[ตัวอย่าง] ชั่งใจ ครั้งที่ 23
มาเป็นตัวอย่างสั้นๆ มาวันไหน ยังไม่แน่ใจนะคะ ที่รู้ๆ คือเตรียมตัวชงน้ำร้อนรอต้มมาม่าระลอกต่อปายยยย 555 มาม่าไม่มาก จี๊ดๆ เหมือนมดกัดนิดเดียว บอกแล้วเรื่องนี้ฟีลกู๊ดนะ
ตอนหน้านี่ไม่รู้ว่าจะตัดฉากไหนมาแปะ เอาฉากนี้แล้วกัน กรุ่นกลิ่นมาม่าหอมชื่นจายยยย
เจิมรอรับมาม่าโลดดดด XD
----------------------------------
ธารเหวี่ยงผมเข้ามาในห้องสุดแรง ดีที่ผมตั้งหลักได้ทันเลยไม่ล้มลงไป หากแต่ตั้งหลักได้ก็เท่านั้นเพราะพอมันปิดประตูได้ มันก็ปรี่เข้ามาจับไหล่ผมด้วยสองมือไว้แน่น
“ที่พี่กั้งพูดหมายความว่าไง!” ตามมาด้วยตะคอกเสียงดัง
ผมรู้แหละว่ามันหมายถึงเรื่องอะไร แต่บ่ายเบี่ยงที่จะตอบเพราะตอนนี้ สีหน้ามันนี่พร้อมจะฆ่าผมได้ทุกวินาทีมากๆ
“น้องธารใจเย็นๆ ก่อนนะ”
“จะให้ใจเย็นยังไงได้อีก! ทำไมพี่ไม่บอกว่าจะไปเรียนต่อที่อเมริกา!” หลุดพูดออกมาจนได้ ตะโกนใส่หน้าผมไป ตัวก็สั่นเทิ้มไป
ผมสบดวงตาแข็งกร้าวแล้วก็พ่นลมหายใจยาว ไม่ใช่ว่าผมไม่บอกนะ แต่ผมลืมไปว่าตัวเองก็ยื่นทุนไปเหมือนกัน ถ้าวันนี้ไอ้กั้งไม่เตือน ผมก็ลืมสนิทไปแล้วว่าเคยทำอะไรแบบนั้นด้วย ที่สำคัญ มันก็ยังไม่แน่สักหน่อยว่าผมจะได้ทุนไปเรียน ไอ้กั้งมันก็แค่บอกให้ผมอย่าลืมเช็คชื่อตัวเองตอนวันประกาศผลก็เท่านั้น
“พี่เหนือยังไม่ได้ไปนี่ครับ แล้วก็ยังไม่รู้ด้วยว่าจะได้ไปมั้ย คนสมัครไม่ใช่แค่คนสองคนนะ สมัครกันเป็นร้อย แต่เอาแค่สามคน เปอร์เซ็นต์จะได้ทุนมันไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น” ผมให้เหตุผล
ธารฟัง แต่ก็ยังไม่ระงับอารมณ์โกรธเลยแม้แต่น้อย โวยวายใส่ผมอีก
“แล้วถ้าพี่ได้ล่ะวะ! ธารจะทำยังไง จะทิ้งกันไปเหรอ แบบนี้ไม่ได้นะเว้ย! ห้ามไป!”
เห็นความแต่ใจของมันแล้วผมก็คิดว่ามันชักจะไม่มีเหตุผลละ ก็ผมบอกไปแหม็บๆ ว่าไม่รู้ว่าจะได้ทุนหรือเปล่า อันที่จริงผมก็ไม่ได้หวังว่าตัวเองจะได้ด้วยเพราะโอกาสที่จะได้มันน้อย ถึงการเรียนต่อต่างประเทศจะเป็นความฝันหนึ่งของผมก็เถอะ ขนาดไอ้กั้งเก่งกว่าผมตั้งเยอะ มันยังไม่มั่นใจเลยว่าตัวเองจะได้
“พี่ห้ามไปนะเว้ย! ยังไงก็ไม่ให้ไป!” ธารเขย่าผมจนตัวคลอน มือที่จับไหล่ผมอยู่ก็ออกแรงบีบจนรู้สึกเจ็บขึ้นมานิดๆ
ผมย่นคิ้ว ทำท่าจะปรามมัน หากแต่ก็ต้องหยุดความคิดลงเมื่อมันโผเข้ากอดผมแน่น พร่ำพูดไม่หยุดราวกับเด็กถูกขัดใจ แต่ครั้งนี้ไม่ตะคอกแล้ว
“ถ้าพี่ไปแล้วธารจะอยู่ยังไง ห้ามไป อยู่กับธารที่นี่ ยังไงก็ห้ามไป ธารรักพี่นะ ถ้าพี่รักธารก็ห้ามไป”
“น้องธาร...”
“อย่าทิ้งธารไปได้มั้ย ธารขอร้อง”
ผมเม้มปากแน่น ยกมือขึ้นโอบกอดมันตอบ ลูบแผ่นหลังกว้างเบาๆ เป็นการปลอบโยน พลางครางรับ
“พี่เหนือไม่ทิ้งน้องธารไปไหนหรอกนะ พี่จะอยู่ตรงนี้... อยู่ข้างๆ น้องธารแบบนี้”
ธารเริ่มสงบลงได้ กอดผมแล้วซุกหน้าเข้ากับไหล่ ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ มีเพียงผมเท่านั้นที่เริ่มว้าวุ่นใจขึ้นมา
ถ้าเกิดได้ทุนขึ้นมา...ผมจะทำยังไงกับเด็กนี่ดี
สิ่งหนึ่งก็ความฝัน อีกสิ่งหนึ่งก็คนรัก... เลือกไม่ได้ ทิ้งไม่ได้ทั้งคู่เลยแฮะ
หัวข้อ: 【ช่างใจรัก】♦โหลดEbookและรอบปกติ♦12/11/59 (อ่าน 238880 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก