ตอนที่16
ครอส talkตลอดช่วงสอบผมกับเพลินไม่ได้เจอหน้ากันเลย แม้กระทั่งแชทคุยกันสักแอะก็ไม่มีเพราะเพลินบอกว่าต้องการมีสมาธิอ่านหนังสือผมจึงไม่รบกวนเขาตามที่เคยให้สัญญาเอาไว้ ถ้ารำคานเมื่อไหร่ก็จะหยุด...แม้ว่าเรื่องของไอ้คุณพี่นารายณ์จะจบไปแล้วก็ตาม
บอกตรงๆว่าวันที่เพลินมาหาผมที่คณะผมเจ็บมาก
เจ็บที่เขาทำร้ายตัวเองและเจ็บที่ต้องทนฟังเพลินจะคิดยังไงผมไม่รู้หรอกนะแต่ ณ จุดนั้นผมคิดว่าตัวเองเป็นแค่ของตาย พอมีเรื่องอะไรก็แจ้นมาหาเดี๋ยวดีขึ้นหน่อยก็กลับไปตามไอ้พี่นารายณ์เหมือนเดิม ยิ่งตอนชวนเพลินไปดูหนังพี่นารายณ์โผล่เข้ามาผมแทบเป็นบ้า ทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองบากหน้ามาหาไอ้เคสถึงคณะ มันก็รู้หน้าที่นะ...ซ้ำเติมซะกูแทบร้องไห้เลยสัส!
แต่คนดีของผมก็คือคนดีของผมอยู่วันยังค่ำ เพลินตามหาผมไปทั่วเพื่อบอกว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกับพี่นารายณ์อีกต่อไป
แอบดีใจนิดๆนะ อยากรู้เหมือนกันว่าอุตส่าเอาเรื่องนั้นมาบอกผมทำไม ยิ่งตอนดูหนังแล้วเขามาเกาะแกะผมแบบกลัวๆนั่นยิ่งโคตรพรากสติกูเลย
เพลินทำผมกลายเป็นคนบ้าดูหนังผีแล้วนั่งอมยิ้ม
เพลินยอมให้ผมจีบแบบเปิดเผย แม้ไม่พูดออกมาตรงๆแต่ก็รู้นะว่าอ่อยอยู่
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของผมแต่เพลินยังมีสอบพรุ่งนี้บ่ายอีกตัวนึงผมเลยกลับมานั่งคอมที่คอนโดอย่างสงบ ใจก็นับถอยหลังรอเวลาเจอเพลินไปด้วย กะว่าพรุ่งนี้จะไปรอรับหน้าห้องสอบเลย
“ทำหน้าหื่น คิดถึงเพลินอยู่อ่ะเดะ”มารเสียงใสเอ่ยแซว ผมชายตามองมันนิดนึงก่อนจะหันมาสนใจเฟสบุคต่อ เคสฮึดฮัดไม่พอใจเดินมาลากเก้าอี้ผมห่างออกจากคอม
“ทำไร เรียกร้องความสนใจเหรอมึงอ่ะ ผัวไม่รักรึไง”
เพี๊ยะ
น้องเวรแม่งตีแขนผมซะแสบเมื่อโดนจี้ใจดำเข้าไป
“คิดถึงมันนักมึงก็ไปหามันที่ห้องดิวะ ถึงมันจะอ่านหนังสืออยู่แต่มันคงไม่ขับไล่ไสส่งมึงหรอก”ผมว่าพลางไถลตัวกลับมาหน้าคอมอีกครั้งปล่อยน้องชายตัวเองนั่งหน้างออยู่บนเตียง
“ไปได้กะผีสิ!! ไปก็เจอยัยไก่แจ้ซันนี่จิกใส่ตายพอดี!”
“อ่อ กูลืมไปว่าช่วงสอบซันมาติวหนังสือที่ห้องแวน หึหึหึ ติวกันสองต่อสองไม่รู้จะติวอะไรกันบ้าง”
“โว๊ยยยยย พี่ครอสนิสัยไม่ดี รู้ว่าน้องคิดยังไงแล้วยังจะแกล้งอีก”ผมส่ายหน้าอย่างระอา แม้ว่าจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่พวกเรารู้เรื่องของกันและกันแบบหมดเปลือก เริ่มจากผมนี่แหละพ่นเรื่องของเพลินใส่มันไม่เว้นวันจนมันทนไม่ไหว...เพ้อถึงไอ้แวนให้ผมฟังบ้าง
หึ! น้องชายผมชอบเพื่อนสนิทผมครับ ชอบมากจนยอมเสียตัวเป็นชู้มันไปแล้วด้วย
“มึงก็รู้ทั้งรู้ว่าเชี่ยแวนมีแฟนอยู่แล้วยังแรดอีก”
“ก็พี่ครอสบอกผมเองหนิ...ว่าเมียพี่แวนชอบพี่อ่ะ ผมก็มีหวังดิ แล้วพอพี่เปิดโอกาสให้ผมไปนอนกะเขาปุ๊ปผมก็จัดการเลย สำเร็จด้วย!เก่งใช่ไหมล่ะ”
“สำเร็จจนเดินขาถ่างกลับมาร้องห่มร้องไห้เป็นวันๆว่าเป็นได้แค่ชู้ทางกายนั่นน่ะเหรอ หนังสือหนังหาไม่อ่าน แรดไม่มีใครเกิน”ยังจำบ่ายวันถัดมาหลังจากที่มันไปค้างห้องไอ้แวนได้เลย ผมตกใจตอนเห็นสภาพน้องมันมาก เหมือนโดนรุมโทรมมาไม่มีผิดเนื้อตัวมีรอยขบเม้มเต็มไปหมด ขาก็สั่นยืนแทบไม่อยู่ยังดีที่เชี่ยแวนหิ้วปีกมาส่งถึงหน้าห้องแต่พอส่งเสร็จก็กลับไปแบบไม่มีใยดี
ล่อไปกี่ยกวะไอ้ห่า ผมว่าไม่ต่ำกว่าสี่ชัวร์
ปกติไอ้แวนมันก็เก็บกินตามทางมาตลอดนะแต่ไม่เคยเห็นจัดเต็มแบบนี้ ไม่รู้ว่าเพราะไอ้เคสมันไปปากดีหรืออะไร
“ไอ้คุณพี่เหี้ยยยยยยย”ตกลงมึงจะเรียกกูอย่างเคารพหรือจะด่ากูวะครับไอ้คุณน้องเวร”นี่ถ้าไม่เห็นว่าผมก็ชอบเพลินเหมือนกันนะจะวางยาพี่แล้วจับส่งยัยซันนี่ให้พ้นๆทางไปทั้งคู่เล้ย!”
“เดือดร้อนกูอีก ว่าแต่มึงชอบเพลินเหรอวะ อย่ามาแย่งกูนะเว้ย!”แกล้งแซวมันไปงั้นแหละเห็นมันนอยด์ๆ
“ไอ้พี่ประสาท ผมชอบเพราะเขานิสัยดีไม่ได้ชอบแบบจ้องจะแดกเขาแบบพี่ คิดมาได้ เห็นน้องเป็นเลสเบี้ยนรึไง!?”
“เลสเบี้ยน!? ฮ่าๆๆๆ ไอ้สัส เห็นภาพเลยกู น่ารักดีๆกูชอบ เอาไว้วันหลังเก็บไปแซวเพลินมั่ง”
“พอพูดถึงเพลินล่ะอารมณ์ดีเชียวนะ เมื่อกี้ยังนั่งหน้าเครียดอยู่เลยคุยกะใครอ่ะ”ว่าแล้วร่างบางก็เสือกหัวเข้ามามองหน้าจอคอมก่อนขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นหน้าต่างแชทที่ผมเปิดทิ้งไว้ หน้าต่างแชทของไอ้คุณพี่นารายณ์ เคสกวาดสายตาอ่านบทสนทนาที่ผมพิมพ์ส่งไปทิ้งไว้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วแต่อีกฝ่ายยังไม่เปิดอ่านหน้าตามันก็งงหนักกว่าเดิม
“ถามถึงน้องรหัสพี่เขาทำไมอ่ะ”
ผมแชทไปถามว่าน้องรหัสพี่แกเป็นใครเป็นกังวลเรื่องที่เพลินพูดนิดหน่อย กะว่าจะส่องเฟสดูลาดเลา
“เหมือนแม่งจะจีบเพลินอยู่”ผมพูดตามที่สันนิษฐานแล้วพี่แกก็ตอบกลับมาพอดีแถมชื่อเฟสของเมเจอร์เสร็จสรรพ ดูจากการกระทำแล้วผมว่าเฮียแกก็ไม่ชอบขี้หน้าน้องรหัสตัวเองสักเท่าไหร่ พอผมเสริชหาหน้าเฟสมันก็ปรากฏขึ้นมาเด็กแรดข้างกายอุทานออกมาเบาๆเมื่อเห็นรูปโปรไฟล์
ก็ดูดีนะแต่ท่าทางจะเหี้ย
“อ๊ะ”
“รู้จักเหรอ?”
“ผัวเก่าเพื่อนน่ะ อย่าบอกนะว่าไอ้เห้นี่เล็งเพลินอยู่น่ะ”สีหน้าของเคสดุเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“เหี้ยไหม”ผมถามเพื่อความมั่นใจ
“มาก”
ผมพยักหน้ารับรู้ เคสมันเตือนให้ผมดูแลเพลินให้ดีๆ ไอ้เรื่องแค่นี้ผมก็รู้หรอกแต่เจอร์มันยังไม่ทันทำอะไรเลยไม่รู้เคสมันจะกังวลเกินเหตุไปไหมแต่จะให้ผมไปนั่งเฝ้าเพลิน 24 ชม.แทนกล้อง cctv หน้าหอก็ใช่เรื่อง เผลอจะโดนเหม็นขี้หน้าซะแทน ผมปิดคอมอย่างไม่สบายใจเท่าไหร่กะว่าเจอหน้ากันพรุ่งนี้จะเตือนให้ระวังตัว
หันมาอีกทีไอ้เคสก็หายไปแล้วสงสัยกลับไปนอนห้องตัวเอง
ปัญหาใจของผมเริ่มคลี่คลายแล้วแต่ของมันนี่สิ เอาไว้ว่างๆลองหลอกถามเชี่ยแวนให้สักหน่อยแล้วกัน ตอบแทนที่ชมว่าเพลินน่ารัก
วันถัดมาผมที่ไม่มีสอบเลยเสนอหน้ามารออยู่หน้าอาคารบรรยายรวมตั้งแต่ยังไม่บ่ายสามเพราะไม่ได้โทรนัดไว้ก่อนเลยกลัวว่าจะคลาดกัน
“รีบมาเพื่อ!? เขาเลิกสอบกันสี่โมงไม่ใช่เหรอพี่ครอส โอ๊ยยยยย เบื่ออ่ะ ร้อนด้วย ไปนั่งรอในห้องสมุดก็ยังดี เพลินไม่หายไปไหนหรอกนะ นะๆๆๆๆ”เด็กแรดข้างกายกระเง้ากระงอด จำไม่ได้ว่าชวนมันมาด้วยสักคำ
“มึงก็ไปสิ ถ้าเชี่ยแวนออกจากห้องสอบก่อนเวลากูจะไม่เรียกมึง”
“ใจร้ายยยย”
“แรด”
คนโดนว่าสะบัดหน้าหนีแบบงอนๆแต่ผมไม่สนใจจะง้อมันหรอกเพราะหางตาเหลือบไปเห็นใครบางคนเดินออกมาจากห้องสอบ เธอเป็นผู้หญิงในคณะเพลิน จำได้ว่าวันไปเลี้ยงสายก็ไปกับเพลินด้วย
“หวาน?”ผมเรียก เธอสะดุ้งเบาๆแต่พอเห็นผมก็ฉีกยิ้มกว้างเดินลัลล้าเข้ามานั่งร่วมโต๊ะแต่หางตาแอบเหลือบไอ้เคสนิดๆคงสงสัยว่าเป็นใครแต่ก็ไม่ได้ซอกแซ่กถาม มีมารยาทดีมาก
“ครอสไม่มีสอบเหรอ”หวานถามเพราะเห็นผมใส่ชุดไปรเวท
“อืม ว่าแต่ทำไมออกมาเร็วจัง ง่ายล่ะสิ”พอได้ยินคำถามหวานก็ทำหน้าสยอง
“โอ๊ยยย ชีวะกับเรามันไม่ถูกกันแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดีที่เป็นข้อกาเลยอ่านโจทย์แล้วตอบๆไปข้อไหนไม่ได้ก็มั่ว”เธอกล่าว”นี่ตื่นเต้นว่าเย็นนี้จะได้ไปเที่ยวเลยรีบออกมาก่อน ไปด้วยกันป่ะเพลินก็ไปนะ”
“ไปไหนเหรอ หืม?”เพลินมีนัดกับเพื่อนไว้อย่างที่คาด ดีนะเนี่ยที่ผมไม่โทรบอกว่าจะมาไม่งั้นโดนไล่แหง นี่ยังหน้าด้านขอตามไปได้ หึหึ
“ไปร้านเหล้า!”แม่คุณพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นสุดๆดูแวบเดียวก็รู้ว่าไม่เคยไป แต่ผมกลับขมวดคิ้วไม่พอใจเธอเลยหุบยิ้มแทบไม่ทัน”มะ...ไม่ได้เหรอ เพื่อนสนิทเพลินอย่างซังก็ไปด้วยนะ แล้วก็กลุ่มโจ้อีกสามคน แม่แก้วเพื่อนเรา มีแต่คนดีๆทั้งนั้นไม่พาเพลินเสียคนหรอก”
เพราะมีแต่คนดีๆไปที่แบบนั้นไงยิ่งน่าเป็นห่วง
ผมถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เคสคงรู้ว่าผมเป็นอะไรมันเลยหัวเราะคิกคัก พึมพำเบาๆว่า ยังกะพ่อหวงลูกสาว...เดี๋ยวปั๊ดยันตกเก้าอี้เลยสัส!
ว่าแต่ไอ้โจ้สายสืบส่วนตัวผมรู้ว่าเพลินจะไปร้านเหล้าแต่ไม่มีส่งข่าวกูเลยนะ เดี๋ยวมีเคลียร์ๆ เดี๊ยะๆ
“งั้นขอไปด้วยแล้วกัน อ่อ ให้ไอ้เด็กแรดนี่ไปด้วยนะ”คนถูกลากเข้ามาเอี่ยวมองผมตาเหลือก
“ผมจะไปกะพี่แวน!”มันลากคอผมไปกระซิบเสียงเขียว
“สอบเสร็จเขาก็ไปฉลองกับเมีย ชู้ไม่เกี่ยว”
“พี่ครอส!!”คราวนี้มันไม่เก็บเสียงแล้วครับ ชี้ผมหน้าขึ้นสีนิดๆสงสัยจะอาย ถุ้ยย โอ๊ะ นั่นเพลินเดินออกมาแล้วนี่ ผมเขี่ยน้องชายออกไปให้พ้นทางแล้วเดินขึ้นบันได้ไปหาเพลินที่ยืนมองซ้ายมองขวาอยู่หน้าห้องสอบ สามโมงครึ่งแล้วคนจึงเริ่มทยอยออกมาบางส่วน พอผมเดินขึ้นไปถึงเพื่อนเพลินที่ชื่อซังก็ออกมาพอดี ทั้งสองคนมองหน้าผมแบบงงๆ
“ครอส มาได้ไงอ่ะ”ที่จริงเพลินคงอยากถามว่ามึงมาทำอะไรที่นี่แต่ก็เปลี่ยนภาษาเพื่อรักษาน้ำใจ
“มาหาเพลินไง เย็นนี้จะไปฉลองกันที่ไหนเหรอ ขอไปด้วยได้ไหม”เพื่อนเพลินกระตุกยิ้มชอบใจตอนผมตีหน้าซื่อถาม
“หง่า...ไป~”มีการหันไปสบตาเพื่อนเหมือนไม่มั่นใจด้วยวุ้ย คำถามผมมันยากกว่าข้อสอบชีวะอีกรึไง
“มึงก็บอกเขาไปสิว่าจะแรดไปร้านเหล้า กลัวอะไร”ซังกล่าวพร้อมผลักหลังเพื่อนตัวเองให้ถลามาชนผมเบาๆ เพลินสะดุ้งรีบผละตัวเองไปด้วยใบหน้าซับสีอ่อนๆ น่ารักเว้ย ตัวหอมด้วย!
“มองไร...ตกลงว่าจะไปหรือไม่ไป...”เขินแล้วทำกลบเกลื่อน หันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนที่เมินเดินลงไปนั่งกับหวานแล้วไม่กล้าเงยหน้ามองผม
ปกติเพลินไม่ค่อยสบตาผมเวลาคุยกันเท่าไหร่หรอก เขินอ่ะเด้~
“ต้องไปด้วยแหงอยู่แล้ว จะปล่อยให้ใครบางคนไปคนเดียวได้ไง เป็นห่วงตายเลย”
“กูไม่ใช่เด็กน้อยสักหน่อย”
“อ้าว...ยังไม่ได้ระบุเลยนะว่าเป็นเพลินนะ”
โถถถถถ พ่อคุณพ่อทูนหัว โดนผมแหย่นิดแหย่หน่อยก็ค้อนตาเหลือกซะแล้ว ผมเดินอมยิ้มตามร่างโปร่งซึ่งสะบัดหน้าใส่ลงมานั่งรวมกลุ่มที่โต๊ะ พอผมจะนั่งข้างๆก็มีการไล่ด้วยนะ
“ไปนั่งตรงโน้นเลยไป”
“ไม่”เพลินจิ๊ปากใส่ผมแบบหมั่นไส้ แต่รอบนี้ไม่มีเสียงเช๊อะออกมาแฮะ น่าเสียดายๆ ผมชอบเวลาเพลินเช๊อะใส่นะ ฮ่าๆๆๆๆ
รอสักพักเชี่ยโจ้ก็ออกจากห้องสอบด้วยสภาพซอมบี้ พอไอ้ซอมบี้คลานมาถึงโต๊ะและเห็นผมส่งยิ้มเย็นไปให้มันก็สะดุ้งเหยงตามประสาคนความลับแตก หึ! จงใจไม่บอกกูสินะมึง
พวกเพลินแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อที่หอตามประสาเด็กดีไม่อยากให้สถาบันเสื่อมเสียชื่อเสียงก่อนจะยกโขยงกันไปเดินเล่นที่ห้างเพื่อรอเวลาร้านเหล้าเปิด พอพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปได้สักพักแล้วถึงได้ฤกษ์ออกเดินทาง
โชคดีที่ซังก็มีรถส่วนตัวพวกเราเลยแบ่งครึ่งกันไป ที่นั่งข้างๆผมบนรถตกเป็นของเพลินโดยไม่มีใครโต้แย้ง(ยกเว้นเพลินที่ร้องจะไปกับซัง) ด้านหลังเป็นไอ้น้องแรดและสองสาว หวานกับแม่แก้ว
รถกูมีแต่คนน่ารักนั่งวุ้ย!
“หวานไมไม่ไปนั่งกะซังอ่ะ”เพลินถามคนที่นั่งเบาะหลัง
“ก็มานั่งคันนี้เผื่อมีอะไรฟินๆให้ดูไง คิกๆๆๆ”เท่าที่สังเกตแม่คุณกิ๊กกับซังอยู่ครับ แต่เลือดสาววายมันข้นเลยทิ้งผู้ชายของตัวเองมานั่งหน้าสลอนอยู่บนรถผม หึหึ เพื่อนเพลินแต่ละคนน่ารักๆกันทั้งนั้น
ร้านที่พวกเรามาคือร้านเหล้าไม่ไกลจากมหาลัยนัก ลูกค้าส่วนใหญ่ก็คือนักศึกษานั่นแหละ เป็นสถานที่เหมาะแก่การพวกมือใหม่มาเก็บเวลที่สุด ในร้านเริ่มมีคนจับจองโต๊ะบ้างแล้วแต่ยังไม่หนาแน่นมากนั่น ผมเคยมาที่นี่ครั้งนึงตอนเบื่อๆ นักร้องบนเวทีเริ่ม
หยิบเพลงเบาๆมาร้องส่วนพวกมือใหม่ก็ตาเป็นประกายระยิบระยับยืนออๆกันมองเข้าไปด้านในแต่ยังไม่เดินเข้าเหมือนรอให้คนนำ
เอาเข้าไป ถ้ากูไม่มาด้วยจะรอดกันไหมวะเนี่ย
ผมล็อครถก่อนเดินนำเข้าไป เลือกที่นั่งมุมสงบเพราะมากันเยอะเด็กเสริฟเลยต้องขนโต๊ะมาต่อกันให้
“ตื่นเต้นอ๊ะ”เหี้ยโจ้พูด สีหน้าระริกระรี้ไม่เข้ากับหนังหน้าแสนจะกร้านโลกของมันสักนิด
“JACK DANIEL ขวด”ไอ้เคสนี่ช่ำชองเหลือเกิ๊นนนน ไอ้คนอื่นก็หันมามองกันงงๆว่าแจ๊คๆที่น้องผมสั่งคืออะไร
“ล่อของแพงเลยนะมึง แค่สองคนหมดเหรอวะ”ไอ้เหล้านี่เป็นเหล้าจำพวกกินเพียวๆออนเดอะร็อคจะอร่อยกว่าผสมโซดาผมเลยไม่คาดหวังว่าพวกที่มาด้วยจะกินกันเป็น
“แต่แจ๊คมันหอมมะลิหนิ ผมชอบอ่ะ เออๆไม่เอาก็ได้ลืมไปว่าไอ้เราก็แค่ลูกเมียน้อย ชิส์ งั้นเอาไรกันอ่ะ”เคสถามรอบวง พนักงานขีดค่าเมนูแรกทิ้งแล้วรออย่างสงบ
แม่งพูดซะรู้สึกผิดเลยกู ถึงมันจะปากพล่อยพูดไปงั้นๆก็เถอะแต่ก็ทำหน้าเพลินหน้าเจื่อนไปเลย
“เอาแจ๊คมาขวดนึงก็ได้ กับ CHIVAS โอเค๊”ผมถามความสมัครใจของทุกคนซึ่งก็พยักหน้าเออออตามประสาคนไม่รู้เรื่อง จากนั้นก็สั่งโซดากับโคล่าก่อนตบท้ายด้วยของกินเล่นนิดหน่อย
“อะไรอ่ะ”เพลินที่นั่งข้างๆมองไปยังกุ้งแช่น้ำปลาที่ไอ้เคสสั่งมาด้วยความสนใจ เหยๆๆๆ ไม่รู้จักเหรอวะ
“กินดิ”เชี่ยเคสผู้สนับสนุนให้ทุกคนใจแตกจิ้มกุ้งตัวนึงก่อนเอี้ยวตัวข้ามผมไปยื่นจ่อปากเพลิน เพลินก็ว่าง่ายเน๊อะ งับของเขาไปเต็มคำเคี้ยวแก้มตุ่ยหน้าเครียด ผมแอบมองลุ้นๆว่าคุณหนูจะมีปฎิกิริยากับกุ้งดิบยังไง
ทีแรกนึกว่าจะแหวะ...
“อร่อยอ่ะ ตกลงมันเรียกว่าอะไรนะ(*o*)”เชื่อแล้วว่าชอบ ไม่ต้องทำตาวิบวับขนาดนั้นก็ได้
“กุ้งแช่น้ำปลา...เอาอีกจานไหม?”เพลินพยักหน้ารัวๆเพราะพอคนอื่นเห็นว่าเพลินชอบก็จิ้มไปกินคนละคำจนเกือบหมดจานแต่ก็ทำหน้าแหวะกันเป็นแถบ โถ...เสียของสัส
“เอาๆๆๆ”
รอไม่นานของที่สั่งเพิ่มก็มา
“ค่อยๆกินดิ มากินเหล้านะเว้ยไม่ได้มากินกับแกล้ม”ผมดุ
“เออเนอะ”แก้วเพลินยังไม่มีแม้แต่น้ำแข็งด้วยซ้ำ ไอ้คนเพิ่งรู้ตัวส่งแก้วให้แม่แก้วคีบน้ำแข็งให้หน้ามึนๆพอรับแก้วคืนก็กระพริบตาปริบๆมอง CHIVASกับ JACK DANIELสลับกันไปมา”อันนี้ต้องกินเปล่าใช่ป๊ะ ส่วนอันนั้นผสมโค้กได้ใช่มะ”คงฟังๆมาตอนผมเถียงกับเคส มือเรียวคว้าขวดโค้กมาเทซะค่อนแก้วก่อนหยิบชีวาสมารินแบบไม่มั่นใจนัก มีการเหลือบตามองผมด้วยนะ
ไม่รู้ล่ะสิว่าต้องเทเท่าไหร่ถึงกำลังดี
“ฝาเดียวก็พอ เออๆ เท่านั้นก็พอ”ผมห้ามเมื่อเห็นว่าเริ่มเทมั่วๆไปเยอะเกินละ
ร่างโปร่งจิบเข้าไปอึกหนึ่งก่อนทำหน้าแปลกๆ แต่เพราะนั่งใกล้ผมเลยได้ยินเสียงบ่นเบาๆชัดเจน
“ขมว่ะ...”
เหล้าก็ต้องรสชาตินี้แหละ ไม่ได้กินน้ำแดงเฮลบลูบอยอยู่สักหน่อย
“ส่องสาวกันเถอะเพรื่อนๆๆๆๆๆ”เวลาผ่านไปชั่วโมงนิดๆไอ้โจ้ก็เริ่มออกลาย มันพาดคอเพื่อนสองคนของมันตรงไปยังโต๊ะของสาวกลุ่มหนึ่งแบบมั่นหน้า
“น่ารำคาน”ไอ้ซังเปรยเบาๆเมื่อมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งยืนมองแม่แก้วกับหวานเก้ๆกังๆอยู่ไม่ไกล
“เรื่องปกติน่า”ผมตอบกลับไอ้ซังก่อนส่ายหน้าหน่ายเมื่อกลุ่มที่ว่าเดินเข้ามาจริงๆ ไอ้ซังนี่ก็คอแข็งเอาเรื่องเห็นกินไปเยอะแล้วแต่ยังไม่มีเมาสักแอะ
ผิดกับคนข้างๆผมลิบ
หลังๆผมแทบจะให้เพลินกินโคล่าเปล่าๆอยู่แล้วเมื่อใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อนั่งโงนเงนไปมา
ก็ใครใช้ให้กินเร็วขนาดนั้นกันเล่า! คออ่อนไม่พอเสือกกินไม่เป็นอีก เหล้าน่ะเขาต้องค่อยๆจิบซึมซับบรรยากาศฟังเพลงชิวๆนั่งคุยกับเพื่อนเรื่อยๆโว้ยยยย ไม่ใช่ซดเอาๆเป็นนมเย็นแบบนั้น!
“แง่มๆ กุ้งแช่น้ำปลาหมดแล้วอ่า...”
“จะเอาอีกเหรอ กินมากไม่ดีนะเดี๋ยวท้องเสีย”เพลินล่อไปคนเดียวสองจานแล้วครับ
“ก็มันอร่อยหนิ”ดูทำหน้างอแงอีก รู้ไหมว่าทางนี้ใจอ่อนน่ะหืม?
“พี่ครอสๆ ผมไปแอ่วโต๊ะนู้นนะ ถ้าทำท่าจะโดนฉุดก็ไปช่วยกันด้วยนะ”จะแรดแล้วยังรักนวลสงวนตัวอีก ผมพยักหน้าตอบรับ เคสเลยเดินลัลล้าไปยังโต๊ะที่มีหนุ่มหน้าตาดีนั่งอยู่ ผมเห็นนั่งส่งสายตากันมาสักพักแล้วเลยไม่ว่าอะไร
ผมหันมาสนใจคนงอแงข้างตัวต่อ
“กุ้งแช่น้ำปลาอ่า....”ชอบอะไรไม่เข้ากับหน้าเลยวุ้ย!
“ก็ได้ๆ จานสุดท้ายแล้วนะ พี่ครับๆ เอากุ้งแช่น้ำปลาอีกจานนึงครับ”
“เย้! รักครอสที่สุดเล้ย!”
โอ๊ยยยยยย กูตายยยยยยยยยยยยยยยยยย พูดอย่างเดียวไม่พอมีการเกาะแขนด้วยไง รู้ว่าเมาแล้วเลื้อยแบบนี้จะพามากินเหล้าบ่อยๆ แต่ไม่ให้ไปกับคนอื่นหรอกนะ
“เป็นไงมึง”ผมถามโจ้ที่เดินคอตกกลับมาอย่างล้อๆ
“เหี้ย! ไม่ต้องมาซ้ำเติมเลย นอกจากเค้าจะไม่ให้ไลน์กูแล้วยังฝากมาถามไลน์มึงอีก เซ็ง! กูเลยโมโหตอบกลับไปว่าเห็นไอ้หน้าอ่อนที่เกาะแขนมึงอยู่ไหม นั่นอ่ะเมียมึง เขาก็เลยปรี๊ดแตกเหวี่ยงใส่กูเพราะไม่เชื่อ...โอ๊ะ...”มันพ่นพลางนั่นลงแต่ก็รีบหุบปากเมื่อสาวเจ้าที่มันไปขอไลน์เดินมายังโต๊ะผม ฉายเดี่ยวเลยวุ้ย ไอ้โจ้ยังต้องลากเพื่อนไป แม่คนนี้ท่าจะของจริง(พอกับน้องกู)
“ขอนั่งด้วยได้ไหม”เธอชี้ไปยังเก้าอี้ของเคสซึ่งว่างพอดีหรือรอให้ว่างมานานแล้วก็ไม่รู้
เพลินชะงักมือที่กำลังจิ้มกุ้งแช่น้ำปลา นัยน์ตาคู่สวยเสมองผมเล็กน้อย
พอเห็นอาการแบบนั้น...ผมจึงยกยิ้มมุมปากและพยักหน้าน้อยๆเชิงอนุญาต
“ชื่ออะไรเหรอคะ เราอยู่ปีสองนะ ชื่อแตง”
“ครอสครับ เด็กกว่าปีนึง อย่างนี้ต้องเรียกว่าพี่รึป่าว?”
“อุ๊ย ไม่ต้องหรอก เราไม่ถือ เติมไหม”เธอถามถึงแก้วในมือผมที่พร่องไปกว่าครึ่ง
ผมยื่นแก้วให้เธอแทนคำตอบ คนอื่นในโต๊ะมองผมอย่างสงสัยว่าต้องการอะไร แต่เพื่อนสนิทของเพลินดูเหมือนจะรู้ทันผมเลยเอาแต่นั่งอมยิ้มมุมปากมองแตงสลับกับใบหน้าหวานซึ่งมุ่ยสนิทของเพลินไปมา
“แจ๊คเพียวนะครับ”ผมบอกหล่อนซึ่งรู้งานอย่างดี
“กูไปโต๊ะนู้นนะ”โจ้กล่ามพร้อมลากคอเพื่อนออกไปล่าเหยื่อรายใหม่ อารมณ์ประมาณวันนี้ไม่ได้มันไม่กลับ
“หวานไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยสิ...”แม่แก้วพูดเสียงแผ่วแต่ไอ้ซังได้ยินมันเลยละสายตาจากฉากสนุกๆของมันก่อนตอบอย่างสุภาพบุรุษว่า
“เดี๋ยวพาไป หวานก็ไปด้วยกันสิ”ดีมากมึง ห้องน้ำตามสถานที่แบบนี้โคตรอันตราย
ตอนนี้ทั้งโต๊ะก็เหลือกันอยู่สามคน เพลินของผมมองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่กเลย แต่ไม่ยอมมองหน้าผมนะ
“นี่จ่ะ เล่นของแพงเชียวนะ นี่ไม่เคยกินแจ๊คสักครั้งแต่ได้ยินเพื่อนบอกว่าอร่อยๆกันแต่ไม่มีตังค์ซื้อสักที”เธอช้อนตามองผมแบบอ้อนๆ มองแก้วในมือผมแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่
อ้าว แม่ง นี่มาหลอกแดกฟรีนี่หว่า
ผมพยามปรับสีหน้าให้เรียบเฉยที่สุดขณะยื่นแก้วไปยังหล่อน”ชิมสิ”แค่ชิมนะเว้ย อย่าเยอะ! แตงก็รับไปอย่างไม่รีรอ ท่าทางจะอยากกินจริง ผู้ชายผู้เชยไม่สนละงานนี้
“อร่อยจัง”เธอว่าพลางวางแก้ว แลบลิ้นเลียริมฝีปากนิดหน่อยพอเซ็กส์ซี่ ผมคลี่ยิ้มตามมารยาทกำลังจะเอื้อมมือไปคว้าแก้วคืนทว่าแก้วดังกล่าวก็ถูกมือเรียวสวยของคนหน้างอฉกวูบไปก่อน
ผมหันไปหาเพลินซึ่งจรดแก้วเหล้าของผมก่อนซด อึก ๆ ๆ ๆ
จนหมด!!
ผมไม่มานั่งหวงของกับเพลินหรอก แต่เล่นดื่มเข้าไปขนาดนั้นพรวดเดียวเดี๋ยวก็ช็อคตายพอดี
“ไม่เห็นอร่อยเลย แต่ก็ดีกว่าอันที่กินอยู่ล่ะนะ”เพลินกล่าวเสียงแข็ง กระแทกแก้วลงกับโต๊ะเสียงดังเล่นเอาแตงหน้าเจื่อนไปเลย
เหยๆๆๆ อย่างงี้เรียกว่าหึงใช่รึป่าว?
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรออกไปร่างโปร่งบางก็ลุกขึ้นยืนด้วยอาการเซหน่อยๆ เหล้าที่เพิ่งเข้าปากไปคงยังไหลไม่ถึงกระเพาะ เพราะลองลงไปถึงดูสิ ไม่ได้มายืนหน้าง่ำมองผมแบบนั้นหรอก
ตอนแรกแค่จะหยอกสาวดูปฏิกิริยาตอบสนองเล่นๆ
ไม่คิดเลยว่ารีแอ็คชั่นจะแรงขนาดนี้
เมาแล้วก้าวร้าวเหรอ? หรือว่าจะ...หึง?
“จะไปไหนเหรอ”ผมเอ่ยถาม
“ไปตรงนู้น”ชี้มั่วชัดๆ เสียงโคตรงอแงเลยด้วย
“ไปทำไม ตรงนั้นมันไม่มีอะไรนะ”
“ไม่อยากอยู่ตรงนี้!!”
โอ๊ยยยยยยยยย กูตายยยยยยยยยยยยย ตายอีกรอบแล้วเนี่ย อย่างงี้มันหึงชัดๆเลยอ่ะ!!
“โอเคๆ ไปก็ไป ไปตรงนู้นกันนะ ให้ครอสไปด้วยนะ”ผมดันแผ่นหลังบางให้เดินออกมา หางตาเหลือบเห็นไอ้ซังที่กลับมาโต๊ะอย่างรู้งาน ได้แต่ส่งสายตาให้มันจัดการเรื่องของแตงแทนก่อนจะพาเพลินออกมายืนรับลมในลานจอดรถ
“ถึงแล้วนะ ยืนดีๆสิ อยากกลับบ้านเมื่อไหร่บอกนะเดี๋ยวไปส่ง”ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เพลินสะบัดตัวออกก่อนเดินกระเสาะกระแสะไปเกาะราวระเบียงไว้
“ไม่ต้องมายุ่งเล้ย”
“ทำไมล่ะ”
“เจ้าชู้นิสัยไม่ดี ชิ่วๆ”ผมว่าเอททิลแอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์แล้วล่ะ เพลินยืนด้วยตัวเองไม่ไหวแล้วแต่ก็ปัดมือผมออกอยู่นั่นแหละ
“ใจเย็นดิ นี่นั่งอยู่เฉยๆยังไม่ทันทำอะไรเลยนะ อย่าบอกนะว่าหมายถึงแตงน่ะ หึหึ แค่นั้นน่ะนะ ขี้หึงนะเนี่ย ตกลงหลุมรักเค้าแล้วอะดิ แค่ทักทายกันตามมารยาทน่า ในร้านแบบนี้ถือว่าปกติ”แกล้งหยอกไปงั้นแหละ ผมจงใจทำเพื่อให้เพลินหึงเองแต่ก็ตอแหลออกไป เพลินขมวดคิ้วหรี่ตามองผม
“อ้าว...เหรอ?”ผมพยักหน้ายืนยัน คนเมาโดนหลอกง่ายฉิบ!
“โอ๊ะ โทรศัพท์”เพลินกล่าวก่อนควักมือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา ก่อนกดรับสายผมแอบเห็นชื่อคนโทรมาแวบๆ
MAMA… หม่าม๊าเหรอ?
“หม่า~ม๊ะ!”ชัดเลย แม่ของเพลินโทรมาจริงๆ จะว่าไปเย็นวันศุกร์เพลินต้องกลับบ้านทุกสัปดาห์นี่หว่า อย่าบอกนะว่าวันนี้แอบหนีมาเที่ยวโดนไม่บอกเพื่อนน่ะเห้ย!?
“ยู่วว...ร้านเหล้า”ผมไม่ได้ยินหรอกว่าแม่ของเพลินเขาถามอะไร แต่คำตอบของเพลินนี่สิ...ตรงไปนะ!! เล่นบอกแม่โต้งๆงี้เลยเหรอว่าหนีเที่ยวน่ะ!?
“มากับซัง หวานว่าที่แฟนของซัง แม่แก้วดาวคณะส๊วยสวย เพื่อนในคณะอีกสามคน...”โอ้โห สงสารแทนไอ้โจ้เลย แม้แต่ชื่อเพลินยังไม่คิดจะบอกแม่อ่ะ ผมเยาะเย้ยไอ้โจ้ในใจก่อนจะเบิกตากว้างกับคำพูดถัดมาของเพลิน”แล้วก้อออออ
ผู้ชายที่มาตามจีบผม...กับน้องชายของมัน”
เชี่ยยยยยยยยยยยยย นั่นปากเหรอที่พูดอยู่น่ะ ไหนเอามาจูบซิ๊ ผิดๆๆ เห้ยยยย ผมยืนตะลึงตาค้างมองเพลินคุยโทรศัพท์กับแม่เสียงอ้อแอ้
“หืม? อ๋ออออ ไม่รำคานๆๆ ผมเป็นคนชวนมันมาเองแหละ
เพราะผมก็อ่อยมันอยู่เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
โอ๊ยยยย เมาแล้วพูดจาน่ารัก แต่ขืนพูดมากกว่านี้แม่มึงได้งาบหัวกูแน่กูสัมผัสได้!
“อ๋อ เครๆ เดี๋ยวกลับเลยก็ได้
ให้มันไปส่งที่บ้านใหญ่โน๊ะ อ่าๆๆๆ ค้าบบบบๆ อ่ะนี่”เหมือนเพลินจะถูกสั่งให้กลับบ้านนะ แต่ไหงถึงยืนมือถือมาให้ผมซะล่ะ ยังไม่กดวางซะด้วย ผมมองเครื่องมือสื่อสารซึ่งถูกยื่นมาแทบจะทิ่มหน้าอย่างไม่เข้าใจเพลินเลยเลื่อนมาแนบหูผมซะเอง
“เห้ย! อะไรเนี่ย!?”กูไม่มีธุระอะไรกับแม่มึ๊งงงงงง
“ฮัลโหลๆ
นั่นใช่ผู้ชายที่น้องเพลินอ่อยอยู่หรือเปล่าคะ”เสียงผู้หญิงปลายสายดังขึ้นเล่นเอาน้ำลายผมหนืดไปหมด
“คะ..ครับ...”
“น้องเพลินเมาแล้ว แม่เป็นห่วง เราช่วยพาน้องเพลินมาส่งที่บ้านใหญ่ได้ไหมคะ? หรือเพื่อนๆยังสนุกกันอยู่หรือเปล่า”
“ไม่ครับ ผมก็ว่าจะพากลับอยู่เหมือนกัน...”
“งั้นเดี๋ยวแม่บอกททาง เราหาอะไรมาจดซะนะลูก”
“ครับ”
งานเข้ากูแล้วไง!!
" " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " "
พี่น้องคู่นี้ตอนอยู่ด้วยกันละน่ารัก 5555555555
โพลล์
หัวข้อ: 38 องศา • • • • [แจ้งข่าวเปิดจองหน้าแรก] • . ¸ ¸ ♪ 11/3/17 (อ่าน 468193 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก