หัวข้อ: +++ สมาคม....คนแปลก +++

[thomaskung]

- -
อีแร้งคีน่ากำลังช่วยหมาป่ากายหรือกำลังเล่นสนุกันน่อ

ว่าแต่กายปลดผนึกเสื้อผ้าพี่โก้เนี่ย
ผมว่ามันเป็นอะไรในจิตใต้สำนึกรึเปล่านะ

สงสารโออะ อกหักซะงั้น

สงสารคนแต่งที่ขึ้นคาน
 

[กิมตี๋หัดขับ]

ตามมาแล้วจ้า  สงกาไส กาย ติดเชื่อ เสี่ยนๆ มาจาก นังคีน่าจัง แน่ๆๆ

 

[alien]

ชอบจังครับ สนุกดี..

แล้วมาต่ออีกนะจะรออ่าน....

จีบคนแต่งได้มะ... อิอิ

[mist]

โอคิดอะไร เดาไม่ออกอ่ะ 

ว่าแต่ พี่โก้กะกายจะเป็นไงมั่งน้อ 

[pongsj]

อิอิ พี่โก้เป็นแบบนี้แล้ว ก็จัดมาอย่าให้เสีย

[Tifa]

- -
อีแร้งคีน่ากำลังช่วยหมาป่ากายหรือกำลังเล่นสนุกันน่อ

ว่าแต่กายปลดผนึกเสื้อผ้าพี่โก้เนี่ย
ผมว่ามันเป็นอะไรในจิตใต้สำนึกรึเปล่านะ

สงสารโออะ อกหักซะงั้น

สงสารคนแต่งที่ขึ้นคาน
 

กรี๊ดดดดดดด  ใครว่าคีน่าแกล้งคะ
อร๊ายยยยยย(มาช่วยกรี้ด) ใครว่าผมขึ้นคาน ไม่นะ.......ปล เอารูปเดิมเถอะครับ รูปนี้ไม่ผ่านๆ

ตามมาแล้วจ้า  สงกาไส กาย ติดเชื่อ เสี่ยนๆ มาจาก นังคีน่าจัง แน่ๆๆ

 

เง้อ ผมไม่ได้ติดเชื้อบ้านังคินมานะ ฉีดยากันแล้วครับ อิอิ

ชอบจังครับ สนุกดี..

แล้วมาต่ออีกนะจะรออ่าน....

จีบคนแต่งได้มะ... อิอิ

ขอบคุณครับ แต่จะจีบนี่คงยากนะครับ ต้องถามพี่thomaskung ว่าจะยอมรึเปล่า คริๆ

โอคิดอะไร เดาไม่ออกอ่ะ 

ว่าแต่ พี่โก้กะกายจะเป็นไงมั่งน้อ 

คนแต่งก็ยังเดาไม่ออกเลยนิ ว่าจะยังไงดี

อิอิ พี่โก้เป็นแบบนี้แล้ว ก็จัดมาอย่าให้เสีย

จัดเลยๆ เย่ๆ แต่ตอนนี้เป็นของคีน่าอะ เลยอด คริๆ

[Tifa]

วังวน…….วันวาน




ฉันและโอออกมานอกห้องพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย แค่นี้คงจะคุยกันได้รู้เรื่องนะหวังว่า

น่าจะเป็นไปได้ด้วยดี

……แต่คนข้างๆนี่เดาไม่ออกแฮะ
โอซึ่งปกติไม่ค่อยแสดงอารมณ์ใดก็ยังคงความเป็นตัวเองไว้อย่างดี…..เก็บงำ
หึ….แบบนี้ต้องกระตุ้นเสียหน่อย

“โกหกเก่งดีนะโอ…..ที่บอกว่าตัวเองหยุดหายใจน่ะ คริ”

กึก

เขาหยุดเดิน กล้ามเนื้อใบหน้ากระตุกเล็กน้อยก่อนรอยยิ้มอันเชือดเฉือดผุดขึ้นบนใบหน้าอันราบเรียบนั้น
“ไม่ได้โกหก”

คำพูดนั้นหลุดออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ…..หุหุ ติดกับแล้วนายโอ

“หรอจ้ะ คริๆ เอ….ภาพที่ฉันสร้างมันไม่มีพลังที่ทำให้หยุดหายใจนา”

เขาชะงักไปอีกครั้ง
“……..”

คริๆ เอาสิ คิดเร็วๆใช้ข้ออ้างอะไรอีกนายโอ

“เรา……” โอพูดได้แค่นั้นก่อนจะเงียบไปอีก
“โหย….ยอมรับมาเหอะน่า คีน่าสัญญาว่าจะไม่บอกใคร”
“……….”

โอไม่ว่าอะไรได้แต่เพียงพยักหน้าหงึกๆ
“นายขอบกายมันหรอ” ฉันรีบยิงคำถามออกไปโดยไว

โอที่ได้แต่อึ้งกับคำถามถึงกับผงะไป
“คริๆ ไม่ต้องตอบก็ได้” แค่นี้ก็มากพอแล้วล่ะอิอิ

เขาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
“ถ้านายเป็นกายก็คงดี” สีหน้าที่เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เป็นสัญญาณที่บอกว่าควรยุติการสนทนาในครั้งนี้

ฉันเข้าไปลูบหลังเขาเบาๆ
“เอาน่าโอ….อย่างนายเดี๋ยวก็มีคนน่ารักๆมาจีบเยอะแยะ เชื่อดิ”
เขาก็ได้แต่อือออไปอย่างนั้น สีหน้าไม่ดีขึ้นเลย
“อย่างน้อยก็คนน่ารักๆตรงนี้ไง อร้าย…อายจัง”

“หึ” เสียงหัวเราะเบาๆ เล็ดลอดออกมา 

“สบายใจขึ้นยัง….”

“อืม………ไปกินเหล้ากัน”

………………..
……………
……….
……..
…..
…
...
..
.

เราไปยังร้านเหล้าประจำของสมาคม แน่ล่ะก็มันใกล้ดีนี่นา
การสนทนาของเราเริ่มจากภาษาใบ้ และ ค่อยๆเพิ่มคำพูดเข้ามาร่วมทีละนิดๆ
แปรผันตามกับปริมาณของเหลวสีอำพันที่ไหลเข้าสู่ร่างกาย





“อีกนิดเดียวนะ โอ” 

“อือ” เขาไม่ค่อยรู้ตัวดีหรอก แต่ก็ทำตามคำสั่งฉันอย่างดี

“อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว”

“อืม…..”

“ขยับตัวช่วยหน่อยสิ เราหนักนะ”

“อาร์…..อืม”

“ออกแรงหน่อย….อย่างนั้นล่ะ เร็วเข้า…..เร็วอีกใกล้แล้วๆ”

“…คินเราไม่ไหวแล้ว”

“อีกนิดเดียวโอ อย่าพึ่ง”

“ไม่ไหวแล้วคิน….จะออกแล้ว”

“อย่า กลั้นไว้ก่อนอีกนิด แห่กๆ”




“…….ไม่ไหวแล้ว อ้ะ อุ้บ”

“อร๊ายยยยยยยยยยยยย”





……………………………………………………………………………………………



ฉันพาร่างตัวเองที่เปื้อนเต็มไปด้วยอ้วกของโอเลอะเต็มเสื้อไปหมด
ชิไอ่เราก็อุตส่าห์รีบพยุงกลับมา อีกนิดเดียวก็จะถึงห้องแล้วเชียวเซงจิ๋ม จริงๆ


……………………………………………………………………………………………..

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ….ยังไม่ง่วงนอนเลยง่ะ

นั่งอ่านหนังสือห้องกลางละกัน

แต่ยังไม่ทันที่จะได้อ่านหนังสือเล่มไหนเสียงบางอย่างก็ดังลอดออกมาจากทางห้องของกาย

ฉันได้แต่ยิ้ม….นี่มันตี 1 ละนะยังไม่เลิกอีก



แต่พอกลับมามองตัวเองล่ะ



ข้างซ้าย…..ว่างเปล่า
ข้างขวา……โคมไฟ



ความคิดเดิมๆกลับแล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง……..ว่าน

ฉันตัดสินใจเดินออกไปข้างนอก ไม่รู้หรอกว่าจะไปไหน รู้ตัวอีกทีก็มาถึงสวนหย่อมที่พักผ่อนใจกลางสมาคมเสียแล้ว

ฉันนั่งลงมองฟ้า…..พระจันทร์ครึ่งดวงกำลังฉายแสงอยู่เบื้องบน เมฆสีดำลอยไปมาบดบังเป็นระยะ

ว่าน……คิดถึงจังเลย

ฉันสะบัดหัวไปมา…..ไม่ๆ เรื่องนั้นมันจบไปแล้ว
…….เมื่อไรเธอจะจางหายไปเสียที

น้ำตาใสๆ ไหลลงมาอาบแก้มทั้ง 2 ตอนนี้ไม่ต้องอายใครหรอก เพราะมีแต่ฉันเท่านั้น
ไม่ต้องแสร้งทำเป็นร่าเริง…..ไม่ต้องหลอกว่าเข้มแข็ง…..มีแต่ความจริง….

มองไปที่นั่งด้านข้างก็ยังว่างไว้…..รอคนนั้นที่จะมานั่งเคียงคู่กันไป



ฉันหลับตาลง ในใจภาวนาขอให้เขาคนนั้นมานั่งข้างๆทีเถอะ
พอลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ข้างๆก็ยังคงเป็นอากาศอยู่



หึหึ



มันจะเป็นไปได้ไง สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้
ทั้งๆที่เราอยากจะมีความรักกับเขาบ้าง…..มันเป็นไปไม่ได้เชียวหรือ



น้ำตาที่เอ่อล้นมาหยดลงสู่ต้นขา…..เมื่อไรกันที่น้ำตาเราจะแห้งไป
เมื่อไรกันจะมีคนมาช่วยหยุดมัน…..ขอแค่สักคน…..เท่านั้น



“นั่งด้วยคนได้ไหม คิน”



                           

เมื่อไรจะหนีพ้นเสียที

[/color]

[กิมตี๋หัดขับ]

รีบมาอ่านเลยแหละ  รู้สึกฉงฉาน  คนที่มานั่งข้างๆ คีน่า แระ 

ขอบคุณมากน่ะค้าบบ ที่ไปเยี่ยมลูกปลาน้อย  หุหุหุ 

[mist]

โห คีน่าโหมดเศร้า  ว่าแต่ใครเป็นคนทักหว่า มาเฉลยเร็ว ๆ นะ

[Kirimanjaro]

อ๊าย  นังกาย  เสร็จเจ๊โก้แน่ ๆ

[pongsj]

...ใคร...???

[alien]

ตามมาอ่านต่อ.... มีทิ้งไว้ให้ลุ้นด้วยอิอิ

เสียงคนที่ทักจะเป็งครัยน๊า.... ถ่านไฟเก่า ธัสจัง หรือ????

รออ่านต่อนะค๊าฟฟฟ

[winwell]

ผมขอตั้งคลับเอฟซีกายโอมาเข้าคลับกายโอกันเยอะๆน้าคร้าบFC-GO 1
 
เรารักกายโอ

[thomaskung]

อดีตคล้ายสายธารเวลา
เกินไขว่คว้าทิ้งเราเดียวดาย
วันนี้ความทรงจำตอกย้ำใจ
 

[alien]

 

ให้กำลังใจคนเขียนนะอิอิ

อย่าอ่าน+แต่งนิยายเพลิน จนลืมหนังสือล่ะอิอิ

[Tifa]

รีบมาอ่านเลยแหละ  รู้สึกฉงฉาน  คนที่มานั่งข้างๆ คีน่า แระ 

ขอบคุณมากน่ะค้าบบ ที่ไปเยี่ยมลูกปลาน้อย  หุหุหุ 

เง้อ สงสารคีน่าสิคะ งี้ล่ะค่ะ ชีวิตนางเอก มีแต่คนชังซิกๆ

โห คีน่าโหมดเศร้า  ว่าแต่ใครเป็นคนทักหว่า มาเฉลยเร็ว ๆ นะ

...ใคร...???

มิบอกคริๆ รอตอนหน้านะจ้ะ

อดีตคล้ายสายธารเวลา
เกินไขว่คว้าทิ้งเราเดียวดาย
วันนี้ความทรงจำตอกย้ำใจ
 

แอร๊ยยยยยย....ท่อนสุดท้ายล่ะคะ

ผมขอตั้งคลับเอฟซีกายโอมาเข้าคลับกายโอกันเยอะๆน้าคร้าบFC-GO 1
 
เรารักกายโอ

โหเล่นงี้เลยหรอ งี้ต้องเขียนให้โอได้ย้ายไปอยู่สามคอื่น หุหุ

ตามมาอ่านต่อ.... มีทิ้งไว้ให้ลุ้นด้วยอิอิ

เสียงคนที่ทักจะเป็งครัยน๊า.... ถ่านไฟเก่า ธัสจัง หรือ????

รออ่านต่อนะค๊าฟฟฟ

เดาเก่งมากเลย ถูกต้อง อิอิเป็นใครสักคนในนั้นล่ะ

[Tifa]

วันใสๆ กับพี่ชาย




อืม…..อุ่นดีจังเลย

ผมกระชับอ้อมแขนนั้นให้แน่นเข้าอีก พี่โก้ที่ยังหลับก็คงยังไม่รู้เรื่อง

หลังของผมแนบชิดติดกับตัวของพี่เขา…..เฮ้อ อุ่นดีแท้ แน่ล่ะมันไม่ใช่แค่ความอบอุ่นที่มาจากร่างกายนั้น
ทว่ามันกลับซึมลึกลงไปในหัวใจ รู้สึกถึงเลือดที่ไหลไปยังส่วนต่างๆ

ปล่อยให้พี่โก้นอนต่ออีกหน่อยดีกว่า    (เมื่อคืนคงเหนื่อย อิอิ)

ผมงัดเอาแขนขาวๆของพี่เขาออกไปพร้อมกับยันตัวลุกขึ้น แต่พอยืนเท่านั้นล่ะความระบมก็แล่นแปล้บเข้ามาที่บั้นท้าย
โหยๆ…..พี่โก้นี่เล่นหนักเหมือนกันนะนี่

ผมค่อยๆพาร่างที่เดินได้ไม่ค่อยสมบูรณ์นักเข้าไปห้องน้ำด้านนอกจนได้ (ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วนา)

“อ้าว คิน ไปไหนมากลับเช้าเชียว” เมื่อออกมาห้องกลางก็พบกับคินที่กำลังเข้ามา ประตูที่กำลังปิดลงนั้นบดบังชายคนหนึ่งไว้ ใครกัน………ที่สำคัญ คินมันใส่เสื้อตัวเมื่อวาน

“เปล่าจ้า ก็ไปแถวๆนี้ล่ะ” เจ้าตัวดีว่าพลางหาวทำปากกว้าง ชิ ไม่สมเป็นกุลสตรีเลย
“แล้วไปกับใครอะ” นั่นดิใครนะเห็นแค่นิดเดียวเอง
“คริๆ ไม่บอก”

แล้วเจ้าตัวดีก็เดินไปยิ้มไปอย่างมีความสุขที่ได้กวนอารมณ์ใครสักคนแต่เช้า และยังไม่วายส่งท้าย
“กายก็อย่าหักโหมนะจ้ะ ดูเดินเข้าสิ หมาลอดได้ทั้งฝูงละมั้ง  อร๊ายยยยย”



ปัง



 สาวน้อยเดินเข้าห้องไปอย่างสุขใจทิ้งให้อีกคนหน้าแดงอยู่อย่างนั้นก่อนจะเข้าห้องน้ำไป (นี่มันถ่างขนาดนั้นเลยหรอ)

กระแสน้ำเย็นช่วยทุเลาอาการระบมได้บ้างบางส่วน ผมมองดูตัวเองในกระจก อืม……โอเคไม่มีไรเสียหาย
จะมีก็แค่………เจ็บชิบ……………


เวลาล่วงไปกว่าค่อนเช้าแล้ว คุณพี่ที่รักก็ไม่คิดที่จะขยับตัวเลยสักนิด มี่หิวละนะนี่
ผมเข้าไปใกล้เขาเพื่อที่จะปลุก แต่พอได้เห็นสีหน้าที่นอนอย่างมีความสุขก็ใจอ่อนขึ้นมา

หลับแล้วดูเหมือนเด็กเลยเนอะ อิอิ

มือของผมถูกใช้ในการเสยผมที่ปรกใบหน้านั้นออก ลมหายใจที่แผ่วเบา………..แก้มนุ่มๆ……ริมฝีปากอันนั้น

มารู้ตัวอีกทีก็เผลอ จุ๊บ พี่เขาไปซะแล้ว…..เง้อ นี่เราทำอะไรนี่….แต่พี่โก้ยังหลับอีก
เอาน่าคงไม่เป็นไรหรอก ผมค่อยๆดึงผ้าห่มออกไปทีละนิด

อกขาวๆโล่ออกมา มันไม่แน่นนักแต่ก็ได้รูป

ส่วนท้องที่มารวมเป็นก้อนเดียว อิอิ หุ่นเสี่ยนะนี่….อ้ะไม่ใช่นะ อย่าเข้าใจผิด พี่เขาไม่มีกล้ามท้องครับ แต่มันก็ไม่ป่องมากหรอก พอให้อภัยได้ แต่ไอ่ขนอ่อนๆที่ไล่มาตั้งแต่สะดือนี่สิ เอื้อก……..

ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ทำไมต้องใจสั่นด้วยนะ ผ้าห่มที่ปิดไว้อีกนิดเดียว…….
สายตาก็คอยสอดส่องพี่เขาว่าตื่นแล้วหรือยัง…..ยังหลับอยู่

มือที่จับผ้าห่มนั้นสั่นรัวราวกับผีเข้า…..หยดเหงื่อเริ่มผุดที่ใบหน้า ทั้งๆที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ
ใจหนึ่งก็อยาก…..แต่อีกใจก็กลัว…..กลัวพี่เขาไม่ชอบ

เฮ้อ…..ผมตัดสินใจปล่อยมือลงในที่สุด ช่างเหอะ ซื้อไรมาให้พี่โก้ดีกว่า


“กาย มานี่ก่อน” เสียงพี่เขาเรียกให้ผมหยุด

เมื่อหันกลับไปก็พบว่าพี่เขานอนทำหน้าเคร่งอยู่บนที่นอนนั้น
“ตื่นเมื่อไรอะ” ผมได้แต่ก้มหน้างุด ราวกับเด็กที่ทำผิดแล้วผู้ใหญ่จับได้
“ก็ตั้งแต่กายตื่นนั่นล่ะ….พี่บอกให้มานี่ไง” เขาทำเสียงเข้ม (คิดว่าจะกลัวรึไง….แต่ก็หวั่นๆอะ)

ผมเดินไปนั่งข้างๆเตียง พี่โก้ลุกมาตะครุบตัวไว้ทันที
“วันหลังนะ ไม่ต้องแอบทำแบบนี้ก็ได้ เดี๋ยวพี่จัดให้ หึหึ” พี่เขากระซิปข้างๆหูเบาๆก่อนที่จะก้มลงเอาปากมาแอบ จุ้บ ที่แก้มผม 1 ที
“ถือว่าหายกันแล้วนะ……เด็กน้อย หึหึ”
“ไม่เล่นนะพี่โก้ ไปอาบน้ำดิ หิวจะแย่แล้ว” ผมรีบแกะแขนที่กอดไว้ออก ก็นะ อายอะ
“ไม่ชอบหรอ พี่กอดแบบนี้” น้ำเสียงที่ถูกดัดให้เหมือนว่าน้อยใจกล่าวขึ้น

ใครจะไม่ชอบวะ

“ก็…..ชอบอะ” แต่ผมได้แต่งึมงำเบาๆ
“อะไรนะ”

“เง้อ ไม่บอกแล้ว เร็วเข้าพี่โก้หิวแล้วนะนี่” ผมรีบบ่ายเบี่ยง
“ไม่เอา บอกมาก่อน” พี่เขากอดรัดแน่นขึ้น

เล่นแบบนี้ใช่มั้ย

ปลด

แขนทั้งสองที่รัดไว้ดีดออกจากกันทันที
“ขี้โกงนี่” ทว่าพี่โก้ยังไม่ยอมแพ้ยังพยายามที่จะพุ่งเข้ามาหาอีก
“หยุดเลยๆ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปเที่ยวกันพอดี” ผมรีบห้ามและออกวิ่งหนีไปรอบๆห้องด้วย
“นะๆ ขอกอดอีกที”
“…….ทีเดียวนะ”

ความอบอุ่นเหมือนในตอนเช้ากลับมาเยือนอีกครั้ง รอยิ้มเล็กเกิดขึ้นบนใบหน้าทั้งสองคน
………………
………
…..
…
..
.

ผมและพี่โก้ ยืนอยู่ตรงหน้าศูนย์การค้าชื่อดังกลางใจเมือง ก็ไหนๆจะหยุดทั้งทีก็ชวนกันมาเที่ยวซะเลย
พี่เขาเดินนำเข้าไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งจัดตกแต่งไว้อย่างเรียบง่ายแต่ก็ดูสวยไปในตัวของมัน

เรานั่งกินกันไปเรื่อย ของกินทยอยมาทีละอย่างจนมันเต็มโต๊ะไปหมด
“ไม่แปลกใจเลยนะนี่ ที่หุ่นพี่เป็นแบบนี้ หุหุ” ผมส่งสายตาไปมองกองจานอาหารที่ว่างเปล่าอยู่ฟากพี่เขา
“โหย แบบนี้ล่ะสาวติดตรึม” พี่แกเล่นกิรซะเรียบแล้วเอนตัวตบหน้าท้องที่มันนูนออกมาตามบริมาณอาหารที่กินเข้าไป ง่ะ กลายเป็นเสี่ยไปซะละ เมื่อเช้ายังแฟบอยู่เลย

“ไปไหนกันต่อดี” พี่โก้ถามขึ้นขณะที่เราต่างพากันเดินออกมาอย่างไร้จุดหมาย
“อืม……แล้วแต่พี่โก้ละกัน”
“งั้นกลับห้องกัน” พี่เขายิ้มเจ้าเลห์พร้อมส่งรังสีความหื่นออกมา
“ไม่ต้องเลย ไปเดินดูของกัน” หุหุต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง พี่นี่ยิ่งเอาจริงอยู่

พี่โก้แต่แต่ทำหน้ามุ่ยเดินดูของตามหลังต้อยๆๆ หุหุ
“ไม่ต้องทำงอนเลยพี่ โหยอายุก็เยอะละยังงอนอีก”
“เออ” แล้วพี่แกก็เดินนำลิ่วไปเลย เง้อต้องไปง้อหรอนี่
“โอ๋ อย่าน้อยใจไปเดี๋ยวคืนนี้……” แกหยุดแล้วหันมายิ้มทันที
“เดี๋ยวคืนนี้ใหนอน ห้องคินได้ 1 คืน 555”
“จริงง่ะ โหยพี่รอวันนี้มานานในที่สุดก็เป็นจริง”
“เฮ้ย….เอาจริง”
“อ้าวก็กายว่างั้นนิ”
“ขอให้มันจริงเหอะ”

เรายังเถียงกันไปเรื่อยๆไม่ได้สาระจริงจังอะไรนัก สักพักพี่เขาก็หยุดพูดพร้อมกับหันไปมองข้างหลัง
“กายเดินเร็วขึ้นหน่อย” จากเดิมที่ต่างคนต่างเดิน แต่ตอนนี้พี่โก้จับมือผมไว้แล้วรีบออกเดินไปให้เร็วที่สุด

ไอ่เราก็ได้แต่เออออไปตามเรื่องไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่โก้เป็นไรไป” ผมถามเมื่อเราหยุดกันที่ลานน้ำพุ
พี่แกหันหัวไปมา เหมือนกำลังจะหาใครอยู่
“พี่ว่าเราถูกสะกดรอย มาทางนี้” แล้วพี่แกก็ลากผมเข้าประตูห้างไปอีกครั้ง

“คิดมากไปเปล่าพี่”
“จริงๆ ลองสังเกตไอ้คนตัวใหญ่ๆ ใส่เสื้อแขนยาวคอปก ใส่หมวกสีดำนั่นสิ”

ผมลองหันกลับไปดู ที่ระยะ 200 m ไกลมากๆเลยนะนั่น

“มันตามมาตั้งนานแล้ว” พี่แกยังลากผมไปอยู่ จะไปไหนนี่
“เอ่อพี่โก้ แล้วเราจะไปไหนกัน”
“ไม่รู้ แต่รู้ว่าไอ่คนนั้นไม่น่าไว้ใจ”
“คิดมากไปมั้งพี่”
“ไม่หรอก มันผิดปกติ” แกทำหน้าจริงจังก่อนจะพาผมขึ้นมาถึงชั้นบนสุด

ไอ่คนนั้นหายไปแล้ว

“เห็นมั้ยพี่คิดมากไปเอง”
“อ่านะ ก็เป็นห่วงเราไง…..เห็นว่าไปสร้างศตรูไว้เยอะ” พี่เขาเอามือลูบหัวผมเบาๆ

นั่นสินะ เรามันอยู่ฝ่ายออกงานภาคสนาม สร้างเรื่องไว้เยอะ

ผมได้แต่ยิ้มที่อย่างน้อยพี่เขาเป็นห่วงเรา
“ไม่ต้องห่วงหรอก มีพี่โก้อยู่ทั้งคนนี่” ผมตอบกลับไปบ้าง

ตาเราประสานกัน พี่เขายิ้มให้เล็กน้อย

แต่เสียงฝีเท้ากับเสียงคนพูดคุยก็ทำเอาสมาธิผมกระเจิงไปหมดเสียก่อน

ผู้คนมากมายต่างพากันเดินไปยังอีกฝั่งหนึ่งของห้าง ปากก็พูดกันไป
“มีคนจะโดดตึก”

ผมจับใจความได้อย่างนั้น
“พี่โก้” ผมมองพี่โก้ทันที
พี่แกไม่รอช้ารีบดึงมือ (อีกละ) ไปตามคนกลุ่มนั้นทันที


“อย่าเข้ามานะ…..ไม่งั้นชั้นโดดจริงด้วย”

หญิงสาววัยรุ่นนางหนึ่งโวยวายอยู่ที่ระเบียงด้านนอกของตึก ลำพังเพียงเธอคนเดียวคงไม่น่ากลัวเท่าไรแต่นี่
ในมือหล่อนมีเด็กทารกตัวเล็กๆ อยู่ด้วย น้ำตาเธอไหลอาบสองแก้ม เสียงเด็กกรีดร้อง ปนกับเสียงของบรรดาไทยมุง

“มันไม่รักกูแล้ว….มันทิ้งกู ฮือ…..บอกว่าอย่าเข้ามา” เธอกรีดร้องอย่างเสียสติ ร่างที่เดินไปมาก็โซเซ น่าหวาดเสียวเป็นอย่างยิ่ง

“พี่โก้พอไหวมั้ย”
“เด็กคนนั้นไม่มีปัญหา แต่ผู้หญิงคงไม่ได้ เกินกำลังพี่” พี่แกพูดเครียด
“งั้นผมจัดการผู้หญิงคนนั้นเอง”
“จะไหวหรอกาย” พี่เขาดูเป็นกังวลเนื่องจากความสามารถของผมไม่เอื้อกับงานแบบนี้เลย ผิดกับพี่โก้
“เอาเป็นว่าผมจะรอจนถึงที่สุดก่อนละกัน”

เราตกลงกันได้ก็แยกย้ายไปตามที่กำหนด โดยที่พี่โก้รีบลงไปด้านล่าง ส่วนผมก็ตรงรี่รีบไปยังริมของระเบียง
“ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน”

เสียงของคนแถวนั้นต่างร้องปลอบใจให้เธอกันระงม…..แต่ดูท่าเธอจะไม่ได้ฟัง สายตาเลื่อนลอยเดินไปมาบนขอบ

โซ่ที่ยาวที่สุดของผมปลดออกมาจากเอว ผมผนึกปลายด้านหนึ่งไว้กับมือของตัวเอง

ความร้อนใจเข้ามารุมเร้า เหงื่อไหลชุ่มไปทั้งตัว หัวใจเต้นระส่ำ สายตาจ้องไปที่เป้าหมายอย่างแน่นิ่งรอจังหวะ

แรงคนเบียดเสียดต่างพยายามที่จะเข้ามาดูเหตุการณ์นี้ดันหลังผมเป็นระยะ ทว่าผมไม่มีเวลาสนใจ

“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”



เธอกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะทิ้งตัวเองลงไปยังเบื้องล่าง
พี่โก้ดีดตัวขึ้นมาจากพื้น คว้าตัวเด็กไว้ได้ก่อนจะค่อยๆลดระดับลงยังพื้น

ผมออกวิ่ง แขนเหวี่ยงโซ่ออกไป……



ผนึก



ปลายโซ่อีกด้านถูกมัดติดกับตัวของเธอ แต่แรงกระชากนั้นช่างแรงเกินที่ผมจะรั้งไว้ได้
ตัวปลิวไปตามแรงนั้น ผมหลับตาปี๋ ด้วยความกลัว แต่กลับมีแรงกระชากรั้งผมไว้

ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ไอ้ที่ตามรอยเรานี่ผมจำเสื้อกับหมวกได้

เขากับผมช่วยกันออกแรงยื้อไว้สักพักบรรดาคนที่อยู่รอบๆก็เข้ามาช่วยดึง



………………………………………………………………



เหตุการณ์วุ่นๆทั้งหลายก็จบลงได้ด้วยดี ผมกับ ไอ้คนที่สะกดรอยตามนั้นนั่งหอบอยู่
“ขอบใจนายมากเลยนะ เอ่อ นายชื่อไรอะ” ผมพยายามที่จะมองใบหน้าของเขา แต่มันถูกปิดไว้หมด

เขาลุกขึ้นทันทีพร้อมตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่ผมไวกว่า



ผนึก



กุญแจมือถูกมัดเราทั้งสองไว้

“นายตามเรามาทำไม”
“……….”

“กาย” พี่โก้รีบวิ่งมาแต่ไกล ด้วยหน้าตาตื่นๆ

ผมดึงหมวกที่ปิดคลุมใบหน้าออก

“ไอ่โอ”


มันได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ แต่พอพี่โก้เข้ามานี่สิ


“ตามมาทำไม” พี่เขาถามด้วยเสียงเย็นชาพร้อมกับดึงผมออกมาไว้ข้างตัว แต่มันติดกุญแจมืออะ
“เอาออกสิกาย” เขาว่าดุๆ
“นายมาทำไม” พี่โก้ยังรุกถามต่ออย่างหาเร่อง ไอ่โอก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบอะไร…….แย่แน่ๆเลย

“เอ่อ โอเขามาเที่ยวกับคินน่ะพี่โก้” ผมรีบแก้ตัวให้อย่างรวดเร็ว (ก็ไม่อยากมีเรื่องนี่)
“ไหนล่ะคิน” พี่โก้ถามต่ออย่างไม่เชื่อ



เง้อตายแน่ๆงานนี้



“นั่งอยู่ฟากโน้น เดี๋ยวพามา” โอบอกเรียบๆ ก่อนจะเดินไปอีกทาง
“อย่านานล่ะมึง” พี่โก้ตะโกนตามหลังไป



“พี่โก้ ทำไมชอบหาเรื่องไอ่โอมันจัง”
“พี่ไม่ไว้ใจมัน….มันคิดอะไรกายก็รู้นี่”
“แต่….พี่ก็รู้ว่าผม…….”
“อะไร” เฮ้อ เห็นหน้าเอาจริงเอาจังของพี่โก้แบบนี้ละพูดอะไรไม่ออกเลย น่ากลัวอะ
“เปล่า……” ผมได้แต่นั่งหงอ

ผมเงียบไปอีก…หมดปัญญาจริงๆกับไอ่โรคชอบคิดมากของพี่โก้นี่จริงๆ




“กรี้ด โอ……ชั้นยังไม่เสร็จเลยนะ” เสียงกรี้ดแหลมปรี้ดเป็นเอกลักษณ์ของคิน…..ฟู่ค่อยโล่งใจหน่อยอย่างน้อยก็ไม่ได้โกหก



แต่พอเห็นภาพที่ไอ่โอแบกนังคินมาก็ถึงกับเหงื่อตกอีกรอบ ทำไมน่ะหรอ



ไอ่โอวางคินลงพื้น สภาพของมันอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวพันรอบอกไว้….บนหัวมีผ้าเช็ดตัวอีกผืนโพกหมักผมไว้อย่างสวยงาม….ยังไม่พอร่องรอยหยดน้ำที่เกาะตามตัวแสดงให้เห็นว่า มันพึ่งอาบน้ำเสร็จ แล้วไอ่โอคงเคลื่อนย้ายมันมาที่นี่
โอย…….กรรมละกู



                              

ตายแน่คืนนี้

[/color]

[winwell]

 


เอาให้โก้เลิกกับกายไปเลยยยย

โอช่างทำไปได้เอานั่งคินมาทั้งผ้าเช็ดตัวแต่ไงเราก็รักกายโอ

มาเข้าคลับคนรักกายโอกันเถอะคร้าบบบบบบบบ

[alien]

555+ จบได้ฮาดี

ตอนเริ่มเรื่องนึกว่าจะเปลี่ยนแนวเรื่องเป็น แฟน(ไม่มีตาซี)..18+ ซะแร้วอิอิ

[กิมตี๋หัดขับ]

เค้าไม่เชียร์พี่โก้แระ หึงมิเข้าร่อง อะอะอะ  เอาโอดีกว่า พูดน้อยๆจิ้มหนักๆอิอิ 

สงสารกาย  มีแฟนแบบนี้ไปเลี้ยงปลาทองดีก่า 

[Kirimanjaro]

สมัครเป็นแฟนคลับ GO

ตามนั้น  อิอิ

[mist]

  เจ้าโอ ทำไปได้ แต่คิดอีกทีก็สงสารอ่ะ 

[Tifa]

เอาให้โก้เลิกกับกายไปเลยยยย

โอช่างทำไปได้เอานั่งคินมาทั้งผ้าเช็ดตัวแต่ไงเราก็รักกายโอ

มาเข้าคลับคนรักกายโอกันเถอะคร้าบบบบบบบบ

สมัครเป็นแฟนคลับ GO

ตามนั้น  อิอิ

ตายละๆ ตัวรองเด่นกว่า.....เอหรือว่าจะให้โอเป็นคนเล่าเรื่องดี......เงียบทั้งตอน อิอิ

555+ จบได้ฮาดี

ตอนเริ่มเรื่องนึกว่าจะเปลี่ยนแนวเรื่องเป็น แฟน(ไม่มีตาซี)..18+ ซะแร้วอิอิ

ต้องรอตอนของ คีน่าครับรับรอง 18+ แน่นอน

เค้าไม่เชียร์พี่โก้แระ หึงมิเข้าร่อง อะอะอะ  เอาโอดีกว่า พูดน้อยๆจิ้มหนักๆอิอิ 

สงสารกาย  มีแฟนแบบนี้ไปเลี้ยงปลาทองดีก่า 

เอ....ทำไมต้องเลี้ยงปลาทองอะ

เจ้าโอ ทำไปได้ แต่คิดอีกทีก็สงสารอ่ะ 

น่าสงสารจริงๆ เอ้าเรียกคะแนนเข้าไปคีน่า.....น่าสงสารกว่านะคะซิกๆ

[Tifa]

งานเข้า………


“ลั้น ลา ลั้น ลา ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ซักคำให้ลึกซึ้ง ไม่ต้องบรรยายอะไร ให้สวยเลิศเลอ….แต่ ชั้นสวย ชั้นสวย”
ฉันแหกปากร้องเพลงในห้องน้ำอย่างมีความสุขไม่รู้เป็นอะไร แค่วันนี้รู้สึกดี

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเข้ากับอกอย่างดี พลางหยิบผ้าอีกผืนมาโพกไว้บนหัวที่ยังชื้นน้อยๆอยู่



ปังๆๆๆๆๆๆ



เสียงเคาะประตูรัวถี่ ใครนะไม่มีมารยาทซะเลย ชิ

ฉันเดินไปเปิดอย่างหัวเสีย

“อ้าว โอ มีไร”



ควับ



แขนอันใหญ่ของโอรวบตัวของฉันขึ้นพาดบ่า……(ไม่นะ) สิ่งแวดล้อมเริ่มเปลี่ยนแปลง
“โอจ้ะ ไม่ต้องรีบก็ได้ ไปอาบน้ำก่อนสิ อร้าย” พูดไปได้อย่างไร อายจังคริๆ

เขาไม่ตอบ แต่กลับเร่งสปีดการเคลื่อนย้าย



พรึบ



เราโผล่มายังใจกลางห้างชื่อดังใจกลางเมือง คนที่เดินไปเดินมาต่างพากันมอง
นี่มันจะพาฉันมาเดินเที่ยวห้างหรอ…..แต่


“กรี้ด โอ……ชั้นยังไม่เสร็จเลยนะ”

ฉันพยายามดิ้นแต่ก็เกรงว่าผ้าเช็ดตัวจะหลุดไปเสียก่อนจึงได้แค่บิดไปบิดมา
ส่วนโอเองก็ไม่ว่าไรเดินแบกดุ่ยๆ ไปตามทาง คนเริ่มเข้ามามุงดูรอบมากขึ้น (บางคนเดินตามมาเลยก็มี)

จนกระทั่งการเดินหยุดลง โอค่อยวางฉันลงกับพื้น

เท้าอันเปล่าเปลือยสัมผัสกับพื้นอันเย็นเฉียบ แอร์เย็นๆ กระทบกับหยดน้ำบนร่างกายยิ่งเร่งให้รู้สึกหนาวมากขึ้น

“มาแล้ว” คนที่อยู่ข้างๆฉันเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเรียบเฉยอันเป็นเอกลักษณ์

ฉันมองสำรวจรอบๆ ข้างหน้าคือ พี่โก้…..กาย……แล้วข้างๆ ไอ่โอ………
โอ…..กาย…..พี่โก้…..คริๆ หนุกแน่งานนี้

“มีอะไรกันคะพี่โก้ กาย” ฉันฉีกยิ้มที่คิดว่าสวยที่สุดพร้อมกันดัดเสียงให้สูงเกินปกติ เน้นตรงคำว่า กาย เป็นพิเศษ

“ไม่มีไรหรอก พี่โก้คิดว่า โอมันตามกายมาน่ะ……เห็นมั้ยพี่โก้บอกแล้วว่าโอมันมากับ คิน”
กายเองรีบพูดดักคอเอาไว้ก่อน…..อืมๆ เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง เสร็จล่ะ

“อ๋อ พี่โก้มั่วแล้วล่ะค่ะ วันนี้คีน่ามาเลือกซื้อเครื่องสำอางใหม่น่ะที่ กาย กับ โอว่าจะซื้อให้คีน่าไงจ้ะ คริๆ”

ทั้งกาย และโอ ต่างหันขวับมาที่ฉันทันที คริๆ ฉันก็แค่กระพริบตาปริบๆให้ (แปลว่าซื้อให้ซะดีๆไม่งั้น แฉ…..)
“5555 งั้นล่ะครับพี่โก้ จะซื้อให้เองก็กลัวไม่ถูกใจเลยให้มาเลือกเอง” น้ำเสียงกายแม้จะฟังดูปกติแต่แววตาที่มองมานั้นแปลความหมายได้ว่า….(อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะมึง)

“คิดว่าพี่เป็นเด็ก ป.4 หรอจะได้เชื่อ” พี่โก้ที่ยังทำหน้าเครียด ยังไม่ยอมง่ายๆ
“แต่งตัวแบบนี้มาเที่ยวห้างเนี่ยนะ….อาบน้ำพึ่งเสร็จมากกว่า” อึ๋ย เดาเก่งเนอะ
“แกกลับไปเอาคินมาล่ะสิ”

เดาถูกหมดเลย….ตายล่ะเครื่องสำอางฟรีของช้าน ไม่ๆต้องทำอะไรสักอย่าง

“ต้ายๆๆๆๆๆ ตายแล้ว คุณพี่โก้ขา…นี่พี่ไม่รู้หรอคะ เนี่ยเทรนแต่งตัวใหม่จาก แพรีส เลยนะเคอะนี่”
ทั้ง3มองมาด้วยสายตาไม่เชื่อ
“อ้ะ พวกนี้ไม่อัพเดท ซะเลยเทรนนี้น่ะ อินสุดๆยะ” ว่าละก็เชิ่ดต่อไป

พี่โก้ยังทำคิ้วขมวดเข้าหากันอีก กายเองก็พยายามที่จะพูดหลายครั้ง แต่ก็ล่มปากอ่าวซะทุกที เฮ้อ

“ถ้าพี่โก้ยังไม่เชื่อเดี๋ยวคีน่าพาไปร้านที่คีน่าแวะไปดูของมั้ยล่ะ แล้วให้พนักงานยืนยัน” ฉันงัดแผนสุดท้ายออกมา ผู้ชายไรวะขี้หึง คิดมาก นี่ถ้าไม่หล่อ ไม่รวย ไม่มีรถ หน้าที่การงานไม่ดี นะชิ…..แต่ก็น่ารัก คริๆ

“ได้….แบบนี้ล่ะก็ใช้ได้” พี่แกตกลง

กายกับโอได้แต่ส่ายหัวไปมา หน้าตาครุ่นคิด (มันจะเป็นไปได้ไงวะ)
แต่ฉันยังยิ้มได้…….คีน่าซะอย่างเรื่องแค่นี้ ชิวๆ

เราเดินมาจนถึงศูนย์รวมร้านค้า ฉันพยายามมองหาร้านที่ค่อนข้างใหญ่และมีพนักงานจำนวนมาก
จนในที่สุดฉันก็ตกลงได้ร้านหนึ่ง คนเข้าเยอะค่อนข้างวุ่นวาย ดีเลย ตกเป็นเป้าได้ยาก

“ร้านนี้ค่า พี่โก้” ฉันเดินดุ่ยๆเข้าไปทันที
โอเข้ามาขนาบข้างก่อนจะสะกิดที่แขนเบาๆ สีหน้าดูกังวลเป็นที่สุด
ได้ได้แต่ขยิบตาให้ (ปล่อยเป็นหน้าที่ของคีน่าเหอะ คริๆ)

“คนไหนล่ะ คิน” พี่โก้ที่เข้ามาตามเหลียวซ้ายขวา แต่ร้านที่เต็มไปด้วยพนักงานกับลูกค้าที่กระหน่ำเข้ามาตามป้าย ลดราคาที่ติดไว้หน้าร้านนั้น ทำให้ลายตาไม่ใช่น้อย

ฉันเล็งหาจุดที่ว่างที่พอจะมีที่พอจะคุยกันได้……นั่นไงตรงมุมด้านนั้น

ร่างพนักงานสาวสวยประจำร้านผุดมาจากอากาศ ฉันยิ้มอย่างภูมิใจในฝีมือตัวเอง
(คนสวยทำอะไรก็สวย ว่ามั้ย)

“อร้าย คุณพี่มาแอบอยู่ที่นี่เอง” อิอิ แกล้งส่งเสียดังๆเรียกความสนใจของพี่โก้ได้ดี
พี่เขาหันมา รวมถึงอีกสองคนที่เหลือด้วย

“พี่คะ พี่ช่วยยืนยันให้หน่อยได้มั้ยคะว่าวันนี้ตอนเช้าหนูมาดูของกับคนนี้น่ะค่ะ” ปากก็พร่ำไปอีกมือก็ดึงโอมาข้างๆ ก็จะว่าให้มาด้วยกันนี่นะ

พนักงานสาวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม พี่โก้นิ่งเงียบ ก่อนจะถามออกมา
“ขอโทษนะครับ อยากทราบว่าน้องเขามาตอนกี่โมงครับ”



พนักงานจำเป็นของเราทำท่าคิดอยู่นิดนึงก่อนจะยกมือออกมา ชูเป็นเลข 13



“มาตอนบ่ายโมงจ้าพี่โก้” ฉันช่วยแปลความหมายให้อีกที
“เอ่อ ขอโทษนะครับ คุณพูด……..” พี่โก้ถามต่อทันทีด้วยความสงสัย
“…………” หญิงสาวไม่พูด เธฮก้มหน้าลงเล็กน้อย อ้าปากพะงาบๆพร้อมทั้งหยดน้ำตาที่ไหลริน
“พี่โก้ ใจร้ายจังไปพูดแบบนั้นได้ไง” ฉันขึ้นเสียงให้ดูหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ในใจน่ะหรอ แอบหัวเราะอย่าสะใจอยู่น่ะสิ



พี่แกตกใจที่เห็นเธอร้องไห้รีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ สักพักเธอเองก็หยุดร้องแล้วก้มหัวขอตัวไปทำงานต่อ
เธอเดินออกไปทางด้านหลังของร้าน พี่โก้ยังไม่วายขอโทษเธออีก เธอได้แต่ยิ้มให้แล้วลับฉากออกไป



“ทีนี้เชื่อรึยัง” กายเองที่รอจังหวะนี่อยู่รีบแทรกกระแนะกระแหนพี่โก้ทันที
“ก็…..พี่นึกว่า” พี่โก้เองก็ดูอ่อนลงไปทันที 555 เสร็จคีน่า
“รู้แล้วก็ขอโทษเพื่อนกายซะ” กายเล่นบทเข้มซะแล้ว
“เอ่อ…..โอ คิน พี่ขอโทษนะ” พี่เขาก้มหัวไปมาอย่างเก้ๆกัง ปนอาการหน้าแหก คริๆ
“อ๋อ ไม่เป็นไรจ้ะ เรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่เสร็จธุระละนะ คีน่าเมื่อยแล้วอยากกลับแล้วล่ะโอ”
ว่าละก็กระแซะเข้าข้างๆ แล้วเอาหัวไปคลอเคลียแถวๆแขนหนาๆนั้น
เจ้าโอไม่ว่าไง แต่ ดูกายแล้วคงจะอยากจับแยกมากแต่ทำไม่ได้เพราะพี่โก้ก็อยู่ 555 อด
“งั้นคีน่ากลับก่อนนะคะ เบ้ยเบย”



แล้วเจ้าโอก็พาฉันกลับมายังสมาคม……..ที่ห้องของโอเอง
“ขอบใจ” โอบอกมาพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆที่เล่นเอาหัวใจละลายได้ในทันที อร้าย
“เปลี่ยนจากคำว่าขอบใจเป็นอย่างอื่นได้มั้ยจ้ะ คริ” ฉันก้าวไปลูบอกหนาล่ำของโอ โอ้ย น่ากิน
“หึๆ” มันส่ายหัวไปมา
“ชิ แค่นี้ก็ไม่ได้” ฉันปล่อยมือลงอย่างหมดอารมณ์
“ที่จะขอให้เปลี่ยนน่ะ หมายถึงเปลี่ยนใจเลิกคิดอะไรกับกายตอนนี้ยังไม่สายนะ”



ฉันก้าวไปทางประตูห้อง



“ก่อนที่มันจะสายเกินไป”



……………………….

………………..
…………
……….
……
….
…
..
.


ในที่สุดก็ได้ใส่เสื้อผ้าสักทีหลังจากไปเป็นพรีเซนเตอร์โชว์ให้พวกคนในห้างดู เฮ้อ วุ่นวายซะจริง
จะว่าไปก็สงสารโอเหมือนกันนะนี่…..แต่ก็ก็นะ…..เรื่องของเรายังเอาไม่รอดเลย




ฉันล้มตัวลงนอนอีกครั้ง พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน รอยยิ้มปนความเสียใจก็ย้อนมาอีกครั้ง




“นั่งด้วยคนได้ไหม คิน” เสียงชายหนุ่มทักขึ้น
ฉันตกใจรีบหันไปมองดูอย่างเร็ว



“ธัส”
“มานั่งร้องไห้อะไรแถวนี้” เขาไม่รอคำตอบ กลับก้มตัวลงนั่งข้างๆฉัน….ที่ม้านั่งกลางสวนนั่น
“เปล่าร้องสักหน่อย” ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกไป โกหกได้ไม่เนียนเลยเรา



“เรื่องไอ่ว่านหรอ”…..ธัสพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าฉันสงบลงแล้ว
“ไม่”….ฉันตอบเสียแข็ง
“ปากดี….ยังไม่ลืมมันอีกหรอ”
“ลืมไปแล้ว”
“คิน…..เราก็เป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะทำไมเราจะไม่รู้” ธัสเองมองมาอย่างเป็นห่วง แต่ฉันไม่กล้าที่จะสบตาเขา กลัวความเข้มแข็งอันสุดท้ายของฉันจะพังลง…..
“…………” ฉันได้แต่ก้มหน้าลงดิน…ทั้งๆที่ไม่มีอะไรน่าดูนัก



“สงสัยเป็นรักแรก ลืมยาก” ธัสว่าต่อน้ำเสียงเริ่มยียวนกวนประสาทมากขึ้น
“ไม่ใช่”
“โหยปากแข็ง ใครก็รู้”
“ไม่ใช่รักแรก……….แกก็รู้ดี” ฉันว่าไปด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“เออ ลืมไปเลยว่ามีอีกคน” เขายังไม่หยุดจ้อ
“คนแรกนี่ที่หล่อๆ เก่งเทพๆ เลยใช่มะ”
“เห่ย หลงตัวเองไปมั้ง” ผมตอบกลับไปอย่างไม่ทันคิด
รู้ตัวอีกทีก็พลาดท่านายธัสไปเสียแล้ว

“ถามจริงเหอะ คิดยังไงชอบเราอะ” สีหน้าธัสดูจริงจังขึ้น เขาขยับเข้ามาใกล้
“ใคร….ใครชอบแกบ้าเปล่า”
“ไม่รู้ใครเหมือนกัน คงเป็นคนบ้าแถวๆนี้ล่ะ” มันยิ้มยั่ว อ้าก…..เรื่องนี้เถียงไม่ออก
“นี่แกว่าฉันหรอ”

“555 ยอมรับสักทีนะ”
“เออ ก็ได้”


ธัสจัง….จะเรียกได้ว่าเป็นรักครั้งแรกของฉันเลยก็ได้มั้ง ทำไมถึงชอบมันหรอ…..ไม่รู้อะรู้ตัวอีกทีก็ชอบมันไปแล้ว
ฉันไม่เคยบอกนะว่าคิดอย่างไรกับมัน….แต่มันก็รู้ล่ะว่าฉันแอบชอบ……สุดท้ายเรื่องก็ไม่ไปถึงไหน ท่าทางของเขาก็เห็นเราเป็นได้แค่เพื่อน……ตอนนั้นยอมรับนะว่าเสียน้ำตาไปมากโขอยู่ จนกระทั่งมาพบ ว่าน………


“สบายใจขึ้นรึยัง……” หลังจากที่ผลัดกันเถียงไปๆมาๆ จนเหนื่อยธัสก็ถามขึ้นมาอีก

นี่แก………ผมได้แต่ยิ้มความเศร้าถึงมันจะยังคงอยู่ แต่การที่มีคนคอยห่วงคอยรับฟัง(ถึงแม่ฉันจะไม่เล่าก็เหอะ)
เท่านี้มันก็มีความสุขแล้วล่ะ

“เช้าแล้ว กลับกันเถอะ” แนรีบเปลี่ยนเรื่อง ทำปากแข็งต่อ
“ไรวะ คนอุตสาห์ทำซึ้ง” ธัสลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปข้างๆกันเข้าสู่อาคาร
“ช่างเหอะ คนอย่างแกนี่ซึ้งเป็นกะเขาด้วยหรอ” นะอีนี่เขาอุตสาห์นั่งเป็นเพื่อนยังว่าเขาอีก

เรามาจนถึงหน้าห้องของฉัน
“เออ ธัสจัง ขอเบอร์โทรหน่อยดิ เผื่อจะโทรนัดไปเที่ยว”

เขายึกยักเล็กน้อย
“นี่นายลืมความสามารถชั้นไปแล้วจริงๆสินะ”

อ้อ……..ความสามารถของธัส….โทรจิต การสื่อสารทางจิตที่สามารถติดต่อพูดคุยได้อย่างอิสระ
“แค่แกนึกถึงฉัน ฉันก็รู้แล้ว” มันพูดยิ้ม

“อื้ม…เหอลืมไปเลย…..อืมไว้เจอกันวันหลังละกัน”
ฉันแนบการ์ดพนักงานเข้ากับประตูเพื่อเปิดออก




“วันนี้ขอบใจนะ”

                              

จะได้โอทีมั้ยนี่

[/color]

[anna1234]

  แปลกจริงๆ

[winwell]

มาเร็วทุกท่านตอนนี้โอเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด(รึปล่าว)ถ้าท่านชอบกายโอรักกายโอละก็มาเข้าคลับกายโอกันเถอะFc-GOมาเข้ากันเยอะๆน่ะ

แค่มาหาเสียงแล้วจากไป

 

[mist]

สงสารโออ่ะ รักเค้าข้างเดียว

[pongsj]

อืม น่าหาใครให้โอสักคนน่ะ

[alien]

มาอ่านแว้ววนะ

นังคีน... มั่วถั่วไปเรื่อย....

ปมที่ขมวดไว้ก็คลายออกไปแระ ตอนหน้าจะเริ่มยังไงน๊า....

รออ่านอยู่นะ

[nOn†ღ]

สมาคมนี้ทั้งแปลกทั้งฮาจริง ๆ ด้วย 

มาเป็นแฟนคลับสมาคมนี้ด้วยคน