รอยชัง
'สองพี่น้อง'
"อื้ออออ .. อื้อออ. .. ของวานะ"
"ของเวย์ .. เอามา"
"ขี้โกง .. เวย์ขี้โกง .. โป้ง"
"โป้งด้วย .. วาก็!"
เสียงร้องเอะอะโวยวายลั่นห้องโถงใหญ่ เด็กน้อยสองคนที่นั่งอยู่บนพรมสีแดงสดกำลังยื้อแย่งของเล่นชิ้นโตที่คนเป็นอาซื้อมาฝาก เจ้าคนโตพยายามยื้อเอาหุ่นตัวการ์ตูนมาร์เวลที่ชื่อไอรอนแมนมาเป็นของตน ในขณะที่เจ้าคนน้องก็ยืนยันหนักแน่นว่าไอรอนแมนน่ะของเขา ของตัวมันกัปตันอเมริกาต่างหาก
"ของวานะ! ของวา!" เด็กน้อยตัวขาวจั๊วะทำหน้าบึ้งหน้าตึงเนื่องจากสู้แรงน้องชายไม่ได้ เพราะถึงแม้จะมีศักดิ์เป็นพี่ชายเพราะออกมาก่อน แต่ร่างกายมันช่างลำเอียงให้เกิดมาตัวเล็กกว่าน้องเวย์
"ของตัว .. อันนั้น .. อันนี้ของเค้า" น้องเวย์ทำท่าชี้ คนน้องจะผิวคล้ำกว่าคนพี่เล็กน้อย เด็กน้อยตัวกะเปี๊ยกที่ป่วยออดออดแอดแอด พอโตขึ้นก็แข็งแรงขึ้นตามวัยด้วย
"อึ่ก .. จะเอาาาา วาเอาา" พอไม่ได้ดั่งใจก็เบะปาก
"อาอัจ .. ซื้อให้เค้า .. ของตัวอะ .. กัปตัน" ส่วนเจ้าตัวเล็กก็ยังไม่ยอมให้ง่ายๆ
"ฮืออออออออออ .. หม่าม้า .. ฮืออออ" เด็กน้อยตัวขาวลุกขึ้นพลางวิ่งไปกอดขาหม่าม้าที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน เจ้าตัวเล็กส่ายหน้าไปมากับกางเกงขายาว สั่งน้ำมูกปื้ดปื้ดจนจอมขวัญหลุดขำ
"อะไรครับน้องวา" เขาวางบัวรดน้ำไว้ข้างกายก่อนจะหันมาย่อตัวหันหน้าเข้าหาลูก มือเล็กเช็ดน้ำตาที่แก้มนิ่มเบาๆ
"เวย์ .. ฮึ่ก .. เวย์ .. ไม่ยอม .. เล่นไอรอนแมน" ฟ้องหม่าม้าไปด้วย เบ้ปากร้องไห้ไปด้วย
"อย่าขยี้ตาครับ .. ไหน .. ทำไมไม่แบ่งกันเล่นล่ะลูก หืม" จอมขวัญอุ้มเด็กน้อยวัยสามขวบครึ่งเกือบสี่ขึ้นมาหอมด้วยความเอ็นดู สองคนนี้พูดจ้อ เดี๋ยวก็อ้อนจะเอานู่นจะเอานี่
พอพูดได้ก็พูดไม่หยุด ล่าสุดก็โทรไปอ้อนอาอัจจนได้หุ่นยนต์ตัวละเกือบหมื่นมาคนละตัวอย่างที่เห็น แม้จะพูดไม่คล่องมากนัก แต่ทั้งสองถือว่ามีพัฒนาการที่ดี
"เวย์ .. ไม่แบ่ง" วาน้อยกอดคอหม่าม้า ซบบ่าหม่าม้าแน่น น้ำตาก็ไหลเป็นทาง
จอมขวัญเดินเข้ามาในบ้าน "น้องเวย์ครับ" จอมขวัญเรียกคนน้องที่นั่งกางขาหันหลังเล่นกับพี่ไอรอนแมนอยู่
.. เจ้าตัวไม่ยอมหันมา เพราะรู้ว่าหม่าม้าจะต้องดุ ..
