หัวข้อ: 【ช่างใจรัก】♦โหลดEbookและรอบปกติ♦12/11/59

[NooDangzz]

ธารใจ ตอนพิเศษ 3: สมมติว่าพี่เหนือเป็นรุก

การออกกำลังกายทำให้สุขภาพดีขึ้น

สำหรับพี่เหนือนี่คือดีขึ้นทันตาเห็น ก็ใช่ว่าพุงกะทิอะไรนั่นจะหายไปภายในเวลาไม่กี่อาทิตย์หรอกนะ แต่ก็เรียกได้ว่ามีความคล่องตัวขึ้น ทำอะไรกระฉับกระเฉงมากขึ้น ดูแอคทีฟ มีพลัง มีไฟในการทำโน่นทำนี่มากขึ้น รวมถึง...บ้าพลังเวลาอยู่บนเตียงเช่นกัน

ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าการออกกำลังทำให้พี่เหนือมีความต้องการมากขึ้น เพราะเวลาเรามีอะไรกัน พี่เหนือดูคึกผิดปกติมาก คือ...เขาก็ไม่ได้ออกปากชวนผมมากกว่าเดิมหรอกนะ เพียงแต่ผมว่าเขาดูชอบอะไรแบบ...เอ่อ...แบบรุนแรงกว่าเดิมนิดหน่อย

นะ...นั่นแหละ เอ่ยปากบอกผมตลอดเลยว่าขอแบบจัดเต็ม บางครั้งผมก็ลำบากใจนะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากกอดเขา เพียงแต่บางครั้งผมกลัวว่าถ้าออกแรงเยอะจะทำให้เขาบาดเจ็บต่างหาก แล้วช่วงนี้ก็ใช่ว่าผมจะมีเวลาว่างมานั่งคิดแต่จะทำเรื่องอย่างว่าอย่างเดียวด้วย ตอนนี้บริษัทที่ผมยื่นโปรไฟล์ไว้ตั้งแต่ก่อนเรียนจบเรียกตัวผมไปทำงานแล้ว เช้าไปทำงาน กลับมาตอนเย็นเหนื่อยๆ บางทีก็กลับดึกเพราะมีทำโอที บางครั้งก็หอบงานกลับมาเคลียร์ทีคอนโดฯ ด้วย วุ่นวายขนาดนี้ ผมไม่มีอารมณ์จะไปสนใจเรื่องอื่นแล้ว หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายลูกเดียว

แต่พี่เหนือ... พี่เหนือก็ยังเป็นพี่เหนือ เหนื่อยจากงานมาขนาดไหน ถ้าหื่นเมื่อไหร่เป็นอันต้องมาอ้อนผมทุกที
วันนี้ก็เช่นกัน เห็นผมกลับมาถึงคอนโดฯ ได้ ตัวเองที่กลับมาก่อนก็ปรี่เข้ามาหา แย่งกระเป๋าไปถือ คว้ามือลากเข้ามาในห้องด้วยท่าทางระริกระรี้ทันที

“มากินข้าวก่อนนะน้องธาร เสร็จแล้วก็อาบน้ำเข้านอนพร้อมพี่เหนือกันเนอะ”
ผมหรี่ตามองพี่เหนือที่ยิ้มกว้างอย่างจับผิดทันใดขณะที่เขาลากผมไปนั่งยังโซฟา จัดการเอาข้าวราดอะไรสักอย่างมาเสิร์ฟให้ ผมไม่ได้สนใจหรอกว่ากับข้าวนั่นจะเป็นอะไร ที่ผมสนใจที่ท่าทางระรื่นเกินกว่าเหตุของเขา
เข้านอนที่ว่านี่ต้องเป็นเรื่องอย่างว่าแน่ๆ มีคำสร้อยว่า ‘พร้อมพี่เหนือ’ ด้วยอย่างนี้ คงหนีไม่พ้นแน่ๆ ยิ่งดูองค์ประกอบอื่นอย่างเวลาเลิกงานของผมวันนี้ที่เลิกตามเวลาปกติ ไม่มีทำโอที กับเวลาเลิกสอนของเขาที่วันนี้มีสอนเพียงครึ่งเช้า แบบนี้คงหนีไม่รอด แล้วนี่ก็คงเอาอกเอาใจผมเพื่อหวังผลบนเตียงอย่างแน่นอน
ผมเผลอถอนหายใจออกมาทันที ถึงจะเลิกงานตามเวลาปกติ แต่ผมก็เหนื่อยน่ะ อยากพักมากกว่า แต่ถ้าปฏิเสธ เดี๋ยวพี่เหนือจะรู้สึกไม่ดี เอาเป็นว่าลองคุยก่อนดีกว่าว่าเขาจะเอาอะไร เผื่อผมจะเข้าใจผิด
“พี่เหนือ เอาใจธารแบบนี้ ตั้งใจจะทำอะไร” ผมเลยถามออกไปตรงๆ ทำเอาพี่เหนือที่ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาข้างผมหันมามองทันใด
“ก็...ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรครับ แค่อยากดูแลน้องธารเฉยๆ”
ปฏิเสธแต่หน้าที่ยิ้มระรื่นเชียว สายตาก็แวววาว อะไรไม่ว่า พอปราดมองชุดที่พี่เหนือใส่แล้ว ผมว่าไม่ใช่แค่อยากดูแลผมเฉยๆ แล้วล่ะ เหลือแต่เสื้อกล้ามบางๆ แขนกว้างกับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นจนจะเป็นกางเกงในนี่ ผมว่าคิดอกุศลชัวร์ๆ
“ถ้าอยากดูแลธารเฉยๆ แล้วแต่งตัวอย่างนี้ทำไม” ผมก็ปากไว เห็นแล้วก็ถามออกไปเลย
“ก็มันร้อน พี่เหนืออยากแต่งตัวสบายๆ ไม่ได้เหรอครับ” พี่เหนือก็ยังแถไปด้วย

เหอะ ร้อนบ้าอะไร เปิดแอร์ตั้งยี่สิบห้าองศา อีกนิดเดียวก็จะเป็นช่องฟรีซในตู้เย็นแล้วเถอะ

“พี่เหนือ จะเอาอะไร บอกธารมาตรงๆ ถ้าทำได้ จะทำให้” สุดท้าย ผมก็เลิกถามอ้อมไปอ้อมมา โพล่งออกไปทันที
คนข้างผมทำปากเหมือนเป็ดเล็กน้อย ก่อนว่ากระเง้ากระงอด ยื่นมือมาดึงแก้มผมไปมาเป็นการใหญ่ ดูก็รู้ว่ากำลังกลบเกลื่อนที่ถูกผมจับไต๋แผนยั่วชวนยิ้มอะไรนี่ได้
“นี่ก็รู้ทางพี่เหนือหมดเลยนะ ฉลาดจริงๆ พี่เหนือก็ไม่ได้อยากได้อะไรหรอกครับ แค่คิดถึงน้องธารน่ะ เลยแบบว่า...คิดว่าเราน่าจะทำอะไรให้หายคิดถึงหน่อยอะไรประมาณนี้”

นั่นไง ผิดไปจากที่ผมคิดซะที่ไหน

ผมลอบพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนปฏิเสธ ใจจริงก็ไม่อยากปฏิเสธหรอก แต่ช่วงนี้เหนื่อยจริงๆ
“วันหลังได้มั้ยพี่เหนือ วันนี้ธารเหนื่อย พรุ่งนี้ก็วันหยุดเสาร์-อาทิตย์แล้ว วันจันทร์ก็ไม่ต้องไปทำงานด้วย วันหยุดราชการ หยุดยาวขนาดนี้ ยังมีเวลาทำอีกเยอะ”
อ้างไปตามความจริง วันจันทร์นี้เป็นวันหยุดราชการ แต่หยุดกันทั้งประเทศ รวมถึงบริษัทของผมกับคลาสสอนของพี่เหนือด้วย
แต่ถึงจะอ้างไปอย่างนั้น พี่เหนือก็ยังไม่หยุด กระเถิบเข้ามาเกาะแขนผมแล้วเอนตัวลงมาซบ
“แต่พี่เหนืออยากให้น้องธารกอดวันนี้นี่นา”
“แต่ธารเหนื่อยนะพี่ ขอพักวันนึง เป็นคนทำมันต้องใช้แรงนะ” อันนี้ผมก็ว่าออกมาตามจริงเหมือนกัน
ผมคิดว่าพี่เหนือจะเข้าใจ เพราะจู่ๆ เขาก็ผละออกจากผม ทำหน้าเหมือนคิดได้ แล้วบอกว่า...
“นั่นสินะ พี่เหนือก็ลืมไป”
เหมือนจะเข้าใจใช่มั้ย แต่จริงๆ แล้วไม่ ก็ดูประโยคหลังจากนั้นสิ
“งั้นวันนี้น้องธารรับแล้วกัน เดี๋ยวพี่เหนือรุกเอง”

ผมเบิกตาโตทันควัน ขณะที่พี่เหนือลิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเป็นการใหญ่
“เนอะ น้องธารจะได้ไม่ต้องทำ เดี๋ยวพี่เหนือทำเอง จะได้ไม่เหนื่อยนะ”

พะ...พูดอะไรออกมาน่ะรู้ตัวมั้ยเนี่ย!

“อันนี้พูดจริง?” ตอนแรกก็คิดว่าพี่เหนือคงจะพูดเล่น แต่เห็นสายตาจริงจังนั่นแล้ว คิดว่าพี่เหนือเอาจริงแน่นอน
แล้วก็จริงซะด้วยเมื่อเขาพยักหน้า แถมยังมีหน้าถามผมคืนอีก
“จะลองดูมั้ยล่ะ ลองดูก็ไม่เสียหายนะ”
ผมถึงกับเบิกตาโตระลอกที่สอง ก่อนจะรีบปฏิเสธโดยไม่ต้องหยุดคิด
“พี่จะบ้าหรือไง ไม่เอาอะ เป็นเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว ธารไม่อยากเจ็บตัว”
อันนี้พูดตามความจริง ก็ดูเวลาพี่เหนือมีอะไรกับผมสิ กว่าจะเข้าร่องเข้ารอยกันได้ก็ใช้เวลาตั้งนาน บางครั้งผมก็เผลอทำให้พี่เหนือเจ็บตัวด้วยเถอะเวลาที่รีบร้อนจนเกินไปแต่เขายังไม่พร้อมดี อะไรไม่ว่า ลองคิดสภาพตอนพี่เหนือคร่อมผมในสถานะรุกสิ

โหย... ขนลุกเป็นบ้า! ไม่ใช่ขนลุกเพราะพี่เหนือขึ้นมาเป็นรุกหรอกนะ แต่ขนลุกเพราะคิดถึงความหื่นของพี่เหนือต่างหาก ถ้าเป็นรุกนี่คงไม่ต้องถามเลยว่าเวลาผมปวดหนักยังจะต้องเบ่งอยู่อีกมั้ย แม่ง ถูกพี่เหนือบุกทั้งวันทั้งคืนแน่ๆ

พอเห็นผมทำหน้าแหยงๆ พี่เหนือก็หัวเราะ กระแซะเข้ามาอีกครั้ง เอาหน้ามาคลอเคลียซุกไซ้ที่แก้มผมเป็นการใหญ่ด้วย
“เอาน่า ลองหน่อย สนุกน้า”
ไอ้ท่าทางอย่างนี้มันก็น่ารักดีอยู่หรอก ชวนให้ผมใจเต้นดีถึงแม้ว่าจะเหนื่อยๆ อยู่ก็ตาม แต่มันต้องไม่ใช่ในสถานการณ์อย่างนี้เว้ย! มาตะล่อมให้ผมเปลี่ยนตำแหน่งแล้วมาพูดอย่างนี้อีก อย่างกับอาเสี่ยแก่ๆ กำลังปะเหลาะเด็กให้สมยอมยังไงยังงั้น
“แต่พี่เป็นรับนะ รับมาตั้งหลายปี จู่ๆ เกิดอยากมาเปลี่ยนตำแหน่งเพราะธารปฏิเสธพี่วันนี้เนี่ยนะ”
ผมก็เลยว่าเสียงเขียวออกไป ดันพี่เหนือออกห่างด้วยก่อนที่เขาจะวุ่นวายกับผมไปมากกว่านี้
พี่เหนือถอยไปนั่งที่เดิม ทำปากยื่นแล้วว่าขำๆ
“สงสัยน้องธารจะลืมไปแล้วมั้งว่าพี่เหนือเป็นโบท ได้ทั้งรุกและรับ แค่ชอบรับมากกว่าเท่านั้นเอง แต่ถ้าให้พี่เหนือรุก พี่เหนือก็ทำหน้าที่ได้ดีอยู่นะครับ อีกอย่าง ที่พี่เหนือเสนออย่างนี้ก็เพราะน้องธารบ่นว่าเหนื่อย พี่เหนือก็เลยจะช่วยทุ่นแรงอยู่นี่ไง”

ยัง... ยังจะตื๊อไม่เลิก แล้วดูเหตุผลซินะ มันฟังขึ้นที่ไหนกันเล่า!

คราวนี้ผมตอบปฏิเสธเสียงหนักแน่นเลย
“ไม่มีทาง พี่อย่ามาตะล่อมให้ยาก ถ้าพี่อยากให้ทำก็ทำก็ได้ แต่อย่ามาหาเรื่องเปลี่ยนตำแหน่ง”
สุดท้ายผมก็ต้องยอมแพ้พี่เหนือ เอาวะ ทำก็ทำ ตามใจก็ได้ ผมไม่อยากนอนแบบระแวงหลังไปทั้งคืนหรอก
ทว่าพี่เหนือกลับไม่พอใจ ดันเกระเซ้าขึ้นมาอีก ซ้ำยังไม่พูดถึงเรื่องที่ผมยอมตกปากรับคำเมื่อกี้ด้วย
“แต่ถูกกระทำมันสนุกจริงๆ น้า ไม่เชื่อพี่เหนือเหรอฮึ?”
ไม่พูดเปล่า เข้ามาหาผมอีกแล้ว คราวนี้ไม่ได้เอาแค่หน้ามาซุกที่ต้นคอ มือไม้ก็มา ปลดกระดุมเสื้อผมเป็นการใหญ่เลย ผมทำท่าจะรั้งมือเขาเอาไว้ แต่เขาก็สอดมือเข้ามาใต้เสื้อ ลูบแผงหน้าอกผมไปมาแล้ว

อะ...อะไรของพี่เหนือวะนั่น

ผมหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที ตัวก็เกร็งไปหมด ปกติไม่เคยเห็นพี่เหนือเริ่มก่อนนี่หว่า อย่างดีก็แค่เป็นฝ่ายเชิญชวน จะให้ลงมือก่อนไรงี้ ไอ้เรื่องพี่เหนือจะบุกผมก่อนนี่ ถ้าไม่ใช่จะหยอกผมเล่นเฉยๆ ไม่ได้จะมีอะไรกันจริงๆ ล่ะก็ แทบหาไม่ได้เลยเถอะ จะมีก็แต่ตอบรับเวลาถูกผมจู่โจมเท่านั้น และการกระทำนี้ก็ทำให้ผมใจเต้นระทึก ตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ เลยไม่ได้ห้ามปรามอะไร เหตุผลก็เพราะเมื่อครู่เพิ่งตกปากรับคำไปแล้วว่าทำก็ได้ ทว่าปากก็ยังเอ่ยออกไปอย่างตะกุกตะกักให้กับคำพูดของเขาเมื่อครู่

“ถะ...ถ้าสนุก พี่ก็สนุกไปคนเดียวสิวะ มะ...ไม่ต้องชวน ธารเป็นเหมือนเดิมดีแล้ว”
“แหม ก็หวังดี อยากให้น้องธารได้ฟินเหมือนพี่เหนือด้วยก็เท่านั้นเอง”
“มะ...ไม่เอา”
ไม่เอาอะไรก็ไม่รู้ ที่รู้ๆ คือผมโดนพี่เหนือดันตัวให้เอนราบไปกับโซฟา แล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมผมเอาไว้ โน้มหน้ามาจูบ มือก็ลูบไล้ไปเรื่อย ผมเกือบจะเคลิ้มไปอยู่แล้วถ้าหากว่าเขาไม่ได้คร่อมแบบปกติ... คือยังไงดี ผมหมายถึงขึ้นมานั่งทับบนช่วงล่างของผมน่ะ อันนี้แหละที่เรียกว่าปกติ

ทว่ามันไม่ปกติก็เพราะเขาไม่ได้ขึ้นมานั่งคร่อม แต่แทรกเข้ามาระหว่างขาทั้งสองข้าง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอีก มือที่ลูบไล้หน้าอกผมอยู่ ตอนนี้ก็เปลี่ยนไปดึงกางเกงขาสั้นผมลงจนขอบกางเกงบ็อกเซอร์โผล่แล้วด้วย
“รับรองเลยว่าพี่เหนือจะไม่ทำให้น้องธารเจ็บตัวแน่นอน แต่ห้ามติดใจนะครับ ยังไงพี่เหนือก็ยังชอบเป็นฝ่ายถูกกระทำนะ”

ตะ...ติดใจอะไรวะ! เห็นยอมหน่อย อย่ามาหาเรื่องกดกันนะเว้ย!

“พี่เหนือถอย!” ผมได้สติก็ในตอนนี้ว่ากำลังจะถูกสลับบท เลยรีบลุกขึ้น ดันตัวพี่เหนือออก
ทว่าพี่เหนือแม่งก็กวนตีน พอผมลุก ก็เอนตัวลงมาทับ งับหูอีกต่างหาก
“ครั้งเดียวน่า ไม่เสียหายหรอก น้องธารน่ารัก นานๆ ที พี่เหนือก็อยากรุก”

บ้านพี่เถอะ! เคยบอกสักคำมั้ยว่าอยากมีผัว!

“ถอยไปสิเว้ย!”
ผมชักโมโหละ ไอ้อารมณ์เคลิบเคลิ้มเมื่อกี้อันตรธานหายไปทันตา พี่เหนือแม่งพูดอะไรก็ไม่ฟัง ซ้ำยังจะรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ สอดมือเข้ามาในกางเกงบ็อกเซอร์ผมแล้ว ผมเลยสติหลุด ใช้แรงทั้งหมดที่มีดันตัวขึ้นนั่ง เหวี่ยงพี่เหนือที่อยู่บนตัวออกจนเขาร่วงลงไปกองกับพื้น ลุกขึ้นมาได้ ผมก็อดใจไม่ไหว ยกขาถีบก้นเขาไปไม่แรงนักทีนึง
“ไอ้พี่เหนือ! มึง!” หลุดหยาบคายมาอีก ดีนะยั้งปากทัน ไม่งั้นได้ด่าพี่เหนือโดยไม่ตั้งใจแน่
ส่วนพี่เหนือก็แทนที่จะสำนึกว่ายั่วโมโหให้ผมโกรธเพราะเล่นไม่รู้เรื่อง ก็ดันยกมือขึ้นอังแก้มตัวเอง ทำท่าเหมือนถูกผมทำร้ายมาอย่างหนักหน่วงอะไรประมาณนั้น แต่ประโยคที่เล็ดลอดออกมานี่คือคนละเรื่องเลย
“เอาเข็มขัดมาฟาดโสรยาสิครับน้องธาร งานโซ่ แส้ กุญแจมือต้องมานะ”

โสรยาบ้านพี่เถอะ! นี่ไม่ใช่ละครเรื่องจำเลยรักนะเว้ย!
คว้าไม้หน้าสามมาฟาดแม่ง หมั่นไส้!

“พี่เหนือ...” กำมือ กัดฟันแน่นมาก สงบสติอารมณ์ตัวเองสุดชีวิต
ตอนนี้พี่เหนือรู้แล้วล่ะว่าทำให้ผมโกรธ เลยรีบดันตัวเองลุกขึ้นยืน เข้ามากอดผมพลางส่งเสียงอ้อนซะงั้น
“ไม่เอานะน้องธาร ไม่โกรธนะครับคนดี พี่เหนือแค่แกล้งเล่นเฉยๆ ไม่เอา ไม่ทำหน้าบูดนะ”
ไอ้ที่หงุดหงิดๆ อยู่เมื่อกี้ พอเห็นหน้าขาวๆ ของคนตรงหน้าที่ซุกอยู่บนหน้าอกผม ผมก็หายโกรธ ยกมือขึ้นกอดตอบ ไอ้อาการเหนื่อยหลังเลิกงานก็หายไปด้วยอีกต่างหาก

พี่เหนือนี่แม่ง... ถึงจะบ้าแต่ก็เป็นที่พักใจที่สุดยอดจริงๆ

“พี่ก็อย่าแกล้งสิวะ แกล้งแม่งตั้งแต่เรียน ปวช.ยันเรียนจบ ยิ่งแก่ ยิ่งบ้านะพี่น่ะ” ผมแสร้งว่ากลบเกลื่อนไปด้วย
พี่เหนือเลิกคิ้วสูง ถามกลับยิ้มๆ
“บ้าแล้วรักมั้ยล่ะครับ”
ผมเหลือบมองหน้าเขาครู่หนึ่ง ก่อนตอบ
“อื้ม”
เท่านั้น พี่เหนือก็เขย่งตัวขึ้นมาหอมแก้มผมทีนึง
“น่าร้าก ถ้าวันนี้เหนื่อยก็วันหลังแล้วกัน กินข้าวแล้วไปอาบน้ำ จะได้เข้านอนไวหน่อย พรุ่งนี้ไว้ค่อยแซ่บกันก็ได้เนอะ”
ผมพยักหน้า เกือบจะไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วถ้าหากพี่เหนือไม่พูดตบท้ายมา
“มีความแซ่บนอกสถานที่ พรุ่งนี้ไปทะเลๆ”
“ไปไหนนะ” ผมถามทันควัน ทำเอาพี่เหนือที่กำลังจะเดินไปที่อื่นหันมามองหน้าผมเช่นกัน
“อย่าบอกนะว่าน้องธารลืมไปแล้วว่าเรานัดกันไปหัวหินพรุ่งนี้ หยุดยาวไง เราตกลงกันว่าจะไปเที่ยวแล้วน้องธารก็บอกให้พี่เหนือเลือกว่าอยากไปไหนไงครับ”
หัวผมประมวลผลทันที จำขึ้นมาได้ลางๆ ว่าเมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน พี่เหนือกับผมวางแผนจะไปพักผ่อนกันในช่วงหยุดยาวนี้ แต่เอาจริงๆ คือผมลืมไปแล้วล่ะ มัวแต่ทำงานจนไม่ได้สนใจอะไร แถมตอนนี้ก็ชักไม่อยากไปแล้วด้วยสิ อยากนอนอยู่คอนโดฯ ทั้งวันมากกว่า
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร พี่เหนือก็แทรกขึ้นมาแล้ว
“พี่เหนือจองโรงแรมเอาไว้แล้วนะ แคนเซิลไม่ได้นะครับน้องธารใจ”
นั่นแหละ ผมเลยต้องปล่อยเลยตามเลย อีกอย่าง รับปากไว้แล้วด้วย จะมาผิดสัญญา เดี๋ยวพี่เหนือก็ได้ทำหน้าบูดกันพอดี ยังไงผมก็อยากเห็นเขายิ้มให้ผมมากกว่า ผมเลยไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้พี่เหนือกำชับผมให้รีบกินข้าว อาบน้ำแล้วเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางแต่เช้า
 



จากการที่เข้านอนเร็ว ผมเลยได้นอนหลับอย่างเต็มที่แม้ว่าจะต้องตื่นเช้าเพราะถูกพี่เหนือปลุกด้วยเหตุผลว่าถ้าไม่รีบออกเดินทาง เดี๋ยวรถติด อากาศร้อน ไม่มีเวลาเที่ยว ทั้งที่เราแพลนกันไว้ว่าจะอยู่ที่นั่นสามวันสองคืนแท้ๆ

ตอนแรกผมคิดว่าตัวเองจะต้องอ่อนเพลียจากการขี่คาวาซากินินจาไปยังที่หมายแล้ว แต่พี่เหนือยืนกรานหนักแน่นว่ายังไงก็ไม่ขี่มอเตอร์ไซค์ไป ด้วยเหตุผลว่ามันอันตราย จะขับรถตัวเองไป ผมก็เลยได้งีบหลับในรถไปอีกหลายตื่น เรียกว่าพอมาถึงที่โรงแรม ผมก็หายเพลียเป็นปลิดทิ้งเพราะนอนไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ยิ่งได้ยินเสียงคลื่น ได้กลิ่นทะเลจากชายหาดที่อยู่ติดหน้าโรงแรมด้วยแล้ว ความเหนื่อยล้าจากการทำงานก็เหมือนจะถูกชะล้างไปทั้งหมด ส่วนพี่เหนือ... แม่งไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนเพลียเลยสักนิด ขับรถมาตั้งสองสามชั่วโมง แทนที่จะพักก่อน ถึงโรงแรม เข้าห้องได้ ก็บังคับให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลากไปเล่นน้ำทะเลหน้าตาเฉย

ผมก็เข้าใจอยู่ว่าเขาคงเครียดกับการสอน การทำงานวิชาการ พอได้เวลาพักผ่อนก็คงอยากจะปลดปล่อย ผมเลยไม่ได้ขัดอะไร ยอมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองสบายๆ จูงมือเขาออกไปที่ชายหาด แล้วผมก็สังเกตเห็นตอนนี้นี่เองว่า พี่เหนือเนี่ยเหมือนหมาชะมัด พอเท้าสัมผัสทรายได้ ก็ปล่อยมือผมทิ้งหน้าตาเฉย กระดิกหางยิกๆ กระโจนลงทะเลแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ดำผุดดำโผล่อยู่คนเดียวเป็นพัลวัน มีกินน้ำทะเลแล้วตะโกนบอกผมอีกว่าเค็ม

เหมือนหมาจริงๆ ด้วย...หมาบ้า

“น้องธาร มองอะไรอยู่ มาเล่นน้ำกับพี่เหนือสิครับ!”
ตอนนี้รู้สึกตัวละว่าควรจะเรียกผมที่ยืนมองอย่างระอาอยู่ ตะโกนเรียกพลางกวักมือไม่แคร์สายตาใคร ผมเลยเดินตามลงไปในทะเลก่อนที่เขาจะโหวกเหวกเรียกความสนใจจากคนรอบข้างไปมากกว่านี้
ลงทะเลมาได้ พี่เหนือก็จัดการลากผมลงลึกไปเรื่อยๆ จนน้ำทะเลอยู่ในระดับหน้าอกเรา

ไม่สิ ไม่ใช่เรา หน้าอกผม แต่อยู่ในช่วงไหปลาร้าของพี่เหนือต่างหาก แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับจู่ๆ เขาก็มองหน้าผม ส่งยิ้มให้แล้วถามเสียงเบา

“สนุกมั้ย”
“สนุกบ้าอะไร ลงทะเลมาแช่น้ำเฉยๆ นี่มันสนุกตรงไหน” ผมว่าไปตามจริง ความจริงมันก็ผ่อนคลาย แต่ไม่ได้เรียกว่าสนุกอะไรแบบนั้น
แต่นั่นแหละที่เป็นการเปิดทางให้พี่เหนือ พอสิ้นเสียงผม เขาก็ยิ้มกริ่ม ก่อนขยับเข้ามาใกล้
“แล้วน้องธารอยากทำอะไรสนุกๆ มั้ยล่ะครับ”
“ทำอะไร” ผมถามอย่างไม่ไว้ใจ ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกว่าพี่เหนือดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ
แล้วก็จริงซะด้วย เมื่อจู่ๆ เขาก็จับมือผมที่อยู่ใต้น้ำแล้วใช้มือข้างที่ว่างอยู่มาวางบนหน้าท้องผมหน้าตาเฉย
“ทำแบบนี้ไง”
พูดพลางทำหน้าหื่นๆ ไอ้มือที่จับหน้าท้อง ตอนนี้ลากลงต่ำไปจะ...จับ...

จับ...

โอ๊ย! จับเป้ากางเกงทำไมเนี่ย!

“พี่เหนือ อย่าเล่นแบบนี้”
หน้าผมร้อนวาบอย่างไม่อาจห้ามได้ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายก็เต้นแรง แค่ปกติพี่เหนือเป็นฝ่ายจู่โจมก็ทำผมแทบคลั่งตายอยู่แล้ว นี่จู่โจมอย่างเดียวไม่พอ ยังจะนอกสถานที่ คนรอบข้างก็เยอะแยะ แถมยังหัววันอีกต่างหาก

พะ...พี่เหนือแม่ง หื่นเกินไปแล้ว!

“พี่เหนือ...หยุด” ผมสั่งเขาอีกครั้งเมื่อเขายังเล่นไม่รู้เรื่อง ขยับมือไปมาจนอะไรต่อมิอะไรมันเริ่มตื่น ตอนนี้โคตรอยากตะโกนใส่หน้าเขาชะมัด แต่มันทำไม่ได้ไง เดี๋ยวคนอื่นสงสัย แต่ยืนหันหน้าเข้าหากันก็น่าสงสัยแล้วถึงตัวจะไม่ได้ติดกันแม้แต่นิดเดียวเลยก็เถอะ
ทว่าก็เท่านั้น พี่เหนือไม่ปล่อย แถมยังหัวเราะคิกอีก
“ก็น้องธารบอกว่าแช่น้ำไม่สนุก พี่เหนือก็กำลังทำให้สนุกอยู่นี่ไง”
“แต่มันใช่เรื่องที่จะต้องมาทำให้ธารตื่นเต้นตอนนี้มั้ย นี่ข้างนอกนะเว้ย”
“แล้วยังไงเหรอครับ”
พี่เหนือก็ไม่ฟังอยู่ดี ยิ่งพูดก็ยิ่งขมับมือมากขึ้นจนผมชักจะไม่ไหวละ
ทนไม่ไหวที่จะจับพี่เหนือเอาหัวกดน้ำเนี่ย แม่งเอ๊ย! เล่นอะไรวะ!
“พี่เหนือ...” ผมสะกดกลั้นสุดฤทธิ์ที่จะไม่ไปรั้งมือพี่เหนือให้เกิดความชุลมุน
ไม่ว่าว่าเพราะเขาจะทำอะไรน้องชายผมที่อยู่ในมือเขาถ้าผมขัดขืน แต่กลัวว่าถ้ามีการขัดขืนกันอุตลุต คนอื่นต้องหันมาสนใจแล้วอาจรู้ได้ว่าผมกับพี่เหนือทำอะไรกันอยู่ในทะเลกลางวันแสกๆ
หากแต่พูดไปก็เท่านั้น พี่เหนือดันเบิกตาโต มองลงไปในน้ำแล้วพึมพำออกมา
“หูย แถวนี้มีงูทะเลด้วยก็ไม่บอก”

ไอ้-พี่-เหนือ!

สุดท้าย ผมก็อดรนทนไม่ไหว คว้าข้อมือพี่เหนือที่วุ่นวายกับท่อนล่างผมอยู่หมับ ปากก็แค่นเสียงดุๆ ออกมา
“พี่เหนือ ธารไม่ไหวแล้วนะ”
“งั้นกลับห้องมั้ยล่ะครับ พี่เหนือก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน อยากโดนงูฉกจะแย่อยู่ละ”

ไม่ใช่ทนไม่ไหวอย่างนั้นเว้ย! หมายถึงทนไม่ไหวกับการกระทำบ้าๆ ของพี่เนี่ย!
จับถ่วงน้ำแม่ง สุดๆ ไปเลยไอ้พี่เหนือนี่!

“พี่นี่แม่ง เล่นไม่รู้เรื่องละ อย่ามาทำแบบนี้ข้างนอกได้มั้ย ธารไม่ชอบ”
“พี่เหนือทำอะไรเหรอครับ”

ยัง... ยังถามกลับมาหน้าซื่อตาใส ผมเลยดึงมือพี่เหนือออกเต็มแรง แล้วชูมันขึ้นเหนือน้ำ

“ก็มาจับเจี๊ยวธารในที่สาธารณะเนี่ย ธารไม่ชอบ” พูดตรงๆ แม่งไปเลย ไม่ต้องมาอ้อมมาค้อมกันแล้ว
พูดไปก็หน้าร้อนไป ผมว่าผมก็เป็นผู้ชายนะ มีความทะลึ่งเหมือนกัน แต่มาเจอผู้ชายอย่างพี่เหนือนี่ ผมอายแทนเลยว่ะ คนบ้าอะไรมันจะทะลึ่งได้ขนาดนี้ ทะลึ่งอย่างเดียวไม่พอ หื่นหน้าตาย แถมอายุยิ่งเยอะก็ยิ่งบ้ากว่าเดิมด้วย เป็นเอามากจริงๆ
แต่พี่เหนือก็ยังไม่สะทกสะท้าน หัวเราะลั่น แล้วว่ายิ้มๆ
“พี่เหนือก็แค่แกล้งเล่น ไม่ทำปากคว่ำนะโอเคมั้ย นี่เรามาเที่ยวกัน ไม่งอนเนอะ เดี๋ยวหมดสนุก”
รู้ว่าผมกำลังจะโกรธเลยรีบดักคอไว้ล่ะสินะ ผมไม่โกรธหรอก แค่ไม่ชอบใจที่มาทำให้ผมมีอารมณ์อะไรในที่แบบนี้เท่านั้นเอง
“พี่ก็อย่าแกล้งธารอีกสิวะ”
“ก็ทำไงได้ล่ะ น้องธารน่ารักนี่ เห็นแล้วพี่เหนืออยากแกล้ง”
ก็รู้อยู่หรอกว่าเหตุผลที่เขาชอบแหย่ผมให้หงุดหงิดเป็นเพราะอะไร เขาพูดประโยคนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
“แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่สมควรจะทำอยู่ดี นี่มันข้างนอก”
“แล้วน้องธารอยากไปทำข้างในมั้ยล่ะครับ พี่เหนือเปิดทางรุกขนาดนี้แล้ว เปลี่ยนสถานที่ก็ทำแล้วด้วย จะไม่สนองหน่อยเหรอ”
ผมเข้าใจแจ่มแจ้งเลยว่าทำไมพี่เหนือถึงทำแบบนี้ ที่แท้ก็คงกลัวว่าจะถูกผมปฏิเสธเหมือนเมื่อคืนอีก

รุกแบบฝ่ายรุกไม่ได้ ก็เลยรุกแบบฝ่ายรับแทนล่ะสินะ เจ้าเล่ห์เอ๊ย!

ผมพ่นลมหายใจอย่างระอา ไม่ใช่เหนื่อยใจเพราะพี่เหนือมาทำอะไรบ้าๆ ในที่สาธารณะอย่างเดียวนะ เหนื่อยใจที่เขายั่วยวนผมด้วยคำพูดชักชวนแบบนี้ ซ้ำยังส่งยิ้มน่ารักชวนให้กอดมาอีก ยิ่งเห็น ผมก็ยิ่งต้องการเขา จากที่ตั้งใจว่าอาจจะทำตอนกลางคืน ตอนนี้ชักไม่ไหวละ พี่เหนือแม่งน่ารักเกินไปแล้ว
แต่แล้วพี่เหนือก็วางระเบิดลูกใหญ่ให้ผมอีกระลอกเมื่อจู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
“ว่าไง สนใจมั้ยครับ ถ้าสน เดี๋ยวพี่เหนือไปรอที่ห้องเนอะ”
พูดจบ ก็ขยับตัวเข้ามาจูบผมเร็วๆ แล้วพาตัวเองขึ้นจากน้ำ ไม่วายส่งเสียงตะโกนมาอีก
“ตามมาเร็วๆ นะครับน้องธาร อย่าให้พี่เหนือรอนานนะ”
แล้วก็หันหลังเดินไปเลย ปล่อยให้ผมกัดฟันแน่นอย่างขุ่นเคือง นี่ถ้าคว้าอะไรใกล้มือได้ ผมจะคว้ามาขว้างใส่เขาแล้ว

จะตามไปเร็วๆ ได้ยังไงวะเฮ้ย งูทะเลมันยังไม่ไปเลยเนี่ย ขึ้นไป เดี๋ยวคนก็ได้แตกตื่นกันพอดี

ไอ้พี่เหนือ! ไอ้หื่น! หื่นไม่พอ ยังขี้ยั่วอีก รุกมาขนาดนี้แล้ว ระวังตัวเอาไว้เลย โดนรุกกลับหนักแน่ ไม่ต้องคิดไปเที่ยวที่อื่นอีกเลยตลอดสามวันนี้

จะรุกให้ลุกจากเตียงไม่ได้เลย คอยดู!
--------------------------------------
มาซะดึกเลย ฮา
พี่เหนือเป็นรุกจริงๆ ค่ะตอนนี้ รุกขึ้นมารับ (นั่นมันลุกมั้ย //ตบ!)
ตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษของโรมกับจอมแก่นนะคะ จะไม่มีอะไรมาก แนวๆ โชเน็นไอ เพราะเนื้อเรื่องหลัก หนูแดงจะเอาไว้ไปเขียนในสตอรี่ของสองคนนี้แทนในเรื่อง เจ้าจอมแก่น นะ จากนั้นก็จะเป็นตอนพิเศษของน้องมายด์ น้องมายด์นี่ไม่มีเรื่องของตัวเอง แต่ในหนังสือที่มีตอนพิเศษเพิ่ม บรรยายโดยพี่เหนือนี่ จะมีน้องมายด์เข้ามาแจมด้วยหลายตอนเลยทีเดียว คิดว่าในหนังสือก็จะมีตอนพิเศษเพิ่มอีก 5 ตอน รวมกับที่เอาลงในเว็บก็จะเป็น 10 ตอนพอดีนะคะ
รออ่านกันเน้อ เดี๋ยวเย็นๆ จะเอาตัวอย่างของโรมกับจอมแก่นมาแปะให้ค่ะ

[mystery Y]

อิพี่เหนือหื่นทุกที่ทุกเวลา ฮ่าๆ

[maemix]

พี่เหนือจอมหื่น ยั่วอย่างนี้น้องธารก็แย่อะดิ
รีบๆคอตกเลย พี่เหนือรออยู่

[PiSCis]

 

[karashi]

หลังจากนั้นธารคงต้องรองูทะเลไปจนตัวเปื่อยเลยสินะ พี่เหนือรุกได้แสบจริงๆ 

[yowyow]

 

[minneemint]

 

[DREAM COME TRUE]

ผิดคาดมากกกก ชอบเรื่องนี้มากกก
ตอนแรกเฉยๆตอนรู้เนื้อเรื่องย่อ
แต่พอได้อ่านแล้ว รักเลยละ
ชอบพี่เหนือ คือ แรงดี บอกเลยชอบ หื่นดีมากๆอะ
น้องธารงี่เง่าไปหน่อยตอนแรก แต่หลังๆก็ชอบมาก

คือเรื่องนี้ครบทุกอารมณ์เลยละ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เซ็งเปิดปีหน้าจะโวทให้นะ ถ้า....ไม่ลืมซะก่อน แต่สนุกมากกก สมควรได้รางวัลสุดๆ

ขอบคุณผู้แต่งมากๆครับสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้

[NooDangzz]

ผิดคาดมากกกก ชอบเรื่องนี้มากกก
ตอนแรกเฉยๆตอนรู้เนื้อเรื่องย่อ
แต่พอได้อ่านแล้ว รักเลยละ
ชอบพี่เหนือ คือ แรงดี บอกเลยชอบ หื่นดีมากๆอะ
น้องธารงี่เง่าไปหน่อยตอนแรก แต่หลังๆก็ชอบมาก

คือเรื่องนี้ครบทุกอารมณ์เลยละ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เซ็งเปิดปีหน้าจะโวทให้นะ ถ้า....ไม่ลืมซะก่อน แต่สนุกมากกก สมควรได้รางวัลสุดๆ

ขอบคุณผู้แต่งมากๆครับสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้

ขอบคุณมากเลยค่า
อย่าลืมกันน้า อิอิ

[Jessiebier]

ฟินพี่เหนือกับน้องธารมาก

[NooDangzz]

[ตัวอย่าง] โรม-จอมแก่น ตอนพิเศษ 4

ตอนนี้เป็นตอนสั้นๆ โชเนนไอ รักใสๆ หัวใจ 4 ดวง ไม่มีอะไรมากค่ะ เพราะเดี๋ยวคู่นี้เค้าจะมีเรื่องเป็นของตัวเอง มาช้าหน่อยเพราะคิวเขียนเยอะมาก รออัพเดตแล้วกันนะคะ

แปะตัวอย่างเข้าให้ ป้าบ!
เจิมไว้ก่อนโลดค่ะ อาจจะมาพรุ่งนี้เน้อ

ปล. หนูแดงมีงานเรื่องใหม่ที่จะวางแผงงานหนังสือ ต.ค.59 อยู่ 2 เรื่องค่ะ รายละเอียดอยู่ในลิงค์ของแต่ละเรื่อง ใครสนใจ ตามเข้าดูรายละเอียดกันก่อนได้ที่นี่น้า ส่วนในเล้าเป็ด ไว้หนูแดงลงเนื้อหาเมื่อไหร่จะมาเปิดบ้านใหม่อีกทีค่ะ

ถงจิ้ง >> http://writer.dek-d.com/noodang/writer/view.php?id=1466936
สมมติว่าคุณรักผม >> http://writer.dek-d.com/noodang/writer/view.php?id=1475819
------------------------------------
“มานั่งนี่สิ เดี๋ยวทำแผลให้” จอมแก่นว่าพลางตบเตียง ผมเลยลุกจากเตียงตัวเองไปนั่งบนเตียงมัน ขณะที่มันลุกไปคุ้ยกระเป๋ายากับอุปกรณ์ทำแผลจากชั้นเหนือโต๊ะอ่านหนังสือของมัน

ที่มันมีพวกอุปกรณ์ทำแผล ผมก็ไม่แปลกใจนักหรอก มันน่ะเตรียมพร้อมจะตาย จะไปไหนมาไหนแต่ละทีก็ต้องมีของสำคัญเตรียมติดตัวมาให้ครบ ถึงสุดท้ายจะไม่ได้ใช้ก็ต้องมีติดตัวไว้ มองเผินๆ นิสัยอย่างกับผู้หญิง ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาด้วยนะ ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าแม่ด้วยเถอะถ้ารวมเรื่องที่มันขี้บ่นเข้าไปด้วยอีกอย่างเวลผมทำอะไรผิดหรือขัดหูขัดตามัน อาจเป็นเพราะมันต้องดูแลบ้านแทนพี่ชายสองคนที่เอาแต่วุ่นวายกับกิจการของตัวเองด้วยล่ะมั้ง มันถึงได้เป็นคนละเอียดอ่อน พิถีพิถัน ใส่ใจชาวบ้านผิดมนุษย์มนาแบบนี้

ผมนั่งมองจอมแก่น มือก็ยกขึ้นประคองข้างแก้มที่บวมช้ำขึ้นมาเล็กน้อยไปด้วย ไม่นาน มันก็เดินมานั่งข้างผม เปิดกระเป๋ายา หยิบของที่จำเป็นต้องใช้ออกมา พลางออกปากสั่ง
“ยื่นหน้ามาใกล้ๆ หน่อย”
“ไม่เอาแอลกอฮอล์ล้างแผลนะไอ้จอม มันแสบ”
“ใครเค้าเอาแอลกอฮอล์ล้างแผลกันบ้างล่ะ เค้าเอาไว้ใช้เช็ดทำความสะอาดรอบแผล ของโรมไม่ใช่แผลใหญ่ เดี๋ยวเราเอายาแต้มให้เลย”

จอมแก่นว่า พลางกระเถิบเข้ามาใกล้ผม ยื่นมือที่ถือสำลีชุบยามาแตะที่มุมปากผมเบาๆ ปากก็พึมพำไปด้วย
“นายนี่น้า เราบอกหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่าเที่ยวจีบสาวไปเรื่อย ดูดีๆ ด้วยว่าเค้ามีแฟนหรือยัง หาเรื่องเจ็บตัวตลอด”
นั่นไง เริ่มเปิดฉากบ่นแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนักเพราะสายตาเอาแต่จับจ้องใบหน้าของอีกฝ่ายที่อยู่ใกล้ผมเพียงคืบ ผมเพิ่งสังเกตเอาตอนนี้นี่เองว่าหน้าของจอมแก่นใสมาก แถมหน้าตาก็ยังดูน่ารัก ผิดกับพี่จอมแสบกับพี่จอมดื้อที่ออกแนวเถื่อนๆ ลิบลับอย่างกับไม่ใช่พี่น้องกัน ทั้งดวงตาที่กลมโตกว่า จมูกโด่งรั้นนั่น ไหนจะริมฝีปากสีชมพูผิดจากริมฝีปากที่ผู้ชายควรมีกัน

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้เป็นที่นิยมของสาวๆ ในคณะลามไปถึงนอกคณะนัก แม่งหล่อเหมือนดารานักร้องเกาหลีไม่พอ ยังน่ารักโคตรๆ อีก อยู่กับมันมาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะเห็นว่ามันน่ารักเอาตอนนี้

และเพราะผมเผลอไปคิดว่ามันน่ารัก ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเลยเต้นระทึกขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ยิ่งเห็นมันขยับเข้ามาใกล้ เล็งแผลที่มุมปากผมด้วยสีหน้าจริงจังเพื่อทายา ผมก็เหมือนจะสติหลุด ยกมือตัวเองขึ้นไปสอดเข้าใต้ผมนุ่มของคนตรงหน้า จอมแก่นเหลือบสายตามามองผมทันที ขณะที่ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้ว

“โรม จะทำอะไร”
เสียงของจอมแก่นเรียกสติผมให้กลับมา ผมสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรู้สึกตัวว่าอีกไม่กี่เซน ปากของผมก็จะสัมผัสกับปากอีกฝ่ายแล้ว อะไรไม่ว่า ปากผมในตอนนี้ยังเผยอยื่นเตรียมจะจูบแล้วด้วยเถอะ

นะ...นี่กูจะไปจูบผู้ชายด้วยกันทำไมเนี่ย! นั่นไอ้จอม เพื่อนมึงด้วยนะ ตั้งสติเดี๋ยวนี้ไอ้โรม!

ผมผละออกห่างจอมแก่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อต มือที่สอดเข้าใต้ผมจอมแก่นเมื่อครู่สั่นระริก ก่อนจะแสร้งโกหกไปเรื่อยเพื่อไม่ให้จอมแก่นรู้ว่าผมคิดจะทำอะไรเมื่อกี้
“ผะ...ผง มีขี้ผงติดผมมึง กูเลยเอาออกให้”
“อ๋อ” จอมแก่นครางรับ มองผมอย่างไม่เชื่อครู่หนึ่งให้ผมได้เลิ่กลั่ก ก่อนจะว่าอย่างไม่ใส่ใจ 
 “ถ้าไม่มีอะไรก็ขยับมาใกล้ๆ จะได้รีบทำแผล เรามีสอบย่อยพรุ่งนื้ ต้องไปอ่านหนังสือ”

พูดมาอย่างนี้ ผมเลยโล่งใจว่ามันไม่ได้เอะใจว่าเมื่อครู่เกือบจะถูกผมจูบ ทว่าพอผมยื่นหน้าไปให้มันทำแผลอีกครั้ง สีหน้าเรียบเฉยของมันก็เจือรอยยิ้มนิดๆ ก่อนที่พวงแก้มใสจะค่อยๆ แดงเรื่อขึ้นมาฉับพลันโดยที่สายตาจับจ้องอยู่ที่แผลมุมปากผมอย่างเดียวเท่านั้น

มึงจะมาอายทำไมตอนนี้ กูใจสั่นไปหมดแล้วเนี่ย!

โอ๊ย หงุดหงิดงุ่นง่าน ไอ้จอม... ไอ้จอมมึง! ทำไมจู่ๆ มึงถึงได้ดูน่ารักขึ้นมาได้วะ บ้าเอ๊ย!

[NooDangzz]

จอมแก่น-โรม ตอนพิเศษ 4: ลองคบกับผู้ชายดูมั้ยล่ะ

“นี่หมายความว่าจะเลิกเหรอ! ตกลงจะเลิกกันจริงๆ ใช่มั้ย!?”
เสียงแว้ดๆ ของผู้หญิงในชุดนักศึกษาที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นกลางร้านอาหารตามสั่งใกล้กับมหาวิทยาลัยเรียกสายตาจากคนรอบข้างหันมาจับจ้องยังผมที่นั่งเขี่ยเศษข้าวในจานตัวเองอยู่ทันที

ผมเหลือบมองหน้าผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาเอือมระอา เธอเป็นนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์ชั้นปีหนึ่งเหมือนกับผม มีดีกรีเป็นถึงดาวคณะ ซึ่ง...เธอก็สวยนะ แต่เรื่องนิสัยขี้วีน ขี้หึง กับชอบบงการนี่ทำให้ผมเหนื่อยหน่ายชะมัดยาด จนเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมบอกยุติความสัมพันธ์กับเธอเมื่อครู่

เอาจริงๆ การที่เธอพูดว่าเลิกๆ อะไรนั่น ผมว่าเธอเข้าใจอะไรผิดไป ความจริงแล้วผมยังไม่ได้ตกลงคบกับเธอเลยเถอะ แค่คุยด้วยแล้วก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเฉยๆ ไม่เคยตกลงกันเป็นแฟนสักนิด แถมควงกันไปไหนมาไหนได้ไม่เท่าไหร่ เธอก็ออกลายซะแล้ว ผมเลยต้องรีบชิ่งก่อน ผู้หญิงแบบนี้ ผมทนไม่ไหวหรอก รักอิสระอย่างผมนี่ถ้ามีแฟนแบบนี้ มีหวังได้รู้สึกเหมือนติดคุกแน่

“ว่าไง! ตกลงจะเลิกใช่มั้ย!” เห็นผมไม่พูดอะไรสักที เธอก็แหวขึ้นมาอีก
ผมเหลือบมองหน้าเธอเล็กน้อย ก่อนพยักหน้า
“อืม”
“อะ...ไอ้โรม... นายมีคนอื่นใช่มั้ยถึงได้จะเลิกกับฉันเนี่ย! มีคนอื่นใช่มั้ย! ใช่นังคนที่เรียนพยาบาลใช่มั้ย วันก่อนฉันเห็นนายไปคุยกับมันอยู่ บอกมาสิว่าใช่มั้ย!”
แทนที่ได้คำตอบแล้วจะยอมยุติทุกอย่างแต่โดยดี ดันหาเรื่องผมขึ้นมาอีก ทำเอาผมขมวดคิ้วทันควัน

คนที่เรียนพยาบาลอะไรนั่นที่เธอว่ารู้สึกว่าจะเป็นสาวที่รุ่นน้องผมแนะนำให้รู้จัก คือก็คุยๆ กันบ้างแหละแต่ก็ไม่ได้บ่อย แต่ถึงผมจะคุยกับใครที่ไหน มันใช่เรื่องของคนตรงหน้าผมหรือเปล่าล่ะ มันเป็นสิทธิ์ของผมต่างหาก ก็ผมยังไม่มีแฟนสักหน่อย ทำไมจะคุยไม่ได้
“ว่าไง ตกลงใช่มั้ย!”
นี่ก็ยิ่งโวยวายดังขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาผมชักหงุดหงิดขึ้นมาละ ตัดบทให้จบๆ ไปด้วยรำคาญ
“จะใช่หรือไม่ใช่มันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ เอาเป็นว่าเราจบกันแค่นี้แล้วกัน”

พูดแค่นั้น คนตรงหน้าผมก็กำมือแน่น ดูจากทรงแล้ว อีกเดี๋ยวก็จะร้องวี้ดๆ โวยวายทึ้งหัวผมแน่นอน ก็ผมเคยโดนมาแล้วรอบนึงตอนที่เธอจับได้ว่าผมไม่ได้คุยกับเธอแค่คนเดียวนี่นา แล้วเรื่องอะไรที่ผมจะต้องไปอยู่รอให้โดนประทุษร้ายกันล่ะ แค่เห็นเธอเริ่มองค์ลง ผมก็รีบลุกขึ้นไปจ่ายค่าข้าว แล้วทำท่าจะพุ่งออกจากร้านโดยไม่สนใจเธอทันที

ทว่ายังไม่จะได้ก้าวขาออกไป เธอก็รีบปรี่มาดักหน้าผมเอาไว้ และก่อนที่ผมจะได้ถามว่ามีอะไร หมัดหลุนๆ ก็พุ่งมาปะทะหน้าผมแล้วเรียบร้อย
“ไอ้เลวเอ๊ย! แม่งจะเจ้าชู้ไปถึงไหนวะ! ผู้ชายอย่างนายนี่มันแย่จริงๆ!”
ตามมาด้วยด่าอีกชุดใหญ่ แล้วก็ออกจากร้านไปเลย ทิ้งให้ผมยืนกุมซีกหน้าตัวเองที่โดนหมัดปะทะเข้าเต็มๆ ด้วยสีหน้าเหยเก ก่อนป้าเจ้าของร้านจะเข้ามาถามผมอย่างห่วงใยว่าเป็นอะไรมากมั้ย

ก็ควรจะถามอยู่หรอก ถึงจะไม่ใช่หมัดที่หนักอะไรเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ได้โดนส่วนสำคัญของใบหน้าเพราะเธอตัวเล็กกว่าผมพอสมควร เลยต่อยได้แค่เฉียดๆ บริเวณช่วงล่างของหน้า แต่ก็เข้ามาเต็มแก้ม กระทบมุมปากจนเลือดไหลซิบเลยเถอะ

ผู้หญิงอะไรมือหนักเป็นบ้า ดีแล้วล่ะที่รีบชิ่งตั้งแต่ตอนนี้ ไม่งั้นล่ะก็ ผมได้ซวยยาวแน่นอน แต่จริงๆ แล้วที่ผมบอกยุติความสัมพันธ์กับเธอ ไม่ใช่แค่เรื่องอารมณ์แปรปรวนของเธอเท่านั้น คือผมรู้สึกว่าเธอยังไม่ใช่ ไม่ใช่คนที่ผมต้องการ พวกผู้หญิงก่อนหน้าก็ไม่ใช่ แบบว่า...ผมอยากได้คนที่ดูแลผมได้น่ะ ไม่ใช่คนที่ผมต้องไปเทคแคร์ดูแลเอาอกเอาใจตลอดเวลา ผมชอบคนแบบที่ดูแลผมได้ตลอดเวลาเหมือนกับแม่มากกว่า ถ้าไม่เหมือนกับแม่ ก็ขอให้เหมือนกับ...

...เหมือนกับจอมแก่น

ครับ ผมหมายถึงเพื่อนสนิทของตัวเองที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก หมอนั่นดูแลผมดีจริง ดูแลกันมาตั้งแต่ตอนเท้าเท่าฝาหอย แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันยันเรียนมหาวิทยาลัย แต่ต้องบอกว่ามีแต่มันต่างหากที่ดูแลผม ไม่ใช่ผมดูแลมัน ดูแลดีจนผมเกือบจะคิดว่ามันเป็นแม่ผมอีกคนแล้วถ้าหากว่ามันเป็นผู้หญิง คงเพราะเหตุผลนี้ ผมเลยหาคนที่ถูกใจไม่ได้สักที และเพราะผมถูกต่อย ผมเลยกะว่าจะกลับไปที่หอให้มันดูแล เลยปฎิเสธป้าเจ้าของร้านที่เรียกผมไปทำแผลให้ไป

ทำไมต้องกลับไปให้จอมแก่นมันทำแผลให้เหรอ?

อืม ไม่รู้สิ แค่คิดว่าเวลาอยู่กับมันแล้วสบายใจเท่านั้นเอง ผมก็เหมือนเด็กเล็กๆ น่ะ เวลาไปทำความผิดอะไรมา ก็ต้องวิ่งไปหาคนที่พร้อมจะโอ๋ ซึ่งนั่นก็คือจอมแก่น แม้ว่าบางครั้งมันจะหงุดหงิดกับวีรกรรมที่ผมสร้างบ้างก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้น การให้คนอื่นทำแผลให้มันก็น่ารำคาญกว่า เพราะคนอื่นมักจะถามโน่นนี่ว่าไปโดนอะไรมา น่ารำคาญจะตาย

แต่เอ... จริงๆ แล้วจอมแก่นมันก็ถามเหมือนกันนะ ไม่ถามอย่างเดียว บ่นด้วยเถอะ

ช่างมัน  กลับหอก็แล้วกัน
 



ผมขี่มอเตอร์ไซค์กลับถึงหอพักในเวลาไม่ถึงสิบนาที เข้าห้องมาได้ก็เจอกับจอมแก่นที่เพิ่งกลับมาถึงก่อนหน้าพอดี มันหันมาเห็นผมก็ขมวดคิ้วย่นพลัน
“ไปโดนอะไรมาอีกล่ะ”
“มีเรื่องนิดหน่อย” ผมว่าส่งๆ ไม่ต้องอธิบายก็เหมือนมันจะรู้แล้วล่ะว่าไม่พ้นเรื่องผู้หญิง ก็ตั้งแต่มาเรียนมหาวิทยาลัย แค่ครึ่งเทอมแรก ผมก็โดนผู้หญิงฟาดหน้ามาไม่ต่ำกว่าห้าครั้งแล้วนี่นา

และนั่นก็ทำให้จอมแก่นพ่นลมหายใจออกมา วางกระเป๋าสัมภาระลงบนโต๊ะอ่านหนังสือ ก่อนกวักมือเรียกผมให้เข้าไปใกล้ พอผมเดินเข้าไปหา จอมแก่นก็ชะโงกหน้ามามองแผลที่มุมปากผมใกล้ๆ ด้วยความที่มันตัวสูงแค่ระดับสายตาผม ทำให้มันต้องเขย่งปลายเท้าเล็กน้อยเพื่อให้เห็นชัดๆ ก่อนจะบ่นพึมพำ
“มุมปากแตกเลยนี่นา ดีนะไม่เยอะ ไม่งั้นหมดหล่อ อดเกี้ยวสาวไปอีกนานแน่”

ฟังดูเหมือนเป็นห่วง แต่จริงๆ แล้วมันกำลังประชดประชันอ้อมๆ

ผมไม่ได้ว่าอะไร ยกยิ้มให้มันเล็กน้อย ก่อนมันจะผละไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้ผมเดินไปนั่งที่เตียงตัวเอง พอมันเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองเรียบร้อย มันก็ไปทรุดนั่งที่เตียงตัวเอง พลางออกปากเรียกผมอีกครั้ง
“มานั่งนี่สิ เดี๋ยวทำแผลให้” จอมแก่นว่าพลางตบเตียง ผมเลยลุกจากเตียงตัวเองไปนั่งบนเตียงมัน ขณะที่มันลุกไปคุ้ยกระเป๋ายากับอุปกรณ์ทำแผลจากชั้นเหนือโต๊ะอ่านหนังสือ

ที่มันมีพวกอุปกรณ์ทำแผล ผมก็ไม่แปลกใจนักหรอก มันน่ะเตรียมพร้อมจะตาย จะไปไหนมาไหนแต่ละทีก็ต้องมีของสำคัญเตรียมติดตัวมาให้ครบ ถึงสุดท้ายจะไม่ได้ใช้ก็ต้องมีติดตัวไว้ มองเผินๆ นิสัยอย่างกับผู้หญิง ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาด้วยนะ ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าแม่ด้วยเถอะถ้ารวมเรื่องที่มันขี้บ่นเข้าไปด้วยอีกอย่างเวลาผมทำอะไรผิดหรือขัดหูขัดตามัน อาจเป็นเพราะมันต้องดูแลบ้านแทนพี่ชายสองคนที่เอาแต่วุ่นวายกับกิจการของตัวเองด้วยล่ะมั้ง มันถึงได้เป็นคนละเอียดอ่อน พิถีพิถัน ใส่ใจชาวบ้านผิดมนุษย์มนาแบบนี้

ถ้ามันเป็นผู้หญิงนี่ก็สเป็คผมเลยเถอะ แต่เสียดายที่มันเป็นผู้ชาย ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ผมคงจะจีบมันไปนานแล้ว เพื่อนก็เพื่อนเถอะ ไม่รอดมือผมหรอก

ผมนั่งมองจอมแก่นพลางคิดอะไรเพลินๆ มือก็ยกขึ้นประคองข้างแก้มที่บวมช้ำขึ้นมาเล็กน้อยไปด้วย ไม่นาน มันก็เดินมานั่งข้างผม เปิดกระเป๋ายา หยิบของที่จำเป็นต้องใช้ออกมา พลางออกปากสั่ง
“ยื่นหน้ามาใกล้ๆ หน่อย”
“ไม่เอาแอลกอฮอล์ล้างแผลนะไอ้จอม มันแสบ”
“ใครเค้าเอาแอลกอฮอล์ล้างแผลกันบ้างล่ะ เค้าเอาไว้ใช้เช็ดทำความสะอาดรอบแผล แผลนายไม่ใช่แผลใหญ่ เดี๋ยวเราเอายาแต้มให้เลย”
จอมแก่นว่า พลางกระเถิบเข้ามาใกล้ผม ยื่นมือที่ถือสำลีชุบยามาแตะที่มุมปากผมเบาๆ ปากก็พึมพำไปด้วย
“นายนี่น้า เราบอกหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่าเที่ยวจีบสาวไปเรื่อย ดูดีๆ ด้วยว่าเค้ามีแฟนหรือยัง หาเรื่องเจ็บตัวตลอด”

นั่นไง เริ่มเปิดฉากบ่นแล้ว แถมเป็นเรื่องที่คาดเดาเองด้วย ผมไม่ได้ถูกแฟนของผู้หญิงที่คุยด้วยอยู่ต่อยสักหน่อย โดนผู้หญิงที่คุยด้วยนี่แหละต่อย ส่วนรายก่อนน่ะใช่ อันนั้นผมไม่รู้ไงว่ามีแฟนอยู่แล้วเลยพลาด แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนักเพราะสายตาเอาแต่จับจ้องใบหน้าของอีกฝ่ายที่อยู่ใกล้ผมเพียงคืบ แล้วผมก็เพิ่งสังเกตเอาตอนนี้นี่เองว่าหน้าของจอมแก่นใสมาก แถมหน้าตาก็ยังดูน่ารัก ผิดกับพี่จอมแสบกับพี่จอมดื้อที่ออกแนวเถื่อนๆ ลิบลับอย่างกับไม่ใช่พี่น้องกัน ทั้งดวงตาที่กลมโตกว่า จมูกโด่งรั้นนั่น ไหนจะริมฝีปากสีชมพูผิดจากริมฝีปากที่ผู้ชายควรมีกัน

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้เป็นที่นิยมของสาวๆ ในคณะลามไปถึงนอกคณะนัก แม่งหล่อเหมือนดารานักร้องเกาหลีไม่พอ ยังน่ารักโคตรๆ อีก ต่างจากผมที่ออกแนวคมๆ ไม่หล่อมาก แต่คารมดี สาวๆ เลยติดเยอะ แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่จู่ๆ ผมก็เห็นมันน่ารักขึ้นมากะทันหัน อะไรไม่ว่า ยิ่งมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมก็ยิ่งเกิดความคิดแปลกๆ ขึ้นมา

น่ารักฉิบหาย... ทำไมมึงไม่เป็นผู้หญิงวะไอ้จอม กูจะได้จีบมึงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย นิสัยก็สเปคกู หน้าตาก็... ก็สเปคกูมั้ง ช่างแม่ง แต่น่ารักฉิบหาย

และเพราะผมเผลอไปคิดว่ามันน่ารัก ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเลยเต้นระทึกขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ยิ่งเห็นมันขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เล็งแผลที่มุมปากผมด้วยสีหน้าจริงจังเพื่อทายา ผมก็เหมือนจะสติหลุด ยกมือตัวเองขึ้นไปสอดเข้าใต้ผมนุ่มของคนตรงหน้า รั้งให้มันเข้ามาใกล้ จอมแก่นขืนตัว ผมเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้แทน ทำให้มันเหลือบสายตามามองผมทันที ก่อนเอ่ยปากทัก
“โรม จะทำอะไร”

เสียงของจอมแก่นเรียกสติผมให้กลับมา ผมสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรู้สึกตัวว่าอีกไม่กี่เซน ปากของผมก็จะสัมผัสกับปากอีกฝ่ายแล้ว อะไรไม่ว่า ปากผมในตอนนี้ยังเผยอยื่นเตรียมจะจูบแล้วด้วยเถอะ

นะ...นี่กูจะไปจูบผู้ชายด้วยกันทำไมเนี่ย! นั่นไอ้จอม เพื่อนมึงด้วยนะ ตั้งสติเดี๋ยวนี้ไอ้โรม!

ผมผละออกห่างจอมแก่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อต มือที่สอดเข้าใต้ผมจอมแก่นเมื่อครู่สั่นระริก ก่อนจะแสร้งโกหกไปเรื่อยเพื่อไม่ให้จอมแก่นรู้ว่าผมคิดจะทำอะไรเมื่อกี้
“ผะ...ผง มีขี้ผงติดผมมึง กูเลยเอาออกให้”
“อ๋อ” จอมแก่นครางรับ มองผมอย่างไม่เชื่อครู่หนึ่งให้ผมได้เลิ่กลั่ก ก่อนจะว่าอย่างไม่ใส่ใจ 
 “ถ้าไม่มีอะไรก็ขยับมาใกล้ๆ จะได้รีบทำแผล เรามีสอบย่อยพรุ่งนื้ ต้องไปอ่านหนังสือ”
พูดมาอย่างนี้ ผมเลยโล่งใจว่ามันไม่ได้เอะใจว่าเมื่อครู่เกือบจะถูกผมจูบ ทว่าพอผมยื่นหน้าไปให้มันทำแผลอีกครั้ง สีหน้าเรียบเฉยของมันก็เจือรอยยิ้มขึ้นมานิดๆ ก่อนที่พวงแก้มใสจะค่อยๆ แดงเรื่อขึ้นมาฉับพลันโดยที่สายตาจับจ้องอยู่ที่แผลมุมปากผมอย่างเดียวเท่านั้น

มึงจะมาอายทำไมตอนนี้ กูใจสั่นไปหมดแล้วเนี่ย!

โอ๊ย หงุดหงิดงุ่นง่าน ไอ้จอม... ไอ้จอมมึง! ทำไมจู่ๆ มึงถึงได้ดูน่ารักขึ้นมาได้วะ บ้าเอ๊ย!

อันที่จริงไม่น่าแปลกใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมใจสั่นกับมัน เป็นมาพักหนึ่งแล้วเถอะ มีอาการมาตั้งแต่หลังจากที่ผมถูกจอมแก่นต่อยโทษฐานสร้างปัญหาตั้งแต่สมัยเรียน ปวช.ด้วยกันแล้ว และเพราะผมต้องไปง้อมันหลังจากเหตุการณ์นั้น ผมก็มองมันพิเศษกว่าเพื่อนคนไหนมาตลอด คือ... ก็ไม่ได้มองว่ามันวิเศษวิโสกว่าไอ้ธารกับไอ้ไม้หรอกนะ เพียงแค่รู้สึกว่ามันเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมไม่อยากให้มันโกรธผม เป็นเพื่อนคนที่ผมแคร์ความรู้สึกมากที่สุด เป็นเพื่อนที่...

...ที่บางครั้งผมก็รู้สึกว่าผมคิดกับมันเกินกว่าเพื่อนไปแล้ว

ตะ...แต่ก็ยังมั่นใจว่าตัวเองยังเป็นผู้ชายแท้ๆ และชอบผู้หญิงอยู่นะ อาจเป็นเพราะสนิทกับมันมากเกินไปเลยเผลอไปคิดแบบนั้น ไอ้การกระทำเมื่อกี้ก็เช่นกัน มันเป็นความหน้ามืดชั่วครู่ ผมไม่ได้ตั้งใจจะจูบมันจริงๆ สักหน่อย!

ผมนั่งตัวแข็ง ปล่อยให้จอมแก่นทำแผลให้โดยไม่พูดอะไรออกมาหลังจากนี้อีก แต่ก็อดแอบมองหน้ามันตลอดเวลาที่มันทำแผลให้ไม่ได้ นานทีเดียวกว่ามันจะทำแผลให้ผมเสร็จแล้วผละออกมา ปากก็ยังบ่นไม่หยุด
“กินของเผ็ดไม่ได้ไปอีกหลายวันแน่นอน ทีหลังอย่าไปมีเรื่องอีกล่ะ เรื่องผู้หญิงเนี่ย เพลาๆ ลงได้แล้ว เจ้าชู้เกินไปแล้วนะเรา ยิ่งโต ยิ่งเจ้าชู้”
ไอ้อาการตื่นเต้นเมื่อครู่ที่ได้เห็นหน้ามันใกล้ๆ หายไปเลย ผมย่นหน้าแล้วพ่นลมหายใจออกมา
“ไม่ได้เจ้าชู้เลย ตอนคุยก็คุยทีละคน แค่เปลี่ยนคนคุยด้วยบ่อยเฉยๆ คนมันไม่ใช่ก็ต้องแยกทาง”
พูดไปอย่างนี้ จอมแก่นเลยกอดอกมองหน้าผมอย่างระอา
“เมื่อไหร่นายจะเลิกปั่นหัวพวกผู้หญิงสักที”
“ไม่ได้ปั่นหัว ก็บอกแล้วว่าไม่ใช่ก็ต้องแยกทาง มึงอย่ามาหาเรื่องด่ากูว่ะไอ้จอม ไปอ่านหนังสือเลยไป”
เห็นมันได้ฤกษ์เปิดฉากบ่น ผมเลยโบกมือไล่ ทว่าจอมแก่นไม่ยอมเดินไป เอาแต่ยืนมองผมอย่างนั้น จนผมชักรำคาญสายตาตำหนิของมัน
“อะไรของมึง ยืนมองอะไรอยู่ ไปอ่านหนังสือได้แล้ว”
จอมแก่นไม่ไป เดินเข้ามาหาผมอีก ก่อนจะถือวิสาสะ เอานิ้วมาจิ้มบนแผลมุมปากผมซะเต็มแรง
“ไอ้ขุนแผนเอ๊ย”
“โอ๊ยไอ้จอม! เจ็บนะเว้ย!” ผมโวยลั่น ยกมือขึ้นประคองมุมปากทันที ก่อนจะตอกมันกลับ “แล้วกูก็ไม่ได้เป็นขุนแผนด้วย กูแค่เลือกมาก มึงอย่าคิดว่าการเลือกคบผู้หญิงสักคนมันเป็นเรื่องง่ายๆ สิวะ ผู้หญิงแม่งหยุมหยิม อะไรนิดอะไรหน่อยก็โวยวาย กูต้องเลือกแบบละเมียดละไมหน่อย”
พูดไปอย่างนี้ จอมแก่นก็กลอกตาเพราะมันไม่ได้เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก แต่ผมกลับได้ยินมันพูดประโยคถัดไปที่หลุดออกจากปากมันเป็นครั้งแรก
“ถ้าคบกับผู้หญิงมันหยุมหยิม ลองคบกับผู้ชายดูมั้ยล่ะ เผื่อจะเข้ากับนายได้ดีกว่าผู้หญิง”
ได้ยินมันพูดอย่างนั้น ผมก็อ้าปากค้างทันใด มันเองก็จ้องหน้าผมนิ่งให้ผมได้ใจเต้น พอได้สติ ก็รีบว่ารนๆ
“มะ...มึงหมายความว่าไงเนี่ย”
“ก็หมายถึงให้นายลองคบกับผู้ชายด้วยกันดูไง ไม่เสียหาย แถมนิสัยผู้ชายส่วนใหญ่ก็ไม่หยุมหยิม ไม่เชื่อก็ลองดูนิสัยเราเป็นตัวอย่าง เราหยุมหยิมกับนายมั้ยล่ะ” มันว่าออกมาหน้าตาย ทำเอาผมเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่

มะ...มันพูดมาอย่างนี้ มะ...หมายความว่ากำลังเชื้อเชิญผมให้จีบมันอยู่หรือเปล่า

ผมเหวอหนัก ใจเต้นระทึก ขณะที่จอมแก่นยังไม่แสดงสีหน้าใดๆ ก่อนมันจะฉีกยิ้มกว้างออกมาให้ผมได้ใจสั่นกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าผมไม่พูดอะไรสักที แล้วก็ทำให้ผมแทบคลั่งเพราะจู่ๆ มันก็เข้ามาใกล้ผมอีกครั้ง ก่อนดึงแก้มผมข้างที่ไม่ได้โดนต่อยบิดไปมาเบาๆ
“ล้อเล่นน่า จะทำหน้าเหมือนเห็นผีไปทำไม ไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวเราไปอ่านหนังสือก่อน นัดติวกับพี่รหัสไว้ ดึกๆ จะกลับมานะ”
แล้วมันก็ผละไปคว้าข้าวของเดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งให้ผมมองไล่หลังมันด้วยสายตาเหม่อลอยราวกับวิญญาณหลุดออกไปจากร่าง

เหม่อลอยอย่างเดียวไม่พอ ยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองที่ถูกมันหยิกไปมาอย่างไร้สติด้วย แถมในหัวก็มีคำพูดของมันลอยวนไปวนมา

‘ก็หมายถึงให้นายลองคบกับผู้ชายด้วยกันดูไง ไม่เสียหาย แถมนิสัยผู้ชายส่วนใหญ่ก็ไม่หยุมหยิม ไม่เชื่อก็ลองดูนิสัยเราเป็นตัวอย่าง เราหยุมหยิมกับนายมั้ยล่ะ’

‘ไม่เชื่อก็ลองดูนิสัยเราเป็นตัวอย่าง เราหยุมหยิมกับนายมั้ยล่ะ’

‘เราเคยหยุมหยิมกับนายมั้ยล่ะ’

หะ...ให้ตาย ผมตีความเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากรู้สึกว่าถูกมันเชิญชวน

ไอ้จอม... อย่ามาทำให้กูสับสนนะ
มึงอย่ามาทำให้กูสับสนตัวเองนะเว้ย!

หงุดหงิดมันขึ้นมาทันที แต่ไม่รู้ทำไม พอผมเริ่มได้สติ มือที่ลูบแก้มตัวเองอยู่กับมือที่ก่อนหน้าใช้สอดเข้าไปใต้ผมของจอมแก่นถึงมาอังอยู่ที่จมูกผมได้ สูดกลิ่นจอมแก่นที่ติดมืออยู่แค่นั้นไม่พอ ยังรีบวิ่งไปล็อคประตูห้อง แล้วกลับมากระโดดขึ้นเตียงจอมแก่น ดึงผ้าห่มมันมากอด สูดกลิ่นหอมของมันจากหมอนและผ้าห่มอยู่คนเดียวอย่างบ้าคลั่ง ได้สติอีกครั้งก็ต้องลุกขึ้นมาทึ้งหัวตัวเองเป็นการใหญ่

กะ...กูจะไปดมกลิ่นมันทำไม แล้วมึงจะมาพูดให้กูหวั่นไหวทำไมเนี่ยไอ้จอม!
รู้ละว่าทำไมกูมีแฟนไม่ได้สักที เป็นเพราะมึงนี่เอง จู่ๆ มาดูน่ารักในสายตากูได้ยังไงวะ เวรเอ๊ย!
------------------------------------------
มาอัพให้แต่หัววัน บอกแล้วว่าตอนพิเศษของสองคนนี้จะสั้นๆ เพราะสองคนนี้มีเรื่องเป็นของตัวเอง เรื่อง 'เจ้าจอมแก่น' นี่ โรมก็เป็นคนบรรยาย เดากันไปว่าใครเป็นเคะ-ใครเป็นเมะ จอมแก่นอาจเป็นเมะก็ได้ อิอิ//โดนตบ เป็นเคะเถอะ ถ้าเป็นเมะนี่ คาดว่าหนูแดงโดนรุมตบแน่นอน ปล่อยให้หน่องจอมแก่นเป็นผู้ชายนวลๆ ไป ฮา
อันนี้ขอถามนอกเรื่องนิดนึงค่ะ เนื่องจากจอมแก่นเป็นตัวละครที่ตอนแรกตั้งใจจะให้เป็นตัวประกอบเฉยๆ แล้วหนูแดงรู้สึกว่าไม่ค่อยมีบทอะไรเท่าไหร่ ออกแนวตัวละครที่ถูกลืมเลือนด้วยซ้ำ แต่ดันมีคนกรี๊ดขึ้นมาเยอะซะอย่างนั้น แถมเชียร์ให้เขียนเรื่องแยกอีก สุดท้ายเลยงอกออกมาอีกเรื่อง ก๊ากกก ตอนนี้เลยอยากรู้ว่าทำไมถึงสครีมจอมแก่นกันคะ แบบว่ามันเหนือความคาดหมาย 555 ถ้าสครีมโรมนี่ยังพอเข้าใจเพราะมีบทเยอะพอสมควร แต่จอมแก่นนี่คืองง แล้วดันมาแรงกว่าโรมด้วยนะ มีเชียร์ให้เคะอีก (ความสครีมเคะแรงมาก จริงๆ แล้วต้องสครีมเมะกันไม่ใช่เรอะ!?)
อยากรู้จริงๆ ค่ะ เล่าให้ฟังกันหน่อย นี่เขียนเองยังไม่ได้สนใจเลยนะ ฮา
ส่วนตอนหน้าก็เป็นตอนพิเศษของสาวน้อยเพียงหนึ่งเดียวของเรา... น้องมายด์นะ หมดจากนี้แล้ว ก็ตามหนังสือเอาเน้อ XD
ปล.อ่านแล้วส่งฟีดแบ็คให้กันหน่อยนะจ๊ะ

[Pittabird]

จอมแก่นเค้าแนวดูแล รักเพื่อน ถึงบทจะน้อยแต่ออร่าเธอแรง (โดยส่วนตัวไม่ชอบเคะแบบนุ่มนิ่ม หรือออกสาว เคะยุคใหม่ต้องสตรอง) จะแยกเรื่องหรือไม่แยกก็ได้ค่ะ แล้วแต่นักเขียนจะมีพล็อตในใจหรือเปล่า  แค่มีตอนพิเศษให้ก็ขอบคุณแล้วค่ะ

ชอบพี่เหนือกับธารมาก หายากที่เคะแก่กว่าและหื่นกว่า  เป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณค่ะ

[Kelvin Degree]

เอาละสิ 555

[mystery Y]

จอมดูมีความอ่อยนะ อิๆ

[yowyow]

 

[winndy]

พี่เหนือหืน..ฮา ตลอด ชอบมาก

[B52]

เอาคนใกล้ตัวนั้นแหละดีแล้ว

[Min*Jee]

จอมแก่นดูเหมาะจะปราบคนแบบโรม เราสัมผัสได้ตั้งแต่วันนั้น ต่ยปุ๊บ มันแบบ เฮ้ยยยยยยยยยย นี่แหละ คุณค่าที่โรมคู่ควร 

[mickeyz.min]

พี่เหนือนี่เลยคำว่าหื่นเลยทุกอย่าง ไม้ใช่แล้วววววว ร้ายกาจมากกกก

[Jessiebier]

 

จอมแก่น♡โรม

[NooDangzz]

[ตัวอย่าง] น้องมายด์ ตอนพิเศษ 5

เอาตัวอย่างมาแปะไว้ก่อนค่ะ ยังบิวท์อารมณ์เขียนไม่ได้ อีก 2-3 วันจะมานะ
ตอนของน้องมายด์จะพูดถึงสาเหตุที่น้องมายด์ไปลากธารไปนอนด้วยจนทำให้พี่เหนือเข้าใจผิดเน้อ ตอนพิเศษที่เหลือก็ไปตามในหนังสือเอานะจ๊ะ
--------------------------------------------

“ไอ้ไม้ มึงทำอะไร”
จู่ๆ ธารก็ตื่นขึ้นมา ทำเอาฉันรีบเก็บโทรศัพท์ที่เพิ่งถ่ายรูปคู่กับมันตอนนอนแทบไม่ทัน
“มะ...ไม่มีอะไร้!” เผลอไปตอบปฏิเสธเสียงสูงด้วย ส่อพิรุธสุดๆ ธารก็หรี่ตามอง แต่ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

ก็ใครจะไปบอกมันล่ะว่าแอบถ่ายรูปมันตอนนอน แถมถอดเสื้ออีกต่างหาก ขืนมันรู้ มีหวังได้จมดินตาย ก็มันชอบถ่ายรูปซะที่ไหน ขนาดถ่ายรูปด้วยกันธรรมดายังลากมันมาถ่ายด้วยยากเลย ถ้าไม่ใช่เจ้เหนือ มันไม่ยินยอมถ่ายด้วยแต่โดยดีหรอก
ดีที่ธารไม่สนใจอะไร แล้วฉันก็เบี่ยงประเด็นได้พอดีเมื่อจู่ๆ โทรศัพท์ก็ส่งเสียงเรียกเข้าข้อความของโปรแกรมแชทหาคู่โปรแกรมหนึ่งที่ฉันสมัครไปเมื่อวานก่อน เลยรีบเปิดเข้าไปดู ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทักมาเป็นภาษาอังกฤษ

‘Hello dear, nice to see you here (สวัสดีจ้ะที่รัก ดีใจที่ได้เจอคุณที่นี่นะ)’

ฉันขมวดคิ้วมุ่น ไม่ใช่ว่าอ่านไม่ออก... อ่านน่ะอ่านออก แต่แปลไม่ถูก พอจับใจความได้เป็นบางคำ แต่ก็ไม่แน่ใจนักว่าที่เข้าใจน่ะมันถูกมั้ย แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญอะไร เพราะปกติแล้ว ฉันไม่คุยกับผู้ชายต่างชาติอยู่แล้ว แบบว่ามันคุยยาก คนละชาติ คนละภาษา ต้องมานั่งเปิดศัพท์ แปลศัพท์อีก น่ารำคาญจะตาย อะไรไม่ว่า บางคนชอบถามด้วยเถอะว่าฉันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

แหม! สวยๆ อย่างนี้ อ่อนหวานอย่างนี้ ก็ต้องผู้หญิงสิยะ! ยังจะมาสงสัยอีก!

ทว่าในจังหวะที่ฉันกำลังจะปิดโปรแกรมแชทนี้ลง อีกฝ่ายก็ส่งข้อความซ้ำมาอีกครั้ง
‘Can we talk? Can we be friend? (ขอคุยด้วยได้มั้ยครับ? เป็นเพื่อนกันได้มั้ย?)’

อะไร! แปลว่าอะไร!?

รำคาญละ ปิดแม่งเลย หากแต่ธารที่นอนอยู่ก็ชะโงกหน้ามาดูหน้าจอโทรศัพท์ด้วยซะก่อน แถมยังถามอีก
“มึงคุยกับใครวะ”
“บ่ะก๊วยก๋า”
“ฮะ?”
“กูหมายถึงฝรั่ง”
“อ๋อ” ธารครางรับ ไม่ได้สนใจฉันอีก ยื่นนิ้วมาจิ้มรูปโปรไฟล์ของฝรั่งคนนั้นที่เป็นรูปตัวการ์ตูนหน้ายิ้มหน้าตาเฉย

ฉันเกือบจะโวยวายอยู่แล้วว่ามาวุ่นวายอะไร ทว่าพอธารกดรูปโปรไฟล์แล้วเข้าไปที่หน้าโฮมเพจของฝรั่งคนนั้น รูปการ์ตูนหน้ายิ้มก็กลายเป็นรูปชายหนุ่มชาวตะวันตกรูปร่างสูงใหญ่ มีหนวดเคราอ่อนๆ และตาสีฟ้า แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับฝรั่งคนนี้หล่อมาก หล่อโคตร หล่อที่สุดในโลกหล้า จากตอนแรกที่ตัดสินใจว่าจะปฏิเสธ ตอนนี้เลยกลายเป็นดึงโทรศัพท์ออกห่างธาร แล้วมานั่งดูรูปคนเดียวอย่างใจจดใจจ่อเป็นวรรคเป็นเวร ทำเอาธารมองด้วยสายตาขุ่นๆ แล้วถามออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นฉันเอาแต่ส่งเสียงอู้อ้าอยู่คนเดียว

“เป็นอะไรของมึงวะไอ้ไม้”
“ไม่ได้เป็นอะไร แค่เห็นผู้แล้ววารีดำเนิน” หลุดปากพูดไปตามเรื่อง ทำเอาธารเบ้หน้าหนักเข้าไปใหญ่ ก่อนจะเมินฉันแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ

ทว่ายังไม่ทันที่ธารจะได้ลุกไป ฝรั่งคนนั้นก็ส่งข้อความมาอีก

‘I’m Martin. What’s about you? (ผมชื่อมาร์ตินนะครับ คุณล่ะชื่ออะไร)‘

อันนี้แปลได้ แต่ปัญหาก็คือ จะตอบว่าชื่ออะไรดีให้ดูอินเตอร์

ไม้นี่ตัดไปได้เลย ฉันทิ้งอดีตไปนานมากแล้วค่ะ ส่วนมายด์นี่... มันก็โอเคอะ แต่ไม่อินเตอร์เลย อีกฝ่ายชื่อมาร์ติน งั้น...ชื่อมาการ์เร็ตแล้วกัน ชื่อเล่นชื่อมาร์กี้ไรงี้

แต่สะกดยังไงล่ะ?

สายตามองไปยังธารทันที ก่อนจะรีบพุ่งไปคว้ามันเอาไว้ก่อนที่มันจะได้หายเข้าไปในห้องน้ำ
“อะไรของมึงอีก” ธารถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ แต่ฉันไม่สนใจแล้ว ยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้ามันรัวๆ
“มึงช่วยกูสะกดชื่อหน่อยสิ มาการ์เร็ตกับมาร์กี้สะกดยังไงวะ”
แทนที่มันจะรีบๆ ช่วยสะกด ฉันจะได้รีบอ่อยผู้ มันดันถามขึ้นมาอีก
“ชื่อใครวะนั่น”
“ชื่อกู”
“มึงชื่อไม้ ไม่ก็มายด์ไม่ใช่หรือไง”
“ตอนนี้กูเปลี่ยนแล้ว จะมีผัวฝรั่งทั้งทีก็ต้องเปลี่ยนให้เข้ากัน มึงก็อย่าลีลาได้มั้ย ช่วยกูสะกดหน่อย” ฉันเริ่มหัวเสียบ้างละ ขณะที่ธารทำหน้าเย้ยหยันสุดชีวิต ก่อนจะว่าออกมาขำๆ
“ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งถูกทิ้งมาเมื่อไม่กี่วันก่อนเองไม่ใช่เหรอวะ นี่แรดจะมีผัวใหม่ละ?”
จู่ๆ ก็พูดแทงใจดำฉันขึ้นมากะทันหัน ทำเอาฉันหันไปยื่นปากใส่ ก่อนตีเข้าที่แขนมันไม่แรงนักทีนึง พร้อมกับขู่เสียงแหลม
“ตกลงมึงจะช่วยสะกดหรือไม่ช่วยฮะ ถ้าไม่ช่วย กูชวดผัวฝรั่ง กูจับมึงทำผัวนะ ไม่อยากได้เมียเพิ่มไปตบตีกับเจ้เหนืออีกคนก็ช่วยสะกดซะที!”

[mystery Y]

รอน้องมาร์กี้นะ ^^

[sunipum]

เป็นเรื่องที่สนุก น่ารักมากๆเลยคะ ขอบคุณนะค่ะ ^^

[kyoya11]

อยากอ่านคู่โรมกับจอมแก่น อยากให้จอมแก่นปั่นหัวโรมเล่น

[nunda]

อร๊ายยยยยย ลุ้นมาก กลัวน้องธารได้ปั๋วเป็นตัวเป็นตน 555
อิพี่เหนือนี่ไม่รู้จะใช้ศัพท์ไหนดีมานิยามความหื่น คือมันเกินหื่นไปแล้วอ่ะ

ส่วนคู่โรมกะจอมแก่น อร๊ายยยยยยย มันกิ๊วก๊าว เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ชวนมโ ชวนจิ้นมาก ><

[่jum]

สำหรับเรา เรื่องของจอมแก่นมันก็มีความเผือกอยากรู้อยู่บ้าง แต่ไม่ได้จริงจังมากนัก

เขียนแยกมาอีกเรื่อง เราก็ดีใจ มีนิยายให้ตามอ่านอีกเรื่อง 

[sang som]

รอน้องมาร์กี้นะ555

[crazydoii]

รออ่านครับ

[Jploiiz]

อิจฉาคนได้ผัวเด็กแบบพี่เหนือจริงๆ