'สวัสดีค่ะพี่ผ้าใบ หนูชื่อพริกแกงนะคะ หนูติดตามพี่กับพี่ซุสมานานแล้ว หนูชอบพวกพี่มากเลยค่ะ'
ผ้าใบ : ชอบก็ให้แม่มาขอนะครับน้อง แต่ขอพี่แล้วต้องขอพี่ซุสไปด้วยนะ'พี่ผ้าใบคะ ลงคลิปหวานๆกับพี่ซุสบ้างสิคะ'ผมอ่านข้อความนี้แล้วสตั้นไปสามวิ หันมองพี่ซุสที่นั่งตรวจเอกสารอยู่บนโต๊ะ คลิปหวานๆนี่ยังไงครับ? ผมเลยตัดสินใจ ถ่ายกระปุกน้ำตาล น้ำเชื้อม น้ำอ้อย น้ำแดงในตู้เย็น หรือแม้กระทั่งมาการองที่วางอยู่บนโต๊ะ(อันนี้แม่งหวานขึ้นตาเลยจริงๆ ซื้อมาเป็นชาติแล้วก็ยังกินไม่หมด จะทิ้งก็ไม่กล้า แพง=_=) ถ่ายเสร็จแล้วก็หันกล้องไปที่พี่ซุสแล้วเรียก
"พี่เทพ"
แกเงยหน้าขึ้นมามองอย่างแปลกใจ ก่อนจะทำหน้าเซ็งเมื่อเห็นผมถ่ายแกอยู่
โป้ก!
"เอ๊อะ!!!"
ผมร้องแล้วกดเซฟวีดีโอ ก่อนจะหันไปมองไอ้คนที่มันปาปากกามาโดนหัวผมเต็มๆ
"พี่ซุสโหดร้ายยยยยย สมองยิ่งไม่มีอยู่"
ผมบ่น
"มึงนั่นแหละทำห่าอะไร กูเห็นคุยกับใครทั้งวี่ทั้งวัน"
"ฮิฮิ ผมก็คุยกับน้องๆในเฟซน่ะสิ"
"ใคร?"
"ไม่รู้อะ เขาทักมาผ้าก็คุย แก้เหงาในช่วงเวลาที่สะมีไม่สนใจ"
ผมตอบแล้วอัพโหลดวีดีโอนั่นลงเฟซบุ้ค 'คลิปหวานๆตามคำขอครับ ระวังเป็นเบาหวานกันน๊า' เรียบร้อย คึคึ ที่จริงผ้าก็ไม่ได้อยากเด่นอยากดังอะไร แต่น้องๆเขาทักมาเพราะอยากคุย จะให้ผมเมินเฉยได้ยังไงครับ ผมไม่ใช่คนใจร้ายใจดำแบบพี่ซุสนะ -*- และก็ตามที่บอกพี่ซุสไปนั่นแหละ บางทีน้องๆเขาก็แก้เหงาให้ผมได้เวลาที่ต้องนอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว นั่งดูทีวีคนเดียว
แล้วกูจะดราม่าเพื่อ?
"กูก็ยุ่งแค่ช่วงนี้เท่านั้นแหละ"
ขนาดพูดกับผมยังขมักเขม่นในการอ่านเอกสารน่าดู ไม่เจาะรูแล้วเอามันไปเลยล่ะ=_=
"เชอะ รู้งี้ผ้าไม่มาอยู่นี่ให้เหงาหรอก"
ผมก็พูดไปงั้นแหละ ชีวิตผมมันจะไปเหงาอะไร เพื่อนก็ได้คุยกันตลอด พี่ๆก็ทักมาถามสารทุกข์สุกดิบกันไม่ขาด ยิ่งไอ้เฮียวาดที่ตกไปเป็นเมียพี่เทสนี่ โทรมาหาผมจนผัวมันจะให้บินมาอยู่กินกับผมรอมร่อ
"ทำไรอะ"
ผมร้องทักเมื่อพี่ซุสเดินมานั่งโซฟาตัวเดียวกับผมแล้วดึงผมไปนั่งตัก กดหัวควายๆของผมลงบนอกกว้าง ใช้แขนแข็งแรงกอดผมเอาไว้ ตัวผมแทบจะจมหายลงไปกับอกกว้าง แล้วสุดที่รักของผ้าก็อ่านเอกสารในมือต่อไป ผมรู้ว่าพี่ซุสงานยุ่ง ไม่รู้ว่าจะยุ่งแบบนี้ต่อไปไหม? แต่ผมก็ไม่ได้งี่เง่าอะไรหรอก บริษัทนี้พี่ซุสซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง ผมไม่ได้เรียกร้องให้เขาหันมากอดผมบ้าง กินข้าวกับผมบ้าง นอนกับผมบ้าง แค่ในเวลาที่พี่เขานั่งทำงาน ผมก็อยากนั่งอยู่ข้างๆ ผมไม่ได้เหงาหรอก หมายถึง.........ไม่เหงามากขนาดนั้น
ผมพิงอกของพี่ซุสแล้วนั่งตอบข้อความของน้องๆไปด้วย สักพักผมก็เริ่มจะง่วงและเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ง่า วันนี้ได้นอนกับพี่ซุสแฮะ
My name's Zeusผมมองไอ้แรดน้อยที่นอนหลับคาอกผมแล้วส่ายหัวเบาๆ ไม่ได้ส่ายหัวเพราะรำคาญ ไม่ใช่เพราะอึดอัดที่โดนพิง ตัวมันแค่นี้ ต่อให้มีผ้าใบอีกสามคนมาพิงอกผม ก็ไม่อึดอัดอะไรเลย
ที่ส่ายหัวเพราะมันทำตัวน่ารักต่างหาก ผมหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของมันออก แต่ก็เห็นมีข้อความจากเมสเสสเจอร์พอดี
'พี่ซุสเย็นชาจะตาย พี่ผ้าใบรู้ได้ยังไงคะว่าเขารักพี่'
ผมขมวดคิ้วกับคำถาม นี่อยากรู้จริงๆหรือแค่หาเรื่องวะครับ? พอเปิดดูข้อความ ก็เห็นมันคุยกับใครไม่รู้เป็นสิบเป็นร้อยคน ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องของเราสองคน ผ้ามันไม่เคยอายที่มีผมเป็นแฟน เวลาใครถาม มันก็จะตอบไปอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นอะไรกับผม ส่วนผมก็ไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ ส่วนมากถ้ามีคนไม่รู้จักมาถาม ผมก็ไม่ตอบ=_= และผมก็เริ่มกังวล ว่าทำให้ไอ้ผ้าโดนมองว่าโมเมไปเองว่าคบกับผมหรือเปล่า ผมเลยหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปผมดึงแก้มบวมๆของมันแล้วยิ้มมุมปาก หึหึ หน้าตาไอ้ผ้าตอนนี้เอ๋อแดกมาก ถ้ามันตื่นมาเห็นรูปนี้ คงโวยวายบ้านแตก กดถ่ายรูปเสร็จก็อัพลงอินสตาแกรมที่ผมไม่ค่อยได้เล่นแต่มีรูปที่ไอ้ผ้าแท็กมาให้เพียบ
'คนแคระนอนเฝ้าสโนไวท์ทำงาน ก็นอนไม่ครบ10ชั่วโมงแบบนี้ไงเลยทำให้ตัวเตี้ย #รักนะครับ #สโนไวท์สุดหล่อกับคนแคระหน้าโง่'
ผมวางโทรศัพท์แล้วก้มลงไปหอมแก้มมันเบาๆ อย่าไปบอกมันเชียว ไม่งั้นล่ะมันจะเอาคืนผมสิบเท่า ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ช่วงนี้มันแรดขึ้นมากจริงๆ มันไม่รู้หรอกว่าตอนที่มันเรียกผมว่าสามี(หรือสะมีนั่นแหละ=_=) มันทำให้ผมใจเต้นแรงมากแค่ไหน ไหนจะตอนที่มันแทนตัวเองว่าผ้าอีก มันเป็นคนแรกและคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนสาวน้อยที่เขินอายเวลาโดนหนุ่มรุ่นพี่แซว(เปรียบเทียบซะแต๋วมากT_T)
บางทีผมก็อยากจะขายบริษัททิ้ง(ทั้งๆที่ได้มาไม่นาน)แล้วกลับไปทำไร่ทำสวนเลี้ยงมันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ไม่ได้หรอก อย่างน้อยผมก็ต้องมีทางเลือกเอาไว้ให้ลูกให้หลานของผม........แล้วไอ้ผ้ามันจะท้องไหมเนี้ย?=_= คงต้องปรึกษามันก่อนว่าอยากมีลูกไหม ถ้าอยากมี จะเอาหล่อเหมือนผมหรือขี้เหร่เหมือนมัน(ล้อเล่น เมียผมน่ารักจะตาย)
เฮ้อ...........เหนื่อยหน่อยนะ เป็นเมียคนไม่เอาไหนแบบกู
"พี่ซุส ตั้งใจทำงานนะครับ จุ๊บ"
มันยืดตัวมาจูบปากผมเบาๆ(ถ้าพูดให้น่าเกลียดคือ มันปีนตัวผมขึ้นมาเพื่อจุ๊บผม) บางทีผมคงจะต้องหาแคลเซียมมาให้มันกินซะบ้าง ผมน่ะไม่เท่าไหร่ ถึงมันจะเตี้ยจะแคระแค่ไหนผมก็ไม่แคร์ แต่มันคงจะรู้สึกลำบากน่าดู
"แหม สวีทไม่เกรงใจพนักงานกันเลยนะ ไอ้ประธาน!"
"พี่เขยยยย!!!"
แรดแคระหันไปเรียกไอ้เทสเสียงดัง ดังซะจนพนักงานทั้งชั้นหันมามอง ผมควรจะเตือนมันดีไหมว่าเสียงของมันที่คิดว่าเบา แต่จริงๆแล้วมันสนั่นแค่ไหน เหมือนวันที่ผมไปรับมันที่สนามบินน่ะ ผมไม่แน่ใจว่ามันไม่แคร์ หรือมันไม่รู้ว่านั่นเสียงดังกันแน่
"แหม พูดดีจัง เอาสินสอดเท่าไหร่จ๊ะ"
ไอ้เทสยิ้มกว้าง เดินเข้ามาหยิกแก้มแรดแคระอย่างหยอกล้อ กูหมันไส้=_=!
"เชี้ยเทส พ่องตาย ไม่รอกูเลยนะไอ้สัด กูแว้บไปเยี่ยวแป๊บเดียว มึงทิ้งกู มึงเตรียมหัวไว้รับกระสุนพ่อกูเลยนะ"
กูก็พึ่งจะรู้ว่าไอ้วาดจะขี้โวยวายขนาดนี้ เห็นปกติ don't care everything
"โห พีวาดครับ ผมไม่ได้ทิ้งซะหน่อย ผมแค่เดินมาก่อน โอ๋ เดินช้าๆครับที่รัก เดี๋ยวสะเทือนลูกในท้อง"
"..............."
อยากให้ทุกคนเห็นหน้าผมในตอนนี้มาก คือมันรู้สึกเอือมระอา กลอกตาบนแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน ไอ้วาดมันคบผู้ชายปัญญาอ่อนแบบไอ้เทสไปได้ยังไงวะ!!!
"ไอ้ควาย!"
ไอ้วาดตวาดด่าผัวมัน ด่าให้กูสักห้าประโยคสิ หมันไส้
"ไม่รู้จักมาดูแล ถ้ากูล้มแล้วตกเลือดขึ้นมามึงจะทำยังไง"
กูอยากจะบ้า!!!! อยากจะบ้าจริงๆ ผู้ชายบ้านม่ามึงน่ะสิท้องได้ ผมเข้าใจแล้วว่าไอ้เทสไม่ได้ปัญญาอ่อน แต่ไอ้วาดแม่งพาเพื่อนกูปัญญาอ่อน
"เฮีย......"
แรดแคระเหมือนจะเหวอกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างหน้า
"เฮียท้องแล้วหรอ"
เอากูออกไปจากตรงนี้ทีเถอะครับ กูอยากจะร้องไห้ สงสัยภูมิต้านทานของผมแข็งแรงเลยไม่ติดเชื้อบ้าจากพวกมัน เทส.......กูเสียใจกับมึงด้วยนะ
"พวกมึงมากันทำไม"
ผมถามออกไปเมื่อเห็นแรดแคระสนใจท้องของเฮียมันเหลือเกิน บอกกูทีว่ามึงแกล้งทำ มึงไม่ได้เชื่อว่าเฮียมึงท้องจริงๆ
"ก็ว่างๆอะ เลยพามี๊มาหาน้องหน่อย"
มะ..........มึงเรียกไอ้วาดว่าอะไรนะ? มี๊หรอ?
"ดีเลย ผ้าไม่มีเพื่อนคุยพอดี คนในแผนกไม่คุยกับผ้าเลยอ่า"
ก็เขากลัวมึงร้องไห้ไง =_=
"มึงดูแลน้องกูยังไงให้มันว้าเหว่แบบนี้"
"ขอโทษและกัน พอดีงานยุ่งนิดหน่อย พวกมึงก็ตามสบายละกัน กูขอขึ้นไปเคลียร์งานที่ค้างก่อน"
ผมบอก ไอ้แรดแคระมันมองหน้าผมแล้วทำตาปริบๆ
"ไปด้วยไม่ได้หรอ"
แหม บางทีผมก็อยากลองมีเซ็กส์บนโต๊ะทำงานอยู่เหมือนกันนะครับ แต่อย่ากระนั้นเลย ผมไม่ได้วิปริตขนาดนั้น(หรา?)
"อยู่กับพี่มึงไปก่อน เดี๋ยวกูต้องขึ้นไปจัดการงานต่อ"
ไอ้ผ้าพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะหันไปสนใจของกินที่ไอ้เทสมันหอบมา ผมเดินขึ้นบันไดไปอีกชั้นหนึ่งที่เป็นชั้นระดับผู้บริหาร ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอยู่ชั้นบนสุดเหมือนกัน
"สวัสดีค่ะท่านประธาน"
ผมหันมองตามเสียงเรียก พอได้เห็นคุณเมลินแล้วอยากจะวิ่งหนีซะเฉยๆ วันนี้เธอดูแปลกๆ เสื้อเปิดไหล่อวดเต้านั่นมันอะไรครับ =_= คิดว่าจะปลุกความหื่นของผมหรือไง บอกตรงๆว่ากลัว
"อย่าคิดว่าจะก้าวเข้ามาหาผมนะเมลิน"
"ทำไมล่ะคะ กลัวอดใจไม่ไหวล่ะซี่"
ผมไม่อยากรังแกผู้หญิงนะครับ เพราะผมแมนเต็มร้อย แต่ผู้หญิงแบบนี้ผมควรจะทำยังไงล่ะ ถ้าไม่ไล่น่ะ ผมรีบเดินหนีเข้าห้องตัวเองแล้วล็อคประตู ปวดประสาทกับแม่เลขาคนนี้จริงๆ กูไปหามาจากไหนวะเนี้ย?
ผมโยนเรื่องปวดประสาททิ้งไป ทั้งเรื่องที่ไอ้วาดมโนว่าตัวมันท้องได้ หรือเรื่องแม่เลขานั่นแล้วนั่งทำงานของตัวเอง เพราะบริษัทนี้เคยเป็นของน้าวิท มันจึงไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมากนักแม้จะเปลี่ยนผู้บริหาร แต่ผมก็อยากทำให้ดีที่สุด ไม่อยากให้มีแม้แต่หนึ่งข้อบกพร่อง
ผมทำงานไป.......แต่ก็เปิดเพลงฟังไปด้วย บันเทิงใจอย่างแรงกล้า เหอะ!! ก็พองานมันเครียดจัด ผมก็ไม่ควรทำตัวเครียดไม่ใช่หรอ?
'ฉัน ที่เคยโดนทำร้าย มา'
ผมชะงักกับเสียงนักร้องหญิงที่ร้องเพลงออกมาท่อนแรก
'ใจ เหมือนไม่มีคุณค่าใด เป็น ของที่ไม่น่าสนใจ โดนเหวี่ยงทิ้งไป.....'
ผมรู้สึกสนใจเพลงนี้มาก เลยเปิดดูเอ็มวี.......อื้อหือ เหมือนภาพสะท้อนของตัวเองอย่างบอกไม่ถูก ผมนั่งจ้องเอ็มวีตาแป๋วอย่างกับเด็กน้อยที่แม่เปิดเพลงABCให้ดู
"ห้ามเข้านะยะ!"
ผมละสายตาจากเอ็มวีข้างหน้าแล้วมองไปที่ประตู เหมือนๆข้างนอกจะมีสงครามอะไรสักอย่าง
"ไม่เข้าได้ไง นี่เที่ยงแล้วนะโว้ย เจ๊จะกักขังหน่วงเหนี่ยวสะมีผ้าหรอ"
"ก็ท่านประธานยังไม่ออกมา แสดงว่ายุ่งอยู่"
"เขาอาจจะหลับก็ได้ปะ ไม่คิดจะปลุกเขาหรือไง ไม่เอาน่าเจ๊ ผ้าแค่มาตามสะมีไปกินข้าว"
ผมนั่งฟังสักแป๊บก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู
"แป๊บนึง"
ผมเยี่ยมหน้าออกไปบอกไอ้ผ้าแล้วเดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋าและกุญแจรถก่อนจะเดินออกมา ไอ้ผ้านี่มันกวนส้นตีนนะครับ ดูตอนนี้ที่มันเยาะเย้ยเมลินสิ แม่งทำหน้าแบ้วใส่เขาซะอย่างงั้น เป็นกูจะตบให้ล้มเลย
"กินอะไร"
ผมโอบไหล่ไอ้ผ้าแล้วเดินออกมา ลงมาชั้นล่างสุดก็เจอไอ้วาดกับไอ้เทสยืนกระหนุงกระหนิงกันอยู่
"มี๊ดูสิ อันนี้น่ารักเนอะ ซื้อให้ลูกเราดีไหม?"
ไอ้เทสชี้ลงไปที่ชุดนางฟ้าสีชมพูที่อยู่ในหนังสือแคตตาล็อก ผมต้องหันหน้าหนีแล้วกุมขมับ
"เหี้ยป๊า! เผื่อลูกเราเป็นผู้ชายล่ะ ไม่คิดอีกแล้วมึง"
"จริงสิ ป๊าขอโทษ"
"เอาจริงนะพี่"
ไอ้ผ้ามันพูดขึ้นมาหลังจากยืนกอดอกมองไอ้คู่ผัวเมียข้างหน้าอยู่นาน
"หือ?"
ผมขานรับแล้วหันไปมองไอ้แรดแคระ
"ถึงผ้าจะบ้าขนาดไหนนะพี่ แต่ผ้าก็ไม่คิดหรอกว่าผู้ชายแม่งท้องได้เพราะโดนปล่อยใน=_="
ดูสิ เทียบกับไอ้วาดในตอนนี้แล้ว เมียกูดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาทันที มึงใช้หลักการเดียวกับลูกเทพปะวะวาด?
"ไหนมึงว่ามาสิ มีอะไรจะพูดกับกู"
ไอ้วาดมันเปิดประเด็นหลังจากที่เราไปกินข้าวเที่ยงกันมาเรียบร้อยแล้ว ผมให้ไอ้เทสพาไปผ้าไปวิ่งเล่น(?) แล้วลากพี่ชายของมันขึ้นมาคุยบนห้อง
"ปีนี้ไอ้ผ้าจะเรียนจบแล้ว"
"โอ้โหไอ้เหี้ย! กู30แล้วหรอวะ! แม่งเอ้ยยย กูโคตรทำใจไม่ได้เลยว่ะ พวกมึง คิดซะว่ากูอายุ25แล้วกันเนอะ"
ตั้งแต่มีผัวนี่สมองมึงทำงานหนักมากไปปะวะ
"มึงฟังกูดิ ปีนี้ไอ้ผ้ามันจะเรียนจบแล้ว กูอยากจะทำอะไรให้มันถูกต้อง"
"ตายห่าน!!!!!! มึงจะขอน้องสาว เอ๊ย! น้องชายกูแต่งงานหรอ โอ้ววว บร๊ะแล้ว บร๊ะแล้วววว น้องกูจะเป็นผนังเป็นฝ้าแล้ววววววว"
"เป็นฝั่งเป็นฝาครับ ไอ้สัด=_="
"เออ นั่นแหละ แล้วจะเอางานแบบไหนวะ เดี๋ยวกูจัดเองทุกอย่างเลย กูว่านะคนอย่างไอ้ผ้ามันต้องชอบงานอาร์ตเว้ย เดี๋ยวกูจัดการเอง"
กูไม่.......กูไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นTT(เทพซุสหลั่งน้ำตา)
"กูแค่จะไปสู่ขอให้มันถูกต้อง ไม่ได้จะจัดงาน"
ผมบอกไอ้วาดด้วยใบหน้าที่แบบ เนือยหลุดโลก ตั้งใจเอาไว้ตั้งนานแล้วว่าถ้าไอ้ผ้าเรียนจบ ผมจะไปขอมันให้เป็นเรื่องเป็นราว บ้านที่ผมสร้างไว้ ผมก็ยังไม่ได้เข้าไปอยู่เลยครับ ปัจจุบันพักอยู่อพาร์ทเม้น กะไว้ไปขอไอ้ผ้าแล้วจะใช้บ้านหลังนั้นเป็นเรือนหอ
ถุย ใช้คำได้หวานแหววมากเหอะ
"โว๊ะ! โว๊ะะะะะะ!!!! ไอ้ซุสสสสส น้องกูก็เป็นสาวเป็นนาง..."
"บ้านมึงเหอะ น้องมึงเป็นผู้ชาย"
"เอ๊ะไอ้นี่ ผู้ชายบ้านไหนมีผัววะ"
"ตรรกะเหี้ยไรมึง งั้นมึงก็เป็นผู้หญิงอะดิ เช็คบ้างนะสมองอะ"
ใจจริงคืออยากจะเอานิ้วชี้จิ้มกะโหลกมันย้ำๆด้วยความหมันไส้ แต่ยังไงมันก็อายุมากกว่าผมตั้ง7ปี
"โว๊ะ ช่างแม่งเหอะ รักกันแล้ว ได้กันแล้ว เพศห่านอะไรก็ช่างเหอะ แล้วสรุปมึงไม่จัดงานจริงๆหรอ มึงคิดดูนะเว้ย ความฝันของผู้หญิง ครั้งหนึ่งในชีวิตคือได้แต่งงาน"
"ไอ้ผ้ามันเป็นผู้ชายยยย!!!!!"
กูหมดพลังงานไปกับการคุยกับไอ้ห่านี่ไปเท่าไหร่แล้ววะ เหนื่อยชิบหายวายป่วงเลยสัส
"ช่างแม่งดิ แล้วแต่ความพอใจของกู กูอยู่กับมันมาตั้งแต่เด็กๆ กูรู้ววว ว่าแม่งเป็นอะไร มันเป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง ที่เมาโคล่า ไอ้ห่า เสียของหมด แต่น้องกูไม่มีหางนะเว้ย เอ๊ะ แล้วกูบอกมึงไมวะ ช่างแม่งเหอะ มึงพากูคุยเรื่องอะไรเนี้ยไอ้เทพ"
"มึงลากเรือออกทะเลไปคนเดียวเลยไอ้เหี้ย=_="
กูเพลียมาก ณ จุดๆนี้
"อะๆ ยังไงกูก็อยากให้น้องกูมีความสุข เซอร์ไพรส์ขอน้องกูแต่งงานดิ เอาเลยๆ"
"ไร้สาระ มันไม่จำเป็นหรอกว่ากูจะขอไอ้ผ้ามันแต่งงานไหม บางคู่แม่งขอแต่งงานกันอย่างอลัง สุดท้ายแม่งเลิกกันเพราะพึ่งคิดได้ว่ารู้สึกแค่เพื่อน"
"ไอ้สัด พาดพิง กูไม่ปลื้มนะแบบนี้"
ไอ้วาดตีแขนผมอย่างแรง ผมยักไหล่
"นั่นแหละ เรื่องงานแต่ง กูไม่จัดหรอก"
เอ๊ะ แต่จะว่าไป ดูไอ้ผ้ามันอยากแต่งงานชิบหายเลยนะ
"เฮ้ย ความฝันของผู้ชายคนอื่นเป็นยังไงกูไม่รู้หรอกนะ แต่น้องชายกู ความฝันที่สูงสุดของมันคืออยากโดนขอแต่งงาน อยากสร้างครอบครัว มึงไม่คิดจะทำให้ความฝันของน้องกูเป็นจริงหน่อยหรอ?"
ผู้ชายห่าอะไรวะอยากโดนขอแต่งงาน.............นึกภาพผู้หญิงคุกเข่าขอมันแต่งงานแล้วแบบ......
มันใช่ปะวะ ไอ้ห่านี่วางแผนจะมีผัวมาตั้งนานแล้วนี่ ดีนะที่มันแรดมาให้ท่ากูคนแรก=_=
"มึงไม่ต้องห่วงหรอกไอ้เทพ ถ้ามึงอยากจัดงาน กูจะช่วยเหลือมึงอย่างเต็มที่"
"หน้ามึงนี่ไม่ได้จะช่วยกูหรอก กูว่ามึงทำเอาสนุกมากกว่า ไอ้เหี้ย"
ไอ้วาดเบะปากใส่ผม
"ก็ถ้ายังมีชีวิตอยู่ อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเหอะ ไม่เดือดร้อนใครนี่หว่า"
ผมส่ายหัวไปมา
"เอาเถอะ ถ้าผ้ามันอยากแต่ง งั้นก็รบกวนมึงหน่อยละกัน"
"ด้ายย!! เดี๋ยวกูจัดเอง แล้วมึงอะ ดูแลน้องกูดีๆ"
"มึงไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ากูทิ้งน้องมึง กูอนุญาตให้ฆ่ากูได้"
"ขร่ะะะะ งั้นกูลงไปหาป๊ากูก่อนละกัน"
ผมพยักหน้าแล้วโบกมือไล่มัน ปวดหัวกับพวกแม่ง แต่ก็ดูน่ารักดี ไอ้วาดมันแมนสัดหมา ถ้าวันนั้นไม่เมา ไม่รู้ไอ้เทสจะกดมันลงหรือเปล่า =_= ตัวมันพอๆกันนั่นแหละ ถ้าไม่ยืนคู่กันก็แทบไม่รู้เลยว่าไอ้เทสสูงกว่า
ผมว่านะ ถ้าแม่ไอ้เทสมาเจอกับพ่อ(ผมเรียกพ่อของไอ้ผ้าว่าพ่อแล้วครับ^^) งานนี้มีเละว่ะ แต่ละคนแม่งธรรมดาซะที่ไหน
หึ แค่คิดก็สนุกชิบหายละ**********************************************************************************************
เย้ ตอนพิเศษมาแว้ว ไหนใครถามหาตอนพิเศษเทสวาด ของอิคู่นี้ไม่มีไม่ได้อะจริง เล็งไว้เหมือนกัน ขอบคุณทุกคนที่ยังอ่านอยู่นะคะ น่ารักอะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
