รอยชัง อินไซด์ ๓ช่วงเวลาที่ผ่านมาโสภณใช้เวลาในการตามหาทนายส่วนตัวของนายห้างบิดาที่แท้จริงของจอมขวัญ พยายามสืบเสาะหาอยู่เกือบเดือนกว่าจะไปเจอบ้านของท่าน พอไปถึงลูกๆก็บอกว่าท่านไม่ได้อยู่ประเทศไทยแล้ว หลังจากมีเรื่องราวร้ายๆ ท่านก็ถูกตามรังควานทำให้ต้องหนีไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกกับภรรยา ลูกๆเองที่ยังอยู่เมืองไทยเพราะว่าแต่งงานสร้างรกรากกันที่นี่ ตอนนี้ทางนั้นเขาก็ช่วยติดต่อให้อยู่ โสภณจึงทำได้แค่รอ รอวันที่จะพาจอมขวัญไปทวงสิทธิ์คืน
"ตื่นเถอะ เดี๋ยวเข้าเวรสาย" โสภณลูบขาอ่อนคนข้างๆที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง เขาเป็นคนตื่นเช้า ต่อให้นอนดึกแค่ไหนก็ต้องตื่นไม่เกินแปดโมง
"อืม .. วันนี้หยุด" วินัยครางอือ นอนกอดหมอนข้างต่อ ง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว เมื่อคืนเขาเพิ่งเลิกงานตอนสี่ทุ่ม กลับมากว่าจะอาบน้ำนอนก็เที่ยงคืนกว่า
"ถ้างั้นนอนต่อเถอะ" โสภณว่า เขาเองก็เกรงใจมัน อยู่ด้วยกันมามันก็ไม่เคยทวงบุญคุณสักที ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าน้ำมัน เขาก็ไม่ต้องจ่าย เห็นมันทำงานมาเหนื่อยๆก็ไม่อยากรบกวน
"จะไปไหน" วินัยคว้าแขนไว้ตอนที่เขาจะลุกไปห้องน้ำ
"เยี่ยว จะเอาอะไร" โสภณเลิกคิ้วถาม มองสภาพคนบนเตียงแล้วก็เริ่มรู้สึก เนื้อตัวขาวๆ กล้ามเนื้อแน่นๆที่โผล่ออกมาจากกางเกงชั้นในชายขาสั้น ไหนจะเสื้อบอลแมนยูที่เลิกขึ้นมาถึงเอวนั่นอีก เด็กบ้านี่ทำเขาสติแตกได้ตลอด เช้าๆแบบนี้เขาเองก็ต้องการปลดปล่อย ไม่ใช่พระอิฐพระปูน เห็นเนื้อนมไข่ที่คุ้นเคยแล้วมันก็อยาก
"เปล่า" วินัยปล่อยมือแล้วกลับไปนอนกอดหมอนข้างต่ออย่างไม่สนใจ
"เด็กน้อยเอ้ย!" โสภณก้มลงไปงับเนื้อแน่นๆที่แก้มก้น กัดแบบไม่ออมแรง
"ไอ้เหี้ย! ไปไกลๆเลย!!" วินัยร้องลั่น พอจะใช้เท้าถีบก็โดนคนแก่กว่าดึงขาไปพรมจูบ โสภณแกล้งงับไปทั่วข้อเท้า ไล่ขึ้นมาถึงขอบชั้นใน พอเห็นมันหน้าบึ้งก็หยัดตัวขึ้นไปกัดปากยื่นๆหลายๆที มันเขี้ยวเหลือเกิน เวลาเห็นเด็กมันหงุดหงิดแล้วรู้สึกสดชื่นขึ้นมาไม่น้อย
"อยากให้ไปไกลๆจริงๆเหรอ" โสภณเหยียดยิ้ม มองคนที่เมาขี้ตาแต่ก็ดูว่าน่ารักอย่างเหนือกว่า
"อยากไปตายไหนก็ไป" วินัยใช้มือทุบที่ขาแข็งๆ "ไปเลย กูจะได้หาเมียใหม่สักที" ด่าออกไปก่อนจะยกเท้าถีบที่หน้าท้อง
"ดุฉิบหาย" โสภณจับขาสองข้างไว้ทัน ก่อนจะดึงเข้าเอว "ชอบจริงๆเลย ดุๆเนี่ย" เขายิ้มเยาะ ดูก็รู้ว่ามันช่างประชด
"ปล่อย!" วินัยเริ่มรำคาญจริงจัง
"ไม่!" โสภณเองก็ไม่เลิกแกล้ง
"กูง่วง! เมื่อคืนก็นอนไปนิดเดียวเอง" วินัยหลับตาลง ขี้เกียจจะเถียง รู้ว่าโดนแกล้งและอีกฝ่ายคงไม่ยอมเลิกง่ายๆ
"วันนี้เพื่อนออกไปทำงานหรือเปล่า" โสภณถาม
"อื้ม ทั้งคู่" วินัยตอบ
"ถ้างั้นอยากกินอะไร เดี๋ยวลงไปทำไว้ให้" โสภณก้มลงจูบที่ขาอ่อน ชั้นในชายสีเทาเข้มเผยให้เห็นเต็มสองตา ลูกชายของมันที่นอนสงบนิ่งยังไม่ค่อยรู้สึก แบบนี้เขาก็คงจะอด เอาไว้หลังกินข้าวค่อยว่ากัน
"อะไรก็ได้ อื้อ ลงไปได้แล้ว ขอนอนอีกสองชั่วโมงนะ" วินัยง่วงจนไม่อยากสนใจอะไรแล้วทั้งนั้น "เอ้อ พวกมันไปทำงานแปดโมงล่ะ ดูเวลาด้วย"
"อื้ม" โสภณรับคำ มองนาฬิกาตอนนี้เจ็ดโมงกว่าอีกเดี๋ยวค่อยลงไป เขาปล่อยให้วินัยได้พักผ่อนก่อนจะลุกมาล้างหน้าแปรงฟัน ทำภารกิจตัวเองจนเสร็จก่อนจะลงมาด้านล่างเมื่อได้ยินเสียงรถออกไปกันหมดแล้ว
โสภณทำอาหารง่ายๆอย่างผัดผักรวมมิตรใส่หมูกับไข่เจียวใส่หอมใหญ่ หุงข้าวสองกระป๋องให้พอกินกันสองคน เขาเตรียมจานชามจนเสร็จก่อนจะเดินขึ้นมาตามคนที่ยังหลับอยู่
วินัยเป็นตำรวจ เพราะฉะนั้นคงไม่แปลกที่เนื้อตัวจะกระชับและมีมัดกล้าม โสภณยืนมองคนที่หลับสบายอยู่ปลายเตียง เขากับมันคบกันไม่ได้ให้คำนิยาม แค่รู้ว่าตอนนี้เขาเองก็มีแค่มัน และมันเองก็มีแค่เขา แค่นั้นเขาก็พอใจ
"เป็นตาแก่หื่นกามเหรอวะ" รู้ตัวอีกทีหมอนเล็กๆข้างเตียงก็ลอยมากระแทกหน้าอกเข้าอย่างจัง ฝีมือคนที่เพิ่งตื่นเมื่อครู่
"หึ หื่นกามน่ะใช่ แต่ก็ไม่ได้แก่มากนะ" โสภณยกยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปใกล้
"อายุเยอะกว่ากูสิบปีเนี่ยนะยังกล้าเรียกว่าไม่แก่" วินัยด่า
"คนแก่เขาไม่มีแรงอึ๊บเมียเด็กจนร้องครางได้หรอก จริงไหม" โสภณทำหน้าเจ้าเล่ห์ คลานเข่าเข้าไปหาคนที่กำลังนอนหงายโชว์สัดส่วนน่าสัมผัส
"อ่านปากกูนะ ค ว ย" วินัยสะกดคำเน้นๆให้คนตรงหน้า
"อยากได้ก็บอก" โสภณก้มลงไปหา ทาบทับบดเบียดช่วงเอวกับคนด้านล่าง "อันนี้อ่ะของมึงคนเดียว"
"อื๊อออ .. อ่าส์" วินัยหลับตาเสียวในสัมผัสจากมือสาก โสภณล้วงมือเข้าไปในชั้นในชายตัวเก่ง ดึงแท่งร้อนสีแดงสดที่กำลังเต้นตุบๆในมือเขาออกมา
"ทำไมแดงขนาดนี้วะเมีย" โสภณเอ่ยถาม
"ไม่รู้ อ๊ะ เหี้ยนี่ เลียให้ด้วยเลย!" วินัยฟาดแขนหนาตอนที่มันแกล้งปล่อยลูกชายเขาลงอย่างทิ้งขว้าง
โสภณเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหายก่อนจะลดหน้าลงไปที่หน้าขา แท่งร้อนสีแดงสดกำลังรอให้เขาจัดการอยู่ ลิ้นหนาไล้เลียจากส่วนหัวลงมาถึงปลายโคน วินัยเกร็งหน้าท้อง เขาทั้งสองคนชอบให้อีกฝ่ายใช้ปากให้ มันรู้สึกกระสันอย่างบอกไม่ถูก
"หกเก้าเหอะ อยากดูดของมึงบ้าง" ขอกันโท่งๆและโสภณเองก็ไม่รอช้า เขาปลดพันธนาการออกก่อนจะดึงร่างอีกฝ่ายลงมานอนใต้ร่าง หมุนตัวกลับในท่าหกเก้าก่อนจะจ่อแท่งร้อนสีแทนกับปากเล็ก
เสียงดูดเลียจ๊วบจ๊าบดังลั่นห้อง วินัยจับท่อนขาแกร่งไว้ก่อนจะอ้าปากรับแรงกระแทกจากคนด้านบน รู้ว่าชอบเซ็กส์ดิบๆ แต่กระแทกหนักขนาดนี้กะจะให้ลำคอทะลุเลยหรือไง
"อ่าส์ .. อร่อย" โสภณเลียลิ้นละเลงไปถึงช่องทางด้านหลัง เขาสอดนิ้วสองนิ้วเข้าไปภายในก่อนจะชักเข้าชักออกเพื่อเปิดทาง
ข้างในของมันร้อนจนเขาแทบบ้า
"แฮ่กๆ ไม่เอานิ้ว" วินัยละปากออกจากแท่งร้อนที่คับแน่นและบวมเป่ง เขาอยากได้อะไรที่มันเติมเต็มภายในได้มากกว่าแค่นิ้ว
"ตอดแน่นขนาดนี้ไม่พูดก็รู้" โสภณร้องหึก่อนจะหมุนตัวมาอยู่ในท่าเบสิค เขากระชับเอวมันเข้าแน่น จดจ่อแก่นกายที่ขยายตัวเต็มที่กับปากทางที่คุ้นเคย
"อ๊ะ .. ของมึงใหญ่ขึ้นอีกแล้วเหรอ" วินัยร้องทันทีที่ส่วนหัวเข้ามาได้
"แน่นอน เมียดูดให้ทุกวัน" โสภณร้องซี้ดแหงนหน้าคำรามและกดส่วนใหญ่โตเข้าไปในร่างกายมันจนมิดด้าม ความร้อนทำให้เขาแทบคลั่ง
"อย่ารัดแน่นมากนักสิ" โสภณก้มลงกระซิบ "คลายหน่อยเดี๋ยวซอยหนักๆเลย" พูดจบก็หอมแก้มเมียไปหนึ่งฟอด
วินัยค่อยๆคลายช่องทางด้านหลัง ตอนแรกๆเขาก็ไม่รู้กระบวนท่ามากนัก แต่หลังๆบางทีพวกเขาก็นอนดูหนังโป๊ด้วยกัน ศึกษาจากหนังเกย์ไปเรื่อยๆ สุดท้ายคนด้านบนก็ชำนาญ
"เสียวเหี้ยๆ มึงมันรัดกูดีจริงๆ" โสภณสอดใส่อย่างกระหาย เอวหนาสวนเข้าออกจนคนด้านล่างโยกคลอนไปตามแรง
"พูดเหมือน .. อ๊ะ .. มึงไม่เคยเอาเมียแบบนี้" วินัยสาวแก่นกายตัวเองตามไปด้วย อารมณ์ที่กำลังพุ่งยิ่งทำให้ร่างกายของเขาทั้งสองร้อนเป็นไฟ
"ไม่มีใครลีลาดีเท่ามึงแล้ว" โสภณก้มลงไปจูบปาก "ตอนนี้มึงเป็นเมียกู ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบกับใคร"
เขาเอ่ยก่อนจะดูดรั้งริมฝีปากสีสด วินัยยกมือขึ้นคล้องคอคนตรงหน้ายอมเปิดปากแลกลิ้นร้อนด้วยความกระสัน ยิ่งได้ยินคำนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกผูกพันธ์กับโสภณเข้าไปอีก ถ้าต้องห่างกันจริงๆ เขาคงจะอยู่ไม่ได้
"มึงพูดเหมือนมึงรักกู" วินัยคลอเคลียกับหนวดแข็งๆที่เพิ่งขึ้น บางทีก็อยากอ้อนให้คนด้านบนแสดงความรู้สึกบ้าง คนอะไรคิดแต่จะอึ๊บอย่างเดียว ไม่เคยบอกอะไรสักอย่าง
"อยากรู้จริงๆหรือไง" โสภณเกลี่ยแก้มใสๆเล่น "ถ้าไม่รู้สึกกูคงไม่อยู่กับมึงถึงตอนนี้วินัย แต่จะใช่ความรักหรือเปล่ากูอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ หวังว่ามึงจะเข้าใจ"
โสภณไม่อยากให้แค่การนอนด้วยกันเปรียบกับความรักที่เขามีให้ อยากรอให้ถึงวันที่เขาจะต้องห่างมัน ถ้าเขาอยู่ไม่ได้จริงๆ วันนั้นเขาจะบอกมันเองว่าเขารู้สึกอย่างไร
"ไม่เครียดดิลุง อ๊ะ มา เดี๋ยวขึ้นให้" วินัยตบแก้มสากๆหลายๆที เขาเองไม่ได้อยากจะคาดคั้นอะไร แค่มีความสุขในแบบทุกวันนี้ก็โอเคมากแล้ว
โสภณพลิกตัวลงล่าง จับร่างขาวให้อยู่ด้านบน วินัยเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อยให้ช่องทางกับแท่งร้อนของคนด้านล่างตรงกันแล้วค่อยๆกดตัวกลืนกินแก่นกายขนาดใหญ่โตจนมิด
"เหี้ย เสียวฉิบ" โสภณคำราม ขยำก้นเต่งตึงแรงๆด้วยความกระสัน ร่างด้านบนหยัดขึ้นก่อนจะกดลงมาอีกที ยิ่งเห็นภาพ ยิ่งใจหวิว
เพิ่งรู้ว่าตัวเองชอบเนื้อแน่นๆ กล้ามหนาๆแบบนี้มากกว่าหุ่นอวบอั๋นของผู้หญิงก็ตั้งแต่มาเจอมัน
"ชอบไหม" วินัยก้มตัวลงมา
"ชอบมาก" โสภณดึงรั้งคอขาวลงมาจูบปิดปาก เขากัดลิ้นเล็กแรงๆอย่างหื่นกระหายก่อนจะสวนแก่นกายขึ้นแรงๆจนวินัยครางเสียงดัง
โทรศัพท์มือถือบนพรมสั่นนานหลายนาทีแล้ว แต่ก็ไม่มีใครบนเตียงได้ยิน
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แรงอีก" วินัยร้องเสียงหลง สั่งให้คนด้านล่างสอดใส่เข้ามาแรงๆ
"ก้มลงมาให้กัดหน่อย" โสภณสั่ง และวินัยก็ยอมทำตาม คนด้านล่างชอบกัดชอบดูดตามตัวเขา โชคดีที่เป็นตำรวจ เครื่องแต่งกายมิดชิด ไม่มีใครเคยได้เห็นร่องรอย ว่าก็ว่าเถอะ ถ้าเรื่องเซ็กส์เขากับมันก็ซาดิสต์ไม่แพ้กัน
พวกเขาทำรักกันอย่างต่อเนื่อง ไม่มีใครยอมหยุดพัก จากน้ำที่สอง ตอนนี้กำลังเข้าสู่น้ำที่สี่ เนื้อตัววินัยมีแต่คราบน้ำรัก ริมฝีปากเปรอะไปด้วยคราบอสุจิ
{ ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง }
เสียงกริ่งดังขึ้นทำให้พวกเขาตกใจ
"ใครมา" โสภณถาม กระแทกเอวอย่างไม่หยุดยั้ง
"ไม่รู้สิ อื้อ กูต้องลงไปดู" วินัยเอ่ย อาจจะมีคนมาหา แบบนั้นเขาต้องใช้เวลานานกว่าจะเปลี่ยนชุดอีก
"อีกนิดนะ จะเสร็จแล้ว"
"อืม"
โสภณรั้งเอวคนตัวเล็กกว่าให้เข้ามาในห้องน้ำ เปิดน้ำจากฝักบัวชำระร่างกายก่อนจะอุ้มคนตรงหน้าขึ้นหลังติดกำแพงแล้วเดินหน้าเซ็กส์รอบสุดท้าย
"อ๊ะ .. อ๊าส์" วินัยจิกหัวคนแก่กว่าก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนหมด โสภณเร่งความเร็วขึ้น คนหน้าบ้านแม่งก็กดกริ่งอยู่ได้ไม่มีความเกรงใจ
"อ่าาาาาาาาส์" สุดท้ายเขาก็ดึงแก่นกายออกมา ปล่อยร่างของวินัยลงแล้วฉีดน้ำรักใส่หน้าท้องของมัน
"แต่งตัวให้เรียบร้อยล่ะ กูจะอาบน้ำรอ" เขาเอ่ยกับมันก่อนจะตีก้นเด้งๆอย่างมันเขี้ยว
"ค ว ย" วินัยด่า รีบล้างตัวแล้ววิ่งออกไปหยิบชุดแขนขายาวมาใส่ เขาก้มลงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
ฉิบหาย ไอ้อัศวินโทรมา
วินัยรีบไปเปิดม่าน เห็นว่าเป็นเพื่อนเขาจริงๆที่มารอเลยต้องยิ่งรีบ แต่งตัวเสร็จเขาก็วิ่งลงไปเปิดประตูให้มัน
"ไอ้ห่า ปี้สาวอยู่เหรอวะ โทรไปก็ไม่รับ" ไอ้วินด่าเขาทันทีที่เจอหน้า แล้วกูจะรู้ไหมล่ะว่ามึงจะมา ไอ้ห่า
"ปี้เหี้ยไรล่ะ กูเพิ่งตื่น มีไร ขึ้นมาถึงนี่ได้ มาหากูโดยเฉพาะ?" เขาเปิดบ้านให้มันเข้ามา มันขึ้นมาขนาดนี้คงไม่ใช่แค่ต้องการมาหาเขาหรอก
"เปล่า พอดีจอมขวัญเข้าโรงพยาบาล" อัศวินเอ่ย นั่งลงบนโซฟา
"เหรอวะ" เขาตกใจไม่น้อยที่ได้ยินเรื่องนี้
"อืม แพ้ท้องหนัก เดี๋ยวคืนนี้กูต้องไปเฝ้า" มันว่า นอนหลับตาเหมือนคนไม่มีแรง
"เป็นอะไรมากไหม น้องขวัญของกู" วินัยแสร้งทำหน้าเว้าวอน
"เดี๋ยวมึงจะโดน! ไม่เป็นไรมากหรอก อาการคนท้องนั่นแหละ ที่กูมาหามึง เพราะกูอยากจะถามเรื่องคดีของโสภณ" เพื่อนเขาว่า และเขาเองก็ต้องลอบกลืนน้ำลายอย่างมีชะนักติดหลัง
"กูว่าจะถอนความ ไม่ให้โสภณมีคดีติดตัว" อัศวินเอ่ย
"ทำไมวะ" วินัยแสร้งถาม ทั้งๆที่พอจะรู้ แต่ก็อยากฟังให้มากกว่านี้
"มันไม่ได้ทำเพราะหักหลังกู แต่ทำไปเพราะความจำเป็น อีกอย่างกูก็รักลูกมัน ก็อยากจะทำอะไรให้จบๆไป" อัศวินเอ่ย
"อ่อ แบบนี้นี่เอง ได้สิ กูจัดการให้ ไม่ต้องห่วง" วินัยตบบ่าเพื่อนรัก แม้เขาจะจัดการไปตั้งนานแล้วก็เถอะ แอบรู้สึกผิดไม่น้อยที่ทำไปโดยไม่ได้บอก
"เดี๋ยว!" อัศวินคว้าข้อมือเขาไว้ "ทำไมรอยที่คอมึงมันถี่ขนาดนี้วะ แฟน หรือ อิตัว" อัศวินบังเอิญเห็นรอยจ้ำตามซอกคอเรื่อยลงมาถึงไหปลาร้า และเขาเองก็ถึงกับสะอึก
เหี้ยละไง
"อ .. เอ่อ เออ เด็กกูแหละ มันชอบทำรอย มึงอย่าสนใจเลย" วินัยดึงคอเสื้อมาปิด บ้าจริง เขาน่าจะใส่เสื้อคอเต่าลงมาให้รู้แล้วรู้รอด ไม่น่าลงมาแบบนี้เลย
"หึ ให้ทายกำลังปี้กันอยู่ล่ะสิ นี่กูมากวนมึงใช่ไหม" อัศวินยกยิ้ม เพื่อนเขามันก็ไม่ธรรมดา ไม่ชอบตกลงคบกับใคร แต่สาวในสต็อกก็เพียบเช่นกัน
"เออ! ชัดยัง" วินัยขี้เกียจปฏิเสธ อย่างน้อยให้มันเข้าใจว่าเขากำลังอึ๊บสาว ก็ยังรู้สึกดีกว่าให้มันรู้ความจริงว่าเขาถูกพ่อเมียมันอึ๊บอยู่
เกลียดฉิบหายคนรู้ทันเนี่ย
"เออๆ กูไปก็ได้ อย่าลืมเรื่องโสภณล่ะ ไว้มึงว่างๆ ค่อยนัดเจอกัน" อัศวินย้ำคำว่าว่างๆแกล้งเขาก่อนจะขอตัวออกมา
วินัยเองออกมาส่งเพื่อนจนมันขับรถออกไปไกลตา
"เห้ออออ" เขาถอนหายใจอย่างหมดแรงก่อนจะเดินเข้าบ้าน
อยากจะบอกว่ากูไม่ได้ปี้สาวโว้ย แต่กำลังถูกชายหนุ่มวัยกลัดมันปี้
เหี้ยเอ๊ย!
"นายมาหามึงทำไม มีอะไรหรือเปล่า" โสภณถามทันทีที่วินัยเดินเข้าห้องมา เขาเป็นห่วง
"จอมขวัญอยู่โรงพยาบาล แพ้ท้องหนัก มึงจะไปเยี่ยมลูกไหม" วินัยเดินมาทิ้งตัวที่เตียง เอนซบไหล่หนาของคนที่อยู่ในชุดผ้าขนหนูตัวเดียว เพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
"จริงหรือ กูสงสารลูก มึงพากูไปหาลูกหน่อยนะ" โสภณลูบแขนคนข้างๆ คงต้องพึ่งมันอีกแล้ว
"สรุปมึงจะไปเจอจอมขวัญจริงๆ?" วินัยถาม กลัวว่าถ้าจอมขวัญรู้ความจริงตอนนี้ ตัวจอมขวัญและลูกในท้องเองอาจจะมีอันตราย
"กูแค่อยากไปดู ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ ขอแค่ได้เห็นว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก" โสภณเจ็บไม่น้อยที่ทุกอย่างมันลงเอยแบบนี้ เพราะคนโง่ๆ ไร้ความสามารถอย่างเขา จอมขวัญถึงไม่ได้มีความสุขกับคนอื่นเขาเสียที
"มึงต้องเข้มแข็งนะ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องทำ ไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวกูจะไปส่งมึงเอง" วินัยเอ่ยพลางตบบ่าอีกคน เขาเองก็เป็นห่วงและกังวลในหลายๆเรื่องที่ยังไม่เคลียร์เช่นกัน ตอนนี้อะไรที่พอจะช่วยโสภณได้ เขาก็พร้อมจะยื่นมือเข้าช่วย ต่อให้มันจะผิดต่อหน้าที่การงาน เขาก็ยอม
"ขอบใจมึงมาก" โสภณหอมกระหม่อมคนที่มีบุญคุณกับเขามากอีกคน เพราะมันเขาถึงได้พ้นจากความผิดและได้ทำในเรื่องที่ค้างคาใจอีกหลายอย่าง ถ้าให้เลือกต้องกลับไปอยู่เป็นโสดแบบเดิมกับมีมันอยู่ข้างกาย เขาคงตอบได้ว่าเขาคงเลือกอย่างหลังอย่างไม่ต้องคิด
Talk: กลับมาลงแล้วค่ะ ขอโทษทีติดธุระด่วนค่ะ
คราวนี้มีกิจกรรมตอบคำถามมาให้เล่นกันนะคะ
หมดเขต 20 มกราคม 2559 นี้น้า
ไปเล่นกันเยอะๆนะค้า ที่
เฟซบุ๊ค Akikojae 
หัวข้อ: [mpreg] รอยชัง | #รอยชัง 'สองพี่น้อง' หน้า 84 27/2/59 (อ่าน 764536 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก