หัวข้อ: 38 องศา • • • • [แจ้งข่าวเปิดจองหน้าแรก] • . ¸ ¸ ♪ 11/3/17

[crazydoii]

ห่ะ จะจบแล้วหรอ. อย่าเพิ่งจบสิ. อยากอ่านเรื่อยๆ

[นางสาวกานาเลส]

ะจบแล้วเหรอออ งื้ออออ ยังอยากอ่านพี่นารายณ์กับเจอร์อยู่นาาาาา อยากรู้ง่าพี่มึงจะจีบยังไง 55555555555

[lnudeel]

หว๊านนนนนหวานนนน~~

[Rhythm]

ครอสเพลินหวานซะ แต่จะจบแล้วหรือเนี้ย ยังรู้สึกค้างๆ กับคู่พี่น้องรหัสอยู่เลย อยากเห็นคู่นี้เค้า  กันบ้าง เวลาน้องเจอร์เขินพี่มึงน่ะ มันน่ารักจะตาย

ขออนุญาตคุณ nikkou ค่ะ - ตอนที่ 31 ที่พี่คริสพูดโทรศัพท์กับเพลินแล้วเอ่ยถึงงานแต่งงานของพ่อ ต้องใช้คำว่า "กำหนดการ"นะคะ  คำว่า "หมายกำหนดการ" ใช้กับงานพระราชพิธีเท่านั้นค่ะ

 

[dukdikdukdik]

เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ ชอบ ๆ 

[flimflam]

จะจบแล้วเหรอคะ T__T
แต่ตอนนี้เพลินกับครอสหวานมากกด

[natsikijang]

อ่านช่วงแรกๆ โคตรชอบครอสเลยน่ารัก เสี่ยวได้ใจมากๆ   เพลินก็น่ารัก  คู่นี้ไม่มีอุปสรรคน้ำเน่ามาขัดด้วย    แต่ตอนี้เริ่มปันใจให้เมเจอร์กับพี่นารายณ์มากอ่ะ   คู่โหดแท้ๆ

[brookzaa]

 

[MSeraph]

พึ่งมาเจอเรื่องนี้
อ่านรวดเดียวถึงตอนปัจจุบันเลยย55
ไม่น่าเชื่อว่าจะมาทันตอนจะจบเรื่องพอดีขนาดนี้
เรื่องน่ารักมากกค่ะ ผู้ชายแบบครอสนี่หาได้ที่ไหน
ครอสเพลินน่ารักมากก
เอาจริงๆก้น่ารักน่าหลงทุกคู่55555
แวนเคสก้ดีกับใจเป็นส่วนเติมเต็มของกันและกัน
นารายณ์เมเจอร์ก้คู่โหดแอบหื่นซึนเบาๆ555 คู่รักฮาร์ดคอร์
ชอบบบบ รอค่ะ

[BAKA]

โอ๊ยยยย เพลินน่ารักมากๆๆๆๆๆเลย

คู่พี่รหัสก็น่ารัก

คู่ชู้ก็สมกันมากๆๆๆๆๆ

เอ๊ะ ครอสด้วยก้ได้ ฮาาาาาา

[chisarachi]

เรื่องนี้น่ารักกกกกกก
ชอบน้องเพลินมากกกกก.
ชอบตั้งแต่นางอยากชนะการประกวด อ่านแล้วเอ็นดู๊. เอ็นดูมาก
ยิ่งตอนอยู่กับน้องซังก็น่ารักกกก
คือเอ็นดูเพลินมากกกก. มันน่ารักแบบ โอ๊ยยยยอยากดึงมากอดอ่ะ


น้องครอสเป็นผู้ชายอบอุ่น
นางมีมุมน่ารักของนางอ่ะ.
ชอบแบบเป็นคนที่อบอุ่นอ่ะ. ยิ่งดูนี่เอาไปฝันถึงเลย
ฝันว่าน้องครอสมาลูบหัววว
อยากได้. อยากได้ผู้ชายแบบนี้เป็นแฟน

ส่วนตัวชอบตอนจีบมากกว่าตอนคบนะ
เราว่ามันก๊าวใจมากกว่า. แบบว่าจั๊กจี้ใจดี
ชอบตอนที่เพลินจะไปงานเลี้ยงสายรหัส
แล้วครอสบอกกินเหล้าได้แต่ห้ามเมา
ขอบอ่ะ.  ชอบครอส.  อบอุ่นวะ

ชอบมิตรภาพของเรื่องนี้ด้วย
ไม่ว่าจะเป็นน้องแวน. น้องซัง. น้องหวาน
และอื่นๆ. เขาน่ารักกันดีค่ะ. 

คู่ที่ชอบอีกคู่คือน้องเคสพี่แวนนนนน
เขาชอบบบบบ. ชอบความน่าเอ็นดูปนสงสารของน้องเคส
เอาจริงๆถามว่าการที่เคสทำแบบนี้ผิดไหม. ผิดนะ.  ผิดมากด้วย
การเป็นมือที่สามแม้เขาไม่ได้รักกับแฟน. แต่เราว่าก็ไม่ควร
เรื่องนี้เลยเหมือนแสดงให้เห็นอีกแง่ของต้วละคร

ขอตอนพิเศษยาวๆ เยอะๆได้ไหมมมมมม
น้าาา น้าาาาาาาาาาาาา

[MyLavenderLand]

รอตอนใหม่อยู่นะ    แต่ไม่อยากให้เป็นตอนจบอ่ะ ยังน่ารักอยู่เลย  // ยังไม่ได้ไปงานแต่งคุณพ่อครอส // พี่นารายณ์กับน้องเม เอ้ย! น้องเจอร์ เพิ่งจะเริ่มจีบกันเอง  //  พี่แวนกับน้องเคส ยังไม่โชว์หวานออกสื่อเลย ฯลฯ  สรุปคือ.. อย่าเพิ่งจบเลยน้าาา น้าาาาา

[nightsza]

ครอสเพลินหวานๆกันตลอดดด

[thyme812]

 

[nikkou]

ตอนจบ



ผมขึ้นปีสองแล้วครับ กับครอสก็ยังรักกันดีเหมือนเดิมที่เพิ่มเติมคือความผูกพัน แต่ช่วงนี้พวกเราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างยุ่ง ครอสที่เป็นเดือนมหาลัยปีที่แล้วต้องช่วยส่วนกลางประสานงานดาวเดือนแต่ละคณะที่จะเข้าประกวดปีนี้ ส่วนผมเองก็ต้องดูแลเดือนปีหนึ่งของคณะตัวเองด้วย



“วันนี้มึงต้องซ้อมน้องป่าววะ”ซังถามขณะเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน



“เออดิ มันโทรตามละเนี่ย”น้องเดือนคณะผมเป็นเด็กซิ่วครับ อายุเท่ากันมันเลยสนิทกับผมเป็นพิเศษมิหนำซ้ำการแสดงที่มันเลือกยังเป็นดีดเปียโนและร้องเพลงเหมือนผมปีที่แล้วอีกหน้าที่พี่เลี้ยงมันจึงตกเป็นของผมอย่างเลี่ยงไม่ได้



“พี่เพลินคร้าบ~ ให้น้องปิงช่วยถือกระเป๋านะคร้าบ”ตายยากสุดๆแค่นินทาในใจเดี๋ยวเดียวตัวจริงก็โผล่มาดักรอหน้าห้องแล้ว



ปีสองพวกผมไม่ได้เรียนรวมกับคุณว่าที่หมอทั้งหลายแล้วจึงต้องย้ายมาเรียนที่ตึกคณะตัวเองแต่ไอ้เด็กปีหนึ่งตัวสูงตรงหน้านี่สิ ถ่อมาจากอาคารบรรยายรวมเพื่อมารอรับผมได้ทุกวี่ทุกวัน เรื่องนี้ถึงหูของครอสโดยฝีมือยัยขี้ฟ้องหวานครับ มันหึงแรงมากทำท่าจะโดดงานมานั่งเฝ้าผมดีที่ผมไล่สำเร็จ ที่ผมไล่เพราะรู้ว่าไอ้ปิงมันไม่ได้คิดอะไรกับผม ตอนอยู่ด้วยกันสองคนมันเพ้อถึงแฟนมันให้ผมฟังบ่อยๆ



ครอสหึงไปก็เสียเวลาเปล่าๆ



ฝ่ายหึงควรจะเป็นผมมากกว่า



“ทำหน้าบอกบุญไม่รับเลยเพลิน เป็นไร”ไอ้รุ่นน้องที่อายุเท่ากันถามไถ่ระหว่างเดินออกนอกรั้วมหาลัยเพื่อไปยังห้องซ้อม



ผมถอนหายใจพรืดใหญ่และโชว์หน้าจอมือถือให้มันดู ภาพที่ปรากฏคือเฟสของไอ้ครอสซึ่งมีคนแอดมาใหม่จนเฟรนส์เต็มพิกัด หน้าวอล์มีคนทักมาเยอะจนไล่อ่านไม่หมด ส่วนใหญ่เป็นเด็กปีหนึ่งผู้ไม่รู้จักเพลินแฟนครอสที่มาลองของ แต่คนที่ไล่ตื้อครอสแบบไม่มีมาดพวกนั้นไม่มีผลกับผมมากนะหรอก เว้นแต่แม่สาวสวยเดือนคณะมนุษยศาสตร์ปีหนึ่งที่ถ่ายรูปคู่กับครอสอย่างแนบชิดคนนี้เนี่ยสิ



แม่คุณยืนกระแซะแฟนของผมจนกายแทบจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียว มีการเอียงคอเกยไหล่กันด้วย



“อย่าคิดมากดิเพลิน คนถ่ายก็ผู้หญิง คนแท็กมาก็ผู้หญิง แฟนเพลินไม่นอกใจเพลินหรอกเชื่อปิง เพลินน่ารักกว่า”



“กูน่ารักกูรู้ดี แต่กูหงุดหงิดว่ะ มันต้องอยู่ซ้อมโชว์ให้น้องเขามืดๆด้วยไง”พอเลิกซ้อมมันก็ต้องไปส่งน้องเขาถึงหอด้วย อันนี้แหละที่ผมไม่พอใจ ทำไมต้องไปส่งน้องด้วย ผมยังไม่ต้องไปส่งไอ้ปิงมันเลย มีแต่ไอ้ปิงต้องขับรถไปส่งผม(?) ชิ๊



“เอาน่าๆ มะรืนก็ประกวดแล้ว ประกวดเสร็จก็แยกย้ายกัน เฮียครอสก็มีเวลาให้เพลินเหมือนเดิม”ผมผ่อนลมหายใจอีกครั้ง พวกเรามาถึงร้านเช่าพอดีผมจึงเลิกสนใจเรื่องส่วนตัวและทำหน้าที่พี่ที่ดีตั้งใจสอนน้อง



ผมคิดว่าอีกสองวันเรื่องรบกวนจิตใจผมจะหมดไป



แต่มันไม่ใช่!!



แค่วันรุ่งขึ้นเส้นเลือดในขมับของผมก็เต้นตุบๆๆๆเจียนจะระเบิด!



“ว่า...ยังไงนะ...”ผมกัดฟันถามร่างสูงซึ่งมาดักรอผมหน้าห้องเรียนอย่างเหลืออด พวกเราหลบฉากมาคุยกันหลังตึกซึ่งคนไม่ค่อยเดินผ่านเท่าไหร่ วันนี้ทั้งผมทั้งมันว่างทั้งคู่เพราะน้องปีหนึ่งต้องการเวลาซ้อมส่วนตัวก่อนประกวดจริงพรุ่งนี้



ไอ้ครอสอึกอักก่อนจะตอบว่า”พรุ่งนี้หลังประกวดเสร็จ...คณะกูตกลงกันว่าจะเลี้ยงน้องดาวเดือนปีนี้ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะก็ตาม...กูก็เลยมาชวนมึง ว่า เอ่อ จะไปด้วยกันไหม”



ครอสไม่ผิดแต่ผมโกรธมาก ผมไม่ชอบใจที่มีเด็กปีหนึ่งมากมายเข้ามาข้องแวะกับมัน!



ผมเพิ่งรู้ว่าปีที่แล้วพวกเราใช้ชีวิตคู่อย่างสงบสุขได้ก็เพราะมันให้ดอกไม้จองตัวผมไว้กลางเวทีประกวด ช็อตนั้นทำให้พวกที่ตั้งใจจะจีบผมหรือมันแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง ผิดกับปีนี้ที่เด็กใหม่ทั้งหมดไม่เคยเห็นฉากที่ว่า!



“ไม่ต้อง กูก็จะไปกับคณะกูเหมือนกัน!”ผมกระแทกเสียงใส่อย่างเผลอตัว



“แต่ซังบอกกูว่าคณะมึงยังไม่มีนัดเลี้ยง”



“กูเนี่ยแหละนัดตอนนี้ละไง”




“เพลินครับใจเย็นๆ เพลินยังไม่ได้นัดใครไว้เลยนะจะมีใครไปกับเพลินได้ยังไง”ไอ้ครอสพยามยึดไหล่ผมให้เผชิญหน้ากับมันตรงๆ ผมจ้องตามันเขม็งก่อนตอบกลับอย่างดื้อด้านว่า



“ไอ้ปิงต้องไปแน่ๆ ไปกะปิงสองคนก็ได้”



“เพลิน!! อย่าขอร้องอย่าหึงเหวี่ยงแบบนี้ ครอสบอกแล้วไงว่าจะไปกับคนในคณะ ไม่ได้ไปกับน้องมิ้นท์สองคนสักหน่อย”น้องมิ้นท์ของมันคืออีมิ้นท์ของผม ยัยดาวผู้หวังแอ้มเดือน



“มึงนั่นแหละหึงมั่ว บอกไปกี่รอบแล้วว่าไอ้ปิงไม่ได้ชอบกู มึงไม่จำเป็นต้องหึง แต่กูนี่สิจำเป็น!!”



“เพลิน...”แรงที่บีบไหล่ผมค่อยๆผ่อนลง ครอสยังไม่ได้ปล่อยมือเพียงแต่มันเลื่อนมาเหมือนกอดผมไว้หลวมๆแทน”...ไม่เอา อย่าร้องไห้สิ”



หะ! ผมร้องไห้เหรอ!?



เออ น้ำตาผมไหลเป็นทางเลย “เคยเป็นป่ะโมโหจนน้ำตาไหลอ่ะ”



“แบบนี้เขาเรียกว่าหึงจนน้ำตาไหลครับ โอ๋ๆนะ พรุ่งนี้ไม่ไปกินเลี้ยงแล้วนะ เพลินก็ห้ามไปไหนกับใครรู้ไหม เลิกงานแล้วเราไปฉลองกันสองคนเนอะ”



“ฉลองเนื่องในอะไร”ผมถามเสียอู้อี้ ถือโอกาสซุกหน้าไปมากับไหล่กว้างเป็นการเช็ดน้ำตาบนเสื้อชาวบ้านแบบเนียนๆ



“ฉลองให้ความรักอันยั่งยืนของเราไง”



“ไอ้สัส!!”ได้ยินแล้วก็อดขำไม่ได้ ครอสเองก็หัวเราะชอบใจเช่นกัน มันยกมือลูบหัวผมป้อยๆแบบที่ผมชอบ



“ไม่โกรธกันเนอะ”



“อืม ขอโทษนะเมื่อกี้เหวี่ยงใส่”



“ไม่เป็นไรครับคนดี ให้ตายยังไงก็รักเพลินแค่คนเดียวนะ”



“เหมือนกัน”



ชีวิตผมกลับมาแฮปปี้ดังเดิม เช้าวันต่อมาผมเข้าเรียนด้วยใบหน้าสดชื่นแจ่มใสจนไอ้ซังเบ้ปากอย่างขัดใจ พวกขี้อิจฉาก็อย่างงี้แหละ”เมื่อวานผัวมาหาหน่อยยิ้มไม่หุบเลยนะ เมื่อคืนได้อะไรมาล่ะ”



แหม ยังต้องถามอีกเหรอ



“ได้รับความรัก”



“ถุ้ยยยย”



“ฮ่าๆๆๆ”มองดูไอ้เพื่อนตี๋ทำท่าขนลุกขนพองอย่างสบายใจ วันนี้ทั้งวันผมนั่งเรียนอย่างอารมณ์ดีเวลาจึงผ่านไปเร็วเป็นพิเศษเผลอแปปเดียวก็เย็นแล้ว แน่นอนว่าพอผมเลิกเรียนไอ้ปิงทายาทเดือนคณะก็แจ้นมารอผมหน้าห้องตามเคย วันนี้มันหล่อเป็นพิเศษทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งหน้าหรือแต่งตัวใดๆ



“ไปเตรียมตัวหลังเวทีกัน”ผมแยกกับเพื่อนและเดินนำมันอาดๆไปยังเต็นท์ที่พักซึ่งตั้งอยู่ที่เดียวกับปีที่แล้ว



“วันนี้ดูร่าเริงนะเพลิน เคลียร์กับครอสแล้วเหรอ”



“อื้ม”ปิงผงะไปแวบนึงเมื่อผมหันไปยิ้มแฉ่งให้ มันมองรอยยิ้มของผมอยู่ชั่วครู่ก่อนระบายยิ้มตาม



“ถ้าแฟนของปิงเข้าใจอะไรง่ายๆเหมือนเพลินก็คงดี”พูดจบมันก็โดนเจ๊กระเทยจากส่วนกลางดึงตัวไปแต่งหน้าเซ็ตผม ไอ้ปิงวันนี้หล่อเป็นพิเศษ มองไปรอบเต็นท์เพื่อสำรวจคู่แข่งเหมือนปีที่แล้วก่อนพบว่าทายาทเดือนคณะผมระดับสูงมาก วัดกันตรงๆมันดูออร่ากว่าหมอกว่าวิศวะปีนี้อีก



ปีนี้เภสัชมาเว้ย



“พี่ว่าผมจะชนะปะ ผมอยากเป็นเดือนมหาลัยอ่ะ แฟนจะได้รักได้หลง”รุ่นน้องที่ถูกจับทารองพื้นอ่อนๆอยู่บนเก้าอี้ตัวข้างๆเอ่ยถามอย่างประหม่า



“มึงหล่อ มึงน้องกู กูเทรนด์มาดีไม่มีทางแพ้ใคร”



“ภาวนาให้เป็นอย่างนั้นนะ ว่าแต่คนนั้นปะ มิ้นท์อะไรนั่น ดูแรงว่ะ ผู้ชายคงชอบผู้หญิงแบบนี้”ผมหันมองตามปลายนิ้วของมันก็พบสาวน้อยคนสวยแซ่บนั่งไขว่ห้างโชว์ขออ่อนอยู่อีกฟากหนึ่ง เธอรู้สึกตัวว่ามีคนมองจึงเงยหน้าขึ้นมา ไอ้ปิงรีบหลบตาแต่ผมไม่ ผมจ้องหน้าเธอตรงๆเพราะไม่อยากแสดงความด้อยกว่าให้เธอเห็น



ผมกับครอสไม่ได้ขึ้นสถานะว่าคบกันอยู่ก็จริงแต่พวกเราลงรูปคู่กันบ่อยมาก ไม่มีทางที่พวกเด็กปีหนึ่งจะไม่รู้ นอกจากพวกเธอจะตาบอดหรือเป็นพวกชอบแย่งแฟนชาวบ้าน



ผมเราจ้องหน้ากันเขม็ง มีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านเปรี๊ยะๆ



“เพลินไม่ต้องซื้อดอกไม้โหวตปิงนะ”ไอ้ปิงที่เซ็ตผมเสร็จยืดตัวเต็มความสูงเดินไปส่องกระจกบานใหญ่ที่กองประกวดเขาแขวนไว้ให้พวกเห่อหนังหน้าตัวเองเดินไปดู ปิงมันได้แสดงเป็นคนแรกเลยเหลือเวลาเตรียมอีกไม่มาก



“ทำไมวะ”



“ก็เดี๋ยวได้ดอกไม้เยอะเกินจนกลายเป็นป๊อปปูล่าโหวตผมก็อดเป็นเดือนมหาลัยดิ”



ความคิดนี้คุ้นๆนะครับ



“คณะเภสัชเตรียมตัวค่ะ”สตาฟคนนึงเดินเข้ามาเรียกคิวแรกให้แสตนด์บายหลังเวที ผมชู้กำปั้นให้กำลังใจปิงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนร่างสูงจะหายลับเข้าหลังเวทีไป



จังหวะเดียวกันนั้นเองที่ร่างสูงของใครอีกคนเดินเข้ามาในเต็นท์ที่พักอย่างกระหืดกระหอบ



ผู้ชายที่เดินเข้ามาใหม่ดึงดูดสายตาของคนทั้งเต็นท์ให้หันไปมอง ดาวหลายคนถึงกับเอามือปิดปากเก็บอาการฟินแต่ก็หันไปกรี๊ด
กร๊าดกับบรรดาพี่เลี้ยงทั้งหลายจนหมดมาดกุลสตรีไม่ต่างอะไรจากปีที่แล้ว



“พี่ครอส!!”ที่ต่างคงเป็นคนที่เรียกมันปีนี้กลายเป็นเสียงแหลมๆของน้องมิ้นท์คนสวย”มาช้าจังปล่อยมิ้นท์อยู่คนเดียวตั้งนาน มิ้นท์ทั้งตื่นเต้นทั้งเหงาเลยค่ะ”เพราะบนเวทียังไม่มีโชว์อะไรผมที่นั่งห่างออกมาจึงได้ยินเสียงของหล่อนอย่างชัดเจน



“ต๊ายยยย เดือนมหาลัยปีที่แล้วทำอะไรในเต็นนี้คะ!”มีเสียงตะโกนถามจากมุมช่างแต่งหน้า



“นั่นเดือนมหาลัยปีที่แล้วเหรอแก อย่างหล่อเลยอ่ะ พี่เขาชื่ออะไร”



“แก นั่นไงพี่ครอสที่เขาพูดถึงกัน ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีก”



“โอยยยย แค่เห็นในเฟสก็หล่อวัวตายควายล้มจะแย่แล้วตัวจริงยังหล่อได้กว่านั้นอีก โฮกกกกก”
และตามมาด้วยเสียงเซ็งแซ่มากมาย



ครอสยกมือขึ้นมาขยี้เส้นผมสีน้ำตาลไหม้ของตัวเองแก้เก้อขณะสอดส่องสายตาหาอะไรบางอย่างด้วยความสูงมันเลยหาคนที่ต้องการตัวพบในไม่ช้า ครอสสบตาผมเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พอพวกเราสบตากันวูบนึงครอสก็โดนช่างแต่งหน้าส่วนกลางดึงไปจัดองค์ทรงเครื่องและผลักออกไปยืนหล่อๆประดับเวทีเหมือนพี่นารายณ์เมื่อปีที่แล้ว



นั่งรอจนการประกวดผ่านมาได้ค่อนทางผมก็ลุกขึ้นยืน



“เพลินจะไปไหน?”ปิงเอ่ยถาม



“ไปซุ้มขายดอกไม้”



“จะโหวตให้ปิงเหรอ อย่านะ ถ้าจะโหวตก็ไปโหวตให้คณะอื่น”ผมส่ายหน้าหน่ายให้ทายาทเดือนที่ความคิดตรงกันเกินไปก่อนจะตอบให้มันสบายใจว่ากูไม่เปลืองเงินซื้อดอกไม้ให้มึงหรอก และเดินตรงไปยังซุ้มซึ่งอัดแน่นด้วยคนมหาศาล



ทว่าผมก็ถูกขวางด้วยร่างบางของมิ้นท์



เธอเดินกลับมาจากเวทีจังหวะเดียวกับที่ผมจะเดินออกจากเต็นท์



ชั่ววินาทีที่พวกเราเดินสวนกันเธอก็กระซิบข่มอย่างมาดร้ายว่า



“ของเก่าใครๆก็เบื่อ”



อย่างนี้ก็สวยสิครับน้อง



เดี๋ยวรู้เลย!



ผมไม่เถียงแต่ผมเก็บความแค้นนี้ไว้ระเบิดทีหลัง



ปีที่แล้วผมไม่ได้มาซื้อดอกไม้เองเลยไม่รู้ว่าคนมันเยอะขนาดนี้ แทบไม่มีที่ว่างให้แทรกตัวเข้าไป



ผมพยามยัดตัวฝ่าฝูงชนแต่ก็โดนเด้งออกมานับครั้งไม่ถ้วน



“ในที่สุดก็ซื้อได้สักที!”ผมหลบฉากออกมายืนลิ้นห้อยอยู่ข้างซุ้ม ในมือมีดอกไม้ช่อเล็กๆ สองหูได้ยินเสียงพิธีกรบนเวทีประกาศเริ่มเวลามอบดอกไม้โหวต ผมใช้มือข้างที่ว่างตบหน้าตัวเองแรงๆหนึ่งทีเพื่อรวบรวมความกล้า สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ฮึบๆ ขณะก้าวขาสั่นๆเข้าใกล้เวที



มีคนมุงอยู่หน้าเวทีเยอะมากแต่โชคดีที่จุดหมายของผมไม่มีคนรายล้อม



ก็แหงแหละ...



ไม่มีใครเอาดอกไม้มาโหวตให้เดือนมหาลัยปีที่แล้วกันหรอก



นอกเสียจากคนนั้นจะเป็นบ้าหรือไม่ก็...เป็นแฟนขี้หวง



ดาวกับเดือนมหาลัยปีที่แล้วมีหน้าที่ยืนหน้าตาดีฉีกยิ้มถือพานใส่สายสะพายอยู่ข้างหนึ่งของเวที รอยยิ้มของเดือนมหาลัยปีที่แล้วกว้างขึ้นเป็นพิเศษเมื่อเห็นผมกับดอกไม้ช่อเล็กๆในมือที่ยื่นส่งไปให้ คนที่ควรยืนอยู่ตำแหน่งเดิมตลอดงานขยับตัวเรียกความสนใจจากคนอื่นได้พอสมควร



ครอสรับดอกไม้ของผมด้วยรอยยิ้มมีความสุข”ดีใจนะเนี่ย”



“กลับไปยืนที่ของมึงเลยไม่อยากตกเป็นข่าวสองปีซ้อน”ผมไล่คนที่นั่งคุกเข่าอยู่เหนือหัว ครอสอิดออดไม่อยากถอยสักเท่าไหร่ผมเลยหลบฉากออกมาก่อนเพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตามากนัก



การมอบช่อดอกไม้ของพวกเราในปีนี้ไม่โดดเด่นเหมือนปีที่แล้วเพราะแอบให้กันเงียบๆสุดขอบเวทีแต่ผมเชื่อว่าแฟนคลับของครอสทั้งหลายต้องมองเห็นแน่ๆ คนเรามักมองหาแต่คนที่เราชอบถูกไหมครับ ถ้าสาวๆพวกนั้นชอบครอสอยู่แค่ครอสขยับตัวพวกเธอก็ต้องเห็น



ไม่มีทางมองข้ามช่อดอกไม้ที่ปรากฏอยู่ในมือของเดือนมหาลัยตั้งแต่เริ่มจนจบงานแน่นอน



ณ ด้านหลังเต็นท์ประกวด ไอ้ปิงที่ได้แค่รางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งนั่งคอตกอยู่บนเก้าอี้พลาสติค ส่วนผมผู้ทำภารกิจสำเร็จลุล่วงด้วยดีนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองดอกไม้ช่อเล็กในมือของเดือนมหาลัยปีก่อนซึ่งถูกคนรุมล้อมถามถึงที่มาของมัน



“ใครให้อ่ะพี่ครอส”



“เขาให้เดือนปีที่แล้วได้ด้วยเหรอคะเนี่ย รู้งี้น้ำซื้อให้พี่บ้างก็ดี”



“ของใครคะเนี่ย แฟนคลับหรือว่าแฟน”



“แฟนครับ”



ตอบฉะฉานดีมาก แค่ตอบไม่พอมีการส่งยิ้มมายังผมด้วยเรียกสายตาของสาวๆดาวปีหนึ่งมองตามกันเป็นพรวน ผมสะดุ้งโหยงเมื่อตกเป็นเป้าสายตา



“อ๋อ คนนี้ที่เห็นในเฟส...”เด็กคนนึงกล่าวด้วยน้ำเสียงเสียดายน้อยๆ”ก็ว่าอยู่ว่าทำไมมีรูปคู่เยอะจัง”



“พวกเราไม่รู้อะไร เมื่อปีที่แล้วพี่เอาดอกไม้โหวตให้เพลินช่อเบ้อเริ่มกลางเวที โดนโกรธแย่เลย ฮ่าๆๆๆ”



“ตายแล้ว จริงเหรอคะ อิจฉาพี่จังเลย”



ครอสเล่าพลางหัวเราะไปพลาง ดาวเดือนบางส่วนทยอยกลับบ้านแต่ก็มีบางส่วนฟังวีรกรรมของมันกลางเวทีประกวดเมื่อปีที่แล้ว
ครอสพูดแค่เรื่องบนเวทีให้รุ่นน้องฟัง



เป็นการประกาศกลายๆว่าอย่ามายุ่งกับมันนะ



เป็นการประกาศให้รับรู้ว่าฝ่ายที่เริ่มจีบคือมัน ให้รับรู้ว่าระหว่างเราไม่มีตรงกลางเว้นว่างให้ใครมาแทรก



รุ่นน้องทุกคนรับรู้และกลายเป็นฟินหน้าชื่นมื่นกลับไปรวมกลุ่มคณะของตัวเอง ยกเว้นรุ่นน้องคณะมนุษศาสตร์ที่ยืนหน้ามุ่ยกอดอกมองจิกใส่ผมจนอดนึกย้อนถึงซันนี่ไม่ได้



มองพี่แค่นี้พี่ไม่สะท้านหรอกครับ พี่โดนมาเยอะกว่านี้นัก



“พี่ครอสคะ! ไม่ไปกินเลี้ยงเหรอคะ คนอื่นเขาไปกันหมดแล้วนะ”



“เมื่อวานพี่บอกแล้วว่าพี่จะไม่ไป”



“ทำไมล่ะคะ เดือนคณะไม่ไปแล้วงานนี้เขาจัดขึ้นเพื่ออะไรล่ะคะ”



“พี่จะพาเพลินไปทานข้าวครับ”



“งานนี้เขาจัดเพื่อคนที่เข้าประกวดนะคะ แล้วก็จัดเพื่อพี่ที่ต้องดูแลพวกหนูด้วย ให้แฟนพี่เขารอไปวันอื่นไม่ได้เหรอคะ คนที่เขาทำเพื่อพี่จะเสียใจนะคะ”



“ขอโทษนะมิ้นท์ คนอื่นจะทำเพื่อพี่หรืออะไรก็ตาม แต่พี่ทำเพื่อเพลินคนเดียวครับ”



“แต่ว่าหนู...”




“ตั้งแต่เมื่อวันนี้ของเมื่อปีที่แล้ว หรือจะเป็นวันนี้ของอีกร้อยปีข้างหน้า สำหรับพี่เพลินมาก่อนทุกอย่าง”



“อะไรกันนักหนาคะเนี่ย พี่รักเขามากโอเคอันนี้มิ้นท์เข้าใจแล้ว แต่เขารักพี่แบบไหนกันถึงบีบบังคับให้แฟนตัวเองทิ้งเพื่อนทิ้งสังคมมาอยู่กับตัวเอง!”



“รักแบบชอบแสดงความเป็นเจ้าของครับ”ผมสวนตอบนิ่มๆ



มิ้นท์อ้าปากพงาบๆอยากจะกรี๊ดแต่ก็พยามกลั้นเสียงไว้เพื่อรักษาภาพพจน์ที่หลงเหลือเพียงน้อยนิด สาวน้อยคนสวยเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากเต็นท์ไป ทีนี้ก็เหลือแค่เราสองคนที่มองหน้ากันแบบยิ้มๆ



ครอสสาวเท้าเข้ามาใกล้ผมก่อนทำท่าดีดนิ้วเหมือนเล่นกล ก่อนดอกกุหลาบสีขาวหนึ่งดอกจะมาอยู่ในมือของมันได้อย่างไรก็ไม่รู้



“ตกใจอะไร คิดว่าปีนี้จะไม่ได้แล้วใช่ไหม”



ใช่...ผมคิดว่าปีนี้ผมคงไม่ได้ดอกไม้จากมันหรอก ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ แต่ก็ลืมไปว่าผู้ชายที่ผมรักมากๆตรงหน้านี้เองก็รักผมมากๆขนาดไหน



“รักมึงว่ะ”



“รักเพลินเหมือนกัน”



ความรักเราสองคนมันก็เท่านี้



ปรารถนาตัวเขาให้เป็นของเรา



ปรารถนาว่าตัวเราจะเป็นของเขา



แต่เพียงผู้เดียว



ตราบนานเท่านาน

[nikkou]

ไหนๆก็ตอบจบแล้วคนอ่านชอบฉากไหน หรือคำพูดไหนที่สุดในเรื่องคะ

สำหรับเราต้องนี่เลย

ตอนที่เคสถามแวนว่ามาเป็นชู้กันมั้ย(เดี๋ยวๆ) 555555555555+

[chisarachi]

จบแล้ววววววง กรี๊ดดดด
ทำไมรู้สึกว่าตอนสุดท้ายเหมือนภาคพิเศษชื่อตอน จีบแรกอะไรงี้5555
ความรู้สึกก็คือชอบบบบบ. เรื่องนี้มันก๊าวใจ
ชอบตอนจีบที่สุด ถ้าถามว่าคำพูดไหนก็นึกไม่ออกแต่ถามว่าชอบฉากไหนก็หลายตอนมากกก
ไม่ว่าจะเป็นตอนซท่อปากกาแบบแก๊ คู่นี้มันพิเศษอารมณ์นั้นเลย
เกิดถ้าน้องเพลินเอาปากกามาใช้แบบเผลอๆลืมตัว
แล้วเพื่อนเห็น เพื่อนแซวมันจะเป็นฟีล คู่นี้มีอะไรแน่ๆ5555
หรือตอนครอสบอกคิดถึงมากขอเจออ่ะ ตอนนั้นมันดีอ่ะ แต่แอบเจ็บด้วยนะ
ที่เพลินพยายามเปลี่ยนเรื่อง
แต่ชอบคำพูดน้องครอสตอนนั้นที่สุดที่บอกว่าจะไม่ทำให้รำคาญบลาๆและบอกคิดถึงมาก
คือคนมันชอบไม่เจอนานก็คิดถคงไงงงง
หรือตอนความใส่ใจที่เพลินบอกว่าหิวแล้วเอาป๊อกกี้ให้กิน ยี่ยังคิดเลย
เดี๋ยวต่อไปครอสต้องเป็นผูัชายพกขนมติดกระเป๋าไว้แน่ๆ

ชอบเวลาครอสแวนอยู่ด้วยกันด้วยนะ เขาคือคู่ซี้แบบพี่มัธยมคู่หูที่เด็กผมสั้นติ่งหูไปแอบกรี๊ดที่สนามบาสบ่อยๆอ่ะ ฟีลนั้นเลย
นึกออกใช่ป้ะ555555

จริงๆนี่แอบชอบคู่น้องเคสพี่แวนอีกคู่นะ เราชอบอะไรดราม่าาาาส
คิดว่าถ้าเป็นเรื่องยาวคงเจ็บหน่วงๆไปเบาพอตัว
หน่วงด้วยตัวน้องเคสที่ประชดแม่
การเป็นลูกที่พ่อไม่ได้อยู่ด้วย
และเพิ่งรู้ว่าเป็นลูกเมียน้อย แถมมีพี่ชายอีกสองคนไม่ใช่สิ่งที่ลูกจะรับได้นะ
มันคือแผลทางใจอ่ะ ทำให้หล่อหลอมมมาเป็นเคสที่มองว่าอยากเป็นชู้
ตอนที่แวนเลิกกับแฟนแล้วเคสคิดว่าควต้องเลิกกับแวนจริงๆเพราะแวนไม่มีแฟน
ไม่มีแฟน=ไม่มีคำว่าชู้
แสดงให้เห็นเลยว่าปมชู้คงกัดกินใจน้องเคสมากจนทำให้ลืมไปว่าตัวเองไม่เป็นชู้ก็ได้
เพราะเขาโสดแล้ว โอกาสเป็นคนรักจริงๆสูงมากกก

สุดท้าย รักน้องครอสมาก ฝากจุ๊บสามที

[patchylove]

น่ารักที่สุด

[Fahsaizzz]

จบแล้ววววววววววววววว   เป็นคู่ที่น่ารักเสมอต้น เสมอปลายมากกกกกกกกกกก
อิจสุดดด เพลินหึงน่ารัก

ขอบคุณคนแต่งมากๆๆค่า ❤️❤️❤️❤️❤️❤️

จะมีตอนพิเศษของแต่ล่ะคู่มั้ยคะ

[silverrain]

งือ จบแล้วเหรอไม่อยากให้จบเลย

[B52]

 

[boonpa]

  คู่นี้น่ารักกันยันจบเลย

[MyLavenderLand]

งือออออ ดีงามพระราม4  ใจร้ายไม่ยอมขึ้น End ท้ายเรื่อง หวังได้ไหมว่าจะมีสเปฯ ขอแวนเคสค่ะ ชอบแรดน้อย นางน่ารัก 

[warin]

จบไวจัง  เรื่องนี้น่ารักมาก  ทุกคู่เลย
ขอตอนพิเศษด้วยจ้า

[Supparang-k]

งื้ออออออ...คือดี

รักแบบแสดงออก 555  ใครคิดจะมาแทรกนี่คุณคิดผิด!!

[MayA@TK]

มีความรู้สึกว่ายังเอาคืนชะนีมิ้นท์ได้ไม่สะใจ

 

[gupalz]

จบแล้ว ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะค่ะ

[BAKA]

เป็นคู่ที่น่ารักมากกกกก

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ^^

[่jum]

น่ารักดี 

[Aomoto]

อย่าเพิ่งจบเลยค้าาา พี่นารายณ์กับเจอร์ยังไม่ไปถึงไหนเลย ขอคู่นี้ก่อนคะ