•HANDSOME GHOST•
[5]-ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว
เช้าวันนี้อากาศอบอ้าวกว่าปกติ... แม้แต่พัดลมยังช่วยอะไรไม่ได้ ผมกำลังเล่นโน้ตบุ๊ก ดูวิธีการเรียนอย่างไรให้ไม่เปอร์ ผมอยากจบในภายในสี่ปี รับปริญญาแล้วไปทำตามความฝันของตัวเอง โดยที่ไม่ต้องกลายเป็นผีเฝ้าห้องแบบไอ้ผีหน้าหล่อนั่นโชคยังดีที่หอนี้มีWifiให้ ซึ่งมันเป็นสิ่งสำคัญมากๆสำหรับยุคนี้ เรียกได้ว่าแทบจะเป็นปัจจัยที่5เลยด้วยซ้ำ
“โอ้ย ร้อนโว้ยยยยย” ผมบ่น มือก็ยังพิมพ์หาข้อมูลไปเรื่อยๆ รู้สึกได้ถึงไอความร้อนออกมาจากโน้ตบุ๊กตัวเอง
ตรึ้ง ! เสียงแจ้งเตือนว่าโน้ตบุ๊กของผมร้อนเกินไป..... และจากประสบการณ์ของผม ผมรู้เลยว่าไม่นานโน้ตบุ๊กผมก็จะดับลง
พรึ้บ !
“เหี้ย คอมดับ !” ผมรีบลุกไปเอาพัดลมเครื่องเดียวที่มีในห้องมาจ่อโน้ตบุ๊กแทน กดเปิดโน้ตบุ๊กอีกครั้ง และมันก็ติดขึ้นมาแต่มีแจ้งเตือนว่าโน้ตบุ๊กมีอาการโอเวอร์ฮีทเป็นตัวหนังสือแดงเถือกอยู่บนหน้าจอ
อากาศไม่มีท่าทีว่าจะเย็นขึ้น แถมพัดลมยังพัดลมร้อนที่มาจากโน้ตบุ๊กเข้าหน้าผมด้วย เหงื่อผมไหลออกมาเป็นหยด ผมเริ่มถอดเสื้อกล้ามออก แล้วไม่นานบ็อกเซอร์ก็หลุดออกจากตัวตามเสื้อกล้ามไป
ตอนนี้ผมกำลังเปลือย แต่ผมไม่สน เคยได้ยินไหมครับ .....ความร้อนทำให้คนเป็นบ้า
พรึ่บ ! และคอมผมก็ดับอีกครั้ง
“ฟรรค !” กูเกลียดอากาศร้อนโว้ย !
“ร้อนใช่ไหมหละ ?” อยู่ๆไอ้ผีหน้าหล่อมันก็โผล่หน้ามานั่งข้างๆผม ผมชักรู้สึกตะงิดๆแล้วว่าที่ร้อนขนาดนี้เป็นเพราะมันหรือเปล่า
“ฝีมือมึงใช่ไหม มึงทำเพื่ออะไรเนี่ยหะ !” ผมโวยวายใส่ผีข้างๆ ไร้ซึ่งความกลัวใดๆ มันเริ่มตีหน้าเศร้า
“ก็นายไม่ยอมช่วยฉัน” พูดเสร็จก็ก้มหน้าก้มตา โอ้ย น่าสงสารจริงพ่อคุณ
เพี้ย !
ผมโบกหัวที่มีทรงผมอันเดอร์คัทนั่นไปที
“พ่อกูไม่ใช่โคนันนะ กูจะไปสืบเรื่องการตายเมื่อ7ปีที่แล้วของคนที่กูไม่รู้แม้กระทั่งชื่อได้ยังไง” ผมพูดจบก็ต้องปาดเหงื่อที่ไหลไปทั่วตัวของตัวเอง
เดี๋ยวนะ .....ผมกำลังโป้อยู่ใช่ไหม
อ้อใช่แล้วหละ มึงโป้อยู่ไอ้ปาร์ค
ชิบ !!
ผมรีบเอื้อมตัวไปหยิบบ็อกเซอร์มาใส่แล้วจ้องร่างกายขาวซีดนั่นต่อ คนที่ตายโดยไม่รู้แม้กระทั่งว่าตัวเองตายยังไงนี่มันคงจะทรมานน่าดู แต่ผมมาที่นี่เพื่อเรียนหนังสือ ถ้ามัวแต่เอาเวลาไปสืบเรื่องของไอ้ผีนี่ มีหวังเปอร์8ปีแน่ๆ !
“ถ้านายยอมช่วยฉัน..... ฉันจะทำให้ห้องนายเย็นทุกวัน”ไอ้ผีหน้าหล่อยื่นข้อเสนอสุดกากมาให้ผม หึ คิดหรอว่าผมจะตกลงหนะ
“โอเค กูยอมช่วยก็ได้ เห็นว่ามึงน่าสงสารหรอกนะ”
“จริงหรอ ขอบคุณนายมากนะ นายใจดีจริงๆ” พูดจบมันก็ดึงตัวผมไปกอด
“ปล่อย กูร้อน !” แล้วมันก็ปล่อยผม ผมหันไปมองหน้ามัน แต่ใบหน้าหล่อๆนั่นกลับยิ้มแย้มมีความสุข
เฮ้อ ผมคิดถูกใช่ไหมที่ช่วยมันเนี่ย
ผมหันมาเปิดโน้ตบุ๊กอีกรอบ และคราวนี้ได้แต่ภาวนาว่ามันจะไม่ดับลงไปอีก แต่อยู่ๆห้องผมก็เย็นขึ้นเย็นจนผมต้องปิดพัดลม ต้องเป็นฝีมือไอ้ผีหน้าหล่อแน่ๆ สะดวกจริงๆ นี่ผีหรือเครื่องปรับอากาศ ! โน้ตบุ๊กผมก็ไม่ออกอาการติดๆดับๆอีก ผมเลยนั่งเย็นๆอยู่ในห้องตัวเองจนถึงตอนเย็น
ตกเย็นท้องก็เริ่มร้อง ผมเลยอาบน้ำแต่งตัว อาบไปก็ระแวงไปว่าจะถูกมองไหม แต่งตัวก็ต้องเอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ ราวกับว่าผมไม่ได้อยู่ห้องนี้คนเดียว....
เออ ก็ไม่ได้อยู่คนเดียวจริงๆแหละ มีผีอยู่ด้วยอีกตนหนึ่ง
พอเสร็จผมก็วิ่งลงบันไดอย่างร่าเริง เจอไอ้พี่คนดูแลหอกำลังนั่งกินข้าวอยู่ในห้องของเขาพอดี
“พี่ !” ผมเรียกเสียงดัง
“อ้าวว่าไงน้อง จะย้ายแล้วหรอ”โห ไอ้พี่ มึงทักคนในหอแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าผมหรี่ตามองพี่คนดูแลหอแล้วแอบยกยิ้มมุมปากเบาๆ
“พี่ควรจะบอกได้แล้วว่าห้องผมมีอะไรกันแน่” ผมเข้าประเด็นทันทีแบบไม่มีอ้อมค้อม
“ไม่มีอะไรหนิ ไม่มีอะไรเลยน้อง ฮะๆ” ไม่มีเหี้ยไรกูโดนมาหมดละ ทั้งหลอก ทั้งชัก...ว่าว
“งั้นเปลี่ยนคำถามนะพี่.......”
“คำถามอะไรน้อง ห้องน้องไม๋มี้อ๋ะไร้เล้ยยย” โอ้โห ไม๋มี้เล้ย พี่ แม่งเสียงสูงทั้งประโยค
“ผีที่อยู่ในห้อง613 ตายยังไงครับ” ผมยิงคำถามตรงๆเข้าไป พี่คนดูแลหอถึงกับหน้าถอดสี
“คือ..... คือพี่ว่า....”
ปั้ง ! เคร้ง ! เสียงแรกผมตบโต๊ะกินข้าวจนช้อนในจานมันลอยขึ้นมา เสียงเคร้งคือเสียงช้อนที่ตกลงบนจานกระเบื้องพี่คนดูแลหอถึงกับเหงื่อตก หน้าซีด .... นี่ผมเล่นแรงไปรึเปล่าเนี่ย
“ถ้าพี่ไม่ยอมเล่าให้ผมฟัง ผมจะให้ผีตนนั้นไปหลอกคนทั้งหอ” ผมพูดเสียงเย็น ทำเป็นเข้ม
“น้องทำ..แบบนั้น...ไม่ได้หรอก... ก็ยังมี...ยะ...” เสียงตะกุกตะกักของพี่คนดูแลหอชักทำให้ผมสงสาร........
.........ซะเมื่อไหร่หละ !
“ยันต์นั่นผมโยนทิ้งไปแล้ว เอาหละบอกผมมาได้ละ....ผมรีบไปกินข้าว” ผมมองกับข้าวบนโต๊ะของพี่คนดูแลหอแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ปีกไก่ทอดราดซอสแม่งโคตรน่ากินเลย !
“พี่ก็ไม่รู้ แต่คนดูแลหอคนก่อนเล่าว่า.....เป็นคู่เกย์ฆ่ากันตาย”
“....................”
ผมกำลังอึ้ง..... คู่เกย์หรอ.....
ภาพตอนอาบน้ำแล้วไอ้ผีหน้าหล่อนั่นจ้องไอ้จ้อนผม .....ภาพตอนที่มันกอดผม....แล้วก็ภาพที่ผมเสร็จคามือมัน.....
โอ้วม่ายยยยยยยยยยย นี่ผมโดนเกย์ลวมลามมมมมผมหันหลังกลับทันที เตรียมพุ่งขึ้นห้องเพื่อจะไปเตะไอ้ผีหน้าหล่อนั่นซักป้าบ...... แต่ความคิดเรื่องอากาศอันเย็นสบายตลอดทั้งปีดุจอยู่บนดอยก็เข้ามาอยู่ในหัวผมแทน ผมจึงต้องข่มใจหันหลังกลับไปหาพี่คนดูแลหออีกรอบ
“ขอรายละเอียดด้วยพี่ เช่น ใครฆ่า แล้วไอ้คนที่ตายชื่ออะไร”
“พี่ก็ไม่รู้อะไรมาก รู้แค่ว่ามหาวิทยาลัยพยายามให้ปิดข่าวเพราะกลัวจะเสียหาย ส่วนคนร้ายก็แฟนของไอ้คนที่ตายนั่นแหละ เรื่องนอกใจอะไรนี่แหละมั้ง”
ผมพยักหน้าแล้วเดินออกมาจากห้องของพี่คนดูแลหอ ผมเดินไปเรื่อยๆ จุดหมายคือร้านข้าวแถวๆกลางซอย เดินไปก็คิดไปด้วย ว่าจะไปสืบจากใครอีก....
“วินไหมน้อง” แล้วเบาะแสก็ลอยมาหาผมถึงที่ ผมรีบตรงเข้าไปหาพี่วินทันที มือล้วงเอาเงิน20บาทให้พี่วินคนที่ไปส่งผมถึงหอเมื่อวานนี้
“เมื่อวานพี่ไม่ได้เก็บตังค์ผมอะครับ” พี่วินทำหน้างงๆก่อนจะร้องอ๋อขึ้นมา
“ขอบใจมากนะน้อง แหม่ ตอนนั้นคนมันตกใจนี่หว่า” แอบเสียดายเงิน20เบาๆ แต่ก็นะ คนหาเช้ากินค่ำอย่างวินมอ’ไซต์ ผมไม่อยากโกงเขาหรอกอีกอย่าง ผมต้องการตีสนิทเพื่อหาข้อมูลด้วย
....สู้เว้ยไอ้ปาร์ค ! เพื่อห้องที่เย็นสบาย !
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ! ถึงตัวจะเป็นผู้ใหญ่ แต่สมองยังเป็นเด็ก
ชื่อของเขาคือ !!
.....โคนวย !! ซาวน์มา ! แต่ด แต่ด แต่ แต้แด่แด้ แต้ด แต่.....
“พี่พอจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องผีที่หอผมบ้างปะ” พี่วินมีสีหน้าวิตกกังวลทันทีที่ผมพูดถึงเรื่องผี ก็พี่แม่งไปเจอมากับตัวนี่เนอะ ก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา..... เอ๊ะ ผมนี่อยู่กับมันเลยไม่ใช่หรอ ทำไมไม่กลัวเลยวะ
“เขาลือกันว่าผีที่ห้องนั้นเป็นคู่เกย์ฆ่ากันตาย ไอ้คนที่ตายโดนเหล็กฟาดหัว คัตเตอร์กรีดแขนขาเต็มไปหมดฮึ้ย พูดแล้วขนลุก” พี่วินพูดไปก็ลูบแขนไป พี่วินต้องชื่อเจนแน่ๆ เจนขนลุกไปหมดเลยค่ะ
“เฮี้ยนปะพี่”
เฮี้ยนมาก ! เหี้ยด้วย ! ลามกโคตรๆ ! อะ อันนี้ถามเองตอบเองเลย
“เฮี้ยนดิน้อง วันแรกๆเสียงเปิดปิดประดูดังลั่นหอเลยพวกพี่ไปส่งเด็กหอนั้นทีไรต้องรีบขับกลับแทบไม่ทัน แต่จะว่าไปก็ไม่เจอนานแล้วเนอะ เป็นปีแล้วแหละ มีล่าสุดที่ไปส่งน้องเมื่อวานนี่แหละที่เจอมา” พี่ วินคนอื่นๆ อือออตามพี่วิน ผมพยักหน้าขอบคุณแล้วเดินไปร้านข้าวมันไก่ข้างๆ
“ข้าวมันไก่จานนึงครับ..” ไอ้ผีมันจะหิวข้าวไหมนะ “ป้าใส่ห่อให้ผมอีกห่อหนึ่งด้วยครับ” รู้ตัวอีกทีผมก็หันไปสั่งป้าซะแล้ว... อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าผีอย่างมันจะหิวข้าวเหมือนคนอย่างผมไหม
ผมกำลังลังเล ว่าผมจะบอกความจริงมันดีไหม....
ไม่ได้นะ ถ้าบอกความจริงกับมัน......มันก็รู้ตัวสิว่ามันเป็นเกย์
ใช่ๆ แล้วมึงก็จะโดนมันลวนลามทุกวันนะ..........
โอ้วชิท !
แต่ถ้าไม่บอกความจริงไป จะให้บอกมันว่าอะไรหละ...ในเมื่อ....
แต่ด แต่ด แต่ แต้แด่แด้ แต้ด แต่.....
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ถึงตัวจะเป็นเด็ก แต่กระจู๋เป็นผู้ใหญ่ ชื่อของเขาคือ ! โคนวย !!
สัส ! ปัญญาอ่อน !
ผมนั่งกินข้าวมันไก่จนหมดจาน เดินไปจ่ายตังให้ป้าพร้อมหยิบถุงข้าวมันไก่อีกห่อหนึ่งไว้ในมือ แล้วเดินออกมาหน้าร้าน คิดอยู่ว่าจะให้พี่วินไปส่งดีไหม.. ให้ไปส่งดีกว่า จะได้ถามเรื่องอื่นๆด้วยผมเดินตรงไปหาพี่ วินคนเดิม
“พี่ไปส่งผมหน่อย”
“พี่ไม่ไปอะ พี่ยังกลัวไม่หายเลย เห้ยพวกเอ็ง ใครก็ได้ไปส่งน้องมันหอท้ายซอยหน่อย” พี่วินหันไปถามพี่วินคนอื่นๆ แต่ละคนต่างก็ผวาส่ายหน้ากันหมด
“ข้าไปส่งน้องมันเอง” แล้วก็มีพี่วินคนหนึ่งใส่แว่นวงกลมเป็นเอกลักษณ์ เหมือนแฮรี่พ็อตเตอร์เลย แต่หน้าคมๆหล่อๆอย่างพี่นี่ไม่ควรจะมาขับวินเลยจริงๆ....... ไปขับแท็กซี่น่าจะดีกว่านะฮ่าๆ
“ขึ้นรถเลยน้อง” ผมพาดขาขึ้นมอ’ไซต์พี่วินแฮรี่ แล้วพี่แกก็บิดเครื่องออกไปทันที
“พี่ไม่เชื่อนะ ว่าสองคนนั้นจะฆ่ากันตาย” อยู่ๆพี่วินก็พูดสวนกับสายลมขึ้นมา ผมเงี่ยหูฟังแทบจะไม่ทัน
“พี่รู้ไรเกี่ยวกับสองคนนั้นบ้าง”
“เหมือนคนที่ตายจะชื่อ....... คิด...น่าจะใช่นะ ไอ้คิด มันให้พี่ไปส่งที่หอแฟนมันบ่อยๆ” โอ้วมายก้อดดดดดดดด
“อ้าว มันไม่ได้อยู่หอนั้นอยู่แล้วหรอ”
“นั่นห้องแฟนไอ้คิดมัน... อ้าวถึงแล้ว” แล้วพี่วินก็มาจอดอยู่หน้าหอผม ผมวาดขาลง ล้วงเงินจ่ายพี่เขาไป10บาทเพราะนั่งมาจากกลางซอย
“แล้วพี่รู้อะไรอีกปะ” ผมถามก่อนที่พี่วินจะกลับรถ พี่วินพยักหน้าแล้วพูดต่อ
“พี่เห็นไอ้คิดกับแฟนมันก็รักกันดีนะ อีกอย่างแฟนมันก็เป็นคนดี นิสัยก็ดี ไม่มีทางที่แฟนมันจะฆ่าไอ้คิดได้หรอก” ผมพยักหน้ารับคำตอบของพี่วิน แล้วพี่แกก็บิดรถออกไป
โอ้โห กูจะเชื่อใครดีวะเนี่ย...
แต่คำพูดของพี่แฮรี่พ็อตเตอร์ดูมีน้ำหนักมากที่สุด เพราะเหมือนจะรู้จักกับสองคนนั้นดี แต่จะปักใจเชื่อไปเลยก็ไม่ได้ ในเมื่อคนอื่นๆบอกว่าเขาฆ่ากันตาย
.....อืมมมม
..........อืมมมมม
...............อืมมมมมม
นี่กูกลายเป็นคนคิดมากแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
ผมตัดสินใจว่าจะเชื่อพี่แฮรี่พ็อตเตอร์เป็นหลัก เพราะพี่แกเป็นคนเดียวที่พูดต่างออกไปจากที่คนอื่นพูด....พี่แม่งต้องอินดี้เหมือนผมแน่ๆ !
ผมกำลังเดินขึ้นห้อง แต่คิดไม่ตกจริงๆว่าควรจะบอกความจริงกับไอ้ผีตนนั้นดีไหม...... มันมีชื่อแล้วหนิ มันชื่อไอ้คิดสินะ.... เอาวะบอกมันแค่ชื่อก็ได้
.......แล้วถ้ามันถามว่ามันตายยังไงหละวะ จะบอกมันว่าอะไรดี
อ้อ... นึกออกแล้ว !
แกร๊ก แอ้ดดด....
“นาย !! รู้อะไรมาบ้าง !!”
“เชี้ย !!” ผมตกใจสุดขีด เพราะทันทีที่ประตูเปิดออก ผีไอ้คิดมันก็โผล่หน้ามาทันทีผมดันมันให้หลีกทางแล้วเดินเข้าห้อง
“ว่าไงๆ ได้อะไรมาบ้าง” มันระริกระรี้ทันที หน้าตาดูระรื่นมาก ทั้งๆที่มึงกำลังจะรู้ว่าตัวเองตายยังไงเนี่ยนะ
“อะ ได้ข้าวมันไก่มาห่อหนึ่ง เอาไปแดก” ผมโยนถุงข้าวมันไก่ให้
“ไว้ก่อน นายรู้อะไรมาบ้าง” แล้วมันก็โยนถุงข้าวมันไก่ไว้บนพื้น ไอ้สัส! กูอุตส่าห์ซื้อให้
“มึงชื่อคิด”
“......อ๋อๆคุ้นๆ แล้วฉันตายยังไง”
“มึง.............................”
“................” มันทำสีหน้าลุ้นสุดๆ
มึงโดนแฟนมึงฆ่าตาย .....ถ้าผมพูดแบบนี้มันจะต้องเป็นบ้าแน่ๆ.ผมไม่รู้ว่าผมจะโกหกมันด้วยวิธีไหน ...แต่เอาวะ ในเมื่อมันจำเป็นที่จะต้องโกหก
“มึงดูหนังโป้แล้วช็อคตาย”
หัวข้อ: [ เปิดพรี !! ] •HANDSOME GHOST•[END]สรุปตอนพิเศษในเล่ม+เกมแจกหนังสือ [2/11/62] (อ่าน 124246 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก