รอยชัง ๑๔
หลังจากวันนั้นอัศวินก็ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวจอมขวัญอีกเลย เพราะเช้าต่อมามีพายุเข้าทำให้รังนกมีปัญหาต้องหยุดชะงัก อัศวินต้องเร่งแก้ปัญหาอดหลับอดนอนและเป็นแบบนี้อยู่เกือบสองอาทิตย์ อัศวินแทบจะไปอยู่อีกฝั่งของเกาะ นานๆทีถึงจะได้กลับมาบ้าน เขาฝากฝังไอ้เด็กดื้อไว้กับป้านวล ให้คอยดูมันอย่าให้มันเกียจคร้าน แม้ว่าจะเหนื่อยแต่ก็ต้องทน ทุกอย่างที่เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจทำเป็นเพราะเขาคือหัวหน้าครอบครัว คนที่จะคอยพยุง จารุพงษ์ไพศาล ให้อยู่รอดต่อไป
ด้านจอมขวัญเองพอไร้คนคอยรังแก เขาก็มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ทุกวันขวัญจะช่วยป้านวลทำความสะอาดบ้าน ซักผ้าของตัวเอง ทำกับข้าว หรือขนมเล็กๆน้อยๆทานกัน พอไม่มีอัศวินบ้านก็เงียบลงทันตาเห็น ไร้เสียงตวาดก่นด่าแต่กลับมีเสียงหัวเราะเข้ามาแทนที่ อยู่แบบนี้ขวัญรู้สึกมีความสุขขึ้นมากจริงๆ
'อยากให้เป็นแบบนี้ไปนานๆจัง'
.
"พี่น้อย .. คิดถึงขวัญเหรอครับ" จอมขวัญเดินออกมาเปิดประตูให้คนที่เคาะเรียกอยู่หน้าบ้าน พอเห็นว่าเป็นพี่น้อยตัวเล็กก็พุ่งเข้ากอดร่างสูงอย่างไม่อายใคร ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ร่างกายดูสะอาดสะอ้านไร้ร่องรอยโดนทำร้ายเห็นแล้วน่าชื่นใจ
"เอ๊ะ! เอ็งนี่ เมื่อไหร่จะเลิกกอดข้าเป็นเด็กน้อยเสียที" น้อยอยากจะดันมันออก แต่ช่วงนี้เขาเองก็ไม่ค่อยได้เจอมัน ขอกอดให้ชื่นใจหน่อยเถอะจอมขวัญ
"ว่าน้องแต่พี่น้อยก็ยกมือขึ้นมากอดขวัญเหมือนกันนั่นแหละ" จอมขวัญเงยหน้าทำท่าทะเล้นใส่ น้อยเลยดึงปากยื่นๆของมันเล่นหลายๆที โชคดีที่นายยังอยู่เกาะ ขืนเล่นกับ 'คนของนาย' ต่อหน้าแบบนี้ มีหวังไอ้ขวัญ 'เละ' เป็นโจ๊กแน่ๆ
"เอาล่ะๆ ข้าจะมารับเอ็งไปตลาด จะพาไปตัดผม นายสั่งมา บอกผมเอ็งคงยาวแล้ว" น้อยเอ่ยก่อนจะมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงเพราะได้ยินชื่อคนไม่พึงประสงค์
"ยุ่งอะไรด้วย" จอมขวัญเบ้ปาก ไม่รู้จะมานึกถึงทำไม ลืมๆไปได้จะยิ่งดีมาก
"คืนนี้นายอาจจะได้กลับบ้าน เอ็งไม่คิดถึงนายเหรอ" น้อยแซวร่างเล็ก จอมขวัญทำตาโตก่อนจะฟาดเข้าที่อกหนา
"ทำไมขวัญต้องคิดถึงคนใจร้ายแบบนั้นด้วย! ไปไกลๆได้ยิ่งดี ถ้าขวัญหนีไปได้ขวัญคงหนีไปแล้ว!" จอมขวัญพูดออกมาอย่างที่คิด และน้อยก็ยื่นมือไปโยกหัวเล็กไม่ให้เครียด
"ข้าไม่อยากให้เอ็งไปไหนทั้งนั้น อยู่นี่ปลอดภัย แม้ว่าจะต้องยอมนายบ้าง แต่ก็มีชีวิตที่ไม่ต้องเร่ร่อนไปเรื่อย เอ็งเข้าใจใช่ไหม" น้อยเอ่ย ส่วนจอมขวัญก็ยังกอดอกทำท่าบึ้งตึงอยู่
"ถ้าไม่ใช่เพราะพี่น้อย ขวัญไม่อยู่หรอก ถ้าเลือกได้ขวัญขอตายอีกรอบจะดีกว่า" จอมขวัญเอ่ย และน้อยก็ทำเพียงส่ายหัวแล้วไล่เด็กน้อยไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวเขาจะพามันไปตลาดตัดผมให้เรียบร้อย เขารู้ว่าที่จริงนายอยากพามันไปเอง แต่เพราะงานรัดตัวมันจึงเป็นข้ออ้างที่สั่งให้เขามาแทน
'ปากแข็งไปเถอะ สักวันนายจะรู้สึก'
..
ตัดผมเสร็จเรียบร้อยน้อยก็พาไอ้เด็กแสบเดินดูของไปเรื่อยๆ ถ้ามันอยากกินจะไรเขาก็จะออกเงินให้มันเองไม่ต้องเกรงใจ นายคงไม่ได้ให้เงินมันไว้เพราะคิดว่าถ้ามันมีเงินมันคงทำอะไรสะดวกและน้อยเองก็เห็นด้วย เขาไม่อยากให้มันหายตัวไป ถ้าจะไปจริงๆ เขาจะต้องเป็นคนพามันออกไปเอง แม้จะต้องถูกไล่ออกหรืออาจจะถูกลงโทษสถานหนักคราวนี้เขาก็ยอม
"ตลาดมีแต่ของอร่อย วันหลังขวัญจะมาเองได้หรือเปล่าก็ไม่รู้" จอมขวัญเคี้ยวขนมพื้นบ้านในมือไปบ่นไป น้อยที่กำลังขี่รถถึงกับส่ายหัว
"มันไกลเอ็งเดินมาพรุ่งนี้เช้าจะถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้" น้อยเอ่ย ตลาดอยู่อีกฟากของเกาะ ต้องใช้รถมอเตอร์ไซค์เท่านั้นถึงจะมาได้
"ถ้าขวัญอยากมาก็ไม่ได้แล้วสิ" จอมขวัญทำหน้าเศร้า อยากออกมาเปิดหูเปิดตาบ้าง ตั้งแต่อยู่กับพ่อก็ไม่ค่อยจะได้ออกไปไหน พอมาที่นี่ก็อุดอู้แต่ในบ้านอีก
"เอาเถอะ ไว้ข้าว่างๆจะพาเอ็งมาแล้วกันนะ" น้อยเอี้ยวตัวมาบอก จอมขวัญพยักหน้าก่อนจะยิ้มดีใจแล้วกินขนมในถุงจนหมดเกลี้ยงก่อนที่น้อยจะพาเขาไปส่งบ้านเสียอีก
"ข้าต้องไปละ เอ็งก็ช่วยป้านวลทำงานบ้านไปพลางๆ ไว้วันหลังข้าจะมาหาใหม่" น้อยเอ่ยตอนที่ส่งจอมขวัญลงจากรถ
"พี่น้อยต้องมาหานะ ขวัญเหงา ไม่มีอะไรทำเลยขวัญเบื่อ" จอมขวัญบอก
"เออๆ เข้าบ้านได้แล้ว" น้อยพยักหน้าก่อนจะออกรถไป จอมขวัญยืนส่งพี่น้อยจนลับตาก่อนจะเดินเข้าบ้าน
"ป้านวลทำกับข้าวเหรอครับ ทำไมทำเยอะจัง" จอมขวัญมองหม้อต้มหลายใบ ในจานมีกับข้าวอีกสองสามอย่าง ปกติก็ทำแค่สองอย่างกินกันแค่สองคน แต่วันนี้ทำหลายอย่าง อย่างกับจะมีใครมาบ้าน
"นายโทรมาสั่ง เดี๋ยวจะมีแขกนายมาทานข้าวเย็น ขวัญมาช่วยป้าต้มผักทีลูก เอาแค่ลวกพอสะเด็ดน้ำแล้วขึ้นมาแช่น้ำเกลือไว้" นวลเอ่ย เธอทำเสร็จไปหลายอย่างแล้ว เหลืออีกนิดก็คงเสร็จทันนายกลับมาพอดี
"ได้จ่ะ ขวัญช่วยนะ" จอมขวัญตั้งเตาก่อนจะนำผักลงไปลวก จากนั้นก็ช่วยป้าเขาทำน้ำพริก แขกของคุณอัศวินคงจะมาหลายคนอยู่ ดูจากกับข้าวที่ป้านวลทำ ไม่น่าต่ำกว่าห้าคน
อาหารในครัวเสร็จพร้อมเสิร์ฟ จอมขวัญช่วยป้านวลจัดจานชามเตรียมไว้ แก้วน้ำและขวดน้ำที่ถูกกรอกเพียงพอสำหรับแขกในคืนนี้
"เชิญครับ ตามสบายนะ ไม่ต้องเกรงใจ" จอมขวัญจำได้ เสียงของคนใจร้ายดังมาจากหน้าบ้าน แขกของเขาคงจะมาด้วยกันถึงได้พูดคุยเสียงดังขนาดนี้
"เอาน้ำแข็งใส่ช่องฟรีซไว้ รับไป" คงเป็นคำแรกตั้งแต่ได้เจอกันภายในสองอาทิตย์ที่ผ่านมา จอมขวัญหลีกเลี่ยงที่จะมองหน้า เขารับน้ำแข็งถุงใหญ่มาใส่ช่องฟรีซไว้ก่อนจะเดินไปหาป้านวล
"เดี๋ยวจัดข้าวมาเลยนะครับป้า วันนี้ผมต้องคุยงานกับผู้รับเหมา คงดึกหน่อย เดี๋ยวทานเสร็จผมจะนั่งดื่มกัน ป้าดูแลครัวเสร็จก็กลับได้" อัศวินยืนแจงรายละเอียดให้ป้านวลฟังก่อนจะเดินออกมาสมทบกับผู้รับเหมาด้านนอก
"ไปขวัญ ทำงานของเราให้เสร็จ เดี๋ยวค่อยมาทานข้าวกับป้านะ" นวลเอ่ยอย่างเอ็นดู จอมขวัญพยักหน้ารับก่อนจะช่วยป้านวลยกอาหารจานชามทั้งหลายออกมาด้านนอก เขาปล่อยให้ป้านวลยืนตักข้าวไป ส่วนเขาก็รีบเสิร์ฟน้ำ พอเสร็จก็รีบเดินกลับด้านหลังครัว
"มาทานข้าวกันลูก ทานเยอะๆนะ พอนายเสร็จเก็บล้างทีนี้ก็สบายละ" ป้านวลคดข้าวใส่จานให้เขาทั้งสองคน จอมขวัญนั่งลงทานข้าวกับป้านวลอย่างอุ่นใจ อย่างน้อยคราวนี้อัศวินก็ไม่ได้สนใจเขาเหมือนแต่ก่อน หรือว่าคนใจร้ายกำลังเริ่มเบื่อ ถ้าเป็นแบบนั้นจอมขวัญจะถือเป็นพระคุณอย่างยิ่ง
'ขอบคุณที่จะได้ไม่ต้องใช้ร่างกายชดใช้ให้กับคนเลวๆแบบนั้นอีก'
ป้านวลรอจนนายทานอาหารกันเสร็จ พวกเขาช่วยกันเก็บจานชามมาไว้ด้านหลัง เคลียร์พื้นที่ด้านนอกเพื่อให้นายตั้งวงกินเหล้ากันต่อ จอมขวัญอาสาล้างจานชามเองทั้งหมด กว่าจะล้างเสร็จก็เหนื่อยหอบ
"ป้าจะกลับแล้ว เรารีบเข้าห้องลงกลอนให้เรียบร้อย" ป้านวลหอบกับข้าวที่เหลือใส่ถุงเตรียมกลับ
"ครับป้า ระวังด้วยนะครับ มืดแล้ว" จอมขวัญเอ่ยก่อนจะส่งป้านวลที่หลังบ้าน พอป้ากลับไปจอมขวัญก็รีบปิดประตูบ้าน ปิดไฟห้องครัวก่อนจะเดินกลับห้อง เขาพยายามไม่มองไปยังโต๊ะที่ตอนนี้มีคนนั่งกันอยู่หลายคน พอเข้าห้องได้ก็รีบล็อคห้อง โชคดีที่ห้องน้ำอยู่ติดกับห้องนอนไม่ต้องเดินผ่านทางนั้น ไม่อย่างนั้นคืนนี้จอมขวัญก็คงไม่ได้อาบเป็นแน่ ใครจะไม่กลัวกัน ยิ่งโดยเฉพาะตอนนี้คนใจร้ายกลับมาแล้ว จะทำอะไรก็ยิ่งต้องระวังตัว
..
อัศวินพูดคุยกับผู้รับเหมาเกี่ยวกับการต่อเติมท่าเรือให้ใหญ่ขึ้นกว่านี้ เขาจะสร้างอาคารเก็บของอีกที่ไว้ด้านข้างเอาไว้พักของ ผู้รับเหมาเป็นคนกันเองที่ร่วมงานกันมานาน พอมาเจอกันในรอบปีเลยต้องนั่งคุยกันหลายเรื่องพร้อมทั้งดื่มเหล้าเคล้ากับแกล้มกันอย่างครื้นเครง เหล้าหมดไปแล้วสามกลม พอเปิดกลมที่สี่อัศวินก็ไม่ไหว เขาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนถึงจะกลับมาดื่มต่อไป
แกร๊ก แกร่ก
อัศวินหมุนลูกบิดที่ล็อคมาจากด้านใน แสดงว่ามีคนกำลังเข้าห้องน้ำอยู่
"ค .. ใครครับ ผมอยู่ในห้องน้ำ แปปนึงนะ" เสียงเล็กตะโกนออกมาอย่างร้อนรน อัศวินขมวดคิ้วก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีอยู่คนเดียวในตอนนี้ที่อาศัยอยู่กับเขา
"บ้าจริง" จอมขวัญไม่คิดว่าจะมีใครต้องการใช้ห้องน้ำตอนนี้ เขารีบล้างฟองจากน้ำยาสระผมออก กลางคืนปกติเขาไม่ค่อยอยากสระผมเท่าไหร่ แต่เพราะวันนี้เข้าครัวนานกลิ่นอาหารติดเต็มผมถ้าไม่สระคงนอนไม่หลับ
แกร๊ก
"อื้อ .. คุณ!!!" จอมขวัญสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงกลอนห้องน้ำเปิด เขาหันมาทั้งๆที่ฟองยังเต็มหน้า จะเอามือปิดส่วนลับก็คงไม่ทัน
"ชู่ววว .." อัศวินมองเนื้อตัวขาวเนียนภายใต้สายน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัว เนื้อนิ่มที่เคยสัมผัสเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เม็ดอกสีอ่อนที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ดูแล้วช่างเย้ายวน อัศวินล็อคประตูก่อนจะถอดกางเกงยีนส์ตัวโปรดลงพร้อมชั้นใน ความเป็นชายดีดตัวขึ้นทันทีอย่างผ่าเผย
"เข้ามาทำไม! ออกไปนะ!" จอมขวัญเหมือนหนูที่กำลังจะโดนแมวขย้ำ หันไปทางไหนก็เจอแต่ผนังห้องน้ำ ไร้ทางหนี แถมยังไม่มีแรงสู้
"ไม่คิดถึงกันเลยหรือไง .. มึงใจร้ายนะ" อัศวินถอดเสื้อคอปกออกจากหัวเผยให้เห็นแผงอกสีเข้ม มัดกล้ามกำยำและร่างเปลือยเปล่าที่ไร้อาภรณ์เผยความเป็นชายอย่างเต็มตัว
"อย่าเข้ามา .. ฮืออ .. ไม่งั้นผมจะตะโกนจริงๆด้วย!" จอมขวัญมือหนึ่งปิดส่วนลับ อีกมือหนึ่งก็พยายามดันคนตรงหน้า เขาอยากตายจริงๆ นึกว่าจะรอด สุดท้ายคนเลวก็ไม่ปล่อยเขาไป
"เอาสิ .. ถ้ามึงอยากให้เขารู้ว่ากูกับมึงเป็นอะไรกัน .. ร้องสิ .. เอาเลย!" อัศวินบีบปากเล็กแน่น เขาใช่เข่าข้างขวาแทรกลงที่เรียวขาเล็กก่อนจะปัดให้แยกออก
"เลว! ไอ้ชั่ว!" จอมขวัญสบถด่า ก่อนจะต้องแขม่วหน้าท้องเพราะโดนคนตรงหน้าใช้แท่งร้อนถูไถไปมาที่สะดือ
"มันคิดถึงมึงนะ .. อยากเข้าไปในตัวมึงจะแย่" อัศวินแทรกส่วนกึ่งกลางที่หว่างขาเล็กก่อนจะรูดขึ้นลง สายน้ำยังไหลทั่วสองร่าง เขาอุ้มร่างเล็กขึ้นจนตัวลอยติดกำแพง สองขาเล็กถูกอ้าออก แทนที่ด้วยความเป็นชายที่ถูไถอยู่ตรงปากทางเข้า
"อ๊ะ .. ห .. หยุดเถอะ" จอมขวัญอยากจะร้องไห้ สองมือเล็กต้องเปลี่ยนมาคล้องคอหนาไว้กันตก ส่วนลับน่ารักไร้มือบดบังถูกเปิดเผย อายที่มันก็เริ่มรู้สึกกับคนตรงหน้า อยากจะบังคับ แต่ร่างกายมันกลับทรยศ
"ปากมึงบอกให้หยุด .. แต่ร่างของมึงมันกระสันอยากได้ค_ยกูจะแย่ยอมรับเถอะว่ามึงก็ชอบ"
"ฮ้าาา .. อย่า"
ลิ้นร้อนถูกดูดอย่างรุนแรง อัศวินแยกขาเล็กก่อนจะสอดนิ้วชี้เข้าไปเบิกทาง ยอมรับเลยว่ามันตอดแน่นกว่าผู้หญิงที่เคยได้ลิ้มลองมา อยากจะรุนแรงกับมัน แต่ก็ไม่อยากให้มันป่วย ถ้าทำแค่พอดี เขาก็จะทำกับมันได้ทุกวัน
"ตอดดีฉิบหาย .. อื้ม" เปลี่ยนจากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองและสาม อัศวินก้มลงมาครอบครองยอดอกไว้ ละเลงแต้มไปด้วยน้ำลาย ดูดดุน ขบกัดอย่างมันเขี้ยว จนร่างเล็กระทวยในอ้อมแขน
จอมขวัญหมดแรงซบหน้าลงที่บ่า สองมือกอดคอคนตรงหน้าด้วยความเหนื่อยล้า อัศวินเปิดน้ำจากฝักบัวให้แรงขึ้นเพิ่มความเร้าใจ เขากระชับร่างเล็กมาใกล้ ดึงนิ้วทั้งสามออกก่อนจะยัดเยียดความร้อนให้กับมัน
"อ๊า .. เจ็บ .. อ๊ะ .. อ๊ะ" จอมขวัญร้องไม่เป็นเสียง เล็บเล็กจิกหลังแกร่งเอาไว้ พยายามกลั้นเสียงไม่ให้เล็ดลอดออกไปด้านนอก กลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเขามีสถานะเป็นแค่นางบำเรอ ต่ำและไร้ค่า
"ขยับไม่ได้เลย .. คลายหน่อย" อัศวินจูบปากเล็กๆอีกครั้งให้มันผ่อนคลาย แท่งร้อนค่อยๆกดจนมิดด้าม แช่ค้างไว้ในตัวมันก่อนจะเริ่มโยกเอว
"ซี้ดส์ .. ตอดกูอีก" อัศวินโยกเอวถี่ หน้าท้องที่ชนกันยิ่งทำให้เกิดเสียงดังน่าอาย แก่นกายผลุบเข้าออกในโพรงยืดหยุ่น เขาขบกัดฝากรอยไปทั่วคอบาง ยิ่งเวลาเห็นมันครางเพราะเขากระแทก เวลาที่มันเจ็บจนน้ำลายไหลยืดออกจากปาก เขาก็ยิ่งชอบ
อัศวินขบกัดริมฝีปากล่างอย่างหิวกระหาย พยายามแทรกสอดปลายลิ้นเข้าไปแต่มันเม้มปากแน่น เขาแทรกลิ้นอย่างเอาแต่ใจจนมันยอมเปิดปาก ไม่รอให้เสียเวลา ลิ้นหนาพัวพันกวาดต้อนตามไรฟัน ดูดคลึงลิ้นเล็กจนมันลุ่มหลง
เมื่อพอใจกับท่านี้เขาก็อุ้มมันลงไปนอนในอ่าง จับให้มันนอนอ้าขากว้าง วินาทีที่แทรกท่อนเนื้อแกร่งเข้าไปอีกครั้ง มันเหมือนกับว่าความต้องการทางรสเพศถูกเติมเต็ม ก่อนหน้านี้อาจจะเคยเจ็บและไม่เป็นที่พึงพอใจ แต่คราวนี้พอรู้จุดความเจ็บมันก็โดนแทนที่ด้วยความซาบซ่าน ร่างกายที่เคยผลักไสกลับเริ่มชินชาและยอมโอนอ่อนไปในทางเดียว อัศวินพอใจมากกับลีลาของเด็กตรงหน้า จากที่เคยไร้อารมณ์ ตอนนี้เขากลับยิ่งกระสันอยากกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง
ผิวกายขาวแดงระเรื่อ เหงื่อผุดซึมกาย จอมขวัญนอนครางไร้สติ คนด้านบนเอาแต่ถาโถมเหมือนได้ลิ้มลองอาหารอันโอชะ ความนุ่มและคับแน่นทำให้นายหัวเริ่มติดใจ จะหาใครที่เติมเต็มเซ็กส์ที่ขาดหายได้ดีเท่านี้คงจะไม่มี
"คืนนี้มึงถูกใจกูมาก .. ถ้าทำดีกูจะมีรางวัล" เขาก้มลงไปขบเม้มแก้มนิ่ม มองมันที่นอนหายใจหอบแล้วยิ่งตื่นตัว เด็กอายุสิบแปดมันช่างหอมหวานและกรุบกรอบ
จากท่าเบสิค อัศวินคว้าร่างเล็กพลิกให้ทำท่าโก่งโค้งอยู่ตรงหน้า เขาก้มลงใช้ลิ้นร้อนเลียวนรอบๆจีบพับ ทำให้มันเสียวและครางอือส่ายก้นไปมาอย่างระทวย ยิ่งเห็นภาพแบบนี้เขายิ่งกระสันอยาก ฝ่ามือสากตบก้นเล็กก่อนจะบีบขยำจนเกิดรอยแดง เขาแยกเนื้อเนินขาวออกก่อนจะสอดแก่นกายร้อนระอุเข้าไปอีกครา ไม่จำเป็นต้องมีถุงยาง เพราะเขารู้ดีว่ามันบริสุทธิ์ขนาดไหน
"อึ่ก .. อ๊า" จอมขวัญไร้เรี่ยวแรงขัดขืน อีกทั้งร่างกายยังรู้เห็นเป็นใจกับการกระทำของคนตรงหน้า น่าอายและอัปยศที่สุด ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ได้
"ใช้มือรูดของตัวเอง .. เร็ว" อัศวินบังคับให้คนตรงหน้าใช้มือรูดรั้งแก่นกายตนเอง จอมขวัญไม่ยอมทำ จึงถูกมือหนาจับมือเล็กแล้วกอบกำแท่งร้อนก่อนจะชักขึ้นลงอย่างไว ไม่นานร่างเล็กก็กระตุกไถลลงกับพื้นอ่าง น้ำคาวถูกปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือ อัศวินปล่อยมือก่อนจะส่งไปหยอกเย้าหน้าอกบาง ละเลงคราบใสไปทั่วก่อนจะพลิกตัวบางกลับแล้วก้มลงไปเลียคราบนั้นอย่างมัวเมา
".. อีกนิด .. ซี้ดส์" อัศวินโยกเอวถี่กระชั้น ลูกบอลสองข้างตีกระทบกับช่องทางจนเกิดเสียง คราบคาวคลุ้งไปทั่วห้องน้ำ ความร้อนจากร่างกายยิ่งทำให้เกิดอารมณ์
เขาแอ่นกายกระแทกความเป็นขายเข้าออกอย่างรุนแรง จนสุดท้ายหยาดรักทุกหยดก็ถูกปลดปล่อยเข้าไปในร่างขาว จอมขวัญนอนหอบตัวโยน น้ำตาค่อยๆไหลลงมาจากตาเล็ก อัศวินก้มลงจูบซับดวงหน้า เขาถอนตัวออกเกือบสุดก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกรอบเน้นๆ แล้วแช่กายคาไว้แบบนั้น
ผ่านไปจนอัศวินเริ่มจะรู้สึกตัว เขาคว้าท้ายทอยเล็กมาบดจูบ ริมฝีปากเรียวแหบแห้ง เขาจูบจนร่างเล็กระทวยก่อนจะถอนตัวออกมาไม่ให้จอมขวัญทันรู้สึก
"สองอาทิตย์ .. น้ำเยอะเป็นธรรมดา" เขามองน้ำรักขาวขุ่นที่ไหลออกมาจากช่องทาง มันปะปนกันหยาดเลือดสีแดงสดเล็กน้อย แสดงว่าช่องทางของมันเริ่มจะคุ้นชินบ้างแล้ว
"อ๊ะ .. อื้อออ" จอมขวัญร้องครางเมื่อขาถูกแยกออกจากกันและอัศวินก็ส่งนิ้วเข้าไปคว้านน้ำคาวออกมาจนหมด
ไร้เสียงพูดคุยใดๆ อัศวินอุ้มมันมาอาบน้ำถูสบู่ไปพร้อมๆกับเขา จับมันให้ยืนตัวตรงเพราะแข้งขาไร้เรี่ยวแรงแทบไม่ไหว เขาห่อมันด้วยผ้าขนหนูก่อนจะพาร่างเล็กเข้าไปวางในห้องนอนเขา
เหตุผลก็คือเขายังไม่อิ่ม และถ้ามันยังไหว คืนนี้เขาจะกอดมันอีก ทำให้มันรู้ซึ้งว่าคำว่านางบำเรอของเขา มันหนักหนาแค่ไหน
"กินยาแล้วพักไปก่อน กูออกไปส่งแขกจะเข้ามา" อัศวินใส่เสื้อผ้าบอกมันก่อนจะเดินออกจากห้องไป
จอมขวัญค่อยๆยันตัวเองขึ้นเพื่อทานยา แม้จะอยากต่อต้าน แต่เพราะยอมมาขนาดนี้แล้ว นางบำเรอหน้าที่ก็คือปรนเปรอผู้ชายด้วยร่างกาย มันก็ถูกแล้ว
อัศวินส่งผู้รับเหมาทั้งหมดกลับที่พัก ก่อนจะปิดบ้าน ปิดไฟแล้วเข้าห้อง
ร่างเล็กหลับไปแล้ว เขาเดินมาดูยาก็เห็นว่ามันกินจนหมดตามที่เขาบอก อัศวินเดินไปถอดเสื้อก่อนจะใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียวแล้วขึ้นเตียง
กลิ่นกายหอมลอยมาแตะจมูก เขาจับผมนิ่มที่เพิ่งจะตัดมาอย่างอ่อนโยน เขาชอบให้มันผมสั้นมากกว่าผมที่ยาวรุงรัง เพราะเวลาที่เขากัดคอมัน จะได้ไม่มีอะไรมาขวาง
"ฮื่อออ .. ไม่เอาแล้ว" จอมขวัญครางเหมือนละเมอ ตาเล็กยังคงปิด แต่มือไม้ปัดป่ายมือหนาที่เริ่มเกาะแกะ
"นอนไปเถอะน่า .. กูทำเอง มึงนอนเฉยๆก็พอ" อัศวินว่าก่อนจะยัดเยียดแท่งเนื้อร้อนเข้าไปในความอุ่นแคบอีกครั้ง ขาเล็กถูกยกขึ้นพาดเอวหนา สะโพกหนาสวนเข้าออกอย่างเชื่องช้าในครานี้
เสียงร่วมรักดังไปทั่วห้อง จากความเนิบนาบปรับเปลี่ยนเข้าสู่ความรุนแรงอีกรอบ และอีกรอบ คืนนั้นอัศวินจำไม่ได้ว่าเขาร่วมเพศกับมันไปเท่าไหร่ ถ้าจะให้นับที่ปลดปล่อยคงไม่ต่ำกว่าห้า แต่ถ้าจะเอาทุกครั้งที่สอดใส่และเปลี่ยนท่าคงไม่น้อยกว่าสิบ
เขาไม่ได้ร่วมรักกับมันเพราะความรัก ทุกอย่างเป็นแค่ผลประโยชน์ที่เขาสมควรได้หลังจากที่พ่อมันทำกับเขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ อยากจะปลดปล่อยให้มันเป็นอิสระ แต่ตอนนี้เขาก็ตัดใจทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว
จอมขวัญจะต้องรับใช้เขาในฐานะนางบำเรอตลอดไปจนกว่าเขาจะพอใจ
และถ้าถึงวันนั้น เขานี่แหละที่จะถีบหัวส่งมันเอง
TBC.
Talk: สองอาทิตย์พอ 555 ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ โกะอ่านตลอด ก็สมควรแล้ว
ลอยกระทงไม่มีสเปนะคะ ใครอยากอ่านโมเม้นกดไลค์เพจ akikojae เลย 
หัวข้อ: [mpreg] รอยชัง | #รอยชัง 'สองพี่น้อง' หน้า 84 27/2/59 (อ่าน 725047 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก