ตอนที่ 9
งานรับน้อง ม.1 ได้เริ่มขึ้นคับ หลังจากที่ผมและคณะกรรมการนักเรียนเตรียมงานมาได้นาน 2 สัปดาห์ ก็เป็นวันที่น้อง ม.1 ต้องมาร่วมชะตากรรมตามโปรแกรมที่ได้วางแผนงานกันไว้คับ วันนี้น้อง ม.1 มากันแทบจะทุกคน หลังจากรับลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาที่จะต้องมีการเรียกรวม ผมทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงประจำกลุ่มคับ เป็นกับเพื่อนคณะกรรมการนักเรียนด้วยกัน กิจกรรมดำเนินไปตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง ระหว่างที่ผมกำลังกินข้าวกลางวัน มีรุ่นน้องคณะกรรมการนักเรียนมาถามผมคับ เรื่องเมื่อวาน
“มีไรวะ” – ผมถามรุ่นน้อง
“เรื่องเมื่อวานอ่ะพี่”
“ทำไมเหรอ”
“คนที่มาช่วยพี่ pack ของอ่ะ ใครเหรอ”
“เพื่อนพี่อ่ะ –ถามไมเหรอ”
“เปล่าพี่ ไม่มีไรคับ”
“ไม่มีไรแล้วถามทำไมวะ มันต้องมีไรแน่ๆเลย”
“ก็คือว่า เขาฝากจดหมายอันนี้ให้พี่อ่ะคับ ตอน10โมงกว่า ตอนที่พี่กำลังเข้าซุ้ม”
ผมรับจดหมายมาแต่โดยดี เนื้อความข้างในจดหมายบอกว่า วันนี้เดชมาที่โรงเรียน จะมาอ่านหนังสือคนเดียว ตอนแรกจะมาช่วยเราทำกิจกรรม แต่ว่ากลัวรุ่นพี่ด่า ก็เลยฝากจดหมายให้รุ่นน้องคนนี้ แล้วก็ยังเขียนอีกว่า เที่ยงๆ จะซื้อของกินมาฝากผมคับ ให้ผมไปรอที่หน้าห้องคณะกรรมการ
ผมอ่านจบ ผมก็เดินไปที่ห้องคณะกรรมการเลยคับ ทั้งๆข้าวก็ยังกินไม่หมด แต่ปรากฏว่าผมใม่เจอใครเลยคับ ผิดหวังเล็กน้อย แล้วผมก็เดินกลับมาที่บริเวณที่กินข้าวม๊ะกี๊นี้ เพื่อนผมกับรุ่นน้องมันยังกินข้าวไม่เสร็จหรอกคับ แต่กล่องข้าวผมหาย ผมก็โวยวายดิคับ กล่องข้าวผมไปไหน เพื่อนผมบอกว่าโยนทิ้งไปแล้ว มันบอกว่าก็เห็นแกเดินออกไปก็นึกว่าไม่กินแล้ว ผม...จะโกรธก็ไม่ได้ เพราะผมเองไม่ได้บอกว่าผมจะไม่กินแล้ว อีกใจก็โกรธ กินไปได้ 3 คำเอง แถมอร่อยซะด้วย จะไปแย่งน้อง ม.1 กินก็ไม่ดี กับข้าวมันไม่อร่อย ผมก็เลยใส้แห้งไปคับมื้อกลางวัน
“เฮ้ย” – เสียงเดชตะโกนมาแต่ไกล ระหว่างที่ผมกำลังเดินไปกินน้ำเปล่าแก้หิว “อ่ะ รู้ว่าหิว ของโปรดแก”
