หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59

[tuek]

เข้ามาจิ้ม
เนื้อเรื่องสนุกมากๆๆเกลียดอีเต้มากๆๆ
เปลี่ยนพระเอกโดยด่วนสงสารมะรุมที่ต้องมาเจอคนแบบนี้
+1และเป็ดนะคะ

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

อรุณสวัสดิ์ครับ ลงให้แล้วเนาะตามสัญญา^^

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 6 หน้าที่ของแม่พันธุ์

"ตกลงว่ายังไง เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้นี้"

จะทำยังไงดี ผมไม่ยากข้องแวะกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วในชีวิต แต่ถ้าไม่ทำ ผู้ชายเลวๆ คนนั้นต้องกลับมาทำร้ายผมและลูกแน่ๆ ตัวผมน่ะ ไม่เท่าไหร่ แต่ว่ามะเฟืองนี่สิ ผมไม่อยากให้เขาโดนทำร้ายอีกแล้ว

เฉพาะทางเลือกที่ดีที่สุดคงจะเป็นการตอบตกลงซะแล้วล่ะ พอคลอดลูกอีกคน พวกผมกับผู้ชายคนนั้นคงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก

ถึงแม้ว่าวิธีจะเป็นวิธีที่ทำร้ยผมและลูกที่ยังไม่เกิดมาก็ตาม ขอแค่มะเฟืองยังปลอดภัยก็พอ เรื่องอีกเดี๋ยวค่อยว่าผมทีหลัง บางทีมันอาจจะมีทางแก้อยู่ก็เป็นได้

"ตกลง ผมรับข้อเสนอของคุณ แต่มีข้อแม้ว่า หลังจากผมคลอดลูกอีกคนเสร็จ คุณจะต้องไม่มายุ่งกับพวกผมอีก และถ้าฟากคุณทำร้ายลูกผมแม้แต่ปลายก้อยล่ะก็ ข้อตกลงทั้งหมดจะถือเป็นโมฆะ ผมจะไม่ให้ลูกอีกคนกับคุณ และคุณห้ามมาระรานพวกเราเด็ดขาด ต่างคนต่างอยู่ โอเคมั้ย" ผมว่าพร้อมกับจ้องตาเต้กลับอย่างไม่กลัวเกรง ก็เอาสิ ถึงผมจะอ่อนแอขนาดไหน แต่ถ้ากล้ามายุ่งกับลูกของผมล่ะก็ ผมก็กัดไม่เลี้ยงเหมือนกัน

"ได้"


ตอนนี้ผมกำลังยืนประหม่าอยู่ห้องนอนของตัวเอง แม้ตะเกลียดแสนเกลียด แต่ถ้าจะให้มามีอะไรกับคนอื่น มีก็อดไม่ได้ที่จะเก้อเขินอยู่ดี ผมเดินไปเดินมาด้วยจิตใจที่ไม่สงบ

"อ้าวยืนนิ่งอยู่ทำไม จะมีอะไรกันก็ทอดเสื้อสิ จะยืนโง่แบบนี้เพื่ออะไร" 

ผมกัดฟันข่มความอายทั้งหมดทั้งมวลเอาไว้ มือของผมค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อออกด้วยมือที่สั่นเทาอย่างห้ามไม่ได้ จนผู้ชายคนนั้นที่มองดูอยู่เริ่มเกิดอาการโมโห

"มันแกะยากแกะเย็นอะไรนักหนาฮะ ก็แค่กระดุมธรรมดา ถ้ามึงแกะแบบนี้ ชาติหน้านู่นแหละ คงได้เอากัน"  เต้ว่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะกระชากเสื้อผมแรงๆ ทีเดียว จนกระดุมเสื้อผมขาดออกมาทั้งแผง

"มันก็แค่นี้ จะยากอะไร อย่าคิดว่าจะถ่วงเวลากับฉันได้นะ"  เต้ว่าพลางถอดเสื้อและกางเกงและใช้เท้าเขี่ยไปไกลๆ อย่างไม่ใยดี

"แล้วทำไมไม่ถอดกางเกง เวลาเอากันพ่อมึงบอกสอนให้ใส่กางเกงเอากันหรอ"  บอกดีๆ ก็ได้มั้ง ทำไมต้องไปว่ากล่าวถึงพ่อแม่ที่เสียได้แล้วผมด้วย

"เออแก้เสื้อเสร็จเมื่อก็ไปนอน อ้างขาให้กูแทงบนเตียงเลยนะ อย่าลีลา"

ผมพยายามลืมความอายในตัวผมเอาไว้ส่วนลึกในหัวใจ

"เฮ้ย หอยมึงนี่ สียังสวยอยู่เลยนี่หว่า แต่ว่าคงจะกรวงโบ๋หมดแล้วมั้ง ก็มึงมันร่านนี่เนาะ ฮ่าๆๆ"  ถ้อยคำต่ำช้าหยาบคายที่ออกมาจากปาก และเสียงหัวเราะที่น่ารังเกียจ ราวกับกับการเหยียบย่ำคนอื่นเป็นเรื่องที่สนุกสนานมากมาย   ทำให้ผมยิ่งโกรธแค้น เกลียด และขยะแขยง ไม่หลงเหลือความรู้สึกรักใดๆ เหมือนตอนที่เจอกันใหม่ๆ อีกแล้ว

"จะทำก็รีบๆ ทำ"

"ใจร้อนจริงนะ"

เต้จับขาเรียวขาเนียนของผมทั้งสองข้างออกจากกัน จนเข่าของผมแทบจะชิดติดหน้าอก

เต้นำพาท่อนเนื้ออวบใหญ่เข้ามาในตัวผมอย่างไม่มีการเบิกทางหรือมีตัวช่วยหล่อลื่นอะไรทั้งนั้น ทำให้ผมเต็บแปลบที่ตรงนั้นและท้องน้อยอย่ารุนแรง เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากปลายทางที่มีลำลึงค์แท่งใหญ่กระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง โดยไม่สนใจผมที่นอนทรมารอยู่ข้างใต้แม้แต่น้อย ในความรู้สึกของผมตอนนี้ไม่มีสิ่งที่เยกว่าความสุขสมเลยสักนิด มีแต่ความทรมานเจ็บปวด จากเจ็บ กลายเป็นชา

เพราะให้ไม่มีอารมณ์ร่วมทำให้ร่างกายของผมหลั่งสารหล่อลื่นของมาได้น้อยกว่าที่ควร
"อ๊ะ โอ๊ย อื้อ..."  ทุกการกระแทกกระทั้นที่ป่าเถื่อน โหดร้าย รุนแรง นำพามาซึ่งความเจ็บปวดอย่างมหาศาลมาให้

"ซี้ดดด สุดยอด แน่นเหี้ยๆ อ่า... "  เฮอะ ไหนเมื่อกี้บอกข้างในกรวงโบ๋ไม่ใช่รึไง ทำไมตอนนี้มาบอกว่าแน่นล่ะ หึ

"โอย ดีกว่าเอากับเมียที่บ้านอีก มึงไปบอกไปสอนให้แพรรัดกูแน่นๆ แบบนี้หน่อยสิวะ แพรรัดกูไม่ค่อยแน่นเลยว่ะ ฮ่าๆๆ"  แม้กระทั่งเรื่องสวนตัวของตัวเองกับภรรยายังเอามาพูดมาประจานให้คนอื่นฟังอีก ผู้ชายคนนี้เลวได้ทั่วถึงจริงๆ

ในที่สุดร่างสูงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของคนสารเลวก็กระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยสารคัดหลั่งสีขุ่นเข้าไปตัวตัวผมมากมายจนบางส่วนก็ล้นออกมาจากทางรักสีสดที่มีคราบเลือดติดอยู่ แถมยังบวมเป่งจากกิจกรรมที่เต้ทำขึ้นอย่างไม่ทะนุถนอน

ก่อนจะถอดถอนแท่งเนื้อของตัวเองออกไป และทิ้งผมไว้อย่างไม่ดูดำดูดีหลังเสร็จกิจกรรมกามาแม้แต่ชายตาแลซักนิดยังไม่มี!

##########################

เป็น NC ที่ห่วยที่สุดในชีวิตผมเลยอ่ะ เกลียดไอ้เต้ โหดร้ายมากๆๆๆ

[Moose]

เกลียดเหมือนกันค่า โอ้ยยยย อ่านแล้วขึ้น       

[Blue]

 

[Freja]

  ช็อคแป๊บ
นี่ยังไงก็เรียกว่าขืนใจ ถึงมะรุมจะยอมก็เถอะ 
แต่ก็เป็นการทำร้ายทางอ้อมแม้ว่ามะรุมจะไม่ได้ขัดขืนก็ตาม
เรายังไม่เก็ตตอนนี้เท่าไหร่นะ
ยอมให้มันปั๊มลูกแล้วคิดหรือว่าคนอย่างมันมีจะปัญญาเลี้ยงลูก?
พูดถึงลูกคนนะ ไม่ใช่ลูกหมาที่จะมาผสมพันธ์
พอคลอดแล้วก็เอาไปโยนให้เมียมันเลี้ยง
ทำกิ๊ฟแพงไปก็ให้มันไปหาอิตัวที่ไหนก็ได้มาเป็นแม่พันธ์เถอะ
จะยอมเป็นแม่พันธ์ให้มัน ขอโทษเถอะนะทำไมต้องยอมเจ็บตัว
จะมันส์กับการยอมถูกซั่มหน่อยก็ยังไม่มีเลย

เฮ้อ.....ถ้าติดแล้วก็วางแผนขยับขยายเอาลูกไปอยู่ที่อื่นเถอะ
เอาลูกให้มันเลี้ยงก็ไม่พ้นได้เต้เลวน้อยๆออกมารกโลกอีก
เลี้ยงเองยังสร้างบุญสร้างคุณให้แผ่นดินเลย มะรุมเอ๊ย

โทษที  อินจัดอีกแล้วค่ะ  ขอบคุณที่มาต่อให้อย่างเร็ว

ป.ล 1 มะเฟืองไปไหนถึงได้มานอนให้มันข่มขืนอยู่เนี่ย?
ป.ล 2 ฝากกระทืบปากอิเต้ที  โอย....โคตรเกลียดเลย

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

ช็อคแป๊บ
นี่ยังไงก็เรียกว่าขืนใจ ถึงมะรุมจะยอมก็เถอะ 
แต่ก็เป็นการทำร้ายทางอ้อมแม้ว่ามะรุมจะไม่ได้ขัดขืนก็ตาม
เรายังไม่เก็ตตอนนี้เท่าไหร่นะ
ยอมให้มันปั๊มลูกแล้วคิดหรือว่าคนอย่างมันมีจะปัญญาเลี้ยงลูก?
พูดถึงลูกคนนะ ไม่ใช่ลูกหมาที่จะมาผสมพันธ์
พอคลอดแล้วก็เอาไปโยนให้เมียมันเลี้ยง
ทำกิ๊ฟแพงไปก็ให้มันไปหาอิตัวที่ไหนก็ได้มาเป็นแม่พันธ์เถอะ
จะยอมเป็นแม่พันธ์ให้มัน ขอโทษเถอะนะทำไมต้องยอมเจ็บตัว
จะมันส์กับการยอมถูกซั่มหน่อยก็ยังไม่มีเลย

เฮ้อ.....ถ้าติดแล้วก็วางแผนขยับขยายเอาลูกไปอยู่ที่อื่นเถอะ
เอาลูกให้มันเลี้ยงก็ไม่พ้นได้เต้เลวน้อยๆออกมารกโลกอีก
เลี้ยงเองยังสร้างบุญสร้างคุณให้แผ่นดินเลย มะรุมเอ๊ย

โทษที  อินจัดอีกแล้วค่ะ  ขอบคุณที่มาต่อให้อย่างเร็ว

ป.ล 1 มะเฟืองไปไหนถึงได้มานอนให้มันข่มขืนอยู่เนี่ย?
ป.ล 2 ฝากกระทืบปากอิเต้ที  โอย....โคตรเกลียดเลย

ตอบนะครับ
ผมคิดว่าการที่เราถูกขืนใจมันลงเป็นเรื่องที่มะรุมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ แถมยังเป็นคนที่เราโกรธเกลียดอีก มันยิ่งทำให้เราไม่มีความสุขเข้าไปใจ บางทีการถูกขืนใจ อาจทำให้ผู้ถูกขืนใจกลัวการมีอะไรกับใครไปเลยก็ได้ครับ ผมอยากให้ผู้อ่านเข้าใจตรงกันกับผมนะครับ แต่ผมแต่งไม่เก่งอ่ะครับ

สอง ถึงแม้มะรุมจะไม่ยอมรับเลี้ยงลูกอีกคน  แต่จะมีคนที่เลี้ยงแน่นอนครับ ผมไม่ใจร้ายหรอกครับ^^

เรื่องที่ว่ามะเฟืองไปไหน คำตอบอยู่ตอนที่ 7 ครับ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายฝีมือไม่ได้เรื่องของผมนะครับ^^

[mylittle]

ชอบแนวนี้...รออ่านตอนต่อไปค่ะ:-D

[junpa]

อ่านตอนนี้ไป ด่าไป อีเต@#$&%^%&*#*&*(*_)))(_**^^$%#

เลวมากกกกกกกกกกกกกก อย่าไปให้ลูกมัน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

[xirainx@gamil.com]

 

โหดร้ายไป

[Eternal_Elle]

สั้นไปนะ แง้

[liza sarin]

 

[Yara]

มันชั่วมาก

[GuoJeng]

อั้ยยย!! ขัดใจมากๆคิดว่ามะรุมจะทำไรได้ดีกว่ายอมนอนเป็นแม่พันธ์ แต่อนาคตอาจจะเปลี่ยนแปลงก็ได้เนาะ ตอนนี้อาจจะแค่ทำน้องให้มะเฟืองก็ได้ ๕๕๕  รออ่านตอนใหม่นะคับ

[BlueCherries]

 

ิเรื่องนี้ประมาณกี่ตอนจบคะ? วางโครงเรื่องไว้จนจบหรือยัง??

ปอลอ ชอบเมนท์คุณ Freja ชะมัดเลย

[angelnan]

มันเกินไปแล้วอะ เราว่า จะว่าเราโลกสวยก็ได้นะ มะรุมกับไอัเต้ ทำตัวเหมือนหมาเลย คิะจะเอาก็เอากัรง่ายๆแบบนี้ มันคืออะไรเราไม่เข้าใจ ถ้าใช้กำลังจมขืน ยังพอยอมรับได้ว่าอีคนบังคับ นี่คือยอมอะ กลัวอะไรขนาดนั้นอะ ถ้าคนอื่นๆ ที่ไม่รู้จักมาขู่มะรุ่ม ว่าจะทำร้ายลูก มะรุมไม่ต้องยอมให้เขาเอาไปทั่วหรอ มันเกินไปนะ แต่งนิยายควรมีขอบเขตความเป็นจริงบ้างดีกว่าเราว่า บ้านเมืองมีกฎหมายนะ ไม่ใช่เขาแค่คู่จะทำร้ยลูกแค่นี้ ก็กลัวจนคิดอะไรไม่ได้แล้ว อ่านมาตอนหลังๆ มะรุมเริ่มน่ารังเกลีบดแล้ว เลี้ยงลูกมาด้วยคนเดียว น่าจะคิดอะไรได้มากกว่านีนะ แค่เขาขอให้ยอมก็ยอม แล้วที่สำคัญ กับคนที่คิดจะฆ่าลูก ฆ่าตัวเองอีก เกินไปอะ

[krit24]

อย่าบอกว่าเต้เป็นพระเอกน้า เลวเรียกพ่ออ่ะ

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

ิเรื่องนี้ประมาณกี่ตอนจบคะ? วางโครงเรื่องไว้จนจบหรือยัง??

ปอลอ ชอบเมนท์คุณ Freja ชะมัดเลย

วางจนจบแล้วแล้วครับ ประมาณสิบกว่าตอน + ตอนพิเศษอีกสามสี่ตอนครับ

[BlueCherries]

ิเรื่องนี้ประมาณกี่ตอนจบคะ? วางโครงเรื่องไว้จนจบหรือยัง??

ปอลอ ชอบเมนท์คุณ Freja ชะมัดเลย

วางจนจบแล้วแล้วครับ ประมาณสิบกว่าตอน + ตอนพิเศษอีกสามสี่ตอนครับ

งั้นก็ไม่นานสินะ

หึหึ  นั่งรอดูบทเรียนคุณเต้ 

[gaY_Ya]

ต่ออีกไวๆ

[azure]

เพิ่งเข้ามาอ่าน คือพระเอกนี่....จริงๆคือตัวร้ายชิมิ

มะรุมคิดผิดมากที่ยอมเต้ คนเลวยังไงก็เลว

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

เรื่องราวบนหน้ากระดาษหนึ่งที่เรียบเรียงออกมาเป็นนิยายเรื่องนี้ ผมคิดและวางแผนทุกอย่างในหัวก่อนจะจรดปลายนิ้วบนแป้นพิมพ์เสมอ ผมคิดว่านิยายทุกเรื่องเป็นเรื่องราวที่แสดงตัวตนของคนแต่งครับ คนแต่งนิยายทุกคนต่างก็มีสไตล์ในการแต่งแตกต่างกันครับ

นิยายของผมเรื่องนี้ คนอ่านอาจจะไม่เข้าใจในบางเรื่องที่ผมต้องการสื่อออกมา ซึ่งผมก็เข้าใจครับ เพราะผมคิดเสมอว่าคนเราต่างคนต่างความคิดครับแต่ผมอยากอธิบายเกี่ยวกับนิยายของผมอีกนิดนะครับ ผมเป็นคนแต่งที่พึ่งเคยลงนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกครับ ผมเข้าใจครับว่าทุกคนไม่เคยอ่านนิยายที่มาจากปลายนิ้วของผมมาก่อน เลยไม่รู้สไตล์การแต่งของผม ผมเป็นพวกนิสัยเสียที่ชอบแกล้งคนอ่านครับ ผมชอบทิ้งปมให้คนอ่านสงสัย แล้วเอากลับไปคิด ก่อนที่จะเฉลยทุกการะทำของตัวละครและการดำเนินเรื่องที่ดูมึนงง ไม่เข้าใจ แต่ผมอยากบอกว่าทุกการกระทำ และการดำเนินเรื่องราวที่มีเหตุผลของมันเองครับ ขณะที่แต่งนิยายแต่ละตอน ผมก็คิดถึงเหตุผลที่ตัวละครนี้ทำแบบนี้ ตัวนั้นทำแบบนั้น อยู่เสมอครับ ต้องขอโทษด้วยครับที่แต่งออกแล้ว นักอ่านทุกท่านไม่เข้าใจ ผมจะพยายามปรับปรุงครับ ถ้ามีตรงไหนให้แก้บ้างบอกผมได้นะครับ

ขอบคุณครับ...ที่ติดตามอ่านผลงานของนักเขียนไม่ได้เรื่องคนนี้^^

[agava1313]

มะเฟือง อย่าโตขึ้นเเล้วเป็นเหมือนพ่อนะลูก

[BBChin JungBB]

อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ รอๆ 

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 7 เหตุผลที่จำยอม

แสงแดงอ่อนๆ ที่สาดส่องเข้ามาจากช่องหน้าต่างบานกระจก ประกอบกับเสียงนกร้องจิ๊บๆ ที่ต้นไม้ข้างไม้ ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาได้ไม่ยาก

ผมลืมตามองเพดานอย่างมึนงง ก่อนที่ความทรงจำจะหลั่งไหลเข้าหัวมาราวกับเปิดน้ำก๊อก

ใช่สิ...เมือคืนผมมีอะไรกับเต้นี่นา ผมรีบขยับลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว อารามตกใจทำให้ผมลืมนึกถึงสภาพสังขารไปชั่วขณะหนึ่ง

"โอ้ยย..."อาการเจ็บแปลบๆ เกิดขึ้นทันทีที่ผมขยับตัว ผมรู้สึกระบมไปทั่วตัวเลย ทุกก้าวของการก้าวเดินน้ำสีขุ่นมีกลิ่นคาวก๋ไหลออกมาไม่หยุดหย่อน บ้าจริง ไอ้บ้านั่นมันปล่อยเชื้อที่น่ารังเกียจนี่เอาไว้มากเท่าไหร่กันนะ

พอลากสังขารอันบอบช้ำไปที่ห้องน้ำได้ สายตาก็ปะทะเข้ากับเงาของตัวเองในกระจกห้องน้ำบานใหญ่

สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกรังเกียจตัวเองมากๆ ก็คือ รอยขบกัดแดงๆ บางรอยก็กลายเป็นสีม่วงเข้มน่ากลัว รอยที่ให้ที่สุดเห็นจะเป็นตรงเอวและต้นขาทั้งสองข้าง ที่ได้รับการเสียดสีมากที่สุด

จริงสิ...หนูมะเฟือง!

ผมรีบก้าวเดินสุดฝีเท้าเท่าที่สภาพร่างกายผมจะเร็วได้ แม้แต่ละก้าวที่เดินไปมันชั่งปวดร้าวที่สะโพกและท้องน้อยขนาดไหน แต่ผมก็ไม่สนใจ เพราะตอนนี้ความคิดของผมมีแค่ลูกเท่านั้น

เวลาในตอนนี้หนูมะเฟืองน่าจะตื่นแล้ว เวลาตื่นนอน หนูมะเฟืองออกจะงอแงนิดหน่อย ป่านนี้คงร้องไห้จนตาบวมเป่งแลัวมั้ง

ผมเดินผ่านเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีร่างของผู้เป็นพ่อของหนูมะเฟืองที่นอนหลับสบายใจ

คงมีคนคิดว่าผมโง่สินะ ที่ยอมผู้ชายเลวๆ คนนี้ตลอด คงมีคนคิดว่าผมมันก็แค่ร่านไร้เหตุผล แค่เขาขู่ก็ยอมเขาง่ายๆ

แต่ว่าผมเองก็มีเหตุผลของตัวเองนะครับ ผมเคยโดนเขากระทืบจนผมเกือบแท้งมะเฟือง โดนกระทำแบบนั้นแล้วคนเรามันก็ต้องมีปมอยู่ในใจกันเป็นธรรมดา

ความรู้สึกของผมคงเหมือนกับคนที่ถูกข่มขืน แล้วถูกขู่ไว้ว่าอย่าบอกเรื่องที่ถูกข่มขืนนี้กับใคร ผมเองก็คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะไม่เปิดปากบอกใคร แต่ถ้ามีคนอื่นมาขู่จะฆ่าลูกผมแบบนี้ ผมก็คงสู้ตาย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ลุยมันอย่างเดียว ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนที่ฝากบาดแผลในใจของผมเหมือนกับคนคนนี้...เต้ เตชิน

การที่ผมยอมให้เต้ข่มเหงนั้น เป็นเพราะเต้ยกเอาเรื่องมะเฟืองมาข่มขู่ผม ผมไม่อยากเสียใจและทุกข์ทรมานเพราะการเห็นลูกเจ็บปวดอีกแล้ว เท่านั้นจริงๆ

"มะเฟือง ตื่นรึยังครับ มะเฟือง..."  ผมเคาะประตูห้องของมะเฟืองพร้อมกับร้องเรียกชื่อดึงไม่ดังมากนัก เพราะกลัวว่าคนคนนั้นตื่นขึ้นมา

เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมมองไปที่นาฬิกาแขวนบนผนังห้องนั่งเล่นที่อยู่กลางบ้านอย่างเป็นกังวลใจ แปดโมงเช้ร เลยเวลาที่มะเฟืองตื่นประจำแล้ว...

"มะเฟือง!"  ผมตะโกนเรียกลูกเสียงดัง ในใจเริ่มขวัญเสียลงไปทุกที มะเฟืองไม่เคยตื่นสาย ถ้าจะไปไหนก็จะบอกผมก่อนเสมอ

"มะเฟือง..."  ผมเรียกชื่อลูกผมเบาๆ อย่างตกใจ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างน้อยที่นอนนิ่งบนเตียงเล็ก

ผมเดินเข้าไปเขย่าตัวมะเฟืองเบาๆ เพื่อปลุกลูกให้ตื่นนอน แต่ปลุกยังไงเด็กดีของผมถึงไม่ยอมตื่นซักที...

นี่มันอะไรกันทำไมหนูมะเฟืองถึงยอมไม่ตื่น!

#########################

ชี้แจงนิดนึงเน้อ

☆สาเหตุที่มะรุมยอมเป็นแม่พันธุ์ของเต้

{เพราะในอดีตมะรุมเคยถูกเต้ทำร้าย จำได้มั้ยครับ ในตอนที่ 2 คนเราเมื่อกลัวใครมากๆ ก็จะยอมทำทุกอย่างที่เขาสั่งใช่มั้ยครับ ในเรื่องนี้ผมได้นำเสนอมองมุมมองของผู้ถูกกระทำครับ ไม่ได้เล่าเรื่องในมองมุมของคนภายนอก ผมอยากให้นักอ่านทุกคนรับรู้และเข้าใจชีวิตของผู้ที่ถูกทารุณกรรมในสังคมครับ อยากให้ทุกคนเข้าใจเหตุผลที่เค้าทำอย่างนั้น ไม่ทำอย่างนี้ มันเป็นเพราะอะไร อยากให้ทุกคนเข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกข่มเหง ขืนใจต่างๆ ครับ ในที่นี่ไม่ได้หมายถึงมะรุมเพียงคนเดียว แต่หมายถึงคนทุกคนที่ได้รับความรุนแรงในสังคมครับ^^}

☆ขอโทษด้วยนะครับ ผมกะตอนผิด

{ที่มีนักอ่านท่านหนึ่งถามว่า ตอนเต้และมะรุมมีอะไรกันหนูมะเฟืองอยู่ไหน คำตอบอยู่ตอนที่ 8 นะครับ}

☆ชี้แจงเรื่องนิยายสั้นเนาะ

{เนื่องจากเวลาในการแต่งละตอนค่อนข้างน้อย ผมเลยแต่งแต่ละตอนน้อย แถมผมต้องการเร่งรัดให้เรื่องดำเนินไปอย่างรวดเร็วจัได้จบไวๆ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเวลาแต่งต่อมั้ยในอาทิตย์หน้า เพราะติดเรียนน่ะครับ ช่วงนี้ผมเรียนหนักมากเลย มีแต่งานและการบ้านน่ะครับ เข้าใจผมนะครับ^^}

[junpa]

มาสั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หนูมะเฟืองเป็นอะไร

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

มาสั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หนูมะเฟืองเป็นอะไร

ขอโทษครับเวลามีน้อยจิงครับ แอบแต่งในคาบคอมฯ

[neverland]

เห้อม  สงสารแม่ลูก

[BlueCherries]

 

มะเฟืองป่วยหรืออะไร ไปหาหมอด่วนนะมะรุม

ส่วนพ่อบัดซบก็ยิงทิ้งไปเถอะ 

[tuek]

มะเฟืองโดนไอ้เต้ให้กินยายนอนหลับแน่ๆๆ

[นายน้อยลูกกุ๊ก]

มะเฟืองโดนไอ้เต้ให้กินยายนอนหลับแน่ๆๆ

อ๊ะ ปิ่งป่อง!