หัวผมขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก
เพลิงไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น แค่แปปเดียวก็ผละออก
“ รังเกียจรึเปล่า.. ”
มือหยาบลูบหน้าผมเบาๆ
“ เปล่า... ”
แปลก ที่ผมไม่ได้รังเกียจมัน เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องเพศเท่าไหร่หรอก
ผมแค่แปลกใจตัวเอง
ลึกๆ แล้วเหมือนผมจะต้องการมากกว่านี้ด้วยซ้ำ
ผมเป็นอะไร..
ผมนวดขมับตัวเอง
แค่คิดว่าไม่มีเพลิงผมก็รู้สึกหน่วงในอกเหมือนอยากร้องไห้
เพลิงรวบตัวผมไปนั่งตักซึ่งผมก็ไม่ขัดขืนเหมือนเดิม
“ ผมรักพี่รักมานานแล้วแต่พี่มันโง่ ไม่เคยรู้อะไรเลย ”
“ ตั้งแต่ตอนไหน ? ”
“ ม.สี่ ”
ผมตาโต แปลว่ามันชอบผมตั้งแต่ตอนสมัยเรียนเลย ?
“ ตอนนี้พี่ชอบผมบ้างไหม ”
เพลิงพูดไม่เต็มเสียง เหมือนไม่มั่นใจในตัวเอง
ผมระบายยิ้มมองเพลิง
“ ไม่รู้.. ”
เพลิงหัวเราะในลำคอ “ ถ้าผมตายพี่จะเสียใจไหม ”
ผมหน้าเสียกับคำถามของเพลิง
เผลอกอดเพลิงแน่น
“ ตายไม่ได้ ห้ามตาย ”
ผมพูดเสียงสั่น รู้สึกเหมือนหัวใจกระตุก
ผมรู้แล้วผมเป็นอะไร..
“ แน่นอน.. เพราะผมกับพี่จะเป็นคนชนะเกมโง่ๆ นี่ ”
เพลิงลูบแก้มผมและหอมดังฟอด
มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเขิน..
รู้สึกเหมือนว่างเปล่า
ผมไม่ได้รักเพลิง
ผมแค่ขาดเพลิงไม่ได้..
เพลิงให้ผมหลับไปสักพักแล้วถึงปลุกผมขึ้นมาถกเรื่องคำใบ้
“ 1. K 2. 0 ” เพลิงพูดทวนคำใบ้ที่ได้มา
ผมพยายามคิดตาม
1. K
คิงส์ก็พระราชา แล้วพระราชาเกี่ยวอะไร ?
“ ผมว่ามันเป็นตัวเลขว่ะพี่อัน ตัวที่สองยังเป็นศูนย์เลย ”
“ แล้วระวังล่ะ ”
“ ก็แค่คำเตือนถึงพวกเราเท่านั้นแหละ แต่ผมไม่รู้ว่าต้องระวังอะไร ตอนที่เคยเล่นก็ไม่เห็นมีคำใบ้อะไรแบบนี้ สงสัยผมได้แจ็คด้วยมั้ง ”
เพลิงดูเหมือนจะพูดสิ่งที่ตัวเองพอรู้ให้ผมฟังมากขึ้น แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
“ ผมว่ามันต้องเกี่ยวกับไอ้ประตูเหล็กใต้พรมเสือแน่ มันมีให้ใส่รหัสอยู่สี่ตัว เราได้แล้วสองเหลืออีกสอง เขายังให้เราไม่ครบ ”
ผมปล่อยให้เพลิงพูดมากไป
รู้สึกเหมือนตัวเองพูดน้อยลง
ไม่รู้สิ
เหมือนคิดอะไรไม่ค่อยออก..
อันทิว ผมสะดุ้งเฮือกผวากอดเพลิง
เสียงใคร ใครสักคนกำลังเรียกชื่อผม
“ หูแว่วอีกแล้วเหรอพี่... ”
เพลิงลูบหัวผมด้วยเสียงเศร้าๆ
“ ไม่ต้องกลัวนะ พี่อัน ผมจะอยู่ข้างๆ พี่ตลอดเวลา ”
ทั้งๆ ที่เพลิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดังมาก
แต่มันเหมือนก้องในหัวผม
เพลิงจะอยู่กับผม..
อันทิวมึงไม่ต้องกลัว..
ไม่มีใครทำอะไรมึงได้...
“ พี่ชอบผมไหม ? ”
เพลิงกระซิบถามผม
“ ชอบสิ ชอบ.. ”
ผมตอบ
ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
ร่างกายมันฟุ้งๆ เหมือนไม่ใช่ของตัวเอง
ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยกลัวเท่าเดิมแล้ว
เพราะเพลิงแน่ๆ
ผมคิดถึงเรื่องนี้ก็กอดเพลิงแน่นกว่าเดิม
“ อ้อนอีก รู้งี้ผมสารภาพไปนานแล้ว ”
เพลิงหัวเราะด้วยเสียงพอใจ
“ ตัวแรกเราไม่รู้ปล่อยไปก่อน ตัวที่สองคือศูนย์ เหลือสองตัวกับคำใบ้สินะ ”
ครืดดดดดดด
ผมกอดเพลิงแน่นกว่าเดิม
เสียงกรีด
เสียงกรีดกำแพงอีกแล้ว ใครเป็นคนกรีด ?
“ อย่าร้องไห้ พี่อัน.. ไม่มีอะไร ”
เพลิงพยายามปลอบผม
เสียงกรีดมันทำให้ผมนึกถึงเจ๊คิวปิดที่มีมีด
“ เจ๊ล่ะ.. ”
ผมพูดเสียงสั่น
“ เจ๊เขากลับห้องไปแล้ว ”
เพลิงพูดเสียงนุ่ม แต่เสียงตะโกนด่าทอ เสียงต่อย มันยังชัดเจนในหัวผม
“ เพลิง.. ทำอะไรเจ๊ ”
“ ก็แค่ทำให้สลบเฉยๆ โดนยามา ครั้งที่แล้วผมที่ผมเล่นก็เกือบโดน ”
“ เสียงมาจากห้องเจ๊..ใช่ไหม ”
ผมพูดขาดห้วง
เพราะค่อนข้างแน่ใจ
ครืดดดดด
มีใครบางคนกำลังกรีดกำแพงอยู่ข้างหลังผม
“ คำใบ้.. ”
มันต้องเป็นคำใบ้..
พอพูดถึงคำใบ้ผมก็นึกถึงคนอื่นๆ
คำใบ้มักจะได้มาพร้อมกับความตาย
มันทำให้ผมสั่น
“ เจ๊คิวปิดตายแล้วใช่ไหม.. !!”
ควบคุมน้ำเสียงตัวเองไม่ได้
“ ผมไม่รู้ ”
“ รีโมท รีโมท.. ”
ผมพึมพำข้างหูเพลิง แต่ไม่คิดจะขยับตัวไปหยิบ
ร่างกายของผมกำลังกลัว
ผมต้องกอดเพลิง..
ห้ามปล่อย...
ครืดดดด
“ หยิบสิ หยิบ.. ”
“ อืม.. ”
เพลิงขยับตัวไปหยิบรีโมทและเปิดมันขึ้นมา
“ เปลี่ยนไม่ได้ ”
จอยังค้างที่ห้องของผม
เพลิงรอสักพักมันถึงกดเปลี่ยนได้
ภาพตัดไปตัดมาอย่างรวดเร็ว เพลิงไม่ได้จะใส่ใจดูห้องอื่นๆ ที่ยังสภาพเดิมไว้ครบถ้วน
ผมเผลอจิกต้นแขนเพลิงแน่น
มีคำใบ้ คำใบ้จริงๆ เขียนเต็มกำแพงด้านที่น่าจะหันเข้าหาห้องผม
U B N E R M
คำกระจัดกระจายตัวไม่เท่ากันบิดเบี้ยว
แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดกลับไม่ใช่คำใบ้
เป็นเจ้าของห้องที่นั่งเข้าหากำแพงในมือถือมีด
ครืดดดดด
จอภาพดับลงทันทีที่มีเสียงกรีดกำแพงดัง
ผมตกใจจนแทบบ้ากรีดร้องไม่เป็นภาษา
“ ใจเย็นๆ พี่อัน ใจเย็นๆ ”
“ ฮือ.. ”
ผมร้องไห้อีกแล้ว..
----------------------
ไม่กล้าพูดอะไรมากค่ะ กลัวสปอย 55555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
