หัวข้อ: 38 องศา • • • • [แจ้งข่าวเปิดจองหน้าแรก] • . ¸ ¸ ♪ 11/3/17

[mild-dy]

 

[Kelvin Degree]

หึหึ นารายณ์กะเจอร์ เดาไว้ไม่ผิดจริงๆ

สะใจที่หวานตบซันนี่

สะใจโว้ย!!!!

[jktheteddy]

ซันนี่นี่ร้ายเต็มรูปแบบนางร้ายเลยอ่ะ 555
ต่อไปนี้ก็หวังว่านางจะไปแล้วไปลับนะ

 

[colorofthewind21]

จริงๆอยากให้จัดการกับซันนี่แบบเด็ดขาดเลย
แจ้งตำรวจก็ได้ ความคิดนางโคตรเลว

[twinmonkey0311]

เจอร์อยู่โรงพยาบาลไหน เดี๋ยวเราตามไปเยี่ยม

[aoraor]

ไม่จบบบบบบบบบบ  โดนตบทีเดียวเอง ไม่จ๊บบบบ 555555
#แค้นหนักมาก  มันต้องโดนกว่านี้ดิ
แบบว่า พอพวกพลหายดีก็โกรธซันนี่ที่ทำให้จบตัว เลยดักเอานางไปทำแทนไรงี้ /แต่งเองมั้ย 555555

ขอตอนหวานๆกรุ้บกริ้บบ้าง คิคิ

[minenat]

เดี๋ยว!!! ข่าวเจอค์กับพี่นารายณ์นี้จะมีความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

แม้ๆ พ่อหลงตัวเอง
แวน นายเป็นคนตรงมาก ชอบว่ะ

[B52]

มัวแต่ลุ้นว่าจะมีใครมาช่วยทันไหม มองไปอีกทีหมดตอนซะแล้ว

[Snimsoi]

น่าจะจับซันนี่ส่งตำรวจ!!!

[TrafalgarLAW]

 

[nikkou]

ตอนที่28




ผมนั่งจ๋อยอยู่ตรงที่นั่งรอรับยาในแผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาเอกชนแห่งหนึ่งเพียงลำพัง



ไอ้ซังโดนตีหัวแตกต้องเย็บหลายเข็ม แวนกระดูกข้อเท้าร้าวเพราะเตะพลาด หวานกับเคสมีรอยโดนเล็บจิกข่วยหลายแห่งต้องฉีดยากันบาดทะยัก ส่วนไอ้ครอสข้อมือที่พึ่งหายก็กลับมาซ้นอีกรอบเพราะข้อต่อยังไม่ประสานกันสนิทแต่ยังมาวิวาท



ที่หนักสุดคือไอ้เจอร์ กระดูกร้าวหลายจุดต้องแอดมิทเข้าโรงพยาบาลดูอาการ



ส่วนผม...ไม่มีแผลสักแอะ



โฮรวววววววววววววววววว...ทั้งๆที่เป็นเรื่องของผมแท้ๆแต่ทุกคนกลับมาเจ็บตัวแทน



ตอนนี้ทุกคนยังพบหมอไม่เสร็จ



ผมตัดสินใจเดินไปด้อมๆมองๆหน้าห้องผู้ป่วยที่ไอ้เจอร์นอนไม่ได้สติอยู่แต่ยังไม่กล้าเข้าไป ไอ้นี่อาการหนักสุดแล้วที่สำคัญคือมันไม่ได้สนิทอะไรกับผมเลยด้วยซ้ำแต่ต้องมาเข้าโรงบาลเพราะพยามช่วยผม



ด้านในห้องมีร่างสูงของพี่นารายณ์นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง พอเห็นเงาของผมตะคุ่มๆอยู่หน้าประตูพี่แกก็เหลือบมองนิดหน่อยแต่ไม่ได้สนใจเพราะผมหลบทัน เหอๆ ผมเพิ่งมารู้เมื่อกี้นี้แหละว่าคนที่พาไอ้เจอร์มาส่งคือพี่นารายณ์



แต่พี่เขาไม่ได้มากับพวกครอสนะ เหมือนบังเอิญผ่านมาแถวนั้นพอดีหรือจงใจมาหาไอ้เจอร์ที่ร้านนั้นอันนี้ผมไม่แน่ใจ



ผมเดินกลับมานั่งที่เดิมแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ สภาพหงอยเหมือนผักเวลาโดนแดดเยอะๆ เหี่ยวแห้งสุดๆ



“อ๊ะ ปะ เป็นยังไงบ้าง...”ผมถามเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นว่าบนข้อมือของครอสมีผ้าพันอยู่ มันมองมือตัวเองที่กลับมาเจ็บอีกครั้งก่อนส่ายหน้าไปมา คิดว่ารอยเก่ายังไม่สมานดีพอเอาไปฟาดใส่ชาวบ้านมันเลยอาการกำเริบ



“แค่ซ้นน่ะ สองสามวันก็หาย”




ค่อยยังชั่ว




“เอ่อ...จะว่าไปเรื่องเมื่อบ่ายน่ะ...”ร่างสูงกล่ามอ้อมแอ้ม ท่าทีไม่มั่นใจนักว่าควรพูดออกมาตอนนี้ดีไหม”ที่ซันเขามาจูบกูนั่น...”



“อ๋อ...กูเข้าใจผิดใช่ไหม”ผมแทรกขึ้นด้วยใบหน้าเจื่อนๆ ดูหนังดูละครมาก็เยอะทำไมจะไม่รู้ล่ะ เหอๆ แต่ตอนนั้นมันช็อคจริงๆเลยวิ่งหนีออกมา ไอ้ครอสดูแปลกใจที่ผมไม่ถือสามันเรื่องนี้แต่มันก็ยังอึกอักๆอยู่จนผมสงสัยว่ามันอยากพูดอะไร



“งั้นเมื่อวานนี้...ไปไหนมาเหรอ?”



ผมขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ มันน่าจะเดาได้นะว่าผมหายไปไหน”ก็ไปซื้อของขวัญไง ไอ้กล่องที่ปาใส่หัวมึงอ่ะ”



ครอสพยักหน้าหงึกหงักเหมือนไม่ใช่คำตอบที่มันต้องการ



ผมชั่งใจแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเอ่ยต่ออีกหน่อยว่า



“บังเอิญเจอพี่นารายณ์...เลยปรึกษาปัญหาหัวใจกันนิดหน่อยแล้วก็ให้พี่เขาช่วยเลือกของขวัญให้ด้วย ไม่ต้องทำหน้าน้อยใจเลย กูกับพี่เขาไม่มีอะไรในกอไผ่ พี่เขายังแนะนำให้กูสารภาพรักมึงอยู่ละ...อ๊ะ”



อุ่ยยยย เผลอพูดอะไรออกป๊ายยยยย



ครอสยิ้ม...ยิ้มน้อยๆก่อนจะกว้างขึ้นเรื่อยๆ



ส่วนผมก็หน้าแดงและแดงขึ้นเรื่อยๆ



เง้ออออ อย่ามองเค้าตาเป็นประกายงี้ดิ มันเขินนะ



“ไปกันเถอะ”



“ปะ...ไปไหน”ผมหน้าเหวอเมื่ออยู่ดีๆก็ถูกข้อมือให้ลุกขึ้น ไอ้คนเดินนำก็ไม่ยอมบอกด้วยนะว่าจะไปไหน”จะกลับแล้วเหรอ ไม่อยู่รอพวกซังก่อนเหรอยังไม่ได้ขอบคุณเลยที่อุตส่าห์มาช่วย ครอส...”ผมไม่กล้าตะโกนถามเสียงดังเพราะยังไงที่นี่ก็คือโรงพยาบาล



ที่สำคัญคือดึกแล้วด้วย เกือบเที่ยงคืนแล้วเนี่ย



เที่ยงคืน...



อา...



เหมือนว่าผมจะเข้าใจความคิดของมันแล้วนะ



ผมยอมเดินตามครอสอย่างว่างาย มันพาผมมายังลานจอดรถ ครอสเปิดประตูโฟล์คบีทเทีลสีเลมอน สตาร์ทรถเปิดแอร์ก่อนเลื่อนเบาะออกและปีนนำเข้าไปยังที่นั่งด้านหลัง มันหันมามองเหมือนให้ผมตามเข้าไป ผมก็ทำตามและปิดประตูให้อย่างรู้งานเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นกล่องของขวัญบุบๆของตัวเอง



นาฬิกาบนคอนโซลรถบอกเวลา 23 : 40



ยังไม่หมดวันเกิดของมัน...




“หง่า...”ผมมองของที่ผมซื้อมาเองอย่างประหม่า”มันก็ไม่ใช่ของดีเด่อะไรขนาดนั้นหรอกนะ คือกู...”



“ไม่ใช่ของดีเด่แต่ก็เป็นของที่เดินเลือกนานมากใช่ไหมล่ะ”



ทำไมผมต้องเขินด้วยเนี่ย ครอสต้องเป็นฝ่ายเขินไม่ใช่เหรอ ผมที่นอกจากจะไม่เขินแล้วยังหยิบกล่องดังกล่าวใส่มือผมเอง ส่งสายตาเป็นเชิงว่า ยื่นให้มันพร้อมคำอวยพรสิ เมื่อบ่ายไม่นับนะ



“เอิ่มคือ...สุขสันต์วันเกิดนะ นี่ของขวัญ...ขอให้มีความสุขมากๆ หล่อๆ รวยๆ เรียนเก่งๆ...แล้วก็...”



“แล้วก็?”



ผมก้มหน้างุดเมื่อนึกถึงประโยคที่จะพูดต่อไป



“แล้วก็ขอให้...สมหวังในความรัก...”



“เห...”



งื้ออออ เขินอ่ะ มันจะแปลความหมายสิ่งที่ผมพูดออกไปออกไหมเนี่ย >////<



“หล่อ รวย เรียนเก่งน่ะมีพร้อมแล้ว ความสุขก็มีเรื่อยๆ แต่อย่างสุดท้ายนี่สิ...”



ขอร้องอย่าทำเสียงนุ่มละมุนหูพร้อมเชยคางกันแบบนี้ มันเขิน! มันไม่กล้าสบตานะเห้ยยย



“ช่วยบอกทีสิทำยังไงถึงจะสมหวัง หืม?”



โง๊ยยยย อย่าลูบกรามกันงี้ดิ มันสยิวนะ



“ก็...ชอบนะ...เป็นแฟนกันไหม”ผมหลับตาปี๋ เผลอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว ถึงจะเตรียมคำพูดมาแล้วอย่างดีแต่พอพูดจริงๆมันก็



เขินจนรวนไปหมดเลย



“สะ...สมหวังรึยัง...”เห็นมันเงียบไปผมเลยถามซ้ำ



“อืม...มีความสุขมากๆเลยด้วย”



โอ๊ยยยย พอผมลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นก็คือรอยยิ้มหวานของครอส มันไม่ใช่ยิ้มที่กว้างหรือปลื้มปริ่มอะไรขนาดนั้น



แปลกนะ มันเป็นเพียงรอยยิ้มเล็กๆมุมปากกลับทำให้รู้สึกว่าเจ้าของรอยยิ้มนั้นโคตรมีความสุขได้



คงเพราะแววตาของมันล่ะมั้ง



แล้วก็เสียงหัวใจของผมด้วย



“เป็นแฟนกันแล้วนะ”เสียงทุ้มกล่าว



“อะ...อื้ม...”



จ้องนานชักเขิน สุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายหลบสายตาก่อน หางตาก็เหลือบไปเห็นเวลาบนคอนโซลรถอีกครั้ง



23 : 44



ดูเหมือนจะทันวันเกิดมันอยู่นะ



ทว่าผมคงจ้องนานไปหน่อยไอ้คนข้างตัวเลยหันไปมองตามก่อนรอยยิ้มบนใบหน้าของมันจะแปรเปลี่ยน...เป็นยิ้มหื่น!?



“ขออะไรอีกอย่างได้ไหม?”



“อะ...อะไร”



“จูบกัน...”มันพูดพร้อมผลักผมให้นอนราบลงกับเบาะก่อนจะตามขึ้นมาคร่อมและพูดประโยคชวนช็อค”...จนกว่าจะหมดวันเกิดกู...”



“อุ๊บส์!! อื๊ออออ”



ริมฝีปากคมทาบทับลงมาโดยไม่ทันตั้งตัวผมจึงเผลอร้องออกไปนั่นเป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปาก
มันไม่ได้จาบจ้วงหรือร้อนแรงอะไรเลย



ก็แค่จูบนุ่มๆอุ่นๆราวกับกำลังทะนุถนอมจากผู้ชายคนหนึ่ง



เนิบช้าและแผ่วเบาแต่กลับละลายได้ทั้งสติหรือหัวใจ



ครอสขบเม้มกลีบปากของผมสลับกับใช้ลิ้นไล่เลียง ย้ำๆซ้ำๆอยู่อย่างนั้น



จนไม่รู้ตัวเลยว่าขึ้นวันใหม่ตอนไหน



สิ่งเดียวที่รับรู้ก็คือ...สัมผัสที่คนคนนี้มอบให้



มันท่วมท้นและฟูฟ่องอยู่ในอกซ้าย



และคงตราตรึงอยู่อย่างนี้ตราบนานแสนนาน




..............................................................


เราเชื่อว่าความรักคือความอบอุ่นมากกว่าความร้อนรุ่มค่ะ

[Al2iskiren]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด
แม่ยกเขินหนักมาก 

[NuNam]

เขาเป็นแฟนกันแล้วจร้า 

[MayA@TK]

 

 

[mild-dy]

 

[aunszMT]

 :mew3:เขินนน แต่มาน้อยไป เราไม่ยอมมมม

[♥►MAGNOLIA◄♥]

 :hao7:น้อยไปนิดนะ

[Kelvin Degree]

เขินแรง

เป็นแฟนกันแล้วววว

[B52]

ให้ฟินนานกว่านี้ได้ไหม!!!!!

[Snimsoi]

จูบกัน จนกว่าจะหมดวันเกิดกู โอ๊ยยยย อิครอสสสส ชริชระ หมั่นไส้

[twinmonkey0311]

 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

กว่าจะเป็นแฟนจริง ลุ้นแทบหืดขึ้นคอเลย

[flimflam]

งุ้ยยย เพิ่งมาอ่านค่ะ ;3;
ชอบเจอร์ตั้งแต่แรก จนตอนนี้ก็ยังชอบอยู่ 66655555
แอบกรี๊ดแรงมากกับพี่นายณ์เจอร์ พี่จะไม่อกหักใช่มั้ยคะ ////////
โง้ยยยย เพลินกับครอสก็น่ารัก
ครอสอบอุ่นมาก เขินทุกทีที่สบตา(?) เพลินไม่หวั่นไหวให้รู้ไปปปป ///////
ซังก็น่ารักค่ะ เป็นเหมือนคุณพ่อมากๆ 555555555
ทำไงได้ มีลูกสาว(?)เสน่ห์แรงก็ต้องหวงเป็นธรรมดาเนอะ
พูดถึงซังก็ต้องตามมาด้วยหวาน ตบค่ะ ฝากตบซันอีกแรงๆ4555555555 หวานน่ารักนะ
น้องเคสด้วยๆ เคสก็น่ารัก งือออ ดีใจที่เลิกเป็นชู้นะ
แต่ดีใจกว่าคือพี่แวนเลิกกับซันซักที๊ 55555555
แรกๆก็ไม่ได้อะไรกับซันมาก แต่หลังๆนางออกตัวแรงวุ้ย
จริงๆก็สมควรติดคุกนะ ที่ซันทำก็ร้ายแรงอะ

กำลังนึกๆว่าลืมใครอีกรึเปล่า แล้วก็นึกออก ฮือ โจ้ค่ะ
จริงๆแล้วชอบนายนะ แต่นายหายไปนานจนลืม 5555555
หวังว่าจะมีสาวกับเขาซักที
แล้วก็พี่เฟิงคนน่ารัก 
พี่น่ารักมากเยย อยากดึงมากอด 55555555

[Supparang-k]

จูบจนกว่าจะถึงวันเกิดปีหน้าและปีต่อๆไปเลยนะ  อิอิ

[marisa9397]

ว้าวววว ในที่สุด 

[นางฟ้าเชียงชุน]

เราเลือกทีมไม่ถูกเลย
แต่ขออยุ่ฝั่ง #ทีมแม่บ้าน เนอะ
#ทีมเพลิน #ทีมเคส #ทีมเจอร์
 

[่jum]

 

[｡Atlas]

คู่หลักเค้าก็เป็นแฟนกันละ เหลือแวนเคส (ที่ข้ามขั้นตอนไปแล้ว  ) กับนารายณ์เจอร์

น่าสนใจ ๆ

แล้วซันนี่จะยังไงต่อล่ะทีนี้ จะมาแว้งกัดอีกไหมหว่า

[jktheteddy]

แอร้ยยยยยยย