"ไอ้ห่าผ้ามันหายเฮดไปไปไหนของมันวะ ไอ้ผ้าาาา"
ผมสะดุ้ง ดันตัวพี่ซุสออกเบาๆ มันเป็นปฏิริยาของคนที่ตกใจมากน่ะครับ
"อ่าว อยู่นี้......อ๋อออออออ อยู่กับพี่ซุสนี่เอง"
มันยิ้มเหี้ยๆมาให้ผม
"แล้วจะทำไมมึง และนั้นใครวะ?"
ผมเสไปมองคนที่ยืนข้างๆไอ้เต้ เป็นน้องผู้ชายตัวอ้วนกลม สวมแว่น ผิวขาว น่ารักน่าชัง น่ากอดมากครับ ผมคอนเฟิร์ม น้องเขาแต่งตัวเป็น เอ่อ......น่าจะเป็นหมูนะ
"อ๋อ ตอนไฟมันดับกูเผลอไปชนน้องเขาวะ น้องเขาเหมือนช็อคมาก กูเลยจะเอาของให้น้องเขาเป็นการปลอบใจหน่อย กุญแจรถกู"
มันแบมือมาขอกุญแจรถจากผม เออ ผมก็พึ่งนึกได้ว่ามันฝากกุญแจรถไว้กับผม
"กูไปเตรียมเวทีก่อนนะ"
พี่ซุสก้มลงมาพูดกับผม แล้วเดินออกไปอย่างไว อ่า ไปซะและ
"หึหึ อะไรเนี้ย เขาลักพาตัวมึง?"
"ไร้สาระว่ะมึง เอาไป"
ผมโยนกุญแจใส่หน้ามัน แต่แม่นไปหน่อย กุญแจเจ้ากรรมมันเลยไปโดนหัวน้องหมูเข้าพอดี(ก็เขาแต่งตัวเป็นหมูอ่าาา)
"โอ๊ะ"
"อ่าว ไอ้เชี้ยผ้า มึงทำการก่อการร้ายหรอวะ แกล้งน้องทำไม!!"
ไอ้เต้มัน(แกล้ง)ทำหน้าเหมือนโลกจะแตก ผมทำตาโต รีบเข้าไปลูบหัวน้องเขาปอยๆ
"อ่า พี่ขอโทษน่า เตะไอ้เต้เลย พี่อนุญาต ฮ่าๆ พี่ชื่อผ้าใบ แล้วน้องล่ะ"
"อ่า เอ่อ......ผมชื่ออรรนพครับ"
ผมชะงัก กลอกตาขึ้นบน เอ่อ นี่ชื่อเล่นใช่ไหม?
"ฮ่าๆ พี่หมายถึง ชื่อเล่นน่ะ พี่คงไม่เรียกชื่อจริงน้องหรอกเนอะ"
"ขอโทษครับพี่ ผมชื่อคนโปรด เรียกผมว่าโปรด กะ.........ก็ได้ครับ"
"โอ้โห คนโปรดดดด น่ารักมาก น่ารักยันชื่อเลยลูกเอ๊ย"
ผมตาวาวเลยครับ ฝันอยากมีน้องชายมานาน ยิ่งหุ่นแบบนี้ผมยิ่งชอบ จะฟัดให้แก้มช้ำกันไปข้างเลยให้ตาย
"อ๊ะ.......-///-"
น้องเขาเขินหน้าแดงเลยครับ
"อะๆ คนโปรด เรียกแม่สิลูก"
ผมชูนิ้วกลางแจกไอ้เชี้ยเต้ด้วยความหมันไส้ ก็มันให้น้องคนโปรดเรียกผมว่าแม่อ่า!!! แบบผมต้องพ่อโว้ยยยย
เอ๊ะ ถ้าผมเป็นพ่อ พี่ซุสก็ต้องเป็น..............ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กูไม่ยอมมมมมมม
ผ้าจะไม่ยอมให้พี่เป็นแม่ บาปทั้งหมดผ้าขอรับไว้เพียงผู้เดียวววว ผ้ายอมเป็นแม่ ให้พี่ซุสเป็นพ่อ อ๊าาาาาาาาา น่ารักกก คาวาอี้ (ทำท่าดึ๋ยๆเหมือนในอนิเมะ)
"คิดไปถึงดาวพลูโตแล้วมั้งเมียน้อยกู"
ผมตบปากไอ้เต้อีกทีด้วยความรัก ปากดีมาก ตบซ้ำอีกทีเพื่อย้ำว่ากูรักมึงจริงๆ
"โถ กูแซวเพราะรักน๊า อะๆ เดี๋ยวพาน้องไปเอาของก่อน ยืนนานละ เดี๋ยวเมื่อย"
ไอ้เต้จับมือน้องคนโปรดแล้วเดินออกไป ผมเองก็ยืนชมจันทร์แป๊บนึง ก่อนจะเดินเข้าไปในงานเหมือนเดิม แต่คราวนี้ตรงไปยังเวทีคอนเสิร์ตครับ ไปแด๊นซ์ดีกว่า(ชุดมึงเหมาะกับงานแด๊นซ์แล้วหรอ?)
ผมเดินแหวกกลางวงเข้าไปให้ใกล้ชิดขอบเวทีที่สุด เจอพวกอีเจ๊พอดี มันเลยดึงผมเข้าไปด้วย เอ่อ........ผมว่าเราน่าจะเปลี่ยนชุดกันนะ ผมไม่เท่าไหร่เพราะชุดมันสั้น แต่ไอ้หนุ่มกับเอม...............พวกมึงถกกระโปรงเต้นกันเลยเร๊อออออ!! อุบาทว์ลูกตาแท้
เพลงสาวเลยยังรอผ่านไป
เพลงคันหูผ่านไป
เพลงแน่นอกผ่านไป
เพลงกังนัมสไตล์ผ่านไป
"ผ้าใบ มีคนตามหา"
พี่ติวยักคิ้วใส่ผม ก่อนจะใช้นิ้วโป้งชี้ไปทางข้างหลัง ผมมองตามนิ้วพี่เขาไป ก็เจอหน้ากากทักซิโด้ยืนเด่นเป็นสง่า ท่ามกลางสายตาคนอื่นๆอยู่ หล่อเทพๆ
ผมเดินเข้าไปหาพี่ซุส แต่พี่แกฉุดผมตั้งแต่ยังเดินไม่ถึงตัว
"ไปไหนหรอพี่"
ผมเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ที่เงียบๆ"
"ทำไมต้องที่เงียบๆอะ?"
"เพราะมึงชอบพูดเบา กูไม่ค่อยได้ยิน"
พี่ซุสลากผมด้วยใบหน้าที่จริงจังจนผมอดหัวเราะไม่ได้ คือ ไม่ต้องจริงจังมากก็ได้ปะ ขำ พี่ซุสลากผมมาหยุดที่ลานน้ำพุ เขาหันมามองหน้าผมแล้วเริ่มสำรวจผมด้วยสายตา
"ใครแต่งตัวให้"
ก่อนหน้านี้ก็เจอกัน พึ่งมาถามเอาตอนนี้ เชื่อแล้วว่าคนหล่อมักความรู้สึกช้า คนเย็นชามักน่ารัก(เกี่ยว?)
"เอม หล่อชะ"
ผมพูดพลางยกสองนิ้วขึ้นมาใต้คาง เป็นสัญลักษณ์ของคนหล่อ
"............"
คนหล่อ(ตัวจริง)แดกจุดไปเรียบร้อย สีหน้าเหมือนกำลังพิจารณาอะไรสักอย่าง
"มันบอกว่า ผมเป็นแกนิมีด พี่พอจะรู้จักไหม? ผมว่าเขาต้องหน้าตาดีมากแน่ๆ"
ผมพูดจบพี่ซุสก็ยกยิ้มมุมปาก
"ตามตำนานบอกว่า แกนิมีดเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี ด้วยความหน้าตาดีของแกนิมีด ทำให้เทพซุสตกหลุมรัก และลักพาตัวแกนิมีดไป"
ผมนิ่งค้างเมื่อพี่ซุสพูดจบ ใจเต้นรัวเร็วอย่างตื่นเต้น ถึงว่าก่อนหน้านี้ทำไมไอ้เต้มันถึงพูดว่าพี่ซุสลักพาตัวผม ผมเสมองไปทางอื่นเมื่อพี่ซุสเอาแต่จ้องผมไม่วางตา กูเขินฉิบหาย!!!
"แต่อันที่จริงแล้ว กูว่าเทพซุสไม่ได้รักแกนิมีดที่มีใบหน้าสวยเหมือนผู้หญิง แต่กูว่า เพราะแกนิมีดคือคำตอบของช่องว่างในหัวใจเขามากกว่า รักจนยอมทำทุกอย่าง เพื่อปกป้องแกนิมีด ยอมขอโทษเมื่อทำผิด ทั้งๆที่ผ่านมาไม่เคยขอโทษใคร กูว่าอันที่จริงเทพซุสไม่ได้เจ้าชู้หรอก แต่เพราะมีผู้หญิงเข้ามาเพื่อหวังอะไรกับเขาและเทพซุสเองก็ไม่ได้ฉลาดอย่างที่เห็น ทำให้เขาต้องหาคนที่ใช่ไปเรื่อยๆ และเขาพร้อมจะหยุดทุกอย่างเมื่อมาเจอแกนิมีด"
พี่ซุสพูดไปพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน ผมเริ่มทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะตอบยังไง คิดว่าที่พี่ซุสพูดมาคงจะไม่เกี่ยวกับตำนานแล้วล่ะ เทพซุสตัวจริงไม่ได้น้ำเน่าขนาดนี้หรอก
"เทพซุสรักแกนิมีดมาก รักที่แกนิมีดเป็นคนธรรมดา รักที่แกนิมีดไม่เหมือนใคร เทพซุส 'รัก' แกนิมีดจริงๆ"
พูดไม่พอ ยังมีการจับมือผมไปกุมไว้อีกต่างหากขอเวลานอกครับพี่ซุส หัวใจของผมทำงานหนักพอแล้ว กรุณาอย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้ ผมยังไม่อยากตายเพราะหัวใจวาย พึ่งรู้ว่าหัวใจไอ้พี่ซุสทำมาจากกระดาษเดทโน๊ต แค่เขียนชื่อผมลงไปจางๆ ก็สามารถทำให้ผมหัวใจวายตายได้
"แล้ว........แล้วแกนิมีด รักเทพซุสไหม?"
ผมถามแล้วกลั้นยิ้มสุดเท้า แกล้งมองต้นไม้ใบหญ้า ทั้งที่ในสายตา มีแค่เขาคนเดียว
"รักสิ แกนิมีดก็รักเทพซุสเหมือนกัน"
อ้ากกกกกกกกกกกกก จากตำนานกรีกสุดอีปริก กลายเป็นตำนานรักดอกเหมยไปได้เยี่ยงไร? ผมเขินจนหน้าแดงกลายเป็นพวกเดียวกับตู้ไปรษณีย์ไทย บริการทุกระดับประทับใจไปแล้ว ไม่ไหวแล้วครับ พี่ซุสเล่นผมหนักมาก
"ถ้าเปลี่ยนเทพซุส เป็น 'พี่ซุส' ก็ดีเนอะ"
ผมพูดเบาๆ ก้มหน้าหลบตาคนตรงหน้า
"มีไม่กี่คนหรอกที่ชื่อซุส หนึ่งในนั้นก็ 'กู' นี่แหละ"
ครับ เชิญถอดเครื่องช่วยหายใจของผมได้เลยครับ ตอนนี้ผมพร้อมจะไปสู่สุขติแล้ว พี่เทพซุสทำร้ายผมโคตร ผมเขินจนต้องยืนหันหลังให้พี่ซุส แบบ กูขอทำใจแป๊บ
"มึงว่าคนแบบกู ทำอะไรไม่ได้บ้าง?"
พี่ซุสถามขึ้น พร้อมกับเดินมาชิดข้างหลังผม ชิดมากด้วย ชิดกว่าลูกชิดอีก =_= ผมไม่กล้าหันไปหาพี่แกหรอก ก็ยืนซะชิดกันขนาดนี้ หันไป อกพี่แกก็อุดจมูกผมพอดี
"ยืนขี้ปะ?"
ผมตอบออกไปแบบนั้น ฝ่ามือพิฆาตก็ประทานลงกลางกะบาลผมอย่างแรง สมองกูร่วงไปรวมกับต่อมน้ำเหลืองแล้วมั้ง =_=
"หยุดกวนตีนกูสักวันเป็นการตอบแทนที่กูพูดเยอะๆได้ไหมวะ"
โถ่ ในเมื่อพี่ขอร้อง งั้นน้องจัดให้ ผมหัวเราะคิกก่อนจะตอบโอเคๆ
"ผมไม่รู้อะ งั้นอะไรที่พี่ทำไม่ได้บ้างอะ"
พี่ซุสจับมือผมไว้ข้างหนึ่ง ในหัวผมนี่จินตนาการไปไกลแล้วครับ มันจะเหมือนในฉากที่อันจือเยี่ยนพูดกับม่ายติงไหมวะ 'ฉันทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นทำให้นายเจ็บปวด' อื้อหือออออออ ดีดตัวออกนอกโลก (มันคือหนังชายรักชายน่ะครับ เอมมันพาผมดูหรอก ผมไม่ได้ดูเองซะหน่อย)
"กูไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง กูเคยบอกไปแล้วว่ากูไม่ใช่เจ้าชายที่มึงฝัน และสิ่งที่กูไม่คิดจะทำเลยก็คือ............"
จะไม่ทำให้ผมต้องเสียใจใช่ไหมล๊าาาา อ้าก เขินรอครับ เขินรอและเขินแรง คนอะไร โรแมนติกหลาย
".............."
คืออะไร ทำไมเว้นนานแท้ ผมรู้ว่าพี่เขิน แต่ไม่เป็นไร ผมรอได้ จะพูดพรุ่งนี้ ผมก็รอฟังครับ
"สิ่งที่กูไม่คิดจะทำคือ..........."
ถ้าผมไม่รู้ว่าพี่ซุสแกเป็นคนยังไง ผมคงคิดว่าพี่มันกวนส้นตีนไปแล้ว
"ร้องเพลง"
"ห๊ะ? อะไรนะ?"
เมื่อกี้เหมือนผมหูฝาด พี่ซุสพูดอะไรนะ ดับเพลิง?(ไม่ได้ใกล้เคียงเลย)
"กูเกลียดการร้องเพลง เพราะถ้ากูร้อง มึงจะไม่มองกูเท่เหมือนเดิม"
ถึงคำตอบจะไม่ได้ใกล้เคียงแบบที่ผมอยากฟัง แต่ผมก็เลือกที่จะหัวเราะแทนที่จะเบะปาก ถึงจะตอบแบบนี้ ก็ยังโรแมนติกอยู่ดี
"เปล่าเลย ถึงพี่จะเหยียบขี้หมา สะดุดบันได ลื่นเปลือกกล้วย หรือขี้ไม่ราดส้วม พี่ก็เท่สำหรับผม"
ผมพูดแล้วยิ้มกว้าง ตรงข้ามกับพี่ซุสที่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า จริงสินะ พี่เทสบอกว่าพี่ซุสกินอะไรไม่ค่อยลงนี่นา บางทีพี่เขาอาจจะมีภาระอะไรให้ต้องกังวลอยู่ก็เป็นได้
"กูไม่ได้หวังอะไรจากมึงอยู่แล้ว"
เป็นการพึมพำที่เสียงดังซะผมได้ยิน พี่แกควักโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ก่อนจะเงยหน้ามองผม
"ไปรอที่หน้าเวที"
แม้ไม่ใช่คำอ่อนหวานอะไร แต่ผมก็พยักหน้ายิกๆ ตอบตกลงไป พี่ซุสหันหลังเดินออกไปแล้ว ผมก็ไม่รู้ตัวเองว่าทำไมไม่เดินไปพร้อมๆกับคนตัวสูง คิดเอง งงเอง เงิบเอง ผมเดินกลับมาที่เดิมที่แด๊นซ์กระจัดกระจายเมื่อกี้ ก็เห็นอีเจ๊กับไอ้หนุ่มกำลังกระโดดโหยงๆตามจังหวะเพลงอย่างเมามันส์ ลืมไปแล้วว่ามันคือเทพฮาเดสผู้น่าเกรงขาม หมดกันตำนานกรีก =_=
"สวัสดีครับบบ ขอรบกวนเวลาความสนุกของพวกท่านสักครู่นะครับ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่เทสสสสสสสสส"
"ว้ากก ตกใจ"
ไอ้หนุ่มยกมือขึ้นมาอุดหูแทบไม่ทัน เมื่อสาวๆต่างส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดให้กับไอ้หนุ่มสุดเท่ หน้าตาของเขาฆ่าสาวๆให้ตายได้เพียงแค่ขยิบตา หนุ่มหล่อจากคณะวิศวกรรม ปีสาม พี่เทส เทส เทส เทส เทส(แอ็คโค่ว)
"วันนี้มีโชว์พิเศษที่รับรองว่าเด็ดมาก ไม่เคยโชว์ที่ไหนมาก่อน"
พี่เทสพูดแล้วยิ้มหล่อละลายใจ
"หล่อตายห่าเลยมึง"
ผมหันไปมองคนข้างๆที่พูดแขวะคนบนเวทีอย่างด้วยน้ำเสียงหมันไส้ กะจะหันไปฉะให้หัวหดเลย มาว่ารุ่นพี่กูได้ไง แต่พอหันไปก็เจอเฮียวาดยืนกอดอก สายตาจ้องเขม็งไปบนเวที และปากที่เบะมากด้วย แถมถัดจากเฮียยังเห็นซินนี่ยืนส่งยิ้มมาให้ผมอีกต่างหาก ก็เปลี่ยนจากจะด่า เป็นอึ้งแทน
มะ..............มากันได้ไง?
"เฮีย!! ซินนี่!!"
"อ่าห๊ะ กูมาเต้นสีมึงตั้งนาน พึ่งสังเกตการมีตัวตนของพวกกูหรอ? ใจลอยไปยอดเขาโอลิมปัสแล้วมั้ง"
ไอ้เฮียมันแอบเหน็บผมด้วยอะครับ
"เออผ้า.......กูจะบอกว่า........"
"หืม?"
"คืนนี้กูให้คะแนนความสวยมึง 9.5 เพราะคะแนนเต็ม10ต้องแบบกู หึหึ"
กรี๊ดดดดดดดด ไอ้เหี้ยซินนี่!!! พ่องงงงง บังอาจมาว่ากูสวย แถมยิ้มราชินีให้กูอีก กูเกลียดมึง!!! ไอเฮทยูเวรี่มัชชชชชช
ซินนี่มันแต่งตัวน่ารักมากกกก กูยอมรับ กูยอมชม มันใส่กางเกงเอี๊ยมยีนส์ขาสั้น เสื้อแขนตุ๊กตาสีเขียวอ่อน รองเท้าผ้าใบสูง และผูกแกะสองข้าง ดาเมจรุนแรง จนผู้ชายที่ยืนใกล้ๆมองแล้วมองอีก อย่ามองมันบ่อย กูขอเตือน มันเป็นช้าง!!! มีงวงนะโว้ย
"ถ้าทุกๆท่านพร้อมแล้ว เชิญชมได้ อะๆ ขอเตือนว่าคนที่มีโรคหัวใจ หอบหืด กรุณาทำใจก่อนดู เพราะเขาคนนี้อาจทำให้ทุกท่านหัวใจวายได้ เชิญชมมมมมม"
พี่เทสพูดจบก็เดินลงเวทีอย่างมีความสุข
กึก กึก กึก
เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นเวทีทำให้ทุกคนเงียบกริบอย่างรอลุ้นว่าคนที่จะมาโชว์พิเศษวันนี้จะเป็นใคร พอเขาคนนั้นได้มายืนนิ่งอยู่กลางเวทีก็ทำให้ทุกคนแตกตื่นไปใหญ่ หน้ากากอันเล็กไม่ได้ช่วยปิดบังความเท่ของเขาได้เลย มีแต่เท่เอ๊า เท่เอา
โอ้ยยยยย หล่อโว้ยย!!!! ไอ้บ้า กูขอตายตรงนี้แหละ ทนพิษความหล่อไม่ไหว
"เก็บอาการหน่อยผ้า มึงทำหน้าเหมือนอยากจะแดกมันอย่างงั้นล่ะ"
เฮียวาดพูดเซ็งๆแต่ผมไม่ได้สนใจหรอก จ้องเวทีอย่างเดียว ไฟบนเวทีทุกดวงดับหมด ผมเดาว่าเพราะพี่ซุสขี้ร้อน ถ้ามีไฟไปส่องแบบนั้น จะทำให้เขาร้อนและหงุดหงิด
"หากลมพัด ไม่ปลิวปลิดใบไม้ไหว เธอนั้นเพียงเดินผ่านไป อาจเป็นเสี้ยวนาทีที่ ฉันและเธอคลาดกัน"
ผมยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ คือ........เป็นครั้งแรกนะเว้ยที่พี่ซุสแม่งร้องเพลง!!!!!!!! ไหนบอกไม่คิดจะร้องเพลงไงวะ ขี้ห๊ก เบ่เบ๊ แถมร้องเพราะด้วย!!!!! โอ้ยยยยย ชาติก่อนกูทำบุญด้วยอาไรรรร ไปฟินแลนด์แป๊บ
"หากดอกไม้ ผลิบานอย่างไร้สีสัน ไม่งดงามพอให้ฉัน หยุดและพบเธอในตอนนั้น วันนี้จะเป็นอย่างไร
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ
เมื่อลมหนาว ปกคลุมเส้นทางทุกสาย ถ้ารถขบวนสุดท้าย หยุดและรับเธอไปห่าง ก็ไม่อาจได้พบกัน
และถ้าบนฟ้า มืดมนไม่มีแสงจันทร์ เพียงก้าวเดียวที่ผ่านฉัน
เธอไม่แหงนขึ้นมองบนนั้น คงไม่มีวันได้เจอ
เฝ้ารอ เพื่อได้พบเธอทั้งชีวิตนี้
รู้ทุกนาทีฉันมีแค่เธอ
เมื่อฉันได้รู้ว่าวันพรุ่งนี้ จะมีไว้เพื่อใคร เหนื่อยเพียงใด
พร้อมจะเจอ ขอแค่มีเธอและฉัน จากตรงนี้
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี
ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน
ซบลงตรงข้ามกัน ขออยู่อย่างนั้นเหมือนเวลาไม่หมุนไป
จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน จากวันนี้จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี ได้พบเธอ"
(ได้พบเธอ:พิชวิชญ์วิสิฐ)
เพลงจบแล้ว เสียงกรี๊ดดังลั่นชนิดที่หลอดไฟสั่นคลอน หูผมนี่วิ้งๆเลยครับ
ฟุบ
ช่อดอกไม้หลากสีสันถูกยัดใส่มือผมอย่างเร็ว ผมผงะอย่างตกใจ หันไปมองคนให้อย่างงงๆ
"พี่เทส?"
"อ่าห๊ะ เพื่อนพี่ร้องเพลงเพราะ ให้กำลังใจหน่อย"
ยอเพื่อนตัวเองเห็นๆ แต่ไม่เป็นไร เพราะผมเห็นด้วย คึคึ ท่านซุสสสสสสส น้องผ้ามาแว้วววววววว แต่เอ๊ะ? ทำไมพี่เขาไม่รับของขวัญจากใครเลยวะ แล้วเขาจะรับจากผมไหมอ่า
ผมยืนลังเลว่าจะเข้าไปดีไหม พี่ซุสก็หันมาเห็นผมพอดี เขามองดอกไม้ในมือผม สลับกับมองหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าให้ผมเดินเข้าไป ผมเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ออกไปสุดแขน นี่ตกลงพี่เขาจีบกู หรือกูจีบเขาวะเนี้ย
"ไม่พูดอะไรกับกูหน่อยหรอ?"
พี่ซุสเลิกคิ้ว ผมส่ายหัว
"นี่กูร้องเพลงจีบมึงนะ"
"อ่าห๊ะ ผมชอบมาก เขินมาก"
"................."
"เอ้า ดอกไม้ พี่ร้องเพลงเพราะมาก ผมชอบ"
"ชอบเพลง?"
"หึ ชอบพี่ ฮ่าๆ พี่ซุสจีบผมติดแล้วนะ จริงๆไม่ต้องจีบก็ติดอยู่แล้ว"
".............คืนนี้อยู่กับกู.........นะ"
อ้ากกกก ใคร ใครมันสอนให้พี่เทพกูพูดจาแบบนี้!!! รู้ไหมว่าพูดแบบนี้จะไม่ได้นอน(?)
ผมอมยิ้มจนเมื่อยแก้มหมดแล้วอ่า แม่งเขินจริง
"ขอเฮียเอง"
"ไม่ขอ"
พี่ซุสตอบกลับมาทันทีไม่เสียเวลาคิด ตอบเร็วมากกก =_=
"ง่า รับดอกไม้ซะทีสิ ถ้าพี่ไม่รับ ผมหน้าแตกนะ"
ผมบ่น เพราะเหมือนทุกคนจะให้ความสนใจและลุ้นมาก ว่าช่อดอกไม้ช่อนี้จะเป็นหมันหรือเปล่า(หลายคนลุ้นให้มันเป็นหมัน)
"กูได้อะไร?"
มาอีกละ อีคำนี้ แถมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่ซุสหล่อระทวยอีก งือออ ไอ้ผ้าตายคาอกพี่ซุส
"จะเอาอะไรอีกอ่า"
"คบกับกู"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ซุสพูดอัลไร หน้าไม่อาย ไอ้พี่บ้า นี่แนะๆ(ตีอกพี่ซุสด้วยความเขิน) หน้าผมร้อนจนเอาไปเป็นกระทะหมูย่างเกาหลีได้แล้วครับ พี่ซุส ทำกูได้
"หึหึ ร้องไห้?"
"ไม่ได้.......ฟืด ไม่ได้ร้อง"
แค่น้ำตามันไหลเฉย เฉยยยยยย แต่จริงๆคือผมจะร้องตั้งแต่เขาร้องเพลงท่อนแรกแล้วอะแม่ง
"ตกลงหรือเปล่า?"
"ไม่"
"เหี้ยผ้า"
หน้าบูดอย่างเร็วเลยครับ ฮ่าๆ แกล้งคนหล่อ สนุกงิ(คนหล่อเขาสนุกกับมึงไหม?)
"ไม่มีอะไร ทำให้ไอ้ผ้าสุขใจเท่านี้อีกแล้ววววว >///<"
"คบ?"
"คบบบบบบบ"
ไม่คบก็ควายแล้วครับ โถ่ วันนี้ไอ้ผ้าขอเอาแต่ใจตัวเองหน่อย ให้ผ้าได้เป็นคนสักวันเถอะ(ที่ผ่านมาเป็นควายมาโดยตลอด)
มือหนาคว้าช่อดอกไม้ในมือผมไปถือไว้ มอบรอยยิ้มพิมพ์ใจให้จึกนึง ก่อนจะพูดว่า.......
"ขอบใจนะ สำหรับดอกไม้.................และคำตอบ"
ผมยิ้ม ยิ้มกว้าง ยิ้มกว้างมาก กว้างจนเหมือนมุมปากไปจรดอยู่หางคิ้ว
"ขอบคุณพี่ซุส ที่ยอมจีบผม"
"ไม่ใช่ยอม แต่อยากจีบต่างหาก"
น้ำตาไอ้ผ้าจะหลั่งอีกแล้วครับ กูซึ้ง กูปลื้มมากอย่างกับได้ตำแหน่งโดม่อนแมน กูอยากกลับบ้านไปกราบพ่อแม่ที่ให้กำเนิดกูมา อยากไปกอดไอ้เฮียที่คอยซื้อนู้นนี่นั้นให้ อยากไปเลียหน้าพวกเพื่อนเหี้ย ที่คอยทำเรื่องเหี้ยๆให้ผม
ผ้าไม่คิดเลย ว่าผ้าจะมีวันนี้(อันนี้ชักเหมือนนางงาม)
พี่ซุสกระโดดลงมาจากเวที ทำเอาไอ้ผ้าใจหายวาบ แต่ท่าสวย เท่ค่าาาาาาาา ลองโดดลงมาแล้วขาพลิกหน้าคว่ำดิ กูทำเป็นไม่รู้จักอะแม่ง(ขอโทษครับ 555)
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
อันนี้เสียงสาวๆครับ พวกเธอกรี๊ดลั่นเมื่อพี่ซุสก้มลงมาหอมแก้มผมเร็วๆ ผมนี่ยืนงงในดงตีนเลย แต่ก่อนที่จะงงไปมากกว่านี้ พี่ซุสก็ฉุดผมให้เดินออกมา
"เฮ้ย เดี๋ยวๆ"
เฮียวาดวิ่งเข้ามาขวางทาง กระหืดกระหอบเชียะ ท่าทางจะรีบมากๆ
"เฮียมีไร"
ผมยื่นหน้าไปถามอย่างไร้จิตสำนึกสุดๆ เฮียอุตส่าห์วิ่งตามมา ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพสักคำ
"พวกมึงจะไปไหน"
"เสือก"
พี่ซุสนี่ตอบสวนแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเลยครับ ตอบอย่างเร็ว ไวปานวอก
"พี่ซุส นี่พี่ชายผ้านะ"
ผมพูดด้วยหน้าที่งงสุดๆ นี่พี่ไม่รู้หรือไรว่าชายผู้นี้คือพี่ชายเพียงหนึ่งเดียวของตรู พี่ซุสชักสีหน้าไม่พอใจแว๊บนึง ก่อนจะหันหน้าหนี
"ตกลงพวกมึงจะไปไหนกัน"
เฮียถามซ้ำ
"ไปห้องพี่ซุสครับเฮีย"
"กูไม่อนุญาต"
คำตอบของเฮียทำผมหน้าเสีย พี่ซุสหันกลับมามองหน้าเฮีย
"งั้นหรอ? เทส กูว่ามึงมีอะไรอยากจะบอกผ้าใช่ไหม?"
พี่ซุสพูดแบบนั้นเฮียก็สะดุ้งโหยงเลยครับ แกหันไปมองหน้าพี่เทสที่ยืนทำตาปริบๆอยู่ข้างหลังผมอย่างโฉดๆ เอิ่ม อย่างกับจะฆ่าพี่เทสด้วยมือเปล่าอะไรแบบนั้น
"มีอะไรกันหรือเปล่าเฮีย?"
ผมเลิกคิ้วแปลกใจมาก ไม่ได้เป็นห่วงนะ อยากเสือก 555 (เลวมากน้องผ้า)
"ไม่มีอะไรโว้ย จะไปไหนก็ไปปะ แม่ง อย่าทำอะไรน้องกูล่ะไอ้เทพ ถึงวันนี้มึงจะทำดี แต่กูยังไม่เชื่อใจมึง"
พี่ชายผมจิกตาใส่พี่ซุสซะตัวพี่เทพผมจะเป็นรูแล้วครับ กูก็พึ่งรู้ ว่าพี่กูเป็นประเภทสัตว์ปีกกับเขาด้วย
"หึ"
อันนี้เสียงพี่ซุสครับ ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ แต่ฟังจากเสียงแล้ว น่าจะเป็นการปฏิเสธ รู้สึกถึงลางร้าย
พี่เขาดึงมือผมให้เดินตามออกไป ยัดผมเข้ารถ ซึ่งผมพึ่งจะได้เห็นว่ามันไม่ใช่คันเดิม เป็นรถบีเอ็มเหมือนเดิม แต่มีแค่สองเบาะเท่านั้น
"เปลี่ยนรถตอนไหนอะพี่"
ผมพูดแล้วทดสอบความนุ่มนิ่มของเบาะ อาาาาาา นิ่มสบาย เหมือนนั่งอยู่บนสวรรค์(?)
"ตอนที่คิดได้"
"................"
ผมเงียบ เพื่อรอให้พี่เขาอธิบาย ขยายประโยคข้างต้น เอิ่ม คิดได้แล้วไงต่อ หรือจบแล้ว? ผมหันไปทำหน้างงใส่พี่เขา
"อะไรต่ออะพี่ จบแล้วอ๋อ?"
"เออ"
สั้นๆ ไม่ได้ใจความ พี่เขาเปลี่ยนรถเพราะคิดได้
จบ..........
"พี่.........ผมอยากขออะไรพี่อย่างนึงได้ปะ?"
ผมตัดสินพูดในสิ่งที่ผมคิดมานานเมื่อพี่ซุสขับรถออกมาได้สักพัก
"อือ"
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่มั่นใจว่าผมควรจะพูดดีไหม จนสุดท้าย ผมก็พูดมันออกมา
"ผมรู้ว่าพี่มีความลับมากมาย มีธุรกิจ มีชื่อเสียง ผมขอแค่อย่างเดียว ช่วยชัดเจนกับผมหน่อยเหอะ คือผมรู้ว่าพี่มีคู่หมั้นที่ไม่เต็มใจ แต่บอกผมหน่อยได้ไหม? ผมไม่ใช่คนที่จะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ ผมไม่ใช่คนที่จะคิดเองรู้เองไปหมดทุกอย่าง ผมไม่เก่งเรื่องแบบนี้เลย ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง"
ผมพูดไปก็กำชายผ้าไป เคยปะที่ก่อนหน้านี้เราไม่ได้อยากจะร้องไห้หรอก แต่พอเราพูดอะไรในสิ่งที่เราอยากพูด น้ำตาแม่งจะไหลออกมาเองเลย คือมันอัดอั้นนะเว้ย พี่ซุสตีรถเข้าข้างทางแล้วนั่งนิ่ง เขากำลังคิดทบทวนอะไรสักอย่าง...........
"ทำไมกูคิดไม่ได้นะ......"
"ห๊ะ!?"
ผมหันไปจ้องหน้าพี่ซุสเมื่อเขาพูดประโยคสักครู่ออกมา ขอกูเกิ้ลทรานส์ครับ ประโยคเมื่อกี้ของพี่ซุส คือ!!
"ทำหน้าเหี้ยอะไรของมึง คิดว่ามึงโง่เรื่องความรักคนเดียวหรือไง?"
เขายื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมแล้วมองออกไปที่นอกกระจกรถ
"มึงยังดีนะผ้า ที่มีพ่อ มีพี่ชาย......."
เขาถอนหายใจเบาๆแล้วหันมามองหน้าผม
"มันทำให้กูคิดว่า ทำไมกูถึงไม่มีใครวะ หรือเพราะกูมันเหี้ยมากเลยไม่มีใครทนอยู่กับกูได้ จนมาเจอมึงนี่แหละที่กูไล่แค่ไหนก็ไม่ไป........ตอนที่มึงมาหากูที่คอนโดครั้งแรก กูรู้สึกดีใจนิดหน่อย เพราะคิดว่าจะมีคนที่ต้องการกูจริงๆแล้ว แต่กูก็ผิดหวังเพราะมึงต้องการแค่รูป......"
"เปล่านะ......."
ผมรีบปฏิเสธโดยเร็ว แม้ความเป็นจริงคือผมแค่ต้องการให้พี่ซุสเป็นนายแบบให้จริงๆก็เหอะ
"มึงเคยรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยมากจนไม่มีสิทธิ์จะร้องไห้ไหม"
"เป็นยังไงอะ? ไม่เคย ผมอยากร้องผมก็ร้องเลย"
"อือ มึงไม่เคยหรอก ผ้า..........มึงคงมองว่ากูอยู่สูงกว่ามึงใช่ไหม?"
"ก็เห็นๆกันอยู่อะ ผมโชคดีเนอะ"
ผมยิ้ม แต่พี่ซุสส่ายหัว
"ตรงกันข้าม
กูเอง......ก็มองมึงอยู่สูงมากเหมือนกัน ขอโทษนะที่ทำให้ไม่สบายใจมาตลอด ที่กูหายไปเพราะกูกำลังวุ่นวายอยู่กับบริษัท ส่วนเรื่องคู่หมั้น มันเป็นแค่เรื่องที่เขาคุยกันเอง กูไม่หมั้นง่ายๆหรอก..........แล้วก็ กูอยากจะขอมึงอย่างนึงเหมือนกัน"
".....ครับ?"
"อย่าทำร้ายตัวเองอีกนะ กูขอร้อง ยิ่งเป็นเพราะกู อย่าทำเลย กูไม่ได้มีค่าขนาดนั้น คิดถึงพี่มึงให้มากๆ"
จะให้ผมตอบว่าอะไรล่ะครับ คือผมไม่รู้ ผมไม่มีสติ หรือผมจะบ้าจริงๆ? ว่างๆคงต้องไปให้หมอเช็คอาการบ้างละ
"จะพยายามครับ"
แล้วผมก็ตอบออกไปแบบที่เคยตอบเฮียวาด พี่ซุสจ้องตาผมสักพักก็ขับรถออกมา
Click for Episode 27**********************************************************************
กว่าจะลงได้ ปั๊ดธ่อออออออ หัวร้อนไปหลายนาที ทะเลาะกับโทรศัพท์ตัวเองหนักมาก คืองงนิดหน่อยว่าตอนนี้มันยาวขนาดนี้เลยหรอฟระ และต้องขอโทษคนที่คาดหวังตอนนี้ไว้เยอะ เเพราะมันคืนดีกันเร๊ววววเร็ว อีผ้ามันใจง่ายเค้าก็ไม่รู้จะไปห้ามมันยังไง แก้ตอนนี้ไปหลายรอบมาก ไม่มั่นใจว่าตอนนี้มันจะดีอย่างที่ใครๆหวังหรือเปล่า ได้เท่านี้จริงๆ อีพี่เทพมันโง่อย่าไปด่ามันเลย ส่วนอีผ้านี่ก็บ้าอีก รักกันก็ดีแล้ว กิ๊วๆ
ปล.พิมพ์ยังไม่เสร็จแล้วลงไปดู The face คือไร?
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