“อะไรอ่ะ อ่อ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง เนี๊ยนะของโปรดเรา”
“อุตส่าห์ไปซื้อมายังจะมาปากหมาใส่อีก”
“อ่ะอ่ะ ขอบคุณ” – ผมรับมาแล้วก็กินอย่างอร่อย ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ชอบกินมันซักเท่าไหร่
“เย็นนี้เสร็จงานกี่โมง”
“5 โมงกว่าๆ น้องเสร็จกิจกรรม บ่าย 3 โมง แล้วเราก็เก็บของอะไรอีก ก็ 5 โมงแหล่ะ”
“ไปกินข้าวกัน เด๋วเราออกมารับ”
“เออ” – ผมบอกปัด “ไปก่อนนะ เฮ้ย ขอบคุณสำหรับหมูปิ้งว่ะเดช”
กิจกรรมตอนบ่ายก็ยังดำเนินไปตามปกติ น้อง ม.1 ดูจะเหนื่อยกว่าเมื่อเช้า เพราะอากาศค่อนข้างจะร้อน น้องก็เลยเหนื่อยกันง่าย แล้วก็มาถึงกิจกรรมสุดท้าย คือการให้น้องมอบดอกไม้ให้กับรุ่นพี่คนไหนก็ได้ เพื่อแสดงความขอบคุณที่เสียสละเวลามาจัดกิจกรรมให้น้อง ผมเองก็ได้ดอกไม้มาเยอะพอสมควร ส่วนหนึ่งเพราะหน้าตาดี อีกส่วนหนึ่งผมยิ้มง่ายมั้งคับ เลยเป็นที่รักของน้องในกลุ่ม มีน้องผู้หญิงคนนึงแอบหอมแก้มผมด้วย ถูกแซวไปยกใหญ่เลย ผมล่ะอายเขาจริงๆ
เสร็จงานรับน้อง ม.1 ซักทีคับ เป็นไปตามที่ผมคิด 5 โมงเย็นจริงๆ ผมก็ช่วยรุ่นพี่เก็บของไปเรื่อยๆ พี่บอกผมว่าเดชมารอผมหน้าห้องคณะกรรมการ บอกผมว่าไปเถอะ เดี๋ยวที่เหลือพี่เก็บกันเองก็ได้ ผมบอกขอบคุณกับพี่แล้วก็ออกไปจากห้อง นับว่าโชคดีทีเดียวที่เดชมา ไม่งั้นผมคงต้องอยู่เย็นกว่านี้ เดชพาผมไปกินข้าวคับ ร้านที่เดชพาไปเป็นร้านที่อยู่แถวบ้านของต่าย เดชเองไม่เคยมากินหรอกคับ แต่ศึกษาข้อมุลมาอย่างกับเป็นกูรูกันเลย เดชตกลงเลือกร้านอาหารตามสั่งร้านหนึ่ง
“สั่งไรวะใหญ่”
“มีไรแนะนำมั่งล่ะ”
“ก็ผัดมักกะโรนีขี้เมา แล้วก็สปาเกตตี้ราดซอส แล้วก็...”
“พอๆ” – ผมบอก รำคาญมันบรรยาย ในเมนูมันก็มีบอกคับ ไม่น่าโง่ถามมันเลย
“แล้วแกจะกินไรวะใหญ่”
“กระเพราไก่ไข่ดาวคับ” – ผมบอกกับพนักกงานเสริฟ
“เอาผัดมักกะโรนีขี้เมา น้ำแข็งเป่า 2 แก้ว โค้กขวดใหญ่แก้วนึง” - เดชสั่งบ้าง
“มีไรถึงได้มาเลี้ยงเราอ่ะ” - ผมถามด้วยความสงสัย
“ก็แบบว่า อยากมาบ้านต่าย แต่ไม่มีเพื่อนมา ก็เลย....”
“ชวนเรา” - ผมสวนไปอย่างทันที
“ก็ใช่ละ เรารู้ว่ายังไงแกก็อยู่ที่โรงเรียนแน่ๆวันนี้ ก็เลยไปรอ จะได้มาบ้านต่าย และเราก้รู้ว่านายชอบของฟรี”
“มันก็ไม่แน่นะ บางครั้งเราก็ไม่อยากกินฟรีมั่งน่ะ ละอายตัวเอง”
“อืมๆ วันนี้เหนื่อยป่ะ” – เดชถามอย่างสนใจ
“ก็เหนื่อยนะ ไม่ใช่นั่งอ่านหนังสือเฉยๆเหมือนแกนี่หว่า”
“เฮ้ย เราว่านายเองเป็นพี่เลี้ยงได้ดีนะ ในกลุ่มเนี๊ยะ เด็กติดนายกันเยอะเลย เราเห็น”
“ไปเห็นตอนไหนวะ”
“ตอนที่เดินผ่านโรงพละ เรานั่งอ่านหนังสือแถวนั้น”
“ทำไมแกต้องไปอ่านแถวโรงพละวะ ที่อ่านอื่นๆก็มี เงียบกว่าตั้งเยอะ และก็โรงพละเป็นที่จัดกิจกรรม”
“จะได้มาดักเจอนายได้ทัน เด๋วนายเบี๊ยวไม่มากับเรา”
“แกก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเรารักษาสัญญา”
“ก็นะ...ตอนที่นัด นายไม่ค่อยเต็มใจจะมาเท่าไหร่นี่นา”
“ตอนนั้นเราคงเหนื่อยมั้ง ถ้าเราเหนื่อยเราจะไม่ค่อยอยากคุย อีกอย่างข้าวกลางวันเราก็ถูกทิ้งไปซะงั้น เป็นใครก็โมโหแหล่ะ”
“อืมๆ นายว่าต่ายอยู่บ้านป่ะตอนนี้ เราว่าต่ายต้องออกมาซื้อกับข้าวแถวนี้แน่เลย”
“อ่อ พอจะรู้แล้ว ที่แกชวนเรามากินข้าวเวลานี้ ต่ายก็จะออกมาซื้อกับข้าวแถวนี้พอดี แกก็จะได้เจอต่าย ถูกป่ะ”
“ก็นะ...ถูกของนาย”
อาหารที่สั่งมาแล้วคับ เราลืมเรื่องต่ายไปชั่วคราว เราอร่อยกับการกินอาหารตรงหน้ามากเลบคับ เป็นเพราะว่าผมหิวหรือว่าอย่างอื่น
“พรุ่งนี้ว่างใช่ม๊ะ” - เดชเริ่มถามก่อน
“เออ ก็ว่าง ตอนแรกคิดว่าค่ายมี 2 วัน ก็ดีมีแค่วันเดียว”
“ไปเรียนพิเศษกับเรานะ”
“ทำไมต้องไปเรียนกับแกวะ เรียนที่เดียวกันเหรอ” – ผมถามอย่างงง ผมไม่รู้ว่าเดชเองก็เรียนพิเศษ
“นายเรียนที่ไหนล่ะ”
“สยาม ที่เดียว”
“แล้วที่ว่าเรียนภาษาอ่ะ...”
“อ๋อ ไม่เรียนแล้ว เรียนสดอ่ะ มีวันเดียวรอบเดียว”
“พรุ่งนี้ไปเรียนกับเราที่เสาวรีย์นะ”
“เราไม่ได้เรียนที่นั่น แล้วเราจะไปทำไม” – ผมถาม อย่างงง อีกแล้ว
“ก็เราเรียนที่นั่นไง”
“แล้วไงอ่ะ ก็เราไม่ได้เรียนที่นั่น แล้วเราจะไปทำไม” – ผมยังคงถาม อย่างงง อีกครั้ง
“ก็เราเรียนตอนเช้า แล้วต่ายเรียนรอบสาย ก็เดียวเราจะนั่งรอต่าย”
“อ่อ คือให้เราไปนั่งรอต่ายเป็นเพื่อนแก ว่างั้นเถอะ”
“ฉลาดมากๆไอ้หนู”
“แล้วเราไม่ต้องไปเรียนที่สยามรึไง” – ผมย้อนถามมัน
“สยามมันมีหลายรอบ เรารู้มา แกไปเรียนตอนเย็นก็ได้ เด๋วเราไปเป็นเพื่อน”
“ซะงั้นอ่ะ มาเปลี่ยนรอบเรียนคนอื่นตามใจชอบได้ไงวะ”
“เออน่า นายไปเรียนตอนเย็นกับเรา”
“แล้วแก.....”
“เออน่า เราก็เรียนที่สยามเหมือนกัน แต่เรียนวันพฤหัสน่ะ บางทีก็ไป บางทีก็ไม่ไป”
“เสียเงินเปล่าประโยชน์ว่ะ” - ผมด่ามัน
“เออน่ะ บางวันไม่ว่างนี่หว่า” - มันค้อนใส่ผมคับ
“ไม่ว่างไรวะ เห็นตอนเย็นทุกทีก็เรียกเราไปหาที่ห้อง นั่งคุยเรื่อยเปื่อย แล้วมาบอกว่าไม่ว่าง เราว่า แกเองเวลาที่เรียกเราไปหาที่ห้องอ่ะ ไปเรียนตามที่แกลงเรียนไว้เถอะ สงสารพ่อแม่ที่หาเงินว่ะ เงินแต่ละบาท....” - ผมเริ่มเทศน์ใส่มัน
“พอพอ ไอ้ใหญ่ เด๋วจะได้บุญ”
“ก็มันจริงนี่หว่า”
“แล้วจะให้ไปหาที่ไหน” - ผมถาม
“แสดงว่าแกตกลง ใช่ป่ะ”
“อ้าวอ้าว ก็แกบอกให้ไป ตกลงเราไม่ไปก็ได้ใช่ป่ะ”
“เจอกันที่ (สถาบันXXX) ตอนเก้าโมงเช้า”
“ทำไมต้อง 9 โมงวะ”
“ก็เราเลิกเรียน 10 โมงอ่ะลงมาจะได้เจอนายพอดี จะได้ไม่เสียเวลารอ”
“แกนัดเรา 10 โมงก็ได้นะ เราไปไม่สายหรอกน่า”
“เออ มาให้ทันเราเลิกละกัน”
เป็นไปตามที่เดชคิดไว้จริงๆคับ ต่ายเดินออกมาซื้อกับข้าวเย็นแถวนั้นจริงๆ พอดีผมเห็นผมก็เลยเดินไปเรียกต่าย ผมถามต่ายเรื่องไปเรียนพิเศษคับ ต่ายบอกว่าวันนี้ไม่ได้ไปเรียน เพราะว่าวันนี้ต่ายจะเคลียร์การบ้าน (เอ๊ะยังไง ไหนบอกว่าจะทำวันอาทิตย์ อันนี้ก็ไม่รู้นะ เหตุผลของเขา) ก็เลยจะไปเรียนวันอาทิตย์ ตั้งแต่เช้าเป็นวิชาฟิสิกส์ สายเป็นวิชาเลข ตอนเย็นจะไปเรียนเคมีที่สยาม ผมก็เลยบอกต่ายว่าผมก็ไปเรียนรอบนั้นพอดี ยังไงเอาไว้เจอกันที่สยามแล้วกัน ต่ายไม่ได้ถามว่าเพราะอะไรผมถึงมาเรียนวันอาทิตย์คับ ต่ายคงรู้ว่าผมมีกิจกรรมรับน้อง แต่ว่าจริงๆแล้วที่ผมต้องไปเรียนเพราะถูกบังคับไปเรียนกับเดชคับ ผมคุยกับต่ายได้ซักพักก็ขอแยกตัวกลับไปหาเดชที่นั่งรออยู่ ต่ายบอกว่าจะไปหาเดชที่โต๊ะด้วย พอไปถึงที่โต๊ะ เดชแทบจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยคับ พูดน้อย พูดเพราะ ไม่เห็นจะเหมือนตอนที่อยู่กับผมเลยคับ ต่ายพยายามชวนเดชคุย และก็บอกว่าเคยเห็นเดชที่เรียนพิเศษรอบเช้านั่นแหล่ะ (ก็คือรอบที่เดชมันเรียนอ่ะคับ ต่ายก็เรียนรอบนี้ด้วย) คุยกันประมาณ 10 นาทีต่ายก็ขอตัวกลับ
หลังกินข้าว ผมกับเดชก็เดินกลับบ้าน เดชเดินไปส่งผมที่ป้ายรถเมล์
“น่ารักจังว่ะ” – เดชเริ่มเพ้อ “เขาคุยกับเราด้วยใหญ่” แล้วก็จับมือเรามาเขย่า
“ต่ายเขามารยาทดี เขาคุยดีกับทุกคน รวมถึง....”
“ไอ้ไม้” - เสียงเดชอ่อนลง
“ก็ทุกคนจริงๆที่หว่า ต่ายเขาเป็นคนดี ถ้าแกได้เป็นแฟนเขา แกต้องดูแลเขาดีดีนะ ไม่งั้นจะทวงคืนมาเป็นของตัวเอง” – ผมแหย่มันเล่น
“ไม่มีทาง เดชคนนี้จะรักษาต่ายเท่าชีวิต”
“เน่ายิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก” - ผมประชด
“ใหญ่ แกเดินให้มันใกล้ๆกับเราได้ป่ะวะ เดินซะห่างอย่างกับเจอ...”
“เจอไร”
“ขี้”
“กวน__ สาด แมร่ง” – ผมด่ามันพร้อมกับเตะที่น่องมัน
“ไอ้ใหญ่ทำกรูก่อนเรอะ นี่....” – มันเตะถึงตูดผมเลยคับ แต่เบาคับ แล้วมันก็หัวเราะที่ผมต้องวิ่งหนี
ผมกับเดชหัวเราะกันจนเหนื่อย เล่นเอาจุกไปเลยคับ ข้าวที่กินมาตอนนี้แทบจะออกมาอยุ่ที่คอ ผมก็เลยนั่งพักตรงฟุตบาทข้างวัดคับ (ระหว่างทางกลับบ้านผมจะมีวัดอยู่ด้วยคับ) แล้วมันก็วิ่งมานั่งข้างผม
“แค่นี้เหนื่อย” - มันตบหัวผมเบาๆคับ
“ใครเขาจะถึกเหมือนแกล่ะ”
“เด๋วก็ได้เอาไปปล่อยในวัดซะนี่”
“ปล่อยไรวะ”
“ตัวเฮ้และหมาในปากแกอ่ะเด่ะ” - ผมหัวเราะ
“ไอ้ใหญ่นี่กวนว่ะ”
“เฮ้ย ไปได้แล้วแหล่ะ ป้ายรถเมล์อยู่ใกล้แค่นี้เอง”
“อย่าพูดมาก เด๋วเดินไปส่ง”
“แต่...”
“ไม่ขัดซักครั้งจะได้ป่ะวะ”
“เราไปขัดอะไรแกตอนไหน”
“เยอะแยะ”
“ก็เกรงใจอ่ะ อีกอย่างมันก็ไม่ใช่ทางกลับหอแกด้วย”
“ไม่เป็นไร”
“เออ ตามมาดิ”
มันเดินตามผมอย่างว่าง่ายคับ ซักพักเราก็ถึงป้ายรถเมล์ ไม่นานผมก็ได้ขึ้นรถเมล์ ก่อนขึ้นมันบอกว่าอย่าลืมพรุ่งนี้ 10 โมงนะ ลงมาต้องเจอ ถ้าไม่เจอเสียค่าปรับ ผมก็เออออกับมันไป
-------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
