รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน (ครูXนักเรียน)
ตอนที่ 5
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปเร็วเหมือนกัน วันนี้ณัฐกานต์ส่งข้อความหาผมว่าเขาจะมารับผมกลับนี่ผมก็เพิ่งจะโทรหากานต์เมื่อวานตอนเย็นจากที่ผมเอาเวลาไปใส่ใจคริสโตเฟอร์มากกว่าจนผมเกือบลืมไปเลยว่าผมมีกานอยู่อีกทั้งคน และนั้นมันทำให้ผมคิดว่าไม่ถูกต้องอีกอย่างคือผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมจึงเลือกที่จะอยู่
กับคริสโตเฟอร์แค่ตอนเรียนไม่ได้ออกไปทานข้าวด้วยเหมือนสองวันแรก มันก็รู้สึกแปลกนะ นี้แค่สองวันแรกผมยังรู้สึกผูกผันกับเขาได้ขนาดนี้
"เขมครับ...กานต์จะถึงแล้วนะเขมลงมาเลยนะ..คิดถึงแฟนจัง" ณัฐกานต์ส่งข้อความหาผมว่าเขาใกล้จะถึงแล้วผมควรจะกลับไปสู่ความเป็นจริง เพราะว่าผมเองก็ทิ้งณัฐกานต์ไม่ได้ก็เราคบกันมาตั้งสี่ปีแล้วนี่ครับ
วันนี้วันศุกร์เป็นวันที่ไม่กิจกรรมและส่วนใหญ่จะไม่มีตารางเรียนหรือสอนของครูและเด็กที่ต้องเดินทางกลับบ้านไกลๆจะมีก็แค่จำนวนน้อยที่ผู้ปกครองไม่มารับกลับบ้านคือต้องค้างอยู่ที่โรงเรียนและบางคนก็ไปเที่ยวค้างบ้านเพื่อนโดยให้ผู้ปกครองโทรมาแจ้งว่ามารับ อย่างเช่นคริสโตเฟอร์เป็นต้นเขาบอกผมว่าเขาจะไปค้างบ้านโป้งตลอด
แม่ของเขาไม่ว่างที่จะมารับหรอกเพราะว่าต้องดูแลรีสอร์ทและร้านอาหารที่ลงทุนกับแฟนคนใหม่และเขาก็เพิ่งจะมีลูกใหม่กันอีกด้วย แต่ผมคิดว่าส่วนหนึ่งมาจากที่เขามีลูกใหม่คริสโคเฟอร์จึงไม่อยากจะที่กลับไปเห็นครอบครัวที่อบอุ่น ยิ่งผมคิดเรื่องของเขาผมก็รู้สึกอยากจะเข้าไปแก้ปมในใจเข้าให้เร็วมากขึ้นเท่านั้น
"แฟนครูมารับเหรอครับ" คริสโตเฟอร์ถามผม ผมพยักหน้าตอบ ดูสีหน้าคริสโตเฟอร์เศร้าลงทันที ผมเองก็ลำบากใจนะแต่ที่แน่ๆที่แย่ไปกว่านั้นคือไม่เหมาะสมระหว่างผมกับเขา มันไม่ควรเลย
"เป็นอะไรละทำไมทำหน้าแบบนั้น เดี๋ยวพอไปถึงไปสนุกกับเพื่อนเธอก็ลืมครู" ผมถามคนตรงหน้าพอผมเห็นเขาทำหน้าแบบนี้ใจไม่ดีเลยจริงๆ
"ครูจะกลับมาวันอาทิตย์เลยหรือเปล่าครับครู"
"เออ...ยังไม่แน่ใจแต่ครูคงขับรถมาเองและเอารถมาไว้ใช้ด้วย"
"ครูก็คงไม่ไปทานข้าวกับผมแล้วใช่ไหมครู"
"คริส..เออ ...ครู...มีแฟนแล้วนะครูไม่อยากทำให้แฟนครูเสียใจนะคริสและนายก็ไม่ได้ชอบเกย์ไม่ใช่เหรอ" ผมพูดคริสโตเฟอร์เงยหน้ามองผม เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจและผมก็ถามเขาตอบอย่างที่เขาได้เคยบอกผมไว้
"จริงซิ! ผมเคยบอกครู แต่ผมก็อยากไปกินข้าวกับครูนะ"
"เพื่อนนายมาแล้ว..อย่าไปซ่าที่ไหนละครู.." ผมพูด คริสโตเฟอร์หันมามองหน้าผมเหมือนเขากำลังคาดคั้นสิ่งที่ผมกำลังจะพูดออกมาสายตาผมก็มองไปที่เขาเช่นกันแต่
"เป็นหวง" ผมพูดออกมาได้แค่นั้นจริงๆ ว่าผมแค่เป็นหวงเขา คริสโตเฟอร์พยักหน้าเบาก่อนจะส่งยิ้มจางๆกลับมาให้ผม
"ครับครู" คริสโตเฟอร์ก็เดินไปหาเพื่อนที่ชื่อโป้ง บ้านคงอยู่ถัดไปไม่กี่สิบกิโล โป้งขับรถกะบะมาเองมาจอดไว้ที่โรงเรียน ผมยืนมองจนรถแล่นออกไปและก็มีรถเก๋งของณัฐกานต์แล่นส่วนกลับเข้ามาจอด แต่ผมนึกขึ้นได้ว่าผมต้องเอาการบ้านเด็กไปตรวจด้วยนะซิ ผมถือกระเป๋าที่ผมใส่พวกโน๊ตบุ๊คไปไว้ในรถณัฐกานต์ก่อนดีกว่า
"ไงครับที่รัก..เหนื่อยไหมคับ" ผมแถบจะขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจณัฐกานต์ถามผมว่าผมเหนื่อยไหม
"ทำไมทำหน้าแปลกใจแบบนั้นละ..พอกานต์ไม่ถามเขมก็หาว่ากานต์ไม่ใส่ใจ...น่าน้อยใจเนอะ" ณัฐกานต์พูด หรือว่าที่ผมไม่โทรหาเขาสองวันมันทำให้เขาเปลี่ยนตัวเองได้ ผมยิ้มดีใจนะ
"ดีใจต่างหาก ..เขมอยากให้กานต์เข้าใจเขมบ้างก็แค่นั้น...เดี๋ยวขากลับเขมขับเองนะครับที่รัก...เออ.เขมลืมสมุดการบ้านเด็กนะขอขึ้นไปเอาสมุดก่อนนะครับ" ผมพูดณัฐกานต์เดินออกมาเพื่อเปลี่ยนมาเป็นคนนั่ง ส่วนผมก็รีบวิ่งขั้นไปห้องพักครูก่อนดีกว่า
"ครูเขมค่ะ" เสียงที่คุ้นหูผมเรียกผมแบบนี้ทุกวัน เสียงหวานๆ ของสาวร่างบาง ครูลินดา ผมหันไปมอง ครูลินดาเดินเข้ามาหาผมในมือถือห่ออะไรสักอย่างไว้
"ครูเขมค่ะเมื่อวานแม่ของลินดาทำขนมลานะคะ เป็นขนมขึ้นชื่อมากทางภาคใต้ค่ะลินดาเลยเอามาให้ครูเขมลองดูทานค่ะ ฝากไปให้คุณแม่ของครูด้วยนะคะ" ครูลินดาส่งให้ผมก็รับมาถือไว้
"แม่ผมรุู้จักครับ เพื่อนของแม่ของผมเคยนำมาให้แม่ผมทานแม่ผมก็ชอบซะด้วยซิ ..ขอบคุณนะครับ"
"เดี๋ยวผมขึ้นไปเอาของก่อนนะครับ..เจอกันวันจันทร์นะครับครูลินดา" ผมพูดก่อนจะรับวิ่งขึ้นไปบนห้องเพราะกลัวณัฐกานต์จะรอนานยิ่งเขาไม่เหวี่ยงผมแบบนี้ผมยิ่งไม่อยากไปสะกิดมันให้กลับมาอีกเพราะมันจะส่งผลกลับการเดินทางกลับบ้านของผมด้วย
ผมจัดการรวบรวมสมุดของเด็กๆที่ผมต้องตรวจและแผ่นงานที่ให้เด็กๆเขียน เพื่อเป็นการฝึกและคัดหาคนที่เก่งด้านภาษาอังกฤษเข้าร่วมแข่งขันในสัปดาห์ภาษาอังกฤษเดือนหน้านี้ ผมคิดว่าผมจะทำให้คริสเข้าร่วมให้ได้ ขณะที่ผมกำลังเดินลงสิ่งที่ทำให้ผมอึ้งคือ ณัฐกานต์เขาออกมาจากมาคุยอะไรกับครูลินดาก็ไม่รู้แต่ดูท่าจะไม่ดีแน่เพราะว่าครูลินดายืนทำท่าจะร้องไห้ ครูลินดาหันมามองหน้าผมและวิ่งออกไป ผมเดินมามองหน้าณัฐกานต์ที่ยืนกอดอกมองอย่างผู้มีชัยชนะก่อนจะหันมาเอียงคอมองผมและทำท่าจะเดินกลับไปขึ้นรถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"กานต์ทำอะไรนะ" ผมคว้าแขนณัฐกานต์เอาไว้
"ก็แค่บอกให้นางชะนีนี้รู้ตัวหน่อยว่าเขมนะมีแฟนแล้วนะ ..กานต์ไม่ได้โง่นะที่จะดูไม่ออกว่านางชะนีนี้อ่อยเขมนะ" ผมมองหน้าณัฐกานต์
" และนั้นอะไรนางเอามาให้ใช่ไหมส่งมานะจะเอาไปทิ้ง" ณัฐกานต์พยายามยื้อแย้งของในมือผม
"กานต์หยุด!! ครูลินดาเขาเป็นเพื่อนครูของเขม..กานต์ไม่ควรไปพูดจาว่าครูลินดาแบบนั้น...มันไม่ควรเลยนะกานต์ไม่พูดจาทำร้ายจิตใจใครและที่ครูลินดาเอามาให้ก็เพราะว่าเขาเป็นคนมีน้ำใจไม่ได้คิดอะไรอย่างที่กานต์คิด"
"นี้กานต์ผิดเหรอที่หวงแฟนตัวเองจะให้กานต์ใจเย็นรอมันมา..นอนกับเขมก่อนหรือไง"
"เขมคิดว่ากานต์จะดีขึ้นแล้วนะที่เขมไม่โทรหากานต์เลยสองวันแต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย" ผมพูดก่อนจะรีบนำของทุกอย่างไปใส่ไว้ที่หลังรถ ผมยืนพ่นลมหายใจออกมายาวๆ
"เขม..นี้แหละที่กานต์อยากจะรู้ทำไมเขมไม่โทรหากานต์เลยสองวันเต็มๆมีแค่ข้อความที่ส่งมาขอโทษล่าสุดและไม่มีสายเข้ามาเลยจากเขม เพราะ...ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมเขม"
"เขมบอกกานต์มาซิ..ว่านางชะนีนี้ใช่ไหม..ทำไมไหนบอกไม่เอาชะนีไงแล้วนี้อะไร"
"ไม่ใช่!.ไม่ใช่ใครทั้งนั้นกานต์"ผมหันมาตะคอกใส่กานต์
"ที่เขมไม่โทรเพราะว่าเขมเบื่อจะทะเลาะกับกานต์ไงและเขมก็ยุ่งเขมต้องติวเด็กๆเพื่อเตรียมความพร้อมเอนทรานซ์สอบเข้ามหาวิทยาลัยและเขมต้องสอนคริสโตเฟอร์นักเรียนของเขมเขาปัญหาเรื่องการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ "
“เขมเป็นครูซึ่งมันก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าเขมควรจะเสียสละเวลาเพื่อพวกเขาแม้กระทั้งเวลาส่วนตัวเขมก็ต้องทำ” ผมพูดผมไม่เคยคิดจะขึ้นเสียงใส่ณัฐกานต์เลย ต่อให้โกรธมากแค่ไหนผมก็จะยืนระงับมันก่อนที่จะหันไปคุยกันเพราะคนอย่างณัฐกานต์มักจะใช้อารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้ง
"ส่วนกานต์ไม่เคยเข้าใจเขม เขมก็ไม่ว่าหรอกนะแต่อย่าทำให้งาของเขมต้องมีปัญหาไปด้วยเพราะ...ตัวกานต์เอง"
"เขมไม่เคยไปก้าวก่ายงานของกานต์สักนิดเขมเคารพและให้สิทธิ์ส่วนตัวกานต์มาโดยตลอดดังนั้นกานต์ควรจะให้เขมบ้าง" ผมไม่เคยขึ้นเสียงใส่กานต์เท่าวันนี้เลย ณัฐกานต์ยืนอึ่งมองผม
"ขึ้นรถซะกานต์" ผมหันหลังบอกณัฐกานต์ให้ไปขึ้นรถ ส่วนผมก็ยืนระงับอารมณ์โกรธที่ผมมีต่อกานต์เพื่อให้มันเย็นลง ผมพยายามทำตามที่แม่บอกผมนะ นึกถึงวันแรกที่เรารักกัน
จนกระทั้งผมคิดว่าเริ่มดีขึ้นมานิดนึงและกลับเข้าไปขับรถออกทันที่เช่นกัน ผมเงียบไปเกือบตลอดทางณัฐกานต์ก็เงียบเช่นกัน เราต่างคนคงต่างใช้ความคิดทบทวนเรื่องราวที่มันเกิดขึ้น เขาก็รู้ว่านิสัยอย่างเขาตอนนี้มันมีโอกาสที่ผมจะเจอคนใหม่และทิ้งเขาไปแต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมันให้ดีขึ้นมาเลยสักนิด
"เขม" มือของณัฐกานต์เอื้อมมาแตะหลังมือผมที่กุมเกียร์ไว้ตลอดแม้จะเป็นเกียร์ออโต้ก็ตาม ผมหันมามองหน้ากานต์ผมก็เย็นลงมมากแล้วด้วย
"กานต์ขอโทษ...กานต์กลัว..ว่าเขมเจอคนอื่นเขมจะทิ้งกานต์ไป" ผมหันมาหน้ากานต์ ผมโอบไหล่กานต์เข้ามาด้วยแขนข้างเดียว
"เขมเคยบอกกานต์ว่ายังไงเขมอยากมีแฟนแค่คนเดียวและอยากจะสร้างครอบครัว สิ่งที่เขมทำนี้ก็เพื่อครอบครัวนะกานต์ และงานของเขมก็ต้องประสานงานกับเพื่อนๆครูทุกคน
" ผมพูด ณัฐกานต์เอนตัวมาผิงไหล่ผม
"ว่าแต่ทำไมเขมต้องสอนพิเศษเด็กที่ชื่อคริสทุกวันด้วยละสอนเพิ่มแบบนี้เขาจ่ายเงินให้หรือเปล่า"
"บอกตรงๆ ว่าไม่..แต่คริสอยากช่วย"
"อะไรนะไปนั้งสอนฟรีอย่างนั้นเหรอเขม...สู้เอาเวลามาโทรหาแฟนดีกว่าไหม" ณัฐกานต์ดีดตัวไปนั่งตรงหันมามองหน้าผมเพราะว่าผมบอกเขาไปผมสอนให้คริสฟรีอันนี้ไม่เกี่ยวกับทางโรงเรียน
"กานต์..เขาต้องการใครสักคนช่วยเขามีปัญหาเรื่องส่วนตัวนะ" ผมพูดกับกานต์
"ช่างมันเถอะ..แต่เขมเคยบอกว่าไม่ชอบเด็กกว่าอยู่แล้ว" ณัฐกานต์พูดผมหันไปมองถนนเหมือนเดิม
"วันนี้ไปนอนที่คอนโดนะ วันนี้ต้องไปวันเกิดพุดดิ้ง ตอนนี้อันโก๊ะและป๊อป มันรออยู่ที่ห้องแล้วไม่ซินอนตายรอตั้งแต่เมื่อคืน"
"กานต์ไปเที่ยวมาเหรอ" ผมหันไปถามณัฐกานต์ เท่านั้นแหละณัฐกานต์ทำหน้าซี้ดเพราะว่าผมเคยบอกให้ไปได้แค่ศุกร์เสาร์และวันอาทิตย์ไม่ควรไปวันจันทร์ต้องทำงานแต่นี้ไปวันพฤหัสบดี
"เขมอะก็แค่ไปกินกันนิดหน่อยหลังเลิกงานก็มันจะวันศุกร์และวันนี้เวรหยุดกานต์ด้วย เขมเลิกทำหน้าตาแบบนั้นได้ไหม " ผมหันไปมองนอกรถ
ถ้ากานต์ยังกินยังดื่มยังเที่ยวแบบนี้ก็คงไม่มีละความฝันของผมกับเขานะ ผมใช้เวลาเกือบสี่ชั่่วโมงขับรถเข้ากรุงเทพฯและตรงไปที่คอนโดพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับบ้านไปหาแม่ดีกว่า อยู่กับแม่สักสองวันตอนเช้ามืดขับรถไปโรงเรียน แต่ผมกลับหวนคิดถึงคริส เขาถามผมว่าผมจะกลับวันอาทิตย์ไหม
"เขม"ผมสะดุ้งจนเกือบควบคุมรถไม่ได้ ผมหันไปมองณัฐกานต์
"ใจลอยไปไหนนะเขม ซอยหน้าก็ถึงคอนโดเราแล้วนะ..หรือว่าเขมกำลังคิดถึงใครอยู่อย่าบอกนะว่าคิดถึง"
"กานต์ถ้าเขมชอบผู้หญิงเขมจะจีบกานต์ทำไมละ " ผมห้นไปต่อว่าณัฐกานต์ ผมเลี้ยวรถเข้าจอดในลานจอดรถของคอนโด ณัฐกานต์เข้ามาช่วยผมถือสมุดขึ้นห้องพักปากก็บ่นไปด้วยว่าทำไมผมต้องหอบงานมาทำอีกเวลาพักก็ควรจะพัก
"พรุ่งนี้ไปหาแม่นะถ้าเป็นไปได้ค้างกับแม่สักคืนนะกานต์" ผมพูดณัฐกานต์หันมามองหน้าผมทันที แม่ผมชอบชวนพวกผมไปวัดไปทำบุญผมก็ตามใจแม่กันนะ เพราะอะไรที่แม่ทำแล้วมีความสุขพวกผมควรจะให้ยิ่งตั้งแต่เสียคุณพ่อไปพวกผมจะไม่ทิ้งแม่โดยเฉพาะผมที่เป็นลูกชายคนเล็กของแม่
"หวังว่าจะไม่ลากไปเที่ยววัดอีกนะไปอะไรเกือบทุกอาทิตย์เลย กานต์อยากเดินห้าง ดูหนัง หาร้านอร่อยเช๊คอิน เบื่อต้องเข้าไปเดินในวัด กานต์รู้ว่าคนไทยต้องเข้าวัดเข้าวา
นะ แต่ไม่ใช่เข้าพร้ำเพรื่อแบบนี้เขม" ณัฐกานต์พูดผมกำลังจะอ้าปาก คำพูดของแม่ก็ผุดขึ้นมา
"อะไรยอมได้ก็ยอมกันนะลูก ยอมให้คนที่รักไม่เสียศักศรีหรอกนะเขม ในเมื่อเขาตกลงใจจะคบเขาจะรักเขาแล้วก็ดูแลถนอมน้ำใจเขาหน่อยนะ คนเราจะรักกันจะอยู่ได้กันบางอย่างก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่บ้างนั้นแหละถึงจะอยู่กันได้นาน"
"หวัดดีจ๊าเขม..มาให้อันโก๊ะหอมทีซิ ไม่ได้เจอเลย"
"นางอันโก๊ะ ของกรู" ณัฐกานต์พูดอันโก๊ะถึงกับต้องถอยหลังแค่ยืนส่งยิ้มให้ผมแค่นั้น
"เสร็จหรือยังละแก จะได้กินและออกไปเร็วหน่อย ดูท่าจะเยอะนะวันนี้ "
"คนที่จะพากันไปเข้าผับนะเหรอเยอะวันนี้" ผมหันไปถามณัฐกานต์
"อู้ยย บรรยากาศคุสาด" อันโก๊ะพูดและเดินข้างไปยืนข้างป๊อปแทนที่กำลังสาระวนวุ่นวายกับการทำอาหารคลีนทานกันดูแลสุขภาพกันดีแต่ก็ไม่วายไปฉีดนั้นเติมนี้
"เขม" ณัฐกานต์มองหน้าผม
"ขอเขมอาบน้ำก่อนนะรู้สึกเหนียวตัว เพลียด้วยวันนี้เขมสอนมาทั้งวันแล้ว" ผมพูดและหันหลังเดินเข้าห้องนอน
Rrrrrr โทรศัพท์ผมดังขึ้นพอดีเลย แม่ผมโทรมาหาผม ผมรีบกดรับสาย
"แม่ครับ เขมอยู่คอนโดแล้วครับแม่"
"ดีเลยลูกนี่พี่ก้องเขาเพิ่งจะถึงบ้านนะ พาเพื่อนมาเที่ยวบ้านด้วย แล้วเราละจะมาวันนี้หรือว่าพรุ่งนี้ละ ถ้าพรุ่งนี้แม่จะชวนนำข้าวไปถวายหลวงพ่อซักหน่อย ไหนๆพี่ชายตัวดีเราเขาก็กลับมาบ้านทั้งที" แม่บอกผม
"วันนี้ผมจะออกไปธุระกับกานต์เขาหน่อยนะครับแม่แต่พรุ่งนี้เขมจะเข้าไปหาแม่แน่นอนครับ เขมคิดถึงแม่อยากกอดแม่ใจจะขาดแล้ว"ผมพูดจาออดอ้อนแม่รดาของผม
"ได้ซิลูก งั้นก็ไปกับกานต์เขาก่อนก็เราเล่นไปทำงานไกลกันเขาคงคิดถึงเรานะ แม่ฝากบอกกานต์ด้วยนะแม่คิดถึง และถ้ากานต์เขามาแม่จะทำของโปรดไว้ให้และพรุ่งนี้ต้นเขาจะพาเกศกับตาเอิร์ธมาเที่ยวบ้านด้วยนะเขม"แม่พูดฟังน้ำเสียงแม่ผมมีความสุขที่จะได้เห็นหน้าหลานชายคนแรกของบ้าน ตาเอิร์ธคงจะขวบกว่าเกือบสองขวบส่วนเกศก็คือ เกศรินทร์ภรรยาของพี่ชายคนโตผมเอง
"ได้ครับแม่ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะชวนกานต์ไปแต่เช้าเลยนะแม่ ..บายครับ" ผมกดวางสาย นี่กานต์เพิ่งจะบ่นผมเรื่องที่แม่ขอบชวนไปทำบุญอยู่เลยแถมเกศพี่สะใภ้ที่ชอบว่าเหน็บผมกับณัฐกานต์เรื่องที่เราสองเป็นเกย์ และกานต์ก็ปะทะคารมกับพี่เกศมาแล้วด้วย ทำให้พี่เกศไม่มาเที่ยวที่บ้านแม่ผมเป็นเดือนๆ
ผมรู้ว่าพี่ต้นหนักใจมากแค่ไหน ผมเดินเข้าห้องน้ำเตรียมจะอาบน้ำแต่สิ่งที่ผมต้องขมวดคิวมันวางอยุู่ตรงอ่างผมจำได้ว่ามันไม่ใช่ของผมแน่นอนและก็ไม่ใช่ของสาวแต๋วแตกอย่างอันโก๊ะและป๊อปจะสวมใส่มันแน่ๆและยิ่งผมฝันไปเถอะที่จะทุ่มเงินซื้อของแพงๆพวกนี้
"เขมทานอะไรก่อนไหมแล้วค่อยอาบน้ำ หรือไม่ก็อาบด้วยกัน คิดถึงอะอยากอาบกับที่รัก" เสียงณัฐกานต์พูดอยู่ในห้องนอน ผมเงียบไม่ได้ตอบออกไป
"เขม.." ณัฐกานต์เดินเข้ามาในห้องน้ำ ผมหันไปมองพร้อมกับโชว์สิ่งที่ผมเห็นนาฬิกาเรือนนี้ไม่ใช่ของผม ผมไม่ใข้ของแพงแบบนี้แน่ๆ โรเล็กซ์ ดูณัฐกานต์ตกใจหน้าซี้ด
"ของใครกานต์" ผมโชว์นาฬิกาโรเล็กซ์ให้ณัฐกานต์ดู
"เขมถามว่าของใคร" ผมขึ้นเสียงดับถามณัฐกานต์อีกครั้ง
"ทุกเรื่องเขมรับได้ นิสัยขี้วีนขีเหวี่ยง...เขมก็ยังพอรับได้ .... จะไปเที่ยวกินเหล้ากับเพื่อนเมามาเขมก็รับได้"ผมพูดด้วยความโกรธ ผมขบกรามขนขึ้นสันนูนเลยมั้งตอนนี้ผมรู้ได้ถึงกล้ามเนื้อใบหน้าผมมันปวดร้าวไปหมด
"แต่เรื่องเดียวที่เขมรับไม่ได้คือ..การนอกกายโดยการไปมีอะไรกับคนอื่น" ผมคงไม่นึกถึงคำพูดอะไรต่างที่แม่พร่ำบอกผมแล้วตอนที่ขอคบกันเปิดตัวกันกับพ่อแม่ เพราะเรื่องนี้ผมทนไม่ได้แน่ๆ
"เขม...นั้นมันนาฬิกาแฟนอันโก๊ะมันเขาแค่เข้าห้องน้ำ"ณัฐกานต์บอกผม
"ห้องน้ำของเรามีสองห้องกานต์ ในห้องนอนนี้ห้องน้ำสวนตัว ส่วนห้องน้ำด้านนอกคือห้องน้ำสำหรับแขก กานต์"ผมพูด
"ก็เข้าพร้อมกัน..กานต์เลยให้เขาเข้ามาใช้แค่นั้นเองอะเขม"
"ทำไมเหรอจะหาเรื่องเลิกกันใช่ไหมเขม แสดงว่าอีผู้หญิงนั้นแน่ละซิ "
"เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับใครอย่าดึงคนที่ไม่รู้เรื่องเข้ามากานต์" ผมพูด
" ได้กานต์จะไปลากอันโก๊ะเข้ามานี้ของแฟนมัน" ณัฐกานต์เดินออกไปจากห้องนอน ผมยืนพยายาคุมสติตัวเองเรื่องเดียวที่ผมรับไม่ได้ ผมควรทำยังไงดี
ตื้ดๆๆ มือถือณัฐกานต์สั่นอยู่บนเตียงนอน ผมเดินก้มลงมอง ข้อความส่งเข้ามา
"เก็บนาฬิกาไว้ให้แม๊คด้วยนะครับ...หรือว่าจะให้ไปเอาคืนคืนนี้ก็ได้นะครับแม๊คว่าง.ขอบคุณสำหรับเมื่อคืนมีความสุขมากอ้ออีกอย่างถุงยางที่กานต์มีนะแม๊คไม่ชอบอะแม๊คซื้อเข้าไปใหม่นะถือว่าเป็งของขวัญจะซื้อไปให้นะเอากลิ่น Peach ดีไหมครับ” ผมอ่านข้อความ คงไม่บอกให้ละเอียดหรอกนะว่ามันคืออะไร ผมเดินไปหยิบเสื้อผ้าสวมใส่ทันที ไม่อาบน้ำแล้ว ผมแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
"ก็ไอ้แม๊คมันลืมไว้นะซิ" ณัฐกานต์เดินเข้ามาในห้องนอน
“แล้วไปทำอีท่าไหนให้มันลืมซากนั้นซากนี้ไว้ได้ละ” เสียงถกเถียงกันของสองคนขณะเดินเข้ามาในห้อง
"เขมแต่งตัวทำไมละ ไม่อาบน้ำเหรอ"
"เขมจะกลับบ้าน" ผมพูดเบาๆ
"คุสาด"
"เขมเป็นอะไร นี้แฟนอีอันโก๊ะมันและไหนบอกจะไปงานวันเกิดอีพุดดิ้งตามที่ตกลงกันไงแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาแม่ของเขมด้วย เราคุยกันไว้แบบนี้ไม่ใช่เหรอเขม" ณัฐกานต์พูดผมหันไปมองหน้าอันโก๊ะ หน้าผมนะเวลาดุเหมือนพ่อมาก ผมรู้ อันโก๊ะหันไปมองณัฐกานต์
"เขม!! อันโก๊ะขอโทษนะ ที่แฟนอันโก๊ะทิ้งหลักฐานเอ้ย..ลืมนาฬิกาไว้.." อันโก๊ะเดินมาหยิบที่ผมวางไว้บนที่นอน
"ซวยกรูอีกแล้ว " พร้อมกับหันหลังแอบพูด นี่คงออกไปเตรี้ยมกันละซิ
"เขม..ไม่เอานะ..กานต์นะมีเขมคนเดียวนะ..ถ้านอกใจคงไม่อยู่มาได้สี่ปีแบบนี้หรอก"ณัฐกานต์พูดเขายืนมองผมสายตาอ้อนวอน แต่ผมคิดว่านี้คือความผิดที่ยากจะยอมได้
"ไปอ่านข้อความดูนะกานต์ ..เราแยกกันสักพักและพรุ่งนี้เขมไปกับแม่และพี่ชายเขม พี่ต้นกับพี่ก้องเราจะไปทำบุญที่วัดกัน พรุ่งนี้พี่การเกศเขาก็มาด้วย กานต์คงไม่อยากไปซินะ" ผมพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าโน๊ตบุ๊กเดินออก
ณัฐกานต์เดินไปหยิบมือถือผมเดินผ่านเพื่อนของกานต์ออกไปเงียบๆ มันเจ็บจนจุกใช่ไหม ผมเดินออกมากดลิฟท์ ผมคงเรียกแท๊กซีไปส่ง
"เขม..." ณัฐกานต์เรียกผม
"ก็เขมไม่อยู่กานต์เหงาอะและ..เขมก็ไม่โทรหากานต์ กานต์เครียด แม๊คก็คือเพื่อนที่ทำงานก็แค่นั้นและมันแค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะเขม" ผมไม่อยากหันกลับไปมองณัฐกานต์ตอนนี้เลย
"แต่เขมไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว.ตลอดสี่ปีที่เราคบกัน..เขมซื่อสัตย์กับกานต์..ใช่เขมยอมรับมีบ้างที่หวันไหวเพราะนิสัยของกานต์แต่เขมก็ไม่เคยทำ" ผมหันมาพูดสีหน้าผมบอกได้ว่าผมโกรธมาก
"หมับ" ณัฐกานต์เข้ามากอดผม
"ฮือๆ ..กานต์ขอโทษเขมกานต์ขอโทษ..อย่าทิ้งกานต์ไปนะเขม..ฮือๆ"
"กานต์จะไม่ทำอีกสัญญา" ณัฐกานต์พูด ผมจ้องมองที่ใบหน้านั้นของหน้ากานต์ เขาที่ปาดน้ำตาร้องไห้ไม่ต่างกับเด็กเล็ก ผมเห็นแล้วก็รู้สึกใจอ่อนแต่..ผมก็คงจะอยู่ตรงนี้กับเขาไม่ได้ในวันนี้
"ฟู่" ผมพ่นลมออกมายาวๆ
"เราคบกันมาสี่ปีนะเขม..และเส้นทางความรักของเราก็เดินไปได้ครึ้งทางแล้วนะเขม..คิดถึงวันแรกที่เขมขอกานต์เป็นแฟนซิ" ณัฐกานต์พูด
"อืมมม..แต่เขมไปกับกานต์ไม่ได้นะ..พี่ชายเขมกลับเที่ยวบ้านกัน เขมอยากเจอพี่อยากอยู่กับพี่กับแม่เขมให้เวลากับกานต์มาเยอะแล้วนะที่ออกมาอยู่คอนโดแบบนี้ แม่เขมก็สำคัญนะกานต์"
"นางชะนีปากหมาเน่าก็ไปด้วยใช่ไหม"
"ยังไงเขาก็เป็นพี่สะใภ้เขมนะกานต์" ผมพูด
"ก็ได้...แล้วเขมจะมาหากานต์ได้ไหม"
"หลังจากพาแม่ทำบุญแล้วเขมโทรหาอีกทีนะ" ผมบอกณัฐกานต์ เขากอดเอวผมไว้ เอาหน้าซุกที่แผ่นอกของผม
"กานต์อย่าทำอีกนะเขมขอร้องเรื่องนี้ที่เขมรับไม่ได้จริงๆ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวและมันก็เป็นความผิดที่เขมไม่โทรหากานต์ปล่อยให้การเครียดแต่อย่าทำอีกเป็นอันเด็ดขาด..วันนี้ก็ไปเที่ยวกับอันโก๊ะและป๊อป ฝากแฮปปี้เบิร์ดเดย์พุดดิ้งด้วยนะ ฝากขอโทษที่ไปไม่ได้ "ผมพูดและใช้มือลูปใบหน้าของกานต์เบาๆ
ก่อนที่จะก้มลงหยิบกระเป๋าและเดินเข้าไปในลิฟท์ ผมยอมใจอ่อนให้ณัฐกานต์อีกครั้งแต่ความไว้ใจคงลดลงไปเกือบครึ้งหนึ่งได้ และผมก็โบกรถแท๊กซีเพื่อไปบ้านแม่ ไปหาผู้หญิงที่รักผมไม่เคยคิดทำร้ายผมไม่ว่าต่อหน้าหรือว่าลับหลัง ผู้หญิงที่เสียสละให้ผมตั้งแต่ผมได้ลืมตาดูโลก ผู้หญิงที่มีแต่ให้กับให้
Chris-to =
ส่งข้อความภาพหาผม ว่าคิดถึงจะแย่แล้ว มันทำให้ผมอดที่จะหัวเราะ
ออกมาเบาๆไม่ได้
Khem..Ruk..Kan=
ทำมาเป็นปากดีว่าคิดถึงครู ไม่รู้ว่าอยู่กับสาวที่ไหน ผมส่งข้อความออกไปคือใจก็อยากรู้ว่าทำอะไรอยุู่และอยู่กับใครหรือเปล่า
"Christ-to = ส่งรูปที่เขานอนอยู่บนเตียงเสื้อกล้าม ว่าเขาอยู่คนเดียว
"Christ-to =
ผมว่าจะกลับไปบ้านพักพรุ่งนี้ครับครู Khem..Ruk..Kan=
ทำไมละไม่อยู่กับโป้งก่อนละคริสแล้วค่อยกลับวันอาทิตย์ Christ-to =
ไม่ละครู แฟนไอ้โป้งมันกลับมาเที่ยวบ้านแฟนมันไปเรียนพยาบาลรุ่นพี่ที่
โรงเรียนนะครับ เขาก็อยากจะอยุู่ด้วยกันสองคน ส่วนผมนะคือส่วนเกินกลับไปนอนรอครูที่บ้านพักดีกว่า ดูหนังฟังเพลงร้องเพลงยังดีซะกว่าอีก Khem..Ruk..Kan=
ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจนะครูคงกลับไปตอนเช้ามืดวันจันทร์เลย Christ-to =
เจอกันวันจันทร์เลยนะครับครู และครูคงไม่ไปทานข้าวกับผมแล้วใช่ไหมครับเพราะว่าครูเอารถมาใช้แล้วนิ ผมนิ่งเงียบใช้ความคิดที่ผมไม่ไปทานข้าวกับเขา ก็เพราะผมเป็นหวงเขานี่แหละและอีกอย่างผมเองก็มีแฟน
Khem..Ruk..Kan=
ทานที่โรงเรียนด้วยกันก็ได้มั้ง Christ-to =
ไม่จริงอะ..เดี๋ยวครูลินดาก็มานั่งกับครู ผมจะบอกครูหลายครั้งแล้วผมคิดว่าครูลินดาชอบครู Khem..Ruk..Kan=
ไม่จริงหรอกนะคริสและวันจันทร์เขาคงไม่ลงมากินกับครูแล้วแหละ Christ-to =
ทำไมละครู Khem..Ruk..Kan=
ไม่มีอะไรหรอกครูแค่คิดว่าเขาคงไม่ลงมาทานกับครูแค่นั้นแหละ คริสครูถึงบ้านแล้ว ขอครูเข้าบ้านก่อนนะและคงจะอาบน้ำนอนเลย ครูรู้สึกเหนื่อยๆนะ" ผมบอกคริส Christ-to =
ได้ครับครู..นอนหลับฝันดีนะครับ ฝันถึงผมได้นะผมยินดี แต่ในฝันผมอาจจะเซ็กซี่หน่อยนะครูเพราะผมจะแก้ผ้านอนมันร้อนมาก ฮาๆ " Khem..Ruk..Kan=
นายนี้ทะลึ่งตลอดเวลาเลยนะ . นอนหลับฝันดีเช่นกันนะคริส" ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง แต่ก็มีแวปหนึ่งนะที่คิดถึงภาพนายคริสแก้ผ้าจริงๆ ไม่นาะผมสะบัดหัวไล่ความคิดแบบนี้ให้ออกไป ไม่เอาไม่คิดเขม!!!
"พี่ครับซ้ายมือด้านหน้านะครับ"
"นี่ครับค่าโดยสาร" ผมพูดและส่งเงินค่าโดยสารให้ ผมก้าวขาลงจากรถ ตอนนี้ เกือบหกโมงพอดีเลย ผมเห็นรถโฟวิวของพี่ชายคนที่สองพี่ก้องจอดอยุู่หน้าบ้าน ผมรีบเดินเข้าไปในบ้าน ได้กลิ่นหอมๆ ลอยมาจากในห้องครัว รู้ได้ทันทีว่า แกงส้มไข่ชะอมทอดของโปรดผม ค่อยๆเดินเข้าไปด้านในเห็นแม่ยืนคุยโทรศัพท์มือถือพี่ต้นแน่ๆเลย
*******************************************************************************
มาลงเพิ่มให้อีกตอนค่ะ ปัญหาของเขมยังมีเข้ามาเรื่อยๆ ตอนหน้าเขาจะได้เจอพี่สะใภ้ที่เกลียดตุ๊ดเกลียดเกย์
พี่ชายคนโตเขาจะทำอย่างไร
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะค่ะ เห็นคะแนนบวกแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะจริงๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
