[ตัวอย่าง] ตอนพิเศษ
‘เกมอีแก่กินน้ำ by เอก’
วันหยุดสุดสัปดาห์ บริษัทและคิงส์คลับซึ่งหยุดในวันอาทิตย์ทั้งคู่ทำให้ผมและนายต่างนอนกลิ้งเล่นบนเตียงอย่างเกียจคร้าน
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มส่องตรงหัว ผมก็เดินเกาพุงเข้าครัวไปทำอาหารง่ายๆ อย่างข้าวไข่เจียวใส่หมูสับผสมวุ้นเส้น ผัดผัก และแกงจืดเต้าหู้ทานกับนาย ตกบ่ายพวกเราก็เปลี่ยนไปกองกันที่โซฟา นายสวมแว่นนั่งอ่านหนังสือธุรกิจ ส่วนผมนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์โดยให้ไหล่ชนกัน
ไม่นานก็เริ่มเบื่อ
ผมมองนายที่ใจจดใจจ่อกับการอ่านหนังสือ เลยตัดสินใจถูบ้านรอบหนึ่ง ระหว่างจัดเก็บของให้เข้าที่ก็เจอกับสำรับไพ่เข้าโดยบังเอิญ
...เกิดไอเดียแผลงๆ ซะแล้วสิ
“คุณ” ผมเรียกนายที่เปลี่ยนเป็นนอนเอกเขนกกับโซฟาโดยไม่คิดเว้นที่ให้ “มาเล่นไพ่กันมั้ย”
“เกิดบ้าอะไรอีกล่ะ” นายมองผมเหยียดๆ ก่อนจะหันไปอ่านต่ออย่างไม่ใส่ใจ
“น่า มาเล่นกันหน่อย เกมไพ่อีแก่กินน้ำไง คุณเล่นเป็นรึเปล่า”
นายหันขวับ ดวงตาร้อนแรงยิ่งกว่าแสงเลเซอร์
“แกคงไม่ได้กำลังจะหาเรื่องฉันหรอกนะ”
“ผมจะทำแบบนั้นทำไม” ผมหัวเราะเบาๆ ในลำคอก่อนจะทิ้งตัวนั่งกับพื้น หันหน้าเข้าหานาย “เอาแบบนี้มั้ย เรามาเขียนบทลงโทษใส่กระดาษคนละห้าแผ่น พอจบเกมแต่ละตาก็ให้ผู้แพ้ลองสุ่มจับโดยคว่ำกระดาษไว้ จะได้ลุ้นระทึกกันหน่อย”
“ฉันไม่ใช่เด็ก”
“เกมนี้ก็ไม่ใช่สำหรับเด็กนะครับ” ผมทำหน้าใสซื่อ “ชื่อก็บอกอยู่นี่ไงว่าไพ่อีแ...”
นายปิดหนังสือเสียงดังเพื่อไม่ให้ผมพูดคำต้องห้ามออกมา เขามองด้วยสายตาขุ่นเคือง แต่สุดท้ายก็ยอมหันมานั่งดีๆ เพราะเอาจริงๆ แล้ว...นายเองก็เบื่อเหมือนกันนั่นแหละ เวลาอยู่กันสองคนพวกเราไม่ชอบออกไปข้างนอก อาหารก็ทำทานที่บ้านได้ หนังก็ซื้อมาดูได้ ดีกว่าออกไปเป็นเป้าสายตาให้คนมากวัยหงุดหงิดรำคาญ
ผมสับไพ่อย่างเชี่ยวชาญก่อนจะสุ่มหยิบเอาใบบนสุดคว่ำหน้าวางห่างออกไปเพื่อไม่ให้รู้ล่วงหน้าว่าใบไหนคืออีแก่หรือไพ่ไร้คู่ ก่อนจะสลับแจกระหว่างตัวเองกับนายจนหมดกอง
การเล่นไพ่แบบสองคนเป็นอะไรที่รวดเร็วมากครับ เพราะพวกเราต่างพากันจับคู่วางกองตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้เหลือไพ่น้อยที่สุด ในช่วงเวลาเพียงพริบตา ผมก็ถือไพ่เศษทั้งหมดเจ็ดใบ ใกล้เคียงกับนาย
“ผมให้คุณเลือกก่อนเลย”
ผมยอมเสียเปรียบ เพราะไม่ว่าจะหยิบใบไหนร้อยทั้งร้อยก็สามารถจับคู่ได้ทั้งนั้นเนื่องจากไม่มีตัวหารคนอื่น ฉะนั้นการได้สิทธิ์จับก่อนก็เหมือนการเข้าสู่ชัยชนะกว่าครึ่งก้าวแล้วนั่นเอง เว้นก็แต่ว่าเขาจะไม่มีดวงน่ะนะ
แต่ตอนนี้พวกเราต่างก็ไม่รู้ว่าไพ่อีแก่คือใบไหน ผมคาดเดาในใจเงียบๆ โดยคะเนจากไพ่ในมือหลังสลับหยิบกับนายจนเหลือแค่สามใบ...สงสัยจะเป็นไพ่แจ็ค...ดอกจิก เพราะเมื่อครู่นายเพิ่งหยิบแจ็คหัวใจไปแล้วขมวดคิ้วมุ่นเนื่องจากไม่มีคู่ให้จับ และเมื่อในมือผมไม่มีไพ่แจ็คใบอื่นแล้ว ย่อมแสดงว่านั่นเป็นไพ่ไร้คู่อย่างไม่ต้องสงสัย!
เอาล่ะ ไพ่อีแก่อยู่กับคนแก่ ผมก็สบายน่ะสิ
ตอนนี้กลายเป็นนายเหลือสามใบ ผมสองใบ แค่เลี่ยงไม่ให้จับโดนแจ็คหัวใจผมก็รอดแล้ว
“เอก...” นายทำลายสมาธิผมด้วยการเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาจนต้องเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ “จะว่าไปฉันไม่เคยบอกรักแกเลยสินะ”
วินาทีนั้นหัวใจผมแทบระเบิด
“ใช่ครับ” ผมพยักหน้าตอบอย่างตื่นเต้น น้ำเสียงตะกุกตะกักด้วยความคาดหวัง เป็นจังหวะเดียวกับที่นายเลื่อนไพ่ในมือจนผมคว้าผิดใบ แจ็คหัวใจกลับมาหลอกหลอนอีกครั้ง...
“นาย คุณหลอกผมแล้วคุณต้องพูดนะ”
“ใครบอกว่าฉันจะทำ” นายฉีกยิ้มชั่วร้าย ก่อนจะหยิบไพ่ในมือผมไปจับคู่อย่างรวดเร็วจนเหลือแค่ใบเดียว เป็นการปิดเกมชนะในทันทีเพราะเป็นตาที่ผมต้องหยิบไพ่จากเขาอีกครั้ง
“คุณโกง”
“อย่างกับว่าถ้ามีโอกาสแกจะไม่โกงฉัน” นายพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะยัดไพ่ส่งให้ผมแล้วทำหน้าอิ่มเอมกับชัยชนะ ผมหงายไพ่แล้วหยิบอีแก่ที่วางคว่ำเพื่อเฉลย เป็นไพ่แจ็คดอกจิกจริงๆ ซะด้วย
“เลือกมา” นายรีบเอากระดาษที่เขียนไว้ทั้งหมดห้าแผ่นวางเรียงให้ผมเลือกสรรเกมลงทัณฑ์ทันที เอาเถอะ เห็นท่าทางกระตือรือร้นของเขาแล้วผมจะถือว่าก่อนหน้านี้ยอมให้ก็แล้วกัน
ผมเลือกหยิบอันขวาสุดขึ้นมาอ่าน ก่อนจะมองนายหลายครั้งว่าเขาต้องการแบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ
“สวมผ้ากันเปื้อน...ตัวเดียว? คุณนี่หื่นเหมือนกันนะ”
“แล้วแกไม่เขียนแบบนี้รึไง”
...ใช่ ผมก็เขียนเกมลงทัณฑ์จากหนึ่งในห้าว่าให้นายสวมผ้ากันเปื้อนตัวเดียวเหมือนกัน ดูเหมือนว่าช่วงหลังมานี้ไม่ใช่แค่ผมรู้ทันเขา เขาเองก็ชักจะตามความคิดผมได้ไวจนน่ากลัว
“ขอเวลา...สองวิ” ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมต่อหน้านาย เขาเลิกคิ้ว ผมเลยยักคิ้วกลับ วันนี้สวมแค่เสื้อกล้ามเลยถอดง่ายแม้จะมีสายคล้องคออยู่ก็ตาม พอจัดการท่อนบนเสร็จผมก็จับที่ขอบกางเกงบอลเตรียมถลกท่อนล่าง ไม่วายหันไปถามนายยิ้มๆ “จะให้ผมหันหลังมั้ย”
“อย่าแม้แต่จะคิด!” นายพูดทั้งที่หน้าเริ่มแดงเรื่อ เป็นเขาที่เริ่มกระดากอายแทนผมซะนี่ ผมส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะถอดกางเกงแล้วพับกองไว้ข้างๆ อืม...นั่งเปลือยกับพื้นแบบนี้แล้วเย็นเหมือนกันแฮะ
“งั้นเล่นอีกเกมนะครับ”
“คิดจะให้ฉันแพ้ล่ะสิ”
“ถ้าคุณบอกรักผมสักคำ ผมยอมให้คุณชนะทั้งห้าตาเลย”
แน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างนายไม่ตอบตกลง เกมดำเนินไปอย่างรวดเร็วเช่นเดิมพร้อมกับชัยชนะของผม นายเหล่มองอย่างไม่ไว้วางใจตอนจับเกมลงทัณฑ์ นับว่าโชคดีเพราะเขาได้อย่างเบาที่สุด
“โกนหนวดให้แกเนี่ยนะ”
แต่กลับดูขยะแขยงซะงั้น
เขาเป็นคนไม่ค่อยมีหนวด เลยไม่ต้องลำบากนั่งโกนทุกเช้าอย่างผม แต่เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมเลยปล่อยให้ขึ้นเป็นตอเขียวๆ พอลูบสากมือ ไม่ถึงกับรกรุงรังน่ารังเกียจอะไร
“ผมยังยอมใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวเลย คุณจะเบี้ยวเหรอครับ”
นายกัดฟัน สุดท้ายก็พยักหน้าให้ผมตามเข้ามาในห้องน้ำ
“นั่งลง” นายชี้ให้ผมนั่งบนชักโครกก่อนจะหันไปพับแขนเสื้อและเตรียมใบมีดโกน พอหันกลับมาอีกทีก็จับคางผมให้เงยขึ้นและชโลมโฟมจนเกือบเข้าตา เขาหัวเราะน้อยๆ ทำเอาผมเผลอยิ้มตามไปด้วย
“อย่ายิ้ม เดี๋ยวฉันก็ทำปากแกแหว่งหรอก”
“ถึงปากแหว่งผมก็จูบคุณได้นะ”
นายมองผมอย่างจนปัญญาจะเถียง เลยจัดการเอามีดโกนจ่อใกล้ๆ จนผมไม่กล้าเปิดปากอีกเพราะไม่กล้าท้าทายนายขณะที่เขาถืออาวุธในมือ เกิดกวนมากๆ เข้าอาจจะโดนปาดคอก็เป็นได้
อย่างไรก็ตาม...นายค่อนข้างตั้งอกตั้งใจโกนหนวดให้ผมทั้งที่ตอนแรกนึกว่าจะทำส่งๆ ให้เสร็จๆ ไปซะอีก ผมมองตามใบหน้าไล่มายังหัวคิ้วที่ขมวดอย่างจริงจังแล้วก็รู้สึกอุ่นอวลในอกอย่างบอกไม่ถูก ให้อารมณ์เหมือนมีภรรยาสาว...อืม...แม้เขาจะเป็นผู้ชาย แถมไม่ใช่วัยสาวแล้วก็เถอะ
นายลากใบมีดผ่านหน้าผมอย่างเชื่องช้าเพราะค่อนข้างเก้ๆ กังๆ กลัวจะมีแผล ทำเป็นพูดขู่แต่เขาระวังยิ่งกว่าใคร กว่าจะทำเสร็จล่อไปเกือบครึ่งชั่วโมง
“คุณเหงื่อออกเลยเหรอ” พอนายหันไปล้างใบมีดผมก็รีบแซวทันที เข้าไปยืนซ้อนหลังนายและโอบเอวหลวมๆ
“ในห้องน้ำมันร้อน” นายบอกปัด เห็นอย่างนั้นผมก็เอาแก้มเข้าไปถูกับหน้าของนาย “ทำบ้าอะไรของแก ฉันขนลุก!”
“ก็ให้คุณพิสูจน์ผลงานตัวเองไงว่าโกนได้เกลี้ยงเกลารึยัง” ผมไม่ยอมปล่อยแม้นายจะเอามือยันหน้าจนปากเบี้ยว จนกระทั่งเริ่มยกมือจะตีผมถึงรีบเผ่นหนี รีบไปนั่งรอตำแหน่งเดิมเพื่อเริ่มเกมใหม่
“ผมจะให้คุณใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวเหมือนกันให้ได้”
“ฝันไปเถอะ” นายถกแขนเสื้อลงและเริ่มมุ่งมั่นจะเอาชนะทั้งที่ตอนแรกไม่ยักมีไฟ พอเริ่มเดาไพ่อีแก่ได้พวกเราก็เริ่มเล่นแง่กันทันที
“ใบนั้นจะดีเหรอคุณ นั่นน่ะอีแก่น้า”
“อย่ามาโกหก แกอยากให้ฉันเปลี่ยนไพ่น่ะสิ” นายพูดดักก่อนจะหยิบใบที่จับไว้อย่างมาดมั่น ก่อนจะแทบหน้าเสียเมื่อผมพูดจริง
“ผมเตือนแล้วนะ” ผมยักไหล่ก่อนจะหันไปหยิบไพ่ของนายมาจับคู่เป็นการประกาศชัยชนะ นายขบปากระหว่างที่ผมรวบรวมไพ่และเปลี่ยนมาวางเกมลงทัณฑ์ให้เขาเลือก
นายลังเล กึ่งๆ จะสวดมนตร์ซะด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายเขาก็จิ้มใบตรงกลาง
น่าเสียดายที่ยังไม่ใช่ผ้ากันเปื้อน
“ทำอาหารให้ทาน...” นายเองก็โล่งใจเพราะเป็นแค่คำขอแสนเรียบง่าย “รอนี่”
นายหันมาสั่งอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าห้องครัว แน่นอนว่าผมมีหรือจะฟัง แอบเดินเข้าไปดูนายอย่างเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะทำไฟไหม้ แต่ผมคงดูถูกเขาเกินไป เพราะนายคล่องแคล่วกว่าที่คิด ลืมได้ยังไงนะส่วนใหญ่คนที่ไปเรียนต่างประเทศมาก่อนมักจะทำอาหารเป็น นายเองก็เช่นกัน
ไม่นานข้าวผัดไข่ใส่หมูธรรมดาจานหนึ่งก็วางตรงหน้าผม นายค่อนข้างภูมิใจเพราะรสชาติออกมาไม่เลวเลย
“คุณก็ทำอาหารเป็นแล้วทำไมถึงไม่ค่อยทำล่ะ”
“ฉันไม่ชอบล้างจาน และไม่ชอบเวลาที่มือเลอะเวลาทำกับข้าว”
...คำตอบสมเป็นคุณชายสะอาด
“งั้นถ้าผมเข้าไปช่วยจัดวัตถุดิบให้คุณผัดข้าวในกระทะอย่างเดียว และล้างจานให้ คุณจะยอมทำให้ผมทานบ้างได้มั้ย”
“แล้วแต่อารมณ์”
ถือเป็นคำตอบที่ยอมรับได้
นายเข้ามานั่งตรงข้ามและมองผมกินจนหมดจาน สีหน้าเขาค่อนข้างพอใจที่ผมทำเหมือนอร่อยมากขนาดนั้น ความจริงก็รสชาติธรรมดาทั่วไป แต่ผมแค่อิ่มใจเพราะเห็นเขาตั้งใจทำ
เกมที่สี่
นายแพ้อีกครั้ง
เขาชักหงุดหงิดเมื่อแพ้ติดกัน แถมบทลงโทษที่ผมเตรียมไว้ก็เหลือแค่สามใบซะด้วยสิ
“แกโกงฉัน”
“ผมเปล่านะ” ผมปฏิเสธทั้งรอยยิ้ม จะบอกได้ยังไงว่านายน่ะดูออกง่ายจะตายไป ต่อให้ไม่อยากโกงก็เดาทางได้อยู่ดี
นายสบถฉุนเฉียวก่อนจะสุ่มออกมาหนึ่งใบ
“นั่ง...ตัก?”
“ผมไม่ได้ขออะไรมากมายใช่มั้ยล่ะ” ผมตบตักแปะๆ ด้วยใบหน้าระรื่น ผิดกับนายที่แทบจะขยำกระดาษทิ้ง “เอาน่าคุณ แค่สิบนาทีก็ได้”
ผมยอมหยวนให้สุดๆ เลยนะเนี่ย นายกัดฟันกรอด ชี้หน้าผมอย่างพร้อมจะเอาคืนในภายหลัง ก่อนจะเดินมาหยุดหน้าผม กำหมัดแน่น จนน่ากลัวว่าเขาจะต่อยก่อนนั่งตักรึเปล่า
สุดท้ายนายก็ถอนหายใจเฮือก หลับหูหลับตาทิ้งน้ำหนักลงมาโดยผมไม่ทันตั้งตัวจนเกือบจุก
ผมรีบกอดนายหลวมๆ ทันที สูดกลิ่นกายของเขาอย่างสำราญใจโดยที่นายได้แต่สบถพึมพำด่าทอออกมาไม่หยุด แต่ผมไม่สนหรอก ช่วงเวลาสิบนาทีมีค่านี้ต้องกอบต้องโกยให้มากที่สุด ผมรั้งเอวของเขาให้นั่งเต็มตัวกว่านี้เพื่อจะได้ไม่ต้องเกร็ง แต่นายดันเข้าใจเจตนาผิดซะนี่
“อย่าแข็งเชียวนะ”
ผมหัวเราะลั่น จะว่าไปผ้ากันเปื้อนผืนเดียวที่กั้นกลางระหว่างผมกับนายก็ชวนให้รู้สึกหวิวๆ อยู่เหมือนกัน แต่ในเมื่อเกมยังไม่จบ ผมก็ไม่คิดจะรวบหัวกินกลางตลอดตัวหรอกน่า
ครบสิบนาที นายที่แทบจะจ้องเข็มนาฬิกาตาแทบถลนรีบลุกหนีแล้วประจำที่ด้วยท่าทางฟึดฟัดเตรียมเอาคืน
เห็นอย่างนั้นผมก็ใจอ่อน ยอมแพ้ให้ตานึงก็ได้เอ้า
“เต้นเพลงไก่ย่าง...คุณชอบเห็นผมทำอะไรเสื่อมๆ เหรอ” ผมอดถามไม่ได้จริงๆ เมื่อเห็นข้อความบนกระดาษ ทำไมเกมลงทัณฑ์แต่ละอย่างของเขาถึงได้เด็กน้อยอย่างนี้เนี่ย ไม่นับเรื่องที่เขารู้จักเพลงเชียร์อย่างนี้ด้วยนะ
“ฉันจะเอาไว้แบล็คเมล์แกต่างหาก”
ผมมองสภาพตัวเอง มองนายที่ถือโทรศัพท์เตรียมถ่ายคลิป ก็ชักเข้าใจว่านี่อาจจะเป็นการแบล็คเมล์เข้าจริงๆ
“ผมเต้น คุณร้องแล้วกัน”
“ฉันชนะ เรื่องอะไรฉันต้องร้อง”
“งั้นถ้าผมร้องในใจ คลิปของคุณจะไม่สมบูรณ์เอานะ”
นายมองผมอย่างหงุดหงิด ก่อนจะยกมือขอเวลาห้านาทีแล้วจัดการโหลดเพลงขึ้นมาเปิดพร้อมตั้งกล้องใหม่อีกครั้ง
“เลิกลีลาและเต้นได้แล้ว”
ผมเกาหัวอย่างเอาไงเอากันวะ
-----ตัดฉับบบบ----
พี่เอกจะเต้นไก่ย่างหรือไม่ บทลงโทษที่เหลือคืออะไร ใครจะเป็นฝ่ายแพ้ในเกมนี้
ติดตามต่อในเล่มนะคะ ^0^
นี่คงจะเป็นการอัพตอนสุดท้ายของเรื่องนี้แล้ว สำหรับ #ทีมนาย และ #ทีมเอก ก็ได้เวลาสมานฉันท์ ถ้าไม่ให้พี่เอกกับนายก็เห็นจะไม่มีคนถูกใจ ถ้าไม่ยอมยกนายให้พี่เอกก็เห็นนายจะขึ้นคาน เพื่อให้เขาสองคนได้เดินไปด้วยกัน พวกเราชาววายก็ได้แต่เป็นผู้เสียสละ T0T
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามจนถึงตอนนี้อีกครั้งนะคะ
Pre-order : Knight's Hour เพราะเป็นเจ้านาย
หัวข้อ: {{ Knight's Hour }} เพราะเป็นเจ้านาย - Special Valentine - P.33 - (อ่าน 259509 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก