พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่16 โอ้อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ
ตอนที่16.1(ครึ่งแรก) ใครไม่รักไม่รู้...
'คุณสามารถให้โดยปราศจากความรัก
แต่คุณไม่สามารถรักโดยปราศจากการให้'
- Amy Carmichael -
หลังจากที่ผมกลับถึงห้อง ก็หลับยาวแบบไม่อาบน้ำ ไม่กลัวว่าจะดองเค็มอะไรประมาณนั้น ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสามของอีกวัน นี่กูเพลียขนาดนี้เลยหรอวะ หลับยาวอย่างกับซ้อมตาย
"เฮียมีไรแดกบ้างวะ"
ผมเดินเกาพุงออกมาจากห้องนอน ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยิ่งกว่าโดนข่มขืน ว่าจะตัดหลายทีแล้วเหมือนกัน ลืมทุกที แต่ไว้มาตั้งนาน เริ่มเสียดายอะ
"วางอยู่บนโต๊ะอะ"
มันตอบทั้งๆที่สายตายังมองโทรทัศน์อยู่ มือก็ล้วงขนมเข้าปาก เออ ดูเข้าไปบาร์บี้มึงน่ะ ห่าเอ้ย คราวนี้เป็นตอนนางฟ้าอะไรสักอย่างนี่แหละ ที่เอลิน่ามันมีปมห่าอะไรสักอย่างเกี่ยวกับปีก พอมันได้ปีกมา มันก็เอาปีกไปแลกกับหาง ผมยังจำได้อยู่เลยตอนที่เอลิน่าพูด
'ข้าขอแลกปีกกับหาง ข้าขอแลกปีกกับหาง ข้าขอแลกปีกกับหาง!!!'
แหม อยากให้ทุกคนได้ฟังน้ำเสียงผมจริงๆ หึหึ อย่างเหมือน เรื่องนี้ผมดูแล๊ว อะโด่ บาร์บี้ยุคบุกเบิกเลยมั้ง(ย้ำว่ามั้ง) ผมเดินส่ายหัวไปดูของกิน ก่อนจะเดินเข้าไปแปรงฟันแล้วออกมากินข้าว หิวชิบหายเลยกู แดกโต๊ะเข้าไปด้วยได้ไหมเนี้ย
กินเสร็จผมก็มานั่งดูหนังกับไอ้เฮีย ผมดูเรื่องกัปตันอเมริกาครับ เพราะพระเอกขี้เหร่กว่าผมหน่อยนึง(มึงมั่นมาก) หุ่นนี้ขยี้ความรู้สึกกูเหลือเกิน แดกอะไรกูถึงจะใหญ่แบบนี้บ้าง(ตัวใหญ่นะครับ)
พอได้เวลา ผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วตรงไปที่ร้านที่นัดกันไว้ทันที มันเป็นห้องคาราโอเกะน่ะครับ สั่งอาหาร เหล้า ยา ปลาปิ้งเข้ามาแดกกันตามสบาย และร้องเพลงไปพลางๆด้วย
"เออเหะ แม่โทรมาว่ะ ขออนุญาตไปรับโทรศัพท์นะ"
นั่งร้องเพลงกันไปสักพัก อีเจ๊เอมก็ชูโทรศัพท์ขึ้น แล้วพูดประโยคดังกล่าว ก่อนจะแจ้นออกไป อือ ร้อยวันพันปีแม่ไม่เคยโทรตามนะมึง ช่างมัน ยังเหลืออีกหลายคน(กูขนลุกกับสายตาไอ้พี่มาร์กมากครับ)
"สัดเอ้ย ปวดขี้ว่ะ ผ้า เฮียไปขี้ก่อนนะ"
ผมมองตามหลังเฮียไปอย่างงงๆ อะไรวะ?
หันกลับมามองไอ้หนุ่มกับไอ้เต้ จ้องมันเขม็งแล้วบอกทางสายตาว่า มึงอย่าคิดจะไปเชียวนะ แต่มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ไปสูบบุหรี่ก่อนนะ ไปปะไอ้หนุ่ม"
"ไปๆ"
"เฮ้ยพวกมึงสองคน........."
ปัง.....
ไม่ทันซะแล้ว ทั้งห้องเหลือเพียงผมกับพี่มาร์กแล้วครับ ผมขยับตัวอย่างอึดอัด ตามองไปทั่วห้องพยายามไม่สนใจสายตาของพี่มาร์ก
"เอ่อ.....เดี๋ยวผม......"
"น้องผ้าอึดอัดเวลาอยู่กับพี่หรอครับ"
มันพูดแล้วขยับมานั่งชิดผม จะให้ตอบตรงๆไหมว่า 'เออ!!' แต่ความเป็นจริงได้แค่หันไปยิ้มแหยๆ
"ก็ผมไม่สนิทกับพี่"
ผมตอบไปแบบนั้น พี่มาร์กหัวเราะเบาๆ แล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม
"น้องผ้ายังไม่มีแฟนใช่ไหมครับ"
ผมเม้มปากเป็นเส้นตรง ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันไปไหนกันวะ ไอ้เฮียอีก อีเจ๊มันก็รู้ว่าไอ้พี่มาร์กคิดจะทำอะไรกับผม แม่งยังจะหนีไปแบบนี้อีก
"ก็...........มีคนที่ชอบอะครับ"
ผมตอบตามความจริง พี่มาร์กเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
"น้องผ้าหน้าหวานมากเลยนะครับ"
พี่เขาว่าแล้วใช้หลังนิ้วชี้เกลี่ยหน้าผมเบาๆ ผมสะดุ้งถดตัวหนี แต่พี่เขาดันหัวเราะในท่าทางตื่นๆของผม ไม่ตลกละ อันนี้เข้าข่ายคุกคามทางเพศ(?)ชัดๆ
"อยากรู้จัง อย่างอื่นจะหวานด้วยหรือเปล่า"
พี่เขาเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วขยับเข้ามาใกล้ ผมถอยหลังหนี แต่สุดท้ายก็โดนพี่เขาตวัดแขนมากอดเอวผมจนได้ อ้ากกกกกกกก นอกจากหน้ากับตีนกูก็ไม่มีอะไรหวานแล้วคร้าบบบบ
"หยุดนะ ถ้าไม่หยุด พี่มีเรื่องกับเพื่อนผมแน่"
ผมเอาเพื่อนมาขู่ เพราะผมคงไม่น่ากลัวพอที่จะให้มันกลัวหรอก แม่ง ทำไมกูไม่หุ่นเหมือนคริส อีแวนส์วะ พ่อจะซัดให้หมอบเลย
"หึหึ ใครจะกล้าทำอะไรพี่งั้นหรอครับ? มันจะได้เดือดร้อนกันหมดนะสิ รวมถึงน้องผ้าด้วย ถ้าไม่ยอมพี่ดีๆ"
มือใหญ่จับคางผมให้หันไปมองหน้าเขา ผมกัดฟันกรอด น้อยใจไอ้พวกเพื่อนๆที่พากันทิ้งผมไว้ จะร้องไห้แล้วแม่ง!!!!
"ปล่อย-ผม"
ผมเน้นทีละคำอย่างชัดเจน
"ไม่เอาน่าน้องผ้า พี่ไม่อยากให้ผิวขาวๆสวยๆของน้องผ้ามีรอยบอบช้ำหรอกนะ"
"งั้นหรอยะ?"
ผมเบิกตากว้างเมื่อเสียงอีเจ๊เอมมันโผลงขึ้นตรงหน้าประตู ผมพยายามมองข้ามไหล่พี่มาร์กไปมองว่ามีใครอยู่บ้าง แต่ไม่ทันที่จะลุกหรือขยับตัว ร่างของไอ้พี่มาร์กก็ลอยหวือออกจากตัวออกผม ไปกระแทกกับผนังห้อง
"พ............พี่ซุส"
ผมครางเรียกเสียงแผ่วเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนกระชากพี่มาร์กออกไป ร่างสูงใหญ่ของคนที่ผมหลงไหล อัดไอ้พี่มาร์กยับเลย พี่ซุสดูโกรธมากแม้ใบหน้าจะเรียบนิ่งเช่นเดิม ท่วงท่าที่พี่เขาอัดพี่มาร์คช่างงดงามจนอยากจะเก็บไว้ในแผ่นกระดาษ
อ่า ผมคงจะหลงไหลพี่เขาจนโงหัวไม่ขึ้นจริงๆนั่นแหละ(มึงควรจะห้ามอีพี่เทพไม่ใช่หรอ?) อารมณ์ของพี่เขาในตอนนี้เรียกได้ว่า คุกรุ่นมาก ฟ้าฝนลมอากาศแปรปรวนไปหมด สักพักฟ้าคงจะผ่าลงมาเป็นแน่
"โอ้โหแฮะ จัดว่าเด็ด"
ไอ้เฮียที่มันบอกว่าไปขี้ยืนทำหน้าแหยๆเมื่อพี่ซุสลงหมัดในแต่ละที
"พี่ซุส พอแล้ว เดี๋ยวเขาก็ตายหรอก"
ผมเข้าไปแตะแขนพี่เขาเบาๆ พี่ซุสหยุดลงหมัดใส่พี่มาร์ก หันมามองหน้าผมนิ่งๆ แล้วกลับไปนั่งแดกเหล้าเหมือนไม่มีเหตุการณ์ส้นตีนอะไรเกิดขึ้นเลย ทั้งๆที่ซากพี่มาร์กที่นอนหน้าช้ำอยู่ตรงนั้นบอกพวกผมเป็นอย่างดีว่า เมื่อกี้ท่านเทพองค์ลง
เจ๊เอมมันเดินเข้ามาใช้ตีนเขี่ย(อดีต)แฟนมันแล้วมองด้วยหน้าตาสมเพช
"เคยเตือนไปแล้วไม่ใช่หรอคะพี่มาร์ก ว่าเทพซุสรักแกนิมีดมาก"
แล้วมันก็สะบัดหน้าไปทิ้งตัวนั่งข้างๆไอ้เต้ ผมทำหน้างง อะไรของมันวะ พูดถึงแกนิมีดอะไรนั่นเป็นครั้งที่สองแล้ว ว่างๆผมคงต้องไปเรียนรู้เพิ่มเติมแล้วล่ะ ว่าแกนิมีดเป็นใครเกี่ยวข้องกับเทพซุสอย่างไร
ผมหึงหรอ?
เปล๊า!! จะหึงทำไม ในเมื่ออีเจ๊เอมก็บอก ว่าผมเป็นแกนิมีดนี่นา
เรากลับมานั่งแดกเหล้า ร้องเพลงเฮฮากันเหมือนเดิม โดยที่ไม่มีใครสนใจพี่มาร์กแม้แต่นิดเดียว น่าสงสารเนอะ แล้วผมจะทำอะไรได้อะ เรียกรถพยายาลปะ? มันก็ยังไม่ตายนี่เนอะ เหอๆ
.......................................
.......................................
โอ้ยยยยย ปวดหัวสุดๆเลยโว้ย แม่ง! เมื่อคืนจัดหนักทั้งเหล้าทั้งเบียร์ ไม่เมาก็เกินป๊าย ถึงผมจะเมาได้ด้วยน้ำอัดลม แต่ใช่ว่าเหล้าจะทำให้ผมเมาไม่ได้ เพียงแต่น้ำอัดลมนี่ ผมแดกแก้วเดียวก็เมาแล้วเท่านั้นเอง
แล้วนี่มันที่ไหนวะ ไม่ใช่โรงพยาบาลหรอกครับ ถ้าเป็นโรงพยาบาลผมไม่ถามหรอก เอ........แต่โคมไฟนี่มันคุ้นๆ ม่านนั่นก็คุ้น เตียงก็คุ้น ตู้ยังคุ้น สรุปคือคุ้นทุกอย่างสินะ
เช็ดโด้!!!! ห้องพี่ซุส!!! ผมนั่งอยู่บนเตียงกว้างด้วยอาการที่เอ๋อสุดๆ โงนเงนไปมาเพราะปวดหัว อยากจะทิ้งตัวลงกับเตียงแค่ก็เกรงใจเจ้าของห้อง เลยลากสังขารมึนๆของตัวเองออกมาจากห้อง
"ไม่ว่าง..............ไม่ว่าง"
ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นพี่ซุสยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่
"ไม่ว่าง.........ผมบอกว่า ไม่-ว่าง"
ผมแอบหลุดขำ เมื่อพี่แกพูดแต่คำว่า 'ไม่ว่าง ไม่ว่าง' อยู่นั่นแหละ แล้วไม่อธิบายเหตุผลไปล่ะพ่อคุณ เขาจะได้ไม่เซ้าซี้
"ไม่ใช่ธุระ ไม่ต้องยุ่ง....................คิดว่าผมกลัวก็เอาเลย......................ผมรำคาญคุณมาก อย่าให้ผมด่า"
ผมกลอกตาไปมาเมื่อรู้สึกว่าบทสนทนามันค่อนข้างจะแรงขึ้นยังไงไม่รู้ พี่ซุสทำเสียงจิ๊จ๊ะแล้วหันกลับมา ผมสะดุ้ง ยกมือขึ้นทักทายพลางยิ้มแหยๆไปให้ จากคิ้วที่ขมวดกันของพี่ซุสก็ค่อยๆคลายออกกลายเป็นซุสคนเดิม พี่เขาถอนหายใจแรง ก่อนจะพูดว่า
"มีเมียแล้ว เลิกยุ่งสักที"
นั่นแหละ ประโยคนิ่งๆเฉือนใจคนฟัง พี่ซุสกดวางโทรศัพท์แล้วโยนมันลงมาที่โซฟา แหม เกือบกระเด็นโดนหัวกูแล้วไง ดีนะกูรับทัน ว้าวววว รุ่นนี้ผมอยากได้ซะด้วย เห็นพี่โอปอล์โฆษณาแล้วอยากได้บ้าง
"เป็นไรพี่ เครียดเชียว เดี๋ยวหน้าก็เหี่ยวหรอก"
ผมหันไปแซวเมื่อพี่ซุสมานั่งข้างๆผม พี่แกไม่ตอบแต่หันมามองหน้าผมแทน เอ่อ............ยิ้มค้างเลยกู
"เมื่อคืนผมเมา ขอโทษนะครับ ผมคงรบกวนพี่ใช่ม๊า งั้นเดี๋ยวผมกละ..........."
ผมหยุดชะงักคำพูดเมื่อโดนพี่ซุสกอดเต็มแรง
"ทำไมไม่เป็นเหมือนเดิม"
เป็นครั้งแรกที่น้ำเสียงพี่ซุสอ่อยขนาดนี่ เหมือนเด็กที่โดนดุเวลาทำความผิด ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่นั่งให้พี่เขากอด อยู่กับพี่ซุสทีไร จากเมาก็สร่าง จากปวดหัวก็หายทันที เริศสัด =_=
ผมโดนพี่ซุสกอดอยู่แบบนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ เหมือนพี่ซุสอยากให้ผมตอบคำถาม แต่ผมดันไม่มีคำตอบนี่สิ
อยู่ดีๆผมก็นึกเพลงขึ้นมาได้เพลงหนึ่ง อารมณ์ไหนไม่รู้ ผมเลยร้องเพลงนั้นออกมาซะงั้น
"ถึงเวลา ที่เราต้องร่ำลา
เมื่อเสียงน้ำตา มันพาให้เข้าใจ
ว่าฉันและเธอ มันต่างกันมากมาย
ไม่ได้เหมือนเจ้าชาย ดั่งในนิทาน
ขอโทษเธอ ที่ทำให้เสียใจ
ไม่อยากเห็นใคร ใคร เขามองเธอไม่ดี
และในเมื่อทั้ง หัวใจ คือสิ่งเดียวที่ฉันมี
เจ้าหญิงที่แสนดี ไม่ควรจะมาลดตัวลงแล้ว
จงเก็บรักที่เคยมีให้กัน ไปไว้ที่สุดฟ้า
อย่าห่วงฉันที่พึ่งเดินหลงเข้ามา ไม่มีปีกล้อมเหมือนเธอ
แค่รู้ว่าเธอนั้นยัง ยังคงมีฉัน ฉันก็ยังรักเธอ รักอยู่เสมอ
รักเธอ รักเธอ รักเธอสุดรัก จงบินไปตามหา เจ้าชายที่เธอเคยฝัน
และขอบคุณทุกอย่างนั้น ที่ให้กันจนวันสุดท้าย......"
(เจ้าชายกับเจ้าหญิง-The mousses)
ผมร้องเพลงด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะเบาเหมือนกระซิบ แต่ก็นะ เหมือนเพลงนี้มันแต่งขึ้นมาเพื่อชีวิตผมเลย แขนที่กอดผมอยู่ค่อยๆคลายออก ใบหน้าหล่อซบลงตรงไหล่ของผม ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปนั้นจะประทับลงบนแก้มของผม แม้แผ่วเบา แต่เหมือนสร้างบาดแผลในใจของผม
ผมเริ่มสับสนว่าจะถอยออกมาจริงๆหรอ ผ้า มึงกล้าทำร้ายหัวใจตัวเองหรอ? ตอนที่มึงกรีดเนื้อตัวเองมันเจ็บไม่ใช่หรอ? นี่มึงกำลังกรีดแทงหัวใจของตัวเอง มึงไม่เจ็บหรอผ้า
"พี่............."
ผมเรียกเมื่อคนตัวใหญ่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยผมเลย แต่พี่ซุสกลับทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินที่ผมเรียก แต่ประโยคที่เขาตอบกลับมาก็แทบทำให้ผมหยุดหายใจ
"กูไม่ใชเจ้าหญิง กูไม่เคยต้องการเจ้าชาย แต่กูต้องการมึง".......................................
.......................................
แกร๊ก.....
"อ้าวเหี้ยผ้า กลับมาเมื่อไหร่"
ไอ้เฮียเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วยิ้มกว้างมาให้ผม ผมหันไปมองมันเนือยๆ หมดแรงจะตอบ
"ตายโหง!! มึงร้องไห้หรอผ้า!!"
มันรีบเดินเข้ามาหาผมแล้วแนบมือไว้กับแก้มทั้งสองข้างของผม ตอนนี้ผมไม่ได้ร้องไห้นะครับ แต่ก่อนหน้านั้นอะ อือ
"เชี้ยเอ้ย กูว่าแล้วว่าต้องมีดราม่า ไอ้ซุสทำอะไรมึง"
มันกอดผมแนบอก ผมก็ส่ายหัว พี่ซุสไม่ได้ทำกูหรอกเฮีย แต่กูทำตัวเองล้วนๆ
"เฮ้อ มึงก็เห็นไม่ใช่หรอผ้า ว่าเมื่อคืนซุสมันทำยังไงเพื่อปกป้องมึง ไอ้ห่ามาร์กถึงกับแอดมิทเลยนะมึง"
"ตายยังอะ"
ผมถามเนือยๆ ถามเป็นมารยาท ไอ้เฮียวาดถอนหายใจแล้วดันผมออกไปมองตา
"ยังไม่ตาย แต่กูห่วงมึง จะพ้นเดือนนี้ไหมเนี้ย"
ผมหัวเราะแกนๆแล้วทิ้งตัวนอนลงบนตักไอ้เฮีย มันสะดุ้งนิดๆแล้วลูบหัวผมเบาๆ
"เฮีย กูจะทำยังไงดีวะ คือกูยอมรับว่าชอบเขานะ แต่ที่กูทำอยู่เนี้ย มันนางเอกไปปะวะ ไอ้เหี้ย มันโลกสวยไปปะ ไอ้การที่เราต้อยต่ำกว่าเขาแล้วเราไม่กล้าไปคบกับเขาเนี้ย คือกูคิดว่ามันนางเอกไปนะ กูไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย"
ผมพูดความในใจออกมาซะเกือบหมด ไอ้เฮียมันหัวเราะแล้วบีบจมูกผมเบาๆ
"กูรู้นะว่าสันดานจริงๆของมึงเป็นยังไง มึงมันบ้าดีเดือด กล้าทำกล้าลุยเสมอ เจอความรักแค่นี้ถึงกับป๊อด กูบอกเลยนะน้องรัก ถ้าเกิดกูเจอใครสักคนที่กูรักนะมึง กูไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอก ถึงเขาจะปฏิเสธกู กูก็จะตีหัวแล้วลากเข้าห้องแม่งเลย"
มึงเถื่อนมากเฮีย เกิดในยุคมนุษย์ถ้ำเรอะ!!
"เฮีย ขอจูบหน่อย เหนื่อย"
มันหัวเราะเบาๆเมื่อผมพูดจบ ก้มลงมาจูบผมตามคำขอ แม่งกัดปากกูอีก กัดคืนแม่งเลย งั่มๆ
ปัง!!
"พี่วาดคือ......เฮ้ย"
ผมกับเฮียวาดผละออกจากกันช้าๆ หันไปมองคนที่ทะเล่อทะล่าเปิดประตูเข้ามาด้วยแววตาสงสัย
"เฮียเป้มาทำไร"
ผมทำตาใสหน้าซื่อโนะเนะ ทั้งๆที่คร่อมตักไอ้เฮียอยู่ อะแหะ แหม ลุกดีกว่าเนอะ
"อ๋อ คือ ไม่มีอะไร กูมีเรื่องจะคุยกับพี่เขาไง ชะ.........ใช่ไหมไอ้เทส"
เฮียวาดพูดตะกุกตะกักแล้วหันไปพูดกับอีกคนที่นอกประตู
"เอ๊ะ พี่เทสก็มาหรอ"
ผมเดินออกไปรับแขก เห็นพี่เทสยืนทำหน้านิ่ง แต่พอพี่เขาเจอผมเขาก็ยิ้มให้
"อะไร จะคุยกับพี่หรอ เข้ามาสิ ผ้ามึงไปอาบน้ำไป เดี๋ยวไปแดกข้าวกัน"
เฮียพูดกับพวกพี่ๆที่ยืนออกันหน้าประตูด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะหันมาพูดกับผม แล้วหันไปยิ้มให้พี่ๆต่อ ผมมองพี่ชายตัวเองอย่างแปลกใจ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
อือ............แปลกดี
ผมอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเรียบร้อยก็โดนลากมาขึ้นรถ(พี่เทส)แล้วมาโผล่ที่ห้างสรรพสินค้า จุดศูนย์รวมวัยสะรุ่น ส่องสาวสิ จะได้ไม่เครียด แง่มๆ กูว่าเครียดกว่าเดิมอีก ก็สาวแม่งมองมาที่ผมแล้วซุบซิบอ่า คงจะบอกว่าผมหน้าเหมือนผู้หญิงแน่ๆ
"เฮีย..........."
ผมหันไปเรียกเฮีย แต่เห็นเขายืนดูของอยู่กับพี่เทสและเฮียเป้ เป็นพวกเครื่องเขียนน่ะครับ เฮียพูดอธิบายให้พี่ๆทั้งสองคนฟัง(พี่เทสจะอยากรู้เรื่องเครื่องเขียนทำไมวะ เขาเรียนศิลปกรรมบ่แม่น?) พี่ๆเขาก็จ้องหน้าเฮียอย่างจริงจัง ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นเฮียยิ้มอีกจนปากแทบจะไม่หุบกันเลยที่เดียว
แปลก.............
"เออผ้า มึงจะเอาอะไรไหม เดี๋ยวเฮียซื้อให้"
ผมยิ้มรับคำของเฮียแล้ววิ่งเข้าไปหยิบสิ่งที่อยากได้ จากนั้นก็ไปซื้อขนม นม เนยมาตุนไว้ เพราะอาทิตย์หน้าเฮียมันจะกลับแล้ว ไม่อยากให้กลับเลย เฮียกลับไปผมคงเหงาแย่ แง่งงง เรียนจบผมจะไปอยู่กับมัน เอาให้เบื่อขี้หน้ากันไปเลย
ผมกับเฮียวาดสนิทกันมากกกก ก.ไก่ล้านตัว พอๆกับที่ 'แต่ก่อน' ผมสนิทกับพู่กันมากเช่นกัน หึ
"เฮีย ทำไมเฮียไม่รอกลับพร้อมกูตอนปิดเทอมวะ กูเหงาอะ"
ผมเข้าไปกอดเอวมัน ออดอ้อนทันที ไอ้เฮียมันยิ้ม เฮ้ย!! ยิ้มอีกและ!!! แปลกนะเนี้ย
"โตเป็นควายจนมีความรักแล้วไอ้เสือ มึงยังมาอ้อนเฮียเป็นเด็กๆอีก มึงเหงาก็ไปอยู่กับเพื่อน มึงอย่าลืมนะ ถ้าเศร้า หรือเครียด ให้ไปอยู่กับเพื่อน"
เฮียมันเน้นย้ำคำสั่ง ผมก็พยักหน้าหงอยๆ
"เอ่อ พี่วาดจะกลับแล้วหรอครับ"
เฮียเป้ถาม เฮียวาดก็หันไปยิ้ม แน่ะ!!! ยิ้มอีกแล้ว
"อือ ว่าจะกลับอาทิตย์หน้า ยังไงก็ฝากไอ้ผ้ามันด้วย สติมันยังไม่ลงรอยเท่าไหร่ แบบนี้แหละคนมีความรัก"
"หุบปากเลยเฮีย อย่าให้มีบ้างแล้วกัน"
"พี่วาดยังไม่มีแฟนหรอครับ"
พี่เทสถามด้วยสีหน้าแปลกใจ ผมยิ้มมุมปากแล้วยักคิ้ว
"แน่นอนดิ หน้าอ่อนๆแบบนี้จะเอาใครเป็นนนนนน โดนเขาเอาง่ายกว่า โอ้ย โอ้ย ไอ้เฮีย หูกูฉีกแล้วครับ อ้ากกกกกก เฮียเป้ช่วยผ้าด้วย แง~~~ ไอ้เฮียวาดดดด"
ผมแหกปากร้องอย่างไม่อายเด็กห้าขวบที่ยืนดูดอมยิ้มอยู่ข้างๆ เด็กมันก็มองอย่างงงๆ ผู้ใหญ่แม่งจะฆ่ากันป่าววะ(ทำเสียงเด็ก) เสี้ยมสอนให้เด็กมันโตมาเป็นฆาตกร(?)ซะงั้น
"ไม่น่าเชื่อนะครับ ว่าหน้าตาดีแถมฐานะมั่นคงแบบพี่วาด..........จะโสด"
ชิ้งงงงง
รอยยิ้มบาดใจเผยออกมาบนหน้าพี่เทส เฮียวาดหัวเราะ แน่ะ พอกูบ่นมึงเรื่องยิ้ม(ในใจ) มึงก็หัวเราะหรอเฮีย เออ เฮียกูแปลกๆ หรือมันจะมีซีเคร็ท?
ถ้าถามแล้วมันจะตอบไหมวะ
"เฮีย คือกูไม่ได้เสือกนะ ถามจริง เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่กูไม่รู้หรือเปล่า"
ใช่ ผมสงสัยมานานตั้งแต่มันยิ้มให้กับผมครั้งแรกที่มันกลับห้อง จำตอนที่ผมหงอเรื่องพี่ซุสได้ไหม แล้วไอ้เต้มันทักว่าผมยิ้มบ่อยนั่นแหละ กรณีเดียวกัน และเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่ชายผม มันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ
"ฮ่าๆๆๆ ไอ้ผ้า มึงไม่รู้หรอวะ"
เฮียเป้มันหัวเราะลั่นในขณะที่เฮียวาดและพี่เทสยืนเงียบ
"รู้อะไรอ่า"
ผมถาม คืออยากรู้เฉยๆ
"มึงพยายามแก้ผ้าแล้วจะข่มขืนไอ้ซุส"
"เหี้ย!!!!! กูทำแบบนั้นหรอเฮียเป้"
ผมสะดุ้งแรงมาก แทบอยากจะเอาหัวพุ่งชนกำแพงห้างเลยทีเดียว อ้ากกกกกกกกก
"เฮีย มึงบอกกูหน่อยว่าไม่จริง เฮียเป้มันตอแหล ผ้าไม่ทำแบบนั้นหรอกเนอะเฮีย เฮียแกล้งผ้า โด่"
ผมหันไปหาเฮียวาดสุดที่รัก พยายามอ้อนให้เฮียพูดมาว่า เรื่องที่ได้ยินเมื่อครู่คือเรื่องโกหก!! ไม่เจรงงงงงงงงง คนอย่างไอ้ผ้าไม่ข่มขืนใครโว้ย!!!
"จริงว่ะผ้า กูโคตรสงสารน้องเขยกูเลยให้ตายสิ คนเป็นพี่แบบกูแทบจะเอาหน้ามุดลงขวดเหล้า ควาย เมาแล้วงอสระเอี่ยนหรอมึง"
กรี๊ดดดดดดดดดดเด(?) พวกพี่ๆโกหก ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง(คนเขียนขออนุญาตไปตามวิญญาณอีบ้าที่หลุดไปดาวยูเรนัสแล้วกลับมาก่อนะคะ เหอะๆ)
*
*
*
*
*
*
*
*
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
