เราว่ามันดูแบบ...จะว่าไงดีล่ะ คือมะรุมโดนทำร้ายมาขนาดนั้นแล้วจะให้เหตุผลว่าเพราะกลัวก็ไม่ถูกนะเพราะบางทีความกลัวก็ไม่ใช่ตัวแปรหลักที่ทำให้คนเราจะยอมเป็นเบี้ยล่างใคร แต่จริงๆมันอยู่ที่จิตใจตะหาก มะรุมเหมือนพวกลูกคุณหนูไม่เคยผ่านโลกอะไม่เคยจะจำเอาเหตุการณ์ชีวิตไปเป็นบทเรียน เหมือนหลงผู้ชายจนหน้ามืดตามัว แล้วฝ่ายผู้ชายก็ไม่ใช่มาทำดีจนชวนให้หลงด้วย เอาจริงๆก็มีแต่ตัวมะรุมเองที่หลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ความจริงมะรุมน่าจะใังใจเรื่องโดนทำร้ายตอนท้องนะแบบนั้นจะโอเคกว่าถ้าคุณคนเขียนบอกว่าอิงมาจากชีวิตจริง คือช่วงท้องอะอารมจะผกผันแปรปรวนมากและก็ฝังใจมากถ้ารักลูกในท้องอะนะก็จะไม่ยอมให้อะไรที่ทำร้ายลูกมาอยู่ใกล้ๆหรอก แล้วไอ้แห้วเต้ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ไม่ควรมาอยู่ใกล้มะเฟือง แถมยังบังคับพามะเฟืองเข้าบ้านอีก ถ้าเราเป็นเมียหลวงนี่มีตายกันไปข้างล่ะ มะรุมนี่ก็ยังไงยอมหอบลูกไปอยู่บ้านเขาทั้งที่ก็รู้ว่ามันไม่ปลอดภัย เหมืนไม่รักลูกเลย ความคิดมีแค่ว่าอยากให้ลูกมีพ่อ คือเอาจริงๆก็ไม่จำเป็นต้องเป็นไอ้แห้วนี่ก็ได้ถ้าตะหาพ่อให้ลูกนะหาคนที่ดีกว่านี้เถอะแล้วก็อีกประเด็นนึ่ง ที่ยอมนอนกับเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจะใช้เหตุผลว่าเพราะกลัวงี้เจอโจรเข้าบ้านมาตบสองสามที่ไม่ยอมนอนให้เขาเอาเลยเหรอ มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีกลไกทางสมองซับซ้อนนะและนั่นแหละที่ทำให้มนุษย์พิเศษกว่าสัตว์ทั่วไป ไม่งั้นมนุษย์ก็ไม่ต่างจากลิงหรือหมาแมว
เต้นะไม่ควรได้เป็นพระเอกไม่ว่าทางไหน ต่อให้กลับตัวเป็นพ่อพระมันก็ใังใจไปแล้วป่ะ เอาจริงๆคือถ้าให้เต้เป็นพระเอกนิยายเรื่องนี้ควจบแบบไม่แฮปปี้อะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
