มาลงต่อให้แล้วนะคับ ไมได้มัวแต่เที่ยวซักกะหน่อย
คุณ marchmello คร้าบ เกียร์ auto นี่สื่อไรอ๊ะป่าว หุหุหุ
**************************************************************
“ไงล่ะ ได้คุยกันยัง” เจอหน้าไอ้ทอปตอนบ่ายที่มหาลัย มันก็ทักผมเลย
“คุยไร งง” อิอิอิ แอบตีหน้าเซ่อก่อน
“อ้าว ไรวะ” ไอ้ทอปทำหน้าคิดครู่หนึ่ง แหม หัดเป็นพ่อสื่อนะมึงเดี๋ยวนี้
“ไรมึง” ผมแกล้งทำหน้าสงสัย ไอ้พวกคุณชายทั้งหลายยังคงเดินเล่นกันอยู่ข้างหลังไม่ได้มาดักฟัง (ดีแล้วล่ะคับ)
“ก็ เมื่อวานกูให้เมลล์มึงกับพี่เกียร์ไป จริงๆให้พี่เกี๊ยงพอดีพี่เค้าบอกว่าพี่เกียร์ขอไว้เพราะอยู่บนดอยโทรมาไม่ได้”
มันพูดเสร็จก็ทำหน้าพิจารณาความจริงจากผม
“แล้วไม่มีใครติดต่อมึงไปเลยหรอวะ” ไอ้ทอปพูดต่อหลังจากที่ผมทำหน้าบึ้งใส่มัน
“ให้เบอร์กูให้เมลล์กูกับคนอื่นนี่บอกกูก่อนได้มั้ย คราวหลัง” เก็กดุเข้าไว้มึงไอ้เต้ เพื่อนมันจะได้สำนึกเสียบ้าง
นึกถึงเรื่องเมื่อวานยังไม่หายงอน แค้นนี้ต้องชำระ อิอิอิ
“ก็ คนอื่นที่ไหนวะ เห็นเค้ามีธุระ มึงโกรธกูหรอวะ เฮ้ย ขอโทษๆ” ฮ่าๆๆๆ เห็นหน้าไอ้ทอปแล้วขำในใจอย่างมาก หงอเชียวนะเมิง สะใจไอ้เต้นักแล
“เออ ครั้งนี้กูยกโทษให้” ผมยังตีหน้านิ่ง
“ก็พี่เกี๊ยงบอกว่าโทรหามึงไม่ติด เลยโทรมาขอเมลล์กับกู”
เออ รู้แล้วแหละ แต่คิดว่ายังไม่บอกมันดีกว่า ว่าพี่เกียร์แอดเอ็มมาแล้ว ไม่งั้นโดนพวกมันแซวอีก ไม่ยอมหรอกเฟ้ย
“อ่อ อืมๆ” ผมทำเป็นพยักหน้า รับทราบข่าวสาร แล้วเดินขึ้นตึกไปเรียนเฉยๆ ไอ้ทอปก็คอตกกลับไปหาพวก
ไอ้แบงค์ที่เดินตามมา ฮ่าๆ ทีมึงกูไม่ว่าทีข้าเอ็งอย่าโวย
“เฮ้ย มึงโกรธไอ้ทอปกับพวกกูหรอวะ” ไอ้แบงค์ถามผม ตอนเดินออกมาเข้าห้องน้ำกับมันระหว่างคาบเรียน
“กูป่าว” ป่าวจริงๆนี่หว่า แค่มารยานิดหน่อย หุหุ
“ป่าว แปลว่างอน” อ่ะ อย่ามาทายใจกูเลยเพื่อนยาก
ผมหันไปมองหน้าไอ้แบงค์แล้วทำหน้าเซ็งใส่มัน
“เต้คร้าบ อย่างอนนะคร้าบ แบงค์ขอโทษนะ นะ นะ นะ” แล้วไอ้คุณแบงค์มันก็คว้ามือผมไปจับ
ทำหน้าอ้อนสุดตรีน แบบไม่น่าให้อภัย
“ถ้ามึงไม่ปล่อยเนี่ย กูจะโกรธแน่” ห่าหนิเล่นไม่รู้เรื่อง มันเลยปล่อยแล้วทำยิ้มได้ใจ
“งอนเป็นผู้หญิงไปได้ห่า” ดูมันดิ ง้อกูได้ไม่ทันไร ปากหมาอีกแล้ว
“ตกลงมึงจะให้กูโกรธพวกมึงต่อใช่มั้ย”
“ป่าวเว้ย ปากกูก็แบบนี้แหละ อย่าถือสา”
“เออ” แมร่งเซ็งจริงๆ แล้วผมกับมันก็เดินกลับเข้าห้องเรียนไปนั่งเรียนต่อ
พอเรียนเสร็จโทรศัพท์ก็ดังพอดี ดีนะไม่ดังตอนอาจารย์สอน ลืมปิดเสียงด้วยวันนี้
“ค้าบ” ผมรับเสียงใสพอเห็นชื่อ
“ไงจ๊ะ ไอ้น้องเต้ จำได้มั้ย คืนนี้มีนัดอะไรกับพี่” เสียงพี่นิว รุ่นพี่ที่ผมสนิท เป็นหนุ่มเหนือตัวเล็กน่ารัก
“ไรหว่า...ลืมอ่ะคับ” วันนี้แกนัดไปกินเลี้ยงวันเกิดพี่แกคับ ฟอร์มลืมก่อนดีกว่า อิอิ
“อาราย ลืมวันเกิดพี่แล้วหรอวะ ไม่ไหวเลยนะ” ฮ่าๆ เสียงงอน กระฟัดกระเฟียดได้ใจเจรงๆ
“ป่าวค้าบ เต้ล้อเล่น จำได้สิค้าบ วันเกิดซุปเปอร์สตาร์ ฮ่าๆ”
พี่แกเป็นคนดังคับไปเที่ยวกับแกทีไรหรือที่ใด คนทักเกินห้าโต๊ะแน่ๆ
“แหม ปากดีนะไอ้เต้ ห้ามเบี้ยวนะมึง พาเพื่อนๆมาด้วยก็ได้นะ พี่ไม่ถือ” ต้องเพื่อนหล่อๆด้วยใช่มะ
“ค้าบ ร้านไหนล่ะพี่ตกลง”
“ไอ้นี่ลืมจริงๆสิเนี่ยะ ไปเจ็ดสิบบาร์นั่นแหละ ชั้นสองเดินขึ้นมาเลย จองไว้แล้ว”
โอ้ว ไปร้านเกย์ด้วย 555 น่ากลัวจังเลยยยย
“ค้าบท่าน เจอกันสี่ทุ่มนะคับพี่”
“ได้ๆ อย่าสายนะเว้ย” พี่แกก็วางโทรศัพท์ไป เสียงแมนเชียว ไม่เหมาะกับตัวเลย ถึงไม่มีแฟนสักทีแหละน้าพี่เรา
ผมคิดในใจและแอบขำออกมาจนพวกไอ้แบงค์ถาม
“มึงเป็นบ้าไรไอ้เต้ ยิ้มคนเดียว”
“สงสัยมันนึกถึงหน้าพี่เกี...” ยังไม่ทันที่ไอ้ทอปจะพูดจบ ฝ่าตีนผมก็ประทับก้นมันแล้ว
“ไอ้เต้ เล่นแรงนะมึง” ไอ้ทอปโวย เพราะผมถีบไปแรงเหมือนกัน มันไส้มานาน เก็บกด
“อย่าร้อนตัวสิคับท่านเต้” ไอ้ฟลุคสงสัยอยากกินตีนแทนข้าวเย็นด้วยอีกคน
“แม่ง พวกมึงหนิ เล่นไรกันวะ กูกลับหอดีกว่า” ว่าแล้วไอ้เต้ก็กลับห้องไป ไม่ลาเพื่อนๆ
ได้ยินเสียงไอ้ฝุ่นไล่มาแว่วๆ
“มันเป็นไรของมันวะ พวกมึงก็เลิกล้อมันได้แล้ว เดี๋ยวมันก็เป็นเกย์จริงๆหรอก”
“เออ กูเป็นจริงๆ” ผมคิดในใจ เหอะๆ แต่เวลานี้ กูไม่ได้งอน กูจะหนีเที่ยวต่างหาก วะ ฮ่าฮ่าฮ่า
กลับมาก็ให้อาหารไอ้แมคตามหน้าที่
“แมค วันนี้พี่เต้ขอหนีเที่ยวนะคร้าบ ดึกๆจะกลับมา เฝ้าห้องดีดีนะเรา” ผมพูดหลังจากพามันออกมาอุ้มไว้
“รับรอง พี่เต้จะดื่มน้อยๆ ไม่เมาแน่นอนคับ” หุหุ เริ่มแปลกๆเนาะกรู พูดกะหนูรู้เรื่องแล้ว
มันก็ยังคงไม่ตอบอะไรเหมือนเดิม สักพักผมก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วโทรนัดแนะพี่แซน รุ่นพี่ที่สนิทกับผม
และพี่นิวว่าจะเจอกันก่อนมั้ย (หาเพื่อนร่วมทางนั่นแหละคับ สาเหตุหลัก เอิ้กๆ)
ประมาณสองทุ่มก็ได้เวลาออก นัดกับพี่แซนว่าจะไปหาไรกินกันก่อนแถวสยามแล้วค่อยนั่งบีทีเอสเลยไป
“หวัดดีคร้าบ” ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้พี่นิว ที่อยู่กับกลุ่มเพื่อนเยอะมาก เต็มโต๊ะไม่เผื่อแผ่ชาวบ้านเค้าเที่ยวมั่งเลยนะพี่ บอกแล้วว่าแกอ่ะคนดัง
“อ้าว ไงไอ้แซน น้องเต้ กว่าจะมา จนเพื่อนกูมาเต็มโต๊ะหมดแล้ว พี่นิวทำบ่นๆ ก่อนจะหยิบแก้วมาสองใบ
แล้วเริ่มใส่น้ำแข็ง โซดา เหล้า ส่งให้ผมกับพี่แซน แก้วแรกก็ชงซะเข้มเลยเพ่ กะมอมน้องหรือไงเนี่ย
“อ่ะ พวกมึงๆนี่น้องกะเพื่อนกู นี่น้องแซน นี่ไอ้เต้” ไม่รู้ว่าพี่แกเมาหรือเล่นมุขหรือว่าหน้าผมแก่วะเนี่ย เฮ้อ
เพื่อนๆพี่นิวที่รู้จักเคยเจอผมก็ยิ้มๆให้ ส่วนบางคนที่ไม่เคยเจอ ซึ่งคาดว่าเป็นรุ่นน้องพี่นิว ก็ไหว้ผมกันใหญ่เชียว
ผมก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เฮ้อออ
จากแก้วแรก ถึงแก้วที่สอง สาม สี่ ห้า...ไปเรื่อยๆ
ก็เริ่มสนุกขึ้นตามลำดับ ไม่ได้มาร้านเกย์นานแล้ว เต้นไม่ค่อยเป็นเลยแฮะ
(ถ้าใครเป็นเที่ยวจะรู้นะคับ ว่าร้านแถวๆข้าวสาร กับร้านแบบนี้จะเปิดเพลงคนละแนว เนอะอิอิอิอิ)
“เฮ้ย ไม่ค่อยเต้นเลย ไรวะ” พี่นิวแกหันมาว่าผม ที่ยืนนิ่งอยู่ในหมู่เหล่าแดนเซอร์ระดับโลก ทั้งเพื่อนแกและโต๊ะอื่นๆเต้นกันลืมตายเลยคับ ยิ่งดึกยิ่งคึก บางคนวัยดึกก็ยังคึก อายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆ
“ก็ปกติเต้เต้นที่ไหนล่ะพี่ ชนแก้วดีกว่า สุขสันต์วันเกิดนะคับ” ชนแก้วนี่ไอ้เต้ถนัดกว่ามาก อิอิอิ พี่แกก็ชนๆ
ท่าทางเริ่มเมาๆ เห็นเซไปทางโน้นทีทางนั้นที แต่ละทางนี่หล่อๆทั้งนั้น เซแบบนี้ เมาดิบป่าวเนี่ยเฮีย
ขณะที่ไอ้เต้เริ่มมึนและเสียงเพลงสุดมันส์ดังกระหน่ำอยู่ ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นใกล้ๆไอ้นั่น (ไอ้ไหนหว่า)
อ้าว เฮ้ย โทรศัพท์ดังนี่หว่า ผมกดดูเบอร์ ไม่คุ้นว่ะ
“ฮัลโหลค้าบ”
“หกดำพดำเ” (ฟังไม่รู้เรื่องคับ เสียงเพลงดังมาก)
“ฮัลโหล ใครอ่ะ”
“สพ้ะยพะนยำพยนิอ”
“โลหๆ แป๊บนะคับ อย่าเพิ่งวางนะ”
“กดสไยมอมใกดส สดาอวกส ดาเกว”
“ไมได้ยินเลย” ผมตะโกน พยายามจะคุยกับคนที่โทรมา แต่เสียงเพลงในร้านก็ชนะเสียงผม แถมฟังก็ไม่รู้เรื่องอีก แหวกคน วิ่งๆออกมาหน้าร้านได้ ก็คุยใหม่
“ว่าไงคับ ใครอ่ะ”
“โหย มึงอยู่ไหนเนี่ยเสียงโคตรดัง”
“อยู่ในผับ ใครอ่ะ” คุยตั้งนาน ตกลงผมยังไม่รู้เลยว่าคนที่โทรมาเป็นใคร
“จำกูไม่ได้อีกแล้ว ไรวะ”
“ใครวะ ใครจะจำมึงได้ เบอร์ก็ไม่คุ้น” กูเมาอยู่นะ ใครอย่ามาอำ ไม่สนุกด้วยเวลานี้
“เมาป่ะวะเนี่ยะ ดุชิบหาย” มันยังไม่บอกชื่อ
“เฮ้ย ไม่บอกกูวางแล้วนะ”
“เฮ้ย อย่าเพิ่งๆ” เสียงไอ้คนที่โทรมาโวยวาย
“กูเกียร์ๆ” ไอ้นี่อีกแล้ว ผมนึกในใจ ลืมไปชั่วขณะว่า มันเป็นรุ่นพี่ปี 3
“เออ กวนส้น...อยู่ได้ บอกมาก็หมดเรื่อง มีไร โทรมาป่านนี้”
เมาอยู่อ่า พูดไม่เพราะแบบนี้ไม่ผิดเนาะ ไม่ว่ากันนะคร้าบ
“ป่าวกวน ก็เมื่อกี้บอกไปแล้ว มึงก็ไม่ฟัง เสียงเพลงดังจะตายห่า”
สงสัยตอนคุยในร้านเมื่อกี้แหละคับใครจะได้ยินวะ แมร่ง เสียงช้งเช้งขนาดนั้น
“แล้ววันนี้โทรได้ไงอ่ะ” เมื่อวานยังบอกว่าไม่มีสัญญาณ
“เออ เอาน่ะ โทรได้แล้วกัน แล้วหนีมาเที่ยวไหนเนี่ย” เรื่องของกูไม่ได้หนีใครเว้ย ผมคิดในใจ
“มาวันเกิดรุ่นพี่” ปากไม่เห็นเก่งเหมือนคิดเลยว้า ไอ้เต้เอ้ย
“ที่ไหนล่ะ” เป็นไรกะกูเนี่ย ถามจัง
“ไม่รู้จักหรอก” แหะๆ ขืนบอกเค้าคงรู้หมดว่าผมเป็นเกย์
“สีลมหรอ” เย้ยยย
“ป่าวเว้ย” ผมตอบเสียงชัดเจน
“งั้นที่ไหนก็บอกมาสิ แค่นี้เองไรวะ ทำยังกับหนีไปเที่ยวผับเกย์ บอกไม่ได้” ก็เออล่ะสิ
“อยู่บริกบาร์” นั่น โกหกตกนรกปล่าวหว่า
“ใช่หรอ เพลงเมื่อกี้บริกไม่น่าเปิด” โอ้ มึงมีอะไรก็ว่ามาเถอะ จะมานั่งจับผิดร้อยสิบคำถามตูเพื่อ
“เออ จะหลอกไมวะ มีไรว่ามาเร็วๆ เดี๋ยวเพื่อนว่า ออกมานานๆ” เอาตัวรอดก่อนดีกว่า
“ก็ถามดู อย่าร้อนตัวสิวะ จะโทรมาถามอาการลูกชาย” อ่อ ที่แท้ห่วงหนูเมิงนี่เอง นึกว่าอะไร
“เออ สบายดี ให้อาหารแล้ว”
“หนีเที่ยว ไม่อยู่เป็นเพื่อนมันแบบนี้อ่ะเดะ ถึงว่าไม่ยอมกินอะไร” ห่วงนักก็กลับมารับๆไปสิวะ ให้กูเลี้ยงทำไมเล่า
“กินเว้ย กินเยอะด้วยวันนี้ แอปเปิ้ลเมื่อวานก็ยังเหลือตั้งเยอะ” ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้วแถมพลาดบอกเรื่องแอปเปิ้ลอีก แอบซื้อไม่ให้ใครรู้เลยนะเนี่ย ขนาดพวกเพื่อนๆผมยังไม่รู้เลยว่าซื้อแอปเปิ้ลมาให้ไอ้แมคมัน อายเว้ย
“โห ได้กินแอปเปิ้ลด้วยไอ้แมคลูกพ่อ นึกว่าอดตายแล้ว ฮ่าๆ” ขำไรวะ คนกำลังมึนๆเมาๆ
“แค่นี้ใช่ป่าว จะเข้าไปในร้านแล้ว”
“ไรวะ รีบวางจัง” ไอ้พี่เกียร์บ่น
“มีไรอีกว่ามาดิ”
“พวกผักผลไม้สดอ่ะ อย่าไว้นานนะ ถ้ามันเน่าแล้วเดี๋ยวไอ้แมคกินไปมันจะท้องเสีย”
“ที่แท้ก็ห่วงไอ้แมค” งอน ชิ
“ไร จะให้ห่วงมึงด้วยหรอ ไอ้เด็กไม่มีมารยาท” อ้าว ว่ากูอีก ทำดีไม่ได้ดีเนาะเต้เอ้ย
“อะไร พี่เกียร์” นึกขึ้นได้ แม่งปี 3 แล้วนี่หว่า แก่ๆ ต้องเรียกพี่
“นึกว่าลืมรุ่นไปซะแล้ว” ทำเสียงดุอีก ไอ้นี่ยอมแล้วได้ใจ
“อืมๆ ไม่มีไรแล้วใช่ป่ะ ผมเข้าไปหาเพื่อนแล้วนะ”
“เออๆ ไปเที่ยวต่อเถอะ เพลงนี้ I will survive นี่หว่า ดังเชียว” เอ่อ จะหูดีไรขนาดนั้นคับท่านพี่
เดินมาไกลแล้วนะ ผมเงี่ยหูฟัง เออจริง ร้านมันกำลังเปิดเพลงนี้พอดีเลย
“ไม่รู้ เค้าก็เปิดๆไปงั้นแหละ อย่าหาเรื่องๆ ไปละนะคับ บายๆ” ผมรีบกดวางก่อนที่อีกฝ่ายจะได้ยินเสียงรอบข้างไปมากกว่านี้ แมร่งหูดียังกับหมา ดันเสือกเลี้ยงหนู
พอกลับเข้าไปพวกพี่ๆเขาก็กำลังเมาได้ที่เต้นกันซะ...
I’ve got all my life to live and I’ve got all my love to give
And I’ll survive, I will survive, hey, hey
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
