08
#Secretlove
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... มีคนบอกว่าคำพูดไม่สำคัญเท่าการกระทำ…
แต่สำหรับเขา
คำพูดที่ชัดเจน มันก็ดีกว่าการกระทำที่คลุมเครือ… มิวกลับมาที่ห้องหมออีกครั้ง
คือ เพิ่งมาเมื่อวานมั้ย?
“แป๊บนะ เดี๋ยวไปค้นให้”
หมอผลุบหายไปอีกแล้ว ทิ้งเขาไว้กับ โทรศัพท์ ที่วางบนโต๊ะ กระเป๋าตังค์ ที่ทิ้งไว้แถวนั้น ห้องที่มีกองเสื้อผ้าอยู่เหมือนเดิม
ไว้ใจคนอื่นตลอด ของหายจะทำยังไงเนี่ย
แต่ ไม่ว่ามาเมื่อไหร่เขาก็ยังชอบห้องนี้อยู่ดี ถ้ามองเลยกองผ้ากองใหญ่นี่ไปอ่ะนะ
แปะ
มีคนตบหัวเขา
ความจริงคือ เอามือวางบนหัวน่าจะถูกกว่า
“ได้แล้ว รักษาดีๆ ยังต้องใช้อีกนาน”
มิวชำเลืองดูเวลา นาฬิกาเรือนใหญ่ที่ผนังห้อง(หมอ) เข็มชี้เลขเจ็ด บอกเวลาทุ่มตรง
“หมอ กูไปนะ ต้องไปธุระ”
“ที่ไหน”
“คณะน่ะ”
“ดึกแล้วนะ”
กำลังจะทุ่มเอง
“เดี๋ยวไปส่ง” ง่อว เขินที่สุด
แต่ ที่เขาแถมาต่างๆ นาๆ เพื่อ?
โชคดีที่ขิมกับเพื่อนไปรอเขาข้างใน เพราะถ้ารออยู่หน้าตึก เขาต้องโดนซักจนเปื่อยแน่ว่ามากับหมอได้ยังไง และเป็นโอกาสดีที่เขาจะปกปิดจุดประสงค์ที่แท้จริงที่ยืมหนังสือเล่มนี้มาจากหมอ แอบปาดเหงื่อนะ พวกมีชนักติดหลังนี่รู้สึกร้อนๆหนาวๆ ระแวงว่าใครจะจับได้อยู่ตลอดเวลาแบบนี้มั้ยนะ
เพราะไม่อยากให้หมอรอนาน มิวจึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างรีบร้อน เลยเผลอชนกับใครบางคนเข้า หนังสือที่เขาถือมาหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น
“ขอโทษครับๆ”
เขาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบที่ร้านเหล้าอีกหรอกนะ เข็ดจนวันตาย
“ไม่เป็นไรครับ ผมรีบเองเลยไม่ทันระวัง พี่มิวไปเถอะครับ เดี๋ยวผมเก็บของเอง”
เขาเอ่ยขอบคุณแล้ววิ่งออกมา โดยไม่นึกสงสัยว่าเด็กคนนั้นรู้จักชื่อเขาได้อย่างไร
เอาเถอะ แค่คนที่ผ่านมา “อี่มิวววววววววววว”
“นึกว่าจะชิ่งไปแล้ว ดีใจมากที่กลับมา”
นดและขิมเข้ามากอดเขา
“อี่มิว กูนึกว่างานคณะกูจะไม่ได้ทำซะแล้ว”
ถ้าทุกคนยังจำได้ นดนี่แหละที่เหมือนจะไม่อยากเอาบัตรมาให้ขิมที่สุด แต่ความจริงเธอเป็นคนที่ทุ่มเทเพื่อคณะที่สุด ทำมากกว่าคนอื่นๆ อุทิศตนเพื่อคณะ
“มึงไม่อยากพลาดแต่งคอสเพลย์สโนไวท์ก็บอก ดูสิ หน้าอี่มิวนี่ตื้นตันซาบซึ้งมึงที่สุดแล้ว อย่ามโนค่ะ นางไม่ได้ทำเพื่อคณะหรอก นางทำเพื่อผู้ชาย”
เจ้าของชื่อไลน์
True Star นี เธอมาในธีม… ชุดนอน
“มองกูเพื่อ”
“เปล่า”
“อี่มิวมันคงจะแบบ อี่นี่ไฟ้วมาก ตื่นมาส่งบัตรนักศึกษา แต่ขอโทษค่ะ อี่นีมันกำลังตื่นค่ะ หลับลึกดิ่งเหวตั้งแต่หัวค่ำเมื่อวาน กูโทรไปจะสิบสาย นึกว่าตายห่าไปแล้ว”
นดแฉเพื่อนกลับ
“มิว ขอบัตรค่ะ”
มิวเปิดไล่หาบัตรในหนังสือฟิสิกส์ นี่ไง อยู่นี่จริงๆด้วย
เขายื่นบัตรให้ขิม
ขิมเอาไปพลิกดู
“มิว เขียนเบอร์ไว้ที่บัตรด้วยเหรอ”
“หือ เปล่านี่”
ขิมไม่พูดอะไร เธอเอาบัตรของเขามัดรวมกับของทุกคนแล้วเก็บใส่กระเป๋า
“เออ เมื่อกี้คุยกับจารย์ นางบอกว่าปีนี้
เอกประวัติจัดซุ้มติดกับ
วิศวะโยธานะ”
มิวเดินกลับมาหาหมอที่รถ
พอเปิดประตูเข้าไป พบว่าเจ้าของหลับไปแล้ว
น่ารัก หมอตอนหลับน่ารักมาก
สงสัยคงจะเหนื่อยจากการเล่นฟุตบอล
ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ตื่นง่ายๆ ด้วยสิ มิวอมยิ้ม ขอถ่ายรูปเก็บไว้นะ แมวน้อย
แชะ
หมับ
เฮ้ย จู่ๆ เขาก็ถูกดึงจากมือหนา ด้วยแรงที่น้อยกว่าร่างกายจึงตามแรงที่มาก ผลก็คือเขาคะมำไปข้างหน้าที่หมอนั่งอยู่
ถ้าไม่มีมือเล็กยันไว้ อะไรต่อมิอะไรของเขาต้องสัมผัสกันแน่ โดยเฉพาะปากที่เฉียดแก้มเขาไปนิดเดียว ตอนนี้เลยเป็นว่ามิวคร่อมหมออยู่กลายๆ โดยมือสองข้างเอื้อมผ่านไหล่หมอไปดันเบาะข้างหลังไม่ให้กายบางแนบชิดกับกายหนาของคนตรงหน้า
แย่แล้ว หัวใจเต้นโครมครามเลย เขาต้องหน้าแดงมากแน่ๆตอนนี้
“จะลักหลับเหรอ”
“บ้า ถ่ายรูปเฉยๆป่ะ”
“จริงเหรออออออออออ”
ทำไมต้องลากเสียงยาว แล้วทำไมต้องมากระซิบใกล้หูด้วย จั๊กจี้มาก
“ไหน ดูรูปหน่อย”
หมอแย่งโทรศัพท์จากมือเขาไปกดดูรูป คือ จะให้ค้างท่านี้อีกนานไหม
“อืม ถ่ายสวยดี”
แล้วส่งคืนมือถือให้เขา
“เอาไว้แบล็คเมล์คนหล่อ”
นี่เป็นอาการที่เรียกว่ากินปูนร้อนท้องรึเปล่านะ
แต่ไม่รอด คำแก้ตัวมันเข้าตัวหมด
“กูหล่อ”
อย่าพลาดกับหมอ รอยยิ้มกวนปรากฏบนใบหน้าหล่อ มันเริ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ยื่นหน้ามาทำไม ช่วยปล่อยกูด้วย”
อีกนิดเดียว เขาก็จะบังคับคำพูดไม่ให้สั่นไม่ได้แล้วนะ
“กูหล่อ”
เอาหน้าออกไป
“กูหล่อ”
ถอยออกไป
“เออ หล่อมาก”
ทันทีที่ตัดสินใจพูด ถือว่ามิวพลาด มือหนาที่อยู่ไม่สุขเลื่อนมาโอบรอบเอว อะไรดูจะง่ายดายเมื่อมือเล็กของเขายังติดแหง็กกับการดันเบาะ แค่ออกแรงเพียงนิดเดียว ร่างของเขาก็ล้มลงทับหมอ คราวนี้อะไรต่อมิอะไรแนบชิดกันของจริง
หน้าหมอกับเขาอยู่ใกล้แค่คืบ
ไม่พอ หมอยังยกขาเขาขึ้นหนีบเอวมันอีก
จะทำอะไร?
อยู่ในท่าล่อแหลมมากตอนนี้
หวังว่าอะไรต่อมิอะไรมันจะไม่เกิดอารมณ์นะ เย็นไว้นะ
“ถ่ายรูปกัน”
“ฮะ”
ท่านี้นี่นะ
“ยิ้ม”
1 2 3… แชะ
เปลี่ยนท่าแล้ว หมอมันเอาแก้มมาแนบแก้มเขา
1 2 3… แชะ
คราวนี้ถือวิสาสะยกมือเขาขึ้นโอบรอบคอมัน
1 2 3… แชะ
หมอยกขาทั้งสองเขาขึ้นในท่าอุ้มเจ้าหญิง แต่อยู่บนรถ = =
1 2 3… แชะ
คิดไปเองรึเปล่า ว่าโดนลวนลามแฮะ
คิดมาก…
“ได้รูปเยอะเลย”
“คือ”
“รูปนี้กูหล่อมาก”
“คือ”
“หมอ สั่งข้าวเถอะ พนักงานเขารอนะ”
คือมันจะดูอะไรนักหนารูปเนี่ย ดูมาเกือบสิบนาทีละ
สรุปคือหลังถ่ายรูปเสร็จ แต่มิวเรียกมันว่าวิกฤติการหัวใจดิซีส เขาก็ถูกหมอลากมาทานข้าวด้วย เขาเองก่อนออกมาก็ยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย กลับหอก็ไม่มีอะไร เลยยอมให้ลากมา
เอาความจริงมั้ย
เข้าอีหรอบเดิม
แพ้ลูกอ้อน >///<
#ทีมหมอขี้อ่อย ง่อววววววววววววววววววววว
“มึงจะยิ้มอีกนานมั้ย พนักงานเขารอ”
อ้าว เขาก็ยังไม่ได้สั่งหนิ T^T
ตึ๊ง
งานเฟสบุ๊คต้องมา
เรื่องนี้ติดเฟสเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ฮา…
‘
#แบล็คเมล์’
หมอ หล่อ ได้แท็กคุณ
เขาจ้องตาหมอ แววตาขี้เล่นยิ้มตอบมา
เป็นรูปหน้าเขาเหวอๆ ตอนหมอเอาแก้มมาแนบแก้มเขา คือตอนนั้นมันตกใจจริงนะ
‘อย่าทำน้อง น้องตกใจแรงค่า’
‘มิวเขินชัวร์ แน่ใจ’
‘
#แบล็คเมล์’
เขาเม้นใต้ภาพ
ไม่ลืมจะแท็ก
หมอ หล่อ เป็นภาพที่แอบถ่ายตอนมันหลับ
‘แก คือมันดี มิวมีรูปหมอ หมอมีรูปมิว บรรลุค่ะ’
‘จะไม่มีใครแทรกกลาง ติดกันเชียว’
‘
#แบล็คเมล์’
เป็นภาพตอนเขานั่งตักหมอ คือ ไปถ่ายตอนไหน 555
‘โมเมนต์นี้น้องตายค่ะ รักพี่หมอพี่มิว ความจริงคือเขาถึงไหนกันแล้ว’
‘มาทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยแล้ว’
‘
#แบล็คเมล์’
เขาก็ไม่น้อยหน้า เป็นภาพตอนมันหลับ แต่เป็นหลับหลังทำแผลให้มันวันนั้นเสร็จอ่ะนะ ผลก็คือ
‘กรี๊ดดดดด เป้าหมอ เป้าหมอ *O* อลังปังเว่อร์ อยากเป็นน้องมิว
#ทีมหมอ’
‘อย่าบอกว่าวันนั้นแกอ่อยน้องแบบนี้ น้องมิวอย่าทน
#ทีมมิว’
‘แกรรรรรร หมอใส่บ๊อกเซอร์ แล้วคือ มิวแอบถ่ายตอนหลับ อะไรยังไง อธิบาย’
‘
#แบล็คเมล์’
เฮ้ย มาได้ไง รูปเขาตอนปีหนึ่ง นี่มันตอนกีฬาสีหนิ
‘กรี๊ด ปีหนึ่งน้องก็น่ารักแล้ว ไปหลบอยู่ไหนมา ทำไมพี่เพิ่งเจอ’
‘อยากเจอให้เร็วกว่านี้ก่อนหมอ’
เขาก็ไม่น้อยหน้า
‘
#แบล็คเมล์’
ลงรูปหมอตอนปีหนึ่ง เป็นรูปที่มันโดนลุงรหัสทำโทษ วิดพื้นต่อสาธารณะชน
‘นี่มันใช่ น้องหมอตอนนั้น เรารู้กันใช่มั้ยคะมิว’
‘คิดถึงสมัยหมอเอ๊าะๆ ใสๆ ตอนนี้คือไม่ใส 555’
‘
#แบล็คเมล์’
หมอมันก็เอาด้วย
ลงรูปเขาตอนปีหนึ่ง โดนพี่รหัสทำโทษให้ถือป้าย เตะฟรี
‘กรี๊ด ทำไมชั้นไม่เห็นตอนนั้น ชั้นรู้สึกเหมือนพลาด ไม่งั้นชั้นจะไปขอถ่ายรูปกับนาง’
‘มิวน่ารักมาก’
‘
#แบล็คเมล์’
ช่วงแม่ยกเล่นบ้างเหรอ
รูปเขาถูกหมอลากลงสนามตอนเย็นมาเต็ม
‘กรี๊ดดดดดด เซฟรูปรัวๆ วันนี้รูปเยอะมาก’
‘โอ้ย จิกหมอน ฟินมาก ลากกันไปมา’
‘
#แบล็คเมล์’
‘
#แบล็คเมล์’
และมีอีกหลายรูปไม่จบสิ้น เขารู้ว่ารูปเขากับหมอมีเยอะมากจริงๆ
และสิ่งที่เขาและหมอ ต่างก็อาจมองเลยไปคือหลักเหตุผล
ที่ว่าทำไม…
แต่ละคนถึงมีรูปกันและกันมากขนาดนี้
แม้กระทั่งรูปตอนปีหนึ่ง
หมอกับเขาพลาดจริงๆ
To Be Continue
********************************************************************************************
09
◤แอบรัก◢
มามุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง งุงิ ที่นี่...
MewSN 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
