หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(เขมXคริส)เรื่องร้ายๆผ่านไปเรื่องดีดีก็เข้ามา P.18

[iceman555]

 

[Redz]

โอ้โห 

[Alice111]

      Part โป้ง VS ปันปัน (NC 18+)

      ผมเดินกลับบ้านพักนักเรียนพร้อมกับ ปันปัน ผมเดินไปดูไอ้คริสโตเฟอร์ที่บ้านพักครูเขม คริสโตเฟอร์มันหนีผมไปนอนที่นั้นก็เพราะว่าวันนี้ผมระงับความรู้สึกลึกๆในใจของผมกับไอ้คริสไม่ได้ทั้งที่ผมไม่ควรจะทำเพราะว่ามันไว้ใจในฐานะเพื่อนรักมันมากแต่ผมก็เกือบจะทำแบบนั้นกับเพื่อนที่รักของผมเอง

         ที่จริงผมแอบไปหาคริสโตเฟอร์ที่บ้านพักนักเรียนตั้งใจแค่ไปดูอาการมันเห็นมันซึมตั้งแต่เรื่องของมันกับครูเขมถูกเปิดโปรง แต่ยิ่งผมเห็นอาการที่มันจะเป็นจะตายกับครูเขมแล้วผมกับทนไม่ได้ผมเกือบทำแบบนั้นกับคริสโตเฟอร์ไป ดีที่มี่นต่อยผมจนสติกลับคืนและจังหวะที่ปัน ปัน มันเข้ามาพอดี ผมเลยได้สารภาพมันไปตรงๆว่าผมเป็นเกย์และที่คบรุ่นพี่เป็นก็แค่บังหน้าส่วนแฟนผมในะเขาเป็นเลสเบี้ยนเขาก็คบผมบังหน้าเช่นกัน เฮ้อ!!!! ชีวิตไม่ค่อยสมประกอบ

     เมื่อก่อนจะมีผมกับคริสโตเฟอร์ไปไหนไปกันจนกระทั้งคริสโตเฟอร์ถูกพักการเรีบนและไอ้ปัน ปันก็ย้ายเข้ามาผมกับปันปันสนิทกันเร็วมาก เพราะว่ามันไม่ค่อยพูดไปไหนก็ไป ไม่ฮือไม่อือลากไปไหนก็ยอมไปทั้งนั้น  และผมเองก็รู้ว่าปัน ปัน มันเป็นเกย์ วันที่พ่อมันยืนด่ามันให้มันเลิกเป็นแบบนี้ ผมไม่แปลกใจทำไมวันหยุดมันไม่กลับบ้านเลย ผมสงสารมันนะดูเตี่ยกับม๊าไม่ชอบมันเอาเอามากมาก ไม่อย่างนั้นจะทิ้งให้มามันเรียนไกลจากบ้านขนาดนี้เลยเหรอ

   “หมับ” ผมจับมือปัน ปัน โดยที่คนข้างเดินกดมือถือเล่นไปด้วย ปัน ปัน แค่หันมามองหน้าผมโดยไม่พูดอะไร บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจตัวเองนะว่าทำไมผมยังไม่เปิดใจให้ปัน ปัน มันทั้งปัน ปันมันรู้ใจผมทุกอย่างเรียกได้ว่ามองตาแล้วรู้ใจแทบจะไม่ต้องพูดอะไร

   “จับมือได้แล้วเหรอ” เสียงคนข้างๆเอ่ยถามผมโดยไม่หันมามองหน้า

   “อืม” แค่นั้นสั้นๆ

   “หึๆ”เสียงหัวเราะในลำคอของคนเดินเคียงข้าง

   “ใช้เวลานานเนอะ”
   
   “แค่ปีครึ้งเองไม่นานหรอก”

   “ปีครึ้งนี้นะไม่นาน นึกว่าจะรอให้กูวางยาและจับทำเมีย”

   “หึๆ แน่ใจเหรอว่า...ว่าจะยอมให้กดนะ..เดี๋ยวรู้ว่าใครกดใคร”  ผมพูด ตอนนี้เดินมาถึงบ้านพักแล้วผมไขกุลแจเข้าบ้านพัก ทีนที่ผมปิดประตูลง

   “หมับ” ปันป้น มันกอดผมจากด้านหลัง

   “ถ้าอย่างนั้นโป้งก็รู้ดิว่าปันปันเป็นเกย์”

   “รู้นานแล้วแหละ “ ผมพูดไป

   "กูแอบได้ยินตอนเตี่ยมึงมาหาและเขายืนด่ามึงอะ..ที่ให้มึงเลิกเป็นเกย์!!" ผมพูดไอ้ปัน ปันมันก้มหน้าลง วันนั้นผมโคตรสงสารมันเลยอะ 

   “ทำไมต้องทำเป็นรังเกียจเกย์ด้วยละ..กูโคตรเครียดเลยนะโป้ง..กูกลัวมึงไม่อยู่กับกู...กูกลัวไปทุกอย่างเลยนะรู้ไหม..ไอ้บ้า!! “ แต่ตอนท้ายมันด่าผมทำไมเนี๊๊ยะ
   
   “เวลามึงมานอนกับกูมึงลวนลามทั้งคืนแบบนั้นถ้ากูไม่เป็นนี้มึงคงกระเด็นออกไปตั้งแต่คืนแรกแล้วปันปัน ” ผมพูดขณะที่ผมกำลังถอดนาฬิกาข้อมือออกสายชำเลืองไปมองคนที่ยืนหน้าทำหน้าแดงเพราะผมรับรู้การกระทำของมันตลอดถ้าผมไม่ใช่มันคงโดนเตะไปแล้ว
 
   “และ..กูพยายามอยากจะมีทางเลือกอื่น” ผมพูดโดยยืนหันหลังให้ ปันปัน

   "พยายามเลิกนะเหรอ..เกย์นะไม่ใช่ริสซี่จะได้เลิกเป็นได้.." ผมสะบัดหน้าไปมองไอ้ที่ยืนทำตาแป๋ว!!

   “และที่โป่งอยากเลิกเพราะไอ้คริสมันเคยบอกว่าไม่เป็นด้วยใช่มั้ย” ไอ้ปันปัน มันถามผม ผมนิ่งเงียบ

   “โป้งรักคริสมากเลยใช่ไหม” ปันปัน มันถามผม ผมหั่นหลังให้พร้อมถอนหายใจยาวๆเป็นคำตอบ ผมรู้ตลอดปีครึ้งมันดีกับผมแค่ไหน มันพยายามเข้ามาแทนที่คริสโตเฟอร์มากแค่ไหน ผมเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดอะไรทิ้งให้ ปีน ปัน ยืนอยู่กลางห้อง ผมปิดประตูห้องน้ำลง ไอ้อาร์ทนะมันบอกผมตลอดแหละว่าไอ้ปัน ปัน มันรักผม
   
   “ไม่อาบน้ำก่อนนอนหรือไง..เร็วเลย..มาทำหน้าที่ถูหลัง” ผมเปิดประตูห้องน้ำบอกคนที่ยืนก้มหน้าอยู่ตรงกลางบ้านพัก  ผมถอดเสื้อผ้ารอในห้องน้ำจนปัน ปัน มันเข้ามา

   “โป้งถ้าอย่างนั้นมึงก็รู้นะซิว่ากูคิดยังไงกับมึงอะ”

   “แล้วคิดยังไงละ” ผมกันมายืนตรงหน้าไอ้ไอ้ปันปัน ยืนกอดอกมอง
   
   “แค่สนุกเพราะอยากล้อเล่นกับความรู้สึกแบบนั้น.หรือว่าไง” ผมถามคนตรงหน้า ผมถูกสอนมาให้โตเกินตัวโดยพ่อของผม พ่อผมเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง มีบริษัทรับเหมาเป็นของตัวเองในช่วงปิดเทอมผมจะต้องกลับไปช่วยพ่ออยู่เสมอ

   “ไม่ใช่อย่างนั้นซักหน่อยนะโป้ง”

   "ไม่จริงอะมรึงแกล้งให้กูต้องเข้ามาช่วยตัวเองหลายครั้งแล้วนะ.." ผมพูดเลิกคิ้วมองคนที่เอาแต่ก้มหน้าเขินผม ผมชอบเวลามันเขินนี่แหละ

   "ชอบเล่นกับรู้สึกคนอื่นแบบนี้นักหรือไง"ผมถามปันปัน

   "ไม่ได้ล้อเล่นกับใครทุกคน..ไม่เคยอะ..เห็นกูเป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิดแต่กูก็ไม่เคยนะโว้ย...เออ..ก็..ก็มี..แอบมองหน้าตาดีบ้างแต่กูไม่เคยไปทำแบบนั้นนะกับใครจริงๆ"ปัน ปันมันพูด

   "หึ?” ผมเลิกคิ้วมอง

   “จริงๆแค่มอง ไม่เคยทำแบบนั้นกับใคร...ทำกับมึงคนเดียว” ปัน ปัน มันก้มหน้าลงมันเขินผมใหญ่เลย

   "กูแรดเงียบ" คนตรงหน้าผมพูด

   "หึ ๆ ต่อไปห้ามแรด..เข้าใจไหม..และห้ามไปทำแบบนี้กับใคร..ไม่ว่ากับไอ้อาร์ทหรือว่าไอ้โจ้..ห้าม" ผมพูดมันเงยหน้ามองผม

   "มึงเห็นได้ไงอะ"

   "เห็นดีผู้ชายที่ไหนเขาไล่จับ...ตรงนั้นกันละดีนะที่สองตัวนั้นมันไม่เตะมึงเอาละ"  ผมพูด

   “ถอดเสื้อผ้าซิจะได้อาบน้ำ หรือว่าจะอาบทั้งชุดละ” ผมถามคนตรงหน้า

   “หึ? “

   “ถอดเสื้อผ้าออก..ที่แบบนี้ทำป๊อด...ที่ต่อหน้าพวกไอ้อาร์ททำปากเก่ง”

   “รู้นะว่าพูดอะไรไว้นะ”

   “ไอ้เชี้ยอาร์ทแม่งไหนบอกไม่พูดไงวะ” ปันปันหันไปพูดข้างๆ

   “หมับ” ผมจับชายเสื้อค่อยเลิกมันขึ้นช้าๆ ผมคิดไว้อยู่แล้วเชียวตั้งแต่เห็นหน้าวันแรกที่เดินเข้าห้องเรียนผิวพรรณหน้าตามันผิดแปลกจากผู้ชายทั่วไป ตอนนี้เสื้อกล้ามกำลังถูกถอดออกไปทางศรีษะ ในกำลังเผยให้เห็นผิวเนียนๆ ปัน ปัน มั้นเป็นผู้ชายตัวเล็กที่คล้องแคล้วว่องไวจึงได้ตำแหน่งPoint Guard (PG) ไปโดยปริยาย

            ทันทีที่ผมถอดออกไปเสื้อกล้ามบาสของปันปันออกไป ร่างบางที่โดนถอดเสื้อออกไปก็รีบมือขึ้นมากอดอกปิดสองจุดนั่นอย่างเอียงอายเอาแต่ก้มหน้ามองพวงของผม

   “ปกติเอาแต่แอบมองวันนี้เห็นเต็มๆตาเลยดิ”

   “......”

   “รู้ได้ไงวะ” เงยหน้าขึ้นมามองผม T_T

   “รู้แล้วกันนะ"

   "และเวลานอนนี้ก็กุมไข่กูไว้เป็นตัวประกันจนช้ำหมดแล้วเนี๊ยะ..มึงนี้โรคจิตนะเนี๊ยะ" ผมพูดและจับขอบกางเกงบอลจะดึงลงให้

   "หมับ" มือที่จับรั้งมือผมไว้ ปัน ปันเงยนหน้าขึ้นมามองหน้าผม

   "โป้งแน่ใจแล้วเหรอที่จะทำแบบนั้น...กับ...เรา.." ปันปันถามผม ผมก็เลยต้องปล่อยมือและเปลี่ยนไปเป็นยืดตัวตรงยกมือขึ้นช้อนเข้าที่ใบหน้าของปัน ปันก่อนจะประกบริมฝีปากครอบริมฝีปากบางๆ ริมฝีปากไอ้ปัน ปัน มันบางและเล็กมากไม่เหมือนริมฝีปากผู้ชายทั่วไปสักเท่าไหร่ ปัน ปัน เผยอปากเล็กน้อยให้ผมสอดแทรกลิ้นเข้าไปลิ้มรสความหวาน

   "อ่าห์" เสียงครางเบาๆมาจากคนที่ถูกผมจูบ

   "ปัน ปัน กูพยายามรักมึงนะแต่มันยังไม่เต็มร้อยดีวะ" ผมพูดตรงหลังจากที่ผมถอนริมฝีปากตัวเองออก

   "แล้วจะรักหรือเปล่า"  ปัน ปันถามผม ผมพยักหน้า

   "งั้นก็..ไม่รอนะ...เพราะว่ากูรักมึงแล้วนะโป้ง...ให้กูรักล่วงหน้าไปก่อนแล้วกัน"

   "สักวันมันคงตามทันใช่ปะ" ปัน ปันมันถามผม มุมปากผมกระตุ๊กขึ้นพร้อมร้อยยิ้ม ผมก้มมองปันปันมันถอดกางเกงของมันเอง

   "ฮึก!!" ผมก้มลงมองต้องอดขำไม่ได้

   "ขำอะไร"

   "ทำไมเล็กจังวะ"

   "ไอ้เขี้ย...กูใส่กลับเหมือนเดิมแล้ว" ปันมันทำท่าจะดึงกางเกงกลับ

   "ไม่เป็นไรเพราะว่าคงไม่ได้ใช้หรอก"ผมพูด

   "เอาเปรียบวะ"T_T

   "มันเล็กโดนไปเสียความรู้สึก...แต่ตอนนี้รีบอาบน้ำดิจะได้ไปต่อกันที่เตียง"

   "ไม่ทำในนี้เหรอ..เคยดูในAV ในห้องน้ำฟินดีวะ.."

   "มึงเคยเหรอ"

   "ไม่เคยอะ..ลองดู...แต่อย่าทำกูเจ็บนะ...กูครั้งแรก"  ไอ้ปันปันพูดยืนปิดเอียงอายด้วย

   "เห็นกูแบบนี้นะ...ยางอายกูมีเยอะนะโว้ย..และเห็นกูแรดแต่แรดอย่างมีระดับ..กูรักนวลสงวนตัวมาตลอดน่า!!" มันพูดแบบนี้ผมควรจะจับกมันกดลงไหมละ

   "เออๆ..มาดิอาบน้ำดึกแล้ว..รีบทำจะได้รีบนอนหรือจะไม่ทำ"

   "ทำ!!"

   "แรดอย่างมีระดับ!!" ผมสะบัดหน้าหันไปมองหน้า ปันปัน ผมหมุดเปิดก๊อกน้ำ น้ำที่ฝักบัวก็ไหล่ลงมาผมดึงร่างบางเข้ามายืนตรงหน้าส่วนสูงมันเตี้ยกว่าผมหน่อยผมสุงเท่าๆกับไอ้คริสโตเฟอร์

   "หันหลังซิ...สิวหายแล้วนิ..เหลือแค่ไม่กี่เม็ดเอง" ผมพูดเอาสบู่ถูหลังให้

   "ยังไม่หายเลยบอกให้แม่ส่งสบู่มให้อยู่เนี๊๊ยะ " ปันปันพูดเอี้ยวตัวมาพูดกับผม ผมใช่มือแตะที่ตรงแผ่นหลังคนร่างบางเบาๆ ชอบเปิดหลังให้ผมทายาให้ประจำ ตั้งแต่มันเริ่มขึ้นจนจะหายแล้วเนี๊ยะ และผมก็ค่อยๆหมุนปันปันหันมาหาผม ร่างบางเงยหน้ามองหน้าผม ผมก็ส่งสบู่ให้ พอรับไปสบู่หล่นจากมือ

   "เก็บสบู่ก่อนนะ" ปัน ปัน ก้มลงไปเก็บ

   "ทำท่าเก็บสบู่อ่อยกูอีกแล้วไอ้ปันปัน " ปันปันมันก็เอาสบู่นะมาถูตามตัวผมไปด้วย ระหว่างที่ก้อนสบูถูไถไปกายกำยำ ผมก็ใช้มือช้อนใบหน้าเล็กๆนั้นเข้ามาแลประกอบปากจูบ ปันปัน มันทำตามผมได้ดีมากเราแลกลิ้นกันพัลวันเลย แลผมก็ไล่จูบจั้งแต่แผ่นอกเล็กๆแบนๆไล่ลงไปจนถึงหน้าท้อง

   "อืมมม..อืมม..อืมม"เสียงครางเบาๆของที่ยืนบิดไปมา

   "อ่าห์....โป้ง...โป้ง.." เรียกชื่อผมใหญ่เลยนะทันทีที่ผมครอบแกนกายของปัน ปัน เล็กกระทัดรัดดีจริงๆ ปันปันถึงกับเด้งสู้ปากผมใหญ่เลย

   "โป้ง ..ปัน ปันชอบอ่าห์"

   "ชอบก็ช่วยยืนเฉยๆได้ไหมปัน ปัน" ผมถอดปากบอกคนที่ยืนเด้งหน้าเด้งหลังผมใช้ปากอยู่พักหนึ่งก่อนจะดีดตัวขึ้นมา หยักเพยอให้ลงไปทำให้ผมบ้างซิ ปัน ปันก็รีมหมุดลงไปทำให้ราวกับว่าอยากทำมานานแล้ว

   "อ่าห์..ซี้ด..ปัน ปัน"ผมครวญครางออกมาด้วยความรู้สึกดี ปันปันมันทำให้ผมราวกับกำลังกินไอติมยังไงยังงั้นเลย

   "โอ้วว.ปัน...ปัน..ซี้ดดดด" เสียงซี้ดปากยาวๆของผม ปัน ปันปลุกอารมณ์ผมซะกระเจิงไปหมด ถามว่าเคยมีอะไรกับผู้ชายใหม่เคยพวกทีมาแข่งรถมันจะเอาเด็กมันมาเป็นเดิมพันและผมก็ได้ทั้งหญิงและชายนั้นแหละ ดังนั้นมันทำให้ประสบการณ์กับผู้ชายพอจะมีบ้าง ผมดันร่างปันขึ้นมาและพลิกให้ปัน ปันไปยืนผิงกำแพง

   "แล้วเราจะทำยังไงกันอะ" ปัน ปันมันถามผม

   "เดี๋ยวก็รู้ " ผมพูดและยกเท้าปันปันขึ้นมาข้างหนึ่ง

   "เอาแขนคล้องคอไว้ซิปันปัน"

   "ห๊ะ"

   "เอาแขนมาคล้องคอโป้งไว้" ผมพูดและจับแขนปัน ปันไปคล้องต้นคอผมไว้

   "ชอบให้แทนว่าโป้งอะ" ปัน ปันพูดก่อนจะยกแขนพาดคล้องคอผมไว้ ผมหยิบสบูเด็กมาทูมือไว้และทำการเบิกทางให้ก่อน

   "โอ้ยย..โป้ง" ปันปันสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว

   "เจ็บหรือเปล่า"ผมกระซิบถามปันปัน

   "เจ็บอะแต่..จะอดทน" ปันปันกระซิบตอบผม

   "เก่งมาก" ผมกระซิบกลับก่อนจะเพิ่มเป็น 2 นิ้ว"

   "อู้ยย..." ร่างบางร้องครางออกมาตามการขยับของนิ้วมือและผมก็เพิ่มเป็นสามนิ้ว

   "อ่าห์ ..โป้งง..แน่นอะ"

   "ยังไม่เจอของจริงเลยนะ..ปันปัน" ผมกระซิบ

   "อยากเจอยังงะ" ผมกระซิบเพื่อปลุกอารมณ์ปัน พร้อมกับไซ้ซอกคอขาวๆ มือก็เบิกทางไปด้วยผมเริ่มรู้สึกว่าปัน ปันเริ่มโยกย้ายส่ายสะโพกนั้นแปลว่า ปัน ปันกำลังพร้อมไปกับผม ผมหยิบสบูทีเป็นเศษมาและทางลงที่ช่องทางรักของปัน ปันจะได้สอดใส่ได้ง่ายขึ้น ท่าทีจะใช้นี้ต้องใช้กำลังขาเยอะพอสมควร มันแรกมันชวนผมเล่นท่ายากเลยอะ

   "คล้องคอโป้งไว้นะปันปัน" ผมบอกปุ๊ป ปัน ปันรีบทำตามที่บอกทันทีและผมก็ยกสะโพกปัน ปันให้ลอยดันปัน ปันให้หลังติดผนังห้องน้ำไว้

   "เหมือนจะยากเลยอะโป้ง"

   "มันยากตั้งแต่ชวนเล่นในห้องน้ำแล้วแหละ ...ที่จริงนายควรจะเริ่มจะท่าเบสิคก่อนนะ" ผมพูด  +_+

   "เขาชวนเล่นผิดที่ใช่ป่ะ" O_O

   "ถูก!..แต่จะพยายาม..เคยเล่นแต่กับสาวๆไม่เคยเล่นกับผู้ชายท่านี้" ผมพูดแต่ไม่ยากสำหรับผมหรอก ผมกำลังจ่อช่องทางรักแล้วและค่อยๆดัน

   "โอ้ยย..โป้งง...เจ็บ....เจ็บอะ.."

   "อดทนหน่อยซิ...อยากมีสามีต้องอดทน"

   "อ่าห์...ทำไม..อ่าห์..ในหนังมันดูเหมือน..อู้ยย..ไม่เจ็บอะ..อู้ยย.โป้งงงง"

   "อะ..นี้เขาจะมีสามีแล้วเหรอ? " ผมเงยหน้ามองเข้าไปจะครึ้งแล้วนะยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ

   "อืมม...อ๊าก...พล้วด"มันเข้ายากจริงๆ ผมต้องออกแรงดันจนมันเข้าไปมิดด้าม

   "อ๊ากกกก..โป้งง" ปันร้องลั่น ผมเงยหน้ามองอย่าร้องดัง ปัน ปันเลยเอามือปิดปากตัวเอง ผมก็รอให้มันได้ทีสักพักจนเริ่มคุ้นเคยก็ค่อยๆขยับ เบาๆ เบาๆ

   "อ่าห์..โป้ง...ซี้ด....เสียว!" ผมยิ้มอย่างพอใจคนที่ผมกำลังร่วมสนุกด้วยคราวเสียงกระเซ่าออกมาแสดงว่ากำลังต้องการ ผมก็เร่งขึ้นมาอีก และเร่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น ปัน ปันก็กอดคอผมแน่น ผมเริ่มจะหนักเลยลดตัวลงให้ปัน ปัน ยืน และยกขาปัน ปันขึ้นมาพาดเอวและใส่ไม่ยั้งเลย ปัน ปันร้องเสียงดัง มือก็จัดการของตัวเองไปด้วยมือของตัวเองส่วนผมก็ยันผนังห้องน้ำไว้และเปลี่ยนมาท่าที่ชอบยั่วผมเหลือเกิน ท่าเก็บสบู ผมจับปัน ปันพลิกมาอยู่ข้างหน้าและกดให้ปัน ปันโน้มตัวลงไปและใส่ที่ด้านหลังอีกทีรัวไม่ยั้งเช่นกัน

   "ห๊ะ...ห๊ะ..เป็นไง..ปัน.ปัน.ห๊ะ.."

   "อู้ย.โป้ง...อู้ยย...อะ..อะ...อะ..อะ ..อะ..."

   "ปัน..ปัน ..ไม่ไหวแล้ว..โป้งออกแล้วนะ..."ผมพูด ผมเอื้อมมือไปจับไหล่ปันและซอยรัวกว่าเดิมจนผมรู้สึกว่าของเหลวทะลักออกมเหมือนภูเขาไฟที่ปะทุพ่นลาวาออกมา ผมก็ค่อยช้าๆลง ช้าลง จนหยุดนิ่งผมดึงปัน ปันให้ยืดตัวตรงกอดปัน ปัน จากด้านหลัง

   "ขอบคุณนะครับ" ผมกระซิบ

   "พูดเพราะก็เป็นเนอะ"

   "ชอบเหรอ"

   "ชอบดิ..รู้ไหมว่าอิจฉาเวลาโป้งพูดกับสาวๆพูดเพราะๆกูโคตรอยากไปเกิดใหม่เลยอะ..จะได้เป็นผู้หญิง T_T" ปันปันเอียงคอหันมาตอบผม

   "ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมไม่ต้องไปเกิดภูมิใจที่มึงเกิดเป็นชายเถอะ..เพราะจริงๆกูไม่ได้ชอบผู้หญิง..คบแก้ขัดและเขาให้กูก็เอาเพราะไม่ชอบปฏิเสธของฟรี"
 ผมพูด มันรีบยิ้มตาหยีทันที
     
   ผมสองคนก็อาบน้ำล้างตัวกันก่อนจะออกมาสวมเสื้อผ้า ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอน ปัน ปันมันต้องทาครีมบำรุงหน้าก่อนะนอนผมนั่งมองและคนร่างเล็กก็เดินมาทิ้งตัวลงนอนข้างๆผม ผมพลิกตัวมานอนตะแคง

   "ปันปัน ถ้าพ่อมึงรู้ว่ามึงไม่ได้ดีขึ้นเลยละวะเขาไม่ด่ามึงเหรอวะปัน ปัน" ผมถามปัน ปัน

   "หมับ "ปันปัน มันเข้ามากอดผม

   "ไม่รู้อะโป้งแต่กูทำไม่ได้อะ..ทำให้ตัวเป็นปกติเหมือนคนอื่นทำไม่ได้"

   "ถ้าโป้งอายไม่ต้องบอกใครก็ได้นะ" ปัน ปันพูด

   "ทำไมคิดแบบนั้นอะปัน ปัน...ถ้าอายคงไม่ทำแบบเมื่อกี้หรอกนะ..นี่ไม่ใช่พวกทำเพราะนึกสนุกนะ" ผมพูดปัน ปันมันเงยหน้ามองผม

   "โป้ง ไหนมึงบอกว่าจะดู fifthy shades of gray ไง วันนั้นเอามาก็ไม่ได้ดูอะ...กูอุตสาห์ตั้งตารอดู..รอกับโป้งด้วยนะ"

   "อยากดูเหรอถ้าดูแล้วมีอารมณ์ต้องให้กดอีกรอบนะ" ผมพูด ไอ้ปันปันเงยหน้ามองทำหน้าเบ้เล็กน้อยคงยังเจ็บอยู่ละซิ ผมเลยลุกขึ้นไปหยิบโน๊ตบุ๊คมาเปิดแผ่นหนังที่ปันปันมันอยากดูมาเปิดดู

   "โป้งรักปันปันบ้างไหมวะ...ถามจริงๆเถอะ"

   "ก็รู้สึกดีอะ.....เออ...."ผมทำท่าจะอธิบายแต่ปันปัน มันโน้มคอผมและประกบจูบผมซะก่อน มันดูดดื่มมันแตกต่างจากจูบสาวๆที่ผมได้สัมผัสมา

   "รู้สึกดีปะวะ" ปันปันถามผม   ผมพยักหน้าเบาๆและปันปันมันก็หันไปดูหนังต่อ ผมสวมกอดคนตรงที่นอนตะแคงอยู่วันนี้มันรู้สึกดีกว่าทุกวัน เพราะว่าผมกอดคนนี้ตอบ ที่ผ่านที่เอามันมานอนเป็นเพื่อนแทนไอ้คริสโตเฟอร์นะปันปัน มันมักจะเป็นฝ่ายกอดผมจากด้านหลังเสมอ

   "โป้ง ปันปัน รักโป้งนะ...ไม่อยากจะเชื่อเลยอะว่ามาถึงจุดนี้ได้ยังไง"

   "จุดนี้จุดอะไร"

   "ที่ได้เป็นเมียโป้ง"

   "กูดีใจแทนเตี่ยกับม๊ามึงวะปันปัน ....นี้อุดมคิตมึงเลยใช่ไหมวะ...อยากเป็นเมียเนี๊ยะ"

   "ใช่ตั้งแต่ตอนที่ครูให้กูไปยืนหน้าห้องแล้ววันแรกที่แนะนำตัวอะพอกูเห็นมึงนะ.....อยากได้ทำสามีวะ"

   ".............."

   "ปันปัน กูว่ามึงเก็บหนังไว้ดูพรุ่งนี้เถอะ..ดึกแล้วเดี๋ยวมึงพากูตื่นสายจนได้"ผมรีบพูดกลัวจับมันกดอีกรอบปันปันกดปิดโน๊ตบุคและลุกไปกดปิดไฟก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนเตียงที่ปกติที่นอนได้คนเดียวแต่มีนไม่คับแคบไปเลยสำหรับผมสองคนปันปันมาซุกหน้าลงที่อกผมบ้างครั้งมันก็เหมือนเด็กน้อยที่โหยหาความรักความเข้าใจ วันนั้นที่ผมแอบได้ยินเตี่ยยืนด่ามันโคตรสงสารมันเลยแต่ผมก็ไม่อยากเปิดใจ ผมพยายามที่เดินออกไปเส้นทางนี้แต่มันก็ทำไม่ได้ ถ้าทำไม่ได้ก็เป็นแม่งไปเลยแล้วกัน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาต่อให้แล้วหวังว่าคู่นี้คงจะฟินจิกหมอนกันบ้างนะคะ ขอบคุณติดตามคะ   
รักคนอ่านจัง 

[uknowvry]

5555  เออ ดีๆ คริสไม่เหงาละนะทีนี้

[MayA@TK]

 

 

[Wut_Sv]

เรียกเลือดได้ แต่ยังไม่สุดอ่ะ 

เฮ้อออ เกย์ยกกลุ่มเลย 555 

รอพี่เขม กะ คริส 

[NuNam]

เกย์หมดเลยงะ 

[yowyow]

 

[iceman555]

 

[Redz]

แล้วคู่โจ้ล่ะ

[Alice111]

แล้วคู่โจ้ล่ะ

จะมาในตอนพิเศษของอาร์ทและโจ้เร็วๆนี้ค่ะ ....

[Alice111]

        โป้ง VS ปันปัน

   ผมตื่นมาตอนเช้า เป็นเช้าที่สดชื้นไม่จืดชืดเหมือนทุกวันเพราะว่าชีวิตที่แห้งเหียวของโป้งกำลังเปลี่ยนไป ผมออกมาจากห้องน้ำได้กลิ่นอะไรหอมๆ ปันปันมันยืนทำแซนวิสอยู่มันไปหาเครื่องทำแซนวิสมาจากไหนก็ไม่รู้

   "โป้ง...หิวปะ" ผมเดินไปดูขณะที่กำลังติดกระดุม ปันปัน มันหันมาช่วยผมติดกระดุมเสื้อนักเรียนให้ผม

   "อยากทำให้แบบนี้ตั้งนานแล้วแต่ไม่กล้า" ปันปันพูดไปมือก็ติดกระดุมเสื้อนักเรียนผมไปด้วย

   "ทำไมอะ" ผมเอียงคอถามคนตรงหน้า

   "กลัวถูกเตะ!!" T_T

   "ที่อย่างนี้ละทำเป็นกลัว...ที่ตอนกูนอนไอ้ใต้เข็มกูละคลึงมันมือมึงเลยนะ"

   "รู้ว่าถ้าโป้งหลับนะตื่นยาก!!..และถ้าจับได้บอกว่านอนละเมอก็ยังได้นิ" ดูคนตรงหน้าผมพูดทำตาปริ้งๆ

   "นี้ทำซะตั้งเยอะไปให้ใครกิน..จะไปแจกหนุ่มที่ไหนเนี๊ยะ" ผมเดินมาดูแซนวิสที่ปันปันทำเอาไว้ มันทำซะเยอะเชียว

   "หึงเหรอ" ทำตาเป็นประกายเชียว ไม่น่าเปิดโอกาสให้มันเลยปันปัน

   "ก็มึงเป็นเมียกู..บอกแล้วไงให้เลิกแรด!"

   "รู้แล้ว..ว่ามีสามีแล้ว.แต่ทำไปเพื่อให้อาร์ทกับไอ้โจ้มันและก็คริสแค่นี้เองไม่ได้ทำให้ไปให้หนุ่มที่ไหนสักหน่อย" ผมหยักไหล่ตอนหันหลังแอบอมยิ้มเล็กน้อยและเดินไปหยิบเข็มขัดมาคาด ผมรู้สึกว่ามีมือมาจับชายเสื้อผมหยัดลงไปในกางเกงด้านหลังให้ผม ผมหันไปมองปันปันนั้นแหละ

   "อยากทำให้..." ปันปันพูดเบาๆ ผมหันมายืน

   "ก็ทำดิ..."ผมหยุดนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกไปมันรู้สึกดีจังไงบอกไม่ถูก

   "โป้ง...ปันปัน สงสารคริสมันอะ...มันรักครูเขมมาเลยนะ..นี่ไม่ได้พูดตอกย้ำมึงนะ"

   "ไม่ได้ตอกย้ำเลยปันปัน...เต็มๆเลย .." ผมหันพูด

   "โป้งอะ!..."

   "แต่มันก็คือความจริง..."ผมพูด

   "โป้งควรจะดีใจที่คริสมีคนที่รักและหวังดีกับคริสมากขนาดนั้นนะ"

   "และโป้งก็มีปันปันนะที่รักและหวังดีอยู่แล้วทั้งคนหรือว่าไม่จริงง่ะ"ปันปันพูดผมเงยหน้าขึ้นจริงมันไม่เคยทิ้งผมเลยอยู่ข้างๆผมตลอดแม้กระทั้งเวลาไปกับแฟนมันคงเจ็บปวดเหมือนผมที่เคยมองเห็นไอ้คริสมันมีคนนั้นคนนี้เข้ามาแต่ที่เจ็บที่สุดคือตอนที่ครูเขมเข้ามานี้แหละ

   "พอแล้วน้ำตาจะไหล..ไปเรียน.."ผมรีบพูดก่อนจะเดินไปหยิบเป้มาสะพายและปันปันก็เช่นกัน ผมเดินลงมาชั้นล่าง

   "โป้งถ้าพ่อไม่ให้ปันปันเรียน...ปันปันไปอยู่กับโป้งได้ไหม...ปันปันจะหางานทำ...เพราะว่าพ่อเคยพูดไว้ว่าถ้าปันปันไม่เลิกเป็นเกย์เขาจะไม่ยอมรับปันปันกลับไปอยู่ที่บ้าน" ปันปันพูด ผมหันมามองหน้าปันปัน ไม่ได้พูดอะไรนอกจากจับมือมันคงเป็นคำตอบที่ดี


   ตื้ด!! เสียงข้อความเข้ามือถือไอ้ปันปัน


   "น้องกี้นัดไปคุยที่หลังโรงเรียนอีกแล้วอ่ะ"

   "ไปไหมละ" ผมถามและหันหน้าไปมองทางอื่น

   "หึงเหรอ"

   ".........." ไม่ตอบโหมดเงียบคิดเอาเองดิ กว่ากูหึงไหม

   "ไม่ไปนะ" ปันปันถามผม

   "คิดเองดิ....มีผัวแล้วนะ" ผมพูดแต่ปันปันมันก็ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ตอบไปผมชะเง้อคอมองว่ามันพิมพ์ว่าอะไร

   "พี่ไปไม่ได้ครับน้องกี้ ผัวพี่เขาไม่ให้ไปครับ..พี่ขอโทษนะครับพี่มีผัวแล้ว!!" มึงปฏิเสธเขาตรงไปไหมไอ้ปันปัน

   "fu** you " ที่น้องกี้ส่งกลับมาให้มัน ปันปันเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ผม

   "เขาชมปันปันด้วยอะโป้ง" >////<

   "ชมบ้านมึงดิ!!..นี่เขาด่าเว้ย!!!" ผมเดินมาถึงโต๊ะที่นั่งประจำ เห็นไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้มันนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นไอไฟน ผมนั่งลงตรงข้ามมันสองคนแต่ทว่าไม่เห็นคริสโตเฟอร์นั่งอยู่ที่โต๊ะ

   "ไอ้อาร์ท ไอ้โจ้ แล้วไอคริสละ..เมื่อคืนมันหลับสบายดีไหมวะ"

   "สบายมาก.."มันตอบพร้อมเพียงกัน

   "มันหรือมึงสองคนที่หลับสบายวะ"ไอ้ปันปัน พูดมันสองคนเงยนห้าขึ้นมามองหน้าผม

   "อะนี้แซนวิสกูทำมาเพื่อ" ปันปันมันสาวแซนวิสตรงหน้าไอ้สองตัวมันก็หันไปมองหน้ากัน

   "มันชวนกินแซนวิสวะโจ้!!!" ไอ้สองตัวนี้พูดและยิ้มแบบนี้ผมรู้ได้ทันทีว่ามันคิดทะลึ้ง

   "ปันปันเก็บแซนวิสลงกระเป๋าไปและเอานันยางขึ้นมาวางแทนเพื่อมันจะอยากบริหารฟัน" ผมหันไปบอกไอ้ปันปัน มันก็ทำตาโตปากเป็นรูปตัวโอก่อนจะหยิบแซนวิสกลับคืน

   "อย่า!! ..แซวนิดแซวหน่อย...กินจร๊ากิน" ไอ้อาร์ทรีบดึงไว้ทันทีและหยิบไปกินกันคนละชิ้น

   "แล้วนี้มันไปไหนวะทำไมยังไม่มา" ผมถามต่อ

   "มันกำลังออกมาแหละมันต้องเก็บนอนให้เรียบร้อยก่อนมันเป็นแม่บ้านนี้หว่า"ไอ้โจ้พูด ไอ้คริสนี้นะเก็บที่นอน

   "กูไม่เชื่ออะ" ผมรีบแย้ง

   "แม่บ้านแม่เรือนเลยแหละ...มันถวายตัวเป็นนางสนมคุณครูเขมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว..เก็บทำสะอาดกิ๊ก!!" ผมกับไอ้ปันปัน ทำหน้าแปลกใจทันที

   "พูดง่ายว่าคริสโตเฟอร์กลายเป็นปดิวรัดาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฮาๆ " ไอ้อาร์ท

   "มันแปลว่าอะไรนะโจ้" ไอ้อาร์ท ผมพยักหน้า

    "ก็ แปลว่า ภรรยาผู้ซื่อสัตย์และภักดีต่อสามีไง" ไอ้โจ้ผมหันหยักเพยอให้คนข้าง ดูทำตาปริ้งๆส่งมาให้ผมอยากเป็นหรือไง

   "นั้นไงเดินมาแล้วนั้นนะ" ไอ้อาร์ทมันพูดผมหันไปมอง คนที่เดินกดมือถือมาด้วย

   "คริส!!!!" ไอ้โจ้มันตะโกนเรียกคริสโตเฟอร์มันสะพายกระเป๋าเป้เดินมานั่ง มันมองไอ้โจ้กับอาร์ทและหันมามองผมกับปันปัน มันมองผมสี่คนสลับไปมา

   "เป็นอะไรของมึงคริส" ผมถามมันนี้มันยังหลอนผมอยู่หรือไง

   "คริสแซนวิสกูทำมาเผื่อวะ...กินแซนวิสกัน" ปันปัน มันเรียกคริสโตเฟอร์กินแซนวิส มันมองหน้าตาแซนซิสก่อนจะเงยหน้ามองผมกับไอ้ปันปัน และหันกลับไปมองไอ้อาร์ทและไอ้โจ้อีกอีก

   "แซนวิสไงครับคุณคริส" ไอ้อาร์ทมันโชว์แซนวิสให้คริสโตเฟอร์ดูมันก็ผง๊ะก่อนจะเพ็งมอง

   "ไม่เอาอะกูไปกินโจ๊กดีกว่า..กูไปซื้อก่อนนะ" มันลุกพล้วดชึ้นทันที   = O =

   "อ้าวปกติมึงชอบไม่ใช่เหรอวะแซนวิส" ผมถามไอ้คริสโตเฟอร์

   "วันนี้ไม่กินอะใจวะ...พรุ่งนี้กูก็ไม่กิน...งดกินแซนวิสไม่มีกำหนด" ไอ้คริสโตเฟอร์พูดก่อนจะรีบเดินไปออกไปและไอ้สองตัวนี้ก็หันมามองหน้ากันหัวเราะกันผมว่ามันต้องพูดอะไรแน่ๆ ปันปันหันมาเลิกคิ้วสูงมองผม

   "มึงพูดอะไรไอ้อาร์ท!!" ผมถลึงตาใส่ไอ้สองตัวที่นั่งข้ามผม

   "กูไม่ได้พูดอะไร"

   "ปกติมันชอบแซนวิสจะตายไป" ไอ้ปันปันพูด

   "กูแแค่บอกว่ามึงสองคนอาจจะช่วยมันไปกินแซนวิส...รู้จักไหมแซนวิสนะ" ไอ้อาร์ทพูดผมว่าแล้วเชียวเรื่องทะลึ้งนี้ไม่มีใครเกินไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้

   "ไอ้อาร์ท!!!" ผมอยากเตะมันวะ

   "มันคืออะไรอะโป้ง...ดูหน้าตาไอ้สองคนนี้ความหมายมันต้องหื่นเหมือนหน้ามันแน่เลยวะ ...หน้าตามันบ่งบอก" ไอ้ปันปัน

   "อ้าว! ลูกปันปันครับ..พูดไม่เพราะนะครับว่าพี่สองคนหน้าตาหื่น" ไอ้อาร์ทมันพูด

   "เดี๋ยวค่อยบอก" ผมหันไปกระซิบ

   "ต้องไปบอกกันสองคนเหรอ" ปันปันหันมา ผมว่าไอ้สองคนนะไม่หื่นหรอกไอ้นี้แหละหื่น และไอ้สองคนตรงหน้าผมนี้ก็กระซิบกระซาบผมอีก ผมเลยหยิบหนังสือปาใส่มันเลย

   "จะว่าไปแซนวิสมึงอร่อยวะ...." ไอ้โจ้พูดและหันไปหยิบแซนวิสป้อนไอ้อาร์ทเพราะว่าไอ้นี้เอาแต่กดมือถือเล่น

   "โป้งเดี๋ยวมานะปันปันไปเอาของก่อนนะคิดว่าคงถึงวันนี้แหละจะได้ใช้กันวันนี้เลย!!" ปันปันบอกผม ผมพยักหน้าเพราะผมรู้ดีว่ามันจะไปเอาพัสดุที่มันบอกว่าแม่ส่งมาให้มัน

   "เซ็กส์ทอยเหรอ" ไอ้โจ้ผมสะบัดหน้าไปมองหน้ามัน

   "ตุ๊กตาเทพหรือเปล่า"ไอ้อาร์ท

   "บ้ากูไม่ชอบของปลอม" ผมเงยหน้ามองคนที่พูด

   "มึงรีบไปเถอะปันปัน...มึงนี้ก็ไปบ้าจี๋ตามไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้มัน...รีบไปจะได้รีบมาก่อนเข้าแถว" ผมรีบบอกปันปัน

   "ไอ้ปันปัน ...ฝากซื้อน้ำมาให้ขวดหนึ่งดิ"
   
   "อืมม" ปันปันพยักหน้า

   "โป้งละกินอะไรปะ...เอานมปะ..."

   "ก็ได้..เอามากล่องหนึ่ง..เอาตังโป้งไปดิ"

   "ไม่เป็นไรหรอกแค่นมกล่องเดียว...เดี๋ยวปันปันซื้อมาให้นะ" ผมพยักหน้าและปันปันก็เดินออกไป พอผมหันมา

   "เฮ้ย!! "ไอ้คู่นี้มันจ้องมองผมตานี้แถบจะถล้นออกมาจากเบ้าเลย

   "สารภาพมาเลยปกติมึงไม่เคยแทนชื่อตัวเองกัน..นอกจะ..เรียบร้อยกันไปแล้วไอ้โป้ง" ไอ้อาร์ทมันพูด

   "โป้ง...ไอ้ปันปันมันโคตรรักมึงนะ..มันไม่อยู่ห่างจากมึงเลยนะ..และกูโคตรสงสารมันเลยตอนมันมองมึงไปกับแฟนมึงนะแต่มันก็ยังคงจะอยู่กับมึงวะ" ไอ้โจ้พูด

   "มึงก็ใจร้ายกับมันมาตั้งนาน...แล้วนี้เมื่อคืนเรียบร้อยแล้วซิ" ไอ้อาร์ทมันแซวผม ผมนั่งเอนหลังผิงพนักไม่ได้ตอบอะไร จนกระทั้งไอ้คริสโตเฟอร์มันเดินกลับมาพร้อมกับชามโจ๊ก

   "เชิญนั่งครับพี่คริส" ไอ้โจ้มันลุกไปลากเก้าอี้แต่ไอ้คริสโตเฟอร์มันสะดุ้งกระโดดหนี

   "เป็นอะไรไปครับพี่คริส.."

   "ไม่มีอะไรกูแค่ตกใจสาด!! "

   "ไอ้ปันปัน ไปไหนอะ" คริสโตเฟอร์ถามผม

   "ไปเอาพัสดุม๊ามันส่งของมาให้มันนะ" ผมพูด ผมเห็นไอ้คริสโตเฟอร์มัน

   "อาร์ท ..ปวดเยี่ยววะไปห้องน้ำกันวะ"

   "อะไรวะ..เออๆ เร็วๆดิ" และไอ้อาร์ทมันก็ลุกไป ผมสังเกตุเห็นสายตาให้คริสโตเฟอร์มองไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้แปลกๆ มันมองจนพวกมันเดินลับหายไปด้วย

   "คริส!!"

   "โว้ยย" มันร้องตกอกตกใจ

   "มึงเป็นอะไร..กูเห็นมึงมองไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้แปลกๆนานแล้วนะมึง"ผมถามไอ้คริสโตเฟอร์

   "พูดมา!!" ผมบอกให้มันพูด

   "กูถามอะไรอย่างดิวะ...มันสองคน..เป็น..เป็นเกย์ไหมวะ..."

   "มึงเห็นอะไร"

   "กู..กู...เมื่อคืนกูเห็นมันจูบกันและมันก็ชวนกันเข้าห้องน้ำอะไอ้โป้ง..."

   "กูเห็นมันแปลกๆมาอาทิตย์หนึ่งแล้ววะแต่กูคิดว่ากูคงคิดมากไปวะนี้มันถึงขั้นนั้นเลยเหรอวะ"ผมพูด

   "มรึงกลัวมันเหรอวะมันคงไม่ปลั้มมึงหรอกเวลามึงไปเมามันยังไม่ปลั้มมึงเลย"ผมพูด

   "แต่มึงจะปลั้มกู" ไอ้คริสโตเฟอร์

   "กู...เชี้ยเอ้ย!!"นั้นยังไงวนกลับมาหาผมจนได้
 
   "ก็กู...ห้ามใจตัวเองไม่ได้คริสแต่กูคงไม่กล้าทำมึงแล้วแหละ" ผมพูดผมรู้สึกผิดกับมันมาก

   "ไอ้ปันปันมันชอบมึงอะมึงรู้ยังอะ" ไอ้คริสโตเฟอร์มันถามผม ผมพยักหน้า

   "กูโคตรดีใจที่มึงมีคนที่รักมึงนะโป้ง"คริสโตเฟอร์พูด

   "มันบอกพวกกูแต่มันไม่ให้พวกกูบอกมึงวะเพราะว่ามันกลัวถูกมึงเกลียดมัน"

   "กูรู้นานแล้ว...วันที่เตี่ยมาหามันและด่าว่ามัน...มันน่าสงสารวะ..กูทำไม่ลงหรอกวะ" ผมพูดไอ้คริสโตเฟอร์มันพยักหน้า

   "แล้วมึงจะเอายังไงวะเรื่องมึงกับครูเขมนะ...กูกลัวใจมึงวะ..กูกลัวมึงตัดสินใจเหมือนน้องแชมป์วะ" ผมพูดไอ้คริสโตเฟอร์มันก้มหน้าลง

   "อย่าบอกกูนะว่ามึงคิดจะทำนะไอ้คริส..ถ้ามึงทำนี้กูหมดศรัทธาในตัวครูเขมไปด้วยนะมึง" ผมพูด

   "แต่กูไม่รู้ว่ากูจะทำยังไงโป้ง..กูรักเขามาก..กูรู้มึจะบอกว่านี้มันบ้าแต่..กูไม่อยากเสียคนที่รักกูมากไปเช่นกัน...โป้ง"ไอ้คริสโตเฟอร์มันพูด

   "พี่เขมไม่โทรหากูเลยมีแต่ส่งข้อความกูคิดว่าครูเขมก็คงเครียดเรื่องนี้"

   "กูกลัวว่าครูเขมจะตัดสินใจลาออกจากการเป็นครูเพราะว่าครูเขมพูดว่าจะไปเป็นติวเตอร์แต่ถ้าดูจากความมุ้งมั่นของครูเขมแล้วเขาอยากเป็นครูมากกว่า" คริสโตเฟอร์มันพูดผมพยักหน้า

   "กูได้ยินพวกนักเรียนคุยกันเรื่องนี้เยอะมากแต่ละคนก็บอกว่าเสียดายครูเขมแกสอนดี ดีกว่าครูหลายคนที่สอนแค่ตามตำราแกสรรหาสิ่งดีดีมาแนะนำนักเรียนและยิ่งชั่งโมงติวเตอร์นี้ด้วยนะเหมือนไปเรียนติวเตอร์มีระดับราคาแพงๆ " ผมพูดคริสโตเฟอร์มันพยักหน้า

   "มึงไม่ลองให้นักเรียนที่นี้ลงชื่อดูละว่าใครอยากให้ครูเขมอยู่สอนต่อบ้าง" ผมพูดขึ้นไอ้คริสโตเฟอร์มันทิ้งช้อนลงในชามทันที

   "จริงดิวะโป้งกูคิดไม่ได้เลยวะ" ไอ้คริสโตเฟอร์มันมองหน้าผม

   "กูนะนักวางแผน" ผมพูดก่อนที่ไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้และปันปันมันเดินกลับมาพร้อมกล่องพัสดุ
   
   "โป้ง..ได้แล้วนี้มาม๊าส่งสบู่มาให้แล้วคืนนี้โป้งถูหลังให้ด้วยและม๊ายังบอกอีกว่าให้ถูนานเลยจะได้หายเร็วๆ"

   "เว้ยย" พวกไอ้าร์ทกับไอ้โจ้ ผมสะบัดหน้าไปมองไอ้ปันปัน ไอ้คริสโตเฟอร์มันก็เงยมอง ปันปัน 

   "พวกมึงมองกูกันทำไมอะ" ไอ้ปันปัน ผมนี้ยกมือขึ้นมาจับขมับ

   "มาม๊ามึงบอกอย่างนั้นจริงๆเหรอครับไอ้ปันปัน" ไอ้โจ้

   "ช่ายแม่ย้ำด้วยนานๆ" ไอ้ปันปัน

   "แล้วมึงบอกแม่มึงไหมว่ามึงให้โป้งที่เป็นผู้ชายถูหลังให้มึงนะ"

   "ไม่ได้บอกวะแค่บอกว่ามีคนถูให้เฉยๆวะ..กูลืมไปวะโทรกลับไปบอกดีกว่าไหมอะ"

   “ไอ้ปันปัน...มึงจะบ้าเหรอ!!” ผมนี้แหละ

   "แม่ภูมิใจตายเลยลูกชายกูมีผู้ชายถูหลังให้~" ไอ้อาร์ท

   "หึๆ " ไอ้คริสโตเฟอร์มันกลั้นเสียงหัวเราะไว้ในลำคอ

   “กูล้อเล่นกูยังไม่กล้าบอกหรอกแม้..แต่มาม๊ากูคงคิดว่ามีสาวๆถูกหลังมาม๊าดีใจใหญ่เลย”ไอ้ปันปันพูดและมันนั่งลงข้างๆผม ไอ้คริสโตเฟอร์มันมองแค่นั้นคงไม่ต้องพูดอะไรมากมันคงเข้าใจดี ว่าผมกับไอ้ปันปันเป็นยังไงกัน

   "อะนมของโป้งนะ" ปันปันมันซื้อนมกล่องมาให้ผม

   "ตอนเย็นคุยกันอีกทีว่ามึงจะเอายัง...เย็นนี้พวกไอ้อาร์ทมันยังอยู่นิให้มันช่วยเลย"

   "ช่วยอะไรวะ" ไอ้อาร์ทหันมามองและมองหน้าผมสองคนไอ้โจ้ด้วยและปันปัน

   "ตอนเย็นค่อยบอกวะ..." ไอ้คริสโตเฟอร์พูดมันลุกขึ้นเอาชามโจ๊กไปเก็บก่อนที่สัญญาณเข้าแถวจะดังขึ้น ปันปันมองหน้าผมแบบมีคำถาม

   "เดี๋ยวค่อยบอก..เป็นการส่วนตัว"ผมกระซิบเบาๆที่้ข้างหูปันปันเบาๆ

   "แม้ๆ...กูเบื่อผัวเมียคู่นี้วะ"

   "มึงไม่ต้องเบื่อกูเลย ..เมื่อคืนมึงทำอะไรในบ้านครูเขมละ"

   "เฮ้ย!!" นั้นไงสะดุ้งทั้งคู่

   "สารภาพมาเลยไอ้คริสมันเห็น..ตกลงมึงยังไงไอ้อาร์ท ไอ้โจ้ กูเห็นหลายครั้งแล้วนะในห้องชายนะ..เก็บเสียงหน่อยสัส" ผมพูดก่อนจะลุกขึ้น

   "มึงนะชอบร้องเสียงดัง" ไอ้อาร์ทหันมาบ่นไอ้โจ้เบาๆ

   "คริสมันเห็นเหรอวะ" ไอ้โจ้มันถามผม ผมพยักหน้า

   "กู...พวกกู..สองคน..เออ..ไม่รู้ว่าแต่รู้สึกดีวะ...กูเข้าใจแล้ววะทำไมมึงรักผู้ชายกันไม่รู้ดิ...กูก็รู้ว่ากูขาดไอ้โจ้ไม่ได้มันบอกไม่ถูกวะกูสองเคยเลยจองจูบกันก่อนแต่พอรู้สึกดีก็เลยพัฒนาเป็น.." ไอ้อาร์ทพูด

   "ขยับขั้นให้มันเป็นเมียกรู" ไอ้อาร์ท

   "อาร์ท..มึงช่วยขอความเห็นกูนิดนึงได้ไหม..อาร์ท...กูอยากเป็นผัวหรือเมีย" ไอ้โจ้มันพูด

   "ไม่ดีเหรอ..ภูมิใจเถอะมีพี่เป็นผัว!!"

   "ดีพองมึงดิ"ไอ้โจ้พูด T_T

   "แล้วเมียมึงละ"

   "พี่ปริมนะเหรอเขาเลิกกับกูไปเมื่อวันที่คริสมันเมาแล้วเขาบอกกูมีความเสี่ยง"

   "เสี่ยงอะไรวะ"ปันปัน ถามไอ้อาร์ท

   "ว่ากูจะเป็นเกย์เพราะว่ากูนะกระเตงไอ้โจ้ไปตลอดเวลา เขาบอกว่าถ้ากูจะคบเขาต้องเลิกชวนโจ้ไปไหนมาไหนด้วยกูทำไม่ได้"

   "กูเลยเลือกที่จะเลิกกับเขาวะ"

   "ช่ายแล้วเพื่อนเขาก็บอกเลิกกูด้วยเช่นกัน"

   "เพราะ ..?"
   
   "กูติดไอ้อาร์ทมากไป..." ไอ้โจ้
   
   "จำเริญเถอะมึง....ไปเข้าแถว..." ผมพูดและพากันเดินแยกย้ายไปเข้าแถวตามชั้นเรียนไอ้คริสโตเฟอร์มันเดินไปเข้าแถวชั้นเรียนของมันและไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้ก็ไปเข้าแถวห้องมันผมก็ดันหลังปันปันไปยืนข้างหน้าผมปกติ ระหว่างที่ยืนรอร้องเพลงชาติ

   “เฮ้ย” เสียงไอ้ปันปันร้องขั้นมา ผมเห็นไอ้พี่อั๋นมันยิ้มและหยักคิ้ว ส่วนไอ้ปันปันก็จับที่ก้นมันอย่าบอกนะมันจับก้นไอ้ปันปัน

   “ก้นนิ่มวะ” ไอ้พี่อั๋น

   “ผลั๊ก” ไม่ต้องรอคำอธิบายว่าจับทำไมผมต่อยไอ้พี่อั๋นลงไปทันที ผู้คนพากันแตกฮือออกไปก่อนเลย

   “ผลั๊ก...ผลั๊ก “สองหมัดซ้อน

   “อย่าโป้ง...อย่าโป้ง..พอแล้วโป้ง” ปันปัน มาดึงรั้งผมให้หยุดและพวกไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้ด้วย ไอ้คริสมันมายืนรออยู่ข้างหลังคือถ้าถ้าพี่กายเข้ามาเสริมมันคงลุยให้ผมอีกที

   “หยุด!! เดี๋ยวนี้..นี้มันอะไรกัน” ครูอครชัยตะหวาดเสียงดัง

   “ไอ้โป้งมันต่อยเพื่อนผมครับอาจารย์” ไอ้พี่กายพูด

   “เพื่อนมึงทำเชี้ยอะไรไว้ละ” ผมลุกขึ้นมาได้จากที่ค่อมตะบันหน้าไอ้พี่อั๋น ผมไม่เคยกลัวมันหรอกก็แค่หนักมวยประจำโรงเรียน

   “นายอั๋นทำอะไร” อาจารย์อครชัยหันไปถามไอ้พี่อั๋น ผมยืนมองหน้ามันหยักหน้าว่ามันจะตอบว่าไง   

   “แค่เข้าใจผิดกันนะครับอาจารย์พอดี ผมผลักไอ้อั๋นไปชนน้องปันปันและโป้งก็เลยคิดว่าไอ้อั๋นมันตั้งใจ...พี่ขอโทษนะครับโป้ง” ไอ้พี่เอกมันเป็นฝ่ายออกมาพูดมันรู้ว่าผมนะไม่จบง่ายถ้าไม่ได้คำตอบที่ถูกใจ

   “พอเถอะโป้ง” ปันปันกระซิบกับผม

   “ตกลงยังไง”

   “แค่เข้าใจผิดครับอาจารย์”

   “อย่าให้มีอีกนะ...เข้าแถวตามเดิม” ผมยืนมองหน้าไอ้พี่อั๋นก่อนจะเดินไปเข้าแถวเหมือนเดิมสายตาผมยังมองจ้องไอ้พี่อั๋นมันก็แค่หยักไหล่ให้ผม ผมว่านี้มันคงแค่เริ่มต้นมันคงรู้แล้วแหละว่าผมกับไอ้คริสโตเฟอร์กับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว จนเข้าแถวเสร็จก็เดินขึ้นตึกเพื่อทำการเรียนตามปกติ ระหว่างทางที่เดินขึ้นผมเห็นแก้มพยายามจะพูดกับคริสโตเฟอร์แต่คริสมันไม่สนใจแก้ม มันทำเย็นชาใส่เลยดีกว่า

   "เป็นไงละแก้ม...พี่ถามหน่อยซิว่าเธอมีความสุขมากหนักเหรอที่ทำกับไอ้คริสไปนะ"

   "พี่โป้งไม่ต้องมาพูดหรอกแก้มรู้นะว่าพี่นะก็เสียใจเหมือนกัน"

   "แก้ม...ทำไมแก้มไม่รักศักดิ์ของตัวเองบ้าง..พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าเธอจะอยากได้ผู้ชายมากขนาดมองข้ามศักดิ์ของตัวเองได้ขนาดนี้"

   "และผู้ชายนะเขาไม่ชอบผู้หญิงที่ชอบจุ้นจ้านหรอกนะแค่ยังไม่ได้เป็นแฟนเธอยังจุ้นวุ่นวายได้ขนาดนี้ไม่ต้องคิดถึงว่าตอนเป็นแฟนกันเลยนะว่าจะขนาดไหน"

   "นี้พี่โป้งว่าแก้มเหรอ"

   "พี่โป้งเขาคงชมน้องแก้มอยู่มั้งครับ" ปันปันพูดผมหันไปมองคนข้างๆยิ้มๆ  แก้มหันมาค้อนให้ผมสองคนและเดินลงไปชั้นเรียนของตัวเองทันที ผมก็เดินกลับขั้นห้องเรียนกับปันปัน ไม่ลืมที่จะจูงมือปันปันไปด้วย

-
-
-
     เวลาผ่านไปจนเลิกเรียนผมก็รีบลงจากห้องเรียนเพื่อไปยังที่เรานัดหมายกันจะปรึกษากันว่าจะทำยังไงดี พรุ่งนี้แล้วซินะที่ครูเขมจะเดินทางกลับมาจากอบม ผมนัดเจอกันที่บ้านพักนักเรียนของผม

   "ขึ้นบ้านดิ"ผมเรียกพวกมันไอ้คริสโตเฟอร์มันกำลังยืนเหมือนส่งข้อความหาครูเขม ครูเขมไม่โทรหามันเลยมันบอกว่ามีแค่ข้อความที่คุยกันเมื่อวานแค่นั้นเองผมก็สงสารมันนะดูมันไม่ร่าเริงเหมือนเดิมสงสัยครูเขมยังไม่โทรหามันอีกแล้วแน่ๆ

   "ตกลงจะให้พวกกูช่วยยังไงวะว่ามาดิ" ไอ้อาร์ทมันถามขึ้น

   "พวกเรจะทำบอร์ดเชิญชวนมาลงชื่อว่าใครอยากให้ครูเขมสอนที่นี้ต่อกูเชื่อว่ามีหลายคนแต่จะได้ตามเป้าหมายไหมไม่รู้ว่ะ"

   "แต่มันก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยวะ" ไอ้คริสโตเฟอร์พูด

   "ไอ้ปันปันมันแต่งบอร์ดได้มันมีฝีมือเรื่องพวกนี้ " ผมหันไปบอกปันปัน มันยิ้มตาหยีให้ผม

   "เชียร์เมียน่าดู"ไอ้อาร์ท ผมหยิบหมอนปาใส่ไอ้ปากปีจอเพื่อนของผม

   "แผ่นกระดาษที่ให้นักเรียนลงชื่อไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้ทำแล้ว ..มึงจะใช้โน๊ตบุ๊กกูไหมละแต่ไม่มีปริ้นเตอร์วะ" ผมพูด

   "ไม่เป็นไรกลับไปทำที่ห้องนอนดีกว่า" ไอ้โจ้พูด

   "มึงแน่ใจนะว่าไปปริ้นงานนะ"ไอ้ปันปันพูด

   "มึงจะทำอะไรกันก็เรื่องของมึงแต่ขอให้ได้ตามที่กูสั่งก็แล้วกันเอามาสัก 22 ชุด แบ่งตามห้องไปเลย" ผมพูดไอ้คริสโตเฟอร์มันพยักหน้า

   "ส่วนมึงก็เขียนบทความภาษาอังกฤษที่มึงประทับใจครูเขม"

   "คริสประทับใจส่วนไหนของครูเขมเหรอ" ปันปันมันหันไปถามคริสโตเฟอร์ มันก็ก้มหน้าลง

   "อย่าเสือกใส่เรทอาร์มานะไอ้คริส!!"

   "กูว่าผู้อำนวยการปุ๊ปคงรีบเชิญเลยแหละ"

   "เชิญออก!!ทั้งคู่!!!"

   "รู้ได้ไงวะ" ไอ้คริสโตเฟอร์

   "หน้ามึงบ่งบอกมากคริส!!!" ไอ้โจ้มันพูด

          " เอาละแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จแล้วรีบกลับมาเจอกันที่บ้านพัก คริสมึงนั่งพิมพ์ที่นี้หรือว่าจะ.."ผมหันไปถามไอ้คริสโตเฟอร์

          "ที่บ้านพักครูดีกว่าวะ...มันเห็นอะไรได้ชัดเจนมากขึ้นวะ" ไอ้คริสโตเฟอร์พูดผมหยักไหล่เรียกปันปันให้ไปที่เขาเก็บบอร์ด เอาไว้ลงนับคะแนนเลือกตั้ง ผมหวังว่านี้คงะจะช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อยแต่คงจะไม่น้อยเต็มที และผมก็เชื่อว่ามีหลายคนอยากให้ครูเขมสอนต่อ ถึงผมจะเคยคิดว่าทำไมครูเขมต้องมาแย้งเพื่อนที่ผมรักไปด้วย พอผมเห็นอาการไอ้คริสโตเฟอร์แล้วผมทำใจไม่ได้ต้องเข้ามาช่วยมันอยู่ดี ช่วยให้คนที่ตัวเองรักสมหวังแต่ขอบคุณที่ทำให้ผมได้คนที่รักผมมาด้วยคือปันปัน 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จะมาลงอีกตอนดึกนิดหน่อย..ครูเขมเองก็หาทางออกให้คริสโตเฟอร์ได้แล้ว....
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังให้คนแต่งคะ 
รักคนอ่านจัง

[GuoJeng]

เพื่อนกันมันต้องแบบนี้สิ มีเรื่องก็ช่วยกัน  รุ่นพี่มาแกล้งคนหนึ่งช่วยคนหนึ่งห้าม
   รอ รออ่านตอนต่อไปคับ

[Wut_Sv]

ร่วมมือช่วยกันดี แต่ละคนก็มีคู่เรียบร้อย ไม่ต้องโกรธ ทะเลาะกัน คึคึคึ

รอทางออกของพี่เขม หวังว่าคงเป็นทางออกที่ไม่ดราม่านะ เค้าไม่ชอบกินมาม่า 

เกลียกแก๊งค์ไอ้กายจริงๆเลย เลว จัญไรทั้งแก๊งค์เลย

[maemix]

นี่แหละเพื่อน ไม่ทิ้งกันวันเจอปัญหา
ขอให้อุปสรรคผ่านไปได้ด้วยดี
แก้มนี่ร้ายพอกับกาย อั๋น  สมกันดีเจงงงงงงง

[Alice111]

            ครูเชมชาติ
     
            วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่ผมมาอบรมกับครูสมชายและครูประพันธ์มาวันแรกครูประพันธ์นี้กลัวผมน่าดูผมเลยอธิบายให้เขาฟังว่าผมเป็นเกย์แต่ไม่ได้จะรู้สึกกับผู้ชายทุกคนให้เขาสบายใจได้ว่าผมไม่แอบทำอะไรเขาแน่นอน   และผู้อำนวยการทำการจ้องห้องพักแบบประตูเชื่อมถึงกันสองคนห้องผมนอนคนเดียวผมเลยแนะนำให้ครูประพันธ์แกนอนกับครูสมชายแทน

       ผมคิดถึงคริสโตเฟอร์หลือเกินแต่ผมก็พยายามใจแข็งไม่โทรหาเขา มีแค่ส่งข้อความไปหาแต่ไม่เท่ากับได้ยินเสียงหรอกครับ ส่วนคริสก็พยายามอยากจะโทรหาผมแต่ผมก็ไม่ตอบกลับเพราะว่าผมยังหาทางออกเรื่องคริสโตเฟอร์ไม่ได้เลย


   "ครูโอเคหรือเปล่าครับ ...ผมนี่เห็นใจครูนะ...ถ้านายคริสเรียนจบซะก่อนครูคงไม่ต้องเป็นแบบนี้" ครูสมชายพูดขึ้นผมพยักหน้าแต่ความรักผมมันมาเร็วไปใช่ไหมครับมาตอนคริสยังอยู่แค่ม.4 นายนั้นก็ไม่น่าไปมีเรื่องจนต้องพักการเรียนเลยไม่อย่างนั้นก็อยู่ม.5.ไปแล้ว แถมไม่เอาภาษาอังกฤษเลยด้วปล่อยให้ติด 0 นี้ผมก็ให้งานเขาทำเขาก็ทำได้นะแต่ดันมามีเรื่องซะก่อนผมคงไม่ด้สอนห้องคริสโตเฟอร์หรืออาจจะไม่ได้สอนโรงเรียนนี้เลยก็เป็นได้

   "พรุ่งนี้อบรมอีกครึ้งวันก็ได้กลับบ้านแล้ว" ครูประพันธ์พูดขึ้นระหว่างที่กำลังนั่งอยู่ในห้องอาหารของทางโรงแรม สายตาผมเหลือบไปเห็นเพื่อนผม ไอ้รชานนท์ เป็นครูเหมือนกันแต่มันโชคดีหน่อยที่เป็นครูโรงเรียนของคุณป้าของเขาเองแต่เป็นโรงเรียนเอกชน


   "ครูสมชายครับ ครูประพันธ์ผมขอตัวไปหาเพื่อนก่อนได้ไหมครับ" ผมพูดและลุกขึ้นผมเดินทางผู้ชายสองคน อีกคนดูยังเด็กๆอยู่เลยดูน่าจะรุ่นเดียวกับคริสโตเฟอร์ ทั้งคู่กำลังก้มลงดูอะไรด้วยกันหัวนี้แถบจะชนกันผมว่าไม่ใช่แค่เพื่อนกันธรามดาแล้วแหละ


   "รชานนท์" ผมเรียกเพื่อนผม ไอ้รชานนท์สะดุ้งพร้อมกับเงยหน้าขึ้นเขาตกใจมากที่เจอผมที่นี้เช่นกัน

   "เฮ้ยไอ้เขม!!!...เป็นไงมาไงทำไมมาเจอที่นี้วะ..." เพื่อนผมลุกขึ้นผมเดินอ้อมไปนั่ง

   "นายละเป็นไงบ้าง" ผมถามเพื่อนผมและสายตาเหล่มองไปยังร่างเล็กๆน่ารักที่นั่งเคียงข้าง

   "ลืมแนะนำ นี้ออกัส เป็นแฟนกรูเอง" ไอ้รชานนท์บอกว่าน้องที่นั่งข้างๆ ดัดฟันน่ารักเชียว

   "ดูยังเด็กๆอยู่เลยอย่าบอกนะว่านายไปคว้ามาจากโรงเรียนนะ" ผมแซวเพื่อนผม มันหันไปยิ้มกับน้องออกัส

   "กูยอมรับว่าเขม..ว่าแต่มึงกับกานต์เป็นไงบ้างวะ..ตั้งแต่เจอกานต์หวีนเหวี่ยงพวกกูไม่กล้าติดต่อมึงกันเลยวะ" ไอ้รชานนท์พูดผมยิ้มให้

   "กูกับกานต์เลิกกันแล้ววะ"

   "เอาจริงดิ..มึงอย่าหลอกเพื่อนมึงนะโว้ยย..กูเห็นมึงรักเขามากจนปลีกตัวออกจากพวกกู"

   "ไม่ใช่รักมากธรรมดาทั้งรักและเทอดทูนพี่ณัฐกานต์ซะจนพวกกูนี้คิดว่าเขาทำของใส่มึงแน่ๆวะ" นี้มันประชดผมใช่ไหมเนี๊ยะ

   "ที่กูปลีกตัวเพราะว่าหลายอย่างวะ..กูทำงานพิเศษ...เก็บเงินอยากจะมีอนาคตกับกานต์ให้เร็วที่สุดแต่..อย่ารู้เลยวะ"ผมพูดกับไอ้รชานนท์มันก็พยักหน้าว่าคงไม่อยากฟังเรื่องไม่ดีของณัฐกานต์สักเท่าไหร่

   "มึงทำงานอะไร...ยังเป็นครูที่ติวเตอร์อยู่ไหมวะ"  ไอ้รชานนท์มันถามผม

   "มาบรรจุเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนและกูคงจะได้กลับไปเป็นอาจารย์ที่ติวเตอร์ว่ะ กูงานเข้า" ผมพูดไอ้รชานนท์มันเอนหลังไปผิงพนักโซฟามองหน้าผม

   "พี่นนท์ ..กัสออกไปโทรหาแม่ก่อนนะแม่โทรมา" น้องเขาขอตัวออกไปโทรศัพท์

   "เรื่องอะไรวะร้ายแรงขนาดที่มึงต้องย้ายกลับไปเป็นครูที่ศูนย์ติวเตอร์เลยเหรอวะเขม"

   "มึงนะตั้งใจอยากบรรจุเป็นครูมากกว่าติวเตอร์ไม่ใช่หรือไง..ไม่อย่างนั้นไม่ไปสอบใบประกอบวิชาชีพครูหรอก" รชานนท์พูดบางคนก็เลือกไปสอบบางก็ไมได้ไปสอบถ้าคิดจะไปทำอย่างอื่นที่มีรายได้ที่ดีกว่า

   "กู...รักกับนักเรียนวะและตอนนี้ทุกคนรู้แล้ว คือถ้าไม่มีใครรู้มันก็คงไม่มีปัญหา" ผมพูดกับรชานนท์เพื่อนผม

   "ครูรักกับนักเรียนที่จริงมันก็ไม่ได้ผิดมากจนถึงขั้นคอคาดบาดตายหรอก"

   "แต่ควรจะปิดเป็นความลับแล้วมึงไปทำอีท่าไหนวะให้ความลับรั่วไปได้" รชานนท์ถามผม

   "กูโคตรเครียดเลยวะหาทางออกไม่ได้เลยเนี๊๊ยะ..น้องเขายังเรียนอยู่.4 อยู่ที่จริงก็ควรจะขึ้นม.5แล้วแหละแต่โดนพักการเรียนไป1 เทอม" ผมบอกไอ้รชานนท์

   "เขม...ออกัสแฟนกรูนะอายุครบ 17 เมื่อเดือนที่แล้วเอง"

   "นี้กูกับแฟนจะไปเรียนเมืองนอกกัน" ไอ้รชานนท์พูด

   "พ่อแม่กูกับพ่อแม่น้องเขารับรู้เรื่องความสัมพันธ์ของกูสองคนเรียบร้อยแล้ว"

   "ออกัสนะกูเจอกันเขาที่เรียนม.4 กูก็แอบคบกันนะแต่อย่างว่าและมันจะปิดได้นานแค่ไหนจริงไหมวะกูเลยให้น้องเขาไปสอบ GED ไม่ต้องรอจบม.6 นี้ไปสอบTOFEL มาแล้วด้วย กำลังจะไปเรียนเมืองนอกเดือนหน้านี้แหละวะ"รชานนท์บอกผม GED

   "มึงสนใจใช่ไหมละ " รชนทท์พูด น้องออกัสเดินกลับมาพอดีเลย

   " GED คือ General Educational Development เป็นการสอบที่เทียบเท่ากับวุฒิการศึกษาระดับมัธยมปลายในประเทศไทย ตามหลักสูตรการศึกษาของสหรัฐอเมริกา เป็นที่ยอมรับในการศึกษาต่อระดับปริญญาตรีภาคภาษาอังกฤษ (International Program) นักเรียนอาจจะรู้จัก GED ในคำอื่น เช่น High School Diploma, Equivalent M.6,   "รชานนท์มันอธิบายให้ผมฟัง ผมพยักหน้าผมเคยได้ยินมาบ้าง

   "แล้วไปสอบที่ไหนวะ"

   "ศูนย์ที่ใช้ในการสอบก็ที่ The Enterprise Resources  ชั้น 3 อาคารชาญอิสระ 2 ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ "  ผมรู้จักผมเคยผ่านไปที่นั้น

   "สอบยากไหมวะ" ผมถามไอ้รชานนท์

   "ก็ยากนะเพราะว่าข้อสอบเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดแต่มึงเป็นครูสอนภาษาอังกฤษกลัวอะไรวะจับน้องติวดิวะ ภาษาอังกฤษมึงนะพี่ที่ติวเตอร์เอ่ยปากชมเลยนะ" ไอ้รชานนท์บอกผม

   "และพวกไอ้เกรท มันก็ไปเป็นครูสอนติวเตอร์ให้กับสถาบันสำหรับคนที่จะไปสอบGED พวกมันเก่งนะแต่ไม่อยากไปสอบใบประกอบวิชาชีพ บางแขนงเรียนมาก็ยากกว่าจะจบมาได้พอจบมาอยากเป็นครูต้องไปสอบใบประกอบวิชาชีพครูอีก"

   "ดังนั้นจะหาครูเก่งๆเฉพาะทางมาเป็นครูสอนก็คงจะยากเพราะบางแขนงวิชากว่าจะเรียนจบใช้เวลาตั้ง 5ปี 6ปีให้มาสอบใบประกอบวิชีพอีกบางคนก็ไม่เอาแล้วเหนื่อยหันไปทำอย่างอื่นดีกว่า  "

   "และพวกไอ้เกรทมันเลยเลือกเป็นติวเตอร์ดีกว่าวะสบายใจไม่ต้องมาแบกรับ..ไหนจะปัญหานักเรียน..ไหนจะปัญหาผู้ปกครอง .ไหนจะกฏระเบียบ.มันก็เยอะอยู่เหมือนกันที่ต้องแบกนะถ้าไม่ใจรักและอดทนจริงๆคงเป็นอยากวะ " พอดีน้องออกัสเดินกลับมานั่งลงข้างๆ รชานนท์

   "นี้ตัดสินใจไปเรียนปริญญาโทเมืองนอกจบมาจะได้หาอะไรที่ดีกว่าเพื่อจะเปิดติวเตอร์บ้างอะไรแบบนี้และไปดูแลออกัสด้วย" รชานนท์พูดก่อนหันไปเอามือแตะหัวคนข้างๆที่ยิ้มจนเห็นเหล็ดดัดฟัน

   "อายุเท่าไหร่ถึงจะสอบได้" ผมถา

   "อายุ 17 ปีครับพี่... ออกัสเพิ่งจะไปสอบมา...กว่าจะสอบผ่านได้ เสียตังไปตั้งสอบรอบออกัสไม่เก่งเคมีนะครับ" ออกัสพูด

   "มีสอบทั้งหมด 5 วิชา  คือ Mathematics เลข ,Reading การอ่าน, การเขียน Writing, Social studies สังคม,  และ Science วิทยาศาสตร์"

   "พี่เคยได้ยินนะแต่ไม่เคยสนใจเพราะว่าส่วนตัวพี่คิดว่ามันเร็วไปควรไปตามสเต็ปของการเรียนแต่ตอนนี้พี่อยากจะ..."

   "พี่เขมเขากินเด็กเหมือนพี่อะ" รชานนท์พูด

   "จริงเหรอครับ ....ออกัสนะเข้าใจนะมันอึดอัดมากเลยกลัวเพื่อนเอาไปบอกคนนั้นคนนี้และเวลามีแฟนเป็นครูมักจะโดนมองว่าแฟนจะลำเอียงให้คะแนนหรือเปล่า" ออกัสพูดผมพยักหน้า

   "จริงๆแล้วไม่ใช่เลย ให้งานยากกว่าและคะแนนก็ต้องได้มาด้วยความสามารถตัวเองล้วนๆ เผลอๆจะยากกว่าคนอื่นด้วยและต้องมานั่งติวเพิ่มทุกวันแต่ตอนนี้สบายใจแล้ว" ออกัสพูดและหันไปมองคนข้าง

   "ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่เหรอครับออกัส"

   "ถามกูนี้กูจ่าย ..หมื่นกว่าบาทไม่เกินสองหมื่นและขึ้นอยู่กับเรทอัตราแลกเปลี่ยนวะ"

   "ค่าสมัครล่าสุดที่กูพาออกัสไปนะ อยู่ที่   วิชา $50  หรือประมาณ 1620บาท ต่อรายวิชา"

   "และก็ขึ้นอยู่กับว่าต้องสอบกี่ครั้งเพราะว่าคะแนนเต็มเนี๊ยะ 800 คะแนนต่อรายวิชาต้องสอบให้ได้ ขั้นต่ำ 410คะแนนรวมทั้งห้าวิชาต้องได้ 2250 คะแนนคือสรุปแต่ละวิชาต้องได้อย่างต่ำ 450 คะแนนขึ้นไป " รชานนท์พูด

   "เรียนจบไปต่อที่ไหนได้ไหมถ้าไม่ไปต่างประเทศ " ผมถามต่อ

   "ก็ไปต่อหลักสูตรนานาชาติ มหาวิทยาลัยอินเตอร์ แต่ก็ต้องสอบ TOEFL (iBT) ,IELTS และSAT 1 " ราชานนท์บอกผม

   "หลักสูตร มหาวิทยาลัย นานาชาติมหิดล  (MUIC) หรือไม่ก็ หลักสูตรที่เป็นภาคภาษาอังกฤษอะไรพวกนี้ ธรรมศาสตร์และจุฬาลงกรณ์" รชานนท์พูด ผมพยักหน้า

   "กลัวอะไรวะเขม .....มึงเก่งกว่าพวกกูอีกแถมมึงยังไปเรียนแลกเปลี่ยนมาตั้งปีหนึ่งเต็ม"รชานนท์บอกผม ผมทำท่าคิด

   "อาจารย์อรปรียาเขาเปิดศูนย์ สอนพิเศษติวสำหรับคนที่จะไปสอบGED โดยตรงมึงพาแฟนเข้าไปปรึกษากับอาจารย์ดิวะ พวกไอ้เกรทมันก็เป็นครูสอนที่อาจารย์เปิดนั้นแหละ...แต่ไม่รู้ว่าเกรทมันเข้าทุกวันไหม"ราชานนท์พูดผมพยักหน้า

   "เข้าไปคุยกับอาจารญ์ดิวะเขามีแนวข้อสอบและมึงก็ศิษย์คนโปรดเขา...เขาช่วยมึงอยู่แล้วแหละ" รชานนท์พูด

   "น้องออกัสครับพี่ขอกระดาษหน่อยได้ไหมครับพี่จะจดเว็ปไซต์อันไหนให้ไอ้พี่เขมมันเข้าไปดู...มันอยากมีเมียเด็กแย่แล้ว" ไอ้รชานนท์พูดผมอยากจะเตะมันจริงๆ เลยและน้องออกัสก็หยิบกระดาษขึ้นมา รชานนท์มันจดให้ผมว่าเข้าเว็ปไซต์ พอผมรีบมาผมดีใจนะที่ได้มาเจอเพื่อนผมวันนี้ ยิ่งเห็นมันหยอกกับน้องออกัสแล้วก็คิดถึงคริสโตเฟอร์

   "โทรหากูบ้างละนนท์ " ผมบอกมัน

   "มีอะไรโทรหากูได้วะเขม...ปรึกษาได้วะ กรูเข้าใจอยากกดเด็กใจจะขาดเป็นไง ..ติดแต่ว่าเป็นคุณครูลำบากวะ"รชานนท์พูดผมหยักไหล่

   "กูต้องไปแล้ววะไว้คุยกันพรุ่งนี้อบรมวันสุดท้ายก็เดินทางกลับแล้ววะ...เฮ้อ!" ผมพูดและพ่นลมหายใจออกมาไม่รู้ว่าผลจะออกหัวหรือออกก้อย เรื่องระหว่างผมกับคริสโตเฟอร์

   "โชคดีวะ" รชานนท์พูด

   "โชคดีนะครับพี่เขมขอให้แฟนพี่เขมสอบได้ไวไว...เขาคงกังวลเหมือนออกัสอยู่ไม่น้อยหรอก" ออกัสพูดผมยิ้มให้ก่อนจะเดินผมหยิบมือถือมาดู

   KissKhem : อรุณสวัสดิ์นะครับพี่เขม..ผมตื่นมาก็คิดถึงพี่แล้วอะ...วันนี้ผมตื่นแต่เช้าผมลืมไปว่าพี่ไม่อยู่ลืมไปว่าไม่ต้องลุกมาทำอาหารเช้าให้พี่เขม ผมคิดถึงพี่เขมทั้งคืนเลย (8ชั่วโมง)
   KissKhem:  พี่เขมทานข้าวเที่ยงหรือยัง ผมอยากคุยกับพี่เขมอะ อยากได้ยินเสียงพี่เขม( 5 ชั่วโมง)
   KissKhem:  พี่เขมคริสขอโทษที่ทำให้พี่อึด คริสขอโทษ (1 ชั่วโมง)

   "ฮัลโล...คริส"ผมกดโทรหาคริสโตเฟอร์ทันที จากที่ไม่ได้โทรเลยมีส่งข้อความคุยกันแค่นั้น ถามว่าอยากโทรไหมอยากโทรใจจะขาด

   "พี่เขม...ฮึก ..ฮึก "

   "คริสเป็นอะไรร้องไห้ทำไม" ผมรีบถามคนปลายสายด้วยความตกใจเพราะไม่บ่อยเลยที่จะเห็นว่าเขาร้องไห้แสดงว่าเขาคงหนักมากแล้วจริงๆ

   "ผมคิดว่าพี่เขมจะเลือกที่จะ...ทิ้งผมไว้ที่นี้..ผมไม่อยากเสียพี่เขมไปอะ" คริสโตเฟอร์พูด ผมหยุดเดินปลายลิ้นแตะที่ริมฝีปากบน

   "พี่ไม่เลือกทิ้งเราแน่นอน..พี่ได้คำตอบแล้ว..พี่กลับไปคุยนะ..แต่คริสคงหนักหน่อย..ใจสู้หรือเปล่า" ผมพูดกับคนปลายสายผมเริ่มมีหวังแล้วใช่ไหม

   "สู้ซิ ...ว่าแต่ทางออกของพี่คืออะไรอะ"

   "กลับไปถึงแล้วพี่จะคุยกับเราและผู้อำนวยการและแม่ของเราด้วย"

   "และถ้าหากทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยนี้ก็จะเป็นทางออกของพี่และเราคริสโตเฟอร์" ผมพูดน้ำเสียงที่มีหวัง

   "ต่อให้หนักแค่ไหนคริสก็สู้พี่เขม....ผมพร้อมที่จะไปกับพี่นะ"

   "แม่จะลงมาวันจันทร์พี่เขม...แม่รู้เรื่องของผมกับพี่แล้ว"

   "แม่ว่ายังไงบ้างแม่โกรธหรือเปล่า"

   "ไม่อะแม่ไม่โกรธเพราะว่าแม่รักผมจากที่ผมเคยคิดว่าแม่รักผมไหมตอนนี้ผมรู้แล้วพี่เขมว่าแม่รักผมพี่"

   "พี่บอกเราแล้วไงว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก" ผมพูดผมดีใจที่เขาได้มุมมองความรักของพ่อแม่ซะใหม่

   "ผมควรจะพยายามตามหาพ่อด้วยใช่ไหมพี่เขม"

   "พี่จะช่วยเรื่องนี้ด้วยแต่ตอนนี้เอาเรื่องของเราให้ผ่านไปก่อน ..นี้พี่กำลังเดินขึ้นห้องพัก"

   "พี่ไปไหนมาอะ" เปลี่ยนโหมดทันที

   "ไม่ได้ไปไหนอยู่แต่ในโรงแรมไม่มีอะไรหรอกคริส..อ้อพอดีพี่เจอเพื่อนที่เรียนด้วยเขามาเที่ยวกับแฟนเขานะ แฟนเด็กเหมือนพี่ซะด้วย"

   "พี่เลยได้คำตอบเพิ่งจะได้เมื่อสักครู่นี้แหละ"

   "จริงอะ...คริสหึงอะเห็นหายเงียบนึกว่าไป...."

   "ไม่ต้องหึงหรอกมีเด็กคนนี้คนเดียวผมพี่ก็จะหงอกเร็วกว่ากำหนดอยู่แล้ว..พี่นอนไม่ค่อยหลับมาหลายคืนแล้วเนี๊๊ยะ"

   "เหมือนคริสเลยนอนไม่หลับเลย..คิดถึงพี่เขมอะ"

   "แล้วผมจะไปกับพี่เขมได้ไหมอะวันเสาร์อะ"

   "เออ...."

   "พี่เขม!!!"

   "กลับแล้วเราค่อยคุยกันเรื่องนี้นะคริส..พี่ก็อยากอยู่กับเรานะเคยอยู่ด้วยกันทำไมพี่จะไม่รู้สึกละ"

   "นี้อาบน้ำหรือยัง"

   "ยังอะรอพ่อเขมมาอาบให้"

   "เป็นอะไรก็ได้นะยกเว้นเป็นพ่อได้ไหมพี่แก่อะ"

   "ฮาๆ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย.."

   "อาบน้ำได้แล้วแหละก็นอนซะ"

   "นี้นอนที่บ้านพักกับโป้งใช่ไหม" ผมถามคริสโตเฟอร์

   "พี่เขมคริสมานอนบ้านพักของพี่นะ...คือ..คือ.."

   "เกิดอะไรขึ้นคริส" ผมถามด้วยน้ำเสียงซีเรียสมันต้องเกิดเรื่องแน่ๆเลย

   "พี่เขมไอ้โป้งมันไม่ได้รังเกียจเรื่องที่ผมเป็นเกย์หรอก..แต่มันโกรธที่ผมเคยบอกแชมป์ไปว่าผมไม่ใช่เกย์มันเสียใจเพราะว่ามัน..มัน..แอบรักผมมาตั้งนานแล้วแต่พอผมบอกไม่ใช่เกย์มันก็เลย..พยายามหยุดความรู้สึกตัวเอง"

   "พอมันรู้ว่าผมกับพี่...มันเลยโกรธมาก..และที่ผมไม่กล้านอนกับมันก็เพราะว่ามัน..จะปลั้มผมอะ"

   "อะไรนะ...นี้โป้งทำอะไรเราหรือเปล่า"

   "เปล่าผมต่อยมันไปจนมันได้สติ...แต่เราคุยกันเข้าใจแล้วมันจะไม่ทำกับผมอีกพี่เขมและมันก็..มีคนที่รักมันแล้วคือไอ้ปันปัน" 

   "พี่ขอโทษนะคริสที่พี่ไม่ได้โทรหาเราเลยนะ"

   "ใช่พี่เขมผมอ่อนแอมากผมคิดถึงพี่เขมมากผมคิดไปต่างๆนาๆ ว่าพี่กำลังจะ...ทิ้งผมไปเหมือนพ่อ"

   "พี่ทิ้งแน่นอน...เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็กลับแล้วนะ"

   "ถ้ากล้วเปิดไฟตรงหัวเตียงไว้ได้นะคริส"

   "ครับพี่เขม"

   "ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกคิดนอกจากใจเราเองที่กลัวไปเอง...และพี่ก็อยู่ใกล้ๆ ..."

   "ใกล้ตรงไหนไกลจะตาย"

   "หัวใจไง"

   "แหว๊ะ ! แต่ชอบ"

   "พี่เขมผมโคตรรักพี่อะพี่รู้ตัวปะ..ขอบคุณนะขนาดพี่ไม่อยู่กับผมพี่ยังสั่งกับข้าวไว้ให้ผม แล้วแบบนี้ทำไมผมจะไม่อยากไปทุกที่มีพี่ละ"

   "หึๆ ..พี่ก็รักเรามากเหมือนกันนะคริส..ไม่เคยรู้ตัวเองมาก่อนเลยว่าจะรักใครได้มากเท่านี้"

   "พี่รักผมมากกว่า...ณัฐกานต์แล้วใช่ปะ"

   "หึ ?"

   "พี่เขมอะ...แค่อยากรู้...อยากให้รักมากกว่า" บทจะขี้อ้อนนี้ก็อ่อนเป็นลูกแมวเลย

   "หึๆๆ "ผมหัวเราะในลำคอแล้วแบบนี้ผมจะหาช่องทางแค่ผมคนเดียวไปได้ยังไง

   "รักมากกว่าหลายเท่าเลย...พี่จะเข้าห้องพักแล้วนะนอนได้แล้วคริส....พรุ่งนี้เจอกันแล้วคริส..และห้ามนอนดึกเดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่อง "

   "ครับครูเขม...กู้ดไนท์นะครับที่รัก"

   "กู้ดไนท์ครับที่รัก..พี่รักคริสนะ "
     
         ผมพูดตอบก่อนจะกดวางสายไปผมเดินเข้าไปในห้องพัก ผู้อำนวยการจองห้องพักให้พักได้คนละห้อง ค่าห้องเบิกได้ แต่ผมยังไม่อยากนอนผมรีบเปิดโน๊ตบุ๊กศึกษาเรื่อง GED ทันทีว่าผมควรจะให้คริสโตเฟอร์เตรียมตัวยังไงบ้าง รายวิชาและแนวข้อสอบ เป็นภาษาอังกฤษล้วนๆเลยนิผมนะอ่านเข้าใจแต่ ผมต้องเน้นภาษาอังกฤษให้คริสโตเฟอร์เยอะ ผมคงต้องให้ไอ้เกรทเพื่อนผมช่วยเรื่องสังคมศาสตร์ มันเป็นติวเตอร์ด้านนี้

         Email : To เกรท 
                    เกรทนี้เขมนะ มีเรื่องให้ช่วยวะ เออ เขมสนใจเรื่องการสอบ GED อยากได้รายละเอียดวิชาและถ้าเป็นไปได้อยากให้นายติวให้แฟนเราหน่อยจะพาไปสอบ GED รบกวนติดต่อกลับหาเขมด้วยนะ ขอบคุณล่วงหน้าวะเกรท

      เขมชาติ


      ผมส่งข้อความหาเกรททางอิเมลและเปิดเว็ปไซต์ที่รชานนท์ให้ผมมา คำถามเป็นภาษาอังกฤษล้วนๆเลยครับ ผมเริ่มกังวลแทนคริสโตเฟอร์

   Rrrrrr มือถือผมดังขึ้นเบอร์ เกรท เพื่อนที่ถือว่าสนิทชองผมแม้จะไม่ได้คุยกันได้สักพักเนื่องจากต่างคนก็ต่างมีงานมีหน้าที่ต้องที่จะต้องทำ

   "ดีวะเขม...กูเพิ่งวางสายจากไอ้นนท์ ...ดีใจด้วยนะที่มึงเลิกงมงายซะที" มาถึงนี้มันก็แสดงความดีใจที่ผมเลิกกับณัฐกานต์ทันทีผมจำได้ว่าณัฐกานต์ด่ามันไว้เยอะและนั้นคือสาเหตุให้ผมกับพวกเพื่อนห่างกันด้วย

   "กูไม่ได้อยากซ้ำเติมมึงนะ...แต่กูคิดว่ามึงต้องเลิกเพราะว่าเมียมึงแรด" T_T

   " กูเห็นหลายครั้งแล้วแต่พวกกูก็ไม่อยากทำร้ายหัวใจดวงน้อยๆของมึง..เห็นมึงตั้งความฝันไว้สวยหรูแบบนั้น..พวกกูเลยเลือกที่จะไม่พูดเพราะว่าพูดไปก็ไม่รู้ว่างจะเชื่อพวกกูไหมนะซิ"

   "พวกกูเห็นณัฐกานต์เข้าไปหาอาจารย์ผู้ชายเพื่อให้ได้มาซึ้งเกรดดีดีหลานครั้งแล้วและกูได้ยินเพื่อนๆมันนะนินทากันเองว่าเกรดที่ได้นะไม่สมกับความสามารถเลยเอาตัวแรกมาชัดชัดและที่สำคัญนะกูเห็นหลายต่อหลายครั้งแล้วที่ไปกับคนนั้นคนนี้ นี้กูก็ไม่อยากพูดเพื่อตอกย้ำมึงเลยวะเขม"

   "เกรท..มึงพูดไปหมดแล้วแหละ" ผมเกาหัวตัวเองไม่ได้ตอกย้ำกูเลย!!

   "lol"

   "กูไม่อยากรื้อเพราะว่ากูกับเขาเลิกลาต่อกันไปแล้วเกรท ...ตอนนี้กูมีเรื่องรบกวนให้มึงช่วยกูวะ"

   "กูรู้คร่าวๆแล้ว พวกมึงนี้เขาให้ไปเป็นครูนะเว้ย..เขาให้ไปสอนไม่ได้ให้ไปสอย!!"

   "และเห็นหน้ามึงเงียบๆนี้ก็ฟาดเรียบเหมือนกันนะครับคุณเขม” เกรทพูด

   "กูก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้วะแต่มัน..พูดไม่ถูกวะ..." ผมพูดไอ้เกรทมันเงียบไปพักหนึ่ง

   "เออกูเข้าใจวะที่จริงมันก็เป็นเรื่องปกตินะที่ครูจะรักนักเรียนหรือนักเรียนจะรักครูแต่ขึ้นอยู่กับว่าจะควบคุมมันยังไงก็เท่านั้น"ไอ้เกรทพูด

“และนี้กูก็เพิ่งหาทางออกให้ไอ้นนท์ไปมึงเข้ามาต่อคิวเลยเหรอวะ ..กูลากออกไปเป็นศิราณีดีกว่าไหมวะ.....ไม่เป็นแล้วครูติวเตอร์เนี๊ยะ" ไอ้เกรทมันพูดขำ ขำ
"ตอนนี้กูต้องขอให้มึงช่วยแล้วเกรท" ผมพูด

"เออว่ามา"ไอ้เกรท

“กูอยากรู้รายละเอียดเกี่ยวกับการสอบ GED วะพวกหนังสือ แนวข้อสอบยิ่งละเอียดยิ่งดีแต่ว่าTOEFL (iBT) ,IELTS และSAT 1 อะไรพวกนี้กูมีประสบการณ์กูพอจะติวน้องได้เอง ”  ผมบอกไอ้เกรทไป

   "มึงเข้ามาวันเสาร์นะตอนสายๆหน่อยอาจารย์อรปรียาเขาจะเข้ามาที่บ้านติวเตอร์GED ..อาจารย์เขายังถามถึงมึงอยู่เลยนะ"

   "แต่กูบอกว่าเมียมึงดุ๊ ดุ กูไม่กล้าโทรวะ"

   "เขาไม่ใช่เมียกูแล้ว"

   "อดีตเมียมึงดุ!"
   
   "แต่กูรู้สึกผิดวะที่ไม่ได้ไปหาอาจารย์เลยจะไปหาทีก็มีเรื่องถึงจะได้ไป"

   "เอานะกูว่าอาจารย์เข้าใจ..ส่วนเรื่องติวสังคมกูติวให้...เดี๋ยวมานัดกันอีกทีว่าน้องเขามาให้กูติวให้วันไหน"

   "แต่ถ้าติวไปติวมาน้องเขาหลงกูไม่รู้นะเว้ย"

   "กูเชื่อว่ามึงคงไม่อยากให้หลงหรอกเพราะไม่ได้บอบบางเหมือน น้องออกัสไอ้นนท์นะมึง"

   "แล้วมึงไปหานักมวยปล้ำที่ไหนมาทำแฟนละครับ ...รสนิยมมึงนี้แปลกแหวกแนวตั้งแต่ณัฐกานต์แล้ว"
   
   "ความรักนะมันออกแบบไม่ได้มึงเข้าใจไหมวะเกรท...อ้อมึงออกแบบได้นิกูลืมไป..แฟนสวยยังกับนางฟ้า" ผมพูด

   "กูต้องมีดีบ้างแหละ" ไอ้เกรทพูด

   "กูขอบใจวะเกรท...ขอบใจล่วงหน้าวะ"

   "เออ..เพื่อนกันมีอะไรก็ช่วยกันวะ....ที่จริงมึงมาเป็นครูสอนติวเตอร์ที่อาจารย์อรปรียาก็ดีนะ"

   "ขอคิดดูก่อนวะถ้าไม่แน่กูจะไปหรือเปล่า..นี้คุณธรรณธรเขาส่งอิเมลหากูด้วย"

   "เชร็ด!! มึงตอบตกลงไปไหมวะ" น้ำเสียงไอ้เกรทมันดูเป็นกังวลมากที่ผมพูดถึงพี่ธรรณธร

   "มีอะไรวะ"

   "คุณธรรณธรนะเขาเป็นเกย์...เขาขอเบอร์มึงจากพวกกูหลายครั้งแล้วแต่กูบ่ายเบี่ยงไม่ให้ไปแล้วนี้เขาไปเอาอิเมลจากมึงมาได้ยังไงวะ"

   "กูไม่รู้วะ ...คงเพราะว่าตอนที่ไปเป็นติวเตอร์ให้เขาก็มีส่งเอกสารทางอิเมลกับออฟฟิตวะ"

   "ระวังก้นมึงให้ดีเถอะไอ้เขม" O_O รู้สึกดีขึ้นทันทีเลยผม

   "กูรู้หรอกนะ....กูขัดขืนเป็น..และกูก็คงไม่ลงทุนขนาดนั้นต้องไปพลีกายให้เขาหรอกมั้งครับ..ไอ้เกรท"

   "อ้อเพราะว่ามึงพลีกายให้เด็กไปแล้วอะดิ.....ว่าแต่เด็กของมึงอายุเท่าไหร่แล้ววะ"

   "อีกไม่กี่เดือนก็ 18 ปีแล้ว"

   "อีกไม่กี่เดือนก็ไม่ต้องไอคุกคุกแล้วดิมึง"

   "ขอบใจ" ผมพูดกัดฟันเล็กน้อย

   "แค่นี้ก่อนนะ...กูต้องต้องเข้านอนแล้ววะถึงจะสอนไม่เช้าแต่ก็ต้องตื่นเช้าไปส่งว่าที่ภรรยาไปเป็นครูที่โรงเรียนนะเว้ยเห้ย" ไอ้เกรทมันมีแฟนแล้วเป็นครูสอนอยู่โรงเรียนนานาชาติ

   "มีอะไรโทรมาวะเขม..มาแล้วไปหาอะไรกินกัน..คิดถึงวะ"

   "ได้ดิ..เจอกันวันเสาร์วะ ...บายวะ"  ผมวางสายจากเกรท ผมคงต้องขอให้ครูลินดอยู่เวรโรงเรียนวันเสาร์ให้ผมก่อนและวันอาทิตย์ค่อยกลับมาอยู่เวรแทนครูลินดา ผมต้องพาคริสโตเฟอร์ไปกรุงเทพพรุ่งนี้ด่วน

        ผมเข้าไปดูตัวอย่างข้อสอบที่หนักหน่อยคงเป็นคณิตศาสตร์ ถ้าเป็นภาษาไทยคงไม่หนักอกหนักใจแต่นี้ภาษาอังกฤษล้วนๆ ต้องติวภาษาอังกฤษให้คริสโตเฟอร์อย่างหนักเลยแหละผม เพราะถ้าแปลผิดก็หาคำตอบที่ถูกไม่ได้แน่ๆ

         Question 7: Last month, the balance in Tisha's checkbook was $1219.17. Since then she has deposited her latest paycheck of $2425.66 and written checks for $850.00 (rent), $235.89 (car payment), and $418.37 (credit card payment).

What is the current balance in Tisha's checking account?
1.$921.40
2.$2,140.57
3.$3,215.27
4.$3,929.92
5.$5,149.09
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตามไม่รู้ว่าทางออกของพี่เขมจะถูกใจผู้อ่านไหม
ผู้แต่งก็พอรู้คร่าวๆเกี่ยวกับการสอบ GED ถ้ามีข้อมูลใดผิดพลาดไปผู้แต่งขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ และข้อที่แทรกลงไปเพื่อจะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย
ขอบคุณทุกกำลังใจจริงๆนะคะ   
รักคนอ่านจัง

[Wut_Sv]

เป็นทางออกที่นรกมากกก เริ่มปฏิบัติการติวนรกได้ 

ไอ้ที่ว่ามาเนี่ย คือการสอบตรงป่าวครับ เหมือนน่าจะใช่

สาบานทีว่านี้คือเรื่องราวเพียงแค่ 3 อาทิตย์ในการสอนของเขม เรื่องเยอะเหมือนอยู่มาจะครบเทอมแล้ว 5555

รู้สึกจะมีแต่คนยินดีนะที่เลิกกะอีกานต์ได้เนี่ย 

สู้ต่อไปครับคนเขียน คนอ่านให้กำลังใจอยู่ 

[MayA@TK]

เอาใจช่วยครูเขม รีบกลับไปคุยกับคริสเร็วๆนะ
อยากรู้แล้วว่าจะเป็นยังไงต่อ

 

[Billie]

 

ชอบๆ ทางออกที่สร้างสรรค์
หมดยุคการหนีปัญาแล้ว

[yowyow]

 

[iceman555]

 

[GuoJeng]

ชอบทางออกนี้จริงๆคับ เพราะมันทำให้คริสจบพร้อมเพื่อนได้ ถ้าเข้ามหาลัยก็ทันรุ่นโป้ง กับปันปันอ่ะ
   รอ รออ่านตอนต่อไปคับ

[Alice111]

   Part คริสโตเฟอร์

         เมื่อคืนผมได้นอนกันเกือบตีสองช่วยกันทำบอร์ดใครต้องการลงชื่อเพื่อให้ครูเขมยังคงเป็นครูสอนที่นี้กันบ้างและผมก็เชื่อว่าต้องมีคนมาลงกันบ้างผมเชื่ออย่างนั้น  และเมื่อวานผมก็ได้คุยกับครูเขมด้วยจากที่ครูเขมใจแข็งไม่โทรหาผมเลย แต่ผมก็ไม่ได้บอกครูเขมเรื่องสิ่งที่ผมทำ ครูเขมบอกผมว่าที่ไม่ได้โทรหาผมก็เพราะครูไม่อยากให้ผมรู้ว่าครูกังวลกับเรื่องของผมมากแค่ไหน ครูเขมบอกผมว่าได้คำตอบแล้วผมนี้ตื่นเต้นจนทนรอไม่ไหวอยากรู้ใจจะขาดแต่ก็ต้องรอเพราะครูเขมคงเดินทางกลับบ่ายๆนั้นแหละ 

          ผมตื่นแต่เช้าตรู่รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกที่ลานเอนกประสงค์ ผมมาเดินดูผลงานตัวเอง ผมไม่ขอให้มีคนเห็นใจความรักของผมแต่ผมต้องการสื่อให้เขารับรู้ว่าครูเขมทำให้ผมดีขึ้นมากแค่ไหน และนั้นแปลว่าครูเขมเป็นครูที่มีคุณภาพมากเช่นกัน

       "พวกเรามาดูบอร์ดนี้ซิ!"

   "นี้พี่คริสเป็นคนเขียนอะแกไหนใครบอกว่าแกไม่เคยเข้าเรียนภาษาอังกฤษไงเขียนดีกว่ากูอีกวะ"

   "ไหนอะ..เออวะ..แต่กูแปลไม่ออกวะ" ผมก็ต้องยกมือขึ้นแตะหน้าผาก

   "เฮ้ยมีแปลไทยให้ด้วย...นี้ไง "และก็กรูกันเข้าไปอ่านที่ผมแปลกไว้ให้ด้วยเป็นภาษาไทย

   "ใครอยากให้ครูเขมเป็นครูที่นี้ต่อให้ลงชื่อวะ”นักเรียนที่มาแต่เช้าพากันมาอ่านที่บอร์ดที่พวกผมทำกันเมื่อคืนเลยพากันนอนดึกเป็นแถว

       “ลงชื่อด้วยดีไหมอะแก”

        “แต่ครูเขมเขา”

         “ครูเขมสอนดีวะฉันเคยไปเรีนนติวเตอร์กรุงเทพนะแพงมากสอนดีด้วยเหมือนที่ครูเขมสอนเปรี้ยบเลยวะ"

         “แต่เรื่องพี่คริสกับครูเขมละ”

         “ฉันก็ไม่เห็นว่าพี่คริสกับครูเขมจะมีอะไรน่าเกลียดสักหน่อย”
   
        ผมยืนอยู่ผมได้ยินพวกเด็กรุ่นน้องคุยกันเรื่องตัดสินใจลงชื่อหรือไม่ลง จนพวกไอ้โป้งมันเดินออกมากับปันปั่น มันออกมาแต่เช้าเหมือนกันและพวกไอ้อาร์ทและไอ้โจ้ด้วย ไอ้อาร์ทมันถือโทรโข่งมาด้วยและมันก็ขึ้นไปยืนบนโต๊ะนั่ง

   "ฟังทางนี้ครับฟังทางนี้ " ไอ้อาร์ทมันเรียกความสนใจทุกคนที่ถยอยกันเข้ามานั่งที่ลานเอนกประสงค์ ทุกคนหันมามองมัน ณ จุดเดียว

   "ขายอะไรอะเพ่" พวกรุ่นน้องม.ต้น

   "ลำไยหว้าน หวานๆ แตงโมหวานฉ่้ำๆ ส้มกินได้บางลูกมาแล้วจร๊า"

   "เว้ย!!.ไม่ได้มาขายเฟ้ย...แต่..."

   "พี่มีเรื่องวะ"

   "เว้ยย!!!" น้องพากันร้องและรีบเก็บกระเป๋าพร้อมกับ   "คลื้น" ไอ้อาร์ทน้องๆพากันลุกจากเก้าอี้

   "ไอ้อาร์ท!!!" พวกผมหันไปเรียกชื่อมัน

   "เดี๋ยวใจเย็นๆ..พี่มีเรื่องมาขอความร่วมมือจากน้องๆ ..นั่งลงฟังพี่ก่อน..เห็นหน้าตาพี่หาแต่เรื่องแบบนี้พี่มีโม้นเด็กดีนะครับ" ไอ้อาร์ทมันพูดออกโทรโข่ง

   "มีพี่ที่ไหนมีเรื่องที่นั้นทุกที" เด็กมันตะโกนมา

   "วันนี้ไม่มีวันนี้งด.." ไอ้อาร์ท

         “น้องๆครับพี่คิดว่าทุกคนอยากได้ครูเก่งๆไว้คอยให้ความรู้ แต่ไม่ใช่ว่าครูที่น่ารักท่านอื่นไม่เก่งนะครับเก่งแต่เรอยากได้ครูเก่งๆอยู่กับพวกเราเพิ่มถูกต้องไหมครับ"

   "และพี่ก็เชื่อว่าน้องนะต้องรู้ว่าพี่หมายถึงใคร นั้นก็คือครูเขม"

   "ครูเขมนะเขาตั้งใจสอนพวกเราแค่ไหนและพี่ว่าพวกเรารู้ดี "

   "แต่อย่าให้พวกเราต้องเสียครูดีดีและเก่งๆ ไปเพราะคนคนเดียวเลยนะครับน้องๆ" ไอ้อาร์ทมันพูดและโบ้ยปากไปทางแก้มที่ยืนกอดอกมองมาทางหนี แปลกนะผมเห็ยยืนคนเดียวปกติจะมีเพื่อนแต่วันนี้ไม่มี 

   " ถ้าน้องๆเห็นด้วยกับพี่....ลงชื่อที่บอร์ดเลยนะครับเพื่อครูเขมจะได้อยู่กับพวกเรา” ไอ้อาร์ทพูดผมยกนิ้วให้มันเพราะว่ามันพูดได้ดีถูกใจผมมาก  นักเรียนหลายคนก็ถยอยเดินเข้ามาตรงบอร์ดเพื่อจะทำการลงชื่อ ผมหันไปเห็นครูลินดากับครูถาวรยืนอยู่เขายกนิ้วให้ผมว่าทำดีมาก ตอนนี้บนบอร์ดมีรายชื่อพวกผม5คนแล้ว

       “ พี่ผมลงได้ปะ”เสียงอนุชิตวิ่งมาขอพวกผมลงชื่อ พวกผมหันไปมอง

        “ได้ดิ...อะ..ปากกา” ไอ้โจ้มันพูดและส่งให้อนุชิตก็รับไปแต่

        “พี่...ผมเขียนไม่ถึงอะ” o_o   เออมันเตี้ยลืมไปบอร์ดกับไซส์ของมันช่างต่างกันมาก

        “ถ้ารู้ว่าเกิดมาเตี้ยทำไม่พกเก้าอี้มาด้วย...ลำบากูอีก...ถอดรองเท้าด้วยนะ”

   "เตี้ยแล้วยังทะลึ้งลงอันดับต้นๆซะด้วย" ไอ้อาร์ทมันลงทุนให้ขึ้นไปเหยีบบหลังมันและลายเซนต์ที่6 ก็ปรากฏขึ้น

          “ครูเซนต์ด้วยได้มั้ย” ครูลินดาถามพวกผมก่อนจะเดินมาหยิบปากกาคนละแท่งและส่งให้ครูถาวร พากันไปลงชื่อที่บอร์ดเช่นกัน

          “พี่คริส..พวกเราด้วย”น้องที่ผมเรียนด้วยอีกเกือบ 10คน ผมหันไปเห็นแก้มยืนมองผม ผมแค่แสยะยิ้มให้แค่นั้นและเด็กม.ต้นที่ครูเขมสอนก็ถยอยมาลงชื่อกันอย่างต่อเนื่อง ทุกคนให้เหตุผลต่อท้ายว่าครูเขมสอนดีอยากเรียนกับครูเขมกันทุกคน

          “ครูโจ้สวัดดีครับ” พวกผมไหว้ครูโจ้ ครูโจ้เดินมามองที่บอร์ดก่อนจะเดินไปขอปากกาเพื่อทำการลงชื่อด้วย

          “ครูโจ้คิดอะไรกับครูเขมปะเนี๊ย”ไอ้อาร์ทมันแซวระหว่างที่ครูโจ้กำลังลงชื่อ

          “คิดซิ!...ไม่คิดจะมาลงเหรอ”

          “ว๊าก” ทั้งครูโจ้และไอ้อาร์กับไอ้โจ้

       “คิด! แต่คิดว่าเสียดายครูเก่งอย่างครูเขม..พวกนี้นิทำครูเขวนะเนี๊ยะ..อย่าพูดไปเมียยิ่งระแวงอยู่”ครูโจ้หันมาพูดกับพวกผม

   "เป็นคนรักเมียนะเว้ยเฮ้ย!!" ครูโจ้พูด

      “ครูโจ้ขอบคุณนะครับ”ผมพูด

     “ไอ้หนูป้าลงได้ไหมลูก” ผมหันไปมอง ป้าใจร้านขายข้าวที่ครูเขมชอบสั่งข้าวป้าแกทุกวันขนาดว่าตัวไม่อยู่ยังสั่งข้าวสั่งกับข้าวและจ่ายไว้ให้ผมเรียบร้อยเลยด้วย

   “ครูเขมแกเป็นคนน่ารัก อัธยาสัยดี น่ารัก หล่อด้วย..พูดจาก็ไพเราะเสียดายนะที่ป้าไม่มีลูกชาย...ไม่อย่างนั้นป้าขอไปเป็นแฟนลูกป้าแล้วแหละ” ผมต้องยืนเกาหัวแกร๊ก


   “ผมว่าป้ากลัวไม่มีคนสั่งข้าวหรือเปล่า” ไอ้อาร์ทมันถามป้าใจ
 
   “นี้ก็ด้วยครูสั่งเยอะดี ครูเขมนี่นะลูกค้าชั้นดีของป้าเลยนะ...ทำไมจะไม่......." O_?  =O=  O_? 

    "..ว้าย!...ดูพูดเข้าซิ..เขาก็รู้หมดนะซิว่าป้า..คิดแบบนั้น...เอาปากกามาจะรีบลงไม่มีคนเฝ้าร้านอยู่..เด็กพวกนี้นิ “ป้าหันมาจะตีไอ้โจ้ แม้กระทั้งแม่ค้าขายข้าวยังขอมาลงชื่อเลย

   "มาลงด้วยซิป้าใจเอาปากกามา" บรรดาแม่ค้าในห้องอาหารครูเขมแกเป็นคนนอบน้อมถ่อมตน

   “ครูนิดหวัดดีครับ” ครูมาหยุดอ่านที่บอร์ดก่อนจะเดินไปหยิบปากและมาลงชื่ออีกคน

   "ครูดีใจแทนแม่เธอนะคริสโตเฟอร์รู้ไหมว่าแม่เธอเป็นห่วงเธอมากจริงๆ...และครูก็เชื่อว่าครูเขมทำให้เธอดีขึ้นได้จริงๆ แม่คงดีใจด้วยเช่นกันและเขาก็คงหมดห่วงที่จะมีคนดูแลเราแทนเขาอย่าลืมดูแลเขาเป็นการตอบแทนกลับละ" ครูนิดพูดผมพยักหน้า ครูนิดเป็นเพื่อนของแม่ผมและเป็นคนแนะนำให้แม่พาผมมาเรียนที่นี้

   “ลุงลงได้ไหมวะ” ลุงแช่มรนขับรถเดินมาขอลง

   “ครูเขมแกนิสัยดี วันแรกมาถึงยกมือไหว้เจอทุกเช้าทักทายทุกเช้าแกเป็นคนกันเองดีและไม่ถือตัวไม่หยิ่ง และที่สำคัญแกเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนอยู่ที่ไหนก็เจริญ”ลุงแช่มพูดก่อนจะลงชื่อตัวใหญ่เบ้อเล้อเลย พวกไอ้อาร์ทมันยกมือขึ้นเก่าหัวกันเป็นแถว ลุงเล่นกินทีแถวล่างเขานะนั้นนะ ผมพยักหน้าไม่เป็นไร

     ตลอดเวลาช่วงเช้ามีแต่คนมาลงชื่อเรียดได้ว่าเยอะเกินค่าดมากจากนักเรียนเกือบ630คนมาลง450คนแล้วด้วยเกินครึ้งแล้วและมีทั้งครูอาจารย์ที่ลงชื่อแม่กระทั้งแม่ค้าขายข้าวก็มาลง

    “แก้มไม่มาลงละ” ไอ้โป้ง

    “ไม่!!!!” แต่นั้นก็สะบัดออกไปทั่นที่ ผมกับไอ้โป้งหันไปมองพวกพี่กายมันยืนกอดอกมองพวกผมก่อนทำปากเบ้ใส่ทางพวกผม แต่ท ผว่าเพื่อนๆในกลุ่มของแก้มกลับเดินมาลงชื่อกันแก้มเธอมองด้วยสายตาที่ไมพอใจยิ่งหนัก   ผมหันไปเห็นผู้อำนวยการเดินลงมาแสดงว่ามีคนไปรายงานท่าน

    “มีคนบอกว่าพวกเธอมาตั้งบอร์ดลงชื่อให้ครูเขมรึ”

   “ครับท่าน ผอ “

   “ผมขอโทษนะครับที่ผมต้องทำแบบนี้ผมไม่อยากให้โรงเรียนนี้ต้องสูญเสียครูดีดีเพราะผม”ผมพูดก่อนจะคุกเข่าลงผมก้มลงกราบผู้อำนวยการ เพื่อนๆผมนี้ตกใจกันมาก

    “คริสลุกขึ้น”ผู้อำนวยการจับไหล่ผมใก้ลุกขึ้นและเดินดูที่บอร์ดมีคนลงชื่อให้เหตุผลไว้มากมาย ท่านเดินไปอ่าน

    “ครูเชื่อแล้ว...” ท่านผู้อำนวยการหั๊นมาพูด

    “ปากกามาซิ”

   "....."   =O=  O_?

   "อ้าว!! ยืนนิ่งอยู่ทำไมปากกาซิจะได้ลงบ้าง...กลัวตกเทรนด์..เดี๋ยวคุยกับบรรดาครูเขาไม่รู้เรื่อง..เอามาปากกา" ผู้อำนวยการพูดและลงชื่อ ผู้อำนวยการก็ทำการลงชื่อ

      “ครูได้ยินนักเรียนพากันชื้นชมการสอนมาหลายคนแล้วและแอบไปดูมาบ้าง สอนดีจริงๆปกติครูบ้างคนก็เน้นสอนง่ายๆตามตำราคือเปิดตำรามาสอนแค่นั้นจบ"

   "แต่ครูเขมแกดีนะมีสอนนอกตำรา นับว่าสรรหาครูมาไม่ผิดหวังจริงๆแล้วทำไมจะไม่อยากรักษาครูดีดีไว้ละจริงไหม "

   "เข้าใจคิดนะที่ช่วยครูเขาแบบนี้...ว่าแต่บอร์ดนี้ไปลากมายังไงเนี๊ยะ"ผู้อำนวยการ

   "เสร็จแล้วลากกลับด้วยนะ..ความพยายามสูงจริงๆพวกเธอนี่" ผู้อำนวยการพูด

   "ต้องลากกลับอีกเหรอครับ"

   "อ้าวแล้วให้ใครเอากลับละดูภารโรงซิ..หายใจยังเหนื่อยเอามาแล้วเอากลับด้วยละ" ผู้อำนวยการพูดขำๆ พอดีเสียงสัญญาณเข้าแถวดังขึ้นพอดีเลย

   "ไปเข้าแถวกันได้แล้ว" ผู้อำนวยการบอกพวกผม ผมพยักหน้าและพวกไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้มันก็เก็บทุกอย่างลงกระเป๋าเป้ก่อนจะรีบเดินออกไปด้วยกัน ไอ้โป้งมันก็เดินไปกับไอ้ปันปัน เหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ในสายตาแก้มเธอยืนมองผมและเธอก็เดินหันหลังออกไป

   "ความรักวันรุ่นนะ...ถ้าเราใช้วิธีผิดๆมันก็ส่งผลเสียกลับมาได้เช่นกัน" ผู้อำนวยการพูดพยักหน้าเบาๆ

   "และความรักหมือนดาบสองคม  ดาบด้านแรก จะฟาดฟันทุกอุปสรรคเวลาคุณมีความรัก คุณจะใขว่คว้ามันจนถึงที่สุด
ส่วนดาบอีกด้านหนึ่ง มันพร้อมจะฟาดฟันหัวใจกันให้เป็นแผล ดังนั้นจึงควรมีความรักอยู่ด้วยความไม่ประมาท"

   "ครูดีใจนะที่เธอดีขึ้นมาก..คริส..กลับมาตั้งใจเรียนทำเพื่อแม่เธอนะต่อให้พ่อเลี้ยงเธอเขาจะไม่ได้รักเธอเท่ากับลูกแท้เขาแต่แม่เธอรักเธอมากนะคริสโตเฟอร์ทำเพื่อแม่"

   "ครูอยากเห็นเธอดีขึ้นแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่มีครูคนไหนไม่อยากเห็นความสำเร็จของลูกศิษย์นะคริส"

   "ครับผอ. ผมขอโทษนะครับที่ผ่านมาผมทำให้ท่านปวดหัวมากกับพฤติกรรมของผม"

   "เอานะวัยรุ่นเข้าใจเคยเป็นมาก่อน"

   "ไปเข้าแถวได้แล้วไปคริส" ผู้อำนวยการบอกผม ผมก็ทำท่าจะวิ่งไปเข้าแถวกับเพื่อนๆ

   "คริสโตเฟอร์ ...จะมีกิจกรรมสัปดาห์ภาษาอังกฤษและมีการแข่งขันตอบปัญหาภาษาอังกฤษระดับโรงเรียนปีนี้เราได้เป็นเจ้าภาพ ครูหวังว่าเธอจะลงแข่งนะ..ไหนๆก็มีคนช่วยติวแล้วทำชื่อเสียงให้โรงเรียนหน่อย" ผมหันมามองผู้อำนวยการก่อนผมพยักหน้าว่าผมจะลง ผมวิ่งมาเข้าแถวก่อนก่อนที่จะเชิญธงชาติขึ้นสู่ยอดเสา ทำกิจกรรมตามปกติเช่นทุกวัน แต่วันนี้ผมกับมีความสุขมากกว่าทุกวันเหมือนกับว่าความมืดหม่นของผมกำลังจะค่อยๆจางลงเมฆหมองเริ่มเปิดทางพอจะเห็นแสงสว่างสาดส่องเข้ามาบ้างแล้ว

   "คริส!! เจอกันตอนเที่ยงวะ" ไอ้อาร์ทมันตะโกนมาไอ้โจ้มันก็โบกมือให้ผมก่อนจะแยะขึ้นไปห้องเรียนของผมมัน  ผมหันไปมองไอ้โป้ง

   "เจอกันตอนเที่ยงนะโป้ง" ผมบอกมันไอ้โป้งหยักไหล่และเดินแยะไปขึ้นห้องเรียนมันเช่นกัน ผมเลือกจะเดินไปดูที่บอร์ดอีกทีก่อนจะกลับขึ้นชั้นเรียน ผมเห็นครูหลายท่านเลยที่มาลงชื่อผมรู้สึกดีใจ

   "พี่เขมผมจะทำให้พี่ยังเป็นครูที่นี้ให้ได้ผมจะทำให้พี่ทิ้งอาชีพครูไปเพราะไม่ได้..ถ้าผมต้องเป็นคนไปจากโรงเรียนนี้เองผมก็ยอมแต่ผมจะไม่ไปจากพี่เขม" ผมพูดเบาๆ

   "มึงคิดว่าเขายังควรจะเป็นครูอีกเหรอวะคริส" เสียงไอ้พี่กาย

   "กูถามมึงจริงๆเถอะ...มึงมีปัญหาอะไรกับครู"

   "กูมีปัญหากับมึง"

   "งั้นเจอกันตัวต่อตัวบนเวที...มึงนะไม่ใช่ไอ้พี่อั๋น"
   
   "ทำไมกูต้องเจอกับมึงด้วยวะ..มึงเป็นใคร"

   "ถ้ามึงดีแต่เห่า..ก็ตามใจมึง..มึงมันไม่ต่างอะไรกับนักเลงคีย์บอร์ดที่ดีแต่ว่าคนอื่นแต่ไม่กล้าออกมาเผชิญหน้า...ถ้าแน่จริงทำไมไม่ตัวต่อตัวกับกูไปเลยวะ" ผมพูดสายตาผมมองจ้องเข้าไปในแววตาคู่นั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงขึ้นห้อง

   "อย่าเก่งแต่ปาก!!" ผมพูดก่อนจะเดินออกเพื่อกลับขั้นห้องเรียน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ครูเขมชาติ
   
   วันนี้เป็นวันอบรมวันสุดท้ายแล้วพออบรมเสร็จพวกผมก็พากันเดินทางกลับทันที เพราะว่าครูประพันธ์จะพาแฟนกลับไปบ้านลูกชายเพิ่งจะนั่งได้ อยากกลับไปหาลูกชายแย่แล้ว และครูสมชายก็จะไปถือศิลที่วัดทำเพื่อแม่ของเขาที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนผมเองก็รีบกลับผมเป็นห่วงคริสโตเฟอร์มากอาจจะเป็นเพราะผมได้ยินที่เขาบอกผมว่าโป้งจะปลั้มเขา นี้เรียกว่าหึงหวงใช่ไหม..ตอบว่าใช่!!!  ตอนนี้เกือบสี่โมงครึ้งแล้วรถตู้เลี้ยวเข้ามาจอดด้านในโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน

   "ครูเขมคะ...ผู้อำนวยการบอกว่าถ้าครูเขมมาถึงให้ขึ้นไปหาท่านค่ะ..ตอนนี้เลยนะคะ" ครูนิดเดินอย่างรวดเร็วลงมาตามผม อย่าบอกนะว่าคริสโตเฟอร์ก่อเรื่องขึ้นนะ ผมก็รีบนำกระเป๋าไปใส่ไว้ในรถของผมก่อนเลยคริสโตเฟอร์ส่งข้อความบอกว่าเอารถมาจอดไว้ให้ที่ด้านหน้า และผมก็รีบเดินขึ้นไปยังห้องทำงานของท่านผู้อำนวยการทันที

   "ก๊อกๆ"ผมเคาะประตู

   "เชิญครับ"

   "สวัสดีครับท่านผู้อำนวยการ"
   
   "เชิญครับครูเขม..เชิญนั่งครับ..เป็นยังไงบ้างครับอบรม"

   "ดีครับได้รับความรู้เพิ่มเติมเยอะเลยครับ วิทยากรก็ให้ความรู้ดี มีประโยชน์มากสำหรับครูที่มีประสบการณ์ในการเป็นครูในโรงเรียนน้อยอย่างผมครับท่าน" ผมตอบท่าน

   "แม่ของคริสโตเฟอร์ติดต่อมาหาผมว่าเขาจะลงมาวันจันทร์นะครับ"

   "ครับ..คริสโตเฟอร์บอกผมแล้วครับท่าน"

   "ครูคิดว่าครูจะแก้ปัญหามันยังไงครูคิดไว้หรือยังครับ"

   "ผม..เออ..ผม..คิดว่า...จะกลับไปเป็นครูติวเตอร์เหมือนเดิมครับ"

   "ทำไมละครับครู...ผมว่าครูตั้งใจอยากจะเป็นครูสอนมากกว่าจะไปเป็นติวเตอร์นะไม่อย่างนั้นครูคงไม่ไปสอบใบประกอบครูหรอกจริงไหมครับ" ผู้อำนวยการพูดผมพยักหน้า

   "แต่ถ้ามันทำให้ทุกอย่างดีขึ้นผมจำเป็นก็คงต้องทำอย่างนั้นนะครับท่าน" ผมพูด

   "ไม่คิดถึงนักเรียนที่นี้เหรอครับ...พวกเขานะชื่นชมผลงานการสอนครูนะ นี้แค่มาสอนได้ไม่กี่อาทิตย์เอง" ผู้อำนวยการพูด

   "ครูลงไปที่ลานเอนกประสงค์กับผมหน่อย" ผู้อำนวยการบอกผม ผมก็ทำหน้าไม่เข้าใจ

   "เชิญครับ...นี้แสดงว่าครูไม่เห็นที่ตรงลานเอนกประสงค์ใช่ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น" ผู้อำนวยการถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ได้มองเพราะมัวแต่กังวลที่ผู้อำนวยการเรียกผมขึ้นไปจะเป็นเรื่องคริสโตเฟอร์มากกว่า ผมเดินตามหลังท่ายลงมายังลานเอนกประสงค์และสิ่งทีผมเห็นก็คือกระดานบอร์ดแผ่นใหญ่ที่กางอยู่ ผมเดินไปดูที่กระดานเริ่มตั้งแต่กระดาษA4 ที่แปะอยู่เขียนด้วยลายมือเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ เขาบรรยายตั้งแต่เจอผม เขาบรรยาสองอาทิตย์มานี้มีสิ่งดีดีร่วมกันมากและบรรยายถึงตอนที่ผมสอนพิเศษเขาทุกวันวันละชั่วโมงว่าเขาได้อะไรบ้าง และผมก็หันมาดู

   "ลงชื่อเพื่อให้ครูเขมอยู่กับพวกเราต่อ" ผมยิ้มเพราะว่ามีจำนวนรายชื่อมากมายที่มาลงเพื่อให้ผมอยู่เป็นครูต่อ ผมไม่อยากเชื่อเลยนะว่าพวกเขาต้องการผม ต้องการให้ผมเป็นครูสอนพวกเขา

   "ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อนะครูแต่ก็ต้องเชื่อ...ครูคงไม่คิดหาทางออกทิ้งพวกเขาไปนะ"

   "ครูผมไม่ได้เข้าข้างนะผมก็ไม่เห็นครูทำอะไรที่เสียหายในโรงเรียน"

   "แต่ผมก็ขอไว้เรื่องครูกับคริสโตเฟอร์ ..ครูจะรักกันก็ขอให้อยู่ในกดระเบียบของโรงเรียน..ถ้าเป็นไปได้เสาร์อาทิตย์คงเพียงพอเพราะว่าผมเองก็ประจำการเป็นผู้อำนวยการจันทร์ถึงศุกร์หยุดเสาร์อาทิตย์"

   "คงไม่มานั่งจับตาดูครูทั้งเสาร์และอาทิตย์หรอกครับเดี๋ยวเมียหึง" อู้ยย!!

   "ถ้าจะให้ดีนอกโรงเรียนก็จะดีมากครับครู อยู่ในโรงเรียนขอให้รักษาไว้ซึ้งสถานะครู..คงพอได้นะครับ"

   "ครูนี้ก็ใจร้ายเหมือนกันนะครับ"ผมเงยหน้ามองผู้อำนวยการผมไปใจร้ายตรงไหนครับ

   "ก็เล่นคนหล่อประจำโรงเรียนขนาดนี้และทำเอาสาวๆอกหักกันไปครึ้งโรงเรียนได้แล้วมั้งครับ" ผู้อำนวยการพูดก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องทำงานไป ว่าแต่นายคริสโตเฟอร์อยู่ไหนละ

   "ครูเขมนิ...ครูคะครู" ผมหันไปเห็นเด็กผู้หญิงสี่ห้าคนพากันวิ่งมาตรงที่ผมยืนอยู่

   "ครูเขมอยู่เป็นครูสอนพวกเราก่อนนะคะอย่าทิ้งพวกเราไปนะคะครู " แต่ละคนพูดออกมาพร้อมๆกัน  ผมยืนยิ้มให้ผมรู้สึกดีใจ

   "ครูไม่ทิ้งเพราะว่าครูตั้งใจอยากจะเป็นครูที่นี้"

   "วันจันทร์ครูมาสอนเหมือนเดิมใช่ไหมคะ ครูไปไหนมาคะ" หนึ่งในนั้นถามขึ้นแต่ละคนพยักหน้านี้

   "เออ...ครูไปอบรมมานะ..วันจันทร์ครูเข้าสอนเหมือนเดิมครับ"

   "เย้ๆๆ ..เจอกันวันจันทร์นะคะครู " พวกเด็กแสดงอาการดีใจ ผมหยิบมือถือขึ้นมาจะโทรหาคริสโตเฟอร์ แต่เขาไม่รับสายผมอยู่ทีไหนของเขานะหรือว่าอยู่ที่บ้านพัก ต้องบ้านพักแน่ๆ ก่อนจะหันหลังเดินไปผมหันมามองที่บอร์ดอีกที ผมใช่มือแคะที่กระดาษขนาด A4 ลายมือที่บรรจงขีดเขียนนี้เขาคงอ่านหนังสือที่ผมให้ไว้ด้วยแน่ผมดูจากแกรมม่าที่เขาบรรจงเขียนมันถูกเกือบทั้งหมดแค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว จากคนที่ไม่ชอบภาษาอังกฤษแถบเขายังเกลียดมันแต่วันนี้เขารักมันแล้วแหละ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พรุ่งนี้จะมาลงชองครูเขม X คริส  อยากรู้ว่าครูเขมคิดถึงคริสโตเฟอร์แค่ไหนที่หายไปหลายวัน(NC 18+)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ 
รักคนอ่านจัง

[Wut_Sv]

ตอนนี้ช่างปลื้มปริ่มจริงๆ มีแต่คนรักครูเขม 

เกลียดอีแก้ม กะ พวกไอ้กายจริงๆเลย ขนาดเพื่อนแก้มยังไม่เอาด้วยเลย ไปลงชื่อเฉย 555

รอช่วงแสดงความคิดถึงของพี่เขม ขอแบบเลือดสาดกระจายให้หมดตัวเลยคร้าบบบบ 

[NuNam]

สนุกมากๆ จร้า มาต่อๆ เลยนะคะ 

[MayA@TK]

ครูเขมโทรหาคริสไม่ติดไม่ใช่คริสไปขึ้นสังเวียนฟาดปากกับรุ่นพี่แล้วเหรอ

 

[chickygirl]

ดีใจแทนครูเขมมีแต่คนรักครู  ตอนนี้ตลกแม่ค้า และ ท่านผอ.มาก
รอตอนต่อไป 

[meanmena]

ติวเตอร์แพงมาก อยู่สอนต่อเถอะค่ะ...อิอิอิ ตามกระแส

[iceman555]

 

[yowyow]