คิดถึงครั้งที่ 12
หลังจากละครจบลงพี่ช่าก็ชวนทุกคนมาฉลองที่ร้านเหล้าไม่ใกล้ไม่ไกลจากมหาลัย แต่ละคนดื่มกันราวกับน้ำเปล่า นายน์เองก็ดื่มไปพอสมควร ถือซะว่าชดเชยที่ไม่ได้กินมานาน...
“น้องนายน์ชนแก้วกันหน่อยเร็ว” พี่ช่ายื่นแก้วมาตรงหน้าเขา นายน์หยิบแก้วตัวเองมาชนกับแก้วพี่ช่าเบาๆ
“ดื่มหมดเลยเนอะ” พี่ช่ากระดกหมดแก้วแล้วเชียร์ให้นายน์ดื่มให้หมดบ้าง
“นายน์ชนแก้วกัน”
“นายน์ชนหน่อย”
“นายน์...”
ณภัทรเริ่มรู้สึกมึนหัว ทั้งกับคนที่เข้ามาของชนแก้วและแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป เขาฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อตัดปัญหาคนที่จะมาขอชนแก้วอีก
‘นายน์เมาแล้วชอบเพ้อ’ แจมเคยบอกเขา แต่ทุกครั้งที่เมาเขามักรู้สึกง่วงนอนมากกว่า...
“น้องนายน์ เมาแล้วหรอ” เสียงพี่ช่าดังขึ้นข้างๆหู แต่นายน์ไม่มีแรงจะตอบ
“อ่ะ! สิงห์ พอดีเลย พานายน์กลับหน่อยสิ” พี่ช่าหิ้วปีกเขาขึ้นแล้วส่งให้ใครสักคน
“นี่ที่อยู่จ๊ะ ฝากหน่อยนะ” นายน์พยายามลืมตามองก็เห็นพี่ช่ายื่นกระดาษแผ่นเล็กให้คนข้างตัว นายน์จำได้ว่าพี่ช่าให้เขาเขียนที่อยู่ลงไปตอนอยู่บนรถ
ร่างของนายน์ถูกอุ้มแล้วพาออกไปนอกร้าน นายน์ฝืนความง่วงมองคนที่อุ้มตัวเอง
สิงห์?
ไม่... บางทีนายน์อาจจะเมาเกินไป สิงห์จะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง จะมาอุ้มเขาอยู่ได้ยังไง...
เขาอาจจะกำลังฝันอยู่... ฝันที่ยังไม่อยากตื่น...
นายน์หลับตาลงยอมแพ้กับแรงโน้มถ่วงที่ตา รู้สึกได้ว่าตัวเองถูกวางลงบนเบาะรถ
“...สิงห์...” ส่งเสียงเรียกคนข้างๆ
คิดถึงชะมัด..
“หืม?” อีกฝ่ายขานรับในลำคอ
“..กลับไป... เป็น... เพื่อนกัน... เหมือนเดิม... ไม่ได้แล้วหรอ...”
แค่เพื่อนก็ได้...
อยากจะสนิทกับสิงห์เหมือนเดิม แค่เพื่อนก็ยังดี...
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากพูดไปแบบนั้น... แต่ตอนนี้ณภัทรทนฝืนความง่วงไม่ไหวแล้ว...
นายน์ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องของตัวเอง เขาหันไปมองรอบๆก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟา แต่สิงห์ที่มาส่งเขาไม่อยู่แล้ว คงกลับไปแล้ว...
ไม่รู้ว่าสิงห์จงใจหรือว่าบังเอิญที่เอาเขามาวางไว้ที่โซฟาอย่างนี้ เพราะปกตินายน์จะไม่ยอมไปยุ่งที่เตียงเด็ดขาดถ้ายังไม่ได้อาบน้ำก่อน
แกร๊ก!เสียงเปิดประตุห้องทำให้นายน์ล้มตัวลงไปนอนหลับตาอีกครั้ง
เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้วเดินผ่านเขาไป นายน์หรี่ตามองเห็นสิงห์เดินไปที่โต๊ะหนังสือของเขาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำอีกมุมของห้อง
นายน์หลับตาเมื่อสิงห์เดินออกมาจากห้องน้ำ เสียงน้ำและสัมผัสเย็นๆบริเวณหน้าทำให้นายน์รู้สึกผ่อนคลาย...
สิงห์กำลังเช็ดตัวให้เขา?
นายน์อยากจะลืมตาขึ้นมามองแต่ก็กลัวว่าจากนั้นจะเป็นยังไงต่อ เขานอนนิ่งๆให้สิงห์เช็ดคอ แขน และขา เสร็จแล้วสิงห์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง
เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ๆนายน์ก็หลับตาอีกครั้ง
“....” เสียงเดินเงียบไปแล้ว นายน์หรี่ตามองหาสิงห์ ร่างสูงนั่งหันหลังพิงโซฟาที่เขานอนอยู่
“นายน์...” สิงห์เรียกชื่อเขา นายน์ลืมตามองขึ้นไปยังเพดานห้องของตัวเอง
“เคยได้ยินทฤษฎีความรักกับสปริงไหม...”
“เขาบอกว่าความรักแบบเพื่อนก็เหมือนกับสปริง ยืดได้ หดได้ ตามสถานการณ์...”
“แต่เพื่อนที่พัฒนาความสัมพันธ์จนเกินคำว่าเพื่อน มันก็คือสปริงที่ถูกยืดจนเสียรูปตัวเอง...”
“มันกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนายน์ หรือถ้ากลับไปได้ก็คือไม่เคยได้รักกัน...”
“..นายน์... ถ้าอยากเป็นเพื่อนเหมือนเดิม...”
“...สิงห์กลับไปไม่ได้หรอกนะ...”
“...ขอโทษ...” สิงห์ลุกขึ้นยืน นายน์หลับตาลงอีกครั้ง
“สิงห์รู้ว่านายน์ตื่นแล้ว... เกี๊ยวน้ำอยู่บนโต๊ะนะ หิวก็กิน ฝันดีครับ...” เสียงของสิงห์ห่างออกไปเรื่อยๆแล้วตามด้วยเสียงปิดประตู นายน์ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่ข้างแก้ม
เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงร้องไห้ออกมา...
รู้แค่ว่าเสียงของสิงห์ตอนเอ่ยคำว่าขอโทษ มันช่างเจ็บปวด...
นายน์ลุกขึ้นไปกินเกี๊ยวน้ำที่สิงห์ซื้อมา จากนั้นก็ไปอาบน้ำแล้วทิ้งตัวลงนอน
มันช่างเป็นวันที่แสนเหนื่อย... ทั้งเรื่องละคร.. และเรื่องของเขากับสิงห์...
ณภัทรตื่นอีกครั้งในช่วงเที่ยง เขาลุกไปอาบน้ำแล้วเปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเอง
กดล็อกเอ้าท์จากเฟสบุ๊คปัจจุบันที่เล่นอยู่ สองมือกรอกอีเมลล์ที่คุ้นเคย
รหัสผ่านที่ไม่เคยลืม
แม้จะไม่ได้ใช้มากว่าสามปีแล้วก็ตาม
เขาเลื่อนฟีดข่าวดูไปเรื่อยๆ มันไม่ต่างจากเฟสบุ๊คปัจจุบันเขามากนัก เพราะเฟสใหม่เขาก็แอดเพื่อนทุกคน..
ยกเว้นสิงห์...
ณภัทรหันไปมองรายชื่อเพื่อนที่ออนไลน์อยู่
Singha Rungchaisaptavee 2 วัน
2 วัน? เมื่อ 2 วันก่อนสิงห์เล่นเฟสเดิมทำไม?
แต่แล้วนายน์ก็ต้องตกใจเมื่อคำว่า 2 วันเปลี่ยนไปเป็นจุดสีเขียว...
Napat Rueangrattanaphaiboun
สิงห์
นายน์ตัดสินใจทักไปหา
Singha Rungchaisaptavee?
กลับมาเล่นเฟสนี้แล้วหรอ
Napat Rueangrattanaphaiboun
เปล่า
แค่เข้ามาดูเฉยๆ
สิงห์ล่ะ เขามาบ่อยไหม
Singha Rungchaisaptaveeอืม นานๆทีน่ะ
นานๆทีแต่ก็บ่อยกว่าเขา
Napat Rueangrattanaphaiboun
สิงห์ เรื่องเมื่อคืน
นายน์กำลังจะพิมพ์ต่อแต่สิงห์ขัดขึ้นมาก่อน
Singha Rungchaisaptavee นายน์
ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก
แล้วสิงห์ก็เงียบไป มีสัญลักษณ์ว่ากำลังพิมพ์อยู่ แล้วก็หายไป
สักพักก็ขึ้นมาอีกครั้งว่าสิงห์กำลังพิมพ์อยู่ จากนั้นมันก็หายไปอีกครั้ง...
นายน์นั่งมองมันไปเรื่อยๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับสิงห์ดี
ตึ๊ง!Singha Rungchaisaptaveeเราลองกลับมาคุยกันไหม
หัวใจของณภัทรกำลังพองตัวอย่างประหลาด นายน์อ่านทวนประโยคนั้นไปมาซ้ำๆ
เขาซบหน้าลงกับหมอนแล้วยิ้มออกมาอย่างกับคนบ้า บังคับมือที่สั่นด้วยความดีใจให้ตอบสิงห์ไป
Napat Rueangrattanaphaiboun
อืม
สิงห์อ่านแล้วแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
Rrrr… Rrrr…เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาแทน นายน์เอื้อมมือไปหยิบมันมาดู...
มันเป็นเบอร์แปลก...
แต่ผิดไหม ถ้าเขาคิดว่าเป็นสิงห์...
“ครับ” นายน์รับสายมือสั่น
(“นายน์ นี่สิงห์นะ”) เสียงของสิงห์ที่ดังมาตามสายทำให้นายน์ก้มหน้าซุกหมอนอีกครั้ง
“อืม...”
(“อยากเจอว่ะ ไปหาได้ไหม”)
“ไม่ต้อง... เดี๋ยวนายน์ไปหาเอง...” ให้เขาได้เป็นฝ่ายปีนข้ามกำแพงไปหาอีกคนบ้าง
(“อืม.. จะรอนะครับ”) น้ำเสียงสิงห์เต็มไปด้วยความดีใจจนนายน์รู้สึกได้ นายน์ล็อกห้องแล้ววิ่งไปเรียกแท็กซี่ทันที
“ไปคอนโด.... ครับ” นายน์บอกคนขับ
“วางก่อนนะ” นายน์บอกคนในสาย
(“อือ.. สิงห์รอหน้าคอนโดนะ”) สิงห์วางโทรศัพท์ไปแล้ว หัวใจของนายน์เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆยิ่งใกล้ถึงคอนโดสิงห์มันก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก
“124 บาทครับ” นายน์จ่ายค่าแท็กซี่แล้วก้าวลงจากรถ เขามองซ้ายมองขวาหาสิงห์
“ตามมา” แรงฉุดที่ข้อมือดึงให้นายน์เดินตามเข้าไปในคอนโด สิงห์กดลิฟต์แล้วดันนายน์เข้าไปข้างใน
“คิดถึงชะมัดเลย” ทันทีที่เข้ามาในลิฟต์คนตัวโตก็สวมกอดเขาทันที
“อืม ผมก็เหมือนกัน” นายน์กอดตอบคนตรงหน้า
“อะไรเนี่ย ทำไมถึงเป็นผมล่ะ” สิงห์ผลักเขาออกแล้วถาม นายน์เองก็เพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป สงสัยคงชินเกินไปหน่อย
“ก็คุณเริ่มก่อนไหมใช่หรอ” นายน์รู้สึกอยากแกล้งคนตรงหน้า
“งั้นถ้าสิงห์เปลี่ยน นายน์จะเปลี่ยนไหม” สิงห์สบตาเขาแล้วถาม
พวกเขาต่างรู้ดีในความหมายแฝงของคำถามนั้น...
“อือ นายน์ก็จะเปลี่ยนเหมือนกัน”
และรู้ดีในคำตอบเช่นกัน...
ลิฟต์เปิดออกแล้ว สิงห์พาเขาเข้าไปในห้อง พวกเขาสวมกอดกันอีกครั้ง...
การที่คนเราจะกลับไปรักกันอีกครั้ง ไม่ได้เกิดจากความต้องการของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง...
หากแต่เกิดจากความคิดถึงที่เท่ากันของคนทั้งคู่...
...จบ...
คิดถึงครั้งที่ 12 ติดตามต่อคิดถึงครั้งที่ 13 นะ 555555
นามสกุลสิงห์กับนายน์นี่สดมาก เอายาวไว้ก่อน 5555
-รักคนอ่าน-
หัวข้อ: -[ แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด ]- คิดถึงครั้งสุดท้าย P.38 (1/6/16) (อ่าน 386890 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก