ชิ้นสุดท้ายแฟนหล่อ│11
พี่พอลล่าจอดรถหน้าร้านที่พี่ปี4 พามาเลี้ยง พี่ผมชื่อพี่ภามครับ โอ้ยยยแค่เห็นร้าน อยากจะกราบพี่ภามงามๆสามทีที่เลือกได้ดีมาก แต่พอเดินมาถึงโต๊ะก็เปลี่ยนใจ ทีแรกคิดว่ามีแค่ผมกับพี่ภามพี่ปกป้อง แต่เปล่าครับ มีสายโคอีกสายหนึ่ง เป็นเพื่อนที่ภาม ชื่อพลอยสวย.. เอ่อ พี่พลอยสวยก็สวยสมชื่ออยู่ แต่พี่พ่วงกับพี่พลอยสวยมาคือ น้ำใสกับพี่แอมเบอร์
“อร๊ายยยยย พี่พล สวัสดีค่ะ”
พี่แอมเบอร์ทักพี่พอลล่าที่แอ๊บมาส่งผมก่อนเลย กูเนี่ยยื่นเด่นกว่าเสาชิงช้าอีก โถ่ พี่พอลล่าก็ตามน้ำสวัสดีทักทายทุกคน บลาๆ เล่นบทพี่ชายคนสนิทคิดไม่ซื่อได้เนียนจริงๆ ก่อนจะออกไปมีสั่งให้เปิดเครื่องอีก ทำตัวเป็นพี่มิวสอง
“นั่งข้างปกป้องโน่น น้องเทม ตรงนี้เดี๋ยวแฟนพี่มานั่ง”
โดนพี่พลอยสวยไล่มานั่งอีกฝั่ง จริงๆก็ไม่ได้รังเกียจพี่ปกป้องแต่อย่างใด ผมอยากมองหน้าพี่มัน ถ้านั่งข้างๆก็ไม่เนียนดิ แต่จำใจระเห็จตัวเองมานั่งข้างพี่มัน ยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตรแต่พี่ปกป้องแมร่งนิ่ง… เวรเอ้ย
“มาช้า”พี่มันพูดขึ้นเบาๆ ได้ยินแค่สองคน …
อ้าว พูดกับกูแล้วเหรอ นึกว่าใบ้แดก
“ก็มาแล้วกัน”หันไปบอกพี่มันพร้อมยักคิ้วให้ สิ่งที่ได้กลับมาคือ นิ่ง..นิ่งอีกแหละ อยู่กับคนหรือพระอิฐพระปูนวะ
แฟนพี่พลอยสวยเดินมานั่งพอดี เห็นแนะนำตัวว่าชื่อพี่ชัช ผมก็ไม่ได้ตั้งใจฟังมาก เพราะพี่ภามยื่นเมนูมาให้ผมสั่ง ร้านนี้รีวิวดีมาตอนเปิดดูในเน็ตนะครับ เป็นร้านนั่งกึ่งๆผับนิดๆ ข้อสำคัญคืออาหารส่วนใหญ่เป็นซีฟู๊ดที่เลือกระดับความเผ็ดได้ด้วย อันนี้ไม่รู้ว่าพี่ปกป้องมันเลือกไปแล้วหรือยัง แต่คิดว่ามันคงไม่หน่อมแหน่มในสายตาประชาชีคนอื่นๆ เลยสั่งแบบไม่เผ็ดมาสองอย่าง พับเมนูส่งให้พนักงานไป
“เทมไม่กินเผ็ดหรอกจ๊ะ เด็กจังเลย”
จ้าาาาาาาาา ไม่จ้า ไม่เสือกกกก
อยากจะบอกเจ๊เขามากครับว่า การไม่กินเผ็ดแล้วบิดาน้ำใสนี่มีอาการหนักศีรษะหรือเปล่าครับ แหมม.. ผมนี่กินเผ็ดแบบไฟโลกันต์เลยไม่อยากพูด นี่ทำเพื่อพี่ปกป้องเลยนะครับ เหล่มันทีนึงก็เห็นทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม ไม่เคยมีหรอกจิตสำนึกเนี่ย ปล่อยพี่มันและปล่อยอิเจ๊น้ำใสไปสู่ธรรมชาติ
“สายนี้เขาเป็นเพื่อนกันมาแต่โบราณเลยนะ พี่กับพี่ภามนี้แทบจะกินนอนด้วยกัน แล้วน้ำใสกับเทมล่ะ”
อืมมมม หันไปมองเจ๊น้ำใสแป๊ปนึง เพื่อนเหรอ… อืมมม คิดจนตีนก่ายหน้าผากก็ยังไม่ใกล้เคียง แต่ผมไม่ตอบหรอกเดียวผู้หญิงจะเสียหาย แน่ะ..ขนาดความคิดยังเหมือนดาราเลยกู ได้แต่ยิ้มอ่อนให้พี่พลอยสวยไปมโนเอาเองว่าผมกับน้ำใสเนี่ย เพื่อนกันมั้ย
“เอ๋ เป็นเพื่อนเหรอคะ น้ำใสคิดว่าเป็นแฟนพี่ภามซะอีก อย่างนี้พี่ภามก็โสด จีบได้ใช่มั้ยคะ”
ห่ะ.. ทั้งโต๊ะนี่แทบจะหันไปมองน้ำใสเป็นตาเดียวทำไมออกตัวแรงเยี่ยงนี้ฟ่ะ ขนาดพี่ภามที่ยังกดมือถือเล่นอยู่แทบจะทำล่วงจากมือ
“อ้าว มีประโยคไหนที่พี่บอกว่าภามโสดเหรอจ๊ะ”
“น้ำใสคิดเองน่ะคะ”เจ๊นี่ก็ช่างมโน
“แหม คิดเองเออเองบ่อยไม่ดีนะจ๊ะ พี่ภามนี่เป็น ผัวพี่”
น้ำอัดลมในปากผมนี่แทบพุ่ง พี่พลอยสวยพูดอะไรก็ให้เกียรติแฟนพี่ที่นั่งข้างหันด้วยซิครับ
“พี่ชัชไม่ได้เป็นแฟนพี่พลอยสวยเหรอคะ”
“ชัชเป็นแฟนจ้า ภามเป็นผัว ว่างๆเราก็ทรีซั่มกัน อ๊ะ..เชื่อด้วยเหรอ ล้อเล่นขำๆ สะกิดดาวววว”
เจริญ.. ทำไมคนสวยๆมักเพี้ยนวะครับ ตั้งกระทู้ถามในพันทิปเลยดีมั้ย
อาหารมาเสิร์ฟ ก็ยังคุยกันไม่หยุด เอาจริงๆก็ไม่ค่อยได้กินเท่าไร ส่วนมากจะคุยกับพี่ภามมากกว่า เมื่อคืนนี้พี่เขาแอดเฟซมา เลยได้คุยมาก่อนหน้านิดหนึ่ง ตัวจริงเฮฮาอย่าบอกใคร แถมหน้าตาน่ารักด้วย ไม่ติดว่าชอบพี่ปกป้องนี่จะปันใจให้ชายอื่นล่ะ
เห็นเจ๊น้ำใสคนดีของสังคมคอยตักโน่นนี้ให้พี่รหัสตัวเอง แถมเผื่อแผ่มายังพี่คนอื่นอีก น่าหมั่นไส้จริงๆ เห็นเจ๊จะตักซีฟู๊ดรวมไม่เผ็ดที่ผมสั่งพอดี.. ผิดมั้ยที่ผมจะทำชั่วบ้าง
“อันนั้นพี่ปกป้องไม่กินหรอกน้ำใส พี่ปกป้องชอบเผ็ดใช่มั้ยครับ”หันไปขอความเห็นจากพี่มัน
“อะ..อืม”แค่พูดก็เหงื่อแตกแล้วมิใช่รึ
น้ำใสได้ยินอย่างนั้นก็จ้วงใหญ่เลยครับ สรรหาที่เผ็ดๆ ตักพริกเน้นๆ โอ้ยย เห็นหน้าพี่มันแดงแล้วมีความสุข แต่อีกใจก็หมั่นไส้ ปฏิเสธเขาไม่เป็นเลยหรือไงวะ
“พอแล้วมั้งพี่ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบดิ”ไม่ไหวล่ะ เห็นพี่มันซัดน้ำไปเป็นลิตร
“ก็รอคนบอกให้พออยู่เหมือนกัน”
โอ้ย อย่าบอกว่าหมายถึงกู ทำหน้าน่าสงสารประหนึ่งว่าโดนผมแกล้ง เลยตักไก่ทอดที่ไม่น่าเผ็ดให้พี่ปกป้อง
“ขอบคุณนะ”แค่นั้น..แล้วมันก็กินไปเรื่อยๆ พวกพี่ภามก็เริ่มสั่งเครื่องดื่มมึนเมามาแล้วครับ แต่ผมไม่เอาด้วย เนื่องจากพี่มิวได้คาดโทษไว้ สิ่งที่ผมรู้อีกเรื่องคือ.. พี่ปกป้องแมร่ง
เป็นคนกวนตีนมาก และยังชอบอ้อนตีนอีกต่างหาก จากที่ผมบอกให้มันเลิกกินเผ็ดเมื่อกี้ มันก็บอกเจ๊น้ำใสให้เลิกตักให้มัน แล้วเป็นไงล่ะ.. กลายเป็นว่าผมเป็นเบ๊คอยให้คุณชายเขาชี้แล้วตักโน่นนี้ให้
“ตักกุ้งให้หน่อย”
“มีมือตักเองดิพี่”ถ้าเป็นอันที่ไกลๆจะไม่ว่า แต่นี้ไม่เห็นมีความจำเป็นจะตักให้มันเลย ใกล้จนถ้าเป็นงูคงจะกัดไปล่ะ
“ไม่เอา เนี่ยดูช้อนดิ มีแต่พริก” อืมครับ พริกจริงๆ พริกประดับจานอ่ะนะ
“ตักเอง”ยืนยันคำเดิม พี่มันก็ได้แต่ทำหน้าเหมือนไอ้แคระโดนขัดใจ
“ไม่เอา” พูดเป็นแค่ ไม่เอา หรือไงวะ
อยากจะถามพี่มันว่า เป็นลูกกูหรือเปล่า แต่ผมก็ตักให้มันอยู่ดี มันรับกุ้งสองตัวที่ผมตักให้ ก่อนจะงัดแงะแกะเปลือกแล้วส่งคืนมาที่จานผม งงจนต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“ค่าจ้าง กินเยอะๆจะได้หายแคระ”
เกลียดมัน เกลียดพี่ปกป้อง ด่ากูแคระไม่พอ… ทำไมต้องทำให้กูเขินกับคำแซะของมันด้วยวะ
“จะเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ใครอยากฟังยกมือขึ้น” บร๊ะ ใครมันอยากฟังอีพี่พลอยสวยกัน พี่พลอยสวยเมาแล้วไม่เหลือความสวยเลยครับ มีแต่ความเรื้อน
“ไม่เอาน่า มึงเมาก็อยู่ส่วนเมาเหอะ” อันนี้พี่ภามแมร่งพูดถูกที่สุด ผมนั่งฟังพี่พลอยสวยมันพูดห่าเหวอะไรเป็นพันเรื่องก็ไม่รู้ พี่พลอยสวยเมาก่อนเป็นคนแรกเลย ก็เล่นกินตั้งแต่นู่นล่ะ ทุ่มกว่า นี่เกือบสี่ทุ่มล่ะ มีสติขนาดนี้ถือว่าคอแข็งและสตรองมาก
ตอนแรกก็คิดว่ามาร้านนั่งชิลๆ แต่ไปๆมาๆพอเริ่มดึก ร้านแมร่งไม่ต่างจากผับเลยครับ ดีหน่อยที่โปร่งโล่ง
“พี่พลอยพูดเลยค่ะ น้ำใสอยากฟัง”เปลี่ยนเป็นน้ำใสอยากเสือกจะเข้าเค้ากว่านะครับผมว่า
“จะเล่าล่ะน้า”เสียงเริ่มเนือยๆแบบนี้เมาหนักแน่นอน ดีนะมีแฟนตามาเก็บศพด้วย อันที่จริงมีคนไม่เมาแค่ผมที่นั่งกินแต่น้ำอัดลม เพราะไม่ค่อยอยากแตะเครื่องดื่มมึนเมา กับพี่ชัช ที่ชาติเศษจะยกจรดปากที ส่วนคนอื่นก็เมานิดๆ หนักสุดคือพี่แอม อันนี้คอพับไปแล้ว
“พี่ปกป้อง จะกลับตอนไหนเหรอ”หันไปถามพี่มัน เพราะนี่ก็เริ่มดึกแล้ว
“ทำไมครับ เป็นซินเดอเรลล่าเหรอ ต้องกลับบ้านก่อนเที่ยงคืน”แน่ะ ยังมายิ้มอีก พอเริ่มเมาแล้วพี่มันปีกกล้าขาแข็งยิ่งนัก แต่แปลกที่ตาเยิ้มๆกับยิ้มกวนส้นตีนของมัน.. ทำใจผมสั่นจนต้องเสหน้าไปอีกทาง ควายเอ้ย เมาแล้วขี้อ่อยชิบหายเลยวุ้ย
“อ่า ทู๊กๆคนนนน ตั้งใจฟังให้ดี จะเล่าเรื่องตลกที่สุดในชีวิตการเป็นชะนี 21 ปีให้ฟัง” นี่ก็จะเล่าอีกล่ะ น่าเบื่อจริง เรื่องที่ร้อยแล้วมั้ง ใครอยากฟังบ้าง ไม่มีสักคน
“เอาเล้ยยยยย” อ่อ เว้นน้ำใสไว้คนล่ะกัน
“กาลครั้งหนึ่ง นานมาล่ะ เอ๊ะ..นานมั้ยภาม กี่ปีแล้วนะชัช”
เวร จะเล่ายังไม่มีสติ ยอมใจพี่พลอยสวยที่หันไปถามพี่ภามที พี่ชัชที
“นานมั้ง แต่เหมือนเมื่อวาน”พี่ภามคงเมาไม่ต่างกัน สรุปมันนานมั้ยล่ะครับ จากที่ไม่อยากรู้ก็เริ่มอยากรู้ล่ะ
“เออๆ เล่าต่อนะ เรื่องของเรื่องคือแมร่ง มีมนุษย์อยู่สองคน ชอบกัน ไม่บอกกัน แล้วก็เหมือนนิยายเลย บินไปเรียนเมืองนอก จากนั้นก็…..จบ”
กรรม กรรมจริงๆ เล่าอย่างนี้อย่าเล่าเหอะ ไหนพี่พลอยสวยบอกว่าตลกที่สุดในชีวิตฟ่ะ เสียหูกับเรื่องไร้สาระชิบ เห็นพี่ชัชนี่ถึงส่ายหน้าระอายแฟนตัวเอง
“ช่างเถอะๆ ตอนนี้ภามโสดมากกก จีบภามโหน่ยยยย”
“ไอ้เหี้ยพลอย”
ความเมายังไม่ทันหาย ความควายก็มาแทรก จู่ๆพี่พลอยสวยก็ยกมือพี่ภามชูไปมา พร้อมตะโกนลั่นมั่นใจ คนในร้านก็เริ่มมองโต๊ะเราล่ะครับ
ถามว่าผมอายมั้ย…พูดเลยว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มากแค่ไหน มากขนาดนี้กระตุกแขนเสื้อพี่ปกป้องเลย
“พี่ปกป้องผมกลับได้มั้ย”
ไม่ตอบ พี่มันยังคงความนิ่งอยู่ ยกนาฬิกาขึ้นมาดู เกือบสี่ทุ่มแล้ว พี่มิวมันต้องฆ่าผมแน่ๆ
พูดถึงอีพี่มิว กว่าผมจะออกจากบ้านได้ก็แทบฆ่ากันตายกับพี่มันนั่นแหละ มันบอกว่า ถ้ากลับหลังสี่ทุ่มมันจะเอาไอ้แคระไปปล่อยวัด นี่ก็สี่ทุ่มแหละ
“งั้นผมกลับก่อนนะ”
“ไม่ได้!!!!”
โอ้ ผมพูดดังไปป่ะเนี่ย ทำไมต้องวงต้องตอบกันอย่างพร้อมเพรียงขนาดนี้ เอาซะรู้สึกผิดเลย ถึงจะกล้วพี่มิวเอาแคระไปปล่อยวัด แต่หมาพิการแบบนี้ไปปล่อยวัดไหนเดี๋ยวก็เป็นข่าว ชาวบ้านแห่มากราบไหว้ขอพร ถึงตอนนั้นผมค่อยไปหาก็ไม่ยาก
พี่ชัชในลุคที่เวลายิ้มโคตรเหมือนนักการเมือง จัดแจงวางแก้วช๊อตมากมายมหาศาลที่ไม่รู้ไปสั่งมาตอนไหนลงข้างๆพี่พลอยสวย สองผัวเมียยิ้มให้กันอย่างรู้ใจ
“เราจะมาเล่นเกมกันนะเด็กๆ”พี่ชัชพูดจบพี่ปกป้องก็จับแขนผมให้ไปนั่งชิดมันพอพี่ๆเขาจะเริ่มเล่นเกม โธ่ ไม่ต้องกลัวก็หนีกลับหรอก โดนมึงล็อคไว้ข้างหนึ่งขนาดนี้ เวรเอ๊ย
พี่พลอยสวยควักมือถือราคาแพงขึ้นมากดไปยังแอพพลิเคชั่น shot game แล้วเคลียร์พื้นที่กลางวง ก่อนจะวางมือถือลงไป ในจอมันเหมือนเป็นเกมที่ให้กดเลือกอะไรสักอย่าง แล้วก็ทำตามคำสั่งในแอพนั่น
“เนื่องจากระบบคอมพิวเตอร์เที่ยงธรรมที่สุด! กดได้อะไรก็ทำแบบนั้นนะ ไม่มีขัดขืน”
“เย้!!”สัมภเวสีร้องเฮลั่น
ให้ตายเถอะ ผมเกลียดวงเหล้า
“เริ่มจากน้องเทมเลย กดๆ” ฮือออออออ ผมเริ่มคนแรกเลยเหรอเนี่ย กดไปที่คันโยกของเกม รอมันหยุดไหลสักพัก พี่พลอยสวยออกจะหัวเสียมากๆที่สุดท้ายผมได้…
‘โชคดี ตานี้ให้ผ่าน’ เสียงจิจ๊ะมาตามสาย … ส่วนผมก็ได้แต่สรรเสริญตัวเองในใจ คนมันดวงดีก็งี้แหละ
วนขวาตามเข็มนาฬิกาไปยังพี่ภาม ต่อด้วยพี่พลอยสวย พี่ชัช พี่แอม น้ำใส พี่ปกป้อง แล้วค่อยมาผมอีกที
“ได้ข่าวว่าเก๋า กินเหล้าหนึ่งช็อต ว๊ายย เอาเลยเพื่อนภามม”พี่พลอยสวยอ่านตามที่พี่ภามกดได้แล้วก็ยื่นช็อตให้พี่ภามรับไป แล้วเกมก็วนๆมาเรื่อยๆ ได้ทำเรื่องตลกๆบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็เน้นดื่ม และสังเกตว่าเกมนี้นอกจากจะดื่มแล้วก็มีอะไรสัปดนเล็กน้อย
“คนขวาน่ารักเชิญซัด 3 ช๊อต ฮ่าๆ โทษทีนะคะพี่ปกป้อง”
อันนี้น้ำใสกดได้ครับ ลำบากพี่ปกป้องต้องกระดกไปสามช๊อตติดต่อกัน พี่มันทำหน้าเหยเกทันทีที่แก้วที่สามหมดไป เรียกเสียงหัวเราะจากคนในวงเป็นอย่างดี พวกแมร่งซาดิต ชอบเห็นคนทรมาณกันหรือไง โดยเฉพาะพี่แอมเบอร์ ตื่นมาตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ขำดังกว่าใครเลย
“ปกป้องกดๆ”
ตาพี่ปกป้องแล้วครับ พี่มันกดไปที่แอพ รอสักพักมันก็หยุดไหล คราวนี้ล่ะเฮลั่น เพราะแมร่งพีคจริงๆ
‘คนขวาน่ารัก กอดหน่อยเมาแล้ว’ คนขวา = คนที่นั่งทางขวา
คนที่นั่งทางขวา = เทม
เทม = กู
ฟัคคคคคคคคคคคค สมองประมวลผลไม่ถึงครึ่งนาที แต่ช้าแต่.. ไอ้มือตีนตุ๊กแกยี่ห้อปรัชญามันก็เลื่อนมาถึงกอดผมก่อนที่จะ…
“ฟอดดดดด”
เชี่ยยย เขาให้มึงกอด ไม่ใช่ให้มาหอมหัว สัดเอ๊ยย ผมลืมสระผมมาหรือเปล่าเนี่ย พี่ปกป้องแมร่งเมาแน่นอน เมามากด้วย แถมเมาแล้วอ่อย เมาแล้วอ้อน เวรจริงๆ ชอบไปได้ไงเนี่ยไอ้เทม
“หอม”พูดขึ้นมาคำเดียวพร้อมทำหน้าเหมือนโฆษณาอาหารแมวที่พิสูจน์แล้วว่าแมวชอบ แต่ขอโทษนี่หัวกูครับ ไม่ต้องมายืนยัน กูเขิน และพอเขิน ผมก็ทำตัวไม่ถูก….
“โอ้ยย มากไปล่ะจ้า น้องเทมกดบ้างเอาดีๆนะ” นี่ก็เร้าหรือกูจัง
ยังรับรู้ถึงไออุ่นที่เพิ่งผละไป ใจผมเต้นแรงชะมัด ถ้าให้เดาหน้าคงแดงไปด้วย มือไม้พาลจะพันกันไปหมด ขนาดแค่กดไปที่หน้าจอมือยังสั่น
‘คนซ้ายดูดี หอมแก้มหนึ่งที’ หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ขยี้ตาตัวเองสามที ไม่อยากจะเชื่อ แต่ต้องเชื่อพี่พลอยสวยยกขึ้นมาอ่านแล้วกระโดด เย้ๆ ไปมา โอ๊ะ.. รอบตัวผมมีแต่คนไม่เต็มวะ
ผมว่าแอพนี้มันมีอะไรผิดพลาดแล้วล่ะ มันเกิดมาเพื่อผมก็จริง แต่ผิดจังหวะไปมั้ยครับ ทำใจไม่ทัน ตั้งสติมโน เอ้ย นะโมไว้ ที่จริงก็อยากจะฝังจมูกไว้ที่แก้มพี่ปกป้องตลอดไป แต่สิ่งที่ทำต่างกับสิ่งที่คิดไว้มาก เพราะผมแค่เฉียด.. เฉียดๆนั่นแหละ แต่เฉียดใจก็จะวายแล้วเว้ย
“แค่เฉียดอ่ะ โธ่”นี่ก็ผิดหวังกันจัง จะเชียร์อะไรขนาดนั้นวะครับ สีหน้าแต่ละคนระอาใจกับการกระทำที่ยังห่างไกลกับการหอมแก้มของผมมาก ยกเว้นคนหนึ่งล่ะ..
พี่ปกป้อง
ยิ้มส้นตีนอะไรของมันวะ
ตึกๆตักๆตึกๆตักๆ
เสียงหัวใจนี่ก็น่ารำคาญชะมัด
มากับพี่พอลล่าในคราบพี่พลก็จริง แต่ขากลับ ผมขับรถพี่ปกป้อง เพื่อไปส่งพี่มันที่คอนโด… นี่ถือเป็นพัฒนาการที่ก้าวกระโดดมากมาย ถ้าเทียบกับวันอื่นๆ เมื่อก่อนเหมือนอยู่กันคนละโลก พยายามเท่าไรก็ไขว่คว้าไม่ได้ เขาไม่ถึงตัวพี่มันสักที หรือเอาจริงๆผมอาจจะไม่เคยพยายามมากมายขนาดนั้นมั้ง
แต่พอโดนเหวี่ยงให้มาเจอกัน อะไรๆก็ดู..เป็นใจไปซะหมด
ผมว่าผมพูดถูกนะคำนี้ มันดูบังเอิญจนน่าเหลือเชื่อ เหลือเชื่อเกินกว่าที่จะเอาเหตุผลบนโลกมาอธิบาย ผมเองก็ได้แต่สบถว่า ช่างหัวบิดาท่านซะ แล้วใส่ใจกับเรื่องที่สวรรค์เข้าข้างดีกว่า
ตอนนี้..พี่ปกป้องเมา เลยโดนวานให้ขับมาส่งพี่มัน ส่วนคนพี่คนอื่นๆเขาไปส่งกันได้เอง เพราะไม่ได้เอารถมา มีแค่พี่ปกป้องที่เมาจนขับกลับไม่ไว้…
เมาจนคออ่อนคอพับ แน่ล่ะไอ้เกมบ้าบอนั้น เหมือนโดนล็อคมา พี่มันโดนคนโน่นคนนี้กดให้ได้ดื่มตลอด บางทีก็กดแล้วโดนตัวเองได้ดื่ม ที่แน่ๆไม่ต่ำกว่าสิบช๊อตแน่นอน
เด็ดสุดคือน้ำใสได้กอดพี่ปกป้อง ควายเอ๊ยยยย เกลียดจริงๆ แต่ช่างเถอะ ผมได้หอมแก้ม ถึงจะแค่เฉียด แต่เชื่อว่าชนะ
[แล้วน้องเห่ยจะกลับบ้านยังไงล่ะ พี่นึกว่าจะดึก งานจะไม่เลิกเลย]
“พี่เอารถเทมไปไว้ที่คอนโด N แถว… ได้มั้ย”บอกชื่อคอนโดพี่ปกป้องพร้อมพิกัดไป
[เออได้อยู่ ฝากกุญแจที่ล็อบบี้นะ พี่จะต้องไปงานต่อ]งานดังขนาดนี้ไม่น่าใช่งานน่ะครับผมว่าน่าจะผับ
“งานเหรอพี่พลลล ใช่ไปเต๊าะหญิงหรือเปล่า อย่าให้รู้นะ”ประชดประชันไปให้ได้เจ็บแสบที่สุด พี่พอลล่าถึงกับร้องจิจ๊ะ ออกมาอย่างคนที่โดนจับได้ พี่มันมีหน้าที่ไปควานหานายแบบนางแบบทุกซอกมุม จีบบ้าง เต๊าะบ้าง ตอแหลบ้างนั่นแหละ คุยกับพี่พอลล่าอีกสักพัก จากนั้นก็วางสายไป
ผมเลยได้ตั้งสติขับไปตามทางที่พี่ปกป้องบอกก่อนจะหลับนั่นแหละ นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน ตอนนี้ถ้าพี่มิวมันเอาจริง แคระคงจะไปอยู่วัดแล้ว แต่นี่คงไม่ เพราะพี่มิวไม่ได้โทรหาผมเลย สักสาย ทั้งที่มันเลยเวลาที่กำหนดมาก
“ไหนว่าแค่จีบไง”คนเมาถามขึ้น
“อะไรพี่”ผมถามกลับโดนไม่ได้มองหน้าพี่มัน เพราะมัวแต่ใส่ใจไอ้รถเมสายนรกที่วิ่งอย่างกวนบาทา แมร่งจะเที่ยงคืนล่ะไม่หยุดวิ่งอีกเรอะ เดี๋ยวก็ไปชนใครตายเป็นข่าวอีกหรอก
“โทรศัพท์”
หืมม นามธรรมมาก หรือพี่มันอยากโทรหาใครป่ะวะ ผมเลยยื่นโทรศัพท์ไปให้มัน มันรับไปแล้วก็กดๆ เลื่อนเล่น เหมือนเด็กมีปัญหา
พี่ปกป้อง เป็นคนนิ่งๆก็จริง แต่.. เวลาเมา ไม่นิ่งเลย เหมือนเขายังเป็นเด็กตลอดเวลา อันนี้ก็น่าตลก แต่ผมกลับชอบ ชอบกว่าที่เป็นอยู่ซะอีก
“พอลล่านี่ใคร”นั่นไง เด็กชายปกป้องเล่นกูเลย เป็นลูกเมียกูหรือไง ทำตามเช็คโทรศัพท์ แต่เราจะไม่ถือสา เพราะพี่มันเมา
“พี่พลน่ะ”
“แล้วทำไมเซฟว่าพอลล่า”ก็เขาชื่อพอลล่า มึงนี่ก็เสือกจังพี่ปกป้องเอ้ย
“นิคเนมน่ารัก กรุ๊งกริ๊ง”พูดแล้วก็อายปาก
“เหรอ แล้วเมมชื่อพี่ว่าอะไร”
ยิ่งเมายิ่งตลก มันขอเบอร์ผมเมื่อวาน แต่มันไม่ได้ให้เบอร์ผมนี่นา..
“พี่เคยให้เบอร์เหรอ”
“นั่นซิ งั้นเดี๋ยวเมมไว้ดีกว่า”
พี่ปกป้องกดเมมเบอร์ตัวเองในมือถือผม เสียงนิ้วกดตัวเลขสิบหลักพาลทำผมใจสั่น .. ได้เบอร์พี่ปกป้องแล้วครับ ได้โดยไม่ต้องพยายามอะไรด้วย แค่ขับรถมาส่ง
“นี่..” เด็กชายปกป้องเรียกอีกล่ะ เรียกมาตลอดทาง แต่เชื่อมั้ย ผมไม่เบื่อที่จะขานรับพี่มันเลย
“ครับ”
เงียบ.. เงียบไปอีกแหละ แต่สักพักก็ต้องเรียกขึ้นมาใหม่.. เชื่อผม
“เทม”
นั่นไง ทำไมเวลาแทงบอลไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ
“ครับ”
“ไม่ เรียกเฉยๆ”
ควายยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีงี้ด้วยเหรอวะ
เลี้ยวเข้าคอนโดพี่มัน หาไม่ยาก ดูรวยและไฮโซสมเป็นพี่มันมากครับ อยู่ย่านความเจริญสุดๆ ผมประชดน่ะ คอนโดพี่มันค่อนข้างธรรมดา มากถึงมากที่สุด อยู่ห่างจากมหาลัยจนคิดว่าถ้าเรียนแปดโมง อาจต้องตื่นตีสี่ไปเรียนก็ว่าได้
“จอดรถไว้ตรงไหน”ถามขึ้นหลังจากเลี้ยวพา MG6 ของพี่มันมาจอดง่าวข้างป้อมยาม
“ตรงนั้น”มันชี้มือ ผมก็เลยไปไปจอดตามที่พี่มันบอก จอดเสร็จก็มองเห็นลูกรักที่จอดเทียบอยู่ด้านขวาไปสองคัน พี่พอลล่าคงเอามาให้ไม่นานนี้
“เทม”
“ว่า?” ไปๆมาๆก็ชักเบื่อ ไม่ได้เบื่อที่พี่มันถามนะ แต่เบื่อที่มันถามอะไรก็ไม่รู้นี่ดิ
“ใจดีกับทุกคนที่มาจีบเลยเหรอ”
“แล้วพี่ล่ะ ถ้ามีคนมาจีบจะใจดีกับทุกคนเลยมั้ย” ขอถามกลับหน่อยเถอะ ปล่อยให้มันถามมานานล่ะ ไหนๆก็จอดสนิทแล้วด้วย
พี่ปกป้องเม้มปาก ปกติมันพูดเก่ง กวนตีนก็เก่ง หรือเป็นเพราะเมาวะ มันคิดอีกแป๊ปนึงก็ส่ายหัว
“ไม่หรอก แค่บางคน”
พยักหน้ารับรู้ส่งให้คนเมาไปทีหนึ่ง ก่อนจะยื่นกุญแจรถให้พี่มัน หวังว่ามันคงจะขึ้นห้องตัวเองได้ แต่พี่ปกป้องที่หน้าแดงด้วยฤทธิ์สุราไม่ได้รับกุญแจเปล่า ดึงกูไว้ทั้งมือเลย…
“มีอะไรหรือเปล่าพี่ ผมรีบกลับบ้านน่ะ”
ใช่ครับ ผมรีบจริงๆ ต้องรีบกลับไปดูไอ้แคระ ถ้ามามุกเรียกเฉยๆอีก รับรองว่าชอบก็ชอบเถอะ กูจะสกายคิกเข้าเหง้าหน้าให้เขามาถอดตำแหน่งเดือนเลย
พี่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะติด .. อยากจะหลับตาปี๋เป็นนางเอกช่องมากสี แต่ทำไม่ได้
“แค่จะบอกว่า…หอมแก้มน่ะ ทำแบบนี้นะ”
เสียงพี่มันหายไป.แต่พระเจ้า ผมกลับรู้สึกได้ถึงปลายจมูกที่สัมผัสแก้ม พี่ปกป้อง.. แมร่ง เมา เมาแล้วก็อ่อย
เมาแล้วก็บ้า เมาแล้วก็ หอมแก้มผม.. เฉยเลย
“สอนแล้วนะ เดี๋ยวเวลาเล่นเกมอีกจะหอมไม่เป็น”
สลัดดดเอ้ยยยย ไม่ต้องมากระซิบกูเลย
พี่มันออกจากรถไปแล้ว ผมเองก็ระเห็จตนมาที่รถตัวเอง ในขณะที่มือยันกุมแก้มข้างซ้ายที่ร้อนฉ่าอยู่
มองตามคนเมาที่ขึ้นลิฟต์ไป.. มันเมาซินะ ไอ้เหี้ยพี่ปกป้อง เดี๋ยวแมร่งก็ลืม แต่กูเนี่ย สติเต็มร้อย ไอ้ควายเผือกกกกกกกกกกกก
TBC.
-เพื่อจะได้อัพวันที่ 11 คนเขียน ต้องตั้งนาฬิกาปลุกเลย55555
-พี่ปกป้องเมานะคะ ขออภัยมากๆ ที่ทุกคนคิดว่าน้องเทมจะเมา 5555555555
-พี่ภามมาสั้นกุุด แต่จะมาอีกตอน ไม่ใช่เร็วๆนี้
-คืบหน้า? ก็นะ แต่ตอนน้าจะยิ่งคืบกว่านี้ 55555555555555555555555555
-เรื่องของพี่ภามกับพี่เกียร์ ก็เอวังด้วยประการนี้ ไปรอและแดดิ้นกันได้ที่ ที่(ไม่ใช่)รัก น้าาา
-เท่าที่คิดไว้ น่าจะมาเกินครึ่งเรื่อง ค่อยๆไปทางท้ายๆนิดๆ นะคะ ><
รักทุกคน รักมารักกลับไม่โกง
lapat
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
