มีสิทธิ์ไม่แคร์ที่ผมจะเป็นยังไงเหมือนกัน เจ้าตัวก็ดูเป็นคนไม่สนโลกตั้งแต่แรก ผมนี่แหละที่คาดหวังว่ามุกอ้อนของตัวเองจะได้ผลเสมอไป
พี่แคนแม่งใจแข็งมาก
เมื่อการประท้วงไม่ได้ผล ผมก็ลุกขึ้นมากินใหม่ พี่แคนยักยิ้มที่มุมปาก กวนประสาท แต่ก็ไม่คิดจะแก้ตัวว่าเมื่อกี้ล้อเล่นแต่อย่างใด
“เสร็จแล้วไปไหนต่อ”
“กลับหอมั้งพี่ แต่พี่ไม่ต้องไปส่งนะ ผมเดินกลับเองได้ ไม่ไกลมาก”
“กูบอกเหรอว่าจะไปส่ง”
โอเคครับ กูก็ลืมไปว่าคนอย่างมึงมันแล้งน้ำใจ ไอ้หงวยเอ๊ย
“ไม่มีอะไรก็ดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย”
เขายกมือขึ้นมองนาฬิกา แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปตามใจคนอื่นหรอกนะ กำลังเซ็ง
“ผมกลับดีกว่า เหนื่อย ๆ อยากนอน”
“เข้าไปนอนในโรงก็ได้”
“เปลืองเงิน” ตั้งร้อยห้าสิบบาท เท่ามื้อนี้ของผมเลยนะ
“ไปเหอะ กูเลี้ยง บ่าย ๆ คนไม่ค่อยมี ดูคนเดียวในโรงมันรู้สึกแปลก ๆ”
พอบอกว่าเลี้ยงค่อยคุยกันง่ายหน่อย ผมเป็นคนมีน้ำใจ ไม่เหมือนพี่หรอกนะ กลัวว่าจะเข้าไปเหงา เดี๋ยวดูด้วยก็ได้ หนังไม่สนุกค่อยหลับในโรง อย่างน้อยก็ประหยัดแอร์ที่หอ หน่วยล่ะตั้ง 7 บาท
“ดูจบแล้ววนไปส่งผมด้วยนะพี่”
“ไหนว่าเดินกลับได้”
“ก็ไม่อยากเดินแล้ว” เดี๋ยวที่ฟาดไว้ย่อยหมด ถึงหอต้องหาอะไรกินอีก วันนี้ใช้เงินเกินโควตาแล้ว ไอ้พี่แคนไม่ว่าอะไร พยักหน้าให้ส่ง ๆ แล้วเช็คบิล หลังจากนั้นก็เดินนำผมขึ้นมาบนโรงหนัง เลือกหนังเข้าใหม่ที่กำลังพูดถึงกันหนาหู ที่นั่งหลังสุด ที่เหลือคนจองไว้เท่าหยิบมือ ท่าจะเป็นนักศึกษาไม่มีเรียนเหมือนกันทั้งนั้น
“เทอมนี้มีตัวไหนหนัก ๆ บ้าง” จู่ ๆ พี่แคนก็ถามขึ้นระหว่างทางเดินเข้าโรง เสียงโฆษณาดังกระหึ่ม น่าจะเริ่มฉายไปบางตัวแล้ว
“ฟิสิกส์2 แมท2 อิงค์2 เคมี”
“หมดทุกตัวที่ลงเรียนเลยไหม แต่ลงหนักไปนะมึงน่ะ”
“ก็ลงตามคนอื่น” ผมว่า “ฟิสิกส์นี่ค้างมาตั้งแต่ปีที่แล้ว”
“กูก็ว่ากูเรียนไปตั้งแต่ตอนปีหนึ่งเทอมสอง”
“ไม่ดรอปไปเกรดผมดิ่งกว่านี้แน่”
“ไม่ตั้งใจหรือหัวไม่ไปจริง ๆ วะ” เรื่องนี้ผมก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน แต่ผมก็ว่าผมตั้งใจแล้วนะ ถึงไอ้โต๋จะด่าเช้าด่าเย็นว่าขี้เกียจก็เถอะ ไม่เห็นกูวิ่งไม่ว่า แต่อย่าหาว่ากูเดินครับ ผมก็อ่านหนังสือนะโว้ย ถึงจะหนึ่งคืนก่อนสอบก็ถือว่าอ่านนะครับ
“พี่จะสอนผมเหรอ”
“กูดุนะ”
“ไม่เป็นไรเลย” ผมว่า คราวนี้ยิ้มปากฉีก แสงจากจอเงินสว่างเป็นพัก ๆ ผมกับพี่แคนเจอที่นั่งของตัวเองแล้ว เขาเหลือบตามองผมครู่หนึ่งแล้วมองตรงไปยังจอภาพขนาดยักษ์ “แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่ผมก็โอเคแล้ว”
“หืม?”
“ผมหมายถึง...แค่พี่สอนก็โอเคแล้ว”
“ขอคิดดูก่อนว่าควรจะมาเสียเวลากับคนอย่างมึงไหม”
“สงสารเด็กตาดำ ๆ เถอะครับ” ผมเกาะแขนที่วางบนพนักพิงด้วยมือทั้งสองข้าง เมื่อตาคมมองมายังบริเวณที่ถูกสัมผัสผมก็สะดุ้งเอามือออกแล้วยิ้มเผล่ให้อีกที “นะพี่แคน นะ”
“อ้อนเป็นสาวเลย ไอ้เหี้ย”
“ปกติใช้ได้ผลนี่หว่า” ผมพึมพำในลำคอ พี่แคนไม่พูดอะไรต่อ ยกมือขึ้นกอดอก จ้องไปยังตัวอย่างหนังกระทั่งเพลงสรรเสริญพระบารมีขึ้นจึงเปลี่ยนอิริยาบถ ผมลอบมองอีกฝ่ายเป็นพัก ๆ เขานิ่งมาก นิ่งจนเหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่โดนสตั๊ฟท์เอาไว้
“ดูหนัง ไม่ใช่เอาแต่มองกู”
ผมสะดุ้งตัวโหยง หันคอกลับมาจ้องภาพตรงหน้าแทบไม่ทัน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
ฟิสิกส์ 2 https://youutu.be/x2AOjb9SDX8 ข้อมูลจาก @YouuTubeผมกำลังนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงเช่นเคย พี่แคนกลับไปเกือบ ๆ ชั่วโมงได้หลังจากขับรถมาส่ง ไม่มีคำตอบว่าจะติววิชาพื้นฐานให้ผมหรือเปล่า เขาแค่เคาะนิ้วตามจังหวะเพลงที่เปิดคลอมาในรถ ฟังผมบอกที่อยู่แล้วเลี้ยวลัดเลาะตามซอกซอยมาจนถึงที่หมายแล้วบึ่งรถกลับไป
คนชื่อกวินท์โพสคลิปการสอนลงบนทวิตเตอร์อีกครั้ง เป็นเนื้อหาของบทแรกที่ผมจะต้องเอาไปสอบ คิดไปคิดมาหมอนี่อาจเป็นรุ่นเดียวกันถึงได้เรียนตัวเดียวกับผม ที่จริงแล้ววิชาพวกนี้ควรจะผ่านมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว ถ้าบอกว่าเด็กกว่าก็คงยังเรียนฟิสิกส์ 1 อยู่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl รุ่นพี่อัพคลิปสอนอีกแล้วเหรอ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อืม Fav.ไว้สิ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มึงเรียนเซ็คอะไรอะ ปี 2 หรือเปล่า กูวิดวะปี 2
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn จำชื่ออาจารย์ที่สอนไม่ได้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ช่างเหอะ แต่ดีว่ะ รุ่นพี่คงใจดีมากอะ นี่ไปขอรุ่นพี่สอนเหมือนกัน แม่งไม่สนใจเลย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เขาอยากให้ลองพยายามเองก่อนมั้ง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เรื่องแบบนี้มันลองได้เหรอวะ เกรดห่วยไปแล้วงี้
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ก็หาคนใหม่ น่าจะมีคนใจดีบ้าง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่ได้ ๆ ต้องคนนี้เท่านั้น
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ใคร? สอนดีมากเลยหรือไง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่รู้ แต่อยากให้สอน ชอบ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ชอบ? ผู้หญิงอายุมากกว่า?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ผู้ชาย ๆ แต่ไม่ได้ชอบแบบนั้น ปลื้มอะ หล่อ รวย เก่ง โคตรเพอร์เฟค
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn คนแบบนั้นมีแต่ในการ์ตูน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มีเว้ย มีจริง ๆ แต่กูไม่บอกหรอก เดี๋ยวมึงชอบด้วย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เหอะ ไร้สาระ มัวแต่คุย ดูคลิปสอนหรือยัง เข้าใจหรือเปล่า
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ๆ เดี๋ยวกูไปดูละ ขอบใจนะแมวดำ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อยากได้อะไรอีกไหม ไว้หาให้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เจนเคม (General chemical) ขอบใจมากเพื่อน
เขาไม่ตอบอะไร เงียบหายไปเลย ผมค่อนข้างมั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย ชื่อกวินทร์มันก็ต้องผู้ชายอยู่แล้วนี่ครับ ให้จินตนาการถึงคงเป็นลูกคุณหนูเนิร์ด ๆ ใช้ของแบรนด์เนมแก่ ๆ สวมแว่นหนาเตอะ ทวิตเตอร์มีไว้แชร์ความรู้กับเพลง ไม่เคยเวิ่นเว้อเพ้ออะไรไร้สาระเลยสักนิด แต่ถึงพูดถึงคุณแมวดำแบบนั้นแต่ก็คิดว่าช่างเป็นคนดีจริง ๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าใครบางคนที่แม่งเอาแต่กวนประสาท ทำท่าเหมือนไม่อยากรู้จักผมวันนี้ล่ะวะ
ผมนี่เดือนคณะเลยนะโว้ย
คิดแล้วเซ็ง ไอ้ตำแหน่งนี้นอกจากเอาไว้ป้อสาว ๆ เดือนแรกแล้วมันทำอะไรได้อีกวะ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นมีใครสนใจ แห่กันไปเย้ว ๆ กับน้องตูน เดือนคนใหม่ทิ้งให้ผมเป็นหมาหัวเน่าตกกระป๋องอย่างโดดเดี่ยวคนเดียว ชีวิตแม่งเศร้าจริง ๆ
ผมกดดูคลิปวีดีโอที่คุณแมวดำแชร์มา เริ่มต้นด้วยภาพเหมือนเดิม คือถ่ายมุมสูง เห็นกระดาษสีขาวก่อนมือใหญ่จะจับปากกาเมจิกมาเริ่มสมการแล้ววาดรูป เจ้าของคลิปเป็นคนขาว ตัดเล็บสั้น ข้อมือใหญ่กว่าผมมากแบบที่บังได้มิด สวมนาฬิกาคาซิโอ้สีเงิน หน้าปัดสีน้ำเงิน เข็มเหลือง ค่อนข้างคุ้นตา พอนึกดี ๆ ก็เห็นภาพของผู้ชายที่เคาะนาฬิกาที่โรงอาหารในครั้งแรกที่เราเจอกันได้ว่าหน้าตาเหมือนของพี่แคนชะมัด
ผมเริ่มกลับมาสนใจเนื้อหาของคลิปวีดีโออีกครั้ง กระทั่งสิ้นสุดเนื้อหาของบทแรก อธิบายง่าย ๆ ด้วยรูปภาพ ยอมรับว่าเข้าใจมากขึ้นแต่ก็ยังไม่เก็ทอยู่ดี อย่างน้อยก็น่าจะพอสอบผ่านนั่นแหละ แต่ผ่านด้วยเกรดอะไรค่อยว่าอีกที
ผมมองเพดานห้อง กลิ้งตัวหลุน ๆ บนเตียงกว้างอีกครั้ง จู่ ๆ ก็นึกถึงภาพพี่แคนเวลาที่ยิ้ม บางครั้งก็ดูดุ บางทีก็ดูใจดี อธิบายไม่ถูก แต่เวลาอยู่ด้วยผมทั้งสบายใจทั้งตื่นเต้นไปพร้อม ๆ กัน
จะตื๊อยังไงไม่ให้เขารำคาญดีวะ
คิดแล้วเครียด ไปปรึกษาไอ้โต๋เดี๋ยวก็หาว่าเก้ง ไม่เอาด้วยหรอก
เสียงทวิตเตอร์ดังเป็นสัญญาณเตือนอีกรอบ ผมกดเข้าไปดูก็เห็นว่าคุณแมวดำกดFav. ข้อความบางอันที่คุยกับผมเอาไว้ก่อนหน้านี้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ยดำ มีเรื่องจะปรึกษาว่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn มึงก็ย่อเสียสั้น
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl รู้จักพี่แคน วิดวะคอมไหม อยากให้เฮียแกสอน ทำไงดีวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn คนที่บอกว่าชอบน่ะเหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ นั่นแหละ รู้จักปะ ทำไงให้รู้จักมากกว่านี้ดีวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ลองอ้อนดูอีกหน่อยดิ ท่าทางใจดีไม่ใช่เหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เหอออ ไปเอามาจากไหน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ไม่รู้ ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ก็นั่นแหละ ลองดู หน้าตาในดิสมึงก็น่ารักดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เกี่ยว?
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อาจจะเกี่ยวก็ได้ ไปนอนละ ดึกแล้ว บาย แล้วไอ้ดำ หรือคุณแมวดำที่มองมาสงบนิ่งจากรูปโปรไฟล์ก็หายไปอีกครั้ง ผมปิดโปรแกรมสีฟ้าลง เปิดโปรแกรมสีเขียวสดขึ้นมาใหม่แล้วจิ้มหน้าต่างแชทไลน์ไปหาพี่แคน
Wann: พี่แคนถึงบ้านยัง
Cantus: ถึงนานแล้ว กำลังจะนอน ทำไมอีก
Wann: อาบน้ำแล้วเหรอ ผมยังไม่อาบเลย
Cantus: เรื่องของมึง
Wann: พี่น่าจะไล่ผมไปอาบน้ำ เป็นห่วงสุขอนามัยผมหน่อย งี้
Cantus: แฟนกูปะ?
Wann: ขอผมเป็นแฟนเหรอ
Cantus: กูนอนละ ปวดหัว
Wann: กินยาก่อนนอนด้วยนะพี่
Cantus: ไปตายซะมึงน่ะ
Wann: โห คนอุตส่าห์หวังดี
Wann: ฝันดีพี่แคน อย่าลืมคิดเรื่องติวผมนะ
Cantus: มึงนี่วุ่นวาย
Cantus: จีบกูหรือไง
Wann: เฮ้ย บ้า ผมชอบผู้หญิง
Cantus: ก็อย่ามาอ่อยผู้ชายให้มันมาก
Cantus: ไปอาบน้ำไป ไม่ต้องไลน์มาละ กูจะนอนผมงี้เงื้อมือเตรียมพิมพ์ตอบเลยครับ แต่ไม่ดีกว่า วันนี้โดนด่าหลายรอบแล้ว เปรม อิ่มอกอิ่มใจยังไงชอบกล ว่าแล้วก็ลุกมาอาบน้ำอาบท่าตามคำสั่งแล้วกลับมาดูคลิปวีดีโอที่ไอ้แมวมันอัพเมื่อวานใหม่อีกหน กระทั่งหลับคาโทรศัพท์ไปนั่นแหละ
“เมื่อวานเป็นไง”
ผมปรือตาเปิด หลังจากแอบงีบที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะได้เกือบสิบนาที ไอ้โต๋วางกระเป๋า ทรุดตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม “ได้ข่าวว่าขึ้นบีเอ็มออกไปข้างนอกกับพี่แคน”
“ใครบอกวะ”
“ไอ้พลอย” ผมพยักหน้าหงึกหงัก “ไปไหนกันมา”
“กินข้าว ดูหนัง”
“พัฒนาโว้ย”
“พัฒนาไรวะ” ขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่เข้าใจความหมายของไอ้คนฝั่งตรงข้าม “มึงพูดอะไร งง”
“มึงไม่ต้องงงค่ะ” ไอ้โต๋จีบปากจีบคอพูด “จีบพี่แคนอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“หา!”
“เอ้า ก็เห็นตามเขาต้อย ๆ กูว่าพี่แคนอาจจะเป็นก็ได้นะ เชี่ย หล่อขนาดนั้นเสือกไม่มีแฟน เป็นไปได้เหรอวะ ผู้หญิงชอบเขาแทบคลั่ง ชี้นิ้วเลือกได้เลยยังโสด นอกเสียจากมี แต่พูดไม่ได้...มึงว่าไหมล่ะ”
“มึงจะบอกว่าพี่แคนของกูเป็นเกย์เนี่ยนะ” ผมส่ายหัวพรืด “ไม่มีทางงงง มาดแมนออกจะขนาดนั้น เมื่อวานดูหนังเสร็จแล้วยังมาส่งกูที่หออีกนะ”
“แล้วมึงเป็นผู้หญิงหรือไงไอ้กร๊วก เขาถึงต้องมาดูแลมึงใกล้ชิดขนาดนั้น”
“ก็เขาแมน อีกอย่าง กูก็เป็นคนขอให้พี่แคนมาส่งด้วย”
“กูถึงเข้าใจว่ามึงจีบพี่แคน แล้วพี่แคนก็เล่นด้วยอยู่ไง”
“ตลกแล้ว เมื่อคืนเขายังด่ากูเช็ดเม็ด”
“เหยด มีคุยกันก่อนนอนด้วยครับ”
“มึงจะแซวกูกับพี่แคนหาเตี่ยมึงไง้” ผมกระซิบ “เดี๋ยวโดนเข้าใจผิดจริงกูจะไปหาเมียจากไหน”
“ไม่ต้องหาแล้วเมีย หาโผเลย รู้จักไหม โผอะ โผ”
ผมตบหัวไอ้โต๋ที โผบ้านพ่อม ไม่เอาโว้ย “เฮ้ย ถ้าได้พี่แคนจริงกูว่าโคตรเวิร์ก ไม่สนจริงอะ”
“ม่าย” ผมส่ายหน้า “ให้พี่เขาเป็นไอดอลกูพอ”
ยังนินทาไม่ทันขาดคำ พี่แคนก็เดินผ่านมากับพี่อาร์ม ปกติไม่ค่อยเจอแท้ ๆ พอรู้จักกันหน่อยทำไมบังเอิญเจอบ่อยไม่รู้ พี่อาร์มยิ้มหวาน มารยาทดีเหมือนเคย เดินมาทักผมก่อนด้วย ขณะที่อีกคนทำหน้าบึ้งตึงไม่รับแขก คนละโลกเลยครับ
“เรียนอะไรกันครับน้องว่าน”
“พี่อาร์มทักแต่ไอ้ว่าน”
“ก็น้องว่านน่ารักกว่าโต๋” พูดเสียผมอายม้วนเลย พี่อาร์มก็ “ว่าแต่เรียนอะไรกัน มานั่งรอแบบนี้ขยันนะ”
“ที่ห้องแดดส่อง ร้อนแล้ว เลยมารับลมที่มอพี่ เพิ่งตื่นเลย”
“ว่าแล้วเชียว หน้าเป็นรอยยับอยู่เลย โต๋ไม่บอกเพื่อนวะ” พี่อาร์มยกนิ้วขึ้นเขี่ยแก้มผม หลบวูบแทบไม่ทันครับ ไอ้ห่า จู่ ๆ ก็จะมาจับแก้มกูเนี่ยนะ
“ไอ้ว่าน มึงรังเกียจพี่ชมรมกูเหรอวะ”
“เฮ้ย เปล่า แค่ตกใจ” ผมตอบห้วน “พี่อาร์มมีเรียนไรอะ”
“นัดคุยโปรเจ็กต์จบกับอาจารย์ วันนี้ไม่มีเรียนครับ” ผมพยักหน้ารับรู้ เหลือบตามองคนข้างหลังที่กอดอกท่าเดิม หน้าหงิกเหมือนคนขี้ไม่ออก
“ท้องผูกเหรอพี่แคน”
เขาไม่ตอบ แต่จ้องผมเขม็ง วันนี้ไอดอลผมอารมณ์ไม่ดี ไม่ควรกวนใจสินะ “พี่อาร์มนัดจารย์ไว้กี่โมง”
“เนี่ย ตอนนี้แหละ แต่อาจารย์ชอบเลท เลยแวะคุยกับน้องว่านได้ เมื่อวานออกไปข้างนอกกับไอ้แคนมาเหรอ โทรศัพท์พี่สายแทบไหม้ สาว ๆ โทรมาถามกันใหญ่เลยว่าแคนพาใครออกไปข้างนอก”
“ขนาดนั้น” ทำเสียงขึ้นจมูก อัธยาศัยแย่แบบนี้นอกจากผมยังมีคนอื่นชอบมันอีกเหรอวะ “งี้พี่อาร์มเหมือนเป็นผู้จัดการส่วนตัวพี่แคนเลยดิ”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วแหละ พี่ว่าจะเรียกเงินเดือนมันแล้ว ปกติไอ้แคนไม่เคยพาใครขึ้นรถน่ะ มันหวงรถ ในมหา’ลัยนอกจากพี่ก็มีแค่ว่านล่ะมั้ง”
อูยยย บุญตูดกูฉิบหาย
“พี่อย่าพูดงี้ เดี๋ยวไอ้โต๋แม่งแซวผมเช็ด”
“แซวอะไร มึงแกล้งอะไรน้องว่าน โต๋” พี่อาร์มถามยิ้ม ๆ ส่วนไอ้โต๋หัวเราะร่วน ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลย แหม คนถามแม่งหล่อนวลระดับคุณชายอย่างนี้น่ากลัวตรงไหนวะ
“ก็แซวว่าไอ้ว่านจีบพี่แคนน่ะสิ ดูมันตามพี่แคนจัง เพื่อนผมมีหวังไหมพี่”
“ไอ้เชี่ยโต๋!”
คนถูกถามที่ยืนหน้าตึงอยู่ข้างหลังยักยิ้มน่าหมั่นไส้ อ้าว เมื่อกี้มึงยังอารมณ์เสียอยู่เลยครับพี่หงวย
“มันยังไม่ยอมรับเลยว่าจีบกู จะให้มีหวังได้ไง”
“ตึ่งโป๊ะ!” ผมตัดบทสนทนา “เป็นมุกที่ไม่ขำเลยครับ ผมให้ราคาห้าบาท”
“เก็บเหรียญไว้อมเถอะ มึงน่ะ” หูย หยาม ใครจะอมวะ ไว้ซื้อมาม่าได้เกือบห่อ ทุเรศจริง พี่แคนน่ะ
“อ้าว สรุปว่าน้องว่านไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบที่โต๋บอกจริงเหรอ พี่ก็นึกว่าแซวกันเล่น เฮ้ย แต่พี่ไม่รังเกียจอะไรนะครับ เพื่อนสนิทพี่ที่ชอบผู้ชายเหมือนกันก็มี”
“เหรอ ๆ เพื่อนข้างหลังพี่หรือเปล่า” ไอ้โต๋ถามต่อ แต่เดี๋ยว มึงไปบอกพี่อาร์มว่ากูไม่ชอบผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไรวะ ไอ้เพื่อนทรพี ไอ้เลี้ยงไม่เชื่อง พี่อาร์มหัวเราะ แต่ไม่ตอบ ยกมือขึ้นมองนาฬิกาแล้วเลี่ยงเดินหนี ส่วนพี่แคนยักคิ้วให้ผม ยกมุมปากขึ้นยิ้มนิด ๆ ก่อนตามเพื่อนตัวเองไปด้วย ทิ้งให้ผมเหวอแดก บทสนทนาเมื่อกี้นี่มันอะไรครับ
“กูว่ามึงได้เป็นเกย์งานนี้แน่ ๆ ว่ะว่าน”
“ทำไมวะ”
“พี่แคนชอบมึง” เพื่อนรักพูดยิ้ม ๆ เดาะลิ้นกับกระพุ้งแก้ม “แล้วมึงก็เสือกปลื้มพี่เขานักหนา”
“จริงอะ”
“กูมั่ว”
“โห่ กูก็นึกว่าพูดจริง นึกว่ามีเทพมาหลงรัก มึงนี่เพ้อเจ้อสัส ไป ๆ ไปเรียนเหอะ เข้าช้าเดี๋ยวเหลือที่แต่หน้า ๆ ให้อีก” หยิบมือถือใส่กระเป๋ากางเกง พาดเป้ขึ้นบนบ่าแล้วลุกยืน เอี้ยวตัวกลับไปมองพี่แคน เขาเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ ไม่เห็นพูดถึงเรื่องที่จะให้สอนเลยแฮะ สงสัยต้องเปลี่ยนแผนแล้วว่ะวริทธิ์ คนอะไร ใจแข็งชะมัดยาก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
หาย ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเหล้าของพี่สิทธิ์ครับ เมื่อวานเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอพี่แคนแล้วก็หายไปเลย ไม่กล้าทักไลน์ไปด้วย เซ้าซี้มากเดี๋ยวหาว่าอ่อยอีก เออ แบบนี้ก็มี ผู้ชายเหมือนกันแท้ ๆ แต่เสือกคิดเล็กคิดน้อย คิดไปนัยยะของชู้สาวอีก จะให้ผมตามอธิบายก็ใช่เรื่อง สุดท้ายก็เลยได้แต่อดทนรอฟังคำตอบที่ไม่น่าจะออกมาเป็นดั่งใจอย่างเลื่อนลอย ช่วงหัวค่ำยังไม่มีคน หลังจากฟังพี่สิทธิ์บรีฟงานคร่าว ๆ แล้วนั่งรอหลังเคาน์เตอร์ แอบเล่นทวิตเตอร์พลางถอนหายใจยาวเหยียด
“เป็นไรวะ”
พี่เม่น เด็กเสิร์ฟที่ทำงานก่อนหน้าผม เป็นพนักงานประจำถามพลางเช็ดแก้วไปด้วย ผมรับมาจากเขาอีกที วางคว่ำลงในลังพลาสติกสีแดง
“เบื่อครับ”
“ทะเลาะกับแฟน? แฟนไม่ให้มาทำงานอะดิ”
“เปล่าพี่” รีบปฏิเสธก่อนงุบงิบในประโยคหลัง “ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลย”
“พูดจริง?”
“ทำไมต้องโกหก”
“หน้าตามึงก็ดีนี่หว่า สาว ๆ เขาชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“เหรอ ไม่เห็นรู้เลย” ผมทำหน้าแหยง ที่เจอก็แหย่ ๆ เล่น พอผมเริ่มชอบจริงจังก็ชิ่งหนีหมด สุดท้ายมาบอกว่าอยากเป็นเพื่อน เพื่อนบ้าอะไรไลน์มาอรุณสวัสดิ์กันทุกเช้า
“จีบสาวไม่เป็นอะดิ”
“เอาจริงปะพี่เม่น ไม่เคยจีบว่ะ แต่เคยมีคนคุยนะ”
“โดนจีบ ว่างั้น”
“อือ” ผมพยักหน้า “คุยได้ไม่เกินอาทิตย์แม่งก็หายไปแล้ว ผมเลยโสด โคตรโสด”
“ไว้เงินออกกูพาไปตีหม้อ เอาปะ”
ผมทำตาโต พยักหน้าถี่ เคยดูแต่ในหนัง ขืนซิงไปยันเรียนจบผมจะเอาหน้าที่ไหนไปโชว์ทีเด็ดให้เจ้าสาวล่ะอย่างนี้ จะชวนไอ้โต๋ก็ไม่ได้ ไอ้ห่านั่นเน้น 2D อยากมีเมียเป็นตัวละครในเกม
“แต่ท่าทางมึงก็ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือจะมีแฟนนี่ ถ้าคนอยากมีแฟนมันต้องหัดจีบคนอื่นบ้างสิวะ หน้าดีเสียอย่าง เล่นมุกเสี่ยวอย่างมากก็จีบไม่ติด ไม่ถึงขั้นโดนเกลียดหรอก”
“ก็ไม่ได้อยากมีหรอก แต่มีก็ดีไม่ใช่เหรอ พี่อะ”
“มีลูกแล้ว” พี่เม่นบอก ยังก้มหน้าก้มตาทำงานไปด้วย ดูอายุยังไม่ถึง 30 แท้ ๆ ทำไมมีเร็วจังวะ “กับลูกค้าในผับนี่แหละ แรก ๆ ก็เอามัน มันไปหน่อย ท้องเลย มึงก็ระวัง ๆ ไว้แล้วกัน ยังเรียนอยู่นี่”
“โห แล้วนี่จะไปตีหม้อกับผมได้เหรอ เมียไม่ด่าแย่”
“ก็อย่าให้รู้สิวะ” เขาหัวเราะ ยื่นแก้วให้ผมใบสุดท้าย “เสร็จแล้วเอาไปไว้หลังร้าน ลูกค้าเริ่มมาแล้ว เดี๋ยวไอ้พุฒจะคอยรับลูกค้า สักสามทุ่มจะมากันเยอะมาก อย่าเล่นมือถือล่ะ เอาเก็บไว้หลังร้านเลยก็ได้ ไม่หายหรอก เดินไปเดินมาเดี๋ยวโดนล้วง พี่สิทธิ์ด่าซ้ำ”
ผมพยักหน้า พี่สิทธิ์คือเจ้าของร้าน กำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยจุดต่าง ๆ อยู่
“ไหวนะมึง” ผมพยักหน้า ลังเดียวไม่ใหญ่เกินกำลังผมหรอก พอวางเข้าที่แล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์เตรียมใส่ตู้ล็อกเกอร์สำหรับพนักงาน เห็นไฟสว่างวาบขึ้นมาที่หน้าจอพอดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn 5 นาที
หาย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn สมองหายหรือไง เอ้านี่ เคมี Gen-chem https://youutu.be/x2AOjewtDX8 ข้อมูลจาก @YouuTube
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ได้ตามสั่งดีว่ะ ไว้กลับไปเปิดดู
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ยังไม่กลับหอ? ไปไหน?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl อยู่ร้านเหล้า จะตามมา? ไม่ว่างกินเหล้าด้วยว่ะ ไว้คราวหน้า
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เหอะ ใครจะไป วันนี้มีนัดกินกับเพื่อนเหมือนกัน เผื่อร้านเดียวกัน “ว่านมาดูนี่หน่อย!” เสียงพี่สิทธิ์เรียก ผมยังไม่ทันตอบก็ปิดหน้าจอล็อก ยัดมือถือใส่ล็อกเกอร์แล้ววิ่งตามเสียงไป แข็งขันครับ ทำงานวันแรกต้องแข็งขัน!
TBC
เรื่องมาถึงตอนที่ 3 แล้ว ว่านยังเป็นว่านว่านสไตล์เหมือนเดิม มีอะไรเพิ่มเติมนิดหน่อย กิกิ ขอบคุณทุกคนที่เข้าไปแนะนำในกระทู้นิยายด้วยค่ะ กอดแน่น กอดนาน กอดไม่ปล่อย ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนมานะคะ มาเป็นกำลังใจให้นังว่านกับพี่แคนกัน ฮาา
หลายคนเดาถูกแล้วว่านิรนามที่นังว่านเสร่อไปคายความลับด้วยเป็นใคร ปล่อยนางเด๋อต่อไปค่ะ ความว่านนี้ไม่ควรแก้ไข เดี๋ยวหมดสนุก 55555
ปล. ขอพื้นที่ประชาสัมพันธ์นิดนึงง วันนี้วันสุดท้ายปิดจองนิยาย #โอบตะวัน แล้วค่ะ เป็นแนวบ้านไร่ คุณหนูเอาแต่ใจกับคนงานขี้อ่อย >_<
รายละเอียดเข้าไปดูได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48083.0
เจอกันพุธหน้าค่ะ ^^
#candynovel
หัวข้อ: ♡CANDY♡ ตอนพิเศษ ความฝัน ความรัก ความลับ P103 (16/3/59) (อ่าน 966711 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก