หัวข้อ: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 -

[little_munoi]

เล่นเอาน้ำตาร่วงเลย เอกภพหนอเอพภพ!

[fahsida]

ขอยักไหล่อย่างไม่แคร์ พร้อมจุดประทัดอย่างยินดี และแล้วคุณพี่ขาของน้องก็กลับมาว่างอีกครั้ง

บอกเลยว่าถ้านายไม่เอานี่ชะนีรอต่อคิวคุณพี่ขาอยู่นะ อย่ามาเสียดายหล่ะคุณ คุณพี่ขาเราออกจะแซ่บลืม อบอุ่นละมุนใจ

[kitty08]

สงสารพี่เอกจังเลยอ่ะ  สงสัยคุณนิดเป็นคนเอาเครื่องอัดเสียงมาให้หรือเปล่า แก้แค้นคืน 

[Roman chibi]

พี่เอกน่ะผิกที่โกหกแต่แรก และโกหกบ่อยด้วย ตกเหวเลยเป็นไง นายใจแข็งจริง

[Snowermyhae]

พี่เอกต้องให้น้องนิลเข้ามายุ่งแล้วค่ะแบบนี้ 

[Apple_matinie]

ง่าาา

[TachibanaRain]

รอให้นายเอาคืนอยู่แต่ไม่คิดว่าจะออกมาแบบนี้ โถถถถ พี่เอกของน้องงงง โอ๋ไม่ร้องนะคะทำตัวเองทั้งนั้นเลยนี่  ฮ่าๆๆ เอาน่ะถ้าพี่เอกจริงใจให้นายเห็นเดี๋ยวนายก็ใจอ่อนเองแหละน่า

[klaew]

   จะใช่แน่เหรอที่ว่ามันจบแล้วอ่ะ
แต่ถ้าจบจริงเค้ามีอกดูมๆ รอคอยพี่เอกคนดีอยู่นะ
# โผมาซบอกเค้าได้เลย
 

[กาลณัฐ]

ยังงี้ต้องเรียกน้องนิลมาสมานแผลใจ 555555555555

[Sohso]

ไอเครื่องอัดเสียงมาจากที่ไหนอ่ะนั่น เฮ้ออ งานเข้าตลอดนะพี่เอก ไปทำบุญบ้าง

[Fragrant]

โถววววววว พี่เอกเอ้ย กรรมมาทันจนได้ เอาหน่าเจ็บนี้เพื่อชดใช้ คิดซะว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน //ตบบ่า

[Poseidon]

เราจะไม่สมน้ำหน้าพี่เอก แต่แอบสะใจนิดๆ
งานนี้พีีเอกต้องง้อคนแก่ให้ได้นะ จริงใจเท่านั้นพี่เอก

[Pakeleiei]

ทำตัวเองแท้ๆเลยพี่เอกกกกก

[มาจะกล่าวบทไป]

ตอนที่ 18 : รับผิดชอบร่วมกัน

ผมเดินสะพายเป้ออกจากคอนโดของนาย มองเหม่อรอบข้างด้วยสายตาว่างเปล่า

สัมภาระข้างหลังหนักอึ้งกว่าทุกทีทั้งที่มีเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชุด ส่วนมอเตอร์ไซค์ของผม...ยังอยู่ที่คลับ ตอนนี้เลยมีสภาพเหมือนคนหนีออกจากบ้าน แม้ความจริงแล้ว...ผมจะถูกไล่ออกมาต่างหาก

แต่ละย่างก้าวเดินไปโดยไม่ทันคิด ผมไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ และจะไปที่ไหน เอาตามตรงคือผมยังไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

ไม่สิ ผมรู้ดีอยู่แล้วว่าสักวันเรื่องต้องแดงขึ้นมา

ความลับไม่มีในโลก แม้ผมจะพยายามปกปิดแค่ไหนก็ตาม

แต่ที่คาดไม่ถึง คือการถูกเปิดโปงในจังหวะที่กำลังเป็นไปด้วยดี นายกำลังโน้มเอียงเขาหาผมแล้ว อีกเพียงนิดเดียว...เพียงนิดเดียวเท่านั้นเราก็จะ...

ก็จะอะไรล่ะเอกภพ ผมคาดหวังอะไรกับความสัมพันธ์ที่มีแต่การระแวดระวังด้วยรึไง

นายคลางแคลงในตัวผมตลอด

ส่วนผมเองก็พยายามซุกความผิดนี้ไว้ใต้พรมโดยการปิดหูปิดตานาย

ผมเคยสงสัย ทำไมนายถึงไม่เปิดใจให้ผมสักที เมื่อไหร่กันที่เขาจะเชื่อมั่นในตัวผม

คำตอบนั้นง่ายมาก
   
เพราะขนาดผมเองยังไม่กล้าแม้แต่จะสารภาพความจริง

แล้วผมจะคาดหวังอะไรจากนาย

“หึ...” ผมแค่นยิ้มเย้ยหยันตัวเอง ภาพเบื้องหน้าพร่าเลือนอีกครั้งเมื่อนึกถึงคำพูดเสียดแทงใจ

‘เพื่อฉัน?’

เสียงหัวเราะของนายยังตอกย้ำมาถึงตอนนี้

‘หรือเพื่อตัวแกเองกันแน่ เอกภพ’

ผมเคยคิดว่าผมรู้จักนายดียิ่งกว่าตัวเขาเอง

แต่สุดท้ายแล้ว...กลับเป็นนายต่างหากที่เห็นธาตุแท้ในตัวผมมาตลอด!

ต่อให้ตะเกียกตะกายพยายามยื้อแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ มันไร้ค่า ไร้ความหมายตั้งแต่แรก

ผิดตั้งแต่ใช้ความรักของเขามาหลอกลวงแล้ว!

ผมเดินทีละก้าวอย่างเชื่องช้า คล้ายยังไม่อยากไปจากนาย พยายามถ่วงเวลาในการยอมรับความจริงที่เพิ่งเกิดขึ้น เพราะรู้แก่ใจว่าผมไม่มีสิทธิ์แม้จะหันหลังกลับ ไม่มีแม้แต่โอกาสจะยืนต่อหน้านายอีกครั้ง

เหมือนฝันสลายชั่วพริบตา

โดยไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันเตรียมใจ

ผมกลายเป็นคนโง่งมที่ทำอะไรไม่ถูก ในหัวว่างเปล่าราวกับมีใครเอาสีขาวมาเทใส่ ไม่รู้กระทั่งจุดหมายปลายทางว่าจะไปไหนกันแน่

 “พี่เอก...”

เสียงหนึ่งเอ่ยเรียกและขวางหน้าไม่ให้ผมเดินต่อ ทำเอาหยุดชะงักกะทันหัน ผมเงยมองอีกฝ่าย พยายามคิดว่าเขาคือใคร ก่อนจะหาคำตอบได้ว่าหมอนี่คือกร...เป็นบิชอปคนหนึ่งของคลับ

แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ผมไม่ได้ถามออกไป เพราะเหนื่อยเกินกว่าจะเปิดปากสนทนากับใครทั้งนั้น

“ทำไมพี่เอกเป็นแบบนี้ครับ มา มากับผมก่อน” กรพยายามจูงผมให้ออกห่างจากริมถนน สีหน้าเขาคล้ายกลัวว่าผมจะกระโดดตัดหน้ารถฆ่าตัวตายอย่างไรอย่างนั้น แต่ผมไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก แม้จะยังไม่เข้าใจตัวเองมายืนในจุดที่สุ่มเสี่ยงขนาดนี้เอาตอนไหนก็ตาม

“ควีน ผมเจอพี่เอกแล้ว”

พอลากผมออกมาสำเร็จกรก็รีบโทรหาใครคนหนึ่ง ควีน? อ้อ...นิลกาฬ แม้จะโดนบอสห้ามแต่ดูเหมือนควีนคนเก่งของคลับจะยังพยายามสืบเรื่องผม แล้วคนซวยที่ต้องทำตามคำสั่งก็คือบิชอปมือขวาอย่างกรนี่เอง

“กระดี๊กระด๊า? ควีนครับ ไม่ใช่อย่างนั้นเลย ตอนนี้เขาเหมือนคนอกหักชัดๆ!”

แม้กรจะป้องปากกระซิบขนาดไหน แต่ผมก็ได้ยินอยู่ดี

อกหัก?

ในที่สุดผมก็หาคำจำกัดความสภาพตัวเองในตอนนี้จนได้

ใช่ ผมกำลังอกหัก

ผมก็แค่...

“เฮ้ย! พี่เอก!” กรสะดุ้งโหยงเมื่อหันมาเห็นมาหน้าผม “ควีน เดี๋ยวผมโทรกลับ เรื่องด่วนมาก แค่นี้นะครับ”

พูดจบกรก็รีบหันมาเผชิญหน้ากับผม เขาทำหน้าเหมือนไปไม่เป็น ถึงขนาดยกมือเกาศีรษะอย่างไม่รู้จะจัดการยังไง เป็นภาพที่หาได้ยากจากบิชอปจอมเจ้าเล่ห์ สุดท้ายกรก็หันมาบอกให้ผมยืนรอ ห้ามไปไหน ก่อนจะรีบเดินไปซื้อของบางอย่างในเซเว่น

เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหนได้ผมก็เลยยอมทำตามคำนั้นอย่างว่าง่าย ไม่นานกรก็เดินออกมาพร้อมกับถุงพลาสติก เขายัดใส่มือผม ท่าทางเก้ๆ กังๆ จนน่าขำ

“เอ่อ...ก่อนอื่น...พี่เอกเช็ดหน้าก่อนเถอะ”

ผมในตอนนี้ย่อมตลกไม่ออกอยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อเปิดปากถุงแล้วเห็นห่อกระดาษทิชชูอยู่ข้างใน ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะลองแตะหน้าตัวเอง...น้ำตาที่คิดว่าหลั่งรินออกมาเพียงหยดหนึ่งที่ห้องของนาย แท้จริงแล้วมากกว่านั้น มันเอ่อคลอ และกำลังทิ้งตัวเป็นหยาดหยดลงมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวสักนิด

ผมนิ่งงัน คาดไม่ถึงว่าจะคนอย่างเอกภพจะร้องไห้ง่ายดายขนาดนี้

“โอ๊ย เอาไงดีวะ” กรสบถโดยไม่คิดรักษาภาพพจน์ ก่อนจะกดต่อสายอีกครั้ง โดยที่ผมเองก็ไม่ใคร่สนใจจะฟัง “จัดห้องที เดี๋ยวกูจะพาคนไปพักด้วย หืม? ใคร? พี่เอกน่ะพี่เอก อย่าเพิ่งโวยวาย เพราะมึงต้องย้ายไปนอนที่อื่นด้วย เออน่า นี่เป็นเรื่องของผู้ชาย สัตว์กินพืชหลบไปก่อน”

ผมยังคงถือถุงพลาสติกอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับตัวเองดี

“เอาล่ะพี่เอก ใจเย็นๆ นะ...รถผมจอดอยู่ตรงนู้น ซ้อนหลังผมไหวมั้ยพี่” ความจริงควรเป็นกรมากกว่าที่ต้องใจเย็นๆ เพราะท่าทางของเขาลุกลี้ลุกลนจนผมได้แต่มองตอบด้วยสายตาว่างเปล่า ท่ามกลางความเงียบ กรก็ถอนหายใจเฮือก แล้วหันไปเรียกแท็กซี่แทนโดยลากผมไปด้วย

รู้ตัวอีกครั้งก็นั่งอยู่บนรถแล้ว

ผมยังคงทำอะไรไม่ถูก แต่พอเห็นคอนโดนายที่ห่างไกลออกไป ในอกคล้ายถูกบีบอย่างรุนแรงจนอยากร้องออกมาดังๆ

ไม่! ผมไม่ยอมรับบทสรุปแบบนี้เด็ดขาด!

ในใจตะโกนร่ำร้องคัดค้านในความสัมพันธ์ที่จบลง แต่ในความเป็นจริง ผมทำได้เพียงมองเหม่อราวคนไร้วิญญาณ

ถึงไม่อยากเชื่อแค่ไหน สุดท้ายก็มีแต่ต้องยอมรับ

มันสายไปแล้ว

สาย...เกินไป


กรพาผมมาที่ห้องพักของเขา มาถึงก็หยิบกระเป๋าเป้ของผมวางไว้ข้างเตียง ก่อนจะอธิบายว่าผมสามารถใช้ห้องน้ำ ห้องครัว หรือกระทั่งห้องนอนได้ตามสบายเหมือนอยู่บ้านตัวเอง

ผมได้แต่มองด้วยสายตาสงสัย

“ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ แฟนผมมันไปนอนกับเพื่อนแล้ว ผมเองก็จะไปขอนอนกับคนอื่นเหมือนกัน พี่เอกอยู่คนเดียวให้เต็มที่เลย จะไม่มีใครมารบกวนแน่นอน”

กรว่าก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนกับแปรงสีฟันติดมือไปด้วย

“ผมอยู่ห้องข้างๆ ถ้ามีอะไรก็มาหาได้เลยนะพี่ แล้วก็...ถ้ายังทำอะไรไม่ถูก ผมแนะนำว่าพี่ควรจะนอนหลับสักตื่น เอาให้ตั้งสติได้ดีกว่านี้แล้วเรามาคุยกัน ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร แต่พี่ต้องพักผ่อนจริงๆ” กรพูดรัวเร็วจนผมแทบจับใจความไม่ทัน “ผมไม่กวนล่ะ โชคดีนะพี่”

เสียงประตูปิดลง ทิ้งให้ผมจมอยู่ในความเงียบงัน

ต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าผมจะพามานั่งบนเตียงเหมือนทำตามคำพูดนั้นโดยไม่ผ่านกระบวนการความคิดใดๆ ไม่แม้แต่จะสำรวจห้อง หรืออาบน้ำชำระร่างกาย

เพราะผมเหนื่อยเหลือเกิน

เหมือนกับว่าได้ใช้พลังงานสุดท้ายไปกับการเดินออกจากห้องของนาย ขยับตัวแต่ละครั้งก็ทรมานเป็นบ้า ผมทิ้งตัวลงบนเตียง แต่ไม่ว่าจะข่มตานอนแค่ไหน ผมกลับหลับไม่ลง

ให้ตายสิ...

ผมหัวเราะฝืน ยกมือขึ้นปิดตาเมื่อคิดถึงความจริงข้อหนึ่ง

ขนาดตัวผมเองยังนอนไม่ได้

แล้วนายล่ะ

ค่ำคืนที่ไม่มีคนอยู่เคียงข้าง...คุณจะนอนได้มั้ย




ผมมองเพดานทั้งคืนจนเผลอหลับ ตื่นมาอีกครั้งก็เจอแขกมาเยือนเต็มห้อง

ไม่สิ นี่ไม่ใช่ห้องของผม

ต้องบอกว่าเจ้าของมาทวงห้องถึงจะถูก

เสียแต่กรไม่ได้มาคนเดียว

เขามาพร้อมกับควีน หมอบ แว่น แล้วก็เก่ง!

...ขนอะไรมาทั้งคลับเนี่ย!?

ผมรีบลุกนั่งด้วยความตกใจสุดขีด มองซ้ายมองขวาค่อยโล่งอกที่บอสไม่ได้มาด้วย แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมจู่ๆ ถึงมีการรวมตัวประชุมกะทันหัน แถมดูตัวการก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่มีอำนาจรองจากบอสก็มีแต่ควีนเท่านั้น!

ไล่จากข้างตัวทางขวาผมก่อนเลย...นิลกาฬกำลังยิ้มด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ต่อมาคือกรที่กำลังนั่งรินน้ำส่งให้แต่ละคน ส่วนทางฝั่งซ้ายของผมคือหมอบ เรือหรือหุ้นส่วนอีกคนของคลับซึ่งมีเอกลักษณ์คือความจืดจาง ข้างๆ กันคือแว่นที่กำลังจิ้มไอแพดเหมือนไม่สนใจใครทั้งสิ้น โดยมีเก่งยืนปิดท้ายอยู่ปลายเตียงเหมือนถูกสั่งให้จับตัวผมไว้หากคิดหนี...

อะไรวะเนี่ย!

บอกตามตรง ผมโคตรไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้

ความรู้สึกมันมึนๆ อึนๆ อย่างบอกไม่ถูก เอาจริงๆ แล้วผมว่าเผลอหลับไปไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ

“ทำไมทุกคนถึง...”

“ไม่เอาน่าพี่เอก อย่าอายเลย พวกเราต้องช่วยกันนะ!”

ช่วย? ช่วยอะไรวะครับ!?

ผมมองควีนด้วยสายตาไม่ไว้ใจ อาการสติหลุดคลับคล้ายจะหวนคืนสู่ความจริงที่ว่า...แม้ผมจะอกหัก แต่ก็ใช่ว่าจะให้คนทั้งคลับมาปลอบถึงที่!

อีแบบนี้มีแต่จะเศร้าไม่ลงน่ะสิ!

“น้องนิล น้องทำความผิดอะไรก็สารภาพไปตรงๆ เถอะ” หมอบซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจที่ไม่ยักจะกระตุ้นต่อผู้ฟังซะเท่าไร่ ทำเอาผมยิ่งสงสัย แต่พอมองควีนกับกร ทั้งสองก็เสตามองไปคนละทาง ชวนให้คิ้วกระตุกยิกๆ จนกระทั่งไอแพดถูกยื่นมาข้างหน้า

ผมมองแว่นที่แทบไม่เปลี่ยนสีหน้าอย่างสับสน

ก่อนจะอ่านข้อความที่ถูกพิมพ์เป็นระเบียบอย่างว่าง่าย

- ดูเหมือนว่าควีนจะเป็นคนอัดเสียงล่ะ –

...หืม!?

ผมคิดว่าตาลายจนอ่านผิดแน่ๆ

“คือแบบนี้พี่...” ควีนพูดพร้อมส่งสัญญาณให้เก่งเข้ามากดตัวผมไว้กับเตียงเพื่อไม่กระทำการอุกอาจถึงชีวิตกับคนรักของบอส โดยมีหมอบคอยพูดปลอบอยู่ข้างๆ และมีกรคอยกันท่าอีกคนหนึ่ง “มันเป็นความผิดร่วมกันน่ะ”

อะไรร่วมกันนะ!?

“ผมเล่าแต่แรกเลยแล้วกัน” ควีนเกาแก้ม คล้ายจะเขินเพราะโดนผมจ้องตาไม่กะพริบ “พี่เอก ผมจับพิรุธพี่ได้ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว พี่คิดว่าผมจะอยู่เฉยๆ ทำตัวดีให้ไอ้คิงมันดูแลเหรอ ผมรู้อยู่แล้วว่าต้องเคลียร์กับนายดีๆ ไม่ได้แน่ เลยให้เบอร์หนึ่งไปหาพี่ตั้งแต่วันนั้น เพราะรู้ว่าพี่ไปส่งนาย แต่...คืนนั้นพี่ไม่กลับห้อง”

คราวนี้กลายเป็นผมเองที่โดนทุกสายตาจ้องเหมือนตัดสินความผิด

“ผมพยายามไม่คิดหรอกนะ พี่กับนาย...มันออกจะเหลือเชื่อเกินไป พอออกจากโรงพยาบาลผมเลยจงใจลงไปคุยกับพี่เอกเพื่อดูว่าจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมารึเปล่า แต่พี่เลี่ยงตลอด แถมยังขอผมถ่ายรูปทั้งที่ปกติมักจะหัวเราะกับความคิดประหลาดๆ ของพวกเบี้ย ไม่ใช่สนับสนุน คำพูดของพี่เอกขัดกับการกระทำไปหมด ทุกอย่างไม่ใช่ความจริงเลย ผมก็เลยอัดเสียงจากเครื่องเล่นขนาดกะทัดรัดที่ได้จากเบอร์หนึ่งตั้งแต่ตอนนั้น ผมแค่ต้องการหลักฐาน...เผื่อว่าพี่เอกจะ...ถูกนายหลอก”

ควีนพูดไปก็กลืนน้ำลายตัวเอง

“พี่ต้องเข้าใจผมนะ คนหนึ่งก็คนรู้จัก อีกคนก็ดันเป็นคนรู้จักอีก แถมผมยังคิดว่าพี่เอกไม่น่าจริงจัง ส่วนนายน่ะ...น่าจะอยากติดต่อผมโดยผ่านใครสักคนในคลับอยู่แล้ว พี่เอกเสนอตัวไปก็เหมือนอ้อยเข้าปากนาย ถึงตอนนั้นถ้าเกิดนายคิดจะทำอะไรขึ้นมาก็อาจใช้ไอ้เครื่องอัดเสียงนี้ได้ ให้รู้ว่าพี่เอกเองก็ไม่ได้คล้อยตามง่ายๆ เขาไม่ชอบคนทำอะไรลับหลัง สู้ตัดขาดกันไปยังดีกว่าวางแผนชักนำคนอื่นมาทำร้ายคลับอีก”

ผมได้แต่ส่ายหน้าฝืนๆ ควีนคาดการณ์สลับกันซะนี่ ผมเป็นคนแบบไหนในสายตาเขากัน แล้วนายล่ะ...นายเป็นคนที่เลวร้ายขนาดไหนในสายตาของควีน

“นายไม่คิดสร้างความเดือดร้อนให้คุณแล้ว...” ผมอดที่จะแก้ตัวให้เขาไม่ได้ “ต่อให้มีเรื่องผม แต่เขาก็ไม่คิดจะทำให้เรื่องบานปลายมาถึงคุณ ควีน...คุณคือสิ่งต้องห้ามสำหรับนายที่เขาตระหนักแล้วว่าไม่มีวันได้มา แต่ก็ไม่มีทางทำอันตรายใดๆ เด็ดขาด”
“ผมเองก็เพิ่งรู้ตอนที่ได้เจอกับนายอีกครั้ง ดูเหมือนว่าที่ผมโดนแทงจะทำให้ทิฐิทุกอย่างของเขาหายไปหมดเลย”

“หึ ลองเป็นสาเหตุให้คนรักเกือบตาย ไม่ว่าใครก็ตกใจทั้งนั้น ต่อให้เป็นนายที่ดื้อแสนดื้อ...เขาก็ยอมปล่อยวางดีกว่าต้องเสียคุณไป ได้เจอดีกว่าไม่มีวันได้พบ ได้คุยดีกว่าไม่มีวันได้ฟังเสียง...” พูดไปพูดมาผมก็ชักเจ็บขึ้นมาดื้อๆ ทำไมถึงกลายเป็นการถกกันระหว่างผมกับควีนได้ล่ะนี่ “เล่าต่อเถอะครับ”

“เอาเป็นว่าผมเก็บเครื่องอัดเสียงไว้ จนกระทั่งเก่งปากโป้งว่าพี่เอกกับนายคบกัน”

“ผมไม่ได้ปากโป้งนะ ควีนเล่นให้พี่แว่นมาถาม แล้วผมจะไม่ตอบได้ยังไงล่ะ!” เก่งที่โดนโบ้ยความผิดรีบแก้ตัว แต่เหมือนจะไม่มีใครสนใจฟัง

“ตอนแรกผมคิดว่าพวกพี่ไม่น่าเป็นไปได้ พอรู้เข้าเลยเริ่มจะลุ้นๆ เหมือนกัน พี่เอกก็รู้ว่าผมน่ะแม้จะไม่ชอบนายแต่ก็หวังให้นายเจอคนดีๆ ยิ่งพอมีข่าวเรื่องนายโดนลักพาตัว แล้วพี่เอกตามไปช่วยอย่างกับพระเอกหนัง ผมก็เลยลากพี่หมอบมาระดมสมองวิเคราะห์ความสัมพันธ์ เพราะพี่เอกที่คิดว่าไม่น่าจะเอาจริงดันเกิดจริงจังขึ้นมาแทน”

“พี่ห้ามแล้วนะ” หมอบรีบยกมือแสดงตัวว่าได้พยายามห้ามปรามควีนสุดความสามารถ แต่ไม่เป็นผล

“พี่หมอบเองก็คล้อยตามกับผมเหมือนกันล่ะน่า ทีนี้...พอพี่เอกกลับมาเล่าให้ฟัง ผมเลยคิดว่าเรื่องคงไม่เลวร้ายขนาดที่คิดไว้ตอนแรกหรอก แหม...ตอนนั้นผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ไอ้คิงก็พ้นจากการโดนจับเข้าคุกสดๆ ร้อนๆ เลยอดระแวงนายไม่ได้นี่นา แต่ในเมื่อคิดมากเกินไปเองเครื่องอัดเสียงก็คงไม่ได้ใช้ ผมเลยให้พี่หมอบเป็นคนเก็บ”

“แล้วพี่ก็ทำหาย” หมอบยกมืออีกข้างขึ้นด้วยสีหน้าเหมือนสารภาพบาป “จู่ๆ น้องนิลยัดเหยียดให้แล้วทำเหมือนตัวเองบริสุทธิ์ พี่ก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มันหายไปจากกระเป๋าทั้งที่เก็บติดตัวตลอดเพราะคิดว่าสักวันน้องนิลอาจจะทวงคืน เอ่อ...ขอโทษนะเอก ขอโทษจริงๆ”

...ชัดเลย

ชัดเลยว่าทำไมพวกเขาถึงรวมตัวกันขนาดนี้!

ไล่มาตั้งแต่อัศวิน บิชอป เรือ และควีน ครบทุกตำแหน่งไม่มีขาดไม่มีเกิน!

วูบหนึ่งผมโกรธจัด ใครบ้างจะไม่โมโหเมื่อรู้ว่าเรื่องส่วนตัวถูกสอดแนมและเปิดเผยกับคนหลายคนขนาดนี้ แถมยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ไว้ใจซะด้วย แม้ควีนจะมีข้ออ้างที่พอรับฟังได้อย่างการปกป้องคลับ ด้วยวิธีการเดียวกับบอสนั่นคือการตัดความเป็นไปได้ทุกอย่างทุกทางก่อนที่มันจะเริ่มต้น ผมเข้าใจควีน ตอนนั้นเขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์ตึงเครียดที่สุดในชีวิต เพราะคนที่ต้องลงทุนลงแรงแถมยังเจ็บตัวจากผลครั้งนั้นมากที่สุดก็คือนิลกาฬ

แถมตัวการยังมาจากคนที่ติดพันในอดีตโดยไม่เกี่ยวกับคลับแม้แต่น้อย เขาย่อมรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบจนไม่อาจเสี่ยงให้เกิดเรื่องซ้ำๆ

แต่ในฐานะคนธรรมดาหนึ่ง โดยไม่ต้องหยิบยกตำแหน่งอัศวิน ผมก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้ต่อยเขาสักหมัดไม่ได้จริงๆ

 “พี่เอก โว้วๆ ดึงสติไว้พี่” กรรีบเอาตัวขวางควีนพร้อมส่งสัญญาณให้เก่งขึ้นมานั่งทับผมทั้งตัว ส่วนหมอบกับแว่นซึ่งเป็นสายบุ๋นอย่างเดียวก็ถอยฉากจากรัศมีอันตรายเรียบร้อย

“พี่เอก ผมขอโทษ!” ควีนร้องลั่นเมื่อเห็นผมตั้งหมัด ชะโงกหน้ามาจากหลังกรพร้อมยกมือไหว้อย่างขอโทษขอโพย ไม่จบเพียงแค่นั้น ควีนยังหันไปพยักหน้ากับคนที่เหลือ ปรบมือทำสัญญาณ...

“เอ้าพวกเรา ตามที่ซ้อมไว้เลยนะ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอโทษ!”

“อีกรอบ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอโทษ!”

“อีกครั้งนะ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอโทษ!”

“อีกสักรอบ หนึ่ง สอง สาม!”

“ผมขอ...”

“พอ!!!” ผมรู้สึกถึงขมับที่ปวดตุบๆ เส้นสมองแทบจะแตกตายซะให้ได้ ไอ้โกรธก็ยังโกรธอยู่ แต่เล่นเจอเสียงประสานจากรอบสารทิศ ขนาดแว่นยังถือไอแพดชูขึ้นเพื่อไม่ให้แตกแยกทั้งที่แทบไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย ผมก็หมดแรงจะต่อว่าพวกเขา

ความจริงผมไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้นแต่แรกด้วยซ้ำ

ควีนพูดถูก ผมหลอกนาย

เทียบกับนายที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา แสดงจุดยืนหลังจากคุยกับควีนโดยแยกแยะเรื่องระหว่างคลับกับเรื่องของผมอย่างชัดเจน ผมที่โกหกหลอกลวงตั้งแต่ต้นก็เหมือนคนน่ารังเกียจคนหนึ่ง

ผลที่ออกมานับว่าสาสมแล้ว

“พี่เอก...พี่ไม่โกรธพวกเราใช่มั้ย” ควีนยังหลบหลังกรอย่างกล้าๆ กลัวๆ เขาไม่ได้ห่วงเรื่องจะโดนผมทำร้ายหรอก คนเต็มห้องขนาดนี้ถ้าผมลงมือขึ้นมาคงได้ฉะกับเก่งก่อนแน่ๆ แต่เขาเกรงว่าผมจะไม่ยกโทษให้มากกว่า

เห็นควีนทำหน้าจ๋อยแบบสุดๆ ก็ถือว่าเป็นบุญตาอยู่เหมือนกัน

ผมถ่วงเวลาให้พวกเขาลุ้นระทึกจนพอใจจึงค่อยพยักหน้าช้าๆ

“โอ๊ย ค่อยยังชั่ว” วินาทีนั้นเหมือนได้ยินเสียงถอนหายใจจากคนทั้งห้อง เก่งยอมลุกจากตัวผมไปยืนคุมตรงปลายเตียงเหมือนเดิม หมอบกับแว่นกระเถิบเข้ามาใกล้ กรรีบรินน้ำส่งให้ผมพร้อมยิ้มประจบ ส่วนควีนก็เขยิบมานั่งข้างๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“แล้ว...พี่กับนายทะเลาะกับเพราะเครื่องอัดเสียงอันนั้นอย่างที่ผมคิดไว้มั้ยอ่ะ”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ต้องใช้ความพยายามอย่างมากไม่ให้เผยความฉุนเฉียวออกมา

“ผมว่าแล้ว พี่หมอบ พี่นั่นแหละผิด!”

“น้องนิลมาว่าอย่างนี้ได้ไง คนที่ยัดใส่มือพี่ก็น้องนิลเองนะ” หมอบร้อนตัวทันควัน แต่คนที่สู้คนอื่นไม่ได้แถมยังเถียงไม่รอดอย่างหมอบพูดจบก็หันมาหาทำหน้าเสียอกเสียใจใส่ผม เห็นแบบนี้ใครกล้าเอาผิดก็ไม่ต่างกับการรังแกคนอ่อนแอยิ่งกว่าผักเหี่ยวๆ แล้ว

“หมอบทำหายไปตอนไหน” ผมถามพลางนวดต้นขาที่โดนเก่งนั่งทับโดยพยายามทำเหมือนไม่ใส่ใจมากที่สุด เพิ่งนึกได้ว่าเมื่อวานร้องไห้ต่อหน้ากรเลยไม่อยากจะหันไปทางขวาสักเท่าไหร่ เริ่มเข้าใจว่าทำไมควีนถึงให้คนตามดูความคืบหน้าของคู่ผมโดยตลอดจนผิดปกติ ที่แท้ก็มีลับลมคมนัยกันตั้งแต่แรกนี่เอง

“น่าจะราวๆ...สามวันก่อน”

ช่วงที่คุณนิดเข้าคลับพอดี

และเป็นช่วงที่สมรเริ่มเล่นงานผมหนักถึงชีวิต

พอตัดเรื่องความหึงหวงออก ผมก็ลองคิดถึงข้อความที่สมรเขียนอีกครั้ง...มันกับคุณนิดอดทนรอนายได้ตั้งหลายปี เพื่อที่จะเข้าหาได้โดยไม่ถูกมองว่าเป็นศัตรู คุณนิดหวังแค่เงินช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ส่วนสมรหวังแค่จะได้ปกป้องและอยู่เคียงข้างนาย
มันหวังแค่นี้จริงๆ

ถ้าอย่างนั้น...มันจะทำร้ายผมถึงตายทำไมล่ะ มันต้องรู้สิว่าผมคบกับนาย และถ้าผมเป็นอะไรขึ้นมา มีหรือนายจะทำดีกับมันและคุณนิดลง เว้นแต่ว่า...จะมีเหตุผลอื่นที่ทำให้มันควบคุมตัวเองไม่อยู่ และคุณนิดเองก็เห็นด้วยที่จะให้มันลงมือเพราะเชื่อว่าจะเอื้อประโยชน์ให้นายเข้าข้าง

“ว่าไงพี่เอก พอนึกออกมั้ยว่าใครเป็นคนได้เครื่องนั่นไป”

“หมอบ ก่อนทำหายเห็นคุณนิดหรือสมรบ้างมั้ย” ผมเมินควีนแล้วหันไปถามกับเรือของคลับแทน คนที่ถูกเล่นโดยไม่รู้ตัวและไม่แม้แต่จะสู้ใครได้ที่สุดในคลับก็คือเขานั่นแหละ

หมอบย่นคิ้วนิดหน่อย แม้จะอยู่คุมทางผับไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวผิดกฎหมาย แต่ก็พอรู้จักลูกค้าวีไอพีคนนี้อยู่บ้าง

“เห็นสิ ปกติถ้าไม่ไปกู้เงินทางคลับก็มักหาวันว่างๆ มานั่งดื่มในผับอยู่แล้ว เขาคุยเก่งนะ พี่เลยเลี้ยงเหล้าไปตั้งเยอะ”

...คนที่ติดกับดักคุณนิดมากที่สุดคือหมอบเองเหรอเนี่ย

“โอ๊ย พี่หมอบ พี่ไปเลี้ยงทำไม เปลืองชะมัดเลย!” ควีนลุกขึ้นโวยวายอย่างอารมณ์เสีย

“คุณนิดเขาไม่ได้ขอให้พี่เลี้ยงนะ พี่เต็มใจเองเพราะเขาคุยสนุกต่างหาก อีกอย่างพี่ไม่ทำก็มีคนอื่นจ่ายให้อยู่ดี คุณนิดเขาน่ารักออก” หมอบพยายามหาข้ออ้าง ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ “จริงสิ วันนั้นพี่กำลังคุยกับชายเรื่องเอก เพราะมีแต่คนลือว่าเอกมีแฟนแล้ว ก็เลยลามมาที่เครื่องอัดเสียงว่าจะทำยังไงดี...”

ผมควรจะดีใจมั้ยนะที่เรื่องผมมีแฟนเป็นที่พูดถึงไปทั่วทั้งคลับทั้งผับ

“แล้ว...?” ควีนช่วยต้อนให้หมอบนึกเร็วๆ ส่วนผมเองก็ชักเห็นเค้าลางความน่าจะเป็น

“คุณนิดเข้ามาแทรกพอดีแล้วชวนพี่ไปนั่งตรงบาร์ข้างล่าง ตอนนั้นคนเยอะชุลมุนไปหมด แต่ดูเหมือนจะหายในวันนั้นนั่นแหละ”

“พี่หมอบ” ควีนตบหน้าผากตัวเอง “พี่คิดไงพูดเรื่องเครื่องอัดเสียงต่อหน้าคนนอกเนี่ย อย่าว่าแต่คุณนิดเลย ถ้ามีเบี้ยคนไหนได้ยินว่าผมทำเรื่องอุกอาจขนาดนี้กับอัศวินมีหวังมองหน้าไม่ติด พี่เอกยิ่งมีประวัติโดนผมอัดเสียงอยู่ด้วย”

นั่นสินะ ผมนี่มีแววซวยกับการโดนควีนอัดเสียงตลอดจริงๆ ผมว่าผมไม่ต้องทำบุญไถ่โคกระบือถึงวัดแล้วล่ะ ผมควรจะขออโหสิกรรมให้ชาตินี้อย่าจองเวรกันอีกเลยกับควีนมากกว่า!

“พี่ไม่ได้บอกว่าเป็นเสียงของน้องนิลกับเอก แต่พูดว่านี่เป็นหลักฐานให้คุณนราธิปต่างหาก”

“ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย” ควีนทำหน้าเซ็ง “ว่าแต่...คุณนิดมาหูผึ่งอะไรกับชื่อของนายถึงขนาดลงทุนขโมยเครื่องอัดเสียงด้วยล่ะ”

“คือว่า...” ผมคิดว่าเปล่าประโยชน์ที่จะเก็บงำความลับ เพราะต่อให้ไม่พูด ควีนผู้มีไหวพริบเป็นเลิศก็สามารถจับโยงเรื่องนั้นมาผูกกับเรื่องนี้ได้เอง คนขี้สงสัยอย่างเขาถ้าไม่ได้คำตอบที่ต้องการก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีก “คุณนิดกับนายเป็นพี่น้องต่างแม่กันน่ะครับ”

“ชัดแล้ว! งั้นคุณนิดเป็นคนทำแน่ๆ!”

ใช่ ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งมั่นใจ ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวช้าๆ...

คุณนิดพยายามเข้าทางผับทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยมา เป็นไปได้ว่าตั้งใจดักรอนายแล้วแสร้งทำเป็นเหตุบังเอิญ ตอนนั้นผมกับนายคบกันแล้ว ปัญหาที่นายเคยมีกับคลับจึงถือว่าเลิกราไม่ต้องกลัวว่าจะติดร่างแหไปด้วย แต่ปรากฏว่าไปเจอหลักฐานชิ้นนี้เข้า จึงลองขโมยและเปิดฟัง...

เขาอาจไม่เข้าใจ แต่ไม่ใช่กับสมร

มันที่ตามติดนาย รู้ทั้งเรื่องอดีตว่านายเคยรักกับควีนย่อมเข้าใจทันทีว่าผมหลอกเขา

หลอกลวงอย่างไม่น่าให้อภัย

คืนนั้นที่คุณนิดกับมันมาคลับ สมรถึงได้จ้องผมเขม็ง ส่วนคุณนิดไม่รู้จักหน้าผมเป็นพิเศษเพราะไม่สนใจเรื่องรักใคร่ของนาย ก็มองแต่ควีนที่เป็นคนอัดหลักฐาน

พอเจอกันต่อหน้าสมรก็ระงับความโกรธไม่ไหว แอบเจาะถังน้ำมันผม ไม่ใช่เพราะหึง แต่เพราะโกรธแทนนาย

มันโดนคุณนิดต่อว่า แต่พอคุณนิดรู้ว่าผมคือเจ้าของเสียงก็ยอมยกยอด ไม่วายกำชับให้หาเวลาดีๆ ลงมือ เพราะเขาเองก็คงคิดใช้ของชิ้นนี้ไปต่อรองกับนาย แต่ถ้าไปถึงแล้วยื่นให้ดื้อๆ คงโดนมองว่าสมรู้ร่วมคิด

สมรไม่ฟัง

มันดักทำร้ายและโดนผมสวนกลับ คุณนิดไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาของมัน ต่อรองกับบอสก็ไม่ได้ผล ระหว่างรอหาเหยื่ออยู่แถวคลับก็เจอรถเฟอรารี่ของนาย

คุณนิดเข้าตาจน เลือกเดิมพันกับหมากตานี้

ส่วนผมก็โดนเขี่ยทิ้งออกนอกกระดานทันที

“งั้นลุยเลยมั้ยพี่เอก!” เก่งต่อยหมัดเข้าหากันอย่างฮึกเหิม พร้อมจะร่วมบุกตะลุยไปทันที เก่งไม่ชอบขี้หน้าสมรมาตั้งนานแล้ว หรือให้ถูกคือ...ใครทำอะไรขวางหูขวางตาเก่งก็พร้อมจะหาเรื่องตลอดนั่นแหละ

“ถ้าพี่เอกอยากได้ผู้ช่วยผมก็พร้อมสนับสนุนนะครับ” กรหันมาทำตาใสซื่อ

“งั้นผมก็...” ควีนรีบเสนอตัวทันที แต่โดนผมหันไปยกมือห้ามดักไว้ก่อน

“ถ้าควีนสำนึกผิดจริงๆ ผมขอแค่อย่างเดียวได้มั้ยครับ”

ในที่สุดผมก็ได้พูดในสิ่งที่คิดมานานสักที

“อะ...อะไรเหรอพี่เอก”

“นับจากนี้ เรื่องของผมกับนาย...” ผมไล่สบตาคนทั้งห้องอย่างเชื่องช้า ก่อนจะมาหยุดที่ควีนเป็นคนสุดท้ายพร้อมเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น “ผมขอจัดการเอง...คนเดียว!”

(มีต่อ)

[มาจะกล่าวบทไป]

ผมตื่นเต็มตา ไม่ต่างกับการถูกตบหน้าเรียกสติ

จนตอนนี้ก็ยังไม่อยากเชื่อ ทั้งเรื่องของคุณนิดและสมรที่ประจวบเหมาะเหลือเกิน จะว่าไป สมรก็เหมือนกับด้านตรงข้ามของผม มันซื่อตรง พูดติดอ่าง พอใจกับการเฝ้ามองห่างๆ และปกป้องลับๆ แต่ตัวผมนั้น...มีแต่ความกลับกลอก พูดจากไหลลื่นดิ้นไปเรื่อยๆ พยายามใกล้ชิด เบียดตัวเองเข้าไปในอาณาเขตของนายโดยไม่เลือกวิธี

เหมือนฟ้าส่งมันมาฆ่าผมเลย

กลิ่นควันบุหรี่ลอยตลบ จังหวะการก้าวเดินมั่นคง ผมเพิ่งกลับไปเก็บของและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ไม่เหมือนคนที่เดินสะโหลสะเหลจะเป็นจะตายทั้งที่ผ่านไปแค่หนึ่งวันเท่านั้น อันที่จริงผมควรจะขอบคุณพลพรรคคิงส์คลับ เพราะการโดนล้อมกรอบจนแทบกระดิกตัวไม่ได้ ฟังเรื่องเล่าน่าอัศจรรย์ใจ ทำให้ผมตั้งหลักได้โดยไม่ต้องใช้การปลอบโยนหรือกำลังใจใดๆ ทั้งสิ้น

ยังไงก็ตาม การเต้นอยู่ในฝ่ามือและสายตาของควีนก็ไม่ใช่เรื่องดี ก่อนกลับไปที่ห้องตัวเอง ผมขอให้ควีนยกมือสาบานว่าจะไม่เข้ามาสอดแทรกเรื่องของผมกับนายอีก คนอื่นๆ ก็ยอมรับปาก พวกเขายังตกใจไม่หายที่เห็นผมในสภาพเซื่องซึมเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างขนาดนั้น และเพื่อประกอบการเล่าว่ากรเจอผมยังไง กรเลยเปิดวีดีโอตอนผมนั่งเหม่อในรถแท็กซี่ให้ทุกคนดู...

เอาล่ะ ผมจะไม่นึกโมโหกับเรื่องที่ผ่านมา เพราะจะห้ามก็ไม่ทันแล้ว อีกอย่าง พอเห็นภาพตัวเองผมยังไม่อยากจะเชื่อสายตาด้วยซ้ำ บอกได้สามคำ ผีตายซากชัดๆ! ...แต่ถ้าไม่ได้กรที่ควีนสั่งให้จับตาดูผมเพราะสังหรณ์ใจแปลกๆ ผมก็คงทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวี ปล่อยเวลาผ่านไปเฉยๆ ทิ้งให้ความน้อยอกน้อยใจและความสำนึกผิดโทษตัวเองซึมซาบกัดกินวนไปเวียนมา ซึ่งพอมาคิดอีกครั้งแล้ว...

ไร้สาระสุดๆ

ผมทิ้งบุหรี่ในถังขยะ ก่อนจะเดินข้ามถนนตรงไปยังคอนโดแห่งหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

ครับ ผมมาหานาย

เมื่อวานมันกะทันหันไปนิด กระชั้นชิดไปหน่อย จิตใจบอบช้ำร้าวรานแทบเป็นแทบตาย โต้ตอบอะไรไม่ได้สักคำ

แต่ตอนนี้น่ะเหรอ...

ผมรักนาย ให้พูดอีกสักกี่ครั้งก็ได้ ผมรักนาย ผมรักนาย

แล้วเรื่องอะไรจะยอมให้จบแค่นี้ละ!

“มาลองวัดความอดทนกันดีกว่า...เจ้านาย”

-------------

พี่เอกคืนฟอร์มค่ะ จากตอนแรกสติหลุดหนักมาก ต้องเข้าใจพี่เอกนะ เพราะพี่แกไม่เคยอกหัก ไม่เคยคิดว่าจะอยู่ในสภาพนี้พอๆ กับที่คิดว่าคงไม่มีแฟน เลยดูหนักหนาสาหัสกว่าชาวบ้านหน่อย ความจริงอยากให้เศร้ากว่านี้ แต่เราแต่งดราม่าไม่เป็น เก่งแต่สร้างเรื่องซวยๆ ไปๆ มาๆ มาลงอีหรอบนี้เฉย ยังไม่สะใจเลยทำไงดี 555

ปล.พาร์ทหน้าถึงตานายนำค่ะ รับรองว่า...น่วม! //ใครน่วมต้องลุ้น หึหึ

เพจนักเขียนที่แม้พี่เอกจะไม่ดีที่สุดแต่ก็อยากได้ที่สุดนะบอกเลย

[harumi]

 

[uknowvry]

มันต้องอย่างง้านนนนนนนนน

[JustWait]

ว่าแล้วว่าควีนนี่ตัวยุ่ง..

[~PopPin[Pim]~]

  ไม่รู้ทำไมนะ แต่อ่านตอนนี้แล้ว สงสารพี่เอกไป ขำไป5555555
มันคงเป็นความซวยจริงๆล่ะพี่เอก แถมเป็นความซวยที่มาจากเหล่าสมาชิกด้วย(ขำและสงสารหนักมาก) ถือซะว่าฟาดเคราะห์ไปนะพี่นะ

แต่ควีนไม่ยุ่งก็ดีแล้วเนอะ พี่เอกจะได้ฉายเดี่ยวโชว์เท่แบบจัดเต็มซะที นิลนี่ตัวแย่งซีนเลย โผล่มาแล้วมีเกมพลิกตลอด

ทำไมรู้สึกสังหรณ์ว่าพี่เอกจะใช้วิธี ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก คะ? 555555555 คิดว่าพี่เอกง้อหวานๆไม่เป็น คงเข้าไปตรงๆชิคๆคูลๆตามสไตล์ แต่ก็สังหรณ์(อีกแล้ว) ว่าตอนหน้าพี่เอกไม่น่าจะโดนแค่แจกัน คงโดนทั้งมือทั้งตี..นายแบบจัดเต็ม

ประมาณว่ายอมให้ทำร้ายด้วยความสมัครใจแต่อย่าโกรธผมเลยย (ได้ข่าวว่าพี่เอกก็ชอบอกชอบใจที่โดนตีเป็นปกติอยู่แล้ว )

น่าลุ้นกว่านั้นคือจุดจบคุณนิดกับสมร! ถึงจะแอบสงสารนิดหน่อยก็เถอะ

คนเขียนสู้ๆนะคะ แอบกระซิบว่าเค้าพรีออหนังสือแล้วน้าาา เป็นกำลังใจให้นะคะ

[Supparang-k]

อาการพี่เอกคือแบบ...หนักถึงหนักมาก!

งานนี้ก็คงต้องยกความดีความชอบให้ควีนและพรรคพวกอย่างจำใจละนะ 555

[TheGraosiao]

รอดูนายซัดพี่เอก 55

รักพี่เอกนะ แต่ชอบดูพี่เอกโดนทำร้ายมากกกก

555

[Mynun]

ออกแนวเริ่มรำคาญนิล
ชอบสมรอ่ะเรื่องหน้าให้สมรเป็นพระเอกนะ55555

[มะเมอเมอ]

กลยุทธ์ที่พี่เอกใช้คงไม่พ้นการตื้อแน่ๆ
จะใช้แผนการก็เข้าอีหรอบเดิมอีก
เราอ่านตอนนี้แล้วขำสะใจมากค่ะ555555

[flimflam]

นิลกาฬนะนิลกาฬ 555555555555
ต่อจากนี้คงเข้ามายุ่งไม่ได้แล้วเนอะ 555555

[little_munoi]

อ่านแล้วเกร็งตัวมาก
ไม่รู้พี่เอกหรือนาย ใครกันนะที่บอบช้ำที่สุด?

[TachibanaRain]

โอ้ยยย พี่เอกของน้องชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรไว้กับแก๊งค์นี้คะ หืมม โดยเฉพาะนิลกาฬเนี่ย ชีวิตผกผันตลอด 

[fay 13]

 

[SaJung13]

เต็มที่เลยเอก

[wasabi]

พี่เอกต้องโดน  ถึงจะสงสารพี่เอก แต่สงสารนายมากกว่า 

พี่นายต้องใจแข็งให้พี่เอกง้อหนักๆๆๆๆ  #ทีมพี่นาย  55555

[Yunatsu]

โอ้ยยยตาย พี่เอกกก โครตพระเอกเลย
ดูเป็นพระเอกสมัยก่อนนไงไม่รู้
หรือไม่ก้แบบ ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ 5555