คิดถึงครั้งที่ 11
“สิงห์ งานที่นัดทำวันอาทิตย์เลื่อนไปวันเสาร์แทนได้ป่ะวะ” ไม้ถามเขาขณะกำลังกินข้าวที่โรงอาหารคณะ
“วันเสาร์กูมีซ้อมบ่าย เดี๋ยวงานไม่เสร็จ”
“เออ กูรู้ ถึงได้มาถามมึงไง เพราะคนอื่นเขาไม่มีอะไร มึงทำแค่ช่วงเช้าก็ได้ เดี๋ยวกูปั่นที่เหลือให้”
“มึงมีธุระอะไรด่วนขนาดนั้นวะ” สิงห์สงสัย
“กูมีนัดดูหนังกับแฟนว่ะ”
“เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนหรอครับคุณนภรุจน์” ถามทีเล่นทีจริง
“เออไงครับ คุณสิงหาไม่น่ารักแบบแฟนกูนี่ครับ”
“เออๆ วันเสาร์ก็วันเสาร์ เบื่อจริงคนติดแฟน..”
“หราาา~~ เมื่อก่อนตอนมึงคบกับนายน์นี่แทบไม่เห็นหัวกูเลยยยย” ไม้ประชด
“มันเป็นอดีตแล้วมึง... เออว่าแต่มึงจะไปดูหนังเรื่องอะไรวะ”
“............”
“ทำไมชื่อมันคุ้นๆจัง เหมือนปีที่แล้วก็มีเรื่องนี้”
“ภาคต่อไงมึง นี่ภาค 7 แล้ว หนังยาวเชี่ยๆ กูนึกว่าจะจบตั้งแต่ภาคแรกแล้ว” ไม้ตอบ แต่คำตอบของเขากลับจุดประกายความคิดบางอย่างในหัวของเพื่อนสนิท...
หนังยังมีภาคต่อตั้ง 7 ภาค...
แน่นอนว่าแต่ละภาคมันจบไม่เหมือนกัน...
งั้นสิงหาจะสร้างภาคต่อให้หนังชีวิตเขาเอง!!!
“สิงห์ พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ” พี่ช่าเรียกเขาหลังจากซ้อมเสร็จ
“ครับ? มีอะไรหรอพี่?”
“ตามมาหน่อย” พี่ช่ามองซ้ายมองขวาแล้วพาเขาไปที่ร้านกาแฟหน้าคณะนิเทศ
“สั่งอะไรหน่อยไหม” พี่ช่าถามเขาเมื่อหาโต๊ะนั่งได้
“เอามอคค่าแก้วหนึ่งครับ”
“เอามอคค่าหนึ่ง ชาเขียวหนึ่ง แล้วก็เค้กส้มหนึ่งค่ะ” พี่ช่าบอกพนักงานแล้วหันมาพูดกับเขา
“เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า..”
“ครับ”
“สิงห์เป็นอะไรกับนายน์หรอ” พี่ช่าถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“...ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ครับ..”
“อย่าโกหกค่ะ สิงห์ไม่ยอมตอบเม้นท์แฟนคลับทุกเม้นท์เกี่ยวกับนายน์ คืออะไร? อธิบายลูก..”
“ผมยังไม่ว่างครับ” ไม่รู้ทำไมแต่ไม่กล้าบอกว่าเคยคบกัน...
“แต่สิงห์ไลค์รูปนายน์แล้วก็อันไลค์ คืออะไร?”
“พี่รู้ได้ไง มั่วเปล่า...” สิงห์ยังคงเนียนต่อไป...
“อย่ามา.. พี่รู้ พี่เห็น พี่เป็นแอดมิน!”
“ฮะ?” สิงห์ไม่รู้ว่าเขาทำหน้ายังไง แต่เขาตกใจมากๆ แอดมินเพจที่เขาด่าว่าเป็นสโตกเกอร์มาตลอดสามปีคือพี่ช่า!
แอบรู้สึกผิดเบาๆ...
“ใช่ พี่เป็นแอดมินไง อย่าบอกใครนะ.. พี่บอกความลับของพี่แล้ว ตาสิงห์แล้ว บอกมา!!”
“......” สิงห์กำลังลังเลใจ...
แต่บอกก็ได้.. ไถ่โทษที่แอบด่ามาตั้งสามปี...
“...เป็น...แฟนเก่าครับ...”
“กรีดร้องงงง จริงจัง? ไม่ได้โกหกใช่ป่ะ?” พี่ช่าเอามือทุบกระเป๋าแบรนด์เนมตัวเองสักพักก็ถามเขาต่อ
“...ครับ..”
“แล้วคือ? สิงห์อยากรีเทิร์นป่ะ?”
“ก็...คงอยากมั้งครับ...”
“เดี๋ยวพี่ช่วยเอง กินน้ำกันดีกว่าเนอะ~” พี่ช่าก้มหน้าก้มตากินเค้กแล้วชวนเขาคุยเรื่องทั่วๆไป เช่น คิดยังไงกับผลบอลเมื่อคืน? ดูหนังเรื่องใหม่รึยัง? และอื่นๆ แต่ไม่ได้พูดเรื่องนายน์อีก...
สรุปวันนั้นเขาได้ตัวช่วยมาหนึ่งคนแบบงงๆ...
วันเสาร์ที่สิงห์ตื่นเข้านั้นสามารถนับได้ด้วยสองมือ
ถ้าไม่มีนัดทำงานเขาคงจะตื่นบ่ายสองอาบน้ำไปซ้อมละครตอนบ่ายสามเลย...
สิงห์ขับรถเข้ามาที่ตึกเศรษฐศาสตร์ในช่วงสาย มีเพื่อนบางคนรออยู่แล้ว พวกเขาทำงานกันไปสักพักก็มีเพื่อนคนหนึ่งชวนไปกินข้าวที่หน้ามหาลัย สมาชิกทั้งหมดจึงพักงานแล้วยกขบวนไปหน้ามหาลัย...
พวกเขาเลือกเข้าไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง หางตาสิงห์แอบเห็นไอ้พี่เกียร์นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ
“มึง กูไปเซเว่นนะ” สิงห์บอกไม้แล้วเดินไปเซเว่นที่อยู่ข้างๆ เขาซื้อชาเขียวกับขนมนิดหน่อยก็จ่ายเงินแล้วเดินออกมา...
“พี่เกียร์สวัสดีครับ” สิงห์เจอนายน์กำลังยืนคุยกับไอ้พี่เกียร์หน้าเซเว่น สิงห์เลยเนียนไปกด ATM ที่อยู่ข้างๆหูก็คอยฟังบทสนทนาของคนทั้งคู่ไปด้วย
“หวัดดีครับ มาทำไรแถวนี้อ่ะ ซ้อมบ่ายไม่ใช่หรอ”
“มาหาข้าวกินน่ะครับ ว่าจะไปทำงานที่คณะรอเวลาซ้อมด้วย”
“เออ งั้นไปกินข้าวกัน พี่หิวพอดี” แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆนั้น
ไอ้เหี้ยพี่เกียร์!!! ไอ้คนตอแหล!!!!!
เมื่อกี้มึงเพิ่งจะกินก๋วยเตี๋ยวกับพี่ฟ้ามา!!!!สิงห์เดินปึงปังกลับไปหาเพื่อนที่โต๊ะ
“มึง เดี๋ยวกูมานะ เจอกันที่คณะเลยแล้วกัน” สิงห์บอกเพื่อนๆแล้วเดินไปที่ร้านอาหารตามสั่งนั่น สายตากวาดไปทั่วร้านก็เจอคนที่ตามหา
“อ้าวพี่เกียร์ หวัดดีครับพี่ ผมนั่งด้วยสิ โต๊ะเต็มหมดแล้ว” สิงห์ทักเกียร์...
ใจจริงอยากทักนายน์... แต่ป๊อดไง เขารู้ตัวดี
“หวัดดีสิงห์ นั่งสิ” พี่เกียร์เลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆให้นั่ง
“รับอะไรดีครับ” พนักงานร้านเดินมาถาม
“ข้าวผัดพริกแกงหมูไข่ดาวครับ” นายน์สั่งเมนูโปรด
“หมูกระเทียมครับ” เขาสั่งบ้าง ส่วนไอ้พี่เกียร์สั่งอะไรไม่รู้เขาไม่ได้ฟัง
แต่นายน์ครับ สั่งอะไรออกไป..
เขารู้ว่ามันเป็นเมนูโปรดของคนตัวเล็ก แต่คนตัวเล็กจะรู้บ้างไหมว่าพริกแกงร้านนี้มันเผ็ดขนาดไหน ตอนปีหนึ่งไอ้ไม้ก็เคยมาสั่งพริกแกงหมูร้านนี้กิน แต่หลังจากวันนั้นมันก็ไม่เคยเดินเฉียดร้านนี้อีกเลย...
“เครื่องดื่มล่ะครับ”
“น้ำเปล่าเหมือนกันครับ” นายน์สั่ง
“น้ำแดงโซดากับน้ำเปล่าครับ” สิงห์ไม่ค่อยชอบอะไรหวานๆแต่สั่งเผื่อคนตัวเล็กจะเผ็ด
“ทั้งหมดมี.. ผัดพริกแกงหมูไข่ดาวหนึ่ง กระเพราทะเลหนึ่ง หมูกระเทียมหนึ่ง น้ำเปล่าสาม แดงโซดาหนึ่งนะครับ” พนักงานทวนรายการแล้วเดินออกไป สิงห์เพิ่งจะรู้ว่าเกียร์สั่งอะไรก็ตอนที่พนักงานทวนรายการเนี่ยแหละ...
เฮอะ! กินเยอะขอให้อ้วนตายไปเลย~
สิงห์หยิบโทรศัพท์มาหาตัวช่วย...
หงายการ์ดผู้ช่วยจากความมืด...
Singha พี่ช่า ช่วยผมหน่อย
ช่าสวย ว่าไงสุดหล่อ มีอะไรจ๊ะ
Singha ตอนนี้ผมอยู่กับนายน์
แต่พี่เกียร์ก็อยู่ด้วย
เอาเขาออกไปให้ที
จริงๆอยากใช้คำว่ามัน แต่ยังไงก็ต้องให้เกียรติเขาหน่อย...
ช่าสวย ได้เลย เดี๋ยวเจ๊จัดให้
“อาหารได้แล้วครับ” พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ นายน์กับพี่เกียร์เริ่มกินแล้ว แต่สิงห์ยังมองนายน์อยู่...
เขากลืนน้ำลายเมื่อคนตัวเล็กเริ่มเคี้ยว... เผ็ดไหม...
ไม่ต้องรอให้ถามออกไปนายน์ก็หยิบน้ำขึ้นมากินทันที...
ฮอลลล.. น่าสงสาร...
Rrrr… Rrrr...เสียงโทรศัพท์ไอ้พี่เกียร์ดังขึ้น สิงห์แอบมองก็เห็นว่าเป็นสายจากพี่ช่า
เยี่ยมมากพี่ช่า ผมรักพี่ <3
แต่รักน้อยกว่านายน์นะ...
ไอ้พี่เกียร์คุยโทรศัพท์สักพักก็ขอตัวกลับก่อน โถถถถ~~ ขอโทษครับพี่พอดีผมมีแบ็คอัพดี ^ o ^
อยากโบกมือไล่ใจแทบขาดแต่ต้องเก็บอาการไว้หน่อย...
ใครๆก็อยากดูดีต่อหน้าคนที่ชอบทั้งนั้นแหละ จะเถียงหรอ?
หันกลับมาดูนายน์ รายนั้นกำลังฝืนกินข้าวอยู่ทั้งๆที่น้ำตาคลอเบ้า...
“น้ำแดงโซดาได้แล้วครับ ขอโทษที่ช้านะครับ” พนักงานคนเดิมเอาน้ำมาเสิร์ฟ
นายน์มองน้ำแดงตาละห้อย...
“กินไปสิ” เก๊กเสียงขรึมทั้งที่จริงอยากเอาน้ำไปจ่อให้ถึงปาก..
แต่ณภัทรแบบปากแดงๆก็น่ารักไปอีกแบบ~~
“ครับ?”
“ผมไม่อยากกินแล้ว คุณจะกินก็ได้” สิงห์ไม่ชอบน้ำหวานนน สิงห์สั่งมาให้
“ขอบคุณครับ” นายน์คว้าแก้วน้ำแดงไปกิน
“อืม..” สิงห์เลื่อนจานข้าวนายน์เข้าหาตัว ตักข้าวในจานตัวเองไปใส่จานนายน์ แล้วตักข้าวจากจานนายน์มา
อย่างน้อยมันก็เผ็ดน้อยลงล่ะนะ...
สิงห์เลื่อนจานายน์กลับคืน แล้วลงมือกินข้าวของตัวเอง
หิวนะเนี่ย กว่าไอ้พี่เกียร์จะไป..
“คุณจะไปไหนต่อ” นายน์ถามสิงห์หลังจากกินข้าวเสร็จ
ได้ยินผมๆคุณๆแล้วก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่เริ่มพูดก่อน T ^ T
“ไปทำงานกับเพื่อนที่คณะ... คุณล่ะ”
“ผมก็ไปทำงานที่คณะเหมือนกัน..”
“ทำโมเดลหรอ...”
“อืม...”
“...ให้ไปส่งไหม...” ถามออกไปโดยไม่ทันคิด
“ฮะ?” สิงห์กวาดตาหาข้ออ้าง
เจอแล้ว!!“ของเยอะนี่ ถ้าเดินหรือนั่งวินมอเตอร์ไซค์คงไม่สะดวก..” สิงห์ชี้ไปที่บรรดาสารพัดถุงข้างๆตัวนายน์
“อ่าาา.. นั่นสิ”
“จะไปด้วยกันไหม..”
“รบกวนรึเปล่า..”
“ไม่...ไม่หรอก คุณเดินไปเลยเดี๋ยวผมช่วยถือก็ได้” สิงห์หยิบถุงใส่ของของนายน์ทั้งหมดที่อยู่บนพื้น แล้วเดินไปที่รถ
“ให้ส่งตรงไหน”
“ตรงนี้เลยก็ได้” สิงห์จอดรถตรงป้ายหน้าคณะสถาปัตตามที่นายน์บอก
“ขอบคุณที่มาส่ง”
“อืม..” นายน์หันหลังเดินถือของเข้าคณะ
“เดี๋ยว!!ณภัทร!!!” อย่าเพิ่งไปสิ... ยังไม่หายคิดถึงเลยย...
“ครับ?”
แต่คือเรียกเขาไว้โดยไม่มีอะไรจะคุย...
“ซ้อมละครตอนบ่ายสาม...” เอาเรื่องนี้ก็ได้
“...ใช่ครับ..”
“เดี๋ยวบ่ายสองสี่สิบห้าผมมารับแล้วกัน คุณจะทำงานนานไหม”
“ไม่รู้ครับ ผมน่าจะทำเรื่อยๆ”
“งั้นถ้าคุณเสร็จก่อนแล้วจะไปไหนก็ไลน์มาแล้วกัน ผมไปแล้วนะครับ” สิงหาเดินกลับไปที่รถ
“เดี๋ยว! สิงหา!”
“ครับ?” สิงห์หันกลับไปมองนายน์ รั้งเค้าทำไม.. อยากอยู่กับเขาล่ะซี้~~
“ผมไม่มีไลน์คุณ...” รู้สึกหน้าแตก
แต่ไม่เป็นไรสิงห์หน้าหนาพอ...
“อ่าา.. นั่นสิ...”
“ไม่เป็นไรผมอยู่ที่นี่ตลอดแหละ / เอาไลน์คุณมาสิเดี๋ยวผมแอดไป” พวกเขาขึ้นพูดพร้อมกัน
“....”
“....” แล้วก็เงียบกันไปทั้งคู่
จริงๆคือแค่หาเรื่องชวนคุย แค่ไลน์อีกฝ่ายดูในกลุ่มนักแสดงเอาก็ได้..
ซึ่งมันไม่มีเหตุผลพอที่จะแอดไปไง เพราะฉะนั้นต้อง...
“เอาไลน์คุณมาสิ” ยื่นโทรศัพท์ที่เข้าไลน์แล้วให้ณภัทร จะให้เห็นล็อคสกรีนไม่ได้เด็ดขาด!
“อืม...” นายน์พิมพ์ตัวเลขสิบหลักลงไปในช่องกรอกไอดีเพื่อค้นหา สิงห์จ้องเลขตาไม่กระพริบ..
“ขอบคุณ” สิงห์รับโทรศัพท์คืน พูดมากไม่ได้เดี๋ยวลืมเลข...
ทันทีที่ก้าวขึ้นรถเขาก็เอาโทรศัพท์มากดเลขทันที...
สิงหาคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าณภัทรจพตั้งไอดีไลน์เป็นเลขโทรศัพท์
นายน์พิมพ์เร็วมาก ถ้าเป็นคนอื่นคงมองและจำไม่ทัน
แต่นี่ใคร? สิงหา เศรษฐศาสตร์ไง.. แค่เลขสิบตัวทำไม่จะจำไม่ได้
สิงห์มองโทรศัพท์ตัวเองตาวาว ตอนนี้สิงห์ได้เบอร์นายน์มาแล้ว เงินในโทรศัพท์ก็มีเพราะเขาใช้รายเดือน
แต่ที่ไม่มีคือความกล้าที่จะกดโทรออกไง...
“เฮ้อออ~~” คนตัวโตถอนหายใจแล้วกดสร้างรายชื่อใหม่แทน...
สิงห์นั่งทำงานกับเพื่อนจนบ่ายสองสี่สิบก็ขอตัวกลับก่อน เขาขับรถไปรับนายน์ที่ตึกคณะสถาปัต...
“งานเสร็จแล้วหรอ” สิงห์ชวนคุย
“ยัง เหลือเก็บรายละเอียดอีกหน่อย... แล้วคุณล่ะ... งานเป็นยังไงบ้าง...”
“เหลือตรวจคำผิดอีกนิดหหน่อยก็เสร็จแล้ว..”
“อ๋อ..”
“.....”
“.....”
“เปิดเพลงไหม..” สิงห์ถามทำลายความเงียบ
“อืม...”
“....”
“....”
มีเพียงแค่เสียงเพลงที่ทำให้ทั้งรถไม่เงียบจนเกินไป สิงหาพยายามคิดตลอดทางว่าจะชวนณภัทรคุยอะไรดี แต่สุดท้ายจนถึงตึกนิเทศก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี...
เบื่อตัวเอง...
“กรี๊ดดดด!!!!” เสียงกรี๊ดดังสนั่นเมื่อสิงหาเดินเข้ามาที่โต๊ะขายบัตร
“ตอนนี้เวลา 10 นาฬิกาตรงแล้วนะครับ คนแรกลุกขึ้นมาเลยครับ” พี่ทีมงานพูดผ่านโทรโข่ง หัวแถวลุกขึ้นแล้วเดินมาหาพวกเขา
บัตรขายหมดพอดีกับคนสุดท้ายที่มาซื้อ นั่นเป็นสิ่งที่ดีแล้วเพราะถ้าบัตรไม่พออาจจะมีปัญหาภายหลังได้...
“ไปกินข้าวกลางวันกันเถอะทุกคนน.. เดี๋ยวป๋าเกียร์เลี้ยงงงง..” พี่กิมตะโกนบอก
“เฮ้!!!” เสียงเฮดังมาจากทีมงานและนักแสดง
“คุณจะไปกับผมไหม” สิงห์เดินเข้ามาถามนายน์
ไม่ให้ไปรถไอ้พี่เกียร์แบบคราวที่แล้วอีกรอบหรอก
“อืม..” นายน์พยักหน้า
“งั้นรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมไปเอารถมาก่อน” สิงห์ว่าแล้วเดินไปทางลานจอดรถ
ลับหลังณภัทร สิงหากำลังยิ้มอยู่คนเดียว ^ v ^
“คุณ.. ยังไม่ลบรอยสักอีกหรอ..” นายน์ถามเสียงเบา แต่มันก็ดังพอบนรถที่มีกันเพียงแค่สองคน
สิงห์เหลือบตาไปมองข้อมือตัวเอง... เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าลืมใส่สร้อยข้อมือมา...
“...อืม..” สิงห์ส่งเสียงในลำคอ
“..ทำไม... ทำไมคุณถึงยังไม่ลบล่ะ..”
“..ผมยังไม่อยากลบ.. คุณล่ะ.. ลบมันไปรึยัง..”
“.. ยัง..” นายน์ตอบเสียงเบา
“.. ถามได้ไหมว่าทำไม”
“..ผม..กลัว..”
กลัวอะไร?
นายน์กำลังกลัวอะไร?
“หรอครับ..” เขาไม่รู้จะพูดอะไรอีกดี
ไม่นานสิงห์ก็ขับรถมาถึงร้านอาหารที่พี่เกียร์บอกจะเลี้ยง ร้านนี้เป็นร้านบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างธรรมดา
หลังจากที่กินกันจนอิ่มโดยมีไอ้พี่เกียร์เป็นเจ้าภาพ แต่ละคนก็ทยอยกันกลับ บางส่วนก็ไปหาของหวานกินกันต่อ ส่วนนายน์กลับไปก่อนแล้ว...
“เออเกียร์ มึงชอบน้องนายน์หรอวะ” พี่คนหนึ่งถามไอ้พี่เกียร์ในห้องน้ำ สิงห์ที่มาเข้าห้องน้ำพอดีก็แอบฟังอย่างตั้งใจ...
“อืม.. น้องมันน่ารักดี”
“ฮันน่อวว.. แล้วพี่เกียร์จะเอาไงต่อครับ”
ฮันน่อววพ่อง! ณภัทรเป็นของสิงหาคเดียว!
“ก็จีบไง ถามแปลกๆ” ไอ้พี่เกียร์พูดขำๆ
เกลียดพี่เกียร์ว่ะ ในชีวิตไม่เคยรู้สึกเกลียดใครได้เท่านี้มาก่อนเลย...
“พี่ช่าผมกลับก่อนนะครับ ผมไปนะครับพี่ๆ” สิงห์กลับจากห้องน้ำก็บอกลารุ่นพี่
ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว...
ติ๊ง!Gear Kaittiyotสิงห์
พี่เกียร์ทักแชทเขามาขณะที่เขากำลังส่องเพจ Napat FC อยู่
Singha August
ครับพี่?
สุภาพเข้าไว้สิงหา ยังไงเขาก็เป็นรุ่นพี่...
Gear Kaittiyotสิงห์สนิทกับนายน์ป่ะ
พี่ว่าพี่ชอบนายน์ว่ะ
ช่วยพี่หน่อยดิ
อารมณ์ของสิงห์เริ่มจะขุ่นมัวขึ้นเรื่อยๆ
Singha August
ไม่ได้หรอกครับ
สิงห์พยายามทำใจให้เย็นที่สุด
Gear Kaittiyot ทำไม? ช่วยพี่หน่อยสิ
แชทพี่เกียร์ขึ้นแจ้งเตือนแต่สิงห์ยังไม่กดเข้าไปอ่าน เป็นจังหวะเดียวกับที่เพจคิ้วท์บอยมหาลัยโพสต์รูปใหม่...
XX Cute Boy ‘แกคืออะไร มันมีในเรื่องหรอ บังเอิญหรืออะไร?
#ฉันขอจิ้นก่อนได้ไหม *แนบรูป*’
รูปที่เพจคิ้วท์บอยเอามาโพสต์แบ่งเป็น 4 ช่องย่อยด้วยกัน
ช่องแรก เป็นรูปนายน์ตอนแต่งเป็นฟรานซิส ฉากที่ถอดเสื้อสูทตัวนอกแล้วถลกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมา
ช่องที่สอง เป็นรูปเดิมกับช่องแรก แต่ถูกซูมเข้ามาจนเห็นคำว่า Forever บนข้อมือ
ช่องที่สาม คือรูปของสิงห์วันนี้ที่ไม่ได้ใส่สร้อยข้อมือมา
ส่วนส่วนช่องที่สี่ แน่นอนว่าคือภาพที่ซูมไปที่ข้อมือของสิงห์ที่มีคำว่า Together อยู่...
‘โอ้ยงื้ออออ~~ วันนี้ฉันถามสิงห์ว่าสร้อยข้อมือไปไหน นางบอกว่าลืมเอามา แต่นี่คืออะไร?’
‘แกกก~ เขาไปกันถึงไหนแล้วอะไรยังไงเนื่ย??’
‘สิงหาตอบด่วนค่ะ สรุปเป็นอะไรกันแน่ #อย่าปล่อยให้ฉันมโนอยู่อย่างนี้’
‘เห็นด้วยกับเม้นท์นี้ อยากให้สิงห์มาอธิบายให้เคลียร์ Singha August’
‘ใช่ๆ สิงห์อธิบายด่วน หยุดการมโนของฉันที’สิงห์กำลังตัดสินใจ..
เขาควรจะชัดเจนได้แล้ว...
‘เป็นแฟนเก่าครับ’ตอบไปสั้นๆแต่ยอดไลค์ถล่มทลาย สิงห์ไม่ได้สนใจอะไรต่อเขาแคปหน้าจอแล้วส่งให้พี่เกียร์
Singha August
ได้ส่งรูปภาพ
นี่ไงครับ เหตุผลของผม
ไม่นานก็ช่องแชทก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว พี่เกียร์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา สิงห์เลยปิดโทรศัพท์แล้วไปนอน...
“ละครจบไปด้วยดีแล้วว ไปฉลองกันเถอะ” พี่ช่าชวนหลังจากละครปิดม่านไปพร้อมกับเสียงปรบมือ
ทีมงานที่กำลังเก็บของอยู่รีบเร่งมือเก็บของ พวกเขานักแสดงก็ทยอยกันไปเปลี่ยนชุด
พี่ช่าพาทุกคนมาที่ร้านเหล้าร้านหนึ่งที่ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่ แต่ละคนสนุกกันสุดเหวี่ยงเหมือนปลดปล่อยจากที่ต้องทำงานหนักมาตลอดสามเดือน สิงห์เองก็เช่นกัน...
สิงห์กินได้ไม่เท่าไหร่ก็ขอตัวไปห้องน้ำ เขาไม่ใช่คนคออ่อน เพียงแต่เวลากินเหล้าแล้วจะปวดฉี่บ่อยแค่นั้นเอง
“!!!” สิงห์ชะงักเมื่อเจอพี่เกียร์ที่หน้าห้องน้ำ เขาหลีกทางให้รุ่นพี่เดินเข้าห้องน้ำไป
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” พูดแค่นั้นแล้วเดินนำสิงห์ไปที่หลังร้าน
จะโดนลากไปฆ่าไหม?
“เป็นแฟนเก่านายน์หรอ?” พี่เกียร์จุดบุหรี่ขึ้นสูบแล้วถามเขา
“ใช่” สิงห์เดินไปนั่งบนลังไม้อันหนึ่ง
“เลิกกันนานรึยัง”
“3 ปีแล้ว... แต่ผมยังรักเขาอยู่”
“เฮอะ! เลิกกันไปตั้งนานแล้วก็อย่าหวงก้างดิ”
“ผมไม่ได้หวงก้าง แต่ผมกำลังจะเริ่มใหม่...”
“หลงตัวเองไปเปล่าน้อง” พี่เกียร์จ้องหน้าสิงห์
“ผมว่าพี่น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว..” สิงห์เองก็จ้องกลับไปเหมือนกัน
“รู้อะไร? จะบอกว่านายน์ก็ยังรักมึงอยู่รึไง!”
“พี่พูดของพี่เองนะ...”
“อย่ามาหลอกกูน่า หวงก้างก็พูด”
“ผมไม่ได้หวงก้าง แต่ผมว่าพี่ควรยอมรับความจริง.. ความจริงที่พี่ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ...” นายน์ไม่มีทางชอบพี่เกียร์
ถ้าเขาไม่เข้าข้างตัวเองเกินไป ณภัทรเองก็น่าจะยังรักเขาอยู่...
แต่ถึงไม่รักเขาก็จะทำให้รักอยู่ดี เตรียมตัวไว้เลย...
“ผมให้เวลาพี่ไปตัดใจ เลิกยุ่งกับ
นายน์ของผมได้แล้ว”
สิงห์เดินกลับเข้ามาในร้าน พวกรุ่นพี่บางคนเริ่มทยอยกันกลับแล้วเหมือนกัน
“อ่ะ! สิงห์ พอดีเลย พานายน์กลับหน่อยสิ” พี่ช่าเรียกเขาแล้วพยุงนายน์มาส่งให้ สิงห์รับร่างบางมาประคองไว้อย่าง งงๆ
“นี่ที่อยู่จ๊ะ ฝากหน่อยนะ” พี่ช่ายื่นกระดาษแผ่นเล็กที่เขียนชื่อหอกับเลขห้องมาให้แล้วขยิบตา
เท่านั้นสิงห์ก็พอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมด...
ไม่สิ.. ต้องบอกว่าเข้าใจแผนของพี่ช่าถึงจะถูก...
สิงห์อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาแนบอกแล้วเดินไปที่รถ วางคนที่หลับสนิทตรงที่นั่งข้างคนขับ ปรับเบาะให้เอนลง แล้วหาเสื้อกันหนาวที่เบาะหลังมาคุมให้
“...สิงห์...” ขับรถออกมาได้ไม่ไกลคนเมาก็ส่งเสียงออกมา
“หืม?” เขาขานรับในลำคอ
“..กลับไป... เป็น... เพื่อนกัน... เหมือนเดิม... ไม่ได้แล้วหรอ...”“!!!” สิงห์หันไปมองร่างบางที่ยังหลับตาอยู่ ลมหายใจยังคงสม่ำเสมอ...
ละเมอหรอ?
สิงหาขับรถต่อมาจนถึงหอของณภัทร สองมือค่อยๆอุ้มคนที่เมาจนหลับไปส่งที่ห้อง...
************************************
จบไปแล้วกับ#ความสิงหา ตอนหน้าเป็นพาร์ทนายน์เหมือนเดิม
เมื่อวานรีบลง คนเขียนยังหันไปถามเพื่อนเลยว่าเหมือนลืมอะไรบางอย่าง
มาอ่านเม้นท์ถึงได้รู้ อ๋อ.. ลืมเตือนเรื่องตัวจริงของสิงห์ ถถถถ
คข : สิงห์มีแต่คนว่าแกมุ้งมิ้งไม่เหมือนพาร์ทนายน์อ่ะ
สิงห์ : ใครๆก็อยากดูดีต่อหน้าคนที่ชอบทั้งนั้นแหละ ผมผิดรึไง
-รักคนอ่าน-
หัวข้อ: -[ แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด ]- คิดถึงครั้งสุดท้าย P.38 (1/6/16) (อ่าน 363901 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก