พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?
ตอนที่15 อ๋อ เฮียวาดเป็นพี่ชายแท้ๆของผ้าไง
'เมื่อวาน คือความทรงจำของวันนี้
พรุ่งนี้ คือ ความฝันของวันนี้'
- Kahlil Gibran -
ขณะนี้นะครับ นักศึกษาคณะศิลปกรรม เกิดอาการธาตุไฟแตก ขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ ต้องยกให้ศิลปกรรมกับสถาปัตย์ มองมาทางตึกนี้ จะหาคนธรรมดาดีๆค่อนข้างยาก ส่วนมากจะเจอ
"นโมตัสสะ นโมตัสสะ นโมพุทธายะ"
แม่งเล่นของเลยเว้ย ห่า ไม่ธรรมดา
"อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้~~~"
ไอ้นี่ก็ศิลปินเดี่ยว หรือถ้าเอาแบบบอยแบนด์ก็ให้เบนสายตาไปทาง3นาฬิกา อือ มึงเต้นคัฟเวอร์ก่อนสอบหรือนั้น เจริญพร
ไอ้นู้นก็นั่งทำเอ็มวี ไอ้นี่ก็นั่งหัวเราะ ไอ้นู้นก็นั่งร้องไห้ ไอ้ห่านั่นหนักเลย นั่งพูดคนเดียว เวลคัมทู ศิลปกรรม =_= นี่แค่สอบมิดเทอมมึงยังจิตหลุดกันขนาดนี้ ถ้าสอบไฟนอลกูว่าต้องขอเชิญคุณริวแล้วแหละ
มีเวลาให้เราเตรียมตัว(?)ไม่นาน อาจารย์ก็เปิดประตูนรก ให้วิญญาณทั้งหลาย แห่แหนกันไปชดใช้กรรม ส่วนผมนี่สบายๆครับ หึหึ T T เพลงเธอยังนี่ลอยเต็มหัวเลย ไอ้เฮียวาดดดดดดดด ผมนี่อยากจะหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น ฝันถึงเธอเรื่อยไป~~~
อืมๆ อันนี้คงตอบแบบนี้สินะ ดีนะจำได้ เชดดดดดด ข้อนี้ตอบอะไรวะ ลอกโจทย์ลงไปแม่ง
แกรกๆๆ(เสียงเขียนหนังสือ)
อาาาาาาา เสร็จละ อีซี่มากๆอย่างกับพี่โน้ตอุดม นอนก่อนก็ได้มั้ง เวลาเหลือตั้งเยอะ คร่อกกกกกกกกกก
ผมลืมตาขึ้นมา ก็ไม่เจอใครในห้องเลย นี่ทุกคนไปกินข้าวโดยที่ไม่ปลุกผมงั้นหรอ แม่ง กูงอนบอกเลย ผมเดินออกมานอกห้องด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน หงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก มาแกล้งกู บอกไว้เลยไม่ตลก ชิ
"ผ้า"
"พะ...........พี่ซุส?"
ผมสะดุ้งถอยหลังไปหนึ่งก้าว เมื่อพี่ซุสเดินออกมาจากหลังต้นไม้(นึกว่าเทพารักษ์)
"ทำไมมึงต้องหนีกู"
"หนีอะไร เปล่า ผมไม่ได้หนี"
ไม่ได้หนี แค่ไม่พร้อมเผชิญหน้าเฉยๆ
"มันเป็นพรหมลิขิต ถึงมึงหนีกูยังไง สุดท้ายมึงก็ต้องเป็นของกู"
ผมกลืนน้ำลายลงคอเม้มปากเป็นเส้นตรง ดวงตาสีดำสนิทนั่นมองมาที่ผม ผมไม่อยากจะจ้องตาของเขา แต่ก็หันหนีไม่ได้ ตาของเขามีเสน่ห์ มันทำให้ผมหลงไหลอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ผมอาจจะเป็นโรค ซุสแอดดิกชั่น โรคติดซุส
"มึงจำไว้นะผ้า มึงหนีกูไม่พ้น"
มือใหญ่เอื้อมมาจับไหล่ของผม แล้วเขย่าเบาๆ หืม? เขย่าทำไมวะ
"นักศึกษา...."เสียงโหดๆมาพร้อมกับแรงเขย่าที่เพิ่มขึ้น
"นักศึกษา! หมดเวลาแล้วคะ!!"
แว้ก ผมสะดุ้งเงยหน้ามองอาจารย์สุดสวยที่ยืนทำหน้าโหดด้วยอารมณ์บ่จอยสุดๆ ผมฉีกยิ้มแหย แล้ววิ่งจู้ดออกจากห้องไป เกือบโดนแดกแล้วไงกู
เพราะคำพูดของเฮียวาดนั่นแหละ ทำให้ผมไปฝันแปลกๆแบบนั้น พรหมลิขิตบ้าบออะไรไม่มีทั้งนั้นล่ะ
"ฮ่าๆ ไอ้ผ้าแม่ง หลับลืมเวลาเลยน๊า"
"ท่าจะฝันร้ายด้วย เหงื่อแตกพลั่กเชียว ฮ่าๆ"
ผมส่งค้อนไปให้มันวงใหญ่ ก่อนจะเดินไปตบหัวไอ้เต้ด้วยความหมันไส้
"พวกมึงไม่ปลุกกูเลย ถ้ากูตายในสนามรบ พวกมึงจะเสียใจ"
"กูไม่เสียใจหรอกอีผ้าาาาา ดีซะอีก พี่ซุสจะได้เป็นของกู"
อีเจ๊เอมว่าแล้วหัวเราะแบบสั่นไหล่ฝั่งเดียว กวนส้นตีนขึ้นไปทุกวัน
"พูดถึงพี่ซุส เมื่อกี้กูเห็นเขาเดินมาคณะเราด้วย โหย เหมือนปล่อยเทพบุตรมาเดินในดงคนบ้าอะมึง"
ไอ้หนุ่มมันหันมาโม้ด้วยใบหน้าเพ้อฝัน ผมค่อยๆหันไปมองไอ้หนุ่ม คิ้วขมวดเป็นปม
"เขามาทำอะไรวะ"
ผมถาม พวกมันหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มล้อเลียน
"กูแค่อยากรู้ปะ? คือพวกมึงป่วยรึไงวะ"
กูชักมีอารมณ์แล้วนะมึง ยอมรับว่าอยากรู้ แล้วทำไมอะ
"กูก็ไม่ได้ว่าอะไรปะ? กูแค่มองเฉยๆ จะอารมณ์เสียทำห่าอะไร"
ไอ้เต้มันผลักหัวผมเบาๆ
"พี่ติวเขามาเอาของที่ฝากไว้กับเฮียเป้ พี่ซุสเลยมาด้วย พี่เทสก็มา มายกแก๊งอะ มาทีละคนแม่งไม่สาแก่ใจ กะจะฆ่าผู้หญิงคณะของเราแบบไม่ให้ฟื้นเลยมั้ง ผู้หญิงยิ่งน้อยๆอยู่"
ไอ้หนุ่มบ่น
"มึงสนใจผู้หญิงด้วยหรอวะไอ้หนุ่ม หึหึ"
ไอ้เต้มันแหย่ ผมก็หัวเราะตามคำพูดของไอ้เต้ ทำตัวแต๋วแตกขนาดนี้ ผู้หญิงกลัวครับ
"แฟนกูสวยกว่าแฟนพวกมึงแล้วกัน"
ในเมื่อมันพูดมาแบบนี้ ผมก็ต้องเงียบใช่ไหม ในเมื่อในกลุ่ม มันมีแฟนอยู่คนเดียว ยกเว้นอีเจ๊เอมอะนะ เพราะมันเป็นผู้หญิง
"เออ แล้วน้องทอมมึงล่ะ จีบติดหรือยัง"
ผมถาม ไอ้เต้มันหัวเราะหึหึ แต่ยังไม่พูดอะไร แหม โดนต่อยเบ้าตามาหรือเปล่าเหอะ หรือไม่ก็โดนเตะผ่าหมากมา
"งั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนดีกว่าว่ะ นัดเฮียวาดไว้ เจอกันนะ"
ผมพูดแล้วยักคิ้วให้พวกมัน พวกมันก็โบกไม้โบกมือเป็นพิธี
สกายลูกพ่อพาผมกลับมาที่หออย่างปลอดภัย ไม่มีล้อหลุด ยางแตกกลางทาง ผมเดินขึ้นห้องไป ทั้งที่ในใจกำลังคิดถึงเรื่องพี่ซุส.......................พยายามคิดว่าพรหมลิขิตมันเป็นเรื่องปัญญาอ่อน ที่พี่ซุสมาเดินเฉิดฉายส่องแสงวาบๆ(นั่นเทพซุสหรือกระสือ)ให้พวกผมชาวคณะศิลปกรรมเห็น ก็คงจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการที่ผมไปท้าทายอำนาจแห่งพรหมลิขิตเลยสักนิด
เหรอ?? ถึงจะคิดแบบนั้น แต่อีกครึ่งผมเชื่อไปแล้วว่าผมกับพี่ซุสแม่งต้องเกิดมาเพื่อคู่กันแน่ๆ(มโนไปก่อนนะผ้า)ผมว่างานนี้ ผมคงได้ตายคาอกพี่ซุสเป็นแน่ แล้วยิ่งคำที่พี่ซุสพูดในความฝันอีก แม้จะเป็นความฝัน แต่ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นก็ดึงดูดผมไม่แพ้กับของจริงเลยสักนิด(หรือพี่ซุสถอดจิตมาเข้าฝันผม?) โอ้ยยยย กูจะไปคิดถึงพี่เขาทำหอกอะไรวะ ต่างคนต่างอยู่ไงไอ้ผ้า
"โย่"
ผมเปิดประตูห้องเข้าไป ก็เจอเฮียวาดนั่งดูการ์ตูนอยู่ จะดูดีกว่านี้นะไอ้เฮีย ถ้ามึงไม่ดูบาร์บี้ แหม(นึกภาพผู้ชายหน้าตาหล่อสัดนั่งดูบาร์บี้)
"เฮีย วันนี้เฮียจะพากูไปไหนอะ"
ไอ้เฮียมันหันมายิ้มยียวนให้ผม กวนส้นตีนสัด
"ดูหนังกัน"
"ห๊ะ?"
"เฮียจะพาน้องผ้าไปดูหนังครับ"
"อารมณ์ไหนวะ"
ผมว่าแล้ววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือ รูปวาดที่ผมแขวนให้มันปลิวเท่ๆอยู่บนเพดาน ข้างฝา ไอ้เฮียก็จัดการสอยมันลงมาเก็บไว้ในลังเรียบร้อย ทำให้ห้องดูสว่างและโล่งขึ้นม
"ก็อยากออกไปแดกข้าวข้างนอก ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วย"
"ซื้อใหม่อีกแล้ว กูถามจริงเหอะ มึงแอบสาวปะเนี่ย ว่างไม่ได้ ชวนกูไปซื้อเสื้อผ้าตลอด"
"เปล่านะ แต่กูไม่ชอบอยู่เฉยๆอะ ไปนะๆๆ"
"เออๆ นั่งแท็กซี่นะ กูขี้เกียจขับรถ"
"โอเช!"
มันตอบด้วยความกระฉับกระเฉง กระตือรือร้น ปิดห้องเสร็จสรรพ แล้วกระดี้กระด้า ลงไปขึ้นแท็กซี่ด้วยความอารมณ์ดีเฮียๆ มันมีความสุขขนาดนั้นเลย?
"ดูหนังเรื่องไรดีอะ หรือจะดูทุกเรื่อง?"
มันยืนจ้องโปรแกรมฉายหนังด้วยใบหน้าที่เครียด
"เยอะนะมึง ดูทุกเรื่องไม่หลับก่อนหรือไง"
"เอ้า เอาเรื่องนี้ก็ได้ บู๊ดี เลือดสาดแน่ๆ เอาๆ"
มันตกลงกับตัวเอง ย้ำ!! มันตกลงกับ ตัว-เอง!! แบบไม่ถามผมเลยสักคำ แล้วเดินไปซื้อตั๋ว แล้วผมจะทำอะไรได้ครับ นอกจากยืนมองนู้นมองนี่
"ขอโทษนะคะ"
"หืม? ครับ?"
ผมหันไปมองผู้หญิงที่เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำของโรงหนังในมือ ผมเลิกคิ้วแล้วอมยิ้ม กิกิ จะจีบผมหรอครับ ได้เลย เอาเบอร์มา แหม ผมมันหล่อก็พอเข้าใจอะนะ กิ้วๆ
"คือ พี่อยากรู้ คนนั้นเป็นอะไรกับน้องหรอ"
ผมเลิกคิ้ว หันไปมองตามนิ้วของหญิงสาว
"อ๋อ ไอ้เฮียวาด พี่ชายผมเอง"
"พี่แท้ๆเลยปะ"
"อ่าห๊ะ เจาะเลือดไปตรวจได้เลย พี่แท้ๆ พ่อแม่เดียวกัน ทำไม พี่ชอบอ๋อ แต่ผมหล่อกว่ามันเยอะเลยนะ"
ผมพูดยิ้มๆ แหม่ นึกว่าเสน่ห์ของผมดึงดูดสาวซะอีก
"หูย น้องน่ารักอะ พี่ไม่กล้าจีบ ให้แฟนสวยกว่าพี่ พี่ไม่ยอมหรอก"
ผมหุบยิ้ม ยกมือนวดขมับเบาๆ ชิบหาย โดนชมว่าสวยอีกแล้วววว งั่มมมม!! (แทะแขนตัวเอง)
"ผ้าาา ได้แล้วๆ อีกยี่สิบนาทีหนังก็ฉายแล้ว อ้าว ใครอะ"
เฮียผ้ามันกระโดดกลับมาด้วยอาการลั้นลาถึงขีดสุด อารมณ์ดีไปไหน
"อ๋อ ชื่อแม็คคะ ผู้หญิงแท้นะ ฮ่าๆ พอดีมาเที่ยวกับเพื่อน แล้วเห็นทั้งสองคนสนิทสนมกัน เลยอยากรู้ว่าเป็นอะไรกันอ่า"
เธอพูดยิ้มๆ แหม ช่างเป็นคนตรงๆอะไรเช่นนี้ นี่ถ้าไม่ใช่ผมนะ เธอต้องถูกมองว่าเสือกแน่ๆ
"อ๋อ พี่ชื่อวาดนะ อายุ27"
เฮียวาดพูดอย่างอารมณ์ดี
"อือ ผมชื่อผ้าใบ อายุ19 เรียนศิลปกรรมอยู่มหาลัยxyz"
"อ๋อ พอจะรู้แล้วแหละ จริงๆพี่คิดว่าเราอยู่ม.ต้นด้วยนะ แต่เพื่อนพี่มันรู้จักเรา"
"หืม ใครหรอครับ"
ผมถามอย่างฉงน ถึงจะรู้ตัวว่าตัวเองดังพอๆกับจางกึนซอก หล่อพอๆกับลีมินโฮ แต่ก็อยากจะรู้ว่าเพื่อนของพี่เขาคือใครกัน
"หึหึ นู้นไง"
พี่เขาใช้นิ้วโป้งชี้กลับไปข้างหลัง ผมมองตามแล้วก็ต้องทำหน้าทึ่ง ตกตะลึงทันใด
ไอ้ตกตะลึงในความหล่อนั้นก็ใช่ แต่ไม่มีชายคนไหน ทำให้ผมตะลึงได้ เท่ากับชายที่ชื่อ 'ซุส'
จริงๆรอบๆตัวพี่ซุสก็มี พี่เทส พี่ติว ผู้ชายอีก2คน และผู้หญิงอีกเยอะแยะ
"เพื่อนพี่มันอยากรู้ว่าผ้ากับพี่วาดเป็นอะไรกัน เลยให้พี่มาถาม ขอบใจนะ เจอในมหาลัยก็ทักได้ ติดอยู่ว่าจะเจอหรือเปล่าอะนะ พี่ไปล่ะ พี่วาดสวัสดีคะ"
แล้วพี่แม็คก็เดินลั้นลาออกไป ผมกับเฮียวาดยืนแข็งไปแล้วครับ(ตัวแข็งนะครับ แหม)
"ไอ้ผ้า งานนี้กูคงไม่โดนเด็กยำใช่ไหมวะ"
เฮียผ้ามันพึมพำมองพี่แม็คที่พูดอะไรสักอย่างกับกลุ่มเพื่อน แล้วหันมายิ้มให้ผม
ผมยิ้มแหยตอบไป พี่เทสเงยหน้ามามองผมอีกคน พร้อมโบกมือทักทาย ผมก็ตามน้ำ เออ โบกมาโบกกลับ ไม่โกงร้อยเปอร์เซ็น
พี่ติวเงยหน้ามายิ้มมุมปากให้ผมพร้อมส่ายหัว ส่วนพี่ซุสมองมาที่ผมนิ่งๆ
"มึงเห็นสายตาไอ้ซุสไหม แม่งมันกำลังฆ่ากูอยู่นะเว้ย"
เฮียวาดมันยังพึมพำไม่เลิก
"หน้าเขาก็เป็นแบบนั้นอะ ปกติ"
"นี่มึงเห็นหน้ามันปกติหรอ? เวรกรรม แสดงว่ามีแค่กูสินะที่จะโดนมันฆ่า เสือกไปหลอกมันว่าเป็นป๋ามึง ไอ้ผ้า มึงพาเฮียซวย"
"เปล่าเลยเฮีย ไม่ใช่ผ้าสักนิด ความซวยไม่เคยอยู่กับผ้ามาตั้งแต่เกิดแล้ว ไปเหอะเฮีย อีก10นาทีหนังก็ฉายแล้ว"
ผมลากไอ้เฮียที่จิตหลุดออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้วไปซื้อป๊อบคอร์น สาดเด้ย ชุดแก้วน้ำกับถังป๊อบคอร์นเป็นของอเวนเจอร์พอดี เสร็จไอ้ผ้า หึหึ ไอร่อนแมนนนนนน
จริงๆผมชอบสกาเล็ตนะ สวยมากๆ ช๊อบบบ ชอบบบ ส่วนธอร์เองก็นะ......หุ่นจะล่ำไปไหน หน้าตาพี่ท่านเหมาะกับการเป็นเทพเจ้าเอามากๆ อืมๆ ถ้าเอาพี่ซุสไปแสดงแทนล่ะ
เหอะๆ ชื่อหนังก็คงจะเปลี่ยนเป็น 'ธอร์ เทพเจ้าสายฟ้า หน้าอย่างนิ่ง' อะไรเทือกๆนี้ แค่คิดภาพพี่ซุสไปแสดงหนัง ก็ฮาแล้วครับ ให้เล่นเป็นต้นไม้ก็คงจะเวิร์คกว่า แต่คงจะเป็นต้นไม้ที่หล่อที่สุดในโลก
"มึงยิ้มอะไรไอ้ผ้า มึงเยาะเย้ยกูหรอ"
ไอ้เฮียมันถามเมื่อวิญญาณกลับเข้าร่าง ผมหัวเราะขำ
"มึงกลัวพี่เขาหรอไอ้เฮีย"
"กูเป็นคนรอบคอบ ระวังตัวไว้ก่อนเว้ย"
"พี่ซุสไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย"
"แหม เข้าข้างมากครับน้องผ้า แม่งเอ้ย สาธุ๊ ขอให้ไอ้ซุสมันไปไหนไม่รอด หลงรักน้องกูแบบโงหัวไม่ขึ้นด้วยเถิดดดด กูหมันไส้ แม่ง ชอบเขาแต่เวลาเจอหน้ากันทีนี่อย่างกับไม่รู้จักเขา ในเมื่อมึงพึ่งความสามารถตัวเองไม่ได้ ให้สิ่งศักดิ์สิทธิช่วยแล้วกันมึง ทำเสน่ห์ยาแฝดไหม เดี๋ยวกูพาไปทำ"
"=________= ฟุ้งซ่านนะมึงเนี้ย ดูหนังไปเลยสัด แน่ะ! ยังจะมาแย่งป๊อบคอร์นกู หน้ามึงหนาได้อีก หนาแบบไม่ปรึกษาปูนซีเมนต์เลยว่ะ"
"เจ็บแค่ไหน ปวดใจเท่าไรไม่รู้ววววว~~"
แม่งกุมหัวใจ ทำหน้าเจ็บปวดแล้วแหกปากร้องเพลง ไอ้เหี้ย หนังก็ฉายอยู่บนจอ คนก็มองทั้งโรง มึงยังจะร้องเพลงอีก หน้าด้านเนอะ
.......................................
.......................................
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยผูกพันธ์ ได้ร่วมทางกัน จนสุดหนทาง จากกันวันนี้ แม้ต้องผิดหวัง แต่ดีกว่าต้องทรมาณ........กับสิ่งที่ฉันเป็น T T
"ไอ้หะเรี่ยยยยยย สอบเสร็จจนได้ครับ สาดเด้ย!!"
ไอ้เต้มันบ่นเสียงดัง เรียกว่าตะโกนก็ไม่เสียหาย หึหึ พวกเรานั่งหมดสภาพกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำของเรา มองไปทางไหนก็เห็นหมีที่มาจากประเทศจีน
หมีแพนด้าเดินกันให้เกลื่อนเลย=_=
นี่ขนาดสอบกลางภาคยังสติหลุดกันขนาดนี้ ถ้าสอบไฟนอลนี่จองวัดดีกว่า อินดี้ไทยก็แบบนี้
"จั่งซี่มันต้องถอน!!!!"
อีเจ๊เอมมันชูมือหาแกนนำ ผมหมดแรงจะทำอะไรแล้วครับ สอบครั้งนี่ผมทุ่มเทสุดๆ โต้รุ่งเลยทีเดียว
เล่นเกมอะนะโต้รุ่ง หึหึ
"กูว่านอนก่อนดีกว่าไหม คือเอาจริงๆนะ กูเพลียสัดเหี้ยเลย"
ผมบ่นอย่างคนหมดแรงจริงๆ ดีนะวันนี้ให้เฮียวาดมาส่งและให้มารับด้วย ไม่งั้นไอ้ผ้าไม่ถึงบ้านแน่ๆ
"งั้นวันนี้พวกเราแยกย้ายกลับไปพักผ่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน อีผ้า พรุ่งนี้มึงต้องมา กูเตรียมแผนเด็ดไว้ อาจจะเปลืองตัวหน่อย แต่รับรองว่ามันส์"
กูแค่เห็นหน้าตามึงตอนนี้ก็รู้แล้วว่ามึงคงจะมันส์ แต่กูนี่สิ เหอะๆ อีห่า เกิดเรื่องร้ายทุกทีที่มึงทำหน้าแบบนี้ ที่น้ำท่วมกรุงเทพก็เพราะมันหรือเปล่าก็ไม่รู้
เฮียวาดขับฟีโน่สีฟ้าของผมเข้ามาจอดเทียบท่า ส่งยิ้มและโบกมือทักทายคนอื่นไปทั่วราวกับว่ารู้จักเขามานานแล้วยังไงยังงั้น มึงก็หน้าม่อนะเฮีย แต่หาเมียไม่ได้ซะที เฮ้อ
"ไอ้เฮีย มาอุ้มกูหน่อย"
ผมเรียกด้วยน้ำเสียงยืดยาน นอนไม่พอก็แบบนี้แหละ ขอบตาดำช้ำหมดแล้ว ไม่หล่อเลยกู
"โอ้โห หมดสภาพเลยน้องรัก พี่บอกแล้วใช่ไหมอย่าจัดหนัก เฮ้อ แต่พี่ก็ผิดเองนั่นแหละ ที่เป็นต้นเหตุให้น้องรักหมดสภาพเช่นนี้ พี่ไม่น่าชวนน้องทำอย่างว่าเลย"
"ไอ้เฮีย ถ้ากูมีแรง กูจะลุกขึ้นไปเตะมึง"
ผมชี้หน้าคาดโทษ พวกเพื่อนเหี้ยก็นั่งหัวเราะสะใจ คิดไปถึงสุโขทัยแล้วมั้งมึง
"แหม จัดหนักจนไม่มีแรงเลย น่าเห็นใจเพื่อนอ่า"
ไอ้หนุ่มแม่งทำหน้าตอแหลมาก สัด เห็นแล้วหงุดหงิด
"เออ ไว้ให้กูนอนพักผ่อนรอพลังงานกูเต็มเมื่อไหร่ กูจะคิดบัญชีพวกมึงทุกคน ไอ้เฮียพากูกลับเร็ว กูง่วง"
เฮียวาดหัวเราะแล้วเดินมาแบกผมไป แม่ง แบกอย่างกับกูเป็นกระสอบข้าวสารเลยนะ เจ๊ดโด้
"เฮียวาดดดดด พรุ่งนี้มาฉลองกับพวกเราด้วยนะคะ ขับรถดีๆน๊าาา"
อีเจ๊เอมมันโบกมือบ๊ายบ่ายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ร่างกายพวกมึงทำด้วยอะไรกันวะนั้น ถึกได้อีก
ผมเอาหัวพิงหลังไอ้เฮียไว้ แล้วหลับตา แต่ความรู้สึกบางอย่างก็ทำให้ผมลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่ผมเห็นคือพี่ซุสที่ยืนมองผมอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินกันขวักไขว่ ดวงตาสีดำสนิทจ้องมาที่ผม แวบนึงที่ผมเผลอจ้องตาคู่นั้น ราวกับเขาจะบอกผมว่า
'กลับมานะ......'Click for Episode 16***************************************************************************
มาแล้วเรอะ? คือที่รีบมาไม่ใช่อะไรนะ รู้สึกผิดต่อผู้อ่านทุกคน แม้จะรออย่างใจจดใจจ่อ แต่ตอนนี้อีพี่เทพก็มาแว้บเดียวอีกแล้ว(ค่าตัวแพงตะหากคนเขียนเลยไม่มีปัญญาจ่ายมัน) และเรื่องของทั้งคู่ก็ยังไม่เคลียร์เช่นเดิม ดังคำที่ว่า สิ่งใดได้มาง่ายๆสิ่งนั้นย่อมจากไปง่ายเช่นกัน(ใครมันกล่าว?) บอกแล้วว่าไม่ดราม่า คนเขียนเกลี๊ยด เกลียดดราม่า
ปล.ด่าพี่เทพได้ ด่าอีบ้าได้ แต่อย่าด่าเค้านะ อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
