ต่อน้าาา
PP Prachya Nawanantanon ได้แชร์รูปประจำตัวของ
Tiwakan Senanurak บอกเขาให้รับแอดผมหน่อย
ควายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากจะสถบคำนี้ให้ลั่นโลก อีพี่ปกป้องมันทำลายความฟินและมโนของผมมาก แค่ไม่กี่นาทีที่มันแอดมา พอผมมีทีท่าว่าจะไม่รับ มันก็เล่นกูเลยครับ กวนตีนเองไม่พอ ชี้ช่องทางรวยให้แฟนคลับมากวนตีนผมต่อ แล้วไงล่ะทีนี้
‘ทำไมไม่รับแอดพี่ปกป้องค่ะ’
‘รับแอดพี่เขาหน่อยคะ’
‘เป็นอะไรกับปกป้องค่ะ’
‘คิดว่าหล่อแล้วหยิ่งไม่รับแอดน้องปกป้องเหรอ’
‘น้องเทมรับแอดปกป้องหน่อย’
‘กล้าดียังไงไม่รับแอด’ เวรล่ะไง…พี่มันเคยเป็นแกนนำม็อบอะไรหรือเปล่า แค่โพสสั้นๆทำไมมีพลังควบคุมฝูงชนที่กล้าแกร่งขนาดนี้ แต่ละคนอินบ็อกเข้ามาถล่มเฟซผมเหมือนเคยฆ่าบุพการีเขาแล้วหมกศพไว้ที่ส้วม
อยากจะบอกทุกคนมากครับ ว่าไม่ได้ตั้งใจที่จะไม่รับเลย กูแคปหน้าจอและส่งไปยังแชทของเพื่อนจิกับเพื่อนเมผู้น่ารักอยู่โว้ยยย พี่มันก็แมร่งใจร้อนชิบหายเลย ถึงห้านาทีหรือเปล่าก็ไม่รู้
Tiwakan Senanurak รับแล้วนะครับ กรุณาควบคุมฝูงชนด้วย บรรยากาศตึงเครียดสุดๆ-
PP Prachya Nawanantanon ที่โพสหน้าวอลแล้วแท็กพี่มันนี่ไม่ใช่อะไรหรอก จะแชทไปก็ได้ไง แต่ผมไม่ไหวกับอินบ็อกซ์ที่เริ่มเข้ามาด่าสาดเสียเทเสีย เรื่องไม่รับแอดพี่มัน ก็ตลกนะทำไมแฟนคลับพี่เขาเป็นได้ขนาดนี้ หวังว่าที่ผมโพสคงจะทำให้เรื่องเบาขึ้น
แต่ไม่เลย อีพี่ปกป้องเติมเชื้อไฟทันที
PP Prachya Nawanantanon รับทราบครับผม
มันมาคอมเมนต์ต่อในสถานะที่ผมโพส ดีจริงๆ เรียกแขกมาให้ได้เยอะเลย สถานะผมโพสไป2นาที คนไลค์ไปแล้ว 177 คน แต่คอมเมนต์พี่มัน แค่ไม่กี่วิ 68 คนเลยครับ
ทั้งที่อยู่ในเฟซกูแท้ๆ เหนื่อยใจกับการชอบเซเลปจริงๆ
ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!
เสียงข้อความมหาบรรลัยบังเกิดอีกครา อีน้องแคระที่กำลังฝันอยู่ถึงกลับสะดุ้งขึ้นมาเห่า โธ่..แคระ ดังรัวๆขนาดนี้ เชื่อว่าไม่เพจคิ้วท์บอยก็คงผมไปท็อปคอมเมนต์ที่เพจไหน หรือไม่ก็แฟนคลับพี่มันทล่มผมต่อ.. แต่ไม่ว่ะ
PP Prachya Nawanantanon เขารับแอดผมแล้วนะ ไม่ต้องบอกแล้ว เน้~ คิดว่าจะงอนได้นาน -
Tiwakan Senanurak เชี่ย! มันกวนตีนผมอ่า โพสแบบกูไปงอนอะไรมึงตอนไหนครับ ไม่มี โมโหส่วนโมโห โกรธส่วนโกรธ ไม่มีเกี่ยวกับงอนเลยเว้ย ไม่สักนิด..เอ๊ะ..หรืองอน?
แต่เอาเถอะ ไม่ว่าจะส่วนไหนของความรู้สึก ผมหายไปหมดตั้งแต่มันแอดมาล่ะ
เอาจริงๆนะ เริ่มจะโกรธพี่มันเหมือนกัน ทำไมต้องโพสประหนึ่งว่าเราเคยได้เสียกันมาก่อน แล้วผมงอนมันงี้ ถามว่าฟินมั้ยก็ฟินแหละ แต่มันไม่จริงไง เจอหน้ากูทีไรก็จ้องจะกวนตีนตลอดเลย จะเอาเวลาที่ไหนไปได้กัน ฮอลลล อย่าว่าแต่ได้ กวนตีนกูจนจะจีบยังเกรงใจตัวเองเลย
เซ็งพี่มัน อ่านคอมเมนต์ของมวลมหาประชาชนชาวเฟซที่หลั่งไหลกันเข้ามาเมนต์ดีกว่า
‘น้องเทมงอนอะไรน้องปกป้องเหรอ เราตกข่าวอ่ะ’ แนะนำให้เจ๊ไปเปิดหาคลิปนะครับ จะได้รู้ว่าทำไม
‘โพสแบบนี้หมายความว่าไง’ กูซิควรถามคำถามนี้ TT
‘คนนี้ใครค่ะ พี่ปกป้องบอกหน่อย’
‘ชื่อน้องเทมค่ะ เป็นน้องรหัสปกป้อง’
‘คนนี้ที่พี่ปกป้องเคยลงรูปตอนหลับนี่คะ’
มาพร้อมรูปที่พี่มันเคยโพสผมน้ำลายยืดนั่นล่ะ เวรจริงๆ ตอนนั้นไม่ค่อยเท่าไร เพราะลงเพจคิ้วท์บอยไปก็ไม่ได้แท็กชื่อผม แต่ตอนนี้….ยิ่งกว่าแท็ก
‘ทิวากานท์ เสนานุรักษ์ ทันตะปี1 เป็นน้องรหัสพี่ปกป้อง เพิ่งเฉลยเมื่อเย็นนี่เอง’ เจ๊นี้มาเต็มสุดล่ะ ชื่อพร้อมนามสกุล ดีไม่แปะทะเบียนรถ บัตรประชาชน รหัสนักศึกษา เสียงแจ้งเตือนเฟซก็ขึ้นไม่หยุดหย่อน พี่มันรู้แน่ๆว่าแท็กผมแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
เป็นวิธีที่คิลกูได้ดีที่เดียว ฟัคคคคคคคค
แทบจะเอามือถือปาใส่ฝาบ้าน แต่คิดๆไปแล้ว แค่ปิดเครื่องก็จบ ไม่มีห่านจิกอะไรมากวนใจ แต่ก่อนอื่นขอแก้ข่าวตัวเองก่อนแล้วกัน จะได้ไม่มีใครอินบ็อกซ์มาด่าเรื่องผมงอนพี่มัน
Tiwakan Senanurak ผมไม่ได้งอนพี่ปกป้อง ไม่มีอะไรทั้งนั้น
ไม่ได้แท็กมันไป เดี๋ยวจะเกิดเรื่องอีก แต่คิดว่าติ่งมันมาส่องเฟซผมต้องเห็นแน่ๆ คราวนี้เหนื่อยหน่ายเลยลงมือปิดเครื่องจริงๆ จะหลับก็ไม่หลับอีก เพราะกระเพาะอาหารมันประท้วงว่าหมดไส้หมดพุงจนไม่รู้จะย่อยอะไร อีกนิดคงย่อยตัวเอง
ลัดเลาะพาตัวเองลงจากบ้านด้วยจิตใจที่โซสตรองผิดกับสภาพร่างกาย เห็นเหงาคนเปิดประตูบ้านเข้ามาพอดี น้องนุ๊กนั่นแหละ คงเพิ่งกลับมาจากเรียนพิเศษ
“ใครมาส่งนุ๊ก”ถามไปงั้นแหละเผื่อฟลุ๊ก จริงๆคือไม่เห็นว่าใครหรอก แค่เห็นแสงไฟแวบๆ
“เพื่อนค่ะเพื่อน”
“แฟนอ่ะดิ”หยอกน้องมัน แต่เหมือนจะไม่ใช่ ถ้าใช่คงมีหน้าแดงหน้าดำกันบ้าง แต่นี่นิ่งเลย
“ไม่ใช่ค่ะ พี่เทมให้เกียรติสามีที่อยู่บนผนังห้องนุ๊กด้วย”
โอ้ววว แรง เคยบอกหรือยังน้องนุ๊กมันบ้าบอลมากครับ มากกว่าผมอีกมั้ง แต่ไม่ใช่ชื่นชอบกีฬาฟุตบอลนะ ชื่นชอบนักเตะหล่อๆ ฮอออลล
น้องมันยื่นถุงห่านจิกอะไรก็ไม่รู้ให้ผม “ของพี่เทมน่ะ มีคนมาไว้หน้าบ้าน”
“ใช่เหรอนุ๊ก ผิดบ้านมั้ย”
“ไม่ผิดนะ นุ๊กอ่านดูเขียนว่าให้พี่เทม แก้อาเจียน”
ห่ะ! ผมนี่รีบเปิดห่อดูเลยครับ มันเป็นโซดายี่ห้อสุดไฮโซของกระป๋อง แถมโพสอิทสีเขียวมะนาวกับลายมือที่คุ้นตานี่มัน..
‘ให้เทมนะ แก้อาเจียน’ เหมือนอย่างกับแกะ ไดอะล็อคเดียวกันเป๊ะๆกับไอ้บายบลูเบอร์รี่ ผมนี่สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย รู้ที่อยู่บ้านกูด้วยเรอะ!
“น้องนุ๊กเห็นใครอยู่หน้าบ้านตอนนั้นมั้ย”
น้องนุ๊กทำหน้าเครียดอย่างระลึกชาติ ก่อนจะส่ายหัวแล้วพยักหน้าอีกที เวรล่ะ บ้านนี้นอกจากผมมีใครสมประกอบบ้าง ตั้งแต่พี่มิวที่เหมือนจะฉลาดแต่โง่บัดซบ ป้าผ่องขี้เม้าท์ ไอ้แคระหมาอินดี้ ยันน้องนุ๊กที่ไม่เข้าใจตัวเองและสับสน
“จะว่ามีก็มีค่ะ ป้าเอี่ยมมาทิ้งขยะหน้าบ้านเรา”
น้องนุ๊กจากไปแล้ว โดยขอตัวไปดูบอล ส่วนผมยังยืนที่เพิ่มเติมคือความฉลาด..
แปลกมากมั้ย ทุ่มกว่าแล้วมาทิ้งขยะ
แปลกมากมั้ย ที่ไม่ทิ้งหน้าบ้านตัวเอง
แปลกมากมั้ย ที่บ้านป้าเอี่ยม…อยู่หลังบ้านกูครับ! ติดกันเลย แต่จะมาทิ้งขยะหน้าบ้านผมให้มันได้อะไร
ฟัคคคคคคคคคคคคค ใช่แน่ๆ ใช่แน่นอน
ป้าเอี่ยมแมร่ง…
จีบผมชัวร์! ประวัติศาสตร์ชาติเทมต้องจารึก วันนี้ตื่นหลังป้าผ่องไปใส่บาตรนิดเดียว เพื่อความเนียนสุดๆของตัวเอง เดี๋ยวทุกคนในบ้านเขาจะตกใจ เลยเสแสร้งแกล้งว่ามาจ็อกกิ้ง แต่คนอย่างเทม กับการออกกำลังกาย ไปกันไม่ได้หรอก ต้องเอาไอ้แคระมาบังหน้า ว่าพาหมาไปเดินเล่น
แต่ก็เหมือนบังไม่มิด หมาขาสั้น ที่ชีวิตมันยังไม่เคยเดินรอบบ้านได้ครบด้วยซ้ำ แต่เอาเถอะ ดีกว่านี้ไม่มีแล้วกัน
“ตาเถร น้องเทมตื่นเช้า!”
ตกใจอะไรขนาดนั้น ถึงจะไม่ใช่คนเฮทตี้ตื่นตีสี่มามาร์คหน้า ทำอาหารคลีนแล้วอัพไอจี แต่ผมก็ไม่เคยตื่นหลัง 9 โมงสักวันเหอะ ป้าผ่องนี่แทบสิ้นสติ ไม่รู้ตกใจผมที่ตื่นเช้า หรือตกใจกลัวจะรู้ว่าไปไหน
“ตื่นมาจ็อกกิ้งครับ พาแคระไปเดินเล่นด้วย ป้าผ่องจะไปไหนล่ะนั่น”ถามไปงั้นแหละ รู้อยู่แล้ว
“อ่อ จะเอาน้ำที่กรวดน้ำน่ะค่ะ ไปเทที่ต้นมะลิหลังบ้านค่ะ”
“หน้าบ้านก็มีต้นมะลินี่ครับ”
“แหมไม่เหมือนคะ ไม่เหมือน หลังบ้านนี่มงคลกว่า”
เชื่อก็ออกลูกเป็นควายล่ะ ปล่อยๆไป วันนี้เรามีภารกิจ ใส่สายจูงให้ไอ้แคระแล้วพามันเดินออกจากบ้าน ตอนแรกที่ยังไม่ถึงรั้ว ผมสาบานด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองเลยว่า ทั้งลากทั้งถูมันออกมา ร้องหงิงๆ ทำเสียงงื้อง่าจนน่าสงสาร ว่าจะล้มเลิกโครงการ แต่พอเปิดประตูให้มันเห็นโลกภายนอกเท่านั้นแหละ
จับสายจูงแทบไม่ทัน
ฮออลลลลลลล
อย่าดูถูกพลังของคอร์กี้ นี่คือวิ่งจนเหนื่อย ย่านที่ผมอยู่ที่เป็นย่านผู้มีอันจะกิน บ้านแต่ละหลังห่างอันหลายกิโล..ก็เว่อร์ไป แต่ก็ประมาณนั้นล่ะ ดีหน่อยได้สัมผัสอากาศเช้า สูดคาร์บอนไดออกไซด์ เอ้ย ออกซิเจน เข้าปอด อ่า สดชื่นดีเหมือนกัน
ไอ้แคระวิ่งจนหูตั้ง ดูร่าเริงจะตื่นตากับทุกสิ่งอย่างที่ไม่เคยเห็น จนโน่นล่ะ วิ่งไปสุดซอย บังคับให้มันเลี้ยวซ้ายเพราะเราจะวนไปดูบ้านป้าเอี่ยมกัน แต่แคระเป็นหมาอินดี้ บอกให้ซ้ายคือไปขวา สิ่งที่ทำได้คือ อุ้มแมร่ง แล้วพอกลางๆซอยมาบ่อยมันลงเดินเพื่อความสมจริง
ครางหงิงๆเลยมัน เพราะทางขวานี่มีหมามาเดินเล่นเหมือนกัน ตัวใหญ่ด้วย น่าจะโกลเด้นมั้ง แต่อย่าไปเล่นกับเขาเลยแคระ อ้าปากทีเดียว เขาแดกมึงหมดล่ะ
ไม่ต้องหาให้วุ่นวายเห็นป้าเอี่ยมนั่งรถอีโค่คาร์สีเขียวเจ็บปวดหัวใจบุพการีเข้าบ้านมาล่ะ มาร์คในหัวเลยแล้วกันว่าบ้านนั้นแน่นอน พาน้องแคระที่กำลังดอมดมดอกไม้อยู่ ลากมันไปให้ถึงบ้านป้าเอี่ยมในจังหวะเดียวกันกับที่ป้าแกลงรถมาพอดี แล้วรถคันนั้นก็ขับออกไป
อย่าคิดว่าผมจะโง่มากมายขนาดนั้น เชื่อเถอะว่าป้าเขาแก่จนจะลงโล่งละ จะมาจีบเด็กอายุ18 อย่างผม 90% ที่คิดไว้คือ ป้าเขามาส่งให้คนอื่น ฉะนั้นที่ผมทำการตื่นเช้ามาเนี่ย เพื่อจะมาสืบให้แน่ใจว่าป้าเอี่ยม ส่งจริงๆหรือเปล่า
มาถึงนี่ขอดูบ้านก่อนเป็นอันดับแรก อย่างกับหลุดมาจากบ้านและสวน เห็นจากข้างหลังไม่คิดว่าจะสวย ออกจะรกๆหน่อย แต่ข้างหน้าที่ใช่เลย สวยและร่มรื่นมาก ถึงว่าน้องมีมี่เลยแอบปีนรั้วมาเที่ยวบ้านนี้บ่อยๆ คิดถึงน้องมีมี่แล้วก็เซ็งในชะตากรรม ชิส์ เบะปากใส่ไปทีหนึ่ง แล้วย้ายตัวเองเองไปทางป้าเอี่ยมที่กำลังจะเข้าบ้าน
“ป้าเอี่ยมสวัสดีครับ”
รอดูสีหน้าป้าแก5วินาที เอ๊ะ.. ทำไมไม่มีตกอกตกใจบ้างเลยฟะ หรือป้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดใดกับเรื่องนี้ ป้าเอี่ยมขยับแว่นสองทีพยายามจะส่องมองผมเหมือนระลึกชาติ…
“ใครจ๊ะ?”
ชัดเลย ไม่รู้จักกู ครั้นจะบอกว่าเทมโปไงจะใครล่ะ สงสัยไปหาข้อมูลได้ที่เพจคิ้วท์บอย แต่ป้าเอี่ยมน่าจะไม่มีโซเชี่ยลมีเดีย
“ชื่อเทมครับ อยู่หลังบ้าน ที่คุณหนูป้า ขับรถทับแมวผมตายอ่ะ”เดี๋ยวบอกแค่ว่าชื่อเทมจะไม่รู้เลยจัดเรื่องที่เด็ดที่สุดให้ป้าเอี่ยมไป ป้านี่หน้าตกใจมาก อย่างกับว่าดาวหางตก
“ห่ะ! นะ..น้อง เทมเหรอจ๊ะ”
“ครับ”
“เห็นในรูปไม่คิดว่าจะ..เอ่อ..น่ารักแบบนี้”
อ้าวเวร ป้าผ่องเอารูปให้ดูเหรอ คงเป็นรูปตอนหน้าแย่ซินะ ตอนนี้พูดเลยว่าหล่อมาก แต่ทำไมป้าเอี่ยมว่าผมน่ารัก คงจะเป็นคำชมของคนแก่ เอาเถอะพยักหน้าขอบคุณป้าแกไป
สะตุกสายจูงไอ้แคระให้เดินมาใกล้ มันดมกลิ่นป้าเอี่ยมฟุดฟิด แล้วจะผละออกมา ก่อนจะสั่งให้น้องแคระไหว้ แต่ลืมไป..ยังไม่ได้ฝึก ก่อนมันจะดมอะไรจนผมเสียการเสียงานมากกว่านี้ เลยอุ้มมันแทน พอเงยหน้าอีกทีป้าเอี่ยม แทบจะเป็นลมไปแล้วครับ
“ป้าเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ปะ..เปล่าจ๊ะ น้องเทมตื่นเช้าจังนะจ๊ะ ว๊ายย หมาน่ารักจัง”ไอ้แคระกระดิกหางดุ๊กดิ๊ก แค่ป้าเอี่ยมเอื้อมมือไปจับหัวมัน แรดจริงๆ
แต่พิจารณาด้วยโยนิโสฯก็รู้สึกว่า ป้ามันขยี้หัวหมาผมแต่สายตาที่กรอกไปมา ราวกับถุงที่ใส่ผักนั่นซุกยาบ้ามาด้วย อย่างนี้ขอมโนได้มั้ยครับว่ามีส่วนรูปเห็นในการกระทำที่อุกอาจเช่นการเอาโซดาไปแขวนหน้าบ้านผม
“วันนี้สดชื่นน่ะครับ ไม่รู้เมื่อคืนใครเอาโซดามาแขวนหน้าบ้าน” ผมโกหก ใครจะไปกล้ากินล่ะ เผื่อวางยาแล้วพาพวกมายกเค้าตายพอดี
ตุ๊บ
ถุงใส่ผักของป้าเอี่ยมถูกแรงดึงดูดของโลกดึงลงไปแล้ว ฮอลลล ไม่ค่อยจะพิรุธเท่าไร แต่เหมือนป้าเอี่ยมชะตาจะยังไม่ถึงคาด ประตูเลื่อนออกทำให้ผมต้องจูงน้องแคระหลบไปอีกทาง เพื่อให้รถซูเปอร์คาร์คันสวยที่ขับออกจากบ้าน
ผู้หญิงในรถหยิบแว่นกันแดดราคาแพงขึ้นมาใส่ ก่อนจะกดปิดประตูแล้วออกรถไป กระแดะจริงๆแม่คุณ เพิ่ง7โมงเช้าแท้ๆ แต่..คนนี้เจ้าของบ้านเหรอ เสี้ยวหน้าที่ผ่านกระจกรถนั่น เห็นแค่กกหูยังรู้เลยว่าสวย มองตามรถเธอไปจนสุดซอย
“คนเมื่อกี้นี่ใครครับ”
“คุณใหญ่จ๊ะ”
“ชื่อใหญ่เหรอครับ” เสียดายชิบ ผู้หญิงสวยๆต้องมีราคีเพราะชื่อบิดามารดาตั้งนั้นแมนเกินไป แต่ก่อนผมจะคิดไปไกล ป้าเอี่ยมก็ส่ายหัวก่อน
“เปล่าจ๊ะ แต่เรียกคุณใหญ่ นี่มีน้องด้วยนะจ๊ะ เรียกคุณเล็ก”
ห่ะ..บอกผมทีว่านี่ไม่ใช่บ้านทรายทอง ทำไมมีคุณใหญ่คุณเล็กด้วยล่ะ พ.ศ.ไหนล่ะ จะมีคุณกลางด้วยมั้ย มองไปที่บ้านหลังใหญ่ ใหญ่ก็จริงแหละ แต่ไม่มีวินาทีไหนจะคิดว่ามันใกล้เคียงกับคฤหาสน์ แล้วได้เชื้อน้ำเน่ามาจากไหนกัน
“แล้วเขาไปไหนแต่เช้าล่ะครับ”
“ไปร้านจ๊ะ คุณใหญ่เปิดร้านขนมแถวพญาไท”บอกพิกัดขนาดนี้จะขายของให้ผมใช่มั้ย
เห็นป้าเอี่ยมมีสีหน้าที่โคตรอยากไปเม้าท์กับป้าผ่อง ผมเลยยอมใจ ไม่อยากจะทารุณกรรมคนแก่ จูงไอ้แคระแล้วจากมา สรุปว่าแทบจะไม่ได้อะไรสักเท่าไร แต่ที่พอรู้คือคนในบ้านนั้นชัวร์ จะคุณใหญ่ คุณกลาง คุณเล็ก หรือป้าเอี่ยมเอง จะมีชายน้อยอีกมั้ย แต่ช่างเถอะ ไว้ค่อยสืบต่อจากป้าผ่อง
“หงิงๆ” ยังไม่ถึงครึ่งทางเลยครับ ไอ้น้องแคระนี่หมอบล่ะ สมน้ำหน้ามัน ตอนแรกนี่คือร่าเริงมาก ประหนึ่งว่าเพิ่งค้นพบธาตุใหม่
เริ่มต้องลากกันไป คำนวณคร่าวๆคิดว่าเราน่าจะเดินไม่ต่ำกว่าสองกิโล ไอ้แคระนี่ก็สตรองผิดชาติพันธุ์ความขาสั้นมาก สงสารมันเลยดึงขึ้นมาอุ้มมันขึ้นมาแทน
“ว๊าย คลีโอมากค่ะคุณน้อง หน้าตาดีอารมณ์ดี ตื่นเช้าแล้วก็ รักสัด! เอ้ย สัตว์”แน่ะ ปากแบบนี้มีคนเดียว ยังไม่เข้าเขตบ้านตัวเองด้วยซ้ำ รถสีแดงกับเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของกระเทยที่แมนสุดๆ กระทบโสตประสาทไอ้เทม และน้องแคระจนเห่าหอน ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู 7.41 น. ทำไมพี่พอลล่ามาแต่เช้าวะ
“น้องเมให้มารับจ๊ะ”เออดีเว้ย ไม่ต้องถามก็ตอบ
“เมไปไหนล่ะพี่พอลล่า”
“น้องเห่ยจะไปรู้อะไรล่ะ เล่นปิดเครื่องซะค่ำจนเช้า นี่เลยต้องมารอไง”
อ๊ะ..ลืมเลยอ่ะ ผมปิดมือถือหนีแฟนคลับพี่มันข้ามวันเลยเหรอ
“ไปอาบน้ำแต่งตัวไป เห็นเขาจะไปเวิร์คช็อปกับแก๊งค์ดาวเดือน หาเงินเข้าสโมฯจ๊ะ แต่แกเปิดประตูให้ฉันก่อนเลย ไม่รู้จะติดทำไมไอ้ประตูอัตโมมัติเนี่ย กดจนออดจะไหม้ล่ะ ไม่มีใครมาเปิดสักคน”
พี่พอลล่าบ่นอุบอิบ เมื่อก่อนไม่มีประตูอัตโนมัติ เลยไม่ค่อยล็อคบ้าน เวลาพี่มันมาก็โน่นล่ะ รู้ตัวอีกทีเข้าไปคลุกวงในพี่มิวถึงห้อง กดกุญแจเปิดประตูบ้านให้พี่มันขับรถเข้าไป ส่วนตัวเอง
เดิน…
เสียงประตูที่กระทบกันครืดๆไม่ได้ลื่นไหลเหมือนวันแรกๆที่เพิ่งติด ไหนช่างบอกว่ามันจะสมูทวะ นี่หลอกดาวหรือเปล่า ยังไม่ถึงเดือนเลย เตรียมยกมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปส่งไปปาหัวช่าง แต่พอเดินไปถึงจริงๆก็เห็นว่ามันติด
ติดถุงห่านจิกอะไรก็ไม่รู้ กดหยุดประตูแล้วแงะออกมาจากซอก พอเปิดออกนี้อยากร้องแม่เลยครับ
‘ให้เทมนะ แก้ง่วงด้วยเฟรนซ์โทส’ ฟัคคคค ไดอะล็อกเดิมเป๊ะๆ แถมยังร้อนด้วย มันคืออะไรกัน ทำไมจู่ๆก็คิดถึงรถซุปเปอร์คาร์ที่ผ่านไป กับคนขับหน้าสวยและคำพูดของป้าเอี่ยม
.
.
.
“ไปร้านจ๊ะ คุณใหญ่เปิดร้านขนมแถวพญาไท” เปิดร้านแถวพญาไท ใกล้ทั้งมหาลัยผมใกล้ทั้งคอนโดไอ้เม…ที่แรกที่ผมได้พายมาจากคนนิรนาม
เดี๋ยวนะ…ถ้าเปิดร้าน..ก็แสดงว่าทำขนมเป็น งั้นพายนั่น กับเฟรนซ์โทส ส่วนโซดานั่นก็ไม่แปลกใจ ถ้าคนที่ส่งให้ผมจะเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียง
ไม่ผิดแน่ๆ คนเดียวกัน แต่คือ..สวยระดับนั้น จะ..จีบ ผมเหรอวะ
เอามีดมาแทงกูเถอะครับ เมื่อก่อนทำไมไม่มาจีบ มาจีบตอนที่กูเบี่ยงแบนทางเพศ มีแต่จิตคิดวิธีจะเป็นผัวพี่ปกป้อง
แต่พูดไปก็เท่านั้น แดกอยู่ แบ่งกันแดกกับไอ้แคระด้วย ตายจะได้ตายด้วยกัน
ฮออลลลล
TBC.
ทีแรกก็ว่าจะไม่มา แต่ตื่นมาดูบอล บวกเห็นคนไม่เชื่อใจกันว่าจะต่อเรื่องนี้ให้จบ ฮอลลล
จริงๆก็นั่นแหละรู้สึกเหงาเหมือนกัน ที่ไม่ได้อัพน้องเทม 5555555555555
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ชิงรักหักสวาทแต่อย่างใด 555
และคิดว่าพาร์ทพี่แอมน่าจะเฉลยแล้วว่าใครจีบน้องเทม
คำผิดมหาศาล ขออนุญาตกลับมาแก้หลังสอบเสร็จ
เจอกันวันที่8 ตามเดิม
ส่วนช่วงนี้งดตอบเม้นท์นะคะ
ตอนต่อไปเดี๋ยวพี่ภามมาแล้ว ใครอยากรู้เรื่องของพี่ภามให้ตามไปเลย ที่
◣ COMPLEMENT ◢ ที่(ไม่ใช่)รักแต่ขอเตือนก่อนว่าพี่ภามเป็นนิยายรายเดือน เหมาะสำหรับคนที่สตรองจริงๆ 55555555
มีเกมให้เล่นกันขำๆๆ 555
คนเขียนจะแต่งเรื่องสั้นของจิ หลังจากจบเรื่องนี้
ให้ทายว่าใครเป็นคู่ของจิ คนที่อยู่ในนิยาย และไม่ใช่พี่มิว พี่พอลล่า แน่นอนว่าเป็นผู้ชายยยย
ไม่มีรางวัลน้าาา
รักทุกคน รักมารักกลับไม่โกงงงงงงงงงงง
lapat
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
