หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(เขมXคริส)เรื่องร้ายๆผ่านไปเรื่องดีดีก็เข้ามา P.18

[Alice111]

ชอบพี่ชายคนกลางของเขมนะ ก้องอะ ถามได้ตรงใจมาก

เขมไม่ได้รักตัวเองแต่รักกานต์มากไป อันที่จริงจะเลิกก็ได้ ผู้ชายไม่ได้มีแค่คนเดียวในโลก

แต่อีนังชะนีเกศ นี่บอกเลยนะว่า ถ้าเป็นชีวิตจริงแล้วเมียพี่ชายเราเป็นแบบนี้ แม่จะตบล้างน้ำให้หายหมั่นไส้สักสิบยี่สิบที หึ

ปล.เราคิดว่าเป็นเพราะเรา คนเขียนเลยจะไม่มาต่อ แต่นี่มาต่อแล้ว เราดีใจมากเลยนะ

ต้องขอบคุณซิค่ะที่แนะนำ ตอนนี้แก้ไขในบางส่วนอยู่ อันนี้แก้ก็จะจัดหน้าใหม่ไปด้วย 
แต่ก็กลังจะดองนานคนอ่านจะหายไปหมด
ปล.เราใช้เครื่องนอกมันยากหน่อยไม่มีโปรแกรมตรวจสอบภาษาไทยแต่จะพยายามตรวจสอบหลายๆรอบก่อนลงค่ะ 

เรื่องนี้ไม่ได้ตั้งใจแต่งให้กินมาม่าแต่คงจะมีแค่ตอนนี้แหละที่หนักหน่อยค่ะ ตอนหน้าก็คงจะกลับไปสู่โหมด คริสโตเฟอร์หยอดครู่เขมต่อไป 

[Wut_Sv]

เลิกซะได้ก็ดี ผู้หญิงพันธ์นี้ ไม่เป็นเมียที่ดี แถมยังเป็นแม่ที่เลวอีก สงสารน้องเอิร์ธ ไปหาเมียหล่อๆดีกว่านะพี่ต้น 

สถานีต่อไป เขม กานต์ กำจัดมันด่วนๆๆๆ

มาต่อไวๆนะคร้าบบบบ สู้ๆ 

[iceman555]

อีเกศนี้เลวมาก ประสาทรึป่าว เกลียดเกย์เพื่อ

[ฤดูใบไม้หลากสี]

เพิ่งเม้นไปไม่เท่าไร ครึ่งหลังมาต่อ นี่ถ้าไม่เข้ามาดูคงไม่ได้อ่านครึ่งหลังหรอกนะนี่

เขมเป็นคนดีเกินไป เริ่มไม่ค่อยชอบใจเขมเท่าไรละ จริง ๆ แต่นังเกศ โถ อีนี่ เราเป็นเขมหน่อยไม่ได้นะ ไม่มีความเป็นแม่ไม่พอ ยังเป็นเมียที่แย่อีก หึ่ย

แต่แปลกจังต้นกับเกศคบกันโดยที่ไม่พามาให้ที่บ้านรู้จักมักคุ้นเลยหรอ หรือเพราะว่าเมื่อก่อนยังไม่รู้ นางต้องเคยมีผัวเป็นเกย์แน่ ๆ และผัวนางก็มีผัวอีกที 5555555555555555

[GuoJeng]

อ่านฉาก ก้อง รินทร์ เขมคุยกัน ครูเขมคงจะโดนคริสสอยใช่ป่ะ ลุ้นๆ
  รออ่านตอนใหม่คับ

[yowyow]

 

[Alice111]

รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(ครูเขมXคริสโตเฟอร์)

               5.1 เขมเริ่มคิดกับสิ่งที่พี่ก้องพยายามสื่อสารออกมา
   
       ตื้ด!!! เสียงข้อความผ่านแอฟพริเคชั่นดังขึ้นในเช้าตรู่ของวันเสาว์แบบนี้ และเมื่อคืนก็กว่าจะหลับตาลงได้ก็เกือบจะคืนใครกันนะ ผมค่อยเลือนมือไปควานหาต้นเสียงก็พบว่ามือถือของผมเอง หยิบมันขึ้นมาเปิดฝาดูเพราะว่าเครสของผมเป็นแบบฝาพับเปิดข้าง คริสโตเฟอร์ ผมเปิดอ่านข้อความแรก

Christo: Good morning my sweetheart. How about your sleep?
               I was dreaming of you.
   มาถึงก็หยอดแต่เช้าตรู่เลย ไม่ใช่ซิเรียกว่าแกล้งผมจะดีกว่า ทำมาเป็นบอกว่าฝันถึงผมแต่มันก็ทำให้ผมอมยิ้มเล็กก่อนจะคีย์ตอบกลับไปเช่นกันว่า
Khem: Good morning my student. I had slept very well
last night but I didn't dreaming anything because I've so tired.
Christo: Oh! No!
Christo:   Can I call to you right now? 
                                            :Pleas!! I need to talk to you.
Khem   : Up to you!
แอบคิดในใจที่อย่างนี้ทำมาเป็นพิมพ์ภาษาอังกฤษคุยกับผมนะ

                  Rrrrrr มือถือผมก็เปลี่ยนสายเขาทันที โดยคริสโตเฟอร์ ผมกดรับสายคริสทั้งที่ผมตัวยังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์เตียงนอนและชุดเข้าเซ็ตกัน พี่ต้นซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด

"อรุณสวัสดิ์ครับครู"  เสียงกวนแต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีมิใช่น้อยเพราะว่าเมื่อวานผมรู้สึกแย่ที่ผมคือต้นเหตุที่ทำให้พี่ต้นกับพี่เกศรินทร์เขามีปัญหากันผมไม่เคยรู้สึกแย่เท่านี้เลยจริงและคนที่ควรจะโทรมาแต่เช้ากับไม่ใช่ณัฐกานต์แฟนผมจริงๆ

"อรุณสวัดดิ์คริส..ทำไมตื่นแต่เช้าละ"ผมถามคนปลายสายกลับไป

"แทบจะไม่ได้นอนจะเลยดีกว่า" คริสพูดผมก็ใช้กำปั้นเท้าคางคิดทำไมถึงไม่ได้นอนไปเที่ยวไหนหรือว่าไปขับรถเล่นที่ไหนทั้งคืนกันแน่ เด็กแว้นก็คงต้องมีสาวแว้นซ้อนท้ายซินะ ทำไมต้องรู้สึกแปลกๆเหมือนไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย (เหมือนอาการคนหึงนะ) ( ไม่จริงนะจะไปหึงเขาทำไม) (หึงแน่ ๆ) เถียงกับตัวเองก็เป็นนะเรานะ

"เธอจะบอกว่าคิดถึงครูเหรอเว้อไปแล้วคริส ครูคิดว่าที่เธอไม่ได้นอนคงเป็นเพราะขับรถไปแว้นที่ไหนมากกว่าและคงจะมีสาวซ้อยท้ายด้วยละซิ"

"ครูผมไม่ได้เอารถมานะ...จะไปแว้นได้ยังไงละและตอนนี้ผมไม่อยากได้สาวซ้อนท้ายแล้วด้วยผมนะอยากได้..หนุ่มคนที่ซ้อนท้ายลูกรักของผมวันก่อนมาซ้อนท้ายผมอีกมากกว่า"คริสโตเฟอร์พูดผมก้มหน้าลงกับหมอนเขินครับ คนนั้นคือผมเอง

"แบบว่าติดใจอะ..คิดแล้วเสียว..ยิ่งตอนที่เขาเอามือลูกหน้าท้องผมนะ.."

"ไม่ได้ลูบเลยแค่กอดเฉยๆ และที่กอดก็เพราะนายขับเร็วต่างหากครูกลัวตก"

"จริงอะ! พอผมลดความเร็วลงทำไมครูยังกอดผมอยู่อะ.แน่นกว่าเดิมด้วย..อย่าเถียงเลยนะยอมรับมาเถอะ" ผมก็จนมุมจนได้

"อืม!..ยอมรับก็ได้พอใจหรือยังละ..และนี่ยังไม่ได้บอกครูเลยว่าเธอแถบจะไม่ได้นอนเพราะอะไร"ผมถามคริสโตเฟอร์

"ก็คิดถึงครูนั้นแหละ คิดถึงมาก ..ยิ่งดึกๆนี้โคตรคิดถึงเลยอะเพราะว่าไอ้โป้งมันพาแฟนมานอนที่บ้านมันอะ ถึงจะคนละห้องกับผมก็เถอะ" ผมก็เริ่มขมวดคิ้วตัวเองจนเป็นปม มันเกี่ยวกับบอกว่าคิดถึงผมตรงไหนวะ

"คือะไร..ครูไม่เข้าใจ"

"ก็ไอ้โป้งมันไปรับแฟนมาอยู่กับมันอะครู"

"ทำไมละหึงโป้งหรือไง"

"ผมจะหึงมันทำไมอะครู ..ไม่มีส่วนไหนให้น่าหึงสักนิดแต่ถ้าเป็นครูซิน่า..หึงเพราะว่าครูมีทุกส่วนให้ผมหึง"

"คริส!! นี่นายจะพูดอะไรของนายครูยังไม่เข้าใจอยู่ดี"

"โป้งมันจะทำอะไรกับแฟนละครูเสียงเตียงดัง..อึ้ดอ้าด..อี้ดอ้าด.สนั่นทั้งคืนผมฟังไปคิดถึงครูไปด้วย"

"คริสโตเฟอร์..นายเลิกแกล้งครูจะได้ไหม...รู้อย่างนี้ไม่น่ากดรับสายเลยจริงๆ"

"ฮาๆ " เสียงหัวเราะของคนปลายสายน่าจริงๆ เลย เด็กบ้าเอ้ยดันมาคิดถึงผมตอนที่ได้ยินเสียงซาวน์เรทอาร์นี้นะ

"ครูแต่ผมคิดถึงครูจริงๆนะไม่รู้เหมือนว่าทำไม และยิ่งช่วงหลังมานี้ครูไม่ไปทานข้าวกับผมเลยอะ ครูโกรธอะไรผมหรือเปล่าถ้าเรื่องวันก่อนที่ผม"

"ที่ผมจูบครูนะผมขอโทษ"

"แล้วเธอทำทำไมละคริส"

"ผมไม่รู้..รู้แต่ว่ามัน..ครูอย่าให้ผมอธิบายเลยนะผมอธิบายไม่ถูกอะ..รู้แต่ว่าผมรู้สึกดีมาก" คริสโตเฟอร์พูดผมก็ยอมรับว่ามันรู้สึกดีเหมือนกันแต่ว่าผมมีณัฐกานต์อยู่แล้วนะซิ นี้แหละที่รู้สึกแย่ไปพร้อมๆกันด้วย และที่แย่ไปกว่านั้นอีกก็คือเขาเป็นเด็กนักเรียนของผมจูบอาจารย์ความรู้สึกแย่เพิ่มเป็นสองเท่าตัว

"ผมเคยได้ยินมานะถ้าอยากรู้ว่าคนคนนั้นใช่หรือเปล่าให้ลองจูบดูแล้วจะรู้ได้ว่าใช่คนที่เราตามหาหรือเปล่า" คริสโตเฟอร์พูด ผมเงียบไปหลายนาทีอยู่

"แต่ครูมีแฟนแล้วผมรู้"

"ผมจะกลับไปโรงเรียนวันนี้เลยครูไปกับไอ้โป้งแต่ไอ้โป้งมันแค่ไปส่งผมนะ ส่วนมันจะไปเที่ยวกับแฟนและเพื่อนๆแฟนมันอะ.." คริสโตเฟอร์พูด ผมรู้สึกแปลกที่ได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ของคริสโตเฟอร์แต่ผมบอกกับณัฐกานต์เอาไว้ว่าจะไปหาหลังจากพาแม่ไปทำบุญ

"ผมไม่อยากไป" คริสโตเฟอร์พูดด้วยนำเสียงที่เบามาก

"ครู" ผมเองก็พูดไม่ออกตอนนี้ ก็ผมรับปากกับณัฐกานต์จะไปหาหลังจากพาแม่ไปทำบุญที่วัดเสร็จ ทำไมตอนนี้ตัวเลือกมันยากจริงๆ

"ไม่เป็นไรหรอกครับครู ครูมีแฟนครูต้องอยากอยู่กับแฟน ผมเข้าใจ ผมแค่คนไม่มีแฟน "

"เหรอ.แต่ครูว่าเธอนะโสดกระปริบกระปรอยมากกว่ามั้ง"

"พ่อเปิด..หาอาเข็ม!!"  เสียงหลานรักของผมและประตูถูกเปิดออกโดยพี่ชายคนโตพี่ต้นพี่้ต้นมองผมและชี้มาที่ตัวดีหลานชายของผม หลานชายตัวเล็กเดินลากตุ๊กตากระต่ายที่ผมซื้อให้ตอนแรกเกิดแต่พี่ต้นบอกให้เอาไว้ที่นี้เพราะว่าพี่เกศรินทร์เขาจะทิ้งถ้าเขาเห็นผมก็ไม่ว่าอะไร เอาไว้ให้หลานเล่นที่นี้ ดูท่าจะติดซะด้วย

"อาเข็ม!!" เอิร์ธเดินมาปืนขอบเตียงผม ผมก็ต้องลงไปอุ้มเอิร์ธขึ้นมานั่งบนเตียง

"เสียงใครอะครู...ครูมีลูกเหรอ..จริงดิ..."

"นี่เรามีลูกด้วยกันแล้วใช่ไหมครู..โอ้ว! เยส! " คริสโตเฟอร์และแสดงอาการดีใจผมนึกภาพออกเลยคงเป็นท่าเดียวกับที่เขาชู้ดลูกบาสลงห่วงไปนั้นแหละ

"จะบ้าเหรอคริส!!" ผมพูดเสียงดังค้อนข้างดังทีเดียวผมลุกขึ้นยืนบนเตียงและเอิร์ธก็ลุกขึ้นเงยหน้ามองผมทำตาโต

"เออ....อาขอโทษนะครับเอิร์ธ" ผมรีบนั่งตรงหน้าหลานชาย  นายคริสนะนายคริสยังไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อยจะมีลูกได้ยังไงคนนะไม่ใช่ปลากัดจะได้มองตาและปิ้งป่องได้นะ มันน่าจริงๆเลย

"นี้ไม่ใช่ลูกครู เขาเป็นลูกของพี่ชายครูเอง..ถ้าอย่างนั้นเอาไว้ครูโทรหาใหม่แล้วกันนะคริสเพราะว่าครูก็จะอาบน้ำแต่งตัวจะพาคุณแม่ไปทำบุญถวายอาหารพระที่วัดกัน"  ผมบอกคริสโตเฟอร์

"ครับได้ครับครู .ผมส่งข้อความหานะอยากคุยกับครู"

"ได้ซิ"

"บายครับ" และคริสโตเฟอร์ก็กดวางสายไป ทำไมผมใจหายที่ได้ยินว่าเขาจะกลับไปอยู่ที่โรงเรียนวันนี้ทั้งที่เพิ่งจะเป็นวันเสาร์เองนะ
   ตื้ด!! มือถือผมสั่นทันที อย่าบอกนะว่าคริสโตเฟอร์นะ หรืออาจจะเป็นณัฐกานต์ก็ได้แต้โอกาศน้อยมากเพราะเช้ามากไปสำหรับหนุ่มทำงานออฟฟิตอย่างกานต์ ผมเปิดดู ปรากฏว่าเป็นคริสโตเฟอร์

Christo: ตกลงไม่ใช่ลูกผมกับครูแน่เหรอ?
  Khem:  ไม่ใช่!! และครูจะไปอาบน้ำแล้ว! ไม่คุยแล้ว
 ผมบอกคริสโตเฟอร์ นี้ครูเรียบร้อยอย่างผมทำไมถึงได้โคจนมาพบเด็กเกรียนแบบนาย คริสโตเฟอร์ได้นะ
"ไงเอิร์ธมาหาอาแต่เช้าเลย...ชอบไหม..ชอบพี่กระต่ายหรือเปล่า" ผมล้มตัวลงนอนตะแคงข้างๆเอิร์ธ เขานอนกอดกระต่ายกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงของผม

"เอิร์ธชอบ.แต่.แม่ไม่ชอบ.." เอิร์ธหันมาตอบผม พอได้ยินหลานรักบอกว่าชอบผมยิ้มดีใจแต่พอบอกว่าแม่ไม่ชอบนี้ผมก็ต้องหุบยิ้มทันที ผมเอามือลูบหัวเอิร์ทเบาๆ เด็กก็คือผ้าขาวบางถ้าแต่งเติมเสริมผิดๆมันก็จะมีแต่สิ่งผิดๆอยู่ในหัวเขาซินะ ผมจะไม่พูดสิ่งไม่ดีของแม่เขาเด็ดขาด

"ถ้าแม่ไม่ชอบก็เอาไว้เล่นที่นี้นะเอิร์ธอย่าเอาไปบ้านและนี้ขามันขาดแล้วอาจะซื้อตัวใหม่ให้ดีไหมครับ" ผมบอกหลานรักของผม

"เอิร์ทลงไปหาย่ากับพ่อดีกว่าอาเขมจะได้แต่งตัว..พ่อบอกว่าวันนี้เราจะไปไหนกันลูก" พี่ต้นเรียกเอิร์ธ พี่ต้นแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเช่นกัน

"บอกอาเขมซิ" พี่ต้นโน้มตัวลงลูบหัวเอิร์ธเบาๆ

"ดูปลา..ปลาเยอะๆ"  เอิร์ธลุกขึ้นนั่งและกางแขนออกแปลว่าเยอะๆของเขานั้นแหละ

"ได้ครับ...ให้อาเขมอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะและอาจะได้พาเราไปดูปลากัน ไปให้อาหารปลาด้วยดีไหม" บอกเอิร์ธดูซิพยักหน้าและยิ้มตาหยีให้ผม

               พี่ต้นอุ้มเอิร์ธออกไป ยิ่งผมเห็นพี่ชายและหลานผมแบบนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ผมเองก็มีส่วนทำให้ครอบครัวพี่ต้นเขามีปัญหากับพี่เกศรินทร์ แม้ว่าพี่ต้นจะบอกว่ามันมีปัญหาอื่นรวบด้วยก็ตาม  แต่ปัญหาหลักๆมันก็มาจากผมนี้แหละ ยิ่งพี่ต้นรักผมมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้นต่อให้ผมเป็นน้องชายแท้ของพี่ต้นแต่พอมีครอบครัวพี่ต้น ดังนั้นพี่ต้นก็ควรจะ
เลือกครอบครัวก่อนมันถึงจะถูก   

   "ตื้ด!! เสียงแจ้งเตือนมีข้อความเข้า ผมหยิบมือถือพลิกดูว่าใคร ณัฐกานต์

"อย่าลืมมาหากานต์นะที่รัก..เมื่อวานกานต์เคลียร์กับแม๊คแล้วนะ เราจะไม่เจอกันอีก กานต์รักเขมนะมาหากานต์นะเขม  กานต์ปวดหัวมากเลย อยากทานข้าวต้มฝีมือเขมนะ ...และ..คิดถึงอยาก...จุด ..จุด..นะที่รักเขาสวมกางเกงขาสั้นชุดนอนที่เราซื้อมาเป็คแพ๊คคู่จำได้ไหม..ใส่คนเดียวไม่เหมือนคู่รักเลยอะ..มาหากานต์นะ" ผมอ่านข้อความแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับทันทีแต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะใช่จะรีบตอบ 
            หลังจากที่ผมจับได้ว่าณัฐกานต์เริ่มจะไม่ซื่อสัตย์นั้นแหละถึงได้เริ่มหันมามองตัวเองผมให้เขาเยอะไปหรือเปล่าเกินตัวไปหรือเปล่า

      "รักเขามากเหรอ..มากกว่าตัวเองไปหรือเปล่า ????????" ที่พี่ก้องพูดก็ถูกนะ
     ผมเดินลงมาที่ชั้นล่างของตัวบ้าน ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะร่วนของพี่ก้องกับหลานเอิร์ธดังอยู่ตรงห้องรับแขก พี่ก้องหันมามองผมหยักคิ้วให้ผม  ลีลาการหยักคิ้วแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงคริสโตเฟอร์ แล้วผมจะไปคิดถึงเขาทำไมบ่อยๆนะ 

"ตื่นแล้วเหรอเขม..ฟ้อด!!! “แม่เดินมาหอมแก้มผมหนึ่งที

"เอาละเราไปกันได้แล้วนะ ..น้องเอิร์ธไปลูกเราไปหาหลวงตากัน" แม่ผมเรียกเอิร์ธ พี่ก้องปล่อยเอิร์ธลง เอิร์ธรีบวิ่งมาหาแม่ผม

“ดูปลา..ย่าดูปลา” น้องเอิร์ธบอกแม่ผมกลัวไม่ได้ดูละซิ

       ผมช่วยพี่ๆถืออาหารออกไปใส่ไว้ในรถปาเจโร่ของพี่ต้น พี่ต้นเป็นคนทำหน้าที่ขับรถ ผมก็ไปนั่งกับแม่ผม ผมเห็นแม่มีความสุขที่ลุูกๆอยู่กันพร้อมหน้าแบบนี้ไม่อยากจะทิ้งแม่ไปเลย

     วัดที่แม่และพวกผมกำลังจะนำอาหารไปถวายอยู่ไม่ไกลอยู่ในเขตปริมณฑลนี้เอง และเป็นวัดที่พ่อกับแม่มาเป็นประจำทุกครั้งที่พอกลับมาบ้านตอนนั้นพ่อผมยังมีชีวิตอยู่ เพราะว่าลุงที่เป็นพี่ชายของพ่อผมเขาบวชเรียนอยูที่นี้ จำพรรษาอยู่ที่วัดนี้นานมากจนท่านได้ตำแหน่งท่านเจ้าคณะตำบล

       พี่ต้นขับมาเกือบหนึ่งชั่วโมงก็ถึงเป็น  วัดที่ผมมานี้ค่อนข้างร่มรื่นมีต้นไม้เยอะมาก เงียบและสงบเหมาะแก่การมาถือศิล พวกผมผมช่วยกันนำอาหารลงจากรถแม่น่าจะบอกกับหลวงลุงไว้แล้วว่าจะพาพวกผมมาที่นี้ในวันนี้

"อาเข็ม..ดูปลา" เอิร์ธยกมือเล็กๆขึ้นมาสะกิดเรียกผมหงึกๆ 

“เรียกอาเขมซิ เรียกชื่ออาเพี้ยนอีกแล้วเรานะ” ผมก้มลงใช้นิ้วยีจมูกหลายชาย

“เปลี่ยนเป็นเข็มไปเลยซิวะ หลานจะได้ไม่ต้องเรียกผิดอีก..ฮาๆ” พี่ก้องผมหันพูด T_T เข็มนั้นชื่อผู้หญิงชัด ชัดเลย ผมหันไปไล่ทุบพี่ก้อง แม่ตั้งให้ว่าเขมก็ดีอยู่แล้วมาให้เปลี่ยนเป็นเข็มอีกน่าไหมละพี่ชายคนที่สองของผม

“ตาก้องนี้โตกันแล้วนะยังจะแกล้งน้องอีกเรานิ และเขมเราก็โตจนเป็นอาแล้วเหมือนกัน น่าจริงๆเลยสองอานี้ยังทำตัวเป็นเด็กๆอยู่ได้ อายหลานบ้างไหมเนี๊ยะ หึ! ”แม่ผมพูดและหัวเราะผมกับพี่ก้อง ผมโดนพี่ก้องแกล้งประจำ พี่ต้นไม่ค่อยแกล้งผมหรอกเพราะเราห่างกันมาก

"ขึ้นไปหาหลวงตาก่อนนะลูกแล้วค่อยไปดูปลากับอาก้องอาเขมนะลูก" แม่ผมก้มลงพูดกับเด็กน้อย ทำหน้าตามุ้ยตุ้ยทันที ผมก้มลงเอามือลูปหัว และพี่ต้นก็อุ้มลูกชายตัวเล็กขึ้นไปบนกุฏิ หลวงพ่อท่านนั่งรออยู่แล้วผมพากันคลานเข้าไปพร้อมกับนำอาหารไปว้างไว้ตรงหน้าท่าน

"เจริญพรโยม เป็นไงบ้างละโยมรดา ดูหน้าตาผ่องใสขึ้นนะและนี้พาลูกชายกับหลานมาด้วยรึ ไม่ได้เจอกันนานเลยตั้งแต่โยมพิทักษ์เสียโตเป็นหนุ่มคงมีการมีงานทำกันแล้วละซิ"

"ขอรับหลวงลุงพวกผมทำงานกันหมดแล้วขอรับ" พี่ต้นเป็นคนตอบ

"อืมถ้าโยมพิทักษ์ยังอยู่คงภูมิใจเราสามคนพี่น้องมากนะแต่ไม่เป็นไรต่อไปก็ดูแลแม่เราดีดีละ"

"ครับหลวงลุง"

"น้องเอิร์ธมาไหว้หลวงตาก่อนซิลูกดูซินั่งเบียดพ่อต้นใหญ่เลยมาหาย่ามาลูกมา" แม่ผมเรียกเอิร์ธแต่เอิร์ธไม่ยอมลงจากพี่ต้นเขาจะไม่ค่อยเข้าหาคนแปลกหน้า

"นี้ก็โตเร็วเหมือนกันเจอกันเมือไม่นามานี้เอง ตอนที่โยมรดามาทำบุญครบครอบหนึ่งปีให้โยมพิทักษ์นะ  ตอนนั้นเพิ่งจะนั่งได้ ยังออกมาคลานเล่นยังมานั่งเล่นนอนเอกเขนกเล่นอยู่เลยนะ  หึๆ

"วันนี้ไม่เข้าหากันซะแล้ว เป็นไงกลัวหลวงตารึ " หลวงพ่อพูดขำๆ หลานชายผม วันนี้นั่งเบียดพี่ต้นกอดพี่ต้นแน่นไม่ยอมออกไปหาหลวงลุง เหมือนที่เคยมาครั้งแรกตอนนั้นเอิร์ธเพิ่งจะนั่งได้ 

       เอิร์ธหันมานั่งกับผมตอนที่พี่ต้นแลพี่ก้องช่วยแม่รดายกอาหารประเคนให้หลวงลุงก่อนจะถอยกลับมานั่งรับศิลรับพรกันระหว่างนั้นผมก็หันไปเจอครอบครัวหนึ่งคลานเข่าเข้ามาเช่นกันผู้หญิงนะเป็นคนไทยและผู้ชายต่างชาติพร้อมกับเด็กอีกสองคนหญิงและชาย เขาส่งยิ้มให้ครอบครัวผม

"ท่านค่ะอิฉันจะขอทำบุญให้คุณพี่พิทักษ์หน่อยนะคะและคราวก่อนดิฉันเห็นว่าพัดลมตั้งโต๊ะมันชำรุดนะเจ้าค่ะเลยซื้อมาใหม่มาถวายอันนี้ลูกๆดิฉันตั้งใจจะอุทิศให้คุณพี่พิทักษ์ด้วยค่ะ" แม่รดาบอกหลวงลุง และพี่ก้องก็ยกกล่องพัดผมวางไว้ตรงหน้าท่านเจ้าอาวาส

"ขอโทษนะคะ ..คุณพิทักษ์ นี้เขาเป็นนักการฑูตใช่ไหมคะ" ผู้หญิงคนที่คุกเข่าคลานเข้ามาที่หลังเข้ามาถามแม่ผมว่าเขารู้จักพ่อผมด้วย


"ใช่ค่ะ เขาเป็นนักการฑูต"คุณแม่หันไปตอบ

"เขาเสียแล้วเหรอคะ"

"ใช่ค่ะเสียไปได้สี่ปีแล้วค่ะ และนี้ลูกๆ ของดิฉันกับคุณพิทักษ์ค่ะ"

"ฉันรู้จักเขาค่ะ .."

"ฉันเคยแต่งงานกับชาวอังกฤษและฉันก็ทำวีซ่าไปอยู่กับเขาที่ประเทศอังกฤษค่ะ ตอนแรกก็หวังจะได้ดิบได้ดีแต่ที่ไหนได้มันขมขี่ดิฉันจากที่บอกจะให้เงินใช้ มันก็ให้ดิฉันไปทำงานทั้งที่ไปด้วยวีท่องเที่ยวซึ่งไม่สามารถทำงานได้แถมยังทำร้ายร่างกาย ดิฉันไปอยู่ที่นั้นตัวคนเดียวไปไหนไม่ถูกภาษาอังกฤษก็ไม่ได้จะขอร้องใครก็ขอร้องไม่เป็น”

“ จนกระทั้งดิฉันได้เบอร์คุณพิทักษ์นี้แหละค่ะท่านไปเป็นนักการฑูตประจำอยู่ที่นั้นพอดี ท่านโทรแจ้งตำรวจและแจ้งศูนย์ช่วยเหลือชาวต่างชาติ

“ดิฉันถึงได้รอดกลับมาอยู่บ้านได้ ท่านมีบุญคุณมากเลยนะคะ ไม่อย่างนั้นดิฉันจะเป็นยังไงยังนึกสภาพไม่ออกเลย ผู้หญิงตัวคนเดียวไปอยู่ในที่ไม่ใช่บ้านใช่เมืองของเราแบบนั้น " พอพวกผมได้ฟังก็รู้สึกปลื้มแทนคุณพ่อผมเหลือเกิน

"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ น่าเสียดายคนดีดีอย่างท่านดูท่านอายุยังไม่มากเท่าไหร่เลยนะคะ.”

“ใช่ค่ะ คุณพิทักษ์หัวใจวายนะคะหลังจากเกษียญอายุงานได้แค่ปีเดียวเท่านั้นเอง” แม่ผมพูด พี่ก้องบีบมือแม่ผม ผมรู้ว่าแม่ก็ยังรับไม่ได้แต่แม่ของผมท่านก็เข้มแข็ง

“นี้ลูกๆท่านเหรอคะ .หน้าตาดีกันทุกคนเลยนะคะ"

"ขอบคุณครับ"

"ขอบคุณนะคะ " คุณแม่ผมยิ้มและหันมามองพวกผม ผมเองก็ภูมิใจที่เกิดเป็นลูกของพ่อพิทักษ์

"ไปดูปลา" เด็กน้อยแก้มป่องทำท่าจะไม่ยอมอยู่นี้  ร้องแต่จะไปดูปลา ทำหน้ามุ้ยด้วยแก้มก็ป่องจนจะเป็นปลาปักเป้าอยู่แล้ว

      ผมจูงมือเอิร์ธลงไปที่ด้านหน้าของวัดพี่ก้องก็ลุกเดินตามผมออกไปด้วย ปล่อยให้แม่พี่ต้นคุยกับผู้หญิงนั้น  พ่อนะเล่าให้ฟังผมฟังอยู่บ่อยๆ ว่าทุกประเทศที่ไปต้องมีคนไทยที่ได้รับความเดือนและพ่อก็มักจะยื่นมือเข้าไปช่วยอยู่เสมอ

      ผมกับพี่ก้องพาหลานตัวแสบไปดูปลาและให้อาหารปลาตามคำเรียกร้องของเอิร์ธเพราะถ้าอยู่นานๆหลานจะกลายเป็นปลาปักเป้าไปซะก่อน

           ผมยืนมองเอิร์ธเหวี่ยงอาหารปลากับพี่ก้อง พี่ก้องนะเขารักเด็กไปประจำการที่ไหนเด็กติดตามเป็นขบวนชอบถ่ายรูปกับเด็กๆอัพส่งมาให้ผมดูประจำ แม้กระทั้งตอนที่ไปเป็นกำลังหนุนในประเทศอัฟกานิสถานก็ยังมีรูปถ่ายกับกลุ่มเด็กๆที่นั้น ถ้ามีลูกพี่ก้องต้องรักลูกมากๆเช่นกัน

       ตื้ด!! เสียงข้อความอีกแล้วผมก็หยิบขึ้นมาดู คริสโตเฟอร์ส่งรูปถ่ายเขามาให้ผมดู เขากำลังขับรถอยู่คงจะเป็นรถของโป้งมากกว่า

Christo = ผมกำลังจะกลับครับครู ครูทำอะไรอยู่?
Khem =   กำลังให้อาหารปลาอยู่ที่หน้าวัด
Christo=  โห่!! ใจบุญแบบนี้ขอมาเป็นพ่อพระในใจคริสสักคนได้ปะ และคริสจะทำบุญด้วย
                     ทุกวันเลยจะได้เกินมาคู่กันทุกชาติไป"
Khem = นายนี้นะจะทำบุญ
Christo=ใช่คร๊าปเห็นหน้าตาผมแบบนี้ ใจผมหล่อนะครู น้องหมาที่โรงเรียนมีข้าวกินทุกวัน
                   (ผมนึกขึ้นได้กระป๋องที่วางอยู่อย่าบอกนะว่านายคริสโตเฟอร์เอง)
Christo=และถ้ายิ่งให้ทำกับครูนะ ผมขอทำบุญด้วยหัวใจนิและแถมจูบให้ด้วยทุกวัน
                        โปรโมชั่นนี้ไม่มีบ่อยนะครับครู (นี้ผมกำลังถูกเด็กจีบใช่ไหม)
Khem = ถ้าเป็นแบบนี้นายไม่ต้องทำหรอกครูไม่ได้อยากได้จูบจากนายสักกหน่อย
                    นายนี้มันทะลึ่งกับครูตลอด...อันนี้บาป
Christo= แต่ผมรู้ว่าผมก็ทำให้ครูเขินทุกครั้งที่ผมส่งข้อความหานะ >///<  ทำให้ครู
                     ยิ้มอันนี้ไม่บาปหรอกมั้งครับ

    ผมยืนยิ้มแก้มแทบปริอยู่คนเดียวก็ข้อความกวนๆไม่ได้กวนตรีนนะแต่มันกวนแบบชวนให้อมยิ้มมากกว่า นานแล้วนะที่ไม่ได้รับข้อความแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นเมื่อสี่ปีก่อนตอนจีบณัฐกานต์ใหม่รักผมกับกานต์มันเก่าไปแล้วใช่มั้ย 

"อาเข็ม" ผมสะดุ้งลืมไปเลยว่าอยู่กับหลาน เอิร์ธแตะมือผมและเงยหน้าขึ้นมามองผมทำหน้างง ว่าผมทำไมผมถึงยืนยิ้มคนเดียวละซิ  กระพริบตาปริบๆ ผมต้องยกมือขึ้นมาเกาหัวแก้เขินเล็กน้อย อายหลานเหมือนกันนะ
Khem = คริสแค่นี้ก่อนนะครูเลี้ยงหลานอยู่ด้วยและก็ให้อาหารปลาด้วย และเราก็ขับรถอยู่
                   ไว้ค่อยคุยกันนะถึงแล้วก็ได้โทรหาครูจะได้รู้ว่าเราถึงอย่างปลอดภัย
Christo=รับทราบคับครู ...ปล.อยากรู้ละซิว่าผมจะอยู่กับใคร?
Khem = ไม่อยากรู้ว่าอยู่กับใครแค่...ถึงโรงเรียนปลอดภัยแค่นั้นแหละ
Christo= ครับผม... (ส่งรูปส่งจูบมาให้)
นักเรียนบ้านอะไรเขาส่งให้ครูแบบนี้วะเนี๊ยะผมแอบคิดในใจแต่มันก็ทำให้ผมยิ้มได้ อยากน้อยก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้างแหละนะเขม ผมเคยคิดแต่ว่าคบเด็กสร้างบ้านเลยไม่สนใจจะมีแฟนเด็กเห็นทีคงต้องคิดใหม่

"เป็นอะไรวะเขม...พี่ไม่ค่อยได้เห็นนายยิ้มแบบนี้นานแล้วนะ..มีกิ๊กเหรอ" พี่ก้องเข้ามากระซิบที่ข้างหูผม พ่อผมหันมามองพี่ก้องมายืนอยู่ทางด้านหลังผมและกำลังชะโงกหน้าอ่านข้อความที่คริสโตเฟอร

"เห้ย! ..พี่ก้องห้ามแอบดู" ผมเบี่ยงมือถือหนีพี่ก้อง พี่ก้องก็แย้งยื้อจะดูของผมอีก

"อ่านหน่อยนะ..โอ้ยมีส่ง..จูบให้ด้วย..ใครอะ" พี่ก้องถามผม ผมมองหน้าพี่ก้องเบื่อผู้กองที่เก่งคนนี้จริงๆเลย เก่งเรื่องสอดแนมสมกับที่เคยอยู่หน่วยสอดแนมของกองทัพบกมมาก่อน

"ช่าย..อาเข็มยิ้มกับกระป๋องด้วยน่า ...ไม่เห็นจะมีอะไรเลย” เอิร์ธพูดก็ผมกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านข้อความของคริสโตเฟอร์และกระป๋องมันก็อยู่ข้างใต้ผม หลานนี้ก็อีกคน เอิร์ธ กำลังเงยหน้ามองผมกระพริบตาปริปๆ

"นายจนมุมแล้วแหละเขม..สาระภาพมาซะดีดี และพี่เดาว่าไม่ใช่ณัฐกานต์แน่นอน อาการมันเหมือนคนมีรักใหม่ๆ " พี่ก้องพูด

“รักใหม่ที่ไม่ใช่ซะหน่อยอย่ามาหาเรื่องน้องเลยนะ” ผมพูดเดินวนหนีพี่ก้อง พี่ก้องชี้โบ้ชี้เบ้ให้เอิร์ธช่วยจับผมแน่ๆ

"แบบกำลังซู่ซ่าอะไรแบบนี้" พี่ก้องพูดหยักคิ้วสองทีติด ผมหันไปมองพี่ชายทำท่าจะหันหลังออก

“หมับ”  เอิร์ธกระโดดกอดขาผม ผมจะสะบัดหลานตัวเองได้ยังไงเล่าไอ้พี่ก้องนะไอ้พี่ก้อง

"ได้นายไม่บอกพี่ดีดีใช่มั้ย..เขม"  พี่ก้องพูดถลกแขนเสื้อ อย่าบอกนะว่าจะคั้นความลับจากผมแบบตอนเด็กนะ แถมยังได้ผู้ช่วยเป็นหลานตัวแสบผมด้วยนะ กอดขาผมแบบนั่งทิ้งน้ำหนักทั้งตัวถ่วงผมไว้แบบนี้จะขยับไปไหนได้ละ

"พี่ก้องอย่านะ..ฮาๆ...ไม่เอาพี่ก้อง..ฮาๆ  "  พี่ก้องจี้เอวผม ผมเป็นคนบ้าจี้มาก จะวิ่งหนีก็ไม่ได้หลานกอดขาผมอยู่ เขาเรียกว่าโดนอากับหลานลุมใช่ไหมเนี๊ยะ 

"นายจะบอกพี่ได้หรือยัง...เขม"

"คิก คิก คิก" หลานเอิร์ธของผม

"พอแล้วพี่ก้องบอกแล้วหยุดก่อนดิ...พี่ก้อง ฮาๆ "

"เร็วรีบบอกมาไม่งั้นพี่จะให้พี่ต้นคาดคั้นนายนะ" พี่ก้องเอาพี่ต้นมาขู่อีกแล้ว

“บอกแล้วจริงๆ ..หยุดจี้เอวมก่อนดิพี่ก้อง...”

"เด็กนักเรียนที่เขมไปเป็นครูสอนนะ" ผมเลยต้องบอกจนได้

"เห้ย!! เด็กจีบเหรอ..แรงนะน้องพี่"

"เด็กเกรียนด้วย ผมเองก็ไม่แน่ใจบางทีเขาอาจจะแกล้งผมก็ได้มั้งพี่ก้อง" ผมพูด พี่ก้องเอามือเท้าซะเอวและทำท่าคิด คิด

"เพราะเขาบอกว่าเขาไม่ใช่เกย์นะพี่ก้อง"


"พี่ก็ไม่ได้เป็นนิ" พี่ก้องพูด ผมหันไปเหล่นี้ยังไม่เป็นอีกเหรอเมื่อวานก็เห็นเต็มๆสองตาแล้วนะ

"ยังไม่เป็นเต็มตัวแต่ก็เริ่มชอบผู้ชายแล้วละ..เอ๊ะหรือว่าเป็นวะ..แสดงว่าพี่ติดมาจากนายนั้นแหละเขม “ พี่ก้องพูด ผมหันไปมองพี่ก้องเกี่ยวอะไรกับผม

“ที่จริงชอบผู้ชายด้วยกันมันก็ดีไปอีกแบบน่ะเหมือนอยู่กับเพื่อนและแฟนในคนคนเดียวกัน มันเหมือนเจอคนที่มีเคมีตรงกัน"

"อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมันก็โอเคแล้วเผลอๆจะมีความสุขกว่าอยู่กับผู้หญิงอีก แต่ก็ไม่ได้ว่าผู้หญิงทุกคนอยู่ด้วยไม่มีความสุขนะแค่..บางคน"

"คือแบบว่าคุยกันง่าย ไม่งอแง ไม่ต้องมาตามเอาใจยี่สิบสี่ชั่วโมงและอีกอย่างเพศเดียวกันด้วยมั้งมันเลยเข้าใจกันง่ายกว่าไม่ต้องมานั่งอธิบายอะไรมาก" พี่ก้องยืนเอามือล้วงกระเป๋า ผมพยักหน้าบางที่มันใช่นะ

"ลองเปิดใจดูก็ดีนะเขม...พี่ก็ไม่ได้สนับสนุนให้เราเป็นคนนอกใจนะ...แต่เพื่อบางทีนายอาจจะพบใครบางคนที่ทำความสุขที่แท้จริงๆได้ เพราะทุกวันนี้ที่นายเป็นอยู่นะพี่ว่าไม่ใช่เลยเขม" พี่ก้องพูดสีหน้าซีเรียสพอสมควร

"..แต่ว่า.."

"คบมานาน..เคยได้ยินไหมรักไม่ต้องการเวลานะเขม เวลาที่สะสมมาไมได้พิสูจน์นะว่านั้นคือรักแท้จริงๆ " พี่ก้องพูด

"แต่เวลาจะพิสูจน์ได้แค่ว่าใครกันที่จะอยู่ข้างๆได้จริง สิ่งสำคัญของคนรักกันคือการไม่นอกใจหรือนอกกาย"พี่ก้องพูดผมเห็นพี่ก้องพูดแบบนี้กับผมบ่อยเหมือนกันผมเพิ่งจะเข้าใจว่ามันคืออดีตที่พี่ก้องต้องเจอมาพี่ก้องคงไม่อยากให้ผมเหมือนพี่และผมก็ยังไม่ได้เล่าให้พี่ก้องฟังด้วยเรื่องที่ณัฐกานต์เขานอกกายผมไปแล้ว

"ถามใจตัวเองซิว่าที่นายทำอยู่ตรงนี้นะเพื่ออะไร..มีความสุขแล้วจริงๆแน่เหรอ และที่ทำให้เขานะเขาคิดว่ามันมีค่าพอไหม" พี่ก้องถามผม ผมพ่นลมทางปาก

"พี่รักน้องนะเพราะว่าพี่เจอมาแล้ว สี่ปีที่ทุ่มไป สุดท้ายเหลือแค่ความว่างเปล่า" พี่ก้องพูดผมก็ว่ามันถูกณัฐกานต์ที่ผมรู้จักกับตอนนี้มันเหมือนไม่ใช่คนเดียวกันเลย

*****************************************************************************************
 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ มาลงให้อีกหน่อย พรุ่งนี้จะมาลงตอนที่ 5.4 มาลุ้นกันซิว่าเขมจะเลือกไปหาณัฐกานต์หรือ
กลับไปหาคริสโตเฟอร์นะ เล่นหยอดตั้งแต่เช้าตรู่กันแบบนี้ 

[iceman555]

เลิกอีกานต์เร็วๆเลยเขม

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ฉันเบื่อเขมจังเลย ความถูกผิดอยู่นั่นแหละ รักได้เลิกได้ อีบ้า อีโง่

คริสฉํนแนะนำให้ ปล้ำเลย ชกท้องและซอยไม่ยั้ง

[Billie]

 

ขอบคุณที่มาลงเรื่องอย่างต่อเนื่อง ทำให้รู้สึกว่าอารมณ์มันลื่นไหล
เรื่องสนุกดีเราเป็นพวกอ่านเอาเรื่อง แทบไม่ทันสังเกต การสะกดคำ ลุ้นกับเรื่องจนลืมดู

รออ่านต่อนะ

[Alice111]

     ต่อจาก 4.3  หลังจากที่พี่ก้องได้พูดคุยและให้ข้อคิดกับเขมเขมก็เริ่มที่จะติดตาเช่นกันและด้วยวัยที่ใกล้เคียงกันของพี่ก้องกับเขม จึงทำให้พี่ก้องเข้าใจเขมมากกว่าพี่ต้นในบางมุม และคำพูดเหล่านี้จะทำให้เขมตัดสินใจยังไงเรามาดูในตอนต่อไปนี้กันค่ะ

“ก้อง เขม  พาหลานกลับบ้านกันเถอะลูก พี่ต้นเขาจะขับรถกลับวันนี้เลย” แม่เดินมาบอกผมสองคน ผมหันไปมองแม่และพาเอิร์ธเดนไปที่รถที่จอดไว้พี่ต้นยืนอยู่เหมือนกำลังโทรหาใครสักคนแต่กดแล้วกดอีกอยู่แบบนั้นอยู่หลายรอบ

"เป็นยังไง..ติดต่อหนูเกศได้ไหม..ทำเพื่อลูกนะต้น..ไหนๆเธอก็เป็นแม่ของตาเอิร์ธแล้วอยู่ด้วยกันมาขนาดนี้ อย่าให้มันมาพังลงเพราะแม่หรือน้องเลยนะต้น" แม่บอกพี่ต้น ผมก็พยักหน้าเห้นด้วยนะ

“คิดถึงลูกก่อนนะต้นนะ” ผมพูดกับพี่ต้น

"พี่ต้นไปง้อพี่เกศเถอะนะพี่ พี่ควรเลือกเขาส่วนผมเป็นน้องพี่ยังไงก็ยังคงเป็นน้องพี่ไปตลอด ทำเพื่อเอิร์ธนะพี่ต้น" ผมพูด พี่ต้นยืนถอนหายใจก่อนจะหันมาพยักหน้าเบาๆ กับ
       
   ผมเห็นเอิร์ธหันไปมองพ่อแม่ลูกผู้หญิงที่พ่อผมเคยช่วยผู้หญิงคนนั้นไว้ พวกเขากำลังเดินลงมาพร้อมกันดูช่างอบอุ่น ผมก็คงเดาได้ไม่ยากว่าเอิร์ธเองก็อยากได้แบบนั้น
       
          พี่ก้องเป็นคนขับรถกลับแทนพี่ต้น ผมนะไม่ชอบขับรถพี่ของต้นมันใหญ่เทอะทะไป ผมขับไม่ถนัด แต่พี่ก้องก็ขับได้สบายอยู่แล้วขนาดฮัมรีพี่ก้องก็ขับมาแล้วนิจะกลัวอะไรละ เอิร์ธก็หลับปุ่ยอยู่กับอกพี่ต้น เห็นแล้วก็อดที่จะสงสารหลานไม่ได้ ถ้าไม่มีพี่เกศรินทร์ใครจะดูตาเอิร์ธละ พี่ต้นต้องทำงานทุกวัน

"พี่ขอโทษนะเขม" พี่ต้นหันมาพูดกับผม

"มันไม่ใช่ความผิดของพี่และสำหรับพี่ก็ยังเป็นพี่ชายที่เขมรักเสมอพี่ต้น" ผมหันไปบอกพี่ต้น

   พอกลับมาถึงบ้านพี่ต้นก็อุ้มตาเอิร์ธกลับไปนอนด้านในเรานั่งทานอาหารเที่ยงด้วยกันก่อนที่จะแยกย้ายกันไปพี่ก้องบอกว่าต้องกลับวันนี้พี่ก้องจะขับรถไปเองแต่จะไปกับพี่นครินทร์และแม่ก็คงเหงาอีกแล้ว
      ผมเหลือบมองโทรศํพท์นี้ณัฐกานต์ยังไม่คิดจะโทรหาผมบ้างเลยเหรอ หรือยังไม่ตื่นก็ไม่รู้เมื่อคืนคงเมากันหมดสภาพ  ผมก็นั่งหมุนโทรศํพท์เล่นที่ผมหมุนไม่ได้กังวลเรื่องณัฐกานต์นะผมดันคิดถึง คริสโตเฟอร์ ทำไมผมคิดถึงเขานะ

"สวัสดีครับแม่" พี่นครินทร์เดินเข้ามาในบ้าน พี่เขาแต่งเครื่องแบบทหารมาดูแตกต่างจากเมื่อวานมาก ที่พี่มาแบบชุดลำลองแต่พอแต่งเครื่องดูหล่อเท่สมาร์ทขึ้นมาทันทีพี่ก้องมีคู่แข่งแล้วแหละ  พี่ก้องเดินลงมาจากชั้นบนพี่ก้องแต่งเครื่องแบบทหารเหมือนกันด้วย

"จะกลับกันเลยแล้วเหรอลูก ก้อง รินทร์..และขับกันไปเองด้วยใช่มั้ย" แม่ถามพี่ก้องและพี่นครินทร์

"ครับแม่แต่ไม่เป็นไรผมกับรินทร์นะผลัดกันได้ครับ....แม่ไม่ต้องเป็นหวง" พี่ก้องพูดและเดินเข้าไปสวมกอดแม่รดา

"ทานอะไรมาหรือยังคุณรินทร์"พี่ก้องถามพี่นครินทร์

"ทานแล้วครับคุณก้อง รินทร์ไปทานกับคุณพ่อคุณแม่ก่อนจะออกมารับคุณนะ" พี่นครินทร์หันมาตอบ พี่

"คุณก้อง"

"คุณติดกระดุมไขว้กันนะ ประจำเลยนะคุณนะ ผมต้องแก้ให้คุณแบบนี้บ่อยๆ คราวหน้าอย่าให้ผมต้องทำอีกนะ " พี่นครินทร์เรียกพี่ก้องไว้เพราะว่าเขาติดกระดุมไขว้กันจริงๆด้วย ภาพผู้ชายแก้กระดุมให้อีกคนมันน่ารักมากเลยนะและติดกลับให้ใหม่  ผมนั่งมอง

เปรี๊ยะ!!!! เสียงดีดนิ้วใส่หน้าผม ทำให้ผมต้องตื่นจากภวังค์ ผมกลับนึกถึงตอนที่ผมกำลังหาที่ติดล๊อกหมวกกันน๊อคและนายคริสโตเฟอร์เองก็เป็นคนติดให้ผม

"อิจฉาเหรอ" พี่ก้อง ผมพยักหน้า ยิ้มบางๆให้พี่ชาย

"เปล่าก็แค่..ไม่เคยเห็น..กับพี่นะ" ผมเอามือเท้าคางมองพี่ก้อง

"ก้องนี้นะแม่ทำไว้ให้เอาไปทานกันนะลูก" แม่ทำขนมเม็ดขนุนแม่รู้ว่าพี่ก้องชอบทาน

"แม่ทำเองเหรอครับน่าทานมากเลยครับ..ขนมเม็ดขนุนใช่ไหมครับแม่ " พี่นครินทร์เอ่ยปากชมแม่ผมทันทีแม่ผมส่งกล่องขนมนั้นให้ไป

"จร๊า..ขับรถกันดีดีนะลูก..อย่าขับเร็วละก้องแม่เป็นหวง.และมาทานข้าวกับแม่ด้วยละ  ลูกรินทร์ แม่ขอโทษเรื่องเมื่อวานอย่าไปถือสาแม่เกศรินทร์เขาเลยนะ" แม่พูดแม่ขอโทษแทนพี่เกศ พี่นครินทร์พยักหน้าและเข้ามากอดแม่ผมเหมือนเป็นแม่ของพี่เขาเอง

“พระคุ้มครองให้ปลอดภัยกันทั้งคู่นะลูกนะ” แม่ผมพูดพี่ก้องพี่นครินทร์พนมมือรับพรจากแม่ของผม

       แม่ผมนะเขาเป็นคนใจดีมีเมตตาไม่เคยคิดร้ายต่อใครเลย ลูกรักใครแม่ก็รักคนนั้นแม่เป็นแบบนี้มาต้ั้งนานแล้ว พี่ก้องกับพี่นครินทร์ยกมือไหว้ลาแม่ แม่ผมก็หอมที่หัวพี่ก้องเห็นแววตาแม่ยิ้มมีความสุขแต่ผมรู้ว่าปนไปด้วยความหวงใย ที่พี่ก้องไปนะอันตรายแค่ไหนแต่พี่ก้องเขาเลือกเดินที่จะเดินทางนี้ 

"พี่ต้น ..ก้องกลับแล้วนะพี่" พี่ต้นเดินออกมาจากห้องหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาด้วย

"ก้อง...รักษาตัวด้วยนะ พี่เป็นหวง..โทรหาพี่บ้างจะได้รู้ว่านายสบายดี"

"ครับพี่..ผมโอเค"

"คุณรินทร์พี่ฝากน้องชายบ้าระห่ำพี่คนนี้นะ"

"ได้ครับ..แต่ผมไม่รู้ว่าจะหยุดความบ้ารำห่ำของเขาได้ไหมนะซิครับพี่ต้น..ทั้งหน่วยนี้กลัวผู้กองคนนี้คนเดียว  เพราะว่าพาลุยแหลกทุกงาน" พี่นครินทร์พูดและหันมาขำพี่ก้อง 

"เขมพี่ไปนะ..มีอะไรส่งข้อความหาพี่ละ" พี่ก้องหันมาบอกผมก่อนจะพากันเดินออกไป ผมหันหน้ามามองพี่ต้น พี่ต้นก็กำลังจะออกเดินทางเช่นกันตาเอิร์ธเดินออกมาและกอดตุ๊กตากระต่ายออกมาด้วย

"พี่กลับแล้วนะเขม..มีอะไรโทรหาพี่นะ..ดูแลตัวเอง..ดูเราผอมไปนะ..ถ้าลำบากให้พี่ช่วยหาโรงเรียนใกล้ๆให้ก็บอกนะ และเราจะได้กลับมาอยู่กับแม่" พี่ต้นบอกผม ผมพยักหน้า

"ไม่เป็นไรหรอกแม่อยู่ได้มีป้าวิลัยเป็นเพื่อนนี้ก็ว่าจะไปทอดกฐินสามัครคีกัน..แม่รู้ว่าลูกๆของแม่ต้องทำงานขอแค่กลับมาทานข้าวกับแม่บ้างก็พอแล้ว" แม่พูดและเข้ามากอดผมกับพี่ต้น

"น้องเอิร์ธ ..กลับไปถึงบ้านเข้าไปกอดคุณแม่เกศนะลูกนะ..ช่วยคุณพ่อเขาง้อคุณแม่หน่อย" แม่ย่อตัวลงเอามือลูปใบหน้าเอิร์ธที่เพิ่งจะตื่นนอนมายังงัวเงียอยู่เลย

"แล้วแม่เกศจะไม่ตีเอิร์ธอีกเหรอคุณย่า...เอิร์ธกลัว..เอิร์ธก็เจ็บ..แต่แม่ก็ยังตี" ผมไม่อยากจะได้ยินเลยว่าเขาทำร้ายลูกตัวเองเพราะว่าเขาเกลียดผมนี่นะ ผมไม่กล้าก้มลงมองหน้าหลานเลยจริงๆ แม่ผมรับตุ๊กตากระต่ายคืนจากเอิร์ธ   

"ไม่ตีหรอกลูก..แล้วที่แม่ตีหนูดื้อหรือเปล่าละเอิร์ธ"

"เอิร์ธแค่หิวนม...แต่พ่อไม่อยู่..แม่ก็ตี..พี่มะแตรก็ห้ามไม่ให้แม่ตี”


“พี่มะแตไม่อยู่แล้วนะคุณย่า "ผมได้ฟังแบบนี้แล้วก็ใจหาย พี่ต้นหันหลังให้เอิร์ธผมว่าพี่ต้นก็เครียดนะผมนี้เห็นใจเลยทั้งงานและครอบครัวอีก แม่ก็มองหน้าพี่ต้น มันทำอะไรมากไม่หรอกเพราะว่านั้นคือครอบครัวของเขา ต่อให้คนตรงหน้าและที่ยืนข้างๆผมเป็นหลานแท้ๆก็เถอะ ผมย่อตัวลงกอดตาเอิร์ธ

"อาขอโทษนะครับเอิร์ธ" ผมย่อตัวลงตับไหล่เอิร์ธ มองไปในแววตาใสซื่อคู่นั้น

"พ่อบอกว่าไม่ให้โกรธอาเข็มแต่เอิร์ธก็ยังไม่เข้าใจ...เอิร์ธรักขาเข็ม" เอิร์ธพูดผมดึงร่างเล็กๆเข้ามากอด

"เอาละไปกันได้แล้วลูกเดี๋ยวพ่อจะถึงบ้านมืด..แม่ครับต้นไปนะครับแม่..ถึงแล้วต้นจะโทรหานะครับ..ต้นรักแม่..ไม่นานต้นจะกลับมาอยู่กับแม่" พี่ต้นเข้าไปกอดแม่และหันมาแตะหัวผม

           ผมอุ้มตาเอิร์ธออกไปส่งให้พี่ต้น พี่ต้นให้ตาเอิร์ธนั่งเบาะหลังจะมีเบาะสำหรับเด็กซึ่งมันปลอดภัยกว่าและมีเครื่องเล่นดีวีดีตาเอิร์ธนะเป็นเด็กฉลาดเขาเปิดเองได้เปลี่ยนแผ่นเองได้  ดูซิพอผมอุ้มเข้าไปนั่งก็จัดการเปิดกระเป๋าซีดีเลือกแผ่นการ์ตูนที่ชอบดูขวดนมและขวดน้ำใส่กระเป๋าวางพี่ต้นใส่กระเป๋าวางไว้ใกล้ด้วย เอิร์ธเป็นเด็กที่ไม่งอแงกับพี่ต้นเลยสักนิดเหมือนเขาจะรู้ดีว่าพ่อของเขาเจอเรื่องวุ่นวายภายในบ้านมาเยอะแล้วมันจึงไม่แปลกที่พี่ต้นไม่ค่อยห่างจากลูก พี่ต้นอยู่กลับลูกมากกว่าอยู่กับพี่เกศรินทร์ซะอีก 

"เอาไว้ย่าจะไปหาเอิร์ธนะลูก" แม่ผมบอกเอิร์ธก่อนจะปิดประตูรถและพี่ต้นก็โบกมือให้ผมกับแม่ ผมยืนมองจนพี่ต้นขับรถออกไป

"แล้วเราละจะไปหากานต์เลยหรือเปล่าลูกแม่จะได้ตักแกงส้มใข่ชะอมไว้ให้" แม่ถามผมผมพยักหน้าเบาๆ ผมเดินกลับเข้าไปในบ้าน ผมทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้ พี่ๆไปกันหมดแล้ว แม่ก็สาระวนในการอุ่นแกงส้มไข่ชะอมทอดที่จะให้ผมนำไปฝากณัฐกานต์

"ถามใจตัวเองซิว่าที่นายทำอยู่ตรงนี้นะเพื่ออะไร..มีความสุขแล้วจริงๆเหรอเขม" คำพูดของพี่ก้อง

"แค่ครั้งเดียวก็กานต์เหงา..เขมไม่โทรหากานต์..กานต์เครียด..เขาแค่เพื่อนร่วมงาน..กานต์ยังรักเขมนะ" คำพูดของกานต์

"ผมรู้สึกดีเวลาคุยกับครูเพราะว่าผมไว้ใจครู" คำพูดของคริสโตเฟอร์ ผมนั่งนิ่งอยู่แบบนั้นมือก็หมุนโทรศัพท์เล่นวนไปวนมาอยู่แบบนั้นจนกระทั้งมือผมพลาดไปแตะปุ่มฟังชั่นสีเขียวหน้าจอก็เด้งขึ้นมา เป็นการสนทนาของผมกับคริสโตเฟอร์

"แม่ครับเขมจะกลับไปโรงเรียนนะครับแม่..เขมไม่ไปหากานต์..แม่ไม่ต้องตักแกงหรอกนะครับ..เอาเก็บไว้ให้ป้าวิลัยเขาดีกว่านะครับแม่" ผมพูดแม่หันมามองหน้าผม

"มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าลูกเขมทะเลาะอะไรกันอีก" แม่วางทัพพีลงและเดินมาหาผมแม่แตะไหล่ผมเบาๆ

"เขมว่าจะบอกแม่หลายครั้งแล้วว่ากานต์เขาไม่กินไข่ชะอมทอดเอาไปเขาก็ทิ้งเปล่าๆ" ผมพูดแม่มองหน้าผมแม่คงเสียใจที่ได้ยินแบบนี้ ผมแตะมือแม่

"อ้าวเหรอ..ก็เห็นตอนแรกเขาชอบแม่ก็คิดว่าเขายังชอบอยู่"

"ใช่แม่เมื่อก่อนเขาเห็นผมชอบอะไรเขาก็ชอบตามแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วแม่"ผมพูด

"อือ!! แม่เข้าใจลูก...เลือกทำสิ่งที่ลูกคิดว่าทำแล้วลูกแม่มีความสูขเพราะความสุขของลูกคือความสุขของแม่นะเขม"

"ผมรักแม่ครับแต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะพูดอะไรแต่ไม่นานครับแม่..ผมขึ้นไปเก็บของก่อนนะแม่"

“ฟ้อด!!” ผมลุกขึ้นก่อนจะเดินออกหอมแก้มคุณแม่ผมทีหนึ่งก่อน ผู้หญิงคนนี้ที่เข้าใจและรักผมมากที่สุด

"ถ้าอย่างนั้นแม่จะดูอะไรที่เขมจะเอาไปทานได้ก็แล้วกันนะลูกนะ" แม่หันมาบอกผม ผมพยักหน้าและรีบขึ้นไปบนบ้านเก็บพวกสมุดการบ้านเด็กและชีทที่ให้เด็กนักเรียนทำมาส่ง เอาไปตรวจที่โน้นด้วยเลยก็ดีเหมือนกัน  ผมหันไปมองทีวีในห้องนอนผมมันก็ไม่ได้ใช้เอาไปด้วยก็ดีเพราะที่นั้นมันก็เก่าแล้วแต่ผมคงไม่ติดแอร์มันสิ้นเปลืองเปล่าๆ
     
   ผมขนทุกอย่างลงมาใส่ไว้ในรถเก๋งของผมคันนี้พี่ต้นยกให้ผมและไปซื้อปาเจโร่ที่เป็นรถครอบครัว

"เขมลูก" แม่ผมก็ส่งพวกอาหารแห้งและพวกขนมที่แม่ผมทำ แม่ผมรับทำขนมหวานจะเพราะงานและเทศการและทำตามจำนวนที่สั่งเท่านั้น  แม่ผมเขาเป็นครูสอนวิชาคหกรรมและพวกขนมไทย ไม่ต้องไปหาซื้อทานที่ไหนเลยแม่ผมนี้แหละทำให้ทานบ่อยๆ ผมรับมาใส่ไว้ในรถแม่ใส่ไว้ในกระเป๋าที่มีฟอยส์ปุรอบๆ มันเก็บความร้อนและความเย็นได้ดีอยู่แล้ว

"เขมไปก่อนนะแม่..ต่อไปนี้เขมจะโทรหาแม่ให้บ่อยขึ้น..เขมรู้ว่าแม่เหงาแต่แม่แค่ไม่อยากทิ้งลูกๆเป็นหวงและแม่ไม่อยากทิ้งบ้านที่พ่อรักไป ไม่นานเขมจะกลับมาอยู่ใกล้ๆแม่" ผมพูดผมเข้าไปหอมแก้มแม่รดาและรีบขับรถไปทันที

     ตืด!! เขมจะเข้ามาหรือยังครับ เข้ามาแล้วแวะซื้อกาแฟที่ตรงทองหล่อร้านประจำมาให้ด้วยนะเขมและก็บลูเบอรี่ชิสเค้กด้วยนะมาเร็วๆนะคิดถึงอะ " ข้อความจากณัฐกานต์แต่ว่าผมไม่ได้ไปทางนั้นผมกำลังมุ่งหน้าออกจากกรุงเทพ

     ผมไม่ส่งข้อความตอบกลับในตอนนี้ เพราะว่ามันจะทำให้ผมเขวและหันหลังกลับไปอีก ผมยังรักณัฐกานต์สี่ปีมันย่อมที่จะผูกผันกันมากแต่เวลาไม่ได้ช่วยให้ความรักของเราดีขึ้นเลยอย่างที่พี่ก้องพูด ผมคงไม่ผิดมากใช่มั้ย ที่เลือกจะไปหาคนที่เขาไว้ใจผม

******************************************************************************************
Part คริสโตเฟอร์ ผมเป็นพระเอกหรือนายเอกนะเอาเป็นว่าเก็บไว้ให้เดาก่อนก็แล้วกัน ยังไม่บอกตอนนี้  เพราะคริสโตเฟอร์เองก็ยังไม่ค่อยรู้ตัวสักเท่าไหร่ แต่ทำไมชอบไปหยอดครูเขมก็ไม่รู้ซิ อาจจะเป็นเพราะมีบางสิ่งบ่งบอกผมว่าผู้ชายคนนี้หวังดีกับผมด้วยควาจริงใจ

       ผมขับรถมาให้ไอ้โป้งและแฟนมันก็นั่งข้างหลังกับเพื่อนๆสาว ผมรู้ว่ามีคนแอบชอบผมมองผมใหญ่เลยและหันไปซุบซิบกันเกี่ยวกับผมนี้แหละ 

"ไอ้คริส..แป้งชอบมรึงวะ..ดูท่าจะฟีเวอร์วะด้วย” ไอ้โป้งมันกระซิบกับผม

"อืมม..มาเต็มขนาดนี้..ถ้ากรูไม่รู้ตัวนี้กลับไปเรียนอนุบาลดีกว่าไหมโป้ง" ผมหันไปบอกไอ้โป้ง

"ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ" ไอ้โป้งถามผม

"รู้" ผมตอบแต่ตายังคงจับจ้องอยู่ที่ถนนเบื้องหน้า

"รู้ว่า" ไอ้โป้งผมเบียงสายตามามองแค่แวปเดียวและหันกลับ

"กรูไม่ได้ชอบเขา..กรู...เออ"  ผมพูดจะบอกมันยังไงดีวะ ผมเองก็สับสน เป็นเกย์หรือ 
เปล่าวะและยิ่งได้สัมผัสริมฝีปากนั้น นั้นแค่แตะเองนะอารมณ์ยังพลุกพล่านไปถึงไหนต่อไหน

"เอาไว้มรึงกลับมากรูค่อยเหลาเถอะวะ. และกรูจะเหลาให้มรึงแหลมเลยแหละ"ผมพูดและหันไปมองที่ถนนต่อ

“แต่ไม่ใช่ตอนนี้” ผมพูดไอ้โป้งมันหันมาค้อนผมตาเหลือเลย นี้ถ้าไม่มีแฟนอยู่มันคง อ้าย!! แต๋วแตกใส่ผมไปแล้วมั้ง  ผมเหลือบตามองลงที่มือถือที่วางไว้ข้างๆตัวผม  ผมนะรอข้อความจากครูเขมไม่ส่งมาหาสักที หรือว่าไปหาแฟนนะ ผมเห็นแฟนเขาแล้วขัดใจมาก อยากกระโดดกัดหูมันจริงๆ เห็นท่าทีที่มองผมวันนั้นด้วยนะมองแบบเหยียด แม่งสูงมาจากไหนวะ  ตอนนี้กรู 175 อีกไม่นานจะ 180 ให้ดู

"นี้มรึง..มีคนที่มรึงอยู่แล้วเหรอวะ"  ไอ้โป้งมันกระซิบกระซาบกับผม

"ครูคิดว่าใช่วะแต่กรูยังไม่แน่ใจวะ" ผมหันไปบอกมัน คิ้วผมก็ขมวดกันจนจะเป็นโบว์อยู่แล้ว คิดมาทั้งคืนยังคิดไม่ตก ว่าตกลงผมคิดกับครูแบบชู้สาวจริงเหรอ ทำยังไงจะได้พิสูจน์อีกละ 

"ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ" ผมหันไปเหล่มองมันและหันกลับมาสนใจการขับรถต่อ

"เออๆ กลับมาค่อยเล่าแต่มรึสปอยด์กรูขนาดนี้กรูจะนอนหลับไหมคริส..กรูคงท้องอืด" ไอ้โป้งมันพูด ทำท่าเบ้ปาก

"แล้วมรึงถามหาพระแสงด้ามสั้นอะไรละวะตอนนี้" ผมหันไปด่ามัน ผมเลี้ยวรถเข้าไปในโรงเรียนและจอดไว้ทางด้านหน้า ไอ้โป้งมันก็ออกจากรถมาเปลี่ยนไปขับแทน ผมเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองลงจากท้ายรถ

"คริสไม่ไปกับพวกพี่จริงๆเหรอ อยู่ที่นี้เหงาจะตาย" พี่น้ำหวานแฟนไอ้โป้ง เป้นรุ่นพี่ที่นี้แหละพอจบก็ไปเรียนต่อพยาบาล พี่เขาเป็นแฟนกับไอ้โป้งตั้งแต่มันเข้าเรียนม.4แล้วแปลกนะเป็นแฟนกันยังไงนอนห้องเดียวกันแต่ไม่เคยได้ยินซี้ดอ๊าห์อะไรเลย และนั้นนะผมโกหกครูเขม แต่ผมก็ไม่เคยถามมันหรอกมันอาจจะให้เกีรยติผู้หญิงก็เป็นได้เลยรอวันแต่งงานจริงๆ

"นั้นซิ..น่าจะไปกับพี่แป้งนะ..พี่แป้งจะได้...."

"จะได้อะไร..พี่คริส...แก้มมารอพี่ตั้งแต่เช้าแล้วเนี๊ยะและชะนีหน้าปลวกนี้ใครอะ" แก้มเดินปรีมาเกาะแขนผมทันที แป้งยืนกอดอกมองแก้มตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเลย สายตานี้ฟาดฟันกันมาก คือแบบว่าถามผมสักครับดีกว่าไหม

"เธอเป็นใคร" พี่แป้งถามแก้มแบบชัดถ้อยชัดคำมาก

"เป็นแฟนพี่คริส" แก้มตะคอกใส่หน้า

"ตายแล้ว!..จบม.ต้นหรือยังนมเพิ่งจะตั้้งพานเองอะไปรอให้นมมันใหญ่กว่านี้ก่อนดีกว่าไหมน้อง" พี่แป้งยืนสแยะยิ้มมองแก้ม

"นมกรูเล็กแล้วจะทำไมอีปลวก"

"เหรอ! ...ถ้าอย่างฉันหน้าปลวกเธอก็หมาแดกแฟ้ปแล้วละมั้ง"

"แก" แก้มง้างมือจะเข้าไปตบกับ  "เข้ามาซิ" อีกคนก็ง้างมือรอรับเช่นกันเอาที่สบายใจกันเลยแล้วกันผมคิดนะ 

"พอครับพอ..หยุดครับ..ไม่มีใครเป็นแฟนผมทั้งนั้น..จบนะ..น่าเบื่อ..โป้งกรูเข้าบ้านพักก่อนวะโทรหากรูด้วย" ผมพูดและเดินออกไปในทันที แบบไม่สนใจสองสาวนั้นผมโบกมือให้ไอ้โป้ง  ส่วนแก้มก็วิ่งตามผม

"คริส!! เล่นสเก็ตบอร์ดกันไหมวะ" ไอ้ปันปัน 

"ไม่วะ..ไม่มีอารมณ์" ผมตะโกนบอกเพื่อนผมไอ้ปันปัน มันรุ่นเดียวกับผมกับไอ้โป้งแต่ไอ้ปัน ปันมันย้ายมาที่หลังตอนที่ผมถูกพักการเรียน และมันได้อยู่ห้องเดียวกับไอ้โป้งด้วยเป็นเพื่อนสนิทไอ้โป้งไปโดยปริยาย

"เชร็ดโด้! กรูชวนเล่นสเก็ตบอร์ดไม่ได้ชวนเล่นว่าวไม่ต้องรออารมณ์มั้งครับ!" ไอ้ปันปัน ผมหันไปส่งนิ้ว ฟักยู!!

"แซงค์!!!" ผมหันไปมองโรคจิตนะมันเนี๊๊ยะ ผมก็เดินจั้มอ้าวตรงเข้าไปที่บ้านพักของผม เสียงฝีเท้าวิ่งตามผมมาติดๆ

"หมับ" ก้มโผ้เข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมหยุดนิ่ง

"แก้มปล่อยพี่..เดี๋ยวแม่เธอก็มาด่าพี่..และที่สำคัญนะพี่ไม่ได้คิดอะไรกับแก้ม" ผมพูดให้เธอปล่อยแต่แก้มก็ไม่ยอม ผมก็ต้องแกะแขนที่กอดเอวผมไว้ออก

"ไม่จริงอะ พี่ต้องคิดบ้างและแม่ก็ส่วนแม่ไม่เห็นจะแคร์เลย" แก้มพูดผมเอียงคอมองแก้มเอามือท้าวซะเอวมองเด็กหญิงตรงหน้า ลูกกตัญญูแห่งชาติดีเนอะแม่ก็ส่วนแม่ไม่เห็นจะแคร์

"งั้นตามใจเธอนะถ้าแม่เธอมาด่าช่วยตอบคำถามแม่เธอให้มันถูกๆหน่อยว่าเธอมาเอง..พี่ไม่ได้..เชิญเธอมา" ผมหันไปพูดก่อนจะเดินสาวเท้าขึ้นไปบนบ้านพัก ห้องพักถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย มีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกอาทิตย์

"ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยแก้มอยากมา..อยากนั่งมองหน้าพี่คริสสุดหล่อของแก้ม" แก้มพูดผมส่ายหัวอย่างเอือมระอ้าก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำขึ้นกระดกดื่ม แก้มขึ้นนมาถึงก็เดินไปนอนลงที่บนที่นอนของผม เธอสวมกางเกงสั้นมาก เขาเรียกสั้นเสมอหูก็ได้มั้งแต่หาได้ทำให้ผมสนใจไม่ ผมสนแค่มือถือผมกับแอพพริเคชั่นสีเขียวที่ผมใช่คุยหยอกกับครูเขม ตอนนี้มันเงียบมากครูเขมไปไหนไม่โทรหาผม แม้แต่ข้อความก็ไม่มี นี้เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่เงียบที่สุด!!! 

"แก้มพี่จะอาบน้ำนะและถ้ามีใครมาหาพี่เรียกพี่ด้วยนะ " ผมบอกแก้มคนที่นอนฟังเพลงในมือถือของตัวเองอยู่บนเตียงเล็กๆของผม


"ค่ะพี่คริส" แก้มพูดผมหยิบเสื้อ้ผ้าเข้าไปเปลียนในห้องน้ำด้วยไม่กล้าออกมสวมข้างนอกนางนี้ก็ช่างไม่อายผมบ้างเลยผมเป็นผุู้ชายนะ ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำอากาศนี้มันก็ร้อน ผมไม่ได้จะร้อนแค่กายนะใจผมก็ร้อน

         นี้ผมรู้สึกอะไรกับครูเขมหรือเปล่านะ ทั้งที่ผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้ชายมาก่อน ขนาดไอ้โป้งที่ผมคบมันมาตั้งแต่เรียนม.ต้นจนเข้าม.ปลายขนาดว่าผมถูกพักการเรียนมันก็ยังไม่ทิ้งผมเลย ผมยังไม่รู้สึกอะไรพิเศษเท่ากับครูเขมที่ผมได้เจอวันแรกสายตาคู่นั้น สายตาที่บอกเขาไม่เคยหลอกผมว่าเขาห่วงใยและจริงใจกับผมมากแค่ไหน 

"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตู

"แก้มไปเปิดประตูดิใครมา" ผมตะโกนออกมาจากห้องน้ำ ผมกำลังอาบน้ำชะระร่างกายอยู่กำลังโป้ด้วย พออาบเสร็จก็รีบออกมาจากห้องน้ำแต่ยังคงเห็นแก้มนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงนอนเขาเปิดมือถือผมไม่ได้หรอก ผมใส่รหัสล๊อกไว้

"ใครมาแก้ม"

"ไม่มีนิ" แก้มตอบโดยไม่เงยหน้ามองผม

"แล้วใครมาเคาะ"

"ไม่มีหรอกพี่คริส พี่นัดใครไว้หรือเปล่าละ"แก้มลุกขึ้นนั่งห้อยขาที่เตียงนอนผมหันหน้ามาทางผม

"ไม่..ไม่ได้นัด" ผมพูดเบาๆ ผมเดินไปที่ตู้เย็นเปิดมาก็ไม่มีอะไรเลยมีแต่น้ำเปล่า แม่บ้านคงเอาของกินเล่นไปทิ้งหมดแล้วเริ่มจะหิวแล้วซิ

"ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าไม่มี..มีแค่แก้ม" แก้มยิ้มกรุ้มกริ่ม ผมแค่เหล่สายตาไปมองเธอแค่นั้น

"แก้มเธอออกมาแบบนี้แม่ไม่ตามหาหรือไง  ยิ่งมาอยู่ในห้องแบบนี้กับพี่มันน่าเกลียดเธอเป็นผู้หญิงนะและที่สำคัญเธอยังไม่สิบห้าเลย"ผมเดินมานั่งลงที่เก้าอี้

"สิบสี่ย่างสิบห้าอีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะทำบัตรประชาชนแล้ว..คราวนี้แก้มก็เป็นแฟนพี่ได้แล้วใช่มั้นละพี่คริส"

"พี่ถามจริงๆเธอมาชอบอะไรพี่หนักหนาแม่เธอก็ม่ได้ปลื้มพี่"

"แต่พี่หล่อแก้มรู้แค่นี้แหละ..ไม่เอาอะ..แก้มอยากเป็นแฟนพี่คริสนะ..ตั้งแต่อีชมพู่นั้นไปเรียนที่อื่นพี่ก็ไม่จีบใคร"

"และแก้มนะดีใจแค่ไหนที่มันไปได้ซะทีแก้มชอบพี่มาตั้งแต่เข้าเรียนม.1แหละแก้มมองอยู่นานแล้วแก้มอยากได้พี่เป็นแฟน"ตั้งแต่เข้าเรียน ม.1 ก็คิดหาแฟนเลยเหรอ

"กลับได้แล้วมั้งแก้มเดี๋ยวแม่เธอมาหรือใครมาเห็นมันน่าเกลียด"ผมพูดและจะออกไปหาอะไรกินด้วยแหละรู้สึกเริ่มหิวขึ้นมาแล้วซิคงต้องออกไปหาอะไรกินและพาน้องแก้มนี้ออกไปส่งก่อนที่แม่ของเธอจะมาตามและด่าผมเอาอีกผมยิ่งความอดทนหน่อยอยู่ผมนะไม่ได้ชอบนะให้ใครมาด่ามาว่าผมเป็นฝรั่งขี้นก คำนี้เจ็บที่สุดสำหรับผม

"น่าเกลียดตรงไหนแฟนกัน"

"แก้ม..พี่ก็บอกเธอแล้วไงว่าเราไม่ใช่แฟนกัน"

"แก้มเป็นแฟนของพี่แล้ว" แก้มยังคงลอยหน้าลอยตาพูด ผมนั่งเอามือกุมขมับเครียดกับนางจริงๆ 

"ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูอีกแล้วผมเดินออกไปเปิดประตู ไอ้ปัน ปันนี้เอง

"มีอะไรปันหน้าตาตื่น" ผมถามไอ้ปัน

"แก้มละว่า..แม่มัมตามหามันวะ" ไอ้ปัน

"เชร็ด!!" ผมสะบดออกมา

"แก้ม..แม่น้องมาตามหานะ..น้องมาอยู่ที่นี้เดี๋ยวไอ้คริสมันก็โดนแม่น้องด่าอีกหรอก" ไอ้ปันปัน เดินเข้ามาพูดกับแก้ม พอแก้มได้ยินก็หันขวับมามองไอ้ปันปัน และกระฉากหูฟังออกจากหูอย่างไม่สบอารมณ์

"น่าเบื่อจริงๆ  แม่นี้น่าเบื่อมากจะตามทำไมก็ไม่รู้ ..อื้ย!!!  "แก้มลุกขึ้นทำท่าสะบัดสะบิ้ง ผมหยักไหล่กับไอ้ปัน ปัน ว่าไม่รู้จะทำยังไงกับแก้มดี ไอ้ปัน ปันมันก็หยักไหล่ตอบกลับว่าจนปัญญาเช่นกัน

"เออ...เมื่อกี้ครูเขมเข้ามาหามรึงไม่ใช่เหรอวะ กรูบอกว่ามรึงเดินเข้ามาที่บ้านพักวะ" ปันปันพูด ผมส่ายหัวว่าไม่นิ แต่คิดอีกทีมีคนมาเคาะประตูนะและผมก็บอกให้แก้มเปิดประตู

"จริงดิวะ" ผมถามไอ้ปันกลับ ผมหันไปมองหน้าแก้ม

"แก้มครูเขมมาใช่ไหม" ผมหันไปถามแก้มสีหน้าผมบอกได้เอาจริง  เธอรีบก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาผม

"แก้ม!! พี่ถามครูเขมมาใช่ไหม"

"แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกพี่ละ และก็ไม่ยอมเรียกพี่หรือบอกให้ครูเขมรอพี่ก่อนก็ได้" ผมพูดเสียงดังใส่แก้ม

"แก้ม...แก้ม.."ที่แบบนี้มาพูดตะกุกตะกักไม่ปากดีเหมือนเมื่อกี่เลย คงเพราะสีหน้าผมดูเอาจริงเอาจังมาก แก้มคงจะรู้ตัวดีว่าผมกำลังโกรธเขาอยู่

"เธอบอกอะไรครูเขม" ผมเดินไปหยุดตรงหน้าเธอก้มลงมองหน้าเธอแบบคาดคั้นเอาความจริง ผมจ้องเธอแบบนี้เธอจะได้กล้าแถ

"แก้มบอกว่าพี่อาบน้ำอยู่..เพราะว่าเราเพิ่งจะ..."  ผมพยักหน้าเธอร้ายมากจริงๆแก้ม เธอพยายามกันทุกคนออกห่างจากผม

"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยแก้มและไม่ต้องมาหาพี่อีก...เจอกันก็ไม่ต้องเข้ามาทักพี่ไม่ต้องมาสุงสิงกับพี่อีกเธอนี้มันน่ารังเกียจ..มากแก้ม" ผมหันมาตะวาดเสียงดังไล่แก้มออกไปจากบ้านพักผม ไอ้ปัน ปัน มันก็พยักหน้าให้แก้มรีบออกไป ปัน ปัน มันรู้ว่าถ้าผมโกรธผมจะเป็นยังไง

"และพี่จะพูดกับเธอครั้งนี้แค่ครั้งสุดท้าย....ว่าพี่ไม่ได้ชอบเธอเข้าใจไหม พี่เบื่อการกระทำแบบหมาหวงก้างของเธอมากเลยนะแก้ม "ผมหันมาพูดกับแก้มก่อนที่ผมจะรีบแทรกตัวลงจากบ้านผมต้องไปหาครูเขมไปอธิบาย เพราะว่าที่แก้มบอกว่าผมอาบน้ำอยู่และแก้มก็อยู่ในบ้านพักผมแบนี้เป็นใครก็คิด

**************************************************************
มาลงอีกตอนพร้อมลงแก้คำผิดของเก่าไปด้วย ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ   
อย่าเพิ่งนอยด์พี่เขมนะ ส่วนตอนนี้ขัดใจไปนิดแต่ตอนนี้มาจัดเต็มครูเขมกับคริส เอ๊ะ! คริสจะไปง้อยังไงนะ

ปล.ขอความคิดเห็นนิดหนึ่งจัดหน้าใหม่แบบนี้ดีขึ้นหรือเปล่าคะ ?

[Wut_Sv]

เข้ามาอ่าน 2 ตอนรวด ไม่มีเรื่องอะไรให้อินได้เท่ากับความรักในครอบครัวอีกแล้ว รู้สึกมีความสุขจัง 

เรื่องเกศนี้ ก็เข้าใจแม่กะเขมนะว่าไม่อยากให้หลานขาดแม่ แต่ถ้ามีแม่แย่ๆ ก็อย่ามีมันเลยดีกว่ามั้ย ปล่อยให้ต้นเลิกเหอะ   

ผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นแม่คริสใช่ป่ะ มาโคจรเจอกันได้เนอะ

อีแก้มนี้เป็นชะนีที่น่ารำคาญมากกกกกกกก มาทำให้เขมเข้าใจผิดอีก เลววววววว 

ว่าจะไม่อินแล้วระ 5555 มาต่อไวๆนะคร้าบบบบ 

[iceman555]

งานเข้าของจริง สงสารครูเขมอะ 

[Billie]

 

แก้ม

[Alice111]

เข้ามาแก้ไขให้จนถึงตอนปัจจุบันแล้วนะคะ 
ขอบคุณทุกคำแนะนำและกำลังใจค่ะ   

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ไอ้ประเด็นครูเขมคิดไม่เท่าไร แต่คนอื่นคิด พรากผู้เยาว์โดยที่อีชะนีนั่นนำความเดือดร้อนมา และคริสให้มันเข้าบ้านทำเพื่อ ? เพื่ออะไร ?

คนเขียน มึง กู อะ เขียนแบบนี้ไปเลย เล้าเป็นไม่ว่า เพราะอ่านแล้วมันขัดตา ง่ะ มึง กูไม่ถือเป็นคำหยาบ ถ้าจะใช้ก็ใช้เลยครับ

อีชะนีแก้ม เดี๋ยวนางต้องโดนฝ่ามือหนูกานต์หน่อยละ ส่งกานต์เมียเก่าเขมไปตบชะนีเด็กเก่าเมีย(มโน)เก่าผัวใหม่เขม ที หมั่นไส้

[uknowvry]

เด็กแก้มนี่ สุดจริง 5555

[yowyow]

 

[Alice111]

@Wut_Sv    ขอบคุณนะคะติดตามตั้งแต่แรกเลย  คนแต่งชอบเรื่องนี้มากตรงที่สามคนพี่น้องรักกันมาก บางคนพอมีครอบครัวแล้วจะหันกลับมาเลือกพี่น้องมากกว่าไม่ค่อยมี(แบบว่าเห็นมาเยอะ) 
ส่วนปัญหาของเกศรินทร์ เดี๋ยวจะได้รู้ความจริงว่าทำไมนางเกลียดเกย์ (อิ อิ )
@ iceman555  ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน  มิได้สปอย์กำลังคิดอยู่ว่าจะเขียนภาคพี่ต้นดีไหม
ส่วนน้องแก้มของเราที่ชอบมโน ปล่อยนางมโนไปไม่มีผลอะไรกับคริสโตเฟอร์กับครูเขมหรอกค่ะ
ฮาๆ เชื่อว่าอยากกระโดดกัดหูน้องแก้มแย่แล้ว
@  Billie ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ  ดีใจแทนแก้มนางออกมาน้อยกว่าณัฐกานต์แต่มีคนชื่นชมนางเยอะ
@B.B.S  ขอบคุณสำหรับคำแนะนำอีกครั้งนะคะ ถามว่าทำไมคริสยอมแก้มความจริงจะปรากฏขึ้นมาอีกทีนะคะ และเราจะมาดูกันว่าครูเขมจะทำให้เด็กอย่างแก้มกลายเป็นเด็กเรียบร้อยยังไงนะ
ส่วนกู มึง กลัวคนอ่านจะบอกว่าใช้คำไม่สุภาพแต่นะชีวิตวัยรุ่น เด็กมัธยมมันคงไม่มีหรอกมั้ง คุณคริสครับ คุณโป้งครับ หรอกใช่ปะ จะกลับไปแก้ให้นะ 
ส่วนณัฐกานต์ใกล้จะหมดคิวแล้วคือกำลังจะถูกตัดออกนั้นเอง
@uknowvry แก้มแรงได้อีกนะคะรอติดตาม และมาดูกันซิว่าครูเขมจะทำให้เด็กหญิงแก้มกลับมาเป็นเด็กเรียบร้อยได้ยังไงนะ
@ yowyow  ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะคะ   

[NuNam]

สนุกดีคะ มาต่ออีกเยอะๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนคะ 

[Alice111]

สนุกดีคะ มาต่ออีกเยอะๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนคะ 

ขอบคุณค่ะ มีกำลังใจ 
 

[Alice111]

        ตอนที่ 4.5  ครููเขมงอนแล้วนะคริสตามง้อ ปล.18+ เอ๊ะ!! (ยกเว้นคริสโตเฟอร์เพราะยังไม่18)เขาจะง้อกันยังไงนะ

        ผมขับรถมาถึงโรงเรียนนี้ปาเข้าไปเกือบสี่โมงกว่าๆพอรถเลี้ยวเข้ามาผมก็รีบเดินไปถาม กลุ่มเด็กที่เล่นสเก็ตบอร์ดอยู่ เข้าไปถามหาคริส ผมจำได้ว่าเขาคือหนึ่งในกลุ่มเพื่อนๆของ คริสโตเฟอร์ผมเดินไปถามเขาและเขาก็บอกว่าคริสโตเฟอร์มาถึงแล้ว และเดินไปบ้านพักเมื่อสักครู่นี้เอง   ผมก็รีบตามเข้าไปถือห่อขนมเข้าไปด้วยจะได้ชวนกินขนมหวานที่แม่ผมทำเอง พอไปถึงผมก็เคาะประตูและผมก็ต้องผงะตกใจมีเด็กผู้หญิงอยู่ในห้องกับคริส มองดูดีดีก็คือแก้ม เดินออกมาเปิดประตูด้วยสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงแบบนั้นเป็นใครก็คิดวะ พอผมถามหาคริสโตเฟอร์ เธอบอกว่าคริสโตเฟอร์อาบน้ำอยู่แบบว่าเพิ่งจะ...จุด.จุด..กัน แล้วผมจะยืนรออะไรละเพ่นกลับซิครับ เหมือนนางเองไปมั้ยวะเขม วิ่งทำไมเนี๊ยะ!!! วิ่งหนีมาทำไมเนี๊ยะ!!

"โว้ย!!!!" ผมสะบดออกมาพร้อมกับวางของที่ถือลงอย่างหงุดหงิด


"เป็นไงละเขมรีบมามากเป็นหวงเขามากกลัวอยู่คนเดียวมาถึงแล้วเป็นไงเขาอยู่กับ ผู้หญิง" ผมพูดกับตัวอย่างหัวเสีย


"แล้วเราเป็นอะไรวะ ..หึงเหรอ..ไม่นะ หึงทำไมวะ ...เขม" ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ


"รู้อย่างนี้อยู่บ้านตรวจการบ้านเด็กหาหนังใหม่ๆมานั่งดูคนเดียวซะก็ดี มาทำไมวะเรา" ผมพูดไปจัดของเข้าทีไปด้วยปึงปึงอยู่คนเดียวนี่แหละ


“ก็มาเพราะว่าไอ้หมอนั้นมันบอกเราว่าอยู่คนเดียวเหมือนพี่เบิร์ดไง” เว้ยย!! ยิ่งคิดผมก็ยิ่งหงุดหงิดผมกำลังเก็บที่ผมแวะซื้อมาใส่ไว้ในตู้นี้ไปแวะซื้อพวกอาหารสดและของแห้งเข้ามาด้วยจะได้เอาไว้ทำอะไรทานกันใช่ผมคิดจะทำอาหารทานกับคริสโตเฟอร์นั้นแหละ เจอแบบนี้ไม่ต้องกินแล้ว ไปกินข้างแกงนั้นแหละดี
    อากาศวันนี้ก็ไม่ได้ถึงกับร้อนมากหรอกนะแต่ผมนี้หงุดหงิดจัง มันเหมือนอะไรหว่า (เหมือนประจำเดือนจะมาเพื่อนๆชอบแซว) เดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาซะหน่อยก่อนดีกว่าเพื่อจะดีขึ้น ทันทีที่ผมก้าวขาเข้าห้องน้ำผมก็ต้องตกใจ น้ำนองเต็มไปหมดไม่ใช่น้ำนองเต็มตลิ่งแต่นี้มันนองไปทั้วพื้นห้องน้ำดีไม่ล้นขอบกั้นออกมาด้าน ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองฝักบัวมันหลุดไปทั้งหยวงเลย


เวรแล้วเขม!!!!แล้วผมจะซ่อมยังไงละทีนี้ผมรีบวิ่งไปรอบบ้านพักถึงมันจะหลักเล็กแต่ ผมก็วิ่งหานั้นหานี้ไม่ค่อยเจออยู่ดีเอาวะหยิบผ้าขนหนูเก่าๆเอาไปอุดไว้ก่อนแล้วผมค่อยออกไปเดินไปหาว่าใครจะซ่อมมันให้ได้บ้างนี้มันวันอะไรเนี๊ยะ ผมก็พยายามอุดมันไว้อยู่


"ครูเขม" เสียงคริสโตเฟอร์ จะมาทำไมไม่อยากได้ยิน


"ครู" ก็บอกไม่อยากได้ยินไม่ต้องมาเรียก


"ครู" ก็บอกไม่ต้องเรียกไง!! โว้ยย ..นี้ก็อุดไม่เข้าน้ำก็ไหลลงมาเปียกผมหมดไปทั้งตัว เปียกเหมือนลูกหมาเลย
"ครู..ทำอะไรนะ" เสียงคริสโตเฟอร์อยู่ด้านหลังผม พอผมเอี้ยวตัวหันไปชำเรืองมองผมคนที่เดินขึ้นมายืนเลิกคิ้วสูงมองผมอยู่ ก็เห็นอยู่แล้วว่ากำลังซ่อมอยู่จะมาถามทำไม ผมก็รีบหันหลังกลับไม่อยากสนใจคนกำลังโกรธ


"ครูอย่าเหยียบ" คนมันจะซวยช่วยไม่ได้เท้าผมดันเหยียกก้อนสบู่เข้าให้ผมจึงเสียหลัก ด้วยความที่ตกใจมือไปจับที่ท่อแป๊ปไว้ซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรเลย หักลงมากับมือผมนี้เลย


"เว้ยยยย" ผมร้องเสียงหลง  ดันมาบอกตอนเท้าแตะไปแล้วนี้นะจะทันไหมละ.... ไม่ทันแน่ๆ


"ปึก"มีคนเข้ามารับผมคริสโตเฟอร์ คริสวิ่งเข้ามารับผมไว้ไม่ให้กระแทกกับพื้นทั้งผมและเขาเปียกไปหมดทั้งตัว พอเสื้อผ้าเปียกน้ำแน่นอนมันก็ต้องแนบชิดกับลำตัวสายตาผมที่จับจ้องมองไปตามแผ่นอกและไล่ลงมาที่หน้าท้อง


"เอื้อก!!" ผมกลืนน้ำลงคอเสียงดัง เขาก็คงรับรู้ได้ว่าผมมองส่วนไหนของเขาบ้าง คนที่ประคองเปลี่ยนเป็นวางผมลงก่อนจะขึ้นมาค่อมผม คริสใช้แขนเพื่อยันรองรับน้ำหนักตัวเองกันไว้ระหว่างช่วงลำตัวของผม สายตาของเขาไล่ตามแผ่นอกไล่ลงไปเรื่อยๆจนถึงกางเกงขาไม่สั้นเหนือเข่านิดหน่อยตอนนี้มันเปียกฉ่ำไปหมด ผมก็ต้องรีบหนีบเข่าเข้ามาไว้ก่อน


"ครูเซ็กซี่ดีเนอะ..เวลาเปียกน้ำแบบนี้..โคโยตี้ล้างรถโชว์ยังไม่น่าดูเท่าครูเลยอะ. " รอยยิ้มที่เผยออกมาบนใบหน้าต้องคิดอะไรทะลึ่งกับผมอีกแน่ๆ เลยเนี๊ยะ ดูจากสายตาจ้องไม่กระพริบแบบนี้


"หึ!" ส่ายหัวว่าไม่น่าจะใช่นะ


“ครูคิดว่ากลับไปดูโคโยตี้เถอะ!!” ผมก้มลงมองเสื้อยืดสีขาวพอโดนน้ำก้ไม่ต่างอะไรกับไม่ได้ใส่เพราะมันบางมาก


"ครูไปหาผมแล้วทำไมครูไม่เรียกผมละ" คริสโตเฟอร์ถามผม ผมรีบถอนหายใจออกมาทันทีทำท่าจะลุกแต่ก็ลุกไม่ได้ลำแขนขอคริสโตเฟอร์ที่กระหนาบข้างลำตัวผมอยู่และ คริสโตเฟอร์ก็โน้มตัวลงมาใบหน้าเขาเกือบจะติดหน้าผม สายตาของเขาจับจ้องมองอยู่ที่ริมฝีปากชมพูอ่อนๆ (สีธรรมชาติจริงนะไม่ได้ทาลิป)

"ก็..เออ..ก็.แค่..ไม่อยากเข้าไปกวน" ผมพูดตะกุกตะกักเอามือดันหน้าคริสโตเฟอร์ไว้


"Q_Q" คริสโตเฟอร์

"ก็เห็นอยู่กับสาว..อาบน้ำเสร็จแล้วหรือไง " ผมถามคริสโตเฟอร์ออกไปด้วยน้ำเสียงที่ขุนเคืองกลับมาอีกครั้ง เป็นใครจะไม่เคืองละนี้ขับรถมาหาเพราะจะมาอยู่เป็นเพื่อน แต่คริสโตเฟอร์กลับยิ้มกริ่มส่งกลับมาให้ผม


"ครูหึงผมเหรอ" คริสโตเฟอร์ถามผม ปากเรียวๆสีแดงระเรื่อนั้นอยู่ตรงหน้าผมห่างจากปากผมแค่ไม่กี่เซน ผมถึงกับต้องเมมปากตัวเพื่อสะกดความรู้สึกกับสิ่งที่กับลังยั่วยุปลุกอารมณ์ของผมอยู่ตอนนี้


"ไม่..ไม่ได้หึง..ไม่หึงเลย..จริงๆ" ผมพูดพยักหน้าแต่พอก้มลงมอง ผมก็ต้องกลืนน้ำลายเหนียวลงคอไปอีก คริสโตเฟอร์ก็ยิ่งคืบคลานเข้ามาหาหาผมทุกที ทุกที ผมจะเอียงตัวหลบก็ไม่ได้แขนของคริสโตเฟอร์กั้นผมไว้อยู่แบบหนีบและล๊อกหมดทางไปเลยที่นี้


"ครูมองหน้าผมซิครับ" คริสโตเฟอร์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ผมก็ยิ่งไม่กล้ามอง คริสใช้มือช้อนหน้าผมให้หันไปเผชิญกับเขา


"อืมมม.."ริมฝีปากของคริสโตเฟอร์ประกบกับริมฝีปากได้รูปของผม ผมพยายามที่จะขัดขืนนะในหัวผมมันสั่งแต่ใจมันไม่ทำตาม แต่ร่างกายของผมมันไม่ยอมรับฟังความคิดของผมเลย

         รสจูบที่คริสมอบให้ผมด้วยความชำนาญและช่ำชองทั้งที่อายุยังไม่สิบแปดเลยนะ ที่แน่ๆมันไม่ใช่รสจูบของเด็กหัดใหม่เพราะว่ามันซาบซ่านจนยากที่บังคับปากตัวเองไม่ใหเผลอครางออกมาเบาๆ ลิ้นนุ่มนั้นก็รีบส่วนทางเข้าไปด้านทันทีเข้าไปเสาะหาความหวานในปากของผม ลิ้นผมก็ถูกส่งกลับไปในปากของคริสเช่นกันคริสดูดดุลปลายลิ้นผมเล่นเบาๆ  นิ้วมือคริสกำลังบี้ตุ่มแข็งๆสองจุดที่แปะไว้บนอกผมสลับกัน คริสขยับให้ผมนอนราบลงไปกับพื้นปากคริสก็ยังดำเนินอยู่ไม่ยอมหยุด ปากที่หนาๆทำหน้าที่บดและขยี่ริมฝีปากบางๆอย่างเร้าร้อน น่าแปลกที่สายน้ำที่ไหลลงมาราดรดร่างขอผมและคริสกลับไม่ได้ช่วยดับไฟตัณหามีแต่จะยิ่งเพิ่มความร้อนแรงเหมือนเปลวเพลิงที่รุกโหมกระหนำเหมือนเอาน้ำมันราดลงบนกองไฟ ลิ้นนุ่มๆที่ลากขึ้นลากลงและเวียนวนไปทั่วทุกอณูของร่างกายมันเสียวซ่านมากจนต้องแอ่นร่างขึ้นรับกับการหยอกเย้าของคนเบื้องบน นิ้วมือที่กดจิกและกอดรัดสลับกันไปมาบนแผ่นหลังเพื่อพยายามลดลั่นอารมณ์ความต้องการ ผมพยายามขืนมันไว้


"คะ..คริส..อื้ม!...อ่าห์..." ผมพยามยามเรียกชื่อคริสแต่ก็อดไม่ได้ที่จะไม่ร้องครางตามออกมาด้วย


"ครับ...ว่าไง..ครับ..หึ!..บอกผมซิ...หึ!...ว่าครูไม่งอนผมแล้ว.." คริสโตเฟอร์พูดนี้เขาจะแกล้งผมให้ขาดใจตายใช่มั้ย


"อืมม" คริสโตเฟอร์ดูดลงที่ตรงท้องนอนผม


"ซี้ด!..โอ้วว " มันเสียวมากผมต้องแอ่นตรงส่วนนั้นขึ้นสู้กับปากคริส ผมพยายามกระดกหัวขึ้นมอง คริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นมองผม


"ครูยังงอนผมอยู่ไหม..อืมม" คริสเลื่อนตัวขึ้นมาทาบทับที่ตรงหน้าอกผม ชายเสื้อที่ถูกถลกขึ้นมาด้วย คริสถามผมว่ายังงอนเขาอยู่ไหม พอผมยังไม่ตอบ คริสก็ก้มลง เขาใช้ลิ้นลงตรงกึ่งกลางของหน้าอกแบนและเลื่อนลงไปเรื่อยๆจนจะถึงขอบกางเกงแล้วผมต้องหายใจทางปากช่วย มือหนึ่งก็จับไหล่คริสไว้อยากจะดันออกแต่อีกมือก็กดหัวคริสโตเฟอร์ไว้ไม่อยากให้หยุด


"คริส..พะ..พอ..ก่อน..ครู..อื้ม!..อ่าห์."

"ครู..ผมว่า..ผม..." คริสโตเฟอร์เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างซึ่งผมฟังไมได้ศัพท์แต่ในความคิดในหัวของผมแวปหนึ่ง เขาเป็นนักเรียน


"อืมม..ยะ..อย่า..คริส...นี้..ครูนะ..คริส..อืมมม..พอ..พอ..แล้ว..คริส.ซี้ดดดดดด อ่าห์ " ผมร้องห้ามปรามแต่ร่างหายผมมันก็ไม่หยุดตอบสนองซักทีเหมือนกัน ถึงยังไงผมก็ต้องบอกให้มันหยุดให้ได้เพราะนี้มันผิดมาก ผมจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้


"พอเถอะคริส....หยุดได้โปรด....อย่า...ครูทำไม่ได้" ผมดันคริสโตเฟอร์ไว้เพื่อให้เขาหยุดและคริสก็หยุดแค่ยั่งคงค่อมร่างผมอยู่


แฮ้ก!!!ๆๆๆๆๆ พร้อมเสียงหายใจหอบเหนื่อบของผมสองคนโอยเฉพาะผมเรียกได้ว่าต้องหายใจทางปากร่วมด้วย เขาเรียกว่าเจอวัวหนุ่มเขาไปนี้หอมเลยใช่ไหมเนี๊ยะ!!

"แน่ใจเหรอว่าครูทำไม่ได้..ดูมือครูซิ"คริสโตเฟอร์พูด ผมก็ก้มลงมือผมกำและคลึ่งตรงนั้นอย่างเมามันมาก ส่วนสงวนของคริสโตเฟอร์


"เฮ้ย!!! ผมรีบชักมือกลับ มันพองโตและเต็มไม้เต็มมือ


"เคล้าและก็คลึงราวกับรู้งาน!!..แบบนี้ "คริสโตเฟอร์ยิ้มที่มุมปาก พอโดนแซวผมก็ทำท่าจะลุกหนีแต่ลุกไม่ได้คริสโตเฟอร์ดึงรั้งผมไว้ไม่ให้ลุกไปไหน ผมหันมามองหน้าเขาโดยไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากผม


"ครูกลับมาเร็วครูมาหาผมเหรอ"คริสโตเฟอร์ถามผมถ้าบอกว่ามาหาก็เสียฟอร์มครูแย่เลย


"เปล่าแค่มาก่อน.ครู...เออ...ครูเป็นห่วงบ้านพักนี้ดูซิ ท่อน้ำแตกถ้าไม่มาวันนี้น้ำท้วมห้องแน่ๆเลย" ผมพูดแก้ตัวแต่คนตรงหน้านะไม่เชื่อผมหรอก


"มาหาผมก็พูดมาซิ...แถมครูยังมางอนผมเป็นสาวๆอีกนะ" คริสโตเฟอร์มองจ้องเข้ามาในแววตาของผม

"ครูนี้วิ่งหนีผมเหมือนในละครหรือเปล่า ..มุกที่ผู้กำกับเขาใช้กันบ่อยๆ เดินเข้าไปเจอผุู้หญิงและคิดเองเออเองว่าเขามีอะไรกัน...ใช่มั้ยละ" คริสโตเฟอร์พูด สายตาที่คาดคั้นผมอยู่ไม่ว่าจะพยายามหลบทางไหนสายตาคู่นั้นก็ตามผมไปจนผมจนมุม ต้องยอมจำนนเลยไม่หนีและหันหน้าไปเผชิญหน้าแทน ก็เล่นต้อนซะไปไหนไม่ถูกแบบนี้


"และครูก็เป็นนางเอกวิ่งออกไป" ก็ไม่ได้วิ่งแค่เดินอย่างเร็วเฉยๆ ผมคิดในใจ


"แต่คริสนะขยันง้อ..ว่าแต่ครูหายโกรธยังอะ..ถ้ายังไม่หายจะได้ง้อต่ออีกรอบ.." คริสโตเฟอร์พูดและเลียริมฝีปากตัวเอง


"พอ..พอแล้ว!!..ครูไม่ได้โกรธแล้ว" ผมรีบร้องห้ามปรามดันตัวคริสไว้ ที่อย่างนี้ละขยันเชียวนะ


"ผมกับแก้มไม่ได้มีอะไรกันนะและผมก็เพิ่งกลับมาถึงก็เลยเข้าห้องน้ำอาบน้ำส่วนแก้มก็เดินตามผมเข้าไปในนั่งเองจะไล่ยังไงแก้มก็ไม่ยอมไป ครูเชื่อใจผมหรือเปล่าและแก้มเขาเคยช่วยผมไว้ตอนที่ผมเกือบโดนรุมทำร้ายครู แต่ผมกับแก้มไม่เคยมีอะไรกันเกินเลยไปกว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง..จริงนะครู ผมสาบานได้" คริสโตเฟอร์พูด ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้า

"ถ้าครูไม่ชอบผมจะไม่ยุ่งกับแก้มอีกก็ได้นะ...ด้วยเกียรติเคยเรียนลูกเสือมา" คริสโตเฟอร์พูด


"ครูเชื่อผมซิ ..ผมยังเชื่อครูเลยนะ" คริสโตเฟอร์พูดสายตาที่นิ่งคู่นั้น


"อืม" ผมพยักหน้า


"ทำไมอือละ" ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคริส! อือก็แปลว่าเชื่อไง ยังเลิกคิ้วสูงอีกสงสัยเป็นคำตอบที่ไม่พอใจ
 
"เชื่อใจ! พอใจหรือยังละและเป็นห่วงเพราะว่ามันไม่เหมาะสมนะถ้าครูใหญ่รู้เรื่องเขานายจะโดน"

"ผมรู้ผมก็บอกแก้มไปแล้วว่าอย่ามาหาอีก..สงสัยต้องหาแฟน..." คริสโตเฟอร์พูดก้มหน้ามาหาผมอีกแต่ผมก็ดันตัวเขาเอาไว้ก่อนที่เขาจะทำอะไรผมอีก


"คริสลุกขึ้นก่อนซิ น้ำนองเต็มไปหมดแล้วเนี๊ยะ" ผมพูดบอกคริสโตเฟอร์ เขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับยื่นมือมาให้ผมจับเพื่อยันตัวเองลุกขึ้น คริสโตเฟอร์ถอดเสื้อยืดออกมาบิดน้ำทิ้งและสวมกลับเข้าไปไหม นึกในใจอย่าถอดตรงนี้ได้มั้ย

"ไม่เห็นจะต้องแอบมองเลย..ถ้าครูอยากมองผมนะยินดีให้ครูดูอยู่แล้ว" คริสโตเฟอร์พูดยิ้มๆ


"ครูอยู่บนบ้านนี้แหละ..ผมจะลงไปดูว่าประตูน้ำอยู่ตรงไหน "

"น่าจะอยู่แถวๆนี้แหละคงเหมือนที่บ้านพักของผม...ผมจะได้หมุนปิดมันซะ" คริสโตเฟอร์พูด ผมพยักหน้า


"ใครบอกครูเนี๊ยะว่าเอาผ้ามาอุดแล้วมันจะดีขึ้นนะครู..ฮาๆ " คริสโตเฟอร์หันมาแซวผมในมือผมถือผ้าอยู่ สะบัดหน้าหนีเลยก็มันตกใจนี้หาอะไรไม่ได้ด้วย นึกในใจทำไมเราคิดไม่ได้วะต้องไปปิดประตูน้ำและประตูน้ำอยู่ตรงไหนยังไม่รู้เลย และที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะมัวแต่โมโหนายคริสนี้แหละ ผมยืนมองสักพักน้ำก็หยุดไหล่ นี้คริสโตเฟอร์คงเดินไปปิดประตูน้ำให้เรียบร้อยแล้ว และเขาก็เดินกลับขึ้นมา มายืนมองผม

   ผมยืนลำดับภาพเหตุการณ์เมื่อสักครูเรียกว่ารีเพลย์อีกทีก็ได้นะแบบว่ามันเร็วมาก เสื้อยืดและกางเกงพอมันเปียกน้ำมันก็แนบเนื้อจนเห็นได้ทุกสัดส่วน และยิ่งเมื่อกี่กำไปนี้เต็มมือมาก เชื่อแล้วที่เขาบอกว่าไซ้ฝรังกับคนไทยมันต่างกันเป็นแบบนี้นี่เอง


"ครู" คริสโตเฟอร์มายืนจ้องหน้าผม
 
"เฮ้ย!! "คริสโตเฟอร์เรียกผมอีกครั้งและเสียงดังกว่าเดิม ผมก็ตกใจซิเพราะมัวแต่จินตนาการภาพเมื่อสักครู่ในห้องน้ำแบบว่ามันจบไปนานแล้วแต่ผมในหัวผมยังไม่จบ ผมจำต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอไปก่อนจะ


"ทำไมมายื่นจ้องหน้าครูละ..ตกใจหมด"

"ผมยืนคุยกับครูอยู่..แล้วครูละคิดอะไรอยู่...ครูต้องคิดอะไรกับผมแน่ๆ หรือว่าเสียดายมันสั้นไปหน่อย" คริสโตเฟอร์

"เพี๊ยะ!!"  เสียงฝามือตีลงที่ต้นแขน   "อิว!!" ร้องแบบเด็กฝรั่งชอบร้องเวลาโดนตีหรือเจ็บตัว


"ผมคิดว่าครูประพันธ์ไม่อยู่บ้านนะครูเพราะว่าเขาจะพาแฟนกลับไปบ้านทุกอาทิตย์จะมาอีกทีก็พรุ่งนี้ " คริสโตเฟอร์บอกผม

"แล้วครูจะทำยังไงละ ห้องน้ำก็คงใช้ไม่ได้เพราะว่าไม่มีน้ำ...และต้องรอครูประพันธ์มาซ่อมพรุ่งนี้อีก " ผมพูด นี้น้ำก็อาบไม่ได้ ห้องน้ำก็เข้าไม่ได้แล้วจะให้ผมทำยังไงละทีนี้

"ไปนอนบ้านพักกับผมซิครู ไอ้โป้งไม่กลับคืนนี้นะครู" คริสโตเฟอร์ออกปากชวนผมไปนอนด้วย จะดีเหรอ ขนาดเมื่อกี้ในห้องน้ำยังเกือบเรียกสติแทบไม่ทัน


"ไม่เป็นไรนะคริส ครูว่า..ครูอยู่ได้นะ..ไม่เป็นไร... "ผมรีบพูดปฏิเสธทันที


"ครู..ไม่มีน้ำใช้นะแล้วครูจะเข้าห้องน้ำยังไงละครับ " คริสโตเฟอร์พูดเขาทำหน้าเลิกคิ้วสูง ก็จริงอะนะ


"ไปนอนบ้านพักกับผมก่อนนะครู..และนี้ครูก็รีบกลับมาเพราะว่าจะมาอยู่กับผมไม่ใช่เหรอ" คริสโตเฟอร์พูด


"นะครู" คริสโตเฟอร์พูดเรียกว่าอ้อนจะดีกว่า


"อืมม" ผมพยักหน้าว่าก็ได้ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าคนตรงหน้าทันที


"ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วกันเอาของครูใส่ไปก่อน"ผมบอกคริสโตเฟอร์ เขาก็พยักหน้า ผมเดินไปหาผ้าเช็ดตัวให้ รสจูบเมื่อกี้ทำให้ผมถึงกับเคลิบเคลิ้มจนลืมขัดขืนไปชั่วขณะ ช่างน่าอายจริงๆเขมเอ่ย!!
      ผมเดินกลับออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวส่งให้คริสโตเฟอร์เขาก็รับไปเช็ดตัวเช็ดหัวที่เปียกโซก ผมรีบเดินกลับเขาไปในห้องนอนถอดเสื้อผ้าที่เปียกออกเช่นกัน นุ่งผ้าเช็ดตัวพันกายไว้เฉยๆ ตาก็มองหาเสื้อผ้าตัวไหนจะให้คริสโตเฟอร์ใส่ได้


"ครูผมเปียกอะ" เสียงคริสโตเฟอร์ดังอยู่ข้างๆผมเดินเข้ามายืนประชิดตัวผม อย่าบอกนะว่าจะจูบผมอีกแล้ว หลับตาปี๋

"ครูผมจะเช็ดผมให้ ไม่ได้จะจูบครูสักหน่อย..ครูนี้ก็หื่นใช่เล่นเหมือนกันนะ " ผมลืมตาโพลง มองคนที่เอาผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นมาซับเส้นผมบนหัวผมและขยี่มันเบาๆ ผมก้มลงมองหน้าท้องแบนๆของคริสโตเฟอร์ ถึงไม่มีซีกแพคแต่ก็ทำให้คนตรงหน้าอย่างผมไม่อยากละสายตา และผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่ต่ำกว่าสะดือของคริสโตเฟอร์ผมก้มมองอยู่พักหนึ่งรอให้คนที่กำลังซับน้ำออกจากผมรองทรงของผม ผมรู้สึกว่ามือที่จับชายผ้าไว้ทั้งสองข้างหยุดนิ่งผมเงยหน้าขึ้นมามองดูคริส สายตาคู่นี้มันทำให้ผมใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาเต้นอยู่ข้างนอกแทน

"อันนี้แหละจะจูบ" คริสโตเฟอร์บอกผมเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม ใกล้มาก มากจน


"ครื้ด " เสียงท้องร้องดังมากของคนตรงหน้าผม คริสโตเฟอร์ก้มลงมองดูพุงตัวเองไม่หรอกแบนแบบนี้ 


"หึๆๆ" ผมปิดปากหัวเราะขำคนตรงหน้าผม ยืนเอนหลังผิงกับตู้เสื้อผ้า คริสโตเฟอร์หันมามองหน้าผม

"ฮาๆ "ผมหลุดขำออกมาเต็มเมื่อสักครู่นี้ผมพยายามกลั้นแล้วแหละ

"นี่นายหิวข้าวหรือไง" ผมถามคริสโตเฟอร์


"ร้องดังขนาดนี้ไม่หิวก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วครู" คริสโตเฟอร์พูด ผมเลิกคิ้วมองนี้บ่ายสี่กว่าๆ


"ใช่ผมยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้าแล้วก็มันไม่หิว แต่พอเจอหน้าครูหิวทันที" คริสโตเฟอร์พูด ผมมองหน้าหิวอะไรกันแน่

"หิวครู" คริสโตเฟอร์พูดให้ผมอ่านปาก  ผมรีบหมุดเดินหนีออกไปอยู่นานๆไม่ได้ยิ่งเขาอยู่ในสภาพแบบผ้าเช็ดตัวพันกายแบบหมิ่นด้วยเดี๋ยวโดนเด็กกิน


"ใส่เสื้อผ้าซะ ครูจะทำอะไรให้ทานแล้วกัน..มาม่าผัดนะ ..ได้มั้ย" ผมพูดและหันไปถามคริสโตเฟอร์รับเสื้อผ้าจากผมไปสวม ผมก็สวมเสื้อผ้าเช่นกัน และรีบเดินออกไปจัดการเตรียมหันผัก หันหมู ว่าจะทำมาม่าผัดขี้เมา ผมเหลือบตามองไปที่มือถือ


"โอ้วเชร็ด!! "ข้อความที่ต่อว่าผมจากณัฐกานต์และสายที่ไม่ได้รับ ผมปิดเสียงมันเอาไว้


"เขมเป็นบ้าอะไรถึงได้กลับไปโรงเรียนแล้วทั้งที่วันนี้มันวันเสาร์นะจะรักโรงเรียนอะไรขนาดนั้นเพราะว่าเขมเป็นแบบนี้ไง ถ้ากานต์มีคนอื่นก็ไม่ต้องมาถามหาเหตุผลหรอกนะว่าทำไปทำไม" ผมยืนอ่านแล้วก็รู้สึกผิดนี้ณัฐกานต์คงโทรไปหาแม่ผมและแม่ก็คงบอกว่าผมกลับมาที่โรงเรียนแล้ว


"แฟนส่งข้อความหาเหรอครับครู..เขาโกรธใช่มั้ย..ที่ครูเลือกมาหาผม" คริสโตเฟอร์ถามผม

"อืม...เขาโกรธแต่ครูเลือกมาแล้วนิ..ช่างมันเถอะเดี๋ยววันอาทิตย์ครูค่อยกลับไป..หาเขา..กลับไปคราวนี้คงต้องคุยกัน.แต่ตอนนี้ครูยังไม่พร้อมจะคุย " ผมพูดและหันกลับไปทำอะไรให้คริสโตเฟอร์ทาน คริสโตเฟอร์นั่งเท้าคางมองผมทำกับข้าว


"ครูทำกับข้าวเก่งเนอะทั้งที่เป็นผู้ชาย..หัดไว้ไปเป็นแม่บ้านให้ใครหรือเปล่า" คริสโตเฟอร์พูดแซวผม


"อย่าแซวเดี๋ยวปล่อยให้ท้องร้องซะเลย" ผมพูดขณะที่กำลังตักลงจาน ผมไม่เคยใช่จานชามที่นี้พอเปิดออกมาเพิ่งจะรู้นะว่ามีจานอยู่ใบเดียวเอง


      เฮ้ย!! เรื่องจริงเหรอเนี๊๊ยะ เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายแล้วคนเก่าเขาอยู่ยังไงผมเปิดดูอีกชั้นยังดีที่มีช้อนกับซ้อมสองคู่ ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์ เสียสละให้กินไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวผมค่อยกินทีหลังก็ได้ ผมตักใสจานใบเดียวนั้นแหละและไปวางตรงหน้าคริสโตเฟอร์ เขาหันมามองผม

"ครูไม่ทานเหรอครับ"

"ทานก่อนเลย" ผมพูดขณะที่กำลังปลดผ้ากันเปื้อนออก


"ครู.."
"มันมีจานใบเดียวเธอกินก่อนครูกินที่หลังเธอ"ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์กำลังจะเก็บล้างภาชนะระหว่างที่รอ


"ไม่เอากินด้วยกันจานเดียวกันนี่แหละ มาเลยมานั่ง" คริสโตเฟอร์เดินมาดึงแขนให้ไปนั่งข้างๆเขา ผมก็นั่งลงเขาก็ใช้ส้อมม้วนเส้นมาม่าเอาขึ้นมาเป่าก่อนที่จะส่งมา ทำท่าจะป้อนผม ผมส่ายหัวไม่ต้องป้อนผมจึงเอื่อมมือไปจะคว้าช้อนส้อมมาถือเองแต่คริสดึงกลับไม่ยอม


"ป้อนให้..อ้าปากซิครู .." คริสโตเฟอร์บอกผม ผมก็ค่อยๆ อ้าปากมันเขินซิครับให้เด็กมาป้อนให้ถ้าเป็นเอิร์ธหลานผมจะรีบเลยแต่นี้มันนายคริสโตเฟอร์ และเขาก็ป้อนมาม่าผัดเข้าไปในปากผม


"อืมม." อร่อยดีเหมือนกันนะฝีมือเราเนี๊ยะ


"เป็นไงครู ..ผมเสียสละป้อนครูก่อนเพื่อว่าครูเป็นอะไรไปผมจะได้พาไปโรงพยาบาล อ้อก่อนพาไปจะผายปอดให้ก่อนด้วย..ฮาๆ " นายคริสโตเฟอร์พูดผมมองค้อนไม่วายต้องหาเรื่องวุ่นวายกับปากผมอีกจนได้นักเรียนหื่น

        ผมลุกขึ้นไปหยิบช้อนส้อมอีกคันมาตักมาม่าผัดในจานเดียวกันและนั่งทาน นายคริสโตเฟอร์ก็หยิบมือถือผมไปเปิดดูรูปถ่าย ส่วนผมก็นั่งทานไปด้วยมองหน้าคนข้างๆไปด้วย


“ในรูปเหมือนครูกับแฟนรักกันดีจังนะ” คริสโตเฟอร์พูด


“แต่ในความเป็นจริงผมว่าครูไม่มีความสุขเลยจริงไหม” คริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะก้มหน้าลงไป


“ครูเคยได้ยินไหมร้องเท้าสวยแค่ไหนถ้าใส่แล้วมันกัดก็ต้องถอดมันออก คนรักก็เหมือนกันรักมาแค่ไหนถ้าไปไม่รอดก็ต้องเลิก” คริสโตเฟอร์พูด ผมหยุดนิ่งชั่วขณะก่อนจะหันไปมองคนข้างที่กดเลื่อนดูรูปในมือถือผมและทานไปด้วย

"นี้พี่ชายครูเหรอครับ ..พี่ชายครูเท่อะ ..เขาเป็นทหารเหรอ"

"ทำไมนายรู้ละ"

"ดูแววตาที่ดุดันผมว่าเขาเหมาะที่จะเป็นสไนเปอร์มาก และจากความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อดูท่าทางจะฟิตมาอย่างดี ผมอยากได้แบบนี้ "คริสโตเฟอร์เขาหันมามองผมแวปหนึ่งยิ้มที่มุมปาก

"ครูชอบไหมคนมีกล้ามแขนใหญ่ๆแบบนี้" คริสหันมาถามผม

"เธอมาถามครูทำไมละ เอาไว้ถามแฟนเธอซิคริส" ผมพูด ก้มหน้าลงตักมาม่าผัดใส่ปากเก็บอาการเขิน

"ก็ถามอยู่นี้ไง ..ชอบไหมถ้าผมมีกล้ามแขนแบบพี่ชายครูอะ"

"ก็ชอบมั้ง.." ผมตอบเบาๆ


"เดี๋ยว..ใครแฟนเธอ" ผมสะบัดนหน้าหันไปมองคริสโตเฟอร์ 


"หึๆๆ.." คริสหัวเราะผมในลำคอและหยักไหล่ให้ผมแค่นั้น
   
       คริสโตเฟอร์ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือผมต่อไป ผมนั่งทานผัดขี้เมาฝีมือตัว ผมตักไปจนคำสุดท้าย แต่คำสุดท้ายนี้รู้สึกแปลกๆเส้นสุดท้ายนี้มันไม่ได้มาจากจานผมแต่ว่ามันเหมือนกำลังเชื่อมโยงมาจากคนข้างๆ

         ผมสองคนกินกำลังกินเส้นเดียวกันอยู่เหรอ เส้นยังคาอยู่ที่ปากของผมและอีกส่วนก็อยู่ปากของคริสโตเฟอร์พอคริสหันมาเห็นรีบหมุดเก้าอี้หันมาเผชิญหน้ากับผมทันที ผมส่ายหน้าว่าไม่นะแต่อีกคนพยักหน้าว่าเอา ยังมีควักมือให้ผมเข้าไปหาเขาผมส่ายหน้าว่าไม่เอาอะจนอีกคนต้องเม้มปากเป็นฝ่ายรุกเขามาแทนเข้ามาเรื่อยๆ ปลายจมูดคริสโตตเฟอร์ชนเข้ากับปลายจมูกของผม มือของคริสโตเฟอร์ก็รั้งเอวผมไว้ไม่ให้ผมขยับหนีผมหลับตาปี๋ไม่กล้ามองตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยคิดว่าจะทำแบบนี้กับใครเลยแต่ก็เคยเห็นแต่ในหนังสือการ์ตูนและจู่ๆก็มีผู้ชายมาทำแบบนั้นกับผมจะทนดูได้ยังไง รู้สึกได้ว่าริมฝีปากใครบางคนกำลังเลมอยู่ที่ริมฝีปากของผมอย่างเมามัน แขนผมถูกยกให้ไปคลองไว้แบบโอบรอบคอของคริสโตเฟอร์แทน ลิ้นนุ่มเริ่มชอนไชรุกร้ำเข้ามาในปากผม

"คริส!!" ผมทั้งคู่ต้องเบิกตาโพลงมีคนมาเรียกคริสโตเฟอร์
****************************************************************************************
ไม่มีอะไรน่าตกใจแค่เพื่อนเรียก อย่าเพิ่งนอยด์นะ ตอนหน้ามี NC เบาๆ +18 เมื่อครูเขมกับคริสต้องนอนเตียงเดียวกันอะไรจะเกิดขึ้นนะ อยากบอกว่าแก้ไม่รู้กี่รอบเขียน NC ไม่เก่ง
ขอบคุณที่มาติดตามกันนะคะ รักคนอ่านจัง

[Wut_Sv]

อร๊ายยยยยยยยยยยย เกือบไปแล้วววววววว 555

ตอนนี้ไม่มีไรมาก สวีทหวานกันอย่างเดียว

ว่าแต่ใครเข้ามาเรียกคริสเนี่ย จะงานเข้ามั้ย มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบบ 

[NuNam]

นายคริส น่ารักไปไหน ไวไฟเฟร่อออออ แต่คนอ่านชอบ 5555 

[ฤดูใบไม้หลากสี]

เขมน่ะนะ ถ้ายังยึดติดกับกานต์ในเรื่องว่าอยากสร้างครอบครัว ระวังจะเสียคริสไป แหมขยำเขาขนาดนั้นอะนะ ให้เด็กซอย ๆ ไป

คนมาเรียกจะเป็นครูหรือเพื่อนดีนาาา

[yowyow]

 

[iceman555]

อร๊ายยย. ฟินๆๆๆๆ

[GuoJeng]

รอลุ้นตอนหน้าคับ ๕๕๕

[netich]

 

[Alice111]

"คริส!!" ผมทั้งคู่ต้องเบิกตาโพลงมีคนมาเรียกคริสโตเฟอร์

        เสียงเรียกดังอยู่ทีหน้าบ้านพักผม ผมรีบดันอีกคนออก และคริสโตเฟอร์ก็ลุกขึ้นไปอย่างหัวเสียผมเองก็นั่งเอานิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเอง วันนี้โดนไปกี่ทีแล้ววะเขม!! อยู่กับณัฐกานต์มายังไม่เคยโดนจูบมาราธอนขนาดนี้เลย ผมเก็บจานที่ว่างเปล่าหันไปล้าง


"อะไรของมึงวะ" คริสโตเฟอร์ตะโกนถามผู้มาเยือน


"คืนนี้พวกกูจะไปผับพี่ปืนกันวะ เขาบอกว่าคืนนี้ไปได้ ไม่มีตำรวจและคืนนี้ก็มีโคด้วย" ผมได้ยินการสนทนาของคนข้างล่าง คริสโตเฟอร์หันมามองผมมีโคด้วยโคโยตี้ซิท่า คริสหันมาเหล่มองผม


"ไม่เอาวะ กูเหนื่อย" คริสโตเฟอร์ตะโกนตอบไป

"ห๊ะ!! ทำอะไรเหนื่อยวะ"

"เออ..กูเหนื่อยแล้วกันไม่อยากไปและกูก็ไม่ชอบดูโค." ผมแอบยิ้ม


"เหรอ!! ถ้ามึงไม่ชอบไปดูโคแล้วมรึงชอบดูอะไรวะ โคออกจะน่ารัก โคโยตี้นะโว้ยเฮ้ย!! " ผมหันไปเหล่มองจะใจอ่อนไปกับเพื่อนมั้ย

ติ๊กต๊อกๆๆๆๆๆๆๆ  โคโยตี้สาวๆสวยๆ หุ่นดีดี จะไปไหมละ ?


"ไม่ไปวะ กรูชอบดูครูมากกว่า. "


"อ้อ..เออ..ดีวะ ชอบดูครู  ......เว้ยย!!! "

"กูชอบอยู่ดูแลครูเขามากกว่าครูอยู่คนเดียวอันตราย" ผมคิดในใจจะอันตรายก็เพราะนายนี้แหละที่อยู่กับผม

"เออ...เหรอ...อันตรายตรงไหนวะ..ถ้าในนี้อันตรายก็ไม่มีไหนปลอดภัยแล้วมั้งนี้มันโรงเรียนนะเว้ยเฮ้ย"

"เออ..มึงไปกันเถอะจะไปปล่อยน้องนก น้องแมว น้องต่ายที่ไหนก็ไปเถอะกูไม่ไปวะ"

" เออ..ตามใจวะ อย่าโทรให้กูกลับมารับนะมึง..ฟักมึง!!  " ผมส่ายหัวให้กับเด็กเกรียนๆแต่มันก็มีสีสันดีนะ
ผมกำลังเก็บล้างภาชนะด้วยน้ำขวดที่มีอยู่ และที่แน่ๆ ผมกำลังยิ้มดีใจที่เขาไม่ทิ้งผมไป


"พอบอกไม่ไปนี้ยิ้มดีใจขนาดนี้เลยเหรอ..ไหนบอกอยู่ได้ไง..." นี้ขนาดหันหลังให้นะ  คริสโตเฟอร์ยังแอบมายืนข้างหลังผมและพยายามชะโงกหน้ามองผม ผมก็หันหนียังตามอีก ยังอีกจนจะหมุนรอบตัวแล้วเนี๊ยะ!!!
 
"พอแล้วคริส!!"

"ผมชอบมองเวลาครูเขินอะ..ผู้หญิงนี้ชิดซ้ายไปเลยนะ ฮาๆ "

"หยุดแซวได้แล้ว...และนี้ครูว่าจะตรวจการบ้านซะหน่อยเมื่อวานกลับไปก็เหนื่อยเลยไม่ได้ตรวจ" ผมพูดคริสโตเฟอร์ช่วยผมเอาผ้าแห้งมาเช็ดที่ผมล้างแล้วเก็บเข้าตู้เก็บของ

"ดีเลยผมโหลดหนังใหม่มา Fast and furious 7 ผมเอามาเปิดดูกับครูนะ" ผมซะบัดหน้าไปมองก็บอกอยู่ว่าจะตรวจการบ้าน


"ครูบอกว่าจะตรวจการบ้าน" ผมหันไปบอกนายคริสโตเฟอร์

"ก็ตรวจไปซิครับผมนั่งดูใกล้ๆไม่เห็นเป็นอะไรเลยไม่ได้รบกวนซะหน่อย..." ผมหันไปเหล่ ภาพเมื่อกี้ขนาดผมกับเขานั่งกินมาม่ายัง....อื้ยยยย!! ไม่อยากคิดและดูคนที่พูดว่าไม่รบกวนพูดไปนิ้วนี้ไต่ไปตามแขนผม มันน่าไว้ใจได้ไหมละ


"เพี๊ยะ"

"อิววว" ร้องซะเสียงหลงขนาดนี้ผมตีจริงๆเลยเจ็บไง


"ถ้าอย่างนั้น...ผมไปเอาฮาร์ดไดรฟ์ก่อนนะครูและจะออกไปาซื้อขนมด้วย ครูเอาอะไรไหมครับ " คริสโตเฟอร์ถามผม


"น้ำแข็งมาสักหนึ่งถุงแล้วกันและเธอจะซื้อเครื่องดื่มมาด้วยก็ได้นะ..เอาตังครูไปคริส"

"โธ่ที่รัก! เรื่องเล็กน้อยนะเดี๋ยวเขาจัดให้" ผมสะบัดหน้ามามองคนที่เรียกผมว่าที่รัก คริสโตเฟอร์หายออกไป ผมก็ลงไปขนพวกสมุดการบ้านนักเรียน ผมก็ยกเอาทีวีหน้าจอ 32 นิ้ว ยกขึ้นมาวางไว้ เดี๋ยวคริสโตเฟอร์เขาจะมาดูหนังที่นี้


" กลับมาแล้วครับ" เสียงคริสโตเฟอร์เดินเข้ามาในบ้านพัก ผมหันไปมองในมือถือถุงขนมขบเคี้ยวมาเพียบเลยและพวกเครื่องดื่ม ผมมองว่าทำไมซื้อมาเยอะอย่างนี้นะ ผมนั่งบนโซฟา โซฟาที่นี้มีตัวเดียวและมันก็นั่งได้สองผมก็เอาโต๊ะมาตั้งข้างๆเพื่อวางสมุด ส่วนคริสโตเฟอร์ก็สาละวนกับการต่อสายเชื่อมกับฮาร์ดไดรฟ์ของเขา เป็นเครื่องเล่นขนาดพกพา พอคริสเปิดดูผมก็อยากดูนะแต่การบ้านก็อยากตรวจ แล้วอย่างนี้จะมีสมาธิไหมละและไหนผมจะต้องระวังคนข้างๆผมนี้อีก


"น้ำครับ..ที่รัก" คริสโตเฟอร์ส่งกระป๋องเครื่องดื่มาให้ผมหนึ่งกระป๋อง ก่อนจะทรุดลงนั่งข้างๆผม นั่งแบบนั่งเบียดเลยดีกว่าผมก็ก้มหน้าลงเปิดสมุดเล่มแรกขึ้นมาตรวจการบ้านผมรู้สึกว่าไหล่หนักๆพอหันไปดู อ้อ! คริสโตเฟอร์เอาหัวเขามาพาดไว้บนไหล่ผม ตาก็จับจ้องอยู่ที่หน้าจอ ผมก็ปล่อยให้เขาพิงแบบนั้น แต่ก็หันมาเหล่มองเป็นระยะๆ


"อะ..อ้าปากซิ..ป้อน" คริสโตเฟอร์เขาส่วขนมขบเคี้ยวมาจ่อไว้ที่ปากผม พยักหน้าว่าเขาจะป้อน ผมก็อ้าปากงับมันลงไปความรู้สึกรักแรกกลับมาอีกครั้ง

           ผมนั่งตรวจงานไปด้วยดูหนังไปด้วยและกินขนมกับคนข้างๆนี้ไปด้วย อันที่จริงเด็กก็ไม่ได้สร้างบ้านเสมอไปอย่างที่เขาว่าไว้ ผมหันไปหันมาและคนข้างๆผมก็เงียบไปแล้ว ผมก้มลงมองอีกทีคราวนี้หลับปุ๋ยผิงหัวไหล่ผมอยู่ ผมกลัวเขาจะหลับไม่สบายเลยขยับว่าจะลุกพอผมยกแขนถือหนังสือไว้คริสก็ไถลมากอดลำตัวผมแทน ผมก็คงต้องปล่อยให้เขานอนกอดผมไปแบบนี้ใช่ไหม มันคงต้องใช่แล้วแหละ เหมือนเด็กน้อยเลยนะเรานะ


"คริส!!" ผมเห็นว่าเขาหลับไปได้สักพักจึงปลุกเรียกให้เขาตื่น


"ครับ..."คริสตอบรับการเรียกขานจากผมแต่ตายังหลับอยู่เลย


"ตื่นได้แล้วนี้มันจะทุ่มหนึ่งแล้วนะนายหิวหรือเปล่า" ผมถามคริสโตเฟอร์


"จริงซิครู...ครูละหิวมั้ย  ผมยังอิ่มมาม่าผัดฝีมือครูอยู่เลยอะ..เป็นมาม่าผัดที่อร่อยที่สุดในโลกก็ว่าได้ " คริสโตเฟอร์ค่อยปรือมองผมก่อนจะบิดขี้เกียจและถามผมกลับ

"หึๆๆ"

"ยังมาขำครูอีกนะตกลงอร่อยจริงปะเนี๊๊ยะ"


"อร่อยครับดูซิผมกินไปตั้งเยอะ กินเยอะกว่าครูอีกนะ" คริสโตเฟอร์พูด


"ก็นายเล่นกินไปจนพุงกางขนาดนั้น ..เดี๋ยวครูกินมาม่าต้มก็ได้ครูไม่ค่อยหิวเท่าไหร่" ผมพูดและดันคนที่ผิงผมอยู่ให้ลุกได้แล้ว และผมเดินไปหยิบพวกของใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าหยัดใส่กระเป๋าเป้ ผมจะต้องไปนอนที่บ้านพักกับคริสโตเฟอร์ ในกระเป๋าเล็กๆของผมมันมีพวกเจลที่ผมเอามาเพื่อว่ามากับณัฐกานต์และผมก็ต้องใช้มัน


"ไม่เอานะเขม คิดอะไรบ้าๆ " ผมสะลัดความคิดบ้าๆออกไปก่อนจะหยิบมันออกไปจากกระเป๋าใบเล็กและหยิบพวกยาสีฟันและแปรงสีฟัน ครีมล้างหน้า ครีมทาหน้าหยัดใส่ลงไปแทน


"ครูขับรถไปจอดที่หน้าบ้านพักผมได้เลยนะ เพื่อว่าครูจะกังวลถ้าจะจอดตรงนี้" คริสโตเฟอร์พูดผมพยักหน้าก็จริงนะผมเป็นหวงรถเหมือนกันและที่สำคัญรถคันนี้ผมรักมากพี่ต้นให้ผมมานิมันทำให้ผมไม่คิดอยากจะซื้อใหม่

"ผมเอากระเป๋าผมใส่ไว้ในรถครูนะครับ..เจอกันที่บ้านนะครับ..ที่รัก"คริสโตเฟอร์พูดเขาเดินลงไปก่อนและขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปก่อน

         นี้ผมกำลังจะนอกใจจริงๆใช่มั้ย ผมหันมากดเปิดมือถืออีกครั้ง พอเครื่องเปิดปุ้มสิ่งที่ปราฏกบนมือถือคือ ข้อความต่อว่าผมต่างๆนานาจาก ณัฐกานต์ผมก็เลือกที่ปิดมันลงไปอีกครั้ง

          ผมเดินลงจากบันไดบ้านและขับรถออกไปที่บ้านพักของคริสโตเฟอร์จริงอย่างที่คริสพูดนะ
"รองเท้าต่อให้สวยแค่ไหนถ้าใส่แล้วเจ็บก็ต้องถอดออก ก็เหมือนคนรักต่อให้รักมากแค่ไหนถ้าไปกันไม่รอดก็ต้องเลิก"
ผมเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ระหว่างที่ผมกุมพวกมาลัยผมเหลือบไปเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายผมถอดมันออกและโยนใส่ไปที่ลิ้นชักในรถ 

"ความรักของเรามันคงถึงทางตันแล้วละกานต์..ขอบคุณนะที่เคยรักกัน" ผมพูดเบาๆ ผมขับรถตรงไปที่บ้านพักของคริสโตเฟอร์ เห็นมีเพื่อนของคริสมายืนคุยด้วยสี่หน้าคน ผมนำรถเข้าไปจอดด้านข้างของบ้านพักคริสโตเฟอร์ คริสโตเฟอร์รีบเดินแย้งผมถือพวกกระเป๋าเสื้อผ้าผมและของคริสไปถือเอง พวกเพื่อนๆของคริสโตเฟอร์มองผมกันคริสโตเฟอร์สลับกันไปมาอยู่พักหนึ่ง

"สวัสดีครับครู..ไอ้คริสมันบอกพวกผมว่าครูน้ำแตกในห้องน้ำ " ผมสะบัดหน้าไปมองว่ายังไงนะและหันมามองพ่อตัวดี ผมเข้าใจความหมายนะ

"ไอ้เชี้ยปันกูบอกว่าแป๊ปน้ำในห้องน้ำครูแตก" คริสโตเฟอร์หันไปทำท่าโบกเพื่อนเขา

"ขอโทษครับครูผมคงได้ยินเพี้ยนไป แป๊ปน้ำในห้องน้ำครูแตกเหรอครับ" เพื่อนของคริสถามผม

"ใช่แล้ว..ครูเลยต้องมาค้างกับคริสนะ"ผมพูด

"Q_Q" ทุกสายตาเบี่ยงไปทางคริสโตเฟอร์

"แค่คืนเดียวนะ..พรุ่งนี้ครูประพันธ์คงจะมาแล้วครูรอให้ครูประพันธ์ซ่อมแป๊ปน้ำให้ก่อน" ผมรีบตอบแทนคริสโตเฟอร์ทันที ผมขยิบตาให้พ่อตัวดีช่วยกันบ้างซิ

"ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยผู้ชายทั้งคู่ถ้าผู้ชายนอนด้วยกันไม่ได้แล้วมึงจะให้กูไปเอาหมาที่ไหนมานอนวะ" คริสโตเฟอร์ถามเพื่อน

"อืมม" พร้อมกันมาก แต่สายตาแต่ละคนนี้ ผมว่าไม่มีใครเชื่อยุคต์นี้สมัยหนีแหล่งข่าวเยอะแยะไปทำไมเขาจะไม่รู้จัก ชายรักชายละครับ

"ถ้าอย่างนั้นพวกกูไปเตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัวหล่อจะออกไปหา...บ้างอะไรบ้างนะคริส..เออ..พรุ่งนี้พวกกรูไม่ซ้อมบาสกันนะดูท่ามรึงจะ...เหนื่อยละงานนี้ ..ไปก่อนนะ ..ไปก่อนนะครับครู "
พวกเพื่อนๆคริสโตเฟอร์พูดและพากันแยกย้ายไป ผมหันมามองหน้าคริสโตเฟอร์ ก็เพื่อนเล่นแซวแบบนี้ ผมคิดถูกหรือคิดผิดนะที่มานอนด้วยเนี๊๊ยะ

"เข้าบ้านเถอะครับครู" คริสโคเฟอร์บอกผม ผมก็เดินขึ้นไปบนบ้านพัก วันนี้ดูสะอาดตากว่าวันก่อนเยอะเลย

"แม่บ้านมาทำความสะอาดให้นะครับครู..เขาจะมาทำให้อาทิตย์ละครั้ง" คริสโตเฟอร์หันมาบอกผม

"อืมม...ที่จริงเธอหัดทำเองก็ได้นะและผู้ชายทำงานบ้านนะมีเยอะแยะไป" ผมพูด

"เอาไว้รอเป็นพ่อบ้านให้ครูก่อนแล้วผมจะหัดทำนะครู" คริสโตเฟอร์หันมาพูดว่ารอเป็นพ่อบ้านให้ผมก่อน แอบชำเรืองตามอง คิดจะแย้งตำแหน่งพ่อบ้านจากผมงั้นหรอ!!

  "ครูหิวไหมผมต้มมาม่าให้ ผมต้มมาม่าอร่อยนะครู" ผมหันไปมองหน้าคนที่บอกว่าต้มมาม่าอร่อย ผมว่าเด็กเล็กก็ต้มอร่อยนะถ้าอย่างนั้นนะ ฉีกยิ้มให้ผมอีกและคริสก็เดินไปกรอกน้ำรินใส่กาต้มน้ำไฟฟ้า ส่วนผมก็จัดการหยิบเสื้อ้ผ้าจากระเป๋าออกมาใส่ไม้แขวน ให้ดูเรียบร้อย

"ครูแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าผมก็ได้ครับ" คริสโตเฟอร์ละสายตาจากกาต้มน้ำร้อนหันมาบอกผม ผมพยักหน้า ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของคริสก็ตู้เสื้อผ้าผู้ชายนะ มันก็รกเป็นเรื่องปกติ  ผมเห็นคริสโตเฟอร์สาละวนกับการต้มมาม่าให้ผมทาน คงจะอร่อยจริงอย่างที่เขาบอกแน่ๆ 

          ผมจัดการเปิดตู้ค้างไว้และรื้อเอาเสื้อผ้าออกมาหมดเลย ผมเห็นว่าตูเสื้อผ้าของเขามีลิ้นชักเยอะอยู่ผมคิดว่าจะเอาพวกเสื้อยืดพับใส่ไว้จะดีกว่าและวางแบบเสียบไว้เรียงเป็นสีให้ด้วยจะได้หยิบได้สะดวก

"ครูทำอะไรนะครับ"

"ครูจัดตู้ให้เธอไง" คริสโตเฟอร์เดินมาหาผม ผมหันไปมองหน้าเขาว่าผมอยากทำให้ เห็นเขาแบบนี้แล้วผมรู้สึกว่าเขาคงไม่ค่อยมีใครทำให้เหมือนเช่นผมแม่ผมทำให้ผมตลอดและผมก็เรียนรู้จากแม่รดาของผมนี้แหละแต่คริสโตเฟอร์ซิแม่เขาคงไม่มีเวลาที่ดูแลเขาเหมือนเช่นแม่ผม ต้องดูแลรีสอร์ทไหนจะลูกใหม่ที่เพิ่งเกิดมาอีก ผมหันไปจัดการแยกเสื้อผ้าจะได้เป็นสัดเป็นส่วน  เสื้อผ้าพวกนี้ของคริสโตเฟอร์ยี่ห้อดีดีทั้งรั้น จะว่าไปแม่เขานี้ก็ซื้อเสื้อผ้าให้คริสได้ทันสมัยดีเหมือนกัน เช่นพวก Shaps , Desel , Jaspal ผมเลือกแขวนเสื้้อผ้าใส่ไปเที่ยวไว้อีกด้านและชุดนักเรียนของคริสโตเฟอร์ ถุงเท้าก็ม้วนจับคุู่ให้เรียบร้อย กางเกงยืดก็พับเก็บให้อย่างเรียบร้อยเช่นกัน

"ครูมาทานก่อนเถอะเดี๋ยวมาม่าอืด" คริสโตเฟอร์บอกผม ผมพยักหน้าเดี๋ยวค่อยมาจัดให้ต่อก็แล้วกัน ผมเดินมานั่งที่โต๊ะกลมเล็กๆ บ้านพักนักเรียนนี้ก็ดีเหมือนกันมันน่าอยู่กว่าหอพักหน่อยมีมุมเล็กๆไว้ทำอาหารง่ายที่ใช่ไมโครเวฟแต่ไม่มีเตาแก๊สแค่นั้น

"อร่อยแน่นะ" ผมถามคริสโตเฟอร์ เขาต้มมาม่าสองห่อเอาไว้

"ไหนเราบอกครูว่าไม่หิวไง"

"ไม่อยากให้ครูนั่งกินคนเดียวผมรู้ว่านั่งกินคนเดียวมันเหงา" คริสโตเฟอร์พูด

"ผมเลยต้องคอยออกไปกับเพื่อนตลอดไปอย่างนั้นแหละครู...ไปแค่ไม่ให้ตัวเองรู้สึกเหงาแต่จริงๆ " คริสโตเฟอร์พูด เขาก็ใช้ส้อมตักมาม่าทาน ผมก็นั่งทานไปด้วย

"แม่เธอไม่มาหาเธอบ้างเหรอคริส"

"แม่ผมนะแอบมาบ้าง...ผมกับเข้ากับพ่อเลี้ยงไม่ค่อยได้ครับครู..คงเพราะว่าผมไม่ชอบภาษอังกฤษมั้งครับและผมก็มีปัญหากับทางโรงเรียนเรื่องนี้ประจำผมเกือบไม่จบม.ต้น จนแม่มาขอร้องให้ผมไปแก้ศูนย์ที่ติดอยุู่ตั้งแต่เทอมแรก..แม่นะรักผมมากแต่แม่ก็รักสามีใหม่ของเขาด้วย ผมรู้ว่าแม่ลำบากใจนะครับครู"

"ดังนั้นเธอควรจะทำให้เธออยู่บนโลกนี้ได้ด้วยตัวของเธอเองคริส" ผมพูด ผมแตะที่หลังมือของคริสโตเฟอร์

"มีอะไรที่ครูช่วยได้ครูยินดีนะและเต็มใจด้วย" ผม คริสโตเฟอร์พยักหน้าเบาๆ ผมสองคนทานกันต่อและคริสโตเฟอร์ก็เป็นคนเก็บล้างเองผมกลับไปจัดตู้ให้คริสโตเฟอร์ต่อแยกว่าชั้นไหนใส่อะไร แย้งกางเกงยางยืดให้เป็นสัดส่วน คริสโตเฟอร์เข้ามาช่วยผม พอทุกอย่างเข้าทีเข้าทาง ผมกับคริสโตเฟอร์ช่วยกันจัดจนเป็นระเบียบเรียบร้อยคราวนี้จะหยิบจับอะไรก็สะดวกแล้วซิ

"ครูครับขอบคุณนะครับ ไม่เคยมีใครมาทำให้ผมแบบนี้เลย" คริสโตเฟอร์พูด ผมหันไปมองทำท่าจะร้องไห้ ไม่อยากจะเชื่อนะว่าดูเขาเหมือนแข็งนะแต่ก็มีมุมที่เรียกว่าอ่อนโยน ผมตรงเข้าไปกอด

"ไม่เป็นไรอันไหนครูทำให้ได้ครูก็ทำให้นะ" ผมบอกคริส ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเองมันเกือบจะห้าทุ่มแล้วนิ

"ครูอาบน้ำก่อนไหมครับเดี๋ยวผมอาบที่หลังครู" คริสโตเฟอร์ถามผม  ผมพยักหน้าก็ดีนะ

"ก็ได้คริส" ผมตอบตกลงว่าผมอาบน้ำก่อนผมเดินไปในห้องน้ำก่อนเลย ผมเห็นคริสโตเฟอร์กำลังเล่นมือถือตัวเองอยู่ที่นอนรออาบน้ำหลังผม ผม ปิดประตูแต่ว่ามันล๊อกไม่ได้นี้

"คริสประตูห้องน้ำเธอมันล๊อกไม่ได้นิ" ผมเปิดประตูโผ่หน้ามาถามคริส

"ใช่ครับครูมันล๊อกไมได้ ทำไมเหรอครู" คริสโตเฟอร์ละสายตาจากมือถือขึ้นมาถาผม

"เออ..คือ.." ผมจะพูดยังไงดีแบบนี้ผมจะกล้าอาบน้ำไหม

"ครูกลัวผมแอบดูเหรอครู ...ผมนะไม่ใช่พวกถ่ำมองนะ เพราะว่ามันมองเห็นไม่ชัด ผมชอบเปิดดูเลยครู....เห็นแบบจะจะมันได้อารมณ์กว่าเยอะ" คริสโตเฟอร์พูด นั้นแหละที่ผมกลังจะเปิดเข้าไปดูผมนี้แหละ

"ผมไม่เปิดเข้าไปหรอกครับครู..ผมรอให้ครูเปิดให้ผมดูดีกว่า..ตื่นเต้นกว่าเยอะ" ผมจะอมยิ้มดีใจทำไมและผมก็ปิดประตูห้องน้ำถอยหลังกลับเข้าไป ผมอาบนำเสร็จก็รีบแต่งตัวด้วยชุดนอนที่ผมสวมใส่ปกติ ชุดนอนกางเกงขายาว พอเสร็จเรียบร้อยก็รีบออกจากห้องน้ำคริสโตเฟอร์จะได้อาบน้ำต่อจากผม 
 

"เฮ้ย" ผมร้องซะเสียงหลงถึงแม้จะมีผ้าเช็ดสวมพันกายไปครึ้งท่อน


"ครูตกใจทำไมละครับ"  คริสโตเฟอร์ถามผม  "หึๆ " แถมยังขำผมด้วยนะ

"ว่าแต่ครูเถอะ ใส่ซะมิดชิดขนาดนี้เลยเหรอครับเวลานอน" คริสโตเฟอร์ชี้ที่ชุดที่ผมสวมอยู่ ผมก้มลงมอง

"ก็ใช่นะซิใครดังนั้นเธอไม่มีทางเห็นสัดสวนของครูแน่นอน" ผมพูด หยักคิ้วให้ด้วย ว่าแต่ผมจะนอนเตียงไหนละ

"ครูนอนเตียงไหนละคริส" ผมถามคริสโตเฟอร์เขาหันมามองหน้าผมและเบนสายตาไปที่เตียงนอนเขาไง

"นอนเตียงผมไง เตียวเดียวกันนี่แหละทำไมเหรอครู"

"เตียงเธอเล็กนิดเดียวนะ"

"ผมกลัวไอ้โป้งมันว่าเอานะครูมันหวงเตียงมัน" คริสโตเฟอร์พูด ผมถึงกลับต้องกลืนน้ำลงคอเตียงนี้มันเตียงเดี่ยวนะถ้านอนสองคนผมว่าต้องก่ายกันนอนแล้วแหละมั้ง

"ครูว่ากลับไปนอนบ้านครูดีกว่าคริส..คือครูไม่อยากเบียดเธอนะ"

"ครู..จะทิ้งผมไว้คนเดียวจริงๆเหรอ นี่ผมไม่ไปกับเพื่อนเพราะอยากอยู่กับครูนะ" คริสโตเฟอร์พูดผมหันมามองคริสโตเฟอร์ ทำยังไงละ เมื่อตอนบ่ายก็ทำผมซะกระเจิงไปพักหนึ่งแต่ว่าเอาวะเขมต้องผ่านไปได้คืนเดียว

"โอเคครูนอนนี้ก็ได้...ก็แค่คืนเดียวเนอะ" ผมเห็นสีหน้าคริสโตเฟอร์ก็ไม่กล้าทิ้งเขาไป

"ไม่แน่พรุ่งนี้ครูอาจจะติดใจก็ได้นะ.ฮาๆ” คริสโตเฟอร์พูดพร้อมกับหัวเราะชอบใจ  ผมรีบหันไปหาอะไรปาตามหลังไปทันที และคริสก็เดินผิวปากเข้าห้องน้ำไป    ทะลึ่งจริงๆ 
*******************************************************************************************
มีต่อข้างล่าง NC เบาๆของคริสและครูเขม
[/font][/size]