รอยชัง ๓๕
สตรอว์เบอร์รีของที่นี่แม้ว้าจะยังไม่ถึงหน้าหนาวดีนักแต่ก็ออกลูกออกผลแดงสะพรั่งละลานตาไปทั้งไร่ จอมขวัญมีความสุขกับการได้เดินชมความงดงามของมัน เด็กน้อยที่ไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน ไม่เคยได้มาเที่ยวสถานที่ดีๆแบบนี้ เป็นธรรมดาที่เขาจะเพลิดเพลินไปกับมัน อยากจะเก็บภาพความทรงจำดีๆแบบนี้ไปตลอดชีวิต
อัศวินเดินตามเด็กน้อยต้อยๆ คอยถือตะกร้าให้คนที่เดินนำไปอย่างมีความสุขได้เก็บผลสตรอว์เบอร์รีเท่าไหร่ก็ได้ตามที่เด็กน้อยต้องการ เขาเป็นนายหัวไม่เคยได้มาทำอะไรแบบนี้หรอก แต่เพื่อที่จะให้คนรักมีความสุข ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร เขาก็ยอมทำให้ทุกอย่าง
"ระวังหน่อยขวัญ" เสียงดุดังขึ้นเพราะเด็กน้อยที่อุ้มท้องลูกของเขาถึงสองคนเกือบจะล้มหน้าคว่ำไปบนกองสตรอว์เบอร์รี
คนท้องคนไส้ ทำอะไรต้องระวัง
"ครับบบ" จอมขวัญหัวเราะแห้งๆ ยอมให้คนที่ชอบดุโอบเอวเพื่อเดินกลับ ตอนนี้อัศวินเห็นว่าน่าจะพอได้แล้ว เด็ดไปเยอะก็ใช่จะทานหมด ส่วนที่จะเอาไปฝากคนที่บ้านไว้วันกลับค่อยให้คนที่ไร่เก็บแพ็คอย่างดีแล้วนำไปส่ง
"เหงื่อออกขนาดนี้เลยหรือไงครับ" พวกเขานำสตรอว์เบอร์รีไปให้ทางไร่แพ็คใส่กล่อง ก่อนจะเดินมาล้างมือ พอมาถึงห้องน้ำจอมขวัญก็สังเกตเห็นเหงื่อตามเสื้อผ้าของคนตัวโต
อัศวินเปิดน้ำลูบหน้า ก่อนจะหันไปตอบ "พี่ขี้ร้อน เดินแบบนี้ก็ไม่แปลก"
จอมขวัญค่อยๆดึงกระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับเหงื่อให้พี่เขา อัศวินย่อลงเล็กน้อยให้เด็กน้อยได้ทำตามใจชอบ พอตัวเล็กเช็ดเสร็จ เขาก็ชิงหอมแก้มเนียนเป็นการขอบคุณ
"พี่วิน! นี่มันกลางไร่เลยนะครับ" จอมขวัญหันซ้ายหันขวากลัวจะมีใครเดินผ่านมาเห็น
"อย่าสนใจคนอื่นเลยน่า ขวัญน่ารัก แสนดีขนาดนี้ พี่ก็แค่อยากจะขอบคุณ" อัศวินลูบหัวเล็กที่ทำเหมือนเขาฉกจูบกลางที่สาธารณะ
"พี่ก็แบบนี้ตลอดไม่เคยเปลี่ยน" จอมขวัญหน้ามุ่ยก่อนเดินหนี กี่รอบแล้วที่เขาเตือน แต่คนตรงหน้าก็ยังทำ
"งอนอีกแล้วนะ" อัศวินเดินตาม "พี่ขอโทษ จะไม่ทำแล้ว"
"สัญญานะ" จอมขวัญหันกลับมาในทันที
"หึ ครับ สัญญา อย่าหน้าบึ้งน่า เดี๋ยวพาไปนั่งร้านเย็นๆ ทานไอศกรีมให้ชื่นใจ"
อัศวินเอาของหวานมาหลอกล่อ แล้วก็ได้ผล จอมขวัญยอมยิ้มออกมา ก่อนที่สองคนจะเดินไปรับกล่องสตรอว์เบอร์รีแล้วจ่ายเงิน ตอนนี้บ่ายนิดๆ อัศวินว่าจะพาจอมขวัญไปทานข้าวเที่ยงที่ร้านไอศกรีมชื่อดังในเชียงใหม่ ได้นั่งพักเสียหน่อยคงดี เขาเองเนี่ยแหละที่ไม่ชอบอากาศร้อนๆเอาเสียเลย
มาถึงก็ต้องสั่งเมนูที่ทางร้านแนะนำกันเป็นอันดับแรก ช่วงนี้จอมขวัญไม่ค่อยแพ้อาหารแล้ว เริ่มกลับมาทานได้อย่างเป็นปกติ พวกเขานั่งกันบนเก้าอี้ไม้สานที่มีเบาะวางรองก้น มีหมอนอีกหลายใบให้นำมากอดเล่น จอมขวัญชอบการตกแต่งร้าน เมื่อครู่พวกเขาก็หยุดถ่ายรูปที่หน้าร้านกันอยู่นานสองนาน กว่าจะได้เข้ามา
"ทานเสร็จเราจะไปไหว้พระกันนะ" อัศวินเอ่ย พระคู่บ้านคู่เมือง เขาอยากขอพรท่านเรื่องของจอมขวัญ และขอให้ลูกๆเกิดมาอย่างสมบูรณ์ ไม่มีอันตรายใดๆมาย่างกราย
"ดีครับ" จอมขวัญพยักหน้า "ได้ทำบุญด้วยก็คงดี"
อัศวินตกลงจะพาจอมขวัญไปไหว้พระก่อนต่อจากนั้นจะพาไปถวายสังฆทานกับหลวงพ่อที่วัดไม่ไกลกันมากนัก
พวกเขาใช้เวลาสองวันในการเที่ยวและไหว้พระบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เหตุผลเดียวของอัศวินคืออยากให้จอมขวัญทำใจให้สงบและผ่อนคลาย เขาทราบดีว่าเรื่องราวหลายอย่างที่ผ่านมาในชีวิตจอมขวัญช่างเลวร้ายนัก ต่อไปนี้ทุกสิ่งที่จอมขวัญจะได้รับ มันจะต้องเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะให้ได้
.....
"ตอนนี้ที่เกาะเป็นไงบ้างครับ พี่ต้องรีบกลับไปหรือเปล่า" จอมขวัญถาม ตอนที่ทั้งคู่อยู่ภายในห้อง อัศวินนอนดูบอลคู่ชิงชนะเลิศ ในขณะที่จอมขวัญนั่งถัดนิดติ้งอยู่ข้างๆ
"ช่วงนี้ลุงชัยรับผิดชอบอยู่ พี่เคลียร์งานหลายอย่างเสร็จก่อนจะขึ้นมาหาเรา" อัศวินตอบ
"ถ้าทนายไม่ติดต่อมา .. พี่ไม่ต้องอยู่ที่นี่อีกนานเลยเหรอครับ"
"พี่ให้เวลาอีกแค่สิ้นเดือนนี้เท่านั้น ท้องเราครบหกเดือนเมื่อไหร่พี่จะให้คนของพี่จัดการ" ใช่ เขาเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว
"เห้อ ทำไมเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับขวัญด้วยนะ" จอมขวัญเบื่อ หลายรอบแล้วที่ต้องเจอเรื่องแย่ๆ ล้วนแล้วแต่ที่คนอื่นเป็นคนก่อ
"เรื่องมรดกมันพูดยาก โชคดีที่พ่อพี่ท่านไม่มีพี่น้อง ไม่อย่างนั้นคงจะวุ่นวายเช่นกัน" อัศวินเข้าใจความเป็นไปของโลกดี
"พี่วิน!" จู่ๆคนข้างๆก็เรียกเสียงหลง
"เป็นอะไร ใจเย็นๆก่อน" อัศวินเด้งตัวขึ้นพลางจับแขนคนรัก
"ลูกดิ้นครับ พี่อยากคุยกับลูกไหม" จอมขวัญยิ้มออกมาอย่างดีใจ คราวนี้ลูกๆใช้เท้าถีบผนังท้อง ถ้าเป็นเหมือนที่เคยเห็นในสารคดี บางทีก็เห็นเป็นรอยเท้าเล็กๆได้เลย
"ไหน" อัศวินก้มลงเอาหูแนบ "ไหนใครอยากคุยกับพ่อครับ"
นานๆทีลูกจะดิ้นให้รู้สึกแรงขนาดนี้
"เจ็บไหม" อัศวินเงยหน้าถาม
"ไม่ครับ ตึงๆ แต่ก็รู้สึกดี" จอมขวัญดีใจที่ลูกมีพัฒนาการตอบสนอง ช่วงนี้เขาทานนมบำรุงครรภ์และเปิดเพลงให้ลูกฟังก่อนนอนทุกวัน ผลสำรวจบอกว่าดนตรีจะช่วยให้ลูกมีพัฒนาการที่ดีสมวัย จอมขวัญเองก็ทำตาม
"เอาครีมมาสิ" อัศวินบอกคนรัก "เดี๋ยวพี่ทาให้"
จอมขวัญหยิบขวดครีมข้างมือส่งให้ อัศวินเริ่มทาครีมที่หน้าท้องให้จอมขวัญมาตั้งแต่ได้รับการยอมรับจากคนตรงหน้า
"พอพี่ทาครีมให้ ลูกก็เงียบไปเลยครับ"
"สงสัยจะชอบใจ ได้สัมผัสหน่อยก็นอนดูดนิ้วป๋อ" อัศวินแซวลูก ลูกชายสองคนถ้าออกมาเหมือนแม่ก็คงจะน่ารักเรียบร้อย แต่ถ้าเหมือนพ่อก็คงเข้มและแข็งกระด้างพอดู
"เอาจริงๆขวัญยังเริ่มจะง่วงเลย" จอมขวัญหาวหวอด มืออุ่นยังคงเฟ้นคลึงให้ผ่อนคลาย
"เราง่วงก็นอนไปก่อน พี่ขอดูบอลอีกครู่จะตามไป" อัศวินถกเสื้อนอนลง พลางหอมหน้าผากเล็กให้ชื่นใจ
"ถ้าอย่างนั้นขวัญนอนก่อนนะครับ" จอมขวัญเอ่ย ค่อยๆเอนตัวลงบนที่นอน
"ฝันดีครับที่รัก ฟอด" หอมแก้มใสอีกทีเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์ เขาจัดผ้าห่มห่มกายบาง ก่อนเดินไปปิดไฟให้เหลือแต่หน้าจอโทรทัศน์ไว้ เบาเสียงพอได้ยิน เพื่อที่คนรักจะได้นอนหลับสบายๆ
......
ผ่านมาอีกอาทิตย์ที่ฝั่งนั้นยังไม่มีความคืบหน้า อัศวินเริ่มร้อนใจ ปกติเขาเองก็ไม่ใช่คนทนอะไรนานๆได้อยู่แล้ว พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้เขายิ่งหงุดหงิด อยากให้เรื่องมันจบๆไป แค่เมียคนเดียวเขาเลี้ยงได้ มรดกมากมายแค่ไหนเขาเองไม่ได้สนใจ
"ถ้าจัดการให้มันเสร็จภายในอาทิตย์หน้าได้จะดีมาก" อัศวินเอ่ยกับคนตรงหน้า "พี่ก็รู้ว่าผมไม่ว่างรอขนาดนั้น" คำแทนตัวเองว่าผมกับพี่ดูจะเหมาะที่สุดสำหรับสถานะในตอนนี้
โสภณพยักหน้า "เรื่องมันเริ่มซับซ้อนยิ่งกว่าเก่า พี่เองก็เริ่มกังวล"
"เอาแบบนี้ไหม เราทำเรื่องเองเสีย" อัศวินเอ่ยปาก "ปล่อยนานกว่ามีเกรงว่าจะมีอันตรายกับทุกคนได้"
"ได้น่ะได้ แต่มันติดอยู่อย่างเดียวคือ พินัยกรรมฉบับจริงอยู่ที่ทนายคนเก่า และ พวกนั้นรู้แล้วว่าจอมขวัญยังมีชีวิตอยู่ เพราะฉะนั้นมันยากที่จะแบ่งกันเองได้ ตอนนี้จอมขวัญเลยกลายเป็นเป้า ถ้าได้จอมขวัญไปหรือทำให้จอมขวัญตายพวกนั้นก็สบาย" โสภณระแวงด้านนี้
"ผมสามารถให้เวลาได้จนถึงวันที่ครรภ์จอมขวัญมีอายุครบหกเดือน หลังจากนั้นผมคงต้องทำอะไรสักอย่าง" อัศวินต้องการให้เรื่องจบลงโดยเร็วที่สุด ยืดเยื้อไปคนที่เป็นกังวลที่สุดก็คือจอมขวัญ
"ขอบคุณนายมากนะ พี่ก็รอทางนั้น แต่ถ้ามันยากเย็นนัก ก็ขอรบกวนนายด้วย" โสภณไว้ใจอัศวินที่สุด
"ผมเต็มใจช่วย พี่มีอะไรก็บอกผมเถอะ" อัศวินไม่อยากให้คนตรงหน้าเกรงใจ โสภณเองเปรียบเสมือนพ่อตา อีกนัยหนึ่งก็เหมือนแฟนเพื่อน มีเรื่องอะไรทุกข์ร้อนมา เขาเองก็เต็มใจช่วย
"คุยอะไรกันครับ หน้าเครียดเชียว" จอมขวัญยกหมึกย่างมาให้ ตอนนี้โสภณกับอัศวินนั่งดื่มเบียร์กันอยู่นอกระเบียง อัศวินพาจอมขวัญมาเยี่ยมพ่อที่คอนโด คุยไปคุยมาก็จบลงที่หาอะไรทำกินกัน
"พ่อก็คุยเรื่องที่ลูกเมื่อไหร่จะแต่งงานกับพี่เขา" โสภณดึงมือจอมขวัญมาใกล้ "คลอดก่อนแต่งหรือจะแต่งมันเสียก่อนคลอดดีล่ะ"
จอมขวัญที่ถูกแซวยืนทำตัวไม่ถูก พอเห็นสีหน้าดวงตาประกายแวววับของคนข้างพ่อแล้วก็ยิ่งใจเต้นแรง หน้ามันก็พาลจะเห่อร้อนขึ้นมา
"ลูกพี่น่ะใจร้าย" อัศวินอมยิ้ม "คงจะปล่อยให้ผมเป็นผัวนอกสมรส"
เพี้ยะ!
คนที่เอ่ยแซวถูกมือเล็กฟาดทันทีที่กลางหลัง
"พูดจาไม่รู้เรื่อง!" จอมขวัญหยิกซ้ำ
"ก็หรือไม่จริง พี่น่ะอยากแต่งกับเราแทบตาย มีที่ไหนบอกให้รอไปก่อน" เขาเคยแอบถามความต้องการ แทนที่อีกคนจะอยากแต่ง แต่กลับให้เขารอไปก่อน แบบนี้หมายความว่าอย่างไร
"ทำไมล่ะลูก ไม่อยากให้หลานในท้องมีพ่อรึ" โสภณยิ้มใส่ รู้ว่าลูกทำตัวไม่ถูก แต่ก็อยากแซว
"อะไรกัน ทำไมแกล้งน้องขวัญแบบนี้" เป็นเสียงของอีกคนที่เดินถือจานกุ้งมาวาง
"พี่วินัยยย ช่วยขวัญด้วยครับ" จอมขวัญผละไปกอดตัวช่วยเอาไว้แน่น พี่วินัยต้องเข้าข้างขวัญแน่ๆ
"หึ ดูนะ รีบผละไปหาแม่เลี้ยงเลย โอ้ย เบาๆ" คนที่เอ่ยแซวถูกแม่เลี้ยงที่ว่าต่อยเข้าที่ไหล่ขวา เบียร์ที่กำลังจะดื่มกระเฉาะออกมาใส่เสื้อผ้า
"เออเว้ย แม่ลูกคู่นี้" โสภณยืนขึ้นสะบัดเสื้อ
วินัยชี้หน้า "แม่บ้านมึงสิ!" ด่าใส่ก่อนจะโอบจอมขวัญเดินกลับเข้าห้องไป
"ดูมันนะนาย เมียเลว" โสภณส่ายหัว "จะปราบพยศได้ ต้องรอขึ้นเตียงเท่านั้น"
อัศวินหัวเราะลั่น คู่พ่อเมียนี่มันแซ่บในเรื่องอย่างว่าจริงๆ เขาชักจะอิจฉา อยากจะได้ทำอะไรในแบบที่ผัวเมียเขาทำกันบ้าง ตั้งแต่จอมขวัญท้อง เขาก็ลืมเรื่องอย่างว่ามาโดยตลอด ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทนได้ แต่ในเมื่อเขามีคนรักแค่คนเดียว และคนรักเองก็ยังไม่พร้อม เขายอมที่จะปล่อยวางเรื่องแบบนี้จนกว่าจะถึงวันที่จอมขวัญโอเคแล้ว
...
"ท .. ทำไมมองขวัญแบบนั้น" จอมขวัญถอยจนชนประตูรถ ตอนนี้พวกเขากำลังจะกลับบ้าน อัศวินเมานิดๆ แต่ยืนยันว่าขับไหว
"อยาก .." พูดเพียงสั้นๆ แต่ก็ทำให้จอมขวัญกวาดกลัวได้
"อ .. อยากอะไร" เสียงตะกุกตะกักเมื่อคนตรงหน้าส่งมือมาลูบไล้แก้มนิ่ม นี่มันลานจอดรถนะ!
"อยากจูบ อื้ม" ไม่รอให้คนตัวเล็กปฏิเสธ อัศวินฉกริมฝีปากที่ปากนิ่ม บดเบียดด้วยปากร้อนอย่างนุ่มนวลก่อนจะแทรกลิ้นเข้าหา
"อือออ" จอมขวัญใช้มือยันหน้าอกหนา ไอร้อนที่ได้รับมันก็ทำให้รู้สึกดี แต่ที่เขาไม่ค่อยชอบคือรสเบียร์ที่ได้รับ
อัศวินโอบคนรัก โน้มกายลงประคองจูบอย่างโหยหา รักมาก ก็ยิ่งอยากสัมผัสมาก ร่างกายที่เคยดอมดม ทุกส่วนที่เขาเคยเป็นเจ้าของ เขาอยากจะชื่นใจอีกสักทีว่ามันยังเป็นของเขาอยู่หรือเปล่า
"แฮ่กๆ คนบ้า" พออัศวินละปากออกคลอเคลียจอมขวัญก็ซบหน้าลงพลางหอบแฮ่ก มือก็คอยจะทุบตีคนที่ทำอะไรประเจิดประเจ้อไม่รู้เรื่อง
"คิดถึงเรา" อัศวินก้มกระซิบ "อยากกอดแน่นๆใจจะขาด"
จอมขวัญหันหน้าหนีคนที่รุกไล่ เขาเข้าใจความหมายของมันดี กอดแน่นๆในแบบที่เคยทำ
"แต่ขวัญ .."
"ขวัญกำลังท้อง พี่เข้าใจ" อัศวินกอดคนรักไว้แนบอก "อีกอย่างเรื่องแบบนี้พี่บังคับเรามาตลอด ถ้าจะมีอีกครั้ง ก็ขอที่ขวัญสมัครใจ"
อัศวินไม่เคยทราบว่าจอมขวัญรู้สึกอย่างไรเวลาที่พวกเขามีความสัมพันธ์ทางกายกัน จอมขวัญจะรู้สึกดีแบบเขาบ้างไหม จะชอบรสรักของเขาบ้างหรือเปล่า
แต่พอมาลองนึกดีๆ การที่เขาบังคับ ข่มขืน ข่มขู่ ฝืนใจ จอมขวัญจะต้องรังเกียจสัมผัสของเขาอย่างแน่นอน ชีวิตนี้คงสิ้นหวังจะได้กอดเมียอีกครั้ง
"เห้อ" อัศวินไม่อยากทำให้บรรยากาศอึดอัด "ขึ้นรถเถอะ จะได้กลับบ้าน"
เปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะดูๆแล้วจอมขวัญเองก็ยังไม่พร้อมจะพูดอะไรออกมา
พวกเขากลับบ้านกันในความเงียบ ต่างคนต่างไร้ซึ่งบทสนทนา อัศวินกำลังครุ่นคิดว่าตัวเองไปจุดสำนึกภายในจอมขวัญอีกหรือเปล่า ส่วนจอมขวัญนั้น เขาเพียงแค่ยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้ ความทรงจำที่เคยมีมันเลวร้าย จนกลัวว่าระหว่างที่กำลังมีสัมพันธ์ เขาเกิดสติแตกขึ้นมา คนข้างๆจะเสียใจขนาดไหน
ขับรถมาไม่นานทั้งสองก็มาถึงบ้าน
"พี่ขออาบน้ำก่อนนะ" พูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
จอมขวัญเสียใจ เขาเองพยายามแล้วที่จะไม่กลัวสัมผัสจากคนตรงหน้า
รออยู่ไม่นานอัศวินก็ออกมา จอมขวัญมองคนตัวโตตาละห้อย นี่จะไม่คุยกันจริงๆน่ะหรือ
จนอาบน้ำเสร็จ พอเดินออกมาคนตัวโตก็ไหว้พระกำลังจะนอนแล้ว ไร้การพูดจา ขนาดจะถามไถ่เป็นใยหรืออาบน้ำให้ก็ไม่มี
"พี่วิน .." จอมขวัญเดินไปนั่งข้างๆ พลางกอดคนตัวโตไว้ "ขวัญไม่ได้รังเกียจพี่แล้วนะครับ"
เอ่ยให้อีกคนหายคิดมาก ในเมื่อคิดจะครองคู่แล้ว เรื่องเล็กน้อยก็อย่าปล่อยให้มันคาใจ
"งอนขวัญหรือ" ถามอ้อน คนตัวใหญ่เลยหันกลับมาลูบหัวเล็ก
"เห้อออออ" อัศวินถอนหายใจยาวๆ
"รู้ไหมว่าผู้ชายกลัดมันแบบพี่มีความต้องการสูง" อัศวินเอ่ย มองหน้าเด็กที่ตาค้าง แก้มแดงระเรื่อเพราะความเขินอาย
"ได้จับ ได้สัมผัส มันก็อยากจะแนบชิด พี่ดื่มมา ยิ่งอยากเป็นสองเท่า ถ้ากอดเรา พี่กลัวจะอดใจไม่ไหว" อาบน้ำให้ก็เช่นกัน มือสัมผัสไปตามร่างกายนุ่มนิ่ม ใครเล่าของจะไม่ขึ้นบ้าง
"จริงหรือครับ" จอมขวัญหน้าเสีย ใครจะคิดว่าที่ทำเฉยชาเพราะมีความต้องการ
"นอนเถอะ พี่ทนไหว อีกแค่ไม่กี่เดือนขวัญก็คลอดแล้ว"
นั่นสินะ
"บ้า!" จอมขวัญปล่อยคนบ้าทันที "ใครจะให้เล่า ขวัญไม่อยากท้องรอบสองนะ" แค่ได้แฝดก็พอแล้ว อย่าให้ต้องมีอีกคนเลย
"ไม่เห็นจะเป็นไร เราก็ให้หมอทำหมันซะ เท่านี้ก็จบ" อัศวินเปลี่ยนมากอดคนรักแทน
"ทำได้เหรอครับ" จอมขวัญตาโต
"ได้สิครับ แต่ถ้าจะให้ดี พี่ขอลูกสาวอีกคนนะ แล้วค่อยปิดอู่ เจ้าแฝดน่ะชายทั้งคู่ เราไม่อยากได้เจ้าหญิงตัวเล็กบ้างเหรอ"
ที่คุณอัศวินพูดมาก็มีเหตุผล แต่ว่าทั้งหมดทั้งมวล มันต้องเริ่มมาจากการ ...
"ไม่เอาแล้วว" จอมขวัญดันคนที่รัดเขาออก "ขวัญง่วง!"
คนบ้านี่ตลอดเลย เขาไม่น่าไว้ใจคนคนนี้เลย
"อะไรเนี่ย อารมณ์แปรปรวนนะเราน่ะ" อัศวินนั่งเอ๋อ มองคนที่ล้มตัวนอนอย่างเอ็นดู
"ไปปิดไฟเลยครับ ขวัญจะนอนแล้ว" คนถูกไล่ทำแค่เพียงส่ายหัว ก้มลงฟัดแก้มคนรักหนักๆจนโดนท้วงมาอีกรอบ
เมียเขาน่ารักเป็นบ้า
แบบนี้ให้เขาทนอีกสามสี่เดือนเขาก็ยอม
นับวันรอกอดเมียไม่ไหวแล้ว
TBC.
หัวข้อ: [mpreg] รอยชัง | #รอยชัง 'สองพี่น้อง' หน้า 84 27/2/59 (อ่าน 725037 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก