หัวข้อ: 【ช่างใจรัก】♦โหลดEbookและรอบปกติ♦12/11/59

[cheyp]

ตัวอย่างตอนต่อไปนี่แบบ เหนือไม่มีเก็บอาการเล้ยยย

[day9day]

ธารใจ จะโกรธ พี่เหนือ ?

[yowyow]

 

[k2blove]

 
โห..กีดกันสุดฤทธิ์

[t2007]

ไม่เชื่อว่า แสงเหนือจะมีรักจริงให้ใครอีก เพราะว่าโดนหักอกหลายครั้ง

[Bb nale]

ถ้าธารรู้คงไม่ดี

[toncivil]

นอนรอ 

[ikou]

สนุกมากกกกกก 

[oaw_eang]

คราวนี้หายไปหลายวันเลยนะ พี่เหนือ

[NooDangzz]

ชั่งใจ ครั้งที่ 13: ปลา...ปลา...ปลา...ปลากฎว่าพี่เหนือเป็นแฟนน้องธาร[1]

จากความบ้าระห่ำของกองเชียร์ บวกกับความบ้าพลังของนักกีฬา และการข่มขู่อาจารย์ฝึกสอนอย่างผมทุกวินาที แน่นอนว่าแผนกช่างไฟก็ได้แชมป์ประจำงานกีฬาสานสัมพันธ์ ครั้งที่ 1 ไปครองในฐานะแผนกที่กวาดเหรียญทองได้มากที่สุด

นอกจากรอดจากการถูกเด็กในแผนกกระทืบกับความฟินที่น้องธารจุ๊บผมทางอ้อม ผมก็ยังได้ความปวดรวดร้าวทั้งร่างกายกลับมาเป็นของฝากอีกด้วย ดีที่อีกวันเป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ผมเลยได้นอนยาว ไม่ต้องไปรับมือเด็กเวรในแผนกอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่นอนแห้งเป็นผักอยู่ในห้องทั้งวันหรอก เพราะวันนี้น้องมายด์เป็นตัวตั้งตัวตี วางแผนชวนเพื่อนๆ ในกลุ่มไปเลี้ยงฉลองกันที่คาราโอเกะของสวนอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งผมก็ได้รับเชิญด้วยเช่นกัน

แล้วมีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่ไปล่ะ ก็น้องธารไปด้วยนี่ ถึงตอนนี้น้องธารจะหายหัวไปไหนไม่รู้ก็เถอะ

ผมใช้เวลาช่วงเช้าในการนอนเอาแรงจนกระทั่งถึงบ่าย รอเวลาเย็นย่ำแล้วค่อยไปตามเวลานัดหมาย หากแต่ไม่ได้นอนอย่างเต็มที่นักด้วยเอาแต่พร่ำเพ้อถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

เหตุการณ์ที่น้องธารหอมแก้มผมทางอ้อม...

อูย คิดแล้วก็ฟินไปสามชาติแปดชาติ ความชอบน้องธารในใจผมยิ่งชัดเจนมากขึ้นไปใหญ่ ชัดเจนขนาดที่ว่าผมอดรนทนไม่ได้ที่จะโทรไปเล่าให้กั้งกับยีนส์ฟังว่าผมรู้สึกกับเด็กนั่นแบบไหน ซึ่งยีนส์ก็สกัดดาวรุ่งผมมาทันทีที่ผมพร่ำเพ้อจบว่า...

[มึงเป็นอาจารย์นะไอ้เหนือ มึงจะกินเด็กนักเรียนตัวเองได้ยังไง]

เท่านั้นแหละ ผมถึงกับได้สติ กลายเป็นครูผู้มีจริยธรรมขึ้นมาทันที

แต่กูเป็นแค่อาจารย์ฝึกสอนหรือเปล่าวะ! อีกสามอาทิตย์ก็จะฝึกงานเสร็จ กูก็ไม่ใช่อาจารย์แล้วเนี่ย ทำไมจะกินไม่ได้!

และกั้งผู้เป็นเพื่อนรักก็เห็นด้วยกับผมโดยการพูดแทรกเข้ามาในโทรศัพท์หลังจากที่ยีนส์พูดประโยคเมื่อครู่จบ

[ฝึกงานเสร็จก็ไม่ใช่อาจารย์แล้ว ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่รอให้ฝึกงานเสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากันแค่นั้น]
ใช่มั้ยๆ นี่สิถึงจะเรียกว่าเพื่อนรัก ไอ้ยีนส์มึงดูตัวอย่างเอาไว้ มึงควรสนับสนุนเพื่อนเว้ย ไม่ใช่สกัดดาวรุ่ง

หากแต่ยีนส์ก็ไม่จบ ส่งเสียงแหลมขึ้นมาประหนึ่งหมั่นไส้ที่แฟนมันเข้าข้างผมเต็มทน
[แหมๆ จ้า ฝึกงานจบก็ค่อยกินแล้วกัน แต่มึงมั่นใจเหรอว่าเด็กนั่นจะยอมให้มึงกิน แกล้งมึงมาเป็นเดือนๆ ขนาดนั้น มึงคิดว่าเด็กมันจะชอบมึงเหรอวะ]

“ชอบไม่ชอบไม่รู้ ที่รู้ๆ คือมีหอมแก้มกูทางอ้อมด้วย” ผมว่าด้วยน้ำเสียงระรื่น ทำเอายีนส์กรอกสารพัดคำหยาบใส่มาไม่หยุด
[ด่ามึงว่าแรด กูยังสงสารแรดเลยไอ้เหนือ โถ ระวังเถ๊อะจะโดนเด็กนั่นมันกระทืบหน้าหงายเอา ไปจีบมันสุ่มสี่สุ่มห้าน่ะ]
“โดนกระทืบ แต่ถ้าได้ถ้าโดนอย่างอื่นด้วย มันก็คุ้มเปล่าวะ มึงไม่รู้ซะแล้วว่าน้องธารของกูนี่กรุบกรอบขนาดไหน”
[มึงเพ้อเกินไปละไอ้เหนือ สติมึงยังมีมั้ย ถ้าไม่มีให้ไปหาซื้อ มั่นหน้าเหลือเกิน]
“มึงลองมาเจอน้องธารดูก่อนเถอะ แล้วมึงจะคิดเหมือนกูว่ากรุบกรอบจริง”
[เออๆ มึงนี่หลงเด็กจนสติไม่เหลือเลยนะ กูล่ะหมั่น]

ผมหัวเราะให้กับคำค่อนขอดของยีนส์ที่ดังมาไม่หยุด แต่ผมก็พูดจริงนี่ ให้มันลองมาเจอธารก่อน ไอ้กั้งก็ไอ้กั้งเถอะ ระวังจะถูกเขี่ยทิ้งแบบไม่ไยดีเพราะหลงความน่ารักของน้องธาร

แล้วผมก็หยุดพร่ำเพ้อถึงน้องธารได้เมื่อกั้งนึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ ก่อนแทรกเข้ามาอีกครั้ง
[ว่าแต่มึงสมัครทุนหรือยังวะ ตอนนี้เปิดรับแล้วนะ]
“ทุนอะไรวะ” ผมย่นคิ้ว ฉงนกับคำพูดของมันทันที ทำเอามันว่าเสียงแข็งหน่อยๆ

[ก็ทุนเรียนต่อ ป.โทที่อเมริกาไง มึงบอกว่าจะสมัครไม่ใช่เหรอ วันนี้เปิดรับวันแรกเนี่ย กูกับยีนส์สแกนเอกสารส่งไปแล้วนะ]

ผมนึกออกขึ้นมาทันที จำได้ว่าก่อนจะมาฝึกงาน ผมกับยีนส์และกั้งวางแผนกันว่าจะยื่นเอกสารสมัครชิงทุนเรียนต่อ ป.โทในอเมริกาที่มหา’ลัยเดียวกัน ตอนแรกกั้งกับยีนส์ไม่คิดจะสมัคร แต่เพราะผมบอกพวกมันว่าเป็นทุนที่ไม่ต้องสอบ เพียงแค่ยื่นเอกสารผลการเรียนเพื่อคัดเลือกอย่างเดียว พวกมันก็เลยสนใจ และที่ผมเป็นคนเสนอให้พวกมันสมัครไปก็เพราะผมอยากจะไปหาประสบการณ์พร้อมกับเพื่อนสนิททั้งที่ไม่รู้ว่าจะได้รับคัดเลือกหรือเปล่า อีกอย่าง การไปเรียนต่อต่างประเทศก็เป็นความฝันสูงสุดฝันหนึ่งของผมด้วย ดังนั้นโอกาสมาแล้ว ผมก็ไม่พลาด

แต่ดั๊นนน...มาลืมเองซะนี่ มัวแต่พร่ำเพ้อถึงเด็กจนลืมเรื่องสำคัญไปหมดเลยแฮะ

[เป็นไงล่ะ หลงผู้จนลืมเรื่องเรียน] ยีนส์ไม่รอช้า แขวะผมขึ้นมาทันที ก่อนกำชับส่งท้าย [มึงรีบไปสมัครเลยนะ เดี๋ยวก็ลืมอีก]
“เออๆ รู้แล้วน่า สั่งเป็นแม่กูเชียว”

ผมขานรับไป พอวางสายก็จัดการเปิดโน้ตบุ๊ก ส่งเอกสารผลการเรียนที่สแกนเอาไว้ตั้งแต่ก่อนมาฝึกงานเข้าเว็บไซต์ของทุนทันใด

กว่าจะกรอกข้อมูลกับอ่านเงื่อนไขของทุนเสร็จก็เล่นเสียเวลาไปหลายชั่วโมง รู้สึกตัวอีกทีก็จวนจะได้เวลานัดหมายกับเด็กช่างพวกนั้นแล้ว ผมเลยปิดโน้ตบุ๊ก จัดการอาบน้ำแต่งตัวซะหล่อเนี้ยบแล้วมุ่งหน้าไปยังที่หมายทันใด
 


ที่หมายของการนัดหาไม่ยากนักด้วยอยู่ไม่ไกลจากหอพักของผมเท่าไหร่ ผมมาถึงก่อนเวลาเล็กน้อย และทันทีที่ผมลงจากรถได้ สายตาก็ปราดไปเห็นน้องมายด์กับจอมแก่นนั่งรออยู่ที่ด้านหน้าของทางเข้าคาราโอเกะ พอน้องมายด์เห็นผมก็รีบโบกไม้โบกมือเรียกเสียงแหลม

“เจ้ๆ! ทางนี้!”
เจ้บ้านมึงสิ! แต่งตัวอย่างแมนมาเรียกเจ้ คนอื่นมองกูหมดแล้วเนี่ย!

มองจริงๆ ตกเป็นเป้าสายตาไปโดยปริยาย ยิ่งตอนเย็นวันเสาร์ด้วยแล้ว ไม่ต้องถามเลยว่าสวนอาหารนี่คนเยอะขนาดไหน

ผมรีบก้าวเร็วๆ เดินเข้ามาหาเด็กสองคนนั่น ตั้งใจจะด่าน้องมายด์สักหน่อยที่เอาแต่เรียกผมเจ้ไม่เลิก จนตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นหัวหน้าแก๊งตุ๊ดเด็กประจำวิทยาลัยไปแล้ว หากทว่าจอมแก่นก็ยกมือไหว้ผมเสียก่อน ผมเลยต้องรับไหว้ ตามมาด้วยคำชมของจอมแก่นที่ดังขึ้นมาแบบไม่ให้ผมตั้งตัว

“วันนี้พี่เหนือดูแปลกตานะครับ หล่อเชียว”
“ระ...เหรอ หล่อจริงเหรอ” ผมเขินขึ้นมานิดหน่อย ยกมือลูบท้ายทอยตัวเองแก้เขินขณะที่จอมแก่นพยักหน้า
“หล่อจริงครับ ไม่เคยเห็นพี่เหนือแต่งตัวแบบนี้เลย เห็นแต่ใส่ชุดนักศึกษา วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า”
“พี่เหนือแต่งแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้วครับ” ผมว่าไปตามจริง เวลาอยู่กรุงเทพฯ ผมก็แต่งตัวแบบนี้นะ วงเล็บไว้นิดคือแต่งเวลาไปจับเหยื่อตามผับน่ะ วันนี้จะมาจับน้องธาร มันก็ต้องดูดีหน่อย

จอมแก่นพยักหน้าให้คำพูดผม สายตาก็ยังจับจ้องผมไม่เลิก แววตานี่บ่งบอกชัดเจนเลยว่าผมดูดีเป็นพิเศษจริงๆ แต่เด็กนั่นก็ทำให้ผมชะงักเมื่อจู่ๆ ก็พูดชื่อของใครบางคนออกมา

“ถ้าพี่ดื้อมาเห็นพี่เหนือตอนนี้ล่ะก็ รับรองเลยว่าต้องอ้าปากค้างแน่ ตอนที่แต่งตัวไปหาพี่ดื้อที่ร้าน ยังไม่เห็นหล่อขนาดนี้เลยนะเนี่ย”
ให้ตาย... ผมเกือบลืมไปแล้วว่าพี่ชายเด็กนั่นจีบผมอยู่ บล็อกเบอร์ บล็อกทุกช่องทางการติดต่อไปแล้วเลยไม่ได้คุยกันจนกลายเป็นบุคคลสาบสูญไปแล้วนะเนี่ย ยังมารื้อฟื้นอีก
“ว่าแต่ทำไมพี่เหนือถึงไม่ติดต่อพี่ดื้อเลยล่ะครับ พี่ดื้อมาถามผมหลายรอบแล้วว่าพี่เหนือไปไหน ผมก็ไม่รู้จะบอกว่ายังไง เลยได้แต่บอกว่าไม่รู้”

ถามมาอย่างนี้ ผมก็ไปต่อไม่ถูก ได้แต่ยิ้มแห้งๆ แล้วโกหกไป
“พี่เหนือไม่ค่อยว่างน่ะครับ”
ไม่ค่อยว่างอะไรล่ะ! ว่างฉิบหายเลย แต่ใครจะไปกล้าบอกว่าที่ไม่ติดต่อเป็นเพราะเพื่อนพวกมันที่ชื่อธารใจมาขู่ผมเรื่องพี่จอมดื้อน่ะ ขืนบอกไปก็ได้รู้กันหมดว่าผมโดนน้องธารเวอร์ชันฟิฟตี้เฉด ออฟ ธาร ดูดคอเป็นจ้ำมา แล้วก็ไม่ต้องถามต่อเลยว่าจะเป็นไงต่อ... ผมก็ต้องโดนธารมันกระทืบอยู่แล้ว

แต่จอมแก่นไม่ใช่คนโง่ ฟังก็รู้ว่าผมโกหกเลยถามออกมาตรงๆ อีก
“พี่เหนือไม่ชอบพี่ชายผมใช่มั้ยถึงได้หลบหน้า”
“มะ...ไม่ใช่อย่างนั้น คือพี่เหนือ...” ผมตะกุกตะกักทันใด ไม่รู้จะพูดยังไง จะว่าไม่ชอบพี่จอมดื้อก็ไม่ใช่ ไอ้ชอบน่ะมันก็ชอบเพราะพี่จอมดื้อแซ่บเว่อร์ แต่ไม่ได้ชอบแบบคิดจะคบด้วยเท่านั้นเอง ก็ผมชอบธารใจมากกว่านี่นา

และเพราะผมไม่พูดสักที จอมแก่นก็เลยถามขึ้นมาอีก
“หรือว่าพี่เหนือจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว?”
พะ...พยักหน้าก็ได้วะ พยักหน้ารับไปเลย ทีนี้จอมแก่นก็เลยร้องอ๋อ
“มิน่าถึงไม่สนใจพี่ผมเท่าไหร่ ก็ดีเหมือนกันครับ ผมจะได้ไปบอกพี่ดื้อให้เลิกเพ้อซะที นี่มาพร่ำเพ้อถึงพี่เหนือกับผมไม่เว้นวันจนผมรำคาญแล้วเนี่ย”

ผมลอบถอนหายใจ เสียดายนิดๆ ที่จอมแก่นจะอาสาไปบอกพี่จอมดื้อให้ตัดใจจากผม แต่คิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่ต้องลำบากหนีหน้าอีก ที่สำคัญ จะได้ไม่ลังเลด้วยถ้าคิดจะเดินหน้าจีบธารใจจริงๆ

“แหม ทำเป็นสวยเลือกได้ หมั่นไส้” แล้วน้องมายด์ก็ทำให้ผมแทบอยากจะพุ่งเข้าไปตบปากมัน

ดู...ดูมันทำหน้า จีบปากจีบคอจนน่าโดนกระทืบ แต่ผมก็ข่มใจไว้ ถามเรื่องอื่นไปแทนด้วยเห็นว่าวันนี้มันดูแปลกๆ

“ทำไมน้องมายด์ไม่พูดเหนือแล้วล่ะครับ” ไอ้นี่แหละที่ผมคิดว่าแปลก
น้องมายด์ตวัดดวงตามามองผม พลันว่าเสียงแหลม
“ก็ไม่มีอะไรค่ะ วันนี้หนูเป็นสาวมั่นพร้อมลุย ไม่ใช่สาวเหนือผู้บอบบางก็เท่านั้น”

ผมไม่เข้าใจว่าสาวมั่นพร้อมลุยนั่นหมายความว่าอะไร แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจด้วยเมื่อจอมแก่นบอกว่าอีกสักแป๊บ โรมกับธารจะตามมาเพราะทั้งคู่ส่งข้อความมาบอกแล้วว่ากำลังขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ ให้พวกผมเข้าไปรอให้ห้องคาราโอเกะก่อนได้เลย

เท่านั้น น้องมายด์ก็เข้าไปติดต่อเคาน์เตอร์ แล้วจอมแก่นก็นำผมเข้าไปในห้องที่จองไว้ ผมนั่งรอการมาของธารใจด้วยอารมณ์ชื่นบานสุดฤทธิ์จนน้องมายด์กับจอมแก่นมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ที่จู่ๆ ผมก็มีสีหน้าระรื่นขึ้นมากะทันหัน แต่ผมก็ไม่ได้อธิบายอะไร เอาแต่นั่งรอน้องธารอย่างใจจดจ่อ

ทว่าพอโรมกับธารมาถึง พวกมันดันไม่ได้มากันแค่สองคน ดันพาใครก็ไม่รู้มาเพิ่มด้วยอีกคู่ สายตาผมปราดมองไปยังคนไม่คุ้นหน้าทันที ก่อนจะผงะไปนิดเมื่อเห็นเด็กผู้หญิงวัยไล่เลี่ยกับเด็กพวกนี้เดินตามหลังเข้ามา

เด็กผู้หญิง... ไอ้โรม ไอ้ธาร! มึงจะพาผู้หญิงมาทำไม!

สวรรค์ของไอ้เหนือมืดมนขึ้นมาทันตา แต่ดีที่ไม่มืดมนมากเพราะผมพอจะเดาได้ว่าคงจะเป็นเด็กของโรมที่เต๊าะไว้ ก็รายนั้นน่ะเจ้าชู้จะตาย มีข่าวเรื่องผู้หญิงตลอด แถมไม่เคยซ้ำหน้า แต่เอ... มันจะควงทีเดียวสองคนก็ไม่น่าใช่แฮะ

ระ...หรือว่า...ไอ้ที่ควงมาสอง จะเป็นของธารคนนึง?

แล้วผมก็คิดถูกเผง เพราะพอโรมเดินนำทุกคนเข้ามาได้ ก็แนะนำเด็กผู้หญิงสองคนนั้นให้ผมรู้จัก

"แป้ง แจน นี่พี่เหนือนะ เป็นอาจารย์ฝึกสอนที่วิ’ลัยเรา ส่วนนี่แป้งกับแจนครับพี่เหนือ แป้งเป็นเด็กผม ส่วนแจน..." เว้นจังหวะไปนิดนึงแล้วเหลือบไปมองธารที่ตามมาหลังสุดทำหน้าหงุดหงิดนิดหน่อย ก่อนจะพูดต่อ "...แฟนไอ้ธาร"

ว่าไงนะ! ไหนมึงบอกว่าไม่มีแฟนไงไอ้เด็กธาร!

จากที่ยิ้มๆ ทักทายเด็กผู้หญิงพวกนั้นอย่างเป็นมิตรอยู่ ผมถึงกับหน้าตึง เบิกตาโตขึ้นทันควัน ในใจร้อนวูบวาบด้วย ส่วนธารก็ปรี่เข้าไปผลักโรมไม่แรงนักอย่างหัวเสีย

"แฟนอะไร ไม่ใช่เว้ย"
โรมหัวเราะทันใด "ตอนนี้ไม่ใช่ อีกหน่อยก็ใช่วะ มึงคุยกับแจนอยู่ไม่ใช่หรือไง กูว่าคงหนีไม่พ้นแล้วมั้ง"

แจนยิ้มอายๆ กับคำพูดนั้น ส่วนธารก็ทำหน้าหงุดหงิดหนักกว่าเดิม แต่คนที่หงุดหงิดกว่าก็คือผม

ยังไม่ใช่แฟน ก็อย่ามาทำเป็นอายม้วนต้วนนะเว้ยยัยเด็กหน้าแบ๊ว!

หน้าแบ๊วจริงๆ หน้าตาโคตรน่ารัก อย่างกับตุ๊กตาญี่ปุ่น ตัวก็เล็ก ดูนุ่มนิ่มน่ากอดอีกต่างหาก แล้วดูผมสิ โหย อย่างถึก เกย์กล้ามใหญ่แน่นไปทั้งตัวแบบนี้ ดูยังไงก็สู้ความน่ารักของเด็กนั่นไม่ได้ ยิ่งถ้าธารไม่ได้เป็นเกย์ด้วยแล้ว แนวโน้มที่มันจะเอนไปทางเด็กนั่นยิ่งมีมาก เห็นแล้วก็ใจแป้วเลยว่าผมจะแห้วตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบธารอย่างจริงจัง

ผมเผลอสลดไปนิดหน่อย ก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงพึมพำหลุดมาจากน้องมายด์ที่นั่งข้างๆ

"หนอย ไอ้ผัวเนรคุณ เปย์ให้ตั้งเยอะแต่เอาชะนีมาเย้ย คอยดูเถอะ มีนมเมื่อไหร่จะเชิดใส่ให้ แล้วนังชะนีนั่น คิดเหรอว่าจะแย่งผัวหลวงกูไปง่ายๆ"

ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นเสียงน้องมายด์ที่พึมพำมาให้ได้ยิน หันไปมองก็เห็นน้องมายด์ทำหน้างอ กอดอกอยู่บนโซฟาข้างๆ

อารมณ์มาเต็มกว่ากูอีก นี่สินะที่บอกว่าจะเป็นสาวมั่น ที่แท้ก็เตรียมตัวมาประจันหน้ากับยัยเด็กแป้งนี่น่ะเอง ว่าแต่ไอ้ที่บอกว่าโรมเป็นผัวเนี่ย มันไปเป็นผัวมึงตั้งแต่ตอนไหนวะ!?

อะไรก็ไม่รู้ล่ะ ที่รู้ๆ คือผมอารมณ์เสียมาก แต่เก็บอารมณ์ ยิ้มให้เด็กผู้หญิงสองคนนั้นที่ยกมือไหว้ผมทันทีที่โรมแนะนำเสร็จ

“สวัสดีครับ พี่เหนือฝากตัวด้วยนะ”
ส่งเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ แต่บอกเลย...ในใจนี่พุ่งไปหิ้วยัยเด็กพวกนั้นเหวี่ยงออกไปนอกห้องแล้ว โดยเฉพาะยัยน้องแจนที่พอยกมือไหว้ผมเสร็จ ก็ตรงเข้าไปหาธาร เกาะแกะด้วยประหนึ่งเป็นแฟนกันจริงๆ

หนอย...แฟนน้องธารเหรอ น้องธารนี่ของพี่เหนือต่างหากเว้ย!

“แจน ขอเวลาแป๊บนะ” ธารคงจะรำคาญเลยยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกให้ยัยน้องแจนถอยห่าง

เด็กนั่นชะงักไปนิด พยักหน้าแล้วก็เดินไปนั่งกับเพื่อนที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ น้องมายด์ ก่อนที่ธารจะออกปากเรียกโรม
“มึงมาคุยกับกูหน่อย” แล้วก็เดินออกจากห้องไป

โรมบอกแป้งกับแจนว่าเดี๋ยวจะกลับเข้ามา แล้วก็เดินออกไป เหลือเพียงสี่ชีวิตในห้องคาราโอเกะแห่งนี้ ความเงียบเข้าครอบงำ จอมแก่นก็เลยเป็นคนแรกที่ทำลายบรรยากาศมาคุด้วยการเลือกเพลงมาร้องด้วยน้องมายด์ยังคงนั่งทำหน้าบูดเป็นก้นลิงอยู่ ผมก็ทำเป็นร่าเริงไปตามประสานั่นแหละ แต่สายตานี่มองยัยเด็กแจนไม่เลิกเลย

เดี๋ยวเถอะ... แฟนเหรอ เดี๋ยว! เถอะ!

ไม่ใช่แค่คิดอย่างเดียว ผมยังเนียนเข้าไปร่วมวงร้องเพลงกับพวกนั้นด้วยเมื่อทั้งแป้งและแจนเริ่มสนุกไปกับจอมแก่น ส่วนน้องมายด์ก็เริ่มเลือกเพลงมาร้องบ้างแล้ว ส่วนใหญ่ก็เป็นเพลงลูกทุ่งแนวอกหักแต่จังหวะสามช่า ร้องไปก็ปีนขึ้นไปเต้นบนโต๊ะสุดฤทธิ์

“น้อยใจตัวเองเหลืออนาถ อะๆๆ หนาด...ตกเป็นทาสความรักมันหนักสมอง...อ๋องๆๆๆ...”

เพลงตัดพ้อผัวมาพร้อมท่าเต้นประหนึ่งช้างตกมันของน้องมายด์ บรรยากาศชวนอึดอัดในตอนแรกจึงค่อยๆ บรรเทาลง
และแน่นอนว่าพอทุกอย่างเริ่มครื้นเครง ผมก็ได้ทีเริ่มแผนการชั่วร้ายในใจทันที

“น้องแจนรู้จักกับธารมานานแล้วเหรอ” ก็คือการตะล่อมถามเรื่องความสัมพันธ์ของเด็กนั่นกับธารใจน่ะ
แจนหยุดปรบมือให้จังหวะคนอื่นๆ หันมามองหน้าผมที่ย้ายที่มานั่งใกล้ๆ เล็กน้อย ก่อนยิ้มให้
“รู้จักมาได้สี่ห้าเดือนแล้วค่ะ”
“แล้วรู้จักกันได้ยังไง”
“อ๋อ โรมแนะนำมาน่ะค่ะ พอดีโรมคุยๆ อยู่กับแป้ง”

ตอนนี้ผมชักจะหงุดหงิดไอ้โรมด้วยละ แม่ง จะแนะนำน้องธารของกูทำเพื่อ!?
“แล้วน้องแจนชอบธาร?”
“ก็...ค่ะ” ตอบแล้วก็ทำหน้าแดงจนใบหน้าน่ารักนั่นดูน่ารักมากขึ้นไปอีก เล่นเอาผมลอบหันไปกลอกตารัวๆ

ทำไมยัยเด็กนี่มันถึงได้ดูฟรุ้งฟริ้งจังวะ แล้วดูกูสิ เทียบกับเด็กนี่แล้วอย่างถึก เห็นแล้วก็หวั่นใจเลยว่าไอ้เด็กธารมันจะชอบอะไรนุ่มนิ่มน่ารักมากกว่าคนที่มีร่างกายเป็นผู้ชายอย่างผม

ทว่ามีเหรอที่ผมจะยอมให้เป็นอย่างนั้น ถึงตอนจบจะลงเอยอย่างนั้น แต่ผมก็ต้องลองขัดขวางก่อนล่ะวะ เผื่อยัยน้องแจนนี่จะเฟดตัวออกจากธารไปเอง

เท่านั้นผมก็เริ่มแผนการทันทีด้วยการแสยะยิ้มแล้วถามออกมา
“แล้วน้องแจนรู้หรือเปล่าว่าธารน่ะเป็น...”
เด็กนั่นหันมามองหน้าผมอย่างสนใจทันทีที่ผมหยุดพูด เห็นสายตาคู่นั้นที่มองอย่างขอคำตอบ ผมก็ยิ้มเผล่แล้วเล่นลิ้น
“อ่า... ไม่พูดดีกว่า เผื่อธารใจจะไม่อยากให้ใครรู้”
“เรื่องอะไรเหรอคะพี่เหนือ”
นั่นไง สะกิดต่อมความอยากรู้ของยัยเด็กนี่ได้ทันตาเห็นเลย
“คือ...ความลับของธารน่ะ”

ยัยน้องแจนทำท่าสนใจมากขึ้นไปอีก ส่วนผมก็แสร้งทำท่าลังเลแล้วก็ตัดบทเอาดื้อๆ
“ไม่พูดแล้วกัน ไว้ให้ธารบอกเองเนอะ”
“พี่เหนือคะ บอกมาเถอะค่ะ รับรองว่าแจนจะไม่บอกใคร”
“เอ...บอกดีมั้ยน้า” ผมทำเป็นคิด น้องแจนก็ยิ่งทำหน้าลุ้นเข้าไปใหญ่ว่าผมจะบอกมั้ย

ผมเว้นจังหวะไว้นิดนึงแล้วก็ตัดสินใจพูดโดยการกวักมือเรียกเด็กนั่นเข้ามาใกล้ๆ
“อย่าไปบอกใครนะ”
ยัยน้องแจนพยักหน้ารับรัวๆ ผมเลยกระซิบไปที่ข้างหู
“ธารน่ะ...เป็นเกย์”
“ฮะ!?” ยัยน้องแจนร้องลั่นขึ้นมาทันที

ยังดีที่ไม่ดังมาก ผมเลยรีบชิงกระซิบขึ้นมาอีกรอบก่อนที่ยัยเด็กนี่จะโวยวายไปมากกว่านี้
“ถ้าเสียงดัง พี่เหนือไม่พูดต่อนะ”
ยัยน้องแจนเก็บปากทันใด พยักหน้ารับแล้วกระซิบคะยั้นคะยอผมกลับ
“ไม่เสียงดังค่ะ พูดต่อสิคะพี่เหนือ”
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์จนไม่รู้จะยิ้มยังไงที่เห็นเด็กนี่ติดกับ ก่อนจะกระซิบออกมาอีกด้วยประโยคสั้นๆ
“แล้วธารก็เป็น...”
“เป็น...?”
“ผัวพี่”

น้องแจนเบิกตาโพลง ช็อคซีนีม่าไปเลย แต่ก็ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ผมได้ทีเลยรีบย้ำคำลงไปอีก สร้างความมั่นใจให้เด็กนั่น
“นอนด้วยกันมาหลายครั้งแล้วด้วย ไม่ต้องแปลกใจเลยนะว่าทำไมธารถึงไม่ได้เป็นแฟนน้องแจนสักที ก็มีพี่เหนือเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วนี่ไง”

นอนด้วยกันคือนอนจริงๆ ก็นอนหลับไง ไม่ใช่หลับนอน

แต่ยัยน้องแจนไม่รู้ ได้ยินแค่นั้นก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ขณะที่ผมยังยิ้มให้อยู่ ก่อนที่ยัยนั่นจะหันไปคว้ากระเป๋าตัวเองแล้วร้อนรนออกจากห้องคาราโอเกะไปโดยไม่ฟังเสียงของเพื่อนที่เรียกตามหลังสักนิด

“เฮ้ยแจน ไปไหนน่ะ รอด้วย!” น้องแป้งวิ่งตามออกไปด้วยอีกคน ไม่ลืมหันมาผงกหัวให้ผมเป็นเชิงขอตัวท่ามกลางสายตางุนงงของจอมแก่นและน้องมายด์
ส่วนผมก็โบกมือบ๊ายบายให้ด้วยอารมณ์เปี่ยมสุข

แหม คิดจะเต๊าะเด็กพี่เหนือมันเร็วไปหลายสิบปีแล้วจ้ะยัยหนู

“เอ้า! แป้ง! แจน! จะไปไหนน่ะ” เสียงของโรมที่ยืนคุยกับธารอยู่หน้าห้องดังแทรกเข้ามาทันที

ผมได้ยินเสียงยัยเด็กแป้งตะโกนมาให้ได้ยินว่า ‘ไม่รู้’ แล้วก็บอกให้โรมรีบตามมา โรมเลยลากธารที่ยืนงงอยู่ไปด้วย
จอมแก่นกับน้องมายด์เห็นอย่างนั้นก็เลยจะออกไปดูเพื่อนเช่นกัน แต่ผมเบรกสองคนนั้นไว้ก่อน แล้วเสนอตัวไปแทน

“เดี๋ยวพี่เหนือไปดูให้แล้วกันครับ เผื่อว่าพี่เหนือจะช่วยอะไรได้ จอมแก่นกับน้องมายด์อยู่ร้องเพลงต่อเถอะ”
เด็กสองคนนั้นเลยทรุดตัวนั่งลงเหมือนเดิม ปล่อยให้ผมเดินออกมาข้างนอก

มาด้านนอกได้ ผมก็ตรงไปยังลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ สายตาก็เหลือบไปเห็นน้องแจนที่ถูกผมเป่าหูมาเมื่อครู่ยืนร้องไห้อยู่โดยมีแป้งปลอบอยู่ข้างๆ ปากก็ถามไม่หยุดว่าเป็นอะไรถึงร้องไห้ โรมและธารก็ยืนมองหน้าเครียดเช่นเดียวกัน ทว่าทุกสายตาก็ต้องเบนมาทางผมเมื่อผมเดินเข้าไปหาและเอ่ยทักขึ้น

“เป็นอะไรเหรอครับน้องแจน ทำไมถึงวิ่งออกมาอย่างนั้นล่ะหืม?” ผมแสร้งถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
น้องแจนเงยใบหน้าเปรอะคราบน้ำตาขึ้นมองผมเล็กน้อย ก่อนจะรีบหลบตาแล้วกระซิบบอกแป้งเบาๆ

“เราอยากกลับแล้วล่ะแป้ง”
“ทำไมล่ะ นี่เราเพิ่งมาถึงเองนะ ไหนเธอบอกว่าอยากเจอธารไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงอยากกลับล่ะ” แป้งทำหน้าไม่เข้าใจ

ส่วนผมพอได้ยินว่าน้องแจนอยากเจอธาร มุมปากผมก็กระตุกยิกขึ้นมา ขณะที่ธารย่นคิ้วยู่จนแทบจะผูกกันเป็นโบว์

“ระ...เราอยากกลับแล้ว” แจนไม่บอกเหตุผลว่าทำไมถึงอยากกลับ พูดอยู่แค่ประโยคเดียว

ผมโล่งใจขึ้นนิดหน่อยที่แจนไม่บอกว่าผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้ร้องไห้แล้ววิ่งพรวดพราดออกมาอย่างนั้น ทว่าโรมผู้เป็นเสือผู้หญิงตัวยงดูก็รู้ว่าจะต้องมีเรื่องอะไรกระทบกระเทือนจิตใจสาวน้อยผู้น่ารักแน่ เลยหันไปหาธารแล้วว่าอย่างจับผิด

“ไอ้ธาร มึงไปทำอะไรให้แจนเสียหายหรือเปล่า”
ธารสะดุ้ง ทำหน้าเหวอไปนิดก่อนจะส่ายหน้าพรืด
“บ้านมึงเถอะไอ้โรม กูมาถึง กูก็ลากมึงออกมาคุยเรื่องที่มึงบังคับให้กูไปรับแป้งกับมึง แล้วมึงดันหลอกกูให้มาเจอแจนแล้วมาด้วยทั้งที่กูบอกแล้วว่าไม่เอา กูจะเอาเวลาไหนไปทำให้แจนเสียหายวะ”

เป็นคำแก้ตัวที่มีเหตุผล แต่ก็ตรงเกินไปว่าธารไม่ได้อยากเจอแจน ทำเอาแจนร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม ส่วนผมก็เข้าใจได้ตอนนี้ว่าที่ยัยเด็กนั่นมากับธาร ไม่ได้เป็นเพราะธารตั้งใจไปรับ แต่ถูกโรมหลอกไป ผมเลยเบาใจขึ้นมานิดหน่อยว่าอย่างน้อยธารก็ไม่ได้มีใจให้ยัยเด็กหน้าแบ๊ว

ทว่าเพราะธารทำให้แจนร้องไห้หนักกว่าเดิม โรมเลยแหวใส่เพื่อนเป็นการใหญ่

“มึงพูดตรงเกินไปแล้วไอ้ธาร”
“แล้วมึงจะให้กูพูดอ้อมๆ ยังไง ก็กูบอกแล้วว่าไม่ได้ชอบๆ ที่คุยกับแจนก็เพราะมึงยัดเยียด กูก็บอกแจนแล้วด้วยว่าไม่ได้ชอบ แค่คุยด้วยเฉยๆ เพราะแจนโทรมาหากู มึงจะให้กูทำยังไง”

ตรงมาก! ตรงแบบพี่เหนืออยากจะปรี่ไปหัวเราะดังๆ ใส่หน้ายัยเด็กแจนสักที แต่ก็ทำได้เพียงเก็บอารมณ์ไว้ เผลอหลุดอมยิ้มขึ้นมานิดหน่อย

ตอนนี้โรมหน้าเสียไปเลย ส่วนน้องแจนก็ร้องไห้หนักเข้าไปอีก บวกกับคำโกหกที่ผมบอกกับยัยเด็กนั่นว่าธารกับผมเป็นแฟนกัน แจนก็เหมือนจะสติหลุดหน่อยๆ ก่อนจะว่าออกมาเสียงสั่น

“พะ...พาเรากลับเถอะ เราไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอใคร”
ทุกคนทำหน้างงขึ้นมาพลัน ไม่เข้าใจสิ่งที่แจนพูด แต่ก่อนที่ใครจะได้พูดอะไร แป้งก็หันไปขอร้องโรมเสียก่อน
“พาเรากับแป้งไปส่งหน่อยนะโรม ไว้วันหลังค่อยนัดกัน”
“อ่า โอเค” โรมปฏิเสธไม่ได้เลยตกปากรับคำไป พลันหันไปหาธาร “มึงพาแจนไปส่งนะ”

ธารยังไม่ทันจะตอบรับหรือปฏิเสธ แจนก็ส่ายหน้าแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกโรม เราอัดสามไปกับแป้งกับโรมก็ได้ ปล่อยให้ธารอยู่กับแฟนไปเถอะ”
“แฟน? หมายถึงใครน่ะ” ธารขมวดคิ้วจนไม่รู้จะพันกันยังไงแล้ว

ตอนนี้ผมใจหายวาบเลย เสียวยัยเด็กนั่นจะบอกฉิบเป๋งว่าหมายถึงผม ดีนะที่มันไม่พูด เอาแต่สะกิดบอกให้แป้งเร่งโรม สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบเพราะโรมขึ้นไปคร่อมมอเตอร์ไซค์ ให้สองสาวนั่งซ้อนท้ายแล้วก็ขี่ออกไปแล้ว

ทว่าก่อนจะขี่ออกไป ยัยน้องแจนก็วางระเบิดให้ผมซะลูกใหญ่ด้วยการหันมาบอกผมเสียงสะอื้นว่า...
“ขอโทษนะคะพี่เหนือ”

แล้วก็หายไปจากบริเวณนั้น ทิ้งให้ผมทำหน้าเหวอ ส่วนธารก็ปั้นหน้าเครียดขึ้นมา หันมาเล่นงานผมทันทีด้วยเมื่อเหลือกันอยู่แค่สองคนแล้ว

“พี่เหนือ... ที่แจนร้องไห้เป็นเพราะพี่ใช่มั้ย”

งะ...งานเข้าแล้วไอ้เหนือเอ๊ย!

[NooDangzz]

ชั่งใจ ครั้งที่ 13: ปลา...ปลา...ปลา...ปลากฎว่าพี่เหนือเป็นแฟนน้องธาร[2]

ผมรีบปั้นหน้าให้เป็นปกติ หันไปฉีกยิ้มให้ดูธรรมชาติที่สุดเท่าที่จะทำได้

“จะ...จะเป็นเพราะพี่เหนือได้ยังไง พี่เหนือไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”
“แล้วแจนจะร้องไห้ได้ยังไง แถมพูดอะไรแปลกๆ อีก พี่ไปหลอกยัยนั่นว่าเป็นแฟนผมหรือเปล่า ยัยนั่นถึงได้ร้องไห้เป็นบ้าแบบนั้นน่ะ”

โอ้โห... เดาได้ตรงเผงเลย ผิดไปนิดเดียวตรงที่ผมไม่ได้บอกยัยน้องแจนว่าธารเป็นแฟนผม แต่เป็นผัวต่างหาก
แต่ใครมันจะไปแก้ตัวล่ะ แก้ตัวไปล่ะก็โดนเหยียบหน้าแน่ ดูหน้าไอ้เด็กนี่ตอนนี้สิ โหย... ถ้าพุ่งเข้ามากระโดดถีบผมได้ มันคงทำไปแล้ว

ตอนนี้จะยิ้มให้เป็นธรรมชาติ ผมยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ หน้าแห้งเลย ยิ้มแหยอีก เผยพิรุธออกมาเต็มเปาจนธารถามซ้ำเสียงเข้ม

“พี่เหนือ... ตกลงไปพูดอะไรกับแจน”
“พะ...พี่เหนือ... คือ...คือว่า...” ไม่รู้จะบอกดีมั้ย ทำท่าเลิ่กลั่กแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าควรทำเนียน อย่าไปยอมรับ ยอมรับนี่โดนต่อยแน่นอน “พี่เหนือว่าเราไปสนุกกันข้างในเถอะครับ ป่านนี้น้องมายด์กับจอมแก่นรอแย่ละ”

นี่คือเนียนที่สุดแล้ว เปลี่ยนเรื่องคุยแม่ง ทำท่าจะเดินหนีด้วย
ทว่าไม่ทันที่ผมจะได้ขยับเขยื้อนไปไหน ธารก็คว้าแขนผมเต็มแรง ก่อนจะลากลู่ถูกังไปนั่งยังม้านั่งตัวหนึ่งที่อยู่มุมลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ เหวี่ยงผมลงนั่งได้ ก็กอดอกว่าเสียงแข็ง
“จะบอกหรือไม่บอก ต้องให้โดนต่อยก่อนมั้ย”

นั่นไง! มันขู่มาแล้ว! ไม่รอดแน่ไอ้เหนือเอ๊ย!
ยะ...ยอมรับไปเลยแล้วกัน

“พี่เหนือก็แค่บอกว่าน้องธารเป็นแฟนพี่เหนือเท่านั้นเอง” ผมว่าเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ธารดันหูดี ได้ยินเต็มสองหู
พอผมพูดอย่างนั้น สีหน้าเคร่งเครียดของธารก็ดูตกใจขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนถูกตึงเครียดเข้าไปใหญ่ ตามมาด้วยการแผดเสียงใส่ผมลั่น
“พี่พูดแบบนั้นไปได้ไงวะ! มันเสียหายนะเว้ย!”

เป็นแฟนกับกูมันเสียหายตรงไหนวะ! ที่สำคัญ กูไม่ได้บอกว่ามึงเป็นแฟนด้วย บอกว่ามึงเป็น...ผะ...ผัว...

มะ...ไม่เถียงดีกว่า เดี๋ยวโดนมันกระทืบจริงๆ

“พี่เหนือขอโทษครับ” ผมเลยก้มหน้ายอมรับผิดไป
“ขอโทษแล้วมันทำให้คนอื่นเลิกเข้าใจผิดได้เหรอวะ! พี่นี่มัน... แม่งเอ๊ย!”
ธารยิ่งมีท่าทางหัวเสียหนัก ปากก็ก่นด่าผมไม่หยุด ผมมองท่าทางนั้นแล้วก็หงุดหงิดเล็กๆ จนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากออกมา
“แต่น้องธารก็ไม่ได้ชอบน้องแจนไม่ใช่เหรอครับ”
“เออ ไม่ได้ชอบ!” ธารหันมากระแทกเสียงใส่ผม ให้ผมได้พูดต่อ
“งั้นพี่เหนือพูดไปอย่างนั้นก็ดีแล้วนี่ น้องแจนจะได้เลิกยุ่งกับน้องธารไง ไม่ดีเหรอ พี่เหนือเห็นนะว่าน้องธารดูรำคาญที่น้องแจนเกาะแกะน่ะ”

ธารเงียบ มองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเต็มแรงราวกับว่าระงับอารมณ์ได้พอสมควรแล้ว
“เออ ก็ดี แต่ที่พี่พูดน่ะมันทำให้คนอื่นเข้าใจผิด เข้าใจมั้ย”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่”
“ไม่เป็นไรได้ไงวะ พี่เป็นอาจารย์นะเว้ย ภาพลักษณ์เสียหายหมดมาบอกว่าเป็นแฟนกับนักเรียนเนี่ย!” ตวาดใส่ผมอีกละ
แต่คราวนี้ผมไม่โกรธแฮะ เผลอยิ้มออกมาด้วนตระหนักได้ว่าที่มันพูดแบบนี้ คงเป็นเพราะห่วงผม
“หรือว่า...น้องธารไม่ได้ห่วงที่คนอื่นเข้าใจตัวเองผิดว่าเป็นเกย์ แต่เป็นห่วงพี่เหนือ?” ผมก็ปากเปราะ คิดอะไรได้ปุ๊บก็ดันพูดออกไปปั๊บ

คราวนี้สีหน้าตึงเครียดของธารเริ่มมีสีแดงเจือขึ้นมาเล็กๆ ก่อนมันจะเบนสายตาไปทางอื่น ว่าตะกุกตะกัก
“อะ...เออสิ พะ...พี่เป็นอาจารย์ฝึกสอนนี่หว่า ยิ่งรู้กันไปทั่วว่าพี่เป็นเกย์ด้วย ดะ...เดี๋ยวก็ไม่ผ่านฝึกงานหรอกถ้ามีข่าวแบบนั้นน่ะ”

ผมยิ้มกว้างออกมาเลย แหม... เป็นห่วงพี่เหนือก็ทำมาเป็นเก๊ก ห่วงก็บอกว่าห่วงสิจ๊ะ ซึนอยู่ได้
ตอนนี้ผมรู้สึกเลยว่าคิดถูกชะมัดที่ใช้แผนการนั้นกำจัดยัยน้องแจนไป ถึงจะดูชั่ว แต่ก็คุ้มค่ากับผลลัพธ์ที่ได้ไม่น้อย ถึงจะไม่มาก แต่ผมก็ว่าคุ้ม

“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ” ธารจบเรื่องด้วยการตัดบทง่ายๆ
ผมแกล้งทำแก้มป่องๆ ว่าเสียงกระเง้ากระงอดทันทีที่เห็นโอกาสเต๊าะเด็กลอยมา
“น้องธารก็อย่าทำให้พี่เหนือหึงอีกสิครับ เห็นน้องธารควงคนอื่นแบบนี้ พี่เหนือรู้สึกไม่ดีเลย”
ธารหน้าแดงขึ้นมาฉับพลัน เหวอด้วย ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อหันมาเห็นผมนั่งยิ้มให้อยู่
“จะ...จะมาหึงทำไม ผมไม่ได้เป็นอะไรกับพี่นะ!”

แหม ไม่ได้เป็นตอนนี้ แต่เป็นในมโนพี่เหนือไปเรียบร้อยแล้วล่ะ
ทว่าผมไม่พูดหรอกว่าเอามันเก็บไปคิดทะลึ่งหลายรอบแล้ว ได้แต่ดำเนินการตามแผนเต๊าะไป

“ก็พี่เหนือชอบน้องธารนี่ครับ พี่เหนือเลยหึง”

คำว่า ‘ชอบ’ เข้าหูเท่านั้น ไอ้เด็กธารก็แปรเปลี่ยนสีหน้าจากเขินมาเป็นหงุดหงิดทันที

“พี่เลิกบอกชอบคนอื่นง่ายๆ สักทีเถอะว่ะ มันไม่ตลก”
“แล้วใครบอกว่าพี่เหนือตลกล่ะ พี่เหนือก็ไม่ตลกเหมือนกัน นี่จริงจังนะครับ” ผมว่า ทำเอาธารปั้นหน้าขรึม เรียกผมเสียงแข็งราวกับเตือนให้หยุดพูด
“พี่เหนือ...”
แต่ผมหยุดมั้ยล่ะ มาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องสารภาพความในใจแล้วล่ะก่อนที่เด็กนี่จะไปคุยกับใครที่ไหนอีก ถึงจะรู้แก่ใจว่ามันไม่ใช่เกย์ อย่างน้อยก็ถือว่าได้บอกวะ ถ้ามันคล้อยตามขึ้นมาก็ถือว่าเป็นกำไร
“พี่เหนือชอบน้องธารจริงๆ ครับ ครั้งนี้ไม่ได้พูดเล่น ชอบจริงๆ ชอบแบบ...อยากดูแล อยากเป็นคนแรกที่น้องธารคิดถึงเวลามีปัญหา ไม่ได้ชอบเพราะอยากจะมีอะไรด้วยแล้วจบไปอย่างตอนแรก” ผมว่าพลางจ้องตามันนิ่งราวกับย้ำว่าไม่ได้มาเล่นๆ
ธารเองก็จ้องหน้าผมนิ่งเช่นกัน ก่อนจะว่าต่อ
“แล้ว?”
“ก็...พี่เหนือแค่จะบอกว่าชอบน้องธาร เลยเป็นเหตุผลที่พี่เหนือต้องแกล้งบอกน้องแจนว่าน้องธารเป็นแฟนพี่ แบบว่า...พี่หวงน่ะ ไม่อยากเห็นน้องธารไปคุยกับใคร” พูดไป ใจผมก็เต้นไป จากตอนแรกที่มั่นใจ ตอนนี้กลายเป็นเริ่มอายขึ้นมาบ้างละ

ก็ผมไม่ได้บอกชอบใครแบบจริงจังอย่างนี้มาหลายปีแล้วนี่หว่า มีแต่บอกชอบ หลังจากนั้นก็หิ้วกันไปมีอะไรตามประสา ไอ้การสารภาพความในใจในรูปแบบความสัมพันธ์ยาวๆ นี่ห่างหายไปนานจนผมลืมไปหมดแล้วว่ามันรู้สึกยังไง

พูดจบ ธารก็ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เม้มปากแน่น จ้องหน้าผมนิ่งจนผมเป็นฝ่ายต้องเบือนหน้าหนีพร้อมกับความเห่อร้อนทั่วใบหน้าและร่างกาย

ถะ...ถ้าไอ้เด็กนี่มันบอกว่าไม่ได้ชอบผม แล้วบอกให้ผมตัดใจ บอกตรงๆ ว่าผมไปไม่ถูกเลยนะ

และเหมือนผมจะแห้วไวเสียด้วยเมื่อมันเอ่ยขึ้นมา

“แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ”
“ครับ พี่เหนือรู้ แต่อยากบอกน่ะว่าที่พี่เหนือบอกชอบน้องธารครั้งนี้มันมาจากใจจริงๆ แล้วที่พี่เหนือหึง นั่นก็หึงจริงๆ”  ผมว่าเสียงเบา หน้าเด็กนั่นก็ไม่มองด้วย ทำใจยอมรับแล้วล่ะว่าคงจะอดกินเด็กตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มจีบจริงจัง

ทว่าพอความเงียบเข้ามาครอบงำเราได้ชั่วครู่ ผมก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่วางแหมะลงมาบนหัวผม
“พี่นี่มันจริงๆ เลยให้ตาย”

ผมชำเลืองไปมองหน้าเจ้าของมือทันใด ธารขยี้เส้นผมของผมอย่างเบามือ หน้าก็ยังดูขรึมอยู่ แต่แก้มแดงไปทั้งสองข้างแล้ว
ผมตั้งท่าจะถามว่ามันมาจับหัวผมทำไม มันก็พูดขึ้นมาก่อน

“ต่อไปนี้ไม่ต้องไปพูดบ้าๆ แบบนั้นอีกแล้วเข้าใจมั้ย”
“น้องธารหมายความว่า?”
“หมายความว่าไม่ต้องไปพูดบ้าๆ กับใครเพราะหวงผมอีกแล้วไง”

ผมทำหน้างงขึ้นมา ธารเลยส่งเสียงจึ๊ในลำคอ แล้วผลักหัวผมออกห่างเต็มแรง ก่อนพูดขึ้นมาอีกที
“หมายความว่าต่อไปนี้ผมจะไม่คุยกับใครให้พี่หวงอีกแล้วไง แม่ง สมองหมาจริงๆ เว้ย!”

กระดูกคอเคลื่อนดังกร๊อบเลย อื้อหือ... ไอ้น้องธารเขินแรงมาก ส่วนผมก็ฟินแรงมากเช่นกัน เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าคนตรงหน้าหมายความว่าอะไร แม้ว่ามันจะอธิบายไป ด่าผมไปก็เถอะ แต่ก็ทำให้ผมยิ้มกว้างหน้าบานแฉ่งทันใด

“หมายความว่าน้องธารชอบพี่เหนือเหมือนกัน?”
“เปล่าเว้ย! บอกว่าจะไม่คุยกับคนอื่นให้หวงไม่ได้หมายความว่าชอบ แค่ไม่อยากให้พี่สร้างปัญหาเฉยๆ อย่าลืมสิวะว่าพี่ยังเป็นอาจารย์อยู่นะ” แก้ตัวอย่างรวดเร็วอีก หน้าก็แดงจนไม่รู้จะแดงไปไหนแล้ว

ผมเลยไม่เซ้าซี้ต่อ ได้แค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะ

“งั้นก็แสดงว่าถ้าพี่เหนือไม่ได้เป็นอาจารย์ฝึกสอนเมื่อไหร่ พี่เหนือก็เป็นแฟนน้องธารได้ใช่ปะ”
ธารปรี่มาผลักหน้าผากผมอย่างรวดเร็ว กระดูกคอเคลื่อนอีกรอบจนผมต้องสูดปาก ยกมือขึ้นประคองต้นคอโดยไว

“พูดอะไรบ้าๆ ขึ้นมาอีกประโยคเดียว รับรองได้เลยว่าพี่ลงไปกองกับพื้นแน่”
แค่นี้ก็ต้องทำร้ายร่างกาย ซาดิสม์จริงวุ้ย!

ผมก็เงียบปากตามที่มันสั่งด้วยไม่อยากโดนมันทำร้ายร่างกายอีก ส่วนธาร พอปรับสีหน้าให้เป็นปกติได้แล้ว ก็ออกปากชวนผมกลับเข้าไปในห้องคาราโอเกะดังเดิม

“ไปกันเถอะไอ้หมาหวงก้าง ป่านนี้ไอ้ไม้กับไอ้จอมรอกันแย่แล้ว”

ผมสะดุดกับคำด่าใหม่ทันที ก่อนจะเลิกคิ้วสูง

“ไม่ด่าพี่เหนือว่าเป็นปลาแล้วเหรอครับ ปกติเห็นชอบด่าว่าพี่เหนือเป็นปลา ไหนจะปลาสวายหน้าวัด ปลาไหล ปลากระดี่ได้น้ำ ปลาทองอีก”
“แล้วปลาอะไรมันขี้หวงล่ะฮะ มีแต่หมาเนี่ย” ธารว่าเสียงขุ่น ขณะที่ผมยิ้มเผล่ด้วยคิดมุขเต๊าะเด็กออกขึ้นมา
“มีสิปลาขี้หวงน่ะ”
“ปลาอะไร” ธารที่กำลังจะก้าวไปเหลียวกลับมามองผมอย่างสงสัย
“ปลา...ปลา...ปลา...ปลาอะไรดีน้า” ผมทำเป็นคิด ก่อนว่า “ปลากฎว่าพี่เหนือเป็นแฟนน้องธารไง” แล้วก็ว่าหน้าระรื่น ลืมไปชั่วขณะว่าเมื่อกี้มันเพิ่งสั่งให้ผมหยุดพูดอะไรทำนองนี้ รู้ตัวอีกทีก็โดนสายตาเขม่นของมันจ้องมาแล้ว
“นั่นมันปรากฏมั้ย” ธารกระดกลิ้นเน้น ร.เรือชัดเจนตามมาด้วย
“พะ...พี่เหนือขอโทษครับ แค่ล้อเล่นน่ะ เห็นน้องธารเครียดๆ” ชิงขอโทษแม่ง เดี๋ยวมันต่อย
แต่มันไม่ต่อย มองผมอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ชี้นิ้วไปทางอื่น พร้อมกับว่าขึ้นมา
“ปาๆๆ ปาเล่งตงโน้นเลอนะ (ไปๆๆ ไปเล่นตรงโน้นเลยนะ)”

ผมหลุดหัวเราะเสียงดังทันทีที่เด็กนั่นเล่นมุขกลับด้วยการพูดภาษาไทยสำเนียงเด็กดอย ขณะที่มันเองก็หลุดหัวเราะออกมาเหมือนกัน เป็นครั้งแรกเลยที่มันยิ้มให้ผมกว้างขนาดนี้ หัวเราะกับผมด้วยเสียงดังสุดๆ แบบนี้ด้วย

ผมมองรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อนั่นไม่วางตา ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นระทึกขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมกับรู้สึกดีกับคนตรงหน้ามากขึ้นกว่าเดิม

ชอบ...ชอบจริงๆ อยากได้เป็นแฟนตอนนี้เลย

“ไปได้แล้ว มัวเล่นอยู่ได้” ธารพยายามกลั้นหัวเราะสุดชีวิต ตัดบทอีกครั้งแล้วเดินนำออกไป

ไม่รู้อะไรดลบันดาลใจให้ผมรีบเดินไปคว้าข้อมือมันไว้ มันหันมามองผมด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะเปล่งเสียงออกมาพร้อมกับใจเต้นระส่ำ

“ทะ...ที่น้องธารบอกว่าเป็นห่วงภาพลักษณ์พี่เหนือเพราะพี่เหนือเป็นอาจารย์ฝึกสอน ถ้าเกิดว่าพี่เหนือฝึกงานเสร็จแล้ว พี่เหนือจีบน้องธารได้มั้ยครับ”

ธารตกตะลึงไปชั่วครู่ เหมือนสติหลุดไปหน่อย กระทั่งผมถามย้ำ มันถึงได้สติคืนมา
“ได้มั้ยครับ ตกลงพี่เหนือจีบได้มั้ย”

ธารดึงมือออกจากผมทันที ทำท่าอึกอักแล้วรีบหมุนตัวหนี ปากก็ว่าไปด้วย
“พะ...พูดอะไรไร้สาระอยู่ได้ เข้าไปข้างในได้แล้ว!”

ผมย่นจมูก ไม่ได้ดั่งใจเลยวะไอ้เด็กนี่ ถามตรงๆ ก็ดันเขินอยู่นั่น เขินจนน่าโดนตบ

หากแต่พอผมเดินตามมันมาจนถึงหน้าห้องคาราโอเกะที่น้องมายด์กับจอมแก่นอยู่ ธารก็หยุดอยู่ที่หน้าประตูนั้น หันมาบอกผมเสียงเรียบ

“ที่ถามเมื่อกี้... ลองดูแล้วกัน”

อะ...อะไรนะ มันว่าอะไรนะ!?

อยากจะขอให้มันพูดอีกครั้งชะมัด แต่มันก็หยุดความคิดผมด้วยการว่าเบาๆ

“ทำให้ผมเชื่อใจให้ได้แล้วกันว่าพี่จริงใจ”

แล้วก็เปิดประตู หายเข้าไปในห้องคาราโอเกะหน้าตาเฉย ปล่อยให้ผมเหวอกินไปครู่ ตั้งสติได้ก็กระโดดโลดเต้นไปมาคนเดียวด้วยความดีใจจนพนักงานที่อยู่ละแวกนั้นมองด้วยสายตาแปลกๆ เลยต้องรีบเก็บอาการอย่างรวดเร็ว

อะ...ไอ้เหนือเอ๊ย ก้าวไปอีกขั้นแล้ว แค่นี้ไอ้การเป็นปลากฎว่าเป็นแฟนน้องธารคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วล่ะ
-----------------------------------
มาแล้วตามสัญญา ตอนหน้ามาอีกทีอาทิตย์หน้าเลยนะคะ ช่วงนี้หนูแดงต้องขอดองเรื่องนี้ก่อนจริงๆ กำลังเร่งทำหนังสือให้ออกทันกำหนดที่รับปากไว้อยู่
ส่วนตอนนี้... นังพี่เหนือนี่ได้ทั้งขึ้นทั้งร่องเลยนะ หมั่นไส้ เบะปากใส่รัวๆ น้องธารนี่ก็ใช่ย่อย ทำเป็นซึน แต่อ่อยพี่เหนือทางอ้อมรัวๆ คืออัลไลลลล มีใจให้แล้วล่ะสินะ 555
หลังจากตอนนี้ น้องธารก็เริ่มอ่อยพี่เหนือมากขึ้น พี่เหนือก็เต๊าะรัวๆ แถมกั้งกับยีนส์ก็จะมีบทมากขึ้นด้วย แก๊งพี่เหนือมารวมกับแก๊งน้องธารเมื่อไหร่ บอกเลย... หรรษา กร๊ากกก
ตอนหน้านี่รอกันหน่อยนะคะ รับปากว่าเลยกลาง เม.ย.เมื่อไหร่ จะมาอัพเรื่องนี้ให้รัวๆเลยค่ะ XD

[iceman555]

 

[day9day]

รอการอัพแบบยาวๆ

[mystery Y]

พี่เหนือสกัดชะนีจนวิ่งร้องไห้ไปเลย ฮ่าๆ

[pinkypromise]

“แหม ทำเป็นสวยเลือกได้ หมั่นไส้" พุ่งงงงงงงงงเลย 55555

 น้องมายด์ทำพี่เหนือดูแรดมากจีๆ

แหมะ น้องธารมัวเขินเยอะๆเดี๋ยวชวดนะ ซึนไปถึงไหน

มีห่วงภาพลักษณ์พี่เหนือไปอีกกก

[MyLavenderLand]

แอร๊ยยยยย น้องธารน่ารักอ่ะ ชอบตอนนางพูดเด็กดอย ทำไปด้ายยยยย ฮาาาา อิพี่เหนือ ฟินไปเลย 3 โลก นางเป็นศูนย์รวมของปลา ได้อีกปลาละ ปลากดว่าได้เป็นแฟนธาร โง่วววววว ชอบๆ

[ma-prang]

ธารอ่อยพี่เหนือเยอะๆเลยเราชอบบบบบ

[Jibbubu]

รออัพแบบยาวๆ เลยค่ะ แหม น้องธารมีอ่อยก่อนเข้าห้องคาราโอเกะอีกนะ

แล้วแบบนี้พี่เหนือจะไม่รุกจีบน้องได้ไงล่ะค่ะ

[DE SaiKuNee]

 

[Dee^daY]

ลองดู ลองดู สู้ๆ ..

[Pittabird]

หาคนมาเต๊าะเหนือ. ยั่วให้ธารหึงหน่อยสิ.   เพื่อนเหนือมีอีกสักคนมั้ยคะ. หาคู่ให้พี่ดือหน่อย. น่าสงสาร

[seaz]

ทำให้ได้นะเหนือ น้องธารจะได้ยอมเป็นสามีเสียที ^^

[why yyy]

ขอบคุณ

[toncivil]

สมกับที่รอคอย อ่านไปยิ้มไป ฟินๆ 

[NooDangzz]

[ตัวอย่าง] ชั่งใจ ครั้งที่ 14
เอามาแปะให้เจิมรอกันไว้ก่อน มาอีกทีอาทิตย์หน้าเลยนะคะ ช่วงนี้ยุ่งมากมายจริงๆ ต้องขออภัยที่อัพๆ ดองๆ ด้วย แต่บอกเลยว่าตอนหน้านี้ น้องธารของเราเริ่มมีออร่าเมะพุ่งแล้วนะ ใครว่าน้องธารไม่เมะ เดี๋ยวดูๆ ตอนต่อๆ ไป ความเมะก็จะเพิ่มมากขึ้นด้วย ความขายอ้อยก็เช่นกัน ใครว่าพี่เหนือขายอ้อยเก่งแล้ว มาเจอน้องธารค่ะ นี่ก็ตัวพ่อ เด็กมันยั่ว แสงเหนือจะไม่ทน 555
--------------------------------------

เอาตัวอย่างไปจ้า แจกความฟินกันล่วงหน้ารัวๆ

“ทำไมพี่แต่งตัวอย่างนี้อะ” ธารถามพลางมองผมที่ใส่เพียงเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงบ็อกเซอร์สีเข้มอย่างงุนงงทันทีที่เปิดประตูมาเจอผม
ผมเอียงคอยิ้มให้ ก่อนจะตอบไป
“ก็ชุดขายอ้อยไงครับ”
“ขายอ้อย?” เด็กนั่นทำหน้าไม่เข้าใจ จนผมหลุดหัวเราะแล้วก็อธิบายออกมา
“ขายอ้อยก็คือการอ่อยน่ะ เข้าใจหรือยังครับน้องธาร เนี่ย ตั้งใจแต่งมาอ่อยน้องธารเต็มที่เลยนะ”
สารภาพไปตรงๆ เลยว่าแต่งมายั่ว ใจกล้าหน้าด้านขนาดไหนถึงได้กล้าใส่บ็อกเซอร์มานอนกับไอ้เด็กนี่น่ะ

ส่วนธารก็ทำหน้าแหยทันทีที่เข้าใจได้ว่าอะไรเป็นอะไร ก่อนจะว่าเนิบๆ
“ผมว่าพี่ไม่ได้ขายอ้อยอย่างเดียวแล้วว่ะ ขายสตอรว์เบอร์รีด้วย แม่ง อย่างแรด”

เอ้า ด่าอีก! แหมๆๆ ด่าไม่ดูสารรูปมึงเลยนะ มึงเองก็ใส่กางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นบางๆ มาขายอ้อยกูเหมือนกันล่ะวะ แถมขาสั้นกว่าของกูอีก เสื้อก็ไม่ใส่ ขายนมด้วย นมเย็นมั้ยล่ะมึง ชมพูซะ ยั่วสายตากูจนละไปไม่ได้แล้วเนี่ย

โอ้โห... ตอนนี้กูไม่รู้แล้วเนี่ยว่าใครขายอ้อยใครกันแน่!

ผมทำปากยื่นนิดหน่อยที่โดนด่าแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนปรายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็สังเกตได้ว่ากางเกงบ็อกเซอร์ที่เด็กนี่ใส่วันนี้มันดูบางกว่าปกติจนเห็นรูปทรงของอะไรบางอย่างใต้นั้นได้อย่างชัดเจน

พะ...พี่เหนือว่าน้องธารคงไม่ได้ขายอ้อยกับขายนมเย็นอย่างเดียวแล้วล่ะครับ พี่เหนือว่าน้องธารขาย...
“ขายมะเขือยาวด้วยก็ไม่บอก”
ผมเผลอครางออกมา ทำเอาธารย่นคิ้วทันใด

“มะเขือยาวอะไร”
“ปะ...เปล๊า” ผมรีบปฏิเสธเสียงสูงอย่างรวดเร็วด้วยเกรงว่าถ้ามันรู้ว่าถูกผมลวนลามทางสายตา เดี๋ยวจะโดนไล่ตะเพิดออกจากห้องก่อนจะได้เข้า
หากแต่ครู่เดียว ธารก็รู้ตัวแล้วจากสายตาของผมที่จ้องไปยังสวนมะเขือยาวไม่เลิก ก่อนมันจะหัวเราะออกมา
“น้ำลายไหลแล้ว เลิกมอง!” แล้วก็พุ่งเข้ามาปิดตาผมโดยพลัน

ไม่พุ่งมาปิดตาผมอย่างเดียวด้วย ลากเข้ามานั่งบนเตียงในห้อง จัดการปิดประตูเสร็จสรรพอีก ผมสะดุ้งนิดหน่อยที่ถูกจู่โจม แต่พอมองไปยังธารที่เดินหน้าแดงผ่านหน้าไปสวมกางเกงขาสั้นทับอีกชั้น ผมก็ยกยิ้มออกมาจนต้องหลุดแซว

“ไม่ขายมะเขือยาวแล้วเหรอครับ”
“พี่อยากโดนต่อยมั้ย” ธารว่าโดยไม่มองหน้า

ผมก็ยังหัวเราะไม่เลิกเพราะไม่รู้สึกว่าประโยคที่ธารพูดเมื่อกี้คือการขู่ กระทั่งธารสวมกางเกงเสร็จแล้วเดินมาทรุดตัวนั่งข้างผม ผมถึงได้หยุดหัวเราะ

“ทะลึ่งเหรอฮะ” ธารเขกหน้าผากผมมาทีหนึ่งพร้อมกับผลักเบาๆ
ผมแกล้งทำเป็นร้องโอดโอยด้วยความเจ็บทั้งที่มันไม่เจ็บสักนิด ทำให้ธารเม้มปากไปหน่อยแล้วยิ้มออกมา

ผมเห็นคนตรงหน้ายิ้มแล้วใจก็ชุ่มชื้นขึ้นมาพลัน ตั้งแต่ที่ผมสารภาพความในใจไปว่าชอบเด็กนี่จริงๆ แล้วพยายามแสดงออกว่าผมจริงใจ ผมก็รู้สึกเลยว่าธารเริ่มเปิดใจให้ผมมากขึ้น อ่อนโยนมากขึ้นด้วย ซ้ำยังพูดง่าย ขอร้องอะไรก็ยอมรับปากง่ายๆ ไปหมด ถึงจะไม่ใช่ทุกเรื่อง แต่ก็นับว่าดีกว่าก่อนเยอะ ยิ่งเมื่อวานก่อนผมช่วยมันให้สบายใจขึ้นด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำดีกับผมมากขึ้น

ที่สำคัญ เริ่มไม่ค่อยเขินผมแล้วด้วยล่ะ ไม่เชื่อก็ดูตอนนี้ นั่งจ้องหน้าผมอยู่นานแล้วเนี่ย จนผมชักเป็นฝ่ายอึดอัดขึ้นมาแล้วด้วยไม่รู้ว่ามันจ้องอะไรนักหนา

“อะ...เอ่อ... น้องธารจะนอนเลยมั้ยครับ พี่เหนือว่าเริ่มดึกแล้วนะ”

เพราะอึดอัด ผมก็เลยทำลายความเงียบขึ้นมา แต่ธารก็ไม่ขยับ ผมเลยเป็นฝ่ายจะลุกไปเข้าห้องน้ำแทน หากแต่ไม่ทันจะได้เขยื้อนไปไหน ธารก็ยื่นมือมาแตะซีกหน้าผม ไล้ปลายนิ้วโป้งมาแตะยังมุมปากเสียก่อน

ผมเหวอไปนิดหน่อยที่จู่ๆ มันก็ทำแบบนี้ กระทั่งมันพูดขึ้นมา ผมถึงได้สติอีกครั้ง

“ก่อนมาที่ห้องผม กินขนมมาเหรอ ปากเปื้อนช็อกโกแลตเนี่ย”
“ฮะ? อะ...อ๋อ ครับ กินเค้กมาน่ะครับ” ผมว่าไปตามตรง คงจะมีคราบช็อกโกแลตเลอะมุมปากล่ะมั้งถึงได้พูดอย่างนี้
“งี่เง่า เป็นเด็กหรือไง กินเลอะเทอะแบบนี้น่ะ” ธารพึมพำขึ้นมา แล้วก็ใช้หัวแม่โป้งเช็ดคราบช็อกโกแลตออกให้ผม

สัมผัสแผ่วเบาและไออุ่นจากฝ่ามือทำให้ผมใจเต้นระส่ำอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าก็ร้อนรุ่มจนรู้สึกได้ด้วยเพราะถูกธารจ้องอย่างไม่วางตา แถมเริ่มไม่ใช่แค่ใบหน้า เริ่มลามไปทั่วตัวละเมื่อธารเริ่มเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ทีละน้อยจนท่าทางของเราสองคนในตอนนี้ดูเหมือนว่าเรากำลังจะ...จะ...

จะ...จูบกัน...

ดะ...เดี๋ยว ไม่ทันตั้งตัว... เดี๋ยว!

ถึงในใจอยากจะให้ได้ให้โดน แต่พอมาแบบไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ ผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ยิ่งธารมาในเวอร์ชันนิ่งๆ แบบนี้ด้วยแล้ว ผมยิ่งดูไม่ออกเลยว่ามันคิดอะไรอยู่

“อะ...เอ่อ...” เท่านั้น ผมก็รีบเรียกสติมันคืนมาฉับพลันด้วยการจะทัก
แต่ไม่ทันได้พูดอะไร ธารก็เลื่อนหัวแม่มือที่ตอนแรกอยู่บริเวณมุมปากผมมาวางตรงกลางริมฝีปากแทนเสียแล้ว
“พี่เหนือ...” เรียกชื่อขึ้นมาอีก

ผมเลยเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถาม ก่อนธารจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“ชอบผมจริงหรือเปล่า”
“ถะ...ถามทำไมเหรอครับ” ผมพยายามควบคุมน้ำเสียงตัวเองให้เป็นปกติ แต่ดูเหมือนจะไม่ปกติเลยแม้แต่นิดเดียว
ทว่าธารไม่สนใจแล้วล่ะ นอกจากตั้งหน้าตั้งตาถามสิ่งที่ตัวเองอยากรู้เท่านั้น
“ก็อยากรู้ ตอบหน่อยว่าชอบผมจริงหรือเปล่า”
“อะ...เอ่อ...จริงสิ ชอบจริงๆ... คือพี่เหนือ...ชอบน้องธารจริงๆ ครับ” สุดท้ายผมก็ตอบ ไม่ได้ตอบเพราะจำใจด้วยถูกดวงตาคู่สวยจ้องมองอย่างคาดคั้น แต่เป็นเพราะผมอยากพูดให้คนตรงหน้าได้ยินจริงๆ ว่าผมชอบมันแค่ไหน

สิ้นเสียงผม ธารก็กัดริมฝีปาก เผยอยิ้มแล้วเสมองไปทางอื่นเล็กน้อยราวกับเขิน ส่วนผมนี่ไม่ต้องถามว่าเขินมั้ย หน้าเห่อร้อนไปหมดแล้วเนี่ย!

แล้วมันก็ทำให้ผมเขินหนักกว่าเดิมด้วยการหันกลับมาแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ ทำท่าเหมือนจะจูบริมฝีปาก ทว่าจู่ๆ ก็ดันเปลี่ยนทิศทางไปประทับจูบลงบนแก้มผมแทนในวินาทีสุดท้ายแบบเร็วๆ แล้วก็ผละออกมา

แม้จะเกิดขึ้นไม่ถึงสิบวินาที แต่ก็ทำให้ผมอ้าปากค้างไปได้ทันควัน

มะ...เมื่อกี้อะไร! เมื่อกี้นี้มันอะไร! มองตามไม่ทัน ขออีกทีซิ! ขออีกทีแรงๆ!

[mild-dy]

 

[nunda]

พี่เหนือนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ดีนะที่น้องธารไม่โกรธมาก กลัวพี่เหนือโดนต่อยจริงๆ 555

[fahsida]

ต่อจากสัตว์น้ำก็เป็นพืชซินะ 555555 ว่าแต่น้องธารหอมแก้มนี่ฟินป่ะ เหนือชาวไร่อ้อย

[imac]

น้องธารหอมพี่เหนือแล้ว

[nsai.ss]

อ้อยทั้งน้องธารทั้งพี่เหนือเลสจ่ะ