หัวข้อ: +รัก...'เสมอ'+ ตอนที่ 45 24/01/2559 Page. 87 (The end)

[Maewjunsu]

ท่านบิดาน้องเหมอจะรู้ตัวไหมว่าที่ส่งเหมอไปเรียนทหารเพื่อมาเป็นเมียชนะโดยเฉพาะจริงๆ ถ้าเหมอไม่เรียนนายร้อยคงทนรับบทรักของชนะไม่ไหวแน่ๆต้องบอกว่าท่านบิดาเตะเสือเข้าปากอสรพิษร้ายจริงๆ น้องนะหนูคือพระเอกเรื่อง fifty shades of chanaใช่ไหมมมาครบมาเต็มขาดแต่โซ่แส้กุญแจมือคาดว่าอนาคตอีกไม่นานพวกนี้คงตามมาหวังว่าคงไม่ให้เหมอใส่ห่วงพรหมจรรย์นะ
เราว่าตั้งแต่นะเจอเหมอคงสังเกตและเริ่มวางแผนมาได้สักพักพอแน่ใจแล้วถึงเริ่มอ่อยเหยื่อมาเรื่อยๆเริ่มจากทำตัวสนิทเกินเพื่อนแกล้งส่งรูปผิดและอีกมากมายใช่ไหมพ่อหนุ่มร้ายลึกจอมวางแผนถึงขนาดวางแผนให้เหมอเสพติดเซ็กส์ของตัวเองเหมอจะได้ไม่ไปไหนหวังว่าความหวานความจิตความอ้อยความจริงใจของนะจะอยุ่ไปนานๆและทำให้เหมอทำใจได้กับอดีตของชนะที่จะตามมาทำร้ายปัจจุบันของนะกับเหมอนะ
แต่รักครั้งนี้ของนะกับเหมอยังแค่เริ่มต้นเป็นรักในวัยรุ่นอย่างที่ป๋าพ่ายบอกว่า3วันรัก4วันเลิก ก็ต้องรอดูกันไปยาวๆ เราหวังว่านางคงไม่ต้มชาบูหรือมาม่าชามโตให้กินในเร็ววันนี้นะ
ปล.หวังว่าคำแช่งไอ้หัวทองคงไม่เป็นจริงนะ

[Azitten]

ชะน้าาาาาาาาาาาาา ชะน้าเป็นชาวไร่ที่ซาดิสด้วยอเ หื่นจัดดดดดดด สงสารน้องเหมอ โดนทรมานนนจนหมดแรงแต่ดูเหมอสมยอมนะ. ชีวืตรักจะได้มีสีสัน   ชะน้าาาาเข้าทางแม่ได้แล้ว หวังว่าท่านบิดาจะทำใจยอมรับได้จิงๆๆ

อีมนุษย์แอบถ่ายนี่สมควรโดนนมากกกกก. ต่อให้เป็นชีวิตจริงคนเราก็ไม่ควรละเมิดสิทคนอื่น เค้าจะสวีททกันมันเรื่องของเค้าป่ะวะ

รักชะน้าาาาาาาจังเลยยย

[sang som]

พ่อหนุ่มไร่อ้อยยยยย. หวานเกินนนนนน!!

[Nankoong]

ชนะคนขายอ้อยยย!!!!

[Guy_BLove]

มาต่อเร็วนะค้าาา

[popular]

  โอ๊ย เบาหวานจะขึ้นตาไหมเนี่ย ชะน๊า + เหมอ 

[TachibanaRain]

นี่มันคู่รัก SM ชัดๆคนนึงก็รุนแรงอีกคนก็ชอบให้รุนแรง คนอ่านอย่างเราก็ฟินเลือดไหลกันไปสิ   

[snowboxs]

นี่คือตัวตนเรื่องบนเตียงของชนะใช่มั้ย
ทำเอาเหมอระทดระทวยได้ทุกที่ทุกเวลาที่มีชนะ

[SOMCHAREE]

ชะน้าาาาาาอ้อยมากกกก แต่นะนี่แอบน่ากลัวนะ ตอนที่จับได้เรื่องแอบถ่ายรูปอ่ะ

[drasil]

ชนะเป็นเด็กหวงของงง ละที่บอกว่าจะให้น้องเหมอมาอยู่ด้วยตลอดเวลานี่คือไรจ๊ะ จะแต่งน้องเหมอเป็นเมียแล้วใช่ม้าา

[kongxinya]

ง่ะ น้ำตาลขึ้นเลยยยยย 

นู๋เหมอ นะทำอาราย นู๋เหมอของแม่ถึงถึงได้ ร้อนแรงแบบนี้ 

ดีใจที่เหมอมีความสุขกะเซ็กซ์ในรูปแบบของชนะ เพราะยังไงนะคงไม่ปล่อยหนูเหมอของเเม่ออกจากท้องง่ายๆแน่ 

ปล หวานเว่อร์มาสองตอน รถอ้อยรถน้ำตาลคว่ำ ตอนต่อไปนี่เริ่มกลัวใจแม่นางคนแต่ง 

 

[koikoi]

นาทีนี้อิจฉาเหมอแรงมากค่ะ

[Veesi3]

ตอนแรกอ่านแล้วกลัวชนะเป็นโรคจิตมากเลยอ่ะ แต่มาอ่านตอนนี้แล้วเลยคิดว่า เอออ นางเป็นเด็กขาดควาทอบอุ่น ที่หื่นกามเป็นอาจิน คือเข้าใจละว่าทำไมอยากเยน้อเหมอตลอดแบบนี้ คือเค้าเป็นเด็กที่ใจเติมไม่เคยเต็มจริงๆ

[lemonpreaw]

พี่เพี้ยน พี่พ่ายพาชนะไปหาหมอเถอะ อาการแบบนี้มันคนป่วยทางจิตชัดๆ

[yaoionlyyes]

ทิ้งท้ายได้น่าหวั่นฝึดๆ
นี่ก็หวังเหมือนกันอ่ะว่าจะไม่มีนกยักษ์หรือเครื่องบินมาเสยหน้าน้องเหมอที่กะลังฟินอยู่เหมือนตอนที่ผ่านๆมา
กลัวใจจากรุ่นพ่อมาแล้วยังต้องมาเจอชนะอีก เผลอๆนางจะร้ายกว่าพี่พ่ายด้วยซ้ำ หน้ายิ้มๆแบบล่ะไม่น่าไว้ใจ
ไม่รู้นังน้องเหมอจะโดนชนะเก็บเข้าห้องดำไม่ยอมปล่อยออกมาให้เห็นเดือนเห็นตะวันเมื่อไหร่
ดิชั้นรู้สึกริ่งเกรงในใจอยู่หลายระลอก เพราะชนะก็ย้ำเหลือเกินว่าอยากครอบครองน้องเหมอไว้แต่เพียงผู้เดียว
ชนะลูก หนูต้องตั้งสตินะ ในโลกนี้มันไม่ได้มีแต่เสมอนะคะ หล่อนไม่คิดจะคบหาสมาคมกับมนุษยชาติเลยรึไง
กลัวใจค่ะ กลัวใจจริงๆ นี่ยังรู้สึกว่าด้านมืดชนะมันยังเผยออกมาไม่หมดอ่ะ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้
ซึ่งก็หวังว่า นังน้องเหมอจะสามารถรับความดาร์กทั้งหมดได้ไหวไม่ล้มพับไปเสียก่อน
หนูเป็นชายชาติทหารนะลูก หนูต้องทนได้ให้สมกับความดำถึกของหนู ถถถถถ

รอ รอตอนต่อไป นึกว่าวันนี้จะมาอัพ แต่ไม่เป็นไรรอได้ หุหุ

[cheyp]

ชนะนี่หื่นจริง

[Snufflehp]

ตอนที่ 27

คนรูปหล่อ...ทำอะไรก็ดูดี คนรูปหล่อ...ทำอะไรก็น่ามอง...คนรูปหล่อ...ทำอะไรก็น่าหลงใหล ไอ้เหมอกลับมาพร่ำเพ้อบ้าคลั่งกับความดีงามของแฟนมันอีกครั้งแล้ว สายการบินเสมอฟลายอิ้งทูฟินด์แลนด์ยังคงต้องเดินทางกันอีกยาวไกลโดยไม่มีทีท่าว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่ใช้ในการบินจะหมด เพราะมีกัปตันรูปหล่อ ทั้งชื่อเสียงเรียงนามก็แสนจะเท่บาดใจไอ้เหมออย่างชนะ โรจนโภคินเป็นคนควบคุมเส้นทางการบินและคอยเติมเชื้อเพลิงให้ ไอ้เหมอคาดไว้แล้วว่าหากมันไม่สำลักความสุขตายไปเสียก่อน...มันคงได้ไปถึงดินแดนแห่งทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันเป็นนิจนิรันดร์อย่างที่หวัง

“สวัสดีไอ้กวิ้นเพื่อนยากกกกก ตอนนี้เป็นช่วง คนอวดผัว เอ้ย! ถูกแล้ว!” ไอ้เหมอเล่นเองตบมุกเอง มันกำลังเฟซไทม์หาไอ้กวิ้นเพื่อนยากที่ตอนนี้ทำตาเล็กตาน้อยกลับมาด้วยความหมั่นไส้เสียเต็มประดา

“เหี้ยไรไอ้สัดเหมอ โทรมากวนกูทำไม กูจะนอนแล้ว!”

ไอ้กวิ้นเบ้ปากกลอกตามองไอ้เหมอที่นอนอิงแอบแนบชิดกับคนรูปหล่อของมันอย่างไม่อายผีสางเทวดาฟ้าดิน เสื้อผ้าก็คงไม่ใส่กันเพราะเห็นแผ่นอกกร้านแดดของมันเป็นรอยกัดเปลือยเปล่า ส่วนที่เหลือซุกซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่ เล่นเอาไอ้กวิ้นผู้มีหัวด้านจินตนาการเป็นเลิศคิดไปถึงไหนต่อไหน

“ไงมึง ต่อจิ๊กซอว์เสร็จยัง” ชนะฝังจมูกลงบนแก้มไอ้เหมอโชว์ไอ้กวิ้นแล้วอมยิ้มถามกับหน้าบึ้งๆ ของไอ้นกเอ๋อ

“ไม่เสร็จ กูไม่ทำ อ่านปากกูนะว่า กูไม่ทำ ไอ้เชี่ยนะ ไอ้เหี้ยเหมอ ทิ้งกูไปนอนด้วยกันไม่พอ ยังเฟซไทม์มาเยาะเย้ยกูอีก ใช่ซี้ กูมันส่วนเกินนนน”

“อ้าว มานอนกับแฟน ใครจะเอาก้างมาด้วยวะไอ้กวิ้น มึงตลกแดกละ กูแค่จะโทรมาบอกมึงว่าเตียงที่บ้านชนะนุ่มากกกก กว้างมากกกก น่านอนมากกกกก เจ้าของก็ตัวหอม อกอุ่น แถมยัง...เร้าใจอีก มึ้งงงง กูฟินนนนอ่ะกวิ้นนน มีผัวหล่อแถมยัง...ดี๊ดี”

ไอ้เหมอเล่นใหญ่ได้ตลอด มันโม้ให้ไอ้กวิ้นฟังโดยไม่สนใจคนรูปหล่อที่หัวเราะขำมันอยู่ข้างๆ เลยแม้แต่น้อย

“มึงเป็นเอามากแล้วไอ้เหมอ ไร้สาระไอ้เหี้ย ปล่อยกูไป กูจะนอน”

“มึงอย่าเพิ่งนอน มึงต้องมารับรู้ความฟินของกูก่อน กูแม่งอยากอัดคลิปลงโซเชียลแคมแต่ก็กลัวคุณหญิงแม่มาเห็นเข้าแล้วรับไม่ได้ว่ะ ท่านบิดากูอีกคน ก็เลยต้องมาแบ่งปันความฟินให้มึงอิจฉาเนี่ย อิจฉากูหน่อย” ไอ้เหมอชอบกวนตีน และคนที่มันชอบกวนมากที่สุดก็คือไอ้กวิ้น ความจริงมันแค่อยากโทรหาไอ้นกเอ๋อที่ตั้งแต่กลับจากโรงเรียนมาครั้งนี้ก็ไม่ได้โผล่หัวไปหา จวบจนจะหมดวันหยุดและพรุ่งนี้ต้องกลับโรงเรียนแล้ว ไอ้เหมอก็ยังคงขลุกอยู่กับชนะ ไม่ได้นัดเจอกับไอ้กวิ้นเลย กลัวไอ้กวิ้นมันจะน้อยอกน้อยใจขึ้นมาเหมือนครั้งก่อนอีก จึงต้องเฟซไทม์หามันเสียหน่อย ไม่งั้นคงถูกครหาได้ว่าติดแฟนจนลืมเพื่อน

“เออออ กูอิจฉามึงมากกกกกก พอใจยังงงงง”

“หึหึ พอใจละ นะจ๋า หอมแก้มเหมอโชว์ไอ้กวิ้นหน่อยดิ”

“พวกมึงไม่ต้องงงงงง จะไปเอากันก็ไป กูจะนอนแล้วไอ้พวกบ้า!”

ไอ้กวิ้นวางสายไปแล้ว ไอ้เหมอมันจึงหัวเราะลั่น ก่อนจะส่งข้อความไปบอกฝันดีกับเพื่อนซี้เป็นการง้องอน

“ชอบแกล้งมันเหลือเกิน” ชนะบีบจมูกไอ้เหมอที่กำลังอารมณ์ดี จนมันย่นจมูกใส่แล้วถลึงตามอง แต่ตาแป๋วๆ ของมันไม่ได้น่ากลัวเลยแม้แต่น้อย “ทำหน้าอะไร ตลก”

“ตลกแต่อร่อย” ไอ้เหมอเถียง ในขณะที่ชนะได้แต่ยิ้มรับเพราะไอ้เหมอมันก็อร่อยอย่างที่มันโม้จริงๆ

“ทำไมเฟซนะคนตามเยอะงี้อ่ะ” ไอ้เหมอมันกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือของชนะ เฟซไทม์หาไอ้กวิ้นก็ใช้ของชนะ ส่งข้อความหาไอ้กวิ้นก็ของชนะอีกนั่นแหละ ตอนนี้ไอ้เหมอมันไม่แตะโทรศัพท์มือถือของตัวเองด้วยซ้ำ มันให้เหตุผลว่าเครื่องช้า ทั้งๆ ที่เครื่องราคาสามพันบาทที่ชนะซื้อมาจากคนรู้จักให้ก็เร็วในระดับที่ยอมรับได้ แต่ไอ้เหมอมันหาข้ออ้างดูมือถือของแฟนมันเท่านั้นเอง

“คงมีคนคิดว่าเป็นโยมั้ง” ชนะตอบง่ายๆ บิดขี้เกียจซ้ายทีขวาทีก่อนจะลุกจากเตียงไปที่ตู้เก็บของ ไอ้เหมอมองตามแผ่นหลังกว้างเปลือยเปล่าแล้วก็ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคอ แม้ไอ้กวิ้นจะคิดไปถึงไหนต่อไหน แต่ไอ้เหมอยังไม่ทันได้ติดเครื่องเพื่อทำกิจกรรมเรียกเหงื่อกับชนะเลยด้วยซ้ำ แค่นอนไม่ใส่เสื้อแล้วห่มผ้าด้วยกันแค่นั้น แต่ท่อนล่างยังมีกางเกงนอนขายาวสวมกันอยู่คนละตัว ครั้นไอ้เหมอจะเอ่ยขอให้ทำ มันก็คิดว่าคงใจกล้าหน้าด้านเกินไป คืนนี้ชนะอาจจะอยากนอนจับมือใสๆ ไปจนถึงเช้าก็ได้ ก็หลังจากที่ทำสงครามกับมันมาไม่หยุดไม่หย่อนหลายต่อหลายยกตั้งแต่เมื่อเย็นวันศุกร์เรื่อยมาจนถึงเช้าวันเสาร์ สุดที่รักคงอยากให้ไอ้เหมอได้พักร่างกายบ้างล่ะมั้ง

“นะหาอะไรอยู่อ่ะ” ไอ้เหมอเอ่ยถามเมื่อเห็นคนรูปหล่อไม่กลับมานอนให้มันกอดเสียที “เหมอช่วยหาปะ”

“ไม่ต้องหรอก เจอแล้ว” ชนะบอกแล้วกลับมาพร้อมกล้องบันทึกวิดีโอในมือ ไอ้เหมอมองอย่างแปลกใจที่เห็นชนะหันกล้องมาทางมันราวกับกำลังบันทึกภาพ “เสมอ...พูดอะไรหน่อย”

“หาาาาา” ไอ้เหมอหน้าเหวอ มองกล้องแล้วมองหน้าคนถือกล้อง ก่อนจะวกมาที่กล้องอีกครั้ง “ให้เหมอพูดอะไรอะ”

“เรียกชื่อผมสิครับ”

“ชนะ...” ไอ้เหมอเรียกตามอย่างงงๆ

“เรียกแบบออดอ้อนหน่อย”

“ยังไงอ่ะ...เหมออ้อนไม่เป็นหรอก” ไอ้เหมอรู้สึกกระดากอายขึ้นมา เพราะสายตากรุ้มกริ่มของสุดที่รักมองมาทางมันไม่วางตา มันจะพลิกตัวไปทางไหนกล้องก็ตามมาจับไว้หมดเลย “ชะน้าาาาา ไม่เอาแล้วไม่ถ่าย”

ไอ้เหมอปัดแต่ชนะโยกหลบได้ ก่อนจะวางกล้องไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วดึงไอ้เหมอเข้าไปกอด มันดิ้นไปมาแต่สุดท้ายก็สู้แรงกอดรัดของพ่อดาวประใจของมันไม่ไหว

“นะจ๋า จะถ่ายเก็บไว้ทำไมอ่ะ เปลืองแบ็ตกล้อง เปลืองเมมเปล่าๆ”

“ก็...พอเห็นเหมอเฟซไทม์คุยกับไอ้กวิ้นผมเลยนึกขึ้นได้... อยากถ่ายวิดีโอในตอนที่เราอยู่ด้วยกันแบบนี้ จะได้เอาไว้ดูในตอนที่ผมคิดถึงเหมอจนแทบทนไม่ไหว...”

“ง่า...แต่มัน...ดูน่าอายยังไงก็ไม่รู้”

“ตามใจผมนะครับเสมอ” ใช้น้ำเสียงออดอ้อนแบบนี้เข้าล่อหลอกแล้วไอ้เสือเหมอจะไปไหนพ้น มันยอมความอย่างไม่มีข้อแม้ อยากถ่ายมันก็จะเต็มใจให้ถ่ายตามใจชอบ

“ก็ได้...แต่นะอย่าให้วิดีโอนี้มันหลุดไปให้ใครดูนะ เหมออาย” ไอ้เหมอแม้จะหน้าด้านกับไอ้กวิ้น แต่มันก็มียางอายมากพอกับคนอื่น ยิ่งกับพวกไอ้เชษฐ์แล้วไอ้เสือเหมอยิ่งไม่อยากให้เห็นมันทำสะดิ้งใส่ชนะ ไม่งั้นคงหมดฉายาเสือกันพอดี

“ครับ...ไม่ให้ใครดูหรอก ผมหวงของผมเหมือนกันนะ” ชนะตอบอย่างจริงจัง ยืนยันกับคำว่าหวงด้วยการรัดไอ้เหมอแน่นขึ้นไปอีก “เสมอ”

“หืม”

“นอกจากพวกไอ้เชษฐ์แล้ว...ยังมีเพื่อนคนไหนของเหมอที่ผมไม่รู้จักอีกหรือเปล่า” ชนะลูบหัวเกรียนๆ ของไอ้เหมออย่างใจลอย ในหัวพลางนึกไปถึงไอ้หัวเกรียนที่กำลังจะเดินเข้าไปทักไอ้เหมอที่หน้าโรงหนัง เพราะดูอย่างไรก็ไม่น่าใช่การทักคนผิด เพราะดูไอ้หมอนั่นจะจงใจเข้าไปทักทายเหลือเกิน

ไอ้เหมอขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำถามของคนรูปหล่อก่อนมันจะส่ายหน้า “ไม่มีแล้ว ที่โรงเรียนเหมอสนิทกับพวกไอ้เชษฐ์แค่นั้นอ่ะ กับคนอื่นก็แค่คุยด้วยเฉยๆ แต่ไม่ได้สนิทอะไรหรอก รุ่นน้องก็มีรู้จักบ้าง แต่อยู่โรงเรียนก็วางตัวเป็นพี่แบบเท่ๆ ไรงี้ เลยไม่มีรุ่นน้องคนไหนมาเล่นหัว ฮี่ๆ” ไอ้เหมอเล่าไปด้วย โม้ไปด้วย

“พี่แบบเท่ๆ เป็นแบบไหนเหรอ ทำตัวอย่างไอ้พวกพี่ว๊ากที่เอาแต่แหกปากด่ารุ่นน้องหรือเปล่า” ชนะถามพลางอมยิ้มมองไอ้หัวเกรียนที่ยิ้มอารมณ์ดีเป็นนิสัย นึกภาพมันไปตะโกนด่าทำหน้าเคร่งใส่ใครไม่ออก

“ฮ่าๆ ไม่ใช่ซะหน่อย แต่ก็...ใกล้เคียงแหละ ซ่อมน้องบ้างบางที แต่ปีสองอย่างเหมอก็โดนพวกปีสามซ่อมเหมือนกัน ระบบรุ่นพี่รุ่นน้องไร้เหตุผลไปบ้าง แต่ก็ดีอ่ะที่มีพี่มีน้อง”

“เหรอ...”

ไอ้เหมอเป็นผู้ชายคิดบวก โดนเรียกซ่อมไม่มีเหตุมีผลแต่มันก็ยิ้มรับหน้าซื่อ กอดคอเพื่อนถูกลงโทษไปด้วยกันก็บ่อย แต่ไม่มีความโกรธเคืองหรืออคติจากมันให้เห็น

“อือ แล้วนะล่ะ อยู่ด้วยกันมาอีกไม่กี่เดือนก็จะสามปีแล้ว ไม่เคยได้ยินเล่าเรื่องที่มหาลัยให้ฟังบ้างเลย ว่าแต่เรียนมหาลัยสนุกไหม” ไอ้เหมอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่เคยได้ยินคนรูปหล่อเล่าอะไรเกี่ยวกับมหาลัยให้ฟัง รอบตัวชนะที่ไอ้เหมอรู้ก็มีแต่ไอ้กวิ้นที่เป็นเพื่อนคนเดียวในคณะ ชีวิตในมหาวิทยาลัยของชนะน่าจะมากกว่าชีวิตที่อยู่กับไอ้เหมอแค่สองวันด้วยซ้ำ แต่กลับไม่มีอะไรมาเล่าให้ฟังบ้างเลย

“อืม...ก็ดี”

“ดียังไง ไหนเล่าให้เหมอฟังหน่อย” ไอ้เหมอพูดราวกับแฟนของมันเป็นเด็กๆ แถมท่าทางกอดอกรับฟังของมันก็คล้ายกับคุณแม่ที่กำลังรอฟังลูกรายงานว่าวันนี้มีการบ้านมาจากที่โรงเรียนหรือไม่ ชนะหัวเราะ มองไอ้หัวเกรียนที่กำลังเต๊ะท่ากวนๆ ด้วยรอยยิ้ม

“ดีที่ว่าคงเพราะผมเจอแต่คนดีๆ มั้ง เพื่อนที่คณะก็ดี ชอบช่วยเหลือ มีรายงานอะไรก็ฝากส่งได้ บางทีถ่ายเอกสารการเรียนมาให้ พี่รหัสก็โอเค เทคแคร์ดี เพื่อนบางคนก็ซื้อขนมมาฝากบ่อยๆ ไอ้กวิ้นได้กินเป็นประจำ”

ยิ่งชนะเล่า ไอ้เหมอก็ยิ่งเบะปาก เพราะมันรู้ดีว่าผู้คนที่ชนะพูดถึงมีเพศหญิงเสียเป็นส่วนใหญ่ ส่วนที่มีมาบ้างก็เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ น่ารัก รุ่นน้องบ้าง รุ่นพี่บ้างที่ตามมาดูแลเทคแคร์ไม่หยุดหย่อน ด้วยเหตุนั้นไอ้เหมอจึงขอบใจไอ้กวิ้นสักร้อยครั้งที่เป็นไม้กันหมาให้ เพราะมีไอ้กวิ้นอยู่ คนที่มาขายขนมจีบถึงได้คิดว่าชนะคบอยู่กับไอ้กวิ้น แต่หารู้ไม่...เมียตัวจริงเขาอยู่นี่นะเว้ย!

“ก็อย่าไปอ้อยให้มากดิ นะน่ะอ้อยมากจนเสียนิสัยแล้วรู้ปะ ถ้าไม่ปฏิเสธบ้างเดี๋ยวเขาก็หาว่านะให้ความหวังอ้ะ”

“เขาทำดีมา...แล้วเหมอจะให้ผมด่าเขาเหรอ”

“มันก็ไม่ใช่อย่างนั้น”

เห็นไอ้เหมอหน้ายุ่ง ชนะจึงกอดมันอย่างเอาใจ “เชื่อใจผมได้ ต่อให้รูปหล่อขนาดนี้ เลือกได้ระดับนางฟ้านางสวรรค์หรือหล่อเหลามากกว่าเหมอแค่ไหน ผมก็ยังจะเลือกเหมอนะครับ เพราะคงไม่มีใครอร่อยเท่าเหมออีกแล้ว”

“เหมือนนะคบกับเหมอแค่เพราะเซ็กส์เลยอ้ะ” ไอ้เหมอแกล้งรวน จนชนะต้องจูบขมับ หอมแก้มมันอย่างออดอ้อน

“ถ้าคบแค่เพราะเซ็กส์ ผมไม่หวงไม่ตามใจเหมอขนาดนี้หรอก อยู่กับผมมาสองปีกว่าๆ เคยเห็นผมหลง เคยเห็นผมตามใจใครเท่าเหมอไหม”

ไอ้เหมอยิ้มเขิน เพราะมันรู้คำตอบดีอยู่แก่ใจว่า...ไม่มีใครเข้าใกล้ชนะได้มากเท่ามันอีกแล้ว “ไม่มี มีเหมอคนเดียว ฮี่ๆ ดีใจจัง”

“อย่าพูดอะไรที่เหมือนกับดูถูกความรักของผมอีกนะครับ...ไม่งั้นเหมอจะโดนทำโทษ”

คำว่า ‘ทำโทษ’ ของชนะมาพร้อมกับสายตาที่แสนอันตราย จนไอ้เหมอชักหวั่นในใจ “ง่า...นะอย่าขู่เหมอสิ”

“ผมขู่ไม่เป็น...” ชนะยิ้มใส่ตาไอ้เหมอ ก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมมันไว้ “บอกกี่ครั้งแล้วว่าผมคนจริง...ทำจริง”

ไอ้เหมอเหวอหนัก เพราะกางเกงผ้าที่มันใส่ถูกมือใหญ่ของชนะดึงรั้งลงจนเห็นไอ้เหมอน้อยนอนสงบนิ่งจำศีลอยู่ ไอ้หัวเกรียนยกมือขึ้นปิดอย่างรวดเร็ว สายตาเหลือบมองกล้องวิดีโอแล้วรู้สึกกระดากอาย

“นะ...ไปปิดมันก่อน” ไอ้เหมอส่งสายตาอ้อนวอน “มันบันทึกภาพอยู่นะ เหมออาย...”

“ไม่เป็นไรหรอก...ผมอยากถ่ายตอนที่เหมอกำลังร่าน...ร้องครางแต่ชื่อของผม”

ไอ้เหมอแทบทนฟังไม่ได้ คำพูดน่าอายจากริมฝีปากคนรูปหล่อทำให้ทั้งหน้าทั้งหูของมันแดงก่ำ ชนะมองไอ้หัวเกรียนที่ไม่ยอมสบตาด้วยความพึงพอใจ มือแกร่งจับขาไอ้เหมอแล้วขยับแยกออกกว้าง

“สีสวยเชียว” น้ำเสียงของชนะลามกจนไอ้เหมออยากหายวับไปเดี๋ยวนั้น ท่วงท่าของมันของแสนจะน่าอาย ขยับขาออกแต่ละทีชนะก็คงเห็นไปถึงไหนต่อไหน แม้มือจะปิดบังไว้ แต่ก็ไม่สามารถบังทุกส่วนเอาไว้ได้ ขนาดของไอ้เหมอน้อยมันน้อยตามชื่อเสียที่ไหน มันก็เป็นชายหนุ่มร่างกำยำสุขภาพดีที่ออกกำลังกายเป็นประจำคนหนึ่งเหมือนกัน จะให้เล็กเป็นหนอนชาเขียว เห็นจะดูถูกท่านบิดาที่ปั้นมันมากับมือมากไปหน่อย

“ชนะ...ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้” ไอ้เหมอครางแผ่ว ขยับเอวหนีลิ้นร้อนที่กำลังโลมเลียช่องทางของมัน

“แบบไหนหรือ...แบบที่ชิมความหวานจากเหมอไม่รู้เบื่อ หรือแบบที่...อยากทำรักกับเหมอตลอดเวลา”

ไอ้เหมอครางแผ่ว หัวเราะในลำคอ สะโพกขยับร่อน สูดลมหายใจหอบถี่เมื่อลิ้นร้อนชำแรกเข้าไปสำรวจช่องทาง

“อะ...อือ... มะ..ไม่มี...ชนะ...แบบใสๆ บ้าง หระ...เหรอ” น้ำเสียงของไอ้เหมอขาดห้วง มันพูดแทบไม่จบประโยคเพราะลิ้นที่ปรนเปรอนั้นช่างรบกวนสมาธิเหลือเกิน

“ชนะแบบใสๆ อาจจะตายไปตั้งแต่ที่ได้ชิมความหวานจากเหมอ...หวานล้ำเกินไปจนทนไม่ไหว ต้องปลุกผมมาแทน คนอร่อยแบบเหมอ...ต้องชิมเป็น...จะได้ไม่เสียของ”

“ง่า...ชิมเป็นจริงๆ ด้วย ใช้ลิ้นเก่งจัง”

ชนะคลี่ยิ้มรับคำชม ปรนเปรอไอ้เหมอที่ครางเสียงอ่อนเสียงหวาน สติกระเจิดกระเจิงจนลืมไปหมดสิ้นแล้วว่ากำลังถูกบันทึกภาพหน้าอายไว้ แม้มือใหญ่จะจับกล้องโฟกัสตั้งแต่สีหน้าเรื่อยลงไปจนถึงช่องลับ ไอ้เหมอก็ไม่มีท่าทีต่อต้าน มันกลับเต็มใจให้อีกฝ่ายทำเรื่องน่าอายได้ตามต้องการ

“เหมอน่ากินไปทั้งตัว” เสียงของชนะแหบพร่า ดวงตาหล่อเหลามองไอ้เหมอผ่านเลนส์กล้อง ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงยามเมื่อเจ้าของกลืนน้ำลายลงคออึกแล้วอึกเล่า มือใหญ่ฟาดลงบนสะโพกของไอ้เหมอแรงๆ จนมันกระตุกรับ เม้มริมฝีปากครางฮือ สีหน้าเชิญชวนอยากให้คนรูปหล่อกลืนกินมันเหลือเกิน

“ชนะ...รีบๆ กินเหมอเสียที” ไอ้เหมอร้องเรียก ทอดสายตามองพ่อดาวประจำใจที่ยังคงถือกล้องวิดีโอแล้วตีให้มันกระตุกรับไม่ยอมหยุด “ชนะ...ได้โปรด”

“ผมจะกิน...ก็ต่อเมื่อเหมอเป็นเด็กดี” ชนะคลี่ยิ้ม ลูบไล้บนรอยแดงที่ถูกฝ่ามือของเขาฟาด ก่อนจะก้มลงฝากรอยเขี้ยวให้ไอ้เหมอน้ำตาเล็ด

“เจ็บ...” ไอ้เหมอร้องท้วง มองคนรักด้วยแววตาตัดพ้อ “เหมอไม่ดื้อเสียหน่อย ทำไมต้องกัด”

“ผมกัดให้รางวัล” ชนะตอบพลางขยับกล้องวิดีโอซูมเข้าที่รอยกัด ก่อนจะเรื่อยไปยังช่องทางร้อนของไอ้เหมอที่กำลังขมิบเป็นจังหวะอย่างบ่งบอกว่ามันต้องการให้ชนะกินมากแค่ไหน “อยากเห็นตรงนี้...มีชื่อของผมเขียนไว้”

นิ้วของชนะลากไล้ไปตามช่องทางร้อนแล้วลากขึ้นจนถึงร่องเนินเนื้ออ่อน ไอ้เหมอเกร็งตัว มือจับขยุ้มผ้าปูที่นอนแล้วสูดปากเบาๆ

“เหมอ...สักชื่อผมไว้ตรงนี้ได้ไหม”

“ฮืออ ไม่เอา”

“เสมอ...อย่าดื้อ”

“ไม่เอา เหมอเป็นทหาร สักไม่ได้”

“ตรงนี้ไม่มีใครเห็น มีแต่ผม...เห็นคนเดียว นะครับ...ให้เป็นชื่อผมนะ ให้รู้ว่าผมเป็นเจ้าของเสมอคนเดียว”

ไอ้เหมอไม่ตอบ ชายชาติทหารอย่างมันกลัวเข็มมากแค่ไหนมีแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่รู้ คราวก่อนที่ถูกคุณหมอฉีดยาก็ต้องให้คุณหญิงแม่ไปกอดปลอบเสียนานสองนาน รู้ถึงไหน...อายถึงนั่น

“เสมอตามใจผมได้ไหม” ยิ่งชนะออดอ้อนมากเท่าไหร่ ความกลัวในใจไอ้เหมอก็ยิ่งเหือดหายไปเท่านั้น มันยอมพยักหน้าแต่ก็ยังไม่วายเอ่ยปากถาม

“แล้วนะจะให้เหมอไปสักที่ไหน...”

“ผมสักเป็น ผมทำให้...ตรงนี้ของเหมอ...จะให้คนอื่นเห็นได้ยังไง” ชนะพูดบอกอย่างอารมณ์ดี นิ้วก็ลูบวนปรนเปรอให้ไอ้เหมอเคลิ้มหนัก

“แต่...”

“ไม่มีแต่...หยุดคราวหน้า ผมทำให้นะครับ”

ไอ้เหมอพยักหน้าอีกหน ชนะจึงจัดรางวัลให้มันอย่างงาม ตอนนี้อะไรก็ต้องตามน้ำไปก่อน ไว้ถึงเวลาไอ้เหมอคงต้องเบี้ยวขอไม่กลับมากรุงเทพสักสองสามเดือน แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเลี่ยงความคิดถึงที่มีให้พ่อดาวประจำใจของมันไหวหรือเปล่า เพราะคนรูปหล่อ...ทำให้มันเสพติดจนขาดแทบไม่ได้แล้วตอนนี้


แปลกใจเหลือแสน...แฟนไม่โทรหา ไอ้เหมอก็รอจนเงกให้โทรมา แต่สุดที่รักก็ไม่มีทีท่าว่าจะติดต่อมาหาเสียที

“ไอ้เหมอ มึงเป็นเชี่ยไรวะ” ไอ้เชษฐ์เอ่ยถามด้วยความข้องใจ มันกำลังคุยโทรศัพท์กับวิมปรีประภาแฟนสาวที่ตอนนี้บอกให้มันอยู่เงียบๆ เพราะสาวเจ้าต้องอ่านหนังสือเตรียมเทสย่อย ไอ้เชษฐ์เลยหันเหความสนใจมาหาไอ้หัวเกรียนที่นั่งหน้ามุ่ยมองโทรศัพท์มือถือ

“นะไม่โทรหากูสองวันแล้วนะเว้ย” ไอ้เหมอบอกแล้วตัวมันราวกับกำลังหดเล็กลง ไอ้ชายที่กำลังนอนแชทกับน้องสายสมรแฟนสาวที่ยังคงคาราคาซังกันอยู่ก็หันมาให้ความสนใจเช่นกัน

“มันเบื่อมึงแล้วป่ะวะ” แล้วปากหมาๆ ของไอ้ชายก็ออกความเห็น จึงโดนไอ้เสือเหมอมันขว้างหมอนมาโดนหน้า

“มึงก็ไปจี้ใจดำมัน” ไอ้ปิ๊กว่าขึ้นมาอีกคน คราวนี้ไอ้เหมอจึงเปิดศึกฟาดหมอนกระชับมิตร ก่อนจะถูกไอ้เชษฐ์เบรกโดยอ้างชื่อหมวดยิ้มขึ้นขู่ เหตุการณ์ในห้องพักจึงกลับมาสุขสงบตามเดิม

“เหี้ยเอ้ย เป็นไรไปอีกวะ กูโทรหาแม่งไม่รับสาย กูแชทไปก็ขึ้นแค่อ่านแล้ว แต่มันไม่ตอบ มันเป็นไรรรร ใครช่วยทรานสเลทพฤติกรรมให้กูฟังด้วย!” ไอ้เหมอสติแตก ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์จนย่ำรุ่งของวันอาทิตย์ ตอนเย็นแฟนสุดที่รักก็มาส่งมันที่โรงเรียน ไม่ได้มีทีท่าผิดแปลกอันใด แต่พอแยกย้ายกันเท่านั้น ไอ้เหมอก็ต้องพบกับความไม่เข้าใจ ตอนนี้มันรู้สึกราวกับกำลังถูกจับลงแพแล้วให้ลอยน้ำไปตามยถากรรม ส่วนพ่อคนคุมเรือดันขับเรือสำราญชิ่งหนีมันไปไหนแล้วก็ไม่อาจทราบได้

“มึงใจเย็นๆ ก่อนไอ้เสือ ไอ้นะมันอาจจะเป็นช่วงเมนส์มา แฟนกูก็เป็นงี้แหละตอนมันมีประจำเดือน” ไอ้เชษฐ์ว่าแล้วหัวเราะหึหึ ก่อนมันจะพูดเสียงหวานจ๋อยใส่โทรศัพท์เป็นการขอโทษว่าที่แม่ของลูกเสียยกใหญ่

“ไอ้นะออนเฟซแล้ว เดี๋ยวกูลองทักให้ละกัน” ไอ้ปิ๊กเสนอช่วย มันพิมพ์ข้อความแล้วพูดเสียงดังให้ไอ้เหมอได้ยิน “สวัสดีผัวไอ้เหมอ มันตอบกลับมาว่า เออดี เฮ้ย มึง มันตอบโคตรไวอ่ะ”

“ไอ้ปิ๊ก มึงแม่งโกหกป่าววะ” ไอ้เหมอไม่เชื่อ มันรีบกระโดดข้ามไอ้ชาย เกือบเหยียบไอ้เชษฐ์ไปยังเตียงไอ้ปิ๊กที่นอนดีดขาพิมพ์ข้อความแชท ทำเอาเพื่อนซี้ชายเชษฐ์ร้องลั่นเพราะเกือบโดนเหยียบลูกชายสูญพันธุ์

“ไม่โกหกมึง นี่ไง” ไอ้ปิ๊กยื่นโทรศัพท์มือถือของมันให้ไอ้เหมอได้เชยชม ก่อนที่ไอ้เสือมันจะร้องคำรามราวกับเสือคลั่ง

“ชิบหาย ไอ้หล่อนี่มันวอนมีเรื่องกับพี่เหมอเสียแล้ว” ไอ้เหมอเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ก่อนมันจะจิ้มหน้าจอมือถือเครื่องละสามพันบาทที่แฟนสุดที่รักให้มันแรงๆ

Only Summer: นะจ๋า

ไอ้เหมอมันปากดีแค่ในความคิด แต่ต่อหน้าแฟนสุดเคารพรักของมันแล้ว มันเป็นแค่ลูกแมวตัวน้อยๆ เท่านั้น

Only Summer: ใจคอทำด้วยอะไร เหตุใดจึงไม่ตอบข้อความกันเลย

อดทนเพื่อจะไม่ทะเลาะ แต่พอข้อความขึ้นอ่านแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับมา ไอ้เหมอก็แยกเขี้ยว หน้านิ่งขรึมจนไอ้ปิ๊กที่อยู่ใกล้ตีนมันมากที่สุดต้องกระโดดไปเตียงไอ้เชษฐ์เพื่อทำการขอลี้ภัย

Only Summer: ไอ้เหี้ยนะ มึงจะตอบไม่ตอบ
Na Chana: โอ้โห... ถึงขั้นมึง ถึงขั้นเหี้ย

ไอ้เหมอที่กำลังหัวเสียถึงกับชะงักค้างยิ้มเก้อ มองข้อความที่ตอบกลับมาด้วยน้ำตาแทบไหล ในที่สุดทูนหัวของมันก็ยอมตอบข้อความเสียที

Only Summer: ไอ้ชายนะไอ้ชาย ชอบเอามือถือเหมอไปเล่นอยู่เรื่อย ดูดิ๊ พิมพ์แต่คำหยาบคาย
Na Chana: หึหึ ไอ้ชายพิมพ์หรือพิมพ์เองกันแน่
Only Summer: นะก็รู้ว่าเหมอไม่ใช่คนหยาบคาย แล้วเป็นอะไรไปอ่ะ ไม่ตอบข้อความเหมอสองวันเลย โทรหาก็ไม่รับด้วย คุยกับผู้ใดอยู่น้อผู้บ่าวคนนี้
Na Chana: ไม่ได้คุยกับใคร...แค่ไม่อยากตอบ

ไอ้เหมอมองข้อความด้วยรอยยิ้มเก้อ มันเอนตัวลงนอนเตียงของไอ้ปิ๊กด้วยเรี่ยวแรงหดหาย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าข้อความแค่ประโยคเดียวของชนะจะริดรอนกำลังใจกำลังกายของมันไปได้ถึงเพียงนี้

Na Chana: พอผมไม่ตอบแล้ว...เหมอคิดถึงผมไหม
Only Summer: กำลังเล่นอะไร
Na Chana: ผมกลัวว่าเหมอจะเบื่อที่ผมตามติดมากเกินไป ผมเลยอยากเว้นระยะห่างบ้าง...อดทนทรมานที่จะไม่ต้องได้ยินเสียง ไม่รู้ว่าเหมอ ทรมานเหมือนผมหรือเปล่า
Only Summer: เล่นกับความรู้สึกเหมอ สนุกมากเหรอชนะ
Na Chana: ผมขอโทษ
Only Summer: เหมอกังวลใจจะเป็นจะตาย กลัวว่านะโกรธ กลัวว่านะเป็นอะไรไป ห่วงสารพัด แต่นะแค่บอกว่าอยากลองเว้นระยะห่าง... แค่นั้นเหรอ แล้วความรู้สึกเหมอล่ะ
Na Chana: ยอมรับผิด ไม่มีข้อแก้ตัว
Only Summer: ทำไมเป็นคนแบบนี้
Na Chana: ผมจะไม่ขอให้เหมอหายโกรธหรอก เหมอมีสิทธิ์โกรธผมได้เต็มที่ แล้วแต่เหมอต้องการ

[Snufflehp]

ไอ้เหมอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลองพูดมาแบบนี้แล้วจะให้โกรธต่อก็คงทำไม่ลง

Only Summer: แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่
Na Chana: ดูคลิป...ที่เราถ่ายกันไว้
Only Summer: -///- ไม่มีรายงานอะไรต้องทำส่งอาจารย์เลยเหรอ งานที่บริษัทพ่ออีกอ่ะ ศึกษาบ้างรึยัง อย่าเอาเวลาว่างไปทำเรื่องไม่มีประโยชน์สิ
Na Chana: รู้ว่าเอาแต่ใช้มือตัวเองแบบนี้ไม่มีประโยชน์หรอก ต้องให้เหมอมาทำให้
Only Summer: เดี๋ยวๆ คนละเรื่องละพ่อคุณ
Na Chana: เรื่องเดียวกัน... เหมอ..โทรมาได้ไหม ผมอยากได้ยินเสียงเหมอใจจะขาด... ถ้าได้ยินผมคงเสร็จเร็วขึ้น
Only Summer: ไม่โทรเว้ยยยยย!
Na Chana: เหมอจ๋า โทรหาผมหน่อย
Only Summer: ม่ายยยยยยยยย -///-
Na Chana: Say you want me <3
Only Summer: ข่นบ้าาาาาาาาา
Na Chana: I know you want me <3
Only Summer: kkkkkk I’ll call you!!! ‘cause I really want you <3 <3
Na Chana: I know :-)

ไอ้เหมอกลิ้งแทบตกเตียง แต่ถูกเท้าไอ้ปิ๊กยันไว้ได้ทัน

“ไอ้เหมอ มึงกลับเตียงมึงไปเลยไอ้เชี่ย ไอ้นะพาฟินอีกสิท่า กูนี่ปวดหัวกับพวกมึงจริงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไอ้นะก็แผนสูงชิบหาย ไปเลยไป” ไอ้ปิ๊กออกปากไล่เมื่อเห็นว่าไอ้เสือมันอารมณ์ดีชนิดที่ว่าต่อให้ออกปากด่าไอ้เหมอก็ยังยิ้มรับราวกับถูกกล่าวชม

“แผนสูงเชี่ยไร แฟนกูไม่เจ้าเล่ห์ขนาดนั้นเว้ย แค่ทำให้รักให้คิดถึงมากขึ้นเท่านั้นเอ๊งงง” ไอ้เหมอออกโรงปกป้องสุดที่รัก ก่อนมันจะฮัมเพลงกลับเตียงมันไปอย่างสุขสราญ นิ้วก็กดเบอร์โทรหาสุดที่รักของมันไปด้วย

“ฮัลโหลววววววว ชะน้าาาาา” ไอ้เหมอกรอกเสียงร่าเริงเมื่อพ่อดาวประจำใจของมันรับสาย

“เสมอ...” เสียงของชนะสั่นพร่าเล็กน้อย ส่วนไอ้เหมอหูแดงก่ำ ยกผ้าห่มขึ้นคลุมโปงเรียบร้อยเพื่อป้องกันเพื่อนๆ มองเห็นปฏิกิริยาเขินอายของมัน

“ทำ...อยู่เหรอ”

“อืม...ยิ่งได้ยินเสียงเหมอในคลิป ผมยิ่ง...คลั่ง เหมอเซ็กซี่เป็นบ้าเลยรู้ไหม เหมอจ๋าที่กำลังจูบมังกรของผมตอนนี้ก็ยังสู้เหมอตัวจริงทำให้ไม่ได้”

ไอ้เหมอซุกหน้าเหวอๆ ของมันลงกับหมอน ถามอย่างกระดากอายสุดใจว่า “ชนะ...ตัวทำเรื่องสกปรกกับเหมอจ๋าเหรอ”

“อื้ม...ก็มันนั่งมองตาแป๋ว ทำเหมือนอยาก”

“ตามันก็อย่างนั้นอยู่แล้ว นะจ๋าบ้าอ่ะ ห้ามทำมันนะ” ไอ้เหมอร้องห้ามเสียงแผ่ว นึกไปแล้วก็น่าสงสารไอ้เหมอจ๋าที่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะถูกทำให้แปดเปื้อนมากน้อยแค่ไหน

“ไม่ทันแล้วล่ะครับ...หน้าเหมอจ๋า มีแต่น้ำของผม”

“ชะน้าาาาา คนเลวววว”

“ว่าผมอีกแล้ว...เมื่อกี้ก็ด่าเหี้ย ตอนนี้มาว่าเลว ผมคนดีของเหมอ...ไม่มีแล้วเหรอ”

ไอ้เหมอได้ฟังก็สะท้อนใจ มันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร จุดที่ด่าทอพ่อดาวประจำใจของมันอย่างนี้! “ง่า เหมอขอโทษ แต่นะจ๋าก็ไม่น่าทำไอ้เหมอจ๋าแบบนั้นนี่นา สงสารมัน”

“เหมอไม่สงสารผมเหรอ”

“ก็...สงสาร แต่...ช่างเถอะๆ ไม่พูดแล้ว นะเสร็จยัง เสร็จแล้วก็มาคุยกันแบบใสๆ ดีกว่าเนอะ”

“อืม ตอนนี้ก็ใส...น้ำผมใสจนไม่มีอะไรจะออกแล้ว”

“ขอร้องล่ะที่รัก ขึ้นจากใต้สะดือมาเสียที”

“ฮ่าๆๆ โอเคครับ งั้นเหมอรอผมแป๊บนะ ไปล้างมือก่อน”

“จ้า”

ไอ้เหมอนอนรอ ฟังเสียงปลายสายที่ยังคงได้ยินเสียงจากคลิปวิดีโอให้ได้กระดากอาย คืนนั้นไอ้เหมอจำได้ว่าโต้รุ่งให้ชนะได้เชยชมร่างกายของมัน คนรูปหล่อเปิดเพลงคลอไปเบาๆ เร้าอารมณ์ไอ้เหมอเสียเหลือเกิน เอวสอบก็ขยับตามจังหวะดนตรีหนักๆ จนร่างไอ้เหมอแทบไม่ติดที่นอน ตอนนี้แค่ได้ยินเสียงเพลงนั้นทีไรไอ้เหมอก็หูแดงเขินอายเพราะนึกถึงฉากรักเร่าร้อนระหว่างมันกับชนะขึ้นมาทุกที

“มาแล้วครับ”

“อืม นะปิดคลิปวิดีโอก่อนดีไหม มีแต่เสียงหยาบ...น่าอาย”

“ไม่อยากฟังเสียงครางของตัวเองเหรอ เสียงตอนที่ผมกระแทกเข้าใส่เหมอก็น่าฟังดีออกนะครับ”

“ชนะ...อยากให้เหมอช่วยตัวเองต่อหน้าเพื่อนหรือไง”

คำพูดไอ้เหมอทำเอาไอ้พวกเพื่อนที่เหลือสะดุ้งเฮือก แต่คนปลายสายกลับหัวเราะเสียงเย็นแล้วตอบกลับมานิ่งๆ ว่า

“อยากลองดีกับผมเหรอครับเสมอ”

ไอ้เหมอเผลอส่ายหน้าหวือ ทั้งๆ ที่มันก็รู้ว่าคนปลายสายคงมองไม่เห็น แต่น้ำเสียงของชนะทำให้มันรีบส่ายหน้าทันทีทันใดก่อนจะทันได้คิดอะไรด้วยซ้ำ

“ไม่ๆ เหมอพูดเล่น แฮ่!”

“อย่าเล่นแบบนี้สิครับ...ผมคนจริงนะ ทำโทษก็ทำจริงๆ ถ้าเหมอนอกลู่นอกทาง”

“กลัวแล้วจ้า อย่าขู่กันเลย”

“เป็นเด็กดีนะครับ”

“อืม เป็นเด็กดีของชนะคนเดียวเลย”

“ชื่นใจ”

“แล้ววันนี้ไปเรียนรึเปล่า เห็นไอ้กวิ้นบ่นบนเฟซว่าโทรปลุกนะ นะก็ไม่ตื่น มันเลยไปเรียนสาย”

ไอ้เหมอส่องเฟซไอ้กวิ้นก็เห็นมันบ่นตามประสา เรื่องสากกะเบือยันเรือรบของมัน นานๆ ทีจะเห็นถ่ายรูปจิ๊กซอว์กับเลโก้ที่มันต่อเสร็จมาโชว์ แต่เช้านี้ไอ้กวิ้นบ่นเป็นหมีกินผึ้งเพราะโทรตามชนะไปเรียน นัดกันไว้ดิบดีแต่ชนะดันไม่ตื่น ไอ้กวิ้นที่ขับรถไปรอรับถึงที่บ้านจึงต้องสายด้วยกันไปตามระเบียบ

“ไป แต่เข้าสายหน่อย”

“แล้วตัวมัวแต่ทำอะไรดึกดื่น ถึงได้นอนตื่นสาย”

“ไม่รู้จริงเหรอ”

“ก็ไม่รู้น่ะสิ โทรหาก็ไม่รับ แชทหาก็ไม่คุยด้วย ถึงได้ถามอยู่นี่ไงว่านะทำอะไรอยู่”

“คิดถึงเหมออยู่”

“ต้องเชื่อไหม”

“เชื่อเถอะว่าคิดถึงเหมอจริงๆ คิดถึงแล้วก็เปิดดูคลิปเหมอซ้ำๆ จนไม่ได้นอน ตาเป็นหมีแพนด้าเลย”

ไอ้เหมอหัวเราะ แม้มันจะรู้สึกเขิน แต่มันก็ดีใจเหลือเกินที่ชนะไม่ได้นอนดึกเพราะสาเหตุอื่น

“ไหนถ่ายรูปคนตาเป็นหมีแพนด้ามาให้เหมอดูหน่อย”

“ถ่ายส่งทางไหน”

“เฟซก็ได้”

“โอเค...เดี๋ยวส่งไปพร้อมเพลง”

“เพลงไร”

“เพลงที่เปิดตอนเราทำรักกันจนเช้าไงครับ”

“เอาที่ชนะสบายใจ เหมอสตรองงงง สตรองมากกก สตรองจนความเขินอายทำอะไรไม่ได้ วะฮ่าๆๆ” ไอ้เหมอหัวเราะอย่างผู้มีชัยก่อนมันจะถูกเบรคหัวทิ่มด้วยคำถามพาซื่อเชิงหลอกด่า

“เหมอหน้าด้านมากผมรู้”

“ชนะ! เดี๋ยวเถอะ!”

“ถึงหน้าด้านยังไงก็รักนะ ผมชอบคนหน้าด้าน ชอบคนร่าน ชอบคนแรด ชอบคนยั่ว ชอบคนที่แกล้งอายแต่ความจริงไม่อาย สรุปแล้ว...ชอบทุกอย่างที่เป็นเสมอ”

“หลอกด่าเหมอใช่ไหม!”

ไอ้เหมอดิ้นพล่าน ดีดเท้าตบเตียงดังตุบตับจนไอ้เพื่อนซี้อีกสามคนหันมองด้วยสายตาระอาแล้วพร้อมใจกันขว้างหมอนใส่ไอ้เหมอที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม

“เมียที่ดี ก็คือโสเภณีบนเตียงผัว จะแรดจะร่านจะยั่วยังไงก็ทำกับผัวคนเดียว เหมอไม่ภูมิใจเหรอ...ที่เหมอเป็นเมียที่ดีของผมขนาดนี้”

“เหมอร้องไห้ทันไหม กลับตัวทันไหม ไม่เป็นเมียแล้วได้ไหมมมมม ทำไมชนะเป็นคนแบบนี้”

ไอ้เหมอทั้งอยากหัวเราะทั้งอยากร้องไห้ มันเคยคิดว่าผ่านความอายอย่างที่สุดในชีวิตมาแล้วตอนที่ตกต้องเป็นของชนะ แต่ไม่ใช่...ไม่ใช่เลย ฝังความคิดนั้นลงผืนดินที่ลึกที่สุดไปจนถึงแกนโลก แล้วมารับความจริงที่ว่าถ้ายังอยู่กับชนะมันจะยิ่งกระดากอายไปมากกว่านี้ให้ได้แทน ไอ้เหมอชายชาตรีร่างกำยำไม่แพ้นายทหารคนไหน ฉายาเสือก็สุดแสนจะภูมิใจ แต่กลับกลายเป็นโสเภณีบนเตียงให้สามีได้ปู้ยี้ปู้ยำสมใจ ความเป็นชายนั้น...หาได้จากตัวไอ้เหมออีกหรือไม่ แม้แต่ตัวมันเองก็ยังอดสงสัยไม่ได้เลย

“ไม่ทันแล้ว...เหมอถูกผมตีตราจองแล้วนะครับ เลิกไม่ได้หรอก จะเลิกกับผมได้...ต้องตายจากกันอย่างเดียว”

“เหมอไม่อยากตาย...” ไอ้เหมอตอบเสียงแผ่ว

“งั้นก็เลิกไม่ได้นะครับ” น้ำเสียงของชนะก็แผ่วเบาเช่นกัน แต่ไอ้เหมอจับน้ำเสียงที่ไม่ร่าเริงของอีกฝ่ายได้ “แต่ถ้าวันไหนเหมออยากจะเลิกกับผมจริงๆ ผมจะตายจากเหมอเอง เหมอไม่ต้องกลัวหรอก”

“ชนะ...ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้”

“เหมอ...ผมน่ารังเกียจมากไปใช่ไหม ทำให้เหมอรู้สึกอับอายมากเกินไปใช่รึเปล่า เหมอบอกผมได้นะ อะไรที่เหมอไม่สบายใจ อะไรที่เหมอคิดว่าผมทำเกินไป เหมอบอกผมได้...แต่อย่าเกลียดอย่ากลัวผมเลย”

“เหมอไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ เหมอแค่... เหมอแค่ยังไม่ชิน เหมอไม่เคยเป็นแฟนใคร ไม่รู้มาก่อนว่าคนเป็นแฟนกันมันต้องเป็นแบบไหน นะอย่ากังวลเลย เหมอรักนะเหมือนเดิม ไม่สิ...รักมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ รักแบบชีวิตนี้รักใครไม่ได้อีกแล้ว นะเชื่อใจเหมอนะ เหมอไม่เปลี่ยนใจหรอก”

“ขอบคุณนะครับ เหมอเป็นคนดีของผมตลอดเลย”

“นะก็เป็นคนดีของเหมอเหมือนกัน ขอโทษที่ว่าอะไรแรงๆ นะ เหมอมันคนคิดน้อย ไม่ละเอียดอ่อน เราให้อภัยกันเนอะ รักกันๆ”

“ครับ งั้นเหมอนอนเถอะนะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปฝึก มีแรงไปเรียน ผมเป็นกำลังใจให้เหมอตลอดนะ ฝันดีนะครับเสมอ”

“อื้ม แล้ว...นะจ๋าจะวางแล้วเหรอ”

“อืม ผมไม่อยากรบกวนน่ะ เหมอจะได้ไม่ต้องรีบตื่นมาวางสายด้วย”

“นะ มันไม่ได้รบกวนอะไร เรื่องแค่นี้...”

“เหมออย่าลำบากเพราะผมเลย ผมทำให้เหมอลำบากใจมามากพอแล้ว คืนนี้ฝันดีนะครับ พรุ่งนี้ผมโทรหาตอนดึกๆ นะ”

ชนะไม่ฟังเสียงท้วงของไอ้เหมอ ตัดบทวางสายไปเสียดื้อๆ จนไอ้เหมอต้องถอนหายใจ มันรู้ว่าชนะคิดมาก คงกังวลตลอดเวลาเรื่องรสนิยมของตัวเอง แต่ไอ้เหมอตอบสนองเท่าที่มันทำได้แล้ว...บางเรื่องที่เกินไปก็ยากที่จะยอม บางเรื่องที่น่าอายเกินไป ไอ้เหมอก็ทำไม่ลง แต่มันไม่ได้รังเกียจหรือเกลียดชนะเลยสักนิด เมื่อวานรักมากแค่ไหน วันนี้มันรักชนะมากขึ้นอีกหลายเท่า...แต่จะทำยังไงให้อีกฝ่ายมั่นใจได้ว่ามันจะไม่หนีไปไหน ชนะรุนแรงแค่ไหนไอ้เหมอรับได้อยู่แล้ว เพราะในความรุนแรงนั้น...ชนะก็ยังอ่อนโยน ชนะห่วงใยความรู้สึกไอ้เหมอตลอด เทคแคร์ไอ้เหมอเป็นอย่างดีตั้งแต่ที่เริ่มคบกัน คงมีแต่มันเองที่วางตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำยังไง คนแอบรักที่เลื่อนขั้นเป็นคนรักอย่างมัน...ต้องทำแบบไหน ถึงจะดี ดูแลแบบเดิม...ทำตัวแบบเดิม...มันจะเพียงพอหรือ แต่คงดีกว่า...ที่ไม่ทำอะไรเลยล่ะมั้ง เพราะไม่รู้ว่าต้องทำแบบไหน ไอ้เหมอจึงเลือกวางเฉย ปล่อยให้ชนะดูแลเทคแคร์มันอยู่ฝ่ายเดียว

“ไอ้ชาย”

“ว่า”

“กูเปลี่ยนไปรึเปล่าวะ...” ไอ้เหมอเอ่ยถามลอยๆ “มึงว่ากูเปลี่ยนไปไหม...ตั้งแต่กูคบกับนะมาน่ะ กูเหมือนเดิมรึเปล่า”

ไอ้ชายเงียบอยู่เพียงครู่ ก่อนจะตอบจากใจมันว่า “สำหรับกู มึงไม่เปลี่ยน แต่ไม่รู้นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ยินมึงเพ้อถึงน้องนานะให้กูฟัง”

“ห้ะ?” ไอ้เหมอถึงกับผุดลุกขึ้นนั่ง หันมองไอ้ชายที่ทำทีเล่นมือถือ มันจึงหันมองไอ้ปิ๊กที่เหลือบมองมาเช่นกัน

“เออ กูก็ไม่ค่อยได้ยินว่ะ เมื่อก่อนนี่นะอย่างนั้น นะอย่างนี้ ยืมมือถือกูไปเปิดเพลงให้เปลืองสามจีมึงก็ทำมาแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ยักกะทำ”

“กูก็ไม่รู้หรอกนะเว้ยว่าจากแฟนมโนเป็นแฟนจริง มันต่างกันยังไง เพราะกูไม่เคยแอบรักใครมานานแล้วสมหวังแบบมึง แต่กูมั่นใจว่ากูคงเพ้อถึงเขาหนักกว่าที่เป็นแน่ๆ ว่ะ” ไอ้ชายบอกอย่างรู้ดี ทั้งๆ ที่มันมีแฟนคนแรกก็จากโปรแกรมแชท ไม่เคยมีสักครั้งกับประสบการณ์แอบรักใครมายาวนานอย่างไอ้เสือเหมอ

“หรือเป็นเพราะสิ่งที่มึงมโนกับสิ่งที่มันเป็นจริง...จะไม่เหมือนกันวะ” ไอ้ปิ๊กถามต่อทำเอาไอ้เหมอจุกไปกันใหญ่ มันพูดไม่ออกแย้งไม่ได้แม้สักคำ

“ตอนที่มึงแอบรัก...มึงไม่ได้หวังว่าจะได้คบ มึงก็แค่จีบลมๆ แล้งๆ แล้วก็แดกแห้วไปตามระเบียบตอนไอ้นะมันคบกับคนอื่น แต่ตอนนี้ กูถามมึงหน่อยไอ้เหมอ มึงยังจำความรู้สึกแรกที่มึงเริ่มรักมันได้ไหมวะ” ปรมาจารย์ชายเริ่มเปิดหลักสูตรเร่งรัดสำหรับไอ้เสือที่กำลังสับสน จนไอ้เชษฐ์ต้องขอวางสายแฟนมานั่งร่วมฟังด้วย

“กู...จำได้สิวะ” ไอ้เหมอตอบเสียงแผ่ว นึกไปถึงเมื่อเจอกับชนะตอนเด็กๆ เรื่อยมาจนมันเติบใหญ่ ผลัดเปลี่ยนจนมาถึงตอนนี้...ตอนที่ความรักของมันสมหวัง ตอนที่ชนะ...เป็นชนะของมันตามที่ใจปรารถนา

“มึงจำได้ก็ดีแล้ว...กูว่ามึงคงตอบตัวเองได้แล้วล่ะว่าตัวเองเปลี่ยนไปรึเปล่า” ไอ้ชายตบไหล่ไอ้เหมอ เก๊กหน้าอมภูมิความรู้

“ไอ้ชายพูดเข้าท่าก็วันนี้” ไอ้เชษฐ์ตบไหล่ไอ้เหมออีกคน “มึงอย่าเอาแต่หวังกับความฟินที่มึงเคยมโนไว้มากไปดิวะ มองที่ไอ้นะมันเป็น มองถึงตัวตนของมัน มึงเก่งนะเว้ยไอ้เหมอ เก่งทุกเรื่อง แต่ง่อยเรื่องความรักฉิบหาย ต้องให้พวกกูเป็นห่วงอยู่เรื่อย”

“เออ ขอบใจเว้ย...ตั้งแต่คบมา...กูไม่รู้ว่ากูไปมองตรงไหนว่ะ กูลืมไปเลยว่ากูเคยรักชนะมากแค่ไหน เพราะคิดว่าได้คบแล้ว อะไรกูก็ยอม อะไรก็ได้ แต่ที่พูดแบบนั้นมันเหมือนหน้าที่ มันเหมือนคำพูดติดปากกู กูตามใจชนะมาตลอด แต่พอคบกันแล้วกูก็อยากให้ตามใจกูบ้าง กูลืมว่ากูเคยเป็นยังไงเคยรู้สึกยังไง กูแม่ง...ทำเขาเสียใจอยู่แน่ๆ เลยว่ะ”

ไอ้เหมอลูบหน้าตัวเอง รู้สึกอ่อนล้าไปทั้งกายทั้งใจ ตอนที่มันแอบรัก...มันจำได้ว่าไม่เคยทะเลาะกับชนะเลยสักครั้ง ตอนนั้นมีแต่ความสุขใจ แม้มันจะตามอกตามใจคนรูปหล่อ แต่ไอ้เหมอก็ทำด้วยความเต็มใจ มันตามใจเพราะใจมันต้องการ ไม่ใช่ตามใจเพราะกลัวว่าจะต้องทะเลาะหรือกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่พอใจแล้วพาลบอกว่ามันเปลี่ยน กลัว...ที่จะได้ยินชนะบอกว่าคบแล้วไม่เหมือนเดิม ไอ้เหมอคงเผลอทำหน้าตาแย่ๆ ทำน้ำเสียงไม่ดี จนชนะจับสังเกตได้หลายครั้ง แต่คนรูปหล่อก็ยังทำเหมือนไม่มีอะไร

อยากกลับไป...ในตอนที่เรายังไม่มีเงื่อนไขใดๆ มาผูกมัด ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมชนะถึงไม่อยากใช้คำว่าแฟน ไอ้เหมอเข้าใจหมดทุกอย่างแล้ว... แต่ให้กลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเก่า ไอ้เหมอก็ไม่เอาอีกเหมือนกัน สายการบินฟลายอิ้งทูฟินแลนด์ของมันจะต้องมุ่งไปยังเส้นทางเดิมต่อไป...แต่ตอนนี้จะมีแอร์ประจำสายการบินดูแลกัปตันเป็นอย่างดีเลย ไม่ให้หัวเครื่องที่มันกำลังโดยสารดิ่งลงพื้น แลนด์ดิ้งก่อนเวลาที่กำหนดอีกแน่ๆ

Only Summer with Na Chana

ถ้าจะขอเริ่มต้นจีบคุณใหม่...จะอนุญาตผมอีกสักครั้งไหมครับ ผมเป็นนักเรียนนายร้อย เบี้ยน้อยอาจจะไม่พอเลี้ยงคุณได้ แต่หัวใจผมไม่น้อยนะครับ ...หัวใจของชายชาติทหารอย่างผม แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องคุณ แล้วตอนนี้มันอยู่ที่คุณแล้ว จะย่ำจะยี จะบี้ให้แหลกอย่างไรก็แล้วแต่ความกรุณา #ไม่สู้ก็คงไม่ได้ชนะ #ผมไม่อยากแพ้ #เพราะผมชื่อเสมอ #ชื่อเสมอที่อยากชนะสักครั้ง

นกเพนกวิ้นบินไม่ได้, ปุ๊กปิ๊กกิ๊กทั่วไทย,คุณชาย and 40 others like this.

นกเพนกวิ้นบินไม่ได้: ไอ้เหี้ยเหมอ ไม่หลับไม่นอนนะมึง ไม่ยอมทักกูด้วย ไอ้สาดดดด ขึ้นตัสประกาศตัวกับผัวซะงั้น เพื่อนเวรรรร

คุณชาย: ฮิ้วววววววววววววววววววววว ปล. ไอ้เหมอมึงติด hash tag เรี่ยราดมาก ปลล. ไอ้นะ มึงไม่รีบระวังจะมีคนตัดหน้ามาเป็นคุณนายทหารนะเว้ย

ปุ๊กปิ๊กกิ๊กทั่วไทย: ต้องให้พวกกูเสี้ยมไอ้สัด ไอ้นะ มึงหาผู้หญิงมาเซ่นกูคนนน กูไม่อยากโสดแล้ววว

พิเชษฐ์และปรีประภา: แหมๆๆๆๆๆๆๆ อะไรจะขนาดนั้นครับคุณทหารรรรร

ปรีประภาและพิเชษฐ์: ว้าววว เปิดเผยแล้ววว โยนช่อดอกไม้เมื่อไหร่เหมอโยนมาให้วิมน้า

Na Chana: ขอให้จีบติด #อยากเป็นผัวนายร้อย <3

Only Summer: -///- คุณได้รับสิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ครับบบบ #จูบ

Na Chana: #กอด

Only Summer: ไม่คิดมากแล้วนะ #ฟัดแก้ม

Na Chana: คิด...แต่เป็นคิดถึงมาก #ตบเกรียน เอ้ย! #หอมหน้าผาก

Only Summer: ทำร้ายเค้า แต่ถึงยังไงเค้าก็รักตัวเองนะ

สมัยพี่ชายน้องเสมอ: เด็กๆ พวกนี้ไม่หลับไม่นอน เดี๋ยวให้ไอ้ยิ้มไปหาที่ห้องดีไหมเนี่ย

นกเพนกวิ้นบินไม่ได้: คนอะไรมาแล้ววงแตก แบร่

ข้อความของคนอื่นไอ้เหมอไม่ได้สนใจ มันสนใจแค่ข้อความของชนะเท่านั้น และสุดที่รักของมันก็ส่งหน้าเซลฟี่ก่อนนอนมาให้ในแชทเฟซด้วย ทำเอามันฟินไปจนถึงโลกหน้า คนอะไร...ขนาดจะนอนแล้วก็ยังหล่ออออออ น่ากินไปทั้งตัววววว

Na Chana: ฝันดีไอ้เกรียน
Only Summer: ฝันหวานนะคนรูปหล่อ ฝันถึงเหมอด้วย
Na Chana: จะพยายามครับ
Only Summer: ชะน้าาาาา อ้ะ!! <3 <3 รักสุดๆ ละคนนี้ อย่าคิดมากอีกนะ เดี๋ยวไปหาในฝัน บรั้ยยยย
Na Chana: <3 เจอกันที่ทางช้างเผือก
Only Summer: จ้ะ พ่อสังห์ทอง
Na Chana: คนละเรื่องละเกรียนเอ้ย #รจนาหัวเกรียน
Only Summer: :-( เราเกลียด hash tag เธอออออออ
Na Chana: #รักเสมอ แบบนี้ล่ะเกลียดไหม
Only Summer: แบบนี้...รักเลย -///- ข่นบ้าาาาา
Na Chana: หึหึ ปะ นอน ห่มผ้าด้วย เป็นห่วง
Only Summer: นะก็ห่มด้วยน้า นับหนึ่งสองสามละแยกย้ายเลย ออฟไลน์เลยนะ ไม่ต้องคุยกับใครแล้ว
Na Chana: ครับ
Only Summer: 1 2 3!!!!
Na Chana: …
Only Summer: …
Na Chana: เดี๋ยวผมโทรหา
Only Summer: อื้ม ยังไงก็ต้องคุยกันแหละเนอะ ถึงจะหายคิดถึง

คราวนี้...ไอ้เหมอก็ต้องตื่นแต่เช้ามาวางสายโทรศัพท์ดั่งเช่นทุกที ถึงครั้งนี้จะไม่ได้เซฟเงินค่าโทรก็ตาม แต่ภารกิจในตอนเช้าของไอ้เสือและเพื่อนๆ มักจะรีบเร่งและชุลมุนเสมอจนต้องตัดใจละจากสายโทรศัพท์ของคนรักมาปฏิบัติหน้าที่ของตัวเอง และเช้านี้ไอ้เสือมันก็คึกคักยิ่งกว่าเพื่อนๆ คนไหน วิ่งรอบกองพันด้วยรอยยิ้มสดใส กลีบดอกไม้คงแย้มบานตามมันไปหากมีการใส่ CG ให้ตามหลัง

“มึงๆ ไอ้เหมอมันไปโด๊ฟอะไรมาวะ คึกขนาดนั้น” ใครบางคนที่วิ่งตามหลังไอ้ชายเอ่ยถามเสียงแผ่ว

“มันก็คึกของมันอย่างนี้ทุกวัน” ไอ้ชายตอบไม่ใส่ใจ

“เออ ดูๆ ไปก็น่ารักดีนะมึง มันมีแฟนยังวะ”

“ห้ะ?”

“มันมีแฟนยัง”

“มีแล้ว ถามทำไมวะ”

ไอ้ชายไม่มีโอกาสได้หันหลังมองคนถาม เพราะขืนหันไปคงทำให้เสียจังหวะการวิ่งแล้วแถวที่ตามหลังล้มกันระเนระนาด

“ก็ลองถามดู คิดว่าอย่างไอ้เหมอคงมีผู้หญิงสวยๆ เป็นแฟนแล้วแน่ๆ”

“อืม สวย น้องนานะแฟนมันน่ะโคตรสวย”

ไอ้ชายตอบแค่นั้นก็หัวเราะของมันไป แล้วมันก็กลายเป็นอีกคนที่อารมณ์ดีเหมือนไอ้เหมอ สมกับที่เป็นคู่ซี้พากันหนีเที่ยวประจำจริงๆ


...............................................................TBC........................................................................

ไร่อ้อยแห้งเฉาาา เพราะเจ้าไม่อยู่ พี่ทนอดสู มองดูเจ้ารุ่ง สวมเพชรวงใหญ่ อยู่ในเมืองกรุงงงงงง

ฉาก NC เราจะไม่มีก็ยังกังขาว่าจะไม่มีใครเข้าใจรสนิยมของชนะ อย่าคิดว่านิยายใสๆ ของเราหื่นเกินไปเลยนะ กราบบบบ 

[evilheart]

ใครทำรถอ้อยคว่ำในเฟซ เอ๊ะ!!! หรือว่าทวิตเตอร์ 
ชนะนี่นับวันความหื่นจะเกินความคาดหมาย ความร้ายจะเกินที่คิดไว้
แต่ยังไงก็รักเสมอ รักชนะ รักป๋า รักเฮีย รักเสี่ย

[kongxinya]

จุ๊บเหม่งลูกเหมออออ รัวๆ ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ 
ในที่สุดเหมอก็หาเจอล่ะนะ ว่าตัวหลงลืมอะไรไป ต้องยกความดีความชอบให้เพื่อนสามทหารเสือเลย 
สเตตัสลูกเหมอนี่พาขุ่นแม่ฟินจัดรักจริงงงง อิจฉานะเลยยยย 

ส่วนกวิ้นๆนี่น่าสงสารรรร ถ้าเราเป็นกวิ้นเหมอเฟซมางี้นี่ ยิ่งเศร้าเลย อิจฉาอย่างแรงงงง
คนมีคู่ไม่รู้หรอกกกกกกกกกกกกกก   
ดังนั้นโปรดส่งพี่หมัยคนดีมารักกวิ้นที 

ส่วนชะน้าาาา นายหัวไร่อ้อยนี่แบบ 
นะนี่อารมณ์เสพติดเหมอมั่ก 555
ความรักของนะนี่น่ากลัวค่ะสำหรับเรา 
น้องคงมีปมอันใหญ่ในใจเชียว ทั้งน่ากลัวและน่าสงสาร บอกไม่ถ๊วกกกเลย
ถึงต้องตายจากกันเลยเหรอลูกน้องนะ 
แต่เอาเถอะ ยังไงๆ ป้าก็แน่ใจว่าน้องเหมอจะไม่มีวันทิ้งพ่อทูนหัวชนะแน่ คงไม่มีใครได้ตายหรอกจ่ะ ป้าเชื่อๆ 
หวังว่าความรักของน้องเหมอจะเติมเต็มในใจของชนะได้เนอะ   

รอตอนต่อไป #หมัยกวิ้นจงรักกัน #ชนะจงรักจงหลงลูกเหมอทุกวัน #เหมอนั้นก็ขอให้รักให้หลงชนะตลอดไป 

 

[rainiefonnie]

ถ้าจะบอกเราไม่ชอบการกระทำของชนะไม่ชอบพระเอกแบบชนะมากเห็นแก่ตัวเกินเลยถ่ายคลิปงี้  ถ้าหลุดไปใครอายชนะอาจไม่อายแต่พ่อแม่เหมอล่ะไม่เห็นแก่ครอบครัวตัวเองก็น่าจะเห็นแก่ครอบครัวของเหมอบ้างบางทีทำเหมือนเหมอเป็นแค่คู่นอนจากคำพูดของชนะแล้วมันไม่ใบ่อะเราว่ามันไม่อ้อยอะมันเหมือนชนะเป็นโรคจิตอะ ส่วนเหมอนี่ก็ยอมนะจนมองอะไรตื้นไปรักมากจนลืมใจตัวเอง   

[narumo]

สเตตัสเสมอนี่เลิฟเลย เขินมากมาย อิจฉาเหมอ

[iceman555]

 

[Lichtmonz]

ปรบมือให้สามหน่อเพื่อนทหาร พี่ชายหล่อเลอค่ามาก 

ตอนนี้เลอค่าก็เลอค่า เหมอเริ่มค่อยจูนตัวเองกลับเป็นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ ผู้คนรอบกายดูจะเห็นออร่าเผล่องปลั่งขึ้น (อย่างที่เขาว่าคนมีผั... เอ่อ คนมีความรักมักจะน่ารักขึ้นนั่นล่ะมั้ง?) ดีแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป อย่างนี้แหละ เนาะ

ส่วนชนะกับคลิป... ทำไมนี่แอบกลัวว่าประวัติจะซ้ำรอยแบบเสี่ยโปรดไหม... กลัวใจเธอ แต่หวังว่าชนะคงจะด้านได้อายอดและไม่ทำให้เหมออับอายหรือมีแผลใจแผลที่สอง ถ้าอยากจะถ่าย ขออย่าเป็นเพียงอารมณ์คึกคะนองเลย หากหลุดไป หากหล่นไป จะทำยังไง ขอให้เธอรับผิดชอบด้วยนะ โอ่เค๊?

ตอนนี้ เม้นต์ไม่ออก ไม่ได้เขินหรอก ไม่ได้เขินจริงๆ นะ จะตีตั๋วหนีไปฟินแลนด์อยู่แล้ว งืออออออ 

[QXanth139]

คู่แข่งนะจะปรากฎตัวเหรอ อย่าจีบเหมอเลยน่ะเหมอรักนะมาก

[mild-dy]

 

[ลลิน]

คนที่มาชมน้องเหมอน่ารักคือใครรรร คนเดียวกับที่จะมาทักเหมอที่โรงหนังใช่มั้ย หวีดดดด เห็นแววว่าลูกสาวจะมีผู้มาจีบ ขุ่นแม่ปลื้มแทนน้องเหมอ ว่าแต่จะนำพาดราม่ามาให้เหมอกับนะมั้ยคะ..

แอบกลัวเรื่องคลิป กลัวหลุด กลัวมันเป็นอะไรที่จะมาทำร้ายความรูุ้สึกทั้งคู่ในอนาคต T ^ T

[omyim_jjj]

 

ชนะน่ารัก #ทีมเมียชนะ

[twinmonkey0311]

โอยยยยยยย หวานเวอร์ปนหื่นเล็กน้อย อ่านจบแล้วอมยิ้มแก้มแตก

[dekeepstar]

รสนิยมทางเพศของชนะนี่นับวันยิ่งน่ากลัวนะ
กลัวแทนเหมอว่าจะรับไม่ไหวในวันใดวันหนึ่ง
ดูได้จากการที่ชนะจะให้สักตรงนั้น -//-
เอิ่มมมม น้องเหมอต้องสตรวองและก้าวผ่านไปให้ได้นะลูกกกก

คนหล่อๆนี่เขาเป็นแบบชนะมั้ยอ่ะ
กลัวววววว 555555555555555555555