Chapter XVII : Fact.ตี๊ด...........ตี๊ด...............ตี๊ด.................ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด...
o12โทรไปหลายทีแล้วนะ ทำไมไม่รับ คนอุตส่าห์จะชวนไปทะเลด้วยซะหน่อย ชิส์ เดี๋ยวถ้าอีก 5 นาทีไม่โทรกลับนะ เป็นเรื่องแน่
.....
..
.
....
..
พอกันที นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ดีไม่โทรก็ไม่ต้องคุย ไม่ชวนแล้ว จะไปโดยไม่บอกด้วยคอยดู คนอะไร ถ้ารู้ทีหลังว่าแอบหนีเที่ยวนะ ไม่ต้องมาคุยกันเลย
/ฉันไม่มีวันที่จะรับสายเธออีก จะหลีกหนีไปให้ไกลสุดสายตา/
ฮ้าวววว โทรมาแต่เช้ามืดเลยแฮะยัยแคทนี่ บอกให้ปลุก 6 โมงไหงโทรมาตอนนี้... อ้าวไม่ใช่ ใครกัน?
“กานต์พูดครับ”
-กานต์ ฮึก กานต์ ช่วยเราด้วย-
“เฮ้ย ใครอะ แล้วให้เราช่วยอะไร”
-กานต์ เราแอลนะ กานต์ เราไม่รู้จะบอกใครได้ กานต์ช่วยเราที-
“แอล แอลเป็นไร แล้วให้เราช่วยยังไง บอกมาสิ เร็วๆสิแอล
”
-กานต์มาหาเราที่ห้องหน่อยสิ ตอนนี้เลย เราพูดอะไรมากไม่ได้ กานต์มาด้วยนะ ฮึก ฮึก-
“ได้ๆ หอสีเขียวหลังสถาบันใช่มั๊ย อย่าเพิ่งทำอะไรนะ เราจะรีบไป”
-ขอบคุณกานต์ เร็วๆนะ กานต์-
ไม่รู้ว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ดูจากเสียงปลายสายแล้ว มันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ จะว่าไปแอลก็ไม่น่าจะมีอริที่ไหน แล้วใครทำอะไรแอล ช่างเถอะ ตอนนี้ต้องรีบไปก่อน แต่จริงๆ แล้วผมคนเดียวจะทำอะไรได้
ตี๊ด.............ตี๊ด.............ตี๊ด.............ตี๊ด.....ตี๊ด.....ตี๊ด.....ตี๊ด.....
อีกแล้ว ทำไมพี่ไอซ์ไม่ยอมรับสายอีกแล้วนะ ช่างก่อน ให้ศักดิ์ช่วยก็ได้
ตี๊ด.............ตี๊ด.............
+กำลังจะอาบน้ำ คิดถึงเค้าอะดิ โทรมาแต่เช้าเลย
+
“บ้าเหรอ ศักดิ์ เดี๋ยวศักดิ์รีบมาหากานต์หน่อยนะ หน้าหอสีเขียวหลังสถาบัน เมื่อกี๊แอลโทรมาร้องไห้ใหญ่เลย มีอะไรก็ไม่ยอมบอก บอกแค่ว่าให้กานต์ไปช่วยหน่อย”
+เฮ้ย โดนอำรึเปล่า+
“ไม่หรอก แอลร้องไห้ด้วยนะ เชื่อกานต์เหอะ กานต์ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย โอเค งั๊นเดี๋ยวเจอกันนะ อีก 10 นาที บายๆ”
ผมออกจากบ้านเรียกแท็กซี่แล้วให้พี่คนขับ ขับไปหอของแอลอย่างด่วนที่สุด ลงรถได้ผมก็วิ่งมาเรื่อยๆ
จนถึงหน้าห้องของแอลก็เจอศักดิ์รออยู่ก่อนแล้ว เราสองคนวิ่งขึ้นมาจนถึงชั้น 3 หน้าห้องของแอล เรียกก็แล้ว
เคาะประตูก็แล้ว แต่ไม่มีคนเปิดประตูให้ ได้ยินก็แต่เสียงของแอลร้องไห้เบาๆอยูในห้อง แค่นั้น
“ศักดิ์ กานต์ว่า เราพังประตูเลยดีมั๊ย คือหมายความว่าไม่ใช่ให้พังจริงๆอะ ลองถีบดูก็ได้ ถ้าไม่ออกก็ลงไปขอกุญแจสำรองเอา”
+โอเค งั๊น 1 2 3+
ปัง!!!
“แอล เป็นอะ................................”
สิ่งที่ผมเห็นในห้อง คือแอลที่ร้องไห้อยู่ พร้อมกับรอยเลือดที่มุมปาก
กับสภาพห้องที่ดูเหมือนกันว่า ต้องมีการต่อสู้หรือมีการทะเลาะกับใครบางคนในนี้มาเมื่อคืนแน่ๆ แต่ที่มากกว่านั้น
อีกภาพที่ผมเห็นก็คือ สภาพของคนๆนึง ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี คนที่บอกว่ารักผม คนที่ขอความรักจากผม
คนที่คอยกวนใจตลอดเวลา คนที่ทำให้ผมยิ้ม คนที่ทำให้ใจเต้นแรง ที่ตอนนี้นอนหลับไม่รู้เรื่อง อยู่บนเตียง
เตียงเดียวกันกับแอล และมีแค่เพียงลายผ้าห่มที่ปกปิด ส่วนสงวนของร่างกายไว้เท่านั้น
ก่อนเข้ามา สิ่งที่ผมอยากรู้มากที่สุดคือ แอลเป็นอะไร แอลมีปัญหาอะไร แต่ตอนนี้ สิ่งที่อยากรู้มากที่สุด
กลับกลายเป็น นี่มันเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เห็นอยู่ มันหมายความว่ายังไง ถ้านี่คือความฝัน ใครก็ได้ ขอแค่ใครสักคน ช่วยปลุกผมที
+ไอ้ไอซ์!!!!+
“อย่า ศักดิ์ กาต์ขอคุยกับแอลหน่อย ส่วนพี่ไอซ์น่ะ ปล่อยไปก่อน นะ”
+แต่ มัน+
“ศักดิ์ กานต์ขอนะ” ศักดิ์เตรียมตัววิ่งเข้าไปหาไอซ์ที่กำลังหลับไม่รู้เรื่อง แต่ผมดึงไว้ ผมยังไม่อยากให้เค้าตื่น
หรืออีกอย่าง ก่อนที่ผมหรือใครจะทำอะไร ขอให้ผมได้รู้เรื่องราวทั้งหมดก่อน แล้วหลังจากนั้น ก็ให้มันเป็นไปตามสิ่งที่ควรจะเป็น
“แอล ออกมาคุยกับเราหน่อยสิ ที่ระเบียงก็ได้”
แอลเอาผ้าขนหนูข้างเตียงมาพันตัวไว้ แล้วลุกตามมานั่งข้างๆผม ที่ระเบียง
เราสองคนคุยกันเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมดของแอล และ พี่ไอซ์ เท่าที่ฟังจากแอลสิ่งที่เกิดขึ้นมันเลวร้ายสำหรับผมก็จริง
แต่หากตอนนี้ผมสมหวัง คนที่เสียใจที่สุดก็คือแอล ถ้าเรื่องนี้จะมีคนผิด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมจะบอกว่าใคร
ไอ้พี่ไอซ์นั่นแหละ ที่ผิด ผิดอย่างไม่สมควรให้อภัย ทั้งๆที่เมื่อคืน แอล เป็นคนบอกให้พี่ไอซ์เลิกติดต่อกับแอลแล้ว
แต่พี่ไอซ์ก็ไม่ยอม ผมเกลียดคนแบบนี้ ทำไมถึงได้กล้าพูดอย่างนั้นนะ
–ไม่มีทาง ไอซ์ไม่เลิกกับแอลแน่ๆ แอลเป็นของเรา ไม่ว่าเราจะคบใคร แอลก็ยังเป็นของเรา-
จากนั้น ทั้งคู่ก็มีปากเสียงกัน จนสุดท้าย พี่ไอซ์คงเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ต่อยแอลที่ริมฝีปาก กับที่ท้องน้อย
แอลทนไม่ไหว ล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น แล้วหลังจากนั้น พี่ไอซ์ก็ ข่มขืนแอล
เรื่องราวทั้งหมดที่ผมได้ยิน ได้รับรู้มาจากแอล ทำให้ผมรู้อะไรมากขึ้น เข้าใจในหลายๆสิ่ง ที่ผมสงสัย
ผมคิดว่าผมรู้แล้ว ว่าวันนั้นทำไมแอลต้องขอบใจผม ทำไมเมื่อคืน พี่ไอซ์ถึงไม่ยอมรับสาย
“ศักดิ์ กลับเหอะ กานต์ต้องไปเก็บของอีก”
+อ้าว แล้ว ไอ้นี่หละ จะเอายังไง+
“ปล่อยเขาไปเถอะ นะศักดิ์นะ ถ้าเราไม่หยุดตั้งแต่ตอนนี้ เรื่องมันก็ไม่จบง่ายๆหรอก”
+ได้ แต่ถ้าวันไหน มันมายุ่งกับกานต์ กานต์บอกศักดิ์เลยนะ ปะ+
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในหอศักดิ์ เราตกลงกันว่าจะให้ศักดิ์มาเก็บของก่อน แล้วค่อยไปเก็บของๆผมที่บ้าน
แล้วหลังจากนั้น ก็ค่อยเดินทางไปหาเพื่อนๆ ที่หน้าสถาบัน แล้วเราค่อยไปเที่ยวด้วยกัน ถ้าจะถามว่า เกิดเรื่องอย่างนี้
ผมยังอยากไปอยู่อีกเหรอ ตอบได้เลยทันทีว่าไม่ แต่ศักดิ์มันอยากให้ผมไป ถ้าจะถามว่าเศร้าไหม เสียใจไหม
ตอนนี้ผมโกรธมากกว่า โกรธที่มาหลอกให้รัก แค้นที่ทำกับผมแบบนี้ ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ จนมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ศักดิ์มานั่งอยู่ข้างๆ
“อ้าว เก็บของเสร็จแล้วเหรอ งั๊น... ไปกันเหอะ”
+เดี๋ยว นั่งลงก่อน หันหน้ามานี่ด้วย+
“หืม อะว่าไง มีอะไรเหรอ” ยังไม่ทันพูดจบ ศักดิ์คว้าตัวผมไปกอดไว้
+กานต์ ร้องออกมาเถอะ ร้องไห้ออกมาเลย ไม่ต้องอายศักดิ์ ถ้าอยากจะร้อง ก็ร้องออกมา อย่าเก็บไว้ ถ้าเราเศร้าใจ
เสียใจ ร้องออกมาเถอะ ยังจำได้ไหม รู้ใช่ไหม กานต์มีศักดิ์อยู่ตรงนี้ ไม่ว่าเมื่อก่อน กานต์จะเป็นยังไง
กานต์จะทำอะไร จะเห็นศักดิ์อยู่ในสายตาหรือไม่ อย่าไปใส่ใจ ขอให้ กานต์รู้ไว้แค่ว่า ศักดิ์อยู่ตรงนี้
ตอนนี้ศักดิ์โอบกอดกานต์อยู่ ไหล่ของศักดิ์ มีที่ไว้สำหรับกานต์คนเดียว มันพร้อมที่รองรับทุกหยาดน้ำตาของกานต์นะ
อย่างน้อย ขอให้มันได้มีส่วนแบ่งในความทุกข์ของกานต์บ้าง ก็ยังดี+
“ฮึก ฮึก ฮือออ..... ทำไม ทำไม กานต์ กานต์เคยทำอะไรใครไว้ ทำไมกานต์ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วย ฮึก กานต์ ฮือ..........”
ตอนแรกผมคิดว่าผมจะไม่ร้องไห้ ให้กับคนๆนั้น แต่ต่อหน้าศักดิ์ ความรู้สึกที่ผมได้รับ ความอบอุ่นที่มองไม่เห็น
แต่สามารถสัมผัสได้ กลับทำให้ผมต้องร้องไห้ออกมา ทำไมนะ คนๆนึงที่รักเรา คนที่อยู่ข้างกันมาตลอด
คนที่มีความหวังดีให้กันมาเสมอ คนที่คอยดูแล ผมถึงได้มองข้ามไป ทำไมตอนนั้นผมถึงได้เลือก เลือกคนที่จะทำร้ายผม
+กานต์ ศักดิ์ไม่ได้คิดจะเอาช่วงที่กานต์อ่อนแอที่สุดมา ทำแบบนี้หรอกนะ แต่ต่อจากนี้ ขอให้ศักดิ์ได้ดูแลกานต์ได้ไหม
ถึงแม้ว่ากานต์จะยังมีใครอยู่ในใจก็ตาม.... กานต์ไม่ต้องตอบก็ได้นะ ตอนนี้กานต์เหนื่อยล้ามากพอแล้ว หลับเถอะ
หลับในอ้อมกอดของศักดิ์ ศักดิ์จะกล่อมกานต์เอง
ความรักจากไป ต้องเสียน้ำตามานาน
เพราะว่าเขาไม่เคยต้องการ จะอยู่เคียงข้างเธอ
เจ็บช้ำอย่างไร ฉันรู้ฉันเคยได้เจอ
และครั้งนี้ที่มาพบเธอก็เพราะความเข้าใจ
จะไม่ขอสัญญาถ้อยคำใดๆ จากวันนี้แค่เธอเชื่อใจเท่านั้น
อาจไม่เหมือนอยู่กับเขา คนที่ทิ้งเธอเพียงลำพัง
ที่ตรงนี้จะมีฉัน หากเธอต้องการ
อาจไม่เหมือนอยู่กับเขา เธอฝันร้ายแค่เพียงเมื่อวาน
แต่จากวันนี้ก็คงไม่เสียใจ
ความรักจากเขา ลึกซึ้งฝังใจเธอมา
เหมือนของขวัญของกาลเวลา ไม่อยากจะลบไป
ความรักจากฉันไม่หวังได้แทนที่ใคร
เพราะว่ารักต้องยอมเข้าใจ และพร้อมเดินด้วยกัน
ไม่ทำให้เสียใจ+
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AADF0P0&Autoplay=0----------------------------------------------------
ก่อนอื่น ต้องขออภัยอย่างยิ่งนะครับ
พอดีงานเยอะมาก เลยไม่ได้เข้ามาอัพให้ ไม่มีเน็ทด้วยอ่า
ออกต่างจังหวัดเน่อ
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วครับ
บายๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