"ไหน ให้หม่าม้าดูไอรอนแมนหน่อย หม่าม้าขอหน่อยครับ" จอมขวัญนั่งลงขัดสมาธิ พลางสะกิดแก้มเด็กน้อยที่ยังไม่ยอมหันหน้ามา
ของเล่นเล็กๆน้อยๆเกลื่อนพรมไปหมด พอเด็กๆเล่นเสร็จแม่บ้านถึงจะมาเก็บ
"อื้อ" เจ้าเวย์ยื่นไอรอนแมนให้หม่าม้ามองหน้าหม่าม้าอ้อนๆ ก่อนจะเหลือบมองพี่ชายอย่างบึ้งตึง
"ทำไมต้องแย่งกันล่ะลูก .. กัปตันอเมริกาก็หล่อ ไม่ชอบกันเหรอครับ" จอมขวัญหยิบตุ๊กตาสองตัวมาเทียบกัน ก็ไม่เห็นว่าจะต่างอะไร
"หนู .. จะเอา .. ไอรอนแมน" คนเป็นพี่ชี้พลางซบอกหม่าม้า
"หนูก็จะเอา .. ไอรอนแมน" คนน้องไม่ยอมแพ้ เขยิบเข้ามาอ้อนหม่าม้าไม่ต่าง
"สรุปว่าทั้งสองคนชอบไอรอนแมน" จอมขวัญเลิกคิ้วถามทั้งอชิตพลและอชิระ
"ฮะะะะะ / ฮะะะ" เด็กน้อยตอบอย่างพร้อมเพรียง
"ถ้าอย่างนั้นหม่าม้าเก็บกัปตันอเมริกานะ แล้วหม่าม้าค่อยบอกให้ปะป๊าซื้อไอรอนแมนให้ใหม่ ดีไหมครับ" จอมขวัญสรุป
"ดีฮะะะะะะ / เย้ๆๆๆ" ทั้งพี่ทั้งน้องกระโดดดีใจเหยงๆ กอดรัดคอหม่าม้าแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
พอตกลงกันได้ กัปตันอเมริกาก็ถูกอัปเปหิไปตั้งอยู่ในห้องนอนเขากับสามี ส่วนลูกๆ ตอนนี้ก็ให้เล่นไอรอนแมนด้วยกันไปก่อน จอมขวัญสั่งเอาไว้ว่าถ้าไม่ยอมแบ่งกันเล่นจะไม่ซื้อให้ใหม่ และไปโรงเรียนจะไม่ให้พกขนมไปด้วย พี่น้องฝาแฝดถึงได้ยอมเล่นกันเงียบๆ ไม่ส่งเสียงร้องโวยวายอีกเลย
ตอนนี้เด็กๆขึ้นอนุบาลหนึ่งกันมาได้ครึ่งปีแล้ว คุณครูที่โรงเรียนมักจะชมทั้งคู่ว่าเป็นเด็กที่ชอบเรียนรู้ และสร้างสรรค์ เวลาที่คุณครูสั่งให้ทำอะไร เวย์กับวาก็จะตั้งใจทำงานที่คุณครูสั่งออกมาให้ดี เด็กๆต้องเดินทางโดยเรือเพื่อไปเรียนในตอนเช้า พอถึงฝั่งก็ต่อรถไปอีก บ่ายสามโมงคนรถก็จะไปรอรับเด็กๆมาขึ้นเรือเพื่อกลับมาที่เกาะ เป็นแบบนี้ทุกวันจนจอมขวัญเองเริ่มสงสารลูก จึงปรึกษากับอัศวินว่าจะทำอย่างไรกันดี อัศวินเองก็อยากจะให้มีโรงเรียนบนเกาะแต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ถ้าหากว่าจะให้ตนหรือจอมขวัญย้ายไปอยู่บนฝั่งเขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน สุดท้ายก็เลยต้องไปรับไปส่งแบบเดิม แม้จะเสียเวลา เดินทางไกลหน่อย แต่ทุกคนก็ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก
"ทานข้าวให้หมดนะครับ น้องเวย์ไม่อมข้าวนะลูก เคี้ยวแล้วก็กลืนไปเลย" จอมขวัญเตือนลูกๆ น้องเวย์ชอบอมข้าวเล่น ส่วนน้องวาทานข้าวก็ทานได้น้อยตลอด บางทีทานได้ครึ่งถ้วยก็อิ่มแล้ว
"พี่วาทานผักด้วยครับ ปะป๊าจะไม่พูดซ้ำนะ" อัศวินเตือนให้คนพี่ทานบล็อคโคลี่ชิ้นเล็กๆในจานด้วย เพราะเจ้าตัวเอาแต่เขี่ย
"เวย์ทาน .. อร่อย" เวย์น้อยพูดชัดถ้อยชัดคำ จากที่เคยพูดงองูเป็นนอหนู ตอนนี้ลูกพูดชัดขึ้นมากแล้ว
"เก่งมากครับลูก .. พี่วาสู้ๆนะ" จอมขวัญลูบหัวลูกรัก พี่วาเป็นเด็กน่ารัก แต่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยร่าเริงแสดงออกแบบคนน้องนัก
"หม่าม้า ~ หม่ำๆผัก .. จะโตเท่าเวย์ .. ไหม" น้องวาถาม ทำหน้าตาสงสัยจนตาที่กลมโตยิ่งโตเข้าไปใหญ่
"ครับลูก ทานผักเยอะๆดื่มนมก่อนนอนทุกวันเดี๋ยวหนูก็ตามน้องทันครับ" ยิ้มให้กับคนพี่ที่ช่างน่ารัก ช่างเจรจา
เด็กๆทานข้าวในถ้วยกันจนหมดก่อนจะพากันไปนั่งดูการ์ตูนตอนเย็นในห้องนอน จอมขวัญช่วยพี่นาเก็บถ้วยชาม ในขณะที่อัศวินเดินตามไปเข้าห้องลูกๆ ดูซิว่าเจ้าตัวเล็กกำลังทำอะไรกันอยู่
"ป๊าาา / ปะป๊า!" น้องเวย์น้องวารีบกระโจนเข้าหาคุณพ่อ
"ว่าไงครับ" อัศวินกอดเจ้าตัวเล็กทั้งสองไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง คนพี่อยู่ด้านซ้าย คนน้องอยู่ด้านขวา
"ฟอดดดดดด" ลูกๆไม่ตอบ แต่กลับหอมแก้มสากกันคนละข้าง
"มาครับ ให้ป๊าหอมบ้าง" อัศวินจับเจ้าตัวเล็กมาฟัดจนจมเขี้ยว "ตัวหอมจังเลยลูก"
เจ้าตัวเล็กทั้งสองหัวเราะคิกคัก กระโดดทับปะป๊าจนหงายหลัง กำลังเล่นกันอยู่บนเตียงกว้างไม่นานหม่าม้าก็เดินเข้ามาสมทบ
"เด็กๆใครอยากอาบน้ำแล้วบ้างงง" จอมขวัญเดินไปนั่งข้างๆคนตัวโตก่อนจะโดนโอบเข้าไปกอด
"อือออ หนาว" คนพี่ทำปากจู๋ บิดตัวไปมาเพราะไม่อยากอาบน้ำ
"หนาวที่ไหน น้ำอุ่นนะลูก" เขาดึงเจ้าตัวเล็กมากอด หอมแก้มที่มีกลิ่นแป้งเด็กเบาๆ
"วันนี้ปะป๊าอาบให้ ใครอยากอาบน้ำยกมือขึ้น" อัศวินแกล้งเอ่ย
"หนู!" น้องเวย์รีบยกมือ
"วาล่ะครับ อาบน้ำกับปะป๊านะ" อัศวินหันมาถามคนที่ซบอกหม่าม้า น้องวาพยักหน้า แต่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้อยากอาบเลยด้วยซ้ำ
"ให้ลูกดูการ์ตูนจบก่อนก็ได้ครับ เพิ่งทานข้าวเสร็จเอง" จอมขวัญว่า
"ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นหนูไปนั่งดูการ์ตูนกันต่อเถอะลูก" อัศวินยอมให้ลูกๆไปนั่งประจำที่ ดูการ์ตูนจากโทรทัศน์ที่ติดอยู่บนผนัง เจ้าตัวเล็กรับคำแล้วพากันวิ่งดุ๊กๆไปนั่งบนเบาะ ประจำที่เพื่อดูการ์ตูนให้จบ
"ไงคนดี" พอลูกไป อัศวินก็หันมาป้อหม่ามี้ทันที "คิดถึงจังเลยครับ" กระซิบข้างหูเบาๆก่อนจะหอมที่ขมับนิ่ม
"คิดถึงอะไรกันครับ เจอกันทั้งเช้าเย็นและก่อนนอน" จอมขวัญดันหน้าอีกคนที่เริ่มมือปลาหมึก
"ไม่รู้ล่ะ พี่คิดถึงนี่ครับ" อัศวินแสร้งงอน ซบตักคนรัก
จอมขวัญส่ายหน้า มือเล็กลูบศีรษะคนรักไปเรื่อยๆ
"ไม่มีวี่แววจะได้ลูกสาวเลย" เขาพูดพลางก้มมองสามี
"หมอเขาก็บอกแล้วนี่ว่าครั้งแรกที่ติดเลยเป็นเพราะฮอร์โมนกำลังขยายตัว แต่ตอนนี้สิทธิ์ที่จะมีลูกได้อีกห้าสิบห้าสิบ" อัศวินดึงมือคนรักมาหอม "รับเด็กมาเลี้ยงไหม รักให้เท่าลูกของเราเอง"
จอมขวัญส่ายหน้า
"อย่างไรมันก็ไม่เหมือนกันครับ อีกอย่างเด็กที่เรารับมาจะรู้สึกอย่างไร" จอมขวัญคิดว่าการที่รับเด็กมาเลี้ยงไม่เหมาะกับเขา เขากลัวไปหมด กลัวจะเลี้ยงได้ไม่ดี ให้ความอบอุ่นเขาไม่ได้เท่าที่ควร
"ถ้าขวัญว่าแบบนี้พี่ก็ตามใจเรา พี่อยากมีลูกสาว ใช่ แต่ถ้ามีไม่ได้ก็ไม่เป็นไร" นี่ก็หลายปีแล้ว แต่เด็กน้อยก็ยังไม่มาเกิดสักที
"ขอโทษนะครับ ขวัญอยากมีลูกสาวให้พี่ แต่.." กำลังจะเอื้อนเอ่ย แต่คนตัวโตก็ใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากไว้เชิงอย่าโทษตัวเอง
"ขวัญไม่ได้ผิดอะไรเลย การที่ไม่มีใครมาเกิด มันก็เป็นเรื่องของโชคชะตา บางทีครอบครัวเราอาจจะมีแค่สี่คนพ่อแม่ลูกก็ได้" ลูบแก้มเนียนเพื่อไม่ให้คิดมาก
"พี่วินไม่เสียใจจริงๆนะครับ" จอมขวัญถามย้ำ ไม่อยากให้คนรักผิดหวังเรื่องลูกเพราะตน
"ขวัญครับ" อัศวินจ้องหน้าคนรัก นัยน์ตาสั่นระริกยิ่งทำให้เขาอยากปลอบ "พี่เลือกที่จะรักเราที่เป็นผู้ชาย พี่รักเราก่อนที่จะรู้ว่าเราท้องได้เสียอีก พี่เตรียมใจไว้แล้ว และจะไม่มีทางผิดหวังเสียใจนะ รู้ไหม" ลูบนิ้วเล็กที่สวมแหวนทองเกลี้ยงเอาไว้ไม่ห่างกาย
"ขอบคุณนะครับพี่วิน" จอมขวัญไม่เคยเสียใจเลยที่เลือกใช้ชีวิตร่วมกับคนตรงหน้านี้
"อย่าเครียด" อัศวินหยิกแก้มนิ่มไปมา "พาลูกไปอาบน้ำกันดีกว่าครับ"
"ครับ"
และแล้วปฏิบัติการอาบน้ำให้ลูกลิงก็มาถึง ในห้องน้ำขนาดไม่ใหญ่นัก ลูกลิงเปลือยกายโชว์พุงจ้ำม่ำกำลังเต้นโลดอยู่ในอ่างน้ำอุ่น อัศวินถลกเสื้อเชิ้ตขึ้น จับคนน้องมาชะโลมสบู่ให้สะอาด ส่วนจอมขวัญเองก็จัดการจับคนพี่มาถูขี้ไคล ถูทุกซอกทุกมุมจนเจ้าตัวเล็กบ่นปอด
"หนาวว" น้องวาบ่นอ้อแอ้ เนื้อผิวเนียนสีขาวจั๊วะตามแบบฉบับหม่าม้าแตะนิดแตะหน่อยก็แดงเป็นจ้ำๆ
"ล้างหน้าหน่อยลูก" อัศวินกวักน้ำล้างหน้าเจ้าตัวเล็ก
"ไปลูก ให้ปะป๊าแปรงฟังให้นะครับ" จอมขวัญรุนหลังลูกๆทั้งสองให้ไปล้างหน้าแปรงฟันกับคนเป็นพ่อที่หน้ากระจก เจ้าตัวเล็กวิ่งตัวเปลือยผลัดกันให้ปะป๊าแปรงฟันให้ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็เล่นเอาเปียกกันไปทั้งตัว
...........
เมี้ยวววว เมี้ยวววว
"ลิขิตมานี่ มาหาขวัญนะ" จอมขวัญตบมือเรียกแมวน้อยประจำบ้านให้มาหา ลิขิตตอนนี้ถือเป็นพี่ชายของลูกๆเขาไปแล้ว
"หม่าม้า .. อุ้มม" คนพี่ชูสองมือขออุ้มเจ้าแมวตัวเหลือง
"ค่อยๆอุ้มนะลูก" จอมขวัญลูบหัวลูกชาย "น้องเวย์ไม่กินแล้วนะ พอแล้วครับ" เอ่ยก่อนจะหันไปบอกคนเล็กที่พอของตัวเองหมดแล้ว ก็จะไปกินถ้วยของพี่ชายต่อ
วันนี้จอมขวัญทำน้ำแข็งใสให้ลูกๆทาน เสาร์อาทิตย์แบบนี้เด็กๆไม่ต้องไปโรงเรียน หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ตอนบ่ายๆพวกเขาจะออกมานั่งกันที่ซุ้มหน้าบ้าน หากิจกรรมทำกันในครอบครัว
"หม่าม้า~" เจ้าคนเล็กเดินมาอ้อน วางคางบนเข่าจอมขวัญที่นั่งเล่นอยู่บนเก้าอี้ไม้
"ครับ"
"หนูอยากไป .. ไป .. หาปะป๊า" เจ้าตัวเล็กทำตาปริบๆ ส่ายหน้าไปมากับเข่าช่างน่าเอ็นดู
"ปะป๊าไปทำงานครับลูก เดี๋ยวก็มานะ" จอมขวัญลูบหัวเล็ก
วันนี้อัศวินเข้าเมืองไปตั้งแต่เช้าเพราะเรื่องงาน คงเป็นเพราะเมื่อวานสามีเขาไปรับปากลูกๆไว้ว่าวันนี้จะซื้อของเล่นมาฝาก เจ้าตัวเล็กเลยเรียกหาปะป๊ากันนัก
"ของเล่น~" ลูกๆพากันวิ่งมาอ้อนเขา พากันร้องหาของเล่น จะเอาของเล่นกันยกใหญ่
"ฮ่าๆ อะไรกันครับลูก" จอมขวัญยิ้มหวาน ไม่ว่าจะถูกใครอ้อนก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆเท่าลูกๆอ้อนอีกแล้ว
"ของเล่น ~ ของเล่น ~ ของเล่น~" เจ้าแฝดวิ่งวนไปรอบๆ วิ่งไปก็ตะโกนไปไม่หยุด
จนในที่สุดจอมขวัญก็ต้องยอมจำนน "ก็ได้ครับลูก ก็ได้"
"เดี๋ยวหม่าม้าโทรถามปะป๊าก่อนนะครับว่าจะกลับมาถึงกี่โมง ไม่งอแงน้า เข้าบ้านไปอยู่กับพี่นากันก่อนไป แดดออกแล้ว"
"ฮะะะะะะะะะ / ฮะะะะะ" เจ้าตัวน้อยทั้งสองรับคำก่อนจะพากันวิ่งเข้าบ้านไป
จอมขวัญมองลูกจนวางใจว่าอยู่กับพี่นาเรียบร้อยแล้วถึงจะหยิบมือถือคู่ใจออกมาโทรหาสามี
( ครับขวัญ )
"พี่วินครับ ถึงไหนแล้ว ลูกคิดถึงแล้วนะ" เอ่ยถามอีกฝ่าย
( กำลังจะกลับแล้ว บอกลูกอีกไม่เกินชั่วโมงนะ )
"ได้ครับ เอ่อ แล้วพี่ได้ซื้อของเล่นมาให้แฝดหรือเปล่าครับ"
( พี่เพิ่งจะเดินห้างเสร็จครับ เหตุผลที่ช้าก็เพราะเดินหาของเล่นให้ลูกนี่แหละ )
"ดีมากครับ ถ้าเกิดว่าพี่กลับมาโดยไม่มีอะไรติดมือมาด้วยล่ะก็ โดนลูกงอนแน่ๆ"
( หึหึ ครับ เดี๋ยวเจอกันนะ พี่จะขึ้นเรือแล้ว )
"เดินทางปลอดภัยครับ"
อวยพรให้อีกฝ่ายเสร็จจอมขวัญก็เดินเก็บถ้วยชามเข้าบ้าน ลูกๆเขากำลังนั่งเล่นตัวต่อกันอยู่ ของเล่นในบ้านตอนนี้เริ่มเยอะขึ้นมากจนไม่มีที่จะเก็บ
"ไปไหน~" น้องวาทำหน้าอ้อนตอนที่เขาเดินผ่าน จะเข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้ามาใส่ตะกร้าไว้ให้แม่บ้านซัก
"ในห้องครับ หนูจะเอาอะไรลูก" เขาหยุดคุยกับลูก
"ปะป๊าา~" น้องเวย์รีบตอบ วันนี้รู้สึกลูกๆจะคิดถึงปะป๊าเป็นพิเศษ
เด็กๆในตอนนี้ใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นสีฟ้าลายโดเรมอน คนพี่ปัดผมเป๋ ตาโต ตัวขาวจั๊วะน่ารัก ส่วนคนเล็กจ้ำม่ำ ผมตั้ง และตัวใหญ่กว่าพี่ชายขึ้นมาหน่อย
"อีกไม่นานปะป๊าก็มาแล้วครับ" จอมขวัญเอ่ย
"น้องขวัญไปทำธุระเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่ดูน้องให้เอง" นาเสนอเพราะดูแล้วจอมขวัญจะยังกังวลเรื่องลูก
"ถ้าอย่างนั้นฝากด้วยนะครับ" จอมขวัญยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าห้องทำนู่นทำนี่ไปเรื่อยๆ
อัศวินกลับมาถึงเกาะตอนเย็นๆ เขาซื้อขนมเค้กร้านอร่อยมาฝากทุกคนในบ้านรวมถึงป้านวลกับนาด้วย ยังไม่ทันที่จะก้าวเท้าเข้าบ้าน เจ้าเด็กแสบสองคนก็วิ่งเข้ามาเกาะขาแน่นเหมือนไม่ได้เจอกันมาหลายวัน
"ปะป๊ามาแล้ว ~ ปะป๊ามาแล้ว ~" เด็กแฝดกระโดดโลดเต้นกันอยู่หน้าประตูบ้าน อัศวินยิ้มรับลูกๆทั้งสอง มันชื่นใจนะ เวลาที่ลูกเมียมารอต้อนรับกลับบ้านแบบนี้
"เข้าไปในบ้านก่อนลูก ปะป๊าขอวางของก่อน"
"ฮับบบบบบบบ"
เด็กๆรีบวิ่งไปนั่งบนพรมประจำที่ หุ่นยนต์ตัวจ้อยที่ต่างคนต่างต่อไว้ดูไม่เหมือนหุ่นยนต์สักเท่าไหร่นัก
"จอมขวัญล่ะนา" อัศวินส่งของให้พี่เลี้ยงเด็ก
"เก็บของอยู่ในห้องค่ะ นี่น้ำนะคะนาย" วางแก้วไว้บนโต๊ะก่อนจะรับของที่เป็นอาหารกับขนมไปเก็บ
"ขอบใจมาก" อัศวินดื่มน้ำเย็นๆก่อนจะเดินมานั่งที่พรมกับลูก
"ปะป๊า" เสียงแจ๋วดังอยู่ข้างหู
"ครับ" อัศวินขานรับ ลูบหัวเด็กดื้อทั้งสองที่เข้ามาอ้อน
"ของเล่นหนู~" น้องเวย์รีบทวงคำสัญญาที่ว่าจะซื้อของเล่นให้
"เดี๋ยวครับ! ก่อนจะรับของเล่น ไหนบอกปะป๊าก่อนว่าวันนี้พวกหนูช่วยหม่าม้าทำอะไรกันไปบ้าง หืม" อัศวินให้ลูกๆเอ่ยเรื่องที่ตนทำทั้งหมดในวันนี้ก่อน
"อืมม" น้องเวย์ครุ่นคิด "หม่ำข้าว"
"อื้ม"
น้องวาตอบบ้าง "เก็บของเล่น"
"เก่งมากลูก" ลูบหัวลูกด้วยความเอ็นดู
"หอมแก้มหม่าม้า" หึหึ พอเจ้าคนน้องเอ่ย อัศวินก็จับเจ้าสองคนมาฟัดแก้มให้สมกับที่มันเขี้ยว เด็กอะไรฉลาดคิด ฉลาดพูด
"หมดหรือยังหืม" อัศวินถามต่อ
"อืออออ" น้องวาทำท่าคิดหนัก "ไม่รู้แล้ว~"
ส่ายหัวกับหน้าอกปะป๊ายิกเพราะตนนึกอะไรไม่ออกแล้ว
อัศวินหัวเราะให้กับความน่ารักของลูกๆ
"เอาล่ะๆ ปะป๊ายอมแล้ว" เขายอมแพ้ให้กับความน่ารักแล้ว
"สัญญากับปะป๊าก่อน ว่าจะไม่แย่งกันเล่น จะไม่ทะเลาะกัน พี่น้องรักกันเข้าใจไหมครับ" ถามลูกๆที่กำลังตั้งตาคอยของเล่นชิ้นใหม่
"ฮะะะะะ รักเวย์" คนพี่รีบคลานเข้าไปกอดน้องชาย พร้อมหอมแก้ม
"รักวาด้วย" คนน้องกอดพี่ชายกลับ ก่อนจะผลัดกันหอมแก้มอีกฝ่ายไปมา
"โห รักกันมากไหมลูกก" เสียงดังมาจากข้างๆ จอมขวัญเดินออกมาจากห้องพอดี
"รักกกกกก ... มากกกกกก" ประสานเสียงเต็มสตรีม จอมขวัญหันมาหัวเราะกับคนรักก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ
"หม่าม้าดีใจจังเลย" จอมขวัญหอมแก้มลูกทั้งสอง "พี่กลับมานานหรือยังครับ"
"เมื่อครู่เอง พี่ซื้อเค้กมาฝากเราด้วยนะ" อัศวินบอก
"เค้กกกกกกก" พี่น้องร่วมใจประสานเสียงกันอีกครา คราวนี้เจ้าแฝดตาโต ปากอ้าน้ำลายแทบจะยืดออกมาจากปาก
"โอเคๆ ทานข้าวเย็นก่อน ค่อยทานเค้ก ตกลงไหมครับ" คนเป็นแม่ต้องปรามลูกๆที่มุ่งมั่นจะกินแต่เค้กไว้ก่อน
"ตกลงฮะะะะะะ" เด็กๆรับคำ พยักหน้าเข้าใจ วันนี้ต้องกินข้าวให้หมด ถึงจะได้ทานเค้ก
จอมขวัญเข้าไปช่วยป้านวลทำกับข้าวตอนเย็น วันนี้มีหมูพะโล้ ไข่ตุ๋น แล้วก็แกงไตปลาของผู้ใหญ่ ส่วนของเด็กๆก็ผัดผักชิ้นเล็กๆให้ทาน ทุกมื้ออชิตพลกับอชิระจะต้องได้ทานผัก เพราะอัศวินอยากให้ลูกๆมีสุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บป่วยง่าย เจริญเติบโตสมวัย
ส่วนอัศวิน เขาเดินออกไปหน้าบ้าน ค่อยๆยกรถยนต์สี่ล้อสำหรับเด็กเข้ามาเซอไพรส์ พอเด็กๆหันมาเห็นคนเป็นพ่อถือของเล่นชิ้นใหญ่เข้ามา เจ้าแฝดก็ตาโตร้องเฮกันอย่างตื่นเต้นดีใจ จะได้ของเล่นใหม่อีกแล้ว
"ของน้องวาคันสีแดง น้องเวย์คันสีน้ำเงิน" อัศวินอุ้มลูกๆขึ้นไปนั่งบนรถ
"ชอบไหมครับ" เขาถาม
"ชอบฮะะะ! / ชอบมากๆเลย" เจ้าแสบทั้งสองตอบกันอย่างพร้อมเพรียง ห้องโถงใหญ่ในบ้านตอนนี้กลายเป็นสนามแข่งรถขนาดย่อมไปแล้วเรียบร้อย
"ถ้าชอบต้องไม่ทะเลาะกัน จำได้ไหม"
"ได้ฮะะะะ"
"โห มีรถยนต์ขับด้วย" จอมขวัญได้ยินเสียงโหวกเหวกจึงรีบออกมาดู
"บรึ๊น บรึ๊น~" สองพี่น้องไม่สนใจใครทั้งนั้นตอนนี้เด็กน้อยทั้งสองสวมวิญญาณนักแข่งปาดหน้าปาดหลังกันจ้าละหวั่น
ในสายตาคนเป็นพ่อเป็นแม่ ไม่ว่าลูกจะขอจะอ้อนอะไร ถ้าหามาให้ได้มีหรือจะไม่ยอมให้ อัศวินกับจอมขวัญเองก็รักลูกๆทั้งสองคนมาก ไม่ว่าลูกจะอยากได้อะไร อยากทำอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องผิด หรือเรื่องที่ไม่สมควร เขาก็พร้อมสนับสนุนและให้ความรักกับเด็กทั้งสองมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ให้เขารู้ว่าพ่อกับแม่รักเขามากแค่ไหน
"หม่าม้าา ~"
"ปะป๊า~~"
"ครับลูกกกกก"
"มาเล่นกันนนนน"
"โอเคครับบบบ"
ครอบครัวเปรียบเสมือนพื้นฐานที่สำคัญที่จะปลูกสร้างให้ลูกๆเป็นเยาวชนที่ดี ทั้งยังเป็นที่ที่ได้รับความรัก ได้รับความอบอุ่นมากที่สุด การเข้าใจกันในครอบครัวจึงเป็นสิ่งเดียวที่จะยึดรวมจิตใจคนในครอบครัวเอาไว้
จากนี้ไปเด็กสองคนนี้จะต้องเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ พวกเขาที่เป็นพ่อและแม่ก็เช่นกัน หากว่าครอบครัวดี มีแต่ความรัก ความเข้าใจ เด็กก็จะไม่รู้สึกว่าตัวเองขาดสิ่งใดไป เติบโตขึ้นพวกเขาก็จะได้เป็นเด็กดีสมวัย เป็นเด็กดีให้พ่อแม่ได้ชื่นใจเสมอ
ทั้งอัศวินและจอมขวัญเองหวังเพียงสิ่งเดียว คือ ขอให้ลูกๆเติบโตเป็นคนดีของสังคม ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทั้งหลาย เรียนในสิ่งที่เขาชอบ และทำงานในสิ่งที่เขาอยากทำ หวังแค่ว่าลูกจะทำให้พ่อแม่ได้ภาคภูมิใจ นอกนั้นเขาก็ไม่ได้ร้องขออะไรอีก แค่ขอให้ลูกๆเติบโตและดำเนินชีวิตอย่างมีคุณภาพ และประสบความสำเร็จ เท่านั้นที่ต้องการ
- E N D -
Talk: หมดแล้วค่ะ ตอนพิเศษที่จะลงในเล้า
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมากจริงๆค่ะ
เรื่องนี้อาจมีผิดพลาดบ้าง ขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
เจอกันในเล่ม และ เรื่องน้องยี่พี่ญ่า
Retribution | รักนั้นคืนสนอง
Apology | รักนี้คอยเสนอ
เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ 
[Pre Order] รอยชัง ๑-๒
TBL-425-920
ตอนพิเศษ
★ลงเล้า
- คู่ชีวิต (หลัก)
- สองพี่น้อง (หลัก)
- คู่ชีวิต (รอง)
★ในเล่ม
- ลูกสาว (หลัก)
- honeymoon (หลัก)
- happy new year (หลัก)
- รักเมียที่สุดในโลก (หลัก)
- งอแง ภาคต่อ (รอง)
- พ่อตาแม่ยาย (รอง)
- โซ่ แส้ กุญแจมือ (รอง)
- ความรัก (รอง)
- วันเกิด (รอง)
ทั้งนี้อาจมีเปลี่ยนแปลงได้ตลอดนะคะ ^^
รายละเอียดหนังสือ
ขนาด A5 จำนวนเล่ม 2 เล่ม
ราคา 870 บาท (รวมค่าส่งแบบลงทะเบียน/ห่อกันกระแทกใส่ซอง)
ของแถม สมุดบันทึกขนาด A5 100 หน้า
เปิดจองและโอนเงินตั้งแต่ วันที่ 13 มกราคม 2559 – 14 เมษายน 2559
เริ่มจัดส่งหนังสือให้ตั้งแต่ วันที่ 30 เมษายน 2559 – 13 พฤษภาคม 2559สั่งจองได้ที่ >>
กดเลยแจ้งโอนที่ลิงค์ >>
กดเลยสอบถามเพิ่มเติม
แฟนเพจ
https://www.facebook.com/NanaNaRiSshopเว็บ
http://www.nana-naris-ybooks.com/หรือ
Facebook:
AkikojaeTwitter:
KikotvxqyjLine: zhn7846a
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
