ชั่งใจ ครั้งที่ 17: ของขวัญอำลาฝึกงาน[1]
โดนผมดุเรื่องพูดไม่เพราะก็กลายเป็นหมาน้อย แต่พอผมกลับไปกระเง้ากระงอด มันก็กลายร่างเป็นหมาบ้าเหมือนเดิม ผมก็ไม่ได้อยากจะทำมันอารมณ์เสียนักหรอก ทว่าดันหลุดไปพูดเรื่องพี่จอมดื้อขึ้นมา เท่านั้นแหละ โอ้โห วิญญาณผีบ้าเข้าสิง แตะติดแตะหน่อยไม่ได้เลย แง่งใส่ตลอด กว่าจะทำให้มันอารมณ์ดีขึ้นได้ก็ฟ้ามืดแล้ว ตอนแรกมันจะไล่ให้ผมกลับไปนอนห้องตัวเองด้วยเถอะ แล้วใครมันจะไปยอมล่ะ สารภาพว่าชอบผมมาอย่างนี้แล้ว มันต้องสานต่อ
สุดท้าย ผมก็ขนข้าวของมานอนห้องเด็กนั่น รวมถึงมาอาบน้ำด้วย จัดเตียงเสร็จ ปล่อยให้ธารเข้าไปอาบน้ำก่อนเสร็จ ผมก็หายเข้าไปในห้องน้ำอยู่นานสองนาน กลับออกมาอีกทีในนุ่งกางเกงขาสั้นตัวเดียวได้ ธารที่อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเตียงพร้อมเข้านอนก็ถามเสียงเรียบทันที ผมพอจะเดาได้ว่ามันคงหงุดหงิดที่ปล่อยให้มันรอเข้านอนพร้อมกันทั้งที่มันง่วงเต็มแก่แล้ว
“ทำไมอาบน้ำนาน”
เรื่องอาบน้ำนานนี่ก็เป็นเรื่องปกติของผมนะ เพียงแต่มันไม่รู้เท่านั้น และผมก็ไม่บอกให้มันรู้ด้วย เพราะอยากจะแกล้งมันสักหน่อย โทษฐานที่งอนผมเป็นวันๆ
“ก็ต้องอาบนานสิครับ พี่เหนือทำเรื่องสำคัญอยู่นี่” ว่าไปก็เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดหยดน้ำที่ปลายผมไป
“ทำอะไร”
ถามมาอย่างนี้ก็เข้าทางผมเลย ผมชะงักมือที่เช็ดผมอยู่ ปีนขึ้นเตียงไปหามัน แล้วคลานเข้าไปใกล้ๆ พลางกระซิบ
“ล้างตู้เย็น”
บอกแค่นี้ สีหน้าธารก็ดูเหวอไป ก่อนจะค่อยๆ แดงระเรื่อขึ้นมา ผมเลยหยอดไปอีกดอก
“อันที่จริงล้างไปยันห้องครัวเลยนะ รับรองว่าสะอาดเอี่ยมอ่องทุกซอกทุกมุม สบายใจได้”
“อะ...ไอ้พี่เหนือ!” มันผลักหน้าผมออกห่าง เบือนหน้าหนีไปอีกฝั่ง ปล่อยให้ผมหัวเราะใส่มันดังลั่น
ทว่าหัวเราะได้เพียงครู่เดียว ก็กลายเป็นฝ่ายผมที่ชะงักแทนซะนี่เมื่อจู่ๆ สองหูก็ได้ยินมันพึมพำออกมา
“เดี๋ยวแม่งก็ทำจริงๆ ซะหรอก”
วะ...ว่าไงนะ!?
“อันนี้พูดเล่นหรือพูดจริง?” ผมถามกลับไปแทบจะในทันที หัวใจก็เต้นระส่ำไปด้วย ลุ้นเหลือเกินว่ามันจะตอบว่ายังไง
ธารตวัดดวงตามามอง จ้องหน้าผมนิ่งอยู่พักใหญ่เลยทีเดียว ก่อนจะย้อนผมกลับหน้าตาเฉย
“พี่อยากทำมั้ยล่ะ”
“หะ...หา!?”
ไม่รอให้ผมตอบ ปล่อยให้ผมอึ้งกับการยอกย้อนอยู่อย่างนั้น พลันจู่โจมด้วยการพุ่งเข้ามาจับผมที่อยู่ในท่าคลานให้นอนราบไปบนฟูก โถมตัวขึ้นมาคร่อม ซ้ำยังโน้มใบหน้าเข้ามาซะใกล้
อะไรไม่ว่า มันดันพูดประโยคที่ทำให้ผมแทบคลั่งขึ้นมาอีกด้วย
“ถ้าอยากให้ทำก็จะทำ ไม่ต้องรอให้ฝึกงานเสร็จแล้ว อีกไม่กี่วันเองนี่”
มะ...ไม่!
ไม่ปฏิเสธ! ถุงยางกับเจลหล่อลื่นอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงนะ
แหม มาถึงขั้นนี้แล้วก็จัดไปหลายๆ ดอกอย่าให้เสีย พี่เหนือผ่านการพาสเจอร์ไรซ์มาสดๆ ร้อนๆ เชิญกินตามสบายเลยจ้า ยอมน้องธารทุกทาง ทุกอย่าง ทุกท่วงท่าและลีลา
หูย... จะมีสามีเป็นตัวเป็นตนสักทีนะแสงเหนือ แต่ถ้าน้องธารอยากจะสลับบทก็ได้นะจ๊ะ ไม่ว่ากัน เดี๋ยวพี่เหนือจัดให้ เป็นภรรยาพี่เหนือก็แจ่มว้าวไปอีกแบบเน้อ
ทว่าธารคงจะไม่คิดมาสลับบทกับผมแล้วล่ะ แค่ผมเอาแต่อ้าปากค้างไม่เลิก มันก็หยักยิ้มเขินๆ ขึ้นมา พลันประทับริมฝีปากลงมาจูบผมในอีกไม่กี่วินาทีให้หลัง ผมหายอึ้งในตอนที่ปลายลิ้นอุ่นร้อนสอดเข้ามาลิ้มรสหวานในโพรงปากผม บดจูบ อยู่เนิ่นนานและแผ่วเบากระทั่งผมเผลอเคลิ้มไปกับรสจูบนั้น เกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นตอบไปตามสัญชาตญาณ พร้อมกับความรู้สึกที่พรั่งพรูขึ้นมาในใจจนอัดแน่นแทบระเบิด
เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มันปลื้มปริ่ม ตื่นเต้น แล้วก็อิ่มใจไปพร้อมๆ กัน สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือผมรู้สึกว่าตัวเองชอบคนตรงหน้านี่มากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัวทุกวินาที มากขึ้นจนรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่ความชอบเฉยๆ แล้ว
มันเป็น...ความรัก
แล้วผมก็มั่นใจขึ้นกว่าเดิมด้วยว่าใช่ความรักจริงๆ เมื่อธารผละออกจากริมฝีปากมาสบตาผมนิ่งๆ แล้วว่าออกมาเสียงเบา
“ธารชอบพี่เหนือนะ”
อา...ผมตกหลุมรักเด็กนี่เข้าเต็มเปาแล้วล่ะ
น่ารักขนาดนี้ จับกูทำเมียเลยเถอะ กราบแล้ว!
หากแต่มันก็ไม่ทำ เอาแต่มองหน้าผมแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นั่นจนผมเริ่มเขินแทนมัน เบนสายตาไปทางอื่นแทน
“จะ...จ้องหน้าพี่เหนือทำไมครับ”
“น่ารักดี” มันว่าอุบอิบ แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่าไอ้น้องธารใสๆ มันเริ่มจะไม่ใสละ
ไม่ใสจริงๆ ด้วยเมื่อจู่ๆ มันก็ถือโอกาสฉกหอมแก้มผมซะอย่างนั้น พอผมหันกลับมามองหน้ามัน มันก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ดอมดมอยู่ข้างแก้มผมแล้วค่อยๆ ไล้ปลายจมูกต่ำลงไปยังลำคอ พรมจูบแผ่วเบา ซ้ำยังไล้ต่ำไปยังไหปลาร้าจนเกือบถึงหน้าอกกว้าง
เหย... มาแบบนี้คือจะจัดแล้วใช่มั้ย?
แล้วถามว่าผมขัดมันมั้ย? ...ไม่ ใส่พานถวายรัวๆ จะเอาไปต้มยำทำแกงอะไรก็เชิญจ้า
สองแขนตวัดโอบรัดแผ่นหลังกว้าง ตระกองกอดอีกฝ่ายแน่น ปล่อยตัวปล่อยใจให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ
ยังไงก็ต้องได้ต้องโดนเว้ย! คืนนี้ยังไงก็ต้องได้! ถึงขั้นน้องธารเหมาไร่อ้อยพี่เหนือขนาดนี้แล้ว พี่เหนือขนอ้อยขึ้นรถบรรทุกส่งให้รัวๆ
ก๊อกๆๆ...
ใครวะ!
ผมกับธารผละออกจากกันโดยอัตโนมัติ สายตาจับจ้องไปยังบานประตูราวกับจะถามว่าใครที่มาขัดจังหวะ แต่ไม่ต้องรอให้มีใครถามใคร คนด้านนอกก็ส่งเสียงแหลมๆ เข้ามาให้ได้ยินแล้ว
“ธารจ๋า อยู่มั้ยจ๊ะ เมียมาหาจ้า”
อีน้องมายด์! มึงมาทำบ้าอะไรดึกๆ ดื่นๆ อย่างนี้! ที่สำคัญ มาทำบ้าอะไรตอนน้องธารกำลังจะเหมาอ้อยโรงงานกูวะฮะ! อ้อยกูเทกระจาดหมดเลยเห็นมั้ยเนี่ย!
ผมรีบมองหน้าธารแล้วส่ายหน้าเป็นสัญญาณว่า ‘ไม่ต้องสะเออะไปเปิดประตูให้มันเลยนะ’ ทว่ายังไม่ทันที่ธารจะได้พยักหน้าตกลง เสียงไขลูกบิดก็ดังมาให้ได้ยิน พร้อมกับการโผล่หัวเข้ามาของน้องมายด์ จอมแก่น และโรมอย่างพร้อมเพรียง โดยมีน้องมายด์เป็นคนแรกที่ส่งเสียงทักพร้อมกับชูขวดแอลกอฮอล์ในมือหรา
“คืนนี้ก่งก๊งจ้าที่รัก น้องจอม ผัวตำแหน่งที่สามได้เหล้าฟรีมาจากพี่...แสบ...”
แล้วมันก็นิ่งค้างไปทันทีที่เห็นเพื่อนมันคร่อมตัวผมอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เสื้อก็ไม่ใส่กันทั้งคู่ เท่านั้น ขวดเหล้ากับกุญแจที่น้องมายด์ใช้ไขประตูเข้ามาก็ร่วงลงสู่พื้นทันที ตามมาด้วยความอึ้งงันของทุกคนที่ได้เห็นภาพไม่คาดฝันเต็มสองตา
“นะ...นี่มันอะไร เจ้ทำอะไรเพื่อนหนู!?” น้องมายด์โวยวายทันที ปรี่เข้ามาดึงแขนธารให้ลุกออกจากตัวผมด้วย
กูไม่ได้ทำอะไรเพื่อนมึงเลย เพื่อนมึงคร่อมกูอยู่ก็แสดงว่าเพื่อนมึงทำกูต่างหาก!
แล้วมันฉุกใจคิดมั้ย...เหอะ! เอาแต่แว้ดๆ ใส่ผมประหนึ่งผมไปพรากพรหมจรรย์เพื่อนมันอย่างนั้นแหละ
“เจ้มาทำแบบนี้กับธารได้ยังไง เจ้เป็นอาจารย์นะ ถึงอีกไม่กี่วันเจ้จะเป็นคุณแม่เต็มตัว ไร้สถานะอาจารย์ก็เถอะ แต่ทำแบบนี้มันไม่สมควร!”
กูไม่ได้ทำ! ถึงกูจะสมยอม แต่กูก็เถียงว่าไม่ได้ทำ!
“น้องมายด์เข้าใจผิดแล้ว” ผมอยากจะด่ามันชะมัด ทว่าทำได้แค่ตั้งท่าแก้ตัว
หากแต่น้องมายด์ก็ไม่ฟัง หันไปพึมพำกับจอมแก่นและโรมที่ยังมองธารกับผมสลับกันไปมาอย่างตกตะลึงไม่เลิก
“ตายแล้วธารเอ๊ย ธารใจใสๆ ของกูแปดเปื้อนซะแล้ว มาเสียตัวให้อีเจ้ใสๆ เนี่ย” พูดพลางปัดเนื้อปัดตัวธารราวกับมันไปคลุกกับเชื้อโรคมา ก่อนจะชำเลืองสายตามาทางผมอย่างเหยียดหยาม “ไสจังแรน”
ไสจังแรน?
อ๋อ แสนจัง...
เดี๋ยว! นี่มึงด่ากูนี่หว่าอีน้องมายด์! บอกแล้วไงว่ากูไม่ได้ทำเพื่อนมึง เพื่อนมึงเป็นฝ่ายทำต่างหาก คดีที่มึงโผล่มาระหว่างที่พวกกูกำลังแซ่บกันยังไม่เคลียร์ อย่ามาสร้างคดีใหม่นะเว้ย! มึงก็ใสเถอะ!
ไสหัวออกไปเลย!
ผมย่นหน้าทันที ขณะที่ธารเองก็ชักสีหน้าใส่น้องมายด์ ตามมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“มึงเล่นมากเกินไปแล้วไอ้ไม้ ไปว่าพี่เหนืออย่างนั้นได้ไง ครั้งก่อนก็ว่าพี่เหนือทีนึงแล้วนะ”
“มากเกินอะไร ก็จริงนี่หว่า กูเห็นเจ้แกแทะโลมมึงมาตั้งแต่ตอนที่ไปร้านนมตรงสวนชมน่านกันละ กูก็ว่ามันแปลกๆ คิดจ้องจะกินมึงอยู่จริงๆ ด้วย แล้วอีกอย่างนะ ครั้งนั้นกูไม่ได้ด่าอีเจ้ กูแค่เกือบเฉยๆ”
น้องมายด์เถียงตาใส ท่าทางก็ไม่ยอมเหมือนกัน ทำหน้าทำตาน่าหมั่นไส้ใส่ผมอีก
ผมน่ะ ไม่ถือเท่าไหร่หรอกที่เห็นคนอายุน้อยกว่ามาทำแบบนี้ หนึ่งคือเข้าใจว่าเด็กพวกนี้เป็นเด็กช่าง สังคมเพื่อนอาจทำให้การพูดจาฟังดูห่ามๆ ไปบ้าง และสองคือน้องมายด์เป็นหนุ่มน้อยหัวใจสาว จะมีจริตจะก้านเยอะแบบนี้ก็ไม่แปลก
หากแต่คนที่ถือคือธารใจ แค่ได้ยินเพื่อนตัวเองพูดอย่างนั้น ก็สะบัดตัวหลุดจากมือของน้องมายด์ ถอยมายืนตรงหน้าผมพลางว่าเสียงแข็ง
“จะเกือบหรือไม่เกือบ พี่เหนือก็เป็นอาจารย์ มึงต้องขอโทษพี่เหนือเดี๋ยวนี้”
ไม่ใช่แค่เสียงที่แข็ง ดวงตาก็แข็งกร้าว บ่งบอกว่ากำลังโกรธเต็มที่ น้องมายด์ก็เริ่มหน้าตึงๆ ไปแล้วด้วยรู้ว่าธารเอาจริง ทว่าก็ยังต่อล้อต่อเถียงไม่เลิก
“ก็แค่อาจารย์ฝึกสอนหรือเปล่ายะ อีกไม่ถึงอาทิตย์ก็ไม่ใช่แล้ว”
“แต่ยังไงพี่เหนือก็อายุมากกว่ามึง มึงมาปีนเกลียว มึงก็ต้องขอโทษ...ขอโทษเดี๋ยวนี้”
สั่งคำสั่งเดิมออกมาอีก คราวนี้เดินเข้าไปใกล้น้องมายด์เหมือนจะหาเรื่องด้วย ทำเอาโรมกับจอมแก่นที่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ ทำท่าจะเข้ามาห้าม หากแต่ไม่ทัน แค่น้องมายด์บุ้ยปากพึมพำว่า ‘เรื่องแค่นี้ ทำเป็นจริงจังไปได้’ ธารก็พุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อเพื่อนอย่างแรง พลันตะคอกใส่สุดเสียง
“กูบอกให้ขอโทษ! มึงจะต้องให้โดนกูกระทืบก่อนมั้ยถึงจะยอมพูดน่ะฮะ!”
น้องมายด์ส่งเสียงวี้ดว้ายด้วยตกใจ จอมแก่นกับโรมก็พุ่งเข้ามาดึงธารเอาไว้ก่อนที่มันจะได้ต่อยเพื่อนจริงๆ พลางร้องห้ามเสียงหลง
“เฮ้ยไอ้ธาร! มึงใจเย็นๆ ก่อน” อันนี้โรมพูด มือก็ดึงมือธารที่กำคอเสื้อน้องมายด์อยู่ออกไปด้วย
“อย่าวู่วามสิธาร มายด์คงไม่ได้ตั้งใจ ปล่อยก่อน แล้วคุยกันดีๆ” จอมแก่นผสมโรงด้วยอีกคน
ธารก็ยังไม่ปล่อยมือ ท่าทางจะเอาเลือดหัวน้องมายด์ออกให้ได้ ใจหนึ่งผมก็อยากปล่อยให้ตุ๊ดนั่นโดนต่อยปากสั่งสอนไปเหมือนกัน แต่พอเห็นสีหน้าหวาดหวั่นระคนตกใจของมันแล้วก็นึกสงสารขึ้นมา เลยเป็นอีกคนที่ต้องเข้าไปช่วยห้าม
“น้องธารครับ ปล่อยน้องมายด์ก่อนนะ พี่เหนือไม่ถือหรอก ใจเย็นๆ”
“พี่ไม่ถือ แต่ผมถือ! ไม่ชอบ!” กลายเป็นว่าผมโดนมันหันกลับมาตวาดใส่
ผมเลยต้องปั้นเสียงดุใส่ขึ้นมา
“พี่เหนือก็ไม่ชอบเหมือนกันที่น้องธารทำตัวอันธพาลแบบนี้ ถ้าไม่ปล่อยน้องมายด์ ก็ไม่ต้องมาคุยกัน”
พูดแค่นั้น ธารก็ทำสีหน้าขัดใจ แล้วยอมปล่อยมือจากน้องมายด์แต่โดยดี ทว่าก็ไม่วายสั่งส่งท้าย
“ขอโทษพี่เหนือเดี๋ยวนี้ไอ้ไม้”
มาอย่างนี้ แล้วมีเหรอที่น้องมายด์จะไม่ทำตาม ยกมือขึ้นไหว้ผมพร้อมกับสีหน้าสำนึกผิด เปล่งเสียงแหลมเล็กออกมาแผ่วเบา
“หนูขอโทษค่ะเจ้”
“ไม่เป็นไรครับ” ผมก็ยิ้มรับให้ไปตามประสา ดีแล้วล่ะที่เด็กนี่สำนึกได้
โรมกับจอมแก่นก็ทำท่าโล่งใจไปตามๆ กันที่ไม่เห็นเพื่อนตีกันอย่างที่คาดไว้ ผมก็เลยออกปากให้พวกมันเก็บกวาดของที่น้องมายด์ทำหล่นแตกเกลื่อนพื้น ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายถูกธารสั่งบ้าง
“แล้วนี่พี่จะยืนโชว์นมอีกนานมั้ย ไปใส่เสื้อ” สั่งไม่ดังนักหรอก แต่น้ำเสียงก็บ่งบอกว่าไม่พอใจ ผมเลยแกล้งหยอกไปด้วยอยากให้มันอารมณ์ดีขึ้น
“ทำไมครับ หวงพี่เหนือเหรอ”
เท่านั้น มันก็ชักสีหน้า ว่าเสียงกระแทก
“เออ! ไปใส่เสื้อได้แล้ว”
ไม่พูดเปล่า เดินดุ่ยๆ ไปคว้าเสื้อยืดตัวเองจากในตู้เสื้อผ้ามาโยนใส่ผม โยนแล้วก็ลากเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูลงกลอนโดยไม่สนสายตาเพื่อนๆ มันที่มองมาอย่างตะลึงงันไม่เลิก พลันจัดการเอาเสื้อยืดสวมให้ผมเป็นพัลวัน
“เดี๋ยวๆ น้องธาร ใส่ผิดด้านแล้ว นี่มันด้านหลัง”
ผมโวยเล็กน้อยที่มันเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตายัดเสื้อยืดลงมาบนตัวผมโดยไม่ดูว่าข้างไหนถูก ข้างไหนผิด มันก็เลยปล่อยมือออก ให้ผมได้จัดการถอดแล้วใส่เข้าไปใหม่เอง
ใส่เสร็จ ก็ต้องเผชิญกับสายตาไม่พอใจของมันที่จ้องผมเขม็งอีกครั้ง
“อะไรครับ” ผมถามเมื่อเห็นมันเอาแต่จ้องผมไม่เลิก
“อย่าโชว์ให้ใครเห็น ผมไม่ชอบ”
สัมผัสได้ถึงความหวงแรงมาก จนผมเผลอยิ้มออกมา
“ถ้าไม่อยากให้พี่เหนือโชว์ใคร ก็เรียกแทนตัวเองด้วยชื่อก่อนสิครับ พี่เหนือบอกแล้วนี่ว่าพี่เหนือชอบให้น้องธารเรียกแบบนั้น ถ้าเรียกแทนตัวเองแบบนั้นล่ะก็ รับรองเลยว่าพี่เหนือยอมทำตามทุกอย่างแบบไม่มีเงื่อนไขเลย”
ธารนิ่งไปนิด ก่อนจะพูดออกมาเสียงเบา
“อย่าไปโชว์ใครอีก ธารไม่ชอบ” พูดไปก็หน้าแดงไป
ส่วนผมก็ใจอ่อนยวบเลยจ้า ยอมให้มันทุกทางจริงๆ
“น่าร้าก” ยกมือไปดึงแก้มทั้งสองข้างของคนตรงหน้าให้ยืดออกแล้วโยกไปมาด้วย
ธารสะบัดหน้าหนี ก่อนว่าเสียงเขียว
“มัวเล่นอยู่ได้ ออกไปข้างนอกได้แล้ว” แล้วมันก็ปลดล็อคประตู เดินกลับออกไปก่อนอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมมองตามหลังพลางอมยิ้มไม่เลิก
ถึงธารจะใจเย็นลงได้แล้วเพราะน้องมายด์ขอโทษผมเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มใจของบรรดาเด็กช่างสามคนตรงหน้าที่นั่งรายล้อมจานกับแกล้มที่พวกมันเพิ่งออกไปซื้อมาอยู่ในวงเหล้า จิบเหล้าไป สายตาก็มองผมกับธารที่นั่งอยู่ข้างกันสลับกันไปมาโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักแอะ จนผมชักอึดอัด ธารเองก็เช่นกัน สุดท้ายธารก็เป็นฝ่ายโวยวายที่เอาแต่โดนจ้อง แล้วก็เปิดปากอธิบายว่าทำไมพวกมันถึงได้เห็นผมกับตัวเองในสภาพนั้น
พวกเพื่อนมันแปลกใจนิดหน่อยที่เพิ่งรู้ว่าธารก็มีรสนิยมชอบผู้ชายอย่างนี้ด้วย แต่ก็ไม่พูดอะไร เพราะน้องมายด์ที่เหมือนจะเมาจากการดื่มย้อมใจเริ่มร้องไห้ออกมา แล้วเข้ามาเกาะแข้งเกาะขาผม ขอโทษเรื่องที่ด่าผมไม่หยุดหย่อนจนผมชักจะรำคาญมันแล้วเนี่ย
มึงเมาแล้วร้องไห้คืออะไรฮะ!
แต่ก็ดีอย่างที่การเมาแล้วร้องไห้ครวญครางไม่เลิกของมันทำให้บรรยากาศอึมครึมผ่อนคลายลงได้ จอมแก่นกับโรมเลยวางตัวเป็นปกติเหมือนเดิม พร้อมกับเริ่มถามถึงความสัมพันธ์ของผมกับธาร โดยรับปากธารด้วยว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครถ้าธารไม่อยากจะแกรนด์โอเพ่นนิ่งในเร็ววัน ธารก็เออออไป ดูท่าทางไม่ได้ใส่ใจนัก หากแต่หูกับคอนี่แดงนำเพื่อนไปก่อนแล้วเรียบร้อย ปากก็เล่าเรื่องไปด้วย และแดงยิ่งกว่าเดิมเมื่อถูกถามว่าเป็นแฟนกับผมหรือเปล่า
“แฟนเฟินบ้าอะไร พี่เหนือเป็นอาจารย์นะเว้ย”
แหม ทำเป็นพูดไปเถอะ อีกไม่นานก็ใช่แล้ว
แน่นอนว่าพอมันพูดประโยคนี้ ก็ถูกจอมแก่นกับโรมรุมว่าคนเป็นศิษย์เป็นอาจารย์กัน ไม่มานอนเนื้อแนบเนื้อกันอย่างที่พวกมันเห็นหรอก ยิ่งพวกมันเห็นถุงยางกับเจลหล่อลื่นบนโต๊ะข้างเตียง ก็พากันเข้าใจผิดไปไหนต่อไหนแล้ว ธารก็เถียงไม่ได้ เปลี่ยนเรื่องไปพูดเรื่องกุญแจสำรองที่น้องมายด์ใช้ไขเข้าห้องมาทันที ก็ขอกุญแจห้องคืนน่ะ ผมเลยเพิ่งมารู้ตอนนี้ว่าจริงๆ แล้วธารให้จอมแก่นเก็บกุญแจห้องตัวเองไว้ เผื่อเวลามันตื่นสายหรือเมาไม่ตื่น จอมแก่นจะได้ใช้ไขเข้ามาปลุกง่ายๆ ส่วนเรื่องที่เอามาใช้บุกเข้ามายามวิกาลนี่ก็เป็นเรื่องปกติ บางทีพวกมันก็มาเซอร์ไพรส์ธารแบบนี้อยู่บ่อยๆ เหมือนกัน
แต่จะอะไรก็ไม่สำคัญเท่าพวกมันเริ่มบรรเลงเพลงเพื่อชีวิตอีกแล้ว จนผมต้องคอยปรามพวกมันอย่าให้เสียงดังจนเกินไป แล้วไหนจะต้องแงะอีน้องมายด์ที่กอดผมร้องไห้ไม่เลิกออกอีก หลายชั่วโมงทีเดียวกว่าพวกมันจะเมาและเริ่มหมดแรงคอพับคออ่อนกัน หนักสุดคือน้องมายด์ขาประจำเจ้าเดิม เมาร้องไห้เสร็จปุ๊บก็เมากินกับแกล้ม กินเสร็จก็เอาหน้าไปจุ่มกับแกล้มอีก
จะว่ายังไงดีล่ะ คือมันกินๆ อยู่ แล้วก็ผล็อยหลับไปกลางอากาศน่ะ แล้วเอาหน้าจุ่มลงอะไรไม่จุ่ม เอาจุ่มลงจานลาบหมู ลำบากให้ผมต้องไปลากมันขึ้นมาอีก หากแต่ขณะที่พยายามดึงมันออกเป็นบ้าเป็นหลัง ธารที่นั่งพิงกำแพงอยู่ก็ร้องเรียกผมขึ้นมา
“พี่เหนือ... เถิบมา” กวักมือเรียกผมพร้อมปรือตาเซ็กซี่ใส่ด้วย
รายนี้ก็เมา แต่ยังไม่หลับ ที่สำคัญ พอเมาแล้วทำตาหรี่เล็กลงอย่างนี้โคตรดูเซ็กซี่เลย แถมร้องเรียกอย่างนี้ มีเหรอผมจะไม่ไป ทิ้งน้องมายด์ให้เอาหน้าจุ่มลาบหมูดังเดิม พลันปรี่เข้าไปหาธารทันที
น้องธารขายอ้อยก็ต้องรีบไปซื้อก่อน ของแรร์หายากอย่างนี้ ใครมันจะปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ
เข้าไปใกล้มันได้ก็ยังไม่ทันจะได้ถามว่าเรียกผมมาทำไม ธารก็คว้าผมเข้าไปกอดแล้ว จับหมุนตัวให้นั่งเอาหลังพิงมัน ก่อนจะวางคางลงมาบนไหล่บนเต็มน้ำหนักอีก
อะ...อะไร!? ขายอ้อยแบบฮาร์ดเซลหรือยังไง หูย... เหมาหมดไร่จ้า!
“กอดหน่อย”
เหมาจริงๆ เหมาแบบเปย์หมดตัว ยิ่งมันพูดประโยคถัดไปออกมา ผมนี่แทบจะเดินไปที่ตู้เอทีเอ็ม ถอนเงินมาให้มันหมดบัญชีเลย
บอกเลยว่าพี่เหนือน่ะหล่อไม่มาก แต่โอนไวนะ
พูดแล้วก็กอดผมแน่น กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนกึ้กลอยโชยเข้าจมูกผมอย่างชัดเจน ลมหายใจอุ่นๆ ก็ไล้คลอเคลียใบหูผมอย่างแผ่วเบาจนผมต้องเกร็งตัวเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น
ตื่นเต้นยิ่งกว่าเมื่อได้ยินเสียงมันกระซิบมาระลอกที่สอง
“โคตรชอบพี่เลย...”
อะ...อ้อนเหรอ? อ้อนใช่มั้ย!? ที่กอดแล้วอ้อน มานัวเนียๆ นี่เพราะเมาหรือจากใจ ชี้แจงอย่างเป็นทางการที!
ใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เอี้ยวใบหน้าจะไปมองมันก็ดันถูกจูบเข้าที่ใบหูซะก่อน แถมยังหลับตาพริ้ม นัวเนียคลอเคลียไม่เลิก
นะ...น้องธาร...
ลากมันเข้าห้องน้ำแม่งเลย ทนไม่ไหวแล้ว!
แต่ห้องน้ำมันเล็กไป ไปที่ที่มีเตียงๆ นอนสบายๆ ดีกว่า
งั้น...
“น้องธาร... ไปห้องพี่เหนือมั้ยครับ” ไม่ใช่แค่คิด ปากก็ร้องถามด้วยเถอะ
ธารปรือตามองผมเล็กน้อย แล้วก็ซุกหน้าลงบนไหล่ผมแทน
“ขออยู่แบบนี้ก่อน”
อยู่แบบนี้แล้วจะได้แซ่บเหรอ! ไปที่ห้องกูสิเว้ย!
ผมนี่แทบจะแกะมือมันออกจากตัว พุ่งไปคว้าถุงยางกับเจลหล่อลื่นแล้ว แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อมันเอาแต่พูดประโยคเดิมออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ผมได้ชื่นใจ
“ธารชอบพี่นะ...โคตรชอบเลย... ชอบ...”
ธารใจสมชื่อ เป็นสายน้ำชโลมใจพี่เหนือจริงๆ เลยลูกเอ๊ย...
“พี่เหนือก็ชอบน้องธารครับ” ผมบอกกลับไปบ้าง เผลอจรดริมฝีปากไปบนขมับของมันเสียเต็มรักด้วย
ธารปรือตาขึ้นมามองผมเล็กน้อย ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วก็ฝังหน้าลงบนไหล่ผม หลับตาพริ้มตามเดิม ไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทรา ปล่อยให้ผมอยู่ในอ้อมกอดมัน มองดูความน่ารักนี้เพียงลำพัง
เห็นแบบนี้แล้ว ชักไม่อยากให้การฝึกงานสิ้นสุดลงแล้วสิ
หัวข้อ: 【ช่างใจรัก】♦โหลดEbookและรอบปกติ♦12/11/59 (อ่าน 239355 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก