หัวข้อ: 【ช่างใจรัก】♦โหลดEbookและรอบปกติ♦12/11/59

[Memindbucker]

เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ นิสัยพระเอกกับนายเอกแหวกแนวจริงๆไม่ค่อยเคยเห็น
นี่ชอบพี่เหนือมาก เป็นเคะที้แรดไม่มีใครเกินนนนน แต่พี่เหนือก็ดูแลธารดี๊ดี ยอมน้องทุกอย่างเลย
ถ้านี่เป็นธารนี่รักตายเหมือนกัน
ชอบการบรรยายเรื่องมี่เห็นเขาค่อยๆโตมาด้วยกัน เป็นคู่ที่อบอุ่นและฮาตลอดเวลาจริงๆ

[Cloudnine]

อ่านมา3วันแหน่ะ! จบแล้ว
สนุกมากกก ฮาโคตรๆ หื่นมากมาย
พี่เหนือแม่งงง เป็นนายเอกที่หื่นที่สุดในโลกอ้ะ
น้องธารน่ารัก ชอบแบบนี้นะ รักช้าๆแต่รักนานๆ
ได้เห็นการพัฒนาของตัวละครดีค่ะ ชอบๆ

 

[NooDangzz]

น้องมายด์ ตอนพิเศษ 5: มายเนมอีส ‘มาร์กี้’ [1]

อกหักไม่ยักกะตาย ถูกทิ้งก็เป็นเรื่องปกติ โดยเฉพาะถ้าอีกฝ่ายสะกดคำว่า ‘ซื่อสัตย์’ ไม่เป็น!

ไม่อยากจะด่าว่ามันเลวเลย แต่พอเห็นแฟนสุดที่รักที่เพิ่งจะทรานส์ฟอร์มตัวเองไปเป็นแฟนเก่าหลังจากที่ฉันจับได้ว่ามันมีคนอื่นผ่านทางข้อความในเฟซบุ๊ค ฉันก็ไม่รอช้าที่จะบอกเลิกมันทันที แต่ช้ากว่ามันไปนิดนึงค่ะ ตอนมันถูกจับได้และฉันกำลังสอบสวนมันตามขั้นตอนอยู่ มันก็ดันพูดออกมาว่า...

‘เราคงไปด้วยกันไม่ได้แล้ว มายด์ดีเกินไป เราเลิกกันเถอะ’

ไอ้เลว! อย่ามาเอาข้ออ้างว่ากูดีเกินไปมาอ้างเพื่อขอเลิกนะ!

รู้ทั้งรู้ว่ามันอ้าง ทั้งที่น่าจะเอาเหตุผลนี้ตัดใจจากมันได้ แต่ฉันก็ดันทำไม่ได้ง่าย ๆ แสร้งทำตัวลั้นลาอยู่ได้เกือบครึ่งปี ทว่าก็ตัดใจไม่ได้สักที สุดท้ายก็...
“เอ้าไอ้ไม้ มานั่งทำอะไรตรงนี้”

มาหาไอ้ธาร เพื่อนสุดที่รัก ด้วยหวังจะเคลมมันเป็นผัว...

ไม่ใช่สิ ให้มันปลอบใจต่างหาก ไม่ได้มาให้มันปลอบใจอย่างเดียวด้วย ยังแอบสร้างเฟซบุ๊คปลอมของมันขึ้นมาหลังจากถูกบอกเลิก สมมติว่ามันเป็นผัวติ๊ต่างโดยไม่ให้มันกับเจ้เหนือรู้อีก

ก็แบบว่า...กลัวมันจะกระทืบเอาน่ะ สำคัญกว่านั้นคือกลัวเจ้เหนือจะรู้สึกไม่ดี ฉันเลยบอกให้โรมกับจอมแก่นรู้เท่านั้น แล้วก็กะจะเลิกไปเองด้วยถ้าตัดใจจากแฟนเก่าได้

แต่ทว่าทำอย่างนั้นไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร ขนาดเปิดเป็นสาธารณะ แสร้งโพสต์ภาพหวานซึ้งกับธารที่ฉันบังคับมันถ่ายด้วยเมื่อนานมาแล้ว ก็ยังไม่เห็นแฟนเก่ามีปฏิกิริยาอะไร ไม่มีแม้แต่จะมาถามฉันด้วยสักนิดว่าคนในรูปเป็นแฟนใหม่เหรอแต่อย่างใด เห็นแต่อัพรูปตัวเองคู่ผู้หญิงคนใหม่ทุกวี่ทุกวัน

แหม! แคร์กูหน่อยก็ไม่ได้ ใช่ซี่! ได้ใหม่ก็ลืมเก่าแล้วนี่!

ร้ายกว่านั้น ล่าสุดโพสต์รูปจูบปากกันดูดดื่มค่า เห็นแล้วช็อคซีนีม่าไปเลย จิตใจของสาวน้อยช่างบอบบางยิ่งนัก จิตตกไปหลายวัน อาการไม่ดีขึ้นเลยต้องระเห็จมาหาไอ้ธารโดยไม่เกรงกลัวว่าจะถูกมันด่าแต่อย่างใดจนได้

ก็นะ ก่อนจะคบกับผู้ชายคนนี้ ธารมันเตือนแล้วนี่นาว่าผู้ชายคนนี้ไม่จริงใจกับฉัน แต่ทำไงได้ล่ะ ก็ไอ้บ้านั่นทั้งหล่อ ทั้งใจดี ทว่าพอคบไปเรื่อย ๆ ที่แท้ก็แค่หลอกให้เปย์มันเท่านั้นเอง

ฉันนั่งรอธารอยู่หน้าหอด้วยท่าทางซังกะตายหลายชั่วโมง กว่ามันจะเสด็จกลับมา พอเห็นหน้ามันปุ๊บ น้ำหูน้ำตาที่ฉันเก็บกักมานานก็ทะลักไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก ทำเอาธารที่มองหน้าฉันอยู่ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนฉันจะโพล่งออกไป
“ก็ยามไม่ให้กูเข้า มึงจะให้กูไปรอที่ไหนเล่า! ฮือ...!”
“แล้วมึงมาหากูทำไม” ธารถามเสียงเครียด ดูท่าทางจะรู้แล้วล่ะว่าฉันมีปัญหา อะไรไม่ว่า ฉันว่ามันน่าจะอายสายตาคนอื่นด้วยแหละที่จู่ ๆ ฉันก็มาร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรต่อหน้ามันอย่างนี้
“กู...ฮึก... กูโดนไอ้พี่เป้ทิ้ง ฮือ…!” แล้วฉันก็บอกจุดประสงค์ที่โผล่หัวมาหามันออกไป
ธารกลอกตาขึ้นมา พลันว่า
“กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ยเรื่องไอ้พี่เป้อะไรของมึงน่ะ บอกมึงแล้วว่ามันหลอกใช้เงินมึง”

จริงอย่างที่ธารว่า ก็บอกแล้วว่ามันหลอกให้เปย์ เหตุผลจริง ๆ ที่เลิกกันก็ไม่ใช่ว่ามันมีคนอื่นด้วย แต่เป็นเพราะมันมาขอเงินซื้อโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด แล้วฉันไม่มีให้น่ะ เท่านั้นแหละ อีกอาทิตย์นึงให้หลังก็เห็นมันควงผู้หญิงอื่นมาทันที ที่คิดไปว่ามันมีคนอื่นเป็นเพราะฉันไม่อยากจะยอมรับความจริงเท่าไหร่น่ะว่าถูกหลอก

ความจริงก็ไม่ได้ถูกหลอก รู้ว่าเขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอกต่างหาก ธารเตือนเรื่องนี้กับฉันมาตั้งแต่ตอนที่แฟนเก่ามาจีบฉันใหม่ ๆ แล้วล่ะ แต่ฉันไม่ฟังไง เห็นผู้เข้าหา ก็ยอมเปย์ให้หมดหน้าตัก ก็คนมันไม่คิดนี่ว่ายิ่งคบไปเรื่อย ๆ นานวันเข้าก็ยิ่งปอกลอกมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่คิดดูเถอะ เปย์ไปตั้งเยอะ ขาอ่อนพี่เป้ ฉันยังไม่ได้เห็นเลย มากสุดก็แค่กอด จูบก็ไม่มี

สายเปย์แบบนก ๆ ชัด ๆ !

นก มีความหมายว่า ‘พลาด’ พูดง่าย ๆ คือ ‘อดแดรก’ แต่ฉันไม่บอกธารหรอกว่ารายละเอียดเป็นยังไง ดูท่าทางมันน่าจะเข้าใจว่าฉันเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา ก็ให้มันเข้าใจไปแบบนี้แหละ ขืนมันรู้เรื่องราวโดยละเอียด มีหวังโดนมันด่ายันโคตรเหง้าแน่นอน ตอนที่เลิกกันใหม่ ๆ นี่ก็โดนจอมแก่นบ่นมาจนหูชาแล้วนะ ตอนนี้ก็พอเถอะ ไม่อยากโดนตอกย้ำ

เพราะฉันไม่พูดอะไร เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้กระซิก ธารเลยถอนหายใจออกมาเต็มแรง ก่อนจะทำท่าเดินเข้าไปข้างในหอโดยไม่สนใจฉันสักนิด มีพูดทิ้งท้ายไว้เล็กน้อย
“เตือนแล้วไม่ฟัง เรื่องของมึงเถอะ บอกมึงแล้วนี่ว่าถ้าโดนหลอกขึ้นมา อย่ามาร้องไห้ให้กูเห็น กูจะกระทืบซ้ำ ถ้าไม่อยากถูกกระทืบ ก็รีบไสหัวกลับไปเลย”

โอ้โห! นี่มึงเพื่อนกูมั้ยเนี่ย เพื่อนเจ็บมาก็ต้องปลอบใจสิวะ!

ปลอบใจบ้าอะไร พูดจบ ธารก็เดินแท่ด ๆ เข้าไปข้างในหอเลย ทำเอาฉันรีบลุกขึ้นไปคว้ามันแทบไม่ทัน
ก็เกือบจะไม่ทันแหละ คว้าได้แต่ขามันแบบเฉียด ๆ เลยรีบทิ้งตัวนั่งลงไปกองกับพื้นเพื่อไม่ให้มันหลุดมือไปไหนได้ พลันร้องไห้คร่ำครวญเสียงดัง เรียกให้มันอยู่ต่อทันใด

“ฮือ... อยู่กับกูก่อน อย่าทิ้งกูนะ มึงจะทิ้งกูได้ลงคอเลยเหรอ ฮือ...”
ฉันหมายถึงทิ้งเพื่อน แต่คนรอบข้างไม่ได้คิดอย่างนั้น
ก็นะ เห็นคนสวย ๆ มานั่งกอดขาร้องไห้วิงวอนผู้ชายถึงหน้าหอ ใคร ๆ ก็ต้องคิดว่าเป็นผัวเมียกันทั้งนั้นแหละ และมันก็ทำให้ธารตระหนกขึ้นมา มองซ้ายทีขวาทีอย่างรน ๆ ด้วยตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้างมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนมันจะยกขาข้างทีฉันกอดอยู่ขึ้นแล้วออกแรงสะบัด
“ไอ้ไม้! ทำบ้าอะไรของมึงเนี่ย ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!”

ถ้าปล่อย มึงก็หนีกูเข้าหอไปน่ะสิวะ แล้วคิดว่ากูจะตามไปได้มั้ย ดูลุงยามหน้าหอมึงสิ เตรียมจะเอาไม้กระบองมาฟาดหัวกูอยู่แล้วเนี่ย!

ร้องเพลงเรียกร้องความสนใจซะเลย คนมองเยอะ ๆ มันจะได้ไม่กล้าหนี
“ฮึก...ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่าไป ทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้...”
“ไอ้ไม้”
“พนมสองมือขึ้นกราบกรานเธอโปรดอย่าไป มันคงไม่มีประโยชน์ถ้าคนมันหมดใจ ฮือ...”
“ไอ้ไม้! มึงเลิกทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้สักที!”

ในที่สุด ธารก็ทนไม่ไหวจนได้ อย่างที่ฉันบอกว่ามันไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตา พอตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ ก็เกิดเลิ่กลั่กขึ้นมา ฉันเลยใช้โอกาสนี้ต่อรองทันที
“มึงก็อยู่กับกูก่อนสิวะ กูโดนทิ้งมานะ ปลอบใจกูหน่อย เห็นมั้ย กูร้องไห้จนมาสคาราไหลเยิ้มหมดแล้วเนี่ย ฮือ...”
ธารยกมือขึ้นเสยปอยผมที่ปรกหน้าผากอย่างหัวเสีย สบถคำหยาบออกมาอีกสองสามคำ พลันว่า
“เออ ก็ได้ แล้วมึงจะให้กูทำอะไร”
“มึงไปค้างที่หอกูเป็นเพื่อนกูหน่อย กูอยู่คนเดียวไม่ได้ อยู่แล้วมีความเปล่าเปลี่ยวเหงาหัวใจ กูกลัวว่าตัวเองจะคิดสั้น”
พูดไปงั้นแหละ ระดับฉันไม่มีทางคิดสั้นหรอก ฉันจะมาตายเพราะผู้ชายคนเดียวได้ยังไงในเมื่อยังมีผู้ชายอีกทั้งโลกให้เชยชม เพียงแต่ตอนนี้ฉันยังทำใจไม่ได้ก็แค่นั้นแหละ

ธารมองหน้าฉันครู่หนึ่ง ดูท่าอยากจะปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ยอมรับปากโดยดีเมื่อมีเสียงกระซิบกระซาบของคนรอบข้างดังมาให้ได้ยิน
“งั้นมึงก็ลุก ไปรอที่รถ เดี๋ยวกูขึ้นไปเอาเสื้อผ้าแป๊บ”
“ไปตอนนี้เลยมึง ยืมเสื้อผ้ากูก็ได้ เสื้อผ้าผู้ชายกูมี ไม่ใส่แล้ว เสื้อผ้าแฟนเก่า...ก็มี... ฮือ...” พูดแล้ว น้ำตาก็นองหน้าอีกระลอก
ธารดูท่าจะอายที่เห็นฉันไม่หยุดคร่ำครวญ เลยรีบคะยั้นคะยอให้ฉันรีบไปที่รถ ฉันเลยไม่รอช้า ลากมันไปทันที ที่เร่งมันให้รีบไปที่หอฉันก็ไม่ใช่อะไร กลัวว่าถ้าปล่อยให้มันไปเก็บเสื้อผ้า เดี๋ยวมันจะไม่ยอมลงมาน่ะ ก็ไอ้ธารเนี่ย อย่างที่รู้กันว่าถ้าไม่ใช่เจ้เหนือ มันก็จะไม่ค่อยสนเท่าไหร่นัก จริง ๆ แล้วมันก็แคร์เพื่อน แต่ถ้าเป็นเพื่อนที่เตือนแล้วไม่ฟังอย่างฉัน มันคงไม่รอช้าที่จะเทแน่ ๆ การลากมันไปด้วยให้เร็วที่สุดนี่แหละคือการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้ว
 



ลากมันขึ้นรถแจ๊ซมาถึงหอแถวมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ได้ ก็ไม่รอช้าพามันขึ้นห้อง มีอวดกับเพื่อนชะนีกับแก๊งสาวน้อยด้วยกันนิดหน่อยว่าธารเป็นเพื่อน แต่ตอนพูดว่าเป็นเพื่อนน่ะ ไม่ได้ตอบเต็มปากเต็มคำหรอก ทำเป็นกระมิดกระเมี้ยนเขินอายให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าฉันเขินจนไม่กล้าตอบ

ก็แหม จะให้เข้าใจว่าเป็นเพื่อนได้ยังไง ไอ้พวกนี้ก็รู้จักกับแฟนเก่าฉันนี่ เพื่อน ๆ แก๊งเดียวกันทั้งนั้น ให้พวกนางไปพูดกันปากต่อปากจนเข้าหูแฟนเก่าฉันอีกรายว่าฉันมีแฟนใหม่ที่ทั้งเรียนมหาวิทยาลัยดัง ทั้งหล่อ ทั้งเท่ แถมบ้านรวย ยังดีกว่าเป็นไหน ๆ อีกอย่าง พวกนางก็เคยเห็นธารในรูปที่ฉันอัพขึ้นเฟซบุ๊คใหม่แล้วด้วยเถอะ แน่นอนว่าต้องเข้าใจว่าธารเป็นมากกว่าเพื่อนกับฉันอยู่แล้ว ฉันเลยทิ้งท้ายไปอีกนิดว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่โผล่หน้าไปเรียนก็ไม่ต้องแปลกใจนะ คืนนี้อาจจะผ่านศึกสงครามแบบจัดหนัก แม้ว่าเข้าห้องมาแล้ว จะถูกไอ้ธารมันตบกะโหลกเปิดไปทีนึงก็เถอะ

“มึงนี่มันจริง ๆ เลยนะไอ้ไม้ ไหนบอกอกหัก แล้วที่แรด ๆ เมื่อกี้นี้หมายความว่าไง”
“แหม! กูก็ต้องแสดงหน่อยปะ ภาพลักษณ์น่ะภาพลักษณ์ ให้กูเป็นสาวสวยพราวเสน่ห์หน่อยเถอะ นาน ๆ จะได้ควงผู้ชายมาที่ห้องสักที ถึงผู้ชายที่พามาจะเป็นมึงก็เถอะ!”

ธารเบ้หน้าเมื่อได้ยินฉันพูด แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินตรงไปนั่งบนเตียง ทิ้งตัวนอนเอกเขนก คว้าโน่นคว้านี่ที่อยู่บนเตียงฉันมาดูเล่น จนฉันต้องออกปากถาม
“มึงไม่โทรหาเจ้เหนือก่อนเหรอ บอกนางหน่อยสิว่าคืนนี้มานอนเป็นเพื่อนกู”
“โทรศัพท์กูหาย” ธารตวัดหางตามามองฉันอย่างหงุดหงิด ทำให้ฉันรีบคว้าโทรศัพท์ตัวเองออกจากกระเป๋าถือ ส่งให้มันอย่างรวดเร็ว
“เอ้า งั้นก็เอาโทรศัพท์กูโทรไปสิ”
“กูจำเบอร์ไม่ได้” คราวนี้ไม่ใช่แค่หางตาที่มองอย่างหงุดหงิด น้ำเสียงก็หงุดหงิดเถอะ แต่ฉันไม่ได้ฉุกใจคิดอะไร พึมพำบ่นมันขึ้นมา
“คนบ้าอะไรวะจำเบอร์แฟนตัวเองไม่ได้”
“ก็กูจำไม่ได้ แล้วตอนกูจะขึ้นไปเอาเบอร์พี่เหนือที่ห้อง มึงก็ไม่ให้กูขึ้นไป ลากกูมาที่นี่เนี่ย จะให้กูไปเอาเบอร์จากไหนมาโทรวะ”

เอ้า แล้วเป็นความผิดกูเหรอ มึงจำเบอร์แฟนตัวเองไม่ได้ ถ้ากูเป็นเจ้เหนือ กูจะโกรธมึงจริง ๆ !

แต่ก็เอาเถอะ ดูท่าทางจะจำไม่ได้จริง ๆ เพราะเท่าที่รู้มา เวลาไอ้ธารโทรหาเจ้เหนือ มันใช้วิดีโอคอลตลอด กดโทรออกก็ติดต่อได้เลย จำเบอร์ไม่ได้ก็ไม่แปลก ฉันก็ไม่มีช่องทางติดต่อเจ้เหนือด้วยนอกจากเฟซบุ๊คเก่าที่ไม่ใช้แล้ว จะใช้เฟซบุ๊คนั่นส่งข้อความไปบอกเจ้เหนือว่าธารอยู่กับฉันก็ได้แหละ แต่แฟนเก่าฉันมันมีรหัสไง ถ้าเกิดมันเข้าเช็คขึ้นมา แผนฉันที่มโนว่าธารเป็นเด็กใหม่ก็แตกน่ะสิ เรื่องเถอะ ใครจะไปยอมกัน

“งั้นพรุ่งนี้มึงค่อยกลับไปโทรหาเจ้เหนือก็แล้วกัน”
ธารพยักหน้าเออออไป ไม่ได้ใส่ใจที่ฉันพูดนัก ฉันก็เลยหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ในตู้มาโยนให้เมื่อเห็นว่าธารทำท่าเหมือนจะหลับให้ได้
“นี่ ๆ ถ้าจะนอนบนเตียงกู มึงไสหัวไปอาบน้ำก่อนเลย ถึงจะหล่อแต่ตัวเหม็น กูก็ไม่โอเคหรอกนะ”
“รู้แล้วน่า” ธารว่าเสียงเขียว ยอมลุกไปอาบน้ำแต่โดยดี

ฉันก็โหลดโปรแกรมแชทหาเพื่อนหาผู้มานั่งเล่นไปตามเรื่อง ไม่นานนัก ธารก็ออกจากห้องน้ำมาในสภาพนุ่งกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว เดินมาถึงเตียงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กระโดดขึ้นเตียง ผล็อยหลับไปทันที

ได้ยินแว่ว ๆ ว่าช่วงนี้เป็นช่วงสอบของมหาวิทยาลัยมัน สงสัยมันจะอ่านหนังสือโต้รุ่งจนไม่ได้หลับได้นอนล่ะมั้ง ปล่อยให้มันพักไปก็แล้วกัน
 




ธารหลับเป็นตายเลยทีเดียว ฉันเองก็เล่นโปรแกรมแชทนั่นจนเบื่อ เลยไปนั่งส่องเฟซบุ๊คแฟนเก่าเล่น ๆ แต่ดูเป็นความคิดที่ผิดไปสักหน่อยที่พอส่องแล้ว เจอรูปใหม่ของมันกับผู้หญิงคนใหม่ เท่านั้นก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายฉันก็บีบจนเจ็บไปหมด

หน็อย... ไอ้คนอวดเมีย ได้! เดี๋ยวเจอน้องมายด์อวดผัวมั่ง!

ผัวไหน? ก็ธารไง จะใครล่ะ ยืมมาเป็นผัวมโนก่อนแป๊บนึง ไหน ๆ มึงก็ไม่ใส่เสื้อนอนละ แถมอยู่บนเตียงเดียวกับกูอีก เอาให้พวกมันเข้าใจผิดไปเลยแล้วกันว่าเราได้เสียกันแล้ว

ฉันไม่รอช้า ยกโทรศัพท์ในมือขึ้นมารัวชัตเตอร์ถ่ายรูปคู่กับธารทันที กว่าสิบกว่าภาพที่ถ่ายไป ไม่ว่าจะมองมุมไหน ยังไงก็ชวนให้เข้าใจผิดว่าเพิ่งผ่านกิจกรรมเพิ่มเหงื่อกันมาหมาด ๆ

ฉันนั่งเลือกรูปอย่างอารมณ์ดี ในใจหมายมั่นว่าถ้าแฟนเก่ามาเห็นจะต้องแน่นอกเหมือนฉันแน่ พลันลงมือแต่งรูปโดยไว แล้วจัดการโพสต์ขึ้นเฟซบุ๊คใหม่ของตัวเอง ไม่ลืมจะแท็กเฟซบุ๊คปลอมของไอ้ธารด้วย

ทว่าจังหวะที่โพสต์รูปนั้น ธารก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี
“ไอ้ไม้ มึงทำอะไร”
ฉันรีบเก็บโทรศัพท์ที่ลงแทบไม่ทัน
“มะ...ไม่มีอะไร้!” เผลอไปตอบปฏิเสธเสียงสูงด้วย ส่อพิรุธสุดๆ ธารก็หรี่ตามอง แต่ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

ก็ใครจะไปบอกมันล่ะว่าแอบถ่ายรูปมันตอนนอน แถมเอาไปโพสต์มโนเป็นตุเป็นตะอีกต่างหาก ขืนมันรู้ มีหวังได้ถูกมันเหยียบจมดินตาย ก็มันชอบถ่ายรูปซะที่ไหน ขนาดถ่ายรูปด้วยกันธรรมดายังลากมันมาถ่ายด้วยยากเลย ถ้าไม่ใช่เจ้เหนือ มันไม่ยินยอมถ่ายด้วยแต่โดยดีหรอก ยิ่งรูปที่แอบถ่ายมันเมื่อกี้เป็นรูปชวนเข้าใจผิดด้วย ไม่ต้องถามก็รู้เลยว่าจะโดนมันยำฝ่าเท้าให้แบบจัดหนักแค่ไหน

ดีที่ธารไม่สนใจอะไร แล้วฉันก็เบี่ยงประเด็นได้พอดีเมื่อจู่ๆ โทรศัพท์ก็ส่งเสียงเรียกเข้าข้อความของโปรแกรมแชทหาคู่ก็ดังขึ้น ฉันเลยรีบเปิดเข้าไปดูเพื่อหนีสายตาจ้องจับผิดของธาร ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทักมาเป็นภาษาอังกฤษ

‘Hello dear, nice to see you here (สวัสดีจ้ะที่รัก ดีใจที่ได้เจอคุณที่นี่นะ)’

ฉันขมวดคิ้วมุ่น ไม่ใช่ว่าอ่านไม่ออก... อ่านน่ะอ่านออก แต่แปลไม่ถูก พอจับใจความได้เป็นบางคำ แต่ก็ไม่แน่ใจนักว่าที่เข้าใจน่ะมันถูกมั้ย แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญอะไร เพราะปกติแล้ว ฉันไม่คุยกับผู้ชายต่างชาติอยู่แล้ว แบบว่ามันคุยยาก คนละชาติ คนละภาษา ต้องมานั่งเปิดศัพท์ แปลศัพท์อีก น่ารำคาญจะตาย อะไรไม่ว่า บางคนชอบถามด้วยเถอะว่าฉันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

แหม! สวยๆ อย่างนี้ อ่อนหวานอย่างนี้ ก็ต้องผู้หญิงสิยะ! ยังจะมาสงสัยอีก!

ทว่าในจังหวะที่ฉันกำลังจะปิดโปรแกรมแชทนี้ลง อีกฝ่ายก็ส่งข้อความซ้ำมาอีกครั้ง
‘Can we talk? Can we be friend? (ขอคุยด้วยได้มั้ยครับ? เป็นเพื่อนกันได้มั้ย?)’
อะไร! แปลว่าอะไร!?
รำคาญละ ปิดแม่งเลย หากแต่ธารที่นอนอยู่ก็ชะโงกหน้ามาดูหน้าจอโทรศัพท์ด้วยซะก่อน แถมยังถามอีก
“มึงคุยกับใครวะ”
“บ่ะก๊วยก๋า”
“ฮะ?”
“กูหมายถึงฝรั่ง”
“อ๋อ” ธารครางรับ ไม่ได้สนใจฉันอีก ยื่นนิ้วมาจิ้มรูปโปรไฟล์ของฝรั่งคนนั้นที่เป็นรูปตัวการ์ตูนหน้ายิ้มหน้าตาเฉย

ฉันเกือบจะโวยวายอยู่แล้วว่ามาวุ่นวายอะไร ทว่าพอธารกดรูปโปรไฟล์แล้วเข้าไปที่หน้าโฮมเพจของฝรั่งคนนั้น รูปการ์ตูนหน้ายิ้มก็กลายเป็นรูปชายหนุ่มชาวตะวันตกรูปร่างสูงใหญ่ มีหนวดเคราอ่อนๆ และตาสีน้ำตาลอ่อน แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับฝรั่งคนนี้หล่อมาก หล่อโคตร หล่อที่สุดในโลกหล้า จากตอนแรกที่ตัดสินใจว่าจะปฏิเสธ ตอนนี้เลยกลายเป็นดึงโทรศัพท์ออกห่างธาร แล้วมานั่งดูรูปคนเดียวอย่างใจจดใจจ่อเป็นวรรคเป็นเวร ทำเอาธารมองด้วยสายตาขุ่นๆ แล้วถามออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นฉันเอาแต่ส่งเสียงอู้อ้าอยู่คนเดียว

“เป็นอะไรของมึงวะไอ้ไม้”
“ไม่ได้เป็นอะไร แค่เห็นผู้แล้ววารีดำเนิน” หลุดปากพูดไปตามเรื่อง ทำเอาธารเบ้หน้าหนักเข้าไปใหญ่ ก่อนจะเมินฉันแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ

ทว่ายังไม่ทันที่ธารจะได้ลุกไป ฝรั่งคนนั้นก็ส่งข้อความมาอีก

‘I’m Martin. What’s about you? (ผมชื่อมาร์ตินนะครับ คุณล่ะชื่ออะไร)‘
อันนี้แปลได้ แต่ปัญหาก็คือ จะตอบว่าชื่ออะไรดีให้ดูอินเตอร์

ไม้นี่ตัดไปได้เลย ฉันทิ้งอดีตไปนานมากแล้วค่ะ ส่วนมายด์นี่... มันก็โอเคอะ แต่ไม่อินเตอร์เลย อีกฝ่ายชื่อมาร์ติน งั้น...ชื่อมาการ์เร็ตแล้วกัน ชื่อเล่นชื่อมาร์กี้ไรงี้

แต่สะกดยังไงล่ะ?

สายตามองไปยังธารทันที ก่อนจะรีบพุ่งไปคว้ามันเอาไว้ก่อนที่มันจะได้หายเข้าไปในห้องน้ำ
“อะไรของมึงอีก” ธารถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ แต่ฉันไม่สนใจแล้ว ยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้ามันรัวๆ
“มึงช่วยกูสะกดชื่อหน่อยสิ มาการ์เร็ตกับมาร์กี้สะกดยังไงวะ”
แทนที่มันจะรีบๆ ช่วยสะกด ฉันจะได้รีบอ่อยผู้ มันดันถามขึ้นมาอีก
“ชื่อใครวะนั่น”
“ชื่อกู”
“มึงชื่อไม้ ไม่ก็มายด์ไม่ใช่หรือไง”
“ตอนนี้กูเปลี่ยนแล้ว จะมีผัวฝรั่งทั้งทีก็ต้องเปลี่ยนให้เข้ากัน มึงก็อย่าลีลาได้มั้ย ช่วยกูสะกดหน่อย” ฉันเริ่มหัวเสียบ้างละ ขณะที่ธารทำหน้าเย้ยหยันสุดชีวิต ก่อนจะว่าออกมาขำๆ
“ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งถูกทิ้งมาไม่ใช่เหรอวะ นี่แรดจะมีผัวใหม่ละ?”

จู่ๆ ก็พูดแทงใจดำฉันขึ้นมากะทันหัน ทำเอาฉันหันไปยื่นปากใส่ ก่อนตีเข้าที่แขนมันไม่แรงนักทีนึง พร้อมกับขู่เสียงแหลม
“ตกลงมึงจะช่วยสะกดหรือไม่ช่วยฮะ ถ้าไม่ช่วย กูชวดผัวฝรั่ง กูจับมึงทำผัวนะ ไม่อยากได้เมียเพิ่มไปตบตีกับเจ้เหนืออีกคนก็ช่วยสะกดซะที!”
“อะไรของมึงวะ” ธารบ่นพึมพำ แต่ก็ยอมพิมพ์ชื่อภาษาอังกฤษให้ฉันแต่โดยดี

พิมพ์เสร็จก็ส่งคืน ฉันรอมาร์ตินตอบอยู่ครู่หนึ่ง อีกฝ่ายก็พิมพ์เป็นภาษาไทยแบบคาราโอเกะกลับมา

‘Yin dee tee dai roo chak krab (ยินดีที่ได้รู้จักครับ)’

เอ้า! รู้ภาษาไทยนี่หว่า คราวนี้ก็หวานหมูเลยค่ะ คุยได้สะดวก ไม่ต้องพึ่งสกิลภาษาอังกฤษของไอ้ธารมันละ

“มึงจะไปไหนก็ไปไป๊ กูจะคุยกับว่าที่ผัว” ได้ทีก็ออกปากไล่ไอ้ธารทันที
ธารก่นด่าฉันกระปอดกระแปดแล้วก็หายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้ฉันนั่งคุยกับมาร์ตินเพียงลำพัง
 



บอกเลยว่าไม่ได้นอน... คุยกับผู้ฝรั่งจนไม่ได้หลับได้นอน แชทกันจนสว่างคาตา ขนาดไอ้ธารตื่นมาตอนเที่ยง ฉันยังคุยกับมาร์ตินไม่หยุดเลย แหม ก็มาร์ตินทั้งหล่อ ทั้งสุภาพ ขนาดบอกไปตามตรงว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ เขายังคุยกับฉันต่อ แถมยังชมฉันว่าสวยไม่หยุด อย่างนี้จะไม่ให้อยากคุยด้วยได้ยังไง

อยากรู้ล่ะสิว่าพ่อหนุ่มมาร์ตินเป็นใคร เดี๋ยวสรุปให้ฟังก่อน มาร์ตินเนี่ย เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย - อเมริกัน อายุอานามได้สิบเก้าปี อ่อนกว่าฉันตั้งสองปีแน่ะ นางเพิ่งกลับมาจากอเมริกาหมาด ๆ และเพิ่งจะเข้าเรียนปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยเดียวกับฉัน พูดไทยได้แต่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ส่วนที่เห็นเล่นแอพฯ หาคู่นี้ก็เพราะอยากจะหาเพื่อน

คือ... มันก็เป็นโปรแกรมแชทที่เอาไว้หาเพื่อนนั่นแหละ แต่ฉันเรียกว่าโปรแกรมแชทหาคู่เพราะจุดประสงค์ฉันมันเป็นแบบนั้นน่ะ ซึ่งโปรแกรมนี่มันแสดงระยะทางเพื่อนที่อยู่ใกล้กับจุดที่เราอยู่ให้เห็น มาร์ตินก็เลยมาเจอกับฉัน

คราวนี้คุยกันถูกคออย่างเดียวไม่พอ มาร์ตินยังอยากจะเจอฉันด้วย สถานที่แรกที่เรานัดกันก็คือโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ฉันเลยตกปากรับคำอย่างไม่รีรอ ทว่าจะให้ฉันไปคนเดียว มันก็อันตรายใช่มั้ยล่ะ

อันตรายกับสาวน้อยแสนบอบบางอย่างฉันเพราะมาร์ตินอาจจะทำมิดีมิร้ายฉันได้น่ะเหรอ? หึ... เปล่า อันตรายสำหรับมาร์ตินต่างหาก ฉันล่ะกลัวจะอดใจไม่ไหว จับมาร์ตินยัดเยียดตำแหน่งสามีให้เหลือเกิน

ด้วยความที่กลัวใจตัวเองเพราะตอนที่คุยกับมาร์ติน ฉันดันไปแอ๊บไว้ว่าเป็นสาวน้อยแสนบอบบางไว้ซะเยอะ สุดท้ายก็เลยต้องลากธารที่บ่นอยากจะกลับห้องไปเป็นเพื่อนจนได้ ไม่ใช่ให้มันไปคอยห้ามนะ ไปให้มันช่วยแปลให้เผื่อว่าฉันกับมาร์ตินจะสื่อสารกันผิดพลาดถึงมาร์ตินจะพูดไทยได้ก็เถอะ แต่เพื่อความชัวร์ เผื่อมีชวนขึ้นห้องอิ๊อ๊ะ จะได้ไม่พลาด

ธารมันก็ไม่ยอมไปด้วยหรอกตอนแรก แต่พอเห็นฉันบีบน้ำหูน้ำตา มันก็ยอมตามมาด้วยอย่างไม่มีทางเลือก ส่วนตอนนี้มันก็ทำหน้าบูดไปแล้วระหว่างที่ฉันนั่งรอมาร์ตินมาตามนัด ฉันก็ไม่สนใจมันหรอก เอาแต่ส่องกระจกเช็คความเรียบร้อยของตัวเอง เมื่อเห็นว่าสวยเข้าที่แล้ว สายตาก็ปราดมองหามาร์ตินทันที ก่อนจะเบิกตาโพลงจนปลายขนตาปลอมกระแทกเปลือกตาเมื่อเห็นร่างสูงของหนุ่มชาวตะวันตกเดินตรงเข้ามา พลางมองหาฉันเป็นการใหญ่

อะ...โอ้ว! แม่เจ้า! หล่อมาก! ในรูปว่าหล่อแล้ว ตัวจริงนี่หล่อกว่ามาก หล่อบาดตาบาดใจ หล่อไม่เผื่อแผ่ใคร ชะนี เก้ง กวางรอบข้างคือโฟกัสไปที่นางคนเดียว

หูย... น้ำลายไหลหนักมาก ไอ้ธาร ขอกระโถนมารองน้ำลายหน่อยซิ!

ผิดสิ! ต้องทำตัวให้สมเป็นกุลสตรีต่างหาก อุตส่าห์ไปคุยไว้แล้วว่าเป็นคนขี้อายหนักมาก แถมเรียบร้อยมาก เอากระถงกระโถนมา เดี๋ยวได้รู้ตัวตนที่แท้จริงกันพอดี

“เหยื่อมึงมาแล้วนั่น” ธารที่เห็นมาร์ตินเหมือนกันว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงเนือย ๆ ส่วนฉันก็หันไปถามมันเร็ว ๆ
“ไอ้ธาร กูสวยหรือยังวะ”
“เออ” ธารกระแทกเสียงให้ฉันหันไปมอง หน้าตามันบอกชัดเจนเลยว่าตอบส่ง ๆ ไปงั้น

แต่ฉันไม่สนใจแล้วล่ะ นอกจากโบกมือขึ้นทักทายมาร์ตินนิด ๆ เมื่อเขาปรายตามาทางฉันพอดี
“Hi, Margie (ไงมาร์กี้)” ทักซะเสียงดังด้วย ทำเอาทุกสายตาหันมามองฉันอย่างอิจฉาทันที
หึ ก็นี่แหละนะ สวยมาก แถมท่ายากเยอะ ผู้จะติดก็ไม่แปลก
“ไฮมาร์ติน” ฉันก็ทักทายกลับ

มาร์ตินยกยิ้ม แล้วเดินตรงมาหา ก่อนจะถามไปตามเรื่อง
“Nice to meet you in real. How are you? (ดีใจจังที่ได้เจอตัวจริง สบายดีมั้ยครับ)” ถามไปก็ยิ้มไป รอยยิ้มนี่บาดใจสุด ๆ แต่...

โอ้โห มึงพูดอะไรเร็วขนาดนั้น กูฟังแทบไม่ทันเลยเนี่ย ดีนะฟังประโยคหลังออก เลยรีบตอบกลับไปด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงไทยน่ารักกรุบกริบตามแพทเทิร์นที่เรียนมาตั้งแต่เด็ก

“แอมฟาย แต๊งกิ้ว แอนด์ยู้?”
“I’m good. Thank you (ดีครับ ขอบคุณที่ถามนะ)”
“แต๊งกิ้วทีชเช่อร์”

อะ...อันนี้เผลอพูดด้วยความจำแม่นและคุ้นเคย ทำเอาธารที่นั่งทำหน้าเซ็งอยู่หันมามองฉันด้วยสายตาระอา แล้วก็หันหนีไปอีกฝั่งทันที

มึงนี่จะช่วยกูแก้ต่างหน่อยก็ไม่ได้ ใช่ซี่! ภาษาอังกฤษกูไม่แข็งแรงเหมือนมึงนี่ เดี๋ยวเถอะนะ ถ้ากูพลาดฝรั่งล่ะก็ จะจับมึงทำผัวจริง ๆ !

ดีที่มาร์ตินไม่ถือสา พอเห็นฉันพูดตอบกลับไปอย่างนั้นก็หัวเราะร่วน พลันทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“มาร์กี้นี่ตลกดีนะครับ”

โอ๊ะ! พูดไทยชัดแจ๋วเลยค่า รู้อยู่แล้วล่ะว่าพูดไทยได้ ไม่อย่างนั้นจะพิมพ์ภาษาไทยแบบคาราโอเกะมาได้เหรอ

ว่าแต่ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรกยะ จะมาไฮมาเฮยอะไร!

[NooDangzz]

น้องมายด์ ตอนพิเศษ 5: มายเนมอีส ‘มาร์กี้’ [2]

หงุดหงิดไปนิด แต่ช่างเถอะ หล่อคือให้อภัยได้ อีกอย่าง ฉันต้องสำรวมกิริยามารยาทให้สมกับเป็นกุลสตรีไทย จะมาโวยวายเสียงดังเหมือนตอนคุยกับเพื่อนนี่ไม่ได้ค่ะ ฝรั่งจะได้ตกอกตกใจหมด

ทักทายกับฉันเสร็จ มาร์ตินก็หันไปทักทายกับธาร ธารพูดภาษาอังกฤษได้คล่องปรื๋อ สำเนียงอะไรก็ไม่ได้ดีนักหรอก แต่ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวกับคนที่ไม่เคยไปเรียนเมืองนอกเมืองนาอย่างมัน แถมเมื่อก่อนยังเป็นไม้เบื่อไม้เมากับภาษาอังกฤษด้วย เรียกได้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา ธารมันพยายามเพื่อเจ้เหนือมากเลยทีเดียว

แต่ก็ช่างหัวมันค่ะ ไม่ใช่เวลาจะมาสนใจรักแท้ทำได้ทุกอย่างของเพื่อน ที่ต้องสนใจคือฝรั่งตรงหน้าต่างหาก ขณะที่มาร์ตินทักทายกับธารเสร็จ ก็ถามขึ้นมาเป็นภาษาไทยหน้าตาเฉย

“นี่ your boyfriend เหรอมาร์กี้”
ฉันถึงกับสะดุ้ง คนสะดุ้งกว่าคือธาร ก่อนที่ฉันจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“โน ๆ จัสท์เฟรนด์ค่ะมาร์ติน มาร์กี้ยังไม่มีแฟนค่ะ โนบอยเฟรนด์น่ะ อันเดอร์สแตนด์?”
มาร์ตินพยักหน้ารับ ส่งยิ้มหวานให้
“ไอก็นึกว่าธารเป็นบอยเฟรนด์”
“อู๊ย บอยฟงบอยเฟรนด์อะไรกัน ไม่มี้!” เผลอปฏิเสธเสียงสูงไปซะได้ ท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อยตามฉบับสาวหวานหายไปในเสี้ยววินาที ก่อนจะรีบกลับมาสำรวมท่าทีอีกครั้งเมื่อเห็นว่าถูกสายตาเหนื่อยหน่ายของธารจ้องมอง

ดีที่มาร์ตินโพล่งขึ้นเรียกความสนใจไปอีกครั้ง ฉันถึงได้หลุดจากสายตาปรามาสของธารมาได้
“ว่าแต่มาร์กี้ตัวจริงไม่ค่อยเหมือนในรูปเลยนะครับ”
“จะไปเหมือนได้ไง ก็มันแต่งรูปซะเกินตัวจริงขนาดนั้น” ไม่ทันจะได้ตอบ ธารก็ว่าอุบอิบขึ้นมาแล้ว ฉันเลยกระทุ้งศอกเข้าสีข้างมันเต็ม ๆ เพื่อให้มันเงียบปาก
มันหันหน้ามามองฉันตาขวางนิดนึง ส่วนฉันก็รีบแก้ต่างเป็นพัลวัน
“คือ...กล้องมันไม่ค่อยดีน่ะค่ะ ถ่ายออกมาแล้ว ภาพมันมัว ๆ สงสัยวันหลังคงต้องไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ละ” แล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อนไปตามเรื่อง

รูปมัวบ้าบออะไรล่ะยะ! แต่งรูปซะฟุ้งขนาดนั้น ใช้แอพฯ แต่งรูปล้วน ๆ เลยเถอะ

“มึงโดนเทแน่”
ไอ้บ้าธารก็พูดขึ้นมาไม่ได้รู้จังหวะ ฉันเลยกระทุ้งศอกตามไปอีกทีด้วยกลัวว่ามาร์ตินจะได้ยิน หากทว่ามาร์ตินก็พูดในสิ่งที่ฉันไม่ได้คาดคิดขึ้นมา
“แต่ไอว่าตัวจริงยูดูดีกว่าในรูปนะ... สวย”

ขยี้หูแทบไม่ทัน กลัวว่าจะฟังผิดว่ามาร์ตินพูดอะไร แต่เหลือบไปเห็นสีหน้าธารที่เบ้หน้าเหยเกใส่แล้ว ดูท่าจะฟังไม่ผิด
“ตะ...แต๊งค์กิ้วเวรี่มัช” ตอบไปด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยนสุด ๆ ทว่าในใจนี่ระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำไปแล้ว

ธารคงจะหมั่นไส้ จู่ ๆ ก็ลุกพรวดขึ้นมาซะอย่างนั้น
“มึงได้เพื่อนใหม่แล้ว กูกลับหอก่อนแล้วกัน มะรืนนี้กูมีสอบอีกตัว”
ฉันรีบคว้ามันไว้แทบไม่ทัน ทำเอาธารทรุดลงนั่งดังเดิมอีกระลอก
“อย่าเพิ่งไปสิวะ อยู่เป็นเพื่อนกูก่อน” แล้วก็กระซิบกระซาบข้างหูมัน
“จะให้กูอยู่เป็นก้างขวางคอมึงทำไม”

ก็พูดถูกของมัน ฉันก็ไม่อยากให้มันอยู่คอยส่งสายตาน่ารำคาญระหว่างที่ฉันก้อร่อก้อติกกับมาร์ตินนักหรอก แต่ต้องไม่ใช่วันแรกที่ฉันได้เจอกับมาร์ตินสิยะ! ถ้าเกิดฉันหลุดแอ๊บแตกขึ้นมาก่อนจะได้จิ้มพริกจิ้มเกลือกับฝรั่ง มันจะได้ช่วยเตือน ๆ ได้ทัน

แต่ไม่ต้องพูด ธารก็คงรู้แล้วล่ะว่าฉันให้มันอยู่ด้วยทำไมเมื่อมาร์ตินเริ่มร่ายยาวถึงรายการเที่ยวที่ฉันรับปากกับเขาว่าจะพาไปทัวร์โดยที่ไม่ได้ปรึกษาธารเลยสักนิด

สรุปเลยกลายเป็นว่า วันนั้นฉันเป็นไกด์ให้มาร์ตินทัวร์ละแวกมหาวิทยาลัย และตะลอนยาวไปยังบรรดาผับในซอยข้างมหาวิทยาลัยด้วย ธารที่ถูกลากมาแบบไม่เต็มใจเลยต้องนอนค้างที่หอฉันอีกคืน วันใหม่ถึงได้กลับไปหอตัวเองเพราะมันมีสอบในวันรุ่งขึ้น ฉันก็อยากจะรั้งมันไว้อยู่หรอก แต่ดูท่าทางแล้ว ถ้าไม่ยอมปล่อยมันไป มันคงไม่รีรอที่จะกระทืบฉันโชว์ฝรั่งเป็นอะเมซิ่งไทยแลนด์แน่นอน

ทว่ามันกลับไปก็ดี ตอนนี้ฉันไม่จำเป็นต้องให้มันคอยเตือนแล้วล่ะว่าต้องระมัดระวังมารยาท ก็ตอนนี้น่ะฉันพอจะคุ้นเคยกับการวางตัวแบบนี้แล้วน่ะสิ มิหนำซ้ำ มาร์ตินยังเชื่อสนิทใจด้วยนะ ว่าฉันน่ะ...

“มาร์กี้นี่เรียบร้อยจังนะครับ ตอนแรกไอนึกว่ายูจะเป็น party girl ซะอีก”
“แหม ไม่หรอกค่ะ ปกติแล้วไอไม่ค่อยเที่ยวหรอก เพราะยูบอกว่าอยากลองเที่ยวผับเมืองไทยหรอกนะ ไอถึงมากับยูด้วย”
จีบปากจีบคอว่า ตอนนี้เรียกแทนตัวเองว่าไอ เรียกแทนมาร์ตินว่ายูตามเขาไปแล้วเรียบร้อย และที่ฉันบอกว่ามาร์ตินอยากลองเที่ยวผับเมืองไทยน่ะ อันนี้ฉันไม่ได้พูดไปเอง ไม่ได้ชวนเขาก่อนด้วย เขาเป็นคนเสนอ ฉันก็เลยจัดการพาทัวร์ไปทั่วทั้งละแวกมหาวิทยาลัยของธาร ทั้งมหาวิทยาลัยของฉัน สำหรับคืนนี้ เราก็มาแถวถนนข้าวสารที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวชื่อดังของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่ชอบตระเวนราตรี

มาร์ตินดูร่าเริงเป็นพิเศษที่เห็นเชื้อชาติคล้าย ๆ ตัวเองเต็มไปหมด ส่วนฉันก็หูตาแพรวพราวเลยค่า ฝรั่งหล่อบอกต่อด้วยละลานตาไปหมด อยากจะเข้าไปแกล้งเมาแล้วเต้นนัวเนียมั่วนิ่มลวนลามเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้ในเมื่อมีมาร์ตินอยู่ตรงนี้ ได้แต่นั่งกระมิดกระเมี้ยน วางท่าเสมือนสาวน้อยไร้เดียงสาที่ไม่เคยมาผับชนิดที่ผู้คนเต้นกันหูดับตับไหม้อย่างนี้มาก่อน

“มาร์กี้ไม่สนุกเหรอ ยูดูไม่ค่อยร่าเริงเลย” มาร์ตินที่โยกซ้ายทีขวาทีไปตามจังหวะดนตรีร้องถามฉันเมื่อเห็นฉันเอาแต่ยืนนิ่ง
“คือ...ไอไม่ค่อยได้มาที่ที่คนเยอะ ๆ แบบนี้น่ะ เลยไม่ค่อยคุ้นที่”

ใช่ที่ไหนล่ะ ภาพตอนเมาหัวราน้ำ กอดโถส้วมอ้วก หรือตอนเมาแล้วแอ๊วผู้ชายไปเรื่อยฉายขึ้นมาในหัวเป็นฉาก ๆ เลย แต่ถ้ามาร์ตินรู้ว่าฉันคุ้นเคยกับสถานที่แบบนี้ แล้วก็ไม่ใช่สาวน้อยใสซื่อ มีหวังคงได้หนีเตลิดแน่

การแอ๊บแบ๊วเรื่อยเปื่อยของฉันดำเนินไปอย่างราบรื่น หากแต่มันเริ่มไม่ราบรื่นเมื่อพอเริ่มดึก ผู้คนเริ่มคึกคักเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ จากตอนแรกที่สนุกกับการนั่งมองมาร์ตินเฉย ๆ ตอนนี้ก็ชักจะไม่สนุกละเมื่อเริ่มมีผู้หญิงบางคนเข้ามาเต้นกระแซะมาร์ตินเป็นการใหญ่

หน็อย นังพวกนี้ เดี๋ยวแม่ก็จระเข้ฟาดหางเรียงตัวซะหรอก!

หมั่นไส้แรงแต่ก็ต้องเก็บอาการ เดี๋ยวมาร์ตินจะตกใจ แต่เหมือนมาร์ตินจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ ก่อนจะถอยห่างจากผู้หญิงพวกนั้น เดินเข้ามาใกล้ ๆ ฉันแล้วกระซิบที่ข้างหู

“ไม่ต้องห่วง ไอไม่ไปยุ่งกับคนอื่นหรอก วันนี้ไอมาเดทกับยูนี่”
ฉันถึงกับยิ้มกว้าง จริง ๆ ไม่ได้คุยกันแต่แรกว่ามาเดท แค่ตกลงกันว่าจะมาเที่ยวกันตามประสาเพื่อนเฉย ๆ ทว่าพอสถานการณ์มันพลิกแบบนี้ ฉันก็แทบจะกระโดดจูบมาร์ตินทันใด

ไม่... ไม่แค่จูบด้วย จะลากเข้าห้องน้ำแล้วยัดเยียดความเป็นภรรยาให้

แต่เอาไว้ก่อน เดี๋ยวตกใจจนหนีกลับบ้าน สุดท้ายก็ได้แต่กระมิดกระเมี้ยนทำทีเป็นเขินอายตามเคย

ส่วนตอนนี้ มาร์ตินไม่ปล่อยให้ฉันนั่งมองเฉย ๆ แล้วล่ะ ลากฉันไปเต้นด้วย ฉันก็ทำเป็นบอกว่าเต้นไม่เป็น แต่พอดนตรีมาเท่านั้นแหละ เผลอใส่ไม่ยั้งไปเหมือนกัน มาร์ตินดูสนุกกว่าเดิมที่เห็นฉันให้ความร่วมมือ ทุกอย่างดำเนินไปคล้ายว่าจะดีถ้าหากว่าจู่ ๆ เขาไม่ถูกใครบางคนเซมาชนเข้า

“Ouch! What the fuck!? (โอ๊ย! อะไรวะเนี่ย!)”
ฝรั่งหน้าตาเมาได้ที่คนนึงร้องลั่นเมื่อหันมาเห็นมาร์ติน มาร์ตินรีบขอโทษขอโพยทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนผิด ดูท่าทางเขาไม่อยากจะมีเรื่องกับคนเมาสักเท่าไหร่ แล้วแทนที่เรื่องจะจบลงแค่นั้น ฝรั่งบ้านั่นกลับถลาเข้ามาหามาร์ตินแล้วกระชากคอเสื้อซะงั้น
“Are you looking for trouble!? (อยากมีเรื่องหรือไงวะ!?)”

ตามมาด้วยประโยคที่ฉันฟังไม่รู้เรื่อง แต่คิดว่าไม่น่าจะเป็นไปในทางที่ดีสักเท่าไหร่เพราะได้ยินแต่มาร์ตินร้องบอกซอรี่ ๆ แล้วก็โน ๆ คล้ายว่าอยากให้เรื่องจบ อะไรไม่ว่า ไม่ใช่แค่ฝรั่งขี้นกคนนั้นคนเดียว ยังมีเพื่อนมันที่เมาพอกันโผล่มาอีก โผล่มาอย่างเดียวไม่พอ ผลักอกมาร์ตินด้วย ทำเอารอบข้างแตกตื่นกันไปทันที ส่วนฉันก็กำมือแน่น รีบถลาเข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ ว็อทอาร์ยูดูอิ้ง?” ภาษาอังกฤษสเน็ก ๆ ฟิช ๆ หลุดออกจากปากฉันทันที
มาร์ตินที่เพิ่งตั้งหลักได้รีบคว้าแขนฉัน พลันบอกเร็ว ๆ
“ไปจากที่นี่กันเถอะ ท่าทางจะไม่ค่อยดีแล้ว”
ไม่พูดเปล่า ยังดึงฉันออกไปจากตรงนั้นด้วย ฉันก็กะจะจบแค่นั้น แต่ไอ้ฝรั่งสองคนนั้นดันไม่จบ เดินตามพวกเราออกมาถึงนอกร้าน ซ้ำยังคว้าอะไรสักอย่างปามาโดนท้ายทอยของมาร์ตินอีก

มาร์ตินอุทานเบา ๆ ฉันรีบหันไปมองตามต้นเสียงก็เห็นว่าสิ่งที่ถูกปามาโดนมาร์ตินนั้นคือรองเท้า...
รองเท้าตราช้างดาว เมด อิน ไทยแลนด์นี่แหละค่า!

เท่านั้น ความอดทนของฉันก็ถึงขีดสุด ยิ่งหันไปเห็นฝรั่งสองคนนั้นหัวเราะร่วนอย่างสนุกสนานด้วยแล้ว ฉันก็ผละจากมาร์ติน เดินอาด ๆ ไปทางสองคนนั้นทันที

จะทำอะไรใครก็ทำได้ แต่มาเอารองเท้าขว้างใส่ว่าที่สามีของฉันไม่ได้!

มาร์ตินทำท่าจะร้องห้าม แต่ไม่ทันแล้ว เดินไปถึงพวกมันได้ ฉันก็จัดการถลกกระโปรงมินิสเกิร์ตขึ้นเหนือเข่าเล็กน้อย ก่อนจะฟาดหน้าแข้งเข้าไปปะทะกับสีข้างคนที่เป็นตัวการในการขว้างรองเท้ามาทันใด

เสียงดังอั้กจากปากฝรั่งนั่น กับเสียงล้มลงไปกองกับพื้นดังตุ้บตามมาแทบจะในทันใด ตอนนี้ฉันลืมไปหมดแล้วล่ะว่าต้องแอ๊บเป็นกุลสตรีไทย

ธาตุแท้โผล่มาหมดเพราะไอ้บ้าพวกนี้เนี่ย!

"What the hell are you doing! (ทำเวรอะไรวะ!)

คนที่ถูกฉันเตะอัดสีข้างจนล้มไปกับพื้นตะโกนลั่นเมื่อได้สติ หน้าแดงๆ จากความมึนเมาของมันดูแดงยิ่งกว่าเดิมอีก คนรอบข้างก็มามุงมากขึ้นกว่าเดิมเช่นกันที่จู่ๆ ก็เห็นฉันปรี๊ดแตก สวมวิญญาณไอ้ไม้ กระเหรี่ยงทมิฬ ฉายานักมวยงานวัดเก่าเตะอัดฝรั่งตัวเบิ้มทีเดียวทรุดไปกองกับพื้น

แต่ฉันไม่สนใจอะไรแล้วล่ะ ก็ฝ่ายนั้นมันทำท่าจะเข้ามาทำร้ายมาร์ตินของฉันก่อนนี่ จะปกป้องผู้ของตัวเอง แล้วมันผิดตรงไหน!
พอเห็นเพื่อนตัวเองถูกหน้าแข้งอันปราศจากขนทุกเส้นของฉันฟาดจนล้มไปกับพื้น ฝรั่งอีกรายก็หันมามองหน้าฉันเขม็ง ก่อนจะตะคอกใส่ด้วยท่าทางมึนเมาไม้แพ้กัน

"Are you fucking kidding me!? (นี่ล้อกันเล่นใช่มั้ยฮะ!?)

ฟังไม่ออกเลยค่า!

แต่ช่างมัน ไม่สนแล้ว เห็นมันถลาเข้ามา ฉันก็ตั้งการ์ด เตรียมรับมือทันใด ก่อนที่มันจะยื่นมือมากระชากคอเสื้อฉัน เดชะบุญที่ฉันหลบทัน พอได้จังหวะเลยเตะอัดทันเข้าไปที่ข้อพับขาจนเซไปอีกทาง

"Ouch! Fuck you! (โอ๊ย! ไอ้เวรเอ๊ย!)
อันนี้ฟังออกค่ะ ฉันเลยแผดเสียงกลับไปลั่น
"โอ้เยส! ฟัคมีฮาร์ดแอนด์ฮาร์ดเดอร์! (ได้! เอาฉันแรงๆ เลย)"

มันด่าแหละ รู้ด้วยว่าแปลว่าอะไร ฟัคยูเป็นคำสบถหยาบคายของฝรั่ง ในขณะเดียวกันก็แปลว่ามีเพศสัมพันธ์ได้แต่หยาบคายมาก
และที่ฉันพูดไปอย่างนั้นก็เพราะจงใจจะกวนประสาทมันไง สองเท้าก็กระโดดเหย็งไปมา ตั้งท่าจะอัดมันซ้ำถ้ามันพุ่งเข้ามาด้วย
อีกฝ่ายกัดฟันกรอด คว้าเอาขวดเบียร์ที่ตั้งอยู่บนพื้นมาถือในมือมั่น ก่อนจะทุบกับพื้นจนแตก กลายเป็นขวดปากฉลาม แต่บอกเลย มาทำตัวเป็นกุ๊ย ใช้อาวุธกิ๊กก๊อกอย่างนี้ น้องมาร์กี้ก็ไม่หวั่นหรอกค่ะ เจอมาเยอะละพวกนักเลงงานวัด เดี๋ยวแม่จะกระทืบให้น่วมเลยคอยดู!

มาร์ตินเห็นท่าไม่ดี เลยรีบปรี่เข้ามาห้าม จะเอาตัวมาบังฉันไว้ ฉันเลยรีบคว้าแขนล่ำของเขาเอาไว้ก่อน แล้วออกแรงดึงเขากลับไปหลบหลังฉันตามเดิม พร้อมกับสั่งเสียงหวาน

"มาร์ติน มายดาร์ลิ้ง ยูสเตย์เฮีย ไอวิลล์เล็ทยูฟัคมีเลเตอร์ บัทฮาร์ดแอนด์ฮาร์ดเดอร์ทู โอเค้? (มาร์ตินที่รัก อยู่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวฉันจะพลีกายให้ทีหลังนะคะ แต่ขอแรงๆ เหมือนกันนะ โอเค้?)"

มาร์ตินเหวอกินไปเลย แต่ฉันไม่มีเวลาจะมาสนใจอะไรแล้ว ตอนนี้ต้องเตรียมรับมือไอ้พวกนี้อย่างเดียว ดูท่าทางอีกไม่นานคงจะโดนรุม

ทว่ายังไม่ได้ทำอะไรมัน หรือพวกมันทำอะไรฉัน การ์ดของผับก็ออกมาห้ามซะก่อน ตามด้วยตำรวจที่ดูแลความเรียบร้อยในบริเวณนั้น ทำให้เรื่องทุกอย่างจบลงตรงที่ตำรวจพวกนั้นพาฝรั่งสองคนนั่นไปสงบสติอารมณ์ที่โรงพัก ส่วนฉันก็รอดพ้นคุกพ้นตะรางในข้อหาทำร้ายร่างกายมาได้เพราะมีพยานช่วยยืนยันว่าพวกฉันถูกหาเรื่องก่อน

และตอนนี้ฉันก็พามาร์ตินมานั่งพักอยู่ข้างทางโดยไม่พูดอะไรกันสักแอะ มาสำนึกได้แล้วล่ะว่าก่อนหน้านี้ ไอ้ที่แอ๊บแบ๊วมาตลอดมันหลุดไปหมดแล้ว ที่สำคัญ มาร์ตินยังมีหน้ามาถามฉันอีก
“มาร์กี้เคยเป็นนักมวยมาก่อนเหรอ”

ฉันสะดุ้ง หันไปมองหน้าหล่อ ๆ นั่นก่อนจะพยักหน้ารับไปอย่างจำนน

ตายแล้วอีมาร์กี้! งานนี้คงได้ชวดหนุ่มฝรั่งแล้วล่ะ ดูหน้ามาร์ตินสิ ตอนบอกว่าฉันเคยเป็นนักมวยก็ทำหน้าแบบไม่น่าเชื่อขึ้นมา เดี๋ยวอีกสักพักคงหนีหน้าหายต๋อมไปแน่ ๆ

หากแต่ผิดคาดเมื่อจู่ ๆ เสียงหัวเราะของมาร์ตินก็ดังขึ้น รอยยิ้มก็ผุดพรายบนใบหน้าหล่อ
“เหลือเชื่อเลยแฮะ ไม่คิดว่าคนสวย ๆ อย่างมาร์กี้จะต่อยมวยเป็นด้วย มิน่าล่ะ แขนกับขาถึงได้มีกล้ามแน่นไปทั้งตัว วันหลังยูมาสอนไอบ้างสิ ไอสนใจมวยไทยนะ กะว่าถ้ามีโอกาสก็อยากลองเรียนดูเหมือนกัน”

ว้าย! ไม่นกค่า! เข้าทางผู้อีกต่างหาก ใครจะไปรู้ว่ามวยไทยที่ฉันร่ำเรียนมาตั้งแต่อ้อนแต่ออกจะมีประโยชน์ในการจีบผู้ขนาดนี้
ฉันรีบพยักหน้ารับทันที ก่อนที่มาร์ตินจะหัวเราะในท่าทางของฉันอีกครั้ง แล้วว่าเบา ๆ

“แล้วก็... ไม่ต้องแสร้งทำตัวเป็นคนอื่นหรอกนะ เป็นอย่างที่มาร์กี้เป็นน่ะดีแล้ว ไอชอบแบบธรรมชาติ”
เอ๊ะ? นี่กำลังสารภาพรักใช่มั้ย?
หันไปมองหน้ามาร์ตินที่ยังจ้องหน้าฉันพลางยิ้มให้ไม่เลิก ฉับพลันใบหน้าฉันก็ร้อนวูบขึ้นมา

อา... อยากจะร้องเพลง My pretty boy ของวง M2M ขึ้นมาทันใด

โอ้มายพริตตี้ พริตตี้บอย ไอเลิฟยู ไลค์ไอ เนเวอร์ เอเวอร์ เลิฟ โนวัน บีฟอร์ยูว์...

ร้องในใจไปแม่งเลย หลบสายตาคู่นั้นไม่ได้ด้วย หูย... ส่งสายตาหวานเยิ้มมาขนาดนี้ ต้องได้เป็นผัวแล้วค่า!

เห็นให้ท่ามา ฉันก็เลยไม่รอช้า รีบอ่อยทันใด
“งั้น... ยูอยากกลับหรือยัง ดึกแล้วนะ”

กลับไปห้องของน้องเอง ไม่ใช่ห้องนาง แต่จะให้ฉันไปห้องมาร์ตินก็ได้ อันนี้ไม่เกี่ยง

ส่วนมาร์ตินก็พยักหน้า ลุกขึ้นยืน ทำท่าเหมือนจะเดินไป ทว่าก็ยกโทรศัพท์ในมือขึ้นมาดูเวลาที่เกือบจะเที่ยงคืนเสียก่อน พลันว่า
“แต่มันดึกแล้ว ถ้าจะกลับก็คงต้องนั่งแท็กซี่อย่างเดียว ตอนนี้ไอเริ่มเมาแล้วด้วย งั้นเรา... เปิดห้องที่เกสเฮ้าส์กันมั้ย”

หัวสมองมึนงงไปหมดเมื่อได้ยินคำพูดนี้

มะ...เมื่อกี้ผู้ชายชวนเปิดห้องใช่มั้ย!?

โอ๊ย! แล้วจะรออะไรล่ะคะ ไปสิคะไป!

ถลาเข้าไปคล้องแขนมาร์ตินทันที ก่อนจะรีบออกเดินอย่างรวดเร็ว
“ไปด่วนเลยค่า เดี๋ยวไอเปย์เอง!”

ในเมื่อมาร์ตินบอกไม่ต้องแอ๊บ ก็ไม่ต้องท่ามากอะไรแล้วล่ะ
ลากผู้ชายไปตามถนน หูก็ได้ยินเสียงมาร์ตินหัวเราะร่วน พร้อมกับคำพูดเบา ๆ
“You are so lovely. (คุณนี่น่ารักดีนะ)”

น่ารักก็รักเลยสิคะ! แหม ถึงขนาดนี้แล้ว รักเถอะ!

รักหรือไม่รักก็ไม่รู้ล่ะ ที่รู้ ๆ คืนนี้มีลุ้น ถึงจะไม่ได้เสียเป็นคู่ผัวตัวเมีย แต่บอกเลยค่ะว่า...

ไม่นกแล้วค่า!

เปลี่ยนชื่อใหม่แล้วดี ไม่เชื่อดูผู้ที่ได้มาการันตีความเฮง ต่อไปนี้ห้ามใครเรียกไอ้ไม้หรือน้องมายด์ ทุกคนต้องเรียกชื่อใหม่เท่านั้น เพราะ...

มายเนมอีสมาร์กี้

เคลียร์นะ จบปิ้ง!
-----------------------------------
มาเต็มตอนสักที ตอนพิเศษน้องมายด์นี่แอบยาวนะ 555
ไว้เดี๋ยวหลังจากนี้จะมาแปะรายละเอียดการจอง กับตัวอย่างตอนพิเศษที่มีในเล่มอีก 5 ตอนให้นะคะ
ส่วนเซ็ทนิยายที่มีตัวละครจากเรื่องนี้ จะเป็นเซ็ท 'พี่น้องสามจอม' มี 3 เล่ม เล่มเดียวจบทุกเรื่อง คาดว่าจะออกปีหน้าค่ะ ปีนี้เขียนไม่ทันละ โปรเจ็กต์เยอะ
มี...
- คุณพ่อจอมแสบ (พี่แสบ)
- สะบายดีจอมดื้อ (พี่ดื้อ)
- เจ้าจอมแก่น (จอมแก่น)
ไว้เดี๋ยวจะมาอัพให้อ่านตอนเคลียร์งานอื่นเรียบร้อยแล้วค่ะ
ช่างใจรักก็จบอย่างเป็นทางการแล้ว ขอบคุณที่ติดตามกันเน้อ ฝากติดตามเรื่องอื่น ๆ ด้วยนะคะ XD

[B52]

มาร์กี้ตอนนี้หล่อนไม่นกแล้ว ดีใจด้วย แต่หล่อนคงไม่รู้ว่าได้สร้างปัญหาใหญ่หลวงไว้ให้เพื่อนล่ะ 5555 เตรียมรับเวรรับกรรมจากน้องธารได้เลย

[NooDangzz]

Pre-order หนังสือนิยาย #ช่างใจรัก

อ่านลิงค์หลักได้ที่นี่ค่ะ >> https://www.facebook.com/NooDangzzz/photos/a.162822727106922.46922.122468307809031/1018442764878243/?type=3&theater

#รายละเอียดการจองนิยาย
ระยะเวลาเปิดจอง : วันนี้ – 31 ส.ค.59
ระยะเวลาที่คาดว่าจะได้รับหนังสือ : 30 ก.ย.59
(ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าปกจะเสร็จเมื่อไหร่นะคะ กำหนดการตอนนี้คือส่งร่างปกกลางเดือน ก.ค.59 เดดไลน์ สิ้นเดือน ส.ค.59 ถ้าไม่มีเหตุสุดวิสัยก็ตามกำหนดการนี้ค่ะ)
**#ต้นฉบับเสร็จแล้ว เหลือแค่รีไรท์/ จัดหน้า/ วาดปกค่ะ**

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#กติกาการจอง **สำคัญนะจ๊ะ**
✰ จองแล้วรอเมลคอนเฟิร์มการจองจากหนูแดงก่อน ห้ามโอนมาก่อนทุกกรณี เพราะมีโปรฯ โปสการ์ดฟรี เดี๋ยวเกิดการลักไก่กันค่ะ ดังนั้นใครทำรายการจองมา หนูแดงจะตอบเมลเรียงตามคิว และจะนับยอด 100 คนแรกที่โอนมาสำหรับคนที่จองบนเว็บตาม #ลำดับการโอนเท่านั้น ไม่ได้นับตามลำดับการจองนะคะ
✰ ห้ามโอนทีละครึ่งไม่ว่าจะในกรณีใดก็ตาม เนื่องจากหนูแดงจะต้องดูแลยอดเงินค่อนข้างเยอะ เพื่อป้องกันไม่ให้ตกหล่น รบกวนโอนมาทีเดียว ถ้าใครโอนมาครึ่งนึงก่อนหนูแดงจะรอจนกว่าโอนมาครบ แล้วจะนับออเดอร์ให้ค่ะ
✰ เมื่อโอนเงินและหนูแดงเช็คยอดแล้ว ไปเช็ครายการอัพเดตใน doc. เพื่อเช็คความถูกต้องด้วยค่ะ

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#รายละเอียดการจองแบบไฟล์PDFโหลดได้ที่นี่ >> https://drive.google.com/file/d/0BytyYCg-7_8xY09YZmxqVU54bXc/view?usp=sharing

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#โปรโมชัน ชำระเงินในงาน Y.display ทุกท่าน (ไม่จำกัดจำนวนคนจอง) หรือถ้าสั่งจองทางเว็บและชำระเงินเรียบร้อย 100 คนแรก แถมฟรี! โปสการ์ดเซ็ทโดจิน!

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#รายละเอียดทั่วไป
❥ เขียนโดย หนูแดงคนสวยมาก แถมท่ายากเยอะ
❥ ปกช่างใจรัก เล่ม 1-2 วาดและจัดอาร์ตปก / Box set โดยคุณจิริโตะ (Jirito De Las Espadas)
❥ ปกเล่มแถมโดจิน SD และตอนพิเศษ ช่างใจรัก: ช่างเต๊าะ และตัว SD หมอนไดคัท วาดโดย คุณหมี (Booririn) และจัดอาร์ตปกโดยคุณจิริโตะ (Jirito De Las Espadas) **ไม่ขายแยก แถมเฉพาะรอบจองเท่านั้น**

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#รายละเอียดนิยายและราคา
❥ หนังสือช่างใจรักเล่ม 1 – 2 ราคาเล่มละ 390 บาท (รวม 780 บาท) ค่าส่ง 60 บาท (พร้อมที่คั่น + โปสการ์ดลายปก)
❥ หนังสือช่างใจรักเล่ม 1 – 2 มี Box set ราคาชุดละ 1,160 บาท ค่าส่ง 70 บาท (พร้อมที่คั่น + โปสการ์ดลายปก)
❥ โปสการ์ดเซ็ทโดจิน จำนวน 5 ใบ ราคา 50 บาท (สำหรับคนที่ชำระเงินในงาน YDisplay และโอนเงิน 100 คนแรก จะได้รับโปสการ์ดเซ็ทฟรีค่ะ ถ้าโอนครบ 100 คนแล้ว จะแจ้งในลิงค์จองว่า 'หลุดโปรฯ' นะคะ ใครไม่ทันแต่อยากได้ก็สั่งซื้อเอาเน้อ)
**ซื้อพร้อม Box set แถมเล่มพิเศษ ช่างใจรัก: ช่างเต๊าะ ขนาด A5 จำนวน 1 เล่ม/ ชุด**
**Box set เป็นกล่องไดคัทฝาปิดแม่เหล็ก ใส่หนังสือได้ 3 เล่ม คือช่างใจรัก เล่ม 1-2 และช่างใจรัก: ช่างเต๊าะ**
**พัสดุจัดส่งแบบแยกกล่อง/ ชุด พร้อมบับเบิ้ล 3 ชั้น หุ้มหัว-ท้ายเป็นมัมมี่ และอุดรูไม่ให้ขยับเขยื้อนได้ ถ้าน้ำหนักเกิน 2 กก. จะขอปรับเป็นพัสดุแบบ PB แทนค่ะ หากต้องการ EMS บวกเพิ่ม 30 บาท**

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#ของพรีเมียม (ตัวอย่างดูได้ในช่องคอมเม้นต์)
❥ หมอนไดคัทพี่เหนือกับน้องธารขนาด 40 ซม. ราคา 350 บาท ค่าส่ง 40 บาท
**ซื้อพร้อมหนังสือ ไม่ว่าจะมี Box set หรือไม่มี ฟรีค่าส่งหมอน!**
**ถ้าซื้อรอบอื่นที่ไม่ใช่รอบจอง ต้องมียอด 15 ใบขึ้นไปถึงจะได้ราคานี้**

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#ถ้านัดรับตามสถานที่ด้านล่าง ค่าส่งฟรีทุกกรณีค่ะ
❥ ฟิวเจอร์ปาร์ค รังสิต
❥ หมู่บ้านธนินทร ดอนเมือง
❥ หมู่บ้านรัตนโกสินทร์ 200 ปี รังสิต
❥ MRT จตุจักร หรือ BTS หมอชิต (เฉพาะเสาร์-อาทิตย์)

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

#วิธีจอง
✰ เข้าไปทำรายการที่นี่ค่ะ อ่านให้ดี  กรอกรายละเอียดให้ครบนะคะ http://goo.gl/forms/Dz89snlXLm2XRJjP2
✰ รอหนูแดงคอนเฟิร์มเมลจองและแจ้งเลขบัญชีทางอีเมล (ไม่ใช่อีเมลตอบกลับอัตโนมัติ รบกวนรอหน่อยนะคะ เวลาทำการปกติของหนูแดงคือดึกๆ)
✰ ชำระเงินแล้ว แจ้งโอนที่นี่ (รับแจ้งโอนทางเดียวเท่านั้น) http://goo.gl/forms/gW7cEfgzLShmeM1u1
✰ แจ้งโอนแล้ว รอเช็คชื่อและรหัสออเดอร์ของตัวเองที่นี่ (ไม่ใช่รายการอัพเดตอัตโนมัติ เป็นระบบอัตโนมือ รบกวนรอเช่นกันค่ะ) https://docs.google.com/spreadsheets/d/1jtT-g_8bc0g6wjS4sZl9s2kFvpR5szNDf1Q6-7sL7Gs/edit?usp=sharing
✰ หากรหัสออเดอร์เกิน 100 จะไม่ได้โปสการ์ดเซ็ทฟรี หนูแดงจะเช็คยอดก่อนจะส่งเมลคอนเฟิร์มจองให้ค่ะว่าอยู่ในโปรฯ หรือหลุดโปรฯ หรือไม่งั้นก็สามารถเช็คได้ที่นี่ https://docs.google.com/spreadsheets/d/1jtT-g_8bc0g6wjS4sZl9s2kFvpR5szNDf1Q6-7sL7Gs/edit?usp=sharing

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸

สงสัยหรือไม่เข้าใจตรงไหน สอบถามได้ทุกช่องทางค่ะ XD

►Contact◄
Facebook❧ https://web.facebook.com/NooDangzzz
Twitter❧ @NooDangzz
Line official❧ @vas8009q
Email❧ noodang.writerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด

[risanana]

นังเหนือนังแรดนังหื่น อยากเป็นอมตะล่ะสิท่าจะเต๊าะกินเด็กอ่ะ

[risanana]

ตายๆ นังเหนือรึจะริอาจยัดเยียดความเป็นผัวให้น้องธาร เดี๋ยวก็โดนยัดเยียดความเป็นเมียสวนมาหรอกย่ะ แต่เอ.. นางน่าจะชอบเป็นเมียมากกว่าเป็นผัวนะ

[risanana]

ถ้าสกิลความมั่วของเหนือนางลดๆลงหน่อยจะเป็นไรที่เลอค่าม๊ากมาก  แต่พี่ดื้อนางอิมเมจน่ากินสุดๆอ่าา

[risanana]

555เหนือนี่แรดเสมอต้นเสมอปลายจริงๆแต่พอเหนือชัดเจนเรื่องจะเลิกมั่วแถมยังตีตัวออกห่างดื้อเพื่อธารแล้วดูนางแรดแบบน่ารักน่าหยิกดี ส่วนธารน้อยนี่แทนตัวเองว่าธารแล้วน่าร๊ากกกก ใสเหลือเกินพ่อเมะน้อย

[risanana]

เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแม่ของทั้งเหนือและธารเลยอ่ะ คือรู้สึกดีงามกับความรักของทั้งคู่ที่เริ่มจาก0และค่อยๆเติบโตขึ้นมาอย่างหนักแน่นและมั่นคง ขุ่นแม่ปลื้มกับทั้งคู่มากค่ะลูกๆ รักจัง

[AdLy]

อยากอ่านอีกค่า
พิเศษใส่ไข่เพิ่มอีกได้ไหมค้า

[llmup]

  ทีแรกนึกภาพไม่อกจริงๆว่าธารจะมาชอบเหนือได้ยังไง5555
ธารโหดมากแรกๆ กระทืบตลอดรู้สึกสงสาร
แต่เหนือนี่ดูชอบนะ ท่าทางจะชอบความรุนแรง555

พอเริ่มรู้ใจตัวเองโคตรน่ารักอ่า หวานนนนน
แต่เหนือนี่หื่นจริงจัง หื่น24ชม.พ่อคุณ

 

[NooDangzz]

อยากอ่านอีกค่า
พิเศษใส่ไข่เพิ่มอีกได้ไหมค้า

ตอนพิเศษที่เหลือไปต่อในหนังสือแทนแล้วค่า

[MSeraph]

น่ารักกกก อ่านรวดเดียวจบใน2วันเลยค่าา
ไม่เคยเจอคาแลคเตอร์นายเอกแบบพี่เหนือมาก่อน
แบบว่าแรดหลบในเบอร์แรงไรขนาดนี้ หื่นสุดไรสุด
คิดแต่จะงาบน้องธารใจ555555
แต่นางก้มีมุมผู้ใหญ่เป็นที่พึ่งนะ นั่นก้น่ารักดี
ส่วนน้องธาร น่ารักมากกกสุดดอะ
อะไรจะน่ารักกว่านี้ไม่มีอีกแล้ววว
ถึงตอนแรกจะพาลๆไปหน่อย แต่ก้ได้ฟิลเด็กน้อยเอาแต่ใจดี ><
ความลำเอียงนี้555555 อยากได้แบบน้องธาร  1ea หาได้ที่ไหนนน
ตอนหลังๆตั้งแต่เริ่มหวั่นไหวนี่แบบบ โอยยน่ารักมากโฮกก
ธารใจของคนอ่านโดยแท้เลยย ทาสน้องธารมาเต็มไปหมด
ชอบนางรักนางหลงนางจริงจังมาก555555
แอบชอบพล้อตมาร์กี้5555 ได้ผู้ฝรั่งไปใสๆ ผู้ดีไม่มีแววหลอกลวง ดีไปอีกกกอะ
โรมจอมแก่นก้น่ารักก รู้สึกถึงความไม่ธรรมดาตั้งแต่เปิดตัวโรมต้นเรื่อง
มันมีอะไรบางอย่าง5555555555 รู้สึกได้ว่าอยากให้เค้าคู่กันน

สุดท้ายนี้สำหรับพี่เหนือต้องเปลี่ยนจาก 'กินเด็กแล้วเป็นอมตะ'
กลายเป็น 'มีแฟนเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย' แทนแล้วแหละ5555
เสี่ยงต่อโรคหัวใจ...เต้นแรง เพราะน้องธารน่ารักเกินน ยิ่งเวลาอ้อนนี่แบบบ มีบ้านขายบ้านค่าา
และเสี่ยงต่อการเป็นอมพาต...ชั่วคราว555555

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

[sanri]

จบแบบน่ารักๆมากอ่ะ 
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ 

[NooDangzz]

[ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม]
แสงเหนือ ตอนพิเศษ 6: วิชาเพศศึกษา By อ.แสงเหนือ & อ.ธารใจ

เป็นตัวอย่างตอนพิเศษที่จะมีเพิ่มในเล่มค่ะ เอามาให้อ่านยั่วกิเลสกันเล่น ๆ พอดีกำลังรีไรท์เตรียมส่งจัดหน้า ทิ้งไปพักนึงละ ไม่มีอะไรอัพเลย กลัวจะลืมพี่เหนือกับน้องธารกัน อิอิ
รายละเอียดการจอง เข้าไปดูที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/NooDangzzz/photos/a.162822727106922.46922.122468307809031/1026282260760960/?type=3&theater
------------------------------------

พอส่องตาแมวเห็นว่าไอ้เวรที่กดกริ่งหน้าห้องรัว ๆ ไม่หยุดมาตั้งแต่เมื่อกี้เป็นน้องมายด์ หัวคิ้วของผมก็ขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติทันที

อ๋อ ไอ้ที่เมื่อกี้วางสายไปหลังจากกระหน่ำโทรมา ทีแท้เป็นเพราะมึงขึ้นมาอยู่หน้าห้องกูแล้วนี่เองสินะ แล้วมันขึ้นมาได้ยังไงวะ ยามทำไมไม่กักมันไว้!?

ผมตัดสินใจในเสี้ยววินาทีนั้นเลยว่าจะทำเป็นเฉย คิดเสร็จก็หันหลังกลับ จังหวะเดียวที่ธารเดินออกมาจากห้องนอนในสภาพตัวเปียกหมาด ๆ พอดี ผมเลยรีบยื่นหน้าเข้าไปใกล้ สูดดมกลิ่นสบู่หอม ๆ จากตัวหลังอาบน้ำเป็นพัลวันเพื่อกลบเกลื่อนการกระทำเมื่อครู่ แต่เหมือนธารจะเห็นแล้วล่ะว่าผมไปยืนด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าประตูเลยออกปากถาม

“ใครมาน่ะพี่เหนือ เห็นกดกริ่งจนแทบจะพัง”
ความจริงมันไม่ออกมาเห็น มันก็ได้ยินเสียงแหละ ผมก็ลืมไปว่าเสียงกริ่งมันดังไปทั่วห้อง แต่วันนี้มันวันเกิดผมไง ถ้าเอาอีน้องมายด์เข้ามาต้องเป็นเรื่องแน่ ก็แหงล่ะ มันโผล่หน้ามากะทันหันแบบนี้ ไม่ทะเลาะกับฝรั่งมาร์ตินมาก็ต้องมีเรื่องอะไรชวนให้พวกผมเดือดร้อนแน่นอน ดังนั้น ผมก็เลย...

“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่แม่บ้านมากดกริ่งเรียกขอเอาขยะไปทิ้งน่ะ น้องธารไปรอที่เตียงเถอะ เดี๋ยวพี่เหนือจัดการเองนะ”
“ขยะเหรอ? ปกติแม่บ้านไม่มีมาเก็บตามห้องแบบนี้นี่”

โกหกได้ไม่เนียนอีกไอ้เหนือเอ๊ย โดนดักทางมาอย่างนี้ ผมก็ไปต่อไม่ถูก ยิ่งถูกธารหรี่ตามองอย่างจับผิด ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ
“พี่เหนือ ใครมา โกหกอะไรธารอีก อย่าบอกนะว่าชู้พี่มา”
มองแบบจับผิดไม่พอ ยังจะมาใส่ความผมอีก ทำเอาผมหยุดทำหน้าระรื่นทันที
“ชู้บ้าอะไร พี่เหนือมีแต่น้องธารคนเดียว ไอ้ที่มาน่ะ มัน...”
“ไอ้ธารโว้ย! เปิดประตูสิวะ!”

ปัง ๆ ๆ !

ยังไม่ทันจะได้บอกเลยว่าใครมา อีน้องมายด์ก็หยุดการกดกริ่งมาเป็นตะโกนเรียกพร้อมทุบประตูเป็นบ้าเป็นหลังแทนละ ผมมั่นใจแหละว่าต่อให้มันหุ่นล่ำเป็นนักมวยขนาดไหน มันก็พังประตูทั้งใหญ่ทั้งหนาไม่ได้ คอนโดฯ ราคาตั้งหลายร้าน วัสดุอุปกรณ์ของระบบป้องกันภัยมันต้องดีอยู่แล้ว แต่ว่า...

มันไปเสียงดังรบกวนห้องอื่นเค้าโว้ย!

เพราะคิดอย่างนั้นเหมือนกัน ธารก็เลยรีบรุดไปเปิดประตู ผมได้แต่มองตามหลังอย่างระอา ดูท่าแผนการแซ่บน้องธารฉลองวันเกิดคงจะล่มแหง และพอเปิดประตูมาเห็นหน้าน้องมายด์ ธารก็ชักสีหน้าใส่อย่างหงุดหงิดทันที
“มึงขึ้นมาได้ไง มึงไปต่อยยามสลบแล้วแอบขึ้นมาใช่มั้ย”
ถามอย่างนี้เพราะปกติแล้วคอนโดฯ ผมจะต้องมีคีย์การ์ดน่ะถึงจะเข้ามาได้ ผมหลุดขำเลย ขณะที่น้องมายด์ค้อนประหลับประเหลือกใส่เพื่อนเป็นการใหญ่
“ต่อยบ้าบออะไร กูเห็นคนอื่นเปิดประตูเข้ามา กูก็เนียนขอหนีบมาด้วยต่างหาก”
ธารพยักหน้ารับแบบขอไปที แล้วว่าขึ้นมาอีก
“แล้วมึงมีเรื่องอะไรถึงถ่อมาหาถึงที่ ทะเลาะกับผัว?”
“ก็ไม่เชิง”

ได้ยินน้องมายด์พูดอย่างนี้ ผมก็กลอกตา
ว่าอยู่แล้วเชียว ไม่ทะเลาะกับผัวมา มันก็ไม่โผล่มาหาเพื่อนหรอก ธารเองก็คงจะเพลียใจพอกันกับผม ก่อนจะรีบเข้าประเด็น
“งั้นมีอะไรก็รีบพูด กูให้เวลามึงชั่วโมงนึง วันนี้วันเกิดพี่เหนือ กูจะให้เวลาพี่เหนือ”
“ย่ะ! รักกันเข้าไปนะ แต่ขอโทษ กูไม่ได้มาหามึง กูมาหาเจ้เหนือเว้ย”

คราวนี้ผมหันไปมองหน้าน้องมายด์อย่างสงสัยฉับพลัน ธารก็เช่นกัน ก่อนที่น้องมายด์จะรีบถลาแท่ด ๆ เข้ามาในห้องโดยไม่ได้รับอนุญาต มาถึงก็มาเกาะแขนผมอย่างถือวิสาสะพลางส่งเสียงออดอ้อน
“เจ้เหนือของน้อง ช่วยหนูด้วยค่า”

ขะ...ขยะแขยง! มึงเอาหน้ามาสีแขนกูทำไมเนี่ย!

“มะ...มีอะไรก็ค่อย ๆ พูดนะครับ เอาหน้าออกจากแขนพี่เหนือก่อนนะ พี่เหนือเพิ่งอาบน้ำมา”
พูดไปด้วยท่าทางที่คิดว่ารักษามารยาทสุดชีวิต แต่มือนี่ดันหน้ามันออกห่างไปละ

รักษามารยาทไม่ได้ช่วยอะไรเลย ดูก็รู้ว่ากำลังรังเกียจ

น้องมายด์ยอมถอยออกแต่โดยดี ทำหน้ายู่ใส่ผมเล็กน้อยพลางส่งเสียงกระเง้ากระงอด
“เจ้อะ แค่นี้ก็ต้องรังเกียจหนูด้วย แหม ร่างกายนี้ให้แต่อีนังธารมันกอดจูบลูบคลำล่ะสินะ!”

เออสิวะ ถ้าไม่ให้น้องธารกูจับ แล้วกูจะให้ตุ๊ดยักษ์อย่างมึงจับหรือไง!

ข่มใจไม่พูดประโยคที่คิดไปเมื่อครู่สุดฤทธิ์ ก่อนเบี่ยงประเด็นเป็นเรื่องอื่น

“ตกลงน้องมายด์มาหาพี่เหนือทำไมเหรอครับ”
แทนที่มันจะตอบก็ไม่ตอบ ดันมองผมที่ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางถาม
“นี่เจ้เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอคะ”
“ครับ”
“ไอ้ธารก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ”
ไม่ต้องถามก็น่าจะรู้ เห็นสภาพกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวกับช่วงบนเปลือย ๆ มั้ยเล่า!
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ตอบแหละ
“ครับ ทำไมเหรอ”
“เตรียมจะเอากันล่ะสินะ”

มึงตอบคำถามกูสิเว้ย ไม่ใช่ให้มึงมาถามกลับ แล้วนี่มึงถามตรงไปมั้ยฮะ!?

ผมทำหน้าไม่ถูกเลย ส่วนธารพอเห็นผมตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนก็ทำท่าจะเข้ามาห้ามเพื่อน ทว่าน้องมายด์ก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“ดีเลยค่ะเจ้ หนูกำลังจะมาขอคำปรึกษาผู้เชี่ยวชาญอย่างเจ้พอดี”

“ปรึกษาเรื่องอะไรของมึงวะ”
ผมไม่ได้ถาม ธารถาม ดูท่าทางคงจะเริ่มรำคาญละ เช็คจากสีหน้าได้เลย หากแต่น้องมายด์ไม่สนใจอะไรสักนิด ปล่อยมือจากแขนผม ยกมือขึ้นประสาน ทำหน้าเพ้อฝันเหมือนสาวน้อยวัยแรกแย้ม

“มาขอคำปรึกษาว่าให้ผู้เปิดซิงเยี่ยงไรถึงจะตราตรึงใจน่ะสิ มาค่ะ ไหน ๆ ก็จะแซ่บกันอยู่แล้ว หนูก็มาพอดี งั้นสาธิตให้ดูหน่อย ไป ๆ ไปที่เตียงค่ะเจ้เหนือ ไอ้ธาร”

ผมกับธารอ้าปากค้างกันไปทันที ขณะที่น้องมายด์ปรี่เข้ามาคล้องแขนผมกับธารคนละข้าง ออกแรงถูลู่ถูกังไปที่ห้องนอนหน้าตาเฉย

อะ...อะไรของมึงเนี่ยอีน้องมายด์! มันใช่เรื่องอะไรที่กูจะต้องมากินหัวกินน้องธารให้มึงดูมั้ย สติเว้ย! สติ!
 

[river]

ไม้ไม่เคยไม่กล้า
มีแต่คนอื่นแหละที่ไม่แน่เท่า

[NooDangzz]

[ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม]
แสงเหนือ ตอนพิเศษ 7: อดีตของพี่ก็คือธาร ปัจจุบันของพี่ก็คือธาร อนาคตของพี่ก็คือธาร

เป็นตัวอย่างตอนพิเศษที่จะมีเพิ่มในเล่มค่ะ เอามาให้อ่านยั่วกิเลสกันเล่น ๆ พอดีกำลังรีไรท์เตรียมส่งจัดหน้า ทิ้งไปพักนึงละ ไม่มีอะไรอัพเลย กลัวจะลืมพี่เหนือกับน้องธารกัน อิอิ
รายละเอียดการจอง เข้าไปดูที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/NooDangzzz/photos/a.162822727106922.46922.122468307809031/1026282260760960/?type=3&theater
------------------------------------

เดินเข้ามาในห้องคาราโอเกะได้ บรรดาหนุ่มวิศวะก็พากันส่งเสียงทักทายธารกันเสียงดังสนั่น ธารยกมือไหว้คนนั้นที คนนี้ทีตามประสารุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ ก่อนที่ธารจะยกมือไหว้ไปยังคนสุดท้ายที่นั่งอยู่มุมในสุดของห้อง
“หวัดดีครับพี่โอ”

ผู้ชายคนนั้นหันมาพยักหน้าให้พร้อมยิ้มรับ ผมมองเห็นหน้าเขาไม่ชัดเท่าไหร่นักด้วยแสงไฟในห้องมันมืดเกินไป ทว่าก็พอจะเดาได้ว่าตัวเขาสูงใหญ่และท่าทางจะหน้าตาดี แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการยกมือไหว้ตามไปตามประสาเมื่อธารแนะนำผมให้เขารู้จัก
“พี่เหนือ นี่พี่โอ เจ้านายธารเอง น่าจะอายุมากกว่าพี่เหนือนะ ส่วนนี่พี่เหนือครับพี่โอ”
“สวัสดีครับ”

อีกฝ่ายยกมือไหว้รับ จังหวะเดียวกันกับที่แสงไฟจากจอโทรทัศน์จะสว่างวาบขึ้นมา ทำให้ผมเห็นใบหน้าเขาได้ชัดเจนขึ้น เสี้ยวหน้าคมที่ได้เห็นเพียงชั่ววินาทีมันคุ้นตามาก คุ้นชนิดที่ทำให้ผมมองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นใคร

พะ...พี่โอ... แฟนคนแรกของผมเอง

ผมตัวแข็ง นิ่งงัน ทำอะไรต่อไม่ถูก ถึงจะคบกันมาตั้งแต่สมัยผมอายุสิบแปด แต่ไม่ว่าผ่านมากี่ปี ผมก็ยังจำเขาได้

ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ก็เขาเป็นแฟนคนแรกที่ผมมี และเป็นผู้ชายคนแรก รองจากพ่อที่ผมเคยรักสุดหัวใจ ที่สำคัญ เขายังเป็นคนแรกที่ผมยอมมีความสัมพันธ์ทางกายด้วย แต่แล้วความสัมพันธ์ของเราก็ยุติลงเมื่อผมจับได้ว่าเขามีคนอื่น

แต่มันก็เรื่องนานมาแล้วล่ะ... นานมาแล้วก็จริง แต่ผมเห็นเข้าแล้ว ก็ยังเจ็บอยู่เลยแฮะ ไม่ได้เจ็บเพราะยังรักอยู่ด้วยนะ ทว่าเจ็บใจที่ถูกหักหลังมากกว่า

เขาเองก็เช่นกัน เห็นหน้าผมเพียงเสี้ยววินาที เขาก็ทำหน้าตกใจ ก่อนจะครางเรียกชื่อผมออกมา
“แสงเหนือ...โลกกลมจริงเลยนะ ไม่เจอกันนานเลย”
วินาทีนั้น ผมอยากจะหมุนตัวแล้วเดินหนีออกจากห้อง แต่ด้วยความที่เกรงใจธาร ผมเลยพยักหน้า ยิ้มรับแบบฝืน ๆ ไป
“ครับ... ไม่ได้เจอกันนานเลย”
“นี่พี่รู้จักกันเหรอ” ธารที่มองผมสลับกับพี่โอไปมาอยู่นานถามขึ้น

ผมพยักหน้า ในหัวคิดเป็นพัลวันว่าจะบอกยังไงไม่ให้ธารรู้ว่าพี่โอเป็นแฟนเก่าผม ไม่ใช่อยากปิดบังหรอกนะ เป็นเพราะผมคิดถึงอนาคตในการทำงานของธารมากกว่า ไม่ใช่ว่ากลัวพี่โอรู้ว่าธารเป็นแฟนผมแล้วจะโดนกลั่นแกล้งด้วย กลัวธารนี่แหละที่จะไปเขม่นพี่โอเข้า

แต่เพราะความลนลาน ผมเลยคิดหาทางเบี่ยงเบนไม่ทัน พี่โอจึงชิงพูดขึ้นมาก่อน

“อื้อ รู้จักกันมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยพี่เรียนมหา’ลัย พี่เป็นแฟนคนแรกของเหนือน่ะ ไม่คิดเลยนะว่าธารจะมาสอยแฟนเก่าพี่”
ผมอ้าปากค้างไปทันที ใจหายวูบด้วย แค่บอกว่าเป็นแฟนเก่าก็แย่แล้ว นี่ยังมีหน้ามาบอกว่าเป็นแฟนคนแรกอีก

งั้นธารก็รู้หมดสิวะว่ามึงเปิดซิงกูน่ะ!

แถมใช้คำพูดไม่ค่อยดีด้วยเถอะ พูดอย่างกับผมเป็นของเหลือใช้ รู้สึกแย่ชะมัด รู้สึกกระอักกระอ่วน ปั้นหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะยิ้มรับหรือจะพูดอะไรดีด้วย ธารเองก็ดูมีสีหน้าเคร่งเครียดไปทันตาเช่นกัน เห็นหัวคิ้วย่นยู่นั่นแล้ว ผมก็เดาเอาว่าเดี๋ยวธารจะต้องหัวเสียแน่ และหลังจากนี้อาจจะมีมวยก็ได้

ทว่าคิดผิด ธารไม่หัวเสีย เอื้อมมือมาจับมือผมหน้าตาเฉย จับแน่นมากด้วย พลันว่าเสียงระรื่น
“อ้อ โลกกลมจริงอย่างที่พี่โอว่าเลยนะครับ ไม่คิดเลยว่าแฟนผมจะเคยเป็นแฟนเก่าพี่มาก่อน ขอบคุณที่ปล่อยคนดี ๆ หลุดมือมาจนถึงผมนะครับ”

เหมือนเป็นการพูดธรรมดา แต่ฟังดูก็รู้ว่าตอกกลับ พี่โอยิ้มแห้งไปนิด ก่อนธารจะเหยียดยิ้มแล้วพยักหน้าเป็นเชิงขอตัว พอหลบมุมมาได้ ก็ดึงผมนั่งลง ผมตั้งท่าจะบอกธารว่าอย่าเผลอแสดงท่าทางไม่ดีออกไป หรือเอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนกับงาน ไม่งั้นจะทำให้ทำงานไม่ราบรื่น หากแต่ไม่ทันจะได้พูดอะไร ธารก็เอื้อมมือมาโอบรอบเอวผม กระชับเข้าหาตัวโดยไม่สนใจว่าใครจะเหลือบมาเห็นแม้แต่น้อย ก่อนจะวางคางไว้บนไหล่ผมพลางพึมพำเบา ๆ

“ขอโทษนะพี่”
“ขอโทษเรื่องอะไรครับ”
“ขอโทษที่ทำให้พี่มาเจอคนที่เคยทำไม่ดีกับพี่”

ฟังแล้ว ความรู้สึกไม่ดีเมื่อครู่ก็อันตรธานหายไปทันตาราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้น ก่อนผมจะรีบกลบเกลื่อน

“เฮ้ย ไม่เป็นไร น้องธารไม่รู้นี่เนอะ พี่เหนือไม่ว่าอะไรหรอกครับ ความจริงแล้วพี่เหนือก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วนะ ไม่เชื่อดูสิ เห็นพี่โอแล้วยังยิ้มได้อยู่เลยเห็นมั้ย”
ยิ้มปลอม ๆ ยิ้มแบบเสแสร้ง ธารก็รู้แหละ มองหน้าผมแล้วก็ไม่พูดอะไร เอาแต่กอดผมเท่านั้น

“ธารจะไม่ทำเหมือนที่พี่โอทำกับพี่หรอก เชื่อใจธารนะ”
กอดไม่พอ พูดในสิ่งที่อยากจะพูด ผมหุบยิ้มฝืน ๆ นั่นลง กลายเป็นการยิ้มมุมปากที่เต็มไปด้วยความอุ่นใจ ยกมือขึ้นประคองสองแขนใหญ่ที่โอบรัดตัวผมอยู่ พลันพยักหน้า
“ครับ พี่เหนือเชื่อใจน้องธารนะ”

ธารไม่พูดอะไรออกมาอีก เอาแต่กอดผมอยู่อย่างนั้น ท่าทางเหมือนเด็กหวงของเล่นก็ไม่ปาน เห็นแล้วก็รู้สึกเหมือนกับว่าเด็กน้อยของผมโตขึ้นกว่าเดิมมากแล้วจริง ๆ จากที่ต้องให้ผมเป็นคนคอยดูแล ตอนนี้เป็นคนดูแลผมซะแล้ว ถึงจะยังมีโมเม้นต์เด็ก ๆ อยู่บ้างก็เถอะ แต่ก็นะ เป็นแบบนี้ผมก็ชอบ สบายใจดี

อยู่และมีความสุขกับปัจจุบันมันดีที่สุดแล้วล่ะ

[NooDangzz]

[ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม]
แสงเหนือ ตอนพิเศษ 8: พยานรัก

เป็นตัวอย่างตอนพิเศษที่จะมีเพิ่มในเล่มค่ะ เอามาให้อ่านยั่วกิเลสกันเล่น ๆ พอดีกำลังรีไรท์เตรียมส่งจัดหน้า ทิ้งไปพักนึงละ ไม่มีอะไรอัพเลย กลัวจะลืมพี่เหนือกับน้องธารกัน อิอิ
รายละเอียดการจอง เข้าไปดูที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/NooDangzzz/photos/a.162822727106922.46922.122468307809031/1026282260760960/?type=3&theater
------------------------------------

ได้ยินเสียงดังกุกกักเหมือนมีใครบางคนไขกุญแจห้อง ผมก็รีบมุดเข้าไปซ่อนตัวใต้เตียง ในใจเดาเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะว่าต้องเป็นธารแน่ เพราะก่อนหน้านี้ผมเพิ่งส่งข้อความไป บอกให้ธารมาหา แล้วธารก็ส่งสติ๊กเกอร์ตอบกลับมาว่าโอเค

คอยดูเถอะ พี่เหนือจะเซอร์ไพรส์ให้ตกใจเลย

จริง ๆ เรื่องเซอร์ไพรส์เป็นเรื่องรอง เรื่องหลักคือหาเรื่องแซ่บ ก็แหม มาเที่ยวกันทั้งที จะให้มาเที่ยวอย่างเดียวก็เสียดายแย่ บางทีมันก็ต้องมีเปลี่ยนบรรยากาศ แต่มันดันไม่มีโอกาสเพราะมากับพวกแก๊งเพื่อนมันเนี่ย แถมมานอนห้องเดียวกันอีก ในเมื่อไม่มีโอกาส ผมก็ต้องหาโอกาสนั้นเองสิ

มุดเข้าไปนอนคว่ำอยู่ใต้เตียง กลั้นขำสุดชีวิตพอจินตนาการว่าธารจะตกใจและหงุดหงิดผมขนาดไหนถ้าจู่ ๆ ถูกผมโผล่มาจ๊ะเอ๋ จากนั้นพอธารโกรธ ผมก็จะอ้อน พออ้อนเสร็จปุ๊บก็...

เหอ ๆ หื่น...

เลิกคิดหื่น เปลี่ยนมาเป็นตั้งหน้าตั้งตาคอยการปรากฏตัวของธาร ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก ผมมองไปทางประตูก็เห็นขาของใครบางคนก้าวเข้ามา ความดีใจพร่างพรายไปทั่วร่างทันที แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นขาอีกคู่ของใครอีกคนตามเข้ามาด้วย

ใครวะ?

ใครก็ไม่รู้ ที่แน่ ๆ ในใจคิดไปแล้วล่ะว่าไม่ใช่ธาร ผมจำน้องธารได้ตั้งแต่หัวจรดเท้านะ ขนหน้าแข้งยังจำได้ หงิก ๆ งอ ๆ แบบนี้ไม่ใช่ธารละ และยังไม่ทันจะได้เดาว่าเป็นใคร เสียงประตูปิดก็ดังขึ้น ก่อนที่ขาคู่เล็กกว่าอีกคนจะก้าวมายังเตียงที่ผมซ่อนตัวอยู่ หากแต่เดินได้ไม่กี่ก้าว เจ้าของขาอีกคู่ก็ทำท่าเหมือนจะคว้าอีกฝ่ายไป ทำให้ทั้งคู่ต้องหันหน้าประจันกัน พลันน้ำเสียงทุ้มก็ดังขึ้น

“อยู่กันสองต่อสองแล้วนะ”
น้ำเสียงกรุ้มกริ่มมีความเลศนัย ส่วนอีกฝ่ายก็ตอบรับเสียงแผ่ว
“อือ”
ละม้ายคล้ายกำลังเขินอาย

ระ...หรือว่าพวกมันจะเป็น...โรมกับจอมแก่น!?

ก็รู้อยู่ว่ามันสองคนเป็นแฟนกัน ถึงพวกมันจะไม่เคยป่าวประกาศก็เถอะ แต่ท่าทางกับการกระทำ เด็กอนุบาลมองยังรู้ ยิ่งผมนี่ไม่ต้องพูดถึง ผีย่อมเห็นผีด้วยกันอยู่แล้ว

แต่พวกมึงจะมาตัดหน้ากูไม่ได้! กูจองห้องนี้แล้ว ที่สำคัญ พวกมึงจะมาคิดว่าอยู่กันสองต่อสองไม่ได้! กูอยู่ใต้เตียงเนี่ย!
รีบคิดทันทีว่าจะเอายังไง เพราะพอจะเดาได้แล้วล่ะว่าหลังจากนี้จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น

ก็จะเหตุการณ์อะไรล่ะ มันต้องสะหวีวี่วีกันแน่ ๆ

ตัดสินใจในวินาทีนั้นเลยว่าผมควรจะรีบออกไปให้เร็วที่สุด อย่างน้อยก็ก่อนที่พวกมันจะเริ่มบรรเลงกัน แต่พอแค่คิด กำลังจะขยับ เสียงดังจ๊วบจ๊าบก็ลอยมาเข้าหูแล้ว

พะ...พวกมึงอย่าเพิ่งฉายหนังสด!

ตัวแข็งค้างไปเลย ไม่กล้าขยับตัวละ ถึงปกติผมจะเป็นคนหื่น ๆ แต่ก็ใช่ว่าจะนิยมการมาดูมาฟังเรื่องส่วนตัวของใครแบบนี้ อะไรไม่ว่า พวกมันเริ่มไม่อยู่ ณ จุดเดิมละ นัวเนียกัน เซไปเซมา และมานั่งที่เตียงที่ผมซ่อนอยู่ข้างใต้ ตอนแรกก็ยังแค่นั่ง เห็นแค่ขา สักพักเริ่มเห็นเสื้อผ้าปลิวมาตกบนพื้น

ตะ...ตายห่าน จะออกก็ไม่ได้แล้ว มันเข้าพระเข้านางกันแล้วเนี่ย!
ผมเลยเปลี่ยนใจ นอนนิ่ง ๆ รอให้พวกมันเสร็จภารกิจกันก่อนแล้วค่อยย่องออกมาเงียบ ๆ ทว่าการที่พวกมันไม่รู้ว่าผมก็อยู่ในห้องด้วย ทำให้พวกมันไม่ได้ออมมือออมแรงกันเลย ตอนแรกเสื้อผ้าลอย ตอนนี้เริ่มมีเสียงอืออา
“จอม... จอมแก่น...”
“เบา ๆ หน่อยสิโรม เราเจ็บ... อา...”

ขะ...ขนลุก!

ลุกเกรียวไปทั้งตัวเลย สยิวกิ้วมาก มันระยะประชิดเกินไปละ ตอนนี้ในหัวผมเลยจินตนาการสีหน้าและท่าทางของเด็กสองคนนั้นไปแล้วเรียบร้อย ก่อนจะรีบส่ายหน้าสลัดความลามกนั่นทิ้งไป เพราะตอนนี้มีประเด็นใหม่เข้ามา มันก็คือหลังจากเสียงกระเส่าเย้ายวนของสองคนนั้น เตียงมันเริ่มดังเอี๊ยดอ๊าดแล้วเนี่ย แล้วเตียงก็เป็นเตียงสปริงด้วยนะ แถมไม่ได้มีขาเตียงสูง พอมีการกดทับย้ำ ๆ เตียงมันก็ยุบ ยุบมาเป็นจังหวะไม่พอ มาโดนหลังผมอีก ผมที่พยายามทำตัวให้เงียบอยู่ถึงกับหลุดอุทานเบา ๆ เมื่อหลังถูกกระแทกเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว

“อุ้ก...”
กลั้นเสียงแทบไม่ทัน ดีนะที่มีเสียงอื่นดังแทรกเข้ามา ไม่อย่างนั้นล่ะก็ พวกมันคงได้ยินเสียงผมไปแล้ว
“จอม... น่ารักจัง”
“อย่าแกล้ง อื้อ...”

เอี๊ยดอ๊าด...เอี๊ยดอ๊าด...

แล้วก็เป็นอย่างนี้ไปอีกพักใหญ่

พะ...พวกมึง!

ให้ตาย ทำไมกูต้องมาอยู่ในช่วงเวลาประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะของพวกมึงด้วยเนี่ย!

[่patsaporn]

นิยายน่ารักมากค่ะ ไม่เครียดอีตรงนายเอกเรานี่แหละ นางตลกและโพสิทีฟมาก
พูดเพราะมากด้วย คือก็ไม่ได้แอนตี้คนพูดไม่เพราะนะ แต่มาเจอพี่เหนือน้องธารนี่พูดเพราะๆ กันทั้งเรื่อง
ก็รู้สึกแบบบ เออ น่ารักจัง ไม่ว่าจะโมโหแค่ไหนพี่เหนือก็พี่เหนือน้องธารตลอด
ชอบเหนือนะคะ แรกๆ แลอาจมีความรู้สึกแปลกๆ บ้าง เพราะนางเป็นคนมีมิติ ไม่ใช่ ดี สวย งาม ตลอดเวลา
เข่น ตอนนางไปเจอน้องตีกันแล้ววิ่งหนี หรือตอนอ่อยพี่ดื้อ แต่พออ่านๆ ไปก็เข้าใจเหนือนะ เป็นตัวละคร
ที่เป็นธรรมชาติ และเอาใจช่วยนางให้นางเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อรักใครสักคน
เหนืออาจไม่ได้ดีสุด แต่ก็เป็นคนที่รักน้องธารมากที่สุดคนหนึ่ง น้องธารบ้าง นางน่ารัก น่าหลง ไปหมดเลยอ่ะ
สงสัยแพ้แนวแฟนเด็กแบบนี้ค่ะ โดยเฉพาะเรื่องขี้อ้อนและขี้หึง ธารยังมีมุมเด็กๆ อยู่มาก แต่ก็น่ารักมากเช่นกัน
แต่ตอนไม่น่ารักก็มีนะ เช่น ตอนที่งอแงเรื่องที่เหนือจะไปเมืองนอก แต่น้องเป็นคนเก่ง พอตัดสินใจเดินหน้าได้ก็ยาวเลย
สรุปว่าดีว่างามค่ะพระเอก เนื้อเรื่องน่ารัก แม้จะมีดราม่าแต่ก็มีตลกแทรกตลอดเวลา พี่เหนือน่ารักมากจริง

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่า

[NooDangzz]

[ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม]
แสงเหนือ ตอนพิเศษ 9: พี่เหนือ...แต่งงานกันนะ

เป็นตัวอย่างตอนพิเศษที่จะมีเพิ่มในเล่มค่ะ เอามาให้อ่านยั่วกิเลสกันเล่น ๆ พอดีกำลังรีไรท์เตรียมส่งจัดหน้า ทิ้งไปพักนึงละ ไม่มีอะไรอัพเลย กลัวจะลืมพี่เหนือกับน้องธารกัน อิอิ
รายละเอียดการจอง เข้าไปดูที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/NooDangzzz/photos/a.162822727106922.46922.122468307809031/1026282260760960/?type=3&theater
-----------------------------------

“โห่...ฮี้...โห่..ฮี้...แค่ก...”
จู่ ๆ พ่อไอ้กั้งก็ไอโขลกตัวโยน ทำเอาบรรดาญาติและผองเพื่อนเจ้าบ่าวที่เตรียมตัวจะเซิ้งหน้าขบวนขันหมากสะดุดกึกกันยกใหญ่ แล้วดูท่าพ่อไอ้กั้งจะโห่ไม่ไหวด้วย ตอนนี้แม่ไอ้กั้งไปลูบหลังให้เป็นการใหญ่ละ ก่อนที่หล่อนจะหันมาถามผมกับกั้งที่ยืนมองอยู่
“กั้ง เหนือ หาคนมาโห่แทนพ่อหน่อยสิ ดูท่าพ่อจะไม่ไหวละ”
“งั้นกั้งโห่เองแล้วกันแม่”
“มึงเป็นเจ้าบ่าวนะไอ้กั้ง จะมาโห่หน้าขบวนขันหมากเพื่ออะไร”

ผมรีบร้องทักเมื่อได้ยินกั้งออกตัว กั้งย่นคิ้วเล็กน้อยจนใบหน้าหล่อย่นยู่
“แล้วมึงจะให้กูทำไง บ้านกูมีแต่คนแก่ ๆ ทั้งนั้น ให้มาโห่แทน เดี๋ยวก็เจ็บคอเหมือนพ่อกูอีก”
“เอาน่ามึง เดี๋ยวกูจัดการให้”

กระซิบกระซาบกับกั้งเสร็จก็ตบบ่ามันเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหาธารที่อยู่ในชุดไทยประยุกต์ซึ่งเป็นชุดเพื่อนเจ้าบ่าวเหมือนกันกับผม พลางพยักหน้าเป็นสัญญาณ ธารมองหน้าผม ขมวดคิ้วจนแทบเป็นปม ก่อนจะส่ายหน้าดิก
“ธารก็ไม่ไหวนะพี่ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้”
“พี่เหนือก็ไม่ได้บอกว่าจะให้น้องธารโห่ซะหน่อยนี่ครับ พี่เหนือจะให้น้องธารเรียก ‘รายนั้น’ ต่างหาก”

คำว่า ‘รายนั้น’ หลุดจากปากผม ธารก็มองเลยไปยังโรมกับจอมแก่นที่อยู่ข้าง ๆ ทันที แน่นอนว่าผมไม่ได้หมายถึงสองคนนั้น มองเลยไปอีก...

เลยไป...

เลยไปจนถึง... อีน้องมายด์

น้องมายด์ที่กำลังเอาดอกไม้พลาสติกทัดหูเหมือนจะรู้ชะตากรรม เห็นสายตาผมกับกั้ง และเพื่อน ๆ จับจ้อง เจ้าหล่อนก็ถอนหายใจพรืด ทำปากยื่นแล้วหันไปบอกมาร์ตินเร็ว ๆ

“แอมโซซอร์รี่นะทูน็อทบีอะสวีทเกิร์ลทูเดย์ แอสไอโพรมิสยู ไอแฮฟอะดิวตี้ทูดู (ฉันขอโทษนะที่วันนี้ไม่ได้เป็นสาวหวานอย่างที่สัญญาไว้ ฉันมีหน้าที่ที่จะต้องทำ)”
มาร์ตินหยักยิ้มเล็กน้อย พยักหน้ารับแต่สีหน้าบ่งบอกชัดเจนเลยว่าไม่เข้าใจว่าน้องมายด์หมายถึงอะไร ขณะที่น้องมายด์เอากระเป๋าถือส่งให้มาร์ติน เดินเข้ามาแทนที่พ่อไอ้กั้ง ว่าเสียงเล็กเสียงน้อย
“เอาล่ะค่ะ เตรียมพร้อมนะ”
จากนั้นก็สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ และ...

“โห่...ฮี้...โห่...ฮี้...โห่ยยย!”

...ร้องเสียงดังประหนึ่งควายตัวผู้คำราม ภาพสาวหวานอะไรนั่นหายวับไปกับตา กลายเป็นตุ๊ดยักษ์ที่พร้อมจะตบทุกคนที่เข้ามาขวางทางขบวนขันหมาก

สิ้นเสียงน้องมายด์ บรรดาคนในขบวนขันหมากก็อึ้งกันไปชั่วขณะ ลืมตอบรับ ทำเอาน้องมายด์รีบหันมาแหวใส่
“เอ้า เร็วสิคะ เดี๋ยวเสียฤกษ์นะ”
ตอนหันมาแหวใส่นี่เป็นเสียงเล็กเสียงน้อยเหมือนเดิม แล้วก็กลับไปคำรามลืมดัดเสียงอีกครั้ง

“โห่...ฮี้...โห่...ฮี้...โห่ยยย!”
“ฮิ้ววว!”
“โห่...ฮี้...โห่...ฮี้...โห่ยยย!”
“ฮิ้ววว!”
“โห่...ฮี้...โห่...ฮี้...โห่ยยย!”
“ฮิ้ววว!”

มง...มง...มง มงตุ้มมง ตุ้มมง ตุ้มมง...

หลังจากนั้น วงมโหรีก็เริ่มบรรเลง น้องมายด์ที่สิ้นสุดภาระหน้าที่ก็ออกลวดลายรำฟ้อนหงาย ๆ นำขบวนเจ้าบ่าวไปยังบ้านเจ้าสาวที่อยู่ไม่ไกลจากบริเวณที่ตั้งขบวนมากนักทันที พร้อมกับเสียงหัวเราะเฮฮาของบรรดาญาติพี่น้องและผองเพื่อนของกั้ง ส่วนกั้งก็ยิ้มหน้าบานเมื่อถูกผมแซวว่ากว่าจะได้ไปขอเมีย ยากลำบากลำบนเหลือเกิน แต่อะไรก็ไม่สนุกสำหรับผมเท่ากับการได้หยอกน้องธารที่เดินตามขบวนแบบเขิน ๆ เพราะคนอื่น ๆ เค้ารำกันหมด มีแต่ธารเท่านั้นที่กระมิดกระเมี้ยนจนผมต้องเข้าไปกระแซะ

“ไม่เห็นรำไปช่วยเจ้าบ่าวสู่ขอเจ้าสาวเลยล่ะ ดูสิ ขนาดเจ้าบ่าวยังรำเลยนะ”
ว่าพลางพยักเพยิดไปทางกั้งที่ตอนนี้ถูกอีน้องมายด์ฟ้อนใส่จนต้องฟ้อนบ้าง ธารเหลือบมองหน้าผม สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าขัดเขินสุดฤทธิ์
“จำเป็นด้วยเหรอวะพี่”
“เอ้า จำเป็นสิ บ้านเจ้าสาวเค้าจะได้รู้ว่าเรามีความยินดีที่จะไปสู่ขอไงอ นี่ ๆ ทำตามพี่เหนือ จีบคว่ำจีบหงายงี้”
พูดไปก็เซิ้งไป แกล้งเข้าไปชนมันหน่อย ๆ ธารหัวเราะแล้วจู่ ๆ ก็คว้าข้อมือผมไว้เป็นเชิงให้ผมหยุด ก่อนจะดึงเข้าไปกระซิบกระซาบใกล้ ๆ
“งั้นไว้ตอนธารไปสู่ขอพี่เหนือ ธารค่อยรำหน้าขบวนแล้วกันนะพี่”
“เอ๊ะ ๆ พูดงี้หมายความว่าจะมาขอพี่เหนือเหรอ ไหนคำขอแต่งงานอะ อย่ามาคิดพาหนีนะ พี่เหนือไม่ใจง่ายหรอก”

ผมแกล้งหยอกไปตามประสา ไม่คิดว่าธารจะพูดจริง แต่แล้วก็เหนือความคาดหมายเพราะจู่ ๆ ธารก็ดึงผมเบี่ยงออกจากขบวนขันหมากเล็กน้อย กระซิบข้างหูเบาจนแทบไม่ได้ยินเมื่อมีเสียงวงมโหรีมากลบ ทว่าผมกลับได้ยินชัดเจน
“พี่เหนือครับ... แต่งงานกันนะ”

เฮ้ย! เล่นขอแต่งงานกันดื้อ ๆ แบบนี้เลย!?

“นี่...พูดจริง?”

ผมทำหน้าเหลอหลาไปเล็กน้อย ธารยกยิ้มแบบเก้อเขินก่อนพยักหน้ารับน้อย ๆ ทั้งที่ตายังจ้องผมอยู่
รู้เลยว่ามันเอาจริงแน่ ซึ่งก็ทำให้ผมใจเต้นตึกตักขึ้นมาฉับพลัน ทว่าก็ยังติดจะแกล้งมันอยู่
“แล้ว...น้องธารจะมาสู่ขอพี่เหนือแบบนี้ด้วยปะ?”
“เรียกค่าสินสอดเท่าไหร่ บอกมาเลย”

หะ...หูยยย น้องธารป๋ามาก! มาถึงขนาดนี้ไม่ต้องมาขอแต่งงงแต่งงานหรือสู่ขอแล้ว พี่เหนือเอาตัวเองใส่พานถวายให้รัว ๆ เลย แถมบ้าน แถมรถ เปย์หมดบัญชีแน่นอน ไม่ต้องห่วง! มาพูดแบบนี้ตอนนี้นี่มัน... หึย!

“แอบเข้าป่าละเมาะกันมะ?”
ชี้นิ้วไปทางพงหญ้าด้านหลังรัว ๆ แซ่บแบบไม่สนหมามุ่ยละจุดนี้ ธารหลุดหัวเราะ ยื่นมือมาดีดหน้าผากผมไม่แรงนักทีหนึ่ง
“งานแต่งพี่กั้งกับพี่ยีนนะเว้ย หยุดทะลึ่งสักวันได้ปะ”
“ก็แหม น้องธารน่าได้น่าโดน”

พูดไปตามจริง ทำหน้าหื่น ๆ มองปราดมันตั้งแต่หัวจรดเท้านิดหน่อย ธารก็หน้าแดงรื้นขึ้นมา ก่อนจะเม้มปากแน่นคล้ายกลั้นขำ แล้วเอื้อมมือมาคว้ามือผมไปจับ
“ไว้ธารจะไปคุยกับพ่อ ตอนนี้ไปร่วมงานแต่งพี่กั้งกับพี่ยีนก่อนเถอะ”

เท่านั้นก็ลากผมกลับเข้าไปในขบวนตามเดิม โดยไม่สนว่าผมจะมองมันตาค้างแค่ไหน

ตะ...ตอนแรกก็นึกว่าพูดเล่น นี่มันเอาจริงนี่หว่า โหยยย... แสงเหนือขายออกแล้วพ่อครับแม่ครับ ไม่มีลูกสาวก็ดูท่าจะเรียกค่าสินสอดได้นะ หลังจากเหนือเปย์หมดไปหลาย คราวนี้ก็เรียกคืนเอาโลดเน้อ หาลูกเขยอย่างเป็นทางการมาให้ได้ละ

[NooDangzz]

[ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม]
แสงเหนือ ตอนพิเศษ 10: น้องธารแซ่บกว่า! พี่เหนือสาบาน!

เป็นตัวอย่างตอนพิเศษที่จะมีเพิ่มในเล่มค่ะ เอามาให้อ่านยั่วกิเลสกันเล่น ๆ พอดีกำลังรีไรท์เตรียมส่งจัดหน้า ทิ้งไปพักนึงละ ไม่มีอะไรอัพเลย กลัวจะลืมพี่เหนือกับน้องธารกัน อิอิ
รายละเอียดการจอง เข้าไปดูที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/NooDangzzz/photos/a.162822727106922.46922.122468307809031/1026282260760960/?type=3&theater
ปล.ลงตัวอย่างตอนพิเศษที่มีในเล่มให้อ่านครบแล้วเน้อ หลังจากนี้ไม่มีอะไรลงให้อ่านแล้วนะจ๊ะ
จะมีแค่โดจินแก๊กอีก 3 แก๊กที่ยังไม่ได้ลง รอก่อนน้า
-----------------------------------

พี่...ดื้อ”

ผมมองคนที่นอนเหยียดแข้งเหยียดขาอยู่หน้าทีวีตาค้าง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอเขาอีกครั้งนับตั้งแต่ที่เขาหายไปเที่ยวลาวตอนที่ผมยังเป็นครูฝึกสอนที่พิษณุโลก อะไรไม่ว่า ทำไมจู่ ๆ ถึงโผล่มาที่คอนโดฯ ผมกับธารแบบนี้?

ยังไม่ทันจะได้คำตอบ คนถูกเรียกเหลือบมามองผม ใบหน้าคร้ามยังคงความหล่อเหมือนเดิมไว้ทุกระเบียดนิ้ว ทำเอาคำถามเมื่อครู่ถูกกลืนลงคอไป ให้ตาย... พี่ดื้อฮ็อตกว่าเดิมหลายเท่าตัวด้วย ยิ่งในเวลานี้ที่เขาไม่ได้สวมเสื้อ โชว์ซิกส์แพ็คกับผิวสีแทน ๆ ให้เห็นเต็มสองตา มีเพียงกางเกงขาสามส่วนตัวเดียวเท่านั้นที่บดบังช่วงล่างอยู่ เขาก็ดูฮ็อตปรอทแตกจนผมแทบจะเหงื่อแตกพลั่ก แล้วเขาก็ดึงสติผมไปทันทีที่ทักผมกลับ

“ไงเหนือ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“คะ...ครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย หลายปีเลยเนอะ”
อยากจะต่อท้ายประโยคด้วยว่า ‘แซ่บขึ้นเป็นกองเลยนะครับ ขอเลียปาดสักที แผล่บ ๆ ๆ ’ แต่ไม่เอาดีกว่า ธารนั่งอยู่ข้าง ๆ มองตาเขม็งเลย เดี๋ยวชีวิตจะหาไม่เอา ที่สำคัญ ผมต้องถามเขาสิเนอะว่ามาทำอะไรที่นี่ ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ติดต่อกันมาตั้งหลายปี จู่ ๆ โผล่มามันก็แปลก ๆ

ผมเลยรีบเก็บอาการ ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าปกติ๊ปกติเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตว่าผมเกือบน้ำลายไหลเพราะเขา ยิ่งไปกว่านั้น ต้องไม่ให้ธารผิดสังเกตด้วยว่าผมเผลอคิดไปว่าพี่ดื้อดูแซ่บ
“แล้วพี่ดื้อมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ มาหาธารเหรอ?”
เดาว่าเป็นอย่างนั้น ก็นั่งเล่นนอนเล่นอยู่กับธารนี่นา
“เปล่าหรอก” พี่ดื้อตอบพลางอมยิ้ม
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยไม่เข้าใจ เท่านั้นธารก็ตอบแทน
“จู่ ๆ วันนี้พี่ดื้อก็โทรมาหาธาร บอกว่าขอค้างด้วยคืนนึง พอดีมีธุระต้องทำที่กรุงเทพฯ น่ะ ธารก็เลยพามา ขอโทษนะพี่เหนือที่ไม่ได้บอกก่อน”

ผมร้องอ๋อ โบกมือบอกปัดเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร พอเข้าใจได้ละว่าเขามาที่นี่กะทันหัน ไม่ได้นัดธารไว้ ธารเองก็ไม่ทันได้ตั้งรับเหมือนกัน มันเลยกลายเป็นภาพที่ผมเห็นในตอนนี้
“แล้วพี่ดื้อมาทำธุระอะไรเหรอครับ”
ผมเดาไปแล้วว่าคงจะเป็นเรื่องงาน แต่เอ... เคยได้ยินจากจอมแก่นว่าพี่ดื้อก็ยังทำร้านนมอยู่นี่นา ไม่น่าจะเป็นเรื่องงานแฮะ หรือจะมาเที่ยว?
“พี่มารับแฟนน่ะ”
แล้วคำตอบของเขาก็ทำให้ผมเบิกตาโพลง
“แฟนเหรอ?”
เออสิ แฟนเหรอ? แฟนไหน ไม่เห็นเคยรู้เลยว่าพี่ดื้อมีแฟนแล้ว!?

พี่ดื้อพยักหน้าให้กับคำถามของผมเมื่อกี้ ยิ้มหน้าระรื่นทันควัน
“ใช่ แฟนพี่ชื่อปั้นรักน่ะ เพิ่งบินมาจากลาว ถึงไทยหมาด ๆ นี่เอง ที่พี่มากรุงเทพฯ ก็มารับปั้นนี่แหละ”

ผมพยักหน้ารับแบบอึ้ง ๆ เข้าใจละว่าทำไมพี่ดื้อถึงมาที่กรุงเทพฯ มารับแฟนที่สนามบินดอนเมืองนี่เอง ความจริงให้แฟนบินต่อไปที่พิษณุโลกก็ได้ จะลำบากมารับทำไม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก เอาแต่งุนงงเมื่อได้ยินชื่อแฟนของพี่ดื้อ

ชื่อปั้นรัก... แฟนพี่ดื้อเป็นผู้หญิง?
งงไปเลย เท่าที่จำได้ พี่ดื้อเป็นเกย์นี่หว่า แล้วจู่ ๆ มีแฟนเป็นผู้หญิง อย่าบอกนะว่ากลับใจแล้ว?

ไม่ทันจะได้ถามให้หายข้องใจว่าพี่ดื้อกลับใจแล้วจริงหรือเปล่า เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น เรียกให้ผมหันไปมอง แล้วก็ต้องอึ้งงันไปอีกระลอกเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างสูง วัยไล่เลี่ยกับผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ ผิวขาวเนียน ซิกส์แพ็คเป็นมัด ๆ กับใบหน้าจิ้มลิ้มได้รูปทำเอาผมแทบจะปรี่ไปเลียปาด

หูย... โคตรหล่อ หล่อแบบกวน ๆ ดูทะเล้นขี้เล่น น่ารักน่าชัง

แต่ก็ต้องเก็บอาการ ระริกระรี้ที่เห็นผู้ชายแปลกหน้ามาอยู่ในห้องตัวเองไม่ได้ ออกนอกหน้ามากไปเดี๋ยวโดนธารกระทืบเอาเพราะตอนนี้ธารจ้องผมเขม็งเลย
“แล้วนี่...”
ตั้งสติได้ก็อ้าปากจะถามว่าหนุ่มหน้ามนคนนี้เป็นใคร ทว่าผมก็โดนอีกฝ่ายชิงถามไปก่อนแล้ว
“ไผนิ? (ใครเนี่ย)”
ไม่ได้ถามผมด้วย ชี้นิ้วมาทางผมแล้วหันไปถามพี่ดื้อ
พี่ดื้อยิ้มกว้าง บอกมาสั้น ๆ “พูดภาษาไทยสิปั้น เดี๋ยวเหนือไม่เข้าใจ”

ยะ...อย่าบอกนะว่านี่ปั้นรัก แฟนสาวของพี่ดื้อที่ผมเข้าใจในตอนแรกน่ะ!? ซิกส์แพ็คมาเต็มขนาดนี้ ไม่ใช่แฟนสาวละ ต้องเรียกแฟนหนุ่ม!

“เหนือ นี่ปั้นรักนะ แฟนพี่เอง แล้วนี่ก็เหนือ คนที่พี่เคยเล่าให้ฟัง”
ไม่ทันไร พี่ดื้อก็แนะนำตัวผมกับปั้นรักเสร็จสรรพ ผมหันไปมองปั้นรักที่จ้องผมพลางย่นคิ้วมองผมอยู่ ก่อนจะยิ้มให้ ทำหน้าตาเป็นมิตรสุด ๆ
“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
ปั้นรักไม่ตอบรับคำทักทายของผมแต่อย่างใด เอาแต่จ้องเขม็ง คราวนี้ไม่จ้องเปล่าด้วย มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมที่ตัวเตี้ยกว่าเขาเล็กน้อยรู้สึกเหมือนถูกมองเหยียดยังไงไม่รู้ แล้วก็จริงซะด้วยเมื่ออีกฝ่ายว่าขึ้นมา
“เตี้ยแคระ หน้าตาเหมือนเจ๊กหลงกรุงงี้น่ะเหรอที่อ้ายไปหลงหัวปักหัวปำตั้งนานน่ะ”

พูดเป็นภาษาไทยปนลาว ผมเข้าใจได้อย่างชัดเจน...

ชัดเจนว่ามึงด่ากูนี่หว่าไอ้ปั้นรัก!

สิ้นเสียงปั้นรัก พี่ดื้อกับธารก็หัวเราะตัวงอ ก่อนพี่ดื้อจะออกปากห้าม
“ไม่เอาน่า เหนือเค้าก็น่ารัก”
ปั้นรักไม่พูดอะไร แต่เบ้หน้าใส่ผม ใบหน้ากวน ๆ เป็นทุนเดิม ตอนนี้ดูกวนเข้าไปใหญ่ พลันอีกฝ่ายก็เดินไปหาพี่ดื้อ โดดขึ้นไปนั่งตัก กอดคออีกฝ่ายหมับ ปากก็ว่ารัว ๆ
“ข้อยน่าฮักกว่าหลาย เนอะอ้าย (ผมน่ารักกว่าเยอะ เนอะพี่)”
คราวนี้เป็นผมบ้างละที่เบ้ปากรัว ๆ

โอ้โห มึงก็ชมตัวเองได้ไม่ดูขนาดตัว ตัวอย่างถึก ขึ้นไปนั่งตักพี่ดื้อที่ตัวถึกพอกัน มึงคิดว่ามันคงน่ารักตะมุตะมิมากสินะ โอ๊ย! แขยง!

รังเกียจขึ้นมาทันที หมั่นน้ำหน้าอะไรแบบนี้ อยากจะร้องเป็นเพลงแล้วไปพ่นใส่หน้ามันรัว ๆ ดีที่พี่ดื้อพูดขึ้นมาก่อน
“ปั้นก็ขี้แกล้งแบบนี้แหละเหนือ ไม่ต้องไปใส่ใจ แค่หยอกน่ะ”
“ครับ” ผมกัดฟันตอบรับ ยิ้มเกร็งจนหน้านี่แทบจะตะคริวกิน ขณะที่พี่ดื้อหันไปดุปั้นรัก
“ปั้นก็อย่าใจร้ายกับเหนือนัก เรามาขอเค้าพักนะ”
“I’m not mean. I’m honest. (ไม่ได้ใจร้าย แค่จริงใจ)”

ปั้นรักตอบกลับในทันที คราวนี้ตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันจ๋า คงคิดว่าผมฟังไม่ออก แต่ขอโทษเถอะ เข้าใจชัดแจ้งแดงแจ๋เลยล่ะ แต่อะไรก็ไม่ทำให้ผมหงุดหงิดเท่าท่าทางยักไหล่ ยักคิ้วหลิ่วตาประหนึ่งว่าเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่มันพูดออกไปแบบนั้น

จะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะ แต่อย่างน้อยแฟนมึงก็เคยชอบกูมาก่อนเว้ย! กูเคยอ่อยแฟนมึง เคยชวนไปแซ่บด้วย แต่แฟนมึงไม่เอา!

แต่เอ... เรื่องนี้ไม่ควรไปเกทับ ธารเริ่มจ้องเขม็งอีกละ ควรเก็บปากเก็บคำไว้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เดี๋ยวธารรู้ว่าเมื่อก่อนผมเคยอ่อยพี่ดื้อจะเป็นเรื่องอีก

ขอโทษนะครับน้องธารที่พี่เหนือปิดบัง แต่อดีตก็คืออดีต ผ่านไปแล้วก็ปล่อยไปเนอะ
 
 
 

[mystery Y]

ตอนพิเศษมาให้คิดถึงเลยอ่ะ

[ดึงดาว]

3 วันก็อ่านจนจบ
บอกเลยมาเพราะเป็นเด็กช่างนี่แหละ อยากอ่านแนวเด็กช่างมานาน มาเจอชั่งใจ ตอบโจยท์เลยค่ะ น่ารัก แซ่บ โหด หึง หื่น มาเต็มโดยพี่เหนือร้อยชื่อเลย ตอนแรกๆก็ตามท้องเรื่องเด็กช่างเลย พี่เหนือก็นะตอดน้องธาร เต๊าะซะจนเราหลงรักน้องธารมาอีกคน มีดราม่าบ้างแต่ก็กรุบกรอบพอรับได้
อีกอย่างที่ขอบ คือ ได้บรรยากาศจีบเด็กช่างจริงๆจากพี่เหนือเลย ทำเอาเราผูกพันไปกับตัวละคร แต่ตอนนี่น้องธารก็โตแล้วสินะ ก็ดูแลพี่เหนือๆดีๆล่ะ
รักพี่เหนือ น้องธาร
ขอบคุณ คนเขียน

((ตัวอย่างตอนพิเศษทั้่งหลายพาเอาเราค้างง ขอเก็บเงินก่อนเถอะ อ้อยมากมาย))

[กวังกีเมย์บี]

 

[Fragrant]

อ่านจบด้วยความว่องไว แล้วจะตามไปอ่านตอนพิเศษต่อในเล่ม เปย์รัวๆให้หน่องธารของพี่ อร๊ายยยยยยยยย 

[nuch-p]

 
ชอบสุดๆๆๆเรื่องนี้
ขอบคุณนักเขียนค่า

 

[แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง]

พี่เหนือนี่แรดดีจริง ๆ

 

[NooDangzz]

Ebook นิยายเรื่อง ‘ช่างใจรัก’ ค่ะ
ราคาจะถูกกว่าแบบรูปเล่มเพราะตัดค่าต้นทุนกระดาษออก ไปดาวน์โหลดตามนี้น้า

* ช่างใจรัก เล่ม 1
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50052

* ช่างใจรัก เล่ม 2
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50051

* ช่างใจรัก: ช่างเต๊าะ (ตอนพิเศษ)
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50050

หากใครต้องการแบบหนังสือ ติดต่อได้ทางหน้าเพจจ้า
https://www.facebook.com/NooDangzzz/